SP 2013 42 (2)

o f f i c i e e l o r g a a n va n d e afdeling parachutespringen koninklijke nederlandse vereniging voor luchtvaart

j u n i 2013 j a a r g a n g 42

2 nummer

CYPRES 2 Reliability made in Germany

VEILIGER MET

Photo: Joel Strickland - Varial Freefly

> 3000 reddingen ~ 100 miljoen sprongen

Sinds de verkoop startte meer dan 22 jaar geleden is CYPRES de onbetwiste marktleider. Reden is dat die nooit geweigerd heeft en altijd de loop doorgesneden heeft als het moest*: en dat is daarboven en hoger.... * voor zover bekend

www.cypres.cc

NR.02/2013 SPRINGSTOF

04

SAFETY FIRST

07

SPORTNIEUWS

08

KALENDER

10

MATERIAAL

12

CLUBNIEUWS

16

CC&C

34

DE KEERZIJDE

36

EN VERDER VERSLAG PIA SYMPOSIUM 2013

20

LUCHTRUIMBEDREIGINGEN PARACHUTESPRINGEN

22

PARACHUTESPRINGEN OF PARAGLIDEN?

24

TORA TORA COWBOY CAMP

26

THE INTERNATIONAL MCFLURRY CREW

28

NACHTSPRINGEN TE ROTTERDAM

29

QUEENSDAY BOOGIE 2013

30

IN GESPREK MET ...ADWIN BEERENDONK

32

CC&C

34 is altijd op zoek De Sportparachutist kopij. Klim naar meer en nieuwe tige dag voor de dus op een regenach de pen in plaats verandering eens in line voor de van in de kist. Dead

stus 2013.

volgende SP is 5 augu

“Meneer de voorzitter” “Meneer de voorzitter”. Zo ben ik nu al een paar keer aangesproken. Blijkbaar hoort deze titel erbij als je de rol van voorzitter op je neemt. Zelf denk ik daar anders over en zie mezelf vooral gewoon als ‘Eelco’. Misschien ken je mij van Paracentrum Eelde-Hoogeveen of Skydive Blauwestad, of van één van de andere paracentra waar ik soms kom buurten. Toen ik in 2004 begon met springen had ik het idee dat ik misschien 2 à 3 keer per jaar een paar sprongetjes zou gaan maken. Inmiddels ben ik er wel achter dat het voor mij zo niet werkt, en ben ik bijna elk weekend wel op een dropzone te vinden...

Het afgelopen jaar heb ik diverse vergaderingen bijgewoond van het AB, ledenraad, EC/TC, enz. Interessant om mee te maken hoe het parachutespringen in Nederland organisatorisch in elkaar steekt. Wat me is opgevallen is dat de communicatie en samenwerking hier en daar wat beter zou kunnen (en mogen). Daarnaast hebben een aantal springers mij aangesproken op zaken die volgens hen beter georganiseerd kunnen worden. Interessant om te horen wat er zoal leeft in de springwereld. Ik ben erg benieuwd naar wat jouw mening is over hoe het springen in Nederland georganiseerd is, en misschien beter zou kunnen. Niet dat ik het altijd met je eens zal zijn, maar ik vind het belangrijk om te weten wat er bij iedereen speelt.

Communiceren is een vak apart, waar je complete doctoraalstudies voor kunt volgen. Toch wil ik proberen om daar een bijdrage in te leveren. Niet alleen binnen de afdeling para en alle commissies, maar ook richting jullie, als springer.

Ik merk dat lang niet iedereen weet hoe de organisatie achter het springen in Nederland in elkaar steekt. Het is een kleine wereld, het parachutespringen, en we hebben elkaar hard nodig om deze mooie sport in Nederland te kunnen blijven beoefenen.

Een goed voorbeeld hoe je samen mooie resultaten kunt boeken zag ik van 3 tot en met 5 mei op het NPCT in Teuge. Hier werd de eerste Skydive Academy van 2013 gehouden. Veel springers uit verschillende disciplines kwamen hier op af om aan hun skills te werken. Niet alleen goed om te zien dat dergelijke events georganiseerd worden, maar ook dat deze druk bezocht worden door zoveel springers. Van wat ik heb begrepen zijn hier ook de eerste freefly-brevetten uitgedeeld. Later dit jaar wordt op Texel een tweede Skydive Academy gehouden. Houdt dit dus in de gaten, want het is een mooie kans om gratis coaching te krijgen en te werken aan je skills!

Het mooie weer begint er weer aan te komen en de eerste mooie springweekenden van 2013 hebben we inmiddels er weer opzitten. Voor het komende seizoen staan een aantal mooie evenementen (met dito feestavonden) op stapel.

Laten we er met z’n allen een mooi, veilig en gezellig springseizoen van maken!

Blue skies, Eelco

t e-mail adres van Aanleveren kan via he tespringen: de afdeling parachu

PARA@KNVVL.NL!

COVERINFO: QUEENSDAY BOOGIE TEXEL 2013 FOTO: PCT

3

Springstof

8@work

Van 8@work ontving de redactie een paar foto’s sturen die door Kim Reuvers gemaakt zijn van 8@ work tijdens een trainingssprong op Texel. 8@ work bestaat uit Jose Brouwers, Arnold Collenteur, Ingrid Nahumury, Henri van der Poel, Hans Polak, Martijn Vinke, Monica Westera en Tom Winkler.

Deze sprongen zijn helaas zonder Ingrid Nahumury, maar wel met als invaller Rogier Carper.

Brevetten & bevoegdheden

REDACTIE

De afdeling para wil de volgende springers feliciteren met het behalen van hun brevet of bevoegdheid in de periode maart – juni 2013: A Michael Damen, Maarten van Eck, Sara Sabelis, Karlijn Groot Bruinderink, Erik Schultes, Martijn Lamers, Walther Lenting, Martin van Hooff, Uli Mathies, Roelf Suk, Suzan Vroege, Rick van Hoof, Ilka Honders, Ivar de Vette B Eva van Ingen, Renout Gerrits, Jeroen Hopman, Mark Wild, Niels Ellenbroek, Tessa Heyl, Jaco Hovius, Edwin Veenstra, Milan Smolcic, Harmen van Mourik, Christiaan de Waard, Martijn Gerritse D Rob van Rijssel, Gerben Dijkstra, HI Xander Steward, Elroy Hartman Tandem Anouk van der Burgt, Jarno Goosmann

Geboren

BESLUIT LUCHTFOTOGRAFIE INGETROKKEN

Per 1 juni 2013 is het Koninklijk Besluit stb.329 luchtfotografie (KB) komen te vervallen. Dit KB, daterend van 1 September 1959 was niet meer van deze tijd waarin iedereen een fotocamera, video of telefoon mee de lucht in neemt. Tevens is met de beschikbaarheid van zeer goede digitale satellietbeelden een en ander achterhaald. Deze beelden zijn niet anders dan luchtfoto’s terwijl die nu niet onder het verbod vielen. Het KB bood dan ook geen bescherming tegen het maken van satellietbeelden. Als gevolg van de afgenomen militaire dreiging en de opkomst van deze satellietfotografie is het KB mede in relatie tot het bijbehorende vergunningenstelsel bijna onuitvoerbaar geworden en leidde het bovendien tot een onnodige administratieve last bij zowel de luchtfotograaf als de overheid.

Parachutespringen had al een permanente vrijstelling van het KB voor het maken van luchtopnamen boven de bestaande dropzone’s. Voor sprongen daarbuiten (bv. demonstraties) gold dit weer niet. Nu kunnen er overal in Nederland luchtopnamen gemaakt worden. Er is echter één belangrijke verbijzondering. Volgens artikel 430 Wetboek van Strafrecht is het fotograferen van militaire werken (vaste infrastructuur in gebruik bij Defensie) verboden. Dit geldt tevens voor luchtfotografie. Echter, gelijktijdig met de intrekking van het KB is er een verlofregeling ingetreden, artikel 430 Sr, waarbij verlof wordt gegeven voor luchtfotografie boven militaire werken. Deze verlofregeling kan bij noodzaak worden ingetrokken. Samenvattend: in geheel Nederland is zonder tegenbericht het maken van luchtopnamen vanuit het springvliegtuig, in de vrije val en onder de parachute toegestaan.

HBP

4

Jason Matteo, 9 april 2013

Pheline Nina Smit, 13 mei 2013

Kadervorming en opleidingen Koninklijke Onderscheiding PETER LANKREIJER

Lintjesregen Op 26 april jl. heeft de Minister van Defensie mevrouw Hennis-Plasschaert een Koninklijke Onderscheiding uitgereikt aan Peter Lankreijer van parachutistenvereniging Teuge. Peter is door Hare Majesteit Koningin Beatrix benoemd tot Ridder in de orde van Oranje-Nassau met de zwaarden. Hij heeft deze onderscheiding mogen ontvangen wegens zijn bijzondere verdiensten voor Defensie en de samenleving gedurende zijn carrière bij het Korps Mariniers en zijn waardevolle bijdragen aan de beoefening van het parachutespringen in Nederland.

Peter is thans Kapitein der Mariniers en heeft een indrukwekkende staat van dienst. Hij is in het bijzonder opgevallen door zijn operationele ervaring, zijn leiderschap en inzet gedurende ernstmissies (Cambodja, Irak, tweemaal Afghanistan en Tsjaad) en zijn vaardigheden als instructeur kikvorsman en instructeur parachutist. Binnen Defensie heeft hij een indrukwekkende bijdrage geleverd aan de professionaliteit van het operationeel parachutespringen. De Koninklijke Onderscheiding is echter niet alleen toegekend voor zijn werk als Marinier maar ook voor zijn bijdragen als lid van de examencommissie van de afdeling parachutespringen van de KNVvL, zijn bijdragen aan de veiligheid en regelgeving voor de sportuitoefening in Nederland en het toegankelijk maken van het parachutespringen voor het publiek.

FOTO’S: MINDEF

Frank van Sprang Naschrift afdeling parachutespringen: het afdelingsbestuur is zeer verheugd met het feit dat de inzet van Peter voor parachutespringen binnen zijn beroep op een dergelijke eervolle wijze beloond wordt. Een dergelijke onderscheiding wordt niet zomaar uitgereikt.

Peter, van harte!

Houders “tijdelijke bevoegdheden tot 1juni 2013” opgelet

Bij de verlengingsronde van bevoegdheden begin dit jaar hebben een aantal bevoegdheidhouders vanwege het niet voldoen aan de verlengingseisen een tijdelijk verlenging van hun bevoegdheid gekregen tot 1 juni 2013. Als inmiddels is voldaan aan de verlengingseisen heeft de bevoegdheidhouder een definitieve verlenging tot 1 maart 2014 bij de EC/TC kunnen aanvragen/krijgen.

Diegenen die dat niet hebben gedaan, worden erop geattendeerd dat hun bevoegdheid is verlopen en derhalve niet mag worden uitgeoefend. In voorkomend geval kunnen zij via HBP contact opnemen met de EC/TC. HBP

Rectificatie SP 1, 2013 • • • • •

Fotovermelding voorpagina: Nationaal Team FS4 Whooops tijdens de WK te Dubai, foto Hans Ypma.

Kopij BvdV door Adwin Beerendonk ontbrak, dit is geplaatst als nieuws op www.parachute.nl Artikel Mythbusters (pag 10). Hierbij ontbraken een aantal foto’s.

Spreadfoto pagina 2021. Fotograaf Brian Buckland. Fotograaf NL team Dubai: Ronald Overdijk Artikel pag 30 “beginnende springers: Tekst Tessa Heyl, Bas van Walsum, Uli Mathies. Foto’s: Tom Winkler, Hans van Marrewijk.

Op initiatief van het afdelingsbestuur wordt er de komende maanden gewerkt aan de verbetering van de kaderopleidingen hulpinstructeur/instructeur èn actualisering van de handleidingen voor de (aspirant) sportparachutist . Het bestuur en de Examen Commissie/Technische (EC/TC) hebben namelijk geconstateerd dat een groot deel van de opleidingsprogramma’s en de daarbij behorende documenten niet meer actueel zijn. Zo dateert het opleidingsprogramma en examenregeling voor de opleiding tot hulpinstructeur sportparachutespringen (de zgn. OPEX HI) uit het jaar 2005. Gelukkig is de OPEX HI nog wel in digitale vorm beschikbaar, aanpassingen zijn dus relatief eenvoudig aan te brengen. Maar de laatste landelijke versie van de Handleiding voor de aspirant sportparachutist van 1991 is nog slechts in analoge vorm beschikbaar. Op de clubs en centra zijn vermoedelijk wel digitale versies van deze (moeder)handleiding, maar daar zou de inhoud van de diverse versies weer onderling kunnen verschillen.

Onder auspiciën van de EC/TC gaat een projectteam gesteund door een aantal deskundigen met de opdracht van het bestuur aan de slag. Eerst wordt geïnventariseerd welke opleidingen en documenten voor een update in aanmerking komen. Daarna worden deze op het gewenste niveau gebracht. Daarbij wordt binnen de bestaande pararegelgeving gebleven, zodat er naar verwachting geen al te revolutionaire aanpassingen hoeven te worden gemaakt.

Als de klus eind dit jaar is geklaard, kan de afdeling er weer voor jaren mee vooruit. Wie wil daarbij dit jaar helpen? Als je op een of andere manier een klik heb met opleidingen (inclusief opleidingsdocumenten) dan is dit de uitgelezen kans om je kennis en ervaring op dit gebied verder uit te breiden. Ook als je maar een beperkte tijd beschikbaar kunt zijn, is je bijdrage meer dan gewaardeerd.

De Chef Instructeurs en Club Docenten zullen nog eens afzonderlijk over het project worden geïnformeerd.

Voor meer informatie kun je terecht bij het projectteam Kadervorming en opleidingen, Edo de Jongh en Joris Hercules (bereikbaar via para@knvvl.nl).

5

VOORLOPER VAN DE SPORTPARACHUTIST DIGITAAL

Na enig scan- en uploadwerk zijn de beschikbare exemplaren van de eerste parachutespringbladen nu online beschikbaar op www.issuu.com/knvvl. Ga naar deze website en ze komen te voorschijn.

Of zoek anders op deze website naar “swing through the air”.

Het zijn de eerste Nederlandse parabladen. Deze werden eerst als stencils uitgegeven door de ENPC, in het jaar 1958 onder de naam “Swing in the air”. Daarna veranderde de naam in 1959 in “Swing through the air”. In deze blaadjes staat de parahistorie van Nederland, waarvan tevens items verschenen in het luchtvaartblad “Avia”. Heel leuk om in te zien, vooral tijdens dit veel te koude voorjaar. Met dank aan dhr. D. Schoonderwaldt uit Voorschoten. Als iemand de nog ontbrekende nummers heeft dan zou de afdeling die graag willen digitaliseren.

Veel leesplezier!

HBP

Paramedia

Ingestuurd door Sander Dilweg

Zie je iets in de media over parachutespringen geef dit dan door aan de redactie para@knvvl.nl

Ingestuurd door Boudewijn Barendrecht

Skyfall actie door Dennis van der Coelen

Paramedia

- advertentie-

For beginners and progression

For experienced skydivers

AFF Residential courses once a month, including transfers and 7 nights accommodation. Travelling alone..?

Don’t worry, you’ll be part of the family from the moment you arrive.

Places limited, contact us now to book your course.

TrackDayz 6-7 July, 7-8 Sept

Want to progress with FS or FF and obtain USPA A-Licence..?

Our all inclusive Progression Courses gets all the theory and practical sessions complete while getting you in the air for FS or FF training. Just get to Seville airport and let us do the rest..!

Course start dates: 22 July, 23 Sep, 25 Nov.

Flight Foundation canopy course 18-20 Oct Freefly Essentials, small group organising 25-27 Oct, 21-23 Dec Funshine Boogie – new 4 day format 28-01 Sept/Oct, 3-6 Oct $kysaver Weeks 1-5 July, 16-20 Sept, 18-22 Nov, 2-6 Dec Christmas Boogie 25 Dec-01Jan

SkydiveSpainOficina

4

Skydive Spain @SkydiveSpain

Aeródromo La Juliana, Bollullos de la Mitación, Sevilla Tel: +34 687 726 303 info@skydivespain.com www.skydivespain.com

SAFETY FIRST I

n 2011 is binnen de KNVvL besloten om de veiligheid binnen de organisatie te verhogen door het invoeren van een Veiligheid Management Systeem (VMS). Het door de KNVvL gekozen VMS is gebaseerd op civiele luchtvaartregelgeving en heeft een aantal vaste onderdelen. De onderdelen van het Safety Management System (VMS) zijn: • Veiligheidsbeleid en doelstellingen • Veiligheid Risico Management • Veiligheidsborging • Veiligheidspromotie In een aantal artikelen zal de VC nader ingaan op deze verschillende onderdelen en aangeven hoe deze onderdelen zijn ingevuld binnen onze afdeling. Dit eerste artikel zal dieper ingaan op het veiligheidsbeleid binnen de afdeling en de doelstellingen die het bestuur heeft gesteld met betrekking tot het VMS. Maar eerst wil ik nog even kort ingaan waarom we ook al weer hadden besloten tot het invoeren van het VMS.

Waarom een VMS Bij het parachutespringen zullen altijd ongevallen blijven voorkomen, ondanks het nemen van goede veiligheidsmaatregelen. De tijd dat het springen als een sport voor waaghalzen werd gezien ligt gelukkig al ver achter ons. maar daarmee zijn we er nog niet. Vandaag de dag wordt het als niet meer dan normaal beschouwd dat de ‘organisatie’ van het parachutespringen in Nederland de zaken goed en gedegen voor elkaar heeft en dat risico’s tot een minimum zijn beperkt. Dat vinden overheid, media, klanten (leerlingen, tandempassagiers) van paracentra en veel springers zelf ook!

Met een veiligheidssysteem wordt voortdurend en gestructureerd gewerkt aan het verhogen van de gewenste veiligheid.

Een van de grote voordelen om dit gestructureerd binnen de gehele KNVvL te doen is de mogelijke koppeling tussen de afdelingen en daarmee de ontsluiting van elkaars ‘lessons Identified’.

Het invoeren van een VMS binnen onze afdeling is niet geheel nieuw. De huidige procedures binnen de afdeling dragen al jaren zorg voor het vastleggen van de voorvallen/blessures, het trekken van lessen hieruit, analyseren van trends, enz.

We hebben in de loop van de jaren al vele zaken uitgewerkt en binnen de verschillende commissies vastgelegd. Bij het uitwerken van het VMS zullen deze procedures zoveel mogelijk worden overgenomen en alleen aangepast als dat nodig is voor een goede inbedding in het VMS. Het VMS gaat wel op enkele punten verder dan onze huidige procedures door het stellen van eisen aan het structureel verbeteren van de veiligheid. Om dit structureel in te kunnen vullen is hiervoor binnen de afdeling een commissie benodigd.

Het Afdelingsbestuur heeft in overleg met de OC en de EC/ TC besloten dat deze taak bij de OC komt te liggen. Vanaf 2012 is daarom de OC hernoemd naar Veiligheidscommissie (VC) om duidelijk aan te geven dat de opdracht voor deze commissie is aangepast.

In de nieuwe situatie is de VC niet alleen verantwoordelijk voor het assisteren van het KLPD bij zware of dodelijke ongevallen

Veiligheid Management Systeem (VMS)

maar zal ook alle voorvallen binnen het parachutespringen onderzoeken en analyseren. Tevens zal de VC, in nauwe samenwerking met de EC/TC, contacten onderhouden met zusterorganisaties in het buitenland om ervaringen en analyses uit te wisselen. Als laatste zal de VC aandacht besteden aan het verbeteren van het veiligheidsbewustzijn binnen de afdeling.

Essentieel hierbij is het uitleggen van de VMS gedachte en de geldende procedures aan ons nieuwe kader. Daarom is de VC begin dit jaar begonnen met het geven van lessen over het onderwerp VMS binnen de Instructeurs-opleiding.

Ook binnen de Hulp-instructeurs opleiding zal hier aandacht aan worden besteed.

Veiligheidsverklaring Volgens het protocol van het VMS is zoals hierboven aangegeven, de eerste stap van het VMS het vastleggen van de doelstellingen die de afdeling zichzelf stelt. Deze doelstellingen worden vastgelegd in een zogenaamde veiligheidsverklaring.

Door het vastleggen van de doelstellingen wordt niet alleen duidelijk welke doelen worden nagestreefd maar, en dat is misschien nog wel belangrijker, wordt ook de betrokkenheid van het bestuur zichtbaar en juist dat is van doorslaggevend belang om veranderingen tot stand te brengen. Hieronder staat de Veiligheidsverklaring van onze afdeling beschreven.

De Afdeling Parachutespringen van de KNVvL streeft ernaar dat haar leden hun luchtvaartactiviteiten zo veilig mogelijk uitvoeren. Dat wil zeggen dat zij gebruikmaken van luchtwaardige uitrusting, passend bij het ervaringsniveau en de voorgenomen sprong, na een zo goed mogelijke voorbereiding.

Verder zullen zij alle op hun van toepassing zijnde regelgeving naleven en de risico´s die inherent zijn aan het deelnemen aan luchtvaartactiviteiten zo veel mogelijk inperken.

Het streven van de Afdeling Parachutespringen is: • Ongelukken voorkomen; • Het aantal incidenten te verlagen.

Daarom stimuleert het bestuur: Het vergroten van de kennis over veilig opereren bij de leden van de afdeling; • Het stimuleren van een omgeving waarbij veiligheid voorop staat en een tweede natuur is; • De introductie van het Safety Management System (VMS) waarmee de afdeling en de leden zich systematisch en voortdurend verbeteren op het gebied van de veiligheid.

•

De KNVVL heeft hiertoe een Veiligheidsmanager (VM) aangesteld die afdelingen faciliteert bij de opzet van een VMS. De Afdeling Parachutespringen heeft de Veiligheidscommissie (VC) belast met de taak om invulling te geven aan het VMS binnen de afdeling en zal de aangesloten ledenverenigingen ondersteunen op het gebied van veiligheid. Elke ledenvereniging zal een Veiligheidsmanager aanstellen voor de locatie gebonden invulling van het VMS.

Een belangrijk onderdeel van een veiligheidsmanagement systeem is het hebben van de juiste cultuur binnen onze afdeling.

De KNVVL, inclusief de Afdeling Parachutespringen, werkt aan een cultuur waarbij het leren van (bijna) voorvallen centraal staat en het eerlijk erkennen van onjuiste handelingen gezien wordt als een kans om te leren en de veiligheid van onze activiteiten te vergroten. Bij het onderzoeken van voorvallen staat dan ook het identificeren van de oorzaak van het voorval centraal en niet het individu, zodat onze leden iets aan deze oorzaak kunnen doen en hetzelfde voorval niet nog eens zal gebeuren.

De schuldvraag is daarom niet aan de orde, tenzij er sprake is van nalatig en roekeloos en/of verwijtbaar gedrag. Dit ongewenste gedrag wordt niet getolereerd maar valt buiten het VMS. In dat geval zal via de bekende procedures de Sanctie Commissie moeten worden aangesproken.

Om te kunnen leren van voorvallen is het nodig dat onze leden voorvallen rapporteren. Het BVR stelt deze rapportage verplicht.

Nieuw is echter dat we ook vragen om geïdentificeerde gevaren en risico’s te rapporteren, nog voordat dit tot een voorval heeft geleid. Rapporteren is in ons aller belang en het AB verlangt dan ook om uitdrukkelijke medewerking van al haar leden! KNVvL en het AB garandeert daarbij binnen het wettelijk kader de anonimiteit van de melder.

De resultaten van de onderzoeken naar voorvallen en geidentificeerde gevaren vereniging breed, plus de maatregelen die KNVVL voorstelt naar aanleiding hiervan, zullen worden gepubliceerd op de KNVVL website (volgt).

De onderzoeken en analyses die door de VC intern onze afdeling worden uitgevoerd zullen door de VC in samenwerking met de EC/TC op de website van de afdeling worden gepubliceerd (volgt).

De komende maanden werkt de KNVvL met de afdelingen aan de eerste opzet van VMS. Concreet betekent dit onze afdeling werkt aan het invoeren van VMS binnen de afdeling en op het niveau van de aangesloten ledenverenigingen. Hierbij zullen we slim de bestaande structuren en procedures opnemen in het nieuwe systeem zodat zo min mogelijk energie verloren gaat.

Onze afdeling werkt veelal met vrijwilligers. Vrijwillig is echter niet vrijblijvend! Er zal van de aangesloten ledenverenigingen wel betrokkenheid worden verwacht om tot een werkend resultaat te komen. VMS behoeft voortdurende aandacht en ‘fine-tuning’, hierop zal de VC voortdurend de aandacht hebben gevestigd.

De volgende keer zal ik verder ingaan op het Risico Management Systeem en uitleggen hoe de voorvalmeldingen zullen worden behandeld en afgehandeld en wie in dat proces een rol spelen. Daarbij zal ook een nieuwe functionaris worden geïntroduceerd die binnen de springoperaties op ieder centrum een plaats moeten krijgen.

Harold Boekholt Lid Veiligheidscommissie

7

vacature I

Sportnieuws

D VO oproep:

D

afdeling para zoekt penningmeester

e afdeling zoekt per direct een penningmeester. Deze persoon (M/V) dient kennis te hebben van financieel beleid en aansturing op basis waarvan het afdelingsbestuur kan acteren. Kennis van parachutespringen is niet echt noodzakelijk maar zal gezien het feit dat het om deze sport gaat zeker helpen qua betrokkenheid

selectie canopY piloting 2013 - 2014

V

olgens het nieuwe beleid van de Sportcommissie vindt selectie voor deelname aan een internationale wedstrijd plaats voorafgaande in het jaar van deze wedstrijd, door deelname aan de NKP. Een en ander volgens de geldende selectiecriteria. Voor het onderdeel Canopy Piloting (CP) is er dit jaar echter een afwijkende situatie omdat er in 2012 geen NKP CP was.

De Sportcommissie heeft derhalve besloten dat voor deelname aan het EK / Worldcup CP 2013 te Kolomna, Rusland de mogelijkheid bestaat door deel te nemen aan de NKP CP 2013 zoals dit plaatsvindt te Zwartberg, België, 22/23 juni.

Geïnteresseerden kunnen zich opgeven voor selectie bij de Sportcommissie d.m.v. een aanmeldingsformulier selectie, wat op te vragen is bij het secretariaat. Voor de WK CP 2014 is eveneens deelname aan de NKP CP 2013 verplicht. Dit is dan weer in lijn met de normale selectiecriteria die voor alle disciplines geldt.

Voor de wedstrijd in Kolomna 2013 is Koos Willemsen door de Sportcommissie als teammanager aangesteld. n Sportcommissie

en motivatie. De penningmeester vergadert in principe mee met het afdelingsbestuur (AB). De daadwerkelijk financiële handelingen, boekingen en mutaties vinden plaats bij de KNVvL en op het secretariaat parachutespringen. Het AB vergadert ongeveer 10 maal per jaar waarvan ongeveer de

O

p 3 t/m 5 mei vond de eerste editie plaats van de KNVvL Skydive Academy bij NPCT te Teuge: een terugkerend evenement waar verschillende coaches les geven in allerlei disciplines, financieel ondersteund door de sportcommissie (SC) van de KNVvL. Het evenement komt als antwoord op de onvoorspelbaarheid van de verzoeken voor financiële ondersteuning die de laatste jaren bij de SC binnen zijn gekomen.

Doordat het aan het begin van het jaar onduidelijk is welke verzoeken er over een geheel jaar zullen worden ingediend en de SC graag iedere discipline wil ondersteunen, bleek er vaak aan het einde van het seizoen te weinig of juist teveel geld over te zijn. Vanaf nu ondersteunt de SC dus twee of drie grote evenementen per jaar, waar deelnemers en coaches van meerdere disciplines bij elkaar komen.

De bedoeling van het evenement is om trainingsfaciliteiten aan te bieden aan parachutespringers en ze te enthousiasmeren om de sport niet alleen recreatief maar ook sportief te beoefenen. Het gaat daarbij dus om springers die zich graag verder zouden willen ontwikkelen binnen hun discipline, of kennis willen maken met een voor hen nieuwe discipline. Daarnaast is het evenement een potentiële ontmoetingsplek voor sportieve springers.

De disciplines canopy piloting (CP), freeflying en formation skydiving (FS) zijn dit keer aan bod gekomen. Voor CP coaching was Frédérique Roeloffzen aangetrokken. Ze had een behoorlijk uiteenlopende groep qua niveau, een uitdaging die aan haar blijkbaar wel besteed is want iedereen kreeg op zijn/haar eigen niveau een leerplan uitgestippeld en heeft uitdagende opdrachten

helft telefonisch. Ook is er penningmeesteroverleg met de andere luchtsportafdelingen. Ben je geïnteresseerd in deze functie schroom dan niet om te reageren. Wil je meer weten, neem dan contact op met het secretariaat. Je komt in een team van bestuursleden, allen springers. n AB para - HBP

kunnen uitvoeren. Voor FS heeft Koen van der Venne het team Paradocks gecoached. Er zat een duidelijk stijgende lijn in de sprongen en vooral de exits gingen erg goed. Voor freeflying heb ik een groep meegenomen in verschillende soorten tracking sprongen. Er is veel geleerd en ik geloof dat er ook zeker wat interesse is gewekt bij de mensen die daar nog weinig ervaring in hadden. Martijn van Dam heeft een vliegende start gemaakt met het nieuwe brevetten systeem voor freeflying. Op vrijdagavond hebben we een seminar gehouden om het systeem toe te lichten en vragen te beantwoorden. Op zaterdag en zondag heeft Martijn vervolgens 47 brevetten afgetekend! Alle brevethouders komen binnenkort online te staan, voor iedereen zichtbaar via parachute.nl en toratora.nl.

Doordat de communicatie tussen de verschillende partijen wat laat op gang kwam hadden we voor deze eerste editie maar zeer beperkt tijd om het van de grond te krijgen. Dat is de reden dat we voor een aantal disciplines die we graag hadden willen aanbieden dit keer nog niet genoeg aanmeldingen binnen kregen. Deze disciplines, zijnde canopy formation, accuracy landing, wingsuit en FS camera springen komen dus hopelijk de volgende keer aan bod. Voor die volgende editie zullen we uiteraard proberen om eerder en duidelijker naar buiten te brengen wat en wanneer er wordt georganiseerd, zodat springers de tijd hebben om hun agenda te plannen.

Die volgende editie zou zomaar eens op Texel kunnen plaatsvinden. Houd parachute.nl in de gaten als je erbij wil zijn! n Jasper van der Meer

Sport 8

I

toratora freeflycup r’dam

I

n één van de vorige edities van de SP hebben we het idee aangedragen dat meer (laagdrempelige) freefly wedstrijden zowel beginnende als gevorderde freeflyers zouden kunnen motiveren om zich verder in de discipline te ontwikkelen. We hebben toen ook aangekondigd dat we daarin zelf zouden bijdragen door een wedstrijd te organiseren, dus daar houden we ons dan ook aan.

In het weekend van 14-15 september vindt bij Skydive Rotterdam de ToraTora Freefly Cup plaats.

Een open freefly wedstrijd (voor alle niveaus en nationaliteiten) met uitsluitend artistieke rondes en met als doel freeflyers te motiveren en uit te dagen om creatief na te denken over hun vliegbewegingen en vliegstijl. Het is een evenement waar alle freeflyers welkom zijn, van teams die het hele jaar hard trainen om iets moois te kunnen laten zien, tot gelegenheidsteams die voor de lol een leuke routine in elkaar steken.

Het is een artistieke wedstrijd en daarom zullen we met zijn allen al vooraf moeten accepteren dat de uitslag bepaald wordt door de vakkundigheid maar zeker ook de mening van de scheidsrechters.

Uiteraard zullen we richtlijnen aanhouden bij de

Standupangle (foto Henny Wiggers)

jurering en die richtlijnen zullen we de deelnemers meegeven. De winnaars krijgen vooral de titel, de beker en de eer. Daarnaast zullen we een aantal mooie prijzen en aanmoedigingsprijzen uitdelen aan teams die dat verdienen, en niet alleen aan hen die op het podium eindigen.

Hierbij een open uitnodiging: “freeflyers verenigt u!” Stel een team samen om te trainen, jezelf en

elkaar uit te dagen, lol te maken en te leren! Laten we er met zijn allen vooral een leuk weekend van maken! Je kunt je inschrijven als team van 2 performers en 1 camera vlieger door een e-mail te sturen met de teamnaam en namen van de 3 teamleden naar info@toratora.nl. Als je geen volledig team hebt dan kunnen we je misschien helpen met het vinden van teamleden. n Jasper van der Meer

- Advertentie -

t

25

Meer dan materiaal Tips & Tricks!

THE PARACHUTE CASE - WINKEL & WERKPLAATS VLIEGVELD TEUGE info@parachutecase.nl/ www.parachutecase.nl/ 055-3231928

Kalender CA

NO

PY

FO

R

TIO MA SW

N

OO

PIN

G

) (CP FO

RM

O ATI

N

Y SK

DIV AR

ING

TIS

TIC

DATUM

WIE

WAT

21-6

PCMN

Midzomernachtspringen

21-6

PCT

Sunsetspringen + BBQ

21-6/23-6

ENPC

heli en ronde bol springen

22-6/23-6

Skydive Rotterdam

Pandora Freefly Weekend

x

23-6/29-6

ToraTora

freefly kamp Hongarije

x

28-6

PCMN

Prins Bernhardcup - para, zweef, motorvliegen

29-6

PCT

Pizzaspringen / mysteryjump & bigways

29-6/30-6

NPCT

Triquetra Goeroe Freefly

6-7

PCT

Canopy Formation jumps

6-7/7-7

PCT

NL record head-down formatie

6-7/7-7

NPCT

Teuge Bigways

x x

7-7

Skydive Rotterdam

Bigways

13-7/14-7

PCMN

Coupe Maarsseveen

20-7/21-7

ToraTora

Benelux record head-down formatie Moorsele

x

S

R /PA PA

AS

x

x

World Games @ Cali, Colombia

27-7

PCT

Bigways

27-7/4-8

PCMN

Springweek PCMN

x

27-7/4-8

Skydive Rotterdam

Zomerkamp Rotterdam

x

3-8/4-8

NPCT

Teuge Bigways

x

10-8

PCT

Pizzaspringen / mysteryjump

x

12-8/18-8

FAI

EK & WC FS & AE @ Banjaluka, Bosnië Herzegovina

14-8

Skydive Rotterdam

CRW woensdag

20-8/27-8

FAI

EK & WC PA @ Cheboksary, Rusland

24-8

PCT

Don’s Killing Cocktails

24-8/1-9

FAI

EK & WC CP @ Kolomna, Rusland

24-8/1-9

ToraTora

Mountain Gravity, Ambri, Zwitserland

x

29-8/3-9

KNVvL para

NKP 2013 Texel

x

30-8/1-9

POPS-NL

POPS-NL PA Teuge (tijdens National Air Games)

x

31-8

Skydive Rotterdam

PA wedstrijd

x

2-9/15-9

PCT

6th international artistic wingsuit competition

6-9/7-9

NPCT

Teuge Bigways

7-9/8-9

Skydive Rotterdam

Pandora Freefly Weekend

11-9

Skydive Rotterdam

CRW woensdag

14-9

PCT

Jump-in Vlieland & Pizzaspringen

21-9/22-9

ToraTora

ToraTora Cup, Rotterdam

21-9/22-9

PCT

Skillscamp / safety day / Bigways

x

5-10

PCT

Mysteryjump

x

5-10/6-10

NPCT

Teuge Bigways

x

5-10/6-10

Skydive Rotterdam

Alles voor je A-brevet weekend

x

19-10

PCT

Bigways

x

20-10

Skydive Rotterdam

Driemanswedstrijd

x x

Kerstdiner

11-3/16-3

FAI

WK Paraski @ Tanai, Rusland

15-8/23-8

FAI

WK PA @ Banjaluka, Bosnië Herzegovina

15-8/23-8

FAI

WK CF @ Banjaluka, Bosnië Herzegovina

24-8/31-8

FAI

WK FS & AE @ Prostejov, Tsjechië

t.b.d.

KNVvL

NKP 2014 Teuge

1-11/9-11

POPS

World POPS Meet, San Juan, Argentinië

x

x

springweek Maubeuge

ISR Grand Prix 2013

x

x x

x x x

x

x

x

x x

x

x

x x

x

x x x

x x x

x

x

x x

x x x x x

x x

x x x x

2014

10

NN

x

FAI

PCMN

TU

x

ENPC

ISR

O

x

25-7/4-8

13-12

BO

x

22-7/28-7

23-11

T Y,

x

Ameland Boogie + springweek PCEH

Scrambles / Paranachtfeest

R PA

x

Flanders Freefly Moorsele

Eindfeest seizoen

IT

VE

x

Ameland / PCEH

PCT

SU

x

ToraTora

PCMN

NG

NO

x

20-7/28-7

26-10

WI

x

20-7/27-7

1-11

KI

E GIE

x x x x

x

x

x

x

x

x x

x

RIG

EL

E

kompasr de kompasroos als android E

Materiaal

rvaring opdoen met het bouwen van een mobile Android app kan alleen in de praktijk. Eind vorig jaar zocht ik daarom een idee voor een appje, dat niet te ingewikkeld zou zijn, op de een of andere manier leuk was en het liefst nog niet bestond. Dat werd de kompasroos.

Na een springpauze van tien jaar ging ik in juni 2012 weer de lucht in. Het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan. Bovendien bleek mijn oude vertrouwde koepel met wat kleine aanpassingen en een nieuwe Cypres nog bruikbaar!

Voor een proef-app dacht ik in eerste instantie niet aan het springen – logboeken, wingload berekenaars en weer- en windsites zijn er al. Ook de andere dingen die ik bedacht waren er al of leken wat te hoog gegrepen voor een eerste project. Maar ik merkte dat bij veel springers niet echt bekend is welke koepel in welke categorie zit; en ook ervaren springers

toch wel eens een foute inschatting maken als het om wingload gaat. De kompasroos in een app zou wel degelijk kunnen helpen om spingers te helpen bepalen welke koepels geschikt zijn voor hun ervaring en gewicht.

Open

Omdat de app voor mij een leerproject was en ik de bestaande kompasroos regels in een app wil ‘vangen’ heb ik er vanaf het begin voor gekozen de app volledig open source te maken. Hierdoor kan in principe iedereen bijdragen en de werking van de app controleren. Met name iemand die een web versie of een IOS versie voor iPhone en iPad kan en wil maken kan op mijn hulp en input rekenen.

Maar ook bijdragen en/of suggesties voor de nu bestaande Android app zijn zeer welkom.

De eerste versie stond op 12 december 2012 op de Google Play store, waarna een handje vol PCMN’ers met de eerste feedback kwam. Inmiddels zijn we een aantal versies verder en is het aantal gebruikers flink toegenomen. Met name Johan Wiltink met zijn suggesties over de parachute typen database

en Suzan Vroege voor de layout hebben bijdragen geleverd. Daarnaast heeft The parachute Case en een aantal fabrikanten ook input gegeven om de database zo correct mogelijk te krijgen. Er bleken heel wat meer typen te bestaan dan er op de officiële ‘Bijlage B’ van het BVR uit 2011 ingedeeld werden...

Wingsuit safety and practices

D

at wingsuit vliegen sterk in populariteit toeneemt is een gegeven. Het aantal sprongen en springers dus ook. En daarbij stijgt – statistiek – ook het aantal voorvallen. Dit is een internationaal gegeven en dit werd dan ook op het PIA congres 2013 (zie elders in deze SP) besproken.

Hiernaast volgt een overzicht van deze presentatie.

Het onderwerp werd gepresenteerd door Douglas “Spotted Eagle”van Skydive Elsinore. Op die DZ zijn al 700 wingsuit opleidingen gegeven. Wingsuitspringen is de snelst groeiende discipline, genereert veel media aandacht en heeft ook de interesse van het gewone publiek.

Wingsuit-springen wordt ook veel gedaan door oudere springers die uitgekeken zijn op het maken van gewone sprongen. Dit komt vooral omdat wingsuit solo springen leuker wordt gevonden dan gewoon solo springen. Verder is er al veel competitie in het wingsuitspringen. Inmiddels is de eerste tandem wingsuitsprong gemaakt, uiteraard met een tandemrig. Door de toename van wingsuitsprongen neemt zoals gezegd het aantal wingsuit voorvallen en ongevallen toe. In 2012 zijn er 13 tailstrikes geweest na exit waarvan 11 met een Cessna C-208.

Stelling van de spreker: “Als je op dit moment nog geen problemen hebt met wingsuitspringen op jouw DZ dan krijg je ze binnenkort!” Gezien het grote aantal incidenten op de diverse DZ’s is in de VS op 13 DZ’s het wingsuitspringen inmiddels verboden. Gelukkig heeft men er op de overige DZ’s voor gekozen het wingsuitspringen beter te organiseren en te regelen. Zo wordt een eerste

wingsuitsprong springer nu gezien en benadert als een “first jump” springer. Ook is op een aantal details na consensus over de uitrusting waarmee deze eerste sprongen gemaakt kunnen worden.

Aanbevelingen voor de wingsuitspringer (van de spreker): • Minimaal 200 sprongen ervaring voor de 1e WS sprong met een coach • Minimaal 90 minuten grontraining voor de eerste sprong • Maak de eerste 300 sprongen regelmatig gebruik van een coach • Exit in “prayposition” (ellebogen tegen de borst en handen in elkaar vlak onder de kin) • Eerste sprong open op 5500ft • Geen elliptische parachutes • Wingload onder 1.3 • Geen pull out opening systemen of ripcords • Pilotchute tenminste 29”, ZP pilots mogen iets kleiner • Bridle tenminste 6 feet bij aanvang training met kleine wingsuit • Bridle 9 ft bij springen met grote wingsuit • Bridle tot 12 ft bij extreme sprongen • AAD (in USA sinds 1 jan 2013 al 6 AAD reddingen bij WS sprongen) • RSL/skyhook • Harde helm • Audible hoogtemeter • Visuele hoogtemeter bij voorkeur aan mudflap (op de borst) of aan de borstband • Geen camera’s mee op de helm van de beginnende WS springer

• Absoluut geen sidemount camera geplaatst • Doe pin/gearchecks waarbij buiten de normale zaken ook gecontroleerd wordt of de niet zichtbare beenbanden vast zitten • Ga altijd volledig gefit aan boord (enige uitzondering C182 in sommige configuraties). in grotere toestellen bij een gecombineerde load tandems aan de ene kant en WS springers aan de andere kant waarbij de WS springers nooit aan de kant van de drogue zitten. bij een gecombineerde load moeten de WS springers volgens een vooraf bepaald patroon om de tandems heen vliegen (DZ instructeurs?!) en bij voorkeur ook boven een ander deel van de DZ hoogte afbouwen en landen • Exitvolgorde: kleine WS eerst en dan de grotere • Maak nooit 180° manoeuvres • Gebruik “pray position” voor de exit en de opening (arch-deploy-pray) • Voor rodeo of cowboy spongen waarbij een gewone springer op de rug van de WS springer meevliegt wordt aanbevolen tenminste 100 WS spongen ervaring voor de WS springer en 100 sprongen voor de gewone springer.

• Verbod: WS vrijevalsprongen met ongemodificeerde BASE wingsuits waarbij de hendels onder het pak zitten. Tot slot, ten aanzien van de tailstrike problemen met de C208 wordt aangegeven dat een C208 pas WS moet droppen bij een volledige engine cut in enigszins dalende positie.

Mate 12

n Edwin Boerkamp Douglas “Spotted Eagle”

technischbulletins

roos app

bulletins Datum: Vervangt: Betreft:

Probleem:

Oplossing:

Dat was overigens ook het grootste commentaar dat ik tijdens het bouwen van de app hoorde op de regels van de kompasroos: de indeling in categorieën zou achterlopen.

Ongeveer een kwart van de 120 typen in de oorspronkelijke lijst hadden geen categorie en kwamen daarmee automatisch in categorie 6. Veel daarvan waren natuurlijk super snelle swoop canopies, maar er waren ook een paar typische beginners koepels bij. Inmiddels is bijlage B – en de app – weer helemaal up to date, ook al zullen fabrikanten het er natuurlijk niet bij laten zitten...

Werking De werking van de app wijst in feite zichzelf. Na het installeren uit Google Play – zoek naar ‘Skydive kompasroos’ of gebruik de QR code op deze pagina – kan je eenvoudig de basisgegevens instellen en doorklikken naar de lijst parachutetypen. De menuknop op uw telefoon of tablet geeft de mogelijkheid de instellingen op te slaan,oude instellingen terug te halen, of in de lijst de sortering of het filter in te stellen. Standaard laat de app namelijk niet alle typen zien, maar alleen de meest ‘gangbare’. Dit is natuurlijk een vaag begrip maar maakt de lijst een stuk overzichtelijker: Kees, bedankt voor je input!

In het hoofdscherm staat een lijstje van de meest voorkomende maten en worden de bijbehorende wingloads direct berekend. De rode of juist groene achtergrondkleur geeft hier direct al aan of een bepaalde maat geschikt is of niet. Voor maten die hier niet bij staan kunnen specifieke typen / maten in de lijst eronder toegevoegd worden.

Verder wijst de werking van de app zichzelf (hoop ik).

Vanzelfsprekend zijn er waar mogelijk links naar de fabrikanten en kunnen de gegevens ook per mail of op een andere wijze gedeeld of verstuurd worden. Hierdoor kunnen Android gebruikers in ieder geval een resultaat naar springers met een iPhone sturen, zolang er nog geen iPhone versie bestaat...

Voor suggesties staat mijn email adres in de app en voor wie zin heeft zich op een Android of web versie te storten is er natuurlijk GitHub! https://github.com/digitalica/skydivekompasroos

veiligheidsbulletins

Noot:

Datum: Vervangt: Betreft:

Probleem:

Oplossing:

TB 2013-01

19 maart 2013 n.v.t Sun Path producten, inclusief hoofdparachute release handles. (part nr. JP068-1), gefabriceerd tussen januari 2009 en februari 2013.

Niet correcte trim van de release handles. Dit kan leiden tot een onjuiste openingsvolgorde van de hoofd- en de reserveparachute, met mogelijk een verwarring van beide parachutes tot gevolg.

Controle van de hoofdparachute release handles part nr.

JP068-01 voor de correcte lengte, volgens het service bulletin van de fabrikant. Dit bij de eerste periodieke inspectie.

Inkorting van de release kabels van de handle als die te lang zijn, vervanging van de handle als de release kabels te kort zijn.

De controle van de lengte van de release handles is een vast onderdeel van de periodieke inspectie van springmateriaal zoals die door KNVvL riggers plaatsvindt.

VB 2013-03

28 mei 2013 n.v.t.

Javelin Odyssey harnas/container systeem van Sunpath, met harde housing batch # 33243 A en 33227, .3751D PS 70104.

De fabrikant van de harde housing, Metal Flex Hosing heeft 195 stuks PS70104 .375” IS SS housings teruggeroepen.

Dit vanwege de mogelijkheid dat de housing uit elkaar schuift en aldus openingen gaat vertonen. In totaal zijn er 124 stuks housings op Javelin Odyssey harnas/container systemen geïnstalleerd.

Vóór de eerstvolgende sprong, inspectie van de harde housing welke voorkomt op de lijst met serienummers volgens de bijlage.

• Indien de housing intact is kan deze gebruikt worden tot de eerstvolgende datum inspectiecyclus. Bij de inspectiecyclus zelf dient die alsnog vervangen te worden.

• Indien de housing genoemde gebreken vertoont dient die vervangen te worden vóór de eerstvolgende sprong.

Inspectie door de gebruiker, een Senior Rigger of Master Rigger. Vervanging door een Master Rigger.

Zie verder het originele Bulletin van Sunpath, SBSB009 REV. 05.23.13., alsmede deze link voor de vervanging: http:// www.sunpath.com/support/HousingReplacement.pdf

eriaal n Robbert Wethmar

Uitvoering:

veiligheidsbulletins

Noot:

Datum: Vervangt: Betreft:

Probleem:

Oplossing:

Uitvoering: Noot:

VB 2013-04

28 mei 2013 n.v.t.

Modificatie United Parachute Technologies (UPT) tandem passagiersharnas (model TV3-SH-Part#043-001-001), retractable Y-strap (part#043-001-005) De Y-strap modificatie was tot op heden alleen aanbevolen. In het geval van zeer slecht fitten van het tandem passagiersharnas kan het bij harnassen zonder de Y-strap modificatie voorkomen dat de passagier uit het harnas valt, dan wel er bijna uitvalt. Om dit te voorkomen wordt deze modificatie verplicht.

Aanbrengen van de retractable Y-strap modificatie op het passagiersharnas.

Vóór 1 december 2013, door een Master Rigger.

Zie verder het originele Bulletin van UPT SB #20132005

13 13

TEKST: DEYAN BAKARDZHIEV, MASTERRIGGER@THEPARACHUTECASE.NL

DE MYTHE: VELCRO = GEVAARLIJK! H

oe vaak heb jij gehoord dat je met een rig met velcro covers niet kan freeflyen? Vaak wordt er dan aan toegevoegd “dat is een levensgevaarlijk rig ”. Elke keer als ik iemand dat hoor zeggen moet ik even tot 10 tellen, daarna tot 50 en vervolgens moet ik met een biertje mijn hoofdpijn wegspoelen ;)

velcro constructies. In de afgelopen jaren hebben we in meerdere situaties gezien dat bij een nieuw zogenaamd “FreeFly vriendelijk” rig de risercovers open gingen. En toch mochten springers met een tucktab rig wél met freeflysprongen meedoen in tegenstelling tot springers met een rig met velcro sluitingen.

MAGNETEN

Laat me –voordat ik je uitleg waarom ik moeite heb met deze ongefundeerde uitspraken- eerst eens iets over de voorgeschiedenis van de techniek van de diverse sluitflappen op rigs vertellen.

Waarom zijn de ontwerpers en fabrikanten van harnas/container systemen (kortweg “rigs” of “setjes” genoemd) overgegaan van velcro sluitingen naar tucktabs en vervolgens van tucktabs naar magnetic keepers?

Tucktabs

Het is niet alleen moeilijk om perfecte tucktabs te ontwerpen, ze kunnen ook nog eens breken. Reden genoeg om door te gaan met de zoektocht naar een perfecte oplossing. Een jaar of 6 geleden kwamen de eerste ontwerpen met magneten verwerkt in sluitingen op de springmarkt. Ook bij magneten zien we veel verschillen.

Verschillen in kwaliteit. Sterkte, “kleefkracht” en/of hoe slim het verwerkt wordt.

VELCRO

Velcro Velcro staat bekend om het vermogen om onderdelen zoals risercovers en sluitflappen bij elkaar te houden. Velcro behoudt haar goede “plak” conditie ongeveer 100-150 sprongen. Daarna holt de kwaliteit die je nodig hebt hard achteruit en is het al snel niet meer goed genoeg om er veilig mee te vliegen. Met de snellere vliegtuigen waren springers in staat om veel meer dan 100 sprongen tussen de repacks te maken. In die tussentijd werd meestal het versleten velcro ook niet vervangen. Met alle gevolgen plus “indianen”verhalen van dien. Velcro heeft overigens meer nadelen: het beschadigt makkelijk alle zachte materialen waar het mee in aanraking komt zoals de risers van de main en de reserve, en het stretch gedeelte van je jumpsuit. Het heeft de neiging om haar, vuil en stof te verzamelen. En Velcro werkt ook niet goed meer als het nat of koud is.

TUCKTABS

Magneten Tucktabs Al met al reden genoeg voor fabrikanten om naar mogelijke alternatieven te zoeken. Zo werden de tucktabs geboren. Bij tucktabs wordt gebruik gemaakt van extra stof met een versteviging ertussen en die extra stof moet ergens tussen gestopt worden. De tucktabs op de risercovers en de sluiting van de containers ondervangen de meest voorkomende klittenband problemen: er is geen onderhoud nodig (tenzij ze breken). Ze beschadigen de risers en de kleding niet en het maakt niet uit of je in Siberië tijdens de winter of in Suriname in de vochtige zomer springt: zij blijven hun werking houden. Wat aardig is om te weten is dat toen de eerste freefly sprongen gemaakt werden dat de mensen toen sprongen met rigs met velcro op alle sluitflappen. Er was toen gewoon niets anders.

Kijk maar eens goed naar oude foto’s van 3D sprongen, die staan vol met “velcro-rigs”.

In de jaren ‘90 toen skysurfing trendy werd, zochten springers opnieuw de grenzen met rigs met klittenband. Valery Rozov werd meervoudig wereldkampioen skysurf met een racer met klittenband risercovers, en verrassend genoeg, heeft hij dat overleefd.

14

Terug dan naar velcro: ogenschijnlijk lijkt de werking van velcro en magneten heel veel op elkaar. Toch is er een wezenlijk verschil in de werking van die twee. De hechtende werking van velcro is gericht op “schuiven” en niet op “afpellen”. Probeer 2 stukken velcro maar eens ten opzichte van elkaar te verschuiven: dat is bijna onmogelijk.

En magneten werken precies andersom. De grootste hechting van 2 magneten is recht op elkaar. Alleen als je ze verschuift kun je ze loskrijgen. Overigens: hoe meer stof er zit tussen de magneten hoe minder sterk hun hechtende kracht zal zijn.

En...tussen haakjes: risercovers werken op “afpellen”!

WAAROM DAN TOCH MAGNETEN? Ten eerste is het een onderhoudsvrije oplossing voor het probleem met de niet-werkende tucktabs (tenzij een magneet breekt natuurlijk) Ten tweede is het makkelijker om te ontwerpen en te bouwen. Daarnaast beschadigen magneten de stof niet als je ze onbeschermd laat en dat kan je dan weer van velcro niet zeggen.

VELCRO- NABRANDER

Backfly

DE MYTHE IS GEBOREN Dus waar komt deze mythe dan vandaan? Ik denk dat het begon met de (dikwijls gesponsorde) skydivers die met “tucktab-rigs” sprongen en gewoon niet beter wisten. Het is in de praktijk ook makkelijker om de nieuwe tucktab rigs te promoten door alle rigs met velcro te bannen, dan om al die rigs te controleren op de “versheid” van het velcro. En niemand zit te wachten op horror stories over risercovers die opengaan en stuurtoggles die in vrijeval loskomen. Ook al ligt de oorzaak niet bij het materiaal maar bij het slechte onderhoud.

TUCKTAB NADELEN Tucktabs

VELCRO VERSUS MAGNETEN

Jammer is wel dat niet elk tucktab ontwerp goed functioneert.

Eigenlijk zijn tucktabs gevoeliger voor productie fouten dan de

INTERESSE? Wij hebben in de shop een voorbeeld liggen van magneten en velcro! Op de website van The Parachute Case vind je een handleiding hoe je kunt bepalen of je set freefly vriendelijk is http://www.parachutecase.nl/theloft/weetjes.html#FFV

Velcro is dus uit en het zou ook nog eens “gevaarlijk”zijn. Maar weet je dat het meest moderne “Freefly Vriendelijke”rig toch ongeveer 1 meter velcro bevat? Kijk maar eens mee: de reserve en de cutaway handle worden aan het harnas bevestigd met velcro. De freebag wordt gesloten met velcro, de reserve toggles zitten op velcro en de RSL is op de yoke bevestigd met velcro. Dus,. als velcro echt zo “gevaarlijk” zou zijn, waarom wordt het dan gebruikt op het levensreddende deel van je materiaal?

CONCLUSIE Dat velcro een rig gevaarlijk maakt, is een mythe. Ik zelf spring liever met een rig waarop goed onderhouden velcro zit dan bijvoorbeeld met een rig met tucktabs die niet goed passen of magneten die niet sterk genoeg zijn. Maar toch kom je met een “velcro rig” bij de gemiddelde freefly coach niet omhoog. Dus wil je graag freeflyen? koop dan geen velcro-rig! Bottomline is: Heb je een ouder rig met velcro? zorg er dan voor dat je het goed onderhouden is. Dan kan je er nog heel veel plezier van hebben! 

WEETJES

De allereerste rigs werden gesloten met drukkers of haakjes en ogen, maar toen eind jaren‘50 het klittenband ontdekt was en voor steeds meer doeleinden werd aangewend, is men dit ook in de parachute industrie bij de productie van rigs steeds meer gaan gebruiken. Eind ‘80-er, begin ‘90-er jaren van de vorige eeuw konden steeds meer dropzones zich een turbine vliegtuig veroorloven. Hoe sneller de vliegtuigen, hoe meer sprongen mensen kunnen maken per dag en dus ook tussen twee keuringen in. Met het verhogen van het aantal sprongen tussen de twee inspectie cycli nam de slijtage van het materiaal toe. Dit veranderde gedrag en intensievere gebruik stelde hogere eisen aan het materiaal. En dan gaat men op zoek naar vernieuwing c.q. verbetering.

A

Clubnieuws

ParaCentrum teXel

goed van start

Het is alweer juni. De kop is er nu goed af en Paracentrum Texel is springseizoen 2013 lekker van start gegaan. De Kick-off natuurlijk; hoeveel skydivers krijg je in een tunnel? Nou, dat waren er toch –al met al- wel tegen de 100! Het openingsweekend en het paasontbijt met gouden ei.

Dit jaar gevonden door Dennis van der Wal die daarmee een gratis sprong van 13.000ft won. Helaas heeft het gouden ei het hele gebeuren niet overleefd…

Dolf van Leeuwen organiseert dit seizoen diverse bigway weekenden op ParacentrumTexel. De eerste was begin april. Helaas was t best nog een tikje fris met -23 graadjes op afspringhoogte en werden de bigways eerder gevormd door de ijsaanzet op de springers dan wat anders, het begin was er! Dat het

O

TeksT: Jasna smolcic FoTo’s: pcT

weer niet altijd meewerkt, hebben we helaas ook begin mei gemerkt. Het ronde bollen avontuur en het springen uit de ANI moesten we even verzetten naar juni vanwege windkracht hard. ANI moest ook weer even lekker door de maquillage en is nu weer helemaal in tiptop shape. Dan de Queensday Boogie.

Dat was een absolute hit! Meer dan 1500 sprongen in diverse disciplines en afgesloten met een dikke 2-plane formation uit de JMP en de JAS. Prachtig gezicht. Overigens moet je tegenwoordig wel snel zijn als je de JAS wilt zien opstijgen, want met de 900 hp gaat ze als een raket naar boven!

De cursussen zijn dit seizoen ook goed begonnen; er zijn al veel cursisten met vlag en wimpel geslaagd. We hopen van harte dat deze nieuwe enthousiastelingen allemaal doorgaan met de sport en dat we hen ook in hun verdere ontwikkeling daarin, mogen ondersteunen en begeleiden.

Op het moment van schrijven, liggen de Jump-in Vlieland en het Pizzaspringen nog voor ons en iets waar we ook erg naar uitkijken is de Open Air Cinema dat i.s.m. Airport Texel wordt georganiseerd.

H

In juni organiseren we een Scramble en, zo rond de zonnewende; de langste dag van het jaar, is het magisch sunset springen boven Texel. Zo’n uitzicht krijg je nergens! Begin juli hebben we een weekend helemaal in het teken van Canopy Formation. Hou ook hiervoor de Facebook pagina en de website van PCT in de gaten, dan mis je niets. Dat is sowieso wel een goed idee, want er staat nog zoveel te gebeuren, dat dat allemaal niet in dit stukje Clubnieuws past. De Don’s Killing Cocktails belooft ook weer veel goeds dit jaar, dus begin maar vast met voorbereiden. Tot (snel) ziens op Paracentrum Texel!

sKYdIve rotterdam

Clubn tussen hemel en aarde

De Algemene Leden Vergadering was dit jaar wederom in het verenigingsgebouw en werd zoals altijd druk bezocht. Daarbij werd Remie Ramkhelawan benoemd tot erelid voor zijn jarenlange verdiensten voor de vereniging. Verder werd René Verdoorn bedankt voor zijn vier jaren als chef-instructeur. Hij is opgevolgd door René Hoogland. Uiteraard is ook de toekomst van Skydive Rotterdam besproken, waaronder mogelijke verkoop vliegtuig, fusiemogelijkheden, verplaatsing, etc. Door veel te springen blijven

we vechten om ons bestaansrecht als enige parachutistenvereniging in de Randstad aan te tonen! Hierbij dan ook gelijk de oproep aan alle springers uit de Randstad, kom eens bij ons een kijkje nemen en sprongetje maken. Wil je eerst weten hoe de lucht er hier uit ziet, dan kun je de film Valentino huren met Najib Amali. Eind van deze komedie, waarin Meüs en Nathalie hun

16

filmdebuut maakten, wordt er boven Rhoon een sprong gemaakt!

Om het springen te stimuleren hebben we dit jaar een heuse evenementencommissie. En inmiddels hebben plaatsgevonden: nachtsprong (echt zo mooi om in het donker met als achtergrond alle lichtjes van de stad Rotterdam te springen), canopy-school (met Erwin Baatenburg de Jong),

O ENPC

TeksT: Fanny hopmans FoTo’s: Fanny, danny, krIsTel, leon

NEdErlaNds mooistE... iN dE luCht! Ze is terug! Onze 206 heeft een lang onderhoud gehad, maar we kunnen nu o p volle kracht van haar genieten. De onderkant is ENPC rood en de eerste letters staan er ook al op. Ze vliegt hard, want de motor is helemaal opgeknapt. Afgelopen maanden hebben we diverse vliegtuigen gehad, zoals een C-182 en een C-206 met/zonder deur.

We zijn blij dat onze vereniging weer compleet is.

Van januari tot en met april hebben we tussen het slechte weer lekker gesprongen. Leerlingen hebben hun eerste sprongen gemaakt en sommigen zijn al begonnen aan het vrije vallen. Het FSI-programma begint ook weer te draaien. Van de zomer hebben we genoeg mensen om FSsprongen mee te maken. Ook hebben we een bijzondere tandempassagier op bezoek gehad, Armand (Ben ik te min), de protestzanger heeft een tandemsprong gemaakt. Daarna is hij gestopt met hasj roken. Wat zo’n tandemsprong met je

doet. Tijdens de ‘Kamer van Brabant’ op Omroep Brabant is deze sprong uitgezonden. Sinds april hebben we er een tandemmaster bij: Jarno, gefeliciteerd met het behalen van je tandemrating!

In maart hebben we in de tunnel onze FS skills laten zien tijdens de tunnelscramble. Tijdens de telling bleek dat we drie echte topteams hebben.

De prijsuitreiking was erg spannend. Wederom veel gezelligheid op de avond en spierpijn de volgende ochtend!

Inmiddels is een kleine delegatie naar Maubeuge, Frankrijk geweest voor de pre-springweek. Helaas zijn velen zaterdag huiswaarts gegaan vanwege

het weer. Daar zijn mooie trackingsprongen en formatiesprongen gemaakt met grotere groepen.

En wat we nog gaan doen? Houd het weekend van 21-23 juni vrij in je agenda. Want: V2.0 helispringen!

Het is ook mogelijk om ronde bol sprongen te maken EN er komt een extra vliegtuig. Hierbij ben jij alvast uitgenodigd. Voor meer informatie: www. enpc.nl en skydive enpc op Facebook.

Daarnaast staan er nog een aantal zaken in planning, zoals de scramble, Hit ’n Run en onze overgezellige springweek op Maubeuge in week 30.

Laat die zon maar schijnen, met niet te veel wind.

Wij zijn klaar voor een prachtig zomerseizoen!

TeksT: Irma van der venne FoTo’s: skydIve roTTerdam

nieuws zijn de eerste AFF cursisten inmiddels geslaagd!

En behoort naast de AFF opleiding vanaf 2013 de static-lijn opleiding weer tot de mogelijkheden.

Last but not least willen we de speciale tandemdag “Tussen Hemel en Aarde”voor de stichting Buddies noemen op vrijdag 24 mei, waar alle aandacht uitgaat naar ernstig zieke mensen.

Pandora Free Fly weekend (met Eli, Elroy en Mike), A-brevet weekend en FS2 wedstrijd. Rondje Nederland is door de slechte weersvoorspellingen verzet naar later. En de speedstar wedstrijd is verzet naar zomerkamp. Ook dit jaar bivakkeren we in week 31 op Maubeuge, Frankrijk. Voor de volledige evenementenagenda verwijzen we naar onze website, Facebook en de agenda in de SP

met als last-minute toevoeging een Atmonauti weekend met Bas Driessen op, waarschijnlijk, 13 en 14 juli.

Verder hebben we met Remo de Vries een nieuwe demo coördinator. De eerste demo vond plaats met Koninginnedag in Bergschenhoek en de tweede demo was de jaarlijks terugkerende demo op Bevrijdingsdag bij de Surfplas in Vlaardingen. Ook

17

D

Clubnieuws

PArACenTrUM MiDDen neDerLAnD

reünie

De eerste leerlingen van 2013 hebben de grote sprong gewaagd en intussen loopt Hillywood bij PCMN de deur plat.

Maar HET grote evenement van dit voorjaar was natuurlijk de Reünie. We mochten een aantal oud-PCMNederlanders, IcaRussen, Mobiele Kolonisten en PCHilversumianen terug verwelkomen in de lucht. Voor velen was het een blij weerzien; net alsof ze nooit weg geweest waren van hun oude stekkie. Als relatief nieuw lid van PCMN ken je “De” verhalen van de club natuurlijk niet zo goed. Maar de Ervaren Garde is natuurlijk niet te beroerd om dergelijke hiaten in de kennis op te vullen. Zo heb ik bijvoorbeeld geleerd waarom de gang naar de slaapzaal van PCMN

J

op een bepaald stukje wat smaller is dan over de rest van de lengte: Men had in de bouwplannen namelijk een kleine misrekening gemaakt, waardoor de Porter niet geheel in de hangaar paste.

Daar kwam men achter op het moment dat de deuren dichtgingen en er heel hard HOOOOO!!! geschreeuwd werd. Liever dan de kist elders op het vliegveld te stallen, besloten de leden om een gedeelte van de gang af te breken en de muur een halve meter op te schuiven.

Daarnaast was het I-lokaal omgedoopt tot NostalgI-lokaal. Met name Tom Roodenburg heeft heef wat foto’s uit Vergane Jaren aangeleverd en kwam Kees Sassen aanzetten met een USB

nATionAAL PArACenTrUM TeUGe

heLeMAAL vAn ons!!!

stick tjokvol mooie foto’s die via de beamer vertoond konden worden. Wim Velthuizen had een plakboek bij zich, dat ik persoonlijk helaas heb moeten missen, maar dat volgens de geruchten erg bijzonder moet zijn geweest. Maar er is meer!

Slechts een paar weken na de reünie heeft Pleunie Drop een heuse tandemsprong gemaakt onder de vlag van PCMN. Dat betekent helaas niet dat we weer volledig back in business zijn; het betrof een PR-stunt. Maar het is gewoon goed om te zien dat iemand van Pleunie haar leeftijd toch haar droom in vervulling kan laten gaan, al was het dan by-proxy.

Nog meer goed nieuws is dat Minerva nu weer

TeksT: PeTer smiT FoTo’s: NPCT

en is de PH-JMP aangeschaft. Intussen is er een hoop gebeurd, maar kort samenvattend kunnen we vaststellen dat het een uitstekende beslissing is gebleken. Zeker nu de afgelopen maand de laatste aflossingen op de leningen hebben plaatsgevonden, zodat zowel het gebouw als de JMP nu beiden HELEMAAL VAN ONS zijn!

Reden dus voor een paar oudgediende betrokkenen om er een Nobeltje op te drinken. We zijn dit jaar natuurlijk weer tot november elke dag

Clubn 15 jaar geleden besloten het bestuur en de bedrijfsleider van het Nationaal Parachutistencentrum Teuge dat de oude behuizing en de oude vertrouwde C206 (de “chaka zulu”, tegenwoordig de STIL) te klein waren geworden. Met veel hulp van de bank is toen een nieuw gebouw neergezet (wie herinnert zich het openingsfeestje nog….)

18

geopend, en met jullie hulp en inmiddels twee Cessna Caravans gaan we dit jaar gewoon weer door de 30.000 sprongen heen.Tot ziens op het Nationaal Paracentrum Teuge.

mijn mooiste sprong

TeksT: dennis van der coelen FoTo’s: BerT kuijper, richard Meijer en pcMn

N

terug is aan de goede kant van de deur. Ze heeft heel lang moeten aftellen, maar drie mei jongstleden was het dan toch zover. Maar ook Mike was goed bezig: Ter ere van moederdag besloot hij om 12 mei jongstleden de eerste moeder die het vliegtuig zou verlaten een sprong aan te bieden. Uiteindlijk ging Gerda met deze eer aan de haal. Dan de semi-jaarlijkse uitwisseling met De Zwevers Van Hiernaast. Maar liefst 11 zwevers namen deel aan de opleiding op 10 mei, maar helaas moesten ze twee hele dagen wachten aleer ze van de weergoden omhoog mochten.

Maar toen ze los konden gaan, gingen ze ook los. Bikkels Joost en Matthijs stroomden zelfs

N

a een redelijke lijst met AO sprongen, met overigens de meest prachtige kritieken als bien mais tete bas, pique en bien PT (dummy ripcord) trop vite was het op 15-7-’92 tijd voor mijn eerste vrije val. Locatie overigens Royan, Frankrijk. Na een grondige training mocht ik de Twin Otter verlaten op 1500 meter hoogte om 10 sec. te vallen. Het opbouwen van snelheid, het ultieme gevoel van vrijheid en dat heerlijke moment dat je zelf je parachute opentrekt!!! Geweldig, wat een rush was dat, het smaakte direct naar meer.

Die eerste vrij val betekende het begin van nog vele sprongen, vele mooie momenten en wat een leuke mensen heb ik door de jaren heen ontmoet.

Trouwens het commentaar op mijn eerste vrije val,,,,,,8 sec. gevallen, 2x op rug gekomen, stabiel getrokken> beter holtrekken! Het is niet vanzelf gekomen zullen we maar zeggen...

Naam: André Kiers, 41 jaar

BekeNd vaN/Bij/als: PCEH en EC/TC

Brevet: D

Bevoegdheid: I en T

aaNtal sproNgeN: 3500

Favoriete discipliNes: geen

Favoriete dZ: Hoogeveen (uiteraard)

aNdere hoBBies/sporteN: Reizen en motorrijden

gelijk door naar de reguliere opleiding! Wanneer de para’s gaan zweven was bij het ter perse gaan van deze editie helaas nog niet bekend, maar er werd al druk met agenda’s (kalenders) naast elkaar gezeten. Natuurlijk wordt ook het CALO-zomerkamp in de eerste week van juni traditiegetrouw weer een daverend succes. We hebben nog zo’n leuke kampweek op de agenda staan voor de eerste week van juli. Verder op de kalender staan de Midzomernacht op 21 juni, de Coupe Maarsseveen op 13-14 juli en de springweek van 27 juli t/m 4 augustus. Hierover later meer.

nieuws 19

TEKST: EDWIN BOERKAMP, NAMENS DE VEILIGHEIDSCOMMISSIE (VC) AFDELING PARA FOTO’S: EDWIN BOERKAMP

VERSLAG PIA SYMPOSIUM 2013 V

an 25 t/m 29 maart heeft ondergetekende, als lid van de Veiligheidscommissie het symposium van de Parachute Industry Association (PIA) te Daytona Beach gevolgd. Gezien de aanwezigheid van bijna de gehele para industrie wordt dit symposium ook gebruikt voor presentaties van de USPA en andere belanghebbenden in de para sport.

OPZET PIA SYMPOSIUM Het symposium wordt al heel lang georganiseerd volgens een bekend format. Iedere dag tot ongeveer 16.00 zijn er presentaties, waarna de expositieruimte open gaat. Daar etaleren alle toonaangevende fabrikanten hun spullen en is het mogelijk om met hen van gedachte te wisselen. Het viel mij op dat het aantal stands in de expositieruimte minder was dan twee jaar geleden en ook viel het mij op dat veel fabrikanten zich meer en meer richtten op de militairen. Om al de militaire klanten beter te bedienen zijn fabrikanten hun krachten gaan bundelen en hebben consortia gevormd die naar de wens van de militaire klant een product kunnen samenstellen en ook in staat zijn om alle trainingen te verzorgen die nodig zijn om met dit product te kunnen springen . Grote voorbeelden hiervan zijn Airborne Systems en Complete Parachute Solutions. Ook in Europa en dan met name in Frankrijk en Duitsland zien we die ontwikkeling bij de fabrikanten.

Op de beursvloer van de PIA vinden we dit natuurlijk terug. Veel fabrikanten hebben naast hun stand voor het sportmateriaal grote stands waar ze zich richten tot militairen en er zijn zelfs fabrikanten die zich nog louter richten op militairen. Hierbij gaat het niet alleen om parachutes, maar ook nachtzichtapparatuur, navigatie boards die in sommige gevallen zelfs voorzien waren van radarsystemen en zuurstofsystemen. Ook ontbraken simulatiesystemen niet, waarbij de volledige sprong van de exit tot en met de landing gesimuleerd kan worden.

Natuurlijk zit geen club in Nederland te wachten op een systeem van € 200.000 om een uitgebreide harnastest te kunnen doen, maar dat er van al deze ontwikkelingen voor de militaire markt een positieve spin-off zal zijn voor het sportparachutespringen moge duidelijk zijn.

Een op zichzelf staand fataal incident met een Duitse militair bij het maken van een static line sprong met een ronde parachute heeft er toe geleid dat de Bundeswehr een speciale Cypres AAD heeft laten ontwikkelen voor lage static line sprongen die op alle Duitse borstvalschermen gemonteerd zal worden. Voor de sportparachutist lijkt het veiligheidsdenken van militaire organisaties soms haast obsessief. Als sportparachutist kunnen wij daar later in sommige gevallen mogelijk toch ons voordeel mee doen.

Hieronder volgt eerst een verslag van de diverse materiaalzaken die gedemonstreerd zijn en vervolgens worden enkele springtechnische zaken besproken. In dit verslag geef ik de meningen

20

weer zoals die door de sprekers op het symposium gevraagd of ongevraagd zijn gepresenteerd. Slechts daar waar zaken absoluut niet gelden voor de Nederlandse omstandigheden (vaak juridisch) zijn ze weggelaten of genuanceerd.

In dit verslag is ook het technische verslag van master rigger Deyan Bakardzhiev van The Parachute Case verwerkt. Dank daarvoor Deyan!

MATERIAAL Op het gebied van materiaal voor het sportparachutespringen was er op zichzelf weinig nieuws. Bijna alle fabrikanten concentreren zich op het fine tunen van hun bestaande materiaal.

PD stond er wel met een nieuwe parachute, de “Peregrine” die is bedoeld voor competitie swoopers. Je kunt de Peregrine niet bestellen.

Als bewezen competitieswooper zul je door PD uitgenodigd worden om er een aan te schaffen. Een bijzonder interessante ontwikkeling.

Een andere interessante ontwikkeling die vanuit het swoopen komt, is de terugkeer van de bellyband. Swoopers maken eenmaal hangend onder hun parachute graag hun borstband los en het lijkt er nu op dat fabrikanten hierop inspelen door een snel te monteren bellyband als alternatief aan te bieden, zodat je als swooper nog enigszins in je harnas blijft hangen.

De TNT (Ted’s New Tandem), de nieuwe tandem van Strong, met eindelijk ook een 1 pin reserve systeem werd gepresenteerd evenals de sterk daar op lijkende Plexus tandem omdat daar ook de drogue met nog steeds een drieringsysteem in het midden tussen de main en reserve container zit.

SKYHOOK/MARD Weinig nieuws uit die hoek, behalve dan dat fabrikant Wings met een op het oog vereenvoudigde MARD op de markt komt die op proef in drie rigs is ingebouwd. Het is even afwachten natuurlijk op de resultaten van de sprongen met die eerste 3 rigs maar aangezien het geheel er bijzonder eenvoudig uitziet zal dit op het oog rigger-vriendelijke systeem zeker een kans van slagen op de markt hebben. Zeker gezien het feit dat de bestaande rigs van Wings eenvoudig van dit systeem voorzien kunnen worden.

DE AAD’S Er waren weer goed verzorgde presentaties van Vigil en Airtec. Bij de laatste werd natuurlijk uitgebreid gesproken over de recente problemen met de Cypres 2 . In twee jaar tijd zijn er 16 defecte Cypres2 units bij Airtec binnen gekomen. Uit langdurig onderzoek is gebleken dat de problemen met de Cypres2 zich voor kunnen doen op hele warme DZ’s met droge lucht waarbij op tapijt en dergelijke wordt gevouwen. Inmiddels heeft Airtec de productie van nieuwe units weer opgestart, waarbij een verbeterde sensor wordt gebruikt die ook beter geïsoleerd is. Voor de zomer zal Airtec beginnen met een terugroepactie waarbij eerst de recent gekochte units worden aangepast en dan terugwerken naar het mogelijke begin van het probleem.

Van de M2 AAD zijn inmiddels 400 units verkocht hoofdzakelijk in Oost Europa. Op dit moment wordt er in de VS een testprogramma doorlopen, waarmee de fabrikant toelating tot de Amerikaanse markt probeert te verkrijgen. De nieuwe AAD SKIFFs is een product van de Joint Stock Company Second Moscow Aviation Plant. SKIFFs staat voor Skydiving Key Intelligent & Free Fall solutions. De SKIFFs doorloopt op dit moment een testprogramma conform de Russische militaire standaard. De SKIFFs lijkt uiterlijk op de bestaande AAD’s en kent dezelfde functies. De Russische vertegenwoordiging van de fabriek sprak geen Engels en mbv een tolk heb ik wat vragen kunnen stellen. De marketing is nog heel matig en in

de folder stond nog een storende fout betreffende de afvuurhoogte van de SKIFFs tandem. De geschatte aanschafprijs is € 1400.

TECHNISCHE ONDERWERPEN M.B.T. HET VOUWEN Gedurende presentatie van Jan Meyer van de USPA werd aan de hand van camerabeelden gesproken over het oplossen van lijntwist. Als hoofdoorzaak werden de volgende zaken aangehaald: • het slecht opschieten van de lijnen • het gebruik van verkeerde elastieken (zie ook harde opening John Le Blanc) • het openen met een niet volledig ontspannen en horizontaal liggend lichaam Van oudsher onttwist je door de risergroepen uit elkaar te trekken en door met de benen fietsbewegingen te maken. In een poging om lijntwist sneller op te lossen is de laatste jaren veel ervaring opgedaan en zijn goede resultaat behaald door juist de lijnen strak bij elkaar te houden en met behulp van de lijnen de twist eruit te draaien. Pak hiervoor met beide handen de getwiste lijn groepen, knijp hierin en draai met je handen in de juiste richting om je lichaam draaisnelheid te geven om zo de twist eruit te draaien.

John Le Blanc van PD ging in zijn presentatie in op het voorkomen van harde openingen. Hierbij ging hij met name in op het vouwen van de slider, het stowen van de lijnen en het gebruik van bepaalde bags. Bij het vouwen van de slider is het zaak de grommets goed tegen de stops van de parachute te plaatsen om vervolgens de stof van de slider goed naar binnen te drukken.

Wanneer met de juiste pilotchute en bridle wordt gesprongen is het zaak de lijnen goed op de juiste elastieken/tubs te stowen. Te losse elastieken/tubs die te snel los komen, beïnvloeden de opening van de parachute. Het gebruik van bags met een oneven aantal sluitstows neemt meer en meer toe omdat dan de laatste stow die loslaat exact in het midden van de bag zit. John Le Blanc was duidelijk geen voorstander van stowloze bags.

OVERIGE PRESENTATIES Being a hero! – cameraspringen Norman Kent ging in zijn presentatie in op het gebruik van met name GoPro camera’s door grote groepen jonge springers. Hij wees hierbij op de risico’s van het springen met camera’s op helmen die zijn voorzien van bevestigingsmaterialen waar met name lijnen gedurende onstabiele openingen eenvoudig achter kunnen blijven haken. Hier wordt naar de mening van Norman op dit moment onvoldoende aandacht aan gegeven.

Het verschil tussen de dedicated cameraspringer en de GoPro springer

zit hem volgens Norman hierin dat de dedicated cameraspringer goed voorbereid met al zijn spullen omhoog gaat om bewust opnamen te maken terwijl de GoPro springer omhoog gaat voor een sprong waarbij hij een camera meeneemt. Norman verzocht de aanwezigen om de jonge springer bewust te maken van de gevaren die het springen met dit soort camera’s met zich mee brengt.

DUAL SQUARE Evenals in 2011 hield Jim Cowan een presentatie die werd ondersteund met camerabeelden over de dual square situaties en de mogelijke oplossingen. Dit was met name vanwege het toenemende aantal dual squares, waarbij inmiddels zelfs een aantal is geëindigd in een down plane met ernstige blessure of fatale afloop als gevolg.

In het kort komt het erop neer om 3 niveaus van oplossingen vast te stellen. Het gaat hier om opleidingsspringers, intermediate springers en ervaren springers.

Voor opleidingsspringers werd aangegeven dat het raadzaam is beide parachutes in halve rem te laten vliegen. Verder is het zaak om de combinatie waar mogelijk rechtuit te vliegen en te landen zonder te flaren, wanneer de combinatie stabiel vliegt als biplane of side by side. Voor intermediate springers geldt dat het goed mogelijk is om, wanneer beide parachutes in de halve remstand staan, de combinatie te sturen op de achterste risers van de voorste parachute in geval de biplane. Bij de side by side is het dan zaak om de draaien te maken tegen de andere koepel aan om te voorkomen dat alsnog een downplane kan ontstaan. Dit doe je door te sturen met de achterste risers aan de binnenkant van de side by side. Voor beide combinaties geldt dat in de landing niet geflared dient te worden. Mocht het zo zijn dat na een gelijktijdige activatie de halve rem al van de hoofdparachute is en de combinatie onrustig vliegt dan strekt het tot aanbeveling om de hoofdparachute weer gewoon in halve rem te laten vliegen.

Voor de ervaren springer geldt dat wanneer deze goed kan beoordelen dat beide parachutes vrij vliegen, dat wil zeggen niet entangled zijn, de hoofdparachute volgens de volgende procedure kan worden afgekoppeld: de springer dient de linker achter riser van de combinatie te pakken en deze rustig naar links weg te sturen.

Wanneer de parachutes zich helemaal naast elkaar bevinden en niet entangled zijn kan de springer dezelfde parachute nog verder uitsturen via dezelfde linker achter riser en met zijn rechterhand de hoofdparachute af te koppelen. 

21

TEKST: HBP

LUCHTRUIMBEDREIGINGEN Het is alweer enige tijd geleden dat er iets over luchtruimzaken in de SP heeft gestaan. Intussen is er natuurlijk wel het een en ander gebeurt. Iedere springer zal wel de media aandacht opgemerkt hebben rond de huidige situatie. Om een en ander te verduidelijken en toe te lichten volgt hieronder een update en een voorgeschiedenis op hoofdlijnen. Hoe zat het ook alweer?

1

Springsituatie

Beleidssituatie

2008: door LVNL worden eenzijdige beperkingen aan PCF te Lelystad en PCMN te Hilversum opgelegd: maximaal 6000 voet. De ombudsman sprak zich uit over de onbehoorlijk korte termijn, maar niet over de juistheid van de beperking. 2009/2010: Flevo stopt springen, PCMN verkoopt haar turbine vliegtuig en gaat over op langzamer, goedkoper en lawaaiiger vliegtuig. Dit alles vanwege inkomstenderving: minder tandems en sportspringers blijven weg. 2010: Regeling Valschermspringen (RVS) De beperkingen worden wettelijk permanent vastgelegd. De RVS bevat tevens extra operationele belemmeringen (klimgebied, 1 vliegtuig tegelijk in klasse A en B). Dit alles door DGB op basis van adviezen van LVNL. De grote bezwaren KNVvL worden niet verwerkt. 2011 - heden: steeds meer beperkingen voor Skydive Rotterdam naar 5500 voet, en voor Teuge naar 9000 voet. Begin 2013: de situatie is financieel onhoudbaar voor Skydive Rotterdam, ze zet haar vliegtuig Cessna C-208B in de verkoop.

Voor het Nederlandse luchtruim bestaan momenteel twee beleidsdocumenten. Ten eerste is daar de Luchtvaartnota. Hierin staat dat Schiphol primair is, de luchthavens nationale betekenis secundair, en de General Aviation (GA) tertiair. Dit qua belangenafweging. Daarnaast is er de Luchtruimvisie. Dit visiedocument, wat intussen de Tweede Kamer heeft gepasseerd, volgt qua invulling en prioriteitstelling exact de Luchtvaartnota. De lezer voelt ‘m aankomen. Daar waar ruimte is zal de GA (waaronder parachutespringen) die (kunnen) krijgen. Dit is nu net de crux. Omdat LVNL de enige beheerder is van het luchtverkeer in Nederland stelt zij als enige voor waar de ruimte is. Het Ministerie (DGB) volgt deze adviezen altijd. Sterker nog, commentaren of alternatieven van de KNVvL worden terzijde geschoven omdat zij naar de mening van DGB niet kundig dan wel bevoegd is. Juridisch lijkt dit alles waterdicht te zijn. Immers, er is formeel een scheiding der machten tussen wetgevend (DGB) en uitvoerend (LVNL). Edoch, de KNVvL staat buitenspel.

De KNVvL en de GA partners maken zich intussen grote zorgen over de precieze invulling van de visie. Al het luchtverkeer in de “area of influence” van Schiphol moet wijken. Het is volstrekt onduidelijk wat dit gaat betekenen, en waar deze invloed ophoudt. Ook niet-Schiphol verkeer van bv. Rotterdam en Lelystad moet om Schiphol heen, dus dat gaat de GA nog meer wegduwen. De KNVvL en de GA partners zullen wel betrokken worden bij de concrete invulling van de visie maar of onze verzoeken gehoord zullen worden valt te betwijfelen, de prioriteiten blijven staan. DGB is van mening dat ze de KNVvL juist tegemoet komt door over toekomst parachutespringen te overleggen,

Overlegsituatie KNVvL overlegt al jaren met het Ministerie I&M, DGB (voorheen DGLM).

Voor 2008 werd overlegd over het POD parachutespringen, In de jaren 2008-2010 over de RVS, en van 2012 tot heden over toekomstvaste locaties parachutespringen. Helaas ziet DGB de toekomstvaste locatie voor Rotterdam als een verplaatsing naar het Zuiden. Het onderzoek naar locaties levert momenteel niets anders op dan de bestaande locaties te Seppe en Zeeland.

Onbevredigend, waarbij het gegeven of dat Rotterdam daar überhaupt op de grond terecht kan voor DGB niet echt meespeelt. Daar ziet DGB een rol voor de KNVvL, terwijl dit toch echt zaken zijn die de paracentra zelf aangaan.

22

2

3

-EEN UPDATE-

PARACHUTESPRINGEN 4

5 1 2 3 4 5 6

Alleen Schiphol druk Schiphol VFR kaart Nederland VFR approach plate Rotterdam NL kaart Transponders Airspace structure Schema verkeersgebieden

Mediasituatie

6 terwijl KNVvL juist een slechtere toekomst ziet als er alleen nog maar aan de randen van Nederland gesprongen kan worden.

Dan LVNL. Deze organisatie benchmarkt naar eigen zeggen met het buitenland over efficiency in luchtverkeersleiding, echter de KNVvL ziet niets van terug in de operations. LVNL legt zichzelf n.b. strengere veiligheidsnormen dan bv. Duitsland. Tevens beroept zich altijd op de complexiteit van Schiphol. Echter, er zijn meerder grote vliegvelden in de wereld die net zo complex zijn. De complexiteit bestaat naar de mening van de KNVvL uit de niet beschreven werkwijze van luchtverkeersleiding.

Dit om de capaciteit te kunnen verhogen. Deze verhoging is echter marginaal en lijkt in potentie onveiliger en in ieder geval complexer. Zo was er een bijna botsing in november 2012. LVNL zoekt de oplossing hiervoor buiten zichzelf. In plaats van procedures aan te passen kiest zij er voor om externe verstoringen zoals parachutespringen volledig te weren. Verstoringen zoals parachutespringen vallen percentueel in het niet bij bv. een weersituatie of baanwisselingen gebaseerd op de Alderstafel. Deze factoren leveren een veel grotere verstoring (if any) op dan parachutespringen, maar dat zijn factoren waar LVNL geen invloed op heeft.

Last but not least, de media. Hoe zit dat? Met de precaire huidige situatie, de invulling van de luchtruimvisie en de problemen bij Rotterdam, Hilversum en Teuge in het achterhoofd heeft de voorzitter van de KNVvL Frits Brink, op aangeven van de afdeling para een brandbrief gestuurd aan de Minister van I&M. Hoofdpunten: “springen wordt verdreven uit de Randstad, naar de randen van Nederland, Rhoon moet weg en zelfs Teuge op 100 km afstand van Schiphol heeft last”. Kopieën van deze brief zijn verzonden aan de desbetreffende provinciehuizen, NOC*NSF en het Ministerie van VWS, directie sport. Een oplettende journalist heeft bij een van de provinciehuizen deze brief opgepikt en geplaatst. Daarna is dit bericht door anderen overgenomen. De zoekterm “parachutespringen” is nu eenmaal populair. De KNVvL had dit niet voorzien, en het was (vooralsnog) ook niet de bedoeling om deze aandacht op te zoeken. Direct is dit ook meegedeeld aan DGB en LVNL, je wil natuurlijk niet discussies via de media uit gaan vechten.

Aan de andere kant is het natuurlijk wel menens. Voor het behoud van de parasport in de Randstad staan we met de rug tegen de muur.

Instanties moeten dan ook niet gek opkijken dat we dit met hand en tand verdedigen, iets wat wel gebeurd is. Maar dit is uitgepraat.

Heeft de media aandacht wat opgeleverd? Aandacht voor onze zaak zeker. Maar concrete resultaten voor behoud van locaties blijven echter onzeker. De overheid (DGB) blijft toch staan achter de nota en de visie. Dit is ook zo verwoord in het antwoord op de brandbrief zoals die intussen door de Staatssecretaris I&M verzonden is. Positief is wel dat ook diverse Kamerleden het punt hebben opgepikt. Deze politieke aandacht voor onze zaak zal nu wel benut moeten worden.

Zoals een wijze para zei: “de parachutesport moet ruimte tot beoefening gegund worden”. 

23

Parachute Parachutespringen Door: Floor van De Bergh & Fonsz Kriegsman Foto’s: Floor van De Bergh & Fonsz Kriegsman

Parachutespringen en paragliden zijn luchtsporten die erg op elkaar lijken. De redactie is op zoek ge-

gaan naar mensen die beide sporten beoefenen. Na lang zoeken is het

gelukt een paar van deze unieke personen te vinden: Floor van den Bergh en Fonsz Kriegsman. We vroegen ze: hoe is het zo gekomen en wat is leuker?

Officiële term: schermvliegen. Synoniemen: parapenten, paragliden, paragleiten. Niet: parasailen (vlieger wordt door een boot getrokken).

V

liegtuig, kerosinegeur, harde wind als het deurtje open gaat. En dan de sprong in het diepe. Alleen of met anderen. Op je kop, op een plank of op je buik.

Harde wind, veel herrie tot je piepertje afgaat.

Dan je leven redden en zo snel mogelijk terug vliegen naar de dropzone om nog een vouwplekje in de hangar te hebben. Snel vouwen en nog een keer... Bovenstaande gaat natuurlijk over parachutespringen. Echt super vet natuurlijk. In het begin omdat alles nog nieuw en eng is en je de dood voor je gevoel te slim af bent.

Later omdat je dan met anderen kan springen, een strandlanding maakt met ondergaande zon of een mooi filmpje maakt. In 1997 ben ik begonnen met mijn static line opleiding bij Skydive over Europe in Soulac sur Mer. Een plek die de meeste parachutisten wel kennen. Een klein kustplaatsje in Frankrijk met een vliegveldje, een dorre akker waar je je tentje op kon zetten, een bar, een wc blok met roze toiletpapier en een keuken. Wat een leuke tijd heb ik daar 7 zomers lang gehad. Ik ben daar begonnen als“kettingbeer”/ “Josti”en geëindigd met een paar camera’s op mijn helm. Op “de akker” leefde je altijd als onder een kaasstolp. Nederland bestond niet meer, dit was het leven, met deze mensen. Als we niet sprongen gingen we naar het strand of crêpes eten, beetje lummelen in de zon. ‘s-Avonds naar het beroemde gambares-

taurant. Waar ze zo veel knoflook gebruikten dat je de volgende ochtend je tent wel vroeg uit moest. Of er was een feestje in de bar of bij iemands tent. Maar het ging om het parachutespringen. Dat was allemaal jarenlang leuk.Toch kreeg ik op een gegeven moment last. Last van moeilijke gedachten over het springen.

Want zo’n vakantie naar Florida met coaching van de matti’s van Olav Zipser was natuurlijk echt mega gaaf, maar voor dat geld had ik ook een keer een klein tweedehands autootje kunnen kopen. Dan hoefde ik niet altijd op de fiets door weer en wind naar mijn werk. En de effectieve vrije val tijd was toch ook niet echt een middag vullende bezigheid. Hoop gedoe om boven te komen en binnen een paar minuten sta je al weer aan de grond. Maar op een mooie zomeravond in Soulac had ik daar iets op bedacht. De zon was al aan het ondergaan en eigenlijk waren we te laat met boarden. Maar het was Frankrijk en daar doen ze niet zo moeilijk over regeltjes. Dus we stegen op richting de zee. De lucht was roze gekleurd en de warmte van de dag was nog voelbaar. Ik had met de piloot en de mensen op de grond afgesproken dat ik er als laatste uit zou gaan en op 9000 ft mijn parachute zou openen. Hanneke, mijn springmaatje, vond dat maar raar.“Het gaat toch om de vrije val, die parachute is er alleen maar zodat je niet te pletter valt”zei ze. Maar ik dacht daar toch anders over. Ik stopte mijn walkman (dat is een mp3 speler waarbij je moet spoelen, voor de mensen die dat niet kennen) goed weg en frommelde de oordopjes onder mijn helm in mijn oren.

Als laatste sprong ik eruit en opende op 9000 ft.

Geweldig was het, wat een uitzicht. Enigma zong mij toe terwijl onder mijn stukje stof bungelde. De wind in het gezicht, uitzicht over Frankrijk. Rustig ben ik naar de dropzone teruggevlogen en daar veilig geland. Ik heb zo’n 400 sprongen gemaakt maar weinigen zijn er zo bijgebleven als deze. In 2010 begon het toch weer te kriebelen. Al die toestanden om die paar seconden vrije val wilde ik niet meer. Maar ik wilde wel vliegen en het liefst met een mooi uitzicht, een

gezellige “akker” en weer iets nieuws leren. Met een andere vriendin die ik van springen kende, Rianne, ben ik naar Oostenrijk gegaan om te gaan paragliden bij Airtime van Ayke Jager en Barry Zeldenrust. Zij runnen een Nederlandse paragliding school in de fris groene bergen van Greifenburg (Oostenrijk). Dat was wel even anders dan die dorre akker in Soulac.

Een nette camping waar ze zelfs muziek in de wc op hadden staan zodat je ongegeneerd lawaai kon maken. Een prachtig zwemmeer waar de kleurige schermen overheen vlogen. En een uitzicht van groene bergen met bloeiende bloempjes, pittoreske huisjes en strakblauwe luchten. In deze ambiance begonnen wij aan onze paraglide opleiding. De eerste twee dagen op een glooiend oefenhellinkje van een tiental meter hoog waar we leerden onze schermen goed op te zetten en een klein glijvluchtje te maken.

Waar bij parachutespringen de reserveprocedure erin gehamerd wordt, is bij paragliden de controle van je materiaal en de opzetfase van je scherm het belangrijkst. Want als je eenmaal die steile berg van 500 meter of hoger afrent is er al snel the point of no return, en dan wil je je scherm wel mooi boven je hebben staan. Daarom twee oefendagen: je rent je naar beneden terwijl je het stuk doek in bedwang probeert te houden en klimt met je hele bepakking weer naar boven. En dan nog een keer en nog een keer. En als dat allemaal goed gaat mag je van de laagste berghelling af. Deze is 500 meter. Relaxed als je 12.000 ft gewend bent. Geen loeiende vliegtuigmotoren, geen deurtje open en een hoop herrie, niet snel eruit omdat je anders het exit point al weer voorbij bent, geen vrije val met wapperende wangen, harde opening met latent nekletsel of blauwe plekken. Maar rustig de tijd nemen voor de start. Eerst je materiaal zorgvuldig neerleggen en controleren, dan de omstandigheden checken.,Portofoon ingeschakeld, zijn helm en harnas vastgegespt, ligt het scherm vrij, is de wind gunstig, is mijn weg vrij? Je sleurt je scherm boven je hoofd, zet een paar stappen en merkt al heel snel dat je wordt opgetild. Je krijgt lift en een paar seconden later zit je heerlijk in je luie stoel en vlieg je over de boomtoppen van de berghelling af. Wat anders dan onder een parachute. Je daalsnelheid is veel lager, je legt veel meer afstand af. Je scherm is een transportmethode geworden i.p.v. een lifesafer. De landing is wel even wennen. Doordat het scherm zo groot is en gemaakt is om een zo vlak mogelijke glijhoek te maken, is hij

Floor van den Bergh

Parag Bij schermvliegen “spring” je niet van een berg, maar je start al lopend van een glooiende helling tot het scherm je van de grond tilt en je vliegt. Of als er geen bergen zijn, start je aan een lier, zoals in Nederland.

tespringen paragliden?

Het ultieme doel met paragliden is gebruikmakend van opwaartse luchtstromen zo lang mogelijk of zo hoog mogelijk of zo ver mogelijk te vliegen. Bijzondere vormen van deze luchtsport zijn: overland vliegen (een grotere afstand vliegen dan de karakteristieken van het scherm bij nul wind toestaan), duinsoaren (op de dynamische stijgwind boven de duinen “surfen”), acro (luchtacrobatiek met het scherm), hike & fly (afstenden wandelend en parapentend afleggen, al dan niet meerdaags), tandemvliegen (parapenten met een passagier), precisielandingen.

N

ook gevoeliger voor thermiek. Dus net als je op final zit, ga je over een bel en beland je niet mooi dicht bij het vouwveldje, maar veel verder op met een beetje pech in de bosjes. Al snel zag ik de mogelijkheden van het paragliden. Je kunt er geweldig mee stuntvliegen.

Een vrije val waarin je“trucjes”doet is er niet, maar aan zo’n scherm kunnen sommige mensen hele mooie loopings maken. Maar het mooiste leek mij om op thermiek tochten te kunnen maken. Als je weet waar thermiekbellen zitten kan je daar je hoogte op pakken, samen met de roofvogels naar boven cirkelen en zo van thermiekbel naar thermiekbel flinke afstanden afleggen. Als je dat met meerdere mensen doet en je hebt een radiosysteem kan je onderweg lekker kletsen. Je neemt wat te eten mee en je zit heerlijk in je“comfy chair”. Een apparaatje vertelt je door middel van piepjes of je stijgt of daalt. En dat allemaal met alleen een stukje stof boven je hoofd, wat touwtjes en een harnas. Oh ja, en geld over om een auto van te kunnen kopen.

piloot. Wat leuk is om te zien is dat steeds meer springers gaan paragliden. Ooit ontstond de sport door met oude parachutes van de bergen te rennen.Toen ontwikkelde de schermen zich tot de huidige paragliders maar daar zijn weer afgeleiden van gemaakt voor speedflyen die weer erg veel op onze parachutes lijken. Een bekende spaanse ‘acro-piloot’ is zelfs bezig om paragliders te voorzien van een drieringen systeem zodat ze kunnen afkoppelen voordat ze een reserve trekken. Al met al kennen de sporten net zoveel verschillen als overeenkomsten, maar de grote overeenkomst is toch dat enorme gevoel van vrijheid en los zijn van alles. Daarom zou ik niet zeggen wat ik liever doe, en doe ik het dus beide...

Fonsz Kriegsman

iemand vergeet zijn eerste parachutesprong.

De spanning voor wat gaat komen, of je alles nog weet wat je hebt geleerd. En de verwachting over hoe het zal zijn. Mijn eerste was in 1987, een static line sprong boven Hilversum aan een ronde bol.

En mijn verachtingen waren hoog gespannen. Helaas was de werkelijkheid iets anders.Want dat in slow motion door de lucht zweven zoals op tv, met een mooi muziekje ter begeleiding, bleek hard naar beneden vallen uit een rumoerig vliegtuig, met wind die aan je rukte en een openende chute die je snel uit de roes haalde. Het vallen vond ik in het begin erg spannend, maar eenmaal onder een goed geopende parachute was ik altijd blij en gerustgesteld. Al snel werd voor mij de vrije val veel belangrijker dan het stuk onder

de chute, maar het geheel was altijd super leuk. De aanvankelijke spanning maakte steeds plaats voor vertrouwen en plezier. Tien jaar geleden opperde mijn vriendin Denise, die was gestopt met springen, om te gaan paragliden. Dat leek me met mijn twee duizend parasprongen niet eng, en dat klopte ook.

Het starten was snel geleerd, het vliegen aan zo’n groot doek was comfortabel. Ik moest erg wennen aan de daalhoek, die zo vlak is dat vergeleken met een parachute, dat ik in het begin steevast mijn doel voorbij vloog. Het grote verschil tussen springen en paragliden begon ik te merken tijdens het thermiekvliegen. Dat aanvankelijke geruststellende gevoel dat een goed geopend scherm een goed geopend scherm is bleek niet altijd te kloppen. Door de veel lagere druk in de cellen, als gevolg van het grotere oppervlak en een vlakkere trim, daalt het scherm niet alleen minder snel, maar is hij ook veel instabieler.

Daardoor voel je turbulentie veel meer, en klapt je scherm soms deels dicht bij pittige thermiek of sterke winden. Bij turbulentie die ik met mijn Crossfire 109 maar net zou merken hang ik onder mijn paraglider te klapperen in mijn harnas. Wat ik ook een bijzonder verschil vind, is de andere focus die je hebt op de hoogte. Bij skydiven kom je van hoog en ga je naar beneden, pas als je eens wat laag opent merk je hoe snel dat gaat. Verder ben je met hele anderen dingen bezig, zowel in vrije val als onder de chute.

Met paragliden ga je gebruikmakend van thermiek en dynamische stijgwinden echter omhoog, als je het goed doet. De wereld wordt dan steeds kleiner, het wordt kouder en in je eentje in stilte onder een wolk geplakt zitten op 3000 meter of hoger voelt dan soms opeens heel alleen. Maar ook heel tof, vooral omdat je daar dan zelf bent gekomen op natuurkracht. Ik heb nog nooit zo’n besef van hoogte gehad dan tijdens het paragliden, meer dan bij springen. Laatste groot verschil is de tijd en/of afstand die je vliegt, dat is soms uren of een tiental tot honderd kilometer.

In dit tijdbestek verandert het weer soms drastisch.

En bij grote afstanden vlieg je over de bergen naar een dal waar de wind veel pittiger kan waaien dan waar je vertrok. In dat opzicht ben je veel meer een

gliden Thermiek is stijgende lucht. De thermiek kan de vorm hebben van een stijgende bel of soms een hele lange slurf. De lucht stijgt doordat de lucht van de thermiekbel warmer is dan de omringende lucht (warm lucht stijgt).

Lucht kan ook stijgen als horizontale wind door obstakels, zoals een duinenrij, in verticale richting wordt afgebogen. Dit wordt dynamische stijgwind genoemd.

Parachutespringen of paragliden? Het een is niet leuker of beter dan het andere. De keuze is afhankelijk van een aantal factoren. Heb je opa’s erfenis net ontvangen? Parachutespringen. Heb je al hoogtevrees als je op de krant van gister staat? paragliden. Word je gelukkig van de geur van kerosine en de warme wind van de prop? Parachutespringen. Ben je toe aan een klein stukje extra comfort, een propere wc en een fantastisch uitzicht? paragliden. Lijkt het je leuk om in de lucht aan de andere kant van het raam naar de piloot te zwaaien?

Parachutespringen. Ben je lid van natuurmonumenten, luister je naar vroege vogels en kan je een strak gemaaid groen grasveld wel waarderen? paragliden. Wil je ook wel eens weten hoe de wereld er uit ziet als je er op 10.000 ft ondersteboven op af dendert? Parachutespringen. Kortom, op een gegeven moment bereikte ik een zekere leeftijd waarbij ik andere prioriteiten en interesses kreeg. Noem het de romantiek van het vliegen of het gemak van een bezit van een eigen auto. Ik kan beide luchtsporten iedereen aanraden en als ik het over mocht doen zou ik het precies hetzelfde doen.

(Door: Floor van De Bergh)

25

TEKST: SUZANNE ZWART FOTO’S: ELIAS GERRIS, JASPER VAN DER MEER

TORA TORA COWBOY Dit jaar had Tora Tora er weer voor gekozen om hun jaarlijkse kamp op een van de beste springplekken op aarde te houden: ELOY. Eloy is hèt springparadijs, het heeft alles wat je als springer gelukkig maakt. 12 kisten, waaronder een DC3 “Dakota”, een windtunnel, iedere ochtend en avond ballonsprongen, goed geregeld manifest, een grote packing hangaar en genoeg springers om de hele dag door vliegtuigen omhoog te sturen. Daarnaast was het Camp uitstekend georganiseerd door de mannen van Tora Tora; Complimenten voor Jasper en Martijn voor Freefly en Jarno en Benoit voor Wingsuit.

Eloy ligt in de woestijn van Arizona, een uur ten zuiden van Phoenix. De maand maart is ideaal voor het Cowboy Camp. ‘s Nachts is het erg fris, overdag kan het al lekker warm worden maar het is nog koel genoeg om de hele dag door te springen.

De beste manier om je vakantie mee te beginnen is een ballonsprong bij zonsopkomst….

De ochtend na mijn aankomst stak Gary “Burner” Born zijn ballon voor ons aan, nam ons mee naar 5000 ft en we lieten hem daar achter.

Uit een ballon springen heeft door de stilte iets vredigs en de acceleratie in ‘dead air’ is zo gaaf!

Gelukkig was dit niet de enige ochtend dat Gary voor ons klaar stond en zijn er nog meer mooie ballonsprongen gemaakt.

Op zondag ochtend was de groep bijna compleet. De groep was divers; met oa. een Griek, een Australiër, een Schot, Engelsen, Amerikanen, Belgen en natuurlijk de Nederlanders. Na de welkomst & safety briefing kreeg iedereen een Cowboybloes en kon ‘t feest beginnen.

De eerste week lag de nadruk voornamelijk

26

op de 1-1 sprongen met Jasper, Martijn, Jarno en Benoit. Je zag bij iedereen dat er progressie werd geboekt, mede door de windtunnel waar we een aantal avonden per week in lagen.

In de tweede week gingen we meer georganiseerde sprongen maken in groepen. Meestal was er een head-up groep en een tracking/angle groep zodat je zelf kon kiezen waar je zin in had om mee te doen.

Ik vond tracking en angle flying altijd al erg leuk maar voor Eloy bakte ik er niks van, na een paar coaching sprongen met Jasper heb ik doorgekregen hoe ik ‘mezelf’ kan vliegen en aan het einde van het Camp lukte het om slots te vliegen en te blijven. De sprongen worden steeds leuker en uitdagender omdat ze gaan lukken en je word uitgedaagd om nieuwe dingen te proberen. De doelstelling van het kamp is wat mij betreft dan ook zeker gehaald.

De windtunnel is ook weer zoiets heerlijk verslavends. Op loopafstand van de dropzone en accommodatie (hoewel wij, lekker Amerikaans, de auto namen voor deze korte afstand) staat ie en 3-4 keer per week hadden we een tunnelavond.

Fun, leerzaam en iedereen heeft super progressie geboekt!

Tijdens een van de eerste dagen van het kamp trok Jarno mij een wingsuit aan en heeft me samen met Benoit de eerste principes van het wingsuiten geleerd. Weer heb ik een hele nieuwe dimensie van het vliegen ontdekt…

Tijdens het Camp zijn er veel nieuwe wingsuiters bijgekomen en een aantal waren aan het einde mooie flocking sprongen aan het maken met elkaar. De bestaande wingsuiters waren hele gave acrobatic en flocking sprongen met elkaar aan het maken en af en toe was er nog tijd voor een vette rodeo, wat ook een van mijn favoriete sprongen blijft!

Een hele gave ervaring was de sprong uit de DC-3.

Bij genoeg animo word deze kist opgestart en voor de prijs van een normaal jumpticket maak je een ritje in een historisch vliegtuig. Bij het instappen oppassen dat je niet onder de olie komt te

Foto: Elias Gerris

CAMP

zitten, en bij het uitstappen oppassen dat je niet blijft haken in het smalle deurtje… De 12 man speedstar die we vanuit de Dakota probeerden neer te leggen was hilarisch, vooral omdat die op een gegeven moment uit elkaar donderde!

Op donderdag gaven Jasper en Martijn een canopy course. Super leerzaam en interessant en erg mooi dat deze in het pakket zit. Ik vond het bijna jammer dat het alleen maar een ruime ochtend besloeg, maar het was dan ook geen ‘Canopy’ Camp.

We hadden ons eigen vliegtuig en landingsveldje bij de windtunnel. Iedereen had daardoor genoeg ruimte om de approach op te zetten en op de door de coaches uitgezette ‘landingsbaan’ (met doel in het midden) te landen. Landingen werden gefilmd en gedebriefd, af en toe spannende momenten wanneer iemand

niet op het veld uit kwam (achter het veld staat de tunnel, een zandheuvel en een paar boompjes…) maar gelukkig was het vervelendste daarvan dat de landingen buiten video bleven.

Je kan het niet bedenken, maar ook in de woestijn kan het slecht weer zijn. Aan het eind van de eerste week arriveerde een koufront – 2 verplichte off days… We zijn met een groepje naar het Pima Air & Space Museum geweest bij Tuscon. Een vliegtuig boneyard – met vliegtuigen waar je op kon klimmen – een speeltuin voor verveelde para’s.

Daarna zijn we met de hele groep naar Phoenix gereden om ons helemaal vol te eten bij Durant’s, het beste steakhouse ever!

Vervolgens hebben we die avond geleerd dat je daar ECHT je paspoort mee moet hebben om een kroeg binnen te komen en drank te bestellen.

De laatste vrijdag gingen we weer op stap in Phoenix. Het hoogtepunt van de hele reis is dat we aan het eind van de avond eindigden in een Tittybar. (Geen idee wat er zo leuk aan is daar een meisje mee naar toe te nemen Jasper…). 2 heren van onze groep kregen daar de avond van hun leven, ze werden getrakteerd op een lapdance!

Als laatste, een bijzonder verhaal dat we daar tegenkwamen: Een Chinese jongen, Shupeng, zat steeds bij ons in het vliegtuig en sprong heel enthousiast in zijn eentje. Wat was uiteindelijk zijn doel: Hij zag de World Wingsuit Leauge in China afgelopen jaar – en dat wilde hij ook. Hij is naar Eloy gekomen voor AFF, maakte 200 sprongen in een maand en deed uiteindelijk zijn FFC met Jarno. Daarna is hij nog een tijd gebleven om door te springen. Ik ben benieuwd hoe ver hij is gekomen en of hij nu al van die berg in China is gesprongen…

Voor mij was dit een geslaagde springvakantie – veel geleerd, veel mensen leren kennen, heel veel mooie sprongen gemaakt. En zoals alle leuke reisjes duurde deze ook zeker veel te kort… Ik kijk alweer uit naar volgend jaar: 2 t/m 15 maart, zelfde plek: ELOY. Komen jullie ook? 

27

TEKST: DENNIS VD COELEN | FOTO’S: LIEN KRUL (STEMPELS), TOM BRAND, SEELE, MARC VAN APEREN, HERMAN SLOT, WILCO PEPPELMAN, RICHARD MEIJER

THE INTERNATIONAL MCFLURRY CREW Kittinger T

oen ik via Eward een uitnodiging kreeg om deel te nemen aan het CF-spektakel 2013, kon ik niets anders zeggen dan JAAAA - want je krijgt niet elke dag de kans om met zo’n ervaren gezelschap te springen. Het was een hele verzameling CF-goeroes uit Engeland, Duitsland, Nederland en Finland.. met mij als het (b)rookie. Maar je moet ergens beginnen. In mijn geval was dat steevast op de tweede rij, rechterwing.

Een prima plekje! CF-ers worden overigens ook wel CReWdogs genoemd; een hardnekkig overblijfsel uit de tijd dat CF nog CRW of CReW (Canopy Relative Work) heette.

Eward had me een aantal nuttige artikelen doorgestuurd ter zelfstudie en uiteraard had ik ook Hoofdstuk 5.7 van het handboek Sportparachutist erop nageslagen; met name pagina 3 onderaan laatste zin.

Vrijdag vijf april begonnen we ‘rustig aan’ met een negen man Diamond (fig. 2) en een zeven man Box. Het basis boxfiguur bestond eigenlijk uit zes mensen; de zevende persoon dockt dan aan de ‘complete’ formatie en is dan een zogeheten ‘stinger’ (fig. 3). fig.2

fig.3 Het is een heel speciale ervaring - alleen al het feit dat de hele JMP vol CF-ers zit!

Maar dergelijke vanuit mijn oogpunt grote formaties leveren toch wat meer spanning op dan de viermannetjes die ik gewend ben. Helaas werkte het weer niet echt heel hard mee, hetgeen

28

leidde tot soms wat krappe omhangcalls, maar compliment voor de manier waarop het manifest de “CReW-dogs” heeft weten te faciliteren. En dan ga je voor de eerste sprong de kist uit. Ik was goed gebrieft: “Wanneer je je grip hebt, hou je gewoon het doek en de A-lijn vast en moet je archen alsof het je eerste sprong is”. Je mag ook niet naar beneden kijken; hoofd in je nek (dat leren we de leerlingen inderdaad ook) en blijf checken hoe je chute vliegt ten opzichte van de personen naast en boven je.

Ik kreeg van Tom B. een uitgebreide briefing van hoe je je gedraagt als een deel van de formatie een wrap/entanglement krijgt.

Het komt er op neer dat je moet VASTHOUDEN zo lang je kan; hoe meer parachutes er boven de wrap kunnen blijven vliegen, hoe beter. Je mag pas loslaten als daarom gevraagd wordt, anders zou je het probleem kunnen verergeren. Mooi op tijd, die briefing... Want in de eerstvolgende sprong gingen we voor een zestienman... en kregen Gerben (aan mijn linkervoet) en Peter een entanglement. Ik heb een hele vage herinnering van hoe Gerben ineens heel zwaar aan mijn voet was, maar voor ik met mijn ogen kon knipperen zie ik hem en Peter snel naar beneden vallen. Beiden zijn veilig aan hun reserve geland, terwijl Richard en Thomas achter de hoofdkoepels aangingen. Toevallig was er die dag ook een seminar waarbij (naar ik meen) alle riggers van Nederland aanwezig waren, dus het kwam goed uit dat een aantal van de internationale CF-ers tevens een rigging papiertje hadden. Toen Henk dan ook nog eens met een reserve rig aan kwam zeulen, waren we al helemaal weer snel gemanifest.

Maar hoe kan zo’n probleem nou ontstaan?

Bij grotere formaties is niet alleen de gelijke wingload erg belangrijk, maar ook de verdeling van de verschillende groottes van de parachutes over de formatie. Bovenaan wil je een grotere chute, en naar beneden worden ze steeds kleiner. Ook wil je dat de basis van de formatie sneller vliegt dan de zijkanten (buitenste wing posities). Want als de basis langzamer vliegt dan rem je de parachutes naast je aan één kant af. En wat gebeurt er als één kant van je parachute sneller vliegt dan de andere? Juist, dan gaat de chute de bocht om en een bocht richting de formatie is bepaald niet wenselijk.

Dat gebeurde hier ook.

We hadden wederom een zestienman uitgelopen, maar helaas kregen we in verband met de bewolking niet hoger dan 6000 ft. ‘We’ll do the first jump’ klonk het door de kist. Ik denk, ‘Een 9-man vanaf 6? Nou ja, voor mij verandert er niks, maar het klinkt ambitieus..’ Goed. Exit, exit, exit, exit. Ik klungel naar mijn slot toe (met veel hulp van Richard), wacht tot ik mijn grips kan nemen en arch. ‘Com-plete!’ klinkt het tot mijn grote verbazing ineens heel ijltjes van beneden. Wauw...

Bij een latere sprong hadden twee CF-ers een wrap. Vanuit het cameraperspectief van Tom is heel goed te zien hoe Gavin hem dockt en hoe vervolgens zijn chute om Tom heen klapt.

Dit gebeurde wederom onder mij, maar dit keer aan mijn

rechtervoet. Gelukkig wist ik deze keer wèl vast te houden.

Tom kon al snel de parachute van Gavin van zich afschuiven.

Geen van beiden heeft een reserveprocedure hoeven doen.

Dit tot licht geergerde bewondering van Gavin’s teammaatjes.

Gavin heeft namelijk ongeveer duizend vrije val sprongen EN ongeveer duizend CF-sprongen..... en nul reserves. Daarom zijn zijn teammaatjes hem maar McWrap gaan noemen, in de ‘hoop’ dat Gavin toch een keer voor de bijl gaat. Helaas is de formatie niet meer gelukt. Toen de wrap ontstond zijn een aantal mensen uiteraard als een speer uit de weg gegaan en nadat Gavin en Tom zich bevrijd hadden ging de basis door een wolk. Toen we daaruit kwamen zag ik een driemansstack naderen; wellicht was het de bedoeling een kite (fig 4) te gaan vliegen, maar helaas zakte de stack te snel ten opzichte van onze viermans Diamond.

Maar niet alleen het springen was erg indrukwekkend, ook “Peti’s Boogie Bus” verdient een eervolle vermelding. Stel je een enorme homemade camper voor. ‘s Avonds klim je met zijn fig.4 allen in de Boogie Bus en terwijl je gezellig aan tafel zit word je in stijl naar een restaurant in de nabije omgeving gereden. De bediening heeft zich goed geweerd en het is ze gelukt om al die hongeringe CF-ers snel van goed en genoeg eten te voorzien. Toch smaakte het naar meer, dus werd de Boogie Bus op de terugweg naar de dropzone op het parkeerterrein van de lokale McDonalds neergezet en ging de hele groep te voet door de McDrive om allemaal nog snel even een McFlurry te bestellen.

Ik kan niet voor de rest spreken, maar ik was doodmoe. Ik heb dus beleefd gewacht tot Viktor klaar was met het opzeggen van zijn avondgebed, maar daarna was ik al heel snel KO. Helaas moesten een aantal op het laatste moment opgetrommelde Nederlandse invallers aan het einde van de eerste dag naar huis. Maar uiteindelijk is het gelukt om met de overgebleven mensen een 14-man te maken, een zogeheten ‘Ghost Diamond’ (fig. 5). Dat wil zeggen dat als je hem vergelijkt met een normale Diamond er dan één rij ontbreekt. Normaalgesproken is dat de ‘middelste’ rij, maar in deze configuratie werd ervoor gekozen om de op één na onderste rij weg te laten. Toevallig viel deze sprong samen met mijn 600e en had ik dus extra redenen om als het ware een gat in de lucht te springen. Want zoals de Engelsen zeggen: “Not only the cream floats to the top”.  fig.5

TEKST: AART SOETEMAN

Landingen met licht, foto Robin van Pelt

De springers

n Teijgeler

, foto Kristia voor take off

- advertentie-

Springt u nog zonder...

E

indelijk, na 3 keer een poging te hebben gedaan om te springen buiten de daglicht periode was het dan zover.

Op zaterdag 30 Maart bij Skydive Rotterdam.

Overdag was er niet gesprongen vanwege de lage bewolking maar in de avond zou het open trekken, en yep dat gebeurde ook. Alle weergoden waren deze keer met ons.

Alles werd in werking gezet om de sprongen mogelijk te maken. De verlichting werd opgehaald bestaande uit 10 led strips van 1 meter en een skyrose bij Peitsman licht en geluid. De led strips werden in een V op de DZ gelegd, we hadden afgesproken dat de springers in de V zouden landen, de skyrose werd op de windvaan gericht.

Zo de DZ was klaar, laat de kist met de springers maar komen, even nog een klein sneeuwbuitje laten passeren. Rond 20.15 uur was het take off

met aan boord 12 springers. Helaas waren er veel mensen niet op komen dagen die zich wel hadden ingeschreven, jammer… De Kist zou 2 runs doen, iedere run 6 springers en oei wat was dat gaaf.

De mensen die niet sprongen waren naar de DZ gekomen om te kijken hoe dat spektakel eruit zag. We kregen van de piloot Jelmer te horen dat hij ging droppen. Beneden kon je de springers niet horen vallen omdat er een aggregaat stond te loeien voor de verlichting. Toen de parachutes open waren was het een heel mooi gezicht met al die lampjes. De landingen dan… Jaaa, het was spannend, maar gelukkig allemaal goed gegaan.

En de reacties van de springers, wouw wat gaaf, zo dit is vet zeg , dit is echt cool, zo spannend lijkt wel me eerste sprong…. En zo ging het nog wel een tijdje door.

...onze uitrusting verzekering? ...onze ongevallen verzekering? ...onze (doorlopende) reis verzekering?

Regel het dan direct via onze website,

www.assurantiesite.nl of bel. 055 - 5218028 Vanderveen B.V.

Ik wil iedereen bedanken die me heeft geholpen met de nachtsprong. Volgend jaar weer? 

29

TEKST: JASNA SMOLCI C FOTO’S: PARACENTRUM TEXEL

S N QUEE

Y A D 3 1 0 2 E I BOOG

D

30

TEXEL

oor deze titel van de boogie kregen we verschrikte reacties: Final version? Maar betekent dit dat het de laatste is? Ja! Want volgend jaar is het natuurlijk een Kingsday boogie.

Er werden bigway formaties gesprongen, FS4, FS2, wingsuit, atmonauti, freefly….kortom alles wat een boogie mooi maakt was er. Met dank aan alle coaches die iedereen weer met raad en daad bij stonden!

Zaterdagmorgen was het al vroeg druk op het paracentrum. Met 85 aanmeldingen en mensen die zonder aanmelding gezellig gekomen waren, liep er al snel ruim 100 man rond! En ondanks een wat stroeve opstart, vanwege een nieuw pasjes-systeem dat opgezet werd, lagen de eerste springers al snel in de lucht.

De eerste dag werd afgesloten met een gezellig BBQ. Ondanks dat de wind een beetje koud was, werd het een gezellig boel. Ook de nieuwe cosy corner werd op deze manier goed in gebruik genomen. Er werd heel wat gezellig gekeuveld bij het vuurtje in de open haard . Doordat er met de LBR en de JMP gevlogen werd, was er

een snelle doorlooptijd en kon iedereen vaak en snel omhoog. Helaas stak zondagmiddag de wind op, waardoor het springen voor de minder ervaren springer even on hold kwam te staan. Maar dat mocht de pret niet drukken en zondagavond was er de traditionele Koninginnedag bingo in de Kievit. En net als vorige edities zat de Kievit afgeladen met springers. Er werd fanatiek gespeeld, want de prijzen logen er niet om! Vooral de laatste rondes, waarbij een paratec fullface helm te winnen viel en een gratis checkup van je Cypres was de spanning om te snijden.

Maandag was helaas de slechtste dag. Veel wind maakte springen niet mogelijk en vele springers maakten hun eigen slechtweer programma. Maar….dinsdag beloofde een prachtige dag te worden, dus maandagavond lagen bijna alle springers van de Kievit al voor middernacht op bed. En de volgende ochtend om 8:30 was de ontbijtzaal al uitgestorven en stond iedereen te popelen bij het manifest. Op het grote scherm in de hangar was de troonswisseling te volgen en nadat de nieuwe koning zijn handtekening had gezet, hebben we met zijn allen 3 x hoera voor de

koning geroepen. De freeflyers organiseerden onder leiding van Bas Driessen een heuse oranjesprong. Zelfs vanaf de grond waren de oranje stipjes goed te zien.

Aan het einde van de dag kwam de langverwachte PH-JAS terug. Of, zoals hij inmiddels heet: de Jas-raket. Als eerste mochten alle instructeurs van PCT de JAS “uitproberen”. Bij terugkomst op de grond allemaal glunderende gezichten: Wat is hij SNEL!!!! Na 5 minuten al op 9000 ft en na 10 minuten op 16000! Het manifest liep er spontaan van in de soep, want

tsja….hoe plan je dan de sticks? Wanneer geef je een call? En hoeveel minuten moet die call dan zijn?

Uiteindelijk werd de dag afgesloten met een two-plane formation met de JAS en de JMP. Gejuich steeg op, toen de JMP als eerste opsteeg en de JAS hem met gemak inhaalde. En opnieuw applaus toen de 25-man zo prachtig te zien was vanaf de grond. Het einde van een boogie waar velen met veel plezier aan terugdenken! Volgend jaar doen we het nog een keer, op de Kingsdayboogie (first edition)! 

- advertentie-

31

AdwinB In gesprek met...

Door: Joris hercules Foto’s: ADwin BeerenDonk

I

n welke periode ben je voorzitter geweest?

Dat is meteen een lastige vraag, want ik ben slecht in jaartallen. Uit mijn hoofd zeg ik dat ik drie termijnen voorzitter ben geweest. Dat moet dan zo’n beetje 9 jaar zijn geweest. Het is mooi geweest. Het is tijd voor vernieuwing en verandering. De motivatie en ideeën raken geleidelijk op. Ik geef graag het stokje over aan mijn opvolger, die weer enthousiast van start gaat.

Hoe ben in je in deze functie gerold?

Ik was destijds voorzitter van de ENPC en had in die hoedanigheid zitting in de ledenraad van de afdeling. Inmiddels is dat anders georganiseerd. Ik heb altijd veel plezier beleefd in onze sport en vond dat ik iets terug moest doen voor de sport. Ik had geen behoefte om instructiekader te worden, dus besloot ik op een andere manier iets voor de sport te betekenen. Dat werd uiteindelijk een bestuursfunctie en uiteindelijk in de rol van voorzitter.

Wat waren je ambities toen je aan deze functies begon? En wat heb je ervan gerealiseerd?

Ik volgde destijds Igor van Aperen op. Een (bestuurs)icoon in het springwereldje die zijn stempel had gedrukt op het beleid.

Op 9 april 2013 zat de redactie in het restaurant De Wolk van vliegveld Teuge in spanning te wachten op de komst van Adwin Beerendonk. Adwin is voorzitter van onze afdeling en heeft ons een interview toegezegd. Dit interview zou direct voorafgaand aan de vergadering van de Ledenraad met het bestuur moeten plaatsvinden. Helaas komt Adwin vanwege fileleed te laat voor het interview, maar gelukkig nog wel op tijd voor de vergadering.

Een vergadering waar hij de voorzittershamer overgeeft aan opvolger Eelco Huininga. Hierover meer op een andere plek in deze Sportparachutist. Met Adwin maken we een nieuwe afspraak voor een interview. Dit keer loopt alles op rolletjes, Adwin is dan wel inmiddels voorzitter in ruste.

32

De afdeling was een kruiwagen met kikkers op een hobbelige weg. Het kon zo maar uit elkaar vallen.

Er waren veel onderlinge tegengestelde belangen.

Toen ik begon was het verder uitrollen van het bestaande beleid. Kort daarna hebben wij als AB (afdelingsbestuur) een nieuw beleid geformuleerd.

Hierin werden kansen en bedreigingen opgenomen en sterkte en zwakte analyses. Er werd een visie gemaakt voor de toekomst. Vol enthousiasme zijn we daar aan begonnen. Maar de eerste “donkere wolken”van het gerommel binnen de KNVvL en de luchtruim problematiek dienden zich al snel aan. Dan pas je het beleid aan en stel je andere prioriteiten.

Bedenk natuurlijk wel dat afdelingsbeleid maken en realiseren van een andere orde en andere inhoud is, dan bezig zijn met clubbeleid te formuleren en uit te voeren. Wat in ieder geval gerealiseerd is, dat de afdeling bij elkaar is gebleven. Het individuele (club) belang heeft plaats gemaakt voor een meer collectief belang. We zijn als afdeling beter georganiseerd en de commissies functioneren weer.

Hoewel de bezetting van de commissies nog wel aanvulling kan gebruiken.

Is het voorzitterschap een moeilijke functie?

Wat vond je hieraan leuk of minder leuk?

De invulling geef je zelf. Het leuke is dat je er direct bij betrokken bent. Je hebt al de informatie direct van de bron. Het voordeel van het bestuur is dat we een eigen (betaald) Bureau Para hebben. Ronald Overdijk (en medewerkers in de afgelopen jaren) filteren in eerste instantie wat wel en wat niet op het bordje van het bestuur terecht komt. Dat kan overigens ook een bedreiging zijn als niet de juiste informatie doorkomt. Het lastige aan deze functie is, dat het een bestuur “op afstand” is. De geografische spreiding maakt het soms lastig om even tussentijds te overleggen. Veel gebeurd telefonisch of via de email. Bovendien is het een functie“er bij”. Alle bestuursleden hebben een andere broodheer die zij moeten dienen, zodat afspraken of opvolging van actie soms (en heel begrijpelijk) wat vertraagd werkt.

Wat waren de dieptepunten en de hoogtepunten in je loopbaan als voorzitter?

De dieptepunten zijn de dodelijke ongevallen die plaats hebben gevonden en al wat daar bij komt kijken. De hoogtepunten? ...Dat is ook een lastige. Wat we bereikt heb-

Beerendonk Adwin Beerendonk (oud voorzitter afdeling Parachutespringen)

ben, hebben we samen als bestuur bereikt en niet als individu. De hoogtepunten zijn de verdiensten van het hele bestuur.

Hoe heb je de afstand tussen het bestuur en de parachutist op het springveld ervaren? Zou er hier nog wat aan moeten worden verbeterd?

Dat is en blijft altijd een lastige. Een para is een bijzonder persoon. Eigenzinnig en solistisch. De afstand tussen bestuur en het veld is ook niet uniek. Hetzelfde heeft ook plaats in het bedrijfsleven. Ik heb ook jaren gewerkt op holding en hoofdkantoor functies.

Daar heb je ook een “afstand” met de werkvloer. En de werkvloer heeft geen interesse of belang bij de holding of het hoofdkantoor. Om de functie goed te kunnen vervullen moet je kennis en inzicht hebben hoe de werkvloer / het veld opereert en in elkaar steekt. Waar de behoefte aan is. Pas dan kun je goed beleid maken. Als bestuur ben je “dienend” voor het veld. Maar er moet wel een visie zijn waar we naar toe moeten. Dat is de taak van het bestuur.

Het blijft een lastige. De “gemiddelde” springer is niet geïnteresseerd in wat het bestuur doet. Hij/zij wil “gewoon” kunnen blijven springen. Het bestuur moet dat mogelijk maken en faciliteren door met de juiste besluiten van wet en regelgeving het luchtruim open te houden en de sport veilig en verantwoord!

Welke plek neemt het parachutespringen in Nederland over tien jaar in volgens jouw?

Geen probleem als ik die glazenbol ook voor eigen en andere inzichten gebruik? Haha! Over 10 jaar ziet de kaart van springend Nederland er heel anders uit. Allereerst is het de vraag of de overheid de kleine luchtvaart nog gedoogd. De bestuurlijke “dictatuur”van LVNL (redactie: Lucht Verkeersleiding Nederland) zal niet zijn verdwenen. Onbegrijpelijk overigens en ongehoord, de manier waarop een dergelijke ambtelijke instantie ongecontroleerd (en met verouderde inzichten) in de 21 eeuw functioneert. In mijn“glazen bol”bestaan alleen nog enkele grote commercieel en bedrijfsmatig opererende centra waar met name tandemspringen wordt gefaciliteerd. Vrijwillig kader wordt een zeldzaamheid; zelfs het bestuur zal (door de toenemende complexiteit) een full-time betalende functie worden. Skydiving wordt een consumptiegoed. Even een keer doen en dan hoppen naar iets anders. De betrokkenheid verdwijnt. Dat biedt kansen maar

heeft ook bedreigingen. Nederland wordt te klein; Europese samenwerking (niet alleen voor synergie voordelen maar ook voor een grotere belangenvertegenwoordiging) lonkt.

Heb je nog tips voor je opvolger?

Ik heb een goede indruk van Eelco (Huizinga).

Hij is wijs genoeg om zelf daar de aandacht te geven die nodig is.

Bovendien wil ik niet na mijn termijn hem mijn visie“opleggen”. Dan had ik in het bestuur moeten blijven. Eelco gaat de (interne) communicatie met commissies verbeteren. Een verstandig uitgangspunt. Bovendien is hij inmiddels ook bekend met het eerder genoemde visie document.

"Adwin Beerendonakla: pasta !!!"

Hast

Heb je nog tips voor de lezers van de SP? Voor de lezers niet (haha) maar wel voor de springer.

Mijn tip is om meer samenwerking en onderlinge betrokkenheid te zoeken. Samen bereik je meer dan alleen. En geef je mening en suggesties voor verbetering door. Het is heel makkelijk om langs de lijn kritiek te geven. Maar het is beter om je constructief op te stellen. Het bestuur kan en doet wat met die geluiden. En zo hoort het!

Nu je geen voorzitter meer bent, heb je weer meer tijd voor andere zaken. Welke zijn dat?

Ik zou graag weer betrokken zijn bij de actie in het veld. Misschien weer iets bestuurlijks op club niveau.

Dat is ook leuker werk! Misschien in de parasport en misschien een andere tak van sport. Ik weet het nog niet. Inmiddels is er bij mij privé en zakelijk ook het nodige veranderd. Ik sta eindelijk weer op een kruising in mijn leven en sta voor de keus welke richting ik neem. Ook spannend. Mijn wensenlijstje krijgt steeds vastere inhoud.

Heb je vragen gemist die je nog graag zou willen beantwoorden? En welke vragen zijn dat dan met welke antwoorden?

De belangrijkste vragen zijn wel gesteld. Maar misschien toch nog een. Wil je iemand bedanken?

Het antwoord is dan dat ik met heel veel plezier terugkijk op de afgelopen (bestuurlijke) jaren. De persoonlijke contacten heb ik als bijzonder prettig ervaren. De samenwerking met HBP was heel fijn.

Mijn mede-bestuurders (ook het hoofdbestuur van de KNVvL) waren boeiende, betrokken en prettige mensen om mee samen te werken. De commissie leden deden ieder hun best. De constructieve input van de leden in het veld was welkom. En dan ben ik er zeker nog veel vergeten. Allemaal HEEL ERG BEDANKT! om jullie ontmoet te hebben en om met jullie samen te hebben mogen werken. We komen elkaar ongetwijfeld weer tegen. Ik wens jullie alle goeds toe zowel privé als zakelijk. Maak er iets moois van! Hastalapasta! (advertentie)

33

CC & C

Colofon ISSN 0921-8017, JaargaNg 42 Nummer 2 - JuNI 2013 Driemaandelijkse uitgave van de Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart Afdeling Parachutespringen.

VERSCHIJNING: maart, juni, september, december ABONNEMENTEN Gratis voor leden van de afdeling parachutespringen. Losse abonnementen kosten € 20,00 per jaar (vanaf juli € 10,00) en zijn aan te gaan door overmaking van dit bedrag op RABO (Rijn en Veenstromen) banknr. 16.14.17.256 t.n.v. de KNVvL te Woerden, onder vermelding van “abonnement SP”.

REDACTIE Afdeling Parachutespringen, Arjan Smit, Joris Hercules, Arnoud Ens. Nieuwe redactie gezocht! Reacties: para@knvvl.nl ART DIRECTION & VORMGEVING: Ramses Meering, Michael van Zijl ADVERTENTIES: para@knvvl.nl DRUK: Delta Hage, Den Haag

KONINKLIJKe NeDerLaNDSe VereNIgINg VOOr LuCHTVaarT aFDeLINg ParaCHuTeSPrINgeN BESTUUR: Eelco Huininga (voorzitter) Peter Smit, Henny Wiggers, Wilco Peppelman, Maarten Smeets HOOFD BUREAU PARACHUTESPRINGEN: Ronald Overdijk, Joris Hercules Houttuinlaan 16-A, 3447 GM Woerden, Telefoon 0348-437060, fax 0348-437069 e-mail: para@knvvl.nl website: http://www.parachute.nl

Clubs & centra aangesloten bij de afdeling parachutespringen van de Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart

LIDMAATSCHAP 2013: Alle leden € 107,00 per jaar, FAI-licentie is bij lidmaatschap te bestellen, kosten € 5,-.

Aanmeldingen te richten aan de Ledenadministratie, tel: 0348-437060, E-mail: leden@knvvl.nl

34

aIrbOSS SKyDIVINg

( 0299-644535 i www.airboss.nl * spring@airboss.nl

eNPC

Eerste Nederlandse Parachutisten Club ( 0165-320955 i www.enpc.nl * info@enpc.nl

CPV

Cadetten Parachutisten Vereniging ( 076-5416146

SKyDIVe rOTTerDam THe FLyINg DuTCHmeN

( 010-4159450 i www.skydiverotterdam.com * jump@skydiverotterdam.com

ParaCLub FLeVO

( 0320-288569 i www.paraclub.nl * secretaris@paraclub.nl

ParaCeNTrum eeLDe HOOgeVeeN

( 050-5791786 i www.paracentrumeeldehoogeveen.nl * info@paracentrumeeldehoogeveen.nl

KCT

Korps Commando Troepen ( 076-5274804

PCmN

Parachutistencentrum Midden Nederland ( 035-5771849 i www.pcmn.nl * info@pcmn.nl

FOTO: PH LBR BOVEN TExEL (DOOR DETLEF VAN DER HOEVEN)

ParaCeNTrum ZeeLaND bV

( 0113-612910 i www.skydive-zeeland.nl * info@skydive-zeeland.nl

ParaCHuTISTeNVereNIgINg bLue SIDe uP

( 0222-311324 i www.bluesideup.nl * info@bluesideup.nl

ParaCeNTrum TexeL bV

( 0222-311464 i www.paracentrumtexel.nl * info@paracentrumtexel.nl

VPCT

Vereniging Parachutisten Centrum Teuge Zie Nationaal Parachutisten Centrum Teuge

STICHTINg NaTIONaaL ParaCHuTISTeN CeNTrum Teuge

( 055-3231604 i www.paracentrumteuge.nl * info@paracentrumteuge.nl

SKyDIVe bLauweSTaD

( 06-22248580 i www.skydiveblauwestad.nl * info@skydiveblauwestad.nl

POPS-NL

Parachutists Over Phorty Society Nederland ( 0486-473044 i www.pops-nl.com * info@pops-nl.com

Artikelen, reportages, brieven en beeldmateriaal over parachutespringen zijn altijd welkom. Materiaal wordt niet teruggezonden, tenzij op uitdrukkelijk verzoek.

Beeldmateriaal moet zijn voorzien van de naam van de maker en/of eigenaar. In geval van beeldmateriaal met copyright dient een schriftelijk toestemming van de maker voor plaatsing in de SP te worden bijgevoegd.

De redactie behoudt het recht alle ingezonden materiaal te corrigeren, zo nodig in te korten of niet te plaatsen.

Anonieme brieven worden niet geplaatst. Plaatsing zonder naamsvermelding is op uitdrukkelijk verzoek van de schrijver echter wel mogelijk. De met naam onderschreven artikelen zijn voor verantwoordelijkheid van de schrijvers en behoeven niet altijd de mening van de redactie weer te geven. De niet met naam onderschreven artikelen komen van de redactie uit en zijn samengesteld aan de hand van informatie uit een of meerdere bronnen. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, microfilm, fotokopie of op welke andere wijze ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de redactie.

SUBSCRIPTIONS TO SP FOR A FULL CALENDER yEAR CAN BE ORDERED By PAyMENT OF € 23,00 (€ 29,00 FOR AIRMAIL POSTAGE) BANK: RABO BANK ACCOUNT NR.: 16.14.17.256 DESIGNEE: Attn. KNVvL parachuting DESIGNEE ADDRESS: Houttuinlaan 16-A, 3447 GM, Woerden, The Netherlands BIC: RABONL2U IBAN: NL87RABO0161417256 REASON: “subscription SP”

De Keerzijde

PCMN McFlurry CreW (Fotograaf: Wilco Peppelman)