arena
www.arenalokaal.nl • jaargang 24 • week 14 • zaterdag 7 april 2018
lokaal.nl
‘Van bedeesd meisje naar volwassen vrouw’ Zie pagi na
Uw makelaar voor deze regio.
2
www.vancasteren.nl
Anne en een quokka hebben plezier. GRAVE - Anne Hirdes is pas een paar dagen weer thuis. Na een jaar als au pair in Australië zit ze nog volop in de “herinneringsstand”. “Ik was een heel bedeesd meisje toen ik het grote avontuur aanging. Bleef altijd wat op de achtergrond. Liet mijn vriendinnen steeds voorgaan. Met alles. Dat zat gewoon in me”, vertelt een nu wel enthousiaste Anne. “Ik besef nu pas dat “verlegen zijn” niet altijd een pretje is geweest. Maar na de belevenissen van het afgelopen jaar, met de noodzaak om zelfstandig te zijn, zelf beslissingen te nemen, verantwoordelijkheid te hebben en, ver weg van alles en iedereen waar ik van houd, kijk ik nu met verbazing en veel plezier naar mezelf”. Door Freddy Klooté Anne is geboren in Nijmegen: “Maar ik was al snel weer terug in Grave. Na basisschool Hartenaas en het Merletcollege ben ik naar het ROC in Nijmegen gegaan. Na het afronden van de studie “Leisure and Hospitality”, wist ik het even niet meer. Ja, ik wilde graag in de kinderopvang werken, maar daar was op dat moment niet genoeg
werk beschikbaar. Na lang aarzelen ben ik maar naar ander werk gaan zoeken. En ik had geluk. Het “Hart van Grave” was afgebouwd. Met de HEMA daarin. Daar ben ik aangenomen. Mee helpen opbouwen. Ik heb er twee jaar gewerkt. Vond het er leuk. Tussendoor heb ik nog een cursus nagelstyliste gedaan. Heel wat anders”, lacht Anne. Toen haar contract bij de HEMA afliep, in 2014, kon ze
haar studie Leisure and Hospitality gebruiken: “Ik werd aangenomen bij Animatie Compagnie. Daarvoor heb ik op allerlei plaatsen en parken gewerkt. Van een stage in Dishoek tot een park in de Ardennen. Van Buitensport tot in Walibi. Seizoenswerk. Dus na het seizoen weer ander werk. Bij de ANWB in Uden. Ik was door mijn gevarieerd werk met groepen geestelijk al wat gegroeid. Van een
verlegen meisje was ik inmiddels een vlinder geworden. Met zin in avontuur. Dat werd bij de ANWB nog aangewakkerd door het aantal backpackers dat om informatie kwam voor hun grote trektochten. Langzaam begon er in mijn hoofd iets te bubbelen. Toen mijn contract bij de ANWB afliep ben ik vertrokken. En hoe”. Weer die aanstekelijke lach.
>> 4
Graafse kunstenares illustreert kinderboek na bijna-amputatie armen GRAVE – Illustrator Mientje Meussen (69) uit Grave is in 2014 behandeld voor een vleesetende bacterie, die haar bijna haar armen kostte. Die bacterie is dodelijk, grijpt enorm snel om zich heen. Amputatie is dan vaak de enige ‘oplossing’. Dankzij de kunde van de chirurgen van het Radboudumc heeft zij haar armen kunnen behouden. Hoewel de armen flink beschadigd zijn, is de fijne motoriek weer goed gekomen. Nu, 4 jaar later, verschijnt het kinderboek Opa en Sophie. Mien-
tje maakte de illustraties bij dit boek dat gaat over een klein meisje bij wie de voet van haar opa moet worden geamputeerd. Het boek heeft als doel om kinderen ermee vertrouwd te laten raken als bij een familielid sprake is van een amputatie. Het leven hoeft voor iemand dan ook niet op te houden. Zo kun je nog heel actief zijn, ondanks dat je een arm of been verliest. Bij Mientje hoefden de armen niet geamputeerd te worden, maar ze heeft alsnog
arena lokaal.nl Kijk voor meer nieuws op:
flink moeten revalideren. Mientje heeft ter inspiratie voor dat boek de afdeling in het Radboudumc en de St. Maartenskliniek bezocht, waar ze zelf gelegen heeft. Mientje: “Het was heel leuk om de artsen en verpleegkundigen te kunnen laten zien hoe goed het met me gaat.”
goede zorg, blijven beoefenen. Ik ben iedereen die mij heeft geholpen, de chirurgen en verpleegkundigen, zo dankbaar. Dat er nu een kinderboek uit komt met mijn illustraties, daar ben ik heel erg trots op.’ Kijk voor meer info op www.mientjemeussen.nl.
Dankbaar Mientje schildert (vooral muurschilderingen) en tekent al twintig jaar als ZZP’er. Mientje zelf: “Het is mijn passie. Die kan ik nu dankzij de
De boekpresentatie is op donderdag 12 april van 10 tot 12 uur in restaurant Rondeel van de Maartenskliniek in Nijmegen. Mientje Meussen was er tie. Er is ook een website over hie.nl. ook opgenomen na haar opera- dit kinderboek: www.opaensop-
‘Mag ik met je op de foto?’ Door Freddy Klooté GRAVE – De Graafse Sandra Gremmen is een bescheiden vrouw, die maar amper kan begrijpen dat ze eigenlijk beroemd is met haar merk Finntage. Een hobby, die uitgegroeid is tot de eerste plaats op Instagram in Nederland. Met een dijkwoning in de Dr. Kanterslaan, waarvan je aan de buitenkant het verschil met de andere huizen niet opmerkt. Waar een half miljoen kijkers naar het NPO-pro-
www.arenalokaal.nl
gramma Binnenste Buiten haar interieur mocht bewonderen. Sandra Gremmen aan wie jonge vrouwen tijdens een interieurbeurs komen vragen of ze met haar op de foto mogen. Sandra Gremmen, dochter van Theo en Tineke uit de Maasstraat in Grave. Zus van Bob. Zo Graafs als de Maas, waar ze van haar huiskamer dagelijks op uitkijkt. Een familiemens, die haar merk naar haar zoon Finn vernoemde. Met nog een beetje Velps bloed, dat versterkt wordt door haar
partner Pieter Brands. “Ik ben in Grave geboren, heb hier ook de Raamdonk en de Griend bezocht en studeerde in Nijmegen aan de MEAO en deed er Schoevers Accountmanagement. Toen was het tijd om te gaan werken. Eerst bij de commerciële binnendienst van een meubelbedrijf . Dat heb ik twee jaar gedaan. Sinds achttien jaar werk ik in de uitzendbranche. Op inhouse-basis, wat betekent dat ik bij de klant in
het bedrijf werkzaam ben. Momenteel is dat VGZ in Eindhoven. Ik woon samen met Pieter en onze zoon Finn. Momenteel zit ik op een kruispunt in mijn leven. Ik werk vier dagen in de week. Dat is leuk. Maar daarnaast heb ik mijn prettig uit de hand gelopen hobby, waardoor ons huis inmiddels beroemd is geworden”.
>> 3
Editie gemeente Grave