3 minute read
DURF TE VRAGEN
Journalist Annemie Struyf (61) werkt momenteel aan een nieuwe reeks van Het Hoge Noorden, over Vlamingen die naar Scandinavië zijn verhuisd. Die is eind dit jaar te zien op Eén. Tekst Isabelle Bral • Foto Filip Van Roe
Annemie in de teletijdmachine. Naar welk jaar keer je terug en waarom?
“Naar het jaar 1968. Ik was toen 7 jaar. We woonden met ons gezin in Keulen, Duitsland. Als ik de foto’s van toen herbekijk, wil ik dat magische jaar uit de vorige eeuw nog eens opnieuw als volwassene beleven.”
Welk boek uit je kindertijd is je bijgebleven?
“Pippi Langkous. In het Duits: Pippi Langstrumpf.”
Ben je een goede verliezer?
“Ik denk het wel. De kracht en waarde van een mens kan je aflezen aan de manier waarop hij met verlies omgaat. Daar oefen ik mij heel bewust in.”
Wat was tot nu toe de grootste uitdaging in je leven?
“Een mooie balans behouden tussen mijn persoonlijk leven, met kwaliteitsvolle aandacht voor partner, kinderen en vrienden, en mijn professionele leven als journaliste.”
Wat is je laatst gegooglede term?
“Pippi Langstrumpf.”
Ben je tijdens ruzies beeld zonder klank of een roeper?
“Eerder een roeper. Beeld zonder klank is echt niets voor mij.”
Naar wie of wat steek je je mentale middenvinger vol overgave op?
“Poetin en Trump.”
Wat is je grootste nachtmerrie?
“Dat er iets misgaat met een van mijn kinderen of kleinkinderen.”
In welke drie woorden kan je je relatie met je partner samenvatten?
“Liefde, intens, cultuur.”
Van welk project blink je van trots?
“Ik ben voorzitter van Hope for Girls. Met onze stichting vechten we tegen vrouwelijke genitale verminking in Kuria, Kenia. We zijn er nu tien jaar mee bezig. Ik ben apetrots dat we in deze arme regio al honderden meisjes hebben kunnen redden van genitale verminking. We zoeken nog altijd steun voor onze strijd tegen genitale verminking bij jonge meisjes!”
Welk dierbaar moment wil je maar al te graag nog eens herbeleven?
“De eerste uren ná de bevalling van een kind. Voor alle duidelijkheid: dus niet de bevalling zelf. De momenten erna zijn van een onbeschrijfelijk geluk en ontroerende intensiteit.”
Waarin vind je troost?
“In klassieke muziek, liefst van J.S. Bach.”
Wie is je grootste voorbeeld?
“Ik hou niet zo van ‘opkijken’ en ‘rolmodellen’.”
Waar word je blij van als je in de spiegel kijkt?
“Ik ben heel tevreden over mijn ogen.”
Wat wil je professioneel zeker nog bereiken?
“Samen met mijn collega-regisseur Kristel Waterloos nog vele mooie televisiereeksen maken.”
Waarvoor ben je allergisch?
“Voor gezaag en gezeur.”
Waaruit bestaat je avondritueel?
“Nog een beetje lezen in bed.”
De natuur haar gang laten gaan of botoxinjecties?
“De verleiding van een ‘ingreepje’ is er soms wel, maar uiteindelijk besluit ik toch elke keer om de natuur haar gang te laten gaan. ‘Omarm je rimpels toch’, zeg ik dan tegen mezelf.”
Is het leven een geschenk voor jou?
“Absoluut.”
Wat wens je jullie kinderen het allermeest toe?
“Liefde en geluk. Al de rest is van ondergeschikt belang.”
Wat was je allereerste studentenjob?
“Op het Conscienceplein in Antwerpen werkte ik in het café De Gulden Swaen. Onlangs ben ik er nog eens een koffietje gaan drinken. Het was alsof ik er pas gis-
teren zelf achter de toog stond.”
Heb je ooit iets gevoeld voor iemand van hetzelfde geslacht?
“Ja, hoor.”
Zie je het glas halfvol of halfleeg?
“Halfvol. Zeker en vast.” ‘De kracht van een mens kan je aflezen aan de manier waarop hij met verlies omgaat’
Welke citaat is op je lijf geschreven?
“Doe wel, en zie niet om.”
Wat staat er op je bucketlist op nummer één?
“Het leven is geen bucketlist. Ik háát dat concept.”
Waaruit bestond je laatste leugentje om bestwil?
“Toen ik uitgenodigd werd voor een kroegentocht, bedacht ik snel een excuus.”
Welk gerecht is een feest voor je smaakpapillen?
“Geef mij maar oesters.” Het laatste boek van Annemie Struyf heet Durf te dromen. Meer info via www.annemiestruyf.be en www.hopeforgirls.be ■
