Clubblad Wipstrikkwartier 2021-5

Wandelsportvereniging

Wipstrikkwartier “W

”

W A

G IN

SPORTVEREN EL IG ND

IP S

T R IK K WA R T

IE

R

Zwolle

September/Oktober 2021 Jaargang 45 nr. 5

Bestuur VOORZITTER Peter van der Molen telefoon: 06-22964681 e-mail: voorzitter@wipstrikkwartier.nl

SECRETARIS Ruud den Baas Telefoon: 06-46064532 e-mail: secretaris@wipstrikkwartier.nl

PENNINGMEESTER Karin Post Telefoon: 06-13097208 e-mail: veldpost@gmail.com

Vice SECRETARIS Karelien Steenbruggen e-mail: informatie@wipstrikkwartier.nl

Vice PENNINGMEESTER Maurice Veldhuis Telefoon: 038-4657876 e-mail: mveldhuis01-c@telfort.nl

ALGEMEEN LID Bettie Spanhak Telefoon: 038-4230882 e-mail:evenementen@wipstrikkwartier.nl

ALGEMEEN LID Dineke de Graaf Telefoon: 038-4549530 e-mail:wandeltochten@wipstrikkwartier.nl

ALGEMEEN LID Marjolein Bos e-mail: projecten@wipstrikkwartier.nl

Van de redactie

Het is weer zover: voor u ligt de herfstedi­ tie van ons clubblad. Hopelijk met een voor iedereen aansprekende inhoud.

Langzaam maar zeker kruipen we uit onze coronaschulp en worden er langzaamaan weer wat activiteiten ontwikkeld. Jammer genoeg durfden organisaties niet alles di­ rect aan. Zo vervielen onze eigen Bos- en heidetocht in Hattem (11 september), de Herfstkleurentocht in Enschede (9 okto­ ber), de Najaarstocht in Appelscha (30 oktober) en de Pepernotenwandeling in Apeldoorn (20 november). Doorgang vond de Tocht om Nijluus'n (18 septem­ ber) en wijzelf zien de Blauwvingertocht op 6 november en een nog te organiseren wandeltocht op 4 december doorgaan.

Ter compensatie organiseerde onze ver­ eniging eigen wandeltochten en wel op woensdagavond 6, zaterdag 9, dinsdag­ avond 19 en zaterdag 30 oktober. Jammer genoeg vervallen ook de gezellige activi­ teiten op woensdagavond 13 oktober (Creatief) en zaterdagavond 16 oktober (Kaart- en sjoelavond). Die activiteiten halen we later nog wel dunnetjes in. Het zal u duidelijk zijn dat in de achterliggende tijd wel het een en ander gebeurd is. Zo hebben we sinds kort een echte ridder in ons midden: het heeft Zijne Majesteit én Simon van der Bas behaagt om Peter van der Molen te (laten) ridderen in de Orde van Oranje-Nassau. Peter werd op 8 september jl. in een in het Wandelhonk gelegde hinderlaag gelokt om dit alles sprakeloos te ondergaan. Bas heeft hier een boek over geschreven en dit is ergens

Op de voorpagina Peter van der Molen geridderd in de Orde van Oranje - Nassau woensdag 8 september 2021

in dit blad te lezen. Jan Kattenberg maakt melding van een alternatieve route op een etappe van de net zo Alternatieve Vier­ daagse dit jaar. Ook is onze vereniging een paar pelgrims rijker: de familie Spanhak heeft de pelgrimage naar Santiago de Compostella uit fysieke uitdagingen maar zeker ook uit ontwikkelingen in het eigen leven mogen volbrengen. Hulde voor zo­ veel doorzettingsvermogen! Dichter bij huis een verslag van de schoningsactivitei­ ten van onze rivierenoevers terwijl Betty de Gunst heel hard bezig is om een vaste aanstelling te krijgen in het redactionele team van dit clubblad gezien haar opgete­ kende ervaringen van een aantal etappes van het Drenthepad. Eén van onze adver­ teerders (Speeltuin Madrid) werd even onder de loep gelegd en een artikel, over­ genomen uit de Swollenaer, over het 80-jarig bestaan van onze zustervereniging De Zwolse Tippelaars. Een herinnering om eind dit jaar de Kilometervreter 2021 te voorzien van uw gelopen afstanden dit jaar én een artikeltje over het fenomeen mannen en wandelen.....Hier en daar in dit blad wat dichterlijke vrijheden voor de lyrische leden onder ons en wat Chinese levenswijsheden en zuchtend van genot slaat u dit blad met trillende handen weer dicht en kijkt dan natuurlijk reikhalzend uit naar het kerstnummer van dit cluborgaan.

Waar verrast uw redactie u nu weer mee?

Hangt ook grotendeels van u af: maak ons deelgenoot van uw wandel- of andere minstens zo belangrijke ervaringen. Papier is geduldig, uw redactie nieuwsgierig.

Clubblad Kopij voor het volgende nummer graag inleveren voor 3 december 2021 U kunt kopij per e-mail verzenden naar: redactie@wipstrikkwartier.nl of per post versturen naar: Redactie clubblad WKZ p/a Watersniphof 21 8043 JR ZWOLLE

2

Verjaardagen

Inhoudsopgave

Pèperbusse Döör valt m'j de Pèperbusse niet van umme Met deze Zwolse uitdrukking wordt be­ doeld dat iets niet veel betekent of dat iets niet bijzonder is.

Al heel lang is de Peperbus hét icoon van de stad Zwolle. De toren steekt hoog boven de oude binnenstad uit.

Dat de Zwollenaren van hun toren hou­ den, kun je wel merken. De Peperbus komt terug op schilderijen, tekeningen, ansichtkaarten, koektrommels en vlaggen.

November

2

Gerrit Kolkman

1. Voorpagina Koninklijk Onderscheiden

4

Mathilde Wienen

2. Bestuur, Redactie, Kopij clubblad

5

Anneke Klerkx

6

Piet Hollander

3. Verjaardagen, Inhoudsopgave, Pèperbusse, Sokkenbolletjes

8

Dineke de Graaf

9

Gerard Domerchie

15

Henny Wullink

18

Ellen van der Wal

20

Antoinet Wiersma

25

Maarten Verheij

28

Jelle Offringa

9. Swollenaer Tippelaars 80 jaar, Windstil

December

10.

Drenthepad 2

3

Luit Bonsink

11.

Een wandeling per dag

5

Hennie Post

12.

Voorbericht Kilometervreter 2021

Sinterklaas

13.

Koninklijk Onderscheiden

6

Jenny Bonthuis

14.

Vervolg Koninklijk Onderscheiden

Mien Diender

15.

Vervolg Koninklijk Onderscheiden

9

Tineke Bos

16.

Colofon

Sylvia Maurits

12

Tineke Neu

16

Jan Kattenberg

18

Erika Buter

19

Lenie Hollander

20

Anita van Hunnik

22

George Reijnders

25

Anneke Rozenbaum

29

Frits Dielissen

4. Kromme Kolkpad, "Onze" Pelgrims, Wandelweetjes 5. Herfst 6. Schone rivieren 7. Drenthepad 1 8. Onder de loep, werkwoorden

verwarrende

Sokkenbolletjes

Gek dat mensen sokken gevangenhouden in het donker van hun kasten tot pijnlijk strakke bolletjes gedraaid in een achterwaartse salto flikflak met dubbele knopen alsof iedereen bang is dat ze weg willen lopen.

Maar sokken hoef je niet te mishandelen, want zonder voeten houden ze niet van wandelen.

3

Kromme Kolkpad

Door

Jan

Kattenberg

Bij de alternatieve Vierdaagse liepen we richting Dalfsen. Over de Vechtbrug en via de Dijkzichtweg en de Hessenweg. Dit kan ook anders. Er loopt namelijk een wandel­ pad tussen de kolken door en langs de Vecht. Het pad start in de scherpe bocht (bij de bungalow). Deze bocht is niet voor niets zo scherp, oude Zwolsen weten namelijk dat die weg vroeger rechtdoor ging, want hier lag eeuwenlang de oude brug over de Vecht, de zgn Berkumerbrug.

De fundamenten liggen er nog. (Uw redac­ tie berichtte ook al over deze oude brug in het artikel "Het geheim van Westerveld" zie jaargang 45 nr. 1). Je gaat nu langs de Berkumerkolk, over de dijk of onderlangs.

Iets voorbij de Zeeverkenners rechts af voor de Kromme Kolk, dan links bruggetje over, dit is bepijld. De route loopt nu geheel langs de Vechtoever tot de Buiten­ plaats De Luwte. Daar kun je de dijk op en geheel via de dijk terug. Je hebt fraaie vergezichten over de Vecht, de Kromme Kolk en de Berkumerkolk.

"Onze" pelgrims in Santiago de Compostella Met het ter perse gaan van dit blad kwam nog net dit bericht binnengestormd: "onze" pelgrims (de familie Spanhak) hebben Santiago de Compostella ruimschoots binnen de zelf gestelde tijd gehaald. Volgens Trijnies' journaal, dat belangstellenden dagelijks konden volgen, deden ze daar 34 dagen over om van Cizur Menor (in de buurt van Pamplona, de stieren lieten ze deze keer letterlijk links liggen) naar Santiago te lopen.

Dag in, dag uit, regen, zon, hitte, kou, licht, donker, hongerig, dorstig, het kon ze niks deren en als echte pelgrims doorstonden Trijnie, Rini, Bettie en Mathilde elk op hun eigen manier deze beproeving om op het laatst gelouterd Santiago binnen te vallen. De redactie heeft Trijnie weten te strikken om, zodra ze weer thuis is, in een soort bele­ vingsverslag haar ervaring te delen met dit clubblad. We kunnen niet wachten!

Het decembernummer verschijnt naar verwachting eind van dit jaar (week 50).

4

Wandelweetjes wij Nederlanders lopen gemiddeld 1.110 keer van en naar onze auto;

elke kilometer die je dagelijks loopt verkleint de kans op obesitas met 5%;

drie kwartier per dag wandelen halveert de kans dat je een verkoudheid oploopt;

vijf keer per week een halfuur wandelen halveert de kans op hart- en vaatziekten;

wij Nederlanders lopen gemiddeld 600 meter per dag.

5

Jaarlijks organiseert de Gemeente Zwolle samen met de Schone Rivieren-organisatie opruimacties voor verenigingen, groepen en andere vrijwilligers langs de rivieren.

Ook onze vereniging heeft deelgenomen aan deze actie om te zorgen dat de rivier­ oevers van IJssel en Vecht zo veel mogelijk "verlost" worden van (plastic) afval. Zater­ dag 11 september hebben o.a. onze leden de oevers van de IJssel "schoongewan­ deld".

Femmie Spanhak hierover: zaterdag 11 september ging een groepje vrijwilligers van onze vereniging rotzooi ruimen langs de IJssel, voorbij de Rode Brug (Hanze­ boog). In eerste instantie kon ik niet, moest eerst een boodschap doen in de stad en kon dan pas na 10.00 uur. Maar omdat ik om 10.15 uur alweer thuis was, dacht ik: kom, ik bel Karin even of ze nog hulp kan gebruiken. Tuurlijk, altijd. Oké, omkleden, hard fietsen, je bent zo een half uur verder. Van ver zag ik al een heleboel fietsen staan, nou ja, een stuk of 10, gok ik. Heb ze niet geteld. Oké, dan moet je de groep nog opzoeken, hup over het hek klimmen en ja, daar zijn ze. Blijkt het een heel andere vereniging te zijn. Dan maar terug naar de fiets en ja, daar was een groep van ons op de dijk. Dus ik kon meegaan, weer terug fietsen, terug lopen, maakt allemaal niet uit, is voor het goede doel. Toen ik ze ingehaald had, gingen we met een pontje naar een soort eilandje,

waar we het Voermanpad vonden. Leuk, weet ik gelijk waar dat is. De oude Voer­ man maakte prachtige schilderijen van Hattem met de beroemde Hollandse luchten erboven. Maar genoeg geteut: ik moet eens beginnen met opruimen. Ik denk: dat wordt best wel veel langs het water. Nou ik heb zegge en schrijven 6 dingetjes opgepakt en ik hoorde van Karin, dat er dit jaar heel weinig afval lag. De rest van de groep was tenslotte al druk bezig toen ik pas kwam, maar ik vond het erg gezellig, lekker buiten, veel mooie bloem­ pjes gezien, een haas opgejaagd: weet niet wie er harder schrok; hij of ik. Het levert tenslotte geld op voor de vereniging en dat is belangrijk.Toen ik thuis was en mijn wandelschoenen uitdeed, kwam ik er achter dat ze zo lek zijn als een mandje.

Moet ik nog even iets aan doen. Ach, on­ dertussen zijn ze alweer droog. Een klei­ ne impressie van een gezellig morgen.

Aldus Femmie Spanhak. Haar opmerking

over minder afval sneed hout: cijfers toonden aan dat door het ingevoerde statiegeld op plastic flesjes meteen resul­ taat boekte. Het aandeel flesjes in het gevonden afval was maar liefst met een kleine 40% afgenomen! De overduidelijke "winnaar" van verleden jaar, de sigaretten

Met drie kapiteins aan boord haalt de stuurman bakzeil.....

6

filter, stond nu ook weer op nummer één.

Deze filters zijn gemaakt van celluloseace­ taat, een vorm van plastic, en dienen dus ook "geruimd" te worden. Snoepwikkels stonden op nummer drie. McDonald's deed het ook niet slecht (wel dus) evenals Marlboro (sigaretten) en Red Bull (blik).

Bedenk hierbij wel dat het niet de produ­ centen zijn die deze vervuiling veroorza­ ken maar de consumenten! Met ingang van 31 december 2022 komt er ook statiegeld op blik. Het is dus de verwachting dat Red Bull (ja, die van Max), Heineken en Coca­ Cola volgend jaar voor de allerlaatste keer de ranglijsten van the Hall of Blame zullen aanvoeren. De schoonmaakactie van de 11e september is op poten gezet door Schone Rivieren samen met o.m. de Ge­ meente Zwolle. Op de 25e september was er weer een schoonmaakdag maar nu van de oevers van de Overijsselse Vecht. Onze vereniging heeft aan beide ruimdagen meegedaan. Het resultaat was een "op­ brengst" van ongeveer 5 volle vuilniszak­ ken voor beide dagen. Naast een gezellige wandeling "buiten" (Femmie had het er al over) en de opruimactie hebben we dus als vereniging bijgedragen aan een schoner milieu in combinatie met een welkome aanvulling van de clubkas.

Vrijwilligers: bedankt! Volgend jaar weer?

Drenthepad

Door Betty de Gunst

Op vrijdag 27 augustus had ik nog vakantie.

John en Ria zouden in 2 dagen een deel van het Drenthe-pad gaan wandelen. Ik kon alleen de vrijdag. We zouden van Elp naar Beilen lopen. Daar gingen Ria en John overnachten op een adres van "Vrienden op de Fiets" om de volgende dag naar Uffelte te wandelen. Eerst Ria ophalen en John kwam daar ook naar toe en door naar Beilen om mijn auto te parkeren. Met John zijn auto naar het startpunt in Elp gereden en deze bij een klein hotel geparkeerd. Het was nog droog weer met kans op enkele buien. De wandeling ging voor het groot­ ste gedeelte door de bossen en over de uitgestrekte heidevelden. Prachtig omdat de heide in bloei stond.

Het waren gelukkig korte buien. We lie­ pen verder door de bossen richting het kamp Westerbork. Op het kamp aange­ komen begon het weer te regenen; even geschuild onder een boom. Er waren veel bezoekers. De meesten hadden een para­ plu of regenjas/cape bij zich. Sommigen niet: lieten zich maar gewoon natregenen.

Eindelijk, na ruim 30 km kwam Beilen in zicht. John had de mevrouw (82 jaar) van "Vrienden op de Fiets" al eerder gebeld.

We zouden Chinees eten gaan halen en of mevrouw ook mee wilde eten. Dat vond ze geweldig leuk dat we haar dit vroegen.

Ze vond het ook prima dat ik ook mee kwam eten want ik bleef namelijk niet overnachten. De tafel was al gedekt toen we aankwamen en mevrouw was nog een heel kwieke en gastvrije dame.

(Radiosterrenwacht Westerbork) In Hooghalen aangekomen de bakker op­ gezocht waar ook een horecagelegenheid was. Daar lieten we ons de koffie met gebak goed smaken. Het was nu lekker zonnig weer. En weer verder met het laatste stuk van de route door een prach­ tig bos- en heidegebied waar we vlak langs een Schotse Hooglander liepen. Voorzich­ tig, omdat er ook jongen bij waren!

Ook wandelden we door landelijk gebied.

De eerste rustpauze was op een bank/­ boomstam en vlakbij een vennetje. Het was gewoon genieten van deze mooie omgeving. Hierna doorgewandeld en begon het te regenen. Snel mijn cape aangetrokken.

7

Ze genoot er echt van om samen met ons te eten. Na de maaltijd zette ze nog vla en yoghurt op tafel en wilde koffie gaan zet­ ten. John en ik gingen eerst zijn auto uit Elp ophalen en daarna werd deze naar Uffelte gebracht. Toen nog weer terug naar Beilen waarna ik direct door naar Zwolle ben gegaan. Het was al laat en ik had de volgende dag een fietstocht van de activiteitenclub in Wolvega. We konden terugkijken op een mooie wandeldag.

Betty de Gunst.

Verwarrende werkwoorden

En dan gaan we naar de speeltuin!

Wie kent speeltuin Madrid niet van vroeger van de schoolreisjes? Niet te ver met de bus vanuit Zwolle dus plenty tijd om de hele dag in de speeltuin te ravotten. En natuur­ lijk de onvergetelijke melkbus met lauwe ranja incl. vliegen. De meesters en juffen zeiden dat het voor de dorst was maar het was zo zoet dat de ranjasmaak aan je lippen kleefde en je daardoor juist méér dorst kreeg. En die lippen werden dan weer met menig bezoekje vereerd door “dorstige” wespen met soms vervelende gevolgen. En weer met tegenzin terug in de bus en bij aankomst in Zwolle natuurlijk onder de banken duiken (doe dat nu maar eens na). Maar Expo Madrid is meer dan alleen een speeltuin. Ga er maar eens aan staan: een restaurant met plate service of, zo je wenst, à la carte. Er kan zowel binnen als buiten op de terrassen aangeschoven worden. Parkeren? Geen probleem: gratis en zeker geschikt voor bussen en touring­ cars. Iets te vieren? Madrid met haar feesten en partijen staat in de wijde om­ Vroeger dachten we dat speeltuin Madrid trek bekend als uitbundig, plezierig en tot in Spanje lag en waar Sinterklaas de baas in de puntjes verzorgt. En zijn er plannen was. De nuchtere waarheid: in 1862 be­ om voor een langere periode gebruik te gonnen als herberg annex stalhouderij maken van de gastvrijheid van Madrid? Dan waar de postkoetsen van Zwolle naar beschikt Madrid over een levendige fami­ Coevorden v.v. van paarden konden wis­ liecamping: een ideale uitvalsbasis voor het selen. Natuurlijk konden de paarden van ontdekken van Dalfsen en de prachtige Sinterklaas, Amerigo en later Ozosnel, omgeving. Even weg uit de vaart der vol­ hier ook terecht bij hun jaarlijkse bezoek­ keren? Madrid heeft de beschikking over jes. Het gebouw was in Spaanse stijl opge­ een klootschietparcours en een heus trokken en werd daarom “Café Madrid” midgetgolfparcours met 18 holes met genoemd. En een goed merk verander je verschillende hindernissen: goed voor het niet en tot op de dag van vandaag doet de weggooien en -slaan van je dagelijkse be­ naam Madrid nog steeds opgeld. Dit alles slommeringen. Kortom: bij Madrid kun je streng bewaakt door “De Nachtwacht”, je op vele manieren ontspannen. Maak een perfect nageschilderde kopie van het daar gebruik van. Aan de staf en het per­ origineel in 't Rijksmuseum in Amsterdam. soneel van Madrid zal 't zeker niet liggen.

Lopen wordt liep Maar hopen niet hiep

Laten wordt liet Maar praten niet priet

Stinken wordt stonk Maar hinken niet honk

Mogen wordt mocht Maar Drogen niet drocht

Winnen wordt won Maar pinnen niet pon

Vallen wordt viel Maar ballen niet biel

Zitten wordt zat Maar spitten niet spat

Schenken wordt schonk Maar denken niet donk

Weten wordt wist Maar meten niet mist

Zullen wordt zou Maar vullen niet vou

Zwemmen wordt zwom Maar klemmen niet klom

Ja, maar waarom?

Suikerzakje Madrid plm. 1960-1965

8

Windstil Ze fietst langs de gebouwen tegen haar zorgen in.

Al waait het en al storm het hard, ze gaat er tegenin.

Met elke kilometer vermindert de orkaan.

De wint neemt al haar zorgen weg alsof ze niet bestaan.

Ze fietst door haar gedachten; voelt gaandeweg verschil.

Zodra ze thuiskomt bij zichzelf is het spontaan windstil.

9

Drenthepad 2

Door

Betty

de

Gunst

Op 2 en 3 oktober hebben we 2 etappes van het Drenthepad gelopen. Zaterdag van Veenhuizen naar Roden en op zondag zouden we van Roden naar Eelde wande­ len. (Door het slechte weer de route in­ gekort.) Een overnachting werd geboekt via "Vrienden op de fiets" bij een gastadres in Roden.

Zaterdag om 9 uur afgesproken bij de Mac in Zwolle-Noord. John en ik zouden rijden omdat het openbaar vervoer (vooral in het weekend) niet overal in Drenthe even goed is. Mijn auto met overnachtingsspul­ len werd bij het gastadres in Roden gepar­ keerd, in Johns' auto verder naar Veenhui­ zen om deze op een grote parkeerplaats achter te laten. Het was bewolkt maar prima wandelweer: zo rond de 17 graden.

We wandelden door kleine bosgebieden, landelijk gebied en af en toe door de be­ woonde wereld. Genoeg bankjes en pick­ nicktafels op mooie plekjes waar je prach­ tig van de natuur/omgeving kon genieten.

In Norg een terrasje gepakt en cappuccino gedronken. Ze waren niet zo streng met de de QR-code-controle. Ieder kon ge­ woon naar binnen lopen om gebruik van het toilet te maken: er werd niet om je QR-code gevraagd.

Na deze pauze verder gewandeld door het mooie Drenthe; een afwisselende route en de markering was goed. Het laatste stukje hebben we wat regen gehad maar gelukkig kwam Roden in zicht en haalden we eerst de auto van John op uit Veenhui­ zen. Daarna bij de Chinees in Roden onze bestelde maaltijden opgehaald om deze op ons gastadres te gaan eten. En trek hadden we zeker na deze prachtige wandeltocht.

De maaltijd lieten wij ons goed smaken.

We hadden de bovenverdieping van deze woning tot onze beschikking. Compleet met keuken: echt heel luxe. Verder 2 slaapkamers, douche en toilet. Ik had mij net gedoucht toen de gastvrouw vroeg of we beneden een kopje koffie kwamen drinken. Dat deden we uiteraard en het was een heel vriendelijk en belangstellend echtpaar. Wat ons ook van alles over dit mooie wandelgebied kon vertellen.

Mijn auto mocht bij het gastadres blijven staan en John reed naar de startlocatie zo'n 20 km verderop. Eerst regende het gestaag door, niet superhard gelukkig. Ondanks dat was het mooi wandelen in een soort natuurgebied. Bij het Leekstermeer aange­ komen werd het wat droger en in Leek hebben wij gepauzeerd bij een luxe snack­ bar. Koffie gedronken en iemand van het personeel kwam met een mooie papegaai op de arm aanlopen. Even mee gesproken en uiteraard een foto ervan genomen.

Hierna verder voor de laatste loodjes.

Over het algemeen waren de wegen/pa­ den goed begaan­ baar; dat viel mij nog mee. Aan de mod­ derpaden ontkwa­ men we niet, maar niet zo erg als ver­ wacht. Het was nu droog en af en toe viel er wat miezerige regen. En zo kwamen we in Roden aan.

Auto van John opgehaald en we vertrok­ ken richting Zwolle en Epe. Onderweg begon het weer hard te regenen maar wij hadden onze wandelkilometers in the pocket. Ondanks de slechte wandelzondag was het een gezellig en mooi wandelweek­ end.

Betty de Gunst.

De volgende morgen stond er een goed verzorgd en uitgebreid ontbijt voor ons klaar waar we lekker van hebben gegeten.

Helaas was het weer niet zo mooi als za­ terdag en ook in de nacht had het behoor­ lijk geregend. Besloten om de tocht wat in te korten: je weet immers niet of je veel modderige en daardoor slecht begaanbare paden zou treffen.

Niet zelden valt terug­ keren naar huis zwaarder dan weggaan

Levenswijsheid uit China

10

Een wandeling per dag

Kom, loop weer eens een ommetje en zwaai je armen zwierig los,

kijk eens naar al die vogels, zijn ze niet prachtig uitgedost?

Zoek af en toe een schelpenpad, verwonder je om wat je ziet

alsof je voor het eerst een dag naar buiten mag, als kind geniet.

Zo wordt het grijze kleurig en viert je lichaam feest,

je tintelt zacht en door je kracht merk je hoe goed het is geweest.

Kom, loop weer eens een ommetje en zwaai je armen in de maat

geniet van ’t middagzonnetje, wacht niet totdat die ondergaat,

geen sportschool kan er tegenop, je krijgt al lopend energie,

je wordt verlost van elk getob, kom, gun je die traktatie!

Zwaai onderweg eens naar die vrouw achter haar orchideeën

of naar de buurman met zijn hond, kom je al op ideeën?

Een wandeling per dag is fijn ook als het weer wat grauw is,

zo heerlijk om weer terug te zijn, vooral als het heel koud is,

en alles lijkt veel minder zwaar dan je het achterliet,

een wandeling per dag verlicht ook nog eens stil verdriet.

En loop je liever niet alleen, zoek je vertrouwd gezelschap,

kijk dan al lopend om je heen, Hij kruist al jarenlang je pad.

(Coby Poelman Duisterwinkel)

11

Mannen en wandelen.....

Het is wat vroeg om u nu alvast te vragen om uw gelopen kilometers van dit jaar aan Femmie Spanhak voor de kilometervreter op te geven. Maar het kan nooit kwaad om u er vast aan te herinneren.

In de laatst editie van dit jaar, die naar verwachting in week 50 uitkomt, wordt u er nogmaals, maar nu met wat meer vriendelijke aandrang, aan herinnerd. Voor het opstellen van de kilometervreter 2021 kunt u gebruik maken van de in uw wan­ delboekje genoteerde afstanden evt. ge­ combineerd met de door u zelf bijgehou­ den kilometers van uw eigen wandeltoch­ ten.

Het wandelen is in de eerste plaats voor de persoon zelf, hetzij voor gezondheid, ontspanning of prestatie, hetzij om te herdenken, te bewijzen, te vergeten of te accepteren. Hierbij moet het voor de ki­ lometervreter niet uitmaken welke kilo­ meters hierbij meetellen.

Wellicht is het een idee om na de door de wandelvereniging geplande eigen wandel­ tocht (4 december a.s.) uw kilometers aan Femmie door te geven?

Mannen passen hun looptempo onbewust aan wanneer ze met een geliefde wande­ len, zo blijkt uit nieuw wetenschappelijk onderzoek.

Als mannen met hun vrouw of vriendin een wandeling maken, lopen ze gemiddeld zeven procent langzamer dan normaal.

Wanneer een man met een platonische vriendin wandelt, neemt hij geen gas terug.

Wetenschappers brachten bij dit onder­ zoek het natuurlijke wandeltempo in kaart van enkele tientallen mannen en vrouwen.

Vervolgens lieten ze deze proefpersonen een wandeling in een park maken met hun

geliefde of met een platonische vriend of vriendin. Uit het onderzoek bleek dat mannen hun tempo het meeste aanpasten als twee geliefden wandelden. Gezien het kleine aantal proefpersonen moet de stu­ die nog wel herhaald worden voor een definitieve conclusie.

Volgens de wetenschappers zijn de uit­ komsten echter vrij logisch, omdat man­ nen van nature een hogere optimale wan­ delsnelheid hebben, die oncomfortabel is voor vrouwen.

De redactie vraagt zich af hoe het onder­ zoek verlopen zou zijn als mannen met hun schoonmoeder wandelden.....

Bij FysioMobilae kunt u o.a. terecht voor: Fysiotherapie | Manuele Therapie | Sportfysiotherapie Psychosomatische fysio- of oefentherapie | Bekkenfysiotherapie Kaakfysiotherapie | Dry Needling | Epte | Echo Geriatrie fysiotherapie | Oedeemfysiotherapie | Shockwave

Ook bij revalidatie na corona of bij slaapproblemen helpen wij u graag

Eén steentje in je schoen en de sterren zijn het be­ kijken niet meer waard.

(Levenswijsheid uit China)

Hyacinthstraat 57 | Campus 2-6 Assendorperdijk 132 038 - 421 64 54 www.fysiomobilae.nl info@fysiomobilae.nl 12

. . . . K O N I N K L I J K

O N D E R S C H E I D E N. . . .

Zwolle, 1 oktober 2020 Hoe het begon Dhr. P. Snijders Burgemeester van de Gemeente Zwolle Grote Kerkplein 15 8011 PK Zwolle

Betreft: Voordracht Koninklijke onderscheiding

Geachte heer Snijders,

Hierbij heb ik het genoegen u in kennis te stellen van mijn voornemen om de heer P. van der Molen, woonachtig in Zwolle, voor te dragen voor een Koninklijke onderscheiding.

Deze aanvraag gaat over zijn belang voor de wandelsport, zowel in groepsverband als op individuele basis in de stad Zwolle als daarbuiten. Graag zou ik dat nader aan u toe willen lichten aan de hand van mijn bevindingen en die van een aantal “mede-onder­ steuners” waar ik u graag naar verwijs.

Toen ik op 12 maart 2011 lid werd van de Zwolse wandelvereniging “Wipstrikkwartier” maakte ik voor het eerst kennis met de heer van der Molen, op dat moment reeds geruime tijd al voorzitter van voornoemde wandelvereniging. Naast zijn betrokkenheid bij het welzijn van zijn leden en zijn nimmer aflatende jarenlange inzet als bestuursvoorzitter is de Wandelsportvereniging Wip­ strikkwartier uitgegroeid tot een toonaangevende organisatie op het gebied van de wandelsport waar een stad als Zwolle met recht trots op mag zijn.

Dit gegeven was voor mij aanleiding om hem voor te dragen voor een Koninklijke onderscheiding als waardering voor wat hij voor de wandelsport, zowel op regionaal als op landelijk niveau heeft gedaan en voorlopig, zoals het zich laat aanzien, nog zal blijven doen. Een voordracht die, tot mijn grote vreugde mede zal worden ondersteund door o.a. de Koninklijke Wandel Bond Nederland (KWBN) en Dhr. D. Achterkamp, voormalig voorzitter regio Overijsel/Flevoland KNBLO/KWBN.

Zo bekleed hij vanaf maart 1994 de functie van secretaris bij de Wandelsportvereniging “Wipstrikkwartier” en aansluitend tot op heden de functie van voorzitter. Daarnaast was en is hij als organisator en eindverantwoordelijke betrokken bij de Zwolse Avondvierdaagse. Met ruim 8600 deelnemers(ters) van over het algemeen nog vrij jonge leeftijd de grootste van ons land met dit jaar tijdens de alternatieve Avondvierdaagse de 50.000ste deelnemer aan de start!

Vanaf juli 2006 tot op heden is hij actief als secretaris, ledenadministrateur en coördinator wandeltochten bij de Stichting Falcon Walk in Schaarsbergen en tenslotte vervulde de heer van der Molen vanaf 10 april 2006 tot en met 31 december 2016 de functie van respectievelijk penningmeester en 2e voorzitter van de KNBLO en aansluitend tot op heden de functie van voorzitter/account­ manager van de KWBN voor de regio Overijsel/Flevoland.

Samenvattend ken ik de heer van der Molen als iemand die zijn passie voor de wandelsport graag wil delen met anderen. En dat doet hij met een grote maatschappelijke betrokkenheid. Bestuurlijk heeft de heer van der Molen niet alleen veel vrije tijd in be­ stuurlijke aangelegenheden gestoken maar waar nodig ook voorstellen en initiatieven genomen zoals hierboven geschetst.

Bij onze jaarlijkse ledenvergaderingen is hij altijd aanwezig. De heer van der Molen heeft er door zijn enthousiasme mede voor gezorgd dat de Wandelsportvereniging “Wipstrikkwartier” een begrip is geworden, niet alleen binnen de gemeente Zwolle maar ook daarbuiten en dat het ledenaantal stabiel blijft, wat in de huidige tijd van individualisering geen vanzelfsprekendheid is.

Het belangrijkste tenslotte is misschien wel dat de heer van der Molen door zijn dienstbaarheid, verbindend vermogen en aandacht voor zijn leden een belangrijke rol speelt op het gebied van de wandelsport, zowel in de stad Zwolle als in de directie omgeving, maar dat hij daarmee ook bijdraagt aan het versterken van immateriële waarden in onze samenleving. En dat is precies waar zo’n grote behoefte aan is in een samenleving waarin het steeds meer over individuele belangen gaat. Dat zie ik als een grote verdienste van de heer van der Molen.

Hoewel hij niet geïnteresseerd is in onderscheidingen en andere blijken van waardering ben ik persoonlijk van mening dat hij een Koninklijke onderscheiding verdient. Daarmee zou benadrukt worden dat juist die immateriële waarden, die vandaag de dag heftig onder druk staan, ook voor u en Zijne Koninklijke Hoogheid van groot belang zijn.

Het is daarom met overtuiging dat ik de heer van der Molen kan aanbevelen om in aanmerking te komen voor een koninklijke onderscheiding.

Met de meeste hoogachting, S.C. van der Bas

13

Door Simon van der Bas

“Het is gezien, het is niet onopgemerkt gebleven”

Deze woorden waren op woensdag 8 september 2021, de dag waarop de uitrei­ king van de Koninklijke Onderscheiding aan Peter van der Molen plaatsvond, meer dan ooit van toepassing. Zijn verdiensten waren niet onopgemerkt gebleven, zeker niet bij mij. Dit gegeven vormde voor mij persoonlijk aanleiding om hem per voor­ dracht in aanmerking te laten komen voor een koninklijke onderscheiding.

Een voordracht dat, samen met nog een aantal ondersteunende brieven op officieel briefpapier en ondertekend door directies en/of besturen van plaatselijke, regionale en (inter)nationale organisaties en waarin de verdiensten van de voorgedragen kan­ didaat tot in de kleinste details moest worden onderbouwd. In eerste instantie een lastige klus om de juiste personen te vinden maar met behulp van enig graaf­ werk uit het verleden van Peter (met dank aan Klaas!) lukte dat en werd het een kwestie van het benaderen en aanschrijven van de juiste personen en/of instanties en vervolgens hun reacties afwachten. Die bleken allemaal op mijn voordracht zéér enthousiast te zijn en binnen no time had ik de benodigde brieven in huis waarna het dossier “Van der Molen” op 1 oktober 2020 kon worden overgedragen aan Es­ ther Doornbosch van de afdeling Kabinet en Representatie van het Stadhuis.

Dat moment betekende voor mij het begin van een periode “met een lange adem” want nadat de voordracht is voorzien van advies van de burgemeester gaat het ach­ tereenvolgens naar de Commissaris van de Koning, het desbetreffende Ministerie, het Kapittel voor de Civiele Orden en uiteindelijk naar het Kabinet van de Koning en wordt de voordracht uiteindelijk bij Koninklijk Besluit bekrachtigd. Een perio­ de van bijna een jaar! Nogal lastig daarbij is de geheimhouding, niet alleen voor mij als aanvrager maar ook voor hen die in een later stadium betrokken raakten bij de

verdere organisatie. De persoon om wie het gaat kom je toch met enige regelmaat tegen en doe dan maar eens of er niets aan de hand is, bijna een jaar lang!

“Ridder in de Orde van OranjeNassau!”

Op donderdag 6 mei van dit jaar kwam “het” verlossende telefoontje van Esther Doornbosch met de mededeling dat de aanvraag door het Kapittel van Civiele Orden in Den Haag was gehonoreerd en bij navraag ook nog eens in de graad van Ridder in de Orde van Oranje-Nassau! Dat betekende echter dat het een en ander uitgewerkt moest worden wat ik al op papier had gezet “voor het geval dat…” maar nu officieel werd en, voor mijn ge­ voel, heel dichtbij kwam terwijl ik nog maanden in het vooruitzicht had met de voorbereidingen.

Een dag later, op vrijdag 7 mei vond het eerste overleg bij mij thuis plaats met Klaas, in dit geval de meest geheime loca­ tie met uitzicht op het woonadres van de toekomstige Ridder, hij moest eens we­ ten! Tijdens dat eerste geheime overleg werd de basis gelegd voor een aantal zaken zoals de datum waarop de uitreiking plaats zou moeten vinden, de locatie en, rekening houdend met de beperkingen die voor dergelijke bijeenkomsten golden een maximum aantal toegestane personen en wie we daarbij zouden uitnodigen! Voor ons stond voorop dat de uitreiking gedaan zou worden door de burgemeester van Zwolle, Peter Snijders maar het was nog maar de vraag of hij kon op het door ons gekozen moment en dat was in eerste instantie op de maandag aan het begin van de Avondvierdaagseweek in juni in het geval dat dit door zou gaan. Want wat was het mooi geweest als Peter als gede­ coreerde tijdens het defilé op vrijdag naast de burgemeester had gestaan! De uitrei­ king verschuiven naar 2022 was ook geen optie want het Kapittel voor de Civiele Orden in Den Haag schrijft voor dat, wanneer iemand een koninklijke onder­ scheiding is toegekend deze ook in hetzelf-

14

de jaar uitgereikt dient te worden. Boven­ dien zou de geheimhoudingsplicht voor mij en voor de rest die in het complot zaten wel héél erg lang gaan duren en dat houdt niemand, hoe dan ook, vol!

Ligt echter het zwaartepunt van de ver­ diensten op één specifiek terrein, wandel­ sport in dit geval, dan kan iemand ook tussentijds bij een bijzondere gelegenheid worden onderscheiden. Voorwaarde is dat de bijzondere gelegenheid verband houdt met de belangrijkste verdienste(n).

In overleg met het stadhuis moesten we dus een andere datum én passende gele­ genheid zien te vinden waarop de uitrei­ king plaats kon vinden en dat werd dus uiteindelijk woensdag 8 september 2021 in het Wandelhonk. Restte ons op dat moment iets te verzinnen waarop we Peter daar naartoe zouden kunnen krijgen.

Het tweede overleg vond plaats op vrijdag 21 mei, wederom op dezelfde en nog steeds geheime locatie en was de “werk­ groep” inmiddels uitgebreid met Ruud den Baas en Hilly Breunis. Wetende dat er een hoop regelwerk op ons af zou komen was het natuurlijk wel zo handig want vele handen maken licht werk. Zo moest er, om het een en ander organisatorisch goed te laten verlopen, een draaiboek worden opgesteld, uitnodigingsbrieven op naam worden gemaakt die deels werden verzon­ den en deels persoonlijk werden overhan­ digd met daarbij de strikte voorwaarden de inhoud van de uitnodiging niet met anderen te delen. Ook zij werden vanaf dat moment onderworpen aan een ge­ heimhoudingsplicht maar wel een die aanmerkelijk korter duurde dan die van mij!

De laatste bespreking vond plaats op za­ terdag 21 augustus. De buitentemperatuur noodzaakte ons ‘helaas’ om dat onder het genot van een heerlijk helder koel biertje te doen. Bovendien kun je bepaalde zaken nou eenmaal niet nuchter bespreken, daar moet, zij het met mate, bij gedronken worden! Het meeste “regelwerk” was zo goed als klaar maar dat betekende zeker

(Vervolg Koninklijke onderscheiding)

niet dat we, Klaas, Hilly, Ruud en inmiddels ook ‘aangeschoven’ Nathalie en ikzelf, in de aanloop naar het grote moment ach­ teroverleunend en met de armen over elkaar een afwachtende houding konden gaan aannemen.

Woensdag 8 september 2021 Ondanks een dosis gezonde spanning begon ik deze dag zoals ook op andere dagen met de gebruikelijke rituelen. Dit veranderde echter met het verstrijken van de tijd en was er van “gezonde spanning” bijna geen sprake meer omdat er constant vragen in mijn hoofd speelden zoals “zou­ den de gasten van buiten de regio Zwolle wel op tijd zijn”, “de burgemeester niet te vroeg bij het Wandelhonk arriveren zodat hij door anderen gezien zou worden”, hoe zal de gemoedstoestand van de moeder van Peter zijn en wat als haar zoon nog even iets uit zijn auto moet halen of ge­ bruik moest maken van het toilet of erger, als Peter de onderscheiding zou weigeren want dat mag, zou het weer meewerken?”

Kortom, zaken die mij niet meer loslieten.

Dankzij Hilly, die in dit geval over verbor­ gen talent blijkt te beschikken, lukte het ons om Peter naar het Wandelhonk te krijgen onder het voorwendsel dat er een extra vergadering van de gezamenlijke wandelverenigingen plaats zou vinden met aansluitend een interview voor de Swolle­ naer. Geweldig en een beter excuus om hem daar te krijgen hadden we (Hilly dus) niet kunnen bedenken!

Terwijl de gasten vol van verwachting en in de hoogste staat van paraatheid voor de deur van het clubgebouw lagen, inclusief de eerste burger van Zwolle met zijn lieftallige assistente, was het aan Ruud en Hilly om de regie binnen over te nemen om Peter de ware reden van zijn komst naar het Wandelhonk te vertellen zonder ook maar iets los te laten van wat hem in werkelijkheid te wachten stond. Gelukkig was het die dag een dag met bijna tropische temperaturen dus dat wachten, wat geluk­ kig van korte duur was, nam iedereen wel voor lief, het diende tenslotte een goed doel!

Precies op het afgespro­ ken tijdstip, het leek wel met militaire precisie, gin­ gen de bui­ tendeuren open en kon iedereen naar binnen waar­ bij op het ge­ laat van Peter de verbijste­ ring af te lezen viel dat hij er, hoe dan ook, ingeluisd was. Ondanks dat de beste man van de Swollenaer tot in de kleinste details was voorgeprogrammeerd over zijn rol op deze avond ging hij onverstoord verder met zijn interview. De verbijstering bij Peter bereikte een ongekende hoogte toen hij vanuit zijn linker ooghoek ieder­ een zag binnenkomen terwijl hij vanachter zijn rechter ooghoek zijn aandacht op de man niet mocht verliezen. Toen zijn moe­ der, die we bewust tot op het allerlaatste moment van niets hadden laten weten om het gebruik van kalmerende middelen alsook het aantal slapeloze nachten te beperken tot 0, in zijn gezichtsveld ver­ scheen werd het hem duidelijk dat het wel eens een hele bijzondere en gedenkwaar­ dige avond zou kunnen gaan worden.

“Vriendelijke woorden kunnen lang of kort zijn en makkelijk uitgespro­ ken worden, maar hun echo duurt eindeloos voort”

Met deze toepasselijke en alles omvatten­ de uitspraak van Moeder Theresa werd het officiële gedeelte van de bijeenkomst geopend. Het was uiteraard de burge­ meester die dit gedeelte van deze bijeen­ komst voor zijn rekening nam en dat deed hij zoals ik dat van hem min of meer had verwacht, met zorgvuldig door hem geko­ zen woorden waarin hij, tot grote hilariteit van Mathilde Wienen, Land- en Lucht­ macht door elkaar haalde en ter afsluiting natuurlijk het opspelden van de bijbeho­ rende versierselen.

15

In een zeer ont­ spannen sfeer en onder het genot van een drankje en een hapje, aangebo­ den door één van de gast­ vrouwen van die avond, werd de avond na het officiële gedeelte vervolgd tot aan het moment dat de laatste gast zijn hielen liet zien. De balans van een bijzondere perio­ de kon worden opgemaakt die begon op 7 juli 2020 en op 8 september 2021 ein­ digde.

Waar ik, naast de toekenning van de Ko­ ninklijke Onderscheiding aan Peter, ook heel erg trots op ben is dat iedereen die in het complot zat of waren uitgenodigd om bij de uitreiking aanwezig te zijn, hun vrijwillig opgelegde geheimhoudingsplicht tot op het allerlaatste moment niet ge­ schonden hebben. In dat opzicht is dat al een Koninklijke Onderscheiding waard!

Alles verliep die avond vlekkeloos. Het weer zat mee, het werd zelfs de heetste dag van deze “nazomerweek” als je ten­ minste van een zomer kunt spreken, de gasten waren op tijd, Peter deed wat van hem werd verwacht: stilzitten en bibberen en vooral niets vragen, onze eerste burger keurig in pak inclusief stropdas en ambts­ keten, moeder Hennie van der Molen om door een ringetje te halen ondanks haar pleister en het feit dat ze aan het begin van de avond thuis voor de buis door de broer van Peter werd weggeplukt en ik, voor mij zat mijn taak er op en met heel veel trots en voldoening kijk ik terug op wat ik in eerste instantie in eigen persoon en later met hulp van Klaas, Hilly, Ruud en Natha­ lie, hebben mogen bereiken. Ik ben ze daarom ook heel veel dank verschuldigd want alleen was dit bijna niet te doen.

En Peter, die blijft gewoon zoals die is, de bescheidenheid zelve en gaat gewoon de volgende dag weer aan het werk alsof er niets is gebeurd maar dan wel in het bezit van een terecht verdiende onderscheiding!

Simon van der Bas

Colofon

UREN WANDELPLEZIER MET WOLKY! Gratisen verretzenour!den

Diezerstraat 96 Zwolle

Evenementencommissie Bettie Spanhak, Dineke de Graaf, Riet van der Maaten, Karin Post, Femmy Spanhak evenementen@wipstrikkwartier.nl

Clubblad Mans en Mark Bos redactie@wipstrikkwartier.nl

Website/Nieuwsbrief/ Ledenadministratie Klaas Bootsma

Wandelboekjes Femmie Spanhak femmiespanhakelhorst@gmail.com

Lief en Leed Bettie Spanhak

Verjaardagen Hennie van der Molen

Acquisitie Rudy Spanhak rudyspanhak@hetnet.nl

Kledingcommissie Dineke de Graaf Hennie Post

Oud papier Karin Post

Contributie per 1-1-2021 per jaar Jeugd t/m 15 jaar

€ 30,00

Overige leden

€ 36,00

Gezin*

€ 102,00

Eénmalige entreekosten€ 18,00 Donateur

€ 10,00 of meer

Donateur (echtpaar/relatie)€ 15,00 of meer *met kinderen tot 18 jaar

Betaling contributie IBAN: NL29RABO 0387307923 t.n.v. W.S.V. Wipstrikkwartier Van Hasseltmarke 42 8016 BS ZWOLLE

Opzegging van het lidmaatschap (liever niet) dient schriftelijk voor 15 oktober te gebeuren bij het secretariaat. Bij opzegging nà 15 oktober dient de bondsafdracht voor het komende jaar (2021: € 18,00) voldaan te worden.