Wouter de Heus, Leidsche Rijn-bewoner van het eerste uur:

‘25 jaar alweer! Het lijkt veel korter. Ik weet nog goed hoe we hier begonnen. We woonden in de binnenstad met ons eerste kind en ik wilde graag een kantoor aan huis. Meer ruimte was ook welkom. Komt bij dat ik als kind in Vleuten en in De Meern had gewoond. En dat ik planologie had gestudeerd. Als journalist schreef ik over Leidsche Rijn. Wat is er leuker dan er zelf te gaan wonen?’

‘De eerste paar jaar was het aanmodderen hoor. Letterlijk: ik denk dat ik alleen het eerste jaar m’n auto al vijf keer uit de prut heb moeten laten trekken door iemand van Van Wijk met een shovel. Er waren geen wegen. Om de week lag de stroom eruit of hadden we ineens geen water. Vooral het openbaar vervoer duurde heel lang.’

‘Ik heb nooit spijt gehad. Het was heel gezellig, allemaal jonge gezinnen. Vrienden verhuisden naar Bilthoven en lagen in een deuk om ons huis in Langerak. Maar ik wilde mijn kinderen juist niet in Bilthoven laten opgroeien. Hier waren goede scholen met een mooie mix aan nationaliteiten. Dan leer je beter hoe de maatschappij in elkaar zit. Daar hebben mijn kinderen baat bij gehad.’

‘Ik woon nog in hetzelfde huis. Het slechte imago van Leidsche Rijn is wel voorbij. Ik hoef niet meer uit te leggen wat er fijn is hier. Om toch nog iets te noemen: duurzaamheid. Veel huizen zijn nul-op-demeter: er hoeft geen duppie bij aan energiekosten! Oh en ruimte natuurlijk. Als ik zie wat er nu voor kippenhokken worden gebouwd in Utrecht, dan weet ik zeker dat mijn buurtje de komende jaren nog véél populairder gaat worden.’

Wouter de Heus over deze foto: ‘Ik slenter over de Langerakbaan, in september 1997, een paar maanden vóórdat de eerste paal de grond in ging. Ik denk dat dit de allereerste Leidsche Rijn-foto is.’

[artikel 25 jaar Leidsche Rijn]