Museum Kinderwereld 5

TSJECHISCH POPPENTHEATER

Tsjechisch poppentheater Speelgoedmuseum kinderwereld

Er was geen land in Europa waar het volksmarionettenspel zo’n belangrijke plaats innam als in het huidige Tsjechië.

orspronkelijk werd het Tsjechische poppenspel gespeeld met stangpoppen, die met de kruin aan een stang hingen. Deze vorm van poppentheater werd geïntroduceerd door Engelse en Hollandse komediantengroepen. O Zij speelden een toneelspel met echte spelers. Doordat regelmatig spelers wegliepen uit het gezelschap, werden de weglopers vervangen door poppen, omdat dit de gemakkelijkste en de goedkoopste manier was. Boheemse beeldsnijders, die veelal voor kerken werkten, vervaardigden de snel soepel bewegende marionetten. Tot aan het midden van de 18e eeuw bleef het Tsjechische marionettentheater beperkt tot de grote steden. Doordat er in deze tijd een overvloedig aanbod aan schouwburgvoorstellingen kwam, ging de belangstelling voor het poppentheater verloren. Het marionettentheater raakte in verval en werd meer een familieaangelegenheid. De spelersgezinnen trokken nu langs buitenwijken, dorpen en naar het Boheemse achterland. De theaterpoppen zij 50-80 cm hoog. Alle delen zijn uit licht hout gesneden, behalve de bovenarmen, die van stof zijn. Hals, heupen en knieën kunnen draaien. Het haar is met de kop en de vroegste exemplaren met hoofdtooi, uit één stuk gesneden. Uit de kruin steekt een ijzeren stang, die aan de bovenkant is omgebogen tot een handvat. De draden naar de benen zie je niet. Daartoe heeft men twee gaten verticaal door de kop en het lijf geboord. De draden zijn hier doorheen gehaald en aan oogjes in de knieën vastgezet. Alleen de draden van de handen zijn zichtbaar. In dit theater zijn poppen te zien waarvan de koppen vanaf ca. 1900 in mallen gegoten zijn van compositie.

Het museum heeft veel verschillende soorten poppen en poppenhuizen die u zeker niet moet missen tijdens uw bezoek aan ons museum

DANIËLLE LOKIN

DIRECTEUR EN BESTUURDER VAN SPEELGOEDMUSEUM KINDERWERELD

Daniëlle Lokin (1957) studeerde kunstgeschiedenis in Leiden. Als student zette ze haar eerste tentoonstelling in Rotterdam op over bakeliet in museum Boijmans van Beuningen. Van 1982 tot 1987 doceerde zij kunstgeschiedenis en industriële vormgeving aan de Design Academy in Eindhoven. Lokin werkt sinds 1983 voor musea; eerst als directeur/conservator bij het Nederlands Lederen Schoenenmuseum in Waalwijk. Sinds 1988 leidde zij de drie gemeentemusea in Delft; Museum Het Prinsenhof, Museum Nusantara en Museum Lambert van Meerten.

Ze verwierf nationale en internationale bekendheid met tentoonstellingen als Nias, Leonaert Bramer, Koffie in Nederland, Delftse Meesters tijdgenoten van Vermeer, Beelden van een strijd, De snijkunst verbeeld, Schatten van Delft, Jan van Huysum, Contour en een groot aantal tentoonstellingen op het gebied van hedendaagse beeldende kunst. Als associate curator en commissaris van tentoonstellingen was zij verantwoordelijk voor exposities in Japan; in 2000 The Public and the Private in the Age of Vermeer in Osaka en in 2011-2012 Communication in the Age of Vermeer, gehouden in Kyoto, Sendai en Tokyo.

Op dit moment runt ze haar eigen bedrijf Lokin MCMC (Museum Curatorship Management, Consultancy). Haar bibliografie bevat een vijftigtal boeken, tentoonstellingscatalogi en artikelen.

Speelgoedmuseum Kinderwereld is een van de opdrachtgevers van het eerste uur. Sinds 1 oktober 2012 werkt Lokin daar als directeur/bestuurder.

Waarom heb je voor speelgoedmuseum Kinderwereld gekozen?

Ik ben hier gaan werken omdat ik na 20 jaar in Delft als directeur van de drie gemeentemusea graag voor mezelf wilde beginnen. Dit museum had een vacature en daar hebben ze met mij overlegd over die vacature en wie dat moest gaan doen. Ik was toen coördinator versterking museumstijl van de provincie Drenthe en ik bemoeide me met alle musea in Drenthe. En toen ze vroegen van goh wie zouden wij moeten aanstellen toen zei ik : stuur mij de vacature, de advertentietekst, misschien heb ik zelf wel belangstelling, omdat ik dacht als ik dan voor mezelf begin en ik doe één museumpje als , zeg maar als klus met een aantal uren, dan heb ik in ieder geval één klant. En ik ben begonnen als directeur/conservator dus ik deed ook de inhoud en dat vond ik een leuke combinatie vooral omdat dit museumpje ook maar één medewerker had op dat moment en dat was Sija, die 16 uur de pr, publiciteit en activiteit deed. Dus ik dacht, nou ja, als ik hier een beetje lol kan brengen aan de vrijwilligers en een professionaliseringslag, dan heb ik een leuke klus en gaat het met het museumpje ook goed. Dus dat was de reden om hier te beginnen.

Hoe vind je het om hier te werken?

Ik vind het hier leuk. Niet perse vanwege de collectie, die vind ik ook wel aardig, maar vooral vanwege de mensen. Maar ook dat je het toch maar mooi met zoveel vrijwilligers doet, zonder vrijwilligers geen museum hier.

Wat maakt het voor jou een leuke werkdag?

Voor mij een leuke werkdag….als ik hier naar toe kan om een kopje koffie te drinken en als ik dan mooie projecten kan bedenken, als ik geld binnen kan halen, als ik na kan denken over: en hoe gaan we verder, als ik mensen kan ontmoeten, maar goed dat is allemaal de laatste maanden, natuurlijk, of de laatste twee jaar natuurlijk toch stukken minder. Ik vind het een leuke werkdag als de zon schijnt, als het plein vol staat met kindjes, als de draaimolen gedraaid kan worden, als we een mooie omzet hebben in het museumcafé, als de baliemedewerkers het net zo druk hebben dat ze het wel aankunnen, maar dat ze hard moeten werken en niet dat ze zich vervelen omdat er niemand komt. Als we goeie kritieken krijgen op de tentoonstelling dan vind ik het een leuke werkdag.

Wat zou je een toekomstig werknemer willen meegeven

Dat wij een leuke werkplek zijn, dat we hier geven om iedereen. Dat we ervan uit gaan dat iedereen ook zijn eigen rugzakje heeft en dat het dan ook niet uitmaakt wie je bent, maar wel hoe je probeert het met elkaar goed te hebben. Dus als je daar niet tegen kan, als dat niet is, waar je je in herkent dan zijn wij geen leuke werkplek. Als je daarvoor wel openstaat, dan denk ik dat wij een warme deken kunnen zijn en dat we dat ook voor veel mensen zijn. Ik bedoel tijdens de lockdown waren we dicht maar officieus draait het hier achter de schermen gewoon door. Niet omdat ze dat van mij mogen, maar omdat ze dat gewoon doen en dat vind ik eigenlijk ook prima. Het is hun eigen verantwoordelijkheid en die nemen ze bloedserieus en dat vind ik prima.