SP 1977 5(4)

Foto: Andy Keech

officieel orgaan van de Afdeling Parachutespringen Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart

Jaargang

sportparachutist

5 - nummer 4 - 1 maart 1977

1

Jaargang

5 - nummer 4 - 1 maart

1977

sportparachutist TWEEMAANDELLJKSE uITGAVE VAN DE KNVvL AFDELING PARACHUTESPRINGEN Eindredactie, samenstelling Karst Sikkens

en ontwerp:

Fotografen o. a. Ernst Bode

-Redacteuren: Hein Cannegieter Bert Wijnands

Voor copy zorgden Rob Bouguenon Jan de Bruyne Theo Kamphuis

o. a. deze maand Meüs van der Poel Henk Verbeek Wim Velthuizen

De met name onderschreven artikelen zijn voor verantwoordelijkheid van de schrijvers en behoeven niet altijd de mening van de redaktie weer te geven.

Abonnement SPORTPARACHUTIST LEDEN VAN DE AFDELING PARACHUTESPRINGEN ONTVANGEN HET BLAD GRATIS. Advertenties: Advertentietarieven

1 september

en

Druk: Van Deventer bv 's-Gravenzande

~

==~$~~r~jI! ~==

KONINKLIJKE NEDERLANDSE VERENIGING voor LUCHTVAART, AFDELING PARACHUTESPRINGEN Bestuur: W.A. Velthuizen E. T. H. Wijnands P. Santegoeds H. Cannegieter

-

H. Verbeek K. Sikkens

voorzitter vice-voorzitter algemene zaken voorlichting sport en instruktie algemene proj ekten secretaris tvs afdelingsbureau

Adres secretariaat: p/a KNVvL Jozef Is raèl spl ein 8, 's-Gravenhage.

Privé (uitsluitend in de avonduren): St. Martinuslaan 124, Voorburg.

Tel. 070 - 863854.

Lidmaatschap: Alle leden f 50, -- per jaar (na 1 juli Het inschrijfgeld 4, --.

f

voor leden bedraagt

Het springseizoen

is weer aangebroken.

Voor velen van ons is de afgelopen winterperiode rustig verlopen omdat er niet optimaal gesprongen kon worden.

op aanvraag.

Verschijningsdatum: 1 jan., 1 mrt, 1 mei, 1 juli, 1 november.

REDAKTIONEEL

Voor anderen is deze periode veelal erg druk geweest omdat vele dingen voor het nieuwe seizoen weer geregeld moeten zijn.

Het materiaal is grondig geihspekteerd en waar nodig door specialisten gerepareerd.

Verenigingsbesturen hebben vergaderd en zijn in een aantal gevallen gereorganiseerd. Plannen voor de komende maanden zijn uitgewerkt.

Kortom: de verenigingsbesturen hebben er hun steun toe bijgedragen dat u straks weer kunt gaan springen.

Een aantal van de plannen treft u aan in onze rubriek "Wedstrijdkalender".

Voorts leest u in het verenigingsnieuws hoe PCN een nieuw clubhuis opende én hoe FLEVO en FD een nieuw vliegtuig zullen aanschaffen.

De "Nationals" zijn voor een belangrijk deel al weer georganiseerd.

Uitvoerige informaties kunt u lezen in deze Sportparachutist.

Tevens hopen wij dit jaar het Holland Toernement van de grond én in de lucht te krijgen.

De ontdekker van de vrije-val - LEO VALENTIN - is door Hein Cannegieter "onder de loep" genomen.

Het is boeiend om te lezen hoe Valentin heeft gezocht om "stabiel te kunnen vallen". Hard werken én doorzettingsvermogen hebben uiteindelijk resultaten opgeleverd waarvan wij thans profiteren.

Het is thans eenvoudig te vertellen hoe men een goede springpositie moet kiezen én hoe men uit een onstabiele val weer stabiel moet komen ... maar zonder mensen als Valentin hadden wij van het springen geen SPORT kunnen maken.

Veel springgenoegens.

f

25, --).

KS

bij aanmelding

Aanmeldingen voor het lidmaatschap Te richten aan het afdelings-secretariaat (d. t. v. de clubsecretaris) .

Na 1 juli: Halve jaarcontributie

2

verschuldigd.

Uw copie voor de eerstvolgende uitgave dient vóór 15 maart a. s. bij de eindredacteur te zijn ingeleverd.

sportparachutist

De "positie Valentin": lichaam gestrekt, rug hol, armen en benen gespreid en naar achteren gestrekt: een revolutie in het parachutespringen.

Ook deze springer is Valentin.

verleden te spitten. Hij wilde alles van het springen weten, alles van de mannen weten die voor hem gingen, wat ze gedaan hadden, ontdekt hadden. Wat hij eigenlijk zocht? "De sleutel, de sleutel tot het luchtruim. Meer dan 150 maal had ik nu de sprong volbracht (in een kleine tien jaar). En nog steeds sprong ik vrijwel op dezelfde wijze als de eerste keer. Als een zandzak die uit het raam wordt gegooid, als een bom die 's nachts lukraak wordt uitgeworpen, maar niet als een mens. Stijlloos en onbeheerst, rondtollend, nu eens op de rug, dan op het hoofd, dan op de buik. En dan nog verbaasd staan over het aantal ongelukken. Alsof die niet te wijten waren aan een volslagen gebrek aan techniek.

Het was me onmogelijk op deze wijze door te gaan. Of ik zou de manier vinden om tijdens het vallen meester over mijn lichaam te blijven, of ik zou er mee op houden.

Wanneer men van het parachutisme een sport wilde maken, behoorde men het te beschouwen als een kunst en diende men van die kunst de wetten op te sporen en de technieken te ontwikkelen. Zo niet, dan zou het parachutisme nimmer uitgroeien boven wat het in de oorlog was geweest: een vervoermiddel als elk ander.

Ik zocht de sleutel overal, dag en nacht. Tijdens het springen probeerde ik tevergeefs de meest uiteenlopende houdingen: ik blééf vallen als een zandzak. "

r I

Maar dan: "Het was zo ongeveer als de appel van Newton, al kreeg ik de trechter die ik uit de tweede verdieping van een huis zag vallen niet op mijn hoofd. Ik zag alleen dat de trechter recht met de punt naar beneden viel, zonder ook maar het geringste heen en weer te worden geslingerd. Wanneer ik er in zou slagen mijn lichaam ongeveer de vorm van een trechter te geven, zou het mij dus wellicht ook gelukken te vallen met die benijdenswaar·dige bestendigheid.

Laten we de zaak eens nader bezien: wanneer ik spring met holle rug, met de armen en benen gespreid en naar achteren gericht, bied ik om zo te zeggen de lucht eengeorganiseerde tegenstand. Ik lijk dan al meer op een vogel dan op de zandzak die ik word wanneer ik de val in opgekrulde toestand volbreng. t t (In Valentins tijd sprong men met de knieën iets opgetrokken en gesloten, de rug krom, kin op de borst, armen gekruist over de borst, rechter hand van de exit tot het trekken vast om de handgreep van het ripcord.)

Op 23 mei 1947 gebeurde het dan. Boven Pau. Helemaal alleen. sportparachutist

"Leo , drieduizend meter. Je zegt het maar ... " Diep haalde ik adem, om de angst te verdrijven. Ik sprong.

Ik kan niet zeggen dat het de eerste keer volmaakt ging.

Het lijkt zo eenvoudig om de buik in te trekken, de lendenen hol, de armen en benen te spreiden. Het lijkt zo eenvoudig, maar die dag op drieduizend meter, gewend me maar te laten vallen zoals het uitkwam, was het ongelofelijk moeilijk. Het was alsof een onweerstaanbare kracht zich tegen het spreiden van armen en benen verzette. Ik moest me een geheel nieuwe gewoonte eigen maken, ik had tal van reflexen te onderdrukken en andere te scheppen, ik moest een nieuwe angst overwinnen. " Later, op de grond: "Ik moest opnieuw beginnen. De eerste slag was beslist geen daalder waard. Ik had niet eens de tijd gehad mijn positie te observeren. Maar in ieder geval had ik geleerd dat ik een reflex te overwinnen had.

Een uur later waren we weer op weg. Onmiddellijk (na de afsprong) nam ik mijn houding aan. Ik was nog ietwat krampachtig, nog wat onzeker, als iemand die leert autorijden. Plotseling doorstroomde mij een intens gevoel van welbehagen en wanneer er geen wind was geweest had ik het gevoel gehad onbeweeglijk in de lucht te hangen, plat op die dikke lagen lucht waarin ik vrijwel zonder te bewegen wegzonk. Het verschil met het gebruikelijke heen en weer slingeren was dusdanig dat ik een ogenblik ongerust was: het was niet mogelijk dat het zo gemakkelijk was, zo heerlijk, zo overweldigend. Het was een openbaring en een ogenblik was ik er geheel door bevangen. Ik viel zonder schokken, ik gleed! Ik had voor de mensheid een nieuw universum geopend. Ik was gelukkig! " "In technisch opzicht was ik nu door de wol geverfd.

Wat mij betreft kon ik het parachutisme dus als sport beschouwen en kon ik gaan proberen het record vrije val te breken."

En; dat was voor de ontdekker van een stabiele vrije valhouding (een soort deltahouding) natuurlijk een koud kunstje. Terecht schrijft hij dan ook: "Het was nog slechts -een kwestie van middelen. " Hij kreeg die middelen en verbeterde inderdaad het hoogterecord zonder zuurstofapparaat.

Zo sprong hij van 7260 meter, ongeveer 25000 voet. Ook verbeterde hij het hoogterecord nachtspringen door van 5200 meter te springen (ca. 17. 000 voet). En als men riog meer van dit soort records had bedacht, had Valentin ze uiteraard dankzij de "positie Valentin" ook met groot gemak kunnen verbeteren.

Ja, en toen liep Leo Valentin een beetje vast. Zijn superieuren lieten hem maar zo'n beetje begaan, raakten nauwelijks onder de indruk van zijn ontdekking, hoewel men de recordverbeteringen voor de naam van het legeronderdeel wel alleraardigst vond. Maar de records waren op. Pas in de vijftiger jaren vond de "positie Valentin" pas echt weerklank. Toen pas kwam de gespreide houding van nu, de "french frog" (kikkerpositie) , de delta en tenslotte ook de tracking, de houding die Valentin het die hst bij zijn ideaal had kunnen brengen: het vliegen op eigen kracht.

Valentin liep evenwel vast, wist niet meer wat hij moest doen, nam ontslag uit dienst en werd beroepsstuntman op vliegfeesten. Zijn nieuwe ontdekking zou .zijn het springen (vliegen) met vleugels.

Enkele sprongen met vleugels van doek kostten hem bijna zijn leven (hij raakte in een bijna noodlottige spin).

Het antwoord dacht hij vervolgens te vinden in houten vleugels. Na een eveneens bijna catastrofale poging, volgde op 13 mei 1954 een volgende, die slaagde. De vleugels bleven heel, sloegen niet dubbel en hij zweefde een behoorlijk eind tijdens de vrije val tot hij de parachute trok. Valentin meende hiermee een nieuwe historische stap gezet te hebben. Goddank vond deze geslaagde poging niet al te veel navolging.

Op 21 mei 1956 (dit staat uiteraard niet meer in het door hem geschreven boek) zou hij weer een sprong met die houten vleugels maken, nu op een vliegfeest bi j Liverpool in Engeland. Zijn nummer was het hoogtepunt van

7

Leo Valentin op 13 mei 1954 tijdens zijn eerste en enige geslaagde glijvlucht met houten vleugels.

Op de buik de reserve

de show, die aanschouwd werd door 100.000 toeschouwers.

Met de naar voren toe samengeklapte vleugels probeerde hij na drie keer invliegen uit de in de zijwand van de DC-3 zittende open deur naar buiten te komen. Logischerwijs sloeg de slipstream de vleugels tegen de romp van het toestel vóór Valentin zelf goed en wel buiten was. Ook raakte Valentin of een van zijn al grotendeels versplinterde vleugels de staart. Door de vernielde vleugels ging hij spinnend als een tol naar beneden. Valentin zag kans de hoofdparachute te trekken, die in een "fakkel" draaide.

Zijn reserve draaide ook om alles heen. En op zo'n knullige, volmaakt zinloze manier kwam één van de meest baanbrekende springers om.

Zijn vermogen om te analyse renen te doorgronden leek bij het vinden van een stabiele vrije valhouding te zijn opgehouden. Zou hij verder gegaan zijn met het ontwikkelen van het sportspringen dan zou hij ongetwijfeld een van de meest stuwende krachten gebleven zijn.

Hij zou dan ook nog de opkomst van de "hang gliders" meegemaakt hebben, de enorme -vltege rs waarmee de mens wél zweven kan.

Hoe het ook zij: Valentins vrij e valhouding is een vinding van historische betekenis gebleven. En ondanks de vaak wel erg pathetische stijl en de wonderlijke vertaling is zijn boek meer dan het lezen waard, hoezeer verschillend men nu zo'n twintig jaar later het springen ook ervaart!

Valentin onderging elke sprong als een heel directe confrontatie met de dood. De mogelijkheid van doodvallen speelt nu hooguit soms even in het achterhoofd van de springer van nu, maar dankzij zijn kennis van zaken en de hem geleerde techniek is doodvallen bijzonder moeilijk

8

parachute.

geworden. Nee, voor de springer van nu is het springen - precies wat Valentin wilde - een sport geworden.

Misschien veelzeggend over Valèntin diepere drijfve-

Eén van de laatste creaties van Leo Valentin.

(Opm. : deze wijze van springen is thans verboden.) sportparachutist

.

Valentin en Pierre Lard willen een - wat wij noemen "linked exit" maken: een eerste poging tot relatiefspringen die zoals men op de foto's kan zien, gedoemd was te mj slukken. Men wist toen nog niets van de noodzakelijke vrrje-val technieken.

ren is het feit dat toen hij de techniek ontdekte, waardoor doodvallen aanzienlijk moeilijker werd, hij het parachutespringen voor zichzelf als afgedaan beschouwde en zich op vleugels ging toeleggen, een zaak die hem wĂŠĂŠr bij elke sprong oog in oog met de dood zou brengen. Voer voor psychiaters zullen we maar zeggen.

Tegenwoordig is men bij het halen van het B-brevet al verder dan Valentin ooit gekomen is. Maar zonder

Valentin was men er misschien

niet of nog niet geweest!

Hein Cannegieter

(De aanhalingen in dit artikel zijn uit: Leo Valentin, "De vogelmens", NV Uitgeverij W. P. van Stockum, Den Haag, tweede druk, 1955.)

Dear Mr. Yankee Doodle,

to whom it may concern oftewel wie de schoen past trekt hem aan! ! !

Er waren eens twee instructeurs, Bob en John.

Op een dag zei Bob tegen John: We werken ons de gehele dag een ongeluk, en er zit in het parachutespringen in Nederland geen droog stuk brood te verdienen.

Ja, antwoordde John, ik zie de toekomst ook donker in.

We moeten er maar een mouw aan zien te passen, zei Bob, en hij vervolgde: Ik heb een plan. Morgen schrijven we een brief naar Bill Yankee Doodle en vragen hem of wij bij hem in de USA kunnen werken, zodat we een hoop geld kunnen verdienen, en in korte tijd onze schaapjes op het droge hebben. Daarnaast zijn we gelijk van het kleinzielige geklungel af van die stomme Nederlandse reglementen en de beperkte springmogelijkheden.

Aldus besloten zij om de volgende dag een brief aan Bill Yankee Doodle te schrijven en hem hierin te verzoeken of zij bij hem, de dt recteur van het grootste USAparacentrum, in dienst konden treden als instructeurs.

Zo gezegd, zo gedaan en de volgende morgen werd, na 's avonds nog een stevige borrel te hebben gedronken, de volgende sollicitatiebrief opgesteld: To Mr. Bill Yankee Doodle Director of the greatest Parachuting Center in U.S.A.

sportparachutist

We, John and Bob, have a problem!

In Netherland it is not so good to be an instructor.

The reason that we write to you is that we want to fit a sleeve on it.

We work ourselves here an accident, and there sits no dry bread in to earn. The crying stands us nearer than the laughing. No, we see the future dark in.

But now we see our chance clean, wed like to depart with the northern sun to the USA. We'd like to work with you as instructors, and we want to be payed for it , for we stand our little man and we do not sit down by the packages.

One of the reasons that we write to you is that we have heard that in the USA the instructors earn a heap of poon and that they have their sheeps on the dry.

Another reason that we want to take the legs and smear them is because of all the stupid regulations here in Netherland. Even at this moment they want to rule the. use of automatic openers for all student jumpers up to the B-license!

Aren't they good wise? If we don't pass up, we also have to jump with automatic openers ourselves.

No, we don 't want to be the cigar. They win have to stand up a bit earlier in Netherland, they do not bring us of the piece, we go their from through!

Please dear Mr. Bill Yankee Doodle, if you can box it before each other, we realy want to come to you.

If you can arrange so, we win have a good drink together untill we a good piece in our colla rs , Glad to hear from you soon!

Your friends, Bob and John 9

Het duurde slechts ĂŠĂŠn week toen het door Bob en J ohn zo sterk verlangde antwoord kwam van Bill Yankee Doodle. Het was nog keurig netjes in het Nederlands geschreven ook!

Bob en John Nederland Beste Bob en John, Ik heb jullie brief met belangstelling gelezen.

Jullie bezorgdheid omtrent reglementen en voorschriften met betrekking tot het sportparachute-springen in Nederland heeft mij echter enigszins verbaasd!

Uit gesprekken met Nederlandse gastspringers heb ik begrepen dat reeds vrijwel alle leerlingen tot het B-brevet met automatische openers springen. Het verplicht stellen lijkt mij derhalve een logisch gevolg.

Wij, in de USA, overwegen eenzelfde regeling ook, ware het niet dat onze organisatie ietwat uit zijn voegen is gegroeid om zo iets succesvol te regelen. Wel wil ik hierbij toevoegen dat van de 56 dodelijke ongevallen in de USA gedurende 1975, de helft wellicht voorkomen had kunnen worden mits men gebruik gemaakt had van automatische openers!

Volgens mijn informatie heeft men nog wel meer goede regels en voorschriften in Nederland om jaloers op te zijn.

Om eens een paar voorbeelden te noemen: a. het basis opleidingsplan, dat bestaat uit 30 lessen in minimaal 15 uur aan maximum 12 leerlingen; b. toelatingseisen voor het relatiefspringen van leerlingen door minimaal een C-brevet verplicht te stellen, en bewezen te hebben salto's, draaien en tracking te beheersen; c. toelatingseisen ten aanzien van het gebruik van ramair-canopies door middel van aantonen dat men ruime ervaring heeft op PC-achtige canopies; d. toelatingseisen ten aanzien van het gebruik van ramair-canopies tijdens relatiefsprongen met betrekking tot het type canopy, 25 sprongen ervaring met eenzelfde type ram-air, alsmede de grootte van de ster en het aantal te gebruiken ram-air's; e. ga zo maar door, al met al spelregels die de veiligheid sterk verhogen, en geen afbreuk doen aan de mogelijkheden de parasport in al zijn facetten uitvoerig te kunnen uitoefenen.

Overigens geldt dit ook voor wat betreft de beperkte springmogelijkheden waar jullie melding van maakten in de brief.

Zo beperkt lijkt die me niet! Er zijn namelijk in Nederland zo'n 12 plaatsen waar men gedurende de weekends parachutesprongen kan uitvoeren. Daarnaast zijn deze plaatsen vrijwel allemaal goed bereikbaar, en vrijwel elke Nederlander vindt een paraclub binnen een half uur rijden van zijn woonplaats. Dit is bij ons niet altijd zo.

Ik heb dan ook na rijp be raag besloten jullie in bescherming te nemen, en niet aan te stellen als instructeurs in de USA. Het spijt mij dan ook helaas niet, jullie dit te moeten mededelen.

Met het volste vertrouwen in de springveiligheid land, verblijf ik, hoogachtend, ~

in Neder-

Bill Yankee Doodle USA

PS: De reden dat deze brief in het Nederlands werd opgesteld, kwam omdat ik hierbij geholpen werd door: Henk Verbeek 10

sportparachutist

te wachten, steeg de PH-MIE, het vliegtuig van PCN, op

PARACENTRUM NOORD

van het Hoogeveense vliegveld om even later drie parachutisten te droppen.

Eén van hen zou de sleutel van het

clubhuis meebrengen.

Toen achtereenvolgens

Henk Huisingh, Harry van Huizen'

en Hans 't Hart waren geland op het veldje vóór het gebouw, overhandigde Henk Huisingh de sleutel aan PCNvoorzitter

Henk Beuzel, die hiermee

de deur opende.

Wie echter gedacht had, dat hiermee het gebouw geopend

HOOGEVEEN

was, kwam bedrogen uit. Terwijl de deur openklapte werd er een boven de deur gemonteerde

gele rookbom

ontstoken.

Toen Henk Beuzel daarna óók nog eens door Henk Huisingh

clubgebouw

door een voor de deur gespannen scherm was geworpen, was hiermee

"para centrum noord"

eindelijk ons eigen gebouw geopend en kon-

den de gasten bezit nemen van het gebouw voor de openingsen nieuwjaarsreceptie.

geopend Hoogeveen, zondag 2 januari 1977

In de SPORTPARACHUTIST van maart 1976 deelden wij u mee, dat PCN eindelijk, toestemming

na veel moeilijkheden,

van het gemeentebestuur

Hoogeveen had ge-

kregen om bij het Hoogeveense vliegveld,

de basis van

PCN, een eigen c1ubgebouw te plaatsen.

Volgens de verwachtingen bleek echter dat het afbouwen van zo'n gebouw geen gemakkelijke opgave is. Mede door het mooie springweer

in het afgelopen jaar,

waardoor er

weinig tijd was om aan het gebouw te werken, heeft het vele maanden geduurd, alvorens er eindelijk schot in kwam.

Maar op zondag 2 januari 1977 was het dan toch zover!

Terwijl de gasten zich rond de klok van 3 uur op het grasveldje voor het gebouw (afmetingen van het gebouw 21 x 6 m .) verzamelden

om in de kou op de officiële opening

Henk Beuzel in zijn vrije val door het scherm.

Nadat een ieder door "chef-ober"

Hans Jonkers

en zijn

dames was voorzien van een hap en een snap, sprak Henk Beuzel een openingswoord.

In zijn speech ging hij terug in de geschiedenis

en ver-

telde hij wat PCN in de ruim 7 jaren van zijn bestaan zoal had moeten meemaken.

Henk Huisingh overhandigt de sleutel aan voorzitter Henk Beuzel. sportparachutist

Omdat hij vond dat op een

receptie de toespraken niet te lang moesten duren, hield hij zijn rede kort.

Hij wilde toch nog wel enige namen 11

noemen van personen aan wie het vooral te danken is, dat PCN nu zijn eigen gebouw heeft. verzuimen", gebroeders

aldus Beuzel,

"Ik wil echter niet

"vooral Henk Huisingh, de

Van Huizen en ook Joeke de Jong te bedanken

voor hun aandeel in de totstandkoming

van ons clubhuis".

Natuurlijk bedankte hij ook alle anderen, meegeholpen,

die hebben

voor hun aandeel.

Na zijn speech werd de receptie in een zeer goede stemming voortgezet en werden alweer vele goede plannen voor het nieuwe jaar gesmeed.

Enkele charmante dames zorgden ervoor dat de droge kelen op tijd werden gesmeerd.

Aandachtig werd er geluisterd door Henk Beuzel.

naar het openingswoord

Henk Beuzel in gesprek met enkele clubleden.

Als speciale gasten waren o. a. aanwezig: havenmeester Abbink van het vliegveld Hoogeveen; de heer Olde van het Vliegbedrijf Noord-Nederland;

Theo Kamphuis

vertegenwoordigers

van de vliegclub Hoogeveen en andere gebruikers

van

het vliegveld Hoogeveen.

Tot slot: "grote afwezige" op deze receptie was onze hoofdinstructeur

Miel de Bock. Miel heeft zijn enkel ge-

broken en lag ten tijde van de receptie in het ziekenhuis.

Langs deze weg willen wij hem van harte beterschap wensen en hem herinneren

aan het gezegde,

toe-

dat zelfs het

beste paard wel eens struikelt! ! !

DELTONA sport parachute equipment.

Speciale aanbieding,

alleen geldig voor de maanden:

gehuwd 17 december

maart en april.

1976

Ed HABETS (CPV) en Anette Jongenelen.

Ed en Anette veel voorspoed en geluk.

Het boek ~~l~s_c}:.i~~E~~met voor

f

10, --.

vele kleurenfoto's

28 januari 1977 Kees HOGEVEEN (Flying Dutchmen) en Yvonne BECKS Kees en Yvonne van harte gefeliciteerd verblijf in Werkendam.

12

en een genoeglijk

sportparachutist

wij en het weer Wij - sportparachutisten - zijn nagenoeg altijd afhankelijk van het weer.

TELEAC is thans gestart met een cursusprogramma over "wij en het weer". Wellicht is dit voor u interessant.

Het verruimt de blik over het onderwerp waarmee wij nogal eens problemen hebben.

Nadere informaties:

Teleac - Postbus 2414 - Utrecht.

ELKE VERENIGING HEEFT VAN DE AFD. PARA EEN GRATIS CURSUS AANGEBODEN GEKREGEN

uw afdeling levert U! ! ! ! ! ! !

HERALDISCHE WANDSCHILDEN voorzien van een fraai in rel ief uitgevoerd kleuren-vignet prijs: f18,75 ASBAKKEN groot model - eveneens voorzien van het relref-kleurenvignet prij s: f 22,50 en voo r ts DE WOLLEN PARA-MUTS MET PARA-EMBLEEM -

fraaie afwerking; 100% acryl; voelt aan als wol; rood / wit / blauw met zwart r'el iĂŤf opdruk (ook ideaal voor onder de springhelm. prij s: f 25, -U kunt deze artikelen bestellen door overmaking van het verschuldigde bedrag op postrekening 179618 t. n. v.

KNVvL - Den Haag.

Op het strookje vermelden (PARASCHILD, PARA-ASBAK of PARAMUTS).

Dutchmen. Hij heeft van 1969 tot 1976, een woelige periode waarin de vereniging tegen de verdrukking in groter groeide, de tokkels in handen gehad. In die tijd toonde hij zijn veelzijdigheid. Peter trad op als meneer de voorzitter, als vriend, als regelaar, als verzoener en - zij het de laatste tijd in mindere mate - als enthousiast sportparachutist.

Hij heeft ervaren dat er naast gewone, ook opvliegende hollanders bestaan om over de laagvliegende nog maar te zwijgen. Kortom, een dynamische tijd met ups en downs.

Het voorstel van het nieuwe bestuur om Peter tot erelid te benoemen, werd daarom unaniem door de leden-overgenomen. Peter proficiat en bedankt! Nu reeds staat vast, dat ons nieuwe erelid - misschien wel dankzij zijn verheven positie - aktief blijft in de vereniging.

Over het nieuwe bestuur thans (nog) geen goeds. Sterk puntje: een voorzitter met een echte parasnor!

Eveneens in de algemene ledenvergadering werd het belangrijke besluit genomen om een modern vliegtuig aan te schaffen. Inmiddels is dit besluit gehonoreerd. De vereniging is de trotse eigenaar geworden van een CESSNA 182 P in para-uitvoering.

Met deze machine kunnen aan de leden vrijwel onbeperkte springmogelijkheden worden geboden (de totale capaciteit stijgt met ca. 300%). Weinig reden derhalve tot nostalgie t. a. v. de "KOKO", ondanks haar bewezen diensten en nog steeds voortreffelijke conditie.

Ter completering van de faciliteiten is het bestuur verder voornemens om op het springterrein Pijnacker, gelegen op 10 rijminuten van het vliegveld, een echte springbak aan te leggen.

Uiteraard zijn wij - als betrekkelijk kleine vereniging verheugd over deze ontwikkelingen. Maar niet alleen voor onszelf, we vinden het minstens zo belangrijk dat we in tegenstelling tot vroeger - nu ook gastspringers iets kunnen gaan bieden. Wij hopen die dan ook in grote getale welkom te mogen heten. Het bestuur werkt er hard aan om dit jaar meer "aan de weg te timmeren".

Tenslotte bestaat The Flying Dutchmen dit jaar 12t jaar; voor een para-vereniging een respectabele leeftijd!

Desondanks zijn we er ons als "gevestigde" vereniging goed van bewust dat we in een harde tijd leven waarin niets cadeau wordt gegeven. Het 13e jaar van ons verenigingsbestaan wordt in bepaalde opzichten ook beslist niet het gemakkelijkste.

Sportief gezien - naar we hopen wel het enerverendste!

Tenslotte hierbij nog even de springtij den m. i. v.

1 april a. s. : 's-woensdagsavonds 's-zaterdags 'a-zondags

.

~

--

-d/IJe 7fy/ngTJufclJmen SK YDIVINGCLUB

"the flying dutchmen" in de lift Ja, de veranderingen in Rotterdam volgen elkaar de laatste maanden in snel tempo op. Eerst de opening van een fijn ingericht clubgebouw , waarvan u in het vorige nummer verslag werd gedaan. Vervolgens de verkiezing, tijdens de algemene ledenvergadering in november vorig jaar, van een bijna volledig nieuw bestuur (alleen penningbeheerder Koos Groeileveld bleef "behouden"). In dit geval heeft het aftredende bestuur bepaald geen failliete boedel aan het nieuwe overgedragen.

Peter Peters, Bram Dirven, Koos Groeneveld, Piet Danens, Ad Slockers en Aad Suijker, nogmaals bedankt voor jullie inspanningen.

De bestuurswisseling betekende tevens het afscheid van good old Peter Peters als voorzitter van de Flying spo rtpa rachutist

: vanaf 17. 00 uur tot sunset. : van 07. 00 uur tot sunset. : van ca. 10.00 uur tot sunset (dropzone Zestienhoven) .

MeĂźs van der Poel

Flying Dutchmen zal dit jaar weer verschillende, zonder twijfel spectaculaire evenementen organiseren (voor echte wedstrijden zie de wedstrijdkalender).

Zo zal er in het weekeinde van 10/11 april een groots springfestijn in het Kralingse Bos in Rotte rdam worden gehouden. In het kader van dit springfeest zullen er wellicht watersprongen mogelijk zijn. De kosten van de sprongen zouden wel eens erg laag kunnen zijn. Hoe laag, dat moet nog even afgewacht worden.

Inlichtingen en opgave bij Benno van Sikkelerus, Mr. Kesperweg 2, Ridderkerk, 010 - 269200.

Van 19 tot 22 mei is er een Springvierdaagse op Zestienhoven, toegankelijk voor springers van alle clubs. Evenals van 18 tot 21 augustus.

Klapstuk zal zonder twijfel het 12t-jarig bestaan van de FD zijn. Dit wordt op 3 september (uitwijk 10 september) op spectaculaire wijze gevierd. Houdt deze datum dus vrij!

13

1----

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

c- (WEDSTRIJDKALENDER maart 26/27 maart. Open voorjaarswedstrijd, georganiseerd door de PCl. Toegankelijk voor alle springers met minimaal Aantekening B. Wedstrijdprogramma: 5 PA-sprongen. Kosten f 75, --. Aanmelding: Paraclub Icarus, Postbus 76, Loosdrecht, en door overmaking van de kosten op postrekening 3487697 t. n. v. Paraclub Icarus te Hilversum.

26/27 maart Inspringwedstrijd - Hoeven georganiseerd door de ENPC. Toegankelijk voor alle springers. Wedstrijdprogramma: 5 x PA - (teams van 3 springers).

Kosten: f 70, --. Aanmelding: H. Boerman, Rigelhof 22, Dordrecht.

6/17 april, Open PA-wedstrijd - Hoeven georganiseerd door de CPV. Beperkte deelname.

Aanmelding: secretaris CPV, Kasteelplein 10, Breda.

9/10/11 april (Pasen) Holland Toernement, Vliegveld Teuge, georganiseerd door de VCPT. Toegankelijk voor de vaste groep van veelbelovende springers en leden van de VCPT. Wedstrijdprogramma: 6 PA- en 3 stijlsprongen. Kosten: f 75, -- resp. f 60, --. Aanmelding: HTspringers voor 1 maart bij de coördinator Sportcommissie; VPCT -leden via het eigen clubsecretariaat.

9/10/11 april (Pasen) Open PA-wedstrijd, Vliegveld Hoogeveen, georganiseerd door de PCN. Toegankelijk voor alle springers met minimaal Aantekening B. Wedstrijdprogramma: 6 PA-sprongen. Kosten: f 100, --.

Aanmelding: Paraclub Noord, Postbus 260, Assen of tot één uur vóór aanvang van de wedstrijd (9.00 uur).

16 april (23 april uitwijk) B(ekende) B(ecket) B(eker)wedstrijd, Vliegveld Zestfenhoven, georganiseerd door de FD. Toegankelijk voor alle categoriën springers.

Wedstrijdprogramma: springwedstrijd met verrassingen.

Kosten: sprongen tegen normale FD-prijzen. Aanmelding: bij B. v. Sikkelerus (zie FD-nieuws) of tot een uur voor aanvang van de wedstrijd (8.00 uur).

mei 7 mei (4 juni) Clubkampioenschappen FD Categorie A (TU-springers met aantekening A).

7 en 8 mei (14/15 mei) Holland Toernement, Hoeven georganiseerd door de ENPC. Toegankelijk voor de vaste groep HT-springers en leden van de ENPC. Voor het overige zie eerste HT-wedstrijd met dien verstande dat hier de deelnemende ENPC -leden zich bij het eigen secretariaat moeten opgeven.

14 en 15 mei (21/22 mei) Seniorenwedstrijd, Vliegbasis Zutendaal (België), georganiseerd door de APC. Toegankelijk voor alle springers van veertig jaar en ouder.

Wedstrijdprogramma: vijf PA-sprongen. Kosten: vermoedelijk zeer laag. Aanmelding: K. Sikkens, St. Martinuslaan 124, Voorburg.

21/22 mei (28/29 mei)PA-wedstrijd voor Ram Air Canopy's, Vliegveld Flevo, georganiseerd door Flevo.

Toegankelijk: voor alle matrasspringers.

Wedstrijdprogramma: 5 PA-sprongen. Kosten: f 75, --. Aanmelding tot 11 mei Vliegclub Flevo afd. para., Postbus 24, Lelystad en/of via overmaking op postgiro 3713312 t. n. v.

Vliegclub Flevo afd. para., Amersfoortseweg 89, Soesterberg.

14

28/29/30 mei (Pinksteren) Achtste Internationale Pinksterbokaaltoernooi, Bruchsal, West-Duitsland. Wedstrijdprogramma: (viermans)groepsprecisiewedstrijd.

Verdere informatie: coördinator Sportcommissie.

28/29/30 mei (Pinksteren) Vliegveld Teuge.

Clubkampioenschappen VPCT,

juni 1 ên 4 juni (8 en 11 juni) Clubkampioenschappen FD categorie B (alle FD-leden met minimaal aantekening B).

april

28/29/30 mei (Pinksteren)

strand van de Maarseveense Plassen, georganiseerd door de PCl. Toegankelijk voor alle springers met minimaal Aantekening C. Wedstrijdprogramma: 6 PA-sprongen. Kosten: f 90, --. Aanmelding: zie onder maart.

Coupe Maarseveen

op het

4/5 juni (11/12 juni) Internationale Relatiefcupwedstrijd, Grenchen, Zwitserland. Wedstrijdprogramma: vier- en achtmanssequentials.

Verdere informatie: coördinator Sportcommissie.

18 - 26 juni Nationale Kampioenschappen Parachutespringen 1977, Vliegveld Teuge, georganiseerd door de VPCT onder auspiciën van de KNVvL Afd. Para. Trainingsdata: 16, 17 juni. Toegankelijk voor alle Nederlandse springers met minimaal Aantekening C (voor PA en stijl) en/of Aantekening D (voor relatief, tenzij met toestemming van instructeur). Wedstrijdprogramma: 6 (viermans groeps-) PA-, 3 stijl-, 6 viermans relatiefsprongen. Kosten: PA f 120, stijl f 75, relatief f 150, administratiekosten f 30. Aanmelding: door overmaking van de kosten vóór 15 mei op 46.30.18.362 t. n. v. NKP77 - bij de Amro Bank te Ede, zo men dit nodig heeft het gironummer van deze bank is 986472.

25-29 juni Europese Relatiefwedstrijd, Allessandria, Italië. Wedstrijdprogramma: vier- en achtmansrelatiefsprongen volgens het WK'77 reglement. Verdere informatie: coördinator Sportcommissie.

juli 9-17 juli Süd-Ost-Para-Cup 1977, Vliegveld Graz-Talerhof, Oostenrijk. Wedstrijdprogramma: PA, stijl en relatief. Verdere informatie: Coördinator Sportcommissie.

27/28 juli Open springwedstrijd, PCl. Verdere info volgt.

georganiseerd

door de

augustus 16 - 26 augustus Militaire Wereldkampioenschappen Parachutespringen, Wiener Neustadt, Oostenrijk. Eventuele aanmelding hiervoor loopt niet via de KNVvL. 20/21 augustus (27/28) Holland Toernement, tevens clubkampioenschappen Flevo, Vliegveld Flevo, georganiseerd door Flevo. Zie voor overige info eerste HT-wedstrijd.

27/28 augustus Clubkampioenschappen

PCl .

27/28 augustus Clubkampioenschappen

PCN.

september 10/11 september (17/18) Open PA-westrijd voor leerlingen met Aantekening A, Vliegveld Flevo, georganiseerd door Flevo. Overige info volgt. spo rtpa rachuti st

2. Een springer maakte een vrije val van 3000 ft voor een sprong van 3". Hij kreeg het ripcord wel uit de pocket maar slaagde er niet in het er verder uit te trekken. Na 5 seconden trok hij zijn reserve.

Bij de slechte opening van de reserve kreeg hij een enkelvoudige line over, die er uit zichzelf weer afgleed. De controle van deze zaak na de landing leverde op: 1 volledige blown panel in de reserve; het main ripcord werd geblokkeerd omdat er veel te weinig stof in de bovenkant van de container gevouwen was. Het gevolg was dat de ripcord housing clamp mee naar achteren werd getrokken en daardoor de bovenste pin onder 700 vast op de cone drukte i. p. v. hem eruit te trekken.

conelock 1. De springer maakte een vrije val van 5000 ft. Hij trok op ± 2300 ft en kreeg een pilot chute vertraging. Om dit op te lossen trok hij zijn knieën op, waarna zijn russische UT 15 zo hard opende dat hij het instrumentenpaneel van de borst reserve in zijn gezicht kreeg en het bewustzijn verloor. De parachute had kort gestreamerd voor opening en hield daarna een vreemde vorm, omdat de apex gedeeltelijk afgeklemd bleef.

Op ± 1000 ft kwam de springer bij en ontdekte de malfunktie. Omdat zijn daalsnelheid volgens hem niet gevaarlijk hoog was, voerde hij geen reserveprocedure uit en landde zonder problemen.

ervaring:

A brevet,

letsel

geen

20 sprongen.

schade

Blown panel in de reserve.

Conclusie: Een niet volledig uitgevoerde pin check voor het instappen gaf de total malfunktie. De reserve procedure werd niet korrekt uitgevoerd, daar de klap tegen de zijkant van het pack achterwege bleef en de reserve daardoor slordig ontplooide.

ervaring:

.498 sprongen,

letsel

geen

3. De springer maakte zijn eerste sprong van 2500 ft.

Hij sprong stabiel af en de parachute had een normale openingsvolgorde. De sleeve bleef echter op 1/3 van de top zitten en de leerling trok op 1800 ft zijn reserve. Na de landing bleek dat het bridle cord niet vast zat aan de top van de sleeve, maar door de sleeve heen aan de apex van de parachute vastgemaakt was.

schade

gebroken kroonlijnen en blown panel.

ervaring:

1e sprong

letsel

geen

schade

geen

instrukteur.

Conclusie: De betrokkene had voor zijn sprong drie sticks statie line gedropt uit de C 172. Daarbij was zijn harnas los gaan zitten. De pil ot chute vertraging ontstond doordat tegelijk met de pilot chute de bundel kroonlijnen vrijkwam (gebruikt werd de originele russische sleeve met koordje in de top en de kroonlijnen opgerold los in de top van de sleeve).

De kroonlijnen hielden de pilot chute vast en sloegen daarbij om de top van de sleeve, die daarop een kort moment blokkeerde bij opening. De druk op de top van de parachute werd zo groot dat een gedeelte van de kroonlijnen brak en de apex zich gedeeltelijk kon ontplooien.

Het geweld waarmee dit gebeurde en het loszittende harnas veroorzaakten de black out van de springer .

Het incident gebeurde in september en uit het vouw controleboekje bleek dat er met deze parachute normaal gesprongen was tot het voorafgaande weekend.

Wie de verkeerde handelingen met het materiaal had uitgevoerd was niet te achterhalen, wel degene die de controle tijdens het vouwen had uitgevoerd.

Conclusie: onvoldoende toezicht en een fout bij de vouwcontrole.

Jan de Bruyne

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• HOE

BOUW

JE

EEN

RELATIEFJE

? ? ? ? ?

Paul Koudijs en Sjaak Gielen hebben hierover nagedacht met als resultaat dat Paul een INSTRUKTIEVE lezing voor beginners en gevorderden heeft gemaakt.

Het verhaal wordt geïllustreerd door een 16 mm kleurenfilm (samengesteld door Sjaak).

Elke club kan kontakt opnemen met Paul - die graag een avondje komt praten.

Bel derhalve: 020 - 427454 of 020 - 258153.

Eerste lezing: 12 maart a. s. BREDA, KMA, Kasteelplein 10, Breda.

Tweede lezing: 19 maart a.s.

VPCT, Vliegveld Teuge.

Aanvang van beide lezingen: 20.00 uur.

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• sportparachutist

Gevolgen van een voortijdige opening van de hoofdparachute .

19

handboek voor de "sportparachutist" Eindelijk is het er dan: HET handboek. Al lang werd er over gedacht en gesproken en ongeveer een jaar werken is er aan voor af gegaan. Onze Karst stuurde verzoeken, memo's en stukken ter correctie samen met verzoeken om commentaar aan alle denkbare kopstukken in ons parawereldje.

Je moet dat niet onderschatten, want vouwen en springen gaat nog wel, maar tijd vinden om al de brieven van Karst te beantwoorden lijkt wel moeilijk (lukt zelfs mij niet altijd). Het was de bedoeling dat het omstreeks de kerstdagen zou uitkomen, maar het "produceren" leverde problemen op. Het was dus net te laat voor de cursus van hulpinstrukteurs - gelukkig hebben ze het vlak na de e.erste cursusdag ontvangen.

Want vooral voor hen is het opgezet: EEN STANDAARDWERK over het springen met veel gegevens die voor gevorderde belangstellenden is bedoeld. Een bundeling van

alles wat tot nu toe is verschenen in handleidingen, artikelen in ons blad enz.

Waarom schrijf ik dit stukje? Niet om het boek aan te prijzen. Ik ben nuchter genoeg om te kunnen konstateren dat er foutjes aan kleven en dat het misschien nog wel beter kan. Wel om te konstateren dat dit boek ZONDER KARST BESLIST NIET WAS VERSCHENEN. Behalve als introduktie van het boek - waarop we graag opbouwende kritiek en aanvullingen ontvangen - wil ik een woord van dank richten tot onze volijverige secretaris.

Door stug volhouden met een goed plan in het achterhoofd is het aan hem te danken dat het nu voor ons ligt voor een zeer acceptabele prijs. We zien de aanvullingen, die nog steeds bij Karst binnenkomen met belangstelling en respekt tegemoet.

Wim Velthuizen

DELTONA sport-parachute-equipement Importeur

DELTONA

in Nederland van:

~~~~~-~~~~~~~!~~~ De hoogtemeter zonder problemen, voor pols of reserve.

f

169,--

~Ep.~~_!'~!'~_!l.?.?!~L_~~C?.~~~<!R~~t.Y~!!:..

Met luchtkamerzool, geven de beste bescherming aan voeten en enkels.

Geweldige kwaliteit

f

155, -- p. p.

f

109,--p.p.

f

109,--p.p.

Franse laarzen Richard Pontvert. model Stijl/Relatief.

f

99,--

f

75,--

f

75,--

Relatif Overall.

--------------

f

165,--

Para bril ROD 88

f

25,--

f

48,--

f

64, --

!'~!'~_!.l~l~,_ยง!:.._รง~~~s_t.?.Pร -~.: met para sluiting. de meest verkochte helm in Nederland.

!'~!'~_~.Y~~l~, met twee ritsen.

Kleuren: rood, zwart,

oranje en blauw

~~!'~p._~~g~~~~~~g~gL zwart, met lange helanca manchetten, gevoerd.

p.p.

~_!~_~Y~~~!'l~~~~, gevoerd, groen of blauw,

vanaf

Para Boeken: Skies Call -----------Fallschirmsport

f f

The Art of Freefall

48,-25, -- met foto 's van Verschoor Relative Work f 25, --.

Verzending onder rembours.

Bel. : 01819 - 14981.

U kunt ook langs komen.

Foto: Ernst Bode 20

[.

sportparachutist