Het spannendste schoolreisje ooit (5138)

Iris Boter

Het spannendste schoolreisje ooit Met overval & ontvoering

Inhoud Hoofdstuk 1.............................................................................. 7 Hoofdstuk 2 ........................................................................... 14 Hoofdstuk 3 ........................................................................... 23 Hoofdstuk 4 ........................................................................... 32 Hoofdstuk 5 ........................................................................... 40 Hoofdstuk 6 ........................................................................... 46 Hoofdstuk 7 ........................................................................... 53

Hoofdstuk 1 Negenendertig Bolle Smerig Ruftende Beren, denkt Dries als hij het schoolplein oploopt. Het staat er vol met kinderen en ouders. In de straat staat een grote touringcar. Met kenteken 39-BS-RB. Zo’n beetje iedereen is er al. Het is een gekakel van jewelste.

‘Heb jij maar één rol snoep bij je?’

‘Waar is Thomas?’

‘Wij gaan achterin zitten!’

‘Emma, kom je bij ons zitten?’

‘Ik lust geen Joppiechips.’

‘Zullen we ruilen?’

‘Ik moest gewoon brood mee, stom hè?’

Juf Annet is aan het bellen waar Lynn blijft en intussen troost ze Brian die met zijn hoofd tegen het klimrek is gelopen. De chauffeur, een opa-achtige man met een witte snor, zit rustig achter zijn stuur de krant te lezen.

‘Dames en heren,’ buldert meester Bart die op de bovenste traptrede in de bus is gaan staan. ‘We gaan zo vertrekken. Kus je vader en moeder, neem je tas mee – je eigen tas, Tom – en loop rustig de bus in. Als iedereen er is, en ik zie daar Lynn aan komen rennen, vertrekken we.’

Meester Bart wordt aan de kant geduwd door Sjon en Tamar die door het gangpad naar achteren rennen en de rest wurmt zich er achteraan.

‘Ho! Dat was niet de afspraak,’ roept meester Bart. ‘Jij, jij en jij gaan hier zitten. Kees, wacht nou nog even met die chips.

In de bus wordt niets gegeten wat kruimelt en nee, ook geen kauwgom.’

‘Kauwgom kruimelt niet, meester.’

‘Ik zal jou eens verkruimelen,’ zegt juf Annet. Zij gaat ter versterking mee, net als een paar ouders, anders schiet meester

7

Bart in de stress.

Dries stapt als een van de laatsten in, er is alleen nog plek naast de moeder van Hanna.

‘Wil jij naast het raam?’ vraagt ze.

Dries twijfelt. Hanna’s moeder is nogal groot en breed, daar komt hij nooit meer tussenuit. Maar het lijkt erop dat er verder geen plek meer is. En het is veilig. Geen kans op flauwe grappen of chocomel in zijn haar.

‘Hé, Dries, hier is nog plek! Naast Suus!’ roept Sjon.

‘Ik ga daar wel zitten,’ zegt Dries tegen de moeder van Hanna.

‘Natuurlijk jongen, bij je vrienden,’ zegt ze.

Dries loopt richting Suus, die ergens achteraan links zit.

‘Dries is op Suus,’ klinkt het vanaf de achterbank.

‘Niet zoenen hoor,’ roept Sjon. ‘We zien alles via de achteruitkijkspiegel!’

Net wanneer Dries naast de stoel van Suus staat, komt Dora ineens tevoorschijn.

‘O sorry, Dries,’ zegt Suus. ‘Dora komt al naast me zitten.

Toch Dora?’

‘Ja,’ zegt ze. ‘Dat hadden we al lang geleden afgesproken.’ Ze wacht zijn reactie niet af en gaat op de lege plek zitten.

Dries sjokt terug naar Hanna’s moeder. Hij zucht. Het zal vandaag wel precies zo gaan als hij gedacht had. Zoals altijd, eigenlijk. Stom gedoe. Sjon is de ergste. Die pest hem al vanaf groep drie. Niet dat hij zich daar zoveel van aantrekt, maar irritant is het wel. Nog twee jaar, dan begint de middelbare school en is hij hopelijk van die vervelende, domme treiterkop af.

‘We vertrekken!’ roept meester Bart. ‘Allemaal gaan zitten en je gordel omdoen. Ja, ook jij, Anne.’

Dries kijkt naar buiten. Op het schoolplein staan alle moeders en vaders bij elkaar. Behalve die van hem. Ze moesten allebei werken. Echt erg vindt hij dat niet, de laatste keer dat zijn

8

moeder hem uitzwaaide, moest ze huilen. Dat was nogal gênant en goed voor pesterijtjes tot aan de dierentuin, waar ze vorig jaar naartoe gingen.

De luidsprekers boven de stoelen kraken. ‘Goedemorgen kinderen. Hier spreekt jullie chauffeur Hilbrand. De zon schijnt, we gaan er een geweldige dag van maken. Het is anderhalf uur rijden naar Amsterdam. Er staan op dit moment geen files. De regels! Geen schoenen op de bank, geen kauwgum en geen chips. En er hangen zakjes aan elke stoel voor je rotzooi. Het is verboden ergens anders over te geven dan in die zak. Alles duidelijk? Dan gaan we!’

De touringcar gromt als een grote beer en achterin wordt hard gegild. De ouders op het schoolplein zwaaien tot de bus de bocht om is. Daar gaan ze, de straat uit, de wijk uit, de stad uit, de snelweg op.

De klas is nog opmerkelijk rustig. Er wordt niet geschreeuwd of gegild en Dries telde nog maar één ruzie. De moeder van Hanna leest een tijdschrift. Voorin en halverwege de bus hangen televisieschermen waar een of ander praatprogramma op te zien is.

‘Mogen we geen tekenfilms?’ roept Tamar.

‘Tekenfilms, tekenfilms!’ roept de hele klas.

‘Kan niet,’ zegt de chauffeur. ‘Ik kan alleen de Amsterdamse zender AT5 ontvangen.’

Dries probeert zijn benen te bewegen omdat ze slapen, maar eigenlijk zit Hanna’s moeder in de weg.

‘Moet je plassen?’ vraagt Sjon, die door het gangpad naar voren komt lopen. ‘Je zit zo te wiebelen!’

‘Hou op.’

‘Meester! Dries moet plassen!’

‘Dat kan niet. Jullie zijn allemaal net geweest.’

‘Maar meester, Dries heeft een hele kleine blaas. Als hij zijn spuug inslikt, moet hij al plassen.’

9

10

‘Sjon, dit is je eerste waarschuwing.’

‘Hoeveel mag ik er, meester?’

Meester Barts ogen flitsen. ‘Ik word nu al heel moe van jullie,’ zucht hij. ‘En we zijn nog niet eens bij Amersfoort.’

Dries haalt zijn Nintendo tevoorschijn en besluit zijn wereldrecord straatracen te verbeteren. Het wordt steeds lastiger, maar hij is al bij level tweehonderdveertien.

‘Wat heb je daar?’ vraagt Hanna’s moeder.

‘Mijn Nintendo.’

‘En wat doe je voor spel?’

Dries legt het haar uit en ze wil het wel een keer proberen. Ze is er goed in! Om de beurt spelen ze een level.

‘Gaaf dit,’ zegt ze. Ze geeft ‘m terug. ‘Dit doe je zeker heel vaak?’

‘Ja. Thuis heb ik nog veel meer games. Ik wil later gameontwerper worden.’

‘Zo, dat lijkt me leuk,’ zegt de moeder van Hanna en pakt haar tijdschrift weer.

Ze zijn nog steeds op de snelweg. Wat is dat? Op het televisiescherm zijn beelden te zien van een huilende vrouw.

Inbraak bij barones van Ballengooijen, staat eronder. Een deftige, in het roze geklede dame veegt met een zakdoekje haar ogen af.

‘Mijn hondje is ontvoerd,’ verstaat Dries. ‘Die schilderijen en juwelen kunnen me niks schelen, maar ik wil mijn Roderickje terug! Een fikse beloning voor degene die hem terugbrengt.’

Ze begint hartverscheurend te huilen.

Er verschijnt een foto in beeld van een hond met een roze bodywarmer. Op een vaag filmpje van de beveiligingscamera wordt de bestelbus van de daders getoond. Dertig Bloedzuigers met Zachte Billen, denkt Dries. 30-BZ-ZB. Dan komt er een verslag van een voetbalwedstrijd.

Achter in de bus is nu toch een serieuze ruzie aan de gang waar juf Annet zich mee bemoeit.

11

Het spannendste schoolreisje ooit

Met overval & ontvoering

Dries gaat op schoolreisje naar Amsterdam, naar een museum.

Daar heeft hij niet veel zin in. Liever gaat hij naar de Game Mania, de computerspellenwinkel. Als hij terug wil naar het museum, merkt hij dat hij verdwaald is en stuit hij op een geheimzinnige bestelbus.

Het wordt het spannendste schoolreisje ooit!

Avi E5/M6

Met illustraties van Iris Boter

Bestelnummer 5138 ISBN 978-90-5788-444-3