Máxima-portretjes

DOLF MULDER > Ravotten in het park

Zoë, een grappig hondje met grote oren, loopt samen met haar baasje voor me in het Máximapark. Zoë gaat lekker haar eigen gang. Snuffelen als het baasje wil doorlopen en lopen als het baasje wil stilstaan. Ik spreek het baasje van de hond aan en mag meelopen op zijn wekelijkse ommetje. Hij heet Dolf Mulder en is erg blij met het park. Hij komt er vooral in het weekend, als hij de hond uitlaat. Doordeweeks doen de andere gezinsleden dat. Zijn vrouw wilde heel graag een hondje. Hij was in eerste instantie tegen, want je moet toch altijd weer rekening houden met zo’n beestje. Toch ging hij overstag en tweeënhalf jaar geleden kregen ze Zoë. En Dolf is er super blij mee.

In het park weet Zoë inmiddels precies waar ze naartoe wil. De hondenveldjes zijn duidelijk favoriet. Dolf kan er niet voorbij lopen zonder erheen te gaan. Zoë zet zich schrap als we in de buurt van het veldje komen. Ze weigert nog een stap te verzetten, totdat we richting het veldje bewegen. Dolf houdt zelf juist meer van de kleinere paadjes in het park. Bijvoorbeeld het ‘hoog-laag’-gebiedje, zoals hij het noemt. Op het Lint is het vaak heel druk, op de kleine paadjes nog lekker rustig.

Dolf groeide op in een klein dorpje in Friesland. Hij was daar altijd buiten te vinden: lekker ravotten, zelf crossveldjes maken, dat soort dingen. Dat mist hij wel in dit stadspark: een plek voor zowel kinderen als honden om lekker hun eigen gang te kunnen gaan. Natuurlijk is er de Bosspeeltuin, maar dat is toch anders dan zelf spelen, los in de natuur. Zijn nichtje heeft een bedrijf dat gemeenten adviseert over het gebruik van parken en natuur. Zij laat zien dat je ook anders met natuur om kan gaan, zodat er meer natuurlijke speelplekken ontstaan. Superleuk als zoiets in het Máximapark zou kunnen komen.

Dolf heeft wel veel bewondering voor de manier waarop het Máximapark wordt beheerd. Hij noemt het maaibeleid, dat ruimte geeft aan planten en dieren. Hij sprak een keer de beheerder van het park en was verbaasd over de hoeveelheid dieren die in het park te vinden zijn. Wel heeft Dolf een kritische noot over de hondenveldjes. Ze hebben veel gaten en mogen nog wel wat meer onderhoud krijgen. Ook is sinds kort een van de veldjes kleiner, omdat er een nieuw gebouw is geplaatst. Dat vindt hij jammer.

Dolf vindt het park verder erg fijn en vindt het ook heerlijk om er juist alleen met de hond te wandelen. Lekker je hoofd leegmaken. Hij geniet er zichtbaar van, met oog voor leuke details. Terwijl we rondlopen wijst hij me op een paar bloeiende primula’s aan de rand van het pad, een specht die hard tegen een boomstam tikt en de grappige boomstammen, waarop je over een slootje kan lopen. Je zou ze zomaar kunnen missen.

TEKST EN FOTO: IRENE LAUSBERG

Irene Lausberg is coach in de buurt van het Máximapark en gebruikt het park als verlengde van haar coachpraktijk. Regelmatig komt ze mensen tegen die geïnspireerd worden door het park. www.irenelausberg.nl