MANCODE | CHIC (issue 44)

Classic is the new modern.

Θαλής Πιτούλης DIRECTOR: Απόστολος Α. Κοτσάμπασης

COLUMNIST: Taki Theodoracopulos COLUMNIST: Jeremy Clarkson

EDITORS-AT-LARGE: Χρήστος Ζαμπούνης, Γιώργος Αρχιμανδρίτης, Λάμπης Ταγματάρχης, Ντίνα Νικολάου EDITORS: Μαριανίνα Πάτσα, Κέλλυ Σταυροπούλου

SENIOR ART DIRECTOR: Θάνος Ταρλαντέζος

ADVERTISING MANAGER: Κέλλυ Λορέντζου (klorentzou@kathimerini.gr, 210-4808262, 6943-076.130) PHOTOGRAPHERS: Γιάννης Βασταρδής, Τάσος Βρεττός, Μαρίνα Βερνίκου, Νίκος Ζήκος, Χάρης Χριστόπουλος

PHOTO EDITOR: Χριστίνα Δρογγίτη

PHOTO AGENCIES: Getty Images / Ideal Image, Visual Hellas

Εδώ και μισό αιώνα, ο sir Taki υπογράφει σε διεθνούς κύρους έντυπα, όπως ο Spectator, οι Times του Λονδίνου ή το Vanity Fair. Πρωταγωνιστές των άρθρων του είναι βασιλείς, πρίγκιπες, αριστοκράτες, ωραίες γυναίκες και στενοί του φίλοι, όπως ήταν ο Gianni Agnelli ή οι Γουλανδρήδες και άλλα μέλη του κακοτράχαλου και θεόκλειστου κόσμου του high life.

«Υπάρχουν παράπονα ότι δεν παρουσιάζουμε προσιτά αυτοκίνητα στην εκπομπή... οπότε θα ξεκινήσουμε απόψε με τη φθηνότερη Ferrari από όλες!» Ο κορυφαίος δημοσιογράφος των Sunday Times του Λονδίνου, με το καυστικό χιούμορ και τη διεισδυτική του γραφή, δημιούργησε σχολή με την εκπομπή «Top Gear» και άλλαξε ριζικά τον τρόπο που διαβάζουμε τα άρθρα για τα αυτοκίνητα.

Αγαπά τους μύθους. Είναι διδάκτωρ Συγκριτικής Γραμματολογίας του Πανεπιστημίου της Σορβόνης, συγγραφέας, δημιουργός ραδιοφωνικών ντοκιμαντέρ τέχνης και πολιτισμού και maître των μεγάλων συνεντεύξεων. Έχει τιμηθεί από τη Γαλλική Δημοκρατία με τους τίτλους του Ιππότη και του Αξιωματούχου του Τάγματος των Γραμμάτων και των Τεχνών. Μότο του: «Qualité, qualité, qualité!».

«Αιωρείται» ανάμεσα στη Γαλλία και την Ελλάδα σε ένα αέναο ταξίδι, οδηγούμενη από το πάθος της για τη γαστρονομία. Συναντήστε τη στο «μωρό της», το Evi Evane στο Παρίσι, σε κάποιο τηλεοπτικό στούντιο να γυρίζει εκπομπή, σε έναν φούρνο στην Κρήτη, σε μια λαϊκή αγορά της Ρωσίας ή και στη μακρινή Αυστραλία. Για εκείνη... the world is not enough.

Έχοντας ως μότο τη φράση «Καλύτερα να ονειρεύεσαι μάταια παρά να ζεις μάταια», εξειδικεύθηκε στο βασιλικό ρεπορτάζ, γράφοντας σε περιοδικά όπως το Point de Vue, το Hola, το Paris Match ή το Life & Style. Παραλλήλως ασχολήθηκε με ένα άκρως ουτοπικό θέμα: τους καλούς τρόπους στην Ελλάδα.

Είναι «μαιευτήρας δημοσιογράφος». Ήταν παρών στα γεννητούρια του Αθήνα 9,84, του ΣΚΑΪ 100,4, της ΝΟVΑ, της ΕΡΤ το 2015, εφημερίδων και εταιρειών. Ως πρώτος αλλά και ως έσχατος «τροχός της αμάξης». Με χιλιάδες ώρες μπροστά και πίσω από τα μικρόφωνα και τις κάμερες, τώρα πια αρκείται στο να δημιουργεί concept εκπομπών για το κοινό κακό! Το μότο του: «Η αποτυχία είναι το μπαχαρικό που χαρίζει στην επιτυχία το άρωμά της».

Ον υβριδικό, μισή άνθρωπος και μισή γάτα. Η ολική μεταμόρφωση είναι προσώρας ημιτελής. Ευαγγέλιο: τα βιβλία του Pascal Bruckner και του

Fernando Pessoa. «Βενζίνη» για ζωή: οι άνθρωποι, τα νέα όνειρα και οι νότες. Τραγούδι: «Heroes» του David Bowie. Μότο: «Να είστε ρεαλιστές. Ζητήστε το αδύνατο».

Έχει πτυχίο στην Οινολογία, είναι αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Οινοχόων, Sommelier Ambassador στο οινοποιείο Bodegas Krontiras και στο Star Wine List. Είναι δημιουργός περιεχομένου για το Wineteach.com, ιδρυτής του prephylloxera.com και αρθρογραφεί σε περιοδικά του ομίλου της «Καθημερινής». Είναι Head Sommelier και ιδιοκτήτης στο Oinoscent Wine Food Cellar. Έχει διακριθεί ως ο καλύτερος Έλληνας Οινοχόος για το 2016 και το 2019.

SIR TAKI THEODORACOPULOS HIGH LIFE COLUMNIST GSTAAD CAR COLUMNIST LONDON INTERNATIONAL INTERVIEWS PARIS CULINARY EDITOR PARIS

JEREMY CLARKSON

SOMMELIER OENOLOGIST

ALWAYS BE A GENTLEMAN

Σε καιρούς ρευστότητας έχει νόημα να συζητάμε τι είναι σικ; Είναι πολυτέλεια; Αφορά κάποιες ελίτ; Όποια σημασία και αν έχει αυτή η έννοια. Αναμφίβολα, το να είσαι ευγενής κύριος είναι σικ. Η κατάπτωση των αξιών απαιτεί από εμάς να επιμένουμε στον κώδικα καλής συμπεριφοράς. Αυτή η διαπίστωση αφορά

Όπως το να απευθύνεσαι στον συνομιλητή σου με σεβασμό, διά ζώσης αλλά και ψηφιακά, να επιβραδύνεις το αυτοκίνητό σου μπροστά σε πεζούς, να σέβεσαι τους μεγαλύτερους και τόσα άλλα πολλά. Σε καιρούς μαζικοποίησης και ισοπέδωσης προς τα κάτω, είναι σημαντικό να παραμείνεις gentleman, να μη γίνεις κυνικός και αδιάφορος, ειδικά όταν κάποιες στιγμές αναλογίζεσαι ότι, αν ως άλλος David Niven έκανες στο πλάι ανοίγοντας την πόρτα σε μια γυναίκα για να περάσει, το πιθανότερο είναι εκείνη να μην το παρατηρούσε, να σε προσπερνούσε και, αγνοώντας σε, να εξακολουθούσε να παρακολουθεί το βίντεο του ΤikΤok στην οθόνη του κινητού της.

LE TELLIER Philippe / Paris Match Archive / Getty Images / Ideal Image

ROYAL CHIC

Τις τελευταίες δεκαετίες οι βασιλικοί σε όλο τον κόσμο έχουν γίνει «καθημερινοί», πιστεύοντας εσφαλμένα ότι όσο περισσότερο μοιάζουν στους συνηθισμένους ανθρώπους ως προς το ντύσιμο και τη συμπεριφορά, τόσο περισσότερο καιρό θα διατηρήσουν τα βασιλικά τους προνόμια. Φυσικά, αυτό δεν είναι αλήθεια.

καθημερινός άνθρωπος θέλει να θαυμάζει τη βασιλική οικογένεια, όχι να τους συγκρίνει με τη σύζυγο και τα παιδιά του, που έχουν κοινή εμφάνιση. Αν και ίσως κατηγορηθώ ως προκατειλημμένος επειδή είμαι Έλληνας και στενός φίλος του πρίγκιπα Παύλου, νομίζω ότι οι βασιλικοί μας ξεχωρίζουν ως οι πιο σικάτοι στις βασιλικές οικογένειες, κυρίως όταν συγκρίνονται με τους Βρετανούς. Με εξαίρεση την Κέιτ Μίντλετον, που ήταν σικ ως κοινός άνθρωπος και εξίσου σικ και ως πριγκίπισσα της Ουαλίας όπως είναι τώρα. Ήταν και παραμένει λεπτή, ντυνόταν και ντύνεται σαν κλασικό μοντέλο του Παρισιού κι έχει ένα φυσικό χαμόγελο σε πλήρη αντίθεση με τη θεία της, την πριγκίπισσα Άννα. Ο πεθερός της, ο βασιλιάς, ντύνεται πολύ ωραία, αλλά δύσκολο να θεωρηθεί σικ. Όσο για τους υπολοίπους, η πριγκίπισσα Μπεατρίς και η πριγκίπισσα Ευγενία μερικές φορές μοιάζουν με Ρωσίδες της σοβιετικής εποχής. Η μητέρα τους, Φέργκι, σίγουρα δεν είναι κομψή. Δεν έχει σημασία. Πάντα θαύμαζα τους Νορβηγούς και τους Δανούς βασιλικούς, γιατί είναι ψηλοί, ξανθοί και όμορφοι. Ο βασιλιάς Χάραλντ και η βασίλισσα Σόνια είναι σικ, αλλά η 51χρονη κόρη τους Μάρθα Λούις δεν είναι. Μόλις έφυγε με έναν Αμερικανό που αυτοαποκαλείται σαμάνος (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) και λέει στους άλλους ότι είναι υβρίδιο ερπετού. Όχι πολύ σικ, λέει ο Sir Taki. Γνωρίζω τον βασιλιά και τη βασίλισσα της Ολλανδίας. Και οι δύο πίνουν και φέρονται καλά, αλλά η διάδοχος του θρόνου, μια νεαρή γυναίκα, δεν είναι ακριβώς η μετενσάρκωση της ωραίας Ελένης της Τροίας. Δεν είναι σικ, αν και η

Ο

και τα ξανθά μαλλιά της ταίριαζαν καλά με τα σικάτα μαύρα ρούχα της. Αλλά ο πιο σικάτος από όλους ήταν ο πρίγκιπας Παύλος. Ντύνεται τέλεια, με κοστούμια που φαίνονται χαλαρά αλλά στενά, καλοφτιαγμένα παπούτσια, τα οποία είναι στενά κι αστραφτερά, και όμορφα χειροποίητα μπλουζάκια. Είναι ψηλός, πολύ όμορφος και μοιάζει με μέλος της βασιλικής οικογένειας. Κι έτσι θα έπρεπε. Προέρχεται από την πιο παλιά ευρωπαϊκή βασιλική οικογένεια, τη βασιλική οικογένεια της Δανίας, κι όταν αναμειγνύεις τους Δανούς με τους Έλληνες, το αποτέλεσμα πρέπει να είναι σικ.

Karwai Tang / Getty Images / Ideal Image

KING CHARLES III

Πώς χαιρετάμε έναν φίλο από παλιά, ο οποίος εν τω μεταξύ εχρίσθη βασιλεύς; Σε αυτό το αμήχανο ερώτημα η Stella McCartney, με το δεδομένο ότι η συνάντησις στο Buckingham Palace με τον Charles III δεν ήταν ιδιωτική, αλλά στο περιθώριο μιας δεξιώσεως πριν από τη Συνάντηση Κορυφής για το Κλίμα, το Cop 27, δεν έπραξε ακριβώς τα δέοντα. Τι εννοώ; Η κόρη του δημοφιλούς μέλους των Beatles, Paul, πρώτα έτεινε το χέρι της, μετά ησπάσθη και στο τέλος έκανε την ενδεδειγμένη υπόκλιση. «Δεν ξέρω τι να κάνω. Νομίζω ότι αυτό πρέπει να κάνω τώρα», είπε διστακτικά και ο νέος μονάρχης έσκασε στα γέλια, μεταδίδοντας την ευθυμία του στον παρευρισκόμενο πρωθυπουργό Rish Sunak και στον ειδικό απεσταλμένο του Αμερικανού Προέδρου για το Κλίμα, John Kerry. Άλλοι καιροί, άλλα ήθη. Το εν λόγω περιστατικό θα ήτο αδιανόητο λίγους μήνες πριν, στον ίδιο χώρο, επί βασιλείας της Ελισάβετ Β΄. Η ταλαντούχος σχεδιάστρια μόδας, επί παραδείγματι, θα είχε ενημερωθεί από τον επί του πρωτοκόλλου αυλικό για το τι προβλέπεται στη συγκεκριμένη περίπτωση, κάτι το οποίο δεν θεώρησε σκόπιμο να ζητήσει ο διάδοχός της. Είναι αλήθεια, επίσης, ότι πέραν της χαλαρώσεως των τύπων υπάρχει μια νέα παράμετρος που θα κυριαρχήσει επί βασιλείας Καρόλου: η οικολογία. Με τη Stella McCartney τους ενώνει ο κοινός ακτιβισμός για την προστασία του

κυρίως των υπουργών

καιρούς τις χειρόγραφες επιστολές

τον ενδιέφεραν και εβαπτίσθησαν «έγγραφα της μαύρης αράχνης», γιατί ήταν γραμμένες με «ορνιθοσκαλίσματα». Το υλικό διέρρευσε κατά έναν μαγικό τρόπο στον βρετανικό Τύπο, αλλά φαίνεται ότι δεν έπληξε τη φήμη του όσο τα οικογενειακά σκάνδαλα. Η τηλεοπτική σειρά «The Crown», ιδίως η 5η σεζόν, που εκτυλίσσεται από το 1991 έως το 1997, με καθόλου κολακευτική παρουσίαση του ιδίου, υπενθύμισε στο παγκόσμιο κοινό τη δυσλειτουργική του σχέση με την αείμνηστη πριγκίπισσα Νταϊάνα, καθώς και την εξωσυζυγι-

κή του σχέση με την Camilla Parker-Bowles, νυν βασιλική σύζυγο. Σαν να μην έφθαναν τα ανωτέρω, ήλθε το Megxit, από το «Meghan» και το «Exit», με την «αποστασία» του δευτερότοκου υιού του, Harry, και την εγκατάστασή του στις ΗΠΑ. Η αναμενόμενη κυκλοφορία των απομνημονευμάτων του δουκός του Sussex, αφού του αφηρέθησαν οι βασιλικοί τίτλοι, στις αρχές Ιανουαρίου, μόνον πονοκέφαλο δύναται να προκαλεί στον πατέρα του. Ο χαρακτηριστικός τίτλος «Spare» («Ανταλλακτικό»), που ήταν το προσωνύμιό του λόγω του εφεδρικού του ρόλου, ένα λογοπαίγνιο με τον heir, τον διάδοχο, που ήταν ο αδελφός του, εάν κρίνουμε από τα δημοσιεύματα για το περιεχόμενό του, αλλά και τα δηλητηριώδη βέλη που εκτοξεύονται σε συνεντεύξεις του ζεύγους εναντίον της οικογενείας του απολωλότος, δεν προμηνύουν μια επικείμενη ειρήνευση μεταξύ των δύο μερών. Στον αντίποδα, η άνοδος στον Θρόνο του 74χρονου μονάρχη, του πρώτου που πήγε σε σχολείο και σπούδασε σε πανεπιστήμιο, φαίνεται ότι του έχουν δώσει μια ώθηση τόσο σε ενέργεια όσο και σε δημοτικότητα. Είναι αλήθεια ότι η εικόνα του άχρωμου και άοσμου, υπό τη σκιά της δυναμικής μητρός, πρίγκιπος έχει δώσει τη θέση της σε έναν άνθρωπο που επιδεικνύει πυγμή και αποφασιστικότητα σε πλείονα του ενός ζητήματα, μεταξύ των οποίων και στα του οίκου του. Ο αποκλεισμός του αδελφού του Andrew, καθώς και του υιού του Harry από την ιδιότητα των Συμβούλων του Κράτους, του περίφημου Privy Council, ήταν το πρώτο μέτρο. Η απόφασίς του να μικρύνει τον κύκλο των εργαζομένων μελών της βασιλικής οικογενείας και να προχωρήσει σε οικονομίες κλίμακος στα έξοδα του Παλατιού, το δεύτερο. Λιγότερο δημοφιλής από τη μητέρα του αλλά και από τον πρωτότοκο υιό του, William, ο Κάρολος μπορεί να ξεκίνησε τη βασιλεία του με handicap, αλλά, απ’ ό,τι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, ανακάμπτει. Αδιαμφισβητήτως, η πρώτη δυσκολία που είχε να αντιμετωπίσει, όταν στις 9 Σεπτεμβρίου του 2022 υπέγραψε «His Majesty King Charles», μετά την απώλεια της Ελισάβετ την προηγουμένη, ήταν η σύγκρισις με την εκλιπούσα. «Διαπλανητικών» διαστάσεων, η μακροβιότερη βασίλισσα στην ιστορία της Αγγλίας μεγέθυνε τον θεσμό με την προσωπικότητά της, την ώρα που η Βρετανική Αυτοκρατορία συρρικνώνετο. Διετήρησε και υπεστήριξε την Κοινοπολιτεία των Εθνών, μια ένωση 56 πρώην βρετανικών, κατά βάσιν, αποικιών, 15 εκ των οποίων την είχαν ως αρχηγό κράτους. Η εκδημία της έχει ανοίξει μια συζήτηση, κυρίως στην Αυστραλία και στη Νέα Ζηλανδία, για πολιτειακή αλλαγή. Ήδη τα Barbados ανεξαρτητοποιήθησαν, ενώ σειρά δείχνει να έχει η Jamaica.

Πέραν της διατηρήσεως της ενότητος του Commonwealth, ο Κάρολος καλείται να αντιμετωπίσει και τις αυτονομιστικές διαθέσεις εντός των συνόρων του. Ο δυσάρεστος διάλογος που είχε, πριν από λίγες εβδομάδες, η άκρως αγαπητή πριγκίπισσα της Ουαλίας Kate, σε μια επίσημη επίσκεψη στη Βόρειο Ιρλανδία με τον σύζυγό της, είναι ένα ανησυχητικό σημάδι. Χαιρετώντας τους κατοίκους του Μπέλφαστ, μια κυρία τής κράτησε το χέρι και είπε: «Χαίρομαι για τη γνωριμία, αλλά θα ήταν καλύτερα αν ήσασταν στη χώρα σας». Η ίδια δεν απήντησε, συνεχίζοντας αμέριμνη την περιοδεία. Μεμονωμένο, ασφαλώς, περιστατικό που δεν πρόκειται να αλλάξει τη σταθερή προσήλωση των κατοίκων του Ηνωμένου Βασιλείου προς έναν θεσμό που, αν μη τι άλλο, τους κάνει υπερήφανους. Στο σημείο αυτό, για να μη δημιουργηθούν παρεξηγήσεις, πρέπει να υπομνησθεί ότι οι βασιλείς στην Αγγλία περιορίζονται στο «δικαίωμα να ενημερώνονται, να ενθαρρύνουν και να προειδοποιούν». Όλοι τους οι λόγοι υποβάλλονται στην κυβέρνηση προς έγκρισιν, εκτός αυτού των Χριστουγέννων. Οι συνεχείς παρεμβάσεις του Καρόλου στο παρελθόν, είτε για την προστασία της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, είτε για να εναντιωθεί στη ρύπανση της θαλάσσης, είτε για τον περιορισμό των εκπομπών ρυπογόνων αερίων από αυτοκίνητα και αεροπλάνα, ήδη από τη δεκαετία του ’70, δεν ενέπιπτον στην ανωτέρω εικόνα, διότι ο ρόλος του διαδόχου δεν ήταν ακριβώς προσδιορισμένος. Υπό τον νέο του μανδύα θα του είναι αδύνατον να εκφρασθεί με τον ίδιο τρόπο. Όμως, όσοι τον γνωρίζουν έχουν την πεποίθηση ότι θα συνεχίσει να υποστηρίζει τις ιδέες του, αοράτως, με τους εκάστοτε συνομιλητάς του. Ένας νέος μονάρχης ενός παλαιού κόσμου, που θα έχει το μειονέκτημα να βασιλεύσει, λόγω ηλικίας, λιγότερο από τον προκάτοχό του, αλλά το πλεονέκτημα να αφήσει στο πέρασμά του ένα σύγχρονο αποτύπωμα. Όσο και αν ορισμένοι αμφισβητούν τις ικανότητές του ή το χάρισμα συγκριτικώς με τη μητέρα του, ελάχιστοι είναι εκείνοι που θα τον χαρακτήριζαν αρτηριοσκληρωτικό ή απηρχαιωμένο. Ήδη, ο κατά τα άλλα εχθρικώς προσκείμενος προς το πρόσωπό του στους προηγούμενους κύκλους δημιουργός του «The Crown», Peter Morgan, έσπευσε στον 5ο κύκλο να προσθέσει σκηνές για το φιλανθρωπικό του έργο, με κορυφαία τη δραστηριότητά του στο Prince’s Trust, το οποίο έχει προσφέρει εργασία μέχρι στιγμής σε 1.000.000 «αποσυνάγωγους» νέους της χώρας, εισφέροντας στη βρετανική οικονομία το ποσόν των 1,6 δισ. στερλινών. Υ.Γ. Επικεφαλής του Prince’s Trust International είναι ο πρίγκιπας Παύλος της Ελλάδος.

O Buccellati απέκτησε διακεκριμένη πελατεία, γεγονός το οποίο συντέλεσε ώστε να επεκταθεί γρήγορα η φήμη του στον κόσμο. Ανάμεσα στους πελάτες του ο περιβόητος δανδής και ποιητής Gabriele D’Annunzio, οι βασιλικές οικογένειες της Ιταλίας, της Ισπανίας, ο Πάπας και οι καρδινάλιοι της Ρώμης και φυσικά διεθνείς διασημότητες. Συνδυάζοντας την παραδοσιακή χειροτεχνία με τη σύγχρονη δημιουργικότητα για τέσσερις γενιές, ο οίκος καλλιέργησε μια μοναδική στιλιστική ταυτότητα, ανέπτυξε και τελειοποίησε τις μοναδικές του τεχνικές χρυσοχοΐας για έναν αιώνα. Αντικατοπτρίζοντας το στιλ της αρχαίας Ελλάδας έως την ιταλική Αναγέννηση, σχεδιάζει κοσμήματα και αντικείμενα τέχνης με πλούσια υφή και περίπλοκη γκραβούρα. Χρησιμοποιεί τις χαρακτηριστικές τεχνικές χαρακτικής και σμίλευσης σε πολύτιμα μέταλλα, συνδυασμένα με εκθαμβωτικούς πολύτιμους λίθους. Η εκλεπτυσμένη αισθητική των κοσμημάτων αυτών αποπνέει διαχρονική κομψότητα, φέρνοντας την παράδοση στον σύγχρονο κόσμο. Ολοκληρωμένη, αυτή η

ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ιστορία παρουσιάζεται μέσα από εξαιρετικές φωτογραφίες και κείμενα ενδελεχούς έρευνας, πλήρη ιστορικών πληροφοριών, στον τόμο «Buccellati» που κυκλοφορεί από τον Assouline.

Η συγγραφέας Alba Cappellieri, η οποία και τον επιμελήθηκε, είναι τακτική καθηγήτρια στο Πολυτεχνείο του Μιλάνου, όπου παρα -

Courtesy of Assouline

ALPINE CHIC

το ξενοδοχείο Gstaad Palace, το –αποκλειστικά για μέλη– εστιατόριο The Eagle, αλλά και οι μπουτίκ υψηλής ραπτικής που θα βρείτε σε κάθε

Ωστόσο, είναι αυτός ο συνδυασμός χλιδής

ησυχίας που αποπνέει ο λόγος για τον οποίο έχει προσελκύσει πληθώρα διασήμων, όπως η Madonna, η Grace Kelly, ο Σταύρος Νιάρχος και η Julie Andrews, μεταξύ άλλων. Παρά τη λάμψη και την αίγλη του, οι τοπικές παραδόσεις και η κουλτούρα βρίσκονται πάντα δίπλα σου, και αυτό ακριβώς αναδεικνύει ο πολυτελής τόμος «Gstaad Glam» από τον Assouline, ο οποίος παρουσιάζει με εξαιρετικές λήψεις την κομψότητα και τους απροσδόκητους θησαυρούς της πόλης, είτε πρόκειται για το Pinte Bar στο Hotel Olden, που εκπέμπει αυθεντική γοητεία, είτε για μια φάρμα στα περίχωρα της πόλης που επιδεικνύει έναν γραφικό, φυσιολατρικό τρόπο ζωής. Την ξενάγηση μέσα από το κείμενό του έχει αναλάβει ο Geoffrey Moore, ιδιοκτήτης restaurant, που πέρασε την παιδική του ηλικία στην πόλη μαζί με τον πατέρα του, διάσημο ηθοποιό Roger Moore.

Courtesy of Assouline

γευστικό τελετουργικό απόλαυσης με στρείδια. Βάλτε σ’ ένα ποτήρι Talisker 10 Year Old και αφήστε τα αρώματά του να «ξεχειλίσουν». Πιείτε μια γουλιά, ανοίξτε και δοκιμάστε το στρείδι. Στη συνέχεια ρίξτε Talisker 10 Year Old στο κέλυφος και απολαύστε. Το πλούσιο σώμα του, τα έντονα αρώματα καπνού και η αίσθηση πιπεριού που αφήνει στο στόμα συνδυάζονται αρμονικά με θαλασσινές γεύσεις. #Talisker #OysterRitual #MadeByTheSea

ARIA D’ITALIA

του βιβλίου «Aria d’Italia», που κυκλοφορεί από τον Rizzoli. Περιλαμβάνει προσωπικές και επαγγελματικές ιστορίες νέων καλλιτεχνών, επιχειρηματιών και τεχνιτών, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν την καρδιά της ιταλικής ταυτότητας, παρακινούμενοι

όπως ο Gio Ponti. Το «Aria d’Italia»

Tod’s, που ως brand αντιπροσωπεύει την Ιταλία

έργο

παρόντος

από

πρόσωπα και τις φωνές νέων ταλέντων. Συντελεστές του βιβλίου είναι: Η δημοσιογράφος και συγγραφέας Paola Jacobbi, που έχει εργαστεί ως αρχισυντάκτρια για το Vanity Fair Italia. Ο φωτογράφος Guido Taroni, που έχει συνεργαστεί με μεγάλες μάρκες και σημαντικούς ιταλικούς και διεθνείς εκδοτικούς οίκους. Ο Stefano Tonchi, δημοσιογράφος μόδας, συγγραφέας και επιμελητής, και η Micaela Sessa, στιλίστρια μόδας και σύμβουλος περιοδικών μόδας και brands.

Courtesy of Rizzoli

Για τη δημιουργία ΤΑ ΠΑΓΩΜΈΝΑ ΚΑΝΤΡΑΝ ΤΗΣ MONTBLANC

Για τη δημιουργία ενός νέου καταδυτικού ρολογιού θα ανέμενε κανείς ότι οι σχεδιαστές του οίκου Montblanc θα αντλούσαν έμπνευση από τα τιρκουάζ νερά κάποιου τροπικού νησιού. Το αντίθετο. Ανηφόρισαν στις Άλπεις, στην οροσειρά του Λευκού Όρους (Mont Blanc), και από την Κοιλάδα του Σαμονί έφτασαν στον παγετώνα Mer de Glace (Θάλασσα από Πάγο). Γοητεύτηκαν από την περίπλοκη υφή των κρυστάλλων μέσα στον παγετώνα, οι οποίοι έμειναν παγωμένοι στον χρόνο για χιλιετίες. Ενθουσιασμένοι και γεμάτοι ιδέες, επέστρεψαν στη Manufacture της Montblanc και άρχισαν να σκέφτονται πώς θα μετέφεραν αυτή την ομορφιά στην πρόσοψη ενός ρολογιού. Η πρόκληση ήταν μεγάλη, όχι μόνο γιατί δεν είχε ξαναγίνει κάτι τέτοιο στο παρελθόν, αλλά κυρίως επειδή το πάχος του καντράν ενός ρολογιού δεν ξεπερνά το μισό χιλιοστό. Πώς θα μπορούσαν να του προσδώσουν τρισδιάστατη μορφή ώστε να δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι κοιτάζει κανείς στο βάθος ενός παγετώνα; Χρειάστηκαν πολλές δοκιμές μέχρις ότου οι τεχνικοί του Οίκου ανακαλύψουν μια τεχνική λύση που θα τους εξασφάλιζε το προσδοκώμενο βάθος και διαύγεια. Τα κατάφεραν όμως. Κατέφυγαν σε μια σχεδόν ξεχασμένη παραδοσιακή τεχνική που ονομάζεται gratté boisé για την πλάκα του καντράν και το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό. Το νέο Montblanc 1858 Iced Sea Automatic Date είναι ένα ρολόι διαφορετικό. Κυκλοφορεί σε τρεις χρωματισμούς του καντράν –μπλε, πράσινο και μαύρο–, οι οποίοι αφορούν τρεις αποχρώσεις του πάγου των παγετώνων. Ο μπλε πάγος υπάρχει στην Παγωμένη Θάλασσα του Λευκού Όρους και δημιουργείται από την εισχώρηση φυσαλίδων αέρα μέσα στον πάγο. Ο πράσινος πάγος συναντάται στα ανθισμένα φύκια της Ανταρκτικής. Ο μαύρος πάγος προκύπτει όταν δεν υπάρχουν εγκλείσματα ή φυσαλίδες αέρα, με αποτέλεσμα να απορροφά περισσότερο φως και

Γρηγόρης Βαλτινός. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Οι γονείς του χώρισαν όταν ακόμη ήταν πολύ μικρός. Φεύγουν με τη μαμά του στο πατρικό της στην Ξάνθη. Ήταν μοδίστρα. Ο πατέρας του έφυγε στην Αμερική. Ήταν οδηγός. Η μαμά του ξαναπαντρεύτηκε. Ο πατριός –με τον οποίο είχε τραυματική σχέση– παίρνει μετάθεση και κατεβαίνουν και οι τρεις στην Αθήνα. Ήταν οκτώ χρονών. Δημοτικό Σχολείο Αγίου Σώστη, Δεύτερο Γυμνάσιο Αρρένων Καλλιθέας. Οδός Κρέμου, δίπλα στον κινηματογράφο Αλεξάνδρα. Εκεί τον γνώρισα, πριν τον γνωρίσετε εσείς. Συμμαθητές. Τότε, στην άχαρη εφηβεία, οι περισσότεροι χανόμασταν στα σφαιριστήρια, στα «κακόφημα» σινεμά, στα πρώτα τσιγάρα, στις αλάνες για μπάλα με ματωμένα γόνατα. Στα πρώτα φλερτ. 1973-1974. Ο μαθητής Γρηγόρης Βαλτινός προτείνει σε φωτισμένους καθηγητές να ανεβάσει μια θεατρική παράσταση… Ψάχνει έργο χωρίς γυναικείους ρόλους… Αρένων γαρ. Κάποιος του συστήνει το «Μπλοκ C» του Ηλία Βενέζη. Πρώτη θεατρική σκηνή η αίθουσα της Εργατικής Εστίας. Οδός Δαβάκη. Αυτός σκηνοθετεί, πρωταγωνιστεί, μοιράζει ρόλους σε συμμαθητές, επιλέγει μουσικές… και γίνεται ο «ήρωας» του σχολείου, για να υποδυθεί, μετά από χρόνια, πολλούς ακόμη ήρωες με τεράστια επιτυχία. Το πρώτο χειροκρότημα. Φώτα, πάμε. Το χειροκρότημα συνηθίζεται; Το χειροκρότημα δεν το χορταίνεις ποτέ, γιατί, για να είμαστε και απόλυτα ειλικρινείς, πέρα από το ότι κολακεύει τη ματαιοδοξία σου, είναι και μια ηχηρή συμφωνία ότι αυτό που τελικά έδωσες, επικοινώνησε, άρεσε, αναγνωρίζεται και είναι και ωφέλιμο. Κι αν δεν είναι ωφέλιμο; Τότε δεν σε χειροκροτούν. Ακόμα κι αν είναι καλό. Αν δεν μιλήσει στην ψυχή του θεατή, αν δεν έχει απαντήσει σε κάποια ερωτήματά του, δεν το χειροκροτεί. Κι όταν ακούτε από κάτω «μπράβο» κι ένα χειροκρότημα που δεν λέει να σταματήσει; Ε, τότε λες: «Ρε φίλε, χαλάλι. Χαλάλι όλα». Πριν από την πρώτη παράσταση στο Γυμνάσιο, ποια ήταν η σχέση σας με το θέατρο; Απολύτως καμία. Δεν είχατε ξαναδεί θέατρο στη ζωή σας;

Όχι, ποτέ. Ποτέ! Αγόρασα το βιβλίο του Βενέζη από το Βιβλιοπωλείο της Εστίας και είπα αυτό είναι. Δηλαδή, μιλάμε για θρασίμι κανονικό. Στα δεκαεπτά σας; Όχι, ήμουν δεκαοκτώ. Τελευταία τάξη του Γυμνασίου; Να μη σου πω δεκαεννέα, γιατί μία χρονιά την έχασα. Έπρεπε να δουλέψω και πήγα σε νυχτερινό σχολείο. Το τόσο θάρρος από πού παράγεται; Από την άγνοια του κινδύνου που σου δίνουν τα νιάτα... Και από την τάση, από τη ροπή, το πάθος. Από το φως που βλέπεις κάπου και τρέχεις σαν την πεταλούδα. Ή θα σε κάψει ή θα σε φωτίσει ή θα το διαπεράσεις. Ταλέντο ή τύχη; Είναι λίγο σαν το αυγό με την κότα. Πρέπει να έχεις τύχη για να έχεις ταλέντο. Θα μπορούσατε να είχατε ταλέντο και να μην τα είχατε καταφέρει; Ναι. Θα μπορούσατε να τα είχατε καταφέρει χωρίς ταλέντο; Όχι. Ταλέντο, μεταξύ άλλων, σημαίνει δουλειά και μυαλό. Να το πω αλλιώς για το θέατρο: Είναι μια θεατρική ευφυΐα που πρέπει να έχεις. Το ταλέντο σου να παράγει θεατρικό μυαλό και το μυαλό σου να αναδεικνύει το ταλέντο σου. Όταν λέτε θεατρική ευφυΐα, τι εννοείτε; Εννοώ να κάνεις σωστές συναισθηματικές επιλογές. Και εν τέλει σωστές θεατρικές επιλογές. Γιατί, όταν η θεωρία γίνει πράξη πάνω στη σκηνή, έχει κάποιους κώδικες για να κατέβει κάτω στην πλατεία. Πρέπει να έχεις την ευφυΐα να τους κατανοήσεις χρησιμοποιώντας τα εργαλεία σου, που είναι το σώμα, η κίνηση, η φωνή, το βλέμμα. Πρέπει να βρεις τον τρόπο πώς αυτό το οποίο θέλεις να πεις μέσα από τον ρόλο θα κατέβει σωστά στην πλατεία. Εσείς πιστεύετε στην τύχη; Τυχερός είσαι εάν το κύτταρό σου το μεταβολίσει ο ψυχισμός και το DNA σου σε καλό. Δεν πιστεύω στην τύχη που ξυπνάμε το πρωί, κοιτάμε το φλιτζάνι και τα χαρτιά και λέμε: «Θεέ μου, στείλε μου κάτι καλό». Προτιμώ γι’ αυτό το καλό που θα παρακαλούσα τον Θεό να μου κάνει, να γίνω εγώ θεός και να δουλέψω, για να το καταφέρω μόνος μου. Με ποια παράσταση παίρνετε το επίσημο βάπτισμα; Με το «Γλυκό πουλί της νιότης» του Τένεσι Ουίλιαμς, όπου έπαιζα έναν δεύτερο ρόλο. Και πώς σας επέλεξαν; Με ειδοποίησαν. Με ειδοποίησε ο Δημήτρης Τσούτσης, που τον ήξερα από τη σχολή, από το Εθνικό Θέατρο, ο

σκάλους και τους συμμαθητές μου στη σχολή. Από το «Γλυκό πουλί της νιότης» σήμερα στο «Da». Πόσο επίκαιρο είναι αυτό το έργο; Όσο επίκαιρο είναι το αίσθημα. Ποια πιστεύετε πως είναι η καλύτερη στιγμή του έργου; Δεν πετάς καμιά στιγμή απ’ αυτό το έργο. Η κορυφαία; Η κορυφαία σκηνή του ρόλου μου είναι εκεί που ο Da παθαίνει άνοια και θέλει να ξαναπαντρευτεί τη γυναίκα του. Είναι εκεί που ξεκίνησαν όλα. Και Φωτογράφος: Γιάννης Βασταρδής

στο τέλος του πρώτου μέρους, που λέει στο παιδί του: «Εδώ είμαι μαζί σου για πάντα, θα σε κρατάω σε όλη μου τη «ΠΈΡΙΜΈΝΑ ΜΈΤΑ ΑΡΚΈΤΟ ΚΑΙΡΟ ΜΈΧΡΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΈΙ Ο ΝΤΑΣΈΝ. ΈΚΈΙ ΝΑ ΔΈΙΣ ΑΓΩΝΙΑ. ΝΑ ΠΈΡΙΜΈΝΈΙΣ Η ΠΡΩΤΗ ΣΟΥ ΔΟΥΛΈΙΑ ΝΑ ΈΙΝΑΙ ΜΈ ΤΗ ΜΈΛΙΝΑ, ΜΈ ΤΟΝ ΦΈΡΤΗ ΚΑΙ ΜΈ ΣΚΗΝΟΘΈΤΗ ΤΟΝ ΝΤΑΣΈΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΈΡΧΈΤΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ…»

Ο Da τι άνθρωπος είναι; Έτσι ήταν η μαμά μου. Ένας βαθιά συναισθηματικός, γλυκός άνθρωπος. Το σενάριο του έργου είναι παράλληλο με αυτό της ζωής σας; Όταν είσαι μικρός και ντρέπεσαι που σου λένε στο σχολείο «πες στον πατέρα σου να έρθει» κι εσύ ξέρεις πως δεν υπάρχει, που νιώθεις ότι στη γειτονιά είσαι το έκθετο παιδί, που βλέπουν μονίμως μια μάνα χωρισμένη, νιώθεις μειονεκτικά. Αισθάνομαι ακριβώς πώς νιώθει ο Charlie, που είναι ο υιοθετημένος γιος του Da. Δεν μπορεί να αποδεχθεί ότι παίρνει μεγαλύτερη αγάπη από ξένους ανθρώπους και όχι από τους βιολογικούς γονείς του. Δεν μπορεί να αποδεχθεί ότι κάποιος τον πέταξε, ενώ αυτός που τον μάζεψε τον αγαπάει περισσότερο. Ίσως γι’ αυτό τον αγαπάτε περισσότερο; Ναι. Είναι κάτι που το ξέρω, γιατί μου έλειπε. Γνωρίζεις περισσότερα πράγματα από αυτά που σου λείπουν, παρά από αυτά που έχεις. Δεν μου φαίνεται παράλογο! Σίγουρα. Αντιδρά σε αυτό που δεν εισέπραξε. Η φύση του εφήβου είναι να αντιδράσει και να κάνει την επανάστασή του. Δεν έχει τους φυσικούς γονείς του. Πού να την κάνει; Την κάνει σ’ αυτούς που έχει μπροστά του. Πόσα ανάμεικτα συναισθήματα! Ο ηθοποιός είναι ένα συναισθηματικό κομπιούτερ. Το να παράγεις συναίσθημα και να το νιώσεις, είναι από μόνο του λυτρωτικό. Κάνεις μια mini κάθαρση. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς αναπαράγει συναίσθημα την Τετάρτη στις 20.00 και την Πέμπτη στις 21.00. Κι αν μια μέρα δεν μπορείς να κλάψεις ή να γελάσεις; Εκεί έρχεται ο επαγγελματισμός. Και ο πιλότος μπορεί να πετάξει και να ’ναι λίγο άρρωστος, αλλά δεν θα ρίξει το αεροπλάνο. Μια που μιλάμε για κομπιούτερ, μια παράσταση είναι copy paste της προηγούμενης; Όχι. Είναι μια άλλη παράσταση. Σίγουρα έχεις κάποιες σταθερές. Έχεις δουλέψει πάρα πολύ, μπορεί και χρόνια, κάποια συναισθήματα, κάποιες αντιδράσεις. Έχεις κλειδώσει τη μελέτη σου και όταν έρχεται η ώρα, «it’s show time folks», που λέει στο «All that Jazz», ανοίγεις και βγαίνουν αυτά τα πράγματα. Πλημμυρίζουν… Ναι. Πολλές φορές «παγιδεύεις» και τον ίδιο σου τον εαυτό για να αισθανθεί κάποια πράγματα. Τουλάχιστον αυτή είναι η δική μου μέθοδος. Είναι θέμα τεχνικής;

Είναι και τεχνικής. Είναι δύο πράγματα που πρέπει να λειτουργούν. Πρέπει να σκέφτεσαι με την καρδιά και να αισθάνεσαι με το μυαλό. Η ενέργεια του κοινού μιας παράστασης

πόσο επηρεάζει την ίδια την παράσταση; Το κοινό είναι η μισή παράσταση. Είναι ο βηματισμός του αισθήματος που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στη σκηνή και την πλατεία. Οι ανάσες, η ησυχία, η απόλυτη σιωπή, το γέλιο. Το κοινό είναι ο άλλος υποκριτής. Με την έννοια της συναισθηματικής συμμετοχής. Οι σιωπές στη σκηνή είναι πιο δύσκολες για έναν ηθοποιό; Έχεις μάθει σιγά σιγά με την πείρα και την αφαίρεση πώς πρέπει να αισθάνεσαι πάνω στη σκηνή. Να αισθάνεσαι σαν ηθοποιός, σαν καλλιτέχνης. Γιατί η τέχνη δεν είναι μια απλή αναπαράσταση, είναι σχόλιο. Αν δεν είναι σχόλιο, δεν είναι τέχνη. Σαράντα πέντε χρόνια για να κάνεις σωστά ένα σχόλιο; Όταν καλείσαι να συμπυκνώσεις δεκαετίες, αυτές οι δεκαετίες πρέπει να περνάνε και σε λόγια και σε σιωπές. Σκέφτεστε πως κάποιους ήρωες που υποδυθήκατε στο παρελθόν τώρα μπορεί να τους ερμηνεύατε καλύτερα; Ποτέ δεν είσαι ευχαριστημένος απόλυτα με αυτό που κάνεις. Μπορώ να σου εξομολογηθώ ότι έχω δει πολλές φορές τον εαυτό μου είτε σε μαγνητοσκοπημένη παράσταση είτε σε σίριαλ κι έχω πει: «Πώς δεν με πήρανε χαμπάρι να με διώξουν;». Σας έχει τύχει να μιλάτε –καλή ώρα όπως εμείς– και να πιάνετε τον εαυτό σας να αναπαράγει φράσεις από ρόλους που έχετε ερμηνεύσει στο παρελθόν; Δεν υπάρχουν ρόλοι που να μην έχουν μείνει μέσα σου. Δεν είναι απαραίτητο να πεις την ατάκα του ρόλου, λες την ουσία. Το θέατρο με μόρφωσε και με διαμόρφωσε. Εγώ έγινα άνθρωπος στη μετά θέατρον εποχή της ζωής μου. Όταν αποφάσισα να κάνω θέατρο και αναγκάστηκα να μελετήσω, να φανταστώ, να διαβάσω. Γιατί δεν έχετε δουλέψει στον κινηματογράφο; Γιατί δεν με φώναξαν σε ταινίες που μου άρεσαν και με φώναξαν σε ταινίες που δεν μου άρεσαν. Ποιος είναι ο ρόλος της τέχνης σήμερα; Ο ρόλος της τέχνης είναι να κρατάει αναμμένο ένα κεράκι. Και το λαδάκι είναι το αίσθημα και οι ανάγκες του ανθρώπου. Οι ουσιαστικές ανάγκες, όχι αυτές που προβάλλουν οι διαφημίσεις. Η τέχνη είναι μια μορφή εξουσίας; Δεν θα το έλεγα. Η τέχνη είναι πολύ ευαίσθητο και διακριτικό πράγμα. Μακάρι να ήταν μορφή εξουσίας η τέχνη. Θα άλλαζε τον κόσμο; Μπορεί και να έσωζε τον κόσμο! Νιώσατε ποτέ ότι διαλέξατε αυτή τη δουλειά για να αποδείξετε κάτι; Και, αν ναι, σε ποιον; Τίποτα σε κανέναν. Εμένα με πήγε εκεί το φως.

Το φως; Ναι. Είδα ότι μπορώ να φωτίσω κάποια πράγματα που μπορεί και να μην ήξερα ότι υπήρχαν μέσα μου. Να είχα μια κυτταρική μνήμη, η οποία να ήταν σε ύπνωση και να κατάλαβα ότι μέσα από αυτή την τέχνη θα μπορέσω να τα ανασύρω. Θα με ανάγκαζε η ίδια η τέχνη να προχωρήσω ως άνθρωπος. Τα κατάφερε; Ασφαλώς. Όμως μπορεί να υπήρχαν και πιο ταπεινοί λόγοι από το φως. Η κοινωνικότητα, η συντροφικότητα, η οικογένεια, η αγκαλιά, η αναγνώριση, η επιβράβευση. Αργότερα, όλα αυτά παίρνουν μια άλλη θέση στην ψυχή σου και στην εξέλιξή σου ως ανθρώπου και ως καλλιτέχνη. Μπορεί να είναι η εκκίνηση. Μπορεί να είναι το καύσιμο. Το πρώτο μπιτονάκι της βενζίνης που θέλεις για να ξεκινήσει το μοτοσακό σου. Πρόλαβαν οι γονείς σας να σας καμαρώσουν πρωταγωνιστή; Η μητέρα μου περισσότερο. Ο πατέρας μου όχι. Με είδε μία ή δύο φορές. Αν κάθε ρόλος είναι ένα ταξίδι, τόσοι ρόλοι, τόσα ταξίδια πού σας οδήγησαν; Σε μια ήρεμη ζωή. Παρόλο που αντιμετώπισα ήρωες με φουρτούνες, με πάθη, με φόνους, με αδικίες. Όλα αυτά με

έκαναν να κατανοήσω περισσότερο τη ζωή και κατά συνέπεια να κολυμπάω μέσα σε αυτήν σε πιο ήρεμα νερά. Κύριε Βαλτινέ, σας ευχαριστώ πολύ. Κι εγώ σας ευχαριστώ. Να σας ρωτήσω κι εγώ κάτι; Βεβαίως… Εσάς ποια στιγμή σάς άρεσε από το έργο; Όταν ο υιοθετημένος γιος σας, ο Charlie, φωνάζει στον μπαμπά του, στον Da: «Θέλω να απαλλαγώ από σένα». Και ο Da τού απαντά: «Γιατί να απαλλαγείς από την αγάπη; Η αγάπη είναι το μόνο που μένει όταν όλα τα άλλα θα έχουν χαθεί…». Υστερόγραφο: 1. Ο πληθυντικός τηρήθηκε για λόγους ευγενείας προς τον αναγνώστη.

2. Ο υπογράφων, στη σχολική παράσταση είχε την επιμέλεια για τον σωστό φωτισμό της. Ελλείψει σχετικών δυνατοτήτων, φώτιζε ανοίγοντας και κλείνοντας τις ασφάλειες του ηλεκτρικού πίνακα της αίθουσας, μέχρι που αυτός κάηκε.

3. Το κείμενο από τον κ. Γρηγόρη Βαλτινό και τον Λάμπη Ταγματάρχη είναι αφιερωμένο στους δασκάλους μας, στους συμμαθητές μας και στη Μ.

όχι

Το απαρατήρητο στην εμφάνιση.

Να ομιλούμε ως κανονικοί άνθρωποι. • Ένας κύριος να εγείρεται όταν του παρουσιάζουν μια κυρία.

Η ορθή στάσις του σώματος.

Η συσκευή του κινητού στην τσάντα ή στην τσέπη. • Η ενιαία συμπεριφορά ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξεως. • Να ευχαριστούμε και να ανταποδίδουμε ύστερα από μια πρόσκληση σε δείπνο. • Να επαινούμε δημοσίως και να κρίνουμε ιδιωτικώς. • Η υπογραφή στο Διαδίκτυο. • Τα ρούχα γυμναστικής μέσα σε αθλητική σάκα.

• Η Αθηναϊκή Λέσχη.

• Η συνέπεια στα rendez-vous.

• Το παραδοσιακό flirt.

• Τα παιδιά που συζητούν με

τους γονείς τους στο εστιατόριο.

• Η γραβάτα παντός καιρού.

• Το κραυγαλέο στην αμφίεση. • Να ομιλούμε με επιτήδευση.

• Μια κυρία να εγείρεται όταν της παρουσιάζουν έναν κύριο. • Η κύρτωσις των ώμων. • Η συσκευή του κινητού πάνω στο τραπέζι. • Η οσφυοκαμψία στους ισχυρούς.

• Η στάσις «τρία πουλάκια κάθονται» ύστερα από μια πρόσκληση σε δείπνο. • Η διαπόμπευσις εις επήκοον όλων. • Η ανωνυμία στο Διαδίκτυο. • Η ένδυσις γυμναστηρίου σε κεντρικούς δρόμους της πόλεως. • Οι νεόκοπες προσπάθειες δημιουργίας gentlemen’s club. • Η ασυνέπεια στα rendez-vous. • Το #ΜeΤoo flirt. • Οι γονείς που δίνουν tablets στα παιδιά τους στο εστιατόριο. • Η pochette επί ΣΥΡΙΖΑ.

Hulton Archive / Getty Images / Ideal Image

CHEVALIERE Θα τα βρείτε εδώ: www.jacquieaiche.com, και εδώ: www.rebussignetrings.co.uk

μιμείσθαι», ορισμένοι υψηλοί αξιωματούχοι και ισχυροί οικονομικοί παράγοντες τους εμιμήθησαν, χαράζοντας, αντί οικοσήμου, τα αρχικά του ονόματός τους ή κάποιο άλλο. Το δακτυλίδι αυτό, που φοριέται αποκλειστικώς στο μικρό δάκτυλο, θεωρούσαν ότι θα τους προσέδιδε έναν τόνο αριστοκρατικότητος στην εμφάνισή τους. Φευ! Όπως όμως ισχύει με όλες τις απομιμήσεις, πάντοτε θα ξεχωρίζουν τα originals από τα faux, έστω και αν είναι της μοδός. ΥΓ. Στην STYLE ΤΟΎ ΧΡΉΣΤΟΎ ΖΑΜΠΟΎΝΉ

Courtesy of www.rebussignetrings.co.uk,www.jacquieaiche.com

STYLES ROCKS

«Αυτό είναι το καταπληκτικό με τη μουσική: υπάρχει ένα τραγούδι για κάθε συναίσθημα. Μπορείτε να φανταστείτε έναν κόσμο χωρίς μουσική; Θα ήταν χάλια». O Harry Styles έχει κάτι από τη δυαδικότητα και την αναπολογητική τόλμη των David Bowie και Freddie Mercury. Φωτογραφίζεται με μποά, γκλίτερ, ροζ κοστούμια, φορέματα και λουλουδάτα ’70s μοτίβα και δεν φοβάται να ποζάρει με ρομαντικό, ευαίσθητο βλέμμα.

Η μουσική του καριέρα ξεκίνησε το 2010 ως σόλο διαγωνιζόμενος στο βρετανικό «The X Factor». Μετά την αποβολή του, επανήλθε για να ενταχθεί στους One Direction, που έγιναν ένα από τα Boy Bands με τις μεγαλύτερες πωλήσεις όλων των εποχών (και το μοναδικό που κατάφερε και τα τέσσερα άλμπουμ του να φτάσουν στο Νο 1 των Billboard Charts), προτού διακόψουν επ’ αόριστον το 2016. Fast Forward στο 2022 και ο 28χρονος τραγουδιστής και τραγουδοποιός (και ενίοτε ηθοποιός) κυκλοφορεί το νέο άλμπουμ του «Harry’s House» με μεγάλη επιτυχία και το σινγκλ του «As It Was» γίνεται το κομμάτι με τις περισσότερες μεταδόσεις στο Spotify μέσα σε 24 ώρες. Ο Styles γεννήθηκε την 1η Φεβρουαρίου 1994 στην Αγγλία. Μεγάλωσε σε μια πολύ υποστηρικτική οικογένεια και ως παιδί είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τη μουσική. Τραγουδούσε διασκευές σε ένα μηχάνημα καραόκε που του χάρισε ο παππούς του. Στο σχολείο ήταν τραγουδιστής του συγκροτήματος White Eskimo και μάλιστα το γκρουπ κέρδισε και τον τοπικό διαγωνισμό «Battle of the Bands». Άραγε τότε φανταζόταν ο Styles πως σήμερα θα μετρούσε ένα κάρο βραβεία, από Brit Awards μέχρι Grammy; Το ομώνυμο ντεμπούτο σόλο άλμπουμ του κυκλοφόρησε μέσω της Columbia Records το 2017. Έγινε νούμερο ένα στο Ηνωμένο Βασίλειο και στις ΗΠΑ και ήταν ένα από

Line» (2019),

του στην κορυφή του αμερικανικού Billboard 200 με τις μεγαλύτερες πωλήσεις την πρώτη εβδομάδα από Άγγλο καλλιτέχνη και ήταν το πιο πρόσφατο άλμπουμ που συμπεριλήφθηκε στα «500 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών» του Rolling Stone το 2020. Με το σινγκλ «As It Was», που καρφώθηκε στην κορυφή των charts σε ΗΠΑ και Βρετανία, το τρίτο άλμπουμ του Styles, «Harry’s House» (2022), εκτοξεύτηκε και συνεχίζει την ανοδική του πορεία. Η μουσική του Styles έχει περιγραφεί ως soft rock, pop και rock, με στοιχεία folk και Brit pop. Καλλιτέχνες όπως ο David Bowie, οι Pink Floyd, οι Rolling Stones και οι Beatles τον έχουν επηρεάσει ουσιαστικά. «Πιστεύω ότι με τη μουσική είναι σημαντικό να εξελίσσεσαι – και αυτό επεκτείνεται στα ρούχα και στα βίντεο, και στα πάντα», λέει. «Γι’ αυτό ανατρέχει κανείς στον David Bowie με τον Ziggy Stardust ή στους Beatles και στις διαφορετικές εποχές τους – η τόλμη τους είναι εξαιρετικά εμπνευσμένη».

rock ’n’ roll χρώμα». Φυσικά δεν λείπουν και οι συντηρητικοί επικριτές του, που βγάζουν φλύκταινες κάθε φορά που τον βλέπουν να φοράει κάτι που θολώνει τα όρια μεταξύ αρσενικού και θηλυκού. Όπως το μπλε Gucci φόρεμα που φόρεσε για την αμερικανική Vogue το 2020 κι έγινε ο πρώτος άνδρας που εμφανίστηκε ποτέ σόλο στο εξώ -

φυλλο του περιοδικού. Ο Styles απαντά στην κριτική λέγοντας: «Το να μη φοράς κάτι επειδή είναι γυναικείο σημαίνει πως αποκλείεις έναν ολόκληρο κόσμο από υπέροχα ρούχα!».

Ως καλλιτέχνης που αγαπά να ανακαλύπτει νέους κόσμους, ο Styles βουτά και στην υποκριτική. Έκανε το ντεμπούτο του στην ταινία «Dunkirk» (2017) του Christopher Nolan, υποδυόμενος έναν Βρετανό στρατιώτη στην εκκένωση της Δουνκέρκης κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Εμφανίστηκε μαζί με ένα εκλεκτό καστ που περιλάμβανε τους

Kenneth Branagh, Cillian Murphy, Mark Rylance και Tom Hardy. Ο Styles κέρδισε τον ρόλο έναντι «χιλιάδων νεαρών ανδρών». Ο Nolan παραδέχτηκε αργότερα ότι αγνοούσε την έκταση της φήμης του Styles και ότι επιλέχτηκε «επειδή ταίριαζε υπέροχα στον ρόλο και κέρδισε πραγματικά μια θέση στο τραπέζι». Το 2022 πρωταγωνίστησε μαζί με την Emma Corrin στο «My Policeman», μια κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του 2012, που έκανε πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο. Επίσης πρωταγωνίστησε μαζί με τη Florence Pugh και στο ψυχολογικό θρίλερ του 2022 «Don’t Worry Darling», σε σκηνοθεσία της Olivia Wilde, που έμελλε να γίνει πολύ σημαντική στη ζωή του. Οι δυο τους έκαναν θραύση όταν οι παπαράτσι τούς έπιασαν πιασμένους χέρι χέρι στον γάμο του μάνατζερ και στενού του φίλου Jeffrey Azoff, τον Ιανουάριο του 2021. Οι ανώνυμοι του Twitter φάνηκαν σοκαρισμένοι με τη διαφορά ηλικίας τους –πράγμα που θα περνούσε απαρατήρητο αν ήταν εκείνος 10 χρόνια μεγαλύτερός της– και επέκριναν τη δυναμική της γνωριμίας σκηνοθέτη-ηθοποιού, λες και δεν υπάρχουν άπειρες παρόμοιες ιστορίες αγάπης… Ο ίδιος δεν δίνει σημασία. Απέχει όσο μπορεί από το ίντερνετ, αλλά και από το να αφήνει την κοινή γνώμη να επηρεάζει τη ζωή του. «Αν φτιάχνεις τη ζωή σου με τη σκέψη ότι δεν μπορείς να πας πουθενά και ότι όλα πρέπει να είναι δύσκολα, τότε αυτό γίνεται η ζωή σου», λέει. «Είναι δύσκολο να συναντήσεις νέα πράγματα αν οδηγείς παντού και πραγματικά δεν είναι τόσο διασκεδαστικό. Τώρα στο Λονδίνο, περπατάω παντού και είναι απλώς υπέροχα!»

YVES SAINT LAURENT

Φέτος κλείνουν εξήντα χρόνια από την πρώτη κολεξιόν που υπέγραψε με το όνομά του ο Yves Saint Laurent, ο σχεδιαστής που ενσάρκωσε μοναδικά την έννοια του γαλλικού chic. Κλείνουν επίσης πέντε χρόνια από τη δημιουργία του Μουσείου Yves Saint Laurent Paris, του πρώτου μουσείου της πρωτεύουσας της μόδας που είναι αφιερωμένο στο έργο ενός από τους σπουδαιότερους σχεδιαστές μόδας του 20ού αιώνα. Tο μουσείο άνοιξε τις πόρτες του στις 3 Οκτωβρίου 2017, στον χώρο όπου για 30 σχεδόν χρόνια, από το 1974 έως το 2002, ο Γάλλος σχεδιαστής σχεδίαζε τις περίφημες δημιουργίες του.

Στον ίδιο χώρο, που από το κλείσιμο του οίκου μέχρι το άνοιγμα του μουσείου αποτελούσε την έδρα του Ιδρύματος Yves Saint Laurent-Pierre Bergé, συναντηθήκαμε για πρώτη φορά με τον Pierre Bergé (1930-2017), τον σύντροφο του Yves Saint Laurent (19362008) και διαχειριστή του ομώνυμου οίκου μόδας. «Όταν γνωριστήκαμε», μου είχε πει, «κατάλαβα αμέσως ότι επρόκειτο για μεγαλοφυΐα. Και όταν δημιουργήσαμε τον οίκο υψηλής ραπτικής YSL, δεν υπήρχε περίπτωση να μην είμαστε οι καλύτεροι. Ήταν ο πιο ταλαντούχος νέος μόδιστρος, είχε το πιο λαμπρό μέλλον. Αντιλήφθηκα αμέσως ότι θα έφερνε επανάσταση στη μόδα». Έτσι κι έγινε. Η Chanel είχε δώσει στις γυναίκες την ελευθερία τους και ο Yves Saint Laurent την εξουσία. Ντύνοντάς τες με ανδρικά ρούχα, τους έδωσε σιγουριά και αυτοπεποίθηση, τις βοήθησε να είναι ο εαυτός τους. «Δεν αμφέβαλα ποτέ για την επιτυχία μας», συνέχισε, «κι ούτε αναρωτήθηκα ποτέ τι θα συνέβαινε στο μέλλον. Ήταν προφανές ότι θα ήμασταν το νούμερο ένα. Μέχρι το τέλος». Σε ερώτησή μου για τη μόδα σήμερα, μου είχε πει χαρακτηριστικά: «Δεν υπάρχει πια μόδα. Δεν υπάρχει υψηλή ραπτική. Μόνο δύο οίκοι έχουν μείνει, ο Dior και η Chanel, κι αυτοί ζουν εντελώς τεχνητά. Συνεχίζουν να υπάρχουν διότι οι οικονομικοί διευθυντές τους θεωρούν ότι η υψηλή ραπτική βοηθάει για να πουλάνε αρώματα, παπούτσια και γραβάτες». Και συνέχισε: «Έτσι κι αλλιώς σήμερα δεν υπάρχουν πια οι γυναίκες στις οποίες απευθυνόταν η υψηλή ραπτική. Διότι η υψηλή ραπτική δεν είναι τέχνη. Γεννήθηκε για να συνοδεύσει έναν συγκεκρι -

μένο τρόπο ζωής κι έναν κόσμο ο οποίος έχει εκλείψει. Οπότε δεν έχει πια νόημα να μιλάμε για υψηλή ραπτική». Στο πλαίσιο αυτού του τρόπου ζωής, το ότι ο Pierre Bergé και ο Yves Saint Laurent ζούσαν ανοιχτά ως ζευγάρι ήταν κάτι απολύτως αποδεκτό. «Ποτέ δεν μας απασχόλησε το θέμα αυτό», είπε. «Ποτέ δεν αναρωτηθήκαμε: “Δεν είμαστε σαν τους άλλους”, “Τι θα πουν;” “Θα μας αποδεχθούν;”». «Έχω όμως απόλυτη συνείδηση», συνέχισε, «ότι, όταν λες “Yves Saint Laurent και Pierre Bergé”, είναι σαν να λες “Jean Cocteau και Jean Marais”. Για μας δεν υπήρχαν δυσκολίες. Δεν είμαι, όμως, ούτε ανόητος ούτε τυφλός. Καταλαβαίνω πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι να ζήσεις τη διαφορετικότητά σου όταν δουλεύεις, ας πούμε, σε ένα εργοστάσιο στη Γαλλία ή αλλού. Το ξέρω ότι δεν είναι εύκολο για όλους. Κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αγωνίζομαι από παλιά για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων. Δεν είμαι καθόλου υπέρ της οποιασδήποτε κοινότητας. Είμαι, όμως, υπέρ του δικαιώματος στην αδιαφορία. Δεν αγωνίζομαι για να αναγνωριστεί η διαφορά μας, αλλά για να έχουμε το δικαίωμα να ζήσουμε στην αδιαφορία. Ο κάθε άνθρωπος έχει το απόλυτο δικαίωμα να κάνει ακριβώς αυτό που θέλει και τον εκφράζει».

Με τον Yves Saint Laurent, ο Pierre Bergé μοιραζόταν επίσης το ίδιο πάθος για την τέχνη. Τα πρώτα έργα της συλλογής τους τα απέκτησαν στην αρχή της σχέσης τους. Γνωρίστηκαν το 1958 και αγόρασαν το πρώτο έργο τέχνης το 1960. Ήταν ένα αφρικανικό πουλί Σενουφό. Το 1966 απόκτησαν το δεύτερο από τα τρία σημαντικά αποκτήματα που σηματοδότησαν τη δημιουργία της περίφημης συλλογής τους. Επρόκειτο για δύο μεγάλα βάζα του Ντινάν, τα οποία τους ενέπνευσαν το ενδιαφέρον και την αγάπη τους για τις διακοσμητικές τέχνες. Το τρίτο βήμα έγινε το 1971, όταν αγόρασαν το πρώτο έργο τέχνης με την υπογραφή ενός καλλιτέχνη διεθνούς φή -

OUR STORIES

Το φόρεμα-κόσμημα που o YSL σχεδίασε για την κολεξιόν Φθινόπωρο-Χειμώνας του 1966, φωτογραφήθηκε μοναδικά από τον David Bailey.

μης. Ήταν ένα γλυπτό του Brancusi. Έπειτα όλα πήραν τον δρόμο τους μέχρι τη στιγμή που, μετά τον θάνατο του Yves Saint Laurent, ο Pierre Bergé αποφάσισε να αποχωριστεί ολοκληρωτικά τη συλλογή τους. «Αυτό που ήταν σημαντικό για μας», μου είχε πει, «ήταν να αποκτήσουμε τα έργα αυτά, να απολαύσουμε έναν Picasso, έναν Braque ή έναν Brancusi. Είναι θαυμάσιο να ζεις τόσες δεκαετίες δίπλα σε τέτοια έργα. Ήταν μια συλ -

λογή που δημιουργήθηκε από κοινού, μια συλλογή που μοιραστήκαμε και απολαύσαμε μαζί, μια συλλογή που αποκτήσαμε σιγά σιγά με συστηματικότητα, ενθουσιασμό και αγάπη. Είμαι δεμένος με τα έργα αυτά. Όμως, την ημέρα του θανάτου του Yves, σκέφτηκα ότι τα αντικείμενα δεν έχουν σημασία. Tι νόημα έχει ένα έργο του Brancusi ή του Picasso, όταν εκείνος με τον οποίο τα μοιραζόμουν τόσα χρόνια δεν είναι πια εδώ;»

Photo by David Bailey / Vogue Paris

STORIES

Πέρα όμως από αυτό, η πώληση της συλλογής θα στήριζε οικονομικά το Ίδρυμα Yves Saint Laurent-Pierre Bergé, το οποίο οι δύο άνδρες κρατούσαν στη ζωή με δικούς τους πόρους. Το ποσό από την πώληση της συλλογής τον Φεβρουάριο του 2009 (373 εκατομμύρια ευρώ), που αποτέλεσε μέγιστο γεγονός στη γαλλική πρωτεύουσα, διατέθηκε στη λειτουργία του Ιδρύματος, εξασφαλίζοντάς του ένα πλούσιο μέλλον. Διότι, πέρα από τις πολιτιστικές, ανθρωπιστικές και επιστημονικές δράσεις του, το θέατρο, την όπερα, τα μουσεία, αλλά και την έρευνα για το AIDS, που ήταν μία από τις βασικές του προτεραιότητες, το Ίδρυμα έπρεπε να συντηρήσει το έργο και την κληρονομιά του Yves Saint Laurent ως σχεδιαστή μόδας. H έκθεση «GOLD – Ο χρυσός του Yves Saint Laurent», την οποία με την ευκαιρία της διπλής φετινής επετείου μπορεί να δει κανείς στο Μουσείο Yves Saint Laurent Paris, εξερευνά τις χρυσές πινελιές στο έργο του διάσημου μόδιστρου, μέσα από σαράντα δημιουργίες υψηλής ραπτικής και prêtà-porter, και μια ευρεία επιλογή από αξεσουάρ, αντικείμενα, αλλά και κοσμήματα – απαραίτητο στοιχείο της διαχρονικής chic σιλουέτας Yves Saint Laurent. Από τα πρώτα χρυσά κουμπιά μέχρι τα μετέπειτα ολόχρυσα φορέματα, από καμία

κολεξιόν του YSL δεν λείπει το χρυσό, που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον σχεδιαστή σε όλη του την καριέρα. H χρονοθεματική διαδρομή της έκθεσης απηχεί τη φωτεινή προσωπικότητα του διάσημου μόδιστρου και αποκαλύπτει την εκθαμβωτική ποικιλομορφία των διακοσμητικών στοιχείων, τον πλούτο των υφασμάτων και τη λάμψη των υλικών που χρησιμοποιούσε. Από το φόρεμα-κόσμημα που σχεδίασε για την κολεξιόν Φθινόπωρο-Χειμώνας του 1966, η οποία φωτογραφήθηκε μοναδικά από τον David Bailey, μέχρι τα φορέματα της Zizi Jeanmaire ή της Sylvie Vartan, οι δημιουργίες της έκθεσης μας μεταφέρουν σε μια εποχή έντονης γυναικείας χειραφέτησης και ευφορίας, στα χρόνια του διάσημoυ κλαμπ Le Palace και της λαμπερής παρισινής νυχτερινής ζωής. Γιατί όπως έλεγε και ο ίδιος ο Yves Saint Laurent: «Μου αρέσει να φωτίζω το μαύρο με χρυσό». «Η νύχτα πρέπει να είναι πάντα λαμπερή…»

GOLD

Les ors d’Yves Saint Laurent, 14 Οκτωβρίου 2022-14 Μαΐου 2023, Musée Yves Saint Laurent Paris, 5 Avenue Marceau, 75016-PARIS

γνωστός ως ο ιδρυτής και ηγέτης της Palast Orchester. Γεννήθηκε στη Γερμανία το 1962 και σπούδασε μουσική στο Πανεπιστήμιο Τεχνών του Βερολίνου, σκοπεύοντας αρχικά να γίνει τραγουδιστής της όπερας. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, μαζί με έντεκα άλλους συμμαθητές του, σχημάτισαν την Palast Orchester. Το σύνολο χρησιμοποίησε παρτιτούρες παλαιών κομματιών, που ο Raabe ξετρύπωνε ψάχνοντας επί ώρες σε δι-

άφορες υπαίθριες αγορές. Πριν από την παρθενική της εμφάνιση, η ορχήστρα έκανε πρόβες επί έναν ολόκληρο χρόνο, χωρίς δημόσιες δεσμεύσεις ή παραστάσεις. Όταν τελικά η ορχήστρα εμφανίστηκε για πρώτη φορά δημόσια στο Berliner Theater ball το 1987, έπαιξε στο λόμπι ως δευτερεύουσα πράξη. Όμως ήταν τέτοια η επιτυχία, που το κοινό έφυγε από την κεντρική αίθουσα για να ακούσει την ερμηνεία της. Ο Raabe και η Palast Orchester γνώρισαν μεγάλη επιτυχία με το αυθεντικό του τραγούδι του 1992 «Kein Schwein Ruft Mich An», ένα pop τραγούδι σε στιλ της δεκαετίας του 1920. Αν και λάτρης της vintage μουσικής, ο Raabe αγαπά και τη σύγχρονη, αλλά with a twist. Αυτός και η ορχήστρα έχουν διασκευάσει σύγχρονα pop τραγούδια σε στιλ 1920-1930, συμπεριλαμβανομένων τραγουδιών των Britney Spears και Tom Jones. Παράλληλα ο Raabe γράφει μουσική για ταινίες, ενώ κάνει και εμφανίσεις σε φιλμ Γερμανών σκηνοθετών. Από τις ζωντανές θεατρικές εμφανίσεις του ξεχωρίζει ο ρόλος του ως Mack the Knife στην Όπερα της Πεντάρας, μαζί με τη θρυλική Nina Hagen.

Ο Raabe άνοιξε τα φτερά του για τις ΗΠΑ το 2004. Το 2005 πραγματοποίησε την πρώτη του συναυλία στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης και επέστρεψε εκεί με την Palast Orchester ξανά το 2007. Το 2011 κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Küssen Kann Man Nicht Alleine» (Δεν μπορείς να φιλήσεις μόνος), μαζί με την μουσικό/παραγωγό Annette Humpe, η οποία έγραψε τους στίχους. Δύο χρόνια μετά κυκλοφόρησαν μαζί και το άλμπουμ «Für Frauen ist das kein Problem» (Αυτό δεν είναι πρόβλημα για τις γυναίκες). Το φθινόπωρο του 2019, μαζί με την Palast Orchester, ο Raabe έγινε μέρος των περίφημων ακουστικών συναντήσεων του MTV, με το άλμπουμ «MTV Unplugged». Τo 2022 τρύπωσε στις οθόνες μας μέσα από τη γερμανική νεο-νουάρ σειρά «Babylon Berlin», με το κομμάτι «Ein tag wie gold». Και έπεται συνέχεια.

Courtesy of Universal Music

Η

ΤΑ «ΑΠΟΚΟΣΜΑ ΟΝΤΑ» ΤΟΎ ΤΑΣΟΎ ΒΡΕΤΤΟΎ

πολυμεσική έκθεση «Το αίνιγμα του δάσους» μοιάζει με τρισδιάστατο γοτθικό παραμύθι.

Εικόνες που μοιάζουν απόκοσμες, αλλά δεν είναι. Φωτοσκιάσεις, σχήματα και υφές σχηματίζουν ένα «αίνιγμα» που μοιάζει βγαλμένο από τα σκοτεινά παραμύθια του Guillermo del Toro. Το δάσος της Βαρυμπόμπης απαθανατίζεται μετά τις φωτιές από τον φακό του καταξιωμένου φωτογράφου Τάσου Βρεττού. Η έκθεση υπό τον τίτλο «Το αίνιγμα του δάσους» παρουσιάζεται σε μια πολυμεσική εγκατάσταση στο κτίριο «Νόμπελ» στο Χαλάνδρι και μας παίρνει μαζί της μέσα σε έναν ακίνητο χορό μορφών, που ξεπηδά μέσα από την αιθάλη και τις στάχτες, τις συστάδες και τα ξέφωτα. Οι πρόσφατα καμένες δασικές εκτάσεις της Αττικής συνυπάρχουν με εικόνες του ζωντανού δάσους και σε άλλα μέρη της χώρας, σχηματίζοντας όλη τη δύναμη της ζωής που εμπεριέχεται στη φύση, αλλά και το δέος, τον φόβο, το υπερβατικό στοιχείο. «Όλες οι φωτογραφίες έχουν τραβηχτεί νύχτα. Όλα ξεκίνησαν ένα βράδυ με βροχή που πήγα στη Βαρυμπόμπη. Ήμουν πολύ θυμωμένος με τις πυρκαγιές. Συνειδητοποίησα πως το δάσος, ακόμα και το καμένο, ήταν ένας ζωντανός οργανισμός γεμάτος σπαρακτικά παλλόμενα όντα. Οι φιγούρες, ζωόμορφες και ανθρωπόμορφες, το βράδυ αποκτούσαν μια άλλη διάσταση, ένα παραπάνω δέος, αλλά και φόβο και αδρεναλίνη. Συνέχισα να πηγαίνω και να φωτογραφίζω. Και καθώς έμπαινα όλο και πιο μέσα, βίωσα μια πραγματικά εξωσωματική εμπειρία. Είχα την εντύπωση πως είχα ταξιδέψει κάπου αλλού στον χωροχρόνο. Υπήρχε πολύ ουσιαστική διείσδυση, η οποία εξαρχής δεν ήθελα να είναι κάτι διδακτικό. Εγώ απλώς πήγα στο δάσος που αγαπούσα». Η έκθεση «αναπτύσσεται σε συστάδες, ξέφωτα και μονοπάτια εντός της ατελούς και λαβυρινθώδους κατασκευής από μπετόν, σε μια παράδοξη επίσκεψη και αντιστροφή της περίφημης καλύβας του Χ. Ντ. Θόρω, Γουόλντεν». Η πολυμεσική παρουσία της έκθεσης δημιουργεί μια χωροχρονική τρύπα και για τον θεατή, που του μεταφέρει με κινηματογραφικό τρόπο λίγο από το συναίσθημα που βίωσε ο Βρεττός, καθώς τραβούσε τις λήψεις του μέσα στο νυχτερινό δάσος. Την επιμέλεια της έκθεσης/δράσης έχουν οι θεωρητικοί και επιμελητές τέχνης Νάντια Αργυροπούλου και Γιώργος Τζιρτζιλάκης. Την ομάδα συμπληρώνουν: η αρχιτέκτονας Σοφία Τεκτονίδου, ο καλλιτέχνης Μάκης Φάρος, ο οποίος δημιουργεί ένα ειδικό ηχητικό περιβάλλον για την έκθεση και επιμελείται μαζί με τον Βρεττό την οπτικοακουστική προβολή της έκθεσης, ο σχεδιαστής φωτισμών Νίκος Βλασόπουλος, η ομάδα ντιζάιν Studio Precarity και η Ίρια Βρεττού, η οποία δημιουργεί τα βίντεο επικοινωνίας της έκθεσης. «Είμαστε ομάδα, είναι όλοι στενοί φίλοι και συνεργάτες. Ο χώρος επίσης συνεργάζεται πολύ καλά με την έκθεση. Δημιουργεί μια εμπειρία διαφορετική, αυξημένη».

και ξένων καλλιτεχνών της clubbing περφόρμανς, του BDSM αλλά και της drag σκηνής της Αθήνας. Το project ολοκληρώθηκε το 2010 και φιλοξενήθηκε ως πολυμεσική εγκατάσταση στην Πειραιώς 260, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών 2021. «Το πρώτο συνειδητό κλικ που ένιωσα ότι κάτι γίνεται μέσα μου, ήταν μια ασπρόμαυρη φωτογραφία που τράβηξα πριν από 40 χρόνια στη Ραφήνα.

μια πέτρα, μια καντίνα και ένα αυτοκίνητο, πράγματα ίσως φαινομενικά ανούσια

ασύνδετα, όμως η λήψη ήταν τραβηγμένη από το έδαφος, χωρίς τρίποδο. Έτσι πρωτοξεκίνησα να φωτογραφίζω, με τη μηχανή ακουμπισμένη στη γη, και αυτό με κάποιον τρόπο καθόρισε τη δική μου ταυτότητα. Είναι μια φωτογραφία που θα μπορούσα να την τραβήξω και με εμπειρία 40 ετών. Όμως έγινε στις αρχές». Ο Βρεττός μετράει 40 χρόνια καριέρας, έχοντας φωτογραφίσει από μόδα μέχρι πρόσωπα και από lifestyle και διαφημίσεις μέχρι ολοδικά του δημιουργικά projects. «Δεν περιορίστηκα, νιώθω τυχερός που έχω κάνει απ’ όλα και έχω εξελιχθεί. Όμως στη φωτογραφία με δυσκολεύει πάντα το άγχος του μαθητή. Ποτέ δεν έχω νιώσει πως έχω κατακτήσει την ευκολία. Πάντα κάθε φωτογράφιση, όσο απλή και ανούσια ίσως να μοιάζει, είναι σταθερά για μένα δύσκολη».

αρχή υπήρχε μόνο το Toyota Prius. Κυκλοφόρησε το 1997 και

πρώτο αυτοκίνητο μαζικής

που είχε και φυσιολογική βενζινοκίνητη μηχανή και ηλεκτρικό κινητήρα και υποτίθεται ότι θα ήταν το μέλλον. Αλλά στην ουσία ήταν ένα αδύναμο και πολύ άσχημο όχημα που αγοράστηκε από ηθικολόγους και οδηγούς Uber. Το μισούσα πολύ και δεν μπορούσα να καταλάβω πώς ένα αυτοκίνητο με δύο μηχανές μπορούσε να προωθήσει την προστασία του περιβάλλοντος. Ειδικά επειδή ο ηλεκτρικός κινητήρας λειτουργούσε με ενέργεια από μπαταρίες νικελίου, που η εξαγωγή του προκαλεί όξινη βροχή, και κοβαλτίου, που εξορύσσεται στην Αφρική συνήθως

Δεδομένου ότι είναι Ferrari, ανησυχούσα ότι θα παραδιδόταν σε λάθος σπίτι και στη συνέχεια θα το έπαιρναν μετά από μία ώρα για να τοποθετηθούν τρία νέα λάστιχα σε λάθος άξονες. Μετά, δεν θα το έφερναν πίσω, γιατί το τέταρτο θα ήταν ακόμη στο γκαράζ. Μετά, είχα άλλη μια ανησυχία. Ο ηλεκτρικός κινητήρας σε ένα υβριδικό προσθέτει βάρος. Οι μπαταρίες προσθέτουν βάρος. Η υπολογιστική ισχύς που απαιτείται για να δαμαστούν δύο συστήματα κίνησης προσθέτει βάρος. Η Ferrari πάντα ασχολείτο με την ελαφριά ευκινησία. Πώς κατάφερε να κάνει ένα υβριδικό αμάξι τόσο ελαφρύ; Δεν το έκανε. Το αμάξι είναι ευχάριστα μικρό, αλλά έχει βάρος, χωρίς λάδια ή καύσιμα, περίπου 1,5 τόνο. Είναι πολύ βαρύ. Υπάρχει και άλλο ένα θέμα. Αν ανιχνεύσετε το οικογενειακό ιστορικό αυτού του μοντέλου από την 430 και την 355 μέχρι την 308, θα δείτε ότι όλοι οι πρόγονοί του είχαν μηχανές V8. Αυτό, όμως, όχι. Όπως η αρχική Dino, που δεν ήταν ποτέ πραγματικά Ferrari, έχει μηχανή V6 με τους κυλίνδρους απλωμένους όπως ένα ποδήλατο. Φυσικά, στη διχάλα αυτής της διάταξης υπάρχουν δύο

turbo και εκεί είναι και ο ηλεκτρικός κινητήρας. Έτσι, συνολικά έχεις 830 ίππους. Αλλά πάμε με το μαλακό, γιατί οι υπερπληρωτές δεν είναι μηχανές. Οι ηλεκτρικοί κινητήρες δεν είναι μηχανές. Είναι πολιτικές απάτες και φοβόμουν ότι θα ένιωθα έτσι. Ανησυχούσα ότι ο ήχος θα ήταν λάθος. Ανησυχούσα ότι η περιπλοκότητα θα ήταν εκνευριστική και ότι, ακόμη κι αν λειτουργούσαν όλα, το μεγάλο βάρος θα ήταν πρόβλημα. Όταν έφτασε το αμάξι στο σπίτι μου, ξέσπασα σε γέλια. Είχε μια τεράστια μπλε ρίγα στην οροφή και στο καπό. Η πίσω ποδιά ήταν μπλε και το ίδιο και οι ρόδες, αλλά το υπόλοιπο αμάξι ήταν κόκκινο. Φαινόταν πραγματικά γελοίο. Όλοι οι δημοσιογράφοι στον κλάδο των αυτοκινήτων προσποιούνται ότι το νέο, μοντέρνο δοκιμαστικό μοντέλο που οδηγούν είναι δικό τους, αλλά δεν θα θέλουν να το δοκιμάσουν αυτό με το συγκεκριμένο. Γιατί σε κάθε βενζινάδικο ο κόσμος θα σκάει στα γέλια. «Δείτε τι έκανε αυτός ο ανόητος στο αυτοκίνητό του».

Αποφάσισα ότι, αν κάποιος με ρωτούσε γιατί είχα δώσει τέτοιες προδιαγραφές στο αυτοκίνητό μου, θα έλεγα ότι ήταν του James May (συμπαρουσιαστής στο «Top Gear») και απλώς το είχα δανειστεί για λίγες ημέρες. Κι έχοντας ρυθμίσει αυτό το θέμα, ξεκινάω. Σύντομα χρειάστηκε να σταματήσω για να βρω τα γυαλιά μου, γιατί το τιμόνι ήταν στολισμένο με πολλά κουμπιά, που τα περισσότερα δεν φαινόταν να κάνουν τίποτα. Πέρασα αρκετή ώρα πειράζοντάς τα, μέχρι που σταμάτησε η μηχανή. Έτσι, τα παράτησα κι έφυγα ξανά. Σιωπηλά. Σε ηλεκτρική λειτουργία. Σκεφτόμουν πόσο παράξενο είναι να οδηγείς ένα τέτοιο αμάξι και να μην κάνεις θόρυβο όταν ξαφνικά ακούστηκε μια έντονη έκρηξη πίσω από το κεφάλι μου. Κάποιο λογισμικό είχε αποφασίσει ότι η μπαταρία ήταν πολύ χαμηλή ή ότι πήγαινα πολύ γρήγορα ή κάτι άλλο και η μηχανή ήταν απαραίτητη. Αυτό είναι ένα θέμα. Σε ένα φυσιολογικό υβρίδιο με φυσιολογική, ήσυχη μηχανή, δεν ξέρεις τι σου δίνει ισχύ ανά πάσα στιγμή. Αλλά στη Ferrari το γνωρίζεις. Θα έπρεπε να υπάρχει ένα φωτάκι στο ταμπλό για να προειδοποιεί όσους έχουν πρόβλημα καρδιάς ότι σε λίγα λεπτά θα εκραγεί ο Βεζούβιος. Σε μια ευθεία έβαλα το αμάξι σε λειτουργία Qualify, που σημαίνει ότι όλη η ενέργεια μετατρέπεται σε ταχύτητα, και πάτησα το γκάζι και πήγαινε πολύ γρήγορα. Ήταν καλή ταχύτητα. Συνήθως δεν μου αρέσουν τα αμάξια που παράγουν πάνω από 700 ίππους, γιατί δεν έχει νόημα κάτι τέτοιο στον δρόμο, αλλά αυτό βγάζει την ισχύ του τόσο

ομαλά και σωστά, που σε κάνει να χαμογελάς και όχι να φοβάσαι.

Και ο θόρυβος είναι εξαιρετικός. Προφανώς, οι μηχανικοί της Ferrari πιστεύουν ότι η μηχανή V6 ακούγεται σαν μικρή V12 και την αποκαλούν piccolino (μικρούλα). Αλλά δεν είμαι σίγουρος γι’ αυτό. Το μόνο που μπορούσα να ακούσω ήταν η εξάτμιση και ακουγόταν σαν θλιμμένος λύκος.

Μετά, δοκίμασα διάφορες άλλες λειτουργίες και είδα ότι σε καμία από αυτές δεν υπήρχε υπόνοια

ΣΈ ΈΝΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΥΒΡΙΔΙΟ ΜΈ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ, ΗΣΥΧΗ ΜΗΧΑΝΗ, ΔΈΝ ΞΈΡΈΙΣ

ότι η 296 ήταν λίγο «χοντρή». Την ένιωθα σαν Ferrari κι αυτός είναι ο καλύτερος έπαινος για ένα αμάξι. Το σύστημα οδήγησης είναι τόσο

καλό, που δεν καταλαβαίνω ακόμη γιατί δεν το έχουν αντιγράψει όλοι οι κατασκευαστές αυτοκινήτων του κόσμου.

δίσκους. Μια που μιλάω γι’ αυτό, πρέπει να πω ότι το πορτ-μπαγκάζ είναι μεγάλο. Μπορείς να μπεις και να βγεις εύκολα και τα καθίσματα είναι πολύ άνετα. Το κύριο θέμα μου είναι το σύστημα ελέγχου. Ξέρω ότι είναι σημαντικό για τη Ferrari να δίνει στους οδηγούς εμπειρία F1, αλλά το σύστημα ελέγχου είναι πολύ περίπλοκο και προφανώς αντίστοιχη είναι και η τιμή. ΤΙ ΣΟΥ ΔΙΝΈΙ ΙΣΧΥ ΑΝΑ ΠΑΣΑ ΣΤΙΓΜΗ. ΑΛΛΑ ΣΤΗ FERRARI ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΈΙΣ. ΘΑ ΈΠΡΈΠΈ ΝΑ ΥΠΑΡΧΈΙ ΈΝΑ ΦΩΤΑΚΙ ΣΤΟ ΤΑΜΠΛΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΈΙΔΟΠΟΙΈΙ ΟΣΟΥΣ ΈΧΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΡΔΙΑΣ ΟΤΙ ΣΈ ΛΙΓΑ ΛΈΠΤΑ ΘΑ ΈΚΡΑΓΈΙ Ο ΒΈΖΟΥΒΙΟΣ.

Ακόμη μισώ τα υβριδικά, αλλά χάρη στον κοντόφθαλμο τρόπο σκέψης της κυβέρνησης θα μπουν στη ζωή μας είτε μας αρέσει είτε όχι. Και δεν είναι το τέλος του κόσμου. Αν και, κατά έναν παράξενο τρόπο, θα φέ -

είναι το πρόβλημά μου. Επειδή έτσι ξέρω ότι η Ferrari δεν το κατασκεύασε για να είναι όσο καλύτερο γίνεται, αλλά το κατασκεύασε για να είναι όσο καλύτερο γίνεται από την άποψη του τωρινού πολιτικού τρόπου σκέψης.

CONCOURS OF ELEGANCE HAMPTON COURT PALACE

MOTORS

Courtesy of Concours of Elegance

MOTORS

ROUGH ELECTRIC

φυσικά την τεχνολογική αναβάθμισή του. Κάτω από το καπό ο ηλεκτρικός κινητήρας, εξοπλισμένος με μια μπαταρία 60 kWh, αποδίδει 152 ΗΡ, σύμφωνα με την εταιρεία σχεδόν τη διπλάσια ιπποδύναμη

από το πρωτότυπο μοντέλο. Όσον αφορά τη διάρκεια της μπαταρίας, μπορείτε να διανύσετε μέχρι και 160 χιλιόμετρα με μία φόρτιση. Δεν είναι και μεγάλη απόσταση, πάντως είναι μια αρχή. Η ιδέα να οδηγείς μια ηλεκτροκίνητη, καλαίσθητη έκδοση του κλασικού Land Rover, παράλληλα να μη χρειάζεται να κάνεις γυμναστική στρίβοντας το τιμόνι και με το ασταθές ρελαντί να είναι μια έννοια του μακρινού παρελθόντος, είναι σίγουρα μια διαφορετική προσέγγιση, σύγχρονη, αλλά όχι mainstream.

Courtesy of Everatti

STATE-OF-THE-ART DESIGN

αρμονικά τη vintage αισθητική με τα υπερσύγχρονα ηλεκτρικά

συστήματα μετάδοσης κίνησης. Κάθε ένα ποδήλατο είναι χειροποίητο από μια ομάδα μηχανικών, σύμφωνα με τις προδιαγραφές των πελατών, με εξαιρετική δεξιοτεχνία και προσοχή στη λεπτομέρεια. Διαθέτουν σύστημα μετάδοσης κίνησης 4.000 Watt, τελική ταχύτητα 65 χλμ./ώρα και χρόνο φόρτισης 3 ωρών.

Courtesy of www.vintageelectricbikes.com

του αυτοκράτειρα Ευγενία. Για τον σκοπό αυτόν αγοράστηκαν πολλά στρέμματα αμμόλοφων στην παραλία και η επίβλεψη του έργου ανατέθηκε στον μηχανικό Dagueret. Συνολικά επρόκειτο για την κατασκευή μιας θερινής βίλας η οποία θα περιβαλλόταν από κήπους, δάση, λιβάδια, μία λίμνη και βοηθητικά κτίρια. Ο Ναπολέων Γ΄ επέλεξε την τοποθεσία αυτή πολύ κοντά,

στην Ισπανία, ώστε η γυναίκα του να μην αισθάνεται έντονα τη νοσταλγία για την πατρίδα καταγωγής της. Μετά την ολοκλήρωσή της σε χρόνο ρεκόρ και για δεκαέξι συνεχή χρόνια, η παραμονή του αυτοκρατορικού ζεύγους στη βίλα μετέτρεψε το γαλλικό ψαροχώρι σε κοσμικό θέρετρο. Το 1880, η «Villa Eugénie» πουλήθηκε από την αυτοκράτειρα στην Banque Parisienne και μετατράπηκε σε καζίνο. Το 1893, το Hôtel du Palais γίνεται διάσημο ως το ξενοδοχείο όπου διέμεναν βασιλείς, συμπεριλαμβανομένων της βασίλισσας της Βρετανίας Βικτωρίας και της αυτοκράτειρας «Σίσι» (Ελισάβετ) της Αυστρίας.

LEGACY

Courtesy of Hôtel du Palais Biarritz

Επίσης του βασιλιά της Βρετανίας Εδουάρδου, του Δούκα του Connaught, της πριγκίπισσας Yourievskaya, χήρας του τσάρου Αλεξάνδρου II, του βασιλιά του Ανόβερου, της βασίλισσας Marie-Amelie της Πορτογαλίας, του αρχιδούκα Victor του Habsburg, καθώς και του βασιλιά Oskar II της Σουηδίας. Καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1903, αλλά ανοικοδομήθηκε πολυτελώς και επεκτάθηκε από τον διάσημο αρχιτέκτονα της belle époque Edouard-Jean Niermans. Για πολλά χρόνια το Hôtel du Palais προσέλκυε τη διεθνή ελίτ, συμπεριλαμβανομένων των μελών των ευρωπαϊκών βασιλικών οικογενειών. Το ξενοδοχείο μετατράπηκε σε νοσοκομείο στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το Biarritz τη δεκαετία του 1920 ήταν φημισμένο ως «βασιλιάς των θερέτρων και θέρετρο των βασιλέων» και προσέλκυσε επίσης αστέρες του κινηματογράφου, γκάνγκστερ και πολιτικούς. To 1922, στην πολυτελή ροτόντα του Hôtel du Palais οργανώθηκε ο χορός Second Empire από τον Μαρκήσιο της Arcangues, παρουσία του βασιλιά της Ισπανίας Alfonso XIII, καθώς και του Σάχη της Περσίας. Την ίδια περίοδο εδώ συχνάζουν διασημότητες όπως οι Sarah Bernhardt,

Igor Stravinsky, Maurice Ravel, Charlie Chaplin, Jean Cocteau και φυσικά ο papa Ernest Hemingway. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Hôtel du Palais ερήμωσε και έκλεισε για μια περίοδο τη δεκαετία του 1950. Χρειάστηκε μια εκστρατεία από τον δήμαρχο της πόλης για να εξασφαλίσει χρηματοδότηση για την ανακαίνιση και την επαναλειτουργία του κτιρίου, υπό το σύνθημα «No Palace, No Millionaires». Τα δωμάτια και οι σουίτες ανακαινίστηκαν πλήρως και μια υπέροχη εξωτερική πισίνα κατασκευάστηκε και εγκαινιάστηκε από τους Bing Crosby, Porfirio Rubirosa, Gary Cooper, Frank Sinatra και Jayne Mansfield. Στους συχνά διαμένοντες στη νέα του περίοδο περιλαμβάνονταν η Coco Chanel, η Ava Gardner αλλά και το ζευγάρι που θα έμενε πιστό στο Biarritz μέχρι τέλους, ο Δούκας και η Δούκισσα του Ουίνδσορ. Σήμερα το Hôtel du Palais διατηρεί τη λάμψη και το στιλ της Second Εmpire, αποτελεί ένα πολυτελές μέλος του ομίλου της Hyatt και συγκαταλέγεται μεταξύ των κορυφαίων ξενοδοχείων του κόσμου.

BRASSERIES

GASTRONOMIQUES

Η αναγέννηση των παρισινών brasseries

Το Παρίσι παραμένει πάντα το σημείο αναφοράς όταν επιθυμούμε να επιδοθούμε στην ανάλυση της σύγχρονης εστιατορικής σκηνής. Είναι εκεί που αρχίζουν όλα, με κάποιον μαγικό τρόπο που φαντάζει εύκολος και αναμενόμενος, που δημιουργούνται τάσεις και δυναμικές. Σαφώς είναι και το απόλυτο σημείο όπου τελειώνουν απρόσμενα κάποια trends και τρέχουμε όλοι που μιμηθήκαμε να σώσουμε ό,τι σώζεται! Έτσι είναι αυτή η κοσμόπολη, και όσοι ασχολούμαστε άμεσα ή έμμεσα με την εστίαση έχουμε μάθει να την αφουγκραζόμαστε και να την «κατασκοπεύουμε». Όσοι έχετε επισκεφτεί το Παρίσι σίγουρα θα έχετε φάει ή θα έχετε πιει κάτι σε μία από τις πολυάριθμες brasseries. Η πρώτη και μία από τις πιο διάσημες μέχρι σήμερα δημιουργήθηκε από τον Leonard Lipp το 1877 στη γειτονιά μου, στη λεωφόρο Saint-Germain. Και είχε ακριβώς την ίδια φιλοσοφία που έχει και σήμερα, μπορείς να πας οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας και να φας ή να πιεις κάτι απλό, σίγουρα παραδοσιακό και ανεπιτήδευτο, χωρίς να έχεις κλείσει τραπέζι ή να έχεις κανονίσει παρέα. Έτσι απλά, σχεδόν όπως στην πρώτη τους μορφή, όταν τις μετέφεραν οι Αλσατοί στο Παρίσι, φεύγοντας από την περιοχή τους όταν προσαρτήθηκε στη Γερμανική Αυτοκρατορία, που ήταν μπιραρίες. Όπου και έφτιαχναν μπίρα και την κατανάλωναν στον ίδιο χώρο. Σχεδόν όλες οι brasseries στην αρχική τους μορφή ακολουθούσαν τον αλσατικό χαρακτήρα στη διακόσμηση, με χάλκινες λεπτομέρειες, ξύλινες επιφάνειες με γυαλιστερά βερνίκια, πολυελαίους, καθρέφτες, κεραμικά πλακίδια. Με την πάροδο του χρόνου οι brasseries ταυτίστηκαν με την παριζιάνικη γοητεία και κάποιες από αυτές χαρακτηρίστηκαν ναοί της Art Deco. Στις περιοχές του Montparnasse, της Place de Clichy και της Gare de Lyon έχουμε τα πιο αντιπροσωπευτικά και εντυπωσιακά δείγματα που έχουν αφήσει τη

ανάλυσης. Εδώ θα ήθελα να σας συστήσω δύο από αυτές, που τα τελευταία χρόνια έχουν περάσει στην κυριότητα ενός ταλαντούχου νέου ανθρώπου, ο οποίος τους έχει δώσει νέα πνοή και δημιούργησε ρεύμα ανανέωσης σε πολλές παριζιάνικες brasseries. MON PARIS Θα το βρείτε σε ένα κομβικό σημείο, στο πεζόδρομο Edouard VII στην καρδιά της πιο επιχειρηματικής και ψυχαγωγικής περιοχής, ανάμεσα στην Place de la Madeleine και την Opera Garnier και σε απόσταση αναπνοής από το θέατρο Edouard VII και το music hall L’Olympia. Από το 2015 ανήκει στον Valentin Rouliere, έναν τολμηρό και πανέξυπνο επιχειρηματία που, παρά το νεαρό της ηλικίας του, μετράει πολλά επιτυχημένα concept εστίασης.

σε μεγάλους και απρόσωπους πολυεθνικούς ομίλους, εμείς αντιστεκόμαστε και παθιαζόμαστε με τη γαστρονομική μας παράδοση,

γαλλικής πρώτης ύλης,

παραγωγούς

artisanal ντόπια προϊόντα. »Έτσι, τα στρείδια μας έρχονται από το Cap Ferrat και προμηθευόμαστε πάντα το νούμερο 3 του Joël Dupuch. Το fois gras έρχεται από την περιοχή Landes και το μελόψωμο που το συνοδεύει είναι η καλύτερη εκδοχή μιας αρχέγονης συνταγής. Tα πουλερικά είναι επίσης από τη Landes και είναι ό,τι καλύτερο μπορούμε να βρούμε στη Γαλλία». Ο σεφ Olivier Perry, που είναι βασικό μέλος της ομάδας του Μon Paris, μοιράζεται το ίδιο πάθος και συνεχίζει: «Χρησιμοποιούμε μόνο φρέσκα προϊόντα και

όχι κατεψυγμένα, η κουζίνα είναι ανοιχτή και μπορούν όλοι να χαρούν τη διαδικασία της δημιουργίας. Μια κουζίνα που θα τη χαρακτήριζα αριστοκρατική και, σε αντίθεση με όλες σχεδόν τις επαγγελματικές κουζίνες του κόσμου, βρίσκεται στον πρώτο όροφο, λούζεται στο φως και έχει θέα στην Edouard VII. Η απόλυτη πολυτέλεια για όλους εμάς που μαγειρεύουμε όλη μέρα. Αν παρατηρήσετε τα πιάτα μας, θα καταλάβετε πως η γαλλική γαστρονομία βρίσκεται στο επίκεντρο. Δεν είναι πραγματικά επαναστατικά πιάτα, αλλά αυτή ακριβώς είναι η στρατηγική μας. Κλασικά διαχρονικά γαλλικά πιάτα στην καλύτερη εκδοχή τους και με την καλύτερη γαλλική πρώτη ύλη». Το Μon Paris είναι εν τέλει, θα λέγαμε, μια gastrobrasserie υψηλών προδιαγραφών που ανοίγει δρόμους, πατώντας σταθερά στη γαστρονομική γαλλική παράδοση και στην ποιότητα. Λάτρεψα την υπέροχη θερμαινόμενη terrasse, απολαμβάνοντας ένα ποτήρι Sancerre Comte Lafond Grande Cuvée blanc και αγναντεύοντας το άγαλμα του Edouard VII, πραγματική γαλήνη στο κέντρο του Παρισιού. Θαύμασα το καλαί -

Prince Wagram

διαχρονική γαλλική κουζίνα, αλλά και με πινελιές από τις κουζίνες του κόσμου, όπως αρμόζει σε τέτοιους χώρους εστίασης που είναι ζωντανοί και φιλόξενοι όλη την ημέρα. Γρήγορα, νόστιμα, έξυπνα και όχι ακριβά πιάτα είναι αυτά που λειτουργούν εδώ. Χωρίς όμως να λείπουν η

φινέτσα, η τεχνική και η ποιοτική, εποχική επιλογή της πρώτης ύλης. Αυτός ο συνδυασμός είναι και η επιτυχία του. Χωρίς να ξεχνάμε τον υπέροχο διάκοσμο μιας προσιτής και σικ πολυτέλειας και φυσικά χωρίς να υποτιμάμε το πάθος και το ταλέντο των ανθρώπων που στηρίζουν όλο αυτό. Αυτό που ξέρουμε όλοι μας είναι πως όλα αλλάζουν, ακόμη και αυτά που δεν θα έπρεπε, το θέμα είναι πώς αλλάζουν, με ποιους πρωταγωνιστές και βάσει ποιου σχεδίου.

VERY VERY OLD DELIGHT

Τα Port είναι ιστορικά κρασιά, το ίδιο και ο οίκος Taylor’s, που ξεκινάει το ταξίδι του στο μακρινό 1692 και τον κάνει ένα από τα παλαιότερα σπίτια παραγωγής αυτών των μοναδικών κρασιών. Έχει στην κατοχή του τρεις σπουδαίους αμπελώνες (τα λεγόμενα Quinta), το Quintade Vargellas, Quintade Terra Feita και το Quintado Junco.

Τι είναι όμως τα Port; Είναι ενισχυμένα κρασιά, δηλαδή κατά τη διάρκεια της αλκοολικής ζύμωσης προσθέτουμε αλκοόλ (οι ζύμες που είναι υπεύθυνες για τη ζύμωση του κρασιού δεν μπορούν να ζυμώσουν άλλο σε τόσο υψηλό αλκοόλ) το οποίο σταματάει τη ζύμωση και τα φυσικά σάκχαρα που δεν ζυμώθηκαν από το σταφύλι μένουν σαν υπολειμματικά και δίνουν τη γλυκιά αίσθηση στο τελικό προϊόν. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά στιλ Port, τα πολύ δημοφιλή είναι τα ruby και ακολουθούν τα tawny χωρίς ένδειξη ηλικίας, τα reserve και τα λευκά. Επίσης, τα LBV (Late Bottle Vintage) είναι υψηλής ποιότητας κρασιά και πολύ value for money από συγκεκριμένες χρονιές, ενώ ξεχωρίζουν τα Tawny με ένδειξη ηλικίας 10, 20, 30 και 40 ετών, τα Singles Quintas (από συγκεκριμένο σπίτι του οίκου, συνήθως αλλά όχι πάντα θα γίνει release αντί ενός Vintage) και τα Vintage Port (θεωρητικά, τα πιο υψηλής ποιότητας κρασιά της περιοχής) που μπορούν να παλαιώσουν για πολλές, πολλές, μα πολλές δεκαετίες! Τι είναι το VVOP (Very Very Old Port); Το 2022 το ινστιτούτο που είναι υπεύθυνο για την εύρυθμη λειτουργία της παραγωγής και της εμπορίας κρασιών της περιοχής (Douro and Port Wine Institute) ανακοίνωσε τη δημιουργία μιας νέας κατηγορίας port, και το όνομα αυτής «Very Very Old Port». Για να ονομαστεί ένα κρασί VVOP, μπορεί να είναι είτε από μια συγκεκριμένη χρονιά είτε χαρμάνι, αλλά πρέπει να είναι τουλάχιστον ηλικίας 80 ετών! Το Taylor’s VVOP παράγεται από το χαρμάνι κρασιών από διαφορετικές χρονιές που έχουν ωριμάσει για πάνω από 80 χρόνια σε μεγάλα δρύινα βαρέλια στα κελάρια του οίκου,

με το μεγαλύτερο ποσοστό

κρασιών να υπερβαίνουν τον αιώνα παραμονής στα βαρέλια. Το κρασί εμφιαλώνεται σε ένα εντυπωσιακό γυάλινο μπουκάλι μέσα σε ένα ξυλοκιβώτιο, που στη συνέχεια με άλλο πώμα γίνεται η καράφα του.

Το χρώμα του είναι βαθύ καστανό με γκρενά-κεραμιδί ανταύγειες, με εξαιρετικά έντονη ένταση αρωμάτων. Νότες καραμέλας βουτύρου, αποξηραμένων σύκων και δαμάσκηνων, νύξεις μαύρης σοκολάτας, καφέ, ξηρών καρπών, αποξηραμένης φλούδας πορτοκαλιού και βερίκοκου. Η δρυς σε συνδυασμό με την παλαίωση δίνουν ένα επιπλέον αρωματικό προφίλ, βανίλιας, κέδρου, καπνού και γλυκών μπαχαρικών. Στο στόμα, το αλκοόλ, αν και είναι 20%, δεν φαίνεται καθόλου, είναι εξαιρετικά ενσωματωμένο, με την οξύτητα να δροσίζει το κρασί από τη γλυκύτητα, ενώ είναι πλούσιο στο σώμα του, ταυτόχρονα είναι και ιδιαίτερα φινετσάτο. Τέτοιου είδους κρασιά καλό είναι να τα απολαμβάνεις σε θερμοκρασίες 12 έως 16 βαθμούς (κάνει και το αλκοόλ πιο smooth) και φυσικά μετά από ένα δείπνο με τη συνοδεία γλυκών με βάση τη σοκολάτα, την καραμέλα, τα κόκκινα ή μαύρα φρούτα και τους ξηρούς καρπούς. Θα μπορούσε επίσης να συνδυαστεί με αποξηραμένα σύκα, δαμάσκηνα, καραμελωμένα αμύγδαλα, και για τους λάτρεις του πούρου θα ήταν το ιδανικό ταίρι!

IRISH SPIRIT & CUBAN SOIL

είναι ενημερωμένοι, λόγω της δικής μου υπέρμετρης «τρέλας», δεν νομίζω να απορήσουν με αυτόν τον ενθουσιασμό και θα με κατανοήσουν. Cohiba 55 Aniversario Edicion Limitada 2021. Πέραν του αξιόλογου του πούρου σαν συλλεκτική και επετειακή έκ-

δοση της Cohiba για τα 55 χρόνια της, ένας από τους λόγους, πρόκειται για ένα πάρα πολύ δυνατό και γευστικό πούρο με τεράστια ένταση και επίγευση, αποκλειστικά για aficionados με μεγάλη γνώση και εμπειρία. Σαν μέγεθος ανήκει στη κατηγορία των Victoria με μήκος 15 mm (5 9/10΄΄ ίντσες) και δαχτυλίδι 57 (22,62 mm) και κυκλοφορεί σε συσκευασία των 10 τεμαχίων αλλά και σε μία συλλεκτική με αριθμημένες κασετίνες των 5 τεμαχίων, που κατά αποκλειστικότητα υπάρχουν διαθέσιμες μόνο για τον αντιπρόσωπο της Ελλάδας και των άλλων χωρών που αντιπροσωπεύει η εν λόγω εταιρεία. Όπως καταλαβαίνετε, είμαστε πάρα πολύ τυχεροί που έχουμε τη δυνατότητα να έχουμε στη χώρα μας αυτή την ειδική έκδοση, αλλά νομίζω ότι, παρά την τρομερή ποι -

και λοιπά γλυκαντικά δεν ταιριάζουν στον ουρανίσκο μου, πιο πολύ με μπερδεύουν, οπότε αποφάσισα να το συνδυάσω με κάτι εφάμιλλο σε ποιότητα, γεύση και τιμή, αλλά όχι τόσο γλυκό, για να μη χαθεί και αδικηθεί και το Aniversario! Κατέληξα στο ουίσκι, λοιπόν, για να μετριάσω τη γλύκα, Tullamore D.E.W. 18 Years Old Single Malt Irish Whiskey, όλες οι πληροφορίες μαζί για να μη δημιουργούνται μετέπειτα ερωτήματα και απορίες. Ιρλανδέζικο προϊόν με έτος ιδρύσεως το 1829, τριπλής απόσταξης, όπως όλα τα ιρλανδέζικα άλλωστε, 41,3 βαθμών, με γέννησή του στην πόλη του Tullamore με το όνομα του ιδρυτή D.E. Williams, αλλά η απόσταξη και η παραγωγή του γίνονται στο Midleton του Cork μαζί με το Jameson, μιας και ανήκουν από το 1963 στην ίδια εταιρεία. Αυτό που μου τράβηξε την προσοχή καθώς έψαχνα λεπτομέρειες για το προϊόν ήταν ότι το αποστακτήριο έκλεισε το 1954 περίπου, αλλά με τα αποθέματα που υπήρχαν εμφιάλωνε μέχρι το 1963, οπότε και το όνομα μόνο πουλήθηκε και επήλθε η συνένωση στην παραγωγή και των δύο προϊόντων από το ίδιο αποστακτήριο. Τα παραδοσιακά αρώματα του Tullamore, εσπεριδοειδή και ξηροί καρποί, μετά το πέρασμά τους από τα κλασικά δρύινα βαρέλια Bourbon συνεχίζουν για 18 χρόνια την παλαίωση τους σε βαρέλια από Madeira, Sherry και Port, αποκτώντας μια πικάντικη και φρουτώδη γεύση, με μια ελαφριά επίγευση βανίλιας, ακριβώς κατάλληλη για να συνοδεύσει το Cohiba χωρίς να το επισκιάζει και να μπερδεύει τις γεύσεις τα αρώματα των δύο ομολογουμένως υπέροχων προϊόντων. Η τιμή του Tullamore είναι γύρω στα 100 ευρώ και θα μου επιτρέψετε να πω ότι και τα δύο, ανεξαρτήτως του αν θεωρούνται για κάποιους φθηνά ή ακριβά, αξίζουν για τη δοκιμή και την απόλαυση έστω και μία φορά. Αναμφίβολα και τα δύο εξαιρετικά, που το μόνο τους «ελάττωμα», λόγω της συλλεκτικής τους έκδοσης και της υψηλής ζήτησης σε αυτά τα προϊόντα μικρής παραγωγής, είναι πως, αν δεν καταφέρετε να τα δοκιμάσετε άμεσα, στο μέλλον θα είναι δυσεύρετα, για να μην πω ανύπαρκτα.

των Edicion Limitada είναι να ξεφεύγουν

έχω διαβάσει

WINE & SPIRITS

DOMAINE DES COMTES LAFON

έως και 15% Chardonnay, Pinot Blanc και Pinot Gris, εφόσον αυτά βρίσκονται διάσπαρτα στον αμπελώνα). Αυτά βρίσκονται σε μια ζώνη υψηλής ποιότητας terroir, που εκτείνεται ακριβώς απέναντι από το Volnay, από το Pommard έως το Meursault. Όπως συμβαίνει με όλους σχεδόν τους πολυτιμότερους αμπελώνες της περιοχής,

αυτή η λωρίδα βρίσκεται στη μέση της πλαγιάς του λόφου της Côted’Or. Εδώ, τα αμπέλια επωφελούνται από καλά στραγγιζόμενα εδάφη, πλούσια σε ασβεστόλιθο, και νοτιοανατολική όψη, βοηθώντας τα φυτά να αξιοποιήσουν το φως του ήλιου το πρωί και νωρίς το απόγευμα.

Το Domaine des Comtes Lafon παράγει μερικά από τα πιο αξιόλογα (και ακριβά) λευκά κρασιά από το Chardonnay στη Βουργουνδία. Βρίσκεται στο Meursault, στην υποπεριοχή Côte de Beaune, αλλά έχει αμπελώνες σε άλλα τρία χωριά: Chassagne-Montrachet, Volnay και Monthélie.

Το οινοποιείο του Comtes Lafon χτίστηκε το 1869 από την οικογένεια Boch, αλλά η φήμη του ως οινοποιείου επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από τον Jules Lafon, ο οποίος παντρεύτηκε τη Marie Boch το 1894. Ο Lafon αγόρασε πολλά από τα σημαντικά cru

που είναι σε καλή κατάσταση. Η συγκομιδή γίνεται με το χέρι, μετά από πολυάριθμους ελέγχους ωριμότητας. Γίνεται μια πρώτη διαλογή στον αμπελώνα από τους συλλέκτες, για πιθανή εξάλειψη της γκρίζας σήψης και των λιγότερο ώριμων σταφυλιών, η

οποία συμπληρώνεται από ένα τραπέζι διαλογής στο οινοποιείο, εάν χρειάζεται. Στόχος είναι η οινοποίηση μόνο υγιών και ώριμων σταφυλιών. Ποικιλία: Pinot Noir Ποικιλία με ταμπεραμέντο, το Pinot Noir είναι ένα από τα πιο διάσημα σταφύλια, από τα οποία παράγονται πολυβραβευμένα κρασιά, και παραμένει έργο ζωής για μερικούς από τους σπουδαιότερους αμπελοκαλλιεργητές στη Βουργουνδία. Προσαρμόζεται εύκολα, αλλά, αντανακλώντας ιδιαίτερα το περιβάλλον στο οποίο καλλιεργείται, το Pinot Noir προτιμά ένα δροσερό κλίμα και απαιτεί χαμηλές αποδόσεις για να επιτύχει υψηλή ποιότητα. «Ο Θεός έφτιαξε το Cabernet. Ο διάβολος έφτιαξε το Pinot Noir».

Wine pairing: Η ψητή πάπια έχει έναν κλασικό σύντροφο στην τραπεζαρία: Το Pinot Noir (και παραδοσιακά μια Βουργουνδία) προσφέρει το κόκκινο φρούτο μούρων/κερασιού που ταιριάζει με πολλές παραδοσιακές σάλτσες και έχει τραγανή οξύτητα για να κόψει το λίπος της πάπιας. Θερμοκρασία σερβιρίσματος: 14-16°C.

ROYAL SPORT

Πριν από οτιδήποτε άλλο, είναι σημαντικό να πούμε ότι το polo δεν είναι ένα νεόφερτο αριστοκρατικό «χούι», όπως νομίζουν κάποιοι, αλλά αποτελεί ένα από τα αρχαιότερα ομαδικά αθλήματα. Συγκεκριμένα άρχισε να παίζεται τον 6ο αιώνα π.Χ. στην Περσία, το σημερινό Ιράν δηλαδή, και στη συνέχεια η φήμη του εξαπλώθηκε στην Αραβία, στο Θιβέτ, στην Κίνα, στην Ιαπωνία. Το έχουμε ταυτίσει με τους Βρετανούς και την Αργεντινή: στην πραγματικότητα οι Βρετανοί γνώρισαν το polo κατά την αποικιοκρατία τους στην Ινδία, στο τέλος του 19ου αιώνα, οπότε και δημιούργησαν τους κανόνες του ως σύγχρονου αθλήματος, ενώ οι ίδιοι το διέδωσαν και στην Αργεντινή τη δεκαετία του 1870, όταν η χώρα βρισκόταν υπό την κατάληψή τους. Οι Αργεντίνοι αγκάλιασαν το άθλημα τόσο ώστε η δημοτικότητά του να διατηρηθεί μέσα στους αιώνες και η χώρα να μετράει μέχρι σήμερα τους περισσότερους παγκόσμιους πρωταθλητές polo. Το πώς έφτασε να γίνει σύμβολο στιλ και καλής καταγωγής είναι μια άλλη ιστορία, που μάλλον σχετίζεται με την ύπαρξη αλόγων στη συνάρτηση. Οι ιππικές δραστηριότητες, άλλωστε, είναι συνυφασμένες με τους ευγενείς… Πρώτο και καλύτερο το βρετανικό Στέμμα είναι απολύτως ταυτισμένο με το polo. Φρόντισε να μας το θυμίσει και ο πέμπτος κύκλος της σειράς του Netflix «Crown», που μας έδειξε τη βασίλισσα να παρακολουθεί αγώνες polo, την πολιτική της να τιμά τον χορηγό των εκάστοτε αγώνων καθήμενη δίπλα του και τον Mohamed Al-Fayed να συλλαμβάνει την ιδέα να αγοράσει τα Harrods και να γίνει χορηγός στους επόμενους αγώνες μόνο για να κατακτήσει την ίδια τιμή. Στη διάρκεια αγώνων polo, άλλωστε, ο ίδιος γνώρισε την πριγκίπισσα Diana και ξεκίνησε η ιστορία της οποίας το τέλος γνωρίζουμε. Όπως και να έχει, η οικογένεια του Windsor έχει προσφέρει αρκετούς επιφανείς παίκτες. Ο βασιλιάς Γεώργιος ΣΤ΄, ο πατέρας της βασίλισσας Ελισάβετ δηλαδή, έπαιζε τακτικά polo. Ο πρίγκιπας Γουίλιαμ θεωρείται αρκετά ικανός στο polo –ακόμη και με τον περιορισμό να παίζει με το δεξί χέρι, σύμφωνα με τους κανονισμούς, αν και είναι αριστερόχειρας– και ο σημερινός βασιλιάς Κάρολος ΙΙΙ επίσης έχει διακριθεί. Ακόμη και ο μικρός πρίγκιπας Γεώργιος έχει ήδη αρχίσει να προπονείται προκειμένου να συνεχίσει την παράδοση της οικογένειάς του. Όμως, αν ένα μέλος της οικογένειας αγάπησε αληθινά το polo, αυτός ήταν ο πρίγκιπας Φίλιππος. Ο ίδιος το 1955 ίδρυσε ένα από τα πιο γνωστά club polo, το Guards Polo Club, το οποίο έκτοτε εξελίχθηκε ώστε σήμερα να θεωρείται το σημαντικότερο και μεγαλύτερο στην Ευρώπη σε αριθμό μελών και γηπέδων.

Όμως το polo δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο του αγγλικού Στέμματος. Ο πρίγκιπας του Μονακό Αλβέρτος ο δεύτερος όχι μόνο είναι παθιασμένος παίκτης, αλλά και ο ιδρυτής και χορηγός του Monte Carlo Polo Cup, ενός τετραήμερου event που καθιερώθηκε για να τιμά το «σπορ των βασιλιάδων» και λαμβάνει χώρα σε έναν πολυτελή ιδιωτικό χώρο λίγο έξω από το Μονακό, στο χωριό Saint-Martin de Peille. Όσοι είναι γνώστες, ξέρουν περί τίνος πρόκειται. Μιλάμε για έναν θεσμό που προάγει τις αξίες και την κουλτούρα του αθλήματος. Πέρα από τα γήπεδά του, ξεχωρίζουν τα avant-garde έπιπλα, το σέρβις, η πολυτέλεια, η μουσική, που αναλαμβάνει κάθε χρόνο ένας «επίλεκτος» DJ, ο οποίος μετά το event βλέπει το κασέ του να αλλάζει κλίμακα. Και στην Ανατολή, όμως, το polo έχει τη θέση που του αρμόζει. Δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε τον Abdul Mateen, τον δέκατο και πιο όμορφο γιο του σουλτάνου του Μπρουνέι και έναν από τους πιο περιζήτητους εργένηδες στον κόσμο. Ο ίδιος, εκτός από σταρ του Instagram και συλλέκτης σπορ αυτοκινήτων, είναι και παθιασμένος με το polo.

Μπορεί σε κάποια μέρη του κόσμου το polo να είναι συνυφασμένο με την αριστοκρατία και τον πλούτο, όμως στην Αργεντινή είναι το πιο δημοφιλές άθλημα, με τα μεγάλα ματς να προσεγγίζουν περισσότερους από 30.000 οπαδούς. Σημειώστε επίσης ότι 9 στους 10 καλύτερους παίκτες στον κόσμο είναι Αργεντίνοι. Υπάρχει μια λογική εξήγηση και γι’ αυτό… Ο Bill Buchanan, επικεφαλής του συνδέσμου εκτροφέων πόνι για το polo στην Αργεντινή, ισχυρίζεται: «Υπάρχει μια κουλτούρα γύρω από τα άλογα στη χώρα μας, γι’ αυτό το polo έγινε τόσο δημοφιλές. Αυτό ξεκινάει από το γεγονός ότι η γη μας, το έδαφος της χώρας μας, είναι το ιδανικότερο για την εκτροφή των μικρών αλόγων». Πάντως ο Αργεντίνος παίκτης και μοντέλο Ignacio «Nacho» Figueras είναι δίχως αμφιβολία ο «David Beckham του polo». Όταν τον προσέγγισε ο φωτογράφος Brice Weber σε dinner party που παρέθετε στα Hamptons η Kelly Klein, πρώην σύζυγος του Calvin, και του πρότεινε να ασχοληθεί με το modeling, ο ίδιος σκέφτηκε ότι έτσι αφενός θα κερδίσει έξτρα χρήματα και αφετέρου θα διαφημίσει στον κόσμο το άθλημά του.

Lauren

ναι,

και sexy quality στο polo παγκοσμίως.

φήμης και λάμψης είναι και ο ομοεθνής

Cambiaso, ο οποίος το 2000 και το 2010 αναδείχθηκε

καλύτερος αθλητής polo της δεκαετίας στην Αργεντινή. Στις 12 Ιουνίου του 2012, η βασίλισσα Ελισάβετ τού απένειμε ένα βραβείο επαινώντας την προσπάθειά του για εκπαίδευση των αλόγων χωρίς βία – πράγμα όχι και τόσο σύνηθες. Το καλύτερο κομμάτι του «σπορ των βασιλιάδων», όπως συμβαίνει συνήθως, είναι το στιλ. Οι παρευρισκόμενοι στους αγώνες polo, μαντέψτε…, δεν φοράνε T-shirt με το λογότυπο της αγαπημένης τους ομάδας. Στα γήπεδα

αυτά συμβαίνουν από εμπορικές συμφωνίες εκατομμυρίων μέχρι γνωριμίες που θα οδηγήσουν σε γάμους (επίσης εκατομμυρίων). Οι κυρίες προτιμούν αέρινα φορέματα με μήκος μέχρι το γόνατο –φλοράρ ή παστέλ συνήθως–, πέρλες, headpieces, παπούτσια κομψά, αλλά όχι με λεπτό τακούνι, για να μη βυθίζονται στο χώμα. Οι κύριοι ακολουθούν την οδό του classic chic: παντελόνια chinos, λευκό πουκάμισο, blazer, pochette, παπούτσια oxford ή brogues, ίσως και γραβάτα. Ξέρω, δεν έχετε λάβει ακόμη πρόσκληση για να παραστείτε ως VIP σε κάποιον αγώνα polo. Το σημαντικό, όμως, είναι να έχετε ένα know-how και why για τα βασικά. Ας πούμε, λοιπόν, ότι κατακτήσαμε ένα πρώτο βήμα.

Είναι το Κολωνάκι chic; Περπατούσαμε με τον Ζάχο Χατζηφωτίου επί της οδού Πατριάρχου Ιωακείμ. Το ημερολόγιο έγραφε 2003 και ο αείμνηστος bon vivant μόλις είχε εκδώσει το βιβλίο του «Το Κολωνάκι πριν από την Άλωση». Γκρίνιαζε, θυμάμαι, και οικτίρε την κατάντια της πάλαι ποτέ πιο chic γειτονιάς της πρωτευούσης. «Τι τα θέλουν τόσα παπουτσάδικα, αφού περνούν την ημέρα τους ξαπλωμένοι στις πολυθρόνες των ζαχαροπλαστείων της Πλατείας; Πού τα λιώνουν τόσα παπούτσια;» Ήταν η «χρυσή εποχή» της Ελλάδος, λίγο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Για να βρεις τραπέζι στο Da Capo, έπρεπε να είχες μέσον ή, όπως συμβαίνει στα μπουζούκια, να ήσουν τακτικός θαμών. Για να ανοίξεις μια μπουτίκ, έπρεπε να δώσεις «αέρα» ενοίκια πέντε ετών. Ακόμη και τα υπόγεια είχαν την τιμητική τους για τους λιγότερο ευκατάστατους επιχειρηματίες. Και όμως, αυτή η άνθησις πόρρω απείχε από την κοινωνική σειρά προβαδίσματος πριν από την «Άλωση». Οι chic οικογένειες που εγκατεστάθησαν τον 19ο αιώνα στις κλιτύς του Λυκαβηττού, για να είναι δίπλα στα Ανάκτορα, όταν επήλθε η πολιτειακή αλλαγή, ανεζήτησαν νέα στέγη σε άλλες περιοχές, όπως το Ψυχικό (σ.σ.: ποτέ δεν λέμε Παλαιό, εκτός κι αν μένουμε στο Νέο), η Φιλοθέη, η Κηφισιά, η Εκάλη, και για τους λάτρεις της θαλάσσης η Γλυφάδα, η Βούλα, η Βουλιαγμένη. Το Κολωνάκι «κατελήφθη» από φιλόδοξους μεσοαστούς άλλων σημείων του Λεκανοπεδίου και από δυναμικούς επαρχιώτες που είχαν πετύχει στα μέρη τους. Η παλαίφατος αρχοντιά των πρώτων κατοίκων αντικατεστάθη από τον καφενειακού τύπου εσωτερικό τουρισμό, αμφιβόλου κομψότητος. Η χρηματοοικονομική κρίσις που επηκολούθησε, ήλθε να αποτελειώσει το κύμα νεοπλουτισμού που –τι ειρωνεία– έφερε η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Το Κολωνάκι, εκεί γύρω στο 2010-2011, ερημώθη, με τα «Ενοικιάζεται» στις προσόψεις των καταστημάτων να είναι περισσότερα και από τα δένδρα του Εθνικού Κήπου! Ελάχιστοι φάροι, όπως η «Ράτκα» και το «Abreuvoir», έμειναν να φωτίζουν τα «περασμένα μεγαλεία», ώσπου ήλθε η απόφασις της εταιρείας Αττικό Μετρό για τη δημιουργία ενός νέου σταθμού στην πλατεία Κολωνακίου. Τα έργα έχουν ήδη ξεκινήσει, προκαλώντας μεν όχληση στους περιοίκους, αλλά όχι διαδηλώσεις τύπου Εξαρχείων. Χωρίς να είναι κανείς ειδικός στο real estate, αντιλαμβάνεται την αναβάθμιση που θα προκαλέσει η νέα εξέλιξις, αν και φοβούμαι ότι ετούτη δεν προεξοφλεί, όσο και αν ανέλθουν οι τιμές, ότι το Κολωνάκι θα ξαναγίνει chic .

ΤΟΎ ΧΡΉΣΤΟΎ ΖΑΜΠΟΎΝΉ

Richard Avedon (1923-2004) δεν ήταν απλώς ένας φωτογράφος, αλλά ένας πολύπλευρος καινοτόμος της τέχνης του. Ο πατέρας του, Jacob, είχε κατάστημα με πολυτελή γυναικεία ένδυση στην 5η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης. Και η μητέρα του, Anna, του εμφύσησε από νωρίς την αγάπη για τις τέχνες. Κάπως έτσι ο Richard Avedon βρέθηκε να φωτογραφίζει μόδα. Οι λήψεις του, ασπρόμαυρες και αφαιρετικές, έφεραν μια πρωτόγνωρη ανθρωπιστική ποιότητα στη φωτογραφία. Ήταν από τους πρωτοπόρους στη συνειδητοποίηση πως ένα μοντέλο δεν βρίσκεται μπροστά από τον φακό για να περιφέρεται σαν κρεμάστρα υψηλής ραπτικής. Είδε πως δεν ήταν εκεί για να πουλήσει απλώς ένα προϊόν, αλλά μια συνολική εικόνα, μια φαντασίωση που ο καθένας θα ήθελε να ζήσει. Αλλά και η δεξιοτεχνία του στα πορτρέτα δεν είχε να κάνει μόνο με την τεχνική του ικανότητα και την αισθητική του. Είχε κυρίως να κάνει με την ιδιότητα να δημιουργεί μια σχέση εμπιστοσύνης και οικειότητας με τους φωτογραφιζομένους, ώστε να τον εμπιστεύονται. Κάποιες φορές μάλιστα, προκαλούσε άμεσα τις αντιδράσεις τους, οδηγώντας τη συζήτηση σε άβολα θέματα ή ρωτώντας τους ψυχολογικά διεισδυτικές ερωτήσεις. Έτσι, το να του ανοίγονται έγινε κι αυτό μια μορφή τέχνης από μόνο του. Το μυθικό πλέον πορτρέτο του 1957 όπου η Marilyn Monroe απαθανατίζεται μέσα στις παγέτες της, ακίνητη, χωρίς το λαμπερό της χαμόγελο, χωρίς τα σκέρτσα της, με μια έκφραση ενδοσκόπησης και μια καθολική αδιαφορία για το αν βρίσκεται μπροστά στην κάμερα ή όχι, είναι χαρακτηριστικό αυτής της ιδιότητας. Ο ίδιος περίμενε ώρες γι’ αυτή τη λήψη. Όταν η νύχτα πέρασε και τελείωσαν ο χορός, το φλερτ και η σαμπάνια, η Monroe κάθισε ήσυχα σε μια γωνιά σαν μικρό κορίτσι, χωρίς έκφραση στο πρόσωπό της. Τότε ο Avedon πήγε μπροστά της με την κάμερα και, παίρνοντας την άδειά της με τα μάτια, απαθανάτισε τη

στιγμή. Και κάπως έτσι, τα βαθιά ειλικρινή και συγκινητικά πορτρέτα του Avedon συνέβαλαν σημαντικά στην αναδιαμόρφωση της φωτογραφίας ως εκφραστικής μορφής τέχνης. Ο Avedon είναι βαθιά ανθρωποκεντρικός, ενώ ακόμα και στα editorials μόδας, τα πρόσωπα καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος της σύνθεσης. Τα κοντινά του πλάνα όχι μόνο παρέχουν λεπτομέρειες, συμπεριλαμβανομένων και των φυσικών ατελειών, αλλά επιπλέον κάνουν τον θεατή να αισθάνεται σαν να εισβάλλει στον ιδιωτικό χώρο του σκηνοθέτη. Προτιμά λευκό φόντο, χωρίς πλαίσιο και καθόλου «μαλακά» φώτα. Και φυσικά, ασπρόμαυρο φιλμ. Διότι «το χρώμα δημιουργεί μια ανεπιθύμητη απόσπαση της προσοχής από το ουσιώδες». Όμως και η κίνηση είναι κάτι που τον ενδιαφέρει. Θέλει να έχει τα μάτια του ανοιχτά και να προβλέπει το «μετά», διότι ξέρει πως, αν αργήσει έστω και ένα δευτερόλεπτο, θα χάσει τη στιγμή. Κάπως έτσι, το 1967 απαθανατίζει το top model Veruschka, ντυμένο με ρούχα υψηλής ραπτικής, να στροβιλίζεται πάνω σε παπούτσια μπαλαρίνας. Η εικόνα έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις καλοστημένες, στατικές εικόνες της εποχής. Το πρόσωπό της σχεδόν δεν φαίνεται, ενώ το σώμα «σπάει» σε αφύσικες γραμμές. Το ρούχο της στροβιλίζεται κι αυτό, δημιουργώντας με το πληθωρικό του ύφασμα μια φόρμα που μοιάζει σαν βολβός λουλουδιού που ετοιμάζεται να ανθίσει. Ποιος είπε πως η μόδα δεν πρέπει να είναι αυθόρμητη; Και γιατί κάποιος να βλέπει απλώς ρούχα και να μη χαϊδεύει την ψυχή του με ένα παιχνιδιάρικο όνειρο; Η αλήθεια στις λήψεις του Avedon μοιάζει αποκαλυπτική. Όμως ο ίδιος φρόντισε να αφήσει γι’ αυτό μια υπόνοια μυστηρίου και την ευκαιρία να αποφασίσει ο θεατής μόνος του, λέγοντας: «Όλες οι φωτογραφίες είναι ακριβείς. Καμία από αυτές

(Ίσως) Τους μεγάλους έρωτες δεν τους καθορίζει η διάρκεια, αλλά το after-effect, αυτό που αφήνουν χαραγμένο μέσα σου μετά, όπως στην περίπτωση του Alain Delon και της Romy Schneider.

Οι δυο τους συναντιούνται για πρώτη φορά στο αεροδρόμιο Orly το 1958, πριν από τα γυρίσματα της πρώτης τους ταινίας, «Christine». H Schneider είναι ήδη πασίγνωστη μετά τον ρόλο της ως πριγκίπισσα Σίσι και επιμένει να διαλέξει τον παρτενέρ της για την ταινία. Μέσα από πολλές φωτογραφίες διαλέγει τον σχετικά άσημο Delon.

Ωστόσο, δεν είναι έρωτας με την πρώτη ματιά. Η γερμανική της αυστηρότητα και το θυελλώδες γαλλικό του ταμπεραμέντο έρχονται πολλές φορές σε σύγκρουση κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Παρά τις διαφορές τους, όμως, ερωτεύονται. Η Romy, ενάντια στη θέληση της μητέρας της, μετακομίζει στη Γαλλία για να ζήσει μαζί του. Αρραβωνιάζονται στην Ελβετία, αλλά δεν παντρεύονται ποτέ. Περίπου πέντε χρόνια μετά, ο Alain ξεκινά μια παράνομη σχέση με τη Γερμανίδα ηθοποιό και τραγουδίστρια Nico, η οποία λίγους μήνες αργότερα φέρνει στον κόσμο ένα παιδί. Εκείνος δεν το αναγνωρίζει, ενώ οι γονείς του αναλαμβάνουν την ανατροφή του. Όμως, το οριστικό τέλος του ωραιότερου ζευγαριού του 20ού αιώνα γράφεται έναν χρόνο μετά, όταν ο άστατος Alain αποφασίζει να αφήσει τη Romy για τη Γαλλίδα

Παρ’ όλα αυτά, παραμένουν φίλοι. Και όταν οι δυο τους βρίσκονται δέκα χρόνια μετά στο πλατό της ταινίας «La Piscine», ο ισχυρός δεσμός τους δεν κρύβεται. Εκείνη έχει έναν γιο με τον σκηνοθέτη Harry Meyen, που όμως τον χάνει μετά από ένα τραγικό δυστύχημα, μόλις στα 14 του χρόνια. Και μια τέτοια απώλεια δεν ξεπερνιέται. Έναν χρόνο αργότερα, η Romy βρίσκεται νεκρή στο διαμέρισμά της από καρδιακή προσβολή, αφού έχει καταναλώσει πολύ αλκοόλ και ηρεμιστικά χάπια. Στο άκουσμα της είδησης ο Alain συνειδητοποιεί, έστω και αργά, πως μόλις έχασε τον έρωτα της ζωής του.

Δεν πήγε στην κηδεία της. Και όπως τη χώρισε κάποτε με ένα γράμμα, έτσι και την αποχαιρέτησε: με μια ερωτική επιστολή που έμεινε στην ιστορία.

ο

στον οποίο μπορώ να

με βοηθούσε. Μόνο ο Alain με

ως γυναίκα. Παρόλο που με πλήγωσε πολύ όταν με άφησε, ωρίμασα χάρη σε αυτόν». Η Romy προχωρά μπροστά όπως και ο Alain.

«Συχνά ρωτούσαμε ο ένας τον άλλο ποιος ερωτεύτηκε ποιον πρώτος. Μετρούσαμε μέχρι το τρία και απαντούσαμε: “Όχι, εσύ. Όχι, εγώ. Μαζί”. Θεέ μου! Πόσο νέοι και χαρούμενοι ήμασταν! Στο τέλος της ταινίας είπα: “Έλα να ζήσεις μαζί μου στη Γαλλία”, και μου είπες ήδη: “Θέλω να ζήσω δίπλα σου στη Γαλλία”. Θυμάσαι πότε; Η οικογένειά σου, οι γονείς σου ήταν θυμωμένοι. Και σε όλη την Αυστρία και τη Γερμανία μού συμπεριφέρονταν ως σφετεριστή, ως απαγωγέα, με κατηγόρησαν ότι έκλεψα τη βασίλισσα. Εγώ, ένας Γάλλος που δεν μιλούσε ούτε λέξη γερμανικά. Κι εσύ, Puppelé [σ.σ.: μικρή μου κούκλα], δεν μιλούσες λέξη γαλλικά. »Σου ζητώ να με συγχωρέσεις. Ξέρεις, δεν θα μπορώ να σε προστατεύσω από το πλήθος, αυτή την καταιγίδα που σε έκανε να φοβάσαι. Συγχώρεσέ με. Θα σε δω αύριο και είμαστε μόνοι. Μικρή μου κούκλα, σε κοιτώ ξανά και ξανά. Θέλω να κατασπαράξω τα μάτια μου και να σου πω ξανά και ξανά πως δεν υπήρξες ποτέ πιο όμορφη και ήρεμη. Ξεκουράσου. Είμαι εδώ. Έμαθα και λίγα γερμανικά μαζί σου. Ich liebe dich. Σ’ αγαπώ. Σ’ αγαπώ, μικρή μου κούκλα».

ITALIAN ROUTES

MINIMAL, SHARP & SOPHISTICATED

Βρίσκεται στην κορυφή της casual πολυτέλειας, προασπίζοντας ένα Urban look το οποίο είναι minimal, αιχμηρό και εκλεπτυσμένο, ενώ παράλληλα χαλαρό, όπου η αριστοτεχνία και το στιλ είναι αρμονικά δεμένα. Ο λόγος για τον οίκο HOGAN, ο οποίος, σε συνεργασία με τον Όμιλο Fais, γιορτάζουν το άνοιγμα της νέας HOGAN boutique στην Αθήνα, η οποία μεταφέρεται στον περίφημο εμπορικό δρόμο της Αθήνας, την οδό Σταδίου 4, στο City Link. Σε έναν

ανανεωμένο χώρο συνολικής επιφάνειας 138 τ.μ., η ολοκαίνουργια boutique απλώνεται σε δύο ορόφους που συνδέονται με μια μεγάλη καμπυλωτή σκάλα, καλωσορίζοντας τις γυναικείες και ανδρικές συλλογές HOGAN. Μια ολιστική εμπειρία άνεσης, όπου η ευελιξία αποτελεί το κλειδί: ένα πολυτελές αστικό περιβάλλον, όπου κάθε στοιχείο συνθέτει την πεμπτουσία της φυσικής ενσυναίσθησης του brand. Hogan: Σταδίου 4, City Link, Αθήνα

Premium αίσθηση προκαλεί στον επισκέπτη o ανανεωμένος χώρος ανδρικής μόδας του attica City Link, του κορυφαίου shopping προορισμού στο κέντρο της Αθήνας. Στον πρώτο όροφο του πολυκαταστήματος, με θέα τα νεοκλασικά κτίρια της Πανεπιστημίου και της Βουκουρεστίου, σε 800 τ.μ. lounge areas με αναπαυτικούς καναπέδες αναβαθμίζεται η εμπειρία shopping. Τα γήινα χρώματα πρωταγωνιστούν στον ανακαινισμένο menswear χώρο του attica συνδέοντας το νεοκλασικό παρελθόν

ου με τις σύγχρονες διεθνείς τάσεις. To ανανεωμένο ανδρικό τμήμα του attica φιλοξενεί αγαπημένα contemporary brands, μεταξύ των οποίων: Burberry, Stone Island, Kiton, Philipp Plein, Kenzo, Dsquared2, James Perse, Common Projects, Corneliani, Canali, Santoni, Canada Goose, Moose Knuckles, Bogner, C.P. Company, Paul Smith, Versace, The Kooples, Zadig & Voltaire, Sandro, Dondup, Karl Lagerfeld, Michael Kors, American Vintage, RRD.

Burberry

Corneliani Canada Goose

Dondup C.P. Company

Follow us on Instagram MANCODE Stylish Society

VELVET IS THE KING

Κάποτε ένα από τα μεγαλύτερα ανδρικά περιοδικά, σε ένα αφιέρωμα στα βελούδινα σακάκια, είχε βάλει τον τίτλο «This Jacket Is Basically Foreplay», δηλαδή αυτό το σακάκι είναι τα προκαταρκτικά της ερωτικής πράξης, υπονοώντας ότι είναι τόσο ελκυστική η αίσθηση του βελούδου, που είναι αδύνατον να μη θέλει να το αγγίζει επαναλαμβανόμενα η συντροφιά αυτού που το φοράει. Συνέχιζε μάλιστα στο κείμενο λέγοντας ότι ένα απαλό βελούδινο blazer όχι μόνο υποδηλώνει στιλιστική τόλμη, αλλά προσκαλεί τον διπλανό μας να το πλησιάζει, να το αγγίζει, να το χαϊδεύει. Όποιος έχει ένα τέτοιο στην γκαρνταρόμπα του ξέρω ότι συμφωνεί με την παραπάνω τοποθέτηση και προσυπογράφει. Οι τρόποι να φορεθεί ποικίλλουν. Ο πιο συνηθισμένος, που ταιριάζει με την περίοδο των εορτών, είναι με μαύρο παντελόνι, λευκό πουκάμισο, δερμάτινα δετά παπούτσια. Ας πούμε ότι αυτή την επιλογή θα έκανε και ο James Bond. Οι πολύ τολμηροί θα επέλεγαν ένα total velvet look στην απόχρωση της Βουργουνδίας. Οι κλασικοί ίσως να προτιμούσαν το μπλε. Οι πιο ροκ τύποι έχουν την επιλογή να συνδυάσουν το βελούδινο σακάκι με ένα T-shirt, skinny μαύρο τζιν και Chelsea boots. Ακόμη και τα sneakers μπορούν να ταιριάξουν – οίκοι όπως ο Saint Laurent και ο Tom Ford το προτείνουν.

ΗΤΑΝ Η ΔΈΚΑΈΤΙΑ ΤΟΥ 1960 ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΈ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΈΜΒΛΗΜΑΤΙΚΟ ΒΈΛΟΥΔΙΝΟ ΣΑΚΑΚΙ. ΤΗΝ ΑΡΧΟΝΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΟΙΚΈΙΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΟΙ ΝΈΟΙ ΒΑΣΙΛΙΚΟΙ ΤΗΣ ΈΠΟΧΗΣ: ΟΙ ΡΟΚΈΡΣ. ΚΑΘΈ ΘΡΥΛΟΣ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΤΗΣ ΈΠΟΧΗΣ ΦΟΡΈΣΈ

Edward Berthelot, J.Raule / Getty Images / Ideal Imagem

παλτό έγινε landmark του rock ’n’ roll, κι αυτό θα το αποδίδαμε μάλλον στον Mick Jagger – θυμηθείτε την εμβληματική φωτογραφία με την υπογραφή του φωτογράφου Terry O’Neill που απεικόνιζε τον Mick με το καφέ γούνινο παλτό με την κουκούλα. Στα ’90s η γούνα μπήκε στο στιλιστι-

προσαρμόστηκαν επίσης, με τους Gucci, Prada και Versace να εντάσσουν το λεγόμενο faux fur στις αντρικές συλλογές τους. Σε κάθε περίπτωση, η γούνα στον άντρα πρέπει να είναι αρρενωπή. Πρέπει να «εξέχει» σε μια κατά τα άλλα πολύ απλή εμφάνιση με φθαρμένες

είχε συνοδεύσει τον ωκεανογράφο Jacques Piccard και τον υποπλοίαρχο του αμερικανικού Ναυτικού Don Walsh στο ιστορικό τους ρεκόρ κατάδυσης στην Τάφρο των Μαριανών Νήσων, στις 23 Ιανουαρίου 1960. Το δεύτερο συμμετείχε στην αποστολή «Deepsea Challenge» του James Cameron και του National Geographic, στις 26 Μαρτίου 2012, και πάλι στην Τάφρο των Μαριανών Νήσων. Το ρολόι ήταν προσαρτημένο στον ρομποτικό βραχίονα του βαθυσκάφους του

Cameron και έφτασε σε βάθος 10.908 μέτρων. Το νέο Oyster Perpetual Deepsea Challenge είναι ο απόγονος του πειραματικού μοντέλου που πήρε μέρος στη σόλο κατάδυση του James Cameron. Προορίζεται για παντός είδους καταδύσεις, αυτόνομες, με υποβρύχιο ή σε υπερβαρικό θάλαμο. Εγγυημένα στεγανό μέχρι 11.000 μέτρα βάθος (!), έχει κάσα διαμέτρου 50 χιλιοστών κατασκευασμένη από τιτάνιο RLX και διαθέτει βαλβίδα διαφυγής ηλίου και το περίφημο σύστημα Ringlock. Το RLX ένα κράμα τιτανίου βαθμού 5, δεν παραμορφώνεται, αντέχει στη διάβρωση και είναι εξαιρετικά ελαφρύ (είναι κατά 30% ελαφρύτερο από το πειραματικό ρολόι που το ενέπνευσε). Η σχεδίασή

αιχμές στους

συστήματα προέκτασης

μπρασελέ

Glidelock και Fliplock, μπορεί να φορεθεί πάνω

πάχους έως και 7 χιλιοστών. Στο πίσω μέρος της κάσας του υπάρχουν χαραγμένες οι λέξεις Mariana Trench, καθώς και οι ημερομηνίες 23.01.1960 και 26.03.2012, εις ανάμνησιν της συμμετοχής της Rolex στις δύο ιστορικές καταδύσεις στην Τάφρο των Μαριανών Νήσων. Τεχνολογίες αιχμής To νέο Deepsea Challenge εκμεταλλεύεται όλο το φάσμα των τεχνολογικών καινοτομιών που ανέπτυξε η Rolex επί πολλές δεκαετίες: το σύστημα Ringlock, μια πατενταρισμένη αρχιτεκτονική της κάσας που επιτρέπει στο ρολόι να αντέχει σε ακραίες πιέσεις, τη βαλβίδα διαφυγής ηλίου, που επιτρέπει στο πλεονάζον αέριο να διαφεύγει από το ρολόι κατά τη φάση της αποσυμπίεσης σε υπερβαρικό θάλαμο, μειώνοντας την πίεση εντός της κάσας, που θα μπορούσε να προκαλέσει

σοβαρή ζημιά, την κορώνα Triplock με τις τρεις ερμητικά κλειστές ζώνες και το φωσφορίζον υλικό Chromalight, που έχει μεγάλη διάρκεια και προσφέρει εξαιρετική φωτεινότητα. Προκειμένου να δοκιμάσει την υδατοστεγανότητα κάθε ρολογιού Deepsea Challenge, η Rolex ανέπτυξε σε συνεργασία με την Comex (Compagnie Maritime d’Expertises) μια ειδική δεξαμενή εξαιρετικά υψηλής πίεσης, η οποία μπορεί να αναπαραγάγει πίεση αντίστοιχη με εκείνη που ασκεί το νερό σε βάθος 13.750 μέτρων. Στην καρδιά της κάσας Oyster κρύβεται ο ειδικής κατασκευής από τη Rolex αυτόματος Calibre 3230, ο οποίος είναι προικισμένος με αρκετές πατέντες, όπως το σύστημα διαφυγής Chronergy και το ελατήριο Parachrom, που δεν επηρεάζoνται από τα μαγνητικά πεδία, ή το σύστημα απορρόφησης κραδασμών Paraflex. Έχει ενεργειακή αυτονομία 70 ωρών και, όπως όλα τα ρολόγια της Rolex, φέρει την πιστοποίηση Superlative Chronometer προσφέροντας ακρίβεια –2/+2 δευτερολέπτων την ημέρα. H τιμή του είναι 26.600 €

Rolex Hellas (τηλ. 210-3621138, 210-3235909) www.rolex.com

δώρα θα προσφέρουμε

μας πρόσωπα. Και τι καλύτερο από ένα ελβετικό ρολόι για τον σύζυγο, τον πατέρα, τον αδελφό ή τον γιο; Ένα διαχρονικό, κομψό, καλαίσθητο αντικείμενο που θα το φοράει συνέχεια. Πώς όμως επιλέγει κανείς; Απαντώντας στην ερώτηση: τι ζητάει ένας άνδρας από το ρολόι που τον συνοδεύει στην καθημερινότητά του; Να είναι αξιόπιστο, ώστε να είναι παντού και πάντα στην ώρα του. Να είναι δυναμικό

και συνάμα κομψό στον καρπό, με διακριτικό design, που όμως σε καμία περίπτωση δεν θα είναι συνηθισμένο ή βαρετό. Και να συνοδεύεται από ένα «βαρύ» όνομα, με ιστορία και παράδοση στην ωρολογοποιία. Σε αυτή την κατηγορία εντάσσονται τα μοντέλα της συλλογής PRX της Tissot. Η ελβετική εταιρεία, άλλωστε, ειδικεύεται στα κλασικά σπορ ρολόγια από ανοξείδωτο ατσάλι με ενσωματωμένα μπρασελέ. Κορυφαίο μοντέλο της συλλογής και μια εξαιρετική πρόταση για έναν άνδρα, ο

μέχρι 100 μέτρα, κατασκευασμένη από ανοξείδωτο ατσάλι με σατινέ φινίρισμα και γυαλισμένες λεπτομέρειες. Και οι δύο όψεις της κάσας προστατεύονται από κρύσταλλα ζαφειριού με αντι-αντανακλαστική επίστρωση. Η ισχυρή προσωπικότητα του ρολογιού αντικατοπτρίζεται στο δίχρωμο καντράν του, που είναι τύπου «αντίστροφου panda» με ασημί πλάκα και μαύρους μετρητές, ενώ υπάρχει και δεύτερη εκδο -

χή του, με μπλε καντράν και ασημί μετρητές. Τόσο οι απλικέ ενδείξεις των ωρών όσο και οι κεντρικοί δείκτες φέρουν φωτοβόλο επίστρωση Super-LumiNova®, ώστε να είναι ευανάγνωστα ακόμη και στο σκοτάδι. Ο κρυμμένος άσος του, όμως, βρίσκεται στο εσωτερικό του: είναι εξοπλισμένο με τον αυτόματο μηχανισμό Valjoux, ο οποίος θεωρείται ένας από τους πλέον αξιόπιστους ελβετικούς μηχανισμούς χρονογράφου και προσφέρει ενεργειακή αυτονομία

2020

αγορά, τα μοντέλα

συλλογής Chronomat αποτελούν best sellers της Breitling. Μέχρι

γκάμα μεγεθών, από 32 χιλιοστά

καρπούς μέχρι χρονογράφους

όμως ένα κενό, το οποίο σπεύδει

εταιρεία παρουσιάζοντας τα νέα Chronomat Automatic GMT 40. Το όνομά τους περιέχει τα αρχικά της ώρας Γκρίνουιτς (Greenwich Mean Time) και είναι ένας φόρος τιμής της Breitling στα ταξίδια, που επανέρχονται στη ζωή μας μετά από σχεδόν τρία χρόνια περιορισμών στις μετακινήσεις λόγω της πανδημίας. Πρόκειται για μια σειρά πέντε σπορ μοντέλων με ένδειξη δεύτερης ώρας, τα οποία έχουν ατσάλινη κάσα σε διάμετρο 40 χιλιοστών, μέγεθος που μπορεί να φορεθεί εξίσου από άνδρες και γυναίκες. Στεγανή μέχρι 200 μέτρα βάθος, συνδυάζεται με καντράν σε λευκό, μαύρο, μπλε, πράσινο ή

γκρι-ανθρακί. Σε όλα τα καντράν ξεχωρίζει ο κεντρικός δείκτης GMT σε κόκκινο χρώμα, ο οποίος δείχνει στην εσωτερική στεφάνη με την 24ωρη κλίμακα, που λειτουργεί και ως ένδειξη ημέρας και νύχτας. Η κορώνα σε στυλ κρεμμυδιού είναι ανάγλυφη, διευκολύνοντας τον χειρισμό της. Στο εσωτερικό κρύβεται ο αυτόματος Breitling Caliber 32, ο οποίος, όπως όλα τα ρολόγια της Breitling, διαθέτει πιστοποίηση χρονομέτρου από την επίσημη ελβετική αρχή COSC. Τα νέα Chronomat Automatic GMT 40 αγκαλιάζουν τον καρπό με το χαρακτηριστικό μπρασελέ τύπου rouleaux, που έχει κυλινδρικούς συνδέσμους από ατσάλι και το οποίο «φορούν» όλα τα μοντέλα Chronomat. Η τιμή τους είναι 5.550 €

Breitling Boutique Athens:

Άρτιο από κάθε άποψη καταδυτικό μοντέλο, το Pelagos 39 επιβεβαιώνει τη μακρά ιστορία και παράδοση της Tudor στην κατασκευή στιβαρών ρολογιών, τα οποία απευθύνονται τόσο στους ερασιτέχνες όσο και στους επαγγελματίες λάτρεις των υποβρύχιων εξερευνήσεων. Στις τεχνικές του αρετές περιλαμβάνονται η στεγανότητά του μέχρι 200 μέτρα βάθος, η κατασκευή του από τιτάνιο βαθμού 2, οι φωσφορίζουσες monobloc ενδείξεις των ωρών από σύνθετο κεραμικό υλικό, το πατενταρισμένο κούμπωμά του για γρήγορη ρύθμιση του μήκους, η βαλβίδα διαφυγής ηλίου, το πλήρως φωσφορίζον καντράν και φυσικά ο αυτόματος Manufacture Calibre MT5612 με αντιμαγνητικό ελατήριο από πυρίτιο, ενεργειακή αυτονομία 70 ωρών και πιστοποίηση χρονομέτρου ακριβείας από το COSC. Το Pelagos 39 είναι ένα στιβαρό, παραδοσιακό, μηχανικό ρολόι έτοιμο να αντεπεξέλθει σε όλες τις προκλήσεις μιας κατάδυσης. Ταυτόχρονα, όμως, είναι προικισμένο και με μικρές, σοφά μελετημένες δόσεις κομψότητας, γεγονός που το καθιστά ελκυστικό σε ευρύτερη μερίδα του κοινού. Με διάμετρο στα 39 χιλιοστά, είναι μια ελαφρώς μικρότερη εκδοχή του δημοφιλούς καταδυτικού Pelagos, αφού όλα τα υπόλοιπα

μέλη αυτής της «οικογένειας» έχουν διάμετρο 42 χιλιοστά. Η κάσα του είναι κατασκευασμένη από τιτάνιο, ένα υλικό υποαλλεργικό, ανθεκτικό στη διάβρωση και κατά 40% ελαφρύτερο από το ανοξείδωτο ατσάλι. Έχει ωραία σατινέ υφή και συνδυάζεται με καντράν με λαμπερό φινίρισμα σε μοτίβο ηλιακών ακτίνων και με τους χαρακτηριστικούς δείκτες τύπου χιονονιφάδας της Tudor. Η στεφάνη του φέρει ένθετο δακτύλιο από μαύρο κεραμικό. Το TUDOR Pelagos 39 συνδυάζεται με μπρασελέ από σατινέ τιτάνιο, ενώ συνοδεύεται και από ένα δεύτερο μαύρο λουράκι από καουτσούκ. Το μπρασελέ είναι εφοδιασμένο με κούμπωμα Tudor T-fit για γρήγορη ρύθμιση του μήκους του έως 8 χιλιοστά χωρίς τη χρήση ειδικού εργαλείου, ενώ διαθέτει και λειτουργία επέκτασης του μπρασελέ κατά 25 χιλιοστά, ώστε να μπορεί να φορεθεί πάνω από καταδυτική στολή. Το λουράκι διαθέτει και αυτό

επίσης το πρώτο σπορ αυτοκίνητο στον κόσμο που διέθετε μπροστά και πίσω spoiler, χαρακτηριστικό που βελτίωνε τη σταθερότητα κατά την οδήγηση και εξασφάλιζε υψηλότερη τελική ταχύτητα. Έβγαινε σε 27 έντονα χρώματα, όπως άρμοζε στην «πολύχρωμη» δεκαετία του ’70, τα οποία τόνιζαν ορισμένα από τα μοναδικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα του αυτοκινήτου: τις πεντάκτινες ζάντες, τα λογότυπα Carrera και Porsche πάνω στο σασί και τη διάσημη λωρίδα στα πλαϊνά του αυτοκινήτου. Η TAG Heuer επέλεξε δύο από αυτά –το μπλε και το κόκκινο– για να ντύσει τους δύο νέους συλλεκτικούς χρονο-

γράφους Carrera. Έχουν

του χρονογράφου στο 3 και στο 9, ενώ στο 6 βρίσκονται η ημερομηνία και τα μικρά δευτερόλεπτα. Ο αυτόματος μηχανισμός τους, ο Calibre Heuer 02, είναι ένας από τους πιο προηγμένους της TAG Heuer, κατασκευάζεται inhouse, λειτουργεί με συχνότητα 4 Ηz και προσφέρει 80 ολόκληρες ώρες ενεργειακής αυτονομίας. Ο ατσάλινος χρονογράφος κυκλοφορεί σε 500 περιορισμένα αντίτυπα, φοράει ατσάλινο μπρασελέ και συνοδεύεται από ένα δεύτερο υφασμάτινο λουράκι. Ο χρονογράφος από κόκκινο χρυσό 5Ν κυκλοφορεί σε 250 περιορισμένα αντίτυπα και συνδυάζεται με λουράκι από κόκκινο δέρμα αλιγάτορα. www.tagheuer.com

και την περιποίησή μας για τη διατήρησή τους. Μπορεί να φαίνεται προφανές ότι η απώλεια των δοντιών είναι μέρος της γήρανσης, δεν είναι όμως έτσι. Συνήθως η αιτία είναι η παραμέλησή τους. Στην εποχή μας δίνεται μεγάλη σημασία στην προληπτική οδοντιατρική φροντίδα.

Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι το 95% των ερωτηθέντων πιστεύουν πως είναι σημαντικό να σώσουν τα φυσικά τους δό-

ντια, για καλύτερη υγεία, ευεξία και εμφάνιση.

Ύπάρχει πλέον μεγάλη ποικιλία προϊόντων στοματικής υγιεινής κατάλληλων για όλους. Το καθημερινό βούρτσισμα, ο μεσοδόντιος καθαρισμός (νήμα, μεσοδόντια βουρτσάκια), οι στοματικές πλύσεις και οι τακτικές επισκέψεις στον οδοντίατρο είναι ζωτικής σημασίας για τη φροντίδα των δοντιών σας.

Δράστε άμεσα στον πόνο των δοντιών και συμβουλευτείτε αμέσως έναν οδοντίατρο. Η ενδοδοντική θεραπεία μπορεί να σώσει ένα άρρωστο δόντι ή να θεραπεύσει αποστήματα, ραγισμένα ή εκτοπισμένα δόντια, εφόσον αντιμετωπιστούν άμεσα.

Μη βιαστείτε να εξαγάγετε κάποιο δόντι. Η έλλειψη δοντιών μπορεί να προκαλέσει μετατόπιση άλλων, να επηρεάσει την ικανότητά σας να μασάτε, να μιλάτε σωστά και να καταστρέψει το χαμόγελό σας. Με την κατάλληλη φροντίδα, τα περισσότερα δόντια μπορούν να διαρκέσουν μια ζωή. Να θυμάστε ότι τα φυσικά δόντια καθαρίζονται πολύ πιο εύκολα απ’ ό,τι τα τεχνητά δόντια. Τρώτε υγιεινά και ισορροπημένα, αποφεύγοντας το υπερβολικό αλκοόλ, ποτά με ζάχαρη ή αναψυκτικά και περιορίστε ή σταματήστε το κάπνισμα ή το άτμισμα. Φοράτε προστατευτικούς νάρθηκες δοντιών κατά τη διάρκεια συμμετοχής σας σε αθλήματα. Αγαπήστε και φροντίστε τα φυσικά σας δόντια και, καθώς πλησιάζουμε στη χριστουγεννιάτικη περίοδο, ας θυμηθούμε τα λόγια του τραγουδιού του Charlie Chaplin «Smile» σε εκτέλεση Nat King Cole: «Χαμογέλα και ίσως αύριο να δεις τον ήλιο να λάμπει για σένα… Φωτίστε το πρόσωπό σας με χαρά».

KINDNESS IS CHIC

Όταν είσαι ευγενικός με τον εαυτό σου, είσαι ευγενικός και με τους υπόλοιπους. Πρέπει να φροντίσεις πρώτα τον εαυτό σου διότι, όταν αισθάνεσαι ο ίδιος καλά, έχεις διάθεση να δείξεις υπομονή, στήριξη, συγχώρεση και αγάπη. Η ευγένεια προσφέρει μια θετικά μεταδοτική επίδραση και εκφράζεται αυθόρμητα στις στενές μας σχέσεις, ενισχύοντας την καλύτερη φυσική και πνευματική υγεία. Η επίδραση

συνεχίζουν να δημιουργούν τέτοιες αναμνήσεις, καθώς πρέπει να έχουν προϋπάρξει ευγενικές πράξεις για να μπορούν να ανακαλεστούν. Δημιουργείται ένας θετικός φαύλος κύκλος ανάμεσα στην ευγένεια και την ευτυχία, όπου το ένα ενισχύει το άλλο. Σίγουρα θα υπάρξουν στιγμές που μπορεί να είμαστε απορροφημένοι από τις σκέψεις μας και να μη συμπεριφερθούμε ευγενικά στις ανάγκες των άλλων ή απλώς μπορεί να μην είμαστε εκπαιδευμένοι. Η συνειδητή εφαρμογή ευγένειας στη ζωή μας θα τη μετατρέψει σε συνήθεια, καθώς είναι σαν μυς, ο οποίος δυναμώνει με την επανάληψη. Μπορείτε να ξεκινήσετε κάνοντας μερικές απλές ευγενικές πράξεις μέσα στην ημέρα σας, όπως το να δώσετε τη θέση σας σε κάποιον που τη χρειάζεται περισσότερο ή να χαμογελάσετε σε κάποιον περαστικό στον δρόμο, και μετά να καταγράψετε το πώς αισθανθήκατε. Επίσης, η παρακολούθηση ευγενικών πράξεων μας βοηθά να επιβεβαιώνουμε την καλοσύνη που υπάρχει γύρω μας. Αυτό ενεργοποιεί τη θετική μας διάθεση και μειώνει τη συναίσθηση τους άγχους μέσα από τα άσχημα γεγονότα που συμβαίνουν στην κοινωνία μας. Κατά κάποιον τρόπο, στις μέρες μας προωθείται η κουλτούρα της εικόνας, όμως στοιχεία όπως η καλοσύνη και η ευγένεια είναι πιο γοητευτικά. Οπότε ένα μυστικό ομορφιάς και θελκτικότητας είναι το να είστε ένας άνθρωπος με ευγενικές αξίες. Noblesse oblige.

Μεγεθύνεται

η θετική ενέργεια. Μέσω του εθελοντισμού

πράγματα που κάνουν χαρούμενους τους δικούς σου, π.χ. προσφέροντας κάποιο δώρο, αισθάνεσαι και ο ίδιος περισσότερο ευτυχισμένος και το συναίσθημα αυτό τείνει να έχει μεγαλύτερη διάρκεια, καθώς μειώνεται η αρτηριακή πίεση και υπάρχει γενικότερη βελτίωση της υγείας. Επιπλέον μπορούμε να επωφεληθούμε από αυτά τα θετικά συναισθήματα μέσω των αναμνήσεων από παρελθοντικές ευγενικές πράξεις, επιβεβαιώνοντάς μας την δύναμη και τα οφέλη της ευγένειας. Οι αναζητητές της ευτυχίας πρέπει να

ΤΉΣ ΜΑΡΙΑΣ ΜΎΛΏΝΑ

Κορωνοϊός... Καραντίνα... Εμβόλια... Απαγόρευση... Πόλεμος... Ακρίβεια... Αφαίμαξη... Φόβος... Ανασφάλεια... Θυμός... Λύπη… Επιτρέψτε μου να προειδοποιήσω ότι δεν υπάρχει απόλυτη γνώση από μεριάς μου για το πώς όλο αυτό μπορεί ένας φυσιολογικός άνθρωπος να το διαχειριστεί. Στην πραγματικότητα, σκοπός μου είναι να μας κάνω να νιώσουμε δυσαρεστημένοι με την τρέχουσα κατάσταση άγνοιας γύρω από την κατάσταση αυτή. Και ενώ το ανθρώπινο Κακό έχει κάνει εδώ και αρκετά χρόνια την εμφάνισή του πολύ έντονη, εμείς επιλέγουμε να... μην ξέρουμε ότι δεν ξέρουμε (ασυνείδητη άγνοια). Και δεν πρόκειται να το αντιμετωπίσουμε αν δεν μπορέσουμε αρχικά να το δούμε κατάματα. Και, για να το κάνουμε αυτό, θα πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε κρίσεις. Αλλά, για να γίνει αυτό με ασφάλεια, θα πρέπει να ξεκινήσουμε κρίνοντας και θεραπεύοντας τους εαυτούς μας. Η μάχη πάντα ξεκινάει από μέσα μας και γι’ αυτό η αυτοκάθαρση θα είναι από δω και μπρος το σημαντικότερο όπλο μας. Όλα αυτά όμως αφορούν όλους αυτούς που έχουν συνειδητή επίγνωση και όχι ασυνείδητη άγνοια. Σε γενικές γραμμές, πάντως, καλό θα είναι: - Να κλείσετε την τηλεόραση. - Να ανοίξετε ένα βιβλίο. - Να επενδύσετε σε έναν τουλάχιστον αληθινό φίλο. Για αρχή άλλωστε είναι ένα σοβαρό… project. - Να φυτέψετε μαρούλια στις γλάστρες. Μπορεί να μην είναι ικανό να σας θρέψει, ωστόσο η ενασχόληση με το χώμα βοηθά στην ψυχολογία και στη συνολική υγεία. - Να κλείνετε το router και να αποφεύγετε

τη δυνατότητα να τις διασπάσουμε με ηλεκτρομαγνητικές συχνότητες, ενώ μας απαλλάσσουν από πολλά δυσάρεστα προβλήματα. Για να το κατανοήσουμε, θα μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε με τη διαδικασία της λιθοτριψίας μέσω υπερήχων. Και επειδή κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή, η φύση της τοξίνωσης του οργανισμού και η διπολική της σχέση με την εξάντληση της νευρικής ενέργειας (enervation) μέσα από μια εξατομικευμένη χαρτογράφηση του οργανισμού με τη βοήθεια της

δυνατόν το κινητό

όγκος όλων των βλαπτικών «πληροφοριών»

την αποτοξινωτική ικανότητα του οργανισμού μας; Πόση θεραπευτική δύναμη έχει φέρ’ ειπείν μία συμβουλή υγείας τύπου «κάνε αναπνοές, σκέψου θετικά, ασκήσου...»; Σαν τοξίνη θα μπορούσαμε να ορίσουμε οποιαδήποτε ουσία βρίσκεται

ROLLS-ROYCE

μάρκετινγκ το 1987 έδειξε ότι μόνο η Coca-Cola ήταν πιο ευρέως γνωστή μάρκα από τη Rolls-Royce. • Από το 2003 αποτελεί θυγατρική της BMW AG. Το 2021 παρέδωσε 5.586 αυτοκίνητα, αύξηση περίπου 49% από το προηγούμενο έτος, με έσοδα 15,1 δισ. ευρώ, μειωμένα περίπου κατά 1 δισ. από το 2020.

ΧΡΟΝΟΓΡ Α ΦΟΙ TAG HEUER FORMULA 1

REPORT Το MOLTON BROWN MERRY BERRIES & MIMOSA Ο βρετανικός οίκος αρωμάτων Molton Brown, σας προσκαλεί να γιορτάσετε τη χαρούμενη ζαλάδα των Χριστουγέννων με την νέα Festive Limited Edition συλλογή, Merry Berries & Mimosa. Πρόκειται για ένα απολαυστικό άρωμα που δημιούργησε η Senior Perfumer Nathalie Koobus και το οποίο ξυπνά ευχάριστες εορταστικές αναμνήσεις, μοναδικές στιγμές γέλιου,

γλυκιάς φασαρίας και αναπάντεχων εκπλήξεων, παρέα με τα αγαπημένα σας πρόσωπα.

Talisker,το single malt Scotch whisky με τον

θαλασσινό, πιπεράτο χαρακτήρα που φτιάχνεται δίπλα στην θάλασσα στις ακτές του Isle of Skye, μας συστήνει ένα νέο τελετουργικό απόλαυσης με στρείδια. Ένα ξεχωριστό τελετουργικό, που χαρακτηρίζει απόλυτα το motto “Made By The Sea”. Εμπνευσμένο από την άγρια φυσική ομορφιά της γενέτειράς τουTalisker, με τη μανιασμένη θάλασσα που συναντά τις απόκρημνες ακτές, τους δυνατούς ανέμους, τις θηριώδεις καταιγίδες και τις ζεστές ηλιαχτίδες σε συνδυασμό με τον πολυδιάστατο γευστικό χαρακτήρα του σκωτσέζικου αυτού Single malt.

Mediterranean Cosmos στη Θεσσαλονίκη & επίσης corners στο attica.

μοναδική ευκαιρία για τους πελάτες του Barbour να έχουν μονόγραμμα τα αγορασμένα μπουφάν Barbour ή τα παλιά τους μπουφάν δωρεάν, σε μια αποκλειστική εκδήλωση μονογραμμάτων από τον Barbour, στον 2ο όροφο Barbour Menswear Corner στο Attica CITY LINK από 8 έως 17 Δεκεμβρίου.

Μετά την αγορά των αντικειμένων Barbour, οι πελάτες συναντούν τον εκπαιδευμένο μονογραμμάτη μας, ο οποίος θα παρέχει συμβουλή πριν από το κέντημα και θα έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε 8 χρώματα και 4 γραμματοσειρές, ενώ περιμένοντας το ρούχο τους θα παρακολουθήσουν το μονόγραμμα τους να δημιουργείται με αριστουργηματική δεξιοτεχνία.

www.honorific.co.uk

Ματογιάννη 43, τηλ. 22890-24521 / ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Πλατεία Αριστοτέλους 9, τηλ. 2310-279703 / ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Intra Schen gen Area B, τηλ. 210-3533627 / SANIRESORT: Sani Marina, Κασσάνδρα Χαλκιδικής, τηλ. 23740-31795 / ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ: Φηρ ά, τηλ. 22860-24152, www.gofas.gr. IWC BOUTIQUE ATHENS: Βουκουρεστίου 24 & Βαλαωρίτου 4, Αθήνα, τηλ. 210-3646666. MCM: Ξάνθου 2, Αθήνα, τηλ. 210-7225910. MONTBLANC BOUTIQUE – TZANNES: Κριεζώτου 11, Αθήνα, τηλ. 210-3253610, eshop.tzannes.gr. ROLEX HELLAS: Βαλαωρίτου 5, Αθήνα, τηλ. 210-3621138 / Κολοκοτρώνη 1, Αθήνα, τηλ. 210-3235909, www.rolex.com. SALVATORE FERRAGAMO: Σταδίου 4, Αθήνα, τηλ. 211-1088159. SWATCH GROUP GREECE: Μαντζαγριωτάκη 3, Καλλιθέα, τηλ. 210-9565656, www.swatchgroup.com. TISSOT BOUTIQUE ATHENS: Πανεπιστημίου 6, Αθήνα, τηλ. 210-3616056. TOD’S: Πανεπιστημίου 4, Αθήνα, τηλ. 211-1088136.

Courtesy of www.honorific.co.uk