455

τχ.455/26112015 me to πολυγθαλυτερο site/οεματικο δηγοσ

Νο1 www. lifo.gr

ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

Με αφορμή το 5 Πανόραμα Ελληνικής Τζαζ στη Στέγη Γραμμάτων &Τεχνών που ξεκινά στις 4/12, ανατρέχουμε σε πρόσωπα, δίσκους και καταστάσεις που ορίζουν τη νέα ελληνική τζαζ τα τελευταία 15 χρόνια. Από τον Φώντα Τρούσα

2 lifo – 26.11.15

☛ Για το Παρίσι των δολοφονημένων και το μήνυμά του έγραψε στη στήλη του ο Νικόλας Σεβαστάκης. Ο Νοών... νοείτω σχολίασε: «Υπάρχουν στιγμές που θα ήθελες να ακούσεις, να λάβουν θέση, να εκφραστούν σπουδαίοι άνθρωποι που δεν υπάρχουν σήμερα κοντά μας. Πολύ θα ήθελα να ζούσε ο Κώστας Αξελός και να διαβάσω ή να τον ακούσω κάπου να ξεδιπλώνει τους στοχασμούς του για τη σημερινή κατάσταση στη Γαλλία, την Ευρώπη, τον κόσμο μας. Το σήμερα...». Επίσης ο αναγνώστης Μπ. πρόσθεσε τα εξής: «Κύριε Σεβαστάκη, καλά αυτά που γράφετε, αλλά η ελληνική σκοπιά ολότελα απούσα. Μιλάτε για την Ευρώπη σαν να αποτελεί ενιαία οντότητα τη στιγμή που υψώνονται φράχτες, κλείνονται σύνορα και κανείς “συνευρωπαίος” δεν νοιάζεται ποιες θα είναι οι συνέπειες για την Ελλάδα και τους πρόσφυγες. Πώς θα συμπορευτούμε με μια Ευρώπη που όλο και περισσότερο μας λέει “κόψτε τον λαιμό σας”; Χώρια το ενδεχόμενο άσκοπης στρατιωτικής μας εμπλοκής λόγω Γαλλίας. Συγγνώμη, αλλά αυτός ο πόλεμος δεν είναι (ακόμα, τουλάχιστον) δικός μας. Αλίμονο αν μπούμε μόνοι μας σε τέτοιες περιπέτειες ως αλληλέγγυοι “Ευρωπαίοι” και “Δυτικοί”». ☛ Λίγο προτού το Chevalier της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη βγει στις αίθουσες, ο Ευθύμης Φιλίππου, που έγραψε το σενάριο, αποκάλυψε αποκλειστικά στη LiFO και τον M.Hulot 5 σκηνές που κόπηκαν από την ταινία. Ο RENO DAKOTA, έχοντας δει το φιλμ στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, σχολίασε τα εξής: «1. Είναι πραγματικά καλό και πραγματικά αστείο, χωρίς να καταφεύγει σε ευκολίες και χυδαιότητες. 2. Είναι το λιγότερο “weird” σενάριο του Φιλίππου (σπυριά θα βγάζει πλέον με τον χαρακτηρισμό) και σοφά νομίζω κόπηκαν όλες οι παραπάνω σκηνές. 3. Ο Ρουβάς είναι καταπληκτικός. Ολοφάνερα (λόγω ανασφάλειας) θα πρέπει να πήρε τον ρόλο του πολύ περισσότερο στα σοβαρά από τους υπόλοιπους. Η προσήλωσή του στον χαρακτήρα που υποδύεται είναι εντυπωσιακή. Αν δεν γνωρίσει, λοιπόν, αυτή η μαύρη μεν, καθαρόαιμη δε κωμωδία την εισπρακτική επιτυχία που της αξίζει, τότε η σεζόν για τις ελληνικές ταινίες προμηνύεται πολύ δύσκολη...».

α π ό τ ον α ρη δ η μ οκ ιδ η

Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα.

feedback454

Είναι (και) δικός μας αυτός ο πόλεμος;

posts γράμματα e-mails

*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr

☛ «Μήπως, τελικά, οι Anonymous κάνουν μια τρύπα στο νερό;» αναρωτήθηκε στο ρεπορτάζ του LIFO.gr ο Spyros VJ. Ο Oberon συμφώνησε: « Έχεις δει εσύ κάτι πραγματικά δραστικό από μέρους τους, εκτός από το να μαλακίζονται στο Διαδίκτυο; Θα κλείσουν, λέει, λογαριασμούς και οι άλλοι χέστηκαν, δεν μπορούν να ανοίξουν άλλους. Να ’χαμε, να λέγαμε...». Η nitsa πρόσθεσε: « Έχω διαβάσει δεκάδες άρθρα για τους Anonymous και ακόμα δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς κάνουν, ποιοι είναι, αν χρηματοδοτούνται και από ποιον, αν έχουν σαφές ιδεολογικό υπόβαθρο και ποιο είναι αυτό, με ποια κριτήρια επιλέγουν τους στόχους, πώς γίνεται κάποιος μέλος... και πολλά πολλά άλλα... Και όπως έλεγε και ο Τσε “οι αγωνιστές δεν πρέπει να φορούν μάσκες γιατί ο λαός πρέπει να αναγνωρίζει στα πρόσωπά τους την πρωτοπορία του”. Βέβαια, δεν είμαι και σίγουρη ότι οι άνθρωποι δηλώνουν αγωνιστές, οπότε μπορεί να είναι και άσχετο...». Σε αυτό ο ημίθεος απάντησε απλώς: «Ζαπατίστας – τέλος κουβέντας». ☛ Στο LiFO.gr δημοσιεύσαμε τις καταπληκτικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Σπύρου Στάβερη από τη διαφορετική Αθήνα των αρχών του ’90. («Υπήρχε φτώχεια στην Αθήνα πριν από 20 χρόνια; Ένα “ανθελ-

ληνικό”, όπως το είχαν χαρακτηρίσει τα ΝΕΑ, φωτορεπορτάζ του Σπύρου Στάβερη»). Τα σχόλια για το φωτορεπορτάζ ήταν εξυμνητικά, πολλοί πάντως αμφισβήτησαν πως ήταν φωτογραφίες απ’ το 1990, μια και λόγω του ασπρόμαυρου και του στυλ τους έμοιαζαν παλιότερες. Ο Σπύρος Στάβερης επενέβη και επιβεβαίωσε ότι τις είχε τραβήξει στην Αθήνα στις αρχές εκείνης της δεκαετίας. Να μερικές ακόμη αντιδράσεις: DimitrisT: «Τι ανόητη συνήθεια που έχουν κάποιοι να χαρακτηρίζουν ανθελληνικό ό,τι δεν τους αρέσει. Για τα ΝΕΑ το λέω. Σήμερα νομίζω ότι κανείς δεν έχει το κύρος να καθορίσει τι είναι ελληνικό και τι όχι». dimitris@: «Δεν ξέρω αν είμαστε καλύτερα ή χειρότερα από τότε, αλλά σίγουρα τότε ήταν η εποχή που αν οι πολιτικοί μας νοιάζονταν για τη χώρα και τους πολίτες της, τώρα δεν θα μιλούσαμε για κρίση. Τόσα πακέτα και τόσα λεφτά, πέρα από τα δάνεια που πήραμε, πήγαν στα σκουπίδια από την κακοδιαχείριση... και σε κάποιες μεγάλες τσέπες». ανώριμος23: «Εντάξει, και σήμερα αν πάει κάποιος και βγάλει φωτογραφίες σε υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας και της επαρχίας τα ίδια θα δει, και χειρότερα. Τουλάχιστον, τότε υπήρχαν πολλές προοπτικές ανάκαμψης. Θέλετε να δούμε τι ανοικοδόμηση υπήρξε εκείνα τα χρόνια και πόσα λεφτά έβγαζαν οι μηχανικοί και όσοι ασχολούνταν με κατασκευές; Επίσης, υπήρχαν βιομηχανίες, βιοτεχνίες και οικογενειακές επιχειρήσεις και οι τιμές ήταν αρκετά χαμηλές. Τώρα δεν υπάρχει καμία νότα προσμονής για κάτι καλύτερο, μόνο χειρότερα μπορεί να περιμένει κανείς... Αντικειμενικά, αυτά εδώ είναι πολύ χειρότερα χρόνια για όλους μας».

Free Press.

Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.

26.11.15 – lifo

3

Index

StatusUpdate εκδότης Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γενικοσ διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ ... Δημήτρη, αντίο κι ευχαριστούμε για όλα! διευθυντής M. Hulot ...Με αφορμή το «τζαζ» τεύχος, δύο εξαιρετικοί δίσκοι σύγχρονης τζαζ που θα χαρακτηρίσουν το 2015: το «Epic» του Kamasi Washington και το «We are not the first» των Hieroglyphic Being / J.I.T.U. Ahn-Sahm-Buhl. εμπορική διεύθυνση Δήμητρα Πασομένου

Mια σύντομη, αλλά περιεκτική ιστορία της σύγχρονης ελληνικής τζαζ Με αφορμή το 5ο Πανόραμα Ελληνικής Τζαζ στη Στέγη ανατρέχουμε σε πρόσωπα, δίσκους και καταστάσεις που ορίζουν τη νέα ελληνική τζαζ τα τελευταία 15 χρόνια. Σελ. 15

υπεύθυνος ψηφιακής ανάπτυξης Νίκος Ζαφείρης art director Χρήστος Τζοβάρας υπεύθυνος lifo.gr Άρης Δημοκίδης ... Εξαιρετικό, vintage φωτορεπορτάζ στο LIFO.gr: «Υπήρχε φτώχεια στην Αθήνα πριν από 20 χρόνια; Ένα “ανθελληνικό”, όπως το είχαν χαρακτηρίσει τα ΝΕΑ, φωτορεπορτάζ του Σπύρου Στάβερη». αρχισυντακτησ lifo.gr Θανάσης Χαραμής προγραμματισμός lifo.gr Αγγελική Βαξάλη, Σπύρος Γκατζούνας συντονισμός ύλης Μαρκέλλα Ανδρικάκη ... Πότε θα κάνει κρύο, ρε παιδιά; συντακτική ομάδα columnists: Νικόλας Σεβαστάκης Θοδωρής Αντωνόπουλος ... «Μάθε τον εαυτό σου, μάθε τον εχθρό και θα έχεις χίλιες νίκες σε χίλιες μάχες», Σουν Τζου Δημήτρης Ρηγόπουλος, Ναταλί Χατζηαντωνίου Δημήτρης Πολιτάκης

Ζώντας με HIV στην Ελλάδα του 2015 Ποιες είναι οι πιο πρόσφατες ιατρικές εξελίξεις; Πώς είναι η ζωή για τους φορείς του HIV στην Ελλάδα; Πώς αντιμετωπίζεται η προκατάληψη για μια ασθένεια που δεν είναι πλέον θανατηφόρα; Σελ. 8

Η Θεοδώρα Τζήμου, η «Σαλώμη» του Όσκαρ Ουάιλντ και η νέα της αγάπη για το τρέξιμο 50 λεπτά σε μια αθηναϊκή αυλή με την ταλαντούχα ηθοποιό. Σελ. 13

Βιβλίο: Τίνα Μανδηλαρά Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης ... Διάγγελμα. Βαρυσήμαντη δωρεάν, αλλά πολύτιμη συμβουλή προς καμιά δεκαριά χιλιάδες Κυρίες, Δεσποινίδες και Κυρίους που όλο γράφουν γράφουν γράφουν γράφουν γράφουν γράφουν γράφουν γράφουν γράφουν γράφουν γράφουν γράφουν γράφουν γράφουν γράφουν γράφουν γράφουν γράφουν γράφουν, και όλο εκδίδουν εκδίδουν εκδίδουν εκδίδουν εκδίδουν εκδίδουν εκδίδουν εκδίδουν εκδίδουν εκδίδουν εκδίδουν εκδίδουν εκδίδουν εκδίδουν εκδίδουν εκδίδουν εκδίδουν εκδίδουν εκδίδουν εκδίδουν εκδίδουν εκδίδουν εκδίδουν εκδίδουν και όλο γράφουν κι εκδίδουν και γράφουν κι εκδίδουν και γράφουν κι εκδίδουν και γράφουν κι εκδίδουν και γράφουν κι εκδίδουν και γράφουν κι εκδίδουν και γράφουν κι εκδίδουν και γράφουν κι εκδίδουν και γράφουν κι εκδίδουν και γράφουν κι εκδίδουν και γράφουν κι εκδίδουν και γράφουν κι εκδίδουν και γράφουν: κάντε λίγο κράτει και ρίξτε κάνα ξεγυρισμένο γερό διάβασμα για δυο-τρία χρόνια. Δεν τρέχει τίποτα. Ο θρίαμβος μπορεί να περιμένει. Κινηματογράφος: Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος Θέατρο: Ματίνα Καλτάκη ... Πήγα να δω με τον γιο μου το «Spectre» στο Mall και «κάπως» ένιωσα όταν είδα δύο αστυνομικούς, με πυροβόλα στα χέρια, να περιπολούν. Eπιπλέον, λίγο πριν αρχίσει η ταινία, ειδική «διαφήμιση» μας πληροφορούσε για τις εξόδους κινδύνου σε περίπτωση εκτάκτου ανάγκης. Τόσο απλά κι εύκολα καλλιεργείται το αίσθημα της απειλής και του φόβου. Γεύση: Νίκη Μηταρέα ... «Σκέψου το πρωί. Δράσε το μεσημέρι. Φάε το βράδυ. Κοιμήσου τη νύχτα» είπε ο Άγγλος ποιητής και ζωγράφος Ουίλιαμ Μπλέικ.

StarFax: Μαριβίκυ Καλλέργη ... Κι ο άγιος φοβέρα θέλει!

Αθηναία της εβδομάδας: Γιώτα Γιάννα Η διακριτική καλλιτέχνις μάς αφηγείται τη ζωή της. Σελ. 22

Σύνταξη: Αλέξανδρος Διακοσάββας ... Θα λείψει σε κανέναν, άραγε, το 2015; Βασίλης Καψάσκης, Κατερίνα Ηλιάκη, Δημήτρης Κυριαζής Μαρίνα Πετρίδου ... Δεν υπάρχει πιο κουραστικό πράγμα από τη μετακόμιση. Πάλι καλά που υπάρχουν κι αυτοί που βοηθάνε. Καταπληκτικοί! Σωτήρες! Γιάννης Πανταζόπουλος ... «Πόσο ανίκανοι είναι πολλοί άνθρωποι να αφηγηθούν. Και πολύ φοβάμαι, δεν ξέρω αν συμφωνείτε κι εσείς, ότι αυτό οφείλεται στο ότι είναι ανίκανοι και να αισθανθούν», από το κύκνειο άσμα του Μένη Κουμανταρέα «Η σειρήνα της ερήμου». Χρήστος Παρίδης ... Παρακολουθώντας τα «Κύματα» της Γουλφ στην εφηβική σκηνή της Στέγης, νόμιζα ότι βρισκόμουν νύχτα σε μια παραλία και κάθε τόσο κύματα από λόγια, άλλοτε τραχιά κι άλλοτε τρυφερά, έσπαγαν με ορμή στα βράχια. Αλλά και στην πραγματικη ζωή, όλο και συχνότερα τελευταία, δυσοίωνες ειδήσεις σπάνε σαν αγριέμενα κύματα γύρω μου.

ΣΤΗΛΕΣ

ΑΚΟΜΑ

Θοδωρής Αντωνόπουλος

Good LifO

Σελ. 1ο

Ναταλί Χατζηαντωνίου Σελ. 1ο

Δημήτρης Πολιτάκης

Σελ. 25

Starfax Σελ. 37

Naked City Σελ. 38

Σελ. 11

Δημήτρης Ρηγόπουλος Σελ. 12

Μαρία Παππά... Jessica Jones κανείς; Λάμπρος Αραπάκος, Λένα Φουτσιτζή, Θεόφιλος Δουμάνης φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Freddie F. creative media Kώστας Στανέλλος aτελιέ Βανέσσα Φερλέ internet assistant Νινέττα Γιακιντζή διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου ... Mood of the day: «There’s a starman waiting in the sky / He ’d like to come and meet us / But he thinks he ’d blow our minds / There’s a starman waiting in the sky / He’s told us not to blow it / Cause he knows it’s all worthwhile». γραμματεία σύνταξης Βιβίκα Ανδριανάτου senior direct market manager Κώστας Μαντάς direct market managers Βούλα Καραβαγγέλη Γιώργος Λυκουργιώτης Σπύρος Αποστολόπουλος υποδοχή διαφήμισης Ξένια Στασινοπούλου συντονισμοσ διαφήμισης Μάγδα Τζακώστα οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε.

Boυλής 22, Αθήνα, 105 63, τηλ.: 210 3254 290, fax: 210 3249 785, info@lifo.gr

4 lifo – 26.11.15

λογιστήριο Βασίλης Κοτρωνάκης Μαριλένα Παππού Άλκηστις Γκούμα κωδικος εντυπου 7639

26.11.15 – lifo

5

6 lifo – 26.11.15

26 noembριου

2 δεκεμbριου 2015

Talkof theTown

Θεοδώρα Τζήμου

ηθοποιοσ «Πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο στην απόγνωση. Και στην ελπίδα». Από τον M. Hulot

σελ. 13

επιμελεια: the lifo team

Βία και επεισόδια στο ελληνικό ποδόσφαιρο Με αφορμή τα τελευταία επεισόδια στο γήπεδο της λεωφόρου Αλεξάνδρας παραθέτουμε μερικές ακόμα περιπτώσεις στις οποίες όλοι έχουμε αναφωνήσει «ως εδώ» έπειτα από ντέρμπι μεταξύ των «αιωνίων».

1 ιουνιου 1930:

18 Ιουλιου 1957:

17 Ιουλιου 1964:

11 Μαρτιου 1973:

29 Μαρτιου 1981:

1 Δεκεμβριου 1997:

11 Μαΐου 2003:

Παναθηναϊκός Ολυμπιακός

Ολυμπιακός Παναθηναϊκός

Παναθηναϊκός Ολυμπιακός

Ολυμπιακός Παναθηναϊκός

Ολυμπιακός Παναθηναϊκός

Ολυμπιακός Παναθηναϊκός

Ολυμπιακός Παναθηναϊκός

«Ιστορική» η συγκεκριμένη ημέρα, καθώς τότε σημειώθηκε η μεγαλύτερη νίκη του Παναθηναϊκού επί του Ολυμπιακού και ταυτόχρονα είχαμε μία από τις πρώτες, αν όχι την πρώτη, καταγραφή επεισοδίων μεταξύ των οπαδών των δύο ομάδων που στα επόμενα χρόνια θα ονομάζονταν «αιώνιοι». Οι οπαδοί του Ολυμπιακού ήταν σίγουροι για τη νίκη της ομάδας τους πριν από την έναρξη του παιχνιδιού και είχαν έρθει στο γήπεδο της λεωφόρου Αλεξάνδρας από τον Πειραιά με ένα φέρετρο για να «κηδέψουν» τους αντιπάλους τους. Τα πράγματα, όπως δείχνει και το τελικό σκορ, εξελίχθηκαν διαφορετικά, το φέρετρο διαλύθηκε και τα κομμάτια του έγιναν όπλα στα χέρια των δύο ομάδων.

Μία από τις πρώτες καταγεγραμμένες διακοπές αγώνα. Σε αγώνα μπαράζ για τον τίτλο του πρωταθλητή, που διεξαγόταν μάλιστα στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, ο Ολυμπιακός κέρδιζε με 1-0, ώσπου δύο λεπτά πριν από το τέλος του ματς ένα σκληρό φάουλ εξόργισε τους οπαδούς του Παναθηναϊκού και ξεκίνησαν επεισόδια. Ο Ολυμπιακός πήρε, τελικά, τη νίκη και τον τίτλο.

Άλλη μια ιστορική μέρα. Στον συγκεκριμένο αγώνα, για πρώτη φορά (και τελευταία μέχρι αυτή τη στιγμή που μιλάμε), οι οπαδοί των «αιωνίων αντιπάλων» συνεργάστηκαν και στράφηκαν εναντίον των διαιτητών και των ποδοσφαιριστών και των δύο ομάδων! Αφορμή στάθηκε ο αγώνας για τον ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδος στο γήπεδο της λεωφόρου Αλεξάνδρας. Οι οπαδοί των δύο ομάδων έβλεπαν ένας ματς χωρίς φάσεις και τους ποδοσφαιριστές αδιάφορους και θεώρησαν ότι οι σύλλογοι είχαν στήσει το ματς στην ισοπαλία για να γίνει και επαναληπτικός αγώνας και να μπουν κι άλλα χρήματα στα ταμεία. Έτσι, λοιπόν, λίγο πριν από το τέλος της παράτασης έσπασαν τα κιγκλιδώματα, κατέστρεψαν ό,τι βρήκαν μπροστά τους και τα έβαλαν με όλους, χωρίς να συμπλακούν μεταξύ τους.

Εν μέσω χούντας και γενικευμένων αντιδράσεων (21 Φεβρουαρίου η πρώτη κατάληψη της Νομικής και 20 Μαρτίου η δεύτερη), οι δύο ομάδες κοντράρονται στη Λεωφόρο, σε ένα ματς που θα έκρινε, εν πολλοίς, τον τίτλο. Η χούντα για πρώτη φορά επιτρέπει απευθείας τηλεοπτική μετάδοση και όλοι στήνονται μπροστά στους λιγοστούς δέκτες. Όμως, αυτό που βλέπουν είναι ξύλο και όχι ποδόσφαιρο. Ως το 83ο λεπτό, που ο αγώνας διακόπηκε οριστικά, είχαμε συρράξεις μεταξύ των παικτών, διακοπές, τρεις αποβολές παικτών, 6 κίτρινες κάρτες και 68, συνολικά, φάουλ. Ο Ολυμπιακός κέρδιζε 3-2 μέχρι που οι παίκτες των δύο ομάδων, μαζί με τους αναπληρωματικούς, έκαναν το γήπεδο ροντέο. Highlight της βραδιάς το κυνηγητό του Τάκη Συνετόπουλου από τον Βασίλη Κωνσταντίνου σε όλο το γήπεδο και μπροστά στα μάτια του Πατακού, ο οποίος απαγόρευσε κάθε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση ποδοσφαιρικού αγώνα για την υπόλοιπη χρονιά. Ο Παναθηναϊκός μηδενίστηκε και τιμωρήθηκε με την ίδια ποινή και για τα επόμενα 2 παιχνίδια (με ΠΑΟΚ και Αιγάλεω), τα οποία έχασε με 2-0 άνευ αγώνος, ενώ του αφαιρέθηκαν και τρεις βαθμοί από το πρωτάθλημα, αποκλείοντάς τον από κάθε πιθανότητα διεκδίκησής του.

Ακόμα ένα ματς που τα επεισόδιά του περιορίστηκαν εντός του αγωνιστικού χώρου, και συγκεκριμένα μεταξύ των παικτών των δύο ομάδων. Τρία λεπτά πριν λήξει το ματς ο Σαργκάνης διαπληκτίστηκε με τον Ντουρονικολάε, με αποτέλεσμα ο διαιτητής να αποβάλει ως υπαίτιο τον πρώτο. Ακολούθησαν γενικευμένα επεισόδια μεταξύ των παικτών, με πρωταγωνιστή τον Νίκο Βαμβακούλα.

Τα πρώτα εκτεταμένα επεισόδια στο ΟΑΚΑ. Ο Παναθηναϊκός τιμωρήθηκε με τρεις αποβολές, το ματς δεν ήταν καλό, αλλά ούτε και πολύ σκληρό, όμως οι οπαδοί και των δύο ομάδων αποφάσισαν να τα σπάσουν. Ο τελικός απολογισμός έκανε λόγο για 1.776 καμένα καθίσματα.

Η γνωστή σε όλους μας «Ριζούπολη». Ένας αγώνας που έχει το δικό του όνομα, το οποίο μάλιστα έχει γίνει και χαρακτηρισμός («Ριζούπολη το κάναμε») με την πάροδο των ετών. Ο Ολυμπιακός εκείνη τη χρονιά έπαιζε στο ομώνυμο γήπεδο και υποδεχόταν τον Παναθηναϊκό ως γηπεδούχος, μία αγωνιστική πριν από το τέλος του πρωταθλήματος. Οι πράσινοι έπαιζαν, ουσιαστικά, για δυόμισι αποτελέσματα, καθώς με νίκη τους, ισοπαλία, αλλά και ήττα, με ένα γκολ διαφορά εξασφάλιζαν ουσιαστικά το πρωτάθλημα. Επεισόδια δημιουργήθηκαν κατά την άφιξη της ομάδας του Παναθηναϊκού, στη φυσούνα που έβγαζε στον αγωνιστικό χώρο αλλά και στα αποδυτήρια. Ενδιαφέρον έχει, τόσα χρόνια μετά, το γεγονός ότι ο τότε πρόεδρος του ΠΑΟ, Άγγελος Φιλιππίδης, αποκάλεσε τους παίκτες της ομάδας του «κότες» και αρκετοί οπαδοί των πρασίνων πήγαν στην Παιανία και προπηλάκισαν τους παίκτες.

aπο τον δημητρη κυριαζη

TheBuzz

Φωτό: SOOC

8-2

1-0

1-1

3-2

0-0

25 Φεβρουαριου 1990:

Ολυμπιακός Παναθηναϊκός

3-4

Στο ντέρμπι των πρωτοπόρων του πρωταθλήματος της τότε χρονιάς οι οπαδοί του Ολυμπιακού θεωρούσαν ότι τους αδικούσε ο διαιτητής. Ο τρόπος που αντέδρασαν ήταν σπάζοντας τσιμέντα από το παλιό γήπεδο Καραϊσκάκη και πετώντας τα στον αγωνιστικό χώρο. Την ίδια ώρα, ο αλησμόνητος πρόεδρος του Ολυμπιακού κυνηγούσε τον καμεραμάν της κρατικής τηλεόρασης για να μη δείχνει πλάνα από την κερκίδα που έβραζε.

3-1

23 Μαρτιου 2002:

Παναθηναϊκός Ολυμπιακός

1-1

Το μεγάλο θύμα του αγώνα ήταν ο διαιτητής Ευθυμιάδης, ο οποίος τόλμησε να καταλογίσει πέναλτι εις βάρος του γηπεδούχου στο 92ο λεπτό. Δευτερόλεπτα μετά τη λήξη του αγώνα ο διαιτητής ξυλοκοπήθηκε άγρια από οπαδούς, παράγοντες, ακόμα και τον ίδιο τον πρόεδρο του Παναθηναϊκού, Άγγελο Φιλιππίδη, και φυγαδεύτηκε αιμόφυρτος έπειτα από παρέμβαση της αστυνομίας. Όλα αυτά σε ζωντανή σύνδεση.

3-0

19 Φεβρουαριου 2011:

Ολυμπιακός Παναθηναϊκός

2-1

Είναι το ματς κατά το οποίο, σύμφωνα με τον Βαγγέλη Μαρινάκη, ο Ολυμπιακός «δίδαξε ήθος» σε όλη την Ελλάδα. Εκτός του ότι ακυρώθηκε καταφανέστατα έγκυρο γκολ του Παναθηναϊκού (όλοι καλύπταμε τον Κατσουράνη τότε), με το σκορ στο 1-1, οπαδοί των γηπεδούχων εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο και επιτέθηκαν στον Σισέ.

18 Μαρτιου 2012:

Παναθηναϊκός Ολυμπιακός

0-1

Τα επεισόδια εκείνη την ημέρα ξεκίνησαν από νωρίς. Χαρακτηριστικό είναι ότι για να φτάσει το πούλμαν του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ χρειάστηκε να κλείσει η Κηφισίας και στις δύο κατευθύνσεις για 20 λεπτά. Λίγη ώρα πριν από την έναρξη του αγώνα τα ΜΑΤ μπήκαν στις θύρες των οργανωμένων του ΠΑΟ και προκλήθηκε μεγάλη ένταση, κάτι που επαναλήφθηκε κατά τη διάρκεια της ανάπαυλας. Το ματς ξεκίνησε με καθυστέρηση 55 λεπτών, ενώ διεκόπη οριστικά στο 83ο λεπτό, έπειτα από εισβολή οπαδών του Παναθηναϊκού και ρίψη φωτοβολίδων.

26.11.15 – lifo

7

Keith Haring, The Tree of Monkeys, 1984 - courtesy Fondazione Orsi – © Keith Haring Foundation

Talk of the Town

ζωντασ με hiv στην ελλαδα toυ 2015 Ποιες είναι οι πιο πρόσφατες ιατρικές εξελίξεις; Πώς είναι η ζωή για τους φορείς του HIV στην Ελλάδα; Πώς αντιμετωπίζεται η προκατάληψη για μια ασθένεια που δεν είναι πλέον θανατηφόρα; Από τον Γιάννη Πανταζόπουλο

Μ 86%

των ασθενών είναι άνδρες.

44%

αφορά άνδρες που κάνουν σεξ με άνδρες.

8 lifo – 26.11.15

ιλάω ανοιχτά για τον HIV ώστε να απελευθερώσω τον εαυτό μου από αυτήν τη φυλακή και να ξεπλύνω το στίγμα που έχουν στα μάτια του κόσμου οι φορείς του» δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ο διάσημος ηθοποιός Τσάρλι Σιν. Μιλώντας στο «The Today Show», εκμυστηρεύτηκε ότι χρειάστηκε να πληρώσει πάνω από δέκα εκατομμύρια ευρώ σε άτομα που τον εκβίαζαν ότι θα έβγαζαν την ασθένειά του στη δημοσιότητα. Διαχρονικά, ο ιός HIV, που προκαλεί το AIDS, είναι μια ασθένεια που σέρνει πίσω της πολλή άγνοια, φόβο και θάνατο. Από την εποχή που ο διεθνής Τύπος έσταζε κροκοδείλια δάκρυα για τους θανάτους του Φρέντι Μέρκιουρι και του Ρούντολφ Νουρέγιεφ μέχρι τα τρομολαγνικά σχόλια που συνόδευαν τον Μπίλι Μπο, έχουν αλλάξει πολλά. Και έτσι, τα τελευταία χρόνια, τα ιατρικά επιτεύγματα, παρόλο που περιόρισαν κατά πολύ τους θανάτους, έχουν αφήσει ακόμα αγιάτρευτα τον φόβο και την άγνοια. Χαρακτηριστική στον τομέα της επιστήμης είναι η μεγάλη κλινική μελέτη Start που ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2011 από ένα μεγάλο δίκτυο ειδικών (International Network for Strategic Initiatives in Global HIV Trials - INSIGHT) σε 215 κλινικές 35 χωρών. Το ενδιαφέρον εστιάζεται στο ότι σε αυτό το τεράστιο δίκτυο συμμετείχε και η Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, με κύρια ερευνήτρια την αναπληρώτρια καθηγήτρια του Εργαστηρίου Υγιεινής, Επιδημιολογίας και Ιατρικής Στατιστικής κ. Γιώτα Τουλούμη. Το πρωταρχικό συμπέρασμα της έρευνας αναφέρει ότι με την έναρξη της αντιρετροϊκής θεραπείας (θεραπεία έναντι του HIV) αμέσως μετά τη διάγνωση του HIV μειώνεται σημαντικά ο κίνδυνος θανάτου ή άλλων σοβαρών επιπλοκών. Γιατί θεωρείται τόσο σημαντική αυτή η κλινική μελέτη, ρωτώ την κ. Τουλούμη. «Συνολικά, συμμετείχαν 4.685 HIV οροθετικά

άτομα, χωρίς ιστορικό αντιρετροϊκής θεραπείας και με αριθμό CD4 λεμφοκυττάρων πάνω από 500 κύτταρα/μl. Να επισημάνουμε ότι η φυσιολογική τιμή είναι περίπου 800-1.000 κύτταρα/ μl και o αριθμός των CD4 λεμφοκυττάρων είναι ο κύριος δείκτης της λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος. Έτσι, σύμφωνα με τη μελέτη, περίπου τα μισά άτομα επιλέχθηκαν τυχαία να ξεκινήσουν άμεσα αντιρετροϊκή θεραπεία, ενώ τα άλλα μισά ξεκίνησαν θεραπεία όταν ο αριθμός των CD4 λεμφοκυττάρων έπεσε στα 350 κύτταρα/μl, δηλαδή κάτω από τα φυσιολογικά όρια. Το πιο σημαντικό στοιχείο από την ανάλυση των δεδομένων που έχουν συλλεχθεί μέσα στο 2015 έδειξε ότι ο κίνδυνος ανάπτυξης σοβαρής νόσου ή και θανάτου είναι μειωμένος κατά 53% στην ομάδα που ξεκίνησε άμεσα θεραπεία συγκριτικά με την ομάδα αναφοράς, την ομάδα δηλαδή που ξεκίνησε θεραπεία όταν το ανοσοποιητικό σύστημα είχε αρχίσει να εξασθενεί. Επομένως, τα αποτελέσματα αυτά υπογραμμίζουν ότι η αντιρετροϊκή θεραπεία μειώνει δραστικά την πιθανότητα μετάδοσης του HIV καθώς και ότι πρέπει να προσφέρεται άμεσα σε όλους όσοι είναι φορείς του HIV» επισημαίνει η κ. Τουλούμη. «Μιλάμε, πλέον, για ένα χρόνιο νόσημα και με τις παρενέργειες να έχουν ελαχιστοποιηθεί. Το μόνο που χρειάζεται είναι να παίρνεις τη φαρμακευτική αγωγή, δηλαδή ένα, το πολύ δύο χάπια την ημέρα. Ένα μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει σήμερα είναι η καθυστερημένη διάγνωση. Στην Ελλάδα δεν έχουν αλλάξει οι οδηγίες και ευελπιστούμε ότι χάρη στην έρευνα Start θα αλλάξουν, ώστε να δίνεται θεραπεία σε όλα τα οροθετικά άτομα, ανεξάρτητα από την κατάσταση του ανοσοποιητικού τους συστήματος. Η έγκαιρη διάγνωση είναι πολύ σημαντικός παράγοντας διότι βοηθάει αυτούς που το μαθαίνουν να ξεκινούν νωρίς τη θεραπεία, ενώ

14.434 το σύνολο των οροθετικών στην Ελλάδα.

παράλληλα είναι κάτι που τους βοηθά να αλλάξουν συμπεριφορά αλλά και να βοηθήσουν και τους υπόλοιπους, φίλους ή γνωστούς. Πολλοί δεν γνωρίζουν ότι η θεραπεία για τον HIV είναι δωρεάν για όλους, ακόμα και για μετανάστες χωρίς χαρτιά. Τέλος, όταν μπαίνεις σε θεραπεία, ο ιός καθίσταται μη ανιχνεύσιμος, που σημαίνει ότι δεν το μεταδίδεις σε άλλον. Ακόμα και αν κάνεις σεξ χωρίς προφύλαξη, που φυσικά δεν το συνιστούμε, είναι σχεδόν μηδενικές οι πιθανότητες να κολλήσεις» τονίζει η κ. Τουλούμη. Είναι μια ασθένεια αναφορικά με την οποία υπάρχει πολύ μεγάλη παρανόηση. Πολλοί μπερδεύουν το AIDS με τον HIV, ενώ άλλοι θεωρούν ότι μπορεί να κολλήσεις με την κοινωνική επαφή. Τι απαντάτε; «Σύμφωνα με την πρώτη Εθνική Επιδημιολογική Μελέτη των Λοιμωδών Νοσημάτων, Hprolipsis, η οποία έγινε σε γενικό δείγμα 6.000 ατόμων, είδαμε ότι, παρόλο που το 62% ξέρει πώς μεταδίδεται ο HIV, δηλαδή με το αίμα ή το σπέρμα, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της τάξεως του 54% έχει παρανοήσει πλήρως το πώς πραγματικά μεταδίδεται. Για να καταλάβετε, πιστεύουν ότι μπορεί να μεταδοθεί με την κοινωνική επαφή, με την κοινή τουαλέτα, από το ίδιο ποτήρι ή άλλα οικιακά σκεύη, το φιλί ή τον βήχα, ακόμα και από το κουνούπι. Όλες αυτές οι παρανοήσεις δημιουργούν φόβο, με βασική συνέπεια οι περισσότεροι να μην επιλέγουν να εξεταστούν διότι σκέφτονται τις επιπτώσεις. Επιπλέον, οδηγούμαστε στον στιγματισμό και την απομόνωση των οροθετικών χωρίς κανέναν απολύτως λόγο. Ας ξεκαθαρίσουμε ότι είναι ένα χρόνιο νόσημα και ας μη μεγιστοποιούμε τον φόβο. Η προφύλαξη είναι δικό μας θέμα, δεν είναι ευθύνη του άλλου να με προστατέψει, αλλά δική μου και μόνο» θα προσθέσει η κ. Τουλούμη. «Η εμπειρία μου δείχνει ότι ο κόσμος ακόμα φοβάται υπερβολικά και αυτό επειδή δεν φροντίζει να μάθει. Είναι ευθύνη του κράτους που οι καμπάνιες έχουν σταματήσει, που δεν έχει απομυθοποιήσει όλη αυτή την άγνοια γύρω από τον HIV. Δείτε κάθε φορά που είναι να γίνει ένας ξενώνας σε μια περιοχή τι χαμός επικρατεί. Αυτά είναι απαράδεκτα να συμβαίνουν και γίνονται εξαιτίας των λανθασμένων εικόνων και αντιλήψεων που κυριαρχούν στην ελληνική κοινωνία. Είναι κάτι που μπορεί να αλλάξει, αρκεί να εκδηλωθεί η θέληση από την πολιτεία. Ο κόσμος πρέπει να διευκολύνεται και οι φραγμοί που έχουν δημιουργηθεί πρέπει να διαλυθούν. Το μόνο που αρκεί είναι η ενημέρωση, η διάγνωση και η πρόληψη. Αν τα κατέχουμε αυτά, ο φόβος θα εξαφανιστεί. Θεωρητικά και πρακτικά μπορείς να ελέγξεις και να εξαλείψεις την ασθένεια, αλλά για να το πετύχεις, χρειάζεσαι εύκολη πρόσβαση στο σύστημα υγείας, έγκαιρη πρόγνωση και ενημερωμένο πληθυσμό» καταλήγει η κ. Τουλούμη. «Από τη δεκαετία του 1980, οπότε και μιλούσαμε για θανατηφόρα επιδημία, σήμερα έχει μετατραπεί σε μια χρόνια ασθένεια» θα μας πει ο διευθυντής της Θετικής Φωνής, Γιάννος Λιβανός. «Τη δεκαετία του ’80 οι καμπάνιες που αναφέρονταν στον HIV και στο τελικό στάδιο, που είναι το AIDS, ήταν αρκετά σκληρές, δημιουργώντας, αν μη τι άλλο, έναν έντονο εκφοβισμό. Στην πορεία πολλά άλλαξαν, αλλά το μήνυμα του φόβου παραμένει ακόμη και σήμερα. Όλοι έχουμε μείνει στο περιεχόμενο της ταινίας Φιλαδέλφεια, η οποία πράγματι ήταν εξαιρετική, αλλά η ιατρική από τότε έχει προχωρήσει με αλματώδεις ρυθμούς» συμπληρώνει ο κ. Λιβανός. Τι έχει αλλάξει από τη δεκαετία του ‘80, τον ρωτώ. «Ας μη γελιόμαστε, ο περισσότερος κόσμος διαχρονικά θεωρεί ότι είναι κάτι που δεν τον αφορά, με αποτέλεσμα να στιγματίζει συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού και να μην ενημερώνεται, άρα να κινδυνεύει και ο ίδιος. Μόλις μάθει ότι ήρθε σε επαφή με οροθετικό, τον πιάνει τρόμος. Στατιστικά, έχουμε δει ότι η

άγνοια που επικρατεί οδηγεί πολλούς οροθετικούς στο να χάνουν τη δουλειά τους. Δείτε χαρακτηριστικά τι έγινε με τον Τσάρλι Σιν, που τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης μετέδωσαν ότι είναι φορέας του AIDS, ενώ είναι φορέας του HIV. Το AIDS είναι το τελικό στάδιο και στην εποχή μας, αν ακολουθήσεις τη φαρμακευτική αγωγή, είναι δύσκολο να φτάσεις σε αυτό. Η μεγαλύτερη παγίδα για τον πληθυσμό είναι ότι φοβάται τις εξετάσεις. Όσο πιο γρήγορα το αντιμετωπίσεις, τόσο καλύτερη θα είναι η ζωή σου», λέει ο κ. Λιβανός και συνεχίζει, «φυσικά και αλλάζει η ζωή σου, παίρνεις χάπια, σε παρακολουθεί γιατρός, προσέχεις πιο πολύ την υγεία σου, είναι κάτι που το κουβαλάς και το "παντρεύεσαι". Εμείς, στη Θετική Φωνή, έχουμε κάποιες πρότυπες πρακτικές πρόληψης, τα Checkpoints, που λειτουργούν με βάση ένα περιβάλλον πιο φιλικό, όπου νέοι άνθρωποι μιλούν σε νέους, το τεστ είναι ανώνυμο, δωρεάν και γρήγορο, ενώ παρέχουμε συμβουλές και ψυχολογική υποστήριξη. Αν δεν δημιουργήσεις ένα φιλικό πλαίσιο, δεν μπορείς να κάνεις τον άλλο να σου μιλήσει για το σεξ ή να δεχτεί ασφαλείς πληροφορίες. Ο ιός μεταδίδεται δύσκολα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να συμβεί στον οποιοδήποτε. Να έχουμε πάντα στο μυαλό μας ότι το σεξ δεν είναι αποστειρωμένο. Σε όλους μπορεί να τύχει ένα λάθος πάνω στο πάθος, την έξαψη, να μη χρησιμοποιήσει προφυλακτικό ή να σπάσει κι ακόμα, σε προχωρημένα σεξουαλικά παιχνίδια, να έρθει σε επαφή με κολπικά υγρά. Προφανώς και είναι στιγμές που μπορεί να συμβούν στον καθένα, γι’ αυτό και μας αφορά όλους» θα υπογραμμίσει ο κ. Λιβανός. «Είναι φοβερό το ότι η πρόοδος της επιστήμης είναι πρωτοφανής σε σχέση με την κοινωνική. Λέξεις όπως “AIDS”, “οροθετικός” σου δημιουργούν ένα μούδιασμα και θα χρειαστεί ακόμα πολύς χρόνος για να το ξεπεράσουμε. Αυτό που πρέπει να μην ξεχνάμε είναι ότι δεν πρέπει να εφησυχάζουμε, παρόλο που η ασθένεια βρίσκεται σε ύφεση. Υπάρχουν πολλά άτομα που λόγω κρίσης και φτώχειας εκδίδονται, με αποτέλεσμα να εκτίθενται σε κινδύνους» προσθέτει.

Π

ρόμοια κρούσματα, π.χ. λογοθεραπευτής δεν παρείχε τις υπηρεσίες του σε τρίχρονο παιδί που είχε διαγνωστεί ως οροθετικό ή οδοντίατρος δεν θέλησε να εξετάσει ασθενή του, όταν του είπε ότι είναι οροθετικός». Μπροστά του έχει κάποια στατιστικά νούμερα, τα οποία και έχει σημειώσει για να αναφέρει. «Σύμφωνα με τα στοιχεία του Κέντρο Ελέγχου & Πρόληψης Νοσημάτων για το 2014 έχουμε συνολικά 802 κρούσματα φορέων του HIV και 107 που εκδήλωσαν την ασθένεια του AIDS. Από αυτά, το 86,8% είναι άνδρες και το 13,2% γυναίκες. Το 44% αφορά άνδρες που κάνουν σεξ με άνδρες, το 17,4% είναι ετεροφυλόφιλοι και το 13,2% χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών. Οι πιο ευάλωτες ηλικίες είναι από 30 έως 34 ετών, ενώ αξίζει να αναφέρουμε ότι το σύνολο των οροθετικών στην Ελλάδα αγγίζει τους 14.434. Απόλυτες απαντήσεις δεν υπάρχουν, αλλά το γεγονός ότι οι άνδρες είναι πολύ περισσότεροι οφείλεται πιθανόν στο πρωκτικό σεξ, όπου οι απολήξεις των νεύρων είναι πιο πολλές, επειδή το συγκεκριμένο σημείο είναι πιο ευαίσθητο» τονίζει. Ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελε να περάσει; «Αν ήθελα να δώσω ένα μήνυμα, θα ήταν ξεπεράσουμε τα ταμπού, να κάνουμε το τεστ και να αντιμετωπίζουμε με θάρρος τη σεξουαλική μας ζωή. Όλοι πρέπει να ξεκινήσουμε να μιλάμε, γονείς σε παιδιά, καθηγητές και δάσκαλοι στους μαθητές, φίλοι και συγγενείς. Ο μόνος υπαρκτός κίνδυνος είναι οι προκαταλήψεις και η άγνοια» υποστηρίζει. Πώς είναι, όμως, να ζεις ως οροθετικός; Ο Σπύρος Π. είναι 27 ετών και πριν από δύο χρόνια ένα κρύωμα που δεν έμοιαζε με τα υπόλοιπα του δημιούργησε ανησυχία. «Δεν περίμενα ποτέ ότι ένα απλό κρύωμα μπορούσε να αλλάξει τη ζωή μου από τη μια μέρα στην άλλη. Έντονοι πονοκέφαλοι, πυρετός και ρίγη ήταν τα πρώτα συμπτώματα. Οφείλω να πω ότι η σεξουαλική μου ζωή ήταν περιπετειώδης. Μου άρεσε και εξακολουθεί να μου αρέσει να πηγαίνω με άνδρες, αλλά αν δεν σου τύχει, δεν το σκέφτεσαι. Ακόμα δεν έχω βρει απάντηση στο ποιος μπορεί να μου μετέδωσε τον ιό HIV, αλλά πλέον ελάχιστα με ενδιαφέρει. Όταν διαγνώστηκα θετικός στο τεστ, έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Σκεφτόμουν πώς θα το ανακοίνωνα στους γονείς μου. Τελικά, μια μέρα τους το είπα – δεν μπορώ να πω ότι το δέχτηκαν με χαρά–, αλλά έχουν αρχίσει και συνηθίζουν στην ιδέα. Έχω επιλέξει να το πω σε λίγους, έμπιστους ανθρώπους, διότι, όσο ανοιχτόμυαλος και να είσαι, δεν είναι εύκολο να δεχτείς κάτι τέτοιο. Ζω με τον σύντροφό μου ο οποίος δεν είναι οροθετικός αλλά το έχει αποδεχτεί πλήρως και δεν έχει κανένα πρόβλημα. Από τη στιγμή που λαμβάνω τη φαρμακευτική αγωγή, κάνουμε σεξ κανονικά, χωρίς να υπάρχει κανένας κίνδυνος. Εργάζομαι κανονικά, αλλά κανείς δεν ξέρει τίποτα στον επαγγελματικό μου χώρο, γιατί ποτέ κανείς δεν θα καταλάβει. Η ασθένεια με δίδαξε ότι μια μέρα, εκεί που όλα κυλούν κανονικά, τρως ένα δυνατό χαστούκι για να συνέλθεις από το μεθύσι του εφησυχασμού. Από τότε εκτίμησα περισσότερο την αξία της προφύλαξης, ενός χαμόγελου, μιας αγκαλιάς, της αληθινής αγάπης για τον άλλον αλλά και τη σημασία που έχει η κάθε ημέρα ξεχωριστά» θα πει ο Σπύρος.

Nα ξεπεράσουμε τα ταμπού, να κάνουμε το τεστ και να αντιμετωπίζουμε με θάρρος τη σεξουαλική μας ζωή.

ώς θα μπορούσες να πείσεις έναν εργοδότη να μην απολύσει τον εργαζόμενο που ανακοίνωσε σε όλους τους συναδέλφους του ότι είναι οροθετικός; «Θα σου πω ένα πραγματικό περιστατικό που συνέβη πριν από λίγα χρόνια» απαντά. «Υπήρχε υπάλληλος σε εταιρεία που εκμυστηρεύτηκε σε συνάδελφό του ότι είναι οροθετικός και στη συνέχεια, από τον συνάδελφό του, διέρρευσε στους υπόλοιπους. Σε πληροφορώ ότι διατυπώθηκε αίτημα στην εργοδοσία από τους συναδέλφους του προκειμένου να εκδιωχθεί. Η εργοδοσία επέδειξε απίστευτη ευαισθησία, φέρνοντας γιατρό στην εταιρεία για να τους ενημερώσει ότι δεν έχουν να φοβούνται τίποτα, καθώς και ότι δεν τίθεται θέμα απόλυσης του υπαλλήλου, αφού δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος. Δημιουργήθηκε τέτοια αναστάτωση, που δεν μπορούσε να λειτουργήσει η επιχείρηση, ο υπάλληλος απολύθηκε και τελικά δικαιώθηκε έπειτα από χρόνια από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Όμως, ακόμα και δικαιωμένος, επιστρέφεις στην ίδια εργασία; Καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με πα-

Πρόγραμμα Εκδηλώσεων στο Τhe APIVITA Experience Store Τ

o επιβλητικό 5ώροφο νεοκλασικό κτίριο στο κέντρο της πόλης βάζει τα γιορτινά του προκειμένου να υποδεχτεί τα Χριστούγεννα με τον πιο ξεχωριστό τρόπο.

Σεμινάρια, παρουσιάσεις, workshops και παιδικά εργαστήρια είναι απλώς μια καλή αφορμή για να βρεθούμε όλοι μαζί σε μια ατμόσφαιρα όπου κυριαρχεί η αγάπη για την ελληνική φύση και οι πολύτιμες συμβουλές ευζωίας, απαραίτητες για την καινούργια χρονιά.

28/11

08/12

15/12

Σaββατο 12:00-14:00

Τρiτη 18:00-20:00

Τρiτη 18:00-20:00

EKΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ SUPER FOODS με τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ

HOLISTIC BEAUTY DAY

HOLISTIC BEAUTY DAY

Αντιγήρανση και λάμψη. Συμβουλές και βήματα ολιστικής περιποίησης για λιγότερες ρυτίδες και περισσότερη λάμψη στην επιδερμίδα. Από την ομάδα training της APIVITA Είσοδος ελεύθερη

Συμβουλές και βήματα ολιστικής ομορφιάς για λαμπερή, ξεκούραστη και νεανική επιδερμίδα τις μέρες και τις νύχτες των γιορτών. Από την ομάδα training και τις Spa Therapists της APIVITA. Είσοδος ελεύθερη

11/12

19/12

Παρασκευh 18:00-20:00

Σaββατο 12:00-14:00

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΑΡΩΜΑΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

WORKSHOP ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ για παιδιά

Mάθετε τα 10 βασικά αιθέρια έλαια και τους διαφορετικούς τρόπους χρήσης τους. Με τη Σοφία Τριάντου, αρωματοθεραπεύτρια-βοτανολόγο-υπεύθυνη APIVITA natural pharmacy. Είσοδος 15 ευρώ

Παίζουμε, γελάμε και ψήνουμε χριστουγεννιάτικα ψωμάκια, αρωματισμένα με αιθέρια έλαια. Με τη Σοφία Τριάντου, αρωματοθεραπεύτρια-βοτανολόγουπεύθυνη APIVITA natural pharmacy. Είσοδος ελεύθερη

Με αφορμή το βιβλίο τους, οι διαιτολόγοι-διατροφολόγοι Κωνσταντίνος Ξένος και Αστερία Σταματάκη μιλούν για τους διατροφικούς θησαυρούς της χώρας μας. Είσοδος ελεύθερη

01/12 Τρiτη 18:00-20:00

ΗAIR COLOR DAY Συμβουλές για βαφή στο σπίτι, μυστικά για υγεία στα βαμμένα μαλλιά, οι νέες τάσεις στο χρώμα και πώς να δημιουργήσετε την τέλεια απόχρωση για εσάς. Από τους Hair E xper ts της APIVITA και την guest beauty editor Σουζάνα Κεγγίτση. Είσοδος ελεύθερη

05/12 Σaββατο 13:00

Η ΑPIVITA ΣΤΟΛΙΖΕΙ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ! Η APIVITA και οι επίσημοι καλεσμένοι της σας προσκαλούν να στολίσετε μαζί το Δέντρο της Αγάπης. Σε ένα γιορτινό κλίμα χαράς και προσφοράς κάθε πελάτης παίρνει με τις αγορές του ένα στολίδι και διακοσμεί το δέντρο του καταστήματος. Μέρος των εσόδων του The APIVITA Experience Store κατά τη διάρκεια των γιορτών θα προσφερθεί για τους σκοπούς της Lifeline Hellas.

12/12 Σaββατο 12:00-14:00

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ με τις Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ Με αφορμή το παραμύθι της «Η Στιγμούλα είναι δυνατή», η συγγραφέας και εικονογράφος Μαρίνα Γιώτη μαζί με την παιδαγωγό Κωνσταντίνα Κακολύρη αφηγούνται, ζωγραφίζουν και παίζουν διαδραστικά παιχνίδια, ανακαλύπτοντας τη μαγεία της ομαδικότητας! Είσοδος ελεύθερη

20/12 Κυριακh

ΑLL DAY ΧΜΑS OPEN BRUNCH με μουσικές από τον Εν Λευκώ 87.7 Γεύσεις, μυρωδιές και μουσικές σε εορταστική διάθεση για τα χριστουγεννιάτικα ψώνια. Ιδέες για πακέτα και κουτιά ομορφιάς για όλη την οικογένεια και τους αγαπημένους μας.

27/12 Κυριακh

ΑLL DAY ΝΕW YEAR’S OPEN BRUNCH Τα ψώνια των γιορτών συνεχίζονται σε κλίμα χαρούμενο και ανεβασμένο, γεμάτο μουσικές, μυρωδιές και γεύσεις! Ιδέες για πακέτα και κουτιά ομορφιάς για όλη την οικογένεια και τους αγαπημένους μας.

The APIVITA Experience Store Σόλωνος 6 & Κανάρη, Κολωνάκι, 210 3640560 experience_store@apivita.com www.apivita.com 26.11.15 – lifo

9

O «Φρανκενστάιν» στο πληκτρολόγιο!

Αναζητείται αντιπολίτευση Η κυβέρνηση μοιάζει να έχει μόνο υπολογίσιμο αντίπαλο τον εαυτό της. Βράσε ρύζι, δηλαδή.

10 lifo – 26.11.15

Η αξιωματική αντιπολίτευση, καταρχάς, απαραίτητη, υποτίθεται, «αντίρροπη δύναμη» σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία, έχει καταντήσει προβληματική επιχείρηση – από την πλήρη ταύτιση με κατεστημένο και δανειστές μέχρι το αλαλούμ των πρόσφατων προεδρικών της εκλογών. Το πιο δυσοίωνο είναι ότι και οι τέσσερις υποψήφιοι ηγέτες της ΝΔ αποπνέουν εξίσου μούχλα, ναφθαλίνη και αρχαία σκουριά, δείγματα μιας σταθερής υπερσυντηρητικής «στροφής», παρά το επιμελημένα θολό ιδεολογικό στίγμα που καλλιεργεί, ευελπιστώντας, μάλλον μάταια, να «ψαρέψει» ψηφοφόρους από το κέντρο –«ακραίο» ή μη– ως την άκρα δεξιά. Και τι με νοιάζει; Με νοιάζει, γιατί, παρότι συντηρητικός δεν υπήρξα ποτέ, προτιμώ σαφώς έναν ιδεολογικό αντίπαλο που να με υποχρεώνει να τον υπολογίζω και να τον σέβομαι, ακόμα κι αν διαφωνώ κάθετα μαζί του, απ’ ό,τι έναν φοβικό, παλιομοδίτη, ψιλο-χοντρορατσιστή, θρησκόληπτο τυχοδιώκτη. Το ΠΑΣΟΚ της Φώφης «τσίμπησε» μεν κατιτίς παραπάνω στις τελευταίες εκλογές, παραμένει όμως ένα μικρό, απαξιωμένο κόμμα που μόνο σε κυβερνήσεις συνεργασίας μπορεί να ελπίζει, ώστε να ξαναβρεθεί κάπως στα πράγματα. Διαθέτει ακόμα προσβάσεις στον κρατικό μηχανισμό, αλλά με βεβαρημένο παρελθόν και απουσία ουσιαστικών αντιπροτάσεων πολύ δύσκολα θα πείσει ακόμα και πρώην πιστούς ψηφοφόρους που μεταπήδησαν στον ΣΥΡΙΖΑ να επιστρέψουν. Το Ποτάμι του Σταύρου πήρε φόρα κατηφόρα, αντιμετωπίζει επίσης εσωκομματικά προβλήματα και τον τελευταίο καιρό δεν ακούγεται καν. Ο Λεβέντης δεν μοιάζει ικανός για κάτι άλλο πέραν της πολιτικής «τσόντας» (γι’ αυτό και «σπρώχτηκε», άλλωστε). Η Χ.Α. δεν φαίνεται, ευτυχώς, να μπορεί να διεκδικήσει κάτι παραπάνω από το «πλαφόν» του 7%, ποσοστό που εξίσου δύσκολα θα επιστρέψει στην «κοντοσυγγένισσα» ΝΔ, ώστε να ονειρεύεται αυτοδυναμία – δεν το συγκίνησαν, άλλωστε, ούτε οι ακροδεξιές κορόνες Σαμαρά σε εκλογές, υποτίθεται, πολύ κρισιμότερες. Το ΚΚΕ, ό,τι να πεις, είναι ίσως το μόνο κοινοβουλευτικό κόμμα που κάνει σήμερα σοβαρή αντιπολίτευση, πλην αφενός την κάνει... ανάδελφα, περιοριζόμενο έτσι στο αυτοαναφορικό «σιγουράκι» του 5,5%, αφετέρου οι λύσεις που προτείνει –και που κανείς ποτέ δεν το πιέζει να εκθέσει διεξοδικά– φαντάζουν τόσο ουτοπικές όσο η ανασύσταση της ΕΣΣΔ. Στη «σκληρή» αντιπολίτευση εντάσσονται βέβαια η –επίσης πρώην κοντοσυγγένισσα– εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, ο πάντα «ενοχλητικός» Γιάνης Βαρουφάκης, ο κινηματικός και ο Α/Α «χώρος», οι «μπάχαλοι» γενικώς και το αντάρτικο πόλης που φωνάζει ξανά «παρών» με την μπόμπα στον ΣΕΒ. Όμως η κοινωνία δεν φαίνεται πρόθυμη για άλλους επαναστατικούς πειραματισμούς και η όποια συλλογική οργή εκδηλωθεί δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα έχει «αριστερό» πρόσημο.

απ ό τh νατα λ ι χ ατ ζ ηαν τ ω ν ι ου

Χειμωνιάζει σιγά-σιγά και η καλή μας κυβέρνηση ήδη δρομολογεί –με πόνο βαρύ να κατατρώει τα αριστερά της σωθικά, εννοείται– ένα κάρο βάρβαρα μέτρα, παίζει την κολοκυθιά με τα ισοδύναμα και καταφέρνει να ξεπεράσει σε φορομπηχτική εφευρετικότητα (ενίοτε και σε αμοραλισμό) ακόμα και την αλήστου μνήμης συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Και είναι βασικά πάλι οι συνήθεις μισθωτοί, συνταξιούχοι και μικροεπιτηδευματίες που καλούνται να ξύσουν με τη συρματόβουρτσα όση μάκα τυχόν απέμεινε στον πάτο του βαρελιού. Η συριζέικη κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι οριακή, στον κυβερνητικό εταίρο ΑΝ.ΕΛ. «σκοτώνονται» επίσης. Η ανεργία είναι σταθερά «κολλητή» μας, η ακρίβεια και η ανέχεια παρομοίως, ενώ η μεγάλη πλειονότητα όσων εξακολουθούν όχι μόνο να εργάζονται αλλά και να αμείβονται (τύχη βουνό σαν να λέμε) καταφέρνει απλώς να μην υποσιτίζεται και να αντεπεξέρχεται κουτσά-στραβά (επειδή κάποιος πρέπει να το κάνει, ώστε να μπορούν τραπεζίτες, καναλάρχες, εργολάβοι, εφοπλιστές, παπάδες και λοιποί αναξιοπαθούντες με το πρόθεμα μεγαλο- να κάνουν άνετα παιχνίδι) στα αλλεπάλληλα «τσουνάμι» από παραφουσκωμένους λογαριασμούς, χρέη και χαράτσια. Κι όμως, το μεγαλύτερο πρόβλημα απήχησης κι αξιοπιστίας αυτήν τη στιγμή δεν το έχει η κυβέρνηση αλλά η αντιπολίτευση! Πράγματι, η μόνη αισθητή αντιπολίτευση προσώρας είναι αυτή που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ στον… εαυτό του ως άλλος Τζέκιλ και Χάιντ. Κατά τα άλλα, ο Αλέξης εξακολουθεί να παίζει μπάλα μόνος του, να βάζει μέχρι και «αυτογκόλ» ατιμωρητί – αν περάσει ασφαλιστικό, φορολογικό και μισθολογικό, η προοπτική της τετραετίας δεν φαντάζει απίθανη, έστω σε κάποια οικουμενική εκδοχή. «Μα, θα μας πάρουν και τα σπίτια; Δεν είναι δυνατόν! Γιατί δεν ξεσηκώνεται ο κόσμος;» παραπονιόταν το πρωί στον φούρναρη η γειτόνισσα. H μία όψη τού «γιατί δεν κουνιέται φύλλο» έχει, νομίζω, εξαντληθεί: απογοήτευση, κόπωση, κυνισμός, σιχασιά, αίσθημα απουσίας βιώσιμης εναλλακτικής, εφόσον πια δοκιμάσαμε, υποτίθεται, όλες τις δυνατές εντός ευρώ λύσεις (εκτός, ίσως, από το να δούμε με πιο κριτική αλλά και αυτοκριτική ματιά μερικά βασικά πράγματα) και το «παραέξω» μας σκιάζει. Συν μια παρατεταμένη ανοχή τύπου «άσε να τους δούμε κι αυτούς». Η δεύτερη όψη σχετίζεται με την ανυπαρξία αντιπολιτευτικού δέους.

Το πληροφοριακό χάος των social media μετά το Παρίσι.

Πλαγιο

α π ό τ ο ν θ οδωρη αν τ ων οπ ουλο

Belli

Talk of the Town

Hashtags, αναρτήσεις στο facebook, «τιτιβίσματα» στο twitter, viral, χρήση δεκάδων mobile apps, φωτογραφίες, βίντεο, χάκερ, ψηφιακά σύμβολα, κώδικες, γραφιστικές επινοήσεις, προειδοποιήσεις από τους Anonymous: δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι όχι μόνο αποκάλυψε για πρώτη φορά δημοσίως σε τέτοια γιγαντιαία κλίμακα τον ρόλο της σύγχρονης τεχνολογίας και των social media αλλά και τον «νομιμοποίησε» περισσότερο από ποτέ. Που σημαίνει ότι την ίδια ώρα που μαίνεται, σε ένα πρώτο επίπεδο, ο έστω και χωρίς «παραδοσιακά» χαρακτηριστικά κηρυγμένος πια πόλεμος του ISIS με τη Δύση, την ίδια στιγμή που μαίνεται, σε ένα δεύτερο επίπεδο, ο «πόλεμος» των μυστικών υπηρεσιών και των στρατιωτικών και αστυνομικών επιχειρήσεων σε πολλές πρωτεύουσες του κόσμου… το ίδιο ακριβώς δευτερόλεπτο μαίνεται ένας χολιγουντιανών διαστάσεων και… ηθών, απολύτως ασύμμετρος πόλεμος virtual reality εκατομμυρίων χρηστών που, ένθεν και ένθεν, πολεμούν πιο απροκάλυπτα από ποτέ για την κατάκτηση ή τη διάψευση της πληροφορίας. Το αποτέλεσμα είναι χαώδες: ένα παλιρροϊκό κύμα ανεπεξέργαστης και αταξινόμητης πληροφορίας, με χαρακτηριστικά εντελώς καινούργια σε σύγκριση με αυτά των παραδοσιακών μεθόδων και «καναλιών» πληροφόρησης, διοχετευμένης από άσχετους ή και πολύ… σχετικούς, επίτηδες ή κατά λάθος, υψώνεται και αναμεταδίδεται με ταχύτητα αστραπής σε όλο τον κόσμο, προκαλώντας τρόμο, πυροδοτώντας σενάρια, στοχοποιώντας ανθρώπους, αποσυντονίζοντας πιθανότατα τις μυστικές υπηρεσίες –που ασφαλώς θα καλούνται να διασταυρώσουν την εγκυρότητα των πιο «σοβαρών» από τις καταγγελίες. Σε όλο αυτό το περιβάλλον βασιλεύει η φευγαλέα εντύπωση που, εφόσον λάβει τη «νομιμοποίηση» της δημοσιότητας, διαψεύδει κάποιες φορές ακόμα και την ίδια την εικόνα με το οπτικοακουστικό της υλικό. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, την περίπτωση της αστυνομικής επιχείρησης στη «γιάφκα» των τρομοκρατών στο Saint Denis και της «είδησης», αργότερα, για την ανατίναξη της ζωσμένης με εκρηκτικά εξαδέλφης του θεωρούμενου «εγκεφάλου» των επιθέσεων του Παρισιού, Αμπντελχαμίντ Αμπαούντ. Στο βίντεο που κυκλοφόρησε από τις επιχειρήσεις ακούσαμε μια γυναικεία φωνή να εκλιπαρεί στα γαλλικά για τη ζωή της και ύστερα είδαμε τη λάμψη μιας έκρηξης. Η «πληροφορία» είχε από κει και πέρα την εξής πορεία: διαδόθηκε ότι πρόκειται για την καμικάζι «Χάσνα», εξαδέλφη του Αμπαούντ, κυκλοφόρησαν φωτογραφίες και «βιογραφικά» της στοιχεία (ορισμένα, μάλιστα, πολύ προσωπικά), στη συνέχεια διαψεύστηκε ότι ήταν αυτή που ανατινάχθηκε, υιοθετήθηκε το σενάριο του άντρα-καμικάζι και, εν τέλει, αποκαλύφθηκε ότι οι φωτογραφίες που δημοσιοποιήθηκαν απεικονίζουν μία άλλη, εντελώς αθώα γυναίκα, θύμα εκδίκησης του πρώην εραστή της, ο οποίος διοχέτευσε, έναντι αμοιβής, στον Τύπο τα στιγμιότυπα και τις «πληροφορίες». Μετά απ’ όλα αυτά, τι γνωρίζουμε για το περιστατικό στο Saint Denis, την αποστολή και την τύχη της «Χάσνα»; Αντικρουόμενες πληροφορίες, ενώ καμία από αυτές δεν μοιάζει να είναι καρπός μιας βάσιμης λογικής (που π.χ. θα εξηγούσε γιατί μια καμικάζι ικετεύει για τη ζωή της, δευτερόλεπτα πριν ανατιναχθεί). Σ’ αυτό τον ψηφιακό πόλεμο συμμετέχουν οι πάντες ισότιμα: από τον Πρόεδρο Ομπάμα, που δήλωσε ότι οι τρομοκράτες στο Παρίσι είναι «μια δράκα δολοφόνων με καλή πρόσβαση στα social media», μέχρι τους Βέλγους πολίτες, που έκαναν viral φωτογραφίες με γάτες για να αποπροσανατολίσουν τον «εχθρό» από τις αστυνομικές επιχειρήσεις στις Βρυξέλλες. Από αυτούς απ’ τους οποίους διέρρευσαν φωτογραφίες μουσουλμάνων που δήθεν μετά το Παρίσι «γιόρταζαν την ισλαμική νίκη» (αν και επρόκειτο για στιγμιότυπα από το 2009, με Πακιστανούς που πανηγύριζαν τότε για τη νίκη της ομάδας τους στο κρίκετ!) μέχρι ισλαμιστές που πράγματι θριαμβολογούσαν… Και από τον Αμερικανό Kalev Hannes Leetaru (μεταξύ άλλων, είναι υψηλόβαθμος αξιωματούχος στο Κέντρο Ασφαλείας του Κυβερνοχώρου, στο Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσινγκτον) μέχρι το οξύμωρο μιας σειράς καταγγελιών και αποκαλύψεων που προέρχεται από τους Αnonymous. Παρ' όλη την κυβερνο-υστερία, οι μόνες ουσιαστικές πληροφορίες που έχουμε από το χτύπημα στο Παρίσι και μετά αφορούν μόνο τα λίγα, αναμφισβήτητα τραγικά γεγονότα. Από κει και πέρα, ωστόσο, μια μεγάλη μερίδα του ξένου Τύπου αναγνωρίζει ότι τα social media συσκότισαν την πληροφορία και, αν εξαιρέσει κανείς τα hashtags ανθρωπιάς και αλληλεγγύης, έπληξαν βαρύτατα τη λογική επεξεργασία. Είναι αδύνατον να διακρίνει κάποιος μέσα στον βούρκο της ταχύτατα διαδιδόμενης και ταχύτατα αντικρουόμενης πληροφορίας ποιος είναι ποιος και τι ακριβώς συμβαίνει. Το μόνο που διακρίνεται είναι μία σύγχρονη όψη της σχεδόν αρχετυπικής αλληγορίας για εκείνο το κατασκεύασμα που ξεφεύγει από την εποπτεία του δημιουργού του, αυτονομείται και δρα ανεξέλεγκτα και καταστροφικά. Τα social media ως ένας σύγχρονος Φρανκενστάιν δηλαδή.

φωνή λαού taσοσ κωνστασ Μιλήσαμε με τον καραγκιοζοπαίχτη της ομάδας που δημιούργησε το «The Karagiozis Project» στο metamatic:taf για τo πόσο επίκαιρος είναι στις μέρες μας ο γνωστός λαϊκός ήρωας. α π ό τ ο ν δ η μ ή τ ρ η κ υρ ι α ζ ή

Η Κιμ Καρντάσιαν βγάζει selfie

Υπέρ των selfies απολογία

α π ό τ ο ν δ η μ ή τρ η π ολ ιτάκ η

Cut

Ποιος είναι πιο πολύ ψώνιο; Αυτός που τραβάει τη φάτσα του ή αυτός που δαιμονοποιεί τις selfies των άλλων; (ρητορικό ερώτημα) Δεν είχαν περάσει παρά λίγες μόνο ώρες από την ανακοίνωση του τραγικού θανάτου του γιου του Νικ Κέιβ τον περασμένο Ιούλιο, όταν η ετυμηγορία άρχισε να κάνει τον γύρο των κοινωνικών μέσων: ο 15χρονος Άρθουρ έπεσε και σκοτώθηκε από τον βράχο στο Μπράιτον αναζητώντας την τέλεια selfie. Ένα τραγικό ατύχημα έλαβε άμεσα τη μορφή διδακτικής παραβολής, την οποία αφηγούνται οι ψαγμένοι του ψηφιακού σύμπαντος για να καταγγείλουν τις ολέθριες συνέπειες που μπορεί να έχει ο «ναρκισσισμός» της αυτοπροβολής στα κοινωνικά μέσα. Μόνο που, όπως οι περισσότερες από αυτές τις κολοσσιαίες τρολιές που εξαπλώνονται ραγδαία (συνήθως από τους ενημερωμένους και υπεύθυνους, υποτίθεται, τοποτηρητές αυτών των μέσων) και είναι αδύνατον να διαγραφούν ακόμα κι αν διαψευστούν επίσημα, επρόκειτο για εντελώς αυθαίρετη (και κακόβουλη, τελικά) εικασία. Πριν από καμιά εβδομάδα δόθηκαν στη δημοσιότητα τα αποτελέσματα της τοξικολογικής ανάλυσης του άτυχου παιδιού, σύμφωνα με τα οποία είχε κάνει χρήση LSD πριν από τη μοιραία πτώση, συνεπώς είχε άλλα, πιο πολύπλοκα θέματα διανοητικής σύγχυσης και αστάθειας, τελείως άσχετα με την καρτούν εικόνα του τουρίστα που κάνει το μοιραίο βήμα προς τα πίσω την ώρα που ποζάρει για τον εαυτό του στο χείλος του γκρεμού. Πέρσι το Πάσχα, στην Ύδρα, είχα την ευκαιρία να περάσω λίγο χρόνο παρέα με τον Λι Ρεϊνάλντο, τον «εμβληματικό» κιθαρίστα των Sonic Youth, και την οικογένειά του μαζί με άλλους φίλους. Εξαιρετικός τύπος ο Λι, ώριμος, πρόσχαρος, προσηνής και ταπεινόφρων, ως οφείλει να είναι κάποιος ειδικά μετά τα 50, ακόμα κι αν οι νεότεροι επιθυμούν να τον βλέπουν ως πανκ ροκ σταρ, έτοιμο να προβεί σε ιδιοσυγκρασιακές ακρότητες, όταν δεν αφηγείται ιστορίες από το μέτωπο. Καμία σχέση, και ευτυχώς, ακόμα κι αν απογοητεύτηκαν λίγο όσοι από την ομήγυρη τρωγόντουσαν να δουν έναν avant ροκ θρύλο εν εξάρσει. Τραβούσε συχνά selfies ο Λι στην Ύδρα, είτε μόνος του είτε με τους δυο γιους και τη γυναίκα του, και σε μια στιγμή, μάλιστα, καθώς βολτάραμε στο λιμάνι, έβγαλε κι αυτό το ματσούκι που επιτρέπει τη λήψη από μια σχετική απόσταση, διευρύνοντας το κάδρο και το φόντο. Ε, ρε, τι καζούρα και μπινελίκι θα άκουγε, σκέφτηκα, αν

δεν ήταν ο Λι Ρεϊνάλντο και ήταν κανένας γνωστός ή ακόμα και άγνωστος «μαλακοτουρίστας». Η ξινίλα και η αποδοκιμασία στη μάπα μας θα άξιζε πολλές selfies, έτσι για να δούμε πώς φαινόμαστε ως κριτές που αυτοδιορίστηκαν υπεύθυνοι της τήρησης ενός πρωτοκόλλου «cool» συμπεριφοράς και ορθής χρήσης των ψηφιακών μέσων. Όταν πρωτομπήκα στο facebook (πρόσφατα σχετικά), ανέβαζα, ως παρθένος, αθώος χρήστης και καμιά selfie (με ή χωρίς duck face, το οποίο προκύπτει ασυνείδητα συνήθως), πριν με επαναφέρει στην τάξη η ντόπια νομενκλατούρα του μέσου, που έχει δαιμονοποιήσει τέτοιες ντροπιαστικά «ναρκισσιστικές» πρακτικές, την ώρα που αναλώνεται σ’ έναν ορυμαγδό έντονων και απόλυτων απόψεων που συχνά καταλήγουν ότι το τέλος του κόσμου έρχεται επειδή το λέω «Εγώ». Με αρκετή ικανοποίηση, λοιπόν, βρέθηκα τις προάλλες, περιδιαβαίνοντας ασκόπως, μπροστά σε ένα τύπου δοκίμιο που δημοσιεύτηκε στο matter (https://medium.com/matter/selfiefe945dcba6b0#.4ybec8wnj) με τίτλο «Selfie: Οι επαναστατικές δυνατότητες του ίδιου σου του προσώπου, σε επτά κεφάλαια». Η ωραία, παραληρηματική αυτή ωδή στη selfie ξεκινά από το πρώτο φωτογραφικό αυτοπορτρέτο στην ιστορία, της γνωστής (αλλά όχι και τόσο ίσως) πρωτοπόρου της φωτογραφίας, Τζούλια Μάργκαρετ Κάμερον, γύρω στα 1870 (δεν χαμογελάει, κανείς δεν χαμογελούσε τον πρώτο μισό περίπου αιώνα της φωτογραφίας) και καταλήγει με την ακόλουθη διακήρυξη υπέρ της απελευθέρωσης της «επιδεικτικής» ψηφιακής αυτοπροσωπογραφίας: «Ιδού, λοιπόν, το μυστικό: τίποτα δεν αποσταθεροποιεί την εξουσία όσο ένα μεμονωμένο άτομο που επιχειρεί να αναγνωρίσει την αξία του, και η καμπάνια εναντίον των selfies είναι τελικά μια σταυροφορία ενάντια στην εξάπλωση της αυτοεκτίμησης. Αυτοί που δηλώνουν ότι μισούν τις selfies, κατά βάθος φοβούνται τον στρατό των προσώπων που δεν μπορούν να χειραγωγήσουν… επιχειρώντας να σβήσουν τα πρόσωπα που τους φαίνονται ανοίκεια. Τόσο απλό είναι. Όποιος μισεί συλλήβδην τις selfies κατά πάσα πιθανότητα βρίσκεται στην προνομιούχο θέση να μην έχει υπάρξει ποτέ ο ίδιος αόρατος…».

Τι θα έκανε, λοιπόν, ο Καραγκιόζης σήμερα; O Καραγκιόζης, αυτός ο διαχρονικός λαϊκός ήρωας, όταν αποδίδεται στη σωστή του διάσταση, κάνει αυτό που ξέρει πολύ καλά χρόνια τώρα. Αφουγκράζεται την πραγματικότητα, την προβάλλει στο κοινό του μέσα από τη σκωπτική του ματιά, σατιρίζει τα κακώς κείμενα και προτείνει εναλλακτικούς τρόπους σκέψης και θεώρησης των πραγμάτων. Στις μέρες μας η λειτουργία και η φιλοσοφία του ίσως είναι πιο απαραίτητες στο κοινό από κάθε άλλη χρονική στιγμή τα τελευταία χρόνια. Πόσο επίκαιρος είναι στις μέρες μας; Ένα θέατρο λόγου –και τέτοιο είναι και το ελληνικό θέατρο σκιών– έχει πάντα να πει πράγματα στο κοινό του. Ο καυστικός λόγος του Καραγκιόζη υπήρξε εύστοχος και καίριος σε όλη τη μέχρι τώρα πορεία του. Αρκεί τα αισθητήρια όργανα του δέκτη, του κοινού στην περίπτωσή μας, να λειτουργούν σωστά και να μπορεί και να θέλει να αντιληφθεί τι κρύβεται πίσω από τα χαριτωμένα αστεία και καμώματα του «ανώδυνου» «παιδικού» ήρωα. Ποια είναι τα γνωρίσματα εκείνα που τον έκαναν αγαπητό και γιατί; Η αλήθεια του, που ταυτίζεται με την αλήθεια του κοινού του. Η ελευθερία της σκέψης του και του λόγου του. Η έκφραση του λόγου, της σκέψης και του συναισθήματος που φοβόμαστε να εκφράσουμε, να σκεφτούμε, να νιώσουμε. Προβάλλει ανάγλυφα ό,τι εσκεμμένα ή τεχνηέντως κρύβεται. Φωνάζει δυνατά τη σκέψη που ο καθένας μας σιγοψιθυρίζει. Ήταν, είναι και θα είναι πάντα εκεί για όσους και όποτε τον χρειάζονται κι έχουν ανάγκη να τον ακούσουν. Δεν γύρισε ποτέ την πλάτη του σε κανέναν μικρό ή μεγάλο, ακόμα και όταν κάποιοι του τη γύρισαν. Τελικά είναι ένας από εμάς; Δεν έρχεται σε αντίθεση με τον «ευρωπαϊκό» προσανατολισμό μας; Μη στέκεστε στο σχήμα και την εξωτερική όψη. Ο Καραγκιόζης δεν είναι ούτε ξυπόλυτος ραγιάς, ούτε το σαράι. Είναι ένας διαχρονικός πολίτης που σκέπτεται και δρα ελεύθερα. Κρίνει και κρίνεται. Γιατί η καθαρή σκέψη, ο ελεύθερος νους, ο λόγος και η σατιρική διάθεση να μας αποπροσανατολίζουν από οποιαδήποτε πορεία; Πώς τον συνδέετε με τα ζητήματα δημοκρατίας; Σε όλη τη σκιώδη ζωή του λειτουργεί απόλυτα δημοκρατικά. Υπερασπίζεται αξίες και δικαιώματα και μάχεται απέναντι στην αδικία. Υπερασπίζεται την ελεύθερη έκφραση και σκέψη. Έχει κρίση και άποψη και πάντα αποδέχεται τις συνέπειες των πράξεών του. Ο Τάσος Κώνστας δίνει παραστάσεις κάθε Κυριακή στις 11:30 π.μ. στο θέατρο Φιγούρες και Κούκλες, Τριπόδων 30, Πλάκα.

26.11.15 – lifo

11

q Mένω στην Αγία Παρασκευή (ή σκέτο «αγία» για τους περισσότερους), σε έναν ήσυχο δρόμο με μονοκατοικίες και κτίρια με λίγους ορόφους.

Talk of the Town

α π ό τ ον δ ημήτ ρ η ρ ηγ όπ ουλο

ευσταθία

Urban

Τραγουδίστρια

Δύσκολοι αποχαιρετισμοί

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη παρουσιάζεται στην Αθηναΐδα το έργο Δανάη που έγραψε η Ευσταθία, βασισμένο στη ζωή και το έργο της Δανάης Στρατηγοπούλου, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαλισσόβα, με την Άννα Φόνσου, τον Παναγιώτη Πετράκη, την Ευσταθία και τον Δαυίδ Ναχμία.

(το Urban Lab λέει «αντίο»)

2 Urban Lab II Έκτοτε η στήλη δημοσιεύεται ανελλιπώς (εκτός από τις ειδικές, αφιερωματικές εκδόσεις), συνολικά 430 φορές.

12 lifo – 26.11.15

από τον δημήτρη κυριαζή

Urban Lab Ι Η πρώτη φορά που δημοσιεύτηκε η στήλη ήταν στο τεύχος Νο 2, στις 8/12/2005.

Αγία Παρασκευή

γειτονιά

1

Θυμάμαι ακόμα το διστακτικό, κάπως ντροπαλό e-mail στον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο / μέσω καλών φίλων είχα μάθει τα σχέδιά του για ένα αθηναϊκό free press / κι εγώ, που τον ξεκοκάλιζα στη στήλη του στη σαββατιάτικη «Ελευθεροτυπία» και κυρίως στο «01», φανταζόμουνα για το νέο του εγχείρημα ένα αθηναϊκό ημερολόγιο με άτακτες σημειώσεις ενός flâneur που (για να ξεκουράζεται) περπατά στo κέντρο, ανακαλύπτει νέα μέρη, θυμάται κτίρια και δρόμους που αγαπά, ψάχνει «ειδήσεις» πίσω από σκαλωσιές και εργοτάξια, ονειρεύεται καλύτερες ημέρες και μοιράζεται τρυφερές σκέψεις για τη σκληρή πόλη, την πόλη που μας μεγάλωσε και μας έκανε αυτό που γίναμε / ο Στάθης απάντησε στο e-mail με θέρμη και κυρίως θετικά / μου ζήτησε να προτείνω δυο-τρεις τίτλους για τη στήλη κι ευτυχώς διάλεξε τον ίδιο που άρεσε και σ’ εμένα / η στήλη γεννήθηκε και βλάστησε την επαύριο του ολυμπιακού «ονείρου» και της βεβαιότητας ότι η Αθήνα είχε μπει ανεπιστρεπτί σε έναν θεαματικό κύκλο μητροπολιτικής ανάπτυξης / εντελώς ανυποψίαστος για όσα μας περίμεναν στην άλλη γωνία, κατέγραφα τις μικρές και μεγάλες μεταμορφώσεις με την αθωότητα ενός έκπληκτου περιπλανητή που έβλεπε την πόλη του να «αλλάζει πίστα» / χρέωνα τις επιμέρους απογοητεύσεις και ματαιώσεις (με πρώτη και καλύτερη τη χαρακτηριστική ανικανότητα αξιοποίησης των ολυμπιακών εγκαταστάσεων, που άρχιζαν να ρημάζουν) στη νοοτροπία μας και σίγουρα δεν μπορούσα να φανταστώ ότι σε λίγα μόλις χρόνια θα νοσταλγούσα αυτές τις ανέμελες ημέρες, όταν το πρόβλημά μου ήταν τα μικρά πεζοδρόμια της οδού Κολοκοτρώνη και η βρόμα των δύο ερειπίων στη συμβολή της Σταδίου με την Αμερικής / το πρώτο, γερό ταρακούνημα ήρθε τον Δεκέμβριο του 2008, στα τρίτα γενέθλια της LiFO, με τα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου / μετά ήρθε η κρίση, η απότομη κλιμάκωση της πολιτικής έντασης και το Ίντερνετ / η έναρξη της διαδικτυακής έκδοσης της LiFO άλλαξε όλο τον τρόπο υποδοχής και επικοινωνίας της στήλης / το γεγονός ότι είχες ένα τόσο ζωντανό και αδιαμεσολάβητο μέσο επαφής με τους ανθρώπους που διάβαζαν τη στήλη καλλιέργησε ένα πρωτόγνωρο έδαφος αμεσότητας, με τα καλά του και τα κακά του / ομολογώ ότι μερικές φορές με σόκαρε η λεκτική επιθετικότητα ορισμένων σχολίων, ένα απολύτως αναμενόμενο «τίμημα» για το γεγονός ότι ουδέποτε έμεινα πολιτικά ουδέτερος / οι συμβουλές φίλων να μετριάσω τα πολιτικά μου σχόλια και να εστιάσω σε θέματα αρχιτεκτονικής και «αστικής ανάπτυξης» δεν έπιασαν τόπο για τον απλούστατο λόγο ότι δεν μπορείς να μιλάς για την πόλη που αγαπάς χωρίς να γίνεσαι υποχρεωτικά και «πολιτικός» / πολλές φορές απέφευγα να διαβάσω τα σχόλια, χάνοντας πιθανότατα και τις καλές κουβέντες ή τις πιο ψύχραιμες τοποθετήσεις όπου, ούτως ή άλλως, ήταν σχεδόν πάντα η πλειονότητα / τα υπόλοιπα ακολούθησαν τον δρόμο τους, για να φτάσουμε σε αυτό τον απαράδεκτα ζεστό Νοέμβριο του 2015 που θα θυμόμαστε για όλους τους λάθος λόγους / οι δρόμοι μου με τη LiFO χωρίζουν υποχρεωτικά και αποκλειστικά με δική μου «υπαιτιότητα»: οι υποχρεώσεις μου στην εφημερίδα όπου εργάζομαι κάνουν δύσκολη τη συνέχεια σ’ αυτό το ωραίο ταξίδι που κράτησε δέκα ολόκληρα χρόνια / μπορεί ο φυσικός δεσμός που καλλιεργεί η περιοδικότητα μιας στήλης ανάμεσα σε δημοσιογράφο και αναγνώστη να χάνεται τώρα, αλλά παραμένει στον αέρα κάτι όχι λιγότερο σημαντικό: παίρνω μαζί μου την αίσθηση (αν όχι τη βεβαιότητα) ότι το μοίρασμα της κοινής αγωνίας για την πόλη που ζεις και αγαπάς όχι μόνο δεν σβήνει αλλά γίνεται σπόρος δημιουργίας με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους και, κυρίως, έχει τη δύναμη να υπερβαίνει εφήμερες διαφωνίες ή αντιπαλότητες / στο ταξίδι της Αθήνας είμαστε όλοι μαζί / σε ευχαριστώ, Στάθη, για την ευκαιρία / σε ευχαριστώ, LiFO, για το ταξίδι.

q Τα καλοκαίρια η γειτονιά γίνεται αρκετά φασαριόζικη, μια και τα παράθυρα κάθε διαμερίσματος ανοίγουν διάπλατα και τα παιδάκια κατεβαίνουν στον δρόμο για να παίξουν φωνάζοντας σαν τρελά.

q Η «Αγία» είναι μια περιοχή με πολύ πράσινο και δύο μοναστήρια βυζαντινά στους πρόποδες του Υμηττού. Η φύση προς τα εκεί είναι ό,τι πρέπει για να καθαρίζει το μυαλό και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. q Προτιμώ τα μικρά, συνοικιακά μαγαζάκια για όλα τα ψώνια μου, αν κι έχουν κλείσει πολλά από αυτά τα τελευταία χρόνια, υπερχρεωμένα στον βωμό της παγκοσμιοποίησης. Για καφέ πηγαίνω στην πάνω και κάτω πλατεία και αν θέλω να κάνω μια «υπέρβαση» εκτός συνόρων, φτάνω μέχρι και τα καφέ του Χολαργού στη Μεσογείων, εκεί όπου είναι το μετρό. Ναι, τόσο μακριά! q Στην περιοχή βρίσκονται πολλές υπέροχες κατοικίες ενός μακρινού παρελθόντος που τότε χρησίμευαν στις μεγαλοαστικές οικογένειες των Αθηνών ως εξοχικά. Αλλά και οι πολυκατοικίες –δεν γλιτώνεις πουθενά στην Αθήνα από αυτές– εδώ δεν είναι κολλημένες η μία πάνω στην άλλη, αντιθέτως έχουν μεγάλους κήπους.

q Εδώ, επίσης, βρίσκεται και η περίφημη βίλα του Ιόλα με τη θλιβερή της ιστορία. O Αλέξανδρος Ιόλας ήταν γκαλερίστας και σημαντικός συλλέκτης έργων τέχνης, ο οποίος έφτιαξε στην περιοχή μας ένα πραγματικό ανάκτορο για την Ελλάδα της εποχής. Εκεί μετέφερε την τεράστια προσωπική συλλογή του από έργα αρχαίας, βυζαντινής και σύγχρονης τέχνης, καθώς και άλλα κομμάτια, όπως ταπισερί, έπιπλα και σερβίτσια μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας. Υπολογίζεται ότι συνολικά εξετίθεντο στην έπαυλη 11.000 έργα τέχνης – ανάμεσά τους δημιουργίες του Πικάσο, του Ερνστ, του Μιρό, του Γουόρχολ, του Χατζηκυριάκου-Γκίκα, του Ακριθάκη, του Τάκι και δεκάδων άλλων σημαντικών καλλιτεχνών. Μετά τον θάνατό του το 1987 η βίλα λεηλατήθηκε και παραμένει ακόμα και τώρα αναξιοποίητη. q Πέρσι το καλοκαίρι, πάνω στα σύρματα του ΟΤΕ, μπροστά στα μάτια μας κάθονταν δυο τεράστιοι παπαγάλοι, σαν κι αυτούς που βλέπουμε στις τροπικές ζούγκλες! Ποιος ξέρει από πού το έσκασαν και λιάζονταν αμέριμνοι σε ένα αστικό τοπίο... q Αν και δεν φημιζόμαστε για τα γκράφιτί μας, είχαμε διαβάσει ένα σύνθημα σε κάποιον τοίχο που με έκανε να χαμογελάσω: «ΚΡΙΣΗ ΕΜΕΙΣ, ΚΡΟΙΣΟΙ ΑΥΤΟΙ». q Πριν από λίγο καιρό κάποιος «καλός άνθρωπος», που δυστυχώς δεν έπεσε στα χέρια μας, σκότωνε τα γατάκια του δρόμου. Μια φρίκη που βιώνεται σε πολλές γειτονιές της Ελλάδος. Η γειτόνισσα που μένει απέναντι είναι επίσης πολύ ευαισθητοποιημένη σε αυτό το θέμα. Την αποκαλώ «αγία των αδέσποτων γατιών» και είναι πια και δική μου φίλη. q Νομίζω ότι στη γειτονιά μου θα ταίριαζε η «Σερενάτα» της Μαριανίνας Κριεζή, ακριβώς λόγω αυτής της γατοκατάστασης που περιέγραψα πιο πάνω.

κ ε ι μ ε ν ο : μ . h ul o t , φ ω τ ο γ ραφ ι α : f r e d d i e f. , st yl i n g : μ π ι α ν κ α μ π ο γδ α ν ου

50' με τη

Θεοδώρα Τζήμου

Ένα απόγευμα με την εξαιρετική ηθοποιό σε μια αυλή της Αθήνας με δύο γιγαντιαία monstera deliciosa μαθαίνουμε τα νέα της σχέδια, τις σκέψεις της για τη «Σαλώμη», το έργο του Όσκαρ Ουάιλντ στο οποίο πρωταγωνιστεί, και τη νέα της αγάπη, το τρέξιμο. Στην αυλή της Digitaria όπου ποζάρει η Θεοδώρα για τη φωτογράφιση υπάρχουν δύο γλάστρες με monstera deliciosa, ένα φυτό με τεράστια πράσινα φύλλα και εναέριες ρίζες που κάποτε έβλεπες σε πολλά μπαλκόνια των Εξαρχείων. Σχολιάζουμε την εξαφάνισή τους τα τελευταία χρόνια, μαζί με τις ηλικιωμένες κυρίες, και πόσο πιο άσχημοι φαίνονται οι δρόμοι με τα μπαλκόνια γυμνά. Της λέω ότι κάπου διάβασα πως της αρέσει να μαζεύει μανιτάρια και γελάει με την ψυχή της. «Τώρα πια όχι τόσο συχνά, γιατί δεν έχω χρόνο», λέει, «αλλά επειδή η καταγωγή μου είναι από τα ορεινά Γρεβενά, από την Αλατόπετρα, όπου υπάρχει μια ιδιαίτερη σχέση με τα μανιτάρια, μάζευα πιο παλιά. Μπορώ να ξεχωρίσω κάποια είδη που τρώγονται, γιατί πάντα υπάρχει ένα ποσοστό επικινδυνότητας. Υπάρχουν κάποια στάνταρ είδη που τρώμε στο χωριό». Μιλάει για τη νέα της εμμονή, το τρέξιμο, και τη γυμναστική. «Είναι αυτό που με καθορίζει κάπως αυτό το διάστημα», λέει, «κυρίως το τρέξιμο. Με χαλαρώνει, με βοηθάει να συγκεντρώνομαι και με βγάζει έξω από αυτό που ζούμε καθημερινά. Δυστυχώς, δεν υπάρχει κοντά ένα πάρκο σε κατάσταση επισκέψιμη, που να είναι καθαρό και να σου δημιουργεί

26.11.15 – lifo

13

Talk of the Town διάθεση να τρέξεις. Το Πεδίον του Άρεως αυτήν τη στιγμή δεν βλέπεται. Νομίζω ότι η εικόνα μιας πόλης καθορίζεται και μέσα από τα πάρκα της – και από εκεί μπορείς να καταλάβεις σε τι κατάσταση βρίσκεται. Και η πόλη είναι σε άθλια κατάσταση αυτήν τη στιγμή». Η Θεοδώρα τρέχει στο γυμναστήριο. Μιλάμε για την πόλη που μυρίζει παντού ούρα και περιμένουμε τη βροχή για να ξεβρομίσει και για τα Εξάρχεια, που δεν πρέπει να έχουν καθαριστεί ποτέ από συνεργείο του δήμου. «Υπάρχει μια συσπείρωση των κατοίκων στα Εξάρχεια, επειδή όμως περπατάω πολύ λόγω του σκύλου, μπορώ να πω ότι είναι πολύ βρόμικα. Δεν ξέρω αν είναι παρακμή, όπως λένε, αλλά θεωρώ ότι τα Εξάρχεια έχουν μια πραγματική σχέση με την εικόνα της πόλης. Και αυτό μου αρέσει, γιατί θέλω να ξέρω, να βλέπω πού ζω, δεν θέλω να εθελοτυφλώ. Μου κάνει εντύπωση που ανά γωνία

«Σαλώμη», 26/11/15-10/01/16. Θέατρο Οδού Κυκλάδων - Λευτέρης Βογιατζής, Κεφαλληνίας & Κυκλάδων 11, Κυψέλη, 210 8217877. Ώρες: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο 21.15 & Κυριακή 19.00.

14 lifo – 26.11.15

αλλάζει εντελώς η εικόνα. Είναι η πλατεία, η Καλλιδρομίου, ο λόφος του Στρέφη, το μουσείο. Κι έχω πολύ την αίσθηση της γειτονιάς, σπάνια βγαίνω εκτός Εξαρχείων, εδώ κινούμαι. Μου δημιουργεί μια ασφάλεια το ότι ξέρω τον άνθρωπο που μένει από κάτω στο συνεργείο, αυτόν που είναι στη γωνία, στο μπακάλικο – είναι λίγο σαν χωριό και προσωπικά το χρειάζομαι αυτό για να υπάρξω σε μια μεγαλούπολη». Της λέω ότι της άφησα ένα μήνυμα στο facebook και δεν μου απάντησε ποτέ και σοβαρεύει. «Δεν μπορώ να το καταλάβω πολύ αυτό το πράγμα. Και το βαριέμαι πολύ, αδιανόητα. Μπορώ να λειτουργήσω πολύ καλύτερα μέσω προσωπικής επαφής με τα πράγματα, παρά κρυμμένη πίσω από μία φωτογραφία του facebook. Μου φαίνεται φοβερά ακατανόητο. Από την άλλη, όμως, μπορώ να καταλάβω ότι είναι ένας τρόπος επικοινωνίας άλλου τύπου, που εγώ δεν τον έχω βιώσει λόγω ηλικίας. Τον αποδέχομαι, αλλά δεν μου κάνει. Ενημερώνομαι από το Ίντερνετ, αλλά με έχει κουράσει αυτό το πράγμα, το facebook. Δεν το θέλω καθόλου, κάποια στιγμή σταμάτησα να έχω και mail». «Γιατί δεν τραγουδάς, πια, Θεοδώρα;». «Γιατί δεν έχω χρόνο. Και γιατί

νομίζω ότι κάθε πράγμα μπορεί να υπάρξει όταν του δίνεσαι και του αφιερώνεσαι. Δεν είχα ποτέ την πολυτέλεια να το κάνω αυτό. Ζω από το θέατρο, δεν έχω άλλους πόρους και ως ηθοποιός είναι πάρα πολύ δύσκολο να τα βγάλεις πέρα. Τα πράγματα έχουν δυσκολέψει πολύ περισσότερο σε σχέση με το παρελθόν και δυσκολεύουν συνέχεια. Απ’ την άλλη, καμιά φορά, επειδή είμαι λίγο ρομαντική, σκέφτομαι ότι από όλο αυτό θα βγει κάτι καλό. Αισθάνομαι σαν μια ρομαντική ηρωίδα που παλεύει για κάτι που ουσιαστικά δεν ξέρει αν θα βγάλει πουθενά. Αυτό, όμως, είναι το μόνο που με κρατάει, ο ρομαντισμός μου». «Σε θυμώνει η κατάσταση που βιώνουμε αυτήν τη στιγμή;». «Με θυμώνουν πολλά πράγματα, αλλά βασικά με θυμώνει ο εαυτός μου, γιατί πολλές φορές αισθάνομαι ότι δεν είμαι συνεπής με αυτά που σκέφτομαι ή οραματίζομαι για μένα. Απ’ την άλλη, με θυμώνει που τα πράγματα δεν γίνονται όπως θα ήθελα. Θεωρώ ότι είναι και δική μου ευθύνη το πώς είναι το κράτος αυτήν τη στιγμή. Το τραγικό είναι ότι δεν μπορείς να αλλάξεις κάτι, βλέπεις τον εαυτό σου από ψηλά και αισθάνεσαι ένα αδύναμο πλάσμα που οραματίζεται πράγματα και δεν μπορεί να κάνει τίποτα τελικά. Και αυτό για μένα είναι η μεγαλύτερη αχρηστίλα του κόσμου, με σκοτώνει. Κι αυτή η απεγνωσμένη ανάγκη να γίνει κάτι, όμως, νομίζω ότι οδηγεί σε λανθασμένες επιλογές, ενώ πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο στην απόγνωση. Και στην ελπίδα». «Εσένα τι σου δίνει ελπίδα;». «Οι φωνές κάποιων ανθρώπων. Τον Σεπτέμβρη που είχα πάει στο χωριό μου είδα, έπειτα από καιρό, μια φίλη μου και μου είπε ότι πάει στην Ειδομένη. Τα παράτησε όλα και βοηθάει τους πρόσφυγες! Αυτό το ζηλεύω και όταν το ακούω μου δίνει μια ελπίδα, γιατί τελικά υπάρχει και προσωπική αναμέτρηση με αυτό που συμβαίνει. Με χαροποιεί το να συναντάω τέτοιους ανθρώπους. Έχει μεγάλη σημασία για μένα το να θαυμάζω κάποιον, γιατί μέσω αυτού μπορώ να ελπίζω». Ποζάρει με μια μπλούζα της Digitaria που έχει ένα κεφάλι με αίμα και μιλάει για τη νέα της παράσταση που ξεκινάει από αυτή την εβδομάδα. Θα είναι η Σαλώμη στο ομώνυμο έργο του Όσκαρ Ουάιλντ που σκηνοθετεί ο Θέμελης Γλυνάτσης στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων, μια ιστορία βίαιη που έχουν προσεγγίσει με έναν τρόπο που θεωρεί πολύ ενδιαφέροντα. «Ο Θέμελης έχει δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα που με ενδιαφέρει πάρα πολύ σε σχέση με όλη την ιστορία και τα πρόσωπα, όλα ξεκινούν από τη σιωπή» λέει. «Κι ενώ είναι ένα πολύ βίαιο κείμενο, μου αρέσει πάρα πολύ που η παράστασή μας πάει κόντρα σε αυτήν τη βία, στον βίαιο ρυθμό. Είναι πιο ήσυχη, μαζεμένη και σιωπηλή, αλλά με αυτό τον τρόπο το αποτέλεσμα είναι ακόμα πιο δυνατό. Σε μια εποχή που όλα γίνονται τόσο έντονα, είναι ωραίο να μπαίνεις στο θέατρο και ο ρυθμός της παράστασης να πηγαίνει κόντρα σε αυτόν που έχουμε μάθει όλοι να κινούμαστε. Είναι, με έναν τρόπο, και προσωπική θέση». «Τι άνθρωπος ήταν η Σαλώμη;». «Μακάρι να ήξερα! (γελάει). Τρομάζω τώρα που πλησιάζει η πρεμιέρα να ονομάσω τι ήταν η Σαλώμη γιατί δεν θα ήθελα να περιορίσω την ελευθερία με την οποία την έχω προσεγγίσει. Η Σαλώμη βιώνει τον απόλυτο έρωτα, σε σημείο που ζητάει το κεφάλι του Ιωάννη του προφήτη. Είναι ένα πρόσωπο που πιέζεται απόλυτα στο περιβάλλον όπου ζει και μέσω του Ιωάννη μπορεί να φύγει από αυτή την ασφυκτική κατάσταση. Από τον Ηρώδη, την Ηρωδιάδα, το παλάτι. Ο Ιωάννης είναι η φωνή που μπορεί να τη μεταφέρει αλλού. Ερωτεύεται το απόλυτο, το οποίο δεν μπορεί να έχει, και ζητάει το κεφάλι του για να φιλήσει το στόμα του. Είναι ένας βέβηλος έρωτας. Νομίζω ότι η ίδια δεν έχει συνείδηση του τι σημαίνει κόβω το κεφάλι ενός ανθρώπου. Έτσι θέλω να τη βλέπω, σαν μια ερωτευμένη γυναίκα που βιώνει κάτι τόσο ακραία, που την ξεπερνάει». Είναι χαρούμενη που μπορεί να κάνει σχέδια. Αναφέρει ταινίες που δεν είναι ανακοινώσιμες και την επόμενη παράσταση –μετά τη Σαλώμη–, που θα είναι μια καινούργια εμπειρία. «Μου αρέσει να βλέπω τον εαυτό μου σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Για πρώτη φορά θα κάνω ένα μιούζικαλ κι έχει πολλή πλάκα όλο αυτό. Δεν έχω υπάρξει ξανά σε τέτοια συνθήκη. Διαφορετικά, με βαριέμαι. Γενικώς, πρέπει να είμαστε ευέλικτοι αυτή την εποχή, γιατί αλλιώς και στρατευμένος γίνεσαι και κλειστό πεδίο. Είναι ωραίο να βουτάς σε διαφορετικά πράγματα. Έτσι εκπλήσσεις και τον ίδιο σου τον εαυτό. Και είναι μεγάλη υπόθεση αυτό. Είναι πολύ ωραίο που αλλάζουν οι άνθρωποι. Και που αλλάζουμε κι εμείς οι ίδιοι».

«Η Σαλώμη βιώνει τον απόλυτο έρωτα, σε σημείο που ζητάει το κεφάλι του Ιωάννη του προφήτη. Ο Ιωάννης είναι η φωνή που μπορεί να τη μεταφέρει αλλού. Ερωτεύεται το απόλυτο, το οποίο δεν μπορεί να έχει, και ζητάει το κεφάλι του για να φιλήσει το στόμα του. Είναι ένας βέβηλος έρωτας».

Με αφορμή το 5 Πανόραμα Ελληνικής Τζαζ στη Στέγη Γραμμάτων &Τεχνών που ξεκινά στις 4/12, ανατρέχουμε σε πρόσωπα, δίσκους και καταστάσεις που ορίζουν τη νέα ελληνική τζαζ τα τελευταία 15 χρόνια. Από τον Φώντα Τρούσα Εικονογράφηση: Athenean Sailor

Η

ελληνική τζαζ έχει σχεδόν 100ετή ιστορία, αν συνυπολογίσουμε τις οπερέτες της 10ετίας του ’20, όπως και ορισμένες επιθεωρήσεις από την ίδια εποχή, που πρώτες εκείνες εμφάνισαν τζαζ στοιχεία στα τραγούδια τους. Αυτόν τον σχεδόν ένα αιώνα η τζαζ στην Ελλάδα, η ελληνική τζαζ, έχει περάσει από σαράντα κύματα πριν μετατραπεί, την τελευταία 15ετία χονδρικά, σε ένα ευρύτατο καλλιτεχνικό σώμα που ενδιαφέρει ακροατές και θεατές, παραγωγές και media. Υπάρχει από την αρχή ένα ζήτημα που απασχολεί και θα απασχολεί και στο μέλλον. Τι εννοούμε όταν λέμε «ελληνική τζαζ»; Έχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα αυτή η φράση ή τη

χρησιμοποιούμε, πολλές φορές και ελαφρά τη καρδία, για να περιγράψουμε πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους καταστάσεις; Δύσκολο να πει κανείς… Ένας στενός ορισμός θα μας έλεγε πως «ελληνική τζαζ» είναι η τζαζ που παίζεται από Έλληνες και περιλαμβάνει, ενδεχομένως, ελληνικά στοιχεία στις συνθέσεις και τους αυτοσχεδιασμούς των εκτελεστών της. Ένας ευρύτερος, όμως, ορισμός θα μας έδειχνε πως ελληνική τζαζ είναι εκείνη που δημιουργείται από οργανοπαίκτες ( Έλληνες ή μη) που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα ή, ακόμη καλύτερα, πως ελληνική τζαζ είναι η τζαζ που παράγεται στον τόπο μας σε όλες τις εκφάνσεις της, από τον οποιονδήποτε. Ένας τέτοιος… πληθωρικός ορισμός, που έχει γεωγραφική βάση, είναι σίγουρο πως ανταποκρίνεται πιο «σωστά» στη σημερινή πραγματικότητα.

26.11.15 – lifo

15

μια συντομη αλλα περιεκτικη ιστορια τησ συγχρονησ ελληνικησ

οι σχολές

Η ελληνικH ethnic/world jazz στα ΄00s Η τζαζ, και κατ’ επέκταση η ελληνική τζαζ, είναι μια μουσική που μεταλλάσσεται μέσα στα χρόνια. Είναι στον χαρακτήρα και στο προφίλ της τζαζ αυτό, από αρχαιοτάτων χρόνων. Είναι γνωστό, φέρ’ ειπείν, πως τον τελευταίο μισό αιώνα η τζαζ συμπορεύτηκε με το ροκ, τη σόουλ, το φανκ, την αβανγκάρντ, την ποπ, την έθνικ και world music. Παρότι η τζαζ εμφανίζει «παγκόσμιες» επιρροές από πολύ νωρίς, που έγιναν κεφάλαιο σε κάθε περίπτωση τη δεκαετία του ’60 (afro και ινδικές αναφορές, ελληνικές και εβραϊκές, άλλων «μουσικών του κόσμου» κ.λπ.), τα τελευταία 15-20 χρόνια αυτές ακριβώς οι «εθνικές» αναφορές αποτέλεσαν την πιο ισχυρή κατεύθυνση της τζαζ και στην Ελλάδα – κυρίως πριν και μετά το 2000, γιατί στην πορεία και μέχρι σήμερα υπήρξαν και άλλες διακλαδώσεις. Ρίχνοντας μια ματιά π.χ. στην ελληνική τζαζ δισκογραφία των πρώτων χρόνων των ’00s, παρατηρούμε πως ηχογραφήθηκαν ουκ ολίγα τζαζ άλμπουμ με έθνικ/world χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα, το «Bahar» (2000) του κιθαρίστα Μάκη Αμπλιανίτη, το «Rosa das Rosas» (2000) της Σαβίνας Γιαννάτου, το πρώτο « Έλληνες & Ινδοί» (με Πετρολούκα Χαλκιά, Ross Daly κ.ά.), το «Κόσμον» (2001) των Άβατον, το «Yeraz» (2001) του ουτίστα Haig Yazdjian, το «III» (2001) των Mode Plagal, ο «Χορός των Πυρσών» (2001) του κιθαρίστα Βασίλη Ρακόπουλου, το «Our Trip So Far» (2001) των Φλώρου Φλωρίδη, Nicky Skopelitis και Okay Temiz, το «Duente» (2002) των Iasis, o «Ammos» (2002) του βιολιστή Γιώργου Μαγκλάρα και διάφορα άλλα. Οι εταιρείες που συνέβαλαν σ’ αυτή την ελληνική τζαζ-έθνικ έκρηξη εκεί στα πρώτα χρόνια των ’00s ήταν, φυσικά, η Libra Music (που είχε ξεκινήσει νωρίτερα), η Saraswati, η Lyra και κάποιες άλλες, μικρότερες.

16 lifo – 26.11.15

Κλαμπ, φεστιβAλ, δIσκοι Ώθηση προς την έθνικ-τζαζ κατεύθυνση είχαν δώσει ορισμένα κλαμπ, όπως η Πινακοθήκη στου Ψυρρή, το Palenque στα Ιλίσια και, φυσικά, το πανταχού παρόν Παράφωνο ψηλά στην Ασκληπιού, αλλά και μερικά events ξεχωριστού έθνικ-τζαζ ενδιαφέροντος. Θυμόμαστε το «1o Ethnic & Jazz Music Festival» (5-7/5/2000) στο Διογένης Studio (Συγγρού & Αμφιθέας), με τις συμμετοχές των Mode Plagal, Occasional Dream, Κρόταλα, Κώστα Θεοδώρου, Apurimac, Iasis, Human Touch, αλλά και των Ismaël Lô, Sierra Maestra, Night Ark, Orquesta Aragon, Afro Celt Sound System, Rene Aubry, Zuco 103 από το διεθνές στερέωμα, όπως και τα δύο WOMAD στο Γουδί (22-24/6/2001 και 14-16/6/2002), που έφεραν μαζί δικά μας ( Έλληνες και Ινδούς, Σαβίνα Γιαννάτου…) και μεγάλα διεθνή ονόματα. Εννοείται πως η έθνικ-τζαζ δεν ήταν το μόνο στυλ ελληνικής τζαζ που βγήκε μπροστά τα πρώτα χρόνια των ’00s, αφού πολλοί και καλοί δίσκοι (CD) από διάφορα στυλ έβρισκαν διέξοδο στη δισκογραφία. Να υπενθυμίσουμε τα άλμπουμ του πιανίστα Σάκη Παπαδημητρίου με την τραγουδίστρια Γεωργία Συλλαίου κ.ά. («Η μπαλάντα των πειρατών», «Nosferatu», «Nosferatu a Monopoli»), τα free-improv του σαξοφωνίστα, κλαρινίστα Φλώρου Φλωρίδη (F.L.O.R.O. I, II και III) –οι Παπαδημητρίου και Φλωρίδης είναι από τις ιστορικές μορφές της ελληνικής τζαζ–, τα «αμερικάνικα» άλμπουμ του πιανίστα Παντελή Καραγεώργη, την avant/improv της εταιρείας του Κωστή Δρυγιανάκη, Δίσκοι ΕΔΩ («Cranc», «93:99»), αλλά κι εκείνα μιας νέας γενιάς πειραματιστών-αυτοσχεδιαστών (Νίκος Βελιώτης, Γιάννης Κυριακίδης) που θα έδιναν νέα ώθηση στη σκηνή όλα τα επόμενα χρόνια. Εδώ, ο ρόλος του Μικρού Μουσικού Θεάτρου στο Κουκάκι υπήρξε καθοριστικός.

Αν τα παλιότερα χρόνια οι μουσικοί, κατά κύριο λόγο, «ψήνονταν» μόνοι τους στις πρόβες και τα πάλκα, σήμερα υπάρχουν οι μουσικές σχολές και τα πανεπιστήμια που διδάσκουν… και την τζαζ. Στην Ελλάδα υπάρχει το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου στην Κέρκυρα που κάνει πολύ καλή δουλειά από το 1992 (με τον αναπληρωτή καθηγητή και σαξοφωνίστα Δήμο Δημητριάδη, τον γνωστό μας πιανίστα και λέκτορα Γιώργο Κοντραφούρη κ.ά.) και, βεβαίως, τα διάφορα δημοτικά και ιδιωτικά ωδεία που συμβάλλουν και αυτά στην τζαζ εκπαίδευση. Δεν χρειάζεται να πούμε, είναι ευνόητο, πως δεκάδες μουσικοί έχουν σπουδάσει ή σπουδάζουν στο εξωτερικό (Ολλανδία, Βρετανία, Γερμανία, ΗΠΑ), ενώ πολλοί απ’ αυτούς παραμένουν «έξω», βρίσκοντας εκεί δουλειά (σε σχολές, κλαμπ κ.λπ.), προβαίνοντας και σε ηχογραφήσεις.

Κι Aλλοι χωροι, κι Aλλα events Άλλα κλαμπ που έδωσαν βήμα στην ελληνική σκηνή την τελευταία δεκαετία είναι το γνωστό μας Half Note, με τα «δεκαήμερα» της ελληνικής τζαζ στο τέλος κάθε σεζόν που πρέπει να ξεκίνησαν το 2007, τα πάλαι ποτέ Bar Guru Bar (Jazz Upstairs) στην πλατεία Θεάτρου και Bacaro απέναντι από το παλιό Χρηματιστήριο, το Αθηνά Live του Γιώργου Φακανά στην παραλία του Μοσχάτου, το Ινστιτούτο Γκαίτε, το Art Gallery Café στη Βούλα, το gazARTE στον Κεραμεικό, η Knot Gallery ψηλά στη Μιχαλακοπούλου, που επίσης έχει κλείσει, το Petite Fleur στο Χαλάνδρι, το Jazz Point στην Ακαδημίας… Φυσικά… στέγη και τροφή στη σκηνή παρείχαν και οι μεγάλοι χώροι, όπως το Μέγαρο Μουσικής, και τα τελευταία χρόνια η Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών (με τα «πανοράματα» της ελληνικής τζαζ, που ξεκίνησαν το 2011). Εδώ δεν θα πρέπει να λησμονηθούν και κάποιες ακόμη διοργανώσεις που έπαιξαν τον δικό τους ξεχωριστό ρόλο, βοηθώντας, αν θέλετε, και στη διεθνοποίηση της τοπικής σκηνής. Πρώτη ανάμεσά τους το ετήσιο EuroJazz (όπως το λέμε) στο Γκάζι, την ευθύνη του οποίου έχει ο Δήμος Αθηναίων (στο τελευταίο, το υπ’ αριθμόν 15, συμμετείχε στη διοργάνωση και η Στέγη). Στο Euro Jazz, που στηρίχθηκε για χρόνια και επί της ουσίας από το περιοδικό «Jazz & Τζαζ», μέσω αφιερωμάτων και CD-εκδόσεων με τους εκάστοτε συμμετέχοντες, εμφανίστηκαν τα εξής ελληνικά ονόματα: Athens Jazz Quar (2001), Γιώργος Κοντραφούρης (2002), Μηνάς Αλεξιάδης (2003), Mode Plagal (2004), Τάκης Μπαρμπέρης (2005), Λητώ Βογιατζόγλου (2006), Νίκος Καπηλίδης & Jazz Utopia (2007), Ειρήσθω εν Παρόδω (2008), Γιάννης Κασέτας & The Funk Wizzards (2009), Heavy Metal Brass Band (2010), Γιώργος Τρανταλίδης-Trilogia (2011), Χά-

το περιοδικό «jazz & τζαζ»

ρης Λαμπράκης Quartet (2012), Γιώργος Κρομμύδας Modern Jazz Quartet (2013), Singularity Project (2014), The Wonderfall Quartet (2015)… Άλλες διοργανώσεις ήταν τα Φεστιβάλ ECM, το 2008-09 στο Θέατρο Βράχων, το Muse Festival στο Χαλάνδρι κ.λπ.

ΣYγχρονες τασεις Οι γενικές τάσεις μεταβάλλονται μέσα στα χρόνια, αν και σε γενικές γραμμές εκείνο που παρατηρείται είναι η ποικιλία προτάσεων και ιδεών. Η πειραματική τζαζ, με το έντονο αυτοσχεδιαστικό στοιχείο, πάντα θα αποτελεί μια κατεύθυνση και σ’ αυτό τον τομέα ο βετεράνος Φλώρος Φλωρίδης εξακολουθεί να έχει σημαντικές προτάσεις, πότε συνδυάζοντας improv με ηλεκτρονικά (Spyweirdos), πότε συνεργαζόμενος με τον Αντώνη Ανισέγκο και τον Γιώργο Δημητριάδη στους GRIX και πότε συμμετέχοντας σε άλλα πρότζεκτ. Σημαντικά νέα ονόματα στο χώρο αποτελούν οι XYSM, οι Mohammad (με Νίκο Βελιώτη, Coti K και Ilios), κάποιοι μουσικοί που πέρασαν από τις εταιρείες orila, absurd κ.λπ. Το φανκ, που πάντα θα αποτελεί σημείο προς εξερεύνηση για την τζαζ και την ελληνική τζαζ, και βεβαίως οι νεότερες τζαζ-πoπ αναζητήσεις, τα ρεύματα από το παρελθόν που επανέρχονται (το σουίνγκ π.χ.), το τζαζ τραγούδι, το contemporary ύφος, το ύφος ECM, το fusion, η λάτιν-τζαζ, τα world ηχοχρώματα, όλα αυτά κι άλλα ακόμη «βγαίνουν» στη σύγχρονη σκηνή από καλλιτέχνες όπως οι Αλέκος Βρέτος, Γιάννης Κασέτας, Γιώργος Σπανός, Παντελής Στόικος, Sugahspank!, Αγγελική Τουμπανάκη, Τηλέμαχος Μούσας, Χάρης Λαμπράκης, Μπάμπης Παπαδόπουλος, Δημήτρης Τσάκας, Δημήτρης Καλαντζής, Νεκτάριος Καραντζής, Γιώργος Ψυχογιός, Βαγγέλης Στεφανόπουλος, The Next Step Quintet, Baby Trio, Ανδρέας Πολυζωγόπουλος, Δημήτρης Σεβνταλής, Τακούσης-

Καραπατάκης κ.ά. Όμως, και από την παλιά γενιά συχνά έχουμε εκπλήξεις. Πέραν του Φλώρου Φλωρίδη, που παραμένει αεικίνητος, νέα μαθαίνουμε και από τους Μιχάλη Σιγανίδη, Ανδρέα Γεωργίου, Δημήτρη Βασιλάκη, Γιώργο Φακανά, Τάκη Πατερέλη, Γιώργο Κοντραφούρη, Θοδωρή Ρέλλο, Νίκο Τουλιάτο, Γιώργο Τρανταλίδη, Βαγγέλη Κατσούλη, Αλέξια, Τάκη Μπαρμπέρη, Θόδωρο Καπηλίδη κ.ά.

ΔισκογραΦΙα Η δισκογραφία δεν ήταν για χρόνια το φόρτε της ελληνικής τζαζ, αν σκεφτούμε πως για πρώτη φορά ξεπέρασε τις δέκα κυκλοφορίες μέσα σε μια χρονιά μόλις το 1986. Η δεκαετία του ’90 ήταν μια καλή εποχή, αλλά ακόμη καλύτερα ήταν τα ’00s, με αποκορύφωμα το 2008, όταν καταγράφηκαν 60 δίσκοι σχεδόν! Τελευταία καλή χρονιά ήταν το 2012 θα λέγαμε, με καμιά 35αριά κυκλοφορίες, ενώ τα ακόμη πιο πρόσφατα χρόνια η παραγωγή αριθμεί κάτι παραπάνω από 20. Η «κρίση», δηλαδή, έχει χτυπήσει και αυτό το κομμάτι της δισκογραφίας. Παρά ταύτα, τα γκρουπ και οι καλλιτέχνες δεν μασάνε, αφού το bandcamp και άλλες πλατφόρμες φιλοξενούν online κυκλοφορίες. Αξίζει, επίσης, να σημειώσουμε την επανατύπωση, έπειτα από πολλά χρόνια, βινυλίων ελληνικής τζαζ. Αν θυμόμαστε καλά, τον πάγο πρέπει να έσπασαν πρώτοι οι Momo Trio με το «No Vacancy» (IRIDA) το 2012. Στη δισκογραφία θα πρέπει να επισημάνουμε και τις διεθνείς κυκλοφορίες ελληνικής τζαζ, που φανερώνουν, και αυτές, τη δυναμική του πράγματος. Ας θυμηθούμε σ’ αυτό τον τομέα τα άλμπουμ του πιανίστα Βασίλη Τσαμπρόπουλου στην ECM, του βιμπραφωνίστα Χρήστου Ραφαηλίδη στην Αμερική, του πιανίστα Σάκη Παπαδημητρίου στη βρετανική Leo, της Σαβίνας Γιαννάτου και της Ελένης Καραΐνδρου επίσης στην ECM, του πιανίστα

Έδρα στο Κουκάκι/ Φιλοπάππου είχε και το περιοδικό «Jazz & Τζαζ», που για 20 χρόνια (1993-2013) πρόσφερε βήμα στην ελληνική τζαζ σκηνή με συνεχή αφιερώματα, κριτικές, συνεντεύξεις, παραγωγές CD και άλλα πολλά, καταγράφοντας σε πρώτο χρόνο ό,τι συνέβαινε. Από τις ελληνικές τζαζ κυκλοφορίες του περιοδικού να υπενθυμίσουμε τα άλμπουμ «Jazz & Παράδοση» (1999), «Ionian Jazz Ensemble» (2003), «20 Χρόνια Ano Kato Records / Jazz & Ethnic Made in Greece» (2004), αλλά και τα πιο πρόσφατα «Jazz Now! New Music from Ionian University Jazz Program» (2011), «Petite Fleur presents Summer Jazz Flirt» (2012), «Greek Jazz Times / Modern Jazz Tracks» (2013) και, βεβαίως, τις reissues των θρυλικών εγγραφών από το παρελθόν, «Ο Μίμης Πλέσσας παίζει Philicorda / Rare Jazz Grooves» (1965/2005) και «Gerassimos Lavranos & His Orchestra / Greek lounge» (1965/2007).

Αντώνη Ανισέγκου στη Γερμανία, του πιανίστα Παντελή Καραγεώργη στην Αμερική, του πιανίστα-οργανίστα Γιώργου Κοντραφούρη στη Φινλανδία, του κοντραμπασίστα Πέτρου Κλαμπάνη στην Αμερική, του σαξοφωνίστα Φλώρου Φλωρίδη στη Γερμανία, της πιανίστριας Τάνιας Γιαννούλη στη Νέα Ζηλανδία, του λυράρη Σωκράτη Σινόπουλου εσχάτως στην ECM και λοιπά.

Εκδοσεις, ενημερωση Οι εκδόσεις (και δεν αναφερόμαστε στον περιοδικό Τύπο) που αφορούν την ελληνική τζαζ είναι ελαχιστότατες κι έχουν να κάνουν συνήθως με προγράμματα συναυλιών και τα ανάλογα. Επίσης, στοιχεία για την ελληνική τζαζ υπάρχουν σε βιβλία σχετικά με το μουσικό θέατρο, το ελαφρό τραγούδι κ.λπ., αλλά, δυστυχώς, τίποτα ειδικό και εξειδικευμένο. Ίσως, τελικά, η μόνη άξια λόγου ειδική έκδοση να είναι το booklet 144 σελίδων Η ελληνική τζαζ δισκογραφία 1961-2013 που είχε μοιραστεί με το «Jazz & Τζαζ» τον Απρίλιο του 2013. Σήμερα, πληροφορίες για την ελληνική τζαζ, πέραν των sites και του facebook των καλλιτεχνών, των σχολών, των κλαμπ κ.λπ., παρέχει και το site www.jazzonline.gr (με ατζέντα εκδηλώσεων, άρθρα, συνεντεύξεις, δισκογραφία, νέα κ.λπ.). Είναι αλήθεια πως έχουν γίνει πολλά, πάρα πολλά, τα τελευταία 15 χρόνια στον χώρο της ελληνικής τζαζ, μπορούν όμως να γίνουν περισσότερα. Το ανθρώπινο δυναμικό και τα μέσα υπάρχουν. Το γενικότερο περιβάλλον μπορεί να μην ευνοεί πάντα, όμως υπάρχουν τρόποι και διέξοδοι και αυτές ακριβώς τις διεξόδους αξίζει να τις εντοπίζουν και να τις έχουν κατά νου όλοι οι άνθρωποι του χώρου.

26.11.15 – lifo

17

Νανα Σιμοπουλου

Αντωνης Ανισεγκος

Σταυρος Λαντσιας

Γιωργος Κοντραφουρης

Παντελης Στόϊκος

Ελληνοαμερικανίδα συνθέτρια, κιθαρίστρια και σιταρίστρια, που κάνει καριέρα και στις δύο χώρες, με συνεχείς παραστάσεις και ηχογραφήσεις. Η Σιμοπούλου έγινε γνωστή αρχές των ’80s, όταν ηχογράφησε το LP «Pandora’s Blues» (1983), σε συνεργασία με μεγάλους μουσικούς, όπως ο μπασίστας Charlie Haden και ο ντράμερ Billy Higgins, για ν’ ακολουθήσουν εγγραφές στην Enja κ.ά. Εσχάτως η Σιμοπούλου ήρθε και πάλι στη χώρα μας για σειρά συναυλιών και σεμιναρίων…

Πιανίστας με καριέρα σε Ελλάδα και Γερμανία, ο Ανισέγκος ανήκει στο πιο προχωρημένο κομμάτι της τζαζ (free, improv, avant, electronic κ.λπ.), έχοντας εμφανιστεί/ ηχογραφήσει με τα σύνολα Amoebas 4, Trio IAMA, Trio Praxis, ddaA, GRIX, ω-ΣΩΜΑ κ.ά. Έχει συνεργαστεί, επίσης, με χoρευτές, ηθοποιούς και εικαστικούς στο πλαίσιο της επικοινωνίας της σύγχρονης τζαζ με τις

Μέλος των Human Touch (μαζί με τους David Lynch και Γιώτη Κιουρτσόγλου), ο Σταύρος Λάντσιας είναι ένας πολυπράγμων μουσικός με ενδιαφέροντα που εκτείνονται από το καθημερινό τραγούδι μέχρι την τζαζ. Το άλμπουμ του «Ημερολόγιο Ονείρων» (2011) είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα contemporary των τελευταίων χρόνων.

Πιανίστας και οργανίστας με συνεχή παρουσία στην Ελλάδα, τη Φινλανδία κ.α., ο Γιώργος Κοντραφούρης είναι ένα «κεφάλαιο» από μόνος του για τη δική μας τζαζ. Με δεκάδες κυκλοφορίες, όντας μέλος ελληνικών (Baby Trio, Exit) και διεθνών γκρουπ (Eero Koivistoinen Music Society, Timo Lassy Band), ο Κοντραφούρης είναι πάντα εκεί που πρέπει.

Ο τρομπετίστας Στόικος μπορεί να έγινε περισσότερο γνωστός μέσω της Λαϊκεδέλικα του Θανάση Παπακωνσταντίνου, όμως η καθοριστική παρουσία του σε ποικίλα πρότζεκτ μέσα κι έξω από την greek jazz είναι ό,τι τον κάνει ξεχωριστό. Με ήχο που εκτείνεται από τον παραδοσιακό βαλκανικό μέχρι τα σύγχρονα πλαίσια, ο Στόικος είναι ένας από κείνους τους μουσικούς που μπορούν να πάνε το «πράγμα» παρακάτω…

άλλες τέχνες.

Χρηστος Ραφαηλιδης

Γιωργος Ψυχογιος Όσοι έχουν δει live τον πιανίστα και ακορντεονίστα Γιώργο Ψυχογιό ξέρουν περί τίνος πρόκειται. Βεβαίως, υπάρχουν και οι δίσκοι του, αν και σε κάθε περίπτωση μια παράσταση του Ψυχογιού είναι κάτι διαφορετικό. Σε κλασικές, τζαζ και αυτοσχεδιαστικές κατευθύνσεις και με μιαν αίσθηση σόου, ο Ψυχογιός έχει το δικό του ξεχωριστό appeal.

Παντελης Καραγεωργης Πιανίστας, συνθέτης και δάσκαλος, ο Παντελής Καραγεώργης ζει περισσότερο στη Βοστώνη παρά στην Ελλάδα. Με «ειδίκευση» στις μουσικές του Thelonious Monk και του Lennie Tristano, o Καραγεώργης έχει ήδη μια πολύ μεγάλη δισκογραφία που επεκτείνεται διαρκώς και εκτιμάται σφόδρα (και σωστά!) από τους φανατικούς jazzheads.

μια συντομη αλλα περιεκτικη ιστορια τησ συγχρονησ ελληνικησ

10 πρOσωπα της νEας ελληνικHς τζαζ

Sugahspank!

Ο Χρήστος Ραφαηλίδης ή Rafalides για τους Αμερικανούς έχει κάνει must το βιμπράφωνο τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Σε κατευθύνσεις τζαζ, λάτιν, φανκ κ.λπ., αλλά και με καλή πρόσβαση στο ελληνικό τραγούδι (Πλέσσας π.χ.), ο Ραφαηλίδης είναι ο ουσιώδης κοσμοπολίτης.

9

Με φοβερή φωνή και ωραία σκηνική παρουσία, η Sugahspank!, θες με τον Γιώργο Κοντραφούρη, θες με τους Swing Shoes, έχει τον τρόπο να σε αφήνει άφωνο. Δείτε την οπωσδήποτε στη σκηνή (όσοι δεν την έχετε δει ακόμη).

Γιωργος Σπανος Από τους πιανίστες που «παίζουν» αυτήν τη στιγμή στο circuit, ο Γιώργος Σπανός έχει δίπλα του «ονόματα» όχι μόνο από τον χώρο της μουσικής (Μίμης Πλέσσας, Γιώργος Κοντραφούρης, Τάκης Πατερέλης, Μαρία Έρνεστ Φραγκοπούλου, Άγγελος Γέροντας, Αιμίλιος Χειλάκης…) κι αυτό κάτι σημαίνει…

3

1 2 10

8 7 5 6 4

18 lifo – 26.11.15

15 Aλμπουμ ελληνικHς τζαζ της τελευταIας 15ετIας 9

7

11

12

14

1

13 2

15

5

4

8

10

πού μπορείς να ακούσεις ζωντανά τζαζ στην αθήνα βασίλης

1τσαμπρόπουλος

,

Arild Andersen, John Marshall:

«Achirana» (ECM, 2000) Κεραυνός εν αιθρία ήταν αυτό το άλμπουμ πάνω στη στροφή του αιώνα. Ο πιανίστας Βασίλης Τσαμπρόπουλος, ο κοντραμπασίστας Arild Andersen (γνωστός από χίλια πράγματα, αλλά και από τα γκρουπ του Jan Garbarek) και ο ντράμερ John Marshall (μέλος των Soft Machine στα ’70s και δεκάδων άλλων γκρουπ) δίνουν ένα set που συνενώνει τη μεσογειακή αύρα με το βόρειο «εσωτερικό» παίξιμο. Greek jazz ή μάλλον και greek jazz στα πολύ επάνω της.

σάκης

2παπαδημητρίου, γεωργία συλλαίου, γιώργος μπαντούκ αποστολάκης:

«Nosferatu» (Leo, 2002) Ο πιανίστας Σάκης Παπαδημητρίου σ’ ένα έξοχο free-improv άλμπουμ, με τη συνοδεία της Γεωργίας Συλλαίου στη φωνή και του Γιώργου Μπαντούκ Αποστολάκη στις κιθάρες. Η μουσική αποκαλύπτεται πλήρως με την ταυτόχρονη θέαση της ταινίας τρόμου Nosferatu, eine Symphonie des Grauens (1922) του F.W. Murnau.

μιχάλης

3σιγανίδης /

συγκρότημα λαμπράκη: «Basse

Classe» (Lyra, 2002) Ο σύνθετος,

παράλληλος και ανάκατος κόσμος του κοντραμπασίστα Μιχάλη Σιγανίδη σ’ ένα άλμπουμ που συνδυάζει, όπως πάντα, την τζαζ και το κολάζ με το αναπάντεχο και το σουρεάλ, σε μια απίθανη παρέλαση του ετερόκλητου. Παιξίματα πρώτης τάξεως, ατμόσφαιρα μοναδική και πολύ, μα πολύ χιούμορ. Συμβάλλει το… Συγκρότημα Λαμπράκη, με τον Χάρη Λαμπράκη (πιάνο, νέι, φωνές) επικεφαλής.

ανδρέας

4γεωργίου:

«Famagusta» (Libra Music, 2005) Κιθαρίστας που ξεφεύγει, με ήχο «άλλο» και εντελώς δικό του, ο Ανδρέας Γεωργίου «επιστρέφει» στην πατρίδα του, την Κύπρο, και δίνει με τη «Famagusta» (η φράγκικη ονομασία της Αμμοχώστου) ένα από τα ωραιότερα άλμπουμ της καριέρας του. Τζαζ και παράδοση σε εντυπωσιακή επικοινωνία, με τη συμμετοχή, μεταξύ άλλων, και του Γιώργου Μαγκλάρα στο βιολί.

σαβίνα

5γιαννάτου -

primavera en salonico / elena ledda - mauro palmas: «Tutti Baci» (Lyra, 2006) Από τις πιο αναγνωρισμένες Ελληνίδες vocal improvisers στο εξωτερικό και με

τεράστια δισκογραφία, η Σαβίνα Γιαννάτου έχει άλμπουμ ανένταχτα και ποικίλα. Και «σκληρά» αβανγκαρντίστικα και άλλα, περισσότερο «λαϊκά». Στο «Tutti Baci» συνεργάζεται με την Ιταλίδα τραγουδίστρια του φoλκ Elena Ledda και τον μαντολινίστα Mauro Palmas, προτείνοντας ένα ελληνο-ιταλομεσογειακό ρεπερτόριο για όλα τα τζαζ και γύρω από την τζαζ γούστα.

6

dr. vodkatini:

«Indulge in a Big Swig!»

(Prominence Recordings, 2007) Δεκαμελής μπάντα από την Αθήνα (Vodka + Martini = Vodkatini) που παίζει τα πάντα ή, καλύτερα, ένα μείγμα από σόουλ, acid jazz, disco, λάτιν, lounge, easy listening, φανκ και hip-hop. Είναι μια τζαζ σημερινή δηλαδή, που δεν γνωρίζει αισθητικά εμπόδια.

δημήτρης

7 βασιλάκης:

«Across the Universe» (Candid, 2010) Πολύ γνωστός από τα συνεχή live του εντός κι εκτός συνόρων, ο σαξοφωνίστας Δημήτρης Βασιλάκης έχει στο ιστορικό label Candid αξιόλογα CD. Ένα απ’ αυτά είναι και το «Across the Universe», που είναι ηχογραφημένο στο New Jersey και την Αθήνα με Έλληνες (Γιώργος Κοντραφούρης, Αντώνης Ανδρέου…) και

▼ Σπίτι (Ευπατριδών 7, Γκάζι) ▼ Half Note Jazz Club (Τριβωνιανού 17, Μετς, 210 9213310, 210 9213360) ▼ Jazz’n’Jazz (Δεινοκράτους 4, Κολωνάκι, 210 7258362) ▼ Gazarte (Βουτάδων 34, Γκάζι, 210 346 0347) ▼ Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών (Συγγρού 107, 213 0178200) ▼ Τρένο στο Ρουφ (Σιδηροδρoμικός Σταθμός Ρουφ, Λεωφ. Κωνσταντινουπόλεως, Ρουφ, 210 5298922) ▼ Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη, 210 7282333) ▼ Café Νομισματικού Μουσείου (Πανεπιστημίου 12, 210 3610067) ▼ Afrikana (Ιεροφάντων 3, Γκάζι, 210 3410445)

3 6 ξένους μουσικούς (Theo Hill, Sylvia Cuenca…).

χάρης

8 λαμπράκης

quartet: «Θέα» (Ανεξάρτητη Παραγωγή, 2010) Έξοχο CD από έναν μουσικό που ξέρει να συνομιλεί με πολλές παραδόσεις. Το νέι του Χάρη Λαμπράκη, το πιάνο του Δημήτρη Θεοχάρη, το μπάσο του Λύδιου Δάμη και τα τύμπανα του Νίκου Σιδηροκαστρίτη σ’ ένα ταξίδι που μας μεταφέρει πίσω, στη modal jazz του ’60. Πάντα, όμως, με τη βεβαιότητα του πρωτοφανούς.

9

mode plagal:

«Στην Κοιλιά του Κήτους» (Lyra, 2010) Θοδωρής Ρέλλος (σαξόφωνα, φωνή), Κλέων Αντωνίου (κιθάρες, φωνή), Florian Mikuta (πλήκτρα, φωνή), Αντώνης Μαράτος (μπάσο) και Τάκης Κανέλλος (ντραμς, φωνή) ραπάρουν απολαυστικά, ανάμεσα σε άλλα, και σε ένα απόσπασμα από τη Φαύστα του Μποστ – εκεί όπου ο μέγας ευθυμογράφος παραδίδει «ανάποδα» μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας, τα οποία εφαρμόζονται σήμερα με… απαράμιλλη πίστη από τις νέες κυβερνήσεις.

πέτρος

10κλαμπάνης:

«Contextual» (Inner Circle

Music, 2011) Από τους νεότερους μουσικούς που πρωταγωνιστούν στη σκηνή και πηγαινοέρχονται μεταξύ Αθήνας και Νέας Υόρκης, ο κοντραμπασίστας Πέτρος Κλαμπάνης ευτύχησε να έχει σχεδόν από την αρχή της καριέρας του τη στήριξη του σημαντικού Αμερικανού σαξοφωνίστα και εταιρειάρχη Greg Osby. Στην εταιρεία του ηχογραφεί το «Contextual», που ανοίγει με το «Θαλασσάκι»…

τηλέμαχος

11μούσας farm:

«Newborn» (Ankh Jazz, 2011) Το «Newborn» είναι ένα από τα ωραιότερα άλμπουμ ελληνικής τζαζ της τελευταίας πενταετίας. Ο κιθαρίστας Τηλέμαχος Μούσας συνδυάζει παραδοσιακά και σύγχρονα ακούσματα, δημιουργώντας μια μεγάλη «έκπληξη».

φλώρος

12 φλωρίδης,

nicky skopelitis, okay temiz: «Three of

a Sort» (Morgenland, 2011) Διπλό CD που περιλαμβάνει ένα session από το 2000 (είχε κυκλοφορήσει τότε σε ετικέτα M Records) και ένα από το 2010. Τρεις αναγνωρισμένοι παίκτες, ο πνευστός Φλωρίδης, ο Ελληνοαμερικανός

κιθαρίστας Skopelitis και ο Τούρκος περκασιονίστας Temiz, σε δύο εγγραφές που μπορεί να τις χωρίζει μια δεκαετία, αλλά τις ενώνει η ίδια «απογείωση».

13

baby trio:

«Urban Jazz» (Puzzlemusik, 2012) Ο οργανίστας Γιώργος Κοντραφούρης και το Baby Trio του σ’ ένα άλμπουμ που αποτίνει φόρο τιμής στο ιδίωμα της σόουλ-τζαζ, της σόουλ-φανκ και του organ-groove με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

ανδρέας πολυ-

14ζωγόπουλος:

«Heart of the Sun / The music of Pink Floyd» (Puzzlemusik, 2013) Θέλει θράσος να αποτυπώσεις σε CD το… τζαζ ρεπερτόριο των Pink Floyd και ο τρομπετίστας Ανδρέας Πολυζωγόπουλος φαίνεται πως το έχει. Και πετυχαίνει!

τάνια

15γιαννούλη ensemble:

«Transcendence» (Rattle, 2015) Οι μουσικές της Τάνιας Γιαννούλη αντανακλούν πολλές και διαφορετικές παραδόσεις, όπως η «σύγχρονη κλασική», η τζαζ, ο αυτοσχεδιασμός, ο ευρωπαϊκός ρομαντισμός, τα τοπικά ακούσματα, άπαντα ενταγμένα σε άψογο αισθητικό περιβάλλον.

26.11.15 – lifo

19

Γ

ια πέμπτη συνεχή χρονιά η ελληνική τζαζ δίνει τον τόνο της εξωστρέφειας στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, με πέντε εγχώρια σχήματα και εκλεκτούς καλεσμένους, όπου η παράδοση συναντά τη σύγχρονη μουσική, καταγράφοντας μια ζωντανή και δυναμική ελληνική τζαζ σκηνή. Την αρχή κάνουν οι Magnanimus Trio. Ακολουθούν οι BalaRom Triο που προσκαλούν στη σκηνή τον Βούλγαρο δεξιοτέχνη του καβάλ, Nedyalko Nedyalkov, και μαζί θα κάνουν ένα μουσικό πέρασμα από τα Βαλκάνια. Τη δεύτερη μέρα εμφανίζεται το κουαρτέτο του Αλέκου Βρέτου με καλεσμένο τον Αζέρο πιανίστα, Elchin Shirinof, για να μπλέξουν την αραβική μουσική παράδοση και την τζαζ, με οδηγό το ούτι του Βρέτου. Στη συνέχεια, στο World Dog, ο Τηλέμαχος Μούσας μαζί με τον Λάμπρο Φιλίππου θα συνδυάσουν το ροκ, το μπαρόκ, την τζαζ και τα ηπειρώτικα για να δημιουργήσουν νέους ήχους και ηχητικά υβρίδια χωρίς προκαταλήψεις. Την τρίτη ημέρα στη σκηνή θα ανέβουν ο Έλληνας ντράμερ Γιώργος Σπανός μαζί με τον Αμερικανό Lawrence Clark και τον Ολλανδό Joris Teepe και βασισμένοι στην αφροαμερικανική παράδοση θα προσπαθήσουν να αναβιώσουν την αβανγκάρντ της θρυλικής δεκαετίας του 1960.

Η ελληνικη τζαζ για πεμπτη χρονια στη Στεγη γραμματων &ΤΕΧΝΩΝ Από τη Μαρία Παππά

20 lifo – 26.11.15

Balarom Trio Το BalaRom Trio είναι οι Παντελής Στόικος, Κυριάκος Ταπάκης και Λουκάς Μεταξάς. Ξεκίνησαν να παίζουν μαζί από το 2008, έπειτα από αυτοσχέδια σπιτικά τζαμαρίσματα. Σήμερα έχουν κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ και έχουν συνεργαστεί με κορυφαίους μουσικούς του είδους. «Η ελληνική τζαζ εξελίσσεται, όπως και οι ακροατές της, αρκετοί μουσικοί δείχνουν την τέχνη τους εντός αλλά και εκτός συνόρων πιο συχνά και ο κόσμος ανταποκρίνεται θετικά! Οπότε, υπάρχει όλο και περισσότερη διάθεση για καινούργια πράγματα, περίεργους συνδυασμούς οργάνων. Τουλάχιστον εμείς, ως BalaRom Trio, έχουμε αυτήν τη διάθεση. O ήχος μας έχει ανατολίτικα και βαλκανικά χρώματα, που τα συνδυάζει με τζαζ άποψη. Η τζαζ μουσική για εμάς έχει να κάνει με την ελευθερία, δίχως να εννοούμε πως κάνουμε ό,τι θέλουμε και ό,τι βγει. Τζαζ για εμάς είναι τα μουσικά στυλ ανά τον κόσμο που χτίζονται με αυτοσχεδιασμό και μεράκι. Από τη σκηνή στην Ελλάδα λείπει η ορχηστρική μουσική» λένε.

Γιωργος Σπανος Ο Γιώργος Σπανός ξεκίνησε να παίζει ντραμς σε ηλικία 14 χρόνων. Σήμερα η βάση του εί-

μια συντομη αλλα περιεκτικη ιστορια τησ συγχρονησ ελληνικησ

ναι η Νέα Υόρκη. Η πρώτη προσωπική του δουλειά, το «Jungle of Illusions», που είχε εξαιρετικές κριτικές, τον έβαλε στον χάρτη της διεθνούς τζαζ, ενώ έχει συνεργαστεί με μερικούς από τους δεξιοτέχνες του είδους. «Ξεκίνησα να ανακαλύπτω την τζαζ και γενικότερα τον αυτοσχεδιασμό στην ηλικία των 15 ετών. Η ελευθερία στη μουσική και η σύνθεση της στιγμής ήταν ο λόγος που με τράβηξε η αυτοσχεδιαστική μουσική. Το επίπεδο της τζαζ τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα πιστεύω ότι έχει εξελιχθεί αρκετά – υπάρχουν και υπήρξαν αρκετοί ταλαντούχοι καλλιτέχνες. Φυσικά, δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης με την Αμερική, όπου βρίσκεται η παράδοση και τα βιώματα αυτής της μουσικής. Το τελευταίο καλό τζαζ άλμπουμ που άκουσα ήταν του Pharoah Sanders, το “Pharoah & the Underground, Spiral Mercury 2014”».

Τηλεμαχος Μουσας Ο Τηλέμαχος Μούσας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και δημιούργησε το πρώτο του τζαζ κουαρτέτο το 2001. «Η ελληνική τζαζ είναι σε εξαιρετικά υψηλό επίπεδο, δεν έχει να ζηλέψει κάτι από τις αντίστοιχες σκηνές άλλων ευρωπαϊκών χωρών» λέει. «Δεν είναι τυχαίο το ότι νέοι Έλληνες τζαζίστες διακρίνονται και τα καταφέρνουν μια χαρά στη Μέκκα της τζαζ, τη Νέα Υόρκη. Το υπουργείο Εξωτερικών της Νορβηγίας, πριν από 3 χρόνια, έβγαλε ένα διπλό CD με τη σύγχρονη νορβηγική τζαζ σκηνή και το προώθησε παγκοσμίως ως ένα σημαντικό εξαγώγιμο πολιτιστικό προϊόν. Αυτό, σίγουρα, λείπει από την Ελλάδα. Είναι δύσκολο για μας να έρθουμε σε επαφή με τα διεθνή τζαζ φεστιβάλ και η Ελλάδα είναι απομονωμένη πολιτιστικά. Για έναν Γερμανό είναι πολύ πιο εύκολο να παίξει σε Δανία, Νορβηγία, Γαλλία κ.λπ. Φυσικά, παίζει ρόλο και το θέμα της απόστασης. Εδώ δεν υπάρχουν μάνατζερ που να ασχολούνται επαγγελματικά με το είδος και όλοι, για να επιβιώσουμε, γινόμαστε μάνατζερ του εαυτού μας και κάνουμε χίλιες δυο διαφορετικές δουλειές ή αμέτρητα gigs με μικρό οικονομικό αποτέλεσμα».

Αλεκος Βρετος O Αλέκος Βρέτος είναι ένας δεξιοτέχνης στο ούτι και προσπαθεί να εντάξει τον παραδοσιακό ήχο σε διαφορετικά μεταξύ τους είδη, όπως η τζαζ, η λάτιν μουσική κ.ά. «Είμαστε ακόμα σταγόνα στον ωκεανό σε σχέση με την παγκόσμια σκηνή της τζαζ και της world μουσικής. Αν και η τζαζ (μαζί με τη world) έχει μόνο το 2% της μουσικής αγοράς, γίνονται βήματα στην Ελλάδα τα οποία φαίνεται ότι θα αρχίσουν να αποδίδουν σε 10-20 χρόνια από τώρα. Η εγχώρια μουσι-

κή βιομηχανία δεν βοηθάει καθόλου, εκτός μερικών μικρών και ειδικών labels. Όλοι οι τζαζ μουσικοί κάνουν με δικά τους έξοδα τις ηχογραφήσεις τους, το management, τα βίντεο και ό,τι άλλο χρειάζεται για να μπορέσουν να βγάλουν τη δουλειά τους προς τα έξω. Γίνονται πολλές φιλότιμες προσπάθειες προβολής, αλλά δεν φτάνουν και σίγουρα είμαστε πολύ μακριά ακόμα από το να έχουμε μια θέση στην παγκόσμια σκηνή. Υπάρχουν μόνο “αναλαμπές” μουσικών, που είτε έμειναν στο εξωτερικό είτε προσπαθούν από τη δική τους τσέπη και καταφέρνουν να εμφανίζονται πού και πού στην Ευρώπη ή στην Αμερική, αλλά ποτέ σχεδόν με ένα αμιγώς ελληνικό γκρουπ. Για βοήθεια από υπουργεία, κυβερνήσεις κ.λπ., ούτε λόγος. Δεν υπάρχουμε καν επίσημα για την Ελλάδα. Ξεκίνησα να μελετάω την τζαζ ως πιανίστας το 1993. Αυτό που με τράβηξε σε αυτήν ήταν ξεκάθαρα ο αυτοσχεδιασμός. Μπαίνοντας, βέβαια, βαθύτερα στη μουσική αυτή, ανακάλυψα κι άλλα πράγματα που με ενθουσίαζαν. Αργότερα ήταν και οι παραδοσιακές μουσικές και οι λειτουργίες που θα μπορούσαν να έχουν θέση μέσα στην τζαζ, εξού και το ούτι από το 1998 και μετά. Από την ελληνική σκηνή λείπουν σχεδόν τα πάντα. Δεν έχουμε υποδομή, υποστήριξη, σωστή τζαζ παιδεία και πολλά άλλα. Υπάρχουν μερικοί θύλακες, όπως τα μουσικά σχολεία και το Ιόνιο Πανεπιστήμιο, και από κει και πέρα ο κάθε μουσικός με τους μαθητές του κάνουν τη διαφορά. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται από πλευράς σωστής εκπαίδευσης και διάδοσης της τζαζ παιδείας. Δεν υπάρχει οργάνωση ούτε στην εκπαίδευση ούτε και στον συναυλιακό χώρο. Όλα λειτουργούν με κάποιους άγραφους κανόνες και μετά όλα θυσιάζονται στον βωμό της Θεάς Μουσικής, με ανεπανόρθωτες συνέπειες τις περισσότερες φορές. Το κοινό είναι πολύ μικρό, επίσης. Δεν είναι μαθημένο σε αυτού του είδους τις συναυλίες. Το βλέπουν ως μια υποχρέωση στον εαυτό τους να πάρουν λίγο από τον αέρα ενός εναλλακτικού θεάματος μόνο και μόνο για να τροφοδοτήσουν τη διαφορετικότητά τους. Έχουμε πολύ καιρό μπροστά μας μέχρι να αποκτήσουμε ένα core audience για την τζαζ σκηνή στην Ελλάδα, το οποίο να είναι πραγματικό. Είμαστε αυτό που θα λέγαμε σε “βρεφικό στάδιο”».

Magnanimus Trio Πίσω από το Magnanimus Trio κρύβονται τρεις φίλοι, ο Χρήστος Μπάρμπας, ο Δημήτρης Τασούδης και ο Παύλος Σπυρόπουλος. Τους ενώνει η αγάπη τους για την αυτοσχεδιαστική τζαζ. Μας μιλάει ο Δημήτρης Τασούδης. «Κατά τη γνώμη μου, και όσο

5ο πανόραμα ελληνικής τζαζ 4-6/12, 21:00, Μικρή Σκηνή, Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών. Λεωφόρος Συγγρού 107-109, Αθήνα. www.sgt.gr Παρασκευή 4/12 MAGNANIMUS TRIO Χρήστος Μπάρμπας: πιάνο, νέυ, καβάλ, φωνή / Δημήτρης Τασούδης: τύμπανα, πιάνο, πλήκτρα, μαρίμπα, log drum / Παύλος Σπυρόπουλος: κοντραμπάσο BALAROM TRIO Παντελής Στόικος: τρομπέτα, keyboards Κυριάκος Ταπάκης: ούτι, ηλεκτρικό ούτι Λουκάς Μεταξάς: κρουστά / Nedyalko Nedyalkov: καβάλ Σάββατο 5/12 ALEKOS VRETOS QUARTET feat.

ELCHIN SHIRINOV Αλέκος Βρέτος: ούτι Δημήτρης Κλωνής: ντραμς / Δημήτρης Χριστόπουλος: μπάσο / Elchin Shirinov: πιάνο WORLD DOG Τηλέμαχος Μούσας: 12χορδη κιθάρα, ηλεκτρική κιθάρα, theremin, αναλογικό συνθεσάιζερ Λάμπρος Φιλίππου: φωνή Χρυσόστομος Μπουκάλης: κοντραμπάσο Πάνος Τζινιόλης: ντραμς Κυριακή 6/12 GEORGE SPANOS INTERGALACTIC NUCLEUS TRIO Γιώργος Σπανός: ντραμς, συνθέσεις Lawrence Clark: τενόρο σαξόφωνο Joris Teepe: μπάσο

μπορώ να παρακολουθήσω τις τάσεις σε παγκόσμια κλίμακα, η ελληνική τζαζ έχει πολλά πρόσωπα. Ήδη, απ’ όταν άρχισα να ακούω τη μουσική αυτή, είχα εντοπίσει μια ωραία συλλογή που κυκλοφόρησε από ένα πολύ σημαντικό περιοδικό της χώρας μας, όπου ήταν έκδηλη η επιρροή της παράδοσης (σε άλλες περιπτώσεις πολύ, σε άλλες λίγο). Κάτι τέτοιο πιστεύω πως είναι πολύ ειλικρινές και δείχνει την επίγνωση των μουσικών όσον αφορά τον τόπο και τον χρόνο στον οποίο δρουν, επηρεάζοντας ακροατές και μαθητές της συγκεκριμένης μουσικής. Σε αντιστοιχία με την αμιγή τζαζ που ακούγεται και διδάσκεται σε άλλες χώρες, πάλι, έχουμε την τύχη να βλέπουμε και να ακούμε σχήματα όπως οι Next Step Quintet, που επιδεικνύουν μια εντυπωσιακά ενημερωμένη προσέγγιση του σύγχρονου στυλ, για παράδειγμα του Rosenwinkel. Να είναι καλά το Τμήμα Μουσικών Σπουδών στην Κέρκυρα! Τα πολλά πρόσωπα, τέλος, φαίνονται και από τη δουλειά συγκεκριμένων μουσικών ή/και δασκάλων, όπως οι Κοντραφούρης, Σιδηροκαστρίτης, Στεφανίδης, Παυλίδης (Γιάννης), Πολυζωγόπουλος, Αναδολής (το μήλο κάτω απ' τη μηλιά!), αλλά και ξενιτεμένων (Δημητριάδης, Ανισέγκος, Κλαμπάνης, Ραφαηλίδης). Στην τζαζ με τράβηξε η δεξιοτεχνία, η χρήση δυναμικών (ειδικά στα τύμπανα) και τα χαμόγελα των μουσικών που ήταν μέσα στην τζαζ (Καπετανάκης, αδέρφια Καρυζώνη, Μάρδας, Οικονομίδης και, φυσικά, Κουβίδης). Η ελληνική σκηνή χρειάζεται σύμπνοια και όραμα. Μπορεί να γκρινιάζουμε για την έλλειψη χώρων, καλού ηχοσυστήματος, ήσυχου κοινού κ.λπ. Πιο πολύ μου λείπει, όμως, το πάρε-δώσε ανάμεσα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη (οι παλιές, καλές εποχές στο τζαζ καφέ της Υδρογείου). Είναι ανεξήγητο φαινόμενο – ελπίζω να φταίει μόνο η κρίση. Μου λείπουν ο πειραματισμός και ο ενθουσιασμός, όπως και οι καινούργιες προτάσεις. Υπάρχουν φυσικά και χώροι, και άνθρωποι, που ενθαρρύνουν συνεργασίες, νέες προτάσεις κ.λπ. Η ανάγκη για βιοπορισμό μέσα από την τζαζ στην Ελλάδα σίγουρα δυσκολεύει τη δημιουργικότητα. Αλλά είμαι αισιόδοξος, καθώς οι νέοι μουσικοί έχουν αξιόλογους δασκάλους και μπορούν να ενημερωθούν άμεσα για το επίπεδο των συνομηλίκων τους σε άλλες χώρες (Ολλανδία, Σκανδιναβία, Αμερική) μέσω της κοινωνικής δικτύωσης. Επίσης, αντιλαμβάνονται τη σημασία της μελέτης της κλασικής μουσικής και γενικώς έχουν ξεφύγει από την ελιτίστικη θεώρηση της τζαζ. Μουσικοί όπως ο Mark Guiliana, ο Murcof, ο John Taylor και ο Michael League έδρασαν και δρουν καταλυτικά προς αυτή την κατεύθυνση».¶

26.11.15 – lifo

21

οιAθηναίοι

απο τον αντωνη μποσκοϊτη. φωτογραφια: παρις ταβιτιαν.

q Οι γονείς μου έφυγαν νωρίς. Ο μπαμπάς απ’ τα Τρίκαλα Θεσσαλίας, που έβγαλαν τόσους και τόσους μουσικούς, ήρθε μικρός στην Αθήνα και παντρεύτηκε τη μάνα μου, μικρασιατικής καταγωγής. Έκαναν εμένα. Όταν πέθανε η μάνα μου, ο πατέρας μου ξαναπαντρεύτηκε κι εγώ βρήκα την πνευματική μου μητέρα. Δεν μου αρέσει η λέξη «μητριά». Ήταν η δεύτερη μάνα μου η Ευγενία μου, η οποία είναι εν ζωή. Έκαναν άλλα δύο παιδιά, δύο αγόρια, κούκλους. Ο ένας, ο Δημήτρης μου, έφυγε στην Κύπρο το ’74 και δεν ξαναγύρισε. Δεν «έφυγε» κανονικά, γιατί δεν μπορεί να χαθεί «κανονικά» ένα παιδί 19 ετών. «Κοιμάται» εκεί από τότε. Υπάρχουν, λοιπόν, ακόμη στη ζωή μου η Ευγενία και ο άλλος μου αδερφός, ο Γιάννης. Τους αγαπώ πολύ, για να υπάρχω κι εγώ.

q Αγαπώ τη γειτονιά μου, γιατί μου θυμίζει άλλες περιοχές, σαν την παλιά Κοκκινιά και την Αμφιάλη. Γειτονιές που έχουν αυλές και που η μία γειτόνισσα μιλάει ακόμα με την άλλη. Μην το υποτιμάς, εγκλωβιστήκαμε στις πολυκατοικίες και χαθήκαμε.

q Θα σου φανεί περίεργο, αλλά σαν να με θυμάμαι να κλοτσάω την κοιλιά της μάνας μου για να βγω και να παίξω μουσική. Από μένα μην περιμένεις ν’ ακούσεις αυτό που λένε όλοι, ότι «χτύπαγε το κουδούνι και άκουγα μελωδία στα 10 μου». Θα σου πω ότι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να είμαι ένας κανονικός λαϊκός άνθρωπος που παίζει μουσική για να απαλύνει την ψυχή του, δίχως ίχνος δηθενιάς. Πιστεύω πως αυτό το έχω καταφέρει.

q Στη σκηνή με έβγαλε η Σοφία Βέμπο. Κρατώ

ντοκουμέντα που δεν έχουν δει ακόμη το φως της δημοσιότητας. Η ορχήστρα από κάτω κι εγώ στη σκηνή, δίπλα της, να τη συνοδεύω στο μεγάλο τραγούδι της, «Ο άνθρωπός μου». Μεγάλη προσωπικότητα, ισχυρή γυναίκα και πίσω από τη σκληράδα, που οι άλλοι πίστευαν ότι είχε, έκρυβε την ευαισθησία της. Είναι μια άμυνα και η σκληράδα του χαρακτήρα. Έτσι κάπως είμαι κι εγώ. Με αγαπούσε πολύ εμένα η Σοφία – τους συναντούσα τακτικά και εκείνη και τον Τραϊφόρο. Με πηγαίναν και με φέρναν με το αυτοκίνητο στο σπίτι μου, στον πατέρα μου. Κι ενώ προσπάθησε να με βοηθήσει, ως παιδί που έπαιζε φυσαρμόνικα και τραγουδούσε, εγώ ντρεπόμουν και δεν ήθελα, δεν ήταν του χαρακτήρα μου.

q Κάποια στιγμή βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη. Εκεί, αυτή η σπουδαία γυναίκα και φίλη μου, η Μαίρη Λίντα, με ρώτησε «Γιώτα μου, γιατί δεν τραγουδάς;» και της απάντησα «Ναι, θα το κάνω». Έτσι απλά έγιναν τα πράγματα, κανείς δεν μου είπε: «Ελάτε να σας ακούσω» κ.λπ. Βγήκα στο τραγούδι για να συνοδεύσω εμένα την ίδια. Έτσι συνέχισα και συνεχίζω ακόμη.

q Συνεργάστηκα με όλο τον κόσμο, από τον Τσιτσάνη και τον Καλδάρα μέχρι τη Μαρινέλλα και τον Πουλόπουλο. Με τη Γιώτα Λύδια, την Καίτη Γκρέυ, τον Μανώλη Αγγελόπουλο, τη Ρίτα Σακελλαρίου – ποιον άλλο, ρε παιδιά; Με όλους, εκτός από έναν, τον Γιάννη Παπαϊωάννου, και κρίμα που δεν έτυχε μ’ αυτόν το μεγάλο δημιουργό. Με τον Μάρκο Βαμβακάρη, επίσης, όχι στο πάλκο, αλλά σε βραδιές που του κάναμε στην Πλάκα. Ήταν εξαιρετικό το ότι βρέθηκα ανάμεσα σε όλους αυτούς. Υπήρχε μια μεμβράνη που δεν τρυπήθηκε ποτέ από καμία σφαίρα κακού ανθρώπου, ώστε να πληγώσει τα έσω μου. Κι εγώ είχα αυστηρό πατέρα και πολλοί πατεράδες πιστεύουν ότι τα παιδιά τους δεν είναι καλό να δουλεύουν στη νύχτα. Η νύχτα δεν κρύβει όλα τα άσχημα του κόσμου. Η μέρα τα σκεπάζει με τον ήλιο της, είναι πιο δύσκολο πράγμα η μέρα. Οι άνθρωποι της νύχτας είναι απλοί, κανονικοί και λαϊκοί άνθρωποι, που πάτησαν το χώμα γειτονιάς σαν της δικής μου.

q Το ότι δεν έκανα δισκογραφία δεν είναι δικό μου θέμα, δεν με αφορά, δεν είχα εγώ καμία δική μου εταιρεία. Παρ’ όλα αυτά, έκανα πολλά 45άρια, που τα έχω όλα φυλαγμένα και θέλω να τα ψηφιοποιήσω κάποια στιγμή. Είπα πολλά σκόρπια τραγούδια σε πρώτη εκτέλεση, χωρίς να κάνω ποτέ μεγάλο LP. Δεν έτυχε, δεν κατηγορώ κανέναν. Και δεν προσέβαλα ποτέ όσα είπα σε δεύτερη εκτέλεση, όπως τα «Δειλινά» του Ζαμπέτα και της τεράστιας Βίκυς Μοσχολιού. Υπήρξα αντισυμβατική, ίσως δεν τα έβρισκα με τον εαυτό μου κι έλεγα: «Γιατί να με υποτάξουν;». Περνούσε ο άλλος από δίπλα μου και μου χτύπαγε τον ώμο φιλικά, του στυλ «κάνε κι εσύ έναν δίσκο» κι εγώ του έκανα χώρο για να περάσει, να με προσπεράσει. Πέρναγα τόσο καλά με ό,τι έκανα, ώστε ένας δίσκος ήταν το τελευταίο που με ενδιέφερε.

q Είμαι πολύ μοναχικός άνθρωπος,

παρόλη την κοινωνικότητά μου. Κοιτάς τους άλλους μες στα μάτια, χαίρεσαι την επαφή μαζί τους, εισπράττεις τον πόνο και τη χαρά των σχέσεων, όταν όμως μαζεύομαι στο παραγώνι μου, είμαι μόνη μου. Και αυτό μ’ αρέσει! Σκέφτομαι, αναλογίζομαι τι συνέβη την προηγούμενη νύχτα και λειτουργώ ως φυσιολογικός άνθρωπος. Δεν το βροντοφωνάζω, αυτό το ξέρουν οι θαμώνες και γι’ αυτό υπάρχω ακόμη. Πέρασαν γενιές και γενιές από την Πλάκα.

q Αρχές του ’70 είχα πάρει το Ανηφόρι στη Ραγκαβά, στην Πλάκα. Από το ’74 και μετά, όταν με χτύπησε το κακό με τον αδερφό μου, αγόρασα έναν άλλο χώρο, που ήταν έτοιμος, αφού εκεί τραγουδούσε ο Χατζής. Μιλάω για τα Χρυσά Κλειδιά που κράτησαν μέχρι το ’79. Πέρασε όλη η Αθήνα από κει, οι πάντες, και ως τραγουδιστές και ως θαμώνες. Ο Νταλάρας, το παιδί, δεν μπορώ να πω, η Αρλέτα, η Γαλάνη, η Τσανακλίδου. Συνάντησα την Τάνια τις προάλλες και μου θύμισε που σχόλαγε από τη Λήδρα με τον Μαρκόπουλο κι ερχόταν και καθόταν στα σκαλάκια για να μ’ ακούει ως το ξημέρωμα. Το ίδιο ακριβώς μού θύμισε και ο Θάνος Μικρούτσικος. Δεν θυμίζω ποτέ στους ανθρώπους ποια είμαι ή τι έχω κάνει. Αυτοί που με θυμούνται νιώθουν υποχρεωμένοι να έρθουν να μου το πουν!

Γιώτα Γιάννα Τραγουδίστρια και σολίστ φυσαρμόνικας. Η ίδια προτιμά απλώς το «καλλιτέχνις». Γεννήθηκε και ζει στους Αμπελόκηπους. Στο ποτάμι της ζωής υπήρξε ένα φυλλαράκι που το έπαιρνε το ρέμα.

22 lifo – 26.11.15

οιAθηναίοΙ

Γιώτα Γιάννα

q Μηδενική η σχέση μου με το χρήμα. Τα λεφτά είναι σαν τα τρόλεϊ που κινούνται, πάνε κι έρχονται. Πρέπει να μην υπάρχουμε εμείς γι’ αυτά αλλά αυτά για εμάς. Δεν ζω για να τρώω εγώ, τρώω για να ζω. Ουδέποτε είχα άγχος να χωθώ σε εταιρείες, να κάνω καιροσκοπικές σχέσεις, να βγω σε πρώτο πλάνο. Στο ποτάμι της ζωής υπήρξα ένα φυλλαράκι που το έπαιρνε το ρέμα. Και δεν έχω μετανιώσει ποτέ για τίποτα.

q Θα με χαρακτήριζα «ήρεμη δύναμη». Ξέρεις τι είναι να σε βλέπει στην τηλεόραση η Μαρία Φαραντούρη να τραγουδάς το «Νυν και αεί» του Ξαρχάκου και του Γκάτσου και να τηλεφωνεί για να σου πει πως κόλλησε με την ερμηνεία σου; Τι λες τώρα, λίγο είναι αυτό; Μου αρέσει που αγαπώ και αγαπιέμαι απ’ τους ανθρώπους, που μπορώ να τους εμπνέω με αυτό το μικρό «πακέτο» μου. Κι αν ακόμη δεν πιστεύω στον παράγοντα τύχη, με θεωρώ τυχερή εφόσον από το comeback μου και μετά με γνώρισαν σημαντικοί άνθρωποι που πριν δεν είχαν διασταυρωθεί οι τροχιές μας. Το ίδιο και τα νέα παιδιά, σαν τον Μυτακίδη των Active Member, που έγραψε ειδικά για μένα και με κάλεσε στη μεγάλη συναυλία του στην Τεχνόπολη. Ξέρουν αυτοί οι άνθρωποι πως η δική μου εσάρπα δεν θα τους ακουμπούσε, δεν θα τους ενοχλούσε ποτέ και γι’ αυτό, προφανώς, εκτιμούν τη μέχρι τώρα πορεία μου και τη στάση ζωής μου.

q Το δικό μου έργο

είναι κλεισμένο σε σεντούκι κι αυτό το σεντούκι τώρα αρχίζει να ανοίγεται. Με την έκδοση του βιβλίου-CD Τα μάτια της Γιώτας Γιάννα πριν από λίγα χρόνια έκανα ουσιαστικά μια δεύτερη καριέρα. Μπήκα πάλι στο τρένο και χωρίς εισιτήριο, πρόσεξέ με τι σου λέω. Ήρθε απλόχερα όλο αυτό. Κάναμε ζωντανή ηχογράφηση από έναν μικρό χώρο. Είχα τους μουσικούς μου, ήρθαν τα παιδιά με το κινητό στούντιο, έπιναν τα ποτάκια τους και λειτουργήσαμε ως παρέα, αγαπησιάρικα. Ίσως αυτό κατέθεσα στο CD μαζί με την ψυχή μου, το παρεΐστικο κλίμα εκείνης της βραδιάς. Άνετα θα ξανάκανα δίσκο τώρα – ήδη έγραψα δύο νέα τραγούδια, υπέροχα, σε μουσική του μπουζουξή Μανώλη Καραντίνη και σε στίχους του Γιάννη Τζοανόπουλου.

q Ενώ ο θάνατος με έχει αγγίξει, προσπαθώ να τον εξηγήσω μεταφυσικά, αν θες. Στην ταβανοθεραπεία που κάνω, λέω: «Αυτή είναι η ζωή, ό,τι κάνουμε είναι για εδώ». Ας μπορέσουμε όλοι να πράξουμε το καλό, ας μην κάνουμε τον άλλον να ματώσει και να πονέσει. Είμαστε όλοι ένα δάκρυ, ρε παιδιά, ένα δάκρυ από δω μέχρι εκεί όπου πάνε όσοι φεύγουν και μας αφήνουν. Και το κακό ξέρεις ποιο είναι; Ότι αυτοί είναι που μας περιμένουν, όχι εμείς αυτούς. Φεύγουν οι άνθρωποί μας και τρελαινόμαστε. Και κανείς απ’ αυτούς μέχρι σήμερα δεν έχει γυρίσει για να μας πει τουλάχιστον πώς είναι τα πράγματα εκεί που πήγε. Να μας πει πώς περνάει για να δούμε αν θα γουστάρουμε κι εμείς! Κι έτσι ο θάνατος παραμένει άγνωστος, ένα μόνιμα κλειστό παράθυρο για όλους μας.

q Φυσαρμόνικα υπήρχε στο σπίτι μου κι έτσι την έπιασα στα χέρια μου. Όπως άλλα παιδάκια πρωτόπαιξαν κιθάρα ή πιάνο, εμένα μου έτυχε η φυσαρμόνικα. Μελέτησα κάποια πράγματα, τη σπούδασα μπορώ να πω, αλλά η παρτιτούρα δεν μου αρέσει – λες κι είναι η μπάντα του δήμου. Εγώ παίζω με την ψυχή μου και είναι πάρα πολύ δύσκολο να κάνεις «φαντασία» πάνω σ’ αυτό το όργανο. Οι νότες δεν μπορούν να περάσουν από αυτές τις δέκα «σειρές» που διαπερνούν το σώμα της φυσαρμόνικας. Μόλις πέρσι, λοιπόν, ενημερώθηκα από τη δημοσιογράφο Χρύσα Παπαϊωάννου πως μουσικό περιοδικό του εξωτερικού με έχει κατατάξει τρίτη στους δέκα σημαντικότερους φυσαρμονικίστες πανευρωπαϊκώς! Δεν θυμάμαι ποιο έντυπο είναι, αναζήτησέ το και θα το βρεις! Υπ’ όψιν, εγώ παίζω τη μικρή φυσαρμόνικα, την πλέον δύσκολη, που σου πετάει τα συκώτια. Δεν είναι σαν το σαξόφωνο, που θέλει εκπνοή. Η φυσαρμόνικα απαιτεί και εισπνοή, άρα δυνατά πνευμόνια. Και, πάνω απ’ όλα, αγάπη για το αντικείμενο. Αγάπη είναι τα πάντα.

q Μπορεί να ξυπνήσω στη μία τη νύχτα

q Δηλώνω ασκητής. Αυτό

που είμαι εδώ μέσα, είναι και για έξω. Μπορεί να μην είναι πολύ αλλά είναι αυθεντικό και έχει την ποιότητά του. Έχει μέγεθος ποιοτικό και όχι ποσοτικό. Πολλοί θα ρωτάνε: «Κι όταν δεν δουλεύει, τι κάνει αυτή;». Παίρνω τις ποδηλατάρες μου, που τις αλλάζω με όλα τα χρώματα του ουρανού. Πότε θα πάρω το μπλε, πότε το μαύρο, πότε το κόκκινο ποδήλατό μου. Πηγαίνω μέχρι την Κηφισιά, το Μαρκόπουλο και τα Σπάτα. Μου καθαρίζει το μυαλό, πραγματικά. Έχω αποκτήσει οδική συμπεριφορά, το πάω, δεν με πάει, εγώ είμαι μαέστρος στο ποδήλατό μου.

q Ο έρωτας δεν είναι τυχαίος στη ζωή του ανθρώπου, είναι καρμικός. Όταν ακούς βροντές στον ουρανό, δεν μπορεί να είναι και οι δύο το ίδιο δυνατές για να σμίξουν. Έτσι βλέπω κι εγώ τον έρωτα, με την έννοια του τυχαίου, του πηγαίου. Μπορεί να είναι μια τυχαία έλξη και ξαφνικά να μπει ένας άνθρωπος στη ζωή σου. Ο έρωτας δεν φοράει καθαρά, περιποιημένα ρούχα. Στηρίζεται στο αν μπορεί ο άλλος να σε διαπεράσει όχι με τανκς αλλά με μια ματιά του. Ο έρωτας κι ο θάνατος ενώνονται, ταυτίζονται. Ζεις το τέλος μιας σχέσης και στην πορεία ζεις και τον θάνατο, το φευγιό ενός ανθρώπου. Σου συμβαίνει το ένα, θα σου συμβεί και τ’ άλλο.

q Αυτό να κρατήσετε από μένα: είμαι καλλιτέχνις που κοιτάζω μετωπικά, χαιρετάω μετωπικά, αγαπάω μετωπικά και τραγουδάω μετωπικά.

Στην ταβανοθεραπεία που κάνω, λέω «αυτή είναι η ζωή, ό,τι κάνουμε είναι για εδώ». Ας μπορέσουμε όλοι να πράξουμε το καλό, ας μην κάνουμε τον άλλον να ματώσει και να πονέσει.

24 lifo – 26.11.15

☛

και να ξανακοιμηθώ στις τρεις το πρωί. Χύμα! Θέλω να περιδιαβαίνω στον χώρο μου, να ανάβω το κεράκι μου, να ακούω ξένη μουσική. Μπορεί να τραγουδάω λαϊκό, αλλά φαίνεται ότι σχετίζομαι με την ξένη μουσική, νομίζω, ως άνθρωπος και ως περσόνα περισσότερο. Έχω ακούσει πολλούς χαρακτηρισμούς από ανθρώπους που εκτιμώ. Ο Κραουνάκης με είπε «Ελληνίδα Τζάνις Τζόπλιν». Ακόμη κρατάω εκείνη τη μαντίλα του που έβγαλε και μου χάρισε όταν τραγούδησα το «Αυτή η νύχτα μένει» παρουσία του. Ο Μάνος Χατζιδάκις, που με είχε δει στα Χρυσά Κλειδιά και αργότερα τον έβλεπα με την «κομπανία» του σε ένα ταβερνάκι στο Παγκράτι, με είχε χαρακτηρίσει «πασιονάρια της λαϊκής πίστας» και όχι της εθνικής οδού, όπως έχει γραφτεί. Έχει σημασία αυτό, γιατί οι άνθρωποι φτιάχνουμε τους χώρους και όχι οι χώροι τους καλλιτέχνες.

ΙNFO Κάθε Κυριακή και Δευτέρα η Γιώτα Γιάννα θα τραγουδάει στο Gallery (Αμερικής 17, Κολωνάκι, ώρα έναρξης 22:30). Πρεμιέρα τη Δευτέρα 30/11.

Επιστροφή στην πανέμορφη ελληνική εξοχή Ο όμορφος Κρητικός της διαμαρτυρίας των αγροτών στο Σύνταγμα που κατέκλυσε τις οθόνες μας την περασμένη εβδομάδα μάς έφερε στον νου εικόνες από την ελληνική εξοχή που τόσο σπάνια επισκεπτόμαστε. Μας θύμισε και ορισμένα αγαπημένα καταστήματα της Αθήνας που εμπορεύονται κάποια αντικείμενα τα οποία, πολλές φορές, απορεί κανείς ποιος στο κέντρο μιας πόλης μπορεί να τα αγοράζει. Παράδειγμα, αυτές οι πανέμορφες χειροποίητες γκλίτσες από τα Τρίκαλα που βρήκαμε στο κατάστημα MOMPSO, στο κέντρο της πόλης. Από τον πολύ εξυπηρετικό

πωλητή μαθαίνουμε πως «γκλίτσα» αποκαλείται το πάνω μέρος αυτού του «μπαστουνιού» και είναι συνήθως σκαλιστό, από ιδιαίτερο υλικό ή ξύλο. Το υπόλοιπο μέρος, που πρέπει να είναι γερό και ανθεκτικό, φτιάχνεται συνήθως από ξύλο κρανιάς, κερασιάς ή οξιάς. Στη φωτογραφία, γκλίτσα από κέρατο τράγου (35 ευρώ), γκλίτσα από σφενδάμι, σκαλισμένη σε σχήμα φιδιού (35 ευρώ) και γκλίτσα από σφενδάμι με σκαλιστά παραδοσιακά σχέδια (18 ευρώ). Στην επόμενη σελίδα ο υπεύθυνος του καταστήματος MOMPSO μας μιλά για γκλίτσες, ματόχαντρα, καμπανάκια και πολλά ακόμα.

Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν

Τhe Good LiFO

α, ρε κρητικέ, τι μας θύμισες…

personal shopper

εχεισ γουστο

ρωτα τον υπευθυνο

crash test

design

26.11.15 – lifo

25

Τhe Good LiFO

ΡΩΤΗΣΑΜΕ ΤΟΝ ΕΙΔΙΚΟ

PENHALIGON'S

To Bayolea, το πιο πρόσφατο άρωμα από τη φημισμένη αγγλική εταιρεία, είναι φρέσκο, δροσερό και θυμίζει αρώματα παλιού καλού αγγλικού κουρείου.

Don Barber & Groom, Αμερικής 16

ê

LI LA LO Δαχτυλίδι Geometry Collection από επιχρυσωμένο ασήμι 925o www.lilalo.com

é

H&M

Γυναικείο πόντσο με ινδιάνικα σχέδια. Από τη χειμερινή συλλογή. www.hm.com/gr/

é

ΓΚΑΛΕΡΙ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗ

Διακοσμητικά αντικείμενα από μέταλλο, εμπνευσμένα από τον Alexander Calder. www.zoumboulakis.gr

ê

NIKE Ανδρικό μποτάκι Nike Lunar Force 1 Duckboot. Κυκλοφορεί σε τρία χρώματα. Στα καταστήματα Nike και στο store. nike.com/gr/el_gr

ç

26 lifo – 26.11.15

Χρήστος Τριανταφύλλου ιδιοκτήτης στο mompso, αθηνάς 33, αθήνα - είδη ιππασίας και βοσκού. παραδοσιακά αντικείμενα. δέρμα, κουδούνια και μάτια. Γιατί υπάρχει ένα μαγαζί για βοσκούς στο κέντρο της Αθήνας; Η επιχείρηση λειτουργεί εκατό χρόνια, εμείς είμαστε η τρίτη γενιά. Ο θείος του πατέρα μου, ο Χαρμπής Τριανταφύλλου, άνοιξε ένα μαγαζί σε ένα υπόγειο στην Παλλάδος στου Ψυρρή, με δέρματα, κουδούνια και μάτια. Στη συνέχεια μεταφερθήκαμε στην Αθηνάς και πρόσφατα κάναμε ανακαίνιση. Γι’ αυτό είμαστε στο κέντρο και συνεχίζουμε, γιατί έχουμε ένα μαγαζί μοναδικό και στην περιοχή είμαστε μονοπώλιο σχεδόν. Υπάρχουν κι άλλοι που πουλάνε εδώ γύρω, αλλά καμία σχέση μ’ εμάς. Πουλάμε χονδρική και λιανική και, εκτός από αυτά που βλέπετε, έχουμε και μεγάλο στοκ στην αποθήκη. Επίσης, έχουμε φτιάξει την προσωπική μας μάρκα, τη MOMPSO, είναι κατοχυρωμένη και αν υπάρξει αντιγραφή, προχωράμε σε νομική δίωξη. Τι πελάτες έχετε; Κάθε λογής πελάτες έρχονται. Άλλοι απαιτητικοί και γκρινιάρηδες, άλλοι φιλικοί και συζητήσιμοι. Η επαρχία μάς στηρίζει πολύ και μας προτιμάνε για τις αγορές τους. Οι χονδρέμποροι, την πρώτη φορά, συνήθως έρχονται στο μαγαζί για να δούνε τα πράγματα από κοντά. Από κει και πέρα, κάνουν παραγγελίες τηλεφωνικά ή μέσω του site. Αγοράζουν μεγάλες ποσότητες και μεταπωλούν τα προϊόντα μας στην επαρχία, σε άλλα μαγαζιά. Ψωνίζουν και απλοί περαστικοί, ιδιώτες. Παίρνουν μικροαντικείμενα, διακοσμητικά και δώρα γιατί ξέρουν ότι είναι ποιοτικά. Μπαίνουν και αρκετοί τουρίστες, παίρνουν ταγάρια, τα οποία κανονικά χρησιμοποιούνται για να μπαίνει η τροφή του μουλαριού, και μάτια για αναμνηστικό. Τι πράγματα πουλάτε στο μαγαζί; Έχουμε ξύλινα είδη, αντικείμενα που έχουν σχέση με την παράδοση, είδη ιππασίας και ό,τι έχει να κάνει με το δέρμα. Από λουριά σκύλων, πορτοφόλια, θήκες καπνού, μέχρι ζώνες και μπότες. Ό,τι έχει σχέση με γίδες, κατσίκες, τραγιά και μουλάρια. Έχουμε τεράστια ποικιλία σε κουδούνια. Υπάρχουν κουδούνια για λαγόσκυλα που τα παίρνουν οι κυνηγοί και συνήθως είναι από μπρούντζο, όχι επίστρωση. Άλλοι παίρνουν κουδούνια για να τα βάζουν στις πόρτες τους ως διακοσμητικά – αυτά είναι συνήθως χάλκινα. Και, φυσικά, έχουμε το κλασικό κουδούνι της κατσίκας σε διάφορα μεγέθη, που φτιάχνεται από λαμαρίνα. Οι τιμές ξεκινάνε από 3 ευρώ. Φέρνουμε και γκλίτσες, είναι από όλη την Ελλάδα: Γιάννενα, Δημητσάνα, Τρίκαλα. Ποια προτιμάει ο κόσμος; Τα δερμάτινα, σίγουρα. Το δέρμα μας το φέρνουμε από την Κρήτη. Η Ελλάδα είναι τρίτη σε εξαγωγές δέρματος σε όλο τον κόσμο και το δέρμα Κρήτης θεωρείται κορυφαίο. Επίσης και οι σφεντόνες είναι πολύ ιδιαίτερες. Είναι χειροποίητες και δεν υπάρχουν σε κανένα άλλο μαγαζί στο Μοναστηράκι γιατί έχουμε το μονοπώλιο στο συγκεκριμένο λάστιχο.

εχεισ γουστο! Γιωργος

Κούριερ στην Bondex Bicycle Messenger Service

Τι σου αρέσει στη δουλειά σου; Μου αρέσει το ότι είμαι έξω. Ποτέ δεν μου άρεσε και πολύ η Αθήνα και αν δεν έκανα αυτήν τη δουλειά, θα ήμουν συνέχεια σπίτι νομίζω. Με αυτό τον τρόπο βλέπω συνέχεια πράγματα που μου αρέσουν τελικά: τον καιρό της, τις αντιθέσεις, πόσο ωραία μέρη μπορείς να πετύχεις, χωρίς να ξέρεις ότι υπήρχαν. Πριν από ένα δίμηνο είχα πάει σε μια γειτονιά ανάμεσα στο Ίλιον και τα Άνω Λιόσια και ήταν πολύ ωραία. Είχε πάρκο, είχε πράσινο, θέα από ψηλά, κατοικίες πιο χαμηλά. Ανακαλύπτεις συνέχεια καινούργια πράγματα και το ποδήλατο προβλέπεται – μετά τα πόδια, είναι το πιο άμεσο μέσο. Τι μεταφέρετε συνήθως στην Bondex; Μεταφέρουμε δέματα, φακέλους, κάνουμε θελήματα, πληρωμές λογαριασμών, αγορές, οτιδήποτε κάνει κάποιος στον δρόμο ή θέλει να μεταφέρει από το ένα σημείο στο άλλο ή σε έναν τρίτο. Το πιο περίεργο πράγμα που έχεις μεταφέρει; Έχω μεταφέρει από ένα μοναδικό μπισκότο –ήταν δείγμα ζαχαροπλαστικής– μέχρι κλουβί σκύλου, με σκύλο, μέσα στο λιμάνι, γιατί έπρεπε να φύγει για να πάει στο αφεντικό του. Έχουμε μεταφέρει και πίνακα ζωγραφικής 100.000 ευρώ!

kειμενο μαρινα πετριδου

φωτογραφια παρισ ταβιτιαν

Τι αποστάσεις διανύετε; Μπορεί σε μία μέρα να κάνουμε 50 ή 150 χλμ. Εξυπηρετούμε σε όλη την Αττική. Τι φοράς σήμερα και πόσο κοστίζουν; Τα παπούτσια είναι Mavic και κοστίζουν 150 ευρώ (μόνο τα σιδεράκια κάνουν 20 ευρώ). Ειδικές κάλτσες Cervelo 20 ευρώ, κολάν rh plus 60 ευρώ, μπουφάν Dickies 150 ευρώ, μπλουζάκι λίκρα Santini 45 ευρώ, καπέλo Columbus 20 ευρώ, σακίδιο Vegansky 290 ευρώ, κράνος Specialized 100 ευρώ, ποδήλατο Giant 2.000 ευρώ. Παγούρι Elite 15 ευρώ. Και ένα τοστ, καμιά φορά – έχω και ταπεράκι.

26.11.15 – lifo

27

Ελισάβετ Καρατζόλη, Φωνητική

Λένος Χρηστίδης, Mυθοπλασία

TOP 10 στα σεμινάρια του χειμώνα

Απο τη δημιουργικη γραφη μέχρι τα μαθήματα ραψίματος και από τον κινηματογράφο μέχρι τη φωνητική διδασκαλία για το τραγούδι, τα σεμινάρια που ξεχωρίζουν αυτή την εποχή στις προτιμήσεις του φιλομαθούς κοινού έχουν ως εξής:

10 9-8 7-6

Χριστίνα Παναγοπούλου, Make up

«Μυθοπλασία & Κινηματογράφος», μια πολύ καλή θέση για ένα σοφιστικέ σεμινάριο με τον συγγραφέα Λένο Χρηστίδη. Η Κοπτική - Ραπτική και το Σεμινάριο για τα Βότανα και τα Φυτικά Καλλυντικά σε απόσταση αναπνοής.

Στην 7η θέση-έκπληξη η Ιστορία της Ζωγραφικής του 20ού Αιώνα (Μοντερνισμός) με τον εικαστικό Αλέξανδρο Μάγκο. Προηγείται το σεμινάριο για το «Κόμικ» που κάνει ανοιχτό μάθημα για υποψιασμένους υποψηφίους τη Δευτέρα 30/11.

5 4 3 2

Πέμπτη θέση στα 5 εποχικά εικαστικά μαθήματα για το Χριστουγεννιάτικο Decoupage και τα Κεριά των Χριστουγέννων. Το Make up με τη Χριστίνα Παναγοπούλου κάθε Πέμπτη βράδυ από τις 3 Δεκεμβρίου. «Τέχνες που χάνονται: Δερματοτεχνία & Πηλοπλαστική», δύο σεμινάρια με κατασκευαστικό χαρακτήρα.

Ισοφαρίζουν στη 2η θέση δύο πάντα δημοφιλή και κλασικά σεμινάρια: η Σκηνοθεσία του Κινηματογράφου (Handmade Cinema) και η Δημιουργική Γραφή. Τυχαίο, άραγε, που και τα δύο διεξάγονται στον νέο σεμιναριακό χώρο «-ισμός» στο Γκάζι;

1

Στην πρώτη θέση η Ελισάβετ Καρατζόλη, μια μεγάλη καθηγήτρια της φωνητικής τέχνης που έχει στηρίξει πολλούς σημαντικούς Έλληνες ερμηνευτές ως τώρα. Ένα υποδειγματικό σεμινάριο φωνητικής τέχνης και ερμηνείας για νέους τραγουδιστές, με έναρξη την Παρασκευή 27/11 και δυσεύρετες θέσεις. Πηγή: Η έρευνα στηρίχθηκε στα στοιχεία που μας έδωσε το Μικρό Πολυτεχνείο με άξονα τις προτιμήσεις του κοινού. Ενημερωθείτε αναλυτικά στο info@mikropolytexneio.gr

28 lifo – 26.11.15

Week

εγκαινια πρεμιερες Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα; Σελ. 30

σινεμα

βιβλιο

γευση

Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος για τις ταινίες που βγαίνουν στους κινηματογράφους. Σελ. 32

Η Τίνα Μανδηλαρά για τα δύο νέα βιβλία του Μισέλ Ουελμπέκ από τις εκδόσεις Εστία. Σελ. 34

H Νίκη Μηταρέα για την αυλή του 48 Urban Garden και το ανανεωμένο μενού. Σελ. 36

Η Lady Gaga στο «American Horror Story: Hotel» Η Lady Gaga εντυπωσιάζει στον πρώτο της μεγάλο τηλεοπτικό ρόλο ως η αιμοδιψής fashionista Ελίζαμπεθ The Countess στον 5ο κύκλο του «American Horror Story», από 29/11 στο FOX.

©TCFTD

To «American Horror Story: Hotel» στο FOX Ο νέος, 5ος κύκλος του «American Horror Story» που έρχεται στο FOX συνδέεται άμεσα με τον πρώτο και είναι πιο σκοτεινός και συναρπαστικός από κάθε προηγούμενο. Στη σειρά, στην οποία παρελαύνουν όλοι οι ήρωες των τεσσάρων κύκλων, εκτός από την Τζέσικα Λανγκ, υπάρχει η πολυσυζητημένη εμφάνιση της Lady Gaga στον ρόλο μιας αιμοδιψούς fashionista με το όνομα Ελίζαμπεθ The Countess, ιδιοκτήτριας του ξενοδοχείου Cortez, δίπλα σε σταρ όπως οι Sarah Paulson, Kathy Bates, Angela Bassett, Wes Bentley, Matt Bomer, Chloë Sevigny, Denis O'Hare, Cheyenne Jackson, Evan Peters και Finn Wittrock. Η πλοκή περιστρέφεται γύρω από την αποστολή του ντετέκτιβ John Lowe (Wes Bentley) που διερευνά μια σειρά φόνων στο Λος Άντζελες, όταν λαμβάνει μια αινιγματική πληροφορία που τον οδηγεί στο μυστηριώδες ξενοδοχείο. Αυτήν τη σεζόν οι θανατηφόρες απειλές έχουν τη μορφή του Δολοφόνου των Δέκα Εντολών και του Addiction Demon που περιφέρεται στο ξενοδοχείο σκορπώντας τον τρόμο. Αναμένουμε με αγωνία! Το «American Horror Story: Hotel» κάνει πρεμιέρα την Κυριακή 29 Νοεμβρίου στις 00:15 μετά στο FOX, ενώ όλα τα νέα επεισόδια της σειράς θα είναι διαθέσιμα και On Demand στο FOX Play. Το κανάλι FOX είναι διαθέσιμο στην Ελλάδα μέσω NOVA, OTE TV, Vodafone TV και CYTA Hellas.

Mustang (2015) της Deniz Gamze Ergüven

2μ6βριου ε νο -ε2μβριου δεκ

«πρόσφυγα» με επίκεντρο την ανθρώπινη πλευρά του θέματος. Προβολές ταινιών, παραστάσεις και εκθέσεις φωτογραφίας είναι μόνο μερικές από τις δράσεις που θα πραγματοποιηθούν με ελεύθερη είσοδο στον χώρο του ιδρύματος. Δείτε το αναλυτικό πρόγραμμα στη σελίδα www.mcf.gr/. r 26/11, Πρόσφυγας=..., Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης», Πειραιώς 206, Ταύρος, 17:00-22:00, είσοδος ελεύθερη ΜΟΥΣΙΚΗ

6. Άγγελος Κυρίου &

Αγόρι Γιώργος

Ζωντανή μουσική σύμπραξη επί σκηνής ανάμεσα σε Άγγελο Κυρίου και Αγόρι Γιώργο, που θα παρουσιάσουν τα τραγούδια του νέου τους άλμπουμ. Η βραδιά θα περιλαμβάνει DJ set από τον Τζούλιαν Μοράν και το art show Hang ’Em High #3 με συμμετοχές από τους Anastasia Douka, Apostolos Zerdevas, Elias Kafouros, Vasilis P. Karouk, Eleni Kotsoni, Amalia Vekri.

Top

9

r 28/11, Velvet Room, Μιλτιάδου 17, 4ος όροφος, 21:00, είσοδος: €3 DESIGN

7. 3D printing event Το πρώτο 3d printing event στην Αθήνα που ενώνει makers και designers σκοπό έχει να δείξει πώς ωφελεί η τρισδιάστατη εκτύπωση την καθημερινότητά μας και την κάνει πιο προσιτή από ποτέ. Είδη για το σπίτι, τέχνη, μόδα, κοσμήματα, μακέτες, εξαρτήματα, παιχνίδια, κατασκευές, μινιατούρες, επιστήμη και εκπαίδευση είναι μερικές από τις κατηγορίες που θα δείτε. Θα γίνονται ζωντανά τρισδιάστατες εκτυπώσεις σε όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης από διαφορετικούς 3D εκτυπωτές.

events για αυτη την εβδομαδα ΔΙΣΚΟΣ

Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου

Knick (OST)

n

stop the press! it’s electric vol.2 Έξι heavy εγχώριες μπάντες συναντιούνται σε ένα τετραήμερο αφιερωμένο στον βαρύ ήχο. Θα εμφανιστούν οι The Mighty N, Serenity Broken, Sun, Rain in Life, 10 Code, 4bitten, Hypnotic Nausea, Cemetery Dance και Anal Veritas. Θα παρουσιάσουν νέες δουλειές αλλά και παλιότερο υλικό, ενώ θα υπάρξουν πολλές εκπλήξεις.

26-29/11, six d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, είσοδος: €6/ημέρα

Το μακροβιότερο κινηματογραφικό φεστιβάλ φέτος θα πραγματοποιηθεί από τις 26 Νοεμβρίου μέχρι τις 2 Δεκεμβρίου στους κινηματογράφους Ααβόρα και Λαΐς-Ταινιοθήκη της Ελλάδος, όπου και θα προβληθούν περισσότερες από 50 ταινίες από την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια κινηματογραφία, αφιερώματα σε καταξιωμένους σκηνοθέτες αλλά και ένα αφιέρωμα για τα 40 χρόνια της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου. Όπως κάθε χρόνο, θα υπάρχει το Διαγωνιστικό Τμήμα με συμμετοχές τόσο νέων όσο και καταξιωμένων κινηματογραφιστών. Περισσότερες πληροφορίες για το αναλυτικό ωρολόγιο πρόγραμμα μπορείτε να βρείτε στην επίσημη ιστοσελίδα του φεστιβάλ: www.panoramafest.org/. r 26/11-2/12, 28ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, Ααβόρα και Λαΐς-Ταινιοθήκη της Ελλάδος, είσοδος: €5, 10 προβολές: €25 ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ

2. Ανοιχτά μαθήματα Ιστορίας

Το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ) οργανώνει ποικίλες επιστημονικές, εκπαιδευτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Αυτή την εβδομάδα η καθηγήτρια Ιστορίας Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ κ. Μαρία Ευθυμίου θα παραδώσει ανοιχτά μαθήματα Ιστορίας με τη σύμπραξη του καθηγητή του ΕΚΠΑ κ. Ευάνθη Χατζηβασιλείου. Και το Σάββατο, στις 18:00, θα παρουσιαστεί η παράσταση Ο Μικρός κάστορας κι εγώ, σε συνδιοργάνωση με τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Καλλιθέας. r 2/12, Ιστορικό Αρχείο, Ανοιχτά Μαθήματα Ιστορίας, Δωρίδος 2 & Λεωφόρος Ειρήνης 14, Ταύρος, 210 3418051, 17:00-20:00 και 5/12, «Ο μικρός κάστορας κι εγώ», Δημοτικό Θέατρο Καλλιθέας, Κρέμου 123, Καλλιθέα, 18:00. http://www.piop.gr/

30 lifo – 26.11.15

ΜΟΥΣΙΚΗ

8. Συναυλία για την 1η

ΦΕΣΤΙΒΑΛ

1. 28ο Πανόραμα

r 28-29/11, Μetamatic:taf, Νορμανού 5, Αθήνα, είσοδος ελεύθερη

3. Cliff Martinez - The Από την πρώτη σκηνή του «Knick» του Σόντερμπεργκ αυτό που σε μαγνητίζει είναι η υπνωτιστική μουσική του Cliff Martinez (πρώην ντράμερ των Red Hot Chilli Peppers και Captain Beefheart και συνεργάτη του Σόντερμπεργκ σε όλες τις ταινίες του), πραγματικά εντυπωσιακή, ειδικά για ένα σίριαλ που διαδραματίζεται στην αρχή του 20ού αιώνα. Το σάουντρακ για τον περσινό πρώτο κύκλο είχε προκαλέσει αίσθηση με τα μελαγχολικά ηλεκτρονικά μοτίβα που παίζει σε synths και ένα όργανο που ονομάζεται baschet crystal και βγάζει κρυστάλλινους ήχους, ενώ μόλις κυκλοφόρησε η μουσική του δεύτερου κύκλου, στο ίδιο ακριβώς κλίμα και το ίδιο εξαιρετική. Μετά το «Twin Peaks» και το «Ideal», είναι ίσως η καλύτερη μουσική επένδυση σε τηλεοπτική σειρά.

Δεκεμβρίου

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα AIDS, ο Σύλλογος Οροθετικών Ελλάδος «Θετική Φωνή» διοργανώνει συναυλία στη σκηνή του six d.o.g.s. Οι Minor Project, Μαριέττα Φαφούτη, Γιώργης Χριστοδούλου, Theodore και Bee Jizz ενώνουν τις φωνές τους για να μεταδώσουν το μήνυμα υπέρ της πρόληψης και της τακτικής εξέτασης και ενάντια στο στίγμα που βιώνουν οι άνθρωποι που ζουν με HIV. r 1/12, Συναυλία για την 1η Δεκεμβρίου (Παγκόσμια Ημέρα AIDS), six d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 20:30, είσοδος ελεύθερη

r Cliff Martinez - «The Knick» (OST), Series 1 και Series 2, σε mp3. Του δεύτερου κύκλου η μουσική κυκλοφορεί και σε βινύλιο τον Δεκέμβριο LIVE

4. Chinawoman H αγαπημένη του ελληνικού κοινού Καναδή με τις ρωσικές ρίζες επιστρέφει στην Αθήνα για μία μοναδική συναυλία, γεμάτη τραγούδια για καταδικασμένους έρωτες. Τη συναυλία θα ανοίξει η Σtella. r 28/11, Chinawoman + Σtella, Bios Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, Ομόνοια, είσοδος: €5 ΦΕΣΤΙΒΑΛ

5. Πρόσφυγας=… Το Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» ανοίγει όλους τους χώρους του και διοργανώνει μια σειρά καλλιτεχνικών και επιστημονικών εκδηλώσεων με θέμα το προσφυγικό ζήτημα. Μέσα από αυτές τις δράσεις και σε συνεργασία με το Ελληνικό Φόρουμ για τους Πρόσφυγες προσπαθεί να προσεγγίσει την έννοια του

PARTY

9. Abort/Retry/Ignore?

Abort/Retry/Ignore? είναι η ειδοποίηση που εμφανίζεται στην οθόνη του υπολογιστή όταν προκύπτει κάποιο κρίσιμο λάθος. Είναι, επίσης, ο τίτλος ενός νέου πάρτι στην καρδιά της πόλης. Στο Abort/Retry/ Ignore? εγχώριοι και ξένοι DJs και παραγωγοί θα βρίσκονται στο Ρομάντσο, παρουσιάζοντας τον πιο σύγχρονο ηλεκτρονικό club ήχο του κόσμου. Το δεύτερο πάρτι φιλοξενεί μία από τις πιο επιδραστικές φιγούρες της παγκόσμιας ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής, τον DJ Deep. Μαζί του, οι Morah και Paul Bennett. Τo δεύτερο stage αναλαμβάνουν οι Blue Lagoon, Kissing Strangers και Panos Lilis. r 27/11, Bios Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, Ομόνοια, είσοδος: €5

«Ε/Γ Ταξιδεύοντας… στα Βόρεια» Οι γιορτές έχουν αρχίσει στο αγαπημένο «επιβατηγό» και την Πέμπτη 3/12 τα πιάτα τους «αλλιώς» με συνοδεία από κρασιά του οινοποιείου «Κτήμα Μουσών».

Ε

φερε την αλμύρα της θάλασσας στα βόρεια προάστια με τις μοναδικές γευστικές δημιουργίες του και με το ίδιο μεράκι για τους ψαρομεζέδες που το έκανε γνωστό στο Κερατσίνι. Το «Ε/Γ Ταξιδεύοντας… στα Βόρεια» έχει ρίξει για τα καλά άγκυρα στη Νέα Ερυθραία, σε έναν ζεστό και φιλικό χώρο, με πιάτα που έχουν γεύση και μυρωδιά από σπιτική κουζίνα και, φυσικά, από θάλασσα. Ολόφρεσκα ψάρια και φρούτα της θάλασσας που φτάνουν σπαρταριστά, κυριολεκτικά πολλές φορές, στην κουζίνα του, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια μέσα από την ιστοσελίδα και στο κανάλι του εστιατορίου στο YouTube. Την επόμενη Πέμπτη 3/12 το γεμάτο νοστιμιές «επιβατηγό», με γιορτινό mood, δίνει τη σκυτάλη στον σεφ Ηλία Κόκκορη για δεύτερη φορά, που φτιάχνει τα πιάτα τους «αλλιώς» σε ένα set menu 5 πιάτων, τα οποία θα συνοδεύονται αποκλειστικά από κρασιά του οινοποιείου «Κτήμα Μουσών». Το μενού, ειδικά γι’ αυτή την ημέρα (€26 το άτομο), θα περιλαμβάνει: p Καλωσόρισμα με μπουκιά έκπληξη. p Καπουτσίνο καβούρι με σαντιγί σελινόρριζας (θα συνοδεύεται από τον οίνο «Σαββατιανό» - Σαββατιανό - 2015). p Ρολά σολομού με αγγούρι, τρυφερά φύλλα σαλάτας μαριναρισμένα με κρέμα τυριού και κόκκινη πιπεριά (θα συνοδεύεται από τον οίνο «9 Λευκό» - Ασύρτικο, Trebbiano, Sauvignon Blanc - 2015). p Πλιγούρι με φρούτα της θάλασσας, αρωματισμένο με εστραγκόν και τομάτα κονφί (θα συνοδεύεται από τον οίνο «9 Ροζέ» - Syrah, Μούχταρο - 2014). p Φιλέτο φρέσκου ψαριού, πουρέ σελινόρριζας και πολύχρωμες αρωματισμένες πατάτες (θα συνοδεύεται από τον οίνο «Χρυσόλιθος» - Μαλαγουζιά, Chardonnay - 2014). p Μους καραμέλας σε τραγανό μπισκότο και σάλτσα σοκολάτας αρωματισμένη με τζίντζερ. ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΚΡΑΤΗΣΗ

PUBLI

Ευαγγελιστρίας 36, Νέα Ερυθραία, 210 6201572, www.taxidevontas.com YouTube channel: E/G TAXIDEVONTAS

26.11.15 – lifo

31

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Η Γέφυρα των Κατασκόπων Bridge of Spies

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο p

Κακό Θερινός

Σκηνοθεσία: Στίβεν Σπίλμπεργκ Πρωταγωνιστούν: Τομ Χανκς, Μαρκ Ράιλανς

Πρόκειται για την ιστορία του Τζέιμς Ντόνοβαν (Χανκς), ενός δικηγόρου από το Μπρούκλιν, που βρίσκεται στο επίκεντρο του Ψυχρού Πολέμου όταν η CIA τον στέλνει σε μια σχεδόν αδύνατη αποστολή για τη διαπραγμάτευση της απελευθέρωσης ενός κρατούμενου Αμερικανού πιλότου.

32 lifo – 26.11.15

CHEVALIER

απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο

να υπερασπιστεί μηχανικά τον Έιμπελ και να μην επενδύσει περισσότερο απ’ ό,τι προσιδιάζει σε έναν εχθρό του έθνους. Ο δικηγόρος, ωστόσο, βλέπει στο πρόσωπο του κατασκόπου τη σύνθεση ενός τρίπτυχου, σε αντιστοιχία με το τριπλό είδωλο της έναρξης: έναν στρατιώτη που υπηρετεί σωστά τον κρυφό πόλεμο για λογαριασμό της πατρίδας του, έναν διακριτικό, λακωνικό άνδρα, με οικογένεια και ρίζες και μια αληθινή ραχοκοκαλιά, και μια μεγάλη ευκαιρία όχι μόνο για την καριέρα του (η φιλοδοξία του δείχνει κινητήρια από την αρχή) αλλά και για την Αμερική, αν εφαρμόσει το Σύνταγμα, που χαϊδευτικά ονοματίζει το «βιβλίο των κανονισμών», και κυρίως αν καταδικάσει τον εμφανώς και αποδεδειγμένα ένοχο Έιμπελ σε φυλάκιση αντί εις θάνατον, γιατί... ποτέ δεν ξέρεις... Το δεύτερο, ενταγμένο φυσικά σε μια υποδειγματική ροή, επεισόδιο της Γέφυρας των Κατασκόπων ξεκινάει με τη σύλληψη του Αμερικανού πιλότου και όψιμου κατασκόπου Γκάρι Πάουερς από τους Σοβιετικούς στο έδαφός τους και κορυφώνεται με την ανταλλαγή στην περίφημη γέφυρα Γκλίνικε που ένωνε το Πότσνταμ με το Δυτικό Βερολίνο. Στο μεταξύ, ο Ντόνοβαν, που έπεισε το δικαστήριο, ρισκάροντας τη φήμη και τη σωματική του ακεραιότητα, καθώς δέχτηκε επιθέσεις και εκφοβισμό, πως το «ποτέ δεν ξέρεις» δεν είναι απλώς νομικίστικο κόλπο αλλά σημαντικό εργαλείο στα χέρια όσων βλέπουν μπροστά και δεν αποζητούν τη γρήγορη εκδίκηση, χρησιμοποιεί τον λαομίσητο Έιμπελ, που τελικά έφαγε μόλις 30 χρόνια κάθειρξη, καθώς και την τυχαία περίπτωση ενός Αμερικανού φοιτητή που συνελήφθη από τη λάθος πλευρά του Τείχους από τους Ανατολικογερμανούς, χωρίς να φταίει ουσιαστικά, για να ανεβάσει τον πήχη του παζαριού, αλλά και το δραματικό σασπένς, σε έναν δύσκολο, χωρίς προηγούμενο διάλογο κάτω από το τραπέζι μεταξύ διπλωματικών υπηρεσιών. Ο ειδικός στα ασφαλιστικά διαπραγματεύεται και ο Σπίλμπεργκ κάνει πάρτι με το σεναριακό σχήμα που προκύπτει: έχει στα χέρια του τον συνεχιστή της παράδοσης του Τζέιμς Στιούαρτ, έναν Τομ Χανκς που ξέρει πότε πρέπει να απλοποιήσει τον υπερφίαλο λιμπεραλισμό του σκηνοθέτη του και να πικράνει με ξερή έκφραση την υπερδοσολογία της εγγενούς σπιλμπεργκικής ζαχαρίνης, σε ένα σκηνικό που μοιάζει με το λατρε-

VILLAGE RENTI 5,13 - VILLAGE MALL 3,5,9,13 - VILLAGE FALIRO 3,6,9 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 3 - VILLAGE PAGRATI 5 - ODEON STARCITY 5,6 - STER ILION 3,4 - ΓΑΛΑΞΙΑΣ 1 - ΕΜΠΑΣΣΥ - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 1 - ΑΤΛΑΝΤΙΣ 1,2 - ΒΑΡΚΙΖΑ 1 - ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ - ΓΛΥΦΑΔΑ 1 - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 1 - ZEA ΦΟΙΒΟΣ - ABANA - ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ

Κινηματογράφος

Η

ρθε επιτέλους η ώρα να ανακαλύψει ο κόσμος τον θησαυρό της υποκριτικής που λέγεται Μαρκ Ράιλανς. Όπως πέρσι με τον Τζ.Κ. Σίμονς και τον στροβιλιστικό καθηγητή μουσικής που υποδύθηκε στο Whiplash, ο σπουδαίος Βρετανός ηθοποιός αποκαλύπτεται μαγνητικά στη Γέφυρα των Κατασκόπων, έστω και χωρίς τη σαρωτική φούρια του Σίμονς: ο Ρούντολφ Έιμπελ που ενσαρκώνει είναι ένα τέρας για την Αμερική του Ψυχρού Πολέμου (ένας Σοβιετικός κατάσκοπος στην καρδιά της Νέας Υόρκης), αλλά και ένα τέρας ψυχραιμίας και στωικότητας, αντιδρώντας στην απότομη διακοπή της παράνομης δράσης του με σοφή ευγένεια, αντιστρόφως ανάλογη προς την υστερία της εποχής. Η πρώτη σκηνή της νέας ταινίας του Στίβεν Σπίλμπεργκ, ενός κατασκοπικού δράματος εποχής με σαφή αναφορά στο σήμερα, ξεκινάει μεγαλειωδώς, μέσα στον συμβολισμό και τη σιωπή: Ο Έιμπελ ολοκληρώνει ένα πορτρέτο του εαυτού του στον καμβά, την ίδια στιγμή που κοιτάζεται σε έναν καθρέφτη, σε μια σεκάνς γεμάτη αυτοπεποίθηση, υποβλητική και δηλωτική του μοναχικού καθήκοντος ενός ανθρώπου με πολλαπλές ταυτότητες. Οι τρεις εκδοχές του είναι αυτές που ξεδιπλώνονται στη συνέχεια. Ο ήσυχος και λιγομίλητος άνδρας ζωγραφίζει από χόμπι, μιλάει με αυθεντική αγγλική προφορά, αλλά κατάγεται από τη Σοβιετική Ένωση, για την οποία δουλεύει, μεταφέροντας απόρρητα μυστικά, ενώ ζει κάτω από τη μύτη του κόσμου, αθόρυβα στην καθημερινότητά του, στο Μπρούκλιν της δεκαετίας του ’50. Τη στιγμή που τον συλλαμβάνουν, έπειτα από παρατεταμένη, αν και όχι τόσο αποτελεσματική παρακολούθηση, βεβαιωνόμαστε πως όντως είναι κατάσκοπος, γιατί φροντίζει να εξαφανίσει έντεχνα ένα χαρτάκι με κωδικούς και αργότερα κόβει στα δύο, με την ακρίβεια χειρουργού, ένα νόμισμα για να βρει ένα άλλο προδοτικό «ραβασάκι». Με συνοπτικές διαδικασίες η κυβέρνηση αναθέτει στον αρμόδιο δικηγορικό σύλλογο να επιλέξει τον συνήγορο υπεράσπισης και ο κλήρος για την άχαρη διεκπεραίωση πέφτει στον Τζέιμς Ντόνοβαν, που παλιότερα συμμετείχε ενεργά στη δίκη της Νυρεμβέργης, αλλά πλέον ειδικεύεται στις ασφαλιστικές υποθέσεις. Ο δικηγόρος με την τέλεια ζωή και την υποδειγματική οικογένεια νιώθει έντονα και πανταχόθεν την πίεση

μένο τέκνο της πολιτικής φαντασίας του Αμερικανού σκηνοθέτη και του παιγνιώδους κυνισμού του βρετανότατου μαέστρου Άλφρεντ Χίτσκοκ. Σαν να προσπάθησε ο Σπίλμπεργκ να διορθώσει το αποτυχημένο Σχισμένο Παραπέτασμα (Torn Curtain, 1966) του Χίτσκοκ, να βελτιώσει την πλοκή, να βρει προθυμότερους πρωταγωνιστές από την Τζούλι Άντριους και, κυρίως, τον Πολ Νιούμαν, που σ’ εκείνο το φιλμ φαινόταν να βαριέται όσο κι ο Μάρλον Μπράντο στην, για χάρη του μεγάλου Τσάπλιν, αγγαρεία της Κόμισσας του Χονγκ Κονγκ, και να δώσει μια αξέχαστη, κινηματογραφική λύση που θα μας βοηθήσει μια και καλή να σβήσουμε από τη μνήμη τις φτηνές Λευκές Νύχτες με τον Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ και τον Γκρέγκορι Χάινς. Με τη Γέφυρα των Κατασκόπων τα κατάφερε στον συνδυασμό θεάματος και ουσίας. Με την καρδιά του πάντα κολλημένη στο ευαγγέλιο της ψυχαγωγίας και το μυαλό του σταθερά προσανατολισμένο σε μια συστοιχία των βασικών αρχών της «Καλής Αμερικής», που θα είναι κοινωνικά σωστή αν παραμείνει συνταγματικά ορθή, με τα διδάγματα που οφείλει να αντλήσει από το παρελθόν, όπως κατά βάθος έκανε και με το Λίνκολν, συνέθεσε μια σαρωτική κατασκοπική ψυχαγωγία που σε πολλά σημεία κινείται οριακά, αλλά ποτέ δεν ντεραπάρει. Και, πέρα από το φιλμ, του χρωστάμε την αποκάλυψη του Ράιλανς, που πολύ θα ήθελα να τον δω να σηκώνει το Όσκαρ δεύτερου ρόλου, μαζί με τα βραβεία που προηγούνται, μόνο και μόνο για να δω αν θα επιλέξει να απαγγείλει, όπως έχει ήδη κάνει σε δύο από τις τρεις βραβεύσεις του στα Τόνι, κάποιο από τα πολλά προζάτα, πρακτικής χρήσης, ιδιοφυή ποιήματα του Λούις Τζένκινς.

Σκηνοθεσία: Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη Πρωταγωνιστούν: Γιώργος Κέντρος, Πάνος Κορώνης, Σάκης Ρουβάς, Βαγγέλης Μουρίκης, Γιώργος Πυρπασόπουλος, Μάκης Παπαδημητρίου

Το Chevalier είναι το έξτρα βήμα της Τσαγγάρη και η πρώτη φορά που ασχολείται με άνδρες, και μάλιστα χωρίς καμία γυναικεία παρουσία (μόνο μια φωνή ακούγεται φευγαλέα στο τηλέφωνο), σε μια μεγάλου μήκους εκδοχή του αποκλειστικά γυναικείων ρόλων μικρού μήκους που γύρισε το 2012 με τίτλο Capsule. Στον αγώνα που αναπτύσσεται πάνω στο γιοτ με την ανδροπαρέα που μόλις έχει επιστρέψει από το ψάρεμα οι χαρακτήρες ξεδιπλώνονται με τη βοήθεια ενός πειράματος αξιολόγησης του ενός από τον άλλον, με σκοπό να δοθεί το δαχτυλίδι του νικητή στον καλύτερο, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Ο καθένας, με τις διπλωματικές, αθλητικές, διασκεδαστικές του δεξιότητες πρέπει να πείσει τους υπόλοιπους πως αξίζει την ύψιστη τιμή που μετράει πολύ, για διαφορετικούς λόγους. Τα πράγματα μπερδεύονται καθώς δύο από τους συμμετέχοντες, ο Σάκης Ρουβάς και ο Γιώργος Πυρπασόπουλος, έχουν νυν και πρώην οικογενειακή σχέση με τον Γιώργο Κέντρο, τον πρεσβύτερο της ομάδας, ιδιοκτήτη του σκάφους – η κόρη του έχει παντρευτεί τον ασφαλιστή Πυρπασόπουλο, ενώ ο Ρουβάς είναι ο πρώην σύντροφός της. Ο Παπαδημητρίου είναι ο μικρός, αφελής αδελφός του Πυρπασόπουλου, ενώ Μουρίκης και Κορώνης είναι συνεταίροι εδώ και χρόνια. Το έξοχο σενάριο του Ευθύμη Φιλίππου μεταφράζει σε ξερές χιουμοριστικές ατάκες τις ανασφάλειες των παιχτών, ενώ ταυτόχρονα η Τσαγγάρη αποκωδικοποιεί τη σημειολογία των κινήσεών τους, ιδανικά τοποθετημένων στην παγίδα μιας πλωτής φυλακής, από την οποία, και να θέλουν, δεν μπορούν να αποδράσουν στα δύσκολα. Εκτός από μια προσεκτική εξερεύνηση της ανθρώπινης φύσης, και ειδικότερα της ανδρικής ψυχής, η βραβευμένη στο Φεστιβάλ του Λονδίνου τραγικωμωδία της Τσαγγάρη εκτείνεται, πέρα από το καστ, τον Σαρωνικό και τα στενά

ελληνικά ύδατα, σε μια οικουμενική ματιά για τις παρενέργειες του δυτικού πολιτισμού, την πονηρή ανάγκη για υπερίσχυση πάση θυσία και τα κόμπλεξ που σαμποτάρουν τις καλύτερες προθέσεις, τα ευγενικά λόγια και τη φαινομενική αλληλεγγύη. Στα χέρια της Τσαγγάρη, και του Φιλίππου, το καστ ενώνεται δυναμικά και οργανικά, σαν χορογραφημένο μπαλέτο από απελπισμένες και συγκινητικές υπάρξεις, δίνοντας την ευκαιρία στον καθένα από τους ηθοποιούς να ξεχωρίσει σε μοναδικούς ρόλους.

νάλε ρίχνει εντυπωσιακά την αυλαία σε μια αξέχαστη σειρά, με επιστροφή στους αγώνες και ανατροπές σε χαρακτηρες και πλοκή. Λίγο μεγάλο σε διάρκεια, αλλά πλήρες στην ανασκόπηση της δράσης του και στρογγυλό στην κάθαρση.

ΔΑΝΑΟΣ 1 - ΕΛΛΗ - ΟΣΚΑΡ - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 1,2 ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ - ΚΗΦΙΣΙΑ 1

99 ΣΠΙΤΙΑ

VILLAGE RENTI 2,4,7,10,20 - VILLAGE MALL 4,7,11 - VILLAGE FALIRO 5,7 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 2,5 - VILLAGE PAGRATI 2,4 - STER ILION 1,5 - ODEON STARCITY 1,10 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 3 - NANA 2,3,4 - ΑΕΛΛΩ 3,4 - ΜΑΓΙΑ - ΓΑΛΑΞΙΑΣ 2 - ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ ΑΝΟΙΞΗ 1

και να χωρέσει τον χαρακτήρα του σε μια επαγγελματική συμπεριφορά που επιβάλλει ψυχρό αίμα, άτεγκτη ασυνειδησία και παντελή έλλειψη συμβατικής ηθικής. Και η πλοκή υποστηρίζει έξοχα και δραματικά το θέμα. Στην πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία του, ο Μπαράνι έχει αποκτήσει την αφηγηματική άνεση να ενσωματώνει το μερικό στο γενικό, τη συγκεκριμένη ιστορία στο κοινωνικό πρόβλημα, σε ένα περιστατικό που παραδόξως δεν έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα στον

κινηματογράφο. Το παρά φύση πλησίασμα και η προβληματική σχέση του βιοπαλαιστή Γκάρφιλντ με τον σπουδαίο Σάνον στον ρόλο του αυτοδημιούργητου κτηματομεσίτη λειτουργούν θαυμάσια και γίνεται απόλυτα κατανοητή η γκρίζα ζώνη δύο χαρακτήρων με διαφορετική αφετηρία, αντίθετη κοσμοθεωρία και παρόμοια αίσθηση της επιβίωσης.

VILLAGE RENTI 18 - VILLAGE MALL 6 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ 1,2 ΝΑΝΑ 6 - ΑΕΛΛΩ 2 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 4 - ΚΗΦΙΣΙΑ 2 - ΑΤΤΑΛΟΣ - ΑΙΓΛΗ 2

99 Homes The Hunger Games: Η Επανάσταση - Μέρος 2

Σκηνοθεσία: Ραμίν Μπαράνι Πρωταγωνιστούν: Άντριου Γκάρφιλντ, Μάικλ Σάνον

The Hunger Games: Mockingjay - Part 2

Με αφορμή τον καταιγισμό εξώσεων και κατασχέσεων που ακολούθησαν το κραχ του αμερικανικού χρηματιστηρίου, με αποτέλεσμα να πλουτίσουν τράπεζες και εργολάβοι που ανέλαβαν να τακτοποιήσουν τις εκκρεμότητες, ο Ραμίν Μπαράνι, ένας από τους λίγους σκηνοθέτες που πραγματεύεται συστηματικά και ευαίσθητα τα προβλήματα της εργατικής τάξης και των μη προνομιούχων, στήνει ένα ανθρώπινο δίλημμα με φόντο την επιβίωση στα χρόνια της οικονομικής χολέρας. Ο Ντένις Νας, ένας νέος πατέρας, μόνος και άνεργος, που πρέπει να φροντίσει τον γιο και τη μητέρα του, αναγκάζεται να δουλέψει για τον Ρικ Κάρβερ, τον άνθρωπο που του πήρε το σπίτι. Σε αυτό το συμβόλαιο με τον διάβολο το θύμα αντιστρέφει τους όρους και πληρώνει το τίμημα της εκδίκησης που επιλέγει να πάρει. Το θέμα είναι αν ο Νας έχει τα κότσια να «φορέσει»

Σκηνοθεσία: Φράνσις Λόρενς Πρωταγωνιστούν: Τζένιφερ Λόρενς, Τζος Χάτσερσον, Λίαμ Χέμσγουορθ

Η Μανόλα Ντάρτζις έγραψε στους «New York Times» πως η Κάτνις Έβερντιν είναι η πρώτη ηρωίδα που δεν εντάσσεται στη μόνιμη διάκριση των γυναικείων χαρακτήρων, που είτε θεοποιούνται είτε παλεύουν ανάμεσα στο δίπτυχο πορνη/παρθένα. Έχει δίκιο. Πέρα από τις δυναμικές προκατόχους της, από τη Νύφη της Ούμα Θέρμαν και την Κόφι της Παμ Γκριρ ως τη Ρίπλεϊ της Σιγκούρνι Γουίβερ, η Κάτνις της Τζένιφερ Λόρενς ηγείται του εξαθλιωμένου πόπολου στο πιο σοσιαλιστικό έπος της νέας εποχής, γυρισμένο σταθερά με ακαδημαϊκή αίσθηση περιπέτειας παλιάς κοπής. Μετά το μεταβατικό και αρκετά κουραστικό προηγούμενο μέρος, το φινάλε-φι-

Be on the list

Διαφημιστείτε στη LifO 210 32 54 290

26.11.15 – lifo

33

Μισέλ Ουελμπέκ

Μισέλ Ουελμπέκ: Από το Ισλάμ στη μεταφυσική Ουελμπέκ εις διπλούν από τις εκδόσεις της Εστίας, με νέο μυθιστόρημα και ποιητική συλλογή. Και στα δύο ο διάσημος προβοκάτορας εμφανίζεται πιο μεστός, μεταφυσικός και ρομαντικός από ποτέ.

από την τίνα μανδηλαρά

Βιβλίο

Τ

34 lifo – 26.11.15

ον φαντάζεσαι να στέκεται σε μια γωνιά κοιτάζοντας αφ’ υψηλού όλες τις σωρηδόν κριτικές που δεν κατάλαβαν την πολύσημη υπόσταση της Υποταγής, που τον λοιδόρησαν για την υποτιθέμενη ισλαμοφοβία του, για τον μηδενισμό του. Δεν είδαν πως το βιβλίο αντιμάχεται ό,τι πιο δογματικό καθρεφτίζεται στις οφθαλμαπάτες της επίφασης και πως σιχαίνεται το εύκολο και το παραδεδομένο: τους δημοσιογράφους, τους κριτικούς, τα σούσι που καταναλώνουν διάφοροι από μόδα ή επειδή θέλουν να ρίξουν καμιά αγαπητικιά (δεν χρησιμοποιείται τυχαία, έτσι, το σούσι στο νέο βιβλίο του), τις ψευδαισθήσεις και τις ευκολίες τους «έτσι υπνωτισμένοι που είναι από την επιθυμία για χρήμα». Όλους αυτούς και όλα αυτά που μας έφεραν μέχρι εδώ. Ενδεχομένως ο Μισέλ Ουελμπέκ να προείδε τις πολλαπλές αντιδράσεις που θα επέφερε το βιβλίο του, τις οποίες ενσωματώνει ως μία σειρά από διαπιστώσεις ενός αφελούς κόσμου που ρέπει προς την καταστροφή. Δεν χρησιμοποιεί τυχαία ως κεντρικό ήρωά του έναν φανατικό μελετητή του Ζορίς-Καρλ Ουισμάνς, του κατεξοχήν εκπροσώπου της «παρακμιακής λογοτεχνίας», ενός εστέτ των γραμμάτων που κατέληξε από την άρνηση των πάντων στον Καθολικισμό. Χρησιμοποιώντας τις αλλοτινές σκέψεις του Ουισμάνς ως πυξίδα και απαρχή, ο Ουελμπέκ καταγίνεται με τη μεταφυσική, μεταλλάσσεται στη σκοτεινή Κασσάνδρα –την οποία και χρησιμοποιεί με τρόπο περίτεχνο στο βιβλίο του– ανάμεσα σε διάφορες διαπιστώσεις, κοιτώντας μας άλλοτε τρυφερά, άλλοτε πολύ στενά, άλλοτε από απόσταση, άλλοτε ήρεμα και άλλοτε μανιασμένα. Και μας στήνει μια αριστοτεχνική παγίδα, αφού τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και το νόημα κρύβεται πίσω από μία φαινομενικά καταστροφολογική ιστορία: το Ισλάμ και η κατίσχυσή του χρησιμοποιούνται εδώ με τρόπο αντεστραμμένο, ως αφορμή για να μιλήσει για πρώτη φορά ο συγγραφέας για την ίδια τη μεταφυσική. Ορθώς, επομένως, αποφάσισαν οι εκδόσεις της Εστίας

να εκδώσουν το πιο υπαρξιακό μυθιστόρημά του, την Υποταγή (μτφρ. Λίνα Σιπητάνου), μαζί με την αντίστοιχα υπαρξιακή ποιητική συλλογή Μορφολογία της τελευταίας όχθης (μτφρ. Σπύρος Γιανναράς). Σάμπως οι πολλαπλές όψεις του Ουελμπέκ να αναπτύσσονται σαν μια παράλληλη μορφολογία στην ποίηση και στη μυθοπλασία. Και στις δύο αυτές εκφραστικές περιπτώσεις, ο Ουελμπέκ, αναζητώντας το Απόλυτο, αποκηρύσσει την ευκολία των πολιτικών συμπερασμάτων για το τι συνιστά έλλογο, διαφωτισμένο, κανονικό. Βδελύττεται μετά μανίας το μοντέλο του σύγχρονου δυτικού ανδρός ως επιφανειακό και επουσιώδες. Η ψεύτικη και πρόσκαιρη εξουσία, μοιάζει να λέει, είναι καμωμένη μονάχα από πλάνη. Γι’ αυτό και εκεί όπου οι κάθε λογής κεντροαριστεροί, αναρχικοί και μαρξιστές προτάσσουν τον οικονομισμό και τον σκεπτικισμό, οι θρησκείες αντιπαραθέτουν τη βεβαιότητα και την πίστη. Το ψευδεπίγραφο οικοδόμημα που πιστεύαμε ότι εδράζεται στις αρχές του Διαφωτισμού απλώς αναζητούσε μονάχα το οικονομικό και σαρκικό συμφέρον και ως εκ τούτου μοιάζει σήμερα να συντρίβεται από τις βεβαιότητες των πιστών και των φανατικών («ο Διαφωτισμός έχει πεθάνει, αιωνία του η μνήμη» έλεγε με τρόπο προβοκατόρικο ο Ουελμπέκ σε πρόσφατη συνέντευξή του στο «Paris Review»). Γι’ αυτό, εκ πρώτης όψεως, θα μπορούσε κανείς να εκλάβει την Υποταγή ως ένα τρομακτικά φουτουριστικό αφήγημα που μοιάζει να συμπορεύεται με τα πραγματικά γεγονότα, τα οποία σχεδόν προβλέπει με τρόπο ανατριχιαστικό. Η ιστορία αφορμάται από το γεγονός της ήττας των κεντρικών κομμάτων της Γαλλίας, δηλαδή του Σοσιαλιστικού Κόμματος και της γαλλικής Δεξιάς, από τη Μαρίν Λεπέν στον πρώτο γύρο των εκλογών που διεξάγονται το 2022. Μοναδική τους λύση, λίγες μόλις μέρες πριν από τον δεύτερο γύρο, είναι να συμπαραταχθούν με το νεοσύστατο κόμμα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και του ηγέτη του Μοχάμεντ Μπεν Αμπές. Ο υποτιθέμενα μετριοπαθής ηγέτης, ο

μισέλ ουελμπέκ

Μορφολογία της τελευταίας όχθης Μτφρ.: Σπύρος Γιανναράς Εκδόσεις Εστία Σελίδες: 96

μισέλ ουελμπέκ Υποταγή Μτφρ.: Λίνα Σιπητάνου Εκδόσεις Εστία Σελίδες: 312

οποίος μπορεί να κρύβει τις φανατικές ιδέες του πίσω από ένα καινούργιο κουστούμι και τα σαράντα του χρόνια πίσω από το πάχος και ένα απεχθές σαρκίο, καταφέρνει να αναδειχθεί σε πρώτο μουσουλμάνο ηγέτη ευρωπαϊκής χώρας – με ο,τι αυτό συνεπάγεται. Πολύ σύντομα η Γαλλία θα μετατραπεί στο κέντρο εξάπλωσης του μουσουλμανισμού (ακόμα και το όνομα «Μουσουλμανική Αδελφότητα» προσιδιάζει σε αυτό των αδελφών μουσουλμάνων, τη γνωστή τρομοκρατική οργάνωση που είναι υπεύθυνη για μια σειρά από χτυπήματα και που χρηματοδοτείται –κάτι που καθιστά σαφές το βιβλίο– από τη Σαουδική Αραβία με ποτισμένα στο αίμα πετροδόλαρα). Αναγκαστικά, πολλοί Γάλλοι, ύστερα από την ανάληψη της εξουσίας από τους εκφραστές του Ισλάμ, εγκαταλείπουν το Παρίσι, όπως και η φιλενάδα του συγγραφέα, καθηγητή και πρωταγωνιστή η οποία αναζητά καταφύγιο στο στρατοκρατούμενο Ισραήλ. Παραδόξως, το μουσουλμανικό ηγετικό κόμμα καταφέρνει να κερδίσει έδαφος στις συνειδήσεις των πολιτών έναντι των αντιπάλων του, καθώς μειώνει την ανεργία στέλνοντας τις γυναίκες αναγκαστικά στο σπίτι, ενώ η εγκληματικότητα σχεδόν εξαλείφεται. Κι αν όλα αυτά στο βιβλίο του μιλούν για έναν σκοταδισμό που πλασάρεται ως οικονομική ευμάρεια –όχι η πρώτη φορά, άλλωστε, στην ιστορία της Δύσης–, ο Ουελμπέκ ζει στην πραγματική ζωή το δικό του δράμα. Εννοείται ότι με το που εκδίδεται η Υποταγή οι Αριστεροί για μια ακόμα φορά του επιτίθενται αποκαλώντας τον «Λεπέν του ντε Μαγκό», οι ανθρωπιστές τον μισούν και όλοι μαζί αποκηρύσσουν τη φερόμενη ισλαμοφοβία του. Η πραγματικότητα θα τον επαληθεύσει με τον τραγικότερο τρόπο, όχι μόνο στα πρόσφατα χτυπήματα: μία μόλις μέρα μετά την έκδοση του βιβλίου του θα χάσει τον αγαπημένο, κολλητό του φίλο Μπερνάρ Μαρίς στα γραφεία του «Charlie Hebdo», το οποίο έχει αφιερώσει στον Ουελμπέκ, ακριβώς λίγο πριν από το χτύπημα, το εξώφυλλό του: «Το 2015 θα χάσω τα δόντια μου και το 2022 θα αρχίσω το Ραμαζάνι» είναι ο ειρωνικός τίτλος του «Charlie» σε ένα σκίτσο που παρομοιάζει προφητικά τον συγγραφέα με μάγο. Μετά το δραματικό περιστατικό, ο Ουελμπέκ, χάνοντας πολλά λεφτά, θα ακυρώσει την περιοδεία του. Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, τα χρήματα δεν ήταν η προτεραιότητα του λεγόμενου «κυνικού» συγγραφέα.

Α

πόδειξη ο κεντρικός του ήρωας, ο Φρανσουά, ο οποίος περιπλανιέται άσκοπα στο κλυδωνιζόμενο από την πολιτική κατάσταση Παρίσι και έχοντας «τη διαίσθηση μιας επικείμενης καταστροφής», αποφασίζει να προσφύγει στο Μαρτέλ – όχι τυχαίο μέρος, αφού εδώ μαθαίνουμε πως ο Κάρολος Μαρτέλος κατατρόπωσε τους Άραβες το 732, καταφέρνοντας να αναχαιτίσει τη μουσουλμανική επέμβαση στον Βορρά. Εκεί περιπλανώμενος και συζητώντας με ένα φιλικό ζευγάρι, τον Αλέν Τανέρ και τη Μαρί Φρανσουάζ, παρατηρεί από απόσταση τα τεκταινόμενα και προσβλέπει σε μεταφυσικές αποκαλύψεις – του θείου, της ποίησης και της ομορφιάς. Αποδεικνύεται σταδιακά μια ύπαρξη που μας οδηγεί βαθιά πίσω στον χρόνο, συμπαρασύροντας σχήματα από τον Μεσαίωνα και αναγγέλλοντας τις πιο ακραίες μορφές του εστετισμού. Δεν αφήνει τις ιδέες να περάσουν έτσι, παρά τις εντοπίζει στο χρονικό της εξέλιξής τους μέσα από τις μεγάλες μορφές της πίστης, της μορφής και του απόλυτου που υπνώττουν μέσα στον δυτικό πολιτισμό. Και ίσως η περιπλάνηση που κάνει στη μεσαιωνική πόλη, ανακαλύπτοντας

Radio Bookspotting από τον γιώργο-ίκαρο μπαμπασάκη

πιστώσεις επικοινωνεί άμεσα και η ποίησή του στη Μορφολογία της τελευταίας όχθης, ταυτόχρονα ουσιώδης και απέριττη, ειρωνική και μελαγχολική, απλή, τόσο συντριπτικά απλή, ειδικά όταν προσφεύγει στις πιο οδυνηρές διαπιστώσεις (πιστή σε αυτό ακριβώς το ύφος και η απόδοση του Γιανναρά). Ό,τι πιο αδιάντροπο και αχόρταγο υπάρχει στον Ουελμπέκ είναι απλώς η απόγνωση που επιφέρει η διάψευση της απόλυτης πίστης και της σάρκας. Το γεγονός ότι αυτά δικαιώνονται αποσπασματικά δεν μπορεί να ικανοποιήσει τον ρομαντισμό του, τη διεκδίκηση του ουσιαστικού και του απόλυτου. Σε αντίθεση με τους εύκαιρους καταναλωτές της ευτυχίας τους οποίους απεχθάνεται, ο Ουελμπέκ μιλάει ανοιχτά: όταν δεν βρίσκεις την αλήθεια της πίστης, αναζητάς την αλήθεια του σώματος ως μοναδικό όπλο για να καταλαγιάσεις την υπαρξιακή αγωνία. Έστω και αν το σώμα περιστέλλεται σε οτιδήποτε αμεσότερο υπάρχει στο σύμπαν, σε μια πεολειχία από ένα όμορφο κορίτσι: «Όταν δεν μπορούμε να καυλώσουμε, τα πάντα χάνουν / σιγά-σιγά τη σημασία τους / Γίνονται σιγά-σιγά προαιρετικά / Απομένει ένα εξωραϊσμένο κενό / μολυσμένο από πόνους και πληγές / που θλίβουν το σώμα / Ο κόσμος γίνεται άξαφνα πιο πραγματικός». Ουσιαστικά, ο Ουελμπέκ με την ποίησή του δεν κάνει τίποτε άλλο από το να απομιμείται, να αναζητά ό,τι πιο απόμακρο υπάρχει στο φαινόμενο. Το απόλυτο. Αυτό που επομένως φαντάζει αναγκαίος και αναπόδραστος εγωισμός του δεν είναι παρά μια απτή παρένθεση στο αιώνιο. Εκεί όπου οι άλλοι μιλούν για την παροδική στιγμή της προφανούς ιδέας, ο Ουελμπέκ σχηματοποιεί μια ολοκληρωμένη κοσμοθεωρία. Επομένως, αν η Υποταγή είναι απόλυτη λογοτεχνική αλήθεια του, η Μορφολογία είναι το μοναδικό, τέλειο και αιώνιο μανιφέστο του, η ευσύνοπτη και ακριβής αλήθεια του. «Μέσα στην ξάστερη νύχτα που υπνώνει,/ Στα όρια της ύλης / Εγκαθιδρύεται ένας είδος προσευχής: το δεύτερο μυστικό εκεί φανερώνει». Γιατί «Κάτω από τον “ενιαίας” αξίας ουρανό / Σε απόλυτη ίση απόσταση από τη νύχτα / Τα πάντα ακινητούν». Νυν και αεί.

Αν η Υποταγή είναι απόλυτη λογοτεχνική αλήθεια του, η Μορφολογία είναι το μοναδικό, τέλειο και αιώνιο μανιφέστο του, η ευσύνοπτη και ακριβής αλήθεια του.

Αγγελόπουλος / Μπουργιώτης Ένα φωτογραφικό λεύκωμα. Πλατεία Καρύτση. Συναντιόμαστε, ξανά και ξανά, και με εντυπωσιάζει το πάθος του βλέμματός του, το βλέμμα του πάθους του. Μιλάμε, σχεδόν όπως ο Μπόρχες με τον Κασάρες, σχεδόν για τα πάντα: για τα τσίπουρα, για τα ανυπέρβλητα συκωτάκια πουλιών με μπέικον στην ταβέρνα Σπυραντώνης στα Άνω Πατήσια, για τις πρώτες Kodak, για την ποίηση του T.S. Eliot, για την ανήσυχη εφηβεία, για τους μαραθώνιους (είναι δεινός δρομέας και επίμονος μαραθωνοδρόμος), για το πώς φωτογραφίζεις ακαριαία και χωρίς να εστιάσεις όταν το θαύμα παρουσιάζεται εκεί που περιπλανιέσαι στα σοκάκια της Νότιας Ιταλίας. Και για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο.

Φωτό: Μαριάννα Μπουργιώτη

τις απόλυτες αλήθειες της ομορφιάς και της θρησκείας, να είναι αντίστοιχη με αυτήν του εστέτ ήρωα του Ουισμάνς στο A Rebours (ή Ενάντια στη Φύση, όπως έχει αποδοθεί), ο οποίος προσφεύγει σε καθολικές διαπιστώσεις, δοκιμάζοντας περίτεχνες γεύσεις και πίνοντας κρασιά. Μακριά από την ευκολία και τη σκληρότητα του Παρισιού, ο Φρανσουά γίνεται ένας άλλος και στη διάρκεια της λάμψης της στιγμής, μπροστά στο μαύρο άγαλμα της Παναγιάς, διαγράφει τη μεγάλη σπασμένη γραμμή που πηγαίνει από τη στιγμή της Αποκάλυψης ως τα λόγια του Νίτσε: « Ήταν ένα αλλόκοτο γλυπτό, μάρτυρας του σύμπαντος που είχε εξαφανιστεί ολοσχερώς». Αυτό τον κόσμο προσπαθεί να αναπαραστήσει ο Ουελμπέκ, έχοντας στο μυαλό του τους μεγάλους καλλιτέχνες αλλά και τον αγαπημένο του Λάβκραφτ: «Ο Μεσαίωνας του Ουισμάνς ήταν εκείνος της γοτθικής περιόδου, της όψιμης γοτθικής περιόδου μάλιστα: παθητικός, ρεαλιστικός και ηθικός, ήταν ήδη πιο κοντά στην Αναγέννηση παρά στη ρωμαϊκή περίοδο (…). Στις αρχές του Μεσαίωνα, μου είχε εξηγήσει, το ζήτημα της ατομικής κρίσης σχεδόν δεν ετίθετο: πολύ αργότερα, με τον Ιερώνυμο Μπος για παράδειγμα, εμφανίστηκαν αυτές οι τρομακτικές αναπαραστάσεις όπου ο Χριστός διαχωρίζει την ορδή των εκλεκτών από τη λεγεώνα των καταραμένων, όπου οι διάβολοι σέρνουν τους μη μετανοημένους αμαρτωλούς προς τα μαρτύρια της κολάσεως». Παρά τα κάποια προβλήματα που εμφανίζει σε ορισμένα σημεία η μετάφραση της Σιπητάνου, η ασπαίρουσα γλώσσα του Ουελμπέκ είναι εκεί, όπως είναι και οι εσωτερικές σκέψεις, οι τρομακτικές εναλλαγές του πεζού με το ποιητικό. Αν ο ήρωας του Ουελμπέκ ήταν επομένως σαν όλους τους συγκαιρινούς του, θα ήταν όλος μια κενή μονοτονία, βαρετή μελαγχολία, ένα εγκαταλελειμμένο ζώο στα παιχνίδια της πολιτικής και της ακαδημίας. Θα γινόταν όπως οι γείτονές του, θα ευχαριστιόταν μονάχα μέσα στην καταγέλαστη ακηδία που δεν έχει τίποτα από το spleen του αγαπημένου του Ουελμπέκ, Μποντλέρ, από τη δεσποτική αγωνία που σκεπάζει σαν μαύρο πέπλο τις εύκολες σκέψεις. Με τις μεταφυσικές δια-

ηλίας μπουργιώτης

Το βλέμμα της αιωνιότητας Εκδόσεις: Τόπος Σελίδες: 144

Τεό / Ηλίας. Γράφει ο Ηλίας Μπουργιώτης: «Ξεκινώντας τη φωτογραφική μου αναζήτηση στην ελληνική ύπαιθρο στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ένας από τους δημιουργούς που με επηρέασαν με το έργο τους ήταν ο Θόδωρος Αγγελόπουλος. Με εντυπωσίαζε ο τρόπος που κινηματογραφούσε, τα πλάνα του, η φωτογραφία του, η μουσική των ταινιών του κ.ά. Κάπως έτσι γεννήθηκε το πρώτο μου βιβλίο με τίτλο Αθέατη Ελλάδα. Από τότε είχα την επιθυμία να βρεθώ κοντά του σε μια κινηματογραφική δημιουργία του και να φωτογραφίσω το backstage. Αυτό είχε το μεγαλύτερο φωτογραφικό ενδιαφέρον για μένα, ήταν κάτι που μπορούσε να έχει τη δικιά μου φωτογραφική ματιά, ενώ όλοι και όλα κινιόντουσαν στον ρυθμό της προετοιμασίας για κάποιο κινηματογραφικό πλάνο, ενώ όλα συνέβαιναν πίσω από την κινηματογραφική κάμερα. Πάντα θα θυμάμαι τα όσα έζησα στις ταινίες του. Από την πρώτη συνάντηση στη λίμνη Κερκίνη, όταν με ρώτησε γιατί θέλω να φωτογραφίσω. Του έδωσα τότε και ξεφύλλισε το βιβλίο μου Αθέατη Ελλάδα, με κοίταξε, χαμογέλασε και συνέχισε... Έως το τελευταίο πορτρέτο που του έκανα εκείνο το εφιαλτικό βράδυ στο Κερατσίνι, στην ανολοκλήρωτη ταινία του Η άλλη θάλασσα». Το Βλέμμα της Αιωνιότητας. Προλογίζει ο Αχιλλέας Κυριακίδης. Ένα πολύ συγκινητικό κείμενο για τον Τεό, για την Αθήνα, για τον κινηματογράφο, για τις συμπτώσεις, για την Ελλάδα, για την Τέχνη. Προηγείται ένα απόσπασμα από το «East Coker», το δεύτερο από τα Τέσσερα Κουαρτέτα του T.S. Eliot. «In my beginning is my end». «Στην αρχή μου βρίσκεται το τέλος μου. Διαδοχικά / σπίτια υψώνονται και πέφτουν, καταρρέουν, επεκτείνονται / μετακινούνται, καταστρέφονται, ανακαινίζονται / ή στη θέση τους / είναι ένα χωράφι, ή ένα εργοστάσιο, ή μια παρακαμπτήριος./ Παλιά πέτρα σε νέο κτίριο, παλιά ξυλεία σε νέες φωτιές,/ παλιές φωτιές σε στάχτες, και στάχτες στη γη / που είναι ήδη σάρκα, τρίχωμα και περιττώματα,/ κόκαλα ανθρώπου και θηρίου, κοτσάνι καλαμποκιού και φύλλο» (Τέσσερα Κουαρτέτα, μτφρ. Χάρης Βλαβιανός, εκδ. Πατάκη). Ακολουθεί μια φράση του Θόδωρου Αγγελόπουλου: «Oι άνθρωποι χωρίζουν τον χρόνο σε παρελθόν, παρόν και μέλλον. Για μένα είναι όλα παρόντα». Και μετά, οι φωτογραφίες του Μπουργιώτη: όλες ασπρόμαυρες, βαθιά αισθαντικές, οργανωμένες με τον λυρικό ρεαλισμό του φωτογράφου που φροντίζει εδώ και δεκαετίες να απαθανατίζει βλέμματα και τοπία, σκηνές και στιγμές που διέπονται από θλίψη και θάλπος, από μελαγχολία και περηφάνια, από την περιλάλητη dignity, την αξιοπρέπεια για την οποία τόσο πολύ μίλησε και ο σπουδαίος Béla Tarr, ένας καλλιτέχνης που οι τρόποι του συγγενεύουν πολύ με αυτούς του Ηλία Μπουργιώτη. Στις σελίδες 140 και 141 ο Μπουργιώτης φωτογραφίζει με τη Leica τον Θόδωρο Αγγελόπουλο πέντε λεπτά πριν από τη μοιραία στιγμή, στις 24 Ιανουαρίου του 2012. radiobookspotting.blogspot.gr/

26.11.15 – lifo

35

TAste of the week

Βγες

aπο τη νικη μηταρεα

επιτέλους

Όταν η πρώτη ύλη είναι το ζητούμενο

36 lifo – 26.11.15

Στην αυλή του 48 Urban Garden με το ανανεωμένο μενού από τον σεφ Στέφανο Στεφανίδη.

ορθή πέτρα

r Είναι ελπιδοφόρο να βλέπεις ότι εκεί όπου υπήρχε το μπετόν δημιουργούνται πλέον μικροί, πράσινοι κήποι, μποστανάκια που προσπαθούν να διεκδικήσουν τα αρώματα της γης και της αληθινής γεύσης. Μόνο καλά λόγια έχεις να πεις για την αυλή του 48 Urban Garden: ένα μικρό μποστάνι με λαχανικά και ένας εκπληκτικός βοτανόκηπος που χρησιμοποιεί στην κουζίνα του ο σεφ Στέφανος Στεφανίδης. Το μενού ακολουθεί τη φιλοσοφία του street food που ενισχύει αρκετά και η διακόσμηση του χώρου, με την κινητή καντίνα σε περίοπτη θέση και τα τραπεζοκαθίσματα να «παντρεύουν» το σίδερο με το ξύλο. Ο φωτισμός της σάλας είναι χαμηλός, αφήνοντας σε πρώτο πλάνο τον

Η Ορθή Πέτρα είναι ένα εξαιρετικό κρασί του Κτήματος Ζαχαριουδάκη από Syrah και Κοτσιφάλι, με βαθύ ρουμπινί χρώμα. Συνεπαίρνουν τα αρώματα ώριμων κόκκινων φρούτων και τα μπαχαρικά σε φόντο καφέ και μαύρης σοκολάτας. Το στόμα του βελούδινο, με ώριμες και μαλακές τανίνες, ισορροπημένο και με επίμονη επίγευση. Συνοδεύει κυνήγι, κόκκινα κρέατα με αρωματικές σάλτσες και ώριμα τυριά.

κήπο να αναδεικνύεται. Τα κεριά πάνω στο τραπέζι συνθέτουν ένα ρομαντικό σκηνικό, αλλά, για να είμαι ειλικρινής, θα ήθελα μια στάλα περισσότερο φως για να χορταίνει πρώτα το βλέμμα μου από τα καλοστημένα πιάτα που έρχονται στο τραπέζι. Με όπλο το πάθος του για την κουζίνα, ο Στέφανος φέρνει έναν αέρα ανανέωσης στο μενού. Δοκιμάσαμε μια ποικιλία από ντοματίνια –«Slutty tomato» είναι η ονομασία του πιάτου– με γλιστρίδα και πέστο από ρόκα και chèvre (€12). Ακολούθησε κινόα με πιπεριά Φλωρίνης, ψημένο προσούτο, ανθότυρο, 48 Urban Garden φύλλα βαλεριάνας και μάνγκο (€12). Ένα πιάτο με γεύση ευχάριστη που εντυπωσίασε με την ισορροπία των υλικών. Το ταρτάρ σολομού (€14) ανακηρύχτηκε «πιάτο-φετίχ», καθώς δοκιμάσαμε τον συνδυασμό του με αβοκάντο, μια πινελιά τεριγιάκι σος και κρέμα τυριού με λευκή τρούφα που δημιουργούσε μια γέφυρα ανάμεσα στη χυμώδη σάρκα του σολομού με το αβοκάντο και στην οξύτητα της σος τεριάγιακι. Σε πανεράκι ατμού ήρθαν τα Bao Buns με γέμιση σιγομαγειρεμένο χοιρινό σε μεξικάνικη πικάντικη σάλτσα adobo, ραντισμένο με σουσάμι και ενισχυμένο με λεπτοτριμμένο καρότο και κρεμμύδι (€12). Τα αφράτα Bao Buns αγκάλιαζαν τρυφερά την προκλητική νοστιμιά του κρέατος. Ξεχάστε τους καλούς τρόπους και φάτε τα με τα χέρια, όπως τους ταιριάζει. Το ίδιο κάναμε και με το μπέργκερ «65 napkins» (€14), με σκορδόψωμο, μοσχαρίσιο μπιφτέκι που έψησε ο σεφ με μπαχαρικά, διπλό τσένταρ, τραγανό μπέικον, κρέμα τυριού, μεξικάνικο τσίλι και μπάρμπεκιου σκόνη – βόμβα νοστιμιάς. Τα εξωτικά υλικά χαρίζουν μια γευστική προσωπικότητα στην πικάνια με ψημένη γλυκοπατάτα και κρέμα τυριού που αρωματίζεται με τρούφα και συνδυάζεται με γλάσο Japanese Βarbeque (€24). Ο καλοστημένος κατάλογος κρασιών και το ευγενικό σέρβις μάς έκαναν, φεύγοντας, να πάρουμε μαζί μια πολύ καλή ανάμνηση. Το 48 Urban Garden κάθε Κυριακή, από 48 Urban Garden τις 12:30, προσφέρει ένα δελεαστικό brunch που συντροφεύουν κοκτέιλ από τον mixologist Σπύρο Δάβιο, με βάση ελληνικούς αφρώδεις οίνους, prosecco και σαμπάνια. Η ατμόσφαιρα ενισχύεται από τις μουσικές επιλογές των διαφορετικών κάθε Κυριακή DJs. ☛ 48 Urban Garden, Αρματολών & Κλεφτών 48, 213 0281866

ΤΑΥΡΟΣ Ο Ήλιος ενεργοποιεί τον τομέα των αλλαγών, της προσωπικής ανάπτυξης, των πόρων σας αλλά και των φόρων. Ως εκ τούτου, θα χρειαστεί να κάνετε κάποιες προσεχτικές κινήσεις με τη διαχείριση των χρημάτων σας, ώστε να τακτοποιήσετε τις υποχρεώσεις σας αλλά να καλύψετε και τις προσωπικές σας ανάγκες. Όσον αφορά τα επαγγελματικά σας, προσέξτε την πολλή οικειότητα με τους συνεργάτες σας, ώστε να μην ξεπερνιούνται τα όρια μεταξύ επαγγελματικής και φιλικής σχέσης. Φροντίστε να κρατάτε τις σωστές αποστάσεις. Κοινωνικές επαφές και ερωτικές περιπτύξεις μπορεί να διαδραματίζονται μέσα στο περιβάλλον της εργασίας και αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον η προσωπική σας ζωή. Είναι μια εβδομάδα θετικών εξελίξεων για τα αισθηματικά σας και όλο αυτό σας δίνει έναν αέρα αυτοπεποίθησης. Η φροντίδα της εξωτερικής σας εμφάνισης έρχεται σε πρώτο πλάνο και η ανανέωσή σας γίνεται από όλους αισθητή. Οι γονείς προσέξτε πιθανά μικροατυχήματα των παιδιών.

ΔΙΔΥΜΟΣ

ΚΑΡΚΙΝΟΣ

Έντονες θα είναι οι εσωτερικές συγκρούσεις εξαιτίας της επιθυμίας σας να ξεφύγετε από τη ρουτίνα της καθημερινότητας, καθώς υπάρχουν πολλά οικονομικά ζητήματα που πρέπει να τακτοποιηθούν και τα περιθώρια για να ικανοποιήσετε τις ανάγκες σας είναι ελάχιστα. Κάποια χρήματα που θα εισπράξετε θα καταλήξουν κυρίως στις υποχρεώσεις σας, αλλά με αυτό τον τρόπο θα ξελαφρώσετε αισθητά από το άγχος που σας έχει καταβάλει εδώ και καιρό. Κάποια θετικά νέα σε σχέση με τα παιδιά σας θα σας δώσουν μεγάλη ικανοποίηση και θα είναι για εσάς η ανταμοιβή για τις ατελείωτες ώρες που είσαστε στο πλευρό τους, στηρίζοντας τις προσπάθειές τους. Να θυμάστε πως την περισσότερη δύναμη την παίρνουν από εσάς και από την επιβράβευση που τους δίνετε.

ΛΕΩΝ

Ήλιος και Κρόνος θα σας επηρεάσουν θετικά, καθώς ανταμείβονται οι προσπάθειές σας στη δουλειά και καταφέρνετε πλέον, αντί να σκέφτεστε αυτά που σας προκαλούν φόβο και αγωνία, να στρέφεστε σε αυτά που επιθυμείτε. Η βελτίωση των οικονομικών σας είναι αισθητή και είναι ιδανική στιγμή για να κάνετε κάποιες αγορές για τον εαυτό σας και το σπίτι. Μια καινούργια πρόταση συνεργασίας που μπορεί να προκύψει θα συμβάλει στην τόνωση της αυτοπεποίθησής σας. Η διάθεση για δημιουργικότητα είναι έντονη και μπορείτε να ασχοληθείτε με πολλές δραστηριότητες που θα σας δώσουν ικανοποίηση και θα ομορφύνουν τη ζωή σας. Ανανεώστε το σπίτι σας, φτιάξτε καινούργιες συνταγές που θα ενθουσιάσουν τους αγαπημένους σας, σχεδιάστε και ράψτε ή πλέξτε πρωτότυπα ρούχα και αξεσουάρ. Μπορείτε ορισμένα από αυτά να τα δωρίσετε και να δώσετε μεγάλη χαρά στους γύρω σας.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ

Η υπερβολική αισιοδοξία σας μέσα στις επόμενες μέρες δεν θα σας ωφελήσει και πολύ, καθώς υπάρχει περίπτωση να ενθουσιαστείτε με μια νέα πρόταση συνεργασίας, αλλά να διαπιστώσετε στην πορεία πως δεν υπάρχουν προοπτικές να ανταμειφθείτε για τις υπηρεσίες σας. Μη χάνετε τις ελπίδες σας γιατί είναι ένα διάστημα που δεν θα λείψουν οι ευκαιρίες, απλώς θα πρέπει να είστε προσεχτικοί και να μη βασίζετε όλες σας τις ελπίδες σε αυτά που σας υπόσχονται προτού δείτε απτά αποτελέσματα. Έχετε μπει σε μια βασανιστική λογική πως πρέπει να αποκτήσετε παιδιά επειδή έχουν οι περισσότεροι φίλοι σας και ίσως να νιώθετε πως δεν έχετε πλέον πολλά κοινά σημεία μαζί τους, αλλά δεν είστε σίγουροι αν είστε έτοιμοι να αναλάβετε μια τόσο σοβαρή ευθύνη. Προφανώς, θα πρέπει να δείτε πιο ώριμα το συγκεκριμένο ζήτημα και να πηγάζει από μέσα σας η ανάγκη για την απόκτηση παιδιών.

ΖΥΓΟΣ Είστε αρκετά απασχολημένοι αυτό το διάστημα, αλλά θα πρέπει να δώσετε περισσότερη προσοχή στο περιβάλλον σας, καθώς υπάρχει κίνδυνος χασούρας εξαιτίας κάποιου συνεργάτη σας. Οι ευθύνες που έχετε αναλάβει είναι πολλές, με αποτέλεσμα να μην μπορείτε να ελέγξετε τα πάντα, οπότε θα πρέπει να βρείτε ένα άτομο που εμπιστεύεστε απόλυτα και να του αναθέσετε το οικονομικό κομμάτι της δουλειά σας. Κατάλληλη εποχή για επενδύσεις, αγορές ακινήτων ή ενός μεταφορικού μέσου. Συγγενείς, αδέλφια ή ακόμα και γείτονες θα σας απασχολήσουν αρκετά και θα σπαταλήσετε αρκετή ενέργεια μέχρι να επανέλθουν οι ισορροπίες. Οι συνεννοήσεις είναι πολύ πιθανό να οδηγούνται σε αδιέξοδο και να δημιουργούνται παρεξηγήσεις από το πουθενά. Ασχοληθείτε με την προσωπική σας ζωή που χρειάζεται οπωσδήποτε τόνωση και μην αναλώνεστε με ανούσιες καταστάσεις. Η εβδομάδα μπορεί να εξελιχθεί αρκετά θετικά για τα ερωτικά σας.

ΣΚΟΡΠΙΟΣ

Για να πετύχετε τους στόχους σας πρέπει να είναι συγκεκριμένοι, να έχετε ένα ολοκληρωμένο πλάνο στο μυαλό σας και όχι να ελπίζετε απλώς σε ένα θαύμα. Δραστηριοποιηθείτε, αυξήστε τις επαφές σας, ενημερωθείτε για κάποια προγράμματα που μπορεί να σας βοηθήσουν να ανοίξετε δική σας επιχείρηση και μη μένετε με σταυρωμένα τα χέρια. Μπορείτε κάλλιστα να βελτιώσετε τη ζωή σας, αρκεί να κινηθείτε με περισσότερη αποφασιστικότητα και σιγουριά για τους στόχους σας. Είστε σε μεταβατικό στάδιο και όλα σας φταίνε, με αποτέλεσμα να προκαλείτε εντάσεις με τα οικεία σας πρόσωπα, κάτι που δεν σας βοηθά καθόλου στην παρούσα φάση. Κοντρολάρετε τις αυτοκαταστροφικές σας τάσεις και μη διαλύετε τις σχέσεις σας εξαιτίας της απογοήτευσής σας. Οι καιροί είναι παράξενοι και ό,τι χειρότερο να μην έχετε ανθρώπους στο πλευρό σας.

ΤΟΞΟΤΗΣ

Η εξασφάλιση ενός σταθερού εισοδήματος είναι το βασικό σας μέλημα μέσα στις επόμενες μέρες και μπορεί να αποφασίσετε να πουλήσετε ένα περιουσιακό σας στοιχείο ώστε να μη ζείτε μες στην ανασφάλεια, αλλά κι αυτό δεν είναι κάτι που θα γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη. Χρειάζεστε άμεσα κάποια εναλλακτική λύση που θα αυξήσει το εισόδημά σας, αλλά θα πρέπει να διαχειριστείτε ψύχραιμα την κατάσταση, ώστε να μην κάνετε σπασμωδικές ενέργειες που δεν θα σας ωφελήσουν καθόλου. Είστε πρόθυμοι να κάνετε όλα τα χατίρια του συντρόφου σας ώστε να μη δημιουργούνται εντάσεις, αλλά με αυτό τον τρόπο κινδυνεύετε να χάσετε εντελώς την εκτίμησή του. Αν θέλετε πραγματικά να κρατήσετε ζωντανή τη σχέση σας, θα πρέπει να βάλετε κάποια όρια. Αν είστε απογοητευμένοι από έναν πρόσφατο χωρισμό δεν έχετε και πολλή διάθεση για ερωτικές περιπτύξεις, με αποτέλεσμα να ελαττώνονται και οι κοινωνικές επαφές σας.

Daily starfax Καθημερινές αστρολογικές προβλέψεις στο www.lifo.gr από τη Μαριβίκυ Καλλέργη.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ Κάποιες εμπειρίες που σας έφεραν σε αδιέξοδο σας έχουν κάνει επιφυλακτικούς και καχύποπτους με τους πάντες, αλλά θα πρέπει να κρίνετε αντικειμενικά τα δεδομένα, ώστε να μην προεξοφλείτε αρνητικά την κάθε σας προσπάθεια. Μέσα στο επόμενο διάστημα θα πρέπει να τακτοποιηθούν φοροτεχνικά ζητήματα και η έντασή σας θα είναι χαρακτηριστική. Αν δεν έχετε τη δυνατότητα να αντεπεξέλθετε στις υποχρεώσεις σας, θα χρειαστεί να ζητήσετε τη στήριξη από το περιβάλλον σας, οπότε φροντίστε να τα έχετε με όλους καλά. Σας ενοχλεί το παρελθόν σας, αλλά επειδή είναι κάτι που δεν αλλάζει, προσπαθείτε με κάθε τρόπο να το διαγράψετε χωρίς να τα καταφέρνετε, με αποτέλεσμα να κρατάτε μυστικά από το ταίρι σας που σας φορτίζουν και σας κάνουν να ξεσπάτε ανεξήγητα. Καλύτερα να αποκαλύψετε στον σύντροφό σας αυτό που σας απασχολεί, ειδάλλως θα υπάρχει πάντα ένα αγκάθι στη σχέση σας.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ Είστε ενθουσιασμένοι με την τροπή που παίρνουν τα πράγματα στη δουλειά σας και μπορεί από την πολλή χαρά να αμελήσετε κάποια σημαντική υποχρέωση που θα σας προκαλέσει χασούρα. Εκ των πραγμάτων, οι οφειλές σας είναι ατελείωτες (όλων, όχι μόνο οι δικές σας) και θα πρέπει να κρατάτε αρχείο, ώστε να μη σας διαφεύγει τίποτα. Πάντως, τα οικονομικά σας αρχίζουν να βελτιώνονται και είναι ιδανική στιγμή για να ασχοληθείτε με την εμφάνισής σας. Αγορές για τον εαυτό σας θα τονώσουν την αυτοπεποίθησή σας. Σας έχει κουράσει η μονοτονία στη σχέση σας και έχετε την εντύπωση πως έχει έρθει το τέλος, μη βιάζεστε όμως καθώς είναι μια φάση που την περνούν όλοι, δίχως αυτό να σημαίνει πως πρέπει να χωρίσετε. Προσπαθήστε να τονώσετε την ερωτική σας ζωή, παίρνοντας πρωτοβουλίες.

☛

Η Σελήνη στο ζώδιό σας την Πέμπτη θα σας κάνει αρκετά ευέξαπτους και μπορεί να έρθετε σε έντονη αντιπαράθεση με κάποιον συνεργάτη ή ακόμα και με μέλος της οικογένειας. Αποφύγετε τη λήψη σημαντικών αποφάσεων και επικεντρωθείτε στην κατάστρωση σωστών στρατηγικών, καθώς επίσης και στη βελτίωση των μεθόδων σας. Στον οικονομικό τομέα βελτιώνεται αισθητά η κατάσταση και είναι ιδανική στιγμή για να κλείσετε εκκρεμότητες που έχουν σχέση με ασφαλιστικά ταμεία, εφορίες κ.λπ. Μια αλλαγή στο σώμα σας σάς προβληματίζει αρκετά και αρχίζετε σταδιακά να αποφεύγετε τις κοινωνικές επαφές, με αποτέλεσμα να σας λείπει αισθητά η επικοινωνία. Δώστε έμφαση στην κοινωνική σας ζωή τώρα που έχετε μια σχετική οικονομική άνεση.

από τη μαριβίκυ καλλέργη (starfax@lifo.gr)

Μέσα στις επόμενες μέρες ο Ερμής επηρεάζει θετικά τον τομέα της επικοινωνίας και μπορείτε να επωφεληθείτε μέσα από διαπραγματεύσεις, καθώς η σκέψη σας είναι ξεκάθαρη και οι πιθανότητες να πέσετε έξω στις προβλέψεις σας ελάχιστες. Ορισμένες αμφιβολίες που μπορεί να είχατε σχετικά με την επαγγελματική σας κατεύθυνση πλέον υποχωρούν και έχετε τη δυνατότητα να κυνηγήσετε τους στόχους σας με περισσότερη σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Κατάλληλη εποχή για να απαλλαγείτε από γραφειοκρατικά ζητήματα. Τα αισθηματικά σας θα σας απασχολήσουν αρκετά εξαιτίας της ανικανοποίητης επιθυμίας σας για συντροφικότητα και εδώ είναι που χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, ώστε να μην μπλέξετε σε σχέσεις που θα σας απογοητεύσουν. Προσπαθήστε να είστε πιο επιλεκτικοί στις συναναστροφές σας και μην εμπιστεύεστε τα μεγάλα λόγια που θα ακούσετε από κάποιους. Αν είστε σε σχέση, θα καταφέρετε να ξεπεράσετε επικοινωνιακά προβλήματα με το ταίρι σας.

StarFax

ΚΡΙΟΣ

sudoku

ΙΧΘΥΣ Είστε απογοητευμένοι εξαιτίας κάποιων εξελίξεων στη δουλειά σας και αρχίζετε να χάνετε την όρεξη να δώσετε τον καλύτερό σας εαυτό. Η άμεση προσαρμογή στις παρούσες συνθήκες είναι ζητούμενο, καθώς δεν υπάρχουν καθόλου περιθώρια για περισυλλογή. Εν τω μεταξύ, μην αφήνετε να ξεθωριάσει το όραμά σας. Οι στόχοι σας είναι που σας δίνουν ώθηση για να συνεχίσετε τις προσπάθειές σας και θα είναι ό,τι χειρότερο να χάσετε τον προσανατολισμό σας. Νέες αγάπες κάνουν τη ζωή ακόμα πιο ευχάριστη και ενδιαφέρουσα. Κατάλληλη εποχή για να αποκτήσετε καινούργιες διατροφικές συνήθειες που θα σας κρατούν σε φόρμα, ενώ ταυτόχρονα θα βελτιώσουν και την υγεία σας. Νέα χόμπι και δημιουργικές δραστηριότητες σας βοηθούν να ξεπερνάτε τα άγχη της καθημερινότητας. Μια σύμπτωση θα σας προκαλέσει ερωτηματικά.

8 3

1 4 7 4 8 6 3 5 2 9

6 5

2 7 8

7 1

8 3 9 7 6 8 6 4 3 2 5 9

Η λύση του προηγούμενου 8 4 5 3 7 9

9 6 1 2 5 4

3 2 7 1 8 6

1 9 2 6 4 7

4 7 8 5 2 3

5 3 6 8 9 1

7 8 9 4 1 2

2 5 3 7 6 8

6 1 4 9 3 5

6 8 9 5 1 7 3 4 2 1 7 4 3 6 2 5 9 8 2 3 5 8 9 4 6 1 7

26.11.15 – lifo

37

☛ Γιωργος Καλογεροπουλος Σκηνοθέτης

Δεσποινα Σολκιδου Ηθοποιός

Eυη Τσακλανου Ηθοποιός

Φωτογραφήθηκαν το Σάββατο 21 Νοεμβρίου, στη σκηνή του θεάτρου Κνωσός.

❝ Στην Αθήνα αγαπάμε τα σπίτια που γλίτωσαν την αντιπαροχή, τα μοβ λουλούδια της οδού Αθηνάς, τη Βαρβάκειο (χωρίς τις μυρωδιές!), τα τόσα έθνικ μαγαζάκια, τα παλιά θέατρα και τις ατέλειωτες δυνατότητες που είχε, έχει και θα έχει... ❞

Stay tuned για πληροφορίες σχετικά με τις ημερομηνίες της επόμενης έκθεσης «Naked City».

οι αθηναιοι γδυνονται για καλο σκοπο

NakedCity

φωτογραφια: πάρις ταβιτιάν

Μπορείς κι εσύ να φωτογραφηθείς για το Naked City στέλνοντας μήνυμα με τίτλο «Naked City» στο info@lifo.gr

38 lifo – 26.11.15

26.11.15 – lifo

39