MANCODE | Design Edition ( Issue 21) by MANCODE

Live with style

21 Νοέμβριος 2018

2 YEARS

MANCODE

ΣΤΙΣ 4/11 ΜΕ ΤΗΝ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΜΕ 5 €

KAIA

A NEW STAR IS BORN

DESIGN 1

PHOTO A. BOTONAKIS

THE MAGNET

PENDANT TOOLS

LEVEL PENDANT

EM. BENAKI 8 - KIFISSIA TEL.: 2106233577 www.minastudio.com 15

Editor's Letter

Gamma-Keystone / Getty Images / Ideal Image

ΤΑΞΊ∆Ι 24 ΜΗΝΏΝ

ο περιοδικό που κρατάτε στα χέρια σας αυτόν τον μήνα γίνεται 2 χρόνων. Προτιμώ το «24 μηνών». Το MANCODE δεν είναι μόνο ένα περιοδικό με στυλ. Είναι η μουσική του MANCODE Radio. Είναι τα handcrafted αντικείμενα που φτιάχνουμε. Είναι το άρωμα MANCODE Havana. Επικοινωνία είναι η πρόκληση των αισθήσεων. Δημιουργούμε ένα νέο κοινωνικό περιβάλλον, πολυδιάστατο, που απευθύνεται σε ανθρώπους με αισθητική και παιδεία, το MANCODE SOCIETY. Δεν μας απασχολούν τα gossip ούτε οι εφήμεροι celebrities, που θα έφερναν μεγαλύτερο κοινό. Καταθέτω πιο κάτω την εμπειρία μου που μας δείχνει ότι προσεγγίζουμε σωστά τους νέους, που είναι το μέλλον. Στο πάρτι στις 18 Οκτωβρίου, στο Hilton Galaxy, όπου έπαιζα μουσική MANCODE, με πλησίασαν τρεις κομψοί νεαροί 20 χρόνων και μου είπαν: «Παρακολουθούμε το MANCODE και μας εμπνέει». Αυτή ήταν μία από τις πιο ωραίες στιγμές σε αυτό το ταξίδι, στο οποίο συμπορευόμαστε με την «Καθημερινή», την κορυφαία εφημερίδα στη χώρα.

Θέλω να ευχαριστήσω διεθνή κορυφαία brands με αισθητική, που μας έχουν εμπιστευτεί 2 χρόνια, όπως: Rolex, Chopard, Patek Philippe, Hublot, Panerai, Frank Muller, Longines, Tag Heuer, Omega, Piaget, Swatch, DSquared2, Napapijri, Clarks, Gant, Trussardi, MCM, Versace, Giorgio Armani, Tommy Hilfiger, Missoni, Boss, L’Oréal, Vodafone, Jaguar, Volvo, Bentley, BMW, Audi, Mercedes, Citroën, Peugeot, Mini, Smart, Triumph, Nespresso, Stolichnaya, Bushmills, Johnnie Walker, Absolut, Dewar’s, Chivas Regal, Greygoose, Belvedere. Ιδιαίτερα ευχαριστούμε και τα καλύτερα ελληνικά brands. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Απόστολο, τον διευθυντή του MANCODE, και στην ομάδα μας. Το ταξίδι συνεχίζεται… με πάθος. Ps. Επέλεξα την Catherine Deneuve ως κορυφαίο γαλλικό design. Θαλής Πιτούλης Mancode Founder thalis@mancodemag.com

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Courtesy of Foscarini

22. Editor’s Letter: Ταξίδι 24 μηνών 26. Opinion: Redesign 30. Classic Design vs Modern, του Sir Taki Theodoracopulos 44. Βon Anniversaire, Monsieur Alain Delon 56. Kaia Gerber: ένα αστέρι γεννήθηκε 74. Dress code: Tweed 76. Le Corbusier 82. Minas: o rock star των κοσμημάτων 88. Eero Saarinen 104. Marcel Wanders 106. Fashion: Story Board 132. The influencers: Philippe Starck 134. Document: Ιόλας: Γιατί γύρισε; 156. Fiat 500 vs Mini

Founder & Head Creative: Θαλής Πιτούλης Director: Απόστολος Α. Κοτσάμπασης (pr@mancode.gr) Commercial Director: Νατάσσα Μπουτεράκου Advertising Manager: Μαρία Μίλτου (mmiltou@kathimerini.gr, 210-4808208) Art: Θάνος Ταρλαντέζος Fashion Editor: Μαριάνα Λαλαούνη Photo Editor: Χριστίνα Δρογγίτη Photo Agencies: Getty Images / Ideal Image, Visual Hellas Ιδιοκτησία: McVictor & Hamilton AE Αγρινίου 3, Χαλάνδρι, Αθήνα, 15232, τηλ. 210-6898492, contact@mcvictor.gr Το MANCODE κυκλοφορεί με την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ την 1η Κυριακή κάθε μήνα και μετά στα περίπτερα με 5 ευρώ. Mancode.gr ISSN 2529-1149 Οι γνώμες που εκφράζονται στα κείμενα του περιοδικού δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά τις απόψεις του MANCODE και της McVictor & Hamilton. Απαγορεύονται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση με οποιοδήποτε οπτικοακουστικό ή ψηφιακό μέσο όλου ή μέρους του περιοδικού χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη. Κείμενα και φωτογραφίες που αποστέλλονται για δημοσίευση στο περιοδικό δεν επιστρέφονται.

Εκτύπωση-Βιβλιοδεσία: NONSTOP PRINTING Ltd. Cover Story: Vittorio Zunino Celotto / Getty Images / Ideal Image 24

Opinion REDESIGN

Photo by Perikles Merakos

του Απόστολου Κοτσάμπαση

ο design είναι ουσιαστικό στοιχείο στη ζωή μας, την κάνει ομορφότερη. Στις διαδρομές μας ανά την Ελλάδα συναντάμε αρχαίους ναούς και μνημεία, η εικόνα των οποίων εντυπωσιάζει ακόμα και σήμερα, χιλιετίες μετά την κατασκευή τους. Αναγνωρίζουμε τα ίχνη του Ικτίνου, του Καλλικράτη, του Φειδία, του Μνησικλή. Χάρις στα εξαιρετικά αρχιτεκτονικά τους σχέδια, οι δημιουργίες τους στέκουν αγέρωχες στους αιώνες, μεταφέροντας σε όλο τον κόσμο το μεγαλείο του ελληνικού πολιτισμού. Συνεχίζοντας το ταξίδι, στον 19ο αιώνα βρίσκουμε τους Ερνέστο Τσίλλερ, Λύσανδρο Καυταντζόγλου, Σταμάτη Κλεάνθη, Eduard Schaubert, Χριστιανό και Θεόφιλο Hansen και τον F. L. Boulanger. Τα κτίριά τους «κάλυψαν» την οθωμανική πολιτιστική ανυπαρξία, επανασυνδέοντας τη χώρα με τη Δύση. Στον 20ό αιώνα ανταμώνουμε με τον Κωνσταντίνο

Δοξιάδη, πολεοδόμο με παγκόσμια επιρροή, τα πρωτοποριακά σχέδια του οποίου θεωρήθηκαν υπερβολικά ριζοσπαστικά για να υιοθετηθούν. Όλοι αυτοί οι προικισμένοι άνθρωποι, όταν προετοίμαζαν ένα σχέδιό τους, δεν είχαν στο μυαλό τους μόνο αυτό, αλλά κάτι ευρύτερο που το εμπεριείχε. Είχαν το όραμα, αλλά και τη γνώση να το υλοποιήσουν. Στην Ελλάδα, το «φυσικό design» αναμειγνύεται με το αρχαιοελληνικό και το νεοκλασικό σχέδιο σε έναν αξεπέραστο συνδυασμό. Μια χώρα προικισμένη, η οποία όμως είναι πλέον εμφανές ότι πορεύεται χωρίς σχέδιο. Είναι επιτακτική ανάγκη να το αναζητήσει άμεσα. Ένας τόπος χαρισματικός, ο οποίος χρειάζεται ένα οραματικό, ριζοσπαστικό redesign.

Style The

SaRtoRialist

VITALE BARBERIS CANONICO

Courtesy of Vitale Barberis Canonico

του Μισέλ Νικολαρέα

ο άρωμα από τους δερμάτινους βιβλιοδετημένους τόμους από χιλιάδες δείγματα υφασμάτων μπερδεύεται με τη μυρωδιά από τα ράφια από μαόνι και σε ταξιδεύει πίσω στον χρόνο. Το αρχείο «Vitale Barberis Canonico» είναι μοναδικό στο είδος του. Στην αίθουσα, ο χαμηλός φωτισμός και οι δερμάτινοι χειροποίητοι καναπέδες σε προσκαλούν να κάνεις ένα ταξίδι στην ιστορία του υφάσματος. Μια συλλογή με παραπάνω από 2.000 τόμους με δείγματα «πανιών» από την Ιταλία, τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία και την Αμερική, βρίσκονται στη διάθεση του επισκέπτη του αρχείου. Ξεκινώντας από το 1860 έως σήμερα, ανατρέχοντας στο αρχείο, μπορείς να δεις όλες τις ποιότητες υφασμάτων και όλες τις χρωματικές τάσεις που έχουν επικρατήσει στη μόδα, εδώ και τρεις αιώνες. Μετά την επιτυχία του πρώτου showroom στη Via Fatebenefrattelli 16, η Vitale Barberis Canonico επέκτεινε την παρουσία της στο Μιλάνο, την πρωτεύουσα της ιταλικής μόδας, με έναν δεύτερο χώρο, στη Via Solferino 23, στην καρδιά της Brera. Ο καινούργιος αυτός χώρος, που μπορεί κανείς να επισκεφτεί μόνο κατόπιν ραντεβού, θα είναι «σημείο αναφοράς» για σχεδιαστές, ράφτες, υφασματάδες και γενικά για όλους τους ανθρώπους της βιομηχανίας της μόδας. Μαζί με τα «ιστορικά κεντρικά» γραφεία της εταιρείας στο Pratrivero, ο χώρος στο Μιλάνο θα αποτελέσει την «καρδιά» της ακαδημίας «υφάσματος» της VBC. Ένα εγχείρημα που προμοτάρει

εκπαιδευτικές ημερίδες για τους επαγγελματίες του χώρου. Στον χώρο θα γίνονται επίσης παρουσιάσεις των νέων υφασμάτων της κλωστοϋφαντουργίας VBC από διάσημους Ιταλούς και διεθνείς ράφτες. Θα δίνονται επίσης διαλέξεις και ομιλίες σχετικά με την ιστορία και την εξέλιξη του υφάσματος από το 1663 (ημερομηνία ιδρύσεως του οίκου VBC) έως σήμερα. Ο επισκέπτης θα έχει ακόμα την ευκαιρία να παραγγείλει ή να αγοράσει «επιτόπου» τα νέα υφάσματα της εταιρείας. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα νέα υφάσματα της εταιρείας, για ιδέες ή για να μάθετε μελλοντικές ενέργειες της VBC, ακολουθήστε το παρακάτω hashtag: #VitaleBarberisCanonico.

Opinion

DESIGN:

CLASSIC VS MODERN του sir Taki Theodoracopulos

ο εξαιρετικό design επηρεάζει τη διάθεσή μας. Το κλασικό σχέδιο είχε αυτό κατά νου όταν αναπτύχθηκε πριν από 2.500 χρόνια. Αυτό, φυσικά, είναι προφανές. Ο Παρθενώνας και τα κτίρια γύρω του δεν μπορούν να δεχτούν κριτική για την ομορφιά, τη συμμετρία και για το ότι αποπνέουν μεγαλοπρέπεια και ευτυχία. Χιλιάδες χρόνια αργότερα, οι μοντερνιστές, που δεν είχαν ταλέντο και κυρίως ευαισθησία, ήρθαν με κτίρια που θυμίζουν την αρχιτεκτονική του Στάλιν, όπως θα έπρεπε να είναι: φριχτή, αποκρουστική και τρομακτική να τη βλέπεις. Το κακό σχέδιο ήρθε να ενσωματώσει την απολίτιστη ζωή, τους ανθρώπους που ζουν σε σπιρτόκουτα εν μέσω θορύβου και βρομιάς. Μετά τον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο, οι ευρωπαϊκές φημισμένες φτωχογειτονιές αντικαταστάθηκαν από συγκροτήματα πύργων που ήταν χειρότεροι, με το έγκλημα να αυξάνεται, λόγω ανεπαρκούς ασφάλειας και βανδαλισμών.

Νέα Υόρκη: ο φάρος στην κορυφή του Empire State Building φωτίζει τη νύχτα.

Περίπου το 1947: Οι επιβάτες σε ένα πλοίο βλέπουν τους ουρανοξύστες και το λιμάνι της Νέας Υόρκης.

Le Corbusier, ο Walter Gropius, ακόμα και ο Frank Lloyd Wright, μπορούν να θεωρηθούν σύγχρονες ιδιοφυΐες, αλλά τους κατηγορώ για τη σημερινή κατάσταση της αρχιτεκτονικής. Το μόνο που πρέπει να κάνετε είναι να κοιτάξετε γύρω από την πλατεία Συντάγματος και να δείτε τη φρίκη από κοντά: Η Μεγάλη Βρεταννία είναι κλασική και όμορφη, το κτήριο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού ομοίως, το υπόλοιπο είναι μοντέρνο και μάλλον άσχημο. Θυμάμαι την Αθήνα ως παιδί και ήταν η πιο ρομαντική πόλη της Ευρώπης. Όμορφα κλασικά σπίτια στη σειρά στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας, όπως τα κτίρια της γαλλικής και της ιταλικής πρεσβείας. Η δική μου κατοικία στην οδό Τσακάλωφ στο Κολωνάκι ήταν ένα φανταχτερό, φλωρεντιανού ρυθμού θαύμα, που πιστεύω ότι είναι τώρα ένα κατάστημα του Ralph Lauren. Τότε τα μουσεία και τα κυβερνητικά κτίρια ήταν όλα κλασικά και μεγάλα. Ο Frank Gehry, ο Norman Foster και ο Richard Rogers δεν είχαν καταφέρει ακόμη να δηλητηριάσουν νεαρά μυαλά και να διαδώσουν τον μοντερνισμό, όπως στην περίπτωση της Βραζιλίας, όπου τη δεκαετία του ’50 ο Joscelino Kubitzek, ο πρόεδρος της χώρας, δημιούργησε μια ολοκαίνουργια πρωτεύ32

ουσα χιλιάδες μίλια από τις παραλίες της Copacabana. Μια πρωτεύουσα που ήταν εξαιρετικά σύγχρονη σε αρχιτεκτονικό στυλ, αλλά παρέμεινε εξαιρετικά ντεμοντέ όσον αφορά τη διαφθορά και τις καταχρήσεις. Αυτό με φέρνει στην αγαπημένη μου πόλη και στα αγαπημένα μου κτίρια, όλα σχεδιασμένα για να δείχνουν πλούτο, δύναμη και πρόοδο, όλα όμως αυτά κλασικά. Περιττό να πούμε ότι είναι όλα στη Νέα Υόρκη, και αυτά τα σπουδαία μνημεία στον πλούτο και στην εξουσία, κτίρια όπως το Rockefeller Center, το Empire State, το κτίριο Chrysler κ.ο.κ., εφάρμοσαν τα διακοσμητικά στυλ των προηγούμενων εποχών. Μία από τις πιο εντυπωσιακές εικόνες όλων των εποχών πρέπει να είναι αυτή που αντίκρισα από το υπερωκεάνιο «Βασίλισσα Ελισάβετ» όταν αυτό εισήλθε στο λιμάνι της Νέας Υόρκης το 1947. Η υπεροχή της Αμερικής στη στρατιωτική, βιομηχανική και οικονομική εξουσία αντικατοπτριζόταν στον ορίζοντα της Νέας Υόρκης, γκρίζα, ασβεστολιθικά μνημεία στη δύναμη του θείου Σαμ, που φτάνουν στον ουρανό. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό το θέαμα ή την ανωτερότητα του κλασικού σχεδίου που έκανε αυτούς τους ουρανοξύστες μνημεία της εφευρετικότητας του ανθρώπου.

Σύνθετη φωτογραφία, που ελήφθη με 5 κάμερες, δείχνει το εσωτερικό του Radio City Music Hall.

κορυφή του Empire State Building ήταν επίσης γνωστή ως το «πλησιέστερο πράγμα στον ουρανό». Πήγα εκεί 12 χρονών και κοίταξα κάτω το Rockefeller Center και στα δεξιά το θαύμα του κτιρίου Chrysler. Πιο βόρεια ήταν το Central Park με την τεχνητή λίμνη του, το Bronx, όπου το Yankee Stadium κυριαρχούσε, το νησί του Μανχάταν έφτανε στο τέλος του περιβαλλόμενο από τον μεγάλο ποταμό Hudson στα αριστερά και τον East River στα δεξιά. 102 ορόφους πιο κάτω κοίταζα τους ανθρώπους που έμοιαζαν με μυρμήγκια και τα αυτοκίνητα όπως τα παιχνίδια, και μετά διάβασα την πινακίδα: «Οι επισκέπτες καλούνται να σταματήσουν όποιον προσπαθεί να πηδήξει από αυτόν τον τομέα». Ως 12χρονος που είχε περάσει από πόλεμο και κατοχή, μου ήταν ακόμη αδιανόητο ότι κάποιος που ζούσε στον παράδεισο, που κατά τη γνώμη μου ήταν η πόλη της Νέας Υόρκης, θα έπεφτε από την ταράτσα

του Empire State. (Φράχτες έχουν εγκατασταθεί από τότε, και τώρα οι άνθρωποι πέφτουν από γέφυρες, καθώς υπάρχουν περισσότερες από δέκα που συνδέουν την πόλη με τους δήμους της.) Γιατί οι ουρανοξύστες του Μανχάταν δεν ήταν μόνο η παιδική χαρά των υπερηρώων της Marvel, αλλά οι γιγάντιες κυψέλες των επιχειρήσεων, τα κεντρικά γραφεία των παγκόσμιων εταιρειών και οι εγκαταστάσεις, τα σημεία όπου πραγματοποιούνταν τεράστιες εμπορικές συμφωνίες. Οι εσωτερικοί χώροι αυτών των γιγάντων ήταν ως επί το πλείστον art deco, με αποκορύφωμα το Radio City, στη δυτική πλευρά του Rockefeller Center, του μεγαλύτερου θεάτρου στον κόσμο. (Μετά την Μπομπονιέρα στην Κηφισιά, έμεινα με ανοιχτό το στόμα, για να πω το λιγότερο.)

Opinion

3 Μαΐου 1957: Ο ουρανοξύστης Chrysler στη Νέα Υόρκη. 35

Herbert Gehr / Life collection, Judd Mehlman / NY Daily News, Earl Leaf / Michael Ochs, Keystone-France / Getty Images / Ideal Image

Απέραντη θέα από τον 64ο όροφο του κτιρίου Empire State Building, το οποίο μόλις είχε αποπερατωθεί, το 1929.

ο Rainbow Room στον 65ο όροφο του Rockefeller Center, στο κέντρο, ήταν το πιο ψηλό loft ποτέ. Για να μεταφερθείτε προς τα πάνω με έναν ανελκυστήρα, με 300 μέτρα το λεπτό, και να βρεθείτε σε έναν εξαιρετικό χώρο στην κορυφή ενός πύργου, με ψηλά παράθυρα και τα αστέρια να φαίνονται στον ουρανό. Επρόκειτο να απολαύσετε την ιδιαίτερη αστική χάρη της πόλης. Η τολμηρή τεχνολογία του ουρανοξύστη τέθηκε σε λειτουργία για τις πιο ρομαντικές αποστολές, για να δημιουργηθεί μια πλατφόρμα στον ουρανό όπου άνδρες και γυναίκες θα μπορούσαν να χορεύουν, να πίνουν και να ερωτεύονται. Αυτή ήταν η Νέα Υόρκη την οποία ερωτεύτηκα για πρώτη φορά ως παιδί, μια αγάπη που κράτησε μέχρι πρόσφατα, όταν ο αγγλοσαξονι-

κός πληθυσμός της ξεπεράστηκε από τους Κεντροαμερικανούς, τους Μεξικανούς και τους Αφρικανούς και οι όμορφοι ασβεστολιθικοί ουρανοξύστες, αργά αλλά σίγουρα, αντικαταστάθηκαν από μοντέρνους γυάλινους και τους Κινέζους δισεκατομμυριούχους που τους ανήκουν, αλλά δεν ζουν σε αυτούς. Οι διάσημοι χώροι διασκέδασης έχουν φύγει, το El Morocco, το The Stork Club, ακόμα και το Rainbow Room επιτρέπει τώρα την είσοδο στους πελάτες με μπλουζάκια, μπότες πεζοπορίας και σορτς, να βγάζουν selfies τους εαυτούς τους. Και είναι εξίσου καλά. Οι ζωές μας είναι τώρα προκαθορισμένες από μηχανές και ζούμε σαν ρομπότ. Τα όμορφα σχέδια του παρελθόντος είναι εκτός τόπου στους σημερινούς χυδαίους καιρούς.

Art

The DESIGN MUSEUM

Courtesy of the Design Museum, London

της Θεοδώρας Μήτσου

νοιξε τις πόρτες του τον Νοέμβριο του 2016 στην Kensington High Street του Λονδίνου, μετά από μία δεκαετία προετοιμασίας. Το πρωτοποριακό αυτό project άγγιξε το αστρονομικό ποσό των £83 εκατομμυρίων για την ανέγερσή του και αποτελείται από το σύμπλεγμα κτιρίων OMA’s Holland Green (ιδιωτικές κατοικίες υψηλών προδιαγραφών) και το κυρίως κτίριο του μουσείου στα δεξιά, όπου στο παρελθόν στεγαζόταν το Commonwealth Institute. Αρχιτέκτονες ήταν ο minimalist designer John Pawson, που κατασκεύασε το εσωτερικό του μουσείου, και η επιτυχημένη αρχιτεκτονική ομάδα OMA, υπό την ηγεσία του Rem Koolhaas. Πρόκειται για έναν χώρο που προάγει την ανθρώπινη δημιουργία, τα αντικείμενα που παίζουν καθο38

ριστικό ρόλο στη ζωή μας και τις δυνάμεις και τις δεξιότητες που τα διαμορφώνουν. Ωδή στον ανατολικό πολιτισμό και τρόπο ζωής, τόσο οι μόνιμες συλλογές όσο και οι εποχιακές εκθέσεις έχουν παιγνιώδη και συνάμα εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Το μουσείο προσφέρει εκπαιδευτικά διαδραστικά computational προγράμματα για όσους ενδιαφέρονται για την ιστορία του σύγχρονου design, αλλά και πολυάριθμες εκθέσεις, μέσα από τις οποίες το κοινό μπορεί να εξερευνήσει το παρόν και το μέλλον του design. The Design Museum, 224-238 Kensington High Street, London W8, www.designmuseum.org

Book THE SECRET ALCHEMY OF A FASHION SHOW

Courtesy of Assouline

του Θάνου Βεργή

πλήρης ιστορία μιας επίδειξης μόδας από την αρχή μέχρι το τέλος. Όλοι οι συμμετέχοντες, όλα τα αντικείμενα που απαιτούνται και κάθε στοιχείο διακόσμησης ή έμπνευσης για το καλοκαιρινό fashion show του 1992 του σχεδιαστή haute couture Azzedine Alaïa παρουσιάζονται στο βιβλίο «Alaïa: Livre de Collection». Είναι σαν μια σεισμογραφική καταγραφή όλων των συναισθημάτων, των χρωμάτων, των υφασμάτων και των σχημάτων που δημιουργούν μια επίδειξη μόδας. Οι Γάλλοι ονομάζουν ένα τέτοιο

show «collection», επομένως ο τίτλος «Livre de Collection», που προσφέρει μια εσωτερική όψη ενός έντονα δημιουργικού κόσμου. To βιβλίο δίνει μια ανθεκτική μορφή στο εξαιρετικά εφήμερο γεγονός που είναι μια επίδειξη υψηλής ραπτικής. Πρόκειται για μια μόνιμη καταγραφή του δημιουργικού χάους, που αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα κάθε συλλογής μόδας, μια ταξινομημένη αντανάκλαση της εύθραυστης και θαυμαστής «τρέλας» στην οποία ζει και εργάζεται ένας καλλιτέχνης δημιουργός. Κυκλοφορεί από τον Assouline.

The BOSS Washable Suit MODERN MAN ON THE GO

Joseph Schooling, κολυμβητής και χρυσός Ολυμπιονίκης, είναι το πρόσωπο της BOSS που επιλέχθηκε για την παρουσίαση της νέας δημιουργίας του οίκου, του The Washable Suit. Ο Joseph διαθέτει την αποφασιστικότητα και τη φιλοδοξία που τον οδηγούν στην επιτυχία. Ο τρόπος ζωής του κολυμβητή αντανακλά τον τρόπο ζωής του άνδρα της BOSS: η καθημερινότητά του ορίζεται από το ότι είναι συνεχώς σε κίνηση, όπου ο χρόνος είναι η ουσία.

αποστολή του οίκου να ντύσει τους άνδρες που ζουν με γρήγορους ρυθμούς. Κάθε ύφασμα έχει επίσης ειδικά εξελιχθεί και κατασκευαστεί ώστε να αντέχει τις επιπτώσεις του νερού και του πλυσίματος. Το κοστούμι αφού πρώτα πλυθεί στο πλυντήριο θα πρέπει να σιδερωθεί ελαφρά για να εξασφαλίσετε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Προσθέτοντας ένα ακόμα επίπεδο ευελιξίας, το σακάκι και τα παντελόνια πωλούνται ξεχωριστά επιτρέποντας τη δημιουργία μιας σειράς διαφορετικών εμφανίσεων με τα ξεχωριστά κομμάτια.

Το Washable Suit δημιουργήθηκε για έναν απαιτητικό τρόπο ζωής όπως αυτός. Χωρίς την ανάγκη για στεγνό καθάρισμα, ο χρόνος που αφιερώνεται στη φροντίδα του μειώνεται στο ελάχιστο. Χάρη σε μια τροποποιημένη κατασκευή και το καινοτόμο ράψιμο μπορεί να πλένεται στο πλυντήριο, διατηρώντας ταυτόχρονα το στυλ της BOSS εμφάνισης. Αυτό το ευπροσάρμοστο σχέδιο, διαθέσιμο σε τρία διαφορετικά υφάσματα με βάση το μαλλί, αντανακλά την

Η ανδρική συλλογή BOSS διατίθεται στα καταστήματα BOSS: Κολωνάκι (Αμερικής 19, τηλ. 210-3389080), Κηφισιά (Κολοκοτρώνη 8, τηλ. 210-8017879), Γλυφάδα (Λαζαράκη 20, τηλ. 210-8986378), στο attica, Θεσσαλονίκη (Τσιμισκή 48-50, τηλ. 2311 819 184) και σε επιλεγμένα καταστήματα σε όλη την Ελλάδα. Κεντρική διάθεση: HUGO BOSS HELLAS LLC, τηλ.: 216 900 2300 41

Design

TRINITY COLLEGE LIBRARY

Courtesy of DCU Library

της Ελένης Χρίστικα

ιστορία της βιβλιοθήκης του Trinity College στο Δουβλίνο χρονολογείται από την ίδρυση του κολεγίου το 1592 και είναι η μεγαλύτερη στην Ιρλανδία. Σήμερα, διαθέτει πάνω από 6 εκατομμύρια έντυπες εκδόσεις, με εκτεταμένες συλλογές περιοδικών, χειρογράφων, χαρτών και μουσικής, που αντικατοπτρίζουν πάνω από 400 χρόνια ακα-

δημαϊκής εξέλιξης. Τα πιο διάσημα από τα χειρόγραφά του, το βιβλίο του Kells και το βιβλίο του Durrow, παρουσιάστηκαν από τον Henry Jones, επίσκοπο του Meath και πρώην αντιπρόεδρο του πανεπιστημίου, τη δεκαετία του 1660. Άλλες ειδικές συλλογές περιλαμβάνουν τη συλλογή Ussher, που αποκτήθηκε το 1661, και τη συλλογή Fagel του 1802.

About

Ο Alain Delon στο set της ταινίας «Le Professeur», τον Μάρτιο του 1972, στην Ιταλία.

BON ANNIVERSAIRE MoNsieuR

ALAIN DELON της Κέλλυς Σταυροπούλου

πάρχει μια σκηνή στην ταινία «Purple Noon» του René Clément στην οποία ο Tom Ripley συλλογίζεται την επικείμενη δολοφονία που πρόκειται να διαπράξει. Το κοντινό πλάνο στο πρόσωπό του γεμίζει από τα πιο γκρι μάτια που έχουμε δει ποτέ στη ζωή μας. Παγωμένα αλλά πανέμορφα, άδεια και ταυτόχρονα γοητευτικά. Είναι τα μάτια του 25χρονου Alain Delon, που κάνει το ντεμπούτο του ως ηθοποιός υποδυόμενος τον κεντρικό ρόλο στην κινηματογραφική προσαρμογή του μυθιστορήματος «Ο ταλαντούχος Κύριος Ρίπλεϊ». Δεν χρειάστηκε άλλη προσπάθεια για να γίνει ο Alain Delon τεράστιος σταρ. Του πήρε ένα φιλμ για να θεωρηθεί η αρσενική Brigitte Bardot και να καθιερωθεί αυτόματα ως ο πιο γοητευτικός άντρας στην ιστορία του σινεμά. Σαν να ήταν κενή η θέση και να περίμενε εκείνον για να καθίσει και να μη σηκωθεί ξανά για τις επόμενες δεκαετίες. Η μια κλασική με το καλημέρα ταινία διαδέχτηκε την άλλη. Μετά το «Purple Noon» ήρθε το «Rocco and his Brothers», το «Leopardin», το «Samourai» και βέβαια το «La Piscine». Συνολικά πρωταγωνίστησε σε 90 ταινίες. Καθεμία από αυτές σηματοδοτούσε ένα ακόμα βήμα του προς την κινηματογραφική αιωνιότητα.

Στη φωτογράφιση για την ταινία «Les Aventuries».

ωχελικός, αμέριμνος, απόμακρος, σοφιστικέ, σνομπ, πάντα με μια comme il faut αυθάδεια και βέβαια με αυτή την αδιανόητη ομορφιά έγινε παγκόσμιο είδωλο. Από τα ’60s μέχρι τα ’80s κυκλοφόρησε με όλες τις όμορφες γυναίκες της εποχής, από τη Mireille Dark μέχρι τη Romy Schneider. Επικράτησε στο γαλλικό box office τόσο ώστε να θεωρείται μέχρι σήμερα ως ο πιο ακριβοπληρωμένος Γάλλος ηθοποιός. Μέσα στα προηγούμενα χρόνια τού απονεμήθηκε το βραβείο César και το Legion of Honour, οι σημαντικότερες διακρίσεις στη Γαλλία, και μαζί με τον Charles de Gaule θεωρούνται οι πιο διάσημοι Γάλλοι στον κόσμο. Αν πρέπει να ευχαριστούμε κάποιον για τη γνωριμία μας μαζί του, γιατί όλοι τον ξέρουμε, αυτός είναι ο σκηνοθέτης Yves Allégret (1905-1987). Ήταν φίλοι όταν του ζήτησε να συμμετάσχει στην ταινία «Send a Woman when the Devil Fails». Ο Delon αμφιταλαντεύτηκε γιατί δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Δεν ήξερε πώς να προσποιηθεί ότι είναι ηθοποιός. Τότε ο Allégret του είπε: «Μίλα όπως μιλάς σ’ εμένα. Κοίταζε όπως κοιτάζεις εμένα. Άκου όπως ακούς εμένα. Μην υποδύεσαι, ζήσε». Και εγένετο ο Delon. Στην αρχή ήταν ο protégé των μεγάλων σκηνοθετών: του Visconti, του Antonioni, του Deray. Λίγο μετά έγινε το είδωλό τους. «Στά-

θηκα τρομακτικά τυχερός στη ζωή μου. Έχω υπάρξει ευτυχισμένος σε όλη της τη διάρκεια. Έκανα ταινίες με τους καλύτερους. Έκανα ό,τι ήθελα, με όποιον ήθελα, όταν το ήθελα. Μια ζωή σαν αυτή που έζησα δεν έρχεται δεύτερη φορά, οπότε δεν με νοιάζει καθόλου τώρα που φτάνω στο τέλος», ομολογεί σήμερα. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να εκφράσεις νοσταλγία για τα περασμένα. Ας πούμε ότι ο Alain Delon έχει μια δυναμική και σνομπ προσέγγιση όταν αναπολεί: «Πρέπει να υπήρξα πάρα, μα πάρα πολύ όμορφος! Οι γυναίκες είχαν εμμονή μαζί μου απ’ όταν ήμουν 18 και μέχρι τα 50 μου», λέει σήμερα και δεν ξεχνά να συμπληρώσει ότι και οι άντρες τον ποθούσαν εξίσου. Η αδυναμία του για τις γυναίκες, μέσα στις περιγραφές του, έχει σημείο ενσυνείδητης αφετηρίας. Αφηγείται χαμογελώντας τη μέρα που ένας φίλος του μεγαλύτερος σε ηλικία τον πήγε πρώτη φορά στο Saint-Germaindes-Prés για να τον συστήσει στις σοφιστικέ παρέες του. Ήταν περίπου 18 χρονών: «Περπατούσα μπροστά από το Café de Flore και όλοι με κοιτούσαν. Τότε οι γυναίκες έγιναν το βασικό κίνητρο της ζωής μου. Δεν άλλαξε ποτέ αυτό. Εκείνες ήταν που με ενέπνευσαν και που με έσπρωχναν να φαίνομαι πιο όμορφος και να είμαι πιο δυνατός. Ό,τι έκανα το έκανα για να βλέπω την αναγνώριση μέσα στα μάτια τους. Τους οφείλω τα πάντα».

ICONIC AMERICAN STYLE Ο Tommy Ηilfiger αποκαλύπτει τη συλλογή TommyXLewis, σε συνεργασία με τον Lewis Hamilton, για το φθινόπωρο του 2018.

ξερα ότι θα είναι ένας μέντορας που θα με εμπνεύσει και θα μου δώσει δημιουργική ελευθερία να εκφράσω τον εαυτό μου μέσα στο σχεδιαστήριο. Είμαι περήφανος με το αποτέλεσμα που δημιουργήσαμε μαζί και είμαι ενθουσιασμένος με το λανσάρισμα της TommyXLewis συλλογής στους fan μας αυτό το φθινόπωρο…» δήλωσε ο Lewis Hamilton, με αφορμή την παρουσίαση της νέας συλλογής ρούχων που σχεδίασε μαζί με τον Tommy Hilfiger. Η συλλογή TommyXLewis συνδυάζει τις γραμμές των sportswear συλλογών του brand, επανεξετάζοντας iconic κλασικά αμερικανικά στυλ για ένα «young gentleman» look. To προσωπικό twist του Lewis σε κάθε σχέδιο εμπνέεται από τα τατουάζ του, τη luxury street style γκαρνταρόμπα του και τον τυχερό αριθμό του, το 44.

0 Lewis αναφέρει χαρακτηριστικά: «Λατρεύω το iconic militarygreen parka με την αποσπώμενη, διπλής όψης εσωτερική επένδυση, γιατί αποτελεί ένα πραγματικά απαραίτητο κομμάτι στην ντουλάπα. Όταν είμαι στο σπίτι, ντύνομαι με άνετα ρούχα και το

λευκό tracksuit είναι ακριβώς αυτό. Η λέξη “LOYALTY” στο πίσω μέρος του top, η οποία είναι εμπνευσμένη από ένα τατουάζ μου, και το βελούδινο stripe taping στα χέρια και στα πόδια προσδίδουν ένα αναπάντεχο cool twist». Ο ίδιος ο Tommy Hilfiger, αναφερόμενος στο τι κάνει τον Lewis Hamilton ένα icon του αύριο, είπε: «Ο Lewis έχει τη δύναμη να αναπτύσσεται και να επιτυγχάνει σε όλες τις πτυχές της ζωής του, κάτι που πραγματικά αιχμαλωτίζει το ακροατήριό του. Η αγάπη του για τη μουσική και τη μόδα, καθώς και οι αξίες που τον καθοδηγούν κάθε μέρα, εμπνέουν τις νεότερες γενιές να ακολουθούν τα όνειρά τους». Η συλλογή αποτελείται από κλασικά κομμάτια με έντονα χρώματα, αθλητικές επιρροές, πολύπλευρα σχήματα και απευθύνονται στον μοντέρνο και με αυτοπεποίθηση Tommy άντρα. Περιλαμβάνει ρουχισμό, παπούτσια, αξεσουάρ, εσώρουχα και κάλτσες. Τη συλλογή TommyXLewis FW 18 μπορείτε να τη βρείτε σε επιλεγμένα καταστήματα Tommy Hilfiger και σε σημεία πώλησης (tommy.com) 47

Ο Alain Delon στη Βενετία.

ήμερα δεν βλέπει πια ταινίες. Οι σύγχρονες δεν του αρέσουν και οι κλασικές τον στενοχωρούν γιατί οι περισσότεροι συνάδελφοί του έχουν φύγει. Μπαίνει στη διαδικασία να σκέφτεται ποιοι έφυγαν και ποιοι είναι ακόμη εδώ, και ο απολογισμός τον στενοχωρεί. «Μου είναι αδύνατον να δω το La Piscine.

Τρεις άνθρωποι που αγαπούσα έχουν φύγει ανεπιστρεπτί και αυτή η ταινία μού το θυμίζει επώδυνα. Ξέρω το σενάριο απέξω. Μπορώ να λέω τα λόγια μέχρι τη σκηνή που θα ακούσω τη Romy να μου λέει και πάλι “I love you”. Η Romy, η αγάπη της ζωής μου, έχει πεθάνει εδώ και 35 χρόνια. Δεν μπορώ να το πιστέψω», εξομολογείται ο Delon.

Jean-Pierre BONNOTTE / Gamma-Rapho, Paris Match / Getty Images / Ideal Image

Rendez-vous του Alain Delon και της Nathalie.

πορεί να μην επισημοποίησε ποτέ την πενταετή σχέση του με τη Γερμανίδα καλλονή και να έκανε παιδιά με δύο άλλες γυναίκες, αλλά οι περισσότεροι από εμάς έχουμε κρατήσει ανεξίτηλη στη μνήμη μας την εικόνα των δύο εραστών, που τότε τους αποκαλούσαν «les fiancés de l’ Europe». Μάλιστα ο Visconti έλεγε ότι ο Alain Delon και η Romy Schneider έμοιαζαν γιατί και οι δύο είχαν ανάμεσα στα φρύδια τους ένα V. Περιέγραφε χαρακτηριστικά ότι σχηματιζόταν όταν θύμωναν, όταν φοβούνταν ή όταν αγχώνονταν. Το ονόμαζε μάλιστα το V του

Rembrandt γιατί ο ζωγράφος συνήθιζε να σχεδιάζει το ίδιο V στο μέτωπο των προσώπων στα πορτρέτα του. Σε λίγες ημέρες ο Alain Delon γίνεται 83 ετών και η αλήθεια είναι ότι πια δεν θυμίζει και πολύ τον Delon που έχουμε στο μυαλό μας. Ο χρόνος είναι αδέκαστος. Όμως, και αυτός ο ίδιος δεν του έχει πάρει τη γοητεία. Δεν του έχει πάρει ούτε το V που έλεγε ο Visconti. Σχηματίζεται ανάμεσα στα φρύδια του όταν μιλάει με νοσταλγία για την ένδοξη ζωή που έζησε. Για τη χρυσή εποχή του γαλλικού σινεμά που ξεκινάει και σταματάει σε δύο λέξεις: Alain Delon.

About

O Alain Delon με τη βρετανίδα ηθοποιό Marianne Faithfull στο σετ της ταινίας «The Girl on a Motocycle» (La Motocyclette), σε σκηνοθεσία Jack Cardiff, το 1968, στη Γαλλία. 53

Getty Images / Ideal Image

Style

Man(de)code Mancode Gang Of Style

DRESSING ROOM

ν έχετε ειδικό χώρο ένδυσης, «dressing room», τότε τα ενδύματά σας είναι ήδη σε εμφανή διάταξη και σε «καλόγερους». Εάν δεν έχετε, ανοίξτε διάπλατα τις πόρτες στις ντουλάπες. Έχοντας τα ρούχα σας σε «κοινή θέα», θα διευκολυνθείτε να διαλέξετε αυτό που θα φορέσετε. Επίσης, θα σας πάρετε ιδέες για να κάνετε χρωματικούς συνδυασμούς ή να «μπλέξετε» διαφορετικά υφάσματα, π.χ. καλοκαιρινά με ανοιξιάτικα, δημιουργώντας έτσι την προσωπική σας sprezzatura. Όταν ο καιρός είναι άστατος, τακτοποιήστε την γκαρνταρόμπα σας, έτσι ώστε να έχετε εύκολη πρόσβαση σε κάποιο ρούχο «εκτός εποχής», αν χρειαστεί. Υποκάμισα: Κρεμάστε τα σε ξύλινες κρεμάστρες κουμπώνοντας το πρώτο κουμπί. Έτσι το υποκάμισο δεν θα «γέρνει» αριστερά ή δεξιά, προκαλώντας «ζάρες» στην επαφή του με τα άλλα. Ξεκινώντας με τα λευκά, τοποθετήστε τα υποκάμισά σας σε «σειρά», ακολουθώντας μια «χρωματική παλέτα» που θα καταλήξει στα πιο σκούρα, με τελευταία τα μαύρα. Σακάκια: Ακολουθήστε την ίδια τακτική, ξεκινώντας όμως από το επίσημο μαύρο σακάκι και καταλήγοντας στα σπορ εαρινά σακάκια. Παντελόνια: Κρεμάστε τα στις ειδικές κρεμάστρες, που «πιάνουν» το παντελόνι από το «ζωνάρι», ώστε να κρέμεται οριζόντιο κατά μήκος και όχι διπλωμένο στη μέση, δημιουργώντας έτσι μια οριζόντια «τσάκιση» στο ύψος του γονάτου. Πουλόβερ, T-Shirts: Διπλώστε τα όπως θα τα ετοιμάζατε για κάποιο ταξίδι και τοποθετήστε τα σε ράφια το ένα πάνω στο άλλο.

Υποδήματα: Τοποθετήστε τα υποδήματά σας σε «καλαπόδια» μετά από κάθε χρήση. Αποφύγετε να φοράτε το ίδιο ζευγάρι δύο ημέρες στη σειρά. Εναλλάσσοντας ζευγάρια, τα υποδήματά σας προλαβαίνουν να «ξεκουραστούν» και να «αναπνεύσουν». Ακολουθώντας αυτή την τακτική, τα υποδήματά σας δεν θα μυρίζουν και θα διατηρηθούν σε καλή κατάσταση. Αν στην οικία σας υπάρχει διάδρομος από το σαλόνι προς την κρεβατοκάμαρα, παρατάξτε τα υποδήματά σας κατά μήκος του διαδρόμου στη μία πλευρά του τοίχου. Ένα προσωπικό statement. Γραβάτες: Εκτός από την κλασική κρεμάστρα για τις γραβάτες σας, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κι έναν παλιό υγραντήρα πούρων, τοποθετώντας μέσα του τυλιγμένες αρκετές από αυτές. Μια ιδιαίτερη επιλογή. Αξεσουάρ: Τα διάφορα «επικουρικά» αξεσουάρ, που όμως θα συμπληρώσουν και θα τελειοποιήσουν την εμφάνισή σας, όπως ποσέτ, φουλάρια, γυαλιά ηλίου, καπέλα, μπαστούνι, κασκόλ, μανικετόκουμπα, καλό είναι να βρίσκονται κάπου όλα μαζί, ώστε να μπορείτε να διαλέξετε το ιδανικό για την εμφάνισή σας. Τέλος, έχετε έναν ολόσωμο καθρέπτη στο χολ, κοντά στην έξοδο του σπιτιού, και κάνετε έναν τελικό έλεγχο στην εικόνα σας πριν από την αναχώρηση. Πριν ανοίξετε την πόρτα, ρίξτε μια δεύτερη ματιά στον καθρέφτη και ό,τι σας φαίνεται «υπερβολικό» στο νανοσεκόντ που πέρασε, θα σας ενοχλεί όλη την ημέρα. Αφαιρέστε το. Τώρα είστε έτοιμος. Ο κόσμος σάς ανήκει.

Vittorio Zunino Celotto / Getty Images / Ideal Image

Cover

KAIA GERBER A STAR BORN BY A STAR της Κέλλυς Σταυροπούλου

αστανά μαλλιά, ανέγγιχτα από παρεμβάσεις, αψεγάδιαστο λευκό δέρμα, εκφραστικά μαύρα μάτια, ζωηρό χαμόγελο, ιδανικές αναλογίες: η εμφάνιση της Kaia Gerber της δίνει όλα τα εφόδια ώστε να μπορεί να ισορροπεί με χάρη πάνω στη διαχωριστική γραμμή μεταξύ top model και του κοριτσιού της διπλανής πόρτας. Είναι, βέβαια, μια χάρη που της προσφέρθηκε απλόχερα από το DNA της, αφού τυχαίνει να είναι η κόρη του άλλοτε super model Cindy Crawford. Η μητέρα της κατάφερε να την κρατήσει όλα αυτά τα χρόνια μακριά από φωτογράφους και περιττή δημοσιότητα, έτσι ώστε να κάνει σήμερα, στα 17 της, ένα εντυπωσιακό breakthrough. Για την ακρίβεια, την πιο ηχηρή της εμφάνιση ως μοντέλο την έκανε έναν χρόνο πριν, πρωταγωνιστώντας στην καμπάνια του αρώματος Marc Jacobs Daisy. Παράλληλα, την είδαμε να περπατάει στα catwalk των Prada, Fendi, Saint Laurent, Miu Miu και Moschino και να υπογράφει συμβόλαια, εκτός από τον Marc Jacobs, και με τη Miu Miu και τον Alexander Wang. Για την ακρίβεια, η 17χρονη Gerber θεωρείται, όπως ακριβώς λίγα χρόνια πριν, η Cara Delevingne, ως το πιο hot νεαρό μοντέλο της διεθνούς μόδας. Όμως, αντίθετα με την αυθάδη και προκλητική Delevingne, η Gerber φαίνεται ότι αξιοποιεί ιδιαίτερα το προφίλ του προσηνούς, γήινου κοριτσιού με τους καλούς τρόπους, που το ενδιαφέρει περισσότερο η επίδοσή του στο σχολείο, παρά το πάχος του eyeliner στα μάτια. 57

τα 14 της, στη φωτογράφιση για το πρώτο της εξώφυλλο, για το περιοδικό LOVE, γνώρισε την Kendall Jenner και από τότε φαίνεται να είναι κολλητές φίλες. Μια φιλία που αποδείχτηκε χρυσή για τη φήμη της, ίσως περισσότερο και από το γεγονός ότι το μεσαίο της όνομα είναι Crawford. Το 22χρονο μοντέλο βρίσκεται στη δεκάδα με τους πιο «ισχυρούς» του Instagram (ο Ronaldo και η Beyoncé είναι επίσης στην ίδια λίστα), έχοντας 96,8 εκατ. followers. Στην ίδια παρέα των νεαρών λαμπερών μοντέλων βρίσκεται και η ανάλογης δυναμικής Gigi Hadid. Οι τρεις τους σε συνδυασμό ασκούν μια επιρροή, της οποίας το μέγεθος δεν αρκεί για να το αποδώσει η καθιερωμένη λέξη «influencer». Ίσως ο όρος pop star να είναι πιο κατάλληλος για την περίπτωση και να

εξηγεί εν μέρει πώς ένα κοινό τους post με ασορτί T-shirts σηματοδοτεί αυτόματα ένα νέο trend για εκατομμύρια κόσμου. Ωστόσο, η Kaia Gerber δείχνει να έχει συνείδηση της επιρροής που έχει αποκτήσει πριν καν ενηλικιωθεί: «Αποτελεί μεγάλη πρόκληση για μένα το να θεωρούμαι role model από νεαρά κορίτσια. Θα ήθελα να είμαι κάποια που η μητέρα τους θα χαιρόταν να έχουν ως πρότυπο. Είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να περάσεις ένα καλό μήνυμα μέσα από την επιρροή των social media», έχει πει. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι η παγκόσμια μόδα έχει ανοίξει διάπλατα την αγκαλιά της στη μικρή Kaia, όχι μόνο χάρη στην ομορφιά και το στυλ της. Το συγκριτικό της πλεονέκτημα είναι ότι κάνει το προφίλ του καλού κοριτσιού να μοιάζει σαν το πιο cool πράγμα στον κόσμο...

Paris Match / Getty Images / Ideal Image

Opinion

YES oR NO του Χρήστου Ζαμπούνη

• H υπεράσπισις της εθνικής ταυτότητος

• Η μεταμοντέρνα επιβολή της ετερότητος

• Οι ξένοι διαιτηταί ποδοσφαίρου

• Τα εγχώρια λάθη στα σφυρίγματα

• Το ακριβό, που ενίοτε είναι φθηνότερο από το φθηνό

• Το φθηνό, που ενίοτε είναι ακριβότερο από το ακριβό

• Η εκλογή του δικαστού Μπρετ Κάβανο στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ

• Η σεξουαλική παρενόχλησις προ τριακονταπενταετίας

• Η παρουσία της απουσίας

• Η απουσία της παρουσίας

• Οι πλεκτές γραβάτες

• Οι γραβάτες με εμβλήματα

• Η πριγκίπισσα Hayfa bint Abdullah al Saud της Σαουδικής Αραβίας, πρώτο εξώφυλλο της «VOGUE Arabia»

• Η εξαφάνισις του Σαουδάραβα δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι στο προξενείο της χώρας του στην Κωνσταντινούπολη

• Τα λιθόστρωτα στον Λόφο του Φιλοπάππου και στην Ακρόπολη

• Η εγκαταλελειμμένη παιδική χαρά του Πικιώνη στη Φιλοθέη

• Η κριτική που πετάει σπόρους που θα καρπίσουν

• Η στείρα κριτική

• Το εφεδρικό σχέδιο

• Το Plan B

• Η διακυβέρνησις μέσω της κοινωνίας

• Η διακυβέρνησις μέσω της επικοινωνίας

ROLEX CELLINI – THE CLASSIC CHOICE Η διαχρονική κομψότητα των παραδοσιακών ρολογιών σε απολύτως σύγχρονη εκτέλεση, συνδυασμένη με υψηλή τεχνογνωσία και πάθος για τελειότητα. Αυτό είναι το άλλο –το κλασικό– πρόσωπο της διασημότερης ελβετικής ωρολογοποιίας στον κόσμο. της Φανής Ζαφράκα-Θεμελίδη

Rolex Cellini Time: μια διαχρονική πρόταση με τρεις βασικούς δείκτες: της ώρας, των λεπτών και των δευτερολέπτων.

ανταστείτε ένα elegant ρολόι που θα φορούσε ένας γοητευτικός αστέρας του κινηματογράφου, ένας παγκοσμίου φήμης τραγουδιστής της όπερας ή ένας πολιτικός πρώτης γραμμής κάπου στις αρχές του 20ού αιώνα, την εποχή που έκαναν την παρθενική τους εμφάνιση τα πρώτα ρολόγια χειρός στην ιστορία. Ή ένα βραδινό μοντέλο που θα φορούσε ένας bon vivant πηγαίνοντας στο θέατρο ή σε κάποιο επίσημο δείπνο στη Γαλλική Ριβιέρα ή στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του ’60. Και τώρα ελάτε στο σήμερα, και φανταστείτε ένα τέτοιο ρολόι στον δικό σας καρπό: κομψό, κλασικό, αλλά απολύτως σύγχρονο σε σχεδίαση, σε τεχνολογία και σε μηχανικές επιδόσεις. Αυτό είναι ένα Cellini και φέρει την υπογραφή μιας κορυφαίας εταιρείας στον κόσμο της ωρολογοποιίας. H Rolex δανείστηκε το όνομα της κλασικής της συλλογής από τον Benvenuto Cellini, έναν από τους πιο φημισμένους χρυσοχόους και γλύπτες της Ιταλικής Αναγέννησης και αγαπημένο καλλιτέχνη για τους ποντίφικες του Βατικανού. Οι γραμμές των Cellini είναι καθαρές και εκλεπτυσμένες, τα υλικά κατασκευής ευγενή και το φινίρισμα

πολυτελές. Κάθε λεπτομέρειά τους σέβεται απόλυτα την παραδοσιακή τέχνη της ωρολογοποιίας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα ρολόγια αυτά είναι αγκιστρωμένα σχεδιαστικά στο παρελθόν. Τα Cellini είναι ένας ύμνος στον κλασικισμό, αλλά βρίσκονται σε τέλεια αρμονία με τη σημερινή εποχή. Είναι σαν τα διασημότερα δείγματα σύγχρονης αρχιτεκτονικής, στα οποία οι μεγαλειώδεις διαστάσεις και οι καθαρές γραμμές συνδυάζονται με μια άκρως μοντέρνα αντίληψη του χώρου και του φωτός. H συλλογή Αισθητικά η συλλογή Cellini έχει σαφείς αναφορές στα κλασικά ρολόγια της παλιάς, «καλής», παραδοσιακής ωρολογοποιίας καθώς και στα πρώτα ρολόγια τσέπης και χειρός της Rolex. Με στρογγυλές κάσες σε διάμετρο 39 χιλιοστά, είναι φτιαγμένα αποκλειστικά από χρυσό 18Κ, σμιλεμένα στο χυτήριο της Rolex. Έχουν λεπτούς βραχίονες, γυαλιστερό φινίρισμα και διπλή στεφάνη – η μία λεία και καμπυλωτή και η δεύτερη ανάγλυφη με ένα ντελικάτο ραβδωτό μοτίβο. Ιδιαίτερο σχήμα έχει και η βιδωτή κορόνα,

Για τους απανταχού ταξιδευτές, το Rolex Cellini Dual Time έχει κάσα 39 mm από χρυσό Everose 18K και καντράν σε θερμό καφέ-σοκολατί χρώμα.

ενώ και τα καντράν είναι έξοχα δείγματα υψηλής τεχνογνωσίας και παράδοσης: στολισμένα με χρυσές απλικέ ενδείξεις της ώρας, είναι είτε από στιλπνή λάκα είτε έχουν πλάκα διακοσμημένη με ένα κλασικό guilloché μοτίβο που γαλλιστί ονομάζεται «rayon flammé de la gloire» (σε ελεύθερη μετάφραση «ακτίνα φωτισμένη από τη δόξα»!). Και επειδή η κομψότητα δεν σταματά στην κάσα και στο καντράν, όλα τα Cellini φορούν φίνα λουράκια από δέρμα αλιγάτορα σε χρώματα που βρίσκονται σε απόλυτη αρμονία με τα μέταλλα και τις αποχρώσεις των ρολογιών. Υπάρχουν τέσσερα μοντέλα Cellini, κομμένα και ραμμένα στα μέτρα των εραστών του κλασικού design: Cellini Time (για τους purists, μόνο με τρεις δείκτες: ώρας, λεπτών και δευτερολέπτων), Cellini Date (με τους τρεις βασικούς δείκτες και ημερομηνία σε ξεχωριστό υποκαντράν στο 3), Cellini Dual Time (με δεύτερη ώρα σε ξεχωριστό βοηθητικό καντράν, στο 6, συνδυασμένη με ένδειξη ημέρας/νύχτας) και Cellini Moonphase (με μια ωραιότατη ένδειξη φάσεων της Σελήνης). Κάθε μοντέλο της συλλογής

Cellini είναι εφοδιασμένο με ένας υψηλής ακριβείας αυτόματο μηχανικό μηχανισμό, ο οποίος κατασκευάζεται εξ ολοκλήρου inhouse από τη Rolex. O μηχανισμός αυτός φέρει την πιστοποίηση κύρους Superlative Chronometer, η οποία αναθεωρήθηκε το 2015 και εγγυάται εξαιρετικές επιδόσεις στους τομείς της ακρίβειας (−2/+2 δευτερόλεπτα την ημέρα), της αυτονομίας (48 ώρες) και της στεγανότητας. Για να εξασφαλίσει τη συγκεκριμένη πιστοποίηση, κάθε μηχανισμός υφίσταται μια σειρά ελέγχων προκειμένου να διαπιστωθεί εάν πληροί τα αυστηρότατα κριτήρια της Rolex, τα οποία ξεπερνούν τις νόρμες και τα δεδομένα του κόσμου της ωρολογοποιίας. Οι έλεγχοι αυτοί πραγματοποιούνται στα εργαστήρια της ελβετικής εταιρείας και αφορούν πλήρως συναρμολογημένα ρολόγια. Η πιστοποίηση Superlative Chronometer έχει ως σύμβολο την πράσινη σφραγίδα που υπάρχει σε κάθε ρολόι της Rolex και συνοδεύεται από διεθνή εγγύηση πέντε ετών. www.rolex.com Rolex Hellas 63

Design TADAO ANDO

Courtesy Of Tadao Ando

της Μαριανίνας Πάτσα

δουλειά μου μοιάζει σαν κάτι που θα μπορούσε να κάνει οποιοσδήποτε. Όμως, κανείς δεν μπορεί. Αυτή είναι η δική μου αρχιτεκτονική». Tadao Ando. Χαρακτηριστικό στυλ, με έντονες αντιθέσεις φωτός και σκοταδιού. Συμπαγές τσιμέντο, έντονη γεωμετρία των σχημάτων και μια διαρκής τάση το κτίριο να ενσωματώνεται στο περιβάλλον και να χρησιμοποιεί τα φυσικά στοιχεία, χωρίς να χάνει την ταυτότητά του. Ο Tadao Ando της Οσάκα είναι μια παγκόσμια αρχιτεκτονική δύναμη, χάρη στην ιδιότητά του να καθορίζει τους χώρους επιτρέποντας στις συνεχώς μεταβαλλόμενες μορφές του φωτός και του ανέμου να κυκλοφορούν μέσα τους ελεύθερα – είτε είναι σπίτι ή συγκρότημα διαμερισμάτων είτε εμπορικό κέντρο, ακόμα και θρησκευτικός χώρος λατρείας.

Η αρχιτεκτονική του Ando έχει ισχυρές επιρροές από την ιαπωνική θρησκεία και τον τρόπο ζωής της χώρας του. Δημιουργεί το φαινόμενο haiku, δίνοντας έμφαση στην αφαίρεση και στον κενό χώρο, αναπαριστώντας έτσι την ομορφιά της απλότητας. Η απίθανη άνοδός του από την αφάνεια στην κορυφή της επιτυχίας είναι εξίσου ενδιαφέρουσα με τα έργα του. Ο Ando γεννιέται το 1941 στην Οσάκα. Μεγαλώνει δύσκολα, περνώντας τον περισσότερο χρόνο του στα χωράφια και στους δρόμους. Εργάζεται από τα δέκα του και μαθητεύει στο πλάι ενός ξυλουργού, κατασκευάζοντας μια σειρά από μοντέλα αεροπλάνων, πλοίων και καλουπιών. Κάνει διάφορες 64

δουλειές για να επιβιώσει: από οδηγός φορτηγού μέχρι μποξέρ. Και περίπου στα 18 του στρέφεται στην αρχιτεκτονική, όταν ανακαλύπτει ένα βιβλίο με έργα του Le Corbusier. Τον μελετά με μανία. Μα το σχολείο δεν τον εξιτάρει. Προτιμά να δουλεύει δίπλα σε σχεδιαστές και πολεοδόμους, να μαθαίνει στην πράξη. «Δεν ήμουν ποτέ καλός μαθητής. Προτιμούσα πάντα να μαθαίνω έξω από την τάξη. Όταν ήμουν περίπου 18 ετών, άρχισα να επισκέπτομαι ναούς, ιερά και μαγαζιά που σέρβιραν τσάι στο Κιότο και στη Νάρα, περιοχές όπου υπάρχει πλήθος παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Ουσιαστικά σπούδασα αρχιτεκτονική επισκεπτόμενος τα ίδια τα κτίρια και διαβάζοντας βιβλία σχετικά με αυτά». Τη δεκαετία του ’60 ταξιδεύει πολύ σε Αμερική, Ευρώπη, Αφρική, για να δει και να αναλύσει μεγάλα κτίρια του δυτικού πολιτισμού, σκιτσάροντας σημειώσεις σε ένα μπλοκ. Αρχίζει να διαμορφώνει τη χαρακτηριστική του ταυτότητα. Και το 1969 ανοίγει το δικό του αρχιτεκτονικό γραφείο στην Οσάκα. «Σε όλα τα έργα μου, το φως είναι ένας σημαντικός παράγοντας», λέει ο Ando. «Δημιουργώ κλειστούς χώρους με πυκνούς τοίχους. Ο πρωταρχικός σκοπός είναι να δημιουργηθεί μια θέση για το άτομο, μια ζώνη για τον εαυτό του μέσα στην κοινωνία. Όταν οι εξωτερικοί παράγοντες ενός περιβάλλοντος της πόλης απαιτούν το τείχος να είναι χωρίς ανοίγματα, το εσωτερικό πρέπει να είναι ιδιαίτερα πλήρες και ικανοποιητικό».

«Τέτοια πράγματα –όπως το φως και ο άνεμος– έχουν νόημα μόνο όταν εισάγονται μέσα σε ένα σπίτι σε μια μορφή αποκομμένη από τον έξω κόσμο. Δημιουργώ αρχιτεκτονική τάξη με βάση τη γεωμετρία. Προσπαθώ να χρησιμοποιήσω τις δυνάμεις της περιοχής στην οποία χτίζω, για να αποκαταστήσω την ενότητα μεταξύ σπιτιού και φύ-

σης που χάθηκε κατά τη διαδικασία του εκσυγχρονισμού». Χαρακτηριστικό παράδειγμα πως τα ράσα δεν κάνουν τον παπά είναι το ότι ο Ando, αν και δεν διαθέτει πτυχίο, έχει κερδίσει πολλά σημαντικά βραβεία. Και η ουσία του αποτυπώνεται στα διεθνή Μέσα, σε μια πρόταση: «Αν κάποιος έκανε το τσιμέντο σέξι, τότε αυτός είναι ο Ando».

Style

STYLE CONSTRUCTION Φωτογράφος: Vassilis Pitoulis Μοντέλo: Alice Kislyakowa Φόρεμα: Vassia Kostara

Design ELASTIC ARCHITECTS

Courtesy Of Elastic Architects

της Κέλλυς Σταυροπούλου

ο 1996 η Ρία Βογιατζή και ο Αλέξανδρος Ξένος ένωσαν τη λέξη «Elastic» με τη λέξη «Architects» και δημιούργησαν όχι απλώς ένα νέο αρχιτεκτονικό γραφείο, αλλά ένα νέο αρχιτεκτονικό concept, το οποίο έμελλε να μακροημερεύσει, να εξελιχθεί και να γίνει αφετηρία για διεθνή projects. Με μια γλυπτική προσέγγιση, η ομάδα Elastic ως επί το πλείστον επιχειρεί μια αποδόμηση και επανεξέταση των αρχικών μορφών, εμπνέεται κατά βάση από τη μορφολογία του εκάστοτε χώρου, πειραματίζεται με τα όρια και πιστεύει εμφανώς στην ευελιξία της καινοτομίας. «Ερευνούμε τη σύνθεση ενός έργου ως προς τη γλυπτική του μορφολογία. Αντί να σχεδιάζουμε όμως γλυπτά-αντικείμενα που κοσμούν έναν χώρο, σχεδιάζουμε κτίρια με γλυπτική διάθεση, στα οποία ζουν άνθρωποι και διαδραματίζονται καθημερινές ιστορίες. Αρχιτεκτονικά, πάντα τα κτίρια ανήκουν στην πόλη και άρα η όψη τους οφείλει να συνδέεται με το περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται», έχει εξηγήσει η Ρία Βογιατζή.

ρια αθλητικών εγκαταστάσεων, είναι αδύνατον να μη σταθείς στα brands Aman Resorts και Coco-Mat. Το Aman Hotel Venice, το οποίο ολοκλήρωσαν το 2013, ήταν ουσιαστικά η πρώτη τους μεγάλη διεθνής επιτυχία, που σηματοδότησε αφενός τη δυναμική τους είσοδο στον ξενοδοχειακό κλάδο και αφετέρου την έναρξη της συνεργασίας των Elastic Architects με τα Aman Resorts. Το κτίριο που φιλοξενεί το Aman Venice, το οποίο έχουμε ακούσει λίγο πολύ όλοι, καθώς το 2014, λίγο μετά το άνοιγμά του, φιλοξενώντας τον γάμο του George Clooney και της Amal Alamoudin πολυφωτογραφήθηκε και πολυσυζητήθηκε, προϋπήρχε ως Palazzo Papadopoli από τον 16ο αιώνα. Χτισμένο πάνω στο Μεγάλο Κανάλι της Βενετίας, είναι το τελευταίο palazzo στο οποίο δόθηκε η άδεια να μετατραπεί σε ξενοδοχείο. Οι Elastic Architects έβαλαν στοίχημα να πετύχουν την πολυπόθητη συνύπαρξη του παλιού με το καινούργιο, και φαίνεται ότι το κέρδισαν. Το αρχοντικό παλάτι, που μετράει πέντε αιώνες ύπαρξης, δέχτηκε μια διακοσμητική παρέμβαση επίκαιρη και μοντέρνα.

Η ομάδα τους πλέον αποτελείται από μια πλειάδα νέων αρχιτεκτόνων και διεθνών συνεργατών και επιχειρεί ανά περίσταση να αναγνωρίζει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε project και να μπαίνει σε μια δημιουργική αλληλεπίδραση και συνεργασία. Κοιτάζοντας το portfolio τους, πέρα από τις δεκάδες κατοικίες, ξενοδοχεία και κτί-

Το αποτέλεσμα, που ανέδειξε το ελληνικό αρχιτεκτονικό γραφείο σε διεθνή παίκτη, ήταν μια συνομιλία αίγλης και μοντερνισμού, παρελθόντος και παρόντος. Για να επιστρέψουμε όμως στα δικά μας εδάφη, και μιλώντας για ξενοδοχεία, οι Elastic Architects υπογράφουν ανάεσα σε άλλα ένα κτίριο του οποίου τουλάχιστον την πρόσοψη μάλλον

όλοι έχουμε δει. Στην οδό Πατριάρχου Ιωακείμ, στο Κολωνάκι, δεσπόζει το οικοδόμημα με τα κοίλα μπαλκόνια και τις ξύλινες κάθετες ράβδους στους επάνω ορόφους, που φιλοξενεί το Coco-mat Hotel Athens. Πρόκειται για ένα κτίριο του Μεσοπολέμου, που ξεχώριζε πάντα για τη συμμετρία που επιδεικνύει ανάμεσα σε καμπύλες και κάθετες επιφάνειες. Οι Elastic Architects διατηρούν και εδώ την αρχική ταυτότητα του κτιρίου, αλλά χρησιμοποιώντας ένα νέο αρχιτεκτονικό «λεξιλόγιο», προκειμένου να αποδώσουν τη σημερινή μορφή του. Στη συνάρτηση μπαίνει και

η φιλοσοφία της Coco-Mat, που βασίζεται στη χρήση φυσικών υλικών, στην απλότητα και στην περιβαλλοντική αρμονία. Το συγκεκριμένο ξενοδοχείο το 2016 βραβεύτηκε από το Υπουργείο Τουρισμού ως το καλύτερο ξενοδοχείο της χρονιάς. Είναι κάπως κλισέ και μικρόνοο να επισημαίνουμε ότι ο τάδε ή ο δείνα Έλληνας κατάφερε να φανεί στο εξωτερικό. Καθιστά αυτομάτως το εγχώριο πεδίο δράσης ανεπαρκές. Ωστόσο δύο νέοι, ταλαντούχοι αρχιτέκτονες με αφετηρία τους την Αθήνα δίνουν το στίγμα της αισθητικής τους ανά την Ευρώπη και ετοιμάζονται να κάνουν το άνοιγμά τους και στη Νέα Υόρκη. Και αυτό είναι κάτι. 69

Η ΏΡΑ ΕΝΌΣ ΤΖΈΝΤΛΕΜΑΝ To θρυλικό Seamaster Diver 300M επιστρέφει δριμύτερο φέτος και επιδίδεται σε νέες υποβρύχιες περιπέτειες, στον καρπό του πρεσβευτή της OMEGA, Daniel Craig. της Φανής Ζαφράκα-Θεμελίδη

Ο πρωταγωνιστής της νέας καμπάνιας της OMEGA, Daniel Craig, φοράει το καινούργιο Seamaster Diver 300M από ατσάλι, με γκρι καντράν και μπλε κεραμική στεφάνη.

ο OMEGA Seamaster έχει συνδεθεί όσο κανένα άλλο ρολόι με τον πράκτορα 007. Για πρώτη φορά στον καρπό του James Bond είδαμε ένα Seamaster Diver 300M το 1995, στην ταινία «Golden Eye», όταν τον πρωταγωνιστικό ρόλο είχε ο Πιρς Μπρόσναν. Και μετά ήρθε ο Daniel Craig, ο οποίος έγινε ένας από τους πιο επιτυχημένους Bond όλων των εποχών και το OMEGA Seamaster παρέμεινε αναπόσπαστο κομμάτι του χαρακτήρα του. Μπορεί ο Craig να φόρεσε για πρώτη φορά OMEGA στο «Casino Royale» το 2006, ήταν όμως ενθουσιώδης θαυμαστής των ρολογιών της μάρκας πολύ πριν αναλάβει τον εμβληματικό ρόλο του 007. Και σε αντίθεση με τον Bond, που είναι στωικός, σκληρός, ακόμα και αδίστακτος αν χρειαστεί, ο Craig είναι ένας προσγειωμένος, ευγενής άνδρας με προσιτό στυλ και κοινωνικές ευαισθησίες. Ο

διάσημος Βρετανός ηθοποιός είναι εδώ και χρόνια φίλος και πρεσβευτής της OMEGA και συμμετέχει σε διάφορες δράσεις της ελβετικής μάρκας, όπως η στήριξη του φιλανθρωπικού οργανισμού Orbis International και του Ιπτάμενου Οφθαλμολογικού Νοσοκομείου του. Δεν αποτελεί λοιπόν έκπληξη το ότι ο Daniel Craig είναι το κεντρικό πρόσωπο της διαφημιστικής καμπάνιας για τη νέα συλλογή Seamaster Diver 300M. Ως γνήσιος gentleman, κομψότατος, με μαύρο σμόκιν, αλλά και βρεγμένος μέχρι το κόκαλο, ο Daniel Craig φωτογραφήθηκε μέσα σε μια πισίνα. Η καμπάνια αντικατοπτρίζει την πολυσχιδή προσωπικότητα των νέων μοντέλων Seamaster Diver 300M, τα οποία μπορούν να ανταποκριθούν σε κάθε δραστηριότητα του κατόχου τους, από περιστάσεις που απαιτούν επίσημο ένδυμα μέχρι εξερευνήσεις στα βάθη του ωκεανού.

Το Seamaster Diver 300Μ, που αποτελεί ένα αυθεντικό εργαλείο για καταδύσεις σε μεγάλα βάθη, παραμένει εξίσου κομψό και με κοστούμι.

Η συλλογή Φέτος η OMEGA γιορτάζει την 25η επέτειο από τη γέννηση του Seamaster Diver 300M και παρουσιάζει την ανανεωμένη συλλογή των καταδυτικών ρολογιών. Πρόκειται για 14 μοντέλα με διάμετρο κάσας 42 mm, φτιαγμένα από ανοξείδωτο ατσάλι ή από ατσάλι σε συνδυασμό με Sedna™ ή κίτρινο χρυσό 18Κ. Σε σύγκριση με τα προηγούμενα μοντέλα Seamaster Diver 300M, κάθε λεπτομέρεια της νέας συλλογής έχει επανασχεδιαστεί πλήρως. Για παράδειγμα, η καταδυτική στεφάνη είναι πλέον κατασκευασμένη από κεραμικό υλικό, διαθέτοντας καταδυτική κλίμακα από Ceragold™ ή από λευκό σμάλτο (για μεγαλύτερη ένταση και ανθεκτικότητα του λευκού χρώματος). Τα καντράν των ρολογιών είναι και αυτά κατασκευασμένα από γυαλιστερό κεραμικό υλικό σε μαύρο, μπλε ή σε γκρι χρώμα και επίστρωση PVD. Επιπλέον η OMEGA επαναφέρει ένα δημοφιλές χαρακτηριστικό του πρωτότυπου Seamaster, το εμβληματικό κυματιστό μοτίβο, το οποίο τώρα γίνεται μέσω χάραξης με λέιζερ. Όλες οι ενδείξεις είναι ανάγλυφες και εμπεριέχουν φωσφορίζον υλικό Super-LumiNova και το παράθυρο ημερομηνίας έχει μεταφερθεί στη θέση ώρας 6. Ακόμα και οι skeleton δείκτες (με επικάλυψη ροδίου, από χρυσό 18K ή σε μπλε χρώμα) έχουν ανασχεδιαστεί διακριτικά, κάτι που

σίγουρα θα προσέξουν οι λάτρεις του μοντέλου. Τα Seamaster Diver 300M διατίθενται είτε με ενσωματωμένο λουράκι από καουτσούκ σε μαύρο ή μπλε χρώμα είτε με το παραδοσιακό, εμβληματικό ατσάλινο μπρασελέ, που διαθέτει νέο εργονομικό σχεδιασμό. Και επειδή πρόκειται για μια συλλογή που έχει δημιουργηθεί για να διαπρέπει πρωτίστως εντός του νερού, τα Seamaster Diver 300M πληρούν όλες τις προϋποθέσεις των επαγγελματικών καταδυτικών ρολογιών και είναι ικανά να αντέξουν σε πιέσεις 30 Bar, δηλαδή μέχρι 300 μέτρα βάθος. Έτσι διαθέτουν βαλβίδα διαφυγής ηλίου, μονής κατεύθυνσης περιστρεφόμενη στεφάνη με φωσφορίζουσα κουκκίδα, βιδωτή κορόνα, δείκτες και ενδείξεις ώρας που εμπεριέχουν φωσφορίζον υλικό. Στο εσωτερικό των ρολογιών βρίσκεται ο αυτόματος μηχανισμός τελευταίας γενιάς Master Chronometer Calibre 8800, ο οποίος εγγυάται το υψηλότερο επίπεδο ακριβείας, απόδοσης και αντίστασης στον μαγνητισμό. Ο μηχανισμός, που φέρει την πιστοποίηση κύρους Master Chronometer από το Ελβετικό Ινστιτούτο Μετρολογίας (METAS), είναι ορατός από το διαφανές κρύσταλλο ζαφειριού στην πίσω όψη της κάσας. www.omegawatches.com Αποκλειστικός αντιπρόσωπος: Swatch Group Greece (210-9565656) 71

Design

∆ίφρος Από τα αρχαία αγγεία στα σχέδια του Ρόμπσον Γκίμπινς του Χρήστου Ζαμπούνη

πρώτη γραπτή αναφορά σε αρχαίο έπιπλο γίνεται στην «Οδύσσεια», όπου προσφέρεται ένας δίφρος στον Οδυσσέα, για να καθίσει όταν επιστρέφει ως ζητιάνος στην Ιθάκη. Στο δεκαπεντάτομο έργο του «Δειπνοσοφισταί» ο Αθήναιος αναφέρει τον δίφρο ως το ευτελέστερο έπιπλο, συγκρινόμενο με τον θρόνο ή το ανάκλιντρο. Πέρα όμως από την αρχαία Γραμματεία, πληροφορίες για τα αρχαία σκαμνιά, ή σκαμπό όπως τα λέμε σήμερα, θα αναζητήσουμε κυρίως στη ζωγραφική των αγγείων. Ο σχεδιασμός τους είναι απλός: ένα ορθογώνιο κάθισμα με μαξιλάρι από δέρμα ζώου, που στηρίζεται σε τέσσερα πόδια, συνήθως σκαλισμένα.

Ορισμένες φορές οι απολήξεις μοιάζουν με πατούσες αιγών, όπως στην πήλινη πλάκα του 6ου αιώνος π.Χ. που φιλοξενείται στο Μουσείο του Βερολίνου. Άλλες φορές, όπως στην περίφημη λευκή αττική κύλικα των Δελφών, ο δίφρος όπου κάθεται ο θεός Απόλλωνας έχει κλασικά πόδια. Την αρχαία επιπλοποιία επιχείρησε να αναβιώσει ο Ελευθέριος Σαρίδης πάνω σε σχέδιο του Αμερικανού Ρόμπσον Γκίμπινς. Το αποτέλεσμα της δουλειάς τους παρουσιάσθηκε στην Αθήνα, τον Ιούνιο του 1961. Ήταν επτά τραπέζια, έξι δίφροι, πέντε καρέκλες και ένα ανάκλιντρο. Τα επόμενα χρόνια, τα εν λόγω έπιπλα έγιναν ανάρπαστα και κοσμούν έως σήμερα, από το Παλάτι της Ηρώδου Αττικού έως τις οικίες της εγχώριας μεγαλοαστικής τάξεως.

Style

DRESS CODE: TWEED

Photos: Παναγιώτης Μαυρομάτης, Μιχάλης Κατσόγιαννης (Panoulis)

του ανταποκριτή του Mancode Παναγιώτη Γρηγορίου

υπέροχος θεσμός Tweed Run που θα σας περιγράψω είναι ήδη πέντε ετών και αποτελεί την κορωνίδα των ρετρό διοργανώσεων της Ελλάδος. Είναι ένα μικρό θαύμα, που χάρη στο ξενοδοχείο «Ποσειδώνιον» και στο Ελληνικό Μουσείο Ποδηλάτου το απολαμβάνουν οι 200 συμμετέχοντες. Ήταν Παρασκευή όταν παρέλαβα τα άψογα ραμμένα tweed σύνολά μου και, μετά από πολύμηνη αναμονή, το πλήρως ανακατασκευασμένο, αγγλικής προέλευσης, Phillips ποδήλατό μου, του 1938. Κοιτάζοντάς το με υπερηφάνεια –αφού χρειάστηκαν δύο ολόκληρα χρόνια για την εύρεση των ανάλογων ανταλλακτικών – και με τη σιγουριά της πρωτιάς, το τοποθέτησα ευλαβικά στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου μου. Στο εσωτερικό του αυτοκινήτου, με συνόδευε σε όλη αυτή την υπέροχη διαδρομή ένα περιπλανώμενο κουρείο που θα περιποιούνταν τους μυστακοφόρους του διαγωνισμού. Το οποίο, όπως κάθε χρόνο, τοποθετήθηκε στο lobby του ξενοδοχείου. Και ιδού, «I got my kicks on Route 66»... Οι Σπέτσες και ο υπερ-ενεργητικά συμμετέχων κόσμος της, τον οποίο ευχαριστώ δημόσια αντιπροσωπεύοντας επάξια όλους τους διαγωνιζομένους ως πρόεδρος της επιτροπής «Tweed Run», μας

περίμεναν για άλλη μία φορά και μας σφιχταγκάλιασαν. Πρέπει να σας ομολογήσω ότι τρέφω μεγάλη αγάπη για τους λάτρεις του παλαιού και της αναβίωσής του. Το Hendrick’s Gin ανήκει οπωσδήποτε σ’ αυτή την κατηγορία και με την υπέροχη στήριξή του απολαύσαμε πολλά επιμέρους happenings, με highlights το picnic στο παλαιό λιμάνι, το vintage beauty pageant ή, αλλιώς, τα καλλιστεία. Ένα από τα κορυφαία στιγμιότυπα του Tweed Run στο lobby του «Ποσειδωνίου», όπου και ακολούθησε το swing party με πρωταγωνιστές τους Opera Chaotique. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε την Κυριακή το μεσημέρι στο θερινό Σινέ Τιτάνια με τα Concours d’Elegance των ποδηλάτων, όπου ακολούθησαν οι βραβεύσεις. Με πνεύμα ανιδιοτέλειας απευθύνομαι σε όλους εσάς που είστε λάτρεις του κλασικού ποδηλάτου και της vintage ενδυμασίας, που θέλετε να διασκεδάσετε ένα Σαββατοκύριακο με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο, συνοδευόμενοι ίσως και από ένα οικογενειακό σας κειμήλιο.

Design

CORBUSIER του Χρήστου Ζαμπούνη

ο 1965 ο Tadao Ando επεβιβάσθη του Υπερσιβηρικού Σιδηροδρόμου με προορισμό το Παρίσι. Σκοπός του μακρινού ταξιδιού του Ιάπωνα αρχιτέκτονος ήταν να συναντήσει το ίνδαλμά του, τον Le Corbusier. Η συνάντησις δεν έλαβε χώρα, λόγω του αιφνιδίου θανάτου του Ελβετού αρχιτέκτονος, όμως ο Ando δεν τον ξέχασε. Όταν ήλθε, προσφάτως, και η δική του σειρά να τιμηθεί από το Centre Pompidou, με μια ρετροσπεκτίβα σε όλες του τις δηλώσεις δεν έπαψε να υπενθυμίζει το πόσο επηρεάσθηκε από τον Le Corbusier. Γεννηθείς το 1887 στο χωριό Le Chaux-de-Fonds, ο Charles Henry Jeanneret, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στην αρχιτεκτονική του 20ού αιώνος, όχι μόνο με τα έργα του, αλλά και με τα έργα των μαθητών του ή των θαυμαστών του, στο επάγγελμα – και είναι χιλιάδες.

Keystone,Gamma-Rapho, UCLA Library / Getty Images / Ideal Image, Alamy / Visual Hellas

Ο Le Corbusier στο συνέδριο De Divina Proportion στο Μιλάνο το 1953.

χει ενδιαφέρον στο σημείο αυτό να επισημανθεί η επιρροή που άσκησε επάνω του η αρχαία Ελλάδα τόσο στον αισθητικό όσο και στον ιδεολογικό τομέα. Για όσους ενδιαφέρονται να εντρυφήσουν στη συγκεκριμένη θεματολογία, υπάρχουν στα ελληνικά δύο βιβλία, το «Η Χάρτα των Ελλήνων» (εκδόσεις Ύψιλον) και «Κείμενα για την Ελλάδα» (εκδόσεις Άγρα). Η αρθρογραφία του μετέπειτα, στο περιοδικό «Voyage en Grece», που εξέδιδε στον Μεσοπόλεμο ο Ηρακλής Ιωαννίδης, διευθυντής της ναυτιλιακής εταιρείας «Neptos», συμφερόντων του Λεωνίδα Εμπειρίκου, αποτελεί ένα τρανό παράδειγμα «ελληνικότητας». Ας μου επιτραπεί να αναδημοσιεύσω ένα απόσπασμα της συνεντεύξεως που παρεχώρησε στο περιοδικό «Modulus» του Virginia School of Architecture. • Όταν πήγα στην Ακρόπολη, στην ηλικία των 20 ή των 21 ετών, όταν πέρασα επτά εβδομάδες μπροστα από τον Παρθενώνα, είδα ότι οι Έλληνες είχαν κάνει κάτι συναρπαστικά παράδοξο: αυτό ήταν μάρμαρο σμιλεμένο σαν ζάχαρη, ένα φανταστικό κατασκεύασμα που από ξύλινες κολόνες είχε γίνει μαρμάρινο με τα τρίγλυφα και όλες αυτές τις λεπτομέρειες, είχε γίνει με τόση τέχνη που μπορούσες μόνο να βγάλεις το καπέλο σου. 78

Μπορεί να πει κανείς ότι ο Παρθενώνας δεν είναι λειτουργικός, αλλά αυτό δείχνει πόσο περιοριστική είναι η έννοια του λειτουργικού. Και ο Παρθενώνας είναι σίγουρα ένα από τα μεγαλύτερα έργα της ανθρωπότητας. • Οπότε πιστεύετε ότι ο Παρθενώνας είναι λειτουργική αρχιτεκτονική; • Όχι, όχι, να το θέσω αλλιώς, είναι λειτουργία γιατί μας συγκινεί. • Μπορούμε να πούμε ότι είναι διακοσμητική αρχιτεκτονική; • Όχι, με τίποτα • Γιατί όχι; • Γιατί απλώς δεν μπορούμε • Τότε τι είναι; • Είναι απλή και καθαρή αρχιτεκτονική • Σας έχει επηρεάσει άλλη αρχιτεκτονική πέρα από την ελληνική; • Όχι.

Το παρεκκλήσι της Notre-Dame-du-Haut του Ronchamp, που χτίστηκε από τον Le Corbusier, στο Haute-Saône της Γαλλίας.

ο πνεύμα της Ακροπόλεως υπήρξε καθοριστικό για την μετέπειτα πορεία του. Ακόμη και όταν σχεδίαζε την «Villa Savoye», αυτό το τέμενος του μοντερνισμού, σημείωνε: «Ο μόνος μου δάσκαλος είναι το παρελθόν». Εκεί έγκειται, άλλωστε, η επανάστασις που επέφερε στην Αρχιτεκτονική: μία ουτοπική προσέγγισις της συγχρόνου υπάρξεως, συνδυασμένης με μία επιστροφή στις ρίζες. Χαρακτηριστικά είναι δύο έργα του. Στην κορυφή του λόφου του Ronchamp επιχειρεί να κτίσει την δική του Ακρόπολη, ενώ στην ταράτσα της Unite d’ Habitation της Μασσαλίας

στήνει τα δικά του αρχαία ερείπια με μπετόν. Παρ’ ότι υπέγραψε στην εξηντάχρονη επαγγελματική του σταδιοδρομία μόνον 70 κτίρια και 40 πολεοδομικά έργα, ανάμεσά τους το Καπιτώλιο του Chandigarh στην Ινδία, το National Museum of Western Art του Τόκυο ή το ομώνυμο κέντρο στην Ζυρίχη, και το Carpenter Center στην Μασσαχουσέτη των Η.Π.Α., είναι ο μοναδικός αρχιτέκτων στην ιστορία της σύγχρονης Αρχιτεκτονικής του οποίου 17 κατασκευές συγκαταλέγονται στον κατάλογο των μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.

Design

Urbanity. Le Corbusier, Unité d’Habitation, Βερολίνο, 1959.

Αρκετά από αυτά, όταν ανηγέρθησαν, δημιούργησαν διαμάχες με τους πολέμιους, που μιλούσαν για σκάνδαλο. Παρατηρώντας τα όμως σήμερα, αναγνωρίζει κανείς την ιδιοφυΐα και την πρωτοπορία. Θα ήταν παράλειψις να μην αναφέρω την πολυσχιδή κληρονομιά που άφησε στην ανθρωπότητα ο Le Corbusier, πέραν της αρχιτεκτονικής: 34 βιβλία, 44 γλυπτά, 8.000 σχέδια και περίπου 400 πίνακες. Ανάμεσά τους ξεχωρίζω τον πρώτο του, «La cheminée», εμπνευσμένο από την Ακρόπολη, μια καθαρή δημιουργία του πνεύματος, τη γλυπτική ενσωμάτωση μιας ιδέας, όπως την προσδιόρισε. Ουδείς, πλέον, δύναται να αναφέρεται στην αρχιτεκτονική του 20ου αιώνος αγνοώντας τον. Unite D’Habitation στη Μασσαλία της Γαλλίας. Brutalist building του Le Corbusier.

Design

MINAS O Rock Star των κοσμημάτων

Photo by Costas Coutayar

της Μαριανίνας Πάτσα

ίναι ο σχεδιαστής που τιμάται διεθνώς για τη φαντασία, τη διαχρονικότητα και τον νεωτερισμό των δημιουργιών του. Είναι επίσης αυτός που βλέπει τον καλό του φίλο, Keith Richards, να φορά στο οπισθόφυλλο της αυτοβιογραφίας του το ιδιαίτερο ρολόι που δημιούργησε – και να μην το βγάζει από το χέρι του ποτέ. Είναι το αγόρι που μεγάλωσε με μεράκι για το σχέδιο σε μια γωνιά της Αθήνας και κατέκτησε τον κόσμο. Και αν και διανύει την όγδοη δεκαετία της ζωής του, παραμένει νέος, με μυαλό γεμάτο ιδέες και καινοτομία. Ο Μηνάς Σπυρίδης, ή απλώς Minas όπως είναι ευρέως γνωστός, είναι ο καλλιτέχνης που πρόσφατα γιόρτασε τα 80 του χρόνια –αλλά και τα 50 χρόνια καλλιτεχνικής δημιουργίας– με τη φωτογραφική έκθεση «Minas. Clarity of Shapes through the lens of Coutayar» στο Μουσείο Μπενάκη. Στην έκθεση αυτή, διά χειρός Κώστα Κουτάγιαρ, εναλλακτικές περσόνες φόρεσαν και παρουσίασαν τα κοσμήματά του με τρόπο που μόνο ένα σύγχρονο μυαλό θα μπορούσε να σκεφτεί. Όμως, ο Minas ήταν πάντα μπροστά από την εποχή του. Γεννιέται το 1938 και μεγαλώνει σε μια καλλιτεχνική γειτονιά στη Νέα Ιωνία. Η εμμονή του είναι να ζωγραφίζει σε όποιο χαρτί πέσει στα χέρια του. Στα 15 του αποφασίζει να αφήσει το γυμνάσιο και να ασχοληθεί με αυτό που αγαπά: το σχέδιο και τα κοσμήματα. Ξεκινά να κάνει θελήματα για τον οίκο Βουράκη και παράλληλα μαθαίνει. Είναι εύστροφος και σβέλτος. Τον φωνάζουν «σπίθα». Όμως, δεν φαντάζονται το πού θα φτάσει. Ενηλικιώνεται και πηγαίνει στο ναυτικό. Θέλει να ξεμπερδέψει γρήγορα και να ανοίξει τα φτερά του. Όμως, εκεί ο χρόνος του δεν πάει χαμένος.

Ακονίζει το μυαλό του και σχεδιάζει ολόκληρα τα συστήματα των πυροβόλων όπλων, από τους σωλήνες μέχρι τα υδραυλικά συστήματα. Αυτή η τριβή θα του φανεί χρήσιμη αργότερα, όταν θα φτιάξει ένα από τα πιο διάσημα δημιουργήματά του: τα 1.000 μοναδικά ρολόγια χειρός με αεραγωγό, ώστε να μην ιδρώνει το χέρι. Απολύεται και ταξιδεύει. Ερευνά και καταγράφει. Το πρώτο του εργαστήριο το ανοίγει την ημέρα που στην Ελλάδα γίνεται πραξικόπημα. Όλα σταματούν. Φεύγει για την Αμερική, όπου επί έντεκα χρόνια σμιλεύει κοσμήματα από χρυσό και ασήμι. Οι γραμμές του είναι χαρακτηριστικές. Το όνομά του ξεκινά να ακούγεται. Τα κοσμήματά του μπαίνουν από το Vanity Fair μέχρι τις μαρκίζες των αστικών λεωφορείων. Η επιστροφή του στην Αθήνα το 1980 τον βρίσκει δημιουργικό. Σχεδιάζει μια limited edition συλλογή και αρχίζει να υπογράφει πλέον κάθε κομμάτι του. Τα σχέδιά του συνδυάζουν την τέχνη και το βιομηχανικό σχέδιο. Τα βλέπει να «τζαμάρουν» στις συναυλίες μαζί με τους Lou Reed, Keith Richards, Ron Wood. Οι rock stars φοράνε τον Rock Star των κοσμημάτων. Μεγάλες εταιρείες θέλουν λίγη από τη λάμψη του. Το περίφημο βραχιόλι με τις βίδες το αντιγράφουν όλοι. Το ίδιο και το περιδέραιο με την καρδιά. Ο Minas συνεχίζει ακάθεκτος. Δεν του αρέσουν οι διενέξεις. «Άλλωστε είναι αδύνατον να πας την τέχνη στο δικαστήριο». Τα πλέον παγκόσμια σχέδιά του τιμώνται από την Ελλάδα και το Λονδίνο μέχρι τη Νέα Υόρκη. Και το πιο ωραίο είναι πως ο ίδιος όχι μόνο δεν επαναπαύεται στις δάφνες του, αλλά ζωγραφίζει ακόμη με την ίδια καρδιά (καρδιά μικρού παιδιού) και το πάθος που είχε όταν ήταν απλώς ένα μικρό αγόρι που ονειρευόταν κάπου στη Νέα Ιωνία…

Visual Hellas

Design

POP FROM THE FUTURE VERNER PANTON της Μαριανίνας Πάτσα

ουρεαλιστικά έπιπλα, φωτιστικά που μοιάζουν βγαλμένα από ένα ονειρικό μέλλον, installations σαν μεγάλοι πολύχρωμοι λαβύρινθοι. Ο Verner Panton ήταν Δανός αρχιτέκτονας και σχεδιαστής επίπλων. Ή, πιο σωστά, ένας πρωτοπόρος καλλιτέχνης της φόρμας, του σχήματος και του χρώματος πάνω σε χρηστικά αντικείμενα της καθημερινής ζωής. Θεωρείται ο σημαντικότερος σύγχρονος σχεδιαστής της Δανίας μετά τον Arne Jacobsen και το όνομά του έχει ταυτιστεί με τις περίφημες καρέκλες Panton: πρόκειται για καρέκλες από πλαστικό, σε σχήμα S, που δημιούργησε τη δεκαετία του ’60. Η ιδέα να κατασκευάσει καρέκλες από πλαστικό, χωρίς πόδια, που θα στοιβάζονταν εύκολα η μία μέσα στην άλλη υπήρχε στο μυαλό του από τις αρχές της δεκαετίας του ’50. Μάλιστα λέγεται πως ο Panton είχε εμπνευστεί από έναν συμμετρικότατο στοιβαγμένο σωρό από πλαστικούς κουβάδες. Η πρώτη πλαστική καρέκλα στον κόσμο γεννήθηκε το 1965 και σήμερα θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα του δανέζικου design. Ο Panton εκπαιδεύεται στο τεχνικό κολέγιο της Όντενσε ως αρχιτεκτονικός μηχανικός κι έπειτα σπουδάζει στο Det Kongelige Danske Kunstakademi, στην Κοπεγχάγη. Εκεί γνωρίζει τον Poul Henningsen, ο οποίος τον εντυπωσιάζει με τη βιομηχανική του αισθητική. Μετά την αποφοίτηση, εργάζεται στο αρχιτεκτονικό γραφείο του Arne Jacobsen. Εκεί αποκτά εμπειρία στον βιομηχανικό σχεδιασμό, αλλά και έμπνευση για πειραματισμό, αφού ο Jacobsen δουλεύει πολύ με πρωτοποριακά υλικά. Βοηθά τον Jacobsen στην κατασκευή της εικονικής πλέον καρέκλας Ant. Παρόλο που η οργανική, μοντέρνα προσέγγιση του Jacobsen τον συναρπάζει, ο Panton καθιερώνεται ως avant-garde σχεδιαστής, με έπιπλα βασισμένα σε υπερβολικές γεωμετρικές μορφές και με πολύ έντονα χρώματα – χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίφημη κωνική του καρέκλα (Cone Chair). Το 1955 ανοίγει το δικό του γραφείο, βγάζοντας στην παραγωγή τις καρέκλες Batchelor και Tivoli. Τότε αρχίζει να αποκτά το δικό του ξεχωριστό στυλ και να γίνεται γνωστός. Τα επόμενα χρόνια αρχίζει να πειραματίζεται. Κατασκευάζει το πρώτο φουσκωτό έπιπλο, φτιαγμένο από πλαστικό, και αργότερα το Astoria Hotel στη Νορβηγία, όπου οι τοίχοι, η οροφή και το πάτωμα καλύπτονται με πλαστικό. Το 1962 μετακομίζει στη Βασιλεία και ξεκινά συνεργασία με τη μεγάλη κατασκευαστική εταιρεία επίπλων Vitra. Τότε βγαίνει στην παραγωγή η Flying chair, μια καρέκλα μονοκόμματη και κυρτή, η οποία κρέμεται από την οροφή, δημιουργώντας ένα λειτουργικό, χαλαρωτικό και ταυτόχρονα παιχνιδιάρικο περιβάλλον. Παρόλο που ο Panton κερδίζει πολυάριθμα βραβεία στα τέλη της δεκαετίας του ’70, με την άνθηση του οικολογικού κινήματος, τα πολύχρωμα αντικείμενά του από πλαστικό θεωρούνται αναχρονιστικά. Για πολλά χρόνια δεν καταφέρνει να προσαρμοστεί στις νέες ιδέες. Όμως στα μέσα της δεκαετίας του ’90, ο μοντερνισμός –και μαζί του και ο Panton– επανέρχονται στο προσκήνιο. Η καινοτομία του σχεδιαστή επανεκτιμάται. Η διαχρονικότητα των έργων του αξιολογείται υπό νέο πρίσμα. Διακρίνεται με νέα βραβεία. Το 1998, για το σύνολο του έργου του, η βασίλισσα της Δανίας τού απονέμει τον Σταυρό του Ιπποτών της τάξης του Dannebrog. Τα πολυλειτουργικά του έπιπλα και φώτα που σχεδιάστηκαν για την έκθεση Visiona 2 (στην οποία είχαν στηθεί ολόκληρα δωμάτια που έμοιαζαν με λαβυρινθώδη πλουραλιστικά καλειδοσκόπια) κυκλοφορούν σε επανεκδόσεις. Μια αγοραστική φρενίτιδα εξαπλώνεται. Ο Panton έχει πλέον «φύγει». Μα οι πολύχρωμες καρέκλες του βρίσκονται σε κάθε σύγχρονη διακόσμηση που σέβεται τον εαυτό της, χωρίς να θυσιάζει την άνεση σε βάρος του στυλ. 85

Design DESIGN THE FUTURE IN THE PAST ETTORE SOTTSASS

τος 1917. Στην ορεινή πόλη Ίνσμπρουκ της Αυστρίας γεννιέται ένα αγόρι που έμελλε να γίνει ένας από τους πιο επιδραστικούς βιομηχανικούς σχεδιαστές του 20ού αιώνα. Ο Ιταλός Ettore Sottsass μεγαλώνει παρατηρώντας τον αρχιτέκτονα πατέρα του να δημιουργεί. Η γοητεία που του ασκεί το έργο του γίνεται μέσα του η αφετηρία της δικής του δημιουργικότητας. Έξι δεκαετίες μετά, ο Sottsass έχει αφήσει ανεξίτηλα σημάδια στην ιστορία του design, μέσα από μια πλούσια και πολυεπίπεδη καριέρα. Ο Sottsass σπουδάζει στο τμήμα Αρχιτεκτονικής του Πολυτεχνείου του Τορίνο. Μετά τη στρατιωτική του θητεία κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εγκαθίσταται στο Μιλάνο και εργάζεται ως σχεδιαστής επίπλων. Ένα ταξίδι στις ΗΠΑ στα μέσα του ’50 τον εισάγει στον κόσμο της pop art και μαγεύεται. Τα τολμηρά της χρώματα τον εμπνέουν. Τα πρωτότυπα σχέδιά του του ανοίγουν τον δρόμο για το μεγάλο βήμα. Ως σύμβουλος στην Olivetti (την εταιρεία στην οποία ο Jack Kerouac χρωστά την αγαπημένη του γραφομηχανή), σχεδιάζει μερικά από τα πιο εμβληματικά προϊόντα, συμπεριλαμβανομένου του υπολογιστή Elea 9003 (1959) και της κόκκινης πλαστικής φορητής γραφομηχανής Valentine (1969). Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ιδρύει την ομάδα των διεθνών μεταμοντέρνων σχεδιαστών και αρχιτεκτόνων του 86

Μέμφις, η οποία πρωτοστατεί φ έ ρ ν ο ν τ α ς ο υ σ ι α στικές αλλαγές στο design, προκαλώντας συγχρόνως αντιδράσεις στους θεωρητικούς της εποχής, αφού τολμά να πειραματιστεί με νέα υλικά, χρώματα και φόρμες, μέχρι ο τομέας του σχεδιασμού να ξεκολλήσει επιτέλους από τα στεγανά του και να περάσει στο επόμενο στάδιο. Το design για τον Sottsass είναι πλαίσιο επικοινωνίας και έχει μεγαλύτερες δυνάμεις από το να διακοσμεί απλώς ή να κάνει τη ζωή πιο εύκολη: ενισχύει την ιδεολογία, ορίζει την κοινωνική συμπεριφορά και τον τρόπο ζωής. Και κάθε ένα από τα δημιουργήματά του διαθέτει ένα ειρωνικό πνεύμα, σαν να βγάζει τη γλώσσα στον κοινωνικό συντηρητισμό. Ο Sottsass δεν μένει πια εδώ. Όμως η εντυπωσιακή δουλειά του αποτελεί συχνά αντικείμενο αναδρομικών εκθέσεων, όπως στο Μουσείο Τέχνης του Λος Άντζελες (2006), στο Μουσείο Σχεδιασμού στο Λονδίνο (2007) και αλλού. Και πλέον γνωρίζουμε ότι η πραγματική δύναμη του χαρακτήρα του σχεδιαστή είναι πολύ μεγαλύτερη από κάθε μεμονωμένο κίνημα. Ο Sottsass υποκινούνταν πάντα από την επιθυμία να φτάσει βαθύτερα, κάτω από την επιφάνεια των αντικειμένων. Εκεί όπου ζουν η ποίηση, το όνειρο, η ανυπακοή απέναντι στις νόρμες, το μέλλον. Η επιθυμία του πραγματώθηκε.

Pino Montisci / Mondadori / Getty Images / Ideal Image

της Μαριανίνας Πάτσα

Design

EERO SAARINEN THE INVISIBLE MAN

Bettmann / Getty Images / Ideal Image

του Μισέλ Νικολαρέα

7 Οκτωβρίου 1962: To Trans World Flight Center στο Διεθνές Αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης

ντίθετα με άλλα βιογραφικά κείμενα που ξεκινούν την αφήγησή τους από την ημερομηνία γεννήσεως του υποκειμένου, στην περίπτωση του Eero Saarinen αυτό θα αρχίσει από την ημερομηνία θανάτου του, το 1961. Η ημερομηνία αυτή θεωρείται σταθμός στο έργο του ES, καθώς δέκα από τα μεγαλύτερά του έργα ήταν ημιτελή και ολοκληρώθηκαν πολύ αργότερα, μετά τον θάνατό του, δημιουργώντας τεράστια εντύπωση και θόρυβο για έναν άνθρωπο ο οποίος δεν ήταν παρών κατά την παράδοσή τους στο κοινό, κερδίζοντας έτσι το προσωνύμιο «ο αόρατος άνθρωπος». Γεννημένος το 1910 στη Φινλανδία από γονείς που και οι δύο ήταν αρχιτέκτονες, θα μπορούσε κανείς να πει ότι η αρχιτεκτονική κυλούσε στο αίμα του. Μετακόμισαν οικογενειακώς στις ΗΠΑ στα μέσα της δεκαετίας του ’20, όπου ο πατέρας του έπιασε δουλειά ως καθηγητής στην Cranbrook Academy of Art. Στην ίδια ακαδημία φοίτησε αργότερα και ο ES. Εκεί γνώρισε και ανέπτυξε ιδιαίτερη φιλία με τη Florence Knoll, της ομώνυμης βιομηχανίας επίπλων. Πολύ αργότερα, το 1943, θα σχεδιάσει την «grasshopper» chair, η οποία θα βγει στην αγορά κάτω από την «ετικέτα» της Knoll. Το πιο διάσημο κομμάτι από τις αμέτρητες συλλογές επίπλων που έχει σχεδιάσει ο ES είναι αναμφισβήτητα η «tulip» chair από τη σειρά «pedestool furniture». Εργάστηκε στο οικογενειακό αρχιτεκτονικό γραφείο, αλλά έκανε τη δημιουργική του έκρηξη μόνο μετά τον θάνατο του πατέρα του, το 1950. Στο διάστημα από το 1950 μέχρι τον δικό του θάνατο από επιπλοκές στην εγχείρηση όγκου εγκεφάλου, έντεκα χρόνια αργότερα (το 1961), θα «μεγαλουργήσει» και θα δημιουργήσει τα πιο σημαντικά του έργα. Η δεκαετία αυτή συνέπεσε με την εποχή όπου η Αμερική, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πό-

λεμο, αποκτούσε τον «διεθνή» της χαρακτήρα, και αυτό εκφράστηκε καλύτερα από παντού, στην αρχιτεκτονική ανάπλαση της χώρας, σε όλα τα επίπεδα. Η δεκαετία από το 1950 μέχρι το 1960 χαρακτηρίζεται από τους αμερικανικούς αρχιτεκτονικούς κύκλους ως ο «χρυσούς αιών» της αμερικανικής αρχιτεκτονικής. Ο ES έδρασε σε όλα τα πεδία αυτής, ξεκινώντας με το κτίριο του Τεχνικού Κέντρου της General Motors, το οποίο κόστισε το αμύθητο για την εποχή ποσό των 100 εκατομμυρίων δολαρίων. Τα πάντα στο κτίριο, ακόμα και τα πόμολα στις πόρτες, σχεδιάστηκαν από τον ES και δικαίως «κύκλοι της εποχής» το ονόμασαν «Βιομηχανικές Βερσαλλίες». Ο κόσμος άλλαζε και η μεταπολεμική Αμερική ήταν πλέον η νέα Ευρώπη και ο Αμερικανός Executive, ο νέος Λουδοβίκος ο 14ος. Ο ES, ο οποίος πάντα συνεργαζόταν «στενά» με την εργοδότη του, είχε τη συνήθεια να «κλέβει» ιδέες από αυτούς που τον είχαν προσλάβει και να τις εντάσσει στο έργο του. Στο κτίριο της GM όλα τα παράθυρα στηρίζονται στα κουφώματα με λαστιχένιες τσιμούχες, μια ιδέα που την έκλεψε από τα παρμπριζ των αυτοκινήτων της ίδιας εταιρείας. Το πιο εμβληματικό του έργο είναι η αψίδα St Louis Arch στο Μισούρι. Η αψίδα που σχεδιάστηκε ως ένα συμβολικό «portal» για την επέκταση του «αμερικανικού ονείρου», από τη Δύση προς την Ανατολή, χαρακτηρίζει απόλυτα την ψυχοσύνθεση του ES, ενός αρχιτέκτονα που «κοίταζε πίσω με το βλέμα μπροστά». Η αψίδα, η οποία είναι το υψηλότερο μνημείο στην Αμερική, έχει ύψος ουρανοξύστη και είναι κατασκευασμένη από ανοξείδωτο ατσάλι. Εμείς ως Έλληνες μπορεί να δυσκολευόμαστε να προφέρουμε το όνομά του, ξέρουμε όμως τη «δουλειά» του, ίσως χωρίς καν να το γνωρίζουμε, καθώς ο ES ήταν ο αρχιτέκτονας του πρώην Ανατολικού Terminal στο Ελληνικό.

Design

FINN JUHL THE GREAT DANE OF DESIGN

Courtesy of Finn Juhl

της Μαριανίνας Πάτσα

εγάλωσε μέσα στα μοτίβα και στις υφές των κοτλέ, των βαμβακερών και των βελούδων, αφού ο πατέρας του ήταν χονδρέμπορος υφασμάτων και ίσως εκεί να οφείλει την καλλιτεχνική του κλίση. Ο Finn Juhl, από τους σημαντικότερους σύγχρονους βιομηχανικούς σχεδιαστές και αρχιτέκτονες της Δανίας, γεννιέται το 1912. Χάνει τη μητέρα του νωρίς και μεγαλώνει δίπλα στον πατέρα του, που ναι μεν τον αγαπά, όμως ο αυταρχικός του χαρακτήρας δεν συμμερίζεται καθόλου την επιθυμία του μικρού Finn να σπουδάσει Ιστορία της Τέχνης – ούτε και την τάση του να ξημεροβραδιάζεται στην Εθνική Πινακοθήκη. Έτσι ο Finn σπουδάζει στη Σχολή Αρχιτεκτονικής της Βασιλικής Σχολής Καλών Τεχνών της Δανίας, με μέντορά του τον κορυφαίο αρχιτέκτονα Kay Fisker. Για λίγο όλα δείχνουν τακτοποιημένα. Περνά μία δεκαετία εργαζόμενος για τη φίρμα at Vilhelm Lauritzen, μέχρι να ενδιαφερθεί για τον σχεδιασμό και το design. Σε στενή συνεργασία με τον Viggo Boesen (τον πιο κοντινό συνεργάτη του Lauritzen), ο Juhl αναλαμβάνει μεγάλο μέρος του εσωτερικού σχεδιασμού του εθνικού ραδιοφωνικού κτιρίου της Δανίας (μία από τις σημαντικότερες αρχιτεκτονικές αναθέσεις της εποχής). Το ντεμπούτο του στον σχεδιασμό επίπλων το κάνει το 1937, με το κάθε σχέδιο να μην κυκλοφορεί σε πάνω από οκτώ κομμάτια (ωστόσο, σχεδόν όλες του οι δημιουργίες επανεκδίδονται αργότερα). Συνεργάζεται με τον Niels Vodder και παρουσιάζει τη δουλειά του σε εκθέσεις μικρών συντεχνιών, που δίνουν έμφαση στην έμπνευση και στην ποιότητα του τεχνίτη απέναντι στην ανερχόμενη μαζική βιομηχανία, που καλπάζει. Όπως και πολλοί από τους συγχρόνους του designers, ο Juhl αφήνει το περίτεχνο στην άκρη και

κοιτά τις δημιουργίες του με μια πιο ανάλαφρη ματιά. Αν και στις πρώτες του προσπάθειες κατακεραυνώνεται από τους κριτικούς, σύντομα βρίσκει φανατικούς θαυμαστές σε μια αγορά διψασμένη για μοντέρνα σχέδια. Παρά την αρχική αρνητική κριτική, η δουλειά του Juhl επηρεάζει το στυλ των σπιτιών στο εξωτερικό, σε όλη τη δεκαετία του ’40. Στη Δανία, όμως, η δημοτικότητά του δεν φτάνει εκείνη των συνομηλίκων του Børge Mogensen και Hans Wegner, οι οποίοι είναι λιγότερο ριζοσπαστικοί στα σχέδιά τους και βασίζονται περισσότερο στον δρόμο που χάραξε ο Kaare Klint, ηγέτης του σχεδιασμού επίπλων εκείνη την εποχή. Αυτό αλλάζει το 1948, όταν ο Edgar Kaufmann, επικεφαλής του Τμήματος Βιομηχανικού Σχεδιασμού στο Merchandise Mart στη Νέα Υόρκη, περιοδεύει στη Σκανδιναβία. Εσκεμμένα δεν επισκέπτεται μόνο τις μεγάλες εκθέσεις κι έτσι ανακαλύπτει τον Juhl και εντυπωσιάζεται. Η πόρτα προς τις ΗΠΑ ανοίγει. Το 1951 συμμετέχει στην έκθεση «Good Design» στο Σικάγο. «Δεν μπορεί κανείς να δημιουργήσει την ευτυχία μόνο με όμορφα αντικείμενα. Αλλά μπορεί να χαλάσει αρκετά μεγάλο μέρος της με άσχημα αντικείμενα», λέει καθώς βλέπει τα 24 κομμάτια της έκθεσης (από καρέκλες και τραπέζια μέχρι μονάδες αποθήκευσης, μπουφέδες και γραφεία) να περνούν από τη μικρή παραγωγή της Σκανδιναβίας στη μαζική των ΗΠΑ, χωρίς όμως να θυσιάζονται τα υψηλά πρότυπα της τέχνης του. Από την καρέκλα Pelican μέχρι τον εμβληματικό διθέσιο καναπέ Poet Sofa, τα πλέον εικονικά έπιπλα του Finn Juhl κυκλοφορούν αποκλειστικά από τη δανέζικη εταιρεία One collection και μοιράζονται «για πάντα» την αγάπη για τα οργανικά υλικά, μια παιχνιδιάρικη αισθητική, αλλά και μια επίμονη προσέγγιση στην άνεση και στην ποιότητα.

Design

ONE KLEOMENOUS

HOUSE Φωτογραφίες της Μαρίνας Βερνίκου της Κέλλυς Σταυροπούλου

ι γίνεται όταν ο στόχος για την αρχιτεκτονική ενός κτιρίου είναι να ακολουθήσει τους κανόνες της μορφολογίας του περιβάλλοντος στο οποίο εντάσσεται, αλλά η τοποθεσία του είναι ακριβώς ανάμεσα στο κατάφυτο δάσος του Λυκαβηττού και στο καθ’ όλα αστικό και πυκνοκατοικημένο Κολωνάκι; Την απάντηση κλήθηκε να δώσει το 2015 ο αρχιτέκτονας Δημήτρης Τσίγκος, ιδρυτής του αρχιτεκτονικού γραφείου Omniview, μέσα από την ανέγερση του οικήματος που βρίσκεται στον αριθμό 1 της οδού Κλεομένους. Ένα από τα πιο αξιοπρόσεκτα και πρωτότυπα κτίρια που συναντάμε σήμερα στη συνοικία του Κολωνακίου και στην Αθήνα συνολικά. Μια υβριδική κατοικία-επιτομή του design, που διαχειρίζεται τη μετάβαση από τις αυστηρές γραμμές της πόλης στις οργανικές φόρμες της φύσης. Στο συγκεκριμένο project επενδυτές και αρχιτέκτονες μοιράστηκαν τον θαυμασμό τους για τον όμορφο λόφο του Λυκαβηττού, ο οποίος υπήρξε και η κινητήρια δύναμη για τη δημιουργία του καινοτόμου αυτού τυπολογικά κτιρίου. Για την τελική μορφή της περιβόητης πρόσοψης εξετάστηκαν η θέση του κτιρίου και ο προσανατολισμός του. Η γειτονική επαφή με το «ύφασμα» της πόλης οδήγησε στη χρήση απλού στόκου, που είναι άλλωστε ένα από τα πιο δημοφιλή υλικά της Αθήνας. Η επιλογή του μαρμάρου Travertino προκύπτει από το ταίριασμά του με τις χαρακτηριστικές μπεζ πέτρες των τοίχων συγκράτησης του Λυκαβηττού, αλλά και με την... Ακρόπολη, με την οποία το κτίριο έχει άμεση οπτική σχέση. Όσο για τα γυάλινα κάγκελα, έχουν επιλεγεί προκειμένου να αντανακλούν τον ουρανό και τα δέντρα ολόγυρα. 93

COSMOPOLITAN FUSION FLAVORS Το e&o Athens άνοιξε στον όγδοο όροφο του Athens Marriott Hotel.

ε ένα από τα πιο όμορφα σημεία της Αθήνας, στο rooftop του Athens Marriott Hotel, στον 8ο όροφο, με τη μοναδική θέα στη θάλασσα και στα πιο χαρακτηριστικά σημεία της πόλης, άνοιξε το e&o Athens, το φημισμένο pan-Asian εστιατόριο του Λονδίνου. To e&o είναι ένα από τα πιο αναγνωρισμένα εστιατόρια της πρωτεύουσας της Βρετανίας στον χώρο της ασιατικής κουζίνας, που μαγεύει το κοινό, όχι μόνο με τα ξεχωριστά fusion πιάτα του, που είναι εμπνευσμένα από την Κίνα, την Ιαπωνία και την Ταϊλάνδη, αλλά και με το πρωτοποριακό design του.

του Λονδίνου: το e&o στο Notting Hill, το Eight Over Eight στο Τσέλσι, το La Bodega Negra στο Σόχο και το Stoke House στη Βικτώρια. Info: Athens Marriott Hotel (Λεωφόρος Ανδρέα Συγγρού 385, Παλαιό Φάληρο, 17564, Αθήνα), Τ: (+30) 210 9471234. www.eandoathens.com

Μερικά από τα πιο δημοφιλή πιάτα του μενού είναι η σαλάτα με πάπια και καρπούζι, τα noodles με αστακό, οι γαρίδες tempura τυλιγμένες σε φύλλα hoba και η τραγανή πάπια με pancakes. Από τα επιδόρπια ξεχωρίζουν το λεμονόχορτο μπριλέ και η γρανίτα από λίτσι. Το ceviche bar σερβίρει φρέσκο ceviche, ενώ στο Playroom martini bar και στο μπροστινό Cocktail bar σερβίρονται ποτά, με μια μεγάλη ποικιλία από σάκε και βραβευμένα ιαπωνικά ουίσκι. Η εταιρεία Wimberly Ιnteriors έχει σχεδιάσει την οροφή με το τραχύ, πολυτελές φινίρισμα, χρησιμοποιώντας φυσική ξυλεία και πέτρα. Ο όροφος διαθέτει πισίνα και playroom με επιτραπέζιο ποδόσφαιρο, shuffleboard και μπιλιάρδο, καθώς και ένα ευρηματικό photo booth. Θα φιλοξενούνται επίσης διάφορα events με DJs και μια μεγάλη οθόνη για secret cinema, pop ups και προβολές. Όλα αυτά με την υπογραφή του Ομίλου Χανδρή και των Ricker Restaurants. Ο Όμιλος Χανδρή βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή του ελληνικού τουρισμού. Ο συνδυασμός αυτής της ξεχωριστής φιλοξενίας με τον κοσμοπολίτικο αέρα του Ομίλου Marriott Hotels and Resorts εγγυάται μια αξέχαστη εμπειρία. Ο Will Ricker είναι ιδιοκτήτης της αλυσίδας εστιατορίων Ricker Restaurants και λειτουργεί μερικά από τα πιο καθιερωμένα εστιατόρια 95

To «One Kleomenous», όπως ονομάστηκε, είναι κάτι περισσότερο από μια πρωτοποριακή κατοικία. Αποτελεί δείγμα αρχιτεκτονικής ευφυΐας σε μια πόλη που –παρά τον γοητευτικό χαρακτήρα της– στερείται καλαισθησίας και διψά για τέτοιου είδους «αναλαμπές».

MODERN WARRIORS Αντλώντας έμπνευση από τους σκληροτράχηλους άνδρες του βορρά, η Thorton σχεδιάζει ρολόγια κομμένα και ραμμένα για τους σύγχρονους μαχητές της ζωής. της Φανής Ζαφράκα-Θεμελίδη

που κι αν βρεθεί ένας άνδρας –σε ένα meeting room ή σε μια αίθουσα kick boxing, σε ένα γραφείο ή σε μια βουνοκορφή–, όποια κι αν είναι η κλίση του, –καθηγητής, ναυπηγός, τραπεζίτης ή snowboarder–, η ζωή τού επιφυλάσσει καθημερινά εκπλήξεις και προκλήσεις. Στο χέρι του είναι να δοκιμάσει

τις δυνάμεις του και να ανακαλύψει τον μαχητή που κρύβει μέσα του προκειμένου να αγγίξει τους στόχους του. «Wear Your Attitude». Αυτό είναι το μήνυμα που θέλει να περάσει η ωρολογοποιία Thorton μέσα από την καινούργια της καμπάνια, στην οποία πρωταγωνιστούν καθημερινοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας, ο καθένας με δικό του επάγγελμα, hobby και ιδιοσυγκρασία. Γιατί στην πλούσια συλλογή της Thorton υπάρχει ένα ρολόι για κάθε τύπο άντρα και για κάθε περίσταση. Η Thorton γεννήθηκε το 2017 ως αμιγώς ανδρικό brand. Δυνατά της στοιχεία το συναρπαστικό design και οι εξαιρετικά προσιτές τιμές. Στην πλούσια συλλογή της βρίσκει κανείς από minimal, urban προτάσεις και δυναμικούς χρονογράφους μέχρι καταδυτικά ρολόγια και στιβαρά μοντέλα πολλαπλών λειτουργιών, ακόμα και digital ρολόγια, για τους λάτρεις αυτής της κατηγορίας. Η γκάμα περιλαμβάνει σχέδια που κυμαίνονται από το βιομηχανικό και το ρετρό μέχρι το αυθεντικά μοντέρνο και σοφιστικέ στυλ. Δίπλα στις υπάρχουσες και ήδη επιτυχημένες οκτώ οικογένειες ήρθαν να προστεθούν τώρα ακόμα τέσσερις ολοκαίνουριες σειρές μοντέλων: Τα #Kalf με ενδείξεις πυξίδας παραπέμπουν στα ρολόγια αεροπορίας. Τα #Borg με τις εμφανείς βίδες στη στεφάνη έχουν πιο σοφιστικέ εμφάνιση. Τα #Horik συνδυάζουν το μεγάλο μέγεθος κάσας με πρακτική ένδειξη δεύτερης ώρας. Τα #Odin επιβάλλονται με τη στιβαρή ατσάλινη κάσα τους και είναι τα πρώτα στεγανά μέχρι τα 100 μ. βάθος μοντέλα της Thorton. Δεδομένου ότι τα ρολόγια έχουν λιανική τιμή κάτω των 120 ευρώ, θα μπείτε στον πειρασμό να αποκτήσετε περισσότερα από ένα. Ανακαλύψτε τις νέες συλλογές στο www.thortonworld.com. Αποκλειστικός αντιπρόσωπος: Timebox (τηλ. 210-3212293) 97

ICONIC ΑΝΑΚΛΙΝΌΜΕΝΗ ΠΟΛΥΘΡΌΝΑ «RE-VIVE» BY NATUZZI ITALIA Ιταλική φινέτσα, εργονομικός σχεδιασμός, απόλυτη χαλάρωση

τέλειος συνδυασμός υψηλής αισθητικής, εργονομικής άνεσης, τεχνολογίας αιχμής και λειτουργικού design. Η ανακλινόμενη πολυθρόνα «Re-Vive» υπόσχεται να σας προσφέρει την καλύτερη δυνατή εμπειρία χαλάρωσης, εμπεριέχοντας όλη την καινοτομία της Natuzzi Italia. Με ένα άκρως ευπροσάρμοστο σχέδιο, είναι σίγουρο ότι θα πλαισιώσει άριστα οποιονδήποτε χώρο. «Re-vive», όπως λέμε «ξαναζώ». Ξαναζήστε λοιπόν τους χώρους σας, ανεβάζοντας το επίπεδο της αισθητικής τους. Ζήστε τους ξανά, πιο πρακτικά, πιο άνετα. Χαλαρώστε και αποφορτιστείτε. Όλες οι πολυθρόνες «Re-vive» ακολουθούν τις κινήσεις του σώματος, υποστηρίζοντάς το, ενώ εξαφανίζουν την ένταση της εργασιακής καθημερινότητας. Η λειτουργία ανάκλισης ενεργοποιείται αυτόματα μέσω συστήματος αντιστάθμισης βάρους, γεγονός που επιτρέπει την προσαρμογή στις ανάγκες σας. Επισκεφθείτε το νέο κατάστημα της Natuzzi στο Χαλάνδρι, καθίστε αναπαυτικά και απολαύστε τις ξεχωριστές λειτουργίες της ανακλινόμενης πολυθρόνας «Re-Vive». Διατίθεται με καλύμματα από μια μεγάλη ποικιλία υφασμάτων και πολύτιμων δερμάτων Natuzzi, καθώς και σε 11 μοναδικά χρώματα.

SNOOKER BY PROLICHT EXCLUSIVELY BY IFI

100

101

102

103

Design Ο ΥΠΈΡΟΧΟΣ ΚΌΣΜΟΣ ΤΟΥ MARCEL WANDERS

Neo Royal Collection, design by Marcel Wanders for BN, 2017 - All courtesy of Marcel Wanders

της Μαριανίνας Πάτσα

ι New York Times τον περιέγραψαν ως «Lady Gaga του σχεδιασμού» και το γεγονός ότι σκέφτεται ανατρεπτικά συνέβαλε στο να αποβληθεί από την Ακαδημία Design του Αϊντχόβεν. Σήμερα, με σχεδόν 2.000 έργα στο όνομά του για πελάτες όπως οι KLM, Swarovski, Puma και MAC, ο Ολλανδός σχεδιαστής Marcel Wanders συνεχίζει να προκαλεί, να ευχαριστεί και –κυρίως– να ευχαριστιέται τη δουλειά του, δημιουργώντας με τους δικούς του όρους. «Πάντα να δίνετε στους ανθρώπους περισσότερα από ό,τι περιμένουν» είναι η φράση που περιγράφει καταλληλότερα τη φιλοσοφία που πρεσβεύει εδώ και 27 χρόνια. Απροσδόκητος και γεμάτος εκπλήξεις (αλήθεια, τι γνώμη έχετε για τα βάζα που μοιάζουν φτιαγμένα από στοιβαγμένα αυγά;), ο Wanders εξακολουθεί να θεωρείται από πολλούς μια «ανωμαλία» στον κόσμο του design. Ωστόσο, έχει κάνει αποστολή του το να δημιουργήσει «ένα περιβάλλον αγάπης, στο οποίο να ζούμε με πάθος, πραγματώνοντας τα πιο τρελά μας όνειρα», και αυτό δίνει μια διασκεδαστική και ανθρωπιστική πινελιά στον σχεδιασμό του.

104

Γεννημένος στο Boxtel, ο Wanders αποφοίτησε από το Ινστιτούτο Τεχνών Arnhem το 1988, μετά την απομάκρυνσή του από την Ακαδημία Design του Αϊντχόβεν. Το 2000 άνοιξε το στούντιό του στο Άμστερνταμ, κερδίζοντας πρώτα την προσοχή του κόσμου το 1996 με την Knotted Chair (μια καρέκλα που μοιάζει σαν να είναι φτιαγμένη από σχοινιά με κόμπους), η οποία συνδυάζει υψηλής τεχνολογίας υλικά με «low tech» μεθόδους παραγωγής. Το 2001 ο Wanders ίδρυσε την ετικέτα Moooi, της οποίας είναι συνιδιοκτήτης και καλλιτεχνικός διευθυντής. Κυρίως όμως εργάζεται ως σχεδιαστής προϊόντων, εσωτερικών χώρων, αλλά και ως δημιουργός έργων τέχνης στο studio που φέρει την επωνυμία του, και συνεργάζεται με περίπου 50 διεθνείς σχεδιαστές. Εμπνέεται από τον Michelangelo και τον Philippe Starck και αγαπά τα πράγματα που έχουν διάρκεια. «Δεν είμαι το είδος του ανθρώπου που δουλεύει πάνω στις εφευρέσεις του για να σώσει τον κόσμο. Δουλεύω με βάση την αντοχή στον σχεδιασμό. Θέλω να

φτιάχνω προϊόντα με τα οποία αξίζει να δεσμευτεί κανείς για μια ζωή. Που θα διαρκέσουν τόσο ως υλικά όσο και ως concept. Είμαι ένα είδος ερασιτέχνη, διότι οι ερασιτέχνες δεν είναι τόσο σίγουροι για τα πράγματα, κι έτσι ερευνούν πολύ και μερικές φορές βρίσκουν ενδιαφέρουσες λύσεις, φέρνοντας νέες ιδέες σε αυτό που οι ειδικοί μπορεί να παραβλέψουν». Ο εσωτερικός χώρος γίνεται ολοένα και πιο σημαντικός για τον Wanders. Για εκείνον δεν είναι ένα μέρος που πρέπει να γεμίσει λειτουργικά και αισθητικά. Είναι η ενσάρκωση μοντέρνων φαντασιώσεων. Η δουλειά του αγκαλιά-

ζεται, διότι προσφέρει πολυεπίπεδες, αισθητηριακές εμπειρίες. Αξιοσημείωτα έργα του είναι το ξενοδοχείο Kameha Grand στη Βόννη, το Mondrian South Beach Hotel στο Μαϊάμι, η Villa Moda στο Μπαχρέιν κ.ά. – αν και έχει αναλάβει και ιδιωτικές κατοικίες από το Άμστερνταμ έως τη Μαγιόρκα. «Όσο ο κόσμος αλλάζει», λέει ο ίδιος, «θα αλλάζει και το design. Μα πιστεύω πως εμείς οι σχεδιαστές πρέπει να κινούμαστε κάπου ανάμεσα στην αλλαγή και στη διάρκεια. Και ελπίζω ότι τελικά μπορούμε να δημιουργήσουμε ουσιαστικά πράγματα που να προσφέρουν και τα δύο». 105

STORYBOARD Η Nastya, μόλις γύρισε στην Αθήνα από το Hong Kong, τηλεφώνησε στον Theo, να τον ρωτήσει αν ήταν όλα εντάξει με τον καλομαθημένο μολοσσό αρλεκίνο Απόλλωνα που τον είχε αφήσει στο σπίτι του. Μόλις έφτασε στον Theo, οι εικόνες που ακολουθούν αποτυπώνουν τις αισθήσεις τους... Η Nastya, ανερχόμενη διεθνής designer, μετέφερε τον Theo στον κόσμο του design. Thalis

Φωτογράφος: Γιάννης Βασταρδής Fashion editor: Μαριάνα Λαλαούνη Styling assistant: Ιωάννα Ζωή Λωρίδα Make up/hair: Δήμητρα Αλτάνη (D-tales) Βοηθοί φωτογράφου: Νάντια Παναγοπούλου, Ελευθερία Μοτάκη Μοντέλα: Nastya Z. (Agencia), Theo (Vivian C) Παραγωγή: Μαρία Παναγιωτονάκου Pet: Απόλλωνας

Καρό κοστούμι, Stelios Koudounaris, τσάντα MCM, τσάντα Massimo Dutti, σκουλαρίκια Zeus+Δione, παλτό Νίκος Αποστολόπουλος, πουκάμισο Boggi, Attica, πουλόβερ Paul Smith, Attica, παντελόνι Boggi, Attica, παπούτσια Paul Smith, Attica, γυαλιά ηλίου Robert la Roche, Chrome hearts 106

Fashion

107

Παλτό Μaison Faliakos, παπούτσια Sotris

108

Fashion

Ζιβάγκο Νίκος Αποστολόπουλος, παντελόνι Damir Doma, Sotris, παπούτσια Paul Smith, Attica

109

Μπλούζα Burberry, Attica, φούστα Maison Faliakos, παπούτσια Sotris, γυαλιά οράσεως Yamamoto, Tartaras

110

Fashion

Πουλόβερ Zeus+Δione, παντελόνι Stelios Koudounaris, τσάντα MCM, καπέλο Maison Faliakos, φούτερ Napapijri, Attica, παλτό Tom Tailor, Shop&Trade, παντελόνι ΒΟGGI, Attica

111

Μπούστο Gaetanonavarra, Sotris, φούστα Maison Faliakos, παπούτσια Diesel, Attica, τσάντα Persephoni, γυαλιά ηλίου Robert la Roche, Chrome Hearts, πουλόβερ Nίκος Αποστολόπουλος, μαντίλι Trevor, Sotris, παπούτσια Diesel, Attica

112

Fashion

Σακάκι Tom Rebl, Sotris, παντελόνι Damir Doma, Sotris

113

Ζιβάγκο Βοss, Attica

114

Fashion

Γυαλιά οράσεως Τartaras

115

Πουκάμισο Damir Doma, Sotris, παλτό Νίκος Αποστολόπουλος, παπούτσια Diesel, Attica

116

Fashion

Φόρεμα Αmen, Sotris, παπούτσια Casadei, Καλογήρου, τσάντα ώμου και πλάτης Persephoni, γυαλιά ηλίου Mykita, Tartaras

117

MEN IN BLACK Πάντοτε στην κορυφή των προτιμήσεων του άνδρα, το μαύρο χρώμα είναι μυστηριώδες και κομψό, δυναμικό και σπορτίφ, μοντέρνο και διαχρονικό. Η πιο ασφαλής και ταυτόχρονα η πιο σοφιστικέ επιλογή σε ενδύματα, αξεσουάρ και ρολόγια. Φωτογραφίες: Σπύρος Αναστασάτος, Styling: Μάνθος Δελλατόλας, Επιμέλεια ρολογιών: Φανή Ζαφράκα-Θεμελίδη TISSOT Seastar 1000 με κάσα 43 mm από ατσάλι, στεγανή μέχρι 300 μ. βάθος, καταδυτική στεφάνη από μαύρο κεραμικό, μπρασελέ από ατσάλι και αυτόματο ελβετικό μηχανισμό Powermatic 80 με 80 ώρες αυτονομίας (Swatch Group Greece). LONGINES Conquest V.H.P. με κάσα 41 mm από ατσάλι με μαύρο PVD, κρύσταλλο ζαφειριού με αντι-αντανακλαστική επεξεργασία, quartz μηχανισμό υψηλής τεχνολογίας με διηνεκές ημερολόγιο και λουράκι από καουτσούκ (Swatch Group Greece). TUDOR Heritage Black Bay Dark, καταδυτικό μοντέλο με κάσα 41mm και μπρασελέ από ατσάλι με επεξεργασία μαύρου PVD, κρύσταλλο ζαφειριού, αυτόματο μηχανισμό με αυτονομία 70 ωρών, στεγανό μέχρι 200 μ. βάθος (Rolex Hellas). 118

Style

FRANCK MULLER Vanguard με κάσα διαστάσεων 44 x 53,7 mm από μαυρισμένο ατσάλι, μαύρο «χτενιστό» καντράν με ημερομηνία, αυτόματο ελβετικό μηχανισμό και λουράκι από δέρμα αλιγάτορα και καουτσούκ (Franck Muller Boutique, Kassis). OMEGA Seamaster Diver 300M με κάσα 42 mm από ατσάλι, καταδυτική στεφάνη και καντράν από μαύρο κεραμικό, αυτόματο μηχανισμό Omega Master Chronometer, λουράκι από καουτσούκ, στεγανό μέχρι 300 μ. (Swatch Group Greece). ZENITH Defy El Primero 21 με κάσα 44 mm από μαύρο κεραμικό, αυτόματο μηχανισμό χρονογράφου El Primero με συχνότητα 5Hz (36.000 ταλαντώσεις/ώρα), λουράκι από δέρμα αλιγάτορα και καουτσούκ, στεγανό μέχρι 100 μ. (Gofas Jewelry). 119

Αμάνικο μπουφάν, Napapijri (Attica the Department Store). Αυτόματο ρολόι, MIDO Commander Big Date (Swatch Group Greece). Δερμάτινη σταμπωτή ζώνη, Antony Morato (Shop & Trade). Βαμβακερό πουκάμισο, Tom Tailor (Shop & Trade). Γυαλιά ηλίου, Converse (De Rigo Hellas). Sneakers, Lumberjack (Shop & Trade). Βαμβακερό παντελόνι, Dsquared2 (Attica the Department Store). 120

Style

Μάλλινο καπέλο, Antony Morato (Shop & Trade). Βαμβακερό πουκάμισο, The Bostonians (Notos). Μεταξωτή γραβάτα, The Bostonians (Notos). Μάλλινο σακάκι, Gant (Notos). Κασκόλ, Lacoste (Notos). Δερμάτινη ζώνη, Tommy Hilfiger (Attica the Department Store). Δερμάτινο briefcase, Tommy Hilfiger (Attica the Department Store). Γυαλιά ηλίου, Lozza (De Rigo Hellas). Γάντια από δέρμα και μαλλί, Pepe Jeans (Shop & Trade). Σουέντ μποτάκια τύπου Chelsea, Superdry (Shop & Trade). 121

Δερμάτινο τζάκετ, μάλλινο ζιβάγκο, βαμβακερό παντελόνι, δερμάτινο σακίδιο πλάτης, δερμάτινα Chelsea μποτάκια, όλα Massimo Dutti. Πορτοφόλι και ζώνη Pull & Bear. 122

Style

Αδιάβροχο παρκά, βαμβακερό πουκάμισο, δερμάτινα loafers, μάλλινο καπέλο, παντελόνι, ζώνη και γραβάτα, όλα από Zara. Δερμάτινα γάντια Massimo Dutti. 123

Courtesy of BXR London

Wellness

124

RE-DESIGNED FITNESS & WELLNESS του Βησσαρίωνα Ζέρβα

«Το design είναι τόσο απλό, που το κάνει πολύπλοκο». (Paul Rand)

φιλοσοφία του fitness διαρκώς εξελίσσεται, ενώ παράλληλα συνεχώς επανασχεδιάζεται. Στα πρώτα χρόνια της ανθρωπότητας, fitness ήταν ένας τρόπος ζωής, το κυνήγι των ζώων, η καλλιέργεια της γης και άλλες ασχολίες οι οποίες απαιτούσαν fitness skills. Για τους αρχαίους Έλληνες το fitness ήταν το μέσο για να πραγματωθεί η έννοια «νους υγιής εν σώματι υγιεί». Κατά τη διάρκεια των παγκοσμίων πολέμων, το fitness χρησιμοποιήθηκε ως μέσο ενδυνάμωσης, αλλά και αξιολόγησης των στρατευσίμων αν είναι ικανοί ή όχι να υπηρετήσουν τη μητέρα πατρίδα. Στους δικούς μας μοντέρνους καιρούς, το fitness βοηθά στη μείωση του stress, στη συνολική υγεία και ευεξία, στην πρόληψη τραυματισμών, κακώσεων και σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις και ως θεραπευτική διαδικασία. Ενώ, όμως, έχουμε πολύ περισσότερη γνώση στη διάθεσή μας, που μας επιτρέπει τη δημιουργία ειδικών πρωτοκόλλων κατάρτισης και ανάπτυξης όλων των παραμέτρων, παρ’ όλα αυτά επανασχεδιάζουμε ή ανακυκλώνουμε παλιές έννοιες. Τη δεκαετία του ’70 υπήρξε μια στροφή από την

κλασική εκγύμναση με μπάρες σε συστήματα «cam», τα οποία τώρα έχουν αντικατασταθεί από kettlebells, sandbags και οτιδήποτε αντιπροσωπεύει το functional training (λειτουργική εκγύμναση). Φυσικά, ενδιαμέσως εμφανίζονται συστήματα... διαστημικής εκγύμνασης, όπως οι πλατφόρμες δόνησης, που καθιερώθηκαν ευρέως, και τελευταία τα γιλέκα με ηλεκτροδιέγερση. Με τα χρόνια, παράλληλα, είδαμε και βλέπουμε διαφοροποίηση στον ρόλο και στο ύφος του coach. Κάποτε ήταν ο ακαδημαϊκός δάσκαλος, που τώρα έχει αντικατασταθεί από τον γυμναστή… λοχία που φωνάζει και πιέζει, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι φέρνει τα αποτελέσματα που επιθυμούμε. Κάθε χρόνο έχουμε ένα νέο προπονητικό προϊόν, ένα ννέο προπονητικό τίτλο εργασίας. Με αυτόν τον ρυθμό και με τη γενικότερη και ειδικότερη βιομηχανοποίηση των πάντων, σε κάποια χρόνια από τώρα επιτυχημένος και ικανός wellness coach θα είναι αυτός που θα οφείλει να έχει επιστημονική ολιστική γνώση και κατάρτιση και δεν θα αποκλίνει από τις βασικές θεμελιώδεις αρχές της ανθρώπινης υγείας και ευεξίας προς τους αθλητές του και τους πελάτες του.

* Ο Βησσαρίων Ζέρβας είναι πτυχιούχος του School of Physical Education & Sport Science (Aristotle University), Master στο Holistic Health Care & Rehabilitation (CL Pennsylvania University), πιστοποιημένος σύμβουλος «Ολικού Μυαλού» (HBDI), ειδικός επιστημονικός σύμβουλος στην ολιστική θεραπευτική-πρόληψη και

αποκατάσταση μυοσκελετικών παθήσεων. Διαθέτει πολυετή εμπειρία στην εκπαίδευση στελεχών επιχειρήσεων και αθλητών στους τομείς Holistic Health & Wellness, Corrective Training, Nutri Detox. Contact info: zervvis@yahoo.gr

125

DESIGN FRAGRANCES FOR HIM AND HER Ιδιαίτερα μπουκάλια που κλείνουν μέσα τους μοναδικά αρώματα. FOR HIM YSL Y Eau de parfume, Bvlgari MAN wood essence, Paco Rabanne 1 Million, ACQUA DI PARMA artist edition (limited edition), Armani code A-LIST 126

Style

FOR HER Bvlgari Goldea the Roman night absolute, Jean Paul Gautier Scandal by night, Carollina Herrera Good Girl velvet fatale (limited edition), Penhaligon's Portraits Duchess Rose, Viktor & Rolf Flowerbomb (limited edition 2018) 127

MANCODE StYlish CaNdle To Mancode Oriental Monastery Candle αποτελεί ένα vintage μονοπάτι του σύγχρονου ταξιδιώτη σε όλες τις αισθήσεις. Cedarwood εμπλουτισμένο με πολύτιμα καρυκεύματα σε μια μυστική αυλή. Διαθέσιμο στο mancodeshop.com και σε επιλεγμένα σημεία πώλησης. 128

Style

MANCODE HAVANA EAU DE PARFUM

TRAVELLERS ATTITUDE Δέρμα, πούρο, ξύλο κέδρου και κουβανέζικα λουλούδια συνδυάζονται σε ένα eau de parfum με τον χαρακτήρα ενός ταξιδιώτη του κόσμου και την αυθεντική αίσθηση της Αβάνας. Διαθέσιμο στο mancodeshop.com και σε επιλεγμένα σημεία πώλησης. 129

About

130

ROWING IS A STYLISH SPORT ΝΑΥΤΙΚΌΣ ΑΘΛΗΤΙΚΌΣ ΌΜΙΛΟΣ ΚΈΡΚΥΡΑΣ (ΝΑΟΚ) Φωτογράφος: Vassilis Pitoulis

πρώτη οργανωμένη θαλάσσια άσκηση στην Κέρκυρα καταγράφεται το 1902, όταν ιδρύεται αθλητικό σωματείο με το όνομα Φιλαθλητικός Σύλλογος Κέρκυρας και με εγκαταστάσεις στην τάφρο Contrafossa. Σκοπός του είναι η άσκηση των μελών του, ανδρών και γυναικών, στην κωπηλασία και στην ιστιοπλοΐα. Στις αρχές του ’30 εμφανίζεται ο Ναυτικός Όμιλος Κέρκυρας (ΝΟΚ) και το 1935 ονομάζεται ΝΑΟΚ, στεγάζεται στο Μανδράκι, στον χώρο του Παλιού Φρουρίου, και ξεκινά την οργανωμένη δράση του με κολυμβητική, ιστιοπλοϊκή και κωπηλατική άσκηση. Η πορεία του Ομίλου σταθεροποιείται τη δεκαετία του ’60, κλιμακώνεται σε αυτήν του ’70 και συνεχίζει δυναμικά το ’80. Σε αυτό το διάστημα έρχονται οι υψηλές διακρίσεις. Πρώτες θέσεις στην κολύμβηση, στην κωπηλασία, στην ιστιοπλοΐα και στην υποβρύχια δραστηριότητα, άνοδος στην Α΄ εθνική κατηγορία στην υδατοσφαίριση, συμμετοχές κερκυραϊκών πληρωμάτων σε παγκόσμια πρωταθλήματα κωπηλασίας. Μεταξύ άλλων ξεχωρίζουν η «μεγάλη σχολή» της κωπηλασίας του πρώτου μισού της δεκαετίας του ’80 και η ομάδα υδατοσφαίρισης του ’90. Οι πανελλήνιες και διεθνείς διακρίσεις του NAOK συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Ο ΝΑΟΚ εμπνέει και δραστηριοποιεί καθημερινά περισσότερους από 300 νέους αθλητές, 900 μέλη και αρκετές χιλιάδες φίλους.

131

PHILIPPE STARCK της Κέλλυς Σταυροπούλου

ο concept του «δημοκρατικού design» που ανέπτυξε μέσα στην πορεία των χρόνων ο πολυσχιδής, πολυπράγμων, πολυτάλαντος και γενικά «πολύς» Philippe Starck βασίστηκε στην ιδέα ότι στα όμορφα αντικείμενα πρέπει να έχουν πρόσβαση όλοι, ανεξάρτητα από τις κοινωνικές καταβολές τους και την οικονομική τους κατάσταση. Έκανε πράξη αυτή τη φαινομενικά ουτοπική ιδέα, μειώνοντας το κόστος παραγωγής και χρησιμοποιώντας ενίοτε φθηνές πρώτες ύλες, όπως το πλαστικό, το οποίο βαφτίσαμε pop κατά τις επιταγές του, και με την εταιρεία Kartell να επικροτεί έμπρακτα. «Αν δουλεύεις προς όφελος της ανθρωπότητας, η επιτυχία είναι δεδομένη», έχει πει, αποκαλύπτοντας το μυστικό πίσω από το προσωπικό του success story. «Ένα όμορφο αντικείμενο που εντάσσεται στην καθημερινότητά μας δεν έχει τη δύναμη να αλλάξει τη ζωή μας. Δεν μπορεί να φέρει πίσω τον σύζυγο μιας γυναίκας που έφυγε από το σπίτι ούτε να φτιάξει τις σχέσεις με τα παιδιά ή τους γονείς μας. Όμως μπορεί να προσφέρει χιούμορ, ποίηση, εξυπνάδα σε μια γκρίζα μέρα», εξηγεί. Σκέφτομαι τον λεμονοστύφτη που είχε σχεδιάσει κάπου στα ’90s για τον οίκο Alessi. Μπήκε σε χιλιάδες σπίτια και με το αντισυμβατικό του design πιθανόν να έδωσε στο καθιερωμένο στύψιμο πορτοκαλιών το πρωί έναν άλλο τόνο, μια διάσταση πολυτέλειας ή εκκεντρικότητας. Η τιμή αυτού του εμβληματικού πλέον design object, το οποίο βρίσκεις online με ένα κλικ, είναι σήμερα 62 ευρώ. Και, ναι, αυτό λέγεται εύκολη πρόσβαση στο design. Αυτό είναι να μην κάνεις θέμα το ταλέντο σου και να το μοιράζεσαι απλόχερα. Εξάλλου, ένας αληθινά ταλαντούχος designer έχει πολλές ευκαιρίες να δείξει πού μπορεί να φτάσει ή να κερδίσει χρήματα και δόξα. Δεν χρειάζεται να σταθεί σ’ ένα χρηστικό αντικείμενο. Το 1983, ο πρόεδρος της Γαλλίας πρότεινε στον γηγενή Starck να ανασχεδιάσει τα ιδιωτικά διαμερίσματά του στο Μέγαρο των Ηλυσίων. Την επόμενη χρονιά σχεδίασε το Café Costes. Μέχρι εκείνη τη στιγμή τα καφέ στο Παρίσι ήταν κλασικά, συντηρητικά στην όψη,

132

δείγματα μιας παλιάς αριστοκρατίας. Όλα ξεκινούσαν και σταματούσαν στο πρότυπο του Café de Flore και του Deux Magots. Ο άγνωστος ακόμη Γάλλος έφερε τον μεταμοντερνισμό και σχολίασε καυστικά: «Αυτό το νέο μέρος που κάνατε επίκεντρο του Parisian chic να ξέρετε ότι είναι εμπνευσμένο από έναν σταθμό τρένου τρίτης θέσης στη Βουδαπέστη της δεκαετίας του ’50». Σημαντικό κομμάτι στο portfolio του κατέχουν τα ξενοδοχεία. Το Delano στο Μαϊάμι, το Royalton στη Νέα Υόρκη, το Mondrian στο Λος Άντζελες, το Sanderson στο Λονδίνο, το Clift στο Σαν Φρανσίσκο και βέβαια το Hotel Meurice και το Royal Monceau στο Παρίσι είναι κάποια από τα ξενοδοχεία που υπογράφει. «Μου ήταν πολύ εύκολο να επιλέξω επάγγελμα. Βασικά αυτό με επέλεξε, όχι εγώ εκείνο. Όπως πολλοί από εμάς, έτσι κι εγώ θέλησα να επινοήσω έναν νέο κόσμο», έχει δηλώσει. Από την άλλη, αν τον ρωτήσεις από όλα τα αντικείμενα ή τα έργα που έχει υπογράψει ποιο του αρέσει περισσότερο, απαντά: «Το επόμενο. Τίποτα δεν μου αρέσει, γι’ αυτό συνεχίζω να σχεδιάζω. Κάθε τι που έχω κάνει μου δείχνει πόσο τεμπέλης και αδύναμος είμαι». Κανείς δεν ξέρει πόση αλήθεια εμπεριέχει για τον ίδιο αυτή η φράση. Εξάλλου ένας αντισυμβατικός designer δεν μπορεί παρά να κάνει αιρετικές δηλώσεις. Σε κάθε περίπτωση, κοιτάζοντας τη δουλειά του συνολικά, βρίσκουμε μια συνέπεια ανάμεσα στο έργο του και στην αρχική του πεποίθηση ότι, «όταν μιλάμε για design, όπως ακριβώς ισχύει και για την αγάπη, αυτό που έχει σημασία είναι να προσφέρεις απλόχερα».

133

Afp / Visual Hellas

134

ΑΛΈΞΑΝ∆ΡΟΣ ΙΌΛΑΣ ΓΙΑΤΊ ΓΎΡΙΣΕ; του Χρήστου Ζαμπούνη Φωτογραφίες: Χάρης Χριστόπουλος

ο άρθρο χρονολογείται από τον Απρίλιο του 1984 και φιλοξενήθηκε στη γαλλική εφημερίδα «Libération». Φέρει τον τίτλο «Αλέξανδρος Ιόλας, ο μέγας» και είναι ολοσέλιδο. Παρότι το έντυπο καλοβλέπει την άνοδο των σοσιαλιστών στην εξουσία, τόσο στη Γαλλία όσο και στην Ελλάδα, όμως δεν έχει λογοκρίνει ακολούθως τη ρηξικέλευθη τοποθέτηση του Ιόλα για την ελληνική πολιτική σκηνή: «Ετοιμάζω ένα μουσείο στη Θεσσαλονίκη για τον ελληνικό λαό. Καμία σχέση με την κυβέρνηση, το Υπουργείο Πολιτισμού και όλες αυτές τις γελοιότητες. […] Ο Παπανδρέου δεν έχει σεξαπίλ και η Μελίνα Μερκούρη είναι μια σκέτη καταστροφή». Το σχόλιο δεν είναι τυχαίο. Έχουν προηγηθεί πολλά και σοβαρά στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας. Ας μου επιτραπεί μια μικρή ιστορική ανασκόπησις. Σε ηλικία 15 ετών, ο Αλέξανδρος Ιόλας επισκέπτεται τον Κωνσταντίνο Καβάφη, στην οικία του στην Αλεξάνδρεια. Αμέσως του εκδηλώνει την επιθυμία να ανοίξει τα φτερά του σε άλλους ουρανούς. Ο Καβάφης τού δίνει συστατικές επιστολές προς τον Άγγελο Σικελιανό, τον Κωστή Παλαμά και τον διευθυντή ορχήστρας Δημήτρη Μητρόπουλο. Η Αθήνα θα αποτελέσει έναν μικρό σταθμό της ευρωπαϊκής περιοδείας του Ιόλα. Το 1939, ένας πίνακας τον μαγνητίζει στην προθήκη μιας γκαλερί της λεωφόρου Ματινιόν. Πρόκειται για ένα έργο του Τζόρτζιο ντε Κίρικο. Πληρώνοντας 100 φράγκα τον μήνα επί τρία χρόνια, ο πίνακας γίνεται δικός του. Είναι η εισαγωγή του στην Τέχνη. Πέντε χρόνια αργότερα, με τη βοήθεια της δούκισσας Ντε Γκραμόν, ανοίγει την πρώτη του γκαλερί στην 55η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης. Η επιτυχία είναι άμεσος. Οι Αμερικανοί ανακαλύπτουν τους σουρεαλιστές, τον Μαγκρίτ, τον Μαξ Ερνστ κ.ά. Η συνέχεια είναι εντυπωσιακή. Τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, αίθουσες τέχνης με το όνομά του ανοίγουν στη Ρώμη, στη Γενεύη, στο Παρίσι και στο Μιλάνο. Κορυφαίοι συλλέκτες, όπως η Ντομινίκ ντε Μενίλ ή ο Τζιάνι Ανιέλι, τον εμπιστεύονται με κλειστά τα μάτια για να εμπλουτίσουν τις συλλογές τους. 135

πρόεδρος της Γαλλίας Ζορζ Πομπιντού πηγαίνει στην γκαλερί του, πριν ανοίξει για το κοινό, και αγοράζει έργα τα οποία στη συνέχεια δωρίζει στο γαλλικό κράτος, και πιο συγκεκριμένα στο Centre Pompidou, που φέρει το όνομά του. Ο διεθνής Τύπος γράφει ύμνους για το μοναδικό ταλέντο του Ιόλα, ενώ οι καλλιτέχνες διαγκωνίζονται για να ελκύσουν την προσοχή του. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πρώτη έκθεση του Άντι Γουόρχολ έγινε στη νεοϋορκέζικη γκαλερί του Ιόλα. Και ενώ όλα μοιάζουν να πηγαίνουν πρίμα, ο «Μέγας Αλέξανδρος της Τέχνης», όπως τον χαρακτηρίζουν, αποφασίζει να εγκατασταθεί στην Ελλάδα. Αγοράζει ένα κτήμα στην απομακρυσμένη, τότε, Αγία Παρασκευή και χτίζει ένα μικρό παλάτι. Σιγά σιγά επαναπατρίζει ελληνικές και ξένες αρχαιότητες, καθώς και σύγχρονα έργα τέχνης. Η συλλογή του φθάνει κάποια στιγμή στα 10.000 κομμάτια. Στις δεξιώσεις του παρευρίσκεται η «εμπροσθοφυλακή» της αθηναϊκής κοινωνίας και ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής. Όσοι έχουν παραστεί ομιλούν για μια αξέχαστη εμπειρία. Σε ανύποπτο χρόνο, ο Ιόλας, απευθυνόμενος στον Κοκτώ, είχε πει μια φράση-κλειδί: «Η Ελλάς είναι φως ανέσπερον».

136

Document

137

αντίστροφη μέτρησις για έναν από τους επιδραστικότερους art dealers –αν και απηχθάνετο τον τίτλο– του 20ού αιώνος αρχίζει το 1981, με την εκλογή του Ανδρέα Παπανδρέου. Για λόγους που μάλλον άπτονται της ελληνικής σχιζοφρένειας, κατά τη διάρκεια της ΠΑΣΟΚοκρατίας, ο «Μέγας Αλέξανδρος της Τέχνης», όπως τον χαρακτήρισαν οι New York Times, θα βρεθεί στο στόχαστρο μερίδας συμπατριωτών μας, οι οποίοι συνετάχθησαν γύρω από τις απόψεις μιας εφημερίδας που δεν υπάρχει σήμερα,

138

αλλά εκείνη την εποχή πωλούσε 200.000 αντίτυπα, της Αυριανής. Ο Ιόλας δεν ήτο ο μοναδικός στόχος του «αυριανισμού», όπως επωνομάσθη το κοινωνικό φαινόμενο. Ποίος έχει ξεχάσει τις αήθεις επιθέσεις σε έναν άλλον μεγάλο της τέχνης, τον βραβευμένο με Όσκαρ Μουσικής Μάνο Χατζιδάκι; Στο σημείο αυτό έχει, φρονώ, ενδιαφέρον να καταγραφεί η αντίδρασις του Ιόλα, όπως δημοσιεύεται στη βιογραφία του την οποία υπογράφει ο Νίκος Σταθούλης: «Παρότι είμαι Έλληνας από την Αλεξάνδρεια, δεν έχω τίποτα κοινό με την ελληνι-

Document

κή νοοτροπία. Ευτυχώς που απαλλάχτηκα από αυτό το πράγμα. Όχι πως μισώ την Ελλάδα και τους ανθρώπους της, το αντίθετο μάλλον. Απλώς δεν μπορώ την κακογουστιά, που δυστυχώς υπάρχει σε μεγάλο βαθμό στην Ελλάδα, όπως υπάρχει και η κατεργαριά, κάτι που δεν συνάντησα ποτέ σε κανένα μέρος του κόσμου. Παλιότερα, δεν υπήρχε ούτε εδώ. Αποτελεί πρόσφατη επινόηση των Νεοελλήνων. Ανακάλυψα κάτι που δεν πίστευα ότι είναι δυνατόν να υπάρχει, μια ιδιαίτερη φόρμα ασχήμιας και χυδαιότητας που δεν αρμόζει στον

Έλληνα. Ο Έλληνας που ξέρω εγώ είναι απλός, όμορφος, ειλικρινής, λαϊκός. Πώς να καταλάβεις καλύτερα όλους αυτούς τους φτωχούς, ταλαιπωρημένους ανθρώπους που πιστεύουν σε ανύπαρκτους πολιτικούς και ψωριασμένους δημοσιογράφους; Πώς να καταλάβεις καλύτερα όλους αυτούς τους μάγκες που δεν σέβονται κανέναν; Βρίζουν στον δρόμο, φτύνουν όπου βρουν. Είναι μοχθηροί οι Έλληνες. Έχουν δρόμους βρόμικους, τα πετάνε όλα κάτω. Έτσι όμως τους μαθαίνουν. Αυτά τους δίνουν να διαβάσουν.

139

ίναι βιασμένοι. Είναι ληστεμένοι, συγχυσμένοι. Μια ζωή υποταγμένοι στον μόχθο, στα κόμματα και στους πολιτικούς τους. Να καταλάβεις, όμως. Να κοιτάξεις γύρω σου καλά. Να καταλάβεις πώς ένας υπέροχος λαός καταντάει στα χάλια που είναι σήμερα. Είναι κινήσεις απελπισμένων ανθρώπων, οι οποίοι ασφυκτιούν κάτω από το βάρος μιας καλαίσθητης παράδοσης, αντί να γίνει κάθε Έλληνας ένα λιθαράκι του Παρθενώνα. Έτσι χτίζονται τα σύμβολα. […] Εδώ, παιδί μου, ένα καλό κάνεις και σε βρίζουν. Καμία παιδεία δεν έχει αυτός ο λαός. […] Του λείπει ο τρόπος του πνεύματος. Αυτός είναι ο κινητήριος μοχλός της δημιουργίας». Αρκετά ερωτήματα σχετικά με τον βίο και την πολιτεία του Ιόλα παραμένουν έως σήμερα αναπάντητα. Το κυριότερο, πάντως, είναι: Γιατί γύρισε;

Υ.Γ. Τριάντα ένα χρόνια μετά την αποδημία του, ο Δήμος Αγίας Παρασκευής ανεκοίνωσε εν χορδαίς και οργάνοις την αγορά της βίλας Ιόλα και τη μετατροπή της σε Πολιτιστικό Κέντρο. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, αν και, όπως δύναται να διαπιστώσει ο αναγνώστης από την εικονογράφηση του άρθρου, το esprit του Ιόλα και το άφθαστο γούστο του έχουν χαθεί για πάντα. Πού αλλού, στο πέλαγος της ελληνικής παράνοιας.

140

Document

141

Design

DESIGN KAI ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ

Photos by Gilles Pernet

της Θεοδώρας Μήτσου

παίνοντας στο χώρο του εστιατορίου που θα συναντιόμαστε, τον είδα καθισμένο σε μια ροτόντα, κοιτάζοντας τα έργα τέχνης δίπλα του. Ήταν ντυμένος απλά και το χαμόγελό του απέπνεε μια φιλική διάθεση, κάτι που σηνήθως δε συναντά κανείς εύκολα σε διεθνώς καταξιωμένους καλλιτέχνες. Ο Julian Mayor δεν είναι συνηθισμένος σε συνεντεύξεις και προσωπική προβολή καθώς προτιμά πάντα το κοινό να τον γνωρίζει μέσω της δουλειάς του. Γι’ αυτό το λόγο θεωρεί πολύ σημαντικό το κάθε έργο να συνοδεύεται από την ιστορία και την ερμηνεία του, ώστε το κοινό να το αποκρυπτογραφεί. Για την ιστορία, ο Julian Mayor σπούδασε Product Design στο Newcastle και Design Products στο Royal College of Art, υπό την καθοδήδηση του μεγάλου Ron Arad. Θαυμάζει ιδιαίτερα τις πρώιμες δουλειές του πρωην δασκάλου του και εχει επηρεαστει από τα πρώτα έργα του Tom Dixon. ‘Εμπνεεται από συγχρνονους καλλιτέχνες της γενιάς του όπως οι Max Lamb, Martino Gamper, και Mark Brazier Jones, και το βαρύ και περύπλοκο 1980s στυλ στο design. “Πολλές φορες οι ιδέες μου αλλάζουν εντελώς μόλις ξεκινήσω το design με renders και animation γι’ αυτό πιστεύω πως πρέπει ιδανικά να υπάρχουν πολλές πηγές εμπνευσης συνδιαστικά σε ένα κομμάτι ώστε η εξέλιξη αυτών να οδηγεί σε νέα επίπεδα καλλιτεχνικά”. Στο πανεπιστήμιο, όντας τε-

142

λειομανής και με πρωταρχικό του στόχο να βρει την ταυτότητά του, άρχισε να πειραματίζεται, χρησιμοποιώντας τον υπολογιστή του ως εργαλείο για την καλλιτεχνική του περιπέτεια. Σκοπός του ήταν να μεταφέρει από την οθόνη στην απτή πραγματικότητα τις τρικυμιώδεις ιδέες του, διατηρώντας όμως το χειροποίητο στοιχείο με το οποίο είχε μεγαλώσει. ‘Οπως μας περιγράφει “όταν ξεκίνησα ήθελα να δημιουργήσω κάτι που φαινομενικά, από τεχνικής άποψης θα μπορούσε να έχει σχεδιαστεί έναν αιώνα πριν, αλλά από αισθητικής πλευράς θα αποπνέει σύγχρονη αύρα”. Αφού αποφοίτησε, μετακόμισε στο San Francisco για να δουλέψει ως product designer στην ΙDEO (από τις κορυφαίες branding and design agencies παγκοσμίως), με επόμενο στόχο να εργαστεί στην Apple. Στην πορεία όμως, η καλλιτεχνική του φύση κέρδισε τη μάχη και αποφάσισε να επιστρέψει στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2004. “Συνειδητοποίησα ότι η δουλειά μου ήταν πιο επαναστατική και προτιμούσα να εργάζομαι μόνος. Ήταν δύσκολη απόφαση, αλλά το Λονδίνο για μένα είναι αναντικατάστατο.” Ξεkίνησε λοιπόν να διδάσκει 3D Marketing στο London School of Communication, ενώ ταυτόχρνα δεν σταματούσε να εξελίσσει τις ιδέες του. Επηρεασμένος από τον πατέρα του (ξυλουργός στο επάγγελμα), ξεκίνησε σχεδιάζοντας ξύλινα αντικείμενα και έπιπλα. Tο 2011, μετακόμισε το studio

του στη γενέτειρά του, Doncaster, όπoυ ξεκίνησε να παράγει large scale objects. H χρονιά εκείνη ήταν καθοριστική: αγόρασε την πρώτη του μηχανή συγκόλλησης και άρχισε να δουλεύει με μέταλλο. Από τότε το δημιουργικό του στυλ άλλαξε σημαντικά. “Στην αρχή δεν είχα ιδέα τι έκανα – είναι εύκολο να ξενικήσει κανείς αλλά η πρόοδος είναι δύσκολη διαδικασία. Ξεκίνησα με μεταλλικές ράβδους και συνέχισα με πλάκες αλουμινίου. Όταν δουλεύω στον υπολογιστή τα σχέδια, πάντα σκέφτομαι τη διαδικάσία της συγκόλησης, τι θα δώσει το καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα, τις σωστές αναλογίες. Το digital design σαν διαδικασία είναι αρκετά πιο εσωτερική και μεθοοδευμένη, ενώ η συγκόλληση πιο πρακτική και διασκεδαστική. Συνχά ακούω πως η δουλειά μου έιναι αρχιτεκτονική – μπορώ να πω ότι ίσως είμαι κάτι ανάμεσα σε καλλιτέχνη και designer “. Το πιο αναγνωρίσημο concept του, τα λαμπερά μεταλλικά πολύπλευρα έπιπλα με τις δουλεμένες γωνίες (σς. εκείνος τα αποκαλεί shiny works), έχουν το πλεονέκτημα να μπορούν να τοποθετηθούν τόσο σε εσωτερικούς όσο και σε εξωτερικούς χώρους, δίνοντας μια ξεχωριστή πνοή στην ατμόσφαιρα. Προσαρμόζονται εύκολα σε εποχές, στυλ, χωρίς να χάνεουν από το χαρακτήρα τους. Το πρώτο έργο από αυτή τη σειρά μια καρέκλα για έναν collector στη Βραζιλία. Σήμερα, η δουλειά του του αυτή έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και έχει πάρει πολυάριθμες μορφές και διαστάσεις. Ενώ αρχικά σαστίζει κανείς στην όψη, είτε λόγω υλικού έιτε λόγο της αφη-

ρημένης σύστασής τους, η Gallerist την 18 Davies Street Gallery, Tatiana Beaujoin, που φιλοξενεί έργα του στο Λονδίνο, μας παροτρύνει να τα ψιλαφίσουμε για να τα κατανοήσουμε καλύτερα. “Τα περισσότερα είναι έπιπλα, καθίστε για να το διαπιστώσετε! Είναι πολλοί εκείνοι που δεν είναι εξοικειωμένοι με τα design objects της μορφής αυτής μέχρι να τα περιεργαστούν από κοντά, αλλά το ενδιαφέρον παραμένει αμείωτο – είτε μέσω Instagram, είτε από κοντά.” Το μέλλον, λοιπόν, διαγράφεται ακόμα πιο λαμπρό και δημιουργικό για τον Julian Mayor. Φέτος, συνεργάζεται για πρώτη φορά με ένα Πανεπιστημιο στη Βαλτιμορη για ένα 3D Printing project με θέμα είναι ένα κομμάτι φόρο τιμής στο Βρετανό γλύπτη Lynn Chadwick, φτιαγμένο από κερί και bronze (lost-wax casting). ”Με ενδιαφέρει ιδιαίτερα να ανακαλύψω τις δυνατότητες αυτής της τεχνολογίας που απαιτεί το σχέδιο να ειναι λειτουργικό μέσα στα όρια που επιβάλλει η ίδια η τεχνολογία”. Σύντομα θα ξεκινήσει την παραγωγή industrial design αντικειμένων και το επόμενο show του θα γίνει στο LA την άνοιξη του 2019, όπου, όπως μας αποκάλυψε, για πρώτη φορά θα χρησιμοποιήσει έντονα μεταλλικά χρώματα στα νέα του έργα. Ο Julian Mayor εκπροσωπείται από την 18 Davies Street Gallery, στο Mayfair του Λονδίνου. Για περισσότερες πληροφορίες Tatiana Beaujoin tatiana@18daviestreet.com. 143

Art THE GREEK SALE BONHAMS του Τίμου Οικονομόπουλου (αντιπροσώπου του οίκου Bonhams στην Ελλάδα)

Το έργο της Chryssa «Βοχ»

τις 21 Νοεμβρίου και ώρα Αγγλίας 14.00 ακριβώς, στην καρδιά του Λονδίνου, στο 101 της New Bond Street, στα κεντρικά κτίρια του οίκου δημοπρασιών Bonhams, θα ανέβει ο δημοπράτης στο rostrum για να ξεκινήσει τη δημοπρασία «The Greek Sale». Ένα πανόραμα της ελληνικής τέχνης με σημαντικά έργα από τον 19ο αιώνα μέχρι και σήμερα, τα οποία μπορούν να ικανοποιήσουν ένα απαιτητικό κοινό συλλεκτών και φιλότεχνων. Ονόματα καλλιτεχνών όπως Νικόλαος Γύζης, Κωνσταντίνος Παρθένης, Γιάννης Μόραλης, Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Γιάννης Τσαρούχης, Νίκος Εγγονόπουλος, Αλέκος Φασιανός, Takis, Chryssa κ.ά. Ανάμεσα στα έργα, το αριστούργημα του Κωνσταντίνου Παρθένη «Ευαγγελισμός», με εκτίμηση 350.000-500.000 λίρες Αγγλίας. Ο καλλιτέχνης, ζώντας στη Βιέννη στις αρχές του 20ού αιώνα, επηρεάστηκε από το Jugendstil, το καλλιτεχνικό κίνημα που διαμόρφωσε το design, την τέχνη και την αρχιτεκτονική εκείνης της περιόδου. Προχωρώντας στη μοντέρνα περίοδο, το έργο της

144

διεθνούς εμβέλειας καλλιτέχνιδας Chryssa (Χρύσα Βαρδέα) «Box», μια κατασκευή από ξύλο και φώτα neon, με εκτίμηση 8.000-12.000 λίρες Αγγλίας. Η Chryssa, η οποία έζησε και εργάστηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στη Νέα Υόρκη, εμπνεύστηκε από τη ζωή και τα φώτα των μεγάλων αστικών κέντρων και κυρίως της Times Square. Χαρακτηριστικά τα έργα της από ανοξείδωτο ατσάλι, plexiglass και neon, κοσμούν διάσημες συλλογές και μουσεία ανά τον κόσμο, όπως το ΜοMA στη Νέα Υόρκη. Το έργο της «Κλυταιμνήστρα» βρίσκεται στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και το «Mott Street» στον σταθμό «Ευαγγελισμός» στο μετρό της Αθήνας. Τα έργα της δημοπρασίας θα εκτίθενται από τις 6 μέχρι και τις 8 Νοεμβρίου στη λεωφόρο Αμαλίας 36, στο Σύνταγμα. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθυνθείτε: www.bonhams.com / art@expertise.gr

Music

JOSHUA MICHAEL TILLMAN FATHER JOHN MISTY

«Αντλώ μια άρρωστη ευχαρίστηση όταν διαβάζω το πόσο πολύ με απεχθάνονται».

Getty Images / Ideal Image

της Μαριανίνας Πάτσα

«Ο

ι άνθρωποι που θέλουν να βλέπουν τα πράγματα μέσα από αυστηρές δυαδικότητες δεν πρόκειται να καταλάβουν πολλά από τη μουσική μου». Υιός ιεραποστόλων, μεγαλωμένος σε αυστηρό θρησκευτικό περιβάλλον, με αποστασιοποιημένη μητέρα, ο τραγουδοποιός και τραγουδιστής Joshua Michael Tillman πέρασε τη δεκαετία των 20 χρόνων σαν κάμπια μέσα στο κουκούλι που περιμένει τη μεταμόρφωση. Αφήνοντας την οικογένεια και τη θρησκεία πίσω του, κι ενώ παράλληλα δούλευε σε εργοτάξια, η μουσική μέσα του έψαχνε τρόπο να βγει. Κάπως έτσι βρέθηκε ντράμερ της μπάντας Fleet Foxes. Ωστόσο, μεταξύ των οπαδών του είναι γνωστός για τα άλμπουμ του με το όνομα Father John

Misty. Η μουσική του θεωρείται συχνά σατιρική, με έντονο συναίσθημα, αν και πολλοί τη βρίσκουν υπερβολική. «Δεν τους κατηγορώ», λέει ο ίδιος. «Είναι ο μεγαλύτερος θαυμαστής μου. Οι επικρίσεις που έχουν για μένα οι άνθρωποι τώρα είναι οι ίδιες που είχαν οι δάσκαλοι και οι γονείς μου όταν ήμουν παιδί: ότι μιλάω πάρα πολύ, ότι είμαι πολύ έντονος, ότι έχω εμμονή με τον εαυτό μου. Μα αντλώ μια άρρωστη ευχαρίστηση όταν διαβάζω το πόσο πολύ με απεχθάνονται». Όμως, παράλληλα, οι φαν του τον λατρεύουν. Γιατί, αντί να ζει επιδερμικά μέσα στον γυαλιστερά κόσμο των media, εκείνος γίνεται θρύλος ρίχνοντας αμάσητες τις αλήθειες του, χωρίς φόβο, ρετούς ή λογοκρισία. Bless us Father.

mancoderadio.com 145

146

MANCODE PROpOSAL

A NEW ERA AT SALON DE BRICOLAGE

μεταφορά της ιδιωτικής λέσχης Salon de Bricolage στο νέο της hub, στην οδό Aμερικής 2, στη Στοά Σπυρομήλιου, δίνει νέα διάσταση στην καινούργια αστική γειτονιά της Αθήνας που δημιουργείται γύρω από το City Link. O σχεδιασμός έγινε κρατώντας στοιχεία από τον παλιό χώρο του Salon de Bricolage, όπως οι δύο ίπποι γυμναστικής που χρησιμοποιούνται για μπαρ, στο κέντρο του χώρου, και η απουσία κεντρικού μπαρ, με την παραδοσιακή έννοια, αφού τα μέλη της λέσχης μπορούν να ετοιμάσουν το cocktail τους και μόνοι τους, αν το επιθυμούν, χρησιμοποιώντας τη «βιβλιοθήκη ποτών». Μπαίνοντας κάποιος στον χώρο, εντυπωσιάζεται από τον συνδυασμό των υλικών που κυριαρχούν, τους μελετημένους φωτισμούς και τα video arts που προβάλλονται στους τοίχους. Έργα σημαντικών καλλιτεχνών από την προσωπική συλλογή της οικογένειας Πανά, όπως των Πάνου Κοκκινιά, Βασίλη Φωτόπουλου, Γιάννη Βαρελά, Paul Zoe, Destroy All Monsters, Ulala Imai, Gregory Crewdson και DeAnna Maganias, αναδεικνύουν την ιδιαίτερη αισθητική του Salon de Bricolage. Δύσκολο να μην προσέξει κανείς και τον μεγάλο καθρέπτη με το κείμενο «Ένας λόγος να μείνω, ένας λόγος να φύγω» από την παράσταση «Τιτανικός» του Κωνσταντίνου Ρήγου, που παρουσιάστηκε από το Εθνικό Θέατρο. Οι επιλογές των vintage επίπλων της δεκαετίας του ’60 δένουν αρμονικά με τα σύγχρονα έπιπλα και αντικείμενα, όπως τα φωτιστικά του Tom Dixon. Τα μέλη του Salon de Bricolage επισκέπτονται την ιδιωτική λέσχη Τετάρτη έως Κυριακή, ενώ Δευτέρα και Τρίτη τα μέλη μπορούν να επιλέγουν τον χώρο για private events. Είναι ο μόνος χώρος στην Ελλάδα ο οποίος, σεβόμενος την ιδιωτικότητα των μελών του, δεν επιτρέπει τις φωτογραφίες κατά τις ημέρες και ώρες λειτουργίας του hub. Το winter garden που βρίσκεται στην είσοδο της λέσχης είναι διακοσμημένο με εντυπωσιακά φυτά και τα έπιπλα μπαμπού από άλλες εποχές σε κάνουν να νιώθεις ότι βρίσκεσαι στο Lower East Side της Νέας Υόρκης. Τις επόμενες μέρες θα λειτουργήσει στον εξωτερικό χώρο food truck με street food, το οποίο θα εξυπηρετεί τους επισκέπτες της στοάς.

147

Motors Ο ΘΡΎΛΟΣ ΤΟΥ LE MANS JAGUAR D-TYPE ΕΠΙΣΤΡΈΦΕΙ του Θάνου Βεργή

Jaguar Classic άρχισε εκ νέου την παραγωγή του εικονικού αγωνιστικού αυτοκινήτου D-type στο Coventry, 62 χρόνια μετά την κατασκευή του τελευταίου παραδείγματος το 1956. H πρώτη Jaguar D-type που συναρμολογήθηκε έκανε το ντεμπούτο της στο Salon Retromobile στο Παρίσι. Μόνο 25 νέα παραδείγματα D-type, σχολαστικά κα-

148

τασκευασμένα με το χέρι, στο Jaguar Land Rover Classic Works στο Warwickshire, θα κυκλοφορήσουν. Το 1955 η Jaguar σχεδίαζε να κατασκευάσει 100 D-type. Με μόλις 75 ολοκληρωμένες, η Jaguar Classic εκπληρώνει τώρα την αρχική φιλοδοξία της εταιρείας, δημιουργώντας 25 ολοκαίνουργια, πιστά στην εποχή τους, σπορ αυτοκίνητα.

Η D-type, η οποία κέρδισε τον αγώνα 24 Hours Le Mans τρεις φορές μεταξύ 1955 και 1957, τροφοδοτήθηκε από τον εξακύλινδρο κινητήρα XK. Κάθε πτυχή των D-type που θα κατασκευαστούν για πελάτες από το 2018 θα δημιουργηθεί με τις αυθεντικές, πρωτότυπες προδιαγραφές.

149

Motors

Η ΑΙΧΜΉ ΤΟΥ ∆ΌΡΑΤΟΣ Polestar 1 των 600 ίππων του Άρη Γαλανόπουλου

Polestar, το brand ηλεκτρικών αυτοκινήτων υψηλών επιδόσεων του Volvo Car Group, αποκάλυψε το πρώτο της αυτοκίνητο, το Polestar 1 των 600 ίππων, το οποίο προορίζεται να μπει στην παραγωγή στα μέσα του 2019. Το Polestar 1 θα αποτελέσει το ορόσημο για το μέλλον της Polestar. Πρόκειται για ένα δίπορτο Grand Tourer Coupé 2+2 θέσεων, με υβριδικό σύστημα κίνησης υψηλών επιδόσεων (Electric Performance Hybrid). Είναι ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο που υποστηρίζεται από κινητήρα εσωτερικής καύσης και έχει αυτονομία 150 χιλιομέτρων, όταν λειτουργεί αποκλειστικά με ηλεκτροκίνηση – τη μεγαλύτερη αυτονομία σε πλήρως ηλεκτρικό mode από κάθε άλλο υβριδικό αυτοκίνητο στην αγορά. Αποδίδοντας 600 ίππους και 1.000 Nm ροπής, τοποθετείται ξεκάθαρα στην κατηγορία των σπορ αυτοκινήτων υψηλών επιδόσεων. Το Polestar 1 βασίζεται στην πλατφόρμα SPA (Μεταβλητή Αρχιτεκτονική Προϊόντος – Scalable Product Architecture), αλλά περίπου κατά το ήμισυ είναι νέο και ειδικά σχεδιασμένο, δημιουργία των μηχανικών της Polestar. Το Polestar 1 επωφελείται από μια σειρά νέων τεχνολογιών, που το κάνουν ένα αυτοκίνητο για τον πραγματικό οδηγό, ενισχύοντας τα δυναμικά οδηγικά χαρακτηριστικά του. Είναι επίσης το πρώτο αυτοκίνητο σε παγκόσμιο επίπεδο που εφοδιάζεται με την εντελώς νέα, κορυφαία για την κατηγορία, προηγμένη τεχνολογία Συνεχώς Ελεγχόμενης Ηλεκτρονικής Ανάρτησης (CESi) της Öhlins. Η χρήση ανθρακονήματος στο αμάξωμα ελαττώνει το βάρος και βελτιώνει τη στρεπτική ακαμψία κατά 45%, ενώ παράλληλα χαμηλώνει και το κέντρο βάρους του αυτοκινήτου. Επιπλέον, το Polestar 1 χρησιμοποιεί δύο ηλεκτρικούς κινητήρες στον πίσω άξονα, που καθιστούν δυνατό τον έλεγχο της ροπής ανάμεσα στους δύο τροχούς. Η ακριβής επιτάχυνση σε κάθε τροχό ξεχωριστά υποστηρίζει τον οδηγό, διατηρώντας το μέγιστο της πρόσφυσης και την ταχύτητα μέσα στη στροφή. Η Polestar δεν θα υιοθετήσει το σημερινό παραδοσιακό μοντέλο ιδιοκτησίας. Θα δέχεται αποκλειστικά παραγγελίες online και τα μοντέλα της θα προσφέρονται με συνδρομή δύο ή τριών χρονών και μηδενική προκαταβολή. Όλα τα μελλοντικά αυτοκίνητα της Polestar θα είναι αποκλειστικά ηλεκτροκίνητα. Το Polestar 2 θα μπει στην παραγωγή αργότερα, το 2019, και θα είναι το πρώτο αμιγώς ηλεκτρικό αυτοκίνητο (battery-electric vehicle: BEV) από το Volvo Car Group. Παράλληλα, η Polestar εγκαινιάζει και τη νέα της έδρα στο Γκέτεμποργκ, στη Σουηδία. Με στρατηγική θέση μέσα στις εγκαταστάσεις του Volvo Car Group, το νέο κτίριο και οι χώροι εργασίας υποστηρίζουν τη συνεργασία μεταξύ των διαφόρων τμημάτων της Polestar και ενδυναμώνουν περαιτέρω τη συνεργασία της με τη μητρική εταιρεία. Το νέο κτίριο –ο εντυπωσιακός «Κύβος της Polestar»– σχεδιάστηκε από τη σουηδική αρχιτεκτονική φίρμα Bornstein Lyckefors, σε συνεργασία με την ομάδα της Polestar. Η Polestar θα δώσει σύντομα ένα ακόμη δείγμα χαρακτηριστικής αρχιτεκτονικής έκφρασης, με την ολοκλήρωση της κατασκευής του νέου εργοστασίου της. «Μέσα σε μόλις έναν χρόνο έχουμε ήδη εδραιώσει την Polestar ως μια μάρκα με παγκόσμιο αποτύπωμα», καταλήγει ο Τόμας Ίνγκενλατ.

150

151

Motors

152

DS 7 CROSSBACK H γαλλική premium ναυαρχίδα του Άρη Γαλανόπουλου

ο DS 7 Crossback σηματοδοτεί το μέλλον της πολυτελούς κατηγορίας των SUV. Η αντιπροσωπευτική φιλοσοφία της γαλλικής τεχνογνωσίας εγγυάται ξεχωριστή τεχνολογική υπεροχή και παρέχει δυναμικές αναλογίες, άριστη ποιότητα υλικών, άνεση εσωτερικού και μοναδική σχεδιαστική καινοτομία, που εκφράζονται μέσα από τη χαρακτηριστική και επιβλητική μάσκα DS WINGS. Η κομψή σιλουέτα του νέου DS 7 Crossback αντικατοπτρίζει την avant-garde προσωπικότητα, σε συνδυασμό με τις αυθεντικές καταβολές της μάρκας DS. Παράλληλα, η εξαγωνική δυναμική κάθετη μάσκα με μοτίβο διαμαντιού πλαισιώνει το επανασχεδιασμένο έμβλημα DS, σηματοδοτώντας τη νέα εποχή στην πολυτελή κατηγορία. Οι δύο κεντρικές τονισμένες γραμμές που διακοσμούν το καπό δίνουν έμφαση στην απόλυτα κομψή του σιλουέτα. Μια ιδιαίτερη φωτιστική ταυτότητα γίνεται αισθητή, χάρη στο προηγμένο σύστημα DS Active Led Vision. Χαρακτηριστική είναι και η πίσω στιλιστική υπογραφή με φωτισμό 3D Full LED. Τα πίσω φώτα είναι επεξεργασμένα, φέροντας ένα τρισδιάστατο σχέδιο σε μορφή κελύφους, ενώ η σχεδίασή τους είναι εμπνευσμένη από το πρωτότυπο DS E-TENSE. Η νέα, συναρπαστική φιλοσοφία της DS Automobiles έρχεται για να αλλάξει την έννοια της πολυτέλειας και της οδηγικής άνεσης. Το DS 7 Crossback έχει κατασκευαστεί βάσει των αρχών που πρεσβεύει η παράδοση της ποιοτικής χειροποίητης τέχνης: κάθε λεπτομέρεια και κάθε υλικό που χρησιμοποιείται στους εσωτερικούς διάκοσμους «DS Inspirations» (ξύλο, δέρμα alcantara, δέρμα nappa, τεχνοτροπία της υψηλής ωρολογοποιίας guilloché) επιλέγεται προσεκτικά, είναι υψηλής ποιότητας και δουλεύεται σχολαστικά στο χέρι από τους ειδικούς της DS. Τέσσερις διαφορετικοί εσωτερικοί διάκοσμοι, 4 διαφορετικοί σχεδιαστικοί κόσμοι με την ονομασία «Inspirations DS» σχεδιάστηκαν με γνώμονα την εμπνευσμένη, προοδευτική και αυθεντική γαλλική κομψότητα. Κατά τη διάρκεια των μετακινήσεών σας, το DS 7 Crossback παρέχει άνετους χώρους, καθώς η πλάτη των καθισμάτων είναι ηλεκτρικά ανακλινόμενη από 23 έως και 32 μοίρες. Επιπλέον, ο ειδικά μελετημένος σχεδιασμός των καθισμάτων από αφρό υψηλής πυκνότητας προσδίδει βέλτιστη άνεση, αντοχή και ιδανική στήριξη του σώματος. Τα εμπρός καθίσματα είναι θερμαινόμενα και αεριζόμενα, ενώ διαθέτουν πέντε διαφορετικές λειτουργίες μασάζ. Η ευρυχωρία φαίνεται και στους αποθηκευτικούς χώρους. Μάλιστα, διαθέτει τον μεγαλύτερο χώρο αποσκευών στην κατηγορία του, ίσο με 555 λίτρα, ενώ η λειτουργία hands free σάς δίνει τη δυνατότητα να ανοίξετε το πορτ μπαγκάζ χωρίς να χρησιμοποιήσετε τα χέρια σας. Η κεντρική οθόνη αφής 12 ιντσών επιτρέπει τον έλεγχο όλων των λειτουργιών του οχήματος στο μενού με την ονομασία ΚΟΣΜΟΣ της DS Automobiles, χάρη σε ένα εικονικό κεντρικό χειριστήριο χρωμίου κρυστάλλων. Οι κινητήρες με τους οποίους μπορεί να εφοδιαστεί το πολυτελές SUV είναι ισχυροί και ταυτόχρονα οικονομικοί, ενώ καλύπτουν τις πιο πρόσφατες προδιαγραφές εκπομπών ρύπων (Euro 6.2). Τα σύγχρονα μοτέρ συνδυάζονται με το νέο αυτόματο κιβώτιο 8 σχέσεων (ΕΑΤ8).

153

Motors DISTINGUISHED GENTLEMAN'S RIDE Ολοκληρώθηκε με επιτυχία, για 7η συνεχή χρονιά στην Ελλάδα, το «Distinguished Gentleman’s Ride». του Γιάννου Κατσιμπάρου

ο DGR (Distinguished Gentleman’s Ride) είναι μια καθαρά μοτοσικλετιστική εκδήλωση που έχει στόχο την ευαισθητοποίηση των ανδρών ως προς τα θέματα υγείας και συγκεκριμένα τον καρκίνο του προστάτη και την ανδρική κατάθλιψη. Γεννήθηκε στο Brown Fox του Περθ της δυτικής Αυστραλίας το 2012. Την πρώτη χρονιά στην Ελλάδα είχε πολύ λίγες συμμετοχές, με την πάροδο του χρόνου όμως αυξήθηκαν οι συμμετοχές και σήμερα πολλοί είναι αυτοί που είναι πιστοί στην café racer σκηνή της πόλης, κάτι που έχει συγκινήσει ιδιαίτερα τους διοργανωτές. Ουσιαστικά πρόκειται για μια βόλτα κλασικά ντυμένων μηχανόβιων, η οποία γίνεται παράλληλα σε πάνω από 90 χώρες του κόσμου. Το event έχει φιλανθρωπικό σκοπό, οι δικυκλιστές βολτάρουν, βάζοντας ένα λιθαράκι στην έρευνα κατά του καρκίνου του προστάτη, αλλά και για τη χρηματοδότηση προγραμμάτων για την πρόληψη των αυτοκτονιών και την ανδρική ψυχική υγεία, προωθώντας το μήνυμα αυτό διαμέσου της

154

εκδήλωσης, με το συγκεκριμένο dress code και τη συγκέντρωση τόσων ιδιαίτερων μοτοσικλετών. Μοτοσικλέτες CafeRacers, Bobbers, Classics, Street Trackers, Scramblers, Modern-Classics, Classics Scooters, και όχι μόνο, έδωσαν και φέτος το «παρών» με πλήθος κόσμου να θαυμάζει τους καλοντυμένους αναβάτες. Φέτος, το DGR 2018 διοργανώθηκε παράλληλα με τις Ημέρες Μοτοσικλέτας στο παλιό αμαξοστάσιο του ΟΣΥ, στο Γκάζι. Ο καιρός κάθε άλλο παρά φιλικός ήταν και έτσι, ενώ σε όλο τον κόσμο η μοτο-παρέλαση έγινε την Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου, στην Αθήνα έγινε τη Δευτέρα 1η Οκτωβρίου. Για άλλη μία φορά το Distinguished Gentleman’s Ride στέφθηκε με επιτυχία και οι αναβάτες της χώρας μας συγκέντρωσαν 3.912€ για την ευαισθητοποίηση κατά του καρκίνου του προστάτη, ενώ παγκοσμίως συγκεντρώθηκαν 5.823.195 δολάρια, αποδεικνύοντας ότι η μοτοσικλέτα δεν είναι ένα απλό μεταφορικό μέσο, με την καλύτερη απόδειξη για όλο αυτό ανά τον κόσμο να είναι το Distinguished Gentleman’s Ride.

SCRAMBLER ON THE MOVE

ε πάνω από 55.000 πωλήσεις παγκοσμίως και την προτίμηση του κοινού να παραμένει ψηλά στην κατηγορία των νεορετρό lifestyle μοτοσικλετών, η Ducati αναβάθμισε για το 2019 την οικογένεια Scrambler, παρουσιάζοντας τέσσερις ανανεωμένες εκδόσεις, τις Icon, Cafe Racer, Desert Sled και Full Throttle. Και τα τέσσερα αυτά μοντέλα έχουν στόχο να είναι πιο προσιτά, πιο άνετα, αλλά και πιο ασφαλή. Συνεχίζουν να μοιράζονται τον ίδιο V2 κινητήρα των 803cc με απόδοση 73 ίππων, με κάποιες όμως αναβαθμίσεις στον τεχνολογικό τους εξοπλισμό. Το πρώτο μοντέλο από τη σειρά Scrambler που δέχτηκε αλλαγή ήταν το Icon, καθώς ήταν και το πρώτο Scrambler που είδε το φως της παραγωγής το 2015. Το Icon, λοιπόν, είναι πλέον εφο-

διασμένο με cornering ABS, αυξάνοντας έτσι την οδηγική ασφάλεια. Ακόμη, διαθέτει νέο υδραυλικό συμπλέκτη, αυτόματα φώτα ημέρας LED, επίπεδη σέλα με περισσότερο αφρώδες υλικό, προς όφελος της άνεσης και της θέσης οδήγησης, multimedia πλατφόρμα για σύνδεση του κινητού και διαχείριση κλήσεων και μηνυμάτων, επανασχεδιασμένα τα αλουμινένια πλαϊνά του ρεζερβουάρ, ενώ έχει και εντελώς διαφορετικό σετάρισμα των αναρτήσεων. Το Full Throttle έχει νέα χρώματα και εξάτμιση Termignioni, ενώ αντίστοιχα το Cafe Racer έχει και αυτό νέα χρώματα, καθρέπτες στις άκρες του τιμονιού και εξάτμιση με διπλό τελικό. Τέλος, η χωμάτινη έκδοση Desert Sled, με τις ακτινωτές ζάντες και τα τρακτερωτά ελαστικά, αποκτά ρυθμιζόμενες αναρτήσεις με μεγαλύτερες διαδρομές, για περισσότερη ευχαρίστηση σε χωμάτινα τερέν. 155

VS Mancode Gang

FIAT 500 (CINQUECENTO)

• Η συναρμολόγησή του γινόταν στις πόλεις Τορίνο, Παλέρμο και Ντέσιο της Ιταλίας. • Σχεδιαστής του ήταν ο Dante Giacosa (Centro Stile Fiat). • Το Fiat 500 («cinquecento» –σημαίνει 500–, γνωστό ως «πεντακοσαράκι» στην Ελλάδα) ή Fiat Nuova 500 («Νέο 500») ήταν ένα αυτοκίνητο πόλης της κατηγορίας Α, που παραγόταν από την ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Fiat από τον Ιούλιο του 1957 έως τον Αύγουστο του 1975. • Ήταν μικροσκοπικό, με το συνολικό μήκος του να φτάνει τα 2,97 μέτρα. • Γνώρισε μεγάλη απήχηση σε ολόκληρη την Ευρώπη, ως ένα ιδιαίτερα φθηνό και πρακτικό μέσο μεταφοράς. • Φορούσε τον εξαιρετικά οικονομικό 2κύλινδρο, αερόψυκτο κινητήρα, αρχικού κυβισμού 479cc και μετά 499,5 cc. • Καθιέρωσε τον ορισμό «αυτοκίνητο πόλης» και θεωρείται σήμερα ένα από τα πρώτα αυτοκίνητα για αμιγώς αστικές μετακινήσεις. • Προκειμένου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της μεταπολεμικής ευρωπαϊκής αγοράς για οικονομικά αυτοκίνητα, επελέγη η διάταξη «κινητήρας πίσω, πίσω κίνηση». • Ένα ξεχωριστό πλεονέκτημα του Fiat 500 ήταν ότι το έντονα καμπυλωτό ντιζάιν του αμαξώματος είχε ως αποτέλεσμα έναν αεροδυναμικό συντελεστή Cd μόλις 0,38 – νούμερο κορυφαίο για τα τότε δεδομένα. • Συνολικά κατασκευάστηκαν 3.702.078 αντίτυπα της σειράς Fiat 500. 156

Getty Images / Ideal Image

MINI

• Το Mini ήταν ένα μικρό οικονομικό αυτοκίνητο, που κατασκευαζόταν από τον βρετανικό όμιλο αυτοκινήτων British Motor Corporation (BMC) και τις διαδόχους εταιρείες του από τον Αύγουστο του 1959 έως τον Οκτώβριο του 2000. • Το σχεδίασε ο Σερ Άλεκ Ισιγόνης. • Κυκλοφόρησε σε δύο εκδόσεις, ως Morris Mini-Minor και Austin Seven, το οποίο μετονομάστηκε σε Austin Mini τον Ιανουάριο του 1962. • Κατά τη διάρκεια της παραγωγής του σε 41 χρόνια, συνολικά 5.505.874 αντίτυπα όλων των εκδοχών του Mini κύλησαν από τη γραμμή παραγωγής, με αποτέλεσμα να γίνει το νούμερο 1 σε πωλήσεις βρετανικό αυτοκίνητο. • Γνώρισε τεράστια εμπορική επιτυχία, κυρίως λόγω της κορυφαίας εξοικονόμησης χώρου και των μικρών του εξωτερικών διαστάσεων, που έφθαναν τα 3,054 μέτρα. • Το Mini θεωρείται διαχρονικό βρετανικό σύμβολο. • Θεωρείται ένα από τα μοντέλα-ορόσημα, με καθοριστική συμβολή στην εξέλιξη της παγκόσμιας αυτοκίνησης. • Σημείωσε επιτυχίες και ως αγωνιστικό στα ράλι. • Φορούσε κινητήρες από 848 cc έως 1.275 cc., τοποθετημένους μπροστά, με εμπρόσθια κίνηση. 157

BaR Resto

NOMA

Photography by Line Klein / noma.dk

του Στέφανου Σκούρτη

ηλεφωνώ εδώ και μία εβδομάδα καθημερινώς στο ΝΟΜΑ. Μια γυναικεία φωνή με προσκαλεί, μέσω του αυτομάτου τηλεφωνητή, να πατήσω τον αριθμό 2 εάν θέλω να συνεννοηθώ στην αγγλική. Στη συνεχεία συνδέομαι με τις κρατήσεις, οι οποίες με τη σειρά τους με συνδέουν με... Κάιρο. Η πρώτη καλοπροαίρετη σκέψη που περνά από το μυαλό μου είναι ότι οι υπεύθυνοι του εστιατορίου θα είχαν κουραστεί να απαντούν ότι είναι fully booked, δηλαδή ότι δεν υπάρχει τραπέζι. Η δεύτερη σκέψη, δεδομένου ότι δεν δέχονται κρατήσεις μέσω του email τους, όπως διευκρινίζεται στα στοιχεία επικοινωνίας, είναι να απευθυνθώ σε μια φίλη που παρεπιδημεί στη Δανία. Μέσα σε λίγα λεπτά, η Κωνσταντίνα Μαρία με ενημερώνει ότι οι κρατήσεις γίνονται μόνο ηλεκτρονικώς κάθε τέσσερις μήνες. Τότε μπορείς να θέσεις υποψηφιότητα διαλέγοντας μια ημερομηνία, μόνο 158

με το όνομά σου. Η ίδια, με το γνωστό ελληνικό δαιμόνιο, έδωσε δύο ονόματα, το δικό της και του φίλου της, για τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του προσεχούς έτους. Για πρόσθεση ότι το μενού είναι fix και αλλάζει κάθε τέσσερις μήνες, βασισμένο στα προϊόντα της εποχής, που τα περισσότερα καλλιεργούνται σε γειτονικούς κήπους και θερμοκήπια της Κοπεγχάγης. Ακολουθώ τη συμβουλή της και θέτω υποψηφιότητα για τον Ιούνιο του 2019. Εύχομαι το όνειρό μου να δειπνήσω στο καλύτερο εστιατόριο του κόσμου να γίνει πραγματικότης, αν και μελαγχολώ που δεν είμαι πια φοιτητής. Ο λόγος, το φοιτητικό μενού κοστολογείται 130 ευρώ, έναντι 340 ευρώ του μη φοιτητικού. Και τα δύο προπληρώνονται. Info: Refshalevej 96, 1432 Κοπεγχάγη, Δανία

159

Advertising Stories

160

161

THE PROpOSAL

11 | THE BEAUTIFUL GAME www.11thegame.com

CREDITS Διευθύνσεις: Storyboard (σελ. 106-117) ATTICA THE DEPARTMENT STORE Πανεπιστημίου 19, Αθήνα, τηλ. 211-1802500. ΟΠΤΙΚΑ ΤΑΡΤΑΡΑΣ: Ακαδημίας 4, Αθήνα, τηλ. 210-3604180. SHOP&TRADE: Κεντρική διάθεση, τηλ. 210-3408400. SOTRIS: Βουκουρεστίου 41, Αθήνα, τηλ. 210-3610662. MASSIMO DUTTI: Golden Hall, Λ. Κηφισίας 37Α, ισόγειο, τηλ. 210-6829681. PERSEPHONI: info@persephoni.com. ZEUS+ΔIONΕ: Τάκη 6, Ψυρρή, τηλ. 210-7400090. ΝΙΚΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ευρυμέδοντος 4, Αθήνα, τηλ. 210-3458239. MCM: Ξάνθου 2, Κολωνάκι, τηλ 210-7225910. ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ: τηλ. κεντρικής διάθεσης: 211-1088111. STELIOS KOUDOUNARIS: Αχαιού 15, Αθήνα, τηλ. 211-1829932. MAISON FALIAKOS: Μάρκου Μουσούρου 14, Μετς, τηλ. 210-7257553. CHROME HEARTS, ΟΠΤΙΚΑ ΚΟΚΟΡΗΣ: Πλατεία Εσπερίδων 3, Γλυφάδα, τηλ. 210-8980850.

Διευθύνσεις: Style (σελ. 118-123) ATTICA THE DEPARTMENT STORE: Πανεπιστημίου 9, Αθήνα, τηλ. 211-1802500. DE RIGO HELLAS: Κεντρική διάθεση, τηλ. 210-6826326. FRANCK MULLER BOUTIQUE: Βουκουρεστίου 21, Αθήνα, τηλ. 210-3628003. GOFAS JEWELRY: Σταδίου 3, Αθήνα, τηλ. 210-3317540. KASSIS: Βουκουρεστίου 21, Αθήνα, τηλ. 210-3641000. NOTOS: Σταδίου και Αιόλου, Αθήνα, τηλ. 210-3245811. ROLEX HELLAS: Βαλαωρίτου 5, Αθήνα, τηλ. 210-3621138 / Κολοκοτρώνη 1, Αθήνα, τηλ. 210-3235909. SHOP & TRADE: Κεντρική διάθεση, τηλ. 210-3408400. SWATCH GROUP GREECE: Μαντζαγριωτάκη 3, Καλλιθέα, τηλ. 210-9565656. MASSIMO DUTTI: Golden Hall, Λεωφ. Κηφισίας 37Α, Μαρούσι, τηλ. 210-6829640. PULL & BEAR: Golden Hall, Λεωφ. Κηφισίας 37Α, Μαρούσι, τηλ. 210 6803450. ZARA: Golden Hall, Λεωφ. Κηφισίας 37Α, Μαρούσι, τηλ. 210-6836740.

162

163

164