Dag van de Zorg - 10 mei 2024 - Editie Parkstad-Limburg
Wil jij bijdragen aan de behandeling van patië nte n met kanke r?
En we rke n in ee n toonaangeve nd, topklini sc h ins tituut?
Be n jij ambitieu s e n houd jij van ee n dynami sc he we rkomgeving?
Kom bij Maastro werken al s radiot herapeutisc h laborant! Uniek is dat je bij ons zowel de bestralingsvoorbereiding doet (inclusief beeldvorming) al s de uit voering van de bestraling En daarnaa st zijn er veel kansen om onze zorg steeds weer verder te verbeteren, in de vele projecten die we doen
Lees meer en sollic iteer via ww w maastro nl (tab Jobs & Academy)
Diepe buiging voor jou
Op de Dag van de Zorg, 12 mei, staan we stil bij het mooie werk dat jij doet! Dag in, dag uit sta je klaar voor onze klanten en bewoners.
Bedankt voor je inzet en betrokkenheid en geniet van deze speciale dag!
Inhoud
In deze bijlage onder andere de volgende verhalen:
Een ode aan de echte helden!
“Zorgen voor en met elkaar”
Midden in de groene omgeving van Koningslust ligt Savelberg, een van de tachtig zorglocaties van Daelzicht. Medewerkers Kirsten, Leroy, Miriam en Kai vertellen graag over hun werk.
Zoveel mensen, zoveel wensen
Waarom Ilana, Marc, Bjorn en Bianca kiezen voor heel verschillende opleidingen in de zorg bij VISTA college.
Lezersoproep: Ode aan de zorgmedewerker
Een selectie van de hartverwarmende gedichten van onze lezers voor de hardwerkende zorgmedewerker.
Elk talent voegt iets unieks toe
De Zorggroep, zorgaanbieder in Noord- en Midden-Limburg, zet dankbaar ieders talenten in. Of het nou professionele krachten zijn of vrijwilligers. Marlies en Luc aan het woord.
Zo af en toe lijkt er in de media voor wat betreft de zorg vooral slecht nieuws te worden gepresenteerd. Te weinig personeel, stijgende zorgvraag en dito kosten, verschraling van het zorgaanbod en berichten over een dreigend ‘zorginfarct’. Maar tegelijkertijd gebeuren er in de zorg ook ontelbaar veel goede en mooie dingen.
Laten we ons daar af en toe wat meer bewust van zijn. Er zijn namelijk maar weinig branches waar bevlogenheid en passie zo nadrukkelijk om de hoek komen kijken als bij het werk in de zorg. Dit alles met een duidelijk doel: de kwaliteit van leven van anderen zo goed mogelijk verbeteren. En juist dat ervaren patiënten en cliënten in Limburg elke dag opnieuw. Van de wijk tot het verpleeghuis, van het ziekenhuis tot GGz en van revalidatie tot jeugdzorg. De mensen in de zorg zijn erbij en maken het verschil. Altijd en overal. En dat vieren we op zondag 12 mei: de verjaardag van de wereldberoemde Engelse verpleegkundige Florence Nightingale, ook wel bekend als de vrouw met de lamp.
In het verleden bekend geworden als de ‘Dag van de Verpleging’, tegenwoordig noemen we het de ‘Dag van de Zorg’. Dé dag waarop we alle zorgmedewerkers vertellen hoe zeer ze worden gewaardeerd voor hun betrokkenheid en inzet. Alleen bij ons in Zuyderland zijn er dat bijvoorbeeld al bijna 11.000.
Bij alle uitdagingen om in de toekomst ook topzorg te kunnen blijven leveren zijn de professionals van de Limburgse zorginstellingen tegenwoordig actief betrokken en denken ze mee. Of het nu gaat om verbeteren van gezondheid, voorkomen van ziekte, samen beslissen met de patiënt of cliënt, meer zeggenschap voor verpleegkundigen en zorg zo thuis mogelijk: we doen het in Limburg écht samen. Daar mogen we allemaal met recht trots op zijn.
In de geest van Florence Nightingale, de vrouw met de lamp, schijn ik vandaag symbolisch een warm licht op de échte helden van deze tijd. Mede namens alle Limburgers spreek ik een groot dankjewel en veel bewondering uit aan iedereen in de zorg die elke dag het beste beentje voor zet.
Chapeau!
David Jongen
Voorzitter Raad van Bestuur Zuyderland
Colofon
SGL Flexpool: eigen regie
Bertien en Krissy vertellen waarom de keuze om flexpoolmedewerker bij SGL te worden de juiste was.
7 8-9 5 11 13 15
Wie ondersteunt de mantelzorger?
Yvonne en José organiseren interactieve avonden in de regio Venlo waarbij mantelzorgers elkaar kunnen ontmoeten, ervaringen delen en elkaar bijstaan met advies.
Dag van de Zorg verschijnt een keer per jaar als bijlage in De Limburger in heel Limburg.
REDACTIE: Jules Coenegracht, Marianne Eussen, John Huijs, Sander Lemmens, BEELD: Wendy Boon, Lé Giesen, Mara van den Oetelaar, VORMGEVING: Bee in Media. COÖRDINATIE: Els Spronk.
Dag van de Zorg: Wim Duisenbergplantsoen 1 | 6221 SE Maastricht | Tel. 088-824 5180 | E-mail: limburggezond@delimburger.nl
AUTEURSRECHT: Op de inhoud van deze bijlage rust auteursrecht. Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen zonder toestemming van de uitgever. Dag van de Zorg is een commerciële uitgave van Mediahuis Limburg.
De wereld van Zorg & Welzijn.
Verantwoordelijkheden, afwisseling en voldoening.
Wil jij hulp bieden en zorgen voor fijne leefomstandigheden voor mensen die (even) niet meer helemaal zelfstandig kunnen functioneren? Ben jij sociaal ingesteld en werk jij graag samen met andere mensen? Dan is een zorgberoep echt iets voor jou. Verantwoordelijkheden trekken jou aan en je houdt van divers werk. Binnen onze Zorg & Welzijnopleidingen leer je hoe je om kunt gaan met lief en leed binnen deze sector. Je leert hoe je binnen jouw vakgebied mensen moet verzorgen, begeleiden en ondersteunen. Er ligt een dankbare, leuke en afwisselende baan op je te wachten. Want niet onbelangrijk, de baankansen in deze sector zijn hoog!
Kiezen voor Zorg & Welzijn na het voortgezet onderwijs of je laten om- of bijscholen? Alles is mogelijk! VISTA college biedt diverse onderwijstrajecten voor alle doelgroepen.
Zit je op het voorgezet onderwijs en wil je de Zorg & Welzijn in, dan hebben wij deze opties voor je:
Medisch assisterende (dokter, tandarts of apotheek) > niv 4
Mbo verpleegkunde en ziekenhuisverpleegkunde > niv 4
Scan de qr-code en neem een kijkje bij onze opleidingen.
‘Mensen
zijn afhankelijk van je, het is mooi iets voor ze te kunnen doen’
Bianca Steijns – Kuijpers 43 jaar
VISTA student Assistent Wonen en Welzijn Zorg
VISTA college
Opleidingen Zorg & Welzijn in Heerlen, Maastricht en Sittard
vistacollege.nl
‘Ik wou dat ik het tien jaar eerder had gedaan’
Bjorn Mertens, 36 jaar VISTA student Verpleegkundige
Heb jij interesse om je te laten bij- of omscholen in de Zorg & Welzijn?
VISTA heeft diverse mogelijkheden voor scholing en training. Daarvoor kijken we vooral naar wat jij allemaal al kunt. Naast het voltijd onderwijs zijn er trainingen en programma’s die je kunt volgen terwijl je al meewerkt op je nieuwe werkplek. Lees verder in deze uitgave de verhalen van Ilana, Marc, Bjorn en Bianca. wat de ervaringen zijn van studenten die jou al voorgingen.
Scan de qr-code en maak een afspraak met één van onze VISTA coaches voor een vrijblijvend (telefoon)gesprek.
Midden in de groene omgeving van Koningslust ligt Savelberg, een van de tachtig zorglocaties van Daelzicht. Hier wonen en werken jongeren en volwassenen met een verstandelijke beperking of ontwikkelingsachterstand, bijkomende lichamelijke of zintuiglijke beperkingen, psychische problemen of gedragsproblemen. De komende jaren verandert het terrein, onder andere de huisvesting wordt vervangen.
Tekst: Marianne Eussen
Beeld: Lé Giesen
“Zorgen voor en met elkaar”
Het liefste had Kirsten Horbach manager zorg, alle doelgroepen van haar werklocatie Savelberg in woord en beeld laten komen. “Met het hele team staan we voor de zorg voor de bewoner, die bij ons centraal staat. Die verbinding en verbondenheid koesteren we met zijn allen. Vaak zit het in kleine pareltjes om het werkplezier in stand te houden.”
niveau van drie tot acht maanden. Het zware zit hem in het feit dat je nooit uit staat, je bent altijd aan het verzorgen.
Kirsten werkt al heel wat jaren in de zorg en sinds 2,5 jaar bij Daelzicht. “Savelberg is een gezellige en samenhorige gemeenschap in het groen. Er zijn woonlocaties voor een diversiteit aan doelgroepen en er is passende dagbesteding zoals een boerderij, hulp en klus en een restaurant. Op het terrein is ook een behandeldienst aanwezig die samen met begeleiders zorgdraagt voor zorg aan onze bewoners. Net als in een dorp zijn er verschillende activiteiten. Vele hiervan worden gedaan voor en met onze bewoners. Ook zijn er met regelmaat activiteiten voor medewerkers. Dit alles zorgt voor verbondenheid en verbinding.”
In een tijd waarin de zorgmarkt onder druk staat, is het ook voor Daelzicht nodig om te investeren in personeel. “Uit een medewerkersonderzoek bleek dat wij hoog scoren qua verbondenheid. Wij zorgen voor en met elkaar, ook preventief. Ik wil mijn collega’s meegeven dagelijkse succesjes met elkaar te vieren en ons zorghart te blijven volgen.”
Een van die werknemers is Leroy Janssen, die acht jaar in de zorg werkt, waarvan vijf jaar bij Daelzicht. “Ik werk in een groep volwassenen met een denk-
Tijdens avonddiensten heb ik geen tijd om uitgebreid te koken. Ik warm meestal eten op. Het kwam ook wel eens voor dat ik dat twee of drie keer opnieuw moest doen, omdat er iets tussen kwam. Een pieper voor noodgevallen in andere groepen hebben we altijd bij ons.”
Ondanks dat Leroy altijd aan staat en moet kunnen inspringen op geheel onverwachte situaties ziet hij er fris en monter uit. Wat is zijn drive om dit werk te doen? “Ik ben een heel sociaal iemand en wil graag andere mensen helpen. De bewoners die ik begeleid, kunnen dat niet. Zij hebben bij alles eigenlijk begeleiding nodig. Ik vind ik het fijn om hen een fijne dag te geven. Dat doe ik in mijn groep samen met een of twee collega’s.”
Bewoners verzorgen de dieren op de boerderij op het terrein.
heeft Miriam de langste staat van dienst. Al 28 jaar werkt zij bij Daelzicht. In de loop der tijd heeft ze veel in de zorg zien veranderen. “We kijken steeds meer naar wat de ander nu eigenlijk wil en aankan.” Door heel goed te kijken naar de lichaamstaal van haar bewoners, achterhaalt Miriam wat ze bedoelen. “Deze manier van kijken zit nu in mijn natuur.”
Leroy heeft het zorghart niet van vreemden. “Mijn moeder werkte ook in de gehandicaptenzorg. Het is nooit saai, iedere dag is anders zag ik al.”
Hij geniet van de korte momenten om even iets te eten en drinken. “Ook op de fiets naar huis schakel ik goed af. Als ik thuiskom, plof ik even op de bank om bij te komen en om mijn eigen kinderen te knuffelen. Wat ik terugkrijg? Bij de groep waar ik werk zit dat in heel kleine dingen: de lach op iemands gezicht bij het fietsen, een huppeltje over het pad. Daaraan merk ik dat mijn werk ertoe doet.”
Van de geïnterviewden in dit artikel
Als coördinerend begeleider van Huybheide 1 en 2 begeleidt Miriam een heel gemêleerde groep. “Groep 1 zijn vooral ouderen met een matige verstandelijke beperking en in groep 2 zijn volwassenen die iets meer zorg nodig hebben vanwege autisme of omdat ze niet mobiel zijn. Werken in de zorg geeft mij veel energie. Daelzicht heeft mij de kans gegeven om te groeien in mijn functie en om te doen wat ik leuk vind, zoals een stuk coaching. Je kijkt met andere begeleiders hoe iedereen zichzelf meer kan ontplooien om zo samen te zorgen voor goede zorg en begeleiding en een prettige samenwerking.”
“Als
mensen in hun kracht staan, stralen ze dat uit naar hun hele
omgeving”
“Waarom ik in de zorg ben gaan werken, is nooit een vraag geweest”, zegt coördinerend begeleidster Kai van Enckevort. “Ik heb altijd gezegd dat ik met mensen met een verstandelijke beperking en met jeugd wilde werken.” Sinds augustus 2023 is haar locatie Savelberg, maar ze werkt al vijf jaar bij de organisatie. “Daelzicht is een veilige haven voor mij. Hier voelde ik me gelijk welkom.”
Haar groep bestaat uit jongeren van vijftien tot en met 23 jaar met een licht verstandelijke beperking. “Met het uitbreiden van de dagbesteding sluiten we aan bij de activiteiten van de bewoners. Er wordt ook ‘out of the box’ gedacht. Wat kan extern ingezet worden wat nu nog niet op het terrein is, zoals werken bij Toverland of bij een bakker.” Kai heeft net als Leroy haar roeping niet van vreemden. “Mijn moeder werkte vroeger in de zorg en nu ook weer. Zij vertelde me haar verhalen, voor mij heel dierbaar. Hoe mooi is het om met mensen te werken aan hun ontwikkeling en daar het meest haalbare uit te halen. Bewoners zien soms hun eigen groei en ontwikkeling onvoldoende groeien, maar ik laat ze dan met het team zien wat ze wél kunnen, dat geeft mij veel voldoening. Ik houd hen een spiegel voor, maar zij mij ook.”
Miriam
Op Savelberg voelt ze zich thuis. “Ik kom zelf uit een klein dorp. De saamhorigheid en het dorpsgevoel zijn hier ook, dat voelt heel fijn.”
Alle toppers van Sevagram, bedankt!
“Ik vond de opleiding goed, het concept past bij mij”
Neem Ilana (20). Ze wist wel dat ze de zorg in wilde, maar ze wist niet precies wat. Ze probeerde twee opleidingen maar die waren het toch niet helemaal. Tot ze via haar eigen tandarts in Maastricht in aanraking kwam met de opleiding tot tandartsassistente. Ze ging drie dagen per week bij haar eigen tandarts werken en volgde één dag per week les bij het VISTA College. Zo rondde ze in één jaar en drie maanden haar opleiding af en werkt nu tot volle tevredenheid nog steeds bij haar eigen tandarts. “Ik vond de opleiding goed, het concept past bij mij. Ik ben heel zelfstandig en kan goed inschatten wanneer ik klaar ben voor een examen. Ik was de eerste die deze opleiding ging doen. Het werk dat ik nu doe vind ik heel fijn. Ik werk in een grote praktijk en kan veel zelfstandig doen. Ook het contact met de patiënten vind ik leuk.”
“Ik wou dat ik het tien jaar eerder had gedaan”
Van Ilana gaan we naar Bjorn. Ook hij volgt een parttime opleiding in de zorg bij VISTA College, maar daarmee houdt de vergelijking op. Bjorn is 36 jaar en werkte ruim tien jaar als beveiliger bij Mondriaan, instelling voor geestelijke gezondheids- en verslavingszorg. Zoals bekend is er een grote behoefte aan zorgpersoneel en Mondriaan startte met een pilotproject om mensen om te scholen tot verpleegkundigen. Bjorn schreef zich in en volgt nu de opleiding tot verpleegkundige op mbo-4-niveau. Hij werkt 28 uur bij Mondriaan en gaat 8 uur per week naar school. Bevalt het werk? Bjorn: “Ik wou dat ik het tien jaar
Sommige mensen weten precies wat ze willen. Anderen twijfelen. Weer anderen twijfelen niet, maar zien nieuwe kansen en grijpen die. Mensen zitten nou eenmaal verschillend in elkaar. En als je de mogelijkheid krijgt om te gaan doen wat je leuk lijkt, waarom zou je het dan laten? Zeker als je opleiding en werk kunt combineren.
Tekst: Jules Coenegracht
Beeld: iStock
Waarom Ilana (20), Marc (39), Bjorn (36) en Bianca (43) kiezen voor heel verschillende opleidingen in de zorg
Zoveel mensen, zoveel wensen
eerder had gedaan!” Nou ja, tien jaar eerder is misschien wat overdreven, nuanceert Bjorn, maar het werk bevalt hem uitstekend. Ook de opleiding vindt hij heel fijn. Er wordt wel wat van je zelfstandigheid en zelfdiscipline gevraagd, maar hij heeft niks te klagen.
“Ik kijk wat anders naar mensen dan gemiddeld”
Marc (39) volgt bij VISTA de opleiding tot persoonlijk begeleider maatschappelijke zorg. Een mondvol, maar in de praktijk werkt hij in de verslavingszorg bij maatschappelijke zorgorganisatie Moveoo in Geleen. Ook hij volgt één dag per week zijn opleiding en werkt de rest van de week in de praktijk. Hoe kwam hij erbij om in de verslavingszorg te gaan werken? Om die vraag moet Marc lachen. “Dat is een hele goeie. Ik heb in de horeca gewerkt, daar kwam ik ook wel eens in aanraking met problematische personen. Ik kijk wat anders naar mensen dan gemiddeld. Als mensen zouden weten welke verhalen er vaak schuil gaan achter een verslaving, zou er veel meer begrip voor zijn.” Hij zit nu in het eerste jaar van zijn opleiding en het bevalt goed. Vooral de koppeling tussen theorie en praktijk. “Je legt in de les situaties die je in de praktijk tegenkomt voor aan de docent en je medestudenten. Daar heb je veel aan.”
“Mensen zijn afhankelijk van je, het is mooi iets voor ze te kunnen doen”
Bianca is 43, ze volgt de opleiding AWWZ+. Voor het geval iemand niet weet wat dat betekent: AWWZ staat voor Assistent Wonen en Welzijn Zorg.
In verzorgingshuis Appelgaard in Margaraten, het dorp waar ze woont, assisteert ze verpleegkundigen bij de verzorging van ouderen die bijvoorbeeld hulp nodig hebben bij het eten, bij de toiletgang of bij het ’s avonds uitkleden en naar bed gaan. Zo vormt ze een paar extra handen aan het bed. Wat vindt ze van haar werk? “Er ging een wereld voor me open! Ik heb 24 jaar met plezier als dierenartsassistente gewerkt, maar dit werk is zo mooi en dankbaar.” Ook over haar opleiding is ze te spreken. “We zitten in een kleine groep, het is heel leuk om dit samen te doen. Onze docente heeft zelf dertig jaar in de praktijk gewerkt, die kan je alles vertellen.” Zou ze anderen aanraden om deze opleiding te gaan volgen? “Ja. Het is hard werken, mensen zijn afhankelijk van je. Het is mooi iets voor ze te kunnen doen. Je moet wel een mensenmens zijn.”
Meer informatie
Wil je voor jouw bedrijf samen met VISTA kijken naar vraagstukken zoals
• Opleiden
• Uitdagingen op de arbeidsmarkt
• Een leven lang ontwikkelen
• Functiedifferentiatie.
Neem dan contact op voor een vrijblijvend gesprek via > vistacollege.nl/bedrijfsopleidingen/contact
Wil je meer informatie over de VISTA bij- of omscholingstrajecten in de zorg en welzijn?
Ga dan naar: vistacollege.nl/bedrijfsopleidingen
Buurtzorg Schinnen
Wil ik graag aanbevelen.
En met iedereen delen.
Cliënten vroeg of laat , Soms zorg in een spagaat, Maar zorg op maat.
Daar is iedereen mee gebaat.
Ze staan altijd paraat,
Met woord en daad.
Deze zorg gebruik ik nu al zeven jaar.
Ze zijn me allemaal dierbaar. Marjo Westra, Puth.
“Dus
voor ieder een dikke pluim
En van mij een vette duim”
Ich vènj dich zoa bezunjer
Waat se duis en wae se bös.
Doe verdeens ech ‘ne knuffel.
En ‘n hieële dieke kus.
Laura Theunissen, Maastricht.
Eerbetoon
Een schrijver probeert de zorg te vangen in een verhaal
Met woorden die de zorg die geboden wordt vertaald
Een beeldhouwer probeert uit te beelden in steen, zo koud
Zijn visie op de zorg en zijn zorg om van wie hij houdt
Een schilder probeert de zorg te vangen in kleur op doek
Al eeuwenlang en toch vindt hij niet altijd de touch en kleur die hij zoekt
Ieder mens probeert het op zijn eigen eigenwijze manier
Schrijven, beeldhouwen en schilderen voor ons aller vertier
Toch ga ik het ook enkel met 200 woorden proberen in dit gedicht
Waarin ik mij aan alle zorgmedewerkers/mede medemensen richt
Ik heb nooit voor jullie ooit staan klappen
Daarom ben ik blij met deze ode aan jullie en in alinea-stappen
Jullie zijn loodsen die ons hebben geleid door loodzware tijden
Werkend, zorgend, een luisterend oor voor menselijk lijden
Ik juich in mijn hart altijd al voor alles wat jullie voor ons allen doen
Een diepe buiging en met alle respect een superdikke klap-zoen!
Jullie altijd bezige handen verzorgen en zorgen
Dat deden jullie gisteren, vandaag en vast ook morgen
Wees ervan overtuigd dat ik jullie, jij, jij, jij, nooit vergeet
Niemand weet wat hij vergeet maar dat is iets wat ik zéker weet
Dank vanuit mijn hart
Mijn dank is niet uit te drukken in 200 woorden: nog niet in 1 miljard
Anita Mevissen-Spronck, Neerbeek.
Voor alle zorgmedewerkers
Het is soms triestig in de zorg
Toch zijn jullie nooit knorrig
Het is vaak heftig en vaak zwaar
Maar jullie staan steeds klaar
Zowel in voor als tegenspoed
Mensen helpen zit in je bloed
Voor brandweer, politie en verpleging
Elkeen verdient waardering
Dus voor ieder een dikke pluim
En van mij een vette duim.
Ed Eymael, ex psych. medewerker, Maastricht.
Ode aan alle hulpverleners die voor ons zorgen
Zowel in het verleden-toekomst of te wel morgen
Wees ze dankbaar en behandel ze met respect
Geef ze de ruimte dan scoor je het juiste effect
Want zeker in tijd van nood hebben we ze hard nodig
Het zijn echt helden en nooit overbodig
Rood-wit(geel) en blauw de drie belangrijkste kleuren
Ga dus aan de kant als ze met alarm scheuren
En zeker al die handjes aan de bedden
Voor de goede verzorging en om levens te redden
Ben dus dankbaar voor al deze toppers
En laat het stoppen met de herrieschoppers.
Tiny Rompen, Hulsberg.
Je werd toen zo gegrepen.
Mijn toestand hopeloos
Je schrok van ons bericht
Over mijn dood in zicht
Kon je dan nog afscheid nemen?
Ja…. dat mocht
Of was dat ver gezocht
Nog voor sluitingstijd
Was je net op tijd
De deuren gingen bijna dicht
De maan gaf licht
Het was zo koud
Maar mijn hart en geest nog heel verlicht
Ook al ben ik al wat oud
Wij vroegen u om een mooi gedicht te maken als ode aan de zorgmedewerker. Deze oproep viel niet in dovemansoren.
Velen van u reageerden, en daar zijn we dankbaar voor. Zeker in deze tijd, waarin geweld tegen zorgmedewerkers helaas toeneemt, is een hart onder de riem meer dan welkom. Hier volgt een selectie van de ingezonden gedichten.
Ode aan de zorg
In ons land staat de zorg bovenaan. Mensen helpen en verzorgen met liefde en soms een traan.
Dankbaarheid is voor velen een lach. Tevredenheid en voldoening van de dag. Iedereen heeft de zorg zo hard nodig in deze tijd. Pasgeborene, kinderen, oudere en zieke, en de zorg werkt met hart en vlijt.
Deskundig, meedenkend, handelend en goed.
Dat geeft ieder mens in elke situatie moed! Mia Paffen, Sibbe-Valkenburg.
In de stilte van de nacht, trouw en standvastig, Staan zij klaar, zorgzaam en vol mededogen.
Met elke hand die een patiënt omvat, Gloeit een vonk van hoop en liefde, ongebroken.
Door de gangen van ziekenhuizen en zorgcentra, Klinkt hun toewijding als een melodie zo puur.
Met elke stap dragen zij het gewicht van anderen, Als helden, ongezien maar zo vol vuur.
In de wereld van pijn en lijden, zijn zij het licht, Verlichtend de weg met hun warme hand. Hun liefde kent geen grenzen, geen einde in zicht, Zorgmedewerkers, de hoeders van ons land.
Dus laten we onze waardering tonen, Voor elke ziel die de last draagt. Zorgmedewerkers, onze rotsen in de branding, In jullie toewijding vinden wij hoop en kracht. Michel van Dijke, Geleen.
Michaela,
Wat ben jij toch een kanjer. Een fantastisch geweldig persoon.
Wat ben jij toch een topper. Aan jou is niets gewoon.
Wat doe je het werk toch geweldig.
Ik krijg er tranen in mijn ogen van.
Er is werkelijk niets dat jij niet zo maar oplossen kan.
Ik weet heel erg zeker dat jouw toekomst groot wordt. Jij bent de allerbeste en komt straks niets meer tekort. Paula Franssen, Elsloo.
Toen zei ik je die keer
Ik kan niet meer
Want die pijn
Dat is niet fijn
Dokter weet anders wel nog raad
Met sedatie en dan op maat
Maar is het dan met mij niet snel gedaan?
En moet ik dan al gaan?
Ben wel van pijn zo moe.
Maar ben daar nog niet aan toe
Weet niet of ik dat wel wil of doe.
Je keek me troosteloos aan
Van moet je nu al gaan?
Je ging zitten op die stoel
En dekte me nog beter toe
Je handen zo zacht warm
die mijn been en voeten
Door het dekbed heen nog streelden.
Wat gun ik dat aan velen
Ik kwam tot rust.
Maar meer nog, viel in diepe slaap
Of ik nooit meer ontwaak
Zo dat het voor jou een coma leek
Maar ik voelde alles wat je deed
En dat was zo aangenaam
Schrok wakker toen je na een tijd zou
gaan
Brief aan mijn mantelzorger Vergeef me als ik soms de dingen niet meer weet. Vergeef me als ik telkens weer je naam of je gezicht vergeet.
Vergeef me als ik boos word, als iets niet gaat zoals ik wil. Vergeef me als ik wegdwaal in gedachten, somber en stil.
Want ondanks dat ik soms de woorden ook niet weet, is er dat ene zinnetje dat ik hoe dan ook niet vergeet.
Want ondanks alle moeilijkheden blijf jij me eeuwig trouw daarom wil ik graag zeggen: “Liefste, bedankt. Ik hou van jou.” Anneke Machura, Horst.
Voor iemand die zorg nodig heeft en dit zo liefdevol beleeft, zjjn er waardevolle mensen met gevoel waar ze op kunnen rekenen, graag iets voor de medemens willen betekenen.
Een luisterend oor als er behoefte is om te praten, en al het andere werk achter te laten. Een schouder om hun heen, verzacht het verdriet en de pijn meteen. Het beetje begrip en wat extra aandacht geeft weer moed en kracht om door te gaan.
Wetende er niet alleen voor te staan. Chapeau voor alle zorgzame mensen die dit op deze manier willen beleven. Dank voor iedereen die dit wil geven. Agnes Vergoossen, Echt.
Wilde drinken en ook graag tv nog aan
De slimste mens nog kijken
Dat doet mijn geest verrijken
Ik was zonder pijn
En ook weer helemaal bij.
Dokter kon het niet geloven
Dat ging zijn verstand te boven
Nu was het om te dragen
Hoefde niet meer over pijn te klagen.
Ik had weer kwaliteit van leven.
Daarvoor mijn waardering en dank nog geven.”
Mia Severens-Beliën, Kerkrade.
Onze Zorgmedewerkers
Onmisbaar in onze maatschappij Een vriendelijk gezicht en altijd blij Voor vele ouderen iedere dag het hoogtepunt Een goede zorg, het is hun gegund
Vele ouderen voelen zich overbodig
Maar zij hebben juist die zorg nodig Het vriendelijk woord, die goede daad Bij velen is dát juist heel veel waard
Niet alleen ouderen vragen om aandacht
Ook gehandicapten missen hun kracht
Speciale hulp wordt soms gevraagd Onze medewerkers worden dan uitgedaagd
Voor al mijn collega verpleegkundigen en verzorgenden
Verplegen en verzorgen is ons beroep en dat doen we iedere dag
Met een traan en een lach
Mensen bijstaan in ziekte en gezondheid
Hopen dat je hun dag iets verblijdt
Met steun, advies en onze aanwezigheid
Onze cliënten en hun mantelzorgers zijn een deel van ons leven
We doen ons best hun de gevraagde zorg te geven
Ieder mens is uniek en dat maakt ons werk zo rijk
Daarom werken wij met plezier in onze wijk!
Danielle Feij, wijkverpleegkundige, Maastricht.
Een lofgedicht
Geen Ode an die Freude, zoals Schiller schreef in zijn gedicht, hoewel ik vreugde erg op prijs stel, blijdschap op iemands gezicht.
Wel ‘n ode aan ‘t adres van mensen, die zorgen voor anderen, in verzorgingshuizen voor ouderen, wiens leven is aan ‘t veranderen.
Zorgverlening
Magisch, hoeveel positief werk jullie verrichten, dit heeft mij tot dit schrijven doen verplichten.
Een sterk ras dat niet onder alle hulpvragen doet zwichten.
Jullie aanwezigheid doet vele mensen veranderen.
Jullie positieve inbreng en inzicht geeft de mensen een win-win, genezing en meer levenszin.
Naar ik vermoed geeft dit recht op een hemelzitje aan de binnenste ring.
ZORGVERLENERS, het mooiste woord dat ik ooit heb gehoord. René Oranje, Sittard-Geleen.
Maar in de praktijk is hun niets teveel
Het werk wordt gedaan ieder krijgt zijn deel
In speciale diensten wordt gewerkt
Zodat niemand hun vermoeidheid merkt
In onze samenleving zijn het de engelen
Zij zullen niet naar complimenten hengelen
Er is nog een groot tekort aan deze mensen
Meer collega’s in dit vak zijn onze wensen
Het vak is zwaar, maar wordt gewaardeerd
Daarom moeten zij ook worden gerespecteerd
Zij verdienen allen een pluim op hun hoed Werken in de zorg, het vraagt heel veel moed Ad Frijns, Maastricht.
Als Een Dierbare het even niet meer weet,
En soms dingetjes vergeet. zich verloren en eenzaam voelt,
Vaak niet weet wat je bedoelt.
Zich terug trekt in haar schulp.
Wat ben je dan blij met iedere hulp.
Mensen die de eenzaamheid verbreken.
Met iedere lach een zaadje kweken.
Een zaadje van: Kom maar gauw.
Ik ben er nu voor jou.
Dan ben je Dankbaar voor de liefde en begrip.
Miranda en Nita, jullie staan op één met stip. Evelyn Habets, Valkenburg.
Die zich in ziekenhuizen bekommeren om patiënten, in huizen voor verstandelijk gehandicapten zorgen, of thuis voor kinderen, ouders, andere familieleden, niet alleen vandaag, ook morgen.
Zonder zorgen voor de medemens, oud, jong, groot of klein, zou de wereld een droge woestijn, een troosteloze akker zijn.
Zonder oase van medemenselijkheid, we werden als hard hout, als staal, we werden als opgedroogde wortels, we zouden verdorren allemaal.
Daarom breng ik ‘n ode, en doe dat met ‘n blij gezicht, aan hen die zorgen voor een ander, voor hen schreef ik dit lofgedicht. Phil Schaeken, Sittard.
Elke dag staan jullie voor haar klaar, met verzorging en een lief gebaar. Altijd weer met goede zin, behandelen jullie haar als een vriendin.
Ondanks dat dit meestal niet wederzijds is, bekijken jullie haar met een blik zo fris. Compliment dat jullie dit kunnen en mama toch haar rust te gunnen.
Ze is niet de makkelijkste bewoner, maar misschien stiekem ook een dromer. “Wat was het mooi toen ik nog kon lopen, wekelijks 15 km door de Belgische bossen stropen.” Nu bijna volledig afhankelijk van zorgpersoneel, voor ons als dochters betekent dat echt heel veel.
Maar voor mama is dit moeilijk te accepteren, vroeger deed zij altijd iedereen dirigeren.
Nu nemen jullie alles van haar over, en wordt haar leven steeds brozer.
Nogmaals bedankt voor jullie inzet, en negeer maar gewoon haar verzet.
Een dankbare dochter S.B., Landgraaf.
Werk je in de zorg
Dan beteken je wat voor mensen
Werk je met hart en ziel
Dan vervul je vele wensen
Puur verzorgen of verplegen
Dit is vaak niet genoeg
Soms zit de toegevoegde waarde
In wat de bewoner niet vroeg
Is vaak een kleine moeite
Die iemand zo verblijdt
Uit je hart net iets extra’s
Kun je iets ten goede doen
Is de bewoner heel tevree
Dan ben je een voorbeeld voor anderen
En trek je veel collega’s mee
Trots op alle zorg toppers van zorgcentrum Firenschat.
We doen het iedere dag samen voor onze bewoners.
Dat maakt het werken in de zorg zo waardevol. Silvia Hilgers, Kerkrade.
Toen ze pas was begonnen
Werkte ze vooral nog met nonnen
Ze was een van de eerste leken
Die toch net iets anders tegen de behoeftes aan keken.
De instellingen waren eerst heel basaal mensen lagen samen op een zaal.
Mannen en vrouwen strikt gescheiden
Om onkuise gedachtes af te leiden.
Maar er kwamen andere tijden aan.
Eigenheid, vrijheid bleek ook voor een verstandelijk gehandicapt mens op te gaan.
De nonnen verdwenen uit het zicht.
Zorgen voor; kwam in een ander licht te staan.
Ja, ze had deze ontwikkeling van binnenuit meegemaakt.
Menig levensverhaal had haar hart geraakt
Waar ze tijdens onze slaapdiensten over sprak.
En het mijne brak.
Bij het aanhoren van zoveel goed bedoelde katholieke ellende.
Dat alles is mijn zus dus bespaart gebleven.
De zorg is nu zo ingesteld dat men zegt; dit is jouw leven!
En daar heb ik mogelijk een klein steentje aan bijgedragen.
Door altijd gedurende werktijden te vragen;
Hoe zou jij willen dat er met jouw zus werd omgaan?
Met dank aan Riet Maas.
Sylvia Evers, Maastricht.
Beeld: Getty Images
Wij helpen je bij het vinden van verpleegkundigen en verzorgenden
Met onze jobboard en social media kanalen brengen wij jouw bedrijf exclusief in beeld
@Limburgvac
Informeer naar de mogelijkheden!
Zoveel mensen, zoveel wensen. Dat geldt vanzelfsprekend voor de cliënten in de zorg, maar dat gaat ook op voor de medewerkers, of het nou professionele krachten zijn of vrijwilligers. Want iedereen brengt naast zijn toewijding en inzet ook zijn eigen talenten en eigenheid mee.
Smaakmakers in de zorg: elk talent voegt iets unieks toe
De Zorggroep, de grootste zorgaanbieder in Noord- en Midden-Limburg, zet dankbaar ieders talenten in. “Want juist het unieke van alle medewerkers is van onschatbare waarde en heeft een positieve invloed op onze cliënten”, onderstreept Marketing- en Communicatiemedewerker Quincy Kok. “Tijdens de Dag van de Zorg willen we onze dankbaarheid voor ieders eigenheid tot uitdrukking brengen met een toepasselijke attentie en met de slogan Dé favoriete smaak in de zorg, dat ben jij!”
Roeping gemist
Twee medewerkers die zich goed realiseren dat ze hun talenten volledig kunnen benutten bij De Zorggroep zijn zorgprofessional Luc Minten (20) uit Sevenum en vrijwilliger Marlies van Soest (76) uit Baarlo. De twee zien elkaar deze middag voor het eerst en lijken in eerste instantie in tal van opzichten heel verschillend van elkaar te zijn. “Je zou mijn kleinzoon kunnen zijn”, grapt Marlies tegen de jongeman tegenover haar. Maar gaandeweg het gesprek in zorglocatie Hof Ter Borcht in Baarlo blijken ze vooral heel veel overeenkomsten te hebben. Beiden kwamen via een omweg bij De Zorggroep terecht, Luc loopt momenteel stage in de thuiszorg en studeert
een dezer dagen af als verpleegkundige niveau 4. Marlies staat officieel sinds 2011 meerdere dagen per week als vrijwilliger klaar voor de bewoners van Hof Ter Borcht en de bezoekers van de dagbesteding op die locatie. “Maar voor die tijd kwam ik hier ook al jaren over de vloer, toen ik als vrijwilliger voor de bibliotheek werkte. In die tijd ontdekte ik dat ik eigenlijk mijn roeping ben misgelopen. Tot aan mijn huwelijk werkte ik als naaister; toen ik ging trouwen moest ik stoppen met werken, zoals toen gebruikelijk was. Als ik het over zou kunnen doen, zou ik beslist voor de zorg kiezen, net als mijn broers en mijn zonen.”
Marlies doet uiteenlopende activiteiten met de bewoners en bezoekers van de Baarlose zorglocatie en dagbesteding van De Zorggroep. “Ik maak een wandeling met hen, ik doe mee met de organisatie van de muziekmiddag en een keer in de twee weken op vrijdag luiden we het weekend in met de bewoners. En dan zit ik ook nog in de redactie van het boekje dat eens in de zoveel tijd verschijnt. Gelukkig woon ik dichtbij dus als ze me nog een keer extra nodig hebben, ben ik er zo.”
“Ze noemen mij vaak een snotneus, best grappig, zeker uit de mond van iemand die jonger is dan ik”
Vrijwilliger Marlies van Soest (76)
“Sámen doen we ons best om een betekenisvolle invulling te geven aan het leven van kwetsbare mensen”
Zorgprofessional Luc Minten (20)
Waardering
Dat Marlies intussen ouder is dan een aantal van de bewoners en cliënten van de dagopvang, deert haar niet. “We hebben ook vrijwilligers van 85, dus ik ben met mijn 76 jaar bij lange na niet de oudste. Maar de meeste bewoners realiseren zich niet hoe oud wij zijn. Ze noemen mij vaak een snotneus, best grappig, zeker uit de mond van iemand die jonger is dan ik.”
Het fijnste van haar vrijwilligerswerk vindt Marlies de waardering die ze krijgt van de ouderen om wie zij zich bekommert. “Op de afdeling voor mensen met dementie komt het bijvoorbeeld wel eens voor dat een bewoner onrustig bij de deur staat te ijsberen. Als ik dat zie neem ik zo iemand bij de arm en zeg ik: kom, we gaan er samen een gezellige middag van maken. Als diegene dan na een tijdje zegt: goh, wat ben ik blij dat ik met je mee ben gegaan, dan is mijn dag goed.”
Welke talenten Marlies inzet in haar werk als vrijwilliger? “Even denken hoor: ik denk mijn spontaniteit, relativeringsvermogen en mijn nuchterheid in de omgang met mensen. En ik kan mijn levenservaring natuurlijk goed gebruiken in mijn werk.”
Jeugdig enthousiasme
Levenservaring is iets wat de 20-jarige Luc vanzelfsprekend in mindere mate kan inzetten. Hij beschikt daarentegen over een aanstekelijk jeugdig enthousiasme. “Dat komt omdat ik het in meerdere opzichten ontzettend naar mijn zin heb bij De Zorggroep. De thuiszorg is een dynamische werkomgeving waarin alle doelgroepen samen komen. Ook de omgang met collega’s vind ik heel prettig. Sámen doen we ons best om een betekenisvolle invulling te geven aan het leven van kwetsbare mensen, iedereen met zijn eigen kwaliteiten. De mijne? Ik ben initiatiefrijk, enthousiast, een tikkie eigenwijs, flexibel en leergierig. Ik vind het super dat De Zorggroep mensen de ruimte geeft om hun talenten zo goed mogelijk in te zetten, uiteraard binnen bepaalde kaders.” Luc begint in september aan de hbo-studie verpleegkundige. “Dat kan ook vanuit De Zorggroep, terwijl ik daarnaast voorlopig in de thuiszorg blijf werken. Of ik ook op termijn aan het bed wil blijven werken, weet ik niet. Maar ik blijf wel in de ouderenzorg, want daar ligt mijn passie nu eenmaal.”
Wil je ook van betekenis zijn? Zie: www.dezorggroep.nl/vrijwilligers www.werkenbijdezorggroep.nl
Tekst: John Huijs Beeld: Mara van den Oetelaar
Vrijwilliger Marlies van Soest en zorgprofessional Luc Minten.
ver bind ing samen sterk
#wijzijnmondriaan
De glimlach die tijdens het interview regelmatig op de gezichten van Bertien Weyers en Krissy Huijs verschijnt, spreekt boekdelen. De keuze om flexpoolmedewerker bij SGL te worden, was de juiste. Het brengt hun rust en vrijheid én ze zijn werkzaam in de sector waar hun hart ligt: de zorg.
“Binnen SGL zijn we in juli 2023 gestart met een flexpool. Je kunt de flexpool zien als een team van zzp’ers binnen de eigen organisatie. Je hebt geen vaste werkdagen en -tijden, maar wél de garantie van werkuren. Als flexpoolmedewerker kun je diensten accepteren die openstaan op onze verschillende locaties door heel Limburg”, geeft Lissy van Buuren aan. De Coördinator Capaciteitsplanning vervolgt: “Het flexpoolteam bestaat uit gedreven medewerkers die graag dynamisch werken. Een groeiend team, waar we graag enthousiaste medewerkers aan toevoegen. Of je nou een vroege vogel bent, graag in de weekenden werkt of een voorkeur hebt voor nachtdiensten: mogelijkheden zijn er genoeg. Je hebt de vrijheid van een zelfstandige, die je combineert met de voordelen die horen bij het hebben van een vaste baan. En lukt het een keer door omstandigheden niet om al je contracturen te werken, haal je ze op een later moment in. Daar zijn we heel flexibel in. Bij SGL denken we in mogelijkheden.”
Eigen regie
Bertien Weyers werkte ruim negentien jaar in de ouderenzorg en zocht een nieuwe uitdaging. “In de zorgsector uiteraard, want van het bieden van zorg en het begeleiden van mensen die het nodig hebben geniet ik oprecht. Mijn dochter wees mij op de mogelijkheid om flexpoolmedewerker bij SGL te worden. Na een korte twijfelperiode besloot ik om het een kans te geven en daar heb ik zeker nog geen spijt van”, aldus de ervaren zorgmedewerkster. “Naast de vrijheid die ik ervaar, geeft het me vooral veel rust. De balans tussen vrije tijd en werk spreekt me enorm aan. We zitten met alle flexpoolmedewerkers in een groepsapp en in die app vermelden
SGL Flexpool: eigen regie
Maar ik had tijd en zin om te werken, dus heb de dienst geaccepteerd. Die vrijheid heb je.” Lissy vult aan: “Zoals ik al aangaf, denken we in mogelijkheden. Komt er bijvoorbeeld een dienst voorbij waarvan je de helft van de uren kunt invullen en vinden wij vervolgens iemand die de andere uren kan werken, lossen we het samen op die manier op.”
“Naast de vrijheid die ik ervaar, geeft het me vooral veel rust”
Lissy en haar collega’s de beschikbare diensten. Kun je werken, dan reageer je. Kun je niet werken, reageer je niet. En ook dat laatste wordt zonder morren geaccepteerd”, geeft ze aan. “Je bent er zelf voor verantwoordelijk dat je je contracturen draait en hebt zelf de regie over jouw werkagenda. Laatst kwam er een dienst voorbij in Weert en dat is toch een stukje rijden vanuit mijn woonplaats in het zuiden van Limburg.
Dromen verwezenlijken
“SGL helpt mensen met niet-aangeboren hersenletsel verder. Wij bieden cliënten en hun naasten ondersteuning op maat, zodat zij een zo zelfstandig mogelijk leven kunnen leiden. Wij stellen ons ten doel om onze cliënten hierbij zo goed mogelijk te ondersteunen, zodat zij in staat zijn een leven te leiden zoals zij het graag willen. Onze droom is om samen met cliënten en naasten
de droom van onze cliënten binnen de grenzen van het mogelijke te verwezenlijken”, vertelt Lissy over SGL, dat 31 woonbegeleidingscentra en activiteitencentra door heel Limburg heeft.
Voldoening
Net als Bertien heeft Krissy Huijs een groot hart voor werken in de zorg, een sector waarin ze al meer dan tien jaar ervaring heeft. Ze roemt de vrijheid die ze als flexpoolmedewerker heeft en is, net als Bertien, zeer te spreken over de flexibiliteit en de laagdrempeligheid binnen SGL. “Ze denken met je mee en je wordt gezien en gehoord, dat is erg prettig om te ervaren”, aldus Krissy. “Ik werk heel graag in de zorg, maar wil er als alleenstaande moeder ook heel graag voor mijn dochter zijn. De flexpool is voor mij ideaal. Ik bepaal mijn eigen agenda en combineer het moederschap met een leuke baan. En – niet onbelangrijk – ik red het financieel, wat voor grote voldoening zorgt. Wat ik een alleenstaande ouder met hart voor de
zorg mee wil geven? Leg je niet neer bij de gedachte dat je werken in de zorg niet kunt combineren met het ouderschap. Want het kan wél. Ik kan de flexpool van SGL echt iedereen aanraden.” Lissy: “Ook mensen zonder werkervaring in de zorg kunnen contact met ons opnemen. Samen kunnen we binnen SGL kijken naar de mogelijkheden.”
Zowel Bertien als Krissy hadden bij hun vorige werkgevers jarenlang vaste collega’s. Missen ze dat niet? “We zien de andere flexpoolmedewerkers als collega’s. Eens per maand hebben we werkoverleg, waarin we zaken kunnen bespreken en onze ervaringen kunnen delen. Iets wat we ook in de groepsapp kunnen doen. Zo bouw je samen een band op. Net zoals we dat met Lissy en haar collega’s op kantoor doen.”
Voor meer informatie: www.sgl-zorg.nl/werkenbij/flexpool
Tekst: Sander Lemmens Beeld: Wendy Boon
Lissy van Buuren, Krissy Huijs en Bertien Weyers
Loopbaancoaching? Ik zou het zo
Wanneer je de behoefte hebt om verder te groeien in je werk, dan is het soms lastig om aan te geven hoe je die groei dan precies ziet. Vaak weet je niet welke mogelijkheden er zijn binnen de organisatie waar je werkt. Of je hebt onvoldoende inzicht in je eigen capaciteiten. Een coach kan je dan verder helpen.
Tekst en Beeld: Zorg aan Zet
Susanne Vaessen werkt sinds 2005 bij Koraal, regio Parkstad, waar ze is begonnen als begeleider bij een kinderbehandelgroep. Jaren later maakt ze de overstap naar de combinatie zorg/ onderwijs en werkt ze in een klas met cliënten/leerlingen met een verstandelijke beperking en niet begrepen gedrag. Sinds januari 2024 heeft ze hier een nieuwe functie: Senior begeleider.
Susanne: “Ik wilde mijn persoonlijke groei een boost geven. Maar ik had een brede interesse en was op zoek naar mijn capaciteiten. Ik kwam er niet uit in m’n eentje en had iemand nodig om dit samen met mij stapsgewijs te onderzoeken. Via de HR-afdeling en mijn leidinggevende bij Koraal werd ik geattendeerd op de mogelijkheden van een coaching traject van Sterk in je werk. Zo kwam ik terecht bij Bianca.”
Bianca Mackintosh, mede-eigenaar van B-vida en loopbaancoach bij Sterk in je werk: “Sterk in je werk richt zich op loopbaancoaching in de sector zorg en welzijn. Men denkt bij loopbaancoaching vaak aan het vertrek van medewerkers, maar we zijn juist vooral gericht op ontwikkeling van de medewerker en organisatie, én op behoud. Vaak wil een medewerker helemaal niet weg, maar lukt het niet goed om het doel of de ontwikkeling te bereiken.
Als loopbaancoach denk je mee en verken je samen de opties. Ik vond het inspirerend om te zien hoe Susanne zich inzet voor de doelgroep. Maar ook haar bereidheid om echt te kijken naar zichzelf vond ik bijzonder. Haar openheid en het willen verkennen en uitproberen hebben zeker bijgedragen aan het mooie resultaat.”
Susanne: “Na drie fijne gesprekken met Bianca en het uitvoeren van diverse testen, had ik genoeg handvaten om zelf door te gaan. Mocht ik nog vragen hebben, dan kon ik altijd op haar terugvallen. Voor mij heeft deze coaching geresulteerd in een nieuwe functie, opleiding én ik heb inzicht in mijn eigen talenten en groeimogelijkheden.
Een op in Nederland naaste. mee mantelzorgers zal de nemen. vergrijst zozeer professionals steeds mantelzorgers waar terecht
Tekst: Beeld:
Dus…loopbaancoaching? Ik zou het zo weer doen! Ik ben blij dat ik deze stap heb gezet en kan het iedereen aanraden.”
Meer weten? Kijk op www.zorgnetlimburg/sterkinjewerk
Het is jouw dag vandaag;
Namens alle cliënten danken wij jullie voor de glimlach, troost en zorg die jullie bieden. Jullie zijn het zonnetje in huis.
#ikwaardeerje
Hartelijke en gezonde groet, Hannelore & Michael
Mantelzorger van de wanneer (schoon)ouders een proces zaam maar siteit toenemen. nieuwe niet als Mortel, bij Incluzio begrijpelijk, ning nog telzorger grote belasting. geen prikkel informatie ning. Als later stadium gehoorde der geweten. telzorgers over de en organisaties helpen. gemeente nieuwsbrief ze in een de hoogte voor ondersteuning
Bianca Mackintosh en Susanne Vaessen.
Wie ondersteunt de mantelzorger?
Een op de drie volwassenen in Nederland zorgt voor een naaste. Ons land telt daarmee pakweg vijf miljoen mantelzorgers en dat aantal zal de komende jaren toenemen. Want de bevolking vergrijst en de zorg staat zozeer onder druk dat zorgprofessionals en vrijwilligers steeds vaker een beroep op mantelzorgers doen. Maar waar kunnen mantelzorgers terecht voor ondersteuning?
Tekst: John Huijs
het zo stap aanra-
www.zorgnetlimburg/sterkinje-
Beeld: Mara van den Oetelaar en Incluzio Sociale Basis Emile en José Smits-Haeijen.
Mantelzorger word je doorgaans niet van de ene op de andere dag. Zeker wanneer het gaat om de zorg voor (schoon)ouders is er vaak sprake van een proces waarbij de zorgtaken langzaam maar zeker in omvang en intensiteit toenemen. “De eerste tijd zien de nieuwe mantelzorgers zich vaak nog niet als zodanig”, zegt Yvonne van de Mortel, mantelzorgcoach en coördinator bij Incluzio Sociale Basis in Venlo. “Heel begrijpelijk, want zolang de ondersteuning nog incidenteel is, ervaart de mantelzorger de zorg in de regel niet als een grote belasting. In die fase is er daarom geen prikkel om op zoek te gaan naar informatie over mogelijke ondersteuning. Als een mantelzorger daar in een later stadium achter komt, is een veelgehoorde reactie: had ik dát maar eerder geweten. Daarom adviseer ik mantelzorgers om zich tijdig te informeren over de ondersteuningsmogelijkheden en organisaties die hen hierbij kunnen helpen. Zo kunnen mantelzorgers in de gemeente Venlo zich abonneren op een nieuwsbrief voor mantelzorgers, zodat ze in een zo vroeg mogelijk stadium op de hoogte worden gehouden van wat er voor ondersteuning is.”
Vrijwel elke gemeente heeft inmiddels een gratis steunpunt voor mantelzorgers. Incluzio Sociale Basis regelt die ondersteuning in de gemeente Venlo. Incluzio organiseert informatiebijeenkomsten over diverse onderwerpen, workshops en activiteiten. Daarnaast bieden zij online trainingen voor mantelzorgers gericht op balans en mindfulness. Ook biedt Incluzio specifieke onlinetrainingen aan, bijvoorbeeld voor ouders van kinderen met autisme in verschillende leeftijdsgroepen, een training voor mantelzorgers van een naaste met dementie of met een Niet Aangeboren Hersenletsel.
Erkenning
Incluzio organiseert ook workshops voor mantelzorgers waarbij het delen van ervaringen centraal staat. Yvonne: “Mantelzorgers krijgen zo erkenning voor hetgeen ze doen. Van de mensen in hun omgeving krijgen ze die niet altijd, omdat zij niet altijd inzien wat het zorgen voor een ander zowel fysiek als mentaal betekent.”
Incluzio zoekt ook naar nieuwe manieren om mantelzorgers met elkaar
in contact te brengen en hen zo in de gelegenheid te stellen om ervaringen en tips uit te delen. Zo voerden twee Venlose acteurs in plaatselijk Theater De Garage begin dit jaar enkele interactieve sketches op rond het thema mantelzorg, en dan specifiek met betrekking tot de subthema’s balans en loslaten. Mantelzorgers in het publiek konden daarop reageren en zo het gesprek met elkaar aangaan over aspecten waar zij tegenaan lopen.
“Nou, er was niet veel voor nodig om het gesprek op gang te brengen”, zegt José Haeijen die samen met Fred van den Bogaard het acteerwerk in De Garage voor haar rekening nam. “Fred is vijftien jaar mantelzorger geweest van zijn inmiddels overleden vrouw Ennie en ik ben intussen alweer een aantal jaren mantelzorger van mijn man Emile, die COPD heeft. Fred en ik weten dus alle twee verdraaid goed waar we het over hebben als het om mantelzorg gaat. Dat wilden we overbrengen op het publiek.”
Loslaten
“Wat vooral opviel was dat de bezoekers het heel erg fijn vonden om hun ervaringen te delen met lotgenoten. Zelf heb ik tegenwoordig veel steun van de medewerkers van de Buurtzorg. Die zijn er voor Emile, maar hebben gelukkig ook een luisterend oor voor mij. Iedere mantelzorger heeft zijn eigen verhaal, al herkent iedereen een aantal aspecten van de zorg voor een naaste. Bijvoorbeeld de moeite die het kost om de zorg soms even los te laten en zonder schuldgevoel zo nu en dan voor jezelf te kiezen. Ik ga geregeld naar de film, ik zing bij een koor, zit bij een kaartclubje en hou van lekker koken. Die dingen heb ik echt nodig om even bij te tanken. Anders hou je het gewoon niet vol om continu te zorgen voor iemand met wie je ook een emotionele band hebt. Als Emile een slechte periode heeft, ben ik mee ziek
met hem. Ik hoorde dat ook van andere mantelzorgers in De Garage.”
Volgens mantelzorgcoach Yvonne van de Mortel bleek uit het enthousiasme van de bezoekers in Theater De Garage overduidelijk hoe groot de behoefte is om elkaar te ontmoeten, ervaringen te delen en elkaar bij te staan met advies. “Daarom houden we in juni nog zo’n interactieve avond, dan met nieuwe sketches over andere aspecten van de mantelzorg.”
Geen kattenpis
Mantelzorgers die even op adem willen komen, kunnen op een aantal plekken in Limburg hun ‘zorgmantel’ even aan de kapstok hangen en een beroep doen op tijdelijke hulp, bijvoorbeeld bij Logeerhuis Kapstok in Venray. De naaste die afhankelijk is van mantelzorg kan daar een korte periode logeren en de nodige zorg krijgen, zodat de mantelzorger bijvoorbeeld even op vakantie kan. Geen overbodige luxe, want mantelzorgen geeft veel voldoening, maar kan ook erg veel van je vragen, zeker als de zorg intensiever wordt en steeds meer tijd en energie kost. Om met José Haeijen te spreken: “Het is geen kattenpis.”
Tot slot: Wil jij meer informatie over wat Incluzio Sociale Basis te bieden heeft voor mantelzorgers? Bezoek dan de website via: https://www.incluziosocialebasis.nl/onderwerpen/mantelzorgondersteuning/
Hier vind je ook informatie over het combineren van werk met mantelzorg, tips voor jonge mantelzorgers, vervangende mantelzorg en andere ondersteuningsmogelijkheden. Op de site kun je je tevens aanmelden voor de nieuwsbrief mantelzorg.
José Haeijen en Fred van den Bogaard in Theater De Garage in Venlo.
