Zaterdag 24 juni open dag bij project Greenhouse Maashorst

Ant highway

Deze keer een Engelse titel boven mijn column. En er komen nog meer Engelse woorden, zoals hoody, hooligan, steward en uiteraard fuck, want dat hoort tegenwoordig overal bij.

Vervolg van voorpagina

De realisatie van het Greenhouse-project gaat in het najaar van 2021 al van start. Peter: “Maar we hebben er bewust voor gekozen de eco-villa’s pas te verkopen nadat alles af was. De huizen, de tuin, het dierenverblijf, enzovoort. Ik vind het namelijk belangrijk dat er eenheid is in het geheel. En daarnaast wil ik ervoor zorgen dat de kopers echt de filosofie achter het project ondersteunen en ervan genieten.”

Jurjen en Gosien Bade

Inmiddels zijn de eerste drie eco-villa’s verkocht. De eerste bewoners van het Greenhouse-project, Jurjen en Gosien Bade, wonen sinds drie maanden in hun nieuwe huis. Het echtpaar woonde 17 jaar op Curaçao, voordat ze naar Schaijk verhuisden voor dit unieke project. Vol enthousiasme vertellen ze over hun nieuwe leven in de eco-villa. Gosien: “We zijn op 9 maart in het huis getrokken, en vanaf nu vieren we die datum ieder jaar als een feestdag. Het is een sprookje voor ons! We kunnen bijna niet geloven hoe geweldig deze plek is. De rust, de ruimte, de geuren... Het voelt zó als thuis. En ook de mensen in Schaijk zijn fantastisch. We houden allebei van buiten zijn, dus dit is perfect voor ons!”

Jurjen, gepensioneerd uroloog, werkte 17 jaar in een ziekenhuis op Curaçao. “We woonden op Curaçao al heel vrij en ruim, dus ik zei te- gen Gosien: ik ga niet zómaar terug naar Nederland. Toen zij op internet het Greenhouse-project in Schaijk ontdekte, was ik aanvankelijk nogal sceptisch. Ik dacht: dat zijn vast een paar van die snelle jongens die makkelijk geld willen verdienen.

Maar toen ik zag dat Peter Peters als initiatiefnemer ook zélf het project ontwikkelde en bouwde, raakte ik echt geïnteresseerd. Ik waardeer de passie en het motto van Peter, ‘bouwen op vertrouwen’.”

Gezamenlijke moestuin

Jurjen, met kruiwagen en tuingereedschap ijverig aan het werk in de gezamenlijke moestuin, geniet net als echtgenote Gosien met volle teugen van zijn nieuwe ‘zelfvoorzienende’ leven. “Dankzij Peter Peters ben ik nu landarbeider geworden, haha. Het is een prachtig project! Met al die social media van tegenwoordig is de maatschappij een stuk individualistischer geworden. Ik ben al wat ouder en kom nog uit de tijd dat het verenigingsleven hoogtij vierde. Dat gevoel heb ik hier ook weer. Bij ons Greenhouse-project in Schaijk doen we nog echt dingen sámen. Je werkt met elkaar op het land en geniet daarna gezellig van een kopje koffie. Die sociale verbondenheid spreekt ons enorm aan.”

Het Greenhouse-project bestaat uit zes ecovilla’s die geheel zelfvoorzienend zijn in energie. De villa’s, prachtig groen omzoomd door houtwallen met daarin onder meer wilgen, linden en hazelaren, zijn gebouwd met duurzame materialen en hebben een hoge isolatiewaarde. Ze worden verwarmd met behulp van warmtepompen en de energie wordt opgewekt door zonnepanelen. Daarnaast is er een gemeenschappelijke gaarde tussen de villa’s, waar bewoners kunnen genieten van een boomgaard, een stuk bloemrijk grasland, groentetuin, voedselbos en dierenweide met kippen, schapen en geiten.

Het unieke aspect van het Greenhouse-project is de filosofie van samenwerking en delen. Bewoners worden aangemoedigd actief deel te nemen aan het gemeenschapsleven en samen te werken in de gaarde.

Het project is daarmee een lichtend voorbeeld van hoe duurzaamheid, gemeenschapszin en een groene levensstijl hand in hand kunnen gaan. Het laat zien dat het mogelijk is om een comfortabel en luxueus leven te leiden op een manier die de planeet respecteert en de banden tussen mensen versterkt.

Het ‘stenen huis’ Naast de zes volledig van hout gebouwde eco-villa’s omvat Greenhouse Maashorst een zevende woning, het ‘stenen huis’. Peter Peters: “Dat huis, wat overigens niet te koop is, is met maar liefst 18 verschillende soorten stenen gebouwd. Er is in het hele huis geen stucwerk aan te pas gekomen, álles is in stenen uitgevoerd. We hebben de metselaars volledig de vrije hand gegeven en zij hebben zich enorm kunnen uitleven. Waarom ik dit huis heb laten bouwen? Omdat ik vind dat je af en toe ook iets moet maken om achter te laten voor de toekomst.”

Op zaterdag 24 juni van 10 tot 15 uur is er een open dag gepland bij het Greenhouse Maashorst-project in Schaijk. Deze dag kunnen alle belangstellenden een kijkje nemen in een van de eco-villa’s, het ‘stenen huis’ en op het fraaie buitenterrein.

Peter Peters: “We vinden het erg leuk om de mensen uit Schaijk en omgeving ons project te laten zien.”

Meer info over het project: Greenhousemaashorst.nl.

Op het Wout de Grootplein ontmoette ik voorbije maandag om 7 uur ‘s morgens mijn goede kennis uit Oss met zijn stoere labrador. We begonnen samen aan onze wandeling ‘Van Inka naar Moescha’ en dat betekent dat je twee uurtjes in ‘ons Bosse’, oftewel De Maashorst, bent. Tegenwoordig las ik daar een pauze in voor onze Zappatoo. In mensenjaren is hij nu 91 jaar (12,5), dus gaan we even op een bankje zitten aan de Udensedreef. De fietsers komen dan op één meter afstand langs je op, maar er is geen andere bank in die omgeving te vinden. Daar moeten we het ook maar eens ’n keertje over hebben! Want er zijn steeds meer krasse knarren die nog flinke wandelingen maken, en wat is er leuker dan samen met vrienden of andere passanten eventjes te gaan zitten wauwelen op een bankje. Dat kan geen financieel probleem zijn, want iemand heeft mij onlangs uitgelegd dat de gemeente Maashorst bulkt van het geld als het over dergelijke zaken gaat. Hopelijk heeft-ie gelijk.

Als wij bij zo’n wandeling andere mensen zien, dan controleren we nog even de lijnen van onze harige vriendjes, want sommige mensen zijn doodsbang voor honden. En van de andere kant zijn onze honden beiden geen kindervrienden. Kinderen vinden ze maar lastig en ze maken herrie!

Dus als we een paartje met een kindje zien aankomen, blijven de beesten bij ons. Dichterbij gekomen zien we dat papa ook nog een kindje in een soort rugzak op zijn rug draagt. Leuk om te zien. Tegelijk zien we ook een ‘Ant highway’. Het is geen schande als je niet weet wat dat is, daarom leg ik het even uit. Ten eerste, er hoeft nergens een S bij, dit is de juiste schrijfwijze. Als je in het bos loopt zie je wel eens witte strepen in het zand die de weg oversteken. Als je deze strepen van dichtbij gaat bekijken, dan zie je dat er een gootje in is, en daar ben je getuige van een regelrecht wondertje. Je ziet duizenden mieren in colonnes door die streep marcheren. Als je tijd zat hebt, moet je eens kijken hoe lang deze trek duurt. Er komen steeds weer nieuwe divisies aangemarcheerd. Knappe koppen bestuderen dit verschijnsel al jaren! Geweldig om zoiets van dichtbij mee te maken. Zowel mijn Osse Maat als ik doen ons best om de streep te ontwijken en slachtoffers te voorkomen. Het gezinnetje kwam naderbij en het jongetje wilde Zappatoo aaien, maar dat vind ik niet verstandig, dus verbood zijn papa het. Het jongetje had een klein jasje met een hoody (capuchon) en zijn vader heeft hem dus Feyenoordfan gemaakt. Ik, Jan de kennisoverbrenger, vond dat ik het gezinnetje moest vertellen over de ant highway die zich aan onze voeten afspeelde. En… had ik dat maar niet gedaan. De kabouter was nu ook geland op aarde en jengelde bij zijn moeder. Moeder zei toen dat hij moest kijken naar de beestjes op de grond, de duizenden mieren, en dat ze mieren heten. Toen begon dat jong met zijn kleine voetjes de mieren te vertrappen en tot mijn schrik zei zijn vader “Goed zo **** (rare Engelse naam), doe maar doodmaken die vieze beesten!” Ik ben niet gauw sprakeloos, maar dit was heel erg en mijn Ossenaar was niet sprakeloos. Ik probeer te beschrijven wat hij zei: “Heij, fuck jonge, hou die snotneus vast. Dit moette um vurral lere ja, over twintig joar trekt diejen hooligan unne stewart over ’t hekke of unne pliesie van de motor!”

Ik hoef jullie niet te vertellen dat de stemming grimmig werd en ik blij was dat Zappatoo erbij was. Hij wordt wel oud, maar is toch 40 kilo slagkracht… De moeder zei dat ze maar verder gingen met die twee boefjes, volgens mij waren het er drie! Mijn wandelmaat was al doorgelopen omdat hij nog steeds boos was over dit soort opvoeding. Hij is – net als ik –een natuurliefhebber en mensen moeten van alle beestjes afblijven, en dat vooral leren aan hun nageslacht!

Ik zie hem wel weer op de volgende tweede maandag van de maand!

Jan van As