ZACHOWANIE CENNYCH SIEDLISK

Wiele gatunków roślin i zwierząt, takich jak np. obuwik pospolity, sasanka otwarta czy żółw błotny jest zależnych od właściwego utrzymania ich miejsca występowania. Łąki, murawy czy wrzosowiska przez stulecia były użytkowane przez człowieka. Prowadzono tam wypas bydła i co roku odbywały się sianokosy. Taka „regularność” miała bezpośredni wpływ na gatunki, które tam występowały. Trwające zmiany w rolnictwie i sposobie zagospodarowania gruntów spowodowały, że siedliska dotychczas „odpowiednie” dla różnych gatunków przestają być koszone i zarastają, przez co postępuje ich degradacja i zubożenie składu gatunkowego. Aby temu przeciwdziałać, prowadzone jest wykaszanie, a także odkrzaczanie i usuwanie powstałej biomasy. Wszystko po to, by przywrócić różnorodność na łąkach, murawach i torfowiskach.

Murawy kserotermiczne rozwijają się na nasłonecznionych zboczach na suchym podłożu. Gatunki związane z tym siedliskiem to głównie rośliny ciepłolubne i wapieniolubne np. len złocisty, dziewięćsił popłocholistny czy miłek wiosenny. Podstawowym zaleceniem ochronnym jest prowadzenie koszenia lub wypasu zwierząt.

Zmiennowilgotne łąki (tzw. trzęślicowe) najczęściej kosi się raz w roku, jesienią. Są jednymi z najbogatszych zbiorowisk roślinnych w Europie. Wśród gatunków roślin charakterystycznych znajduje się wiele zagrożonych wyginięciem np. z rodziny storczykowatych czy kosaćcowatych.

Sosnowy bór chrobotkowy jest siedliskiem zanikającym w Polsce, a swoją nazwę zawdzięcza porostom – chrobotkom, które objęte są ochroną ścisłą i stanowią gatunek wskaźnikowy. Chrobotki preferują dobre warunki świetlne, dlatego, aby je zachować, należy prześwietlać dno lasu (przez odpowiednie cięcia w drzewostanie), a także usuwać i wywozić całość drewna pozostałego po zabiegach hodowli lasu.

Torfowiska, zwane też mokradłami, to siedliska uwodnione, na których występuje specyficzna roślinność bagienna i bagienno-łąkowa. Zachowanie ich we właściwym stanie polega na powstrzymywaniu ich zarastania (poprzez wycinanie i koszenie odrostów drzew i krzewów z usuwaniem pozostałości z powierzchni) oraz zapewnienie odpowiednich warunków wodnych.

Nadleśnictwo Oborniki prowadzi wypas kwaterowy konika polskiego na obszarze Natura 2000 Dąbrowy Obrzyckie w celu zachowania ciepłolubnej dąbrowy. Jest to zbiorowisko leśne, tworzone głównie przez dąb bezszypułkowy (stąd nazwa), uznawane za najbogatsze w gatunki leśne siedlisko naturowe w Polsce. Najczęściej w warstwie zielnej można dostrzec konwalię majową, lilię złotogłów, przetacznika ożankowego, dzwonka brzoskwiniolistnego, poziomkę pospolitą, perłówkę zwisłą czy kokoryczkę wonną.