OP DE WERKVLOER

De redactie van HZ belicht in elke editie een personeelslid van het lokaal bestuur.

Onze redactie trok deze keer richting de buitenschoolse kinderopvang (BKO) in Borsbeke voor een gesprek met kinderbegeleider Sheranie Badal.

Sheranie is van Surinaamse origine. Een land waar ze, net als in België, verschillende talen spreken. Ze werd tweetalig opgevoed en spreekt vloeiend Nederlands en Hindoestaans. Op haar 23ste vond ze, door de liefde, de weg naar België. Met kinderen werken, was altijd haar droom: “Het voelt gewoon heel natuurlijk aan”, zegt ze. In haar thuisland kun je met kinderen werken in het onderwijs, maar ze had geen pedagogisch diploma. Toen ze hier kwam wonen, kreeg ze de kans om een opleiding voor kinderbegeleider te volgen. Die kans heeft Sheranie onmiddellijk gegrepen. In 2019 startte ze met haar opleiding, haar stage volbracht ze in de BKO van Herzele en al snel ging ze er als vaste medewerker aan de slag. Op onze vraag of ze haar job graag doet, krijgen we een volmondige ja: “Ik doe het al drie jaar en heb er nog geen enkele dag spijt van gehad, het is een job die meer aanvoelt als een hobby voor mij.” Maar waar schuilt het geheim van haar liefde voor de kinderopvang? “De bijzondere band die je met de kinderen kunt opbouwen, is fantastisch. Ik sta dagelijks versteld van de dingen die kinderen doen. Gewoon met hen aan tafel zitten en hun verhalen aanhoren, maakt me al gelukkig. Je kunt zoveel van hen leren, zoals dingen leren loslaten, maar je kunt hen ook zoveel bijbrengen. Ik probeer met elk kind een band op te bouwen en bij zowel de leuke als de verdrietige momentjes sta ik paraat.” Wat zijn nu de leukste momenten in de BKO? “Op woensdagmiddag en op vakantiedagen creëren we een huiselijke sfeer. De kinderen zijn dan langer in de BKO en er is tijd om elkaar beter te leren kennen. We maken tijd voor sport en spel en genieten soms ook gewoon op een bankje van elkaar. Kinderen hebben nood aan liefde en aandacht en ze moeten zich veilig voelen. Als ze naar de opvang komen, moeten ze gelukkig kunnen zijn en daar kunnen wij als begeleiders voor zorgen. Wij zijn naast opvoeders ook een soort van vertrouwenspersonen. Ik ben enorm trots als een kind naar de grote school mag, want ik weet dat wij als team ook een steentje hebben bijgedragen aan de opvoeding van die jongen of dat meisje.” Afsluiten doet Sheranie door nog wat te vertellen over haar droom voor de BKO. Een droom waar ze niet lang over moet nadenken: “Ik droom ervan om onze opvang kwalitatief verder uit te bouwen met eigen ruimtes waar kinderen optimaal kunnen in functioneren. Denk aan een ruimte om rustig te spelen, een tienerlokaal, enzovoort.” Aan het enthousiasme en de inzet van Sheranie zal het zeker niet liggen. We wensen haar nog heel veel plezier in haar job en hopelijk is ze een inspiratie voor toekomstige kinderbegeleiders. 