Van empathisch vertrouwenspersoon tot allround ondersteuning: dit is de job van brugfiguur Peggy Geys

In oktober staan we – meer nog dan anders - stil bij inwoners uit 2340 die zich, vaak onzichtbaar, in een kwetsbare situatie bevinden. Zij hebben het moeilijk om de eindjes aan mekaar te knopen. Nog een stukje maand overhouden aan het einde van je loon is allesbehalve een fijn gevoel, maar helaas en al te vaak is het wel de harde realiteit. De cijfers in ons dorp liegen er trouwens niet om: maar liefst 15% van de Beersenaren heeft moeite om de maand comfortabel door te komen, 56 gezinnen doen een beroep op de lokale voedselbedeling en tot slot loopt 4,6% van onze inwoners het risico op armoede of sociale uitsluiting door financiële problemen, materiële tekorten of lage werkintensiteit. Gelukkig bestaat er dan zo iemand als Peggy Geys. Ze is al 8 jaar werkzaam als brugfiguur bij het lokaal bestuur en is nog elke dag opnieuw dankbaar voor haar job. Vanuit haar eigen inzichten over het belang van steun en vertrouwen krijgen van iemand die er onvoorwaardelijk voor je is ondanks alle tegenslagen, haalt ze meer dan voldoende energie om er nog jaren mee door te gaan. Maar wat doet zo’n brugfiguur nu juist? We geven het woord aan Peggy.

Dag Peggy, we gaan maar meteen naar de essentie van je job: kan je uitleggen wat een brugfiguur allemaal doet?

Peggy: “Als brugfiguur ben ik de schakel tussen (kwetsbare) mensen en de nodige hulp- en dienstverlening. Anderzijds ben ik een neutrale vertrouwenspersoon. Ik focus me op jongeren, (jonge) gezinnen, alleenstaanden en senioren. Mijn taak is om hen te ondersteunen, te begeleiden en door te verwijzen naar de juiste diensten om hun sociale grondrechten zoveel mogelijk uit te putten en te waarborgen. Dat gaat dan om het recht op arbeid, het recht op sociale bescherming en juridische bijstand, het recht op een dak boven je hoofd, op onderwijs, op een gezond leefmilieu en op culturele en maatschappelijke ontplooiing.”

Da’s een hele boterham. Weten die mensen jou vlot te vinden of hoe gaat dat in z’n werk?

Peggy: “Nee, ik ga zelf op zoek naar mensen in ons dorp die mijn hulp kunnen gebruiken. Dat is dan wat men noemt ‘outreachend werken’. Ik neem het initiatief en ga proactief op zoek naar mensen die mijn hulp nodig hebben. Ik ga niet wachten tot ze naar mij komen. Daarom vind je me niet op kantoor, maar vooral buiten, op de baan of in Barak 2340. Dat is onze laagdrempelig mobiele ontmoetingsplaats voor zowel jongeren als volwassenen, waarmee we van wijk naar wijk trekken binnen Beerse en Vlimmeren. Iedereen kan er terecht met vragen en bedenkingen, maar we maken heel graag ook tijd voor een babbel, een luisterend oor.

Wanneer we met Barak 2340 halt houden in een wijk, dan zijn we daar met een missie. We organiseren voor - en in overleg met - de jongeren niet alleen activiteiten op maat, gaande van snoeptaarten maken over een voetbaltornooi tot een heuse makeup middag, maar ook de collega’s van het Thuis- en Ouderenzorg team (TOZ) en onze samenwerking met Rap op Stap (goedkoop vrijetijds- en vakantieaanbod) toeren met de Barak door ons dorp.

Daarnaast ben ik ook bezig met een individuele jongerenwerking. Ze kunnen bij mij met eender welke vraag terecht. Of het nu gaat over hun studies of zakgeld, over hun hobby’s, relaties of geaardheid; alles is bij mij bespreekbaar, niks is me te veel of te gek. En dat babbeltje kan eigenlijk om het even waar doorgaan: in het jeugdhuis, in de Barak, op een bankje in het park. Sowieso blijft discretie het uitgangspunt van elk gesprek.

Maar ook een jaarlijkse activiteit zoals een kermisbezoek of een kerstfeestje met alles erop en eraan hoort er standaard bij. Hebben ze zelf nog leuke ideeën, dan bekijken we samen wat er haalbaar is. Het gaat er mij vooral om dat ook zij recht hebben op warme en onbezorgde momenten, dat ze even kunnen ontsnappen uit hun situatie en een fijne tijd kunnen beleven.

Om het armoedebeleid in 2340 verder te verbeteren werk ik regelmatig samen met onze focusgroep, een groep van mensen die het zelf moeilijk hebben, maar die een stem willen geven aan kwetsbare burgers vanuit hun eigen situatie. Hun ervaringen leveren mij een schat aan informatie op en daar ben ik hen heel dankbaar voor.”

Mooie initiatieven! Maar dat kan je toch niet allemaal in je eentje? Of is er nog een andere brugfiguur werkzaam binnen onze gemeente?

Peggy: “Ja, toch wel. Mijn collega Jeroen Rens werkt ook als brugfiguur en focust zich vooral op digitale ondersteuning voor mensen die niet thuis zijn in de digitale maatschappij van tegenwoordig, hij neemt ook het Papillon-project (huishoudtoestellen) voor zijn rekening en verwijst mensen die er nood aan hebben graag door naar de voedselbedeling. Je kan Jeroen dan ook elke woensdag vinden in de Watertoren bij ‘Koffie en papieren’.

Maar hoe goed we beiden ons best doen, toch denk ik dat er altijd ruimte is voor meer brugfiguren. Op die manier zouden we ons ook kunnen richten op andere groepen zoals bijvoorbeeld mensen met een migratieachtergrond. Die hebben vaak ook hulp nodig. Verder lijkt een brugfiguur aan de schoolpoorten mij geen overbodige luxe. Het is niet altijd vanzelfsprekend om bijvoorbeeld schoolfacturen te betalen. Dat is nu ook een klein onderdeel van mijn takenpakket, maar een vast aanspreekpunt aan de schoolpoort zou voor heel wat mensen welkom zijn. Dat schept vertrouwen.”

Over vertrouwen gesproken; Het zal niet altijd even eenvoudig zijn om een vertrouwensband op te bouwen met de mensen die je probeert te helpen. Hoe pak je dat aan?

Peggy: “Vertrouwen opbouwen is cruciaal in mijn werk, maar meestal wel iets dat veel tijd en geduld vraagt. Door zelf open en eerlijk te zijn en door goed naar hen te luisteren, probeer ik ervoor te zorgen dat mensen zich veilig voelen om hun gedachten en gevoelens met mij te delen, zonder dat ik over hen oordeel. Als je daarenboven beschikt over een goed inlevingsvermogen, helpt dat ook om tussen de lijnen door te lezen en zo een juist beeld over hun situatie te vormen. Dat laat mij toe om sneller hun probleem te detecteren en vervolgens de gepaste hulp te zoeken en hun situatie te verbeteren. Hen laten inzien dat ik er ben om hun leven weer op de juiste rails te krijgen en dat ze baat hebben bij mijn ondersteuning, vraagt soms wat extra overtuigingskracht, maar gelukkig staat opgeven niet in mijn woordenboek. Voor mijn mensen trek ik alle registers open. We doen alles samen in overleg.

Ik wil een positieve impact blijven hebben op het leven van de mensen met wie ik werk. Door regelmatig contact met hen te hebben via verschillende kanalen zoals Messenger, WhatsApp, telefonisch, via mail, … maar zeker ook door bij hen thuis langs te gaan of op een locatie van hun keuze. Er is zelfs ruimte om gezellig een tasje koffie te gaan drinken. Dat kan soms wonderen doen. En uiteraard blijf ik hen aanmoedigen om stappen te zetten, al dan niet samen met mij. Ik blijf de vertrouwenspersoon bij wie ze steeds mogen aankloppen, ook buiten de kantooruren.”

Wauw, zo’n gedreven collega! Wat maakt dat je je job zo graag doet?

Peggy: “Dat is dan zonder twijfel te danken aan de verbinding die ik maak met mensen. Het is geweldig om te zien hoe iemand groeit en vooruitgang boekt. Elke kleine stap die we samen zetten, is steeds een overwinning. Ik wil mensen dan ook sterken in hun eigen krachten, hen laten zien dat ze zoveel meer (waard) zijn dan louter hun situatie of problematiek. Omdat ik geen maatschappelijk werker ben, kan en mag ik met een andere bril naar mensen kijken. Laten we zeggen dat ik minder regels heb die van bovenaf bepaald zijn.”

Maar aan iedere medaille is toch een keerzijde. Wat vind je het moeilijkste aan je job?

Peggy: “Het zien van de teleurstellingen en frustraties van de mensen met wie ik werk. De drempels waar ze over moeten, de onwetendheid, de schaamte. Vaak voel ik me machteloos als ik niet de juiste hulp kan bieden of als iemand niet verder komt door omstandigheden, ondanks de vele inspanningen. Welke reden er ook achter schuilt, het raakt me steeds opnieuw omdat ik oprecht om hen geef en wil dat ze er beter uitkomen!”

Dat siert je enorm, Peggy. Bedankt voor je openheid, daarmee heb je ongetwijfeld bij tal van inwoners hun ogen geopend. We wensen jou en Jeroen alle succes toe in jullie job!

Peggy bedankte na afloop van het interview nog haar team, want zonder hen was ze niet wie ze nu mag zijn.