Je zou het niet meteen zeggen, als je naar het Zuid-Limburgse landschap kijkt, maar ruimte is schaars. Door de bank genomen kun je die ruimte maar één keer gebruiken.
DE WERELD VERANDERT EN DE LANDBOUW VERANDERT MEE
Dat geldt niet voor ons platteland. Dat wordt gedeeld door mensen die er een boterham verdienen, zorgen voor gezond voedsel en prachtig groen voor ons allemaal en iedereen die daarvan wil genieten. Als we dat willen behouden, moet er water bij de wijn.
De wereld verandert en het platteland verandert mee. Alles houden zoals het is, of zelfs terug naar de dagen van weleer, is een utopie. Het aantal boeren en tuinders neemt ook in ZuidLimburg af. Het is logisch dat de overblijvers groeien, want anders is er geen droge boterham meer te verdienen. Het is vreemd om te denken dat die groeiende bedrijven toekunnen met boerderijen, machines en schuren van vroeger. Ze voldoen vaak ook niet meer aan de eisen die we er als samenleving aan stellen. Zo zijn de schuren met asbestdaken uit de jaren zeventig bijna allemaal vervangen. De schuren en stallen die nu worden gebouwd, hebben bijna allemaal zonnepanelen. In nieuwe stallen is er meer licht en ruimte voor dieren. In vergelijking met het verleden is er tegenwoordig meer aandacht voor het uiterlijk van de gebouwen en de landschappelijke inpassing.
Akkerbouwproducten worden één keer per jaar geoogst. Daar moeten we mee doen tot het volgende jaar. Dat betekent dat de boer de aardappelen en uien zelf moet opslaan. In de loop van het jaar verkoopt hij deze aan handelsbedrijven of rechtstreeks aan consumenten. Centrale opslag door handelsbedrijven of supermarkten is niet mogelijk, dus moet elke boer zijn eigen opslag hebben.
Voor alles is een plek. Fabrieken staan op bedrijventerreinen, distributiecentra in de buurt van knooppunten van wegen, winkels in de kernen, huizen in de woonwijk, koeienstallen tussen de weilanden en akkerbouwbedrijven tussen de akkers.
Om de tand des tijds te doorstaan, moeten agrarische ondernemers regelmatig moderniseren en vernieuwen. Door te bouwen tussen de landerijen, ontstaat er zo weinig mogelijk overlast voor de omgeving. Korte transportafstanden zijn bovendien beter voor het milieu. Als een boer overlast veroorzaakt, door lawaai, stof, verkeer of stank, dan mag de buurt hem daarop aanspreken. De boer doet zijn best om de overlast te beperken. Agrarische bedrijven zijn echter gebonden aan de seizoenen. Dus moet er worden geoogst als de tijd daarvoor rijp is. Dan worden er lange dagen gemaakt om de oogst binnen te halen. Dat hoort bij het buitengebied en het is dus geven en nemen.
Daar zit de crux van dit verhaal. Het is niet de vraag van wie ons buitengebied is, maar hoe we het samen in stand kunnen houden. Boeren en burgers zijn hier buren die er samen uit moeten komen en hoewel de grond schaars is, moeten we elkaar de ruimte geven.
Telefoon: 0475-381777
Fax: 0475-333243
Email: info@lltb.nl