SP 1973 2(2)

ltl,

T. H. v"tlIJNI~~DS> NUBNEiIi' ,..--

officieel orgaan van de Afdeling Parachutespringen ijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart

Jaargang

lummer o.a.

2 - nummer 2 - oktober 1973

: Nieuws v/h Afd. Bestuur, Een vreemde zaak, Graz,

Hein Cannegieter-in gesprek met Henri Hegener, Terlet, Mr. Ripcord, Clubnieuws enz.

Relative Work,

Jen fraaie foto van Tom Verschoor

utist

135-1

Jaargang

2 - nummer

redactioneel

2 - oktober 1973

sportparachutist, TWEEMAANDELIJKSE UITGAV E VAN DE KNVvL AFDELING PARACHUTESPRINGEN Redaktie: Karst Sikkens

Voor copy zorgden deze maand: Hein Cannegieter Bert Wijnands Frits Molhuysen Wim Velthuizen Fred Dierssen Jaap Spiering Jan de Bruyne Bram Lasschuyt Jan Jansen

Abonnement SPORTPARACHUTIST LEDEN EN JEUGDLEDEN VAN DE AFDELING PARACHUTESPRINGEN ONTVANGEN HET BLAD GRATIS. LOSSE ABONNEMENTEN i 22,50 per jaar.

Advertenties: Advertentietarieven

op aanvraag.

Verschijningsdatum: De vijftiende dag van elke tweede maand.

Druk: Van Deventer

bv 's-Gravenzande

~

$= KONINKLIJKE NEDERLANDSE VERENIGING voor LUCHTVAART, AFDELING PARACHUTESPRINGEN Bestuur Mr. F. Molhuysen K. Sikkens B. M.Hillebrand E. T. H. Wijnands F. Dierssen H.Kok R. van 't Westeinde J. de Bruyne C. Schuilenburg P. Santégoeds A. Lasschuyt Jr. "

-

voorzitter secretaris ENPC PCI FD VPCT CPV PCMC PCN APC TU-7

i

JEUGDLEDEN

i 21, --

- contributie

"Afdelingsbladen" ja of nee . .'Deze vraag werd ons onl gesteld door een periodiekencommissie van de KNVvL. Wat is/was de bedoeling. Wel, alle afdelingen van de KNVvL geven op regelmatige tijdstippen periodieken om de leden zoveel mogelijke nuttige en interessante' matie te geven over die geétgende tak van luchtsport.

De werkgroep heeft voorgesteld om de afdelingsbladen combineren en daarbij uiteindelijk te komen tot eenkOl besparing.

Een erg goed idee. Doch, een gezamenlijk heeft ook nadelen om reden dat men artikelen dient te: bliceren die voor allen interessant moeten zijn. En uit praktijk is toch wel vast komen te staan dat veelal all interesse is voor de eigen afdeling.

Waar blijft dan de meer gespecialiseerde en specifieke informatie?

Men zal dan op de één of andere manier weer neven-informatie moeten verstrekken via stenci of iets dergelijks.

Op een vergadering (18 augustus i. 1. ) van het afdeling. bestuur en oe clubbesturen t s besloten om het voorstel voor een gezamenlijk orgaan niet te moeten steunen.

"Sportparachutist" zal blijven verschijnen.

Maar, - kan dat zo maar? Nee. Het jaar 1972/1973zi' wij actief gestart zonder dat er financtele middelen in doende mate aanwezig waren. Men moet in de praktijk eerst nagaan of men zich waar kan maken en voor conä teit zorg kan dragen.

Dit vereist twee belangrijke zaken: le. ENTHOUSIASME, het enthousiasme is er wel en meer dan dat we in "Spo rtpa rachuti st" kwijt kunn 2e. MEDEWERKING, dit punt kunnen wij splitsen in onderdelen: a. medewerking in de zin van activiteit om iets go' tot stand te kunnen brengen door inzending van] artikelen enz. ; we zijn van mening dat dit geen bleem oplevert; b. Itnanc ién, de afgelopen periode hebben we ged dit onderwerp niet centraal te moeten stellen en resultaat is dat o. a. de uitgifte van een afdelin blad geld heeft gekost. In de toekomst kunnenwei niet doorgaan aangezien we per jaar al ca. ilO. 000, -- nodig hebben wegens drukkosten en daarbij komt "Tante Pos" nog eens porti-kosten innen. Wat is de oplossing? Contributieverhogi Hieromtrent werd gesproken op de eerderbedoel vergadering.

Zonder problemen werd het besluit aangenomen om een kleine contributieverhoging te voeren (dit is in j aren niet gebeurd! ). GaanWI nu veel meer betalen? In de verhouding met de tenverhogingen van de laatste jaren - neen.

Om kort te zijn: de contributie wordt met ingang 1 januari 1974 42, -- per jaar voor alle leden.

Daarmede is gewaarborgd dat zes keer per jaar "Sportparachutist" zal kunnen blijven verschijne Op korte termijn zal - middels een werkgroep - worden nagegaan hoe we de verenigingen en de leden zoveel mo lijk service kunnen bieden op allerlei terreinen.

U hoort nog van ons.

KS

i

Adres secretariaat: p/a KNVvL Jozef Is.raél spl ein 8, 's-Gravenhage.

Privé (uitsluitend in de avonduren): St. Martinuslaan 124, Voorburg.

Tel. 070 - 863854.

Lidmaatschap: GEWONE LEDEN - contributie

AFDELINGSBLADEN -SPORTP ARACHUTIST-CONT

36, -- per jaar per jaar

Het inschrijfgeld voor gewone leden en jeugdleden bedraagt bij aanmelding i 4, --.

Aanmeldingen voor het lidmaatschap: Te richten aan het afdelings-secretariaat.

Na 1 juli: Halve jaarcontributie

136-2

verschuldigd.

sportparachutis

een eigen

geld~materiaat mensen, het weer etc.

IBUT! langs

L. uit inforn te o stenk blad ~ puit de leen ke toch .ils gs,er Dus lijn n voljk Intinu1"-

1 zelfs nen. l twee

goeds foto' s en pro-

van het afdelingsbestuur nationale kampioenschappen

1974 Wiehad dit verwacht? De Nationale Kampioenschappen wordenin 1974 gehouden ..... op het vliegveld Teuge.

Jezoubijna kunnen spreken van een Nationaal Centrum.

III

sdacht en hyt ings1 we zo en ten )ging • Ioelde slurt ing in In we de kostang van en. aar ijnen. :den moge-

veld~

afdelingsbestuur Deuitvoering van taken is opgedragen aan het Bestuur van deafdeling Parachutespringen.

Wat komt hiervan terecht enwatmoet er nog gedaan worden. Vele mogelijkheden zijner om de clubs en de leden de steun te geven in "onze sportwereld". Wie moet dit doen? Zoals u weet heeft elke clubeen vertegenwoordiger in het bestuur, doch dit is meestalde drukst-bezette persoon in de club en veel tijd heefthij dus niet over om toch vol aandacht en de jUiste belangstellingonze gezamenlijke activiteiten te steunen.

Jammer, maar het is zo. De afdelingssecretaris is zijn vrijetijd meer dan nodig ornvoo r de voortgang in onder anderede "papierwinkel" zorg te dragen en extra taken zijnoverbelastend. Wel, om dit naar wens op te lossen is eenwerkgroepje geformeerd om een spoedige oplossing tevindenwaarbij binnenkort gestart kan worden met een produktiefefficient werkend dagelijks bestuur.

De heren VanHoof, Peters en Wijnands zullen weldra met een voorstelte voorschijn komen.

Dat zijn, voor de onnozele outsider, niet zozeer onze sterke punten, maar onze probleemgebieden.

Daar kunt u aan helpen, al doet u het niet. Die problemen hier behandelen, terwijl u in bed of met de voeten tegen de verwarming ligt, zou uw welverdiende rust ten onrechte verstoren. Blijf liggen, ga door met uw bezigheden, want ondanks die vrij geruststellende aanhef kom ik toch met een probleem.

--Ik heb begrepen dat u als rechtgeaarde para na het laatste woord van de vorige zin eerst alle overige artikelen bent gaan lezen, vervolgens de sportparachutist hebt weggelegd en pas nu in opperste verveling 3 weken later ook het restantje van dit verhaal gaat lezen. (Het weer is er niet beter op geworden, vindt u niet?)

Juryleden, totaal 1 stuks. Waar is de rest? Waar is de animo? (Dat is geen sexblad!) 't Is eigenlijk toch een liederlijke schande dat wij na 8 jaar actief springen niet verder zijn gekomen dat 1 actief, goed FAI jurylid met als handicap dat hij zelf nog wedstrijdspringer is. Wij zijn zover dat wij aardig beginnen mee te draaien, v. w. b. resultaten, maar het is toch wel droevig dat wij steeds zonder eigen jurylid op stap gaan. Temeer omdat de verblijfskosten van een jurylid toch door de organiserende club betaald worden.

Wat moet er dus komen? Een opleiding voor belangstellende aspirant juryleden, die bereid zijn na gebleken geschiktheid een x-aantal wedstrijden per jaar in binnen- en buitenland te jureren.

Wilt u aan dit, door ons volstrekt zelf op te lossen probleem, uw zonnige medewerking geven door u nu schriftelijk op te geven bij secretariaat afd.

Para, zodat iets in elkaar gezet kan worden voor uw theoretische en practische kennis en kunnen.

-----hein cannegieter DatHein Cannegieter weer terug is uit Beiroet, zult u meerdan duidelijk worden in dit nummer. Overigens bleekhij na terugkeer uiterst terughoudend te zijn over zijnactiviteiten aldaar, evenals over de reden waarom hijdoor die sjeik naar die harem was geroepen.

Maar naarverluidt zal hij over zijn activiteiten in dienst van dieharemsjeik binnenkort een lezing met lichtbeelden geven.Deze lezing die hij - misschien niet zo origineel detitel meegaf van "Mijn duizend-en-éên-nachten" zal ookvoor mensen onder de achttien toegankelijk zijn, omdatHeinvan mening is dat ook jongere mensen er wat van kunnen meenemen.

hutist

sportparachutist

137-3

1 hein cannegieter in gesprek met:

parapionier henri hegener

Daar zit ik dan tegenover Henri Hegener. Een merkwaa rdige confrontatie als j ee r even over nadenkt. Beiden journalist-publicist.

Beiden enthousiast over die gekke luchtsport die parachutespringen heet. Beiden met een redelijke kennis van het springen. ,Het grote verschil: de een is 77 jaar, de ander 30. De een sprong zo'n vijftig jaar geleden, de ander springt nu. De een kent het springen van toen, de ander van nu. Het eerste half uur is het dan ook Henri Hegener die mij uithoort. Hij besluit: "Wie had in de jaren twintig kunnen dromen dat het springen zo'n vlucht zou nemen ..... t r Na dat halve uur haalt Henri Hegener een plakboek van boven. We zitten in zijn huisje 'in Bennebroek bij Haarlem, waar hij samen met zijn twee jaar oudere zuster woont.

Als hij naar hoven is zegt zii: "Zijn geheugen gaat de laatste tijd sterk achteruit."

Dankzij dat plakboek. blijkt dat geen probleem te zijn. , Henri Hegener: "Ik ben niet de eerste Nederlander geweest die ooit met een parachute uit een vliegtuig sprong. Ik ben vergeten wie dat was. Wellicht was dat Morescant Kessner, die een sprong maakte in 1919 uit een D-7 tij,deI).s de ELT1\, de Eerste Luchtvaarttentoonstelling Amsterdam.

Hij maakte die sprong voor f 2.000, --.

Nu een hoop geld, maar toen helemaal. Hij had een contract voor drie sprongen voor f 6. 000, --. Het is bij die ene gebleven, want de dag na zijn sprong kwam er een verhaal in De Telegraaf waaruit bleek dat hii niet had durven springen. ri ij was op oe romp gekiautero , maar durfde zich niet te laten vallen. Hij kon niet meer terug, dus ze hebben hem er met een zware Engelse sleutel van,af moeten slaan. Daarna wilde men hem die andere twee sprongen niet meer laten maken, zo hij dat al gedurfd had. Maar nogmaals: zeker weten of dit de eerste Nederlandse sprong was, ik weet het niet meer."

Henri Hegener had deze sprong zelf aanschouwd als 24jarige luchtvaartredacteur van het weekblad "De Auto".

Later zou hij redacteur worden bij "Het Vliegveld".

Henri Hegener op 13 september 1922 op het ICAR terrein in Rotterdam.

Hegener is de man in de leren jas met rijbroek en rijlaarzen. De man in het wit naast hem is de Fransman Duchreux, die kennelijk al iets van een zitriem had. Hegener had de boel maar om zijn middel gebonden.

138-4

Een Jaar later - in 1920 - was er een vliegfeest in de Watergraafsmeer bij Amsterdam.' Daar was ook eens man-parachutespringer, een, Duitser.

Hegener vond dat hij als luchtvaartredacteur ook dat nieuwe, dat parachutespringen, moest ondergaan. Dus belde Fokker op en vroeg hem of hij zo'n ding had ligg Ja, meneer Fokker had' er ,50 liggen, Heineckens, die eerste serieuze springparachutes tegen het einde vand, Éerste Wereldoorlog in gebruik waren gekomen. Met taxi haalde Hegene r er een op, verstopte die ergens en toen de Duitser zou springen, verscheen ook Hegener zijn parachute en mocht uiteraard mee omhoog. In col Hegener: "We stapten in een Halberstadt.

Ik sprong als tweede op 1100 meter. Bang was ik niet, wel gespannel Ikwist er te weinig van om bang te zijn. We sprongen een static Iine, maar toen de Heineeken moest openen, bleeg het ding fladderen en stortte ik omlaag. Ik werd en riep: Ogodogodogod! Na een paar sekonden een kei knal en het' scherm was open.

Ik kwam terecht op een weiland met koeien, die uit el stoven, Zoiets hadden die beesten natuurlijk nooit mee maakt. Wel kwamen ze even later nieuwsgierig op rre Toen ik de parachute weer bij elkaar had moest ik van het weiland af via een plankje over een sloot. Springen uit een v1.iegtuig had ik gedurfd, maar over dat plankje, nee. Een jongen heeft me daar toen over heen gehaald.

Ik kwam thuis met een lauwerkrans en de parachute. '" familie wist toen pas wat ik gedaan had. Maar het was laat om te protesteren.

Van die parachute hebben we overigens nog veel plezier gehad.

In de Tweede Wereldoorlog hebben we er gordijnen en lampekappen van gemaakt. Uitstekende stof was het."

Zijn zuster gaat even naar de voorkamer en komt met larnpekapj e terug. "Hier heb je er nog een. Meer danvll tig jaar geleden heeft hij hier mee gesprongen." Het is een glanzende, beige stof. Historische stof, nu dienend als IampekĂĄp in een huisje in Bennebroek.

Wij bladeren in Hegener's plakboek en ja hoor: uitgebrei verslagen over Hegene rs eerste sprong. Zoals deze.

"Ja, zowaar, een dillettant had het waagstuk aangedurfd zich van n6g grotere hoogte met een parachute omlaagti storten. Wij weten niet of de valhoogte 1000 meter bed maar, hoe het zij, het was verbijsterend, en in stomme bewondering zagen tienduizenden toe hoe het sterke sch zich onder den invloed van den luchtdruk ontplooideen z, den onverschrokken' kun stem aker den weg naar de aarde baande." ' We kunnen rustig aannemen dat Hegeners sprong op 31 augustus 1920 de eerste amateur-sprong was, wantd, volgende dag verscheen er het volgende berichtje inde kranten: "Namens verschillende beroepsparachutisten in Nederland heeft de heer Morescant Kessner ( de man di dus de eerste sprong in Neder-land gemaakt zou hebbenH. C.) den bekende parachutist van de ELTA, bij de Ned lansche Vereeniging voor Luchtvaart geprotesteerd teg het feit dat de heer Henri Hegener, luchtvaartredacteur van het weekblad "Re Auto", op 31 augustus belangeloos een valschermsprong heeft uitgevoerd, hetgeen aan het beroepswerk nadeel zou hebben berokkend~." Ja, ja, het waren vreemde sprtngtijden in die tijd, zullen we maar anno 1973 zeggen. sportparachutist

Detweede sprong van Hegener was twee jaar later - in 1922- in de Rotterdamse Waalhaven ter gelegenheid van de ICAR, een Rotterdamse luchtvaarttentoonstelling.

Hij sprong er met een Jean Ors-parachute. een apparaat met hoepels In nee doek, zodat deze uiteraard niet op de rug konworden gebonden. Deze parachutes werden dan ook in een grote doos onder het vliegtuig gemonteerd.

Destatie line ging omde romp heen naar de springer.

Overigens: reserves had men niet of nauwelijks van gehoord.

stunt-

hij gen. e als de . een en: : met ilbert.

lS

LIs

ten. umet tl,

d bang

iharde [kaar sege ~ af.

~n je,

d.

Mijn .s tp

n

.t. een 1 v ijfis d reide d g te. ldroeg, me cherm n zoo rde

nt de

tie nin ~die

~n ~ederegen eur oos tet het lar

rti st

Maar voor Hegener zijn tweede sprong maakte, beantwoorde hij eerst de hetze tegen hem van de kant van de "beroepssprtngers" .

"De heer Henri Hegener die zoals bekend is woensdag 13 september met eene parachute uit eene vliegmachine bovenhet Icar-terrein zal dalen, verzoekt ons mede te deelen dat hij dezen sprong, evenals zijn vroegere valschermdaling zuiver als amateur onderneemt en dus geheel belangeloos. Tevens verzoekt hij ons er op te willen wijzen dat eene valschermdaling voor hem niet is een bewijs van moed en ook niet van doodsverachting, dochenkel en alleen een zaak van na grondige studie verkregen vertrouwen in de door hem te gebruiken valschermeonstructie." Ja, ja, zullen we maar zeggen.

Hij sprong er met een Fransman, Duchereux, uit een Fokker F-3. Hegener: "Het ging uitstekend met die Ors-parachute. Alleen moest ik vlak voor de landing mijn voeten optillen om niet tegen een schutting te komen."

Weslaan zijn plakboek weer op voor nadere gegevens.

De Maasbode van die dag schrijft: "Henri Hegener die niet de minste opwinding vertoonde en een egaal gezicht trok of hij even een doodnuchtere wetenschappelijke demonstratie zou vertoonen, zat vlak naast de open deur.

Hetwas even een angstig moment dat wegrijden van het toestel, doch de kalmte van de beide parachutisten bekoelde alreeds meenigeens sensatielust. " In een commentaar schreef een journalist na deze sprong: "Ik heb weinig op met die malligheden.

Het is eenvertooning die het publiek doet griezelen een moment. En die den springers geenerlei prettige sensatie geeft. Integendeel! En ..... het heeft geen directen zin.

Menkan even goed een pop van mensenzwaarte gebruiken. Nochtans men moet respect hebben voor de koelbloedigheiden de doodsverachting van deze beiden springers al blijf ik er bij dat deze waaghalzerij onnoodig en noodeloos is."

Commentaar van mij: Er is in vijftig jaar niets veranderd met de journalistiek. .Tournalisten die springenzijn enthousiast, maar worden nauwelijks gehoord, wantde achterblijvers blijven het beter te weten en komenniet verder dan de woorden "rnal ltgheid" (dat nu gekkenwerkheet), doodsverachting, angst of te wel "geenerlei prettige sensatie".

Treurige conclusie: Deze houdingzal altijd wel blijven.

Het hoogtepunt in Hegeners springcarrière kwam in 1926. Toen maakte hij op de vliegbasis Soesterberg (een weiland nog) zijn eerste vrije val, hetgeen de eerste vrije val in Nederland van een Nederlander werd.

Het was ter gelegenheid van de introductie in ons land van de beroemde Irving-parachute.

Dus zoiets als de Russen vorig jaar op Teuge deden met hun UT-15.

Toen op 20 april 1926 kwam als vertegenwoordiger van de Amerikaanse Irving-fabrieken Lyman H. Ford, die later drrecteu r van de Pioneer Parachute Companyzou worden, de bouwers van de revolutionaire Paracommander.

Ford wilde best een tweede springer hebben, een Nederlander, dus daar ging Henri Hegener, inmiddels directeur van het weekblad "Het Vliegveld .

Ford zelf had een 24 voets Irving seatpack.

Hegener een 28 voets Irving met, ja, ja, het is allemaal niet te geloven, een 22 voets reserveparachute!

Hegener: "Een beetje eng zo zonder lijn vond ik het wel, maar van te voren had ik al gedacht dat ik mijn hand op het ripcord zou houden, dan 21, 22, 23 zeggen en trekken.

Ik klom uit het toestel, liet me vallen, telde en trok.

Het ging fantastisch, alleen was ik wat te ver mee gegaan, dus ging ik over het vliegveld heen en kwam in een denneboom terecht.

Luid gekraak, even donker en een heerlijk zachte landing." Ik was zeer trots op die sprong, omdat ik eerder met een Irving een vrije val maakte dan de Russen, bij wie mr. Ford de parachute pas veertien dagen later introduceerde.

Dat was vlak bij Moskou."

Dit was meteen Hegeners laatste sprong. "Ik weet eigenlijk niet meer waarom ik daarna niet meer gesprongen heb. Er waren wellicht andere dingen. Maar ik zou dolgraag nog een s springen. Alleen mijn knieën, hè, die willen niet meer zo goed. Maar als ze mij nou in een meertje laten landen, of als jullie me nou eens opvingen ..... ?"

Zo blijkt dat springbloed zich moeilijk verloochend, zelfs na 50 jaar. Wat ook mag blijken uit het feit dat Henri Hegener al jaren bezig is met een standaardwerk over de geschiedenis van de parachute.

Zijn zuster: "Hij moet nog twee hoofdstukken maken. Ik geloof over de moderne parachutes."

Ik zeg dat me dat een beetje moeilijk lijkt omdat er dagelijks nieuwe bijkomen.

Henri Hegener: "Natuurlijk doe ik dat erg cesnopt. " Zijn zuster: "Maak het toch maar snel af, anders hebben we er misschien niets meer aan. " Even later wuift de bejaarde journalist zijn veel jongere collega na. Het was een boeiende ontmoeting .

Unieke foto van Nederlands eerste vrije val op 26 april 1926. Hier is Henri Hegener uit een F-3 (?) boven Soesterberg gesprongen met een Irving -parachute op de rug. Hand aan het ripcord, klaar om te trekken.

Laatste krante-verslag over Hegeners tweeae sprong: "Ookden sprong van Henri Hegener gelukte uitnemend.

Alleenduurde het iets langer voordat het toestel zich ontplooide. In den opgewonden toeschouwers keerde meteende bedaardheid weder."

Overigens zou Hegener toen van 250 meter hoogte gespronzen zijn en 40 meter gevallen zijn voor hij onder zijnparachute hing, volgens de verslagen.

Hegener nu: "Hetzal echt wel wat meer dan 250 meter geweest zijn."

Hegenermaakte zijn derde sprong tijdens een luchtvaarttentoonstelling even buiten Parijs.

Deze derde sprong maakteHegener weer met zo'n Orsparachute.

Hetging wat ingewikkeld, vertelt hij, omdat hij uit een dubbeldekker met allemaal spandraden tussen de vleugelsmoest springen.

De kunst was om tussen die spandradendoor te komen zonder dat de static line, die langsde romp naar de onderkant liep waar de doos met deparachute was bevestigd, om de spandraden te leiden.

Maarook dat lukte. sportparachutist

139-5

In 1975 zouden we, gebaseerd op de dan bereikte res ten, met succes op snelheid kunnengaan werken. Daa naast kunnen dan de combinaties voor de 4-man zaak' den vastgesteld en getrained .' Een team bestaandeuit Pellens, Verschoor, Havekotte en ondergetekendehe, het afgelopen jaar al eens een week-end besteed in Strassbourg om uit te vinden hoe moeilijk nu weldeze figuren zijn. Wel wij kwamen tot de konklusie datmet doornemen van de beschikbare theorie en redelijk erv: RW mensen deze figuren snel onder de knie .te krijgen Tempo en goed op elkaar ingewerkt zijn of raken moe dan zorgen voor het verminderen van ''debenodigdes Wij zullen u via ons voortreffelijke' blad volledig op de hoogte houden.

Bert Wijnands

relative work (rw)

--==----

v

5.

J<.;--

-------

-------~-~

-.-::::....-------

-

-~

Ft. Bragg - USA, begin augustus van dit jaar. Wat velen van de FAI-CIP begin januari als onmogelijk zagen, werd niet alleen werkelijkheid, maar zelfs een succes. De trial World-Cup RW (relative work) World Championships werden "versprongen".

Deelname in de 10-man sterren uit 6 landen en v.w.b. de 4-man sequential uit 7 landen en dat ondanks een uitschrijving begin juni en een dure trip naar de USA. De hele wedstrijd, nl 6 sprongen voor de 10-man en nog eens 6 voor de 4-man zaak werd afgemaakt in niet meer als 4 dagen en dat terwijl het weer zeker niet erg meewerkte. Daarvoor had' iedereen in elk onderdeel al 4 (dat is dus totaal 8!) trainingssprongen gemaakt.

Het zal u uit deze" statistics" duidelijk zijn geworden dat de organisatie van zo'n wedstrijd niet al te veel problemen met zich brengt en dat de uitvoering erg snel kan gaan Tot ieders verrassing en vel er genoegen werden deze wedstrijden niet zo nadrukkelijk door de USA gedomineerd als verwacht. Immers toen men hier in Europa nog nauwelijks link-ups maakte werden er al in de USA 10-màn wedstrijden gehouden (1967). De 10-man zaak werd, evenals de 4-man wedstrijd gewonnen door de USA maar tijdens de hele wedstrijd werden de fameuze Jerry Birds Col.umbine Turkey Farm figuren op de hielen gezeten door een uitstekend Frans team, terwijl bij de 4-man zaak Peter Bötchenbach's team voorde nodige spanning zorgde.

Dankzij dit succes ziet de toekomst van de eerste volledige Wereldkampioenschappen RW in 1975 er zonnig uit.

Wat doen wij uit Nederland daar nu aan? Gaan we meedoen?

Of wachten we net als bij de conventionele WK tot we een grote achterstand hebben? Waarom hebben we dit jaar nog niet meegedaan. Geld, en wel een tekort daaraan, terwijl een tweede argument is geweest dat we er eigenlijk niet nadrukkelijk genoeg op getraind hadden en dus bij voo rbaat een bescheiden klassering hadden moeten accepteren.

Maar wat als we wel in 1975 meewillen doen?

Dan zullen we moeten gaan werken, en vlug.

Maar hoe?

Deze winter of begin volgend jaar een selektie maken van 10-man met 2 reserves voor de 10-man zaak, planning van 2 week-ends training, met zonodig aan het einde van 1974 nog wat tijd. Het resultaat daarvan zou moeten zijn dat we aan het einde van 1974 in staat zouden moeten zijn in iedere combinatie van die.t z man een zeer degelijke 10-man te maken in niet meer dan 40 seconden.

Dat lijkt nu spectaculair, maar is het niet omdat we in wezen het potentieel hebben voor dit projekt.

Of het nu dan ook zal gebeuren is vraag twee, want het vergt nogal wat organisatie en planning. En wie doet dat?

Nog steeds ontbreekt het ons aan een team manageren daar zoeken we nu ook al weer een jaar naar!

Maar goed, terug naar eind 1974 en de 10-man zaken.

140-6

.p A R

o o

-=-=----

et!

A

~.

i3~:

I

C E

tE

00

N

11\ ,,~

T

R U

R

M

"NOORD"

Onder grote belangstelling werd op vrijdag 5 oktoberj. in de JWF kazerne te Assen aan de voorzitter van deP HENK BEUZEL, de gouden medaille wegens 36 jaar trouwe militaire dienst uitgereikt.

Herik, namens alle nederlandse spo rtpar acnutisten VAN HARTE GEFELICITEERD. Wij wensen jou en je gezin nog veel gelukkige jaren met het welverdiende pensioen wat je binnenkort te wachtê staat. Duidelijk is vast komen te staan dat je al diejan niet stil hebt gezeten en zowel in als buiten dienst een graag gezien gast bent. '

t

T. UIT VOORRAAD LEVERBAAR: nieuwe

en

- Papillons,

"1

gebruikte harnassen

- Para-overalls,

en packs;

eveneens in twee kleuren;

- Para-boots; - Para-helmen; - Hoogtemeters; - Tassen voor hoofd- en reservechutes; - Para-brillen

(origineel);

- Para-handschoenen; - Vliegerjacks; - Stickers,

posters,

speldjes,

stropdassen

1::1IZ.

PARA-SHOP VAN DER HORST Papaverstraat 11 Amersfoort Telefoon 03490 - 10132

I spo rtparacnuttst

esulta)aarakwo rlit heeft

een vreemde zaak

ez e net goed srva.ren ~en zijn. .0

eten

seconden. , de mds

In de Para-Gear catalogus staat onder stock nr. 915: "Nylon marquisette netting, 36 inch breed, gebruikt in de opbouw van pilot chutes en voor het dichtmaken van modificaties in hoofd- en reservekoepels, om de kansen op malfuncties te verminoeren. n Naar aanleiding hiervan wil ik u een kort verslag geven van iets wat mij kort geleden overkwam.

Tijdens een relatiefsprong boven Teuge ontstond een minder prettige situatie, toen de net gevormde 3 mans ster kantelde bij het inkomen van nr. 4. We waren niet snel genoeg los van elkaar en het ripcord van mijn reserve bleef achter een uitrusting haken. Met een bijzonder harde opening werd ik onder mijn reserve gezet, vanuit een allesbehalve stabiele houding.

Nadat ik weer wat adem had gekregen, wees mijn hoogtemeter 7200 ft aan. Ik gebruikte een 24 ft ripstop reserve, bestuurbaar gemaakt door de "three holes" modificatie.

De modificaties waren dichtgemaakt met de al eerder genoemde marquisette.

Door de hoogte waarop ik hing, had ik veel tijd om een en ander uit te proberen. En de resultaten waren verrassend.

1. De koepel gedroeg zich in alles als een onbestuurbare, dichte reservekoepel.

De slingerbeweging was vrij hevig, zo'n 25 graden. Alleen door de voorste 10 vanglijnen in te trekken en te slippen bleek het mogelijk het slingeren te stoppen.

2. Pogingen om te sturen liepen op niets uit. Het intrekken van de vanglijnen, die naar de linker en rechtermodificatie liepen, had enorme zwaaien in de dwarsrichting tot gevolg, maar verder niets.

Nadat ik dit uitgeprobeerd had, heb ik verder met de achterste risergroepen gestuurd, eneen harde maar acceptabele landing kunnen maken.

Ter toelichting: alle clubreserves van de PCMC zijn op dezelfde manier bestuurbaar gemaakt en die sturen-weigoed. (zie foto) Mochten er bij de andere paraclubs springers zijn die wel goede resultaten hebben met deze dichtgemaakte modificaties, dan zou ik dat graag horen.

J. de Bruyne instr. PCMC

~rj.l. le PC,N, r

met iten

the flying dutchmen

-ja ren

en

hielden zomerkamp in Hoogeveen Tekst: Fred Dierssen

"Blijfvan "mijn dak" af."

'r

utist

sportparacnu tis t

Foto's:

Eric Dikker

Was het zomerkamp van de Flying Dutchmen in 1972 totaal verregend, dit jaar beleefden we een kamp zoals we ons niet beter hadden kunnen wensen. Ongetwijfeld zult u zich het weer van de eerste dagen van juli nog herinneren, bladstil en azuurblauwe hemel.

"Omhangen jongens" klonk het' s morgens om acht uur al door het kampement en u zult het geloven of niet, maar om kwart over acht ging de eerste stick de lucht in.

Dat ging zo door tot sunset, waarbij de vlieger, Fred Driessen, in de kist zijn spiegeleieren met ham en de nodige cola aangesleept kreeg.

Er werden 12 automatische sprongen gemaakt die dag, 19 van 3000 ft. 10 van 5000 ft, 10 van 7000 ft en 6 van 9000 ft.

De volgende dag sloeg alles wat de Flying Dutchmen tot nu toe had meegemaakt. De PH-WVB vloog 8 uur en 50 minuten dat is ongeveer de afstand van Rotterdam naar Barcelona. Er werden weer 66 sprongen gemaakt verdeeld over 23 sticks!

En zo ging het iedere dag maar door. De nieuwe brevetten vielen als rijpe appels uit de boom, hetgeen dan 's avonds aanleiding was tot het uitbrengen van een heildronk.

Wie meende daar, dat The Flying Dutchmen op z'n retour zou zijn?

Even leek het m i s te gaan toen de "Koko" , de koosnaam van ons eigen vliegtuig, in de start een dereet vertoonde dat ondanks alle pre-flight-checks niet aan het licht getreden was. De beslissing was vlug genomen en met een onregelmatig lopende motor en een verkort circuit stonden we binnen drie minuten weer aan de grond.

Er bleek een cylinderwand te zijn gescheurd. Men sloeg aan het organiseren.

Binnen enkele uren verscheen per vliegtuig een monteur met onderdelen zodat de volgende ochtend het circus verder draaide.

141-7

Zo werden er in die paar 'zalige dagen 356 sprongen gemaakt en 1400 l ite r benzine -ve ratookt ; ~nige dames in ons gezelschap zo-rgden tenalotte voor een afscheidsbarbecue dat tot diep in de Hoogeveense nacht doorklonk.

.Ja Fred,

al die problemen

zo vroeg in de morgen......â&#x20AC;˘

V

~aal

hargiemen

~

uIt

~

elka

EEN

n/e ~houdt RESERVE op

juiste

plaats

punt

Door de leden behaalde

aantekeningen/vergunningen

Aantekening A Bunek, J.H. Blok de, P. Beckers, A. W. M. Boxem, G. Brands, J. Barreveld, R. W. Bruyn, R. Boxtel, J. J. Berg, v. d. W. Besouw, F. C. Beentjes, J. J. M. Bukkems, M. H. Boere, J.G. Berden, A. J. G. Broek, A. W.P. Bruinsrna, J. Bol, Y. Burgertng, H. Baars, A. F. Cillekens, R. T ..M. Cuba, de N. G. Cher'ieux, E. C. Dwa.rswaard, K.

APC PCN PCN PCN PCN PCN PCN ENPC ENPC PCI PCI TV-7 TV-7 1:V-7 TV-7 TV-7 TV-7 TV-7 TV-7 PCI PCN ,TV.,-7

l'CMC

Dummer , 'J

APè

Doodewee rd, J. Doorn, V. Dokter, G.•.•.

Dijkstra, L. E. Dros, R.J.P. Dunnebacke, C. Douma, M.A. Dijk, van J.J. Doets, K. W. Doorn, H.G. v.

Essenberg, J. G. Ferrari, A. Groen, N. M. Hooreman, F.A.J. Havelaar. M. A_ 110t, ten K. Huyberts, A. R. Huisman, D. K. Hulzebos, T. Heeren, J.C.J.

ENPC

sportparachutist

PCN'

PCN PCN PCN 'PCN PCN TV-7 TV-7 TV-7 PCI PCI ' PCI ENPC ENPC PCN PCN PCN PCN PCN

GEFELICITEERD

Hel aloot, E. G. Holkenborg , H. J. Hammen, F.H. Hövig , P.J.A. Herder, den T. Jong, de C. Jansen, L. H. Jong, de J. Jonkers, H. H. Jofriet, J.R. G. Jong, de D. A. Kok, de L.P.M. Kraaymes, P. C. Kerkhof, H. W.J. Koppenaal, J. W. Kamphuis, H. Kuyper, G.J.C.M. Kaar, v.d. J.W. Krom, de M.P. Kater, F. Klein Heerenbrink, G. J. Kleyer, A.H. Leus', W: Laarhoven. van J. Lavooy, H.J.'C. l\!!'eulen, v. cl, A J., Merbis, T. C. Michels,'P.J~E. Omme Kloeke, M.v, Ottenhetm, H. e ,

J:

v. Durvenbode, W.A,. v.

Ronkers Age.rbeekvû A. Rozario, H.A. Th. Rijkhoff, B.P. Rubing , P. Ree, v.d. W.R. Ruessink, R. Rabelink, R; P; Sonneveld, A. Schoot, P.F. v.d.

Spruitenburg, A. N. Smit, P. Schuitman, J.A. 'Soest, H. R. Slu i, J. W. Snelders, J. G.

PCN TV-7 TV-7 TV-7 TV-7 PCN PCN PCN PCN PCN TV-7 PCN PCN PCN PCN PCN PCN PCN TV-7 TV-7 TV-7 TV-7 PCN TV-7 TV-7 PCN TV-7 TV-7 PCMC TV-7

PCI

PCI PCN '>CN

PCN TV-7 TV-7 TV-7 PCNC PCMC PCI PCN PCN PCN ENPC TV-7

TV-7 TV-7 TV-7 PCMC PCI ENPC ENPC ENPC TV-7 TV-7 TV-7 TV-7 TV-7 PCN TV-7 TV-7 PCN

Aantekening B Bouquet, A. Diepgrond, F. Essen, v. J.J. Folkeringa, J. Graaf, de T. T. ft Hart, J. Leyte, H.J. Stoot, P.J. Snijders, H. Upwick, v.d. G. Aantekening

Renesse

i

Storms, J.H. Stokron, R. P. Schiphorst, R. ter Tomo, J. 'ruil, J. Tio, I. K. I. N. Verheugd, C. W. Visser, J. Vermeeren, J. C. Vermey, L. Vermeiden _ W. verhulsdonk, P . .I:'.'

Visscher, F.H.J. Wanters, F. Westerhoven A. E. Ydema, E.J. Zee, v.d. D.C.

ENPC PCI PCMC PCI PCI PCI PCI PCI PCI TV-7

C

Beurden, v.A. Bakker, R. Donselaar , J. Gier, de M. Kuypers, W. Vulpen, van J. Nijhui s, H.P.G.

ENPC PCI PCMC PCI PCI PCN TV-7

Aantekening D Robinson,

J. W.

TV-7

Springvergunning Mark, v. d. J.

PCI

143-9

Een tweetal BELL heli' s op 5000 ft boven Graz: READY???

Bij 6 sJ; tien

süd ost paracup graz In de eerste helft van juli werd te Graz (Oostenrijk) een grote internationale wedstrijd gehouden, waaraan maar liefst;3 nederlandse teams (van 4 man) meesprongen en waarbij Piet Santegoeds en Henk Lemmens in een internationaal team waren opgenomen.

Het wedstrijdprogramma zag er veelbelovend uit: 10 precisie sprongen (in team) 3 style sprongen 2 relatief sprongen (4-man ster) en dat alles inclusief een week logies en per dag drie uitstekende maaltijden voor zo'n f 250, --I Geen wonder, dat de deelname voor ons land maximaal was. Bovendien werden er per persoon 2 trainingssprongen gemaakt en aan het eind was er nog demonstratiespringen. Zodoende kwam ik zelf die week op 19 sprongen.

Op zaterdag 7 juli kwamen de hollanders in de stromende regen en in een hevig onweer binnengedruppeld.

Op sommige plaatsen lag de hagel een decimeter dik!

Charles Pellens regelde de inschrijving voor allemaal en de oranjeploeg vond een droog plekje in de caravans van Bram Lasschuyt, Piet Santegoeds of Wim Velthuizen.

De "Wohnwagens" stonden op zo'n 300 m van de cfrkel , vouwplaats en instappunt, ideaal. Alleen Piets caravan moest verplaatst want de voortent stond blank. Op zo'n 100 m was een zand afgraving, waar uitstekend gezwommen kon worden. Van springen kwam niets terecht die zaterdag.

De volgende dag stralend weer en om 6 uur streamer.

Alle deelnemers sliepen in een studenten huis en kwamen met privé auto' s of bussen. De Bell helicopters draaiden op hun gemakje de trainingssprongen er door en er werd geloot voor de volgorde van de teams. Zuid Afrika was nog niet aangekomen. Totaal 27 teams.

Let UIT

De enige fout die je kon maken was verder dan 500mv de cirkel uitstappen of lager dan 500 ft. op de 100mlijn hangen. Daar onze PC' s geshortlined waren en er verd Olympics,Papillons en UT-15's in ons team zaten moe dat geen probleem opleveren. Er werd bij die training schrikbarend goed gesprongen door de meesten. Toen later op de dag de wedstrijd geopend werd en er watw' kwam, hadden de eerste teams het wel wat moeilijker, vooral, omdat de springvolgorde niet overal kloptedoor verschil in daalsnelheid en een sprong van 3300voetm 4 man geeft niet veel ruimte meteen streamer binnen 300 meter en 1000 verschil in boven- en onderwind. De: factoren speelden verschillenden parten kijk maar eens naar de resultaten van de eerste sprong. Ik heb nogeen.

Italiaan opgenomen in de uitslag om te laten zien, dat zelfs uitstekende springers zichzelf en hun team metdie eerste sprong kansloos maakten. Zo kwam Guidolinon' zijn uitstekende volgende sprongen nog achter Harry Pijnenburg in het klassement en ve rloor zijn team de eerste plaats, die ze anders ongetwijfeld hadden gehad.

Voor de aardigheid zal ik dat Italiaanse militaire team vermelden bij de groeps resultaten. Daaruit blijkt duid, lijk dat die ene sprong van 9,08 de hele score verknoeit, In totaal had het Italiaanse Militaire team uit 10 sprong' 17,61. Bedenk hierbij dat 10 team sprongen in totaal4x 10 dus 40 sprongen is. Trek daar nu eens die negenm sprong af, dan komt het gemiddelde op 21 cm per spro te staan en nu is dat het dubbele. Ze wisten zich nogzo' 4 m voor ons eerste team te handhaven.

Hier nu eerst enkele resultaten om te laten zien hoewe gedaan hebben en hoe dat staat in verhouding tot andere deelnemers. .

Bram Lasschuit boven de cirl

HE pr

za

"g

pE D« al m

Cl

te

S~

H SJ

III

.iJ

aj

ti

e:

a; o

J

S

P

1I g

'ti

e

j

I I

144-10

sportparachutist

Bij de uitslagen moet opgemerkt worden dat de eerste 6 sprongen telden voor het individuele klassement en alle tien voor het team klassemënt.

Let eens op nr. 7, die met een Paraplane UITSLAGENPRECISIE (----

sprong!! !

betekent 10. 00 meter of meer) totaal

l.

2.

3.

7.

15.

18.

2l.

30.

42.

48.

54.

60.

62.

65.

66.

69.

77.

99.

NB.

500 m van .00 m lijn er verder lten mocht raining . Toen r wat wind ~ilijker , opte door I voet met binnen indo Deze aar eens D nog een , en, dat m met die dolin ondanks tIarry ~am de in gehad. e team ,.jkt duide- . erknoeit.

O· sprongen totaal 4 x legen meter per sprong :h nog zo'n

0,00 OTTAVIANI I 0,00 HUEBNER E 0,00 SZUMIEJKO P VAN BIBBER USA 0,04 1,05 VERSCHOOR 1,16 PELLENS HAVEKOTTE 0,96 0,62 BLIETZ 2,31 WOLTERING 4,93 WIJNANDS PIJNENBURG 3,44 LASSCHUYT 3,48 LEVERING 4,16 VELTHUIZEN KOUDIJS 8,06 SANTEGOEDS 0,89 THIJSSENS 5,14 LEMMENTS GUIDOLIN (I) 9,08

0,00 0,05 0,00 0,45 0,00 0,10 0,00 0,81 0,52 0,21 0,07 2,18 0,18 0,27 0,98 0,42

0,00 0,00 0,22 0,09 0,02 0,02 0,14 0,53 1,27 0,80 1,80 2,09 3,31 0,58 1,09 0,04 2,70

0,00

0,00

0,00 0,00 0,05 0,28 0,00 0,07 0,00 0,00 0,00 0,00 0,58 1,12 0,60 0,36 1,00 0,81 0,37 2,85 0,02

0,00 0,02 0,00 0,16 0,51 0,61 0,85 0,61 0,12 0,00 1,72 0,02 2,93 0,28 0,77 0,29 0,00 6,55 0,00

0,02 0,13 0,06 0,00 0,00 0,00 0,09 0,22 0,33 0,27 0,76 0,72 0,12 0,59 0,60 2,50

1,23 1,46 2,37 0,14 0,00 0,06 2,61 0,08 0,64 0,44 2,21 0,00 0,96 0,42 2,62 1,81 1,20 3,.71 2,10 0,00 0,00

Zoals ik al zei telden alle 10 sprongen voor het team resultaat.

40 sprongen.

I

1. SAAR I 2. USA 3. POLEN

12,13 13,79 13,90

6. NL I . 13. NL 11 14. NL III

Hetis misschien aardig te vermelden, dat nr. 3 bij de precisie, Szumiejko uit Polen niet in het nationale team zat,omdat hij met z'n 600 sprongen toch niet tussen de "grotejongens" met hun meer dan 2000 sprongen per persoonpaste!

DeItalianen zagen kans om bij de team sprongen tweemaal allevier een dead centre te scoren, éénmaal 2 cm, éénmaal30 cm en verder nog wat "afzwaaiers" van 30 à 50 cmper groepssprong. Over de pech van Guidolin in dit teamheb ik al eerder gesproken.

0,00 0,06 0,30 0,06 0,01 0,40 0,00 0,41 0,00 0,80 1,58 0,87 0,59 0,11 0,15 0,21 0,93 0,00

0,00 1,34 0,23 0,10 0,00 0,29 0,11 0,00 0,35 0,31 2,24 0,11 0,46 0,00 1,63 0,58 0,20 1,89 1,14 1,45 0,33 1,08 2,17 2,94 1,30 0,13 0,66 0,22 1,31 2,77 1,31 0,83 1,03 1,35 2,40 4,06 0,54 0,67

2,59 2,05 3,29 1,33 2,23 4,77 5,11 5,49 7,28 10,04 13,57 15,59 14,28 13,49 19,35 18,69 23,14 61,67 10,31

De totale afstand omvat dus

21,35 49,48 62,71

(Tom, Charles, Bert, Jaap) Steven, Ben, Ferdi) (Wim, Bram, Peter, Paul)

(Har ry,

1. SERENELLI (I) 2. OLSZOWY (P) 3. HAVEKOTTE!

LRSLRS 8. 2 LRSLRS 8.5 LRSLRS 9.8

RLSRLS 8.6 RLSRLS 8.7 RLSRLS8.3

LRSRLS 8.

LRSRLS 8.

LRSRLS 9.

Een onder een letter betekent, dat daar in die draai of salto-strafseconden werden gegeven.

STYLE Hieroverwil ik kort zijn. Voor de meesten is dit een spanningslozeaffaire, zo ook hier. De uitslag kwam meestalpas tegen de avond of de volgende dag. Daar het .Jsprtngpuntvrijwel recht boven de cirkel lag en er veel afdriftwas, was het bijzonder moeilijk te zien of er foutengemaakt werden en bleef het bij klokken en hopen dat eral dan geen fouten waren. Bovendien zag je soms pas aande koepel wie er gesprongen had, hetgeen de spanning ookal niet groter maakte. Al onze hoop was gevestigd op JaapHavekotte. Eigenlijk de enige die zich in dit gezelschapmet de top kan meten (Jaap moest maar eens een paarmaanden onder goede omstandigheden kunnen trainen!

Misschienwat voor de NSF.) Om bij de eersten te eindigenmoest een "schoon" gemiddelde van 9 sec. of minder wordengedraaid. Voor de eerste 10 lag dat onder de 10 sec.En als je boven de 12 draaide zonder fouten eindigde jebovende 40. Ik geloof te kunnen zeggen, dat de jury in hetalgemeen goed was in de beoordeling. Er waren maar liefst22 springers die geen genade vonden in de ogen van dejury en zoveel strafseconden verzamelden, dat ze bovende 16 kwamen. In totaal kwamen 98 sprongen op 16 seconden,dat is 12 volle Bell heli' snaar 6600 ft. Reken maareens uit wat dat kost! Gelukkig dat de USA en de Luftwaffe er waren om dat probleem op te lossen. De drie stylesprongen gaven het volgende resultaat:

arachutist

toto Sjaak Gielen: Als jè denkt dat dit een malfunctie is wordt het tijd dat je eens naar je eigen openingen kijkt.'

sportparachutist

145-11

-.~~.

.• a.....

... ....-

....,..

,",

. .•

'..,. ..••

..

~.

.•

'.

~

.'

A"

.••••

•

~,,,.

••

E

gj

m

d t

J

relative en ' 13 monster op vrijdag de 1 3e We staan aan de vooravond van de relative wedstrijden in Europa. Over een paar jaar is relative niet meer weg te denken uit de wedstrijden (naar mijn idee) en Graz wilde het dit jaar eens proberen met een 4-man. Dat Europa daar nog niet aan toe is blijkt wel uit het feit, dat er maar 7 van de 26 teams in slaagden bij beide sprongen van 8000 ft een 4-man te maken. Duitsland en Nederland deden het geweldig door niet alleen een ster te bouwen, maar deze na 5 à 7 sec. te veranderen in resp. een snowflake en caterpillar.

Zuid-Afrika lil was inmiddels als team gediskwalificeerd door te laag trekken van één van de leden bij het style springen. (hij eindigde zijn serie op 1000 ft en trok toen) Nederland 1I maakte 2 x een 3 man en NL lil kwam niet verder dan een link-up met 2 anderen links/rechts er van.

Uitslag:

1. Kiel 2. USA 3. NL I

17,60 15,70 18,80

en en en

14,40 sec 16,50 sec 16,40 sec

De goede resultaten van enkele relative teams waren oorzaak dat een 14 tal springers werd geselecteerd voor een grote ster. Twee heli' s gingen omhoog met nog een fotograaf er bij. Ons hele eerste team was uitverkoren. Vol spanning wachtte ieder af wat er zou gebeuren. Aan beide kanten stroomden de Bells leeg de basis (Charles en Bert) was snel gevormd en volgens plan kwamen de volgende drie springers binnen. Een 5 man was het sein voor de anderen om binnen te komen. Een geweldig gedrang. Van alle kanten brak men in. Toen er zo'n 10 man bij elkaar was brak de ster aan een kant. Gelukkig hadden we op de grond goed meegeteld, want voor de meesten in de ster was dit een record. Maar wonder boven wonder kregen ze het gat weer dicht en kwamen de anderen op de Duitser Scherer en de fotograaf na binnen: 13 MAN !!! Een geweldige belevenis en voor vrijwel iedereen (zeker voor Oostenrijk) een nieuw record. Later is vergeefs een 15 man geprobeerd. Zo kwam zo langzamerhand het eind in zicht.

Na de prijsuitreiking volgde een massa dropping uit 4 Bells, die achter elkaar vlogen en door het wolkendek leegstroomden op goed 3000 ft. Wel griezelig, maar geweldig spectaculair voor de toeschouwers.

Dit werd nog een keer herhaald, zodat de ene helft van de springers nu de anderen in de lucht kon zien en kon bekijken hoe het nou gaat als je op elkaars canopy stapt of als er vier springers op gelijke hoogte de bak in sturen, denkend; dat de anderen wel aan de kant gaan. En dat .was dan weer Graz! Over 2 jaar hoop ik weer van de partij te kunnen zijn, want het was alleszins de moeite waard.

146-12

1 ~

Slecht geplande groepssprong (demo). De onderste man aan de EF A had aanvankelijk niet eens door, dat er iemand geknield op z'n canopy zat. Gelukkig wist de bovenste man er af te draaien (vergelijk stand lichaam met stand koepel). Ik was zelfs een moment bang, dat ze met z'n tweeën op de koepel eronder zouden stappen. (Foto genomen van onder de canopy).

"POP TOP" Reserve-container.

Deze container is slechts 5 cm dik en is gemakkelijk hanteerbaar. Het ripcord is goed beschermd. De container wordt geleverd met special, pilotchute-cap ..---

sportparachutist

een algemene beschouwing te schrijven voor dit nummer werd mij onlangs gevraagd. "Graag", dacht ik, "dan hoop ik meteen een nabeschouwing te geven over de op 22 september te houdenparademonstratie op Terlet. " Hoeanders zou dit uitpakken.

Maar eerst een terugblik op het para-seizoen, dat bijna teneinde is.

Eengoed seizoen, met een nieuw record aan sprongen, succes bij binnen- en buitenlandse wedstrijden, een voortreffelijk geslaagde en perfect georganiseerde "Nationale" .

Eenwoord van waardering tot de instructeurs, de para' s vandienst, de zwoegers bij de gronddiensten en de lieden, diehet administratieve werk verzorgen.

Dochook een woord van - milde - kritiek: er moet méê r eenheidkomen in de parawereld.

We moeten meer onderlingcontact hebben. Wij mogen als club best voor ons eigenbelang uitkomen, maar ook de afdeling para mag nietworden vergeten. Als para-secretaris Sikkens - naast zijnnormale dagtaak - iedere avond zwoegt aan administratief en organisatorisch werk, lijsten opstelt, brieven schrijft aan de clubs en autoriteiten, doch vaak vergeefs opantwoord wacht, dan is er iets mis. Het noodzakelijke samenspel is toch zo belangrijk in onze sport.

Gewoon verknoeid, zo kan men het paranummer betitelen.

Daarbij een dubbel zware slag voor de afdeling para: naast een morele klap ook een groot financieel verlies: de reiskosten van alle deelnemers; bovendien een teleurgestelde mogelijke toekomstige sponsor voor het Nationale Team Toen het slot van de Terlet-dag aanhràk, en - volgens het 'programma een daverend para nummer zich zou ontvouwen verhief zich de oranjekleurige hete-luchtballon (wàarlijk . geen liefhebber van harde wind) statig van Terlet' s L-strip en dreef langzaam in N. O. richting.

Kon op schrijnender manier worden gedemonstreerd, welk een misser de organisatoren hebben begaan door de "topper" van deze dag af te gelasten, terwijl hiervoor geen enkele reden was? Ja" men heeft zelfs niet de moeite genomen om de. F. 27 op "stand-by" te houden (ter informatie: tijdens de NKP-73 werden vlieguren "gespaard" om dit festijn mogelijk te maken)' tot het beslissende moment in het programma was aangebroken.

Men had alsdan nog kunnen beslissen, of er al dan niet gunstig springweer was.

Verbittering en onbegrip (zie de gezichten der van Deelen terugkerende para' s op bijgaande foto' s) heersen er thans onder de deelnemers.

Hun vertrouwen is geschokt; een schok, die niet eenvoudig is te herstell'en. . .

Frits Molhuysen voorzitter

Goed,terug naar een dag, naar welke wij als een hoogtepuutuitzagen: 22 september, een grootse demonatratte paraspringen op Terlet, alwaar wij - uitgenodigd door de organisatoren van de Luchtsportdag - met 45 van de meest ervaren springers en springsters een stel hogeschoolnummers zouden geven. Vraag niet, wat een voorbereidend werkdit kostte, reken niet hoeveel uren Sikkens en Wijnands(en anderen niet te vergeten) hebben gezwoegd.

Een"absolute topper" zou deze demo worden in het -bescheiden- vliegprogramma.

45 Para's waren present op 'I'er'Iet, gesecondeerd door grondploegmensen. Het weer was redelijk; 't bleeg droog enieder, die een beetje para is, wist uit ervaring, dat de windgeen belemmerende factor behoefde te zijn. 's Morgens had reeds een s-tal para' s gesprongen, perfectelandingen ondanks meteo - berichten die spraken over"uitschieters" tot 22 knopen. Geen centje pijn.

45 Para' s gingen na de briefing op Terlet naar Deelen, waarKlu'sF. 27 hen wachtte.

Alstond er toen een redelijke wind, de para's wisten uit ervaring, dat deze pleegt af te nemen in de namiddag.

Bovendienhad het ochtendweerbericht melding gemaakt vanafnemende wind in de. middag.

"Wachten", was derhalve het parool. De F. 27 was er en behoefdeniet eerder terug alvorens het uur van.17. 30 wasaangebroken.

Grootwas de verbijstering onder de para' s, toen plotselinghet para nummer werd afgelast en deF .27 bemanning hetconsigne kreeg zich voor terugkeer naar Ypenburg gereedte maken.

Wiebepaalde dat? In ieder geval niet de para's.

Noch springleider Wijnands, met zijn mensen op Deelen, noch Sikkensen zijn grondploegmensen werden geraadpleegd oftot overleg uitgenodigd. Botweg werd besloten het springenaf te gelasten en dat op een moment, waarop nogecht niet was te voorzien, hoe het weerbeeld met nameom ca. 17.00 uur zou ztjn , En deze beslissing werdgenomen door niet-para' s, te weten een commentatorvan het vlieggebeuren en een KLu-officier, die verkeersleider was. Is het niet te vergaand, als zij zich bemoeienmet specialisme als paraspringen, zaken, die niet tothun competentie behoren? Waarom werden leiders als IVijnandsof Verschoor - nationaal en internationaal befaamdespringers - niet geraadpleegd?' Zij mochten wel met Sikkenshet gehele springnummer voorbereiden en opbouwen.Doch op het beslissende moment werd hun mening nietgevraagd. De conclusie is: een jammerlijk falen en eenvolledig onbegrip bij degenen, die de leiding hadden vandeze luchtsportdag. sportparachutist

-

Waarheen?

Desillusie.

.'

Waarvoor?

Foto: R. Klop

Foto: R. Klop

147-13

de afgang van terlet Wie van de tussen de duizend en tweeduizend nu actieve springers in Nederland ooit nog eens een glimpje hoop mag hebben dat er ooit nog eens een zinvol gesprek, laat staan respect te verwachten is van de kant van de hogere regionen van de KNVvL voor het parachutespringen, is zaterdag 22 september 1973 niet op Terlet geweest.

Zelfs de meest grove termen om de afkeuring uit te drukken zijn onvoldoende om de organisatie van de met zoveel bombarie aangekondigde "Dag der Luchtsportten" te kenschetsen. Het geeft de machteloosheid weer waarmee wij daar bij vrijwel bladstil weer, clear blue sky , aan de grond stonden en niet omhoog mochten. Het puikje van de Nederlandse springwereld.

Praktisch allemaal springvergunninghouder s , Als onmondige kinderen het bos ingestuurd.

Het is werkelijk met geen enkele pen te beschrijven, zelfs niet met de mijne. Het is ook niet na te vertellen.

Het enige dat onze afdeling kon doen was een lijvig protesttelegram sturen en vragen om een diepgaand en grondig onderzoek naar de verantwoordelijkheden, Want zelfs dat is onduidelijk.

Vaststaat dat toen de eerste stick klaar stond om in de Friendship te stappen omstreeks kwart voor drie op Deelen een vlieger naar buiten kwam die zei dat het niet doorging. Gewoon. Gaat niet door.

Wie had de leiding van het springen? Bert Wijnands , Waar was hij? Aan het briefen bij die Friendship.

Van hem was die beslissing uiteraard niet afgekomen. Het was fantastisch springweer.

Er stond toen nog een metertje of acht wind hooguit, dus land je met een metertje of drie. Als een leerling onder een TU. Van wie was die beslissing dan afgekomen? Onbekend. En het springen was niet voor - laten we zeggen - een half uur afgelast. maar voor de hele dag. Tussen kwart voor drie en half vier nam de wind af tot één tot twee meter. Kastelenweer .

Hoe dan ook: de beslissing kwam wederom niet af van de mensen die verstand van springen hebben. Niemand van ons werd geraadpleegd.

Nee, de heren zweefvliegers of vliegers of wie dan ook maakten dat uit. Mensen die maar dan ook geen notie van een parachute hebben, laat staan van het puikje van springend Nederland. 's Ochtends was er nog zeven man uit de Porter van Icarus gesprongen. Het woei toen nog vrij redelijk. Ook Karst Sikkens, onze afdelingssecretaris, die maanden organisatie plus vele nachten overwerk in deze dag had zitte-n, had nog een sprongetje uit een Cessna gemaakt. Bij de Pilatusstick ging men naar de 10.000 voet. Prachtig weer. Eén wolkje in zicht maar ruim anderhalve kilometer bij het exitpunt vandaan.

Grandioze show.

Toen we tegen vijf uur nog een Cessna hadden weten te charteren waar één man uit kon springen, wat dan ook gebeurde. rende het publiek enthousiast naar de springer toe, applaudiseerde luid, pakte hun boeltje en ging naar huis. Vooral däá rvoo r waren ze gekomen, en wat voor toeren vliegtuigen verder nog maakten, ze gingen en masse naar huis. Teleurgesteld, woedend velen. Mensen van wie de KNVvL het moet hebben, maar die ze waarschijnlijk nooit meer op -een luchtsportdag terug zullen zien.

Niet alleen mensen die niets van luchtsporten afweten kijken wat vreemd naar ons en denken dat we een stelletje gekken zijn. O. k , springen is iets dat vreemd lijkt. Maar dat zelfs collega-Iuchtsporters met wie wij samen in één organisatie zitten hebben nog nooit de moeite genomen om zich althans een beetje te verdiepen in de moderne sp rtngerij - de paar goede niet te na gesproken, nl. de paar zweefvliegers die dit voorjaar een opleiding plus gastsprong bij Icarus maakten - dat is toch wel fantastisch.

Wat weten de "beslissers" nou van springen af?

Zonder ook maar het minste overleg met de mensen die in Nederland de grootste deskundigheid op het gebied van het springen hebben, beslist de één of andere leek.

148-14

Het zou mijn eerste sprong uit een Friendship worden, een gebeurtenis waar anderen en ik weken naar hadden toegeleefd. Als het slecht weer was, o. k., dat calculeer je dat van te voren in, maar als je het meest fantastische springweer ter wereld hebt! Bram Lasschuyt had voor die ene of twee sprongen 900 kilometer gereden. Er waren mensen uit Brunssum, Seppe. uit alle hoeken vanhet land om maar de beste springers bij elkaar te krijgen (met z'n allen werd 16.000 km gereden) enthousiast, natuurlijk in de eerste plaats voor die sprong uit een Friendship, maar ook - en dat geldt voor iedereen - om een fantastische show ten behoeve van de KNVvL te maker.

En nog begrijpen die mensen niet dat parachutespringen, en vooral zoals Bert Wijnands en Karst Stkkens het georganiseerd hadden, toch altijd - wat je ook verder doethet meest spectaculair en het spannendst is. Niet die zweefkisten, hoe fantastisch dat ook is en echt het is fan· tastisch. niet het stunten van die dubbeldekker enzovoort, maar die 35 springers die van drie kilometer komen en voor je voeten landen. Een kind snapt dat. Springen is niet iets echts, dat is iets geks. Dus dat laat je vallen zonder overleg.

En als ik dan nog iets persoonlijks mag zeggen: wie vande sportvliegers. zweefvliegers, modelbouwers heeft het enige Nederlandse boek over het parachutespringen gekocl en gelezen? Elke springer die mij kent weet dat het mij er niet om gaat dat ik dat nou toevallig geschreven heb.

Het interesseert me echt geen bal.

Bovendien verdien ik er praktisch niets aan. Dat wist ik en het kan me ook niets schelen. Iedereen van ons weet dat. Dat boek schreef ik uitsluitend en alleen om twee dingen: leerlingen meer informatie te geven over de sport waaraan ze gaan beginnen en mensen die getnteresseerd zijn in luchtsporten inzicht. in de moderne springerij te geven. Springen is voor gekken. dus hoef je dat boekniet te kopen, zodat je er wat over te weten komt. De parasecretaris heeft vorig jaar 50 boekjes gekocht. Tegeninkoopsprijs.

Gewoon om relaties, journalisten. belangstelI enden een boekje te kunnen geven.

Men wil het springen niet, laat staan propaganda voor hel springen.

Het voorafgaande overlezend lijkt er maar één conclusie: uit de KNVvL. En daar zou ik inderdaad veel voor voelen.

Maar toch geloof ik niet dat we dit moeten doen. We moeten doorvechten. We zijn een luchtsport of we dat nouleuk vinden of niet. We zullen van binnen uit de KNVvL moeten aanpakken en als het moet de zaak goed duidelijk maken.

Het is afschuwelijk schrijnend, maar we zullen niet alleen grotere propaganda naar buiten moeten maken, maar zélfs binnen de KNVvL zullen we een grote propaganda actie moeten voeren. We zullen ook bïnn en de KNVvL met onze films moeten komen en met dat boek, we zullen moeten laten zien wat het springen anno 1973 is.

We zullen de mensen die over ons oordelen moeten dwingen iets te begrijpen van die luchtsport die ze kennelijk zo verafschuwen dat ze ons en het publiek het meest speetacelaire dat de luchtsporten te bieden heeft, onthouden op de meest vreemde wijze.

Het is werkelijk te gek om dit te moeten zeggen, maar schandelijk genoeg is het meest overbodige dat een mens kan bedenken, dat wat we moeten doen.

En wat er ook gebeurt, ik denk dat ik namens alle springers spreek als ik zeg, dat niemand van ons ooit nog aan een activiteit van de KNVvL deelneemt als niet onze springleider bepaalt wat er gebeurt. Hij weet wat kan en niet kan en niemand anders, ook al hebben de organisatoren honderd keer mijn boek gelezen en zijn ze honderd keer met ons mee omhoog geweest.

Hein Cannegieter

sportparachutist

P.S.

Ikdenk dat de organisatie van de "Dag der Luchtsporten" nietsnapt waarom er zo bitter weinig publiek was. Men zalhet wel wijten aan het stormachtige weer op de avond tevoren. Dat kan een bijkomende oorzaak zijn, maar - lieve vrienden - heeft u in uw krant of in die van uw buurman ook maar het kleinste stukje over het evenement gelezen ... ?

P.S.

Bert Wijnands heeft een onderzoekje gepleegd of wij ons hoogstnoodzakelijke nationaal springcentrum op Terlet zoudenkunnen vestigen.

Hetmeest logische dat er is; want het is het enige KNVvLterrein in Nederland en enorm groot. In eerste instantie bleekdit onmogelijk. Ik vraag me af of de KNVvL het zweetvliegen op 'terf et niet zodamg zou moeten her structureren zodat we wĂŠl een hoek van het terrein kunnen krijgen.Alleen al opdat er beter begrip tussen de luchtsporters ontstaat. Het zou eigenlijk zo moeten zijn dat ze ons vrĂĄgenom er te komen. Per slot van rekening is Terlet ook van ons!

H.C.

schwenningen

1 973

Alweer een wedstrijd met als onderdelen (4 sprongen) en relatief (2 sprongen).

groepsprecisie

Op speciale uitnodiging van Eddie Bay en telefoontjes van een aantal relatief adepten schreven we in met een Nationaal team bestaande uit Havekotte, Pellens, Verschoor en ondergetekende, terwijl zoals later bleek ook een Icarus team bestaande uit v. d. Mark, Otken, v. Veen en Wieringa ingeschreven had.

Voor ons was het aanlokkelijk van een 6-sprongen wedstrijd op 800 km afstand de zondagmiddag.

Nee, niet de prijsuitreiking. noch de teruzrets , maar wel de aanwezigheid van 2 Huey: t;, zu relatie! experten en vele toeschouwers.

Hef zal u duidelijk zijn! Record sterren.

Het is ons inmiddels duidel iik dat de weergoden danig roet in het eten gooiden en het programma voor de lvU deelnemers neerkwam op 2 x groepsprecisie en 1 x relatief. De resultaten van deze avonturen staan hieronder.

Het weer zondag was bedroevend. Het feest zaterdags des te opwindender.

Jaap heeft gevlogen (link), Jix heeft zakgelopen, Tom heeft niet aangezegd en Charles en ik hebben gezaagd. Jammer van de sterren.

Bert Relatief:

Groepsprecisie: - 1e LL divisie - Saar - Holland 1.

Ca lw

1. 7th U. S. Army 2. Holland 1.

3. Sion, Zwitserland

Hetripcord hangt onder de arm.

flying-, ripcord

Fout ontdekt.

Blijft zoeken!

Voeten tegen elkaar en grijpt met beide handen alles wat met ripcord te maken heeft en met succes.

TREK HET RIPCORD OP DE JUISTE EN VEILIGE MANIER

portparachutist

149-15

~©TI Jubileum Vliegveld Hilversum.

Ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van het Vliegveld Hilversum en de functie die de heer Tolenaar er evenlang vervult, hielden de twee Hilversumse springc1ubs op 13 juli een wedstrijd voor beginners, waaraan buiten mededinging vele geoefende springers aan deelnamen.

De wedst rtjd werd gewonnen door Harrissen van de PCMC (20 sprongen) die 4.15 meter haalde. Tweede en derde werden twee Icarusspringers, de gebroeders Folkeringa met 11. 22 meter (1ge sprong) en 23. 03 meter (24e sprong).

Opvallend was de vierde plaats die naar Oosterum van de PCMC ging met 35 meter voor zijn vierde sprong.

Na afloop van de wedstrijd kreeg Harrisson uit handen van de directeur van de NLS de fraaie beker, die de NLS ter beschikking had gesteld.

Ter ere van het jubileum van de heer Tolenaar werd een massadropping georganiseerd voor het terras van het restaurant.

Pa Bohnen sprak de jubilaris toe en dankte hem hartelijk voor de goede momenten van samenwerking tussen hem en de beide paraclubs op zijn veld.

Eef de Wekker, één der 'terras-springers' reikte mevrouw Tolenaar een bos bloemen over.

Bij de geoefende springers gingen de eerste drie plaatsen naar Icarus, namelijk naar Paul Neijssen (1. 80), Jacques Gielen (2.11) en André Wierenga (2.23). Hierna volgde de PCMC-er Zeeman met 2.59 en als vijfde weer een Icarusspringer, Joop van der Mark, met 3.10 meter.

Overbodig overigens om te melden dat Pa Bohnen de wedstrijd leidde.

Wat zien ik? Juryleden Waldy Groenewold.

René Polak,

~@oo@ Uitslagen PC klasse 1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

W. Zeeman E. de Wekker J.de Bruyn R. Faas R. Pesch E. Bussemaker J. de Graaf J. Vijfwinkel J. v.d. Meel

7,45 11,15 13,68 14,09 14,14 14,17 18,57 20,29 23,30

mtr. mtr. mtr. mtr. mtr. mtr. mtr. mtr. mtr.

52,49 54,02 55,71 57,21 75,24 79,08 80,72 87,15 88,68 88,69 95,82 107,09 109,52 110,08 112,08 117,46 125.00

mtr. mtr. mtr. mtr. mtr. mtr. mtr. mtr. mtr. mtr. mtr. mtr. mtr. mtr. mtr. mtr. mtr.

Winnaar P. C. klasse Wim Zeeman.

4

• Winnaar TU-klasse

Herman Klokke.

TU klasse 1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

H. Klokke J.v. Duin J.A.C. Boogaard H. Stegman P. Dynstee J.M. v. Donselaar T. Verwey F. Slobbe P. Vlaar A. Dekkers J. v. Essen L. Hengeveld H. v.d. Mark M. A. Teunissen Blankenstein J. Mazeland R. Gonzalez

150-16

sportparachutist

Er is wat afgesprongen in de laatste drie maanden bij Tu Zeven. En er is nogal het een en ander gebeurt. Om maar injuli te beginnen: na het schitterende weer in Graz werd eenspringweek georganiseerd, die de geschiedenis in zal gaanals de natste tot nu toe. Het goot onafgebroken en slechts in de twee week-ends die er in vielen kon er wat gesprongen worden. Hoogtepunt tijdens deze week was ongetwijfeldde thuiskomst uit het ziekenhuis van ons aller TrudyLemmens, precies 3 maanden na haar ongeval.

Alswelkomstgeschenk werd haar de "Eerste Nederlandse Driemansster" boven Seedorf aangeboden. Haar broer HenkLemmens, Emil de Bock en Bram Lasschuijt zorgdenervoor. Trouw is zij nu op het veld en houdt zeer accuraat de sticklijsten bij. Begin augustus bezocht de" club-instructeur het 7-th US Army Parachute Team in BadKreuznach, waar niet alleen veel geleerd werd, maar ookleuke contacten werden gelegd.

Delaatste week van augustus en de eerste week van septemberwerden wederom twee springweken georganiseerd, voornamelijk om nog een aantal dienstplichtigen in de gelegenheidte stellen, hun wing te halen, omdat de instructeurvan TU Zeven waarschijnlijk overgeplaatst zou worden.Over deze zaak is tot nu toe nog geen zekerheid.

Zekeris wel, dat als hij weg gaat, het springbedrijf bij TUZeven stilstaat. Dus, als er iemand wil van de instructeurs?

Enfin,voor deze springweken werd een monster-opleiding van46 man gedraaid, die zeer veel geluk hadden met het weer. Het was slechts één dag geen springweer en er kondenin deze twee weken dan ook 990 sprongen gemaakt worden.Begin september werd het 10-jarig bestaan gevierdvan de Nederlandse Troepen in Seedorf. Uiteraard werder een parademo gegeven. Dankzij de contacten bij het7-th US ARMY TEAM werden de para' s van TU Zeven nueens verwend. Alle vrije vallers konden gebruik makenvan de door de Amerikanen meegenomen heli; er werduitgebreid theorie relatief-werk gegeven en, veel

belangrijker, na de theorie volgde de praktijk. Alle vrijevallers B-brevetters maakten hun eerste hook-up, terwijl de meer-gevorderden meermans-sterren bouwden.

Uiteraard waren de Amerikanen gast van de paraclub en dat er 's avonds uitgebreid gefeest werd hoeft geen betoog.

De eerste avond werd een dinertje aangeboden. Tijdens dit diner werd ook afscheid genomen van de voorzitter H. J. W. Geertsen, die naar Holland overgeplaatst is. Zijn opvolger, Jos Otten werd direct daarna ingedronken in de "dead-Center", een privé-kelderbar van para-familie Lemmens. "A hell of a party", aldus "Omigooly-bird" David Layne van 't 7 APT. Ter afsluiting van de tweede springweek was de jaarlijkse feestavond gepland.

Diverse vrienden en oud-leden waren uit Holland overgekomen en beleefden een leuke avond. Voorzitter Jan Otten haalde mevrouw Lasschuijt Jr., echtgenote van de instructeur voor het voetlicht en stelde: "Altijd heb je .!!:is!voor de club, hoewel je je .!!:is!hard nodig hebt voor de kinderen, die steeds oP.!!:is! op school moeten zijn. Tussendoor vindt je.!!:is! om chutes te naaien, overalls te maken, kortom, jouw vrije .!!:is!is club.!!:is!geworden. Nu bied ik je namens al onze leden wat.!!:is! aan." In het kadootje, dat de voorzitter onder luide bijval van de aanwezigen overhandigde, zat een horloge .

Laat was de feestavond niet afgelopen. Er moest om 9 uur weer gesprongen worden. Dit gebeurde. Het weer was weer geweldig en zo kon de 3000e sprong van dit jaar gemaakt worden.

Ook stonden de nieuwe U. T. 's voor het eerst in de lucht.

Na enig naai- en knipwerk zaten de letters ENNIA erop.

Van waar die letters, kan de vraag luiden. Wel, deze verzekeringsfirma was zo vriendelijk ons er twee te schenken (twee russische parachutes, bedoel ik) op voorwaarde dat er Ennia in zou komen te staan. Nou, en dät wilden we er wel even in maken. Zodat de club nu goed in z'n high performance canopies is komen te zitten en vele B-brevethouders al wedstrijd-allures gaan krijgen".

Misschien is er een club in Nederland, die in het naseizoen eens een week-endje een onderling wedstrijdje wil springen. Voor onderdak enz. kunnen onze leden zorgen.

Vervoerskosten zijn voor uzelf. Springkosten 75 cent per minuut. Antwoord aan secretariaat.

Denk er eens over na.

- Zevenbergen - Zwijndrecht - Hoogerheide Woensdag5 september

1973.

Eengouden dag voor iedereen, die zoiets afmeet aan de weersgesteldheid.

Goudmet een onmiskenbaar oranje randje.

Bovendienin een iets andere betekenis ook een gouden dag voorde meeste parachutisten-clubs; in ieder geval voor deEerste Nederlandse Parachutisten Club.

Tiendemonstraties stonden er op het programma.

Zelfsvoor de onverschrokken E. N. P. C. -plannenmakers eenopgave, waarbij het beste organisatorische beentj e moestworden voorgezet.

Voorzichtigvoorgezet, omdat veelal ook voor hen gold dat hetzelfdeorganisatie-been die dag meerdere malen gebruiktdiende te worden om kruizen te trappen. Vanzelfsprekenduitsluitend in de fanatieke - maar onschuldige para- betekenis van het woord.

Diekruizen werden door de zonder fouten opererendeonvolprezengrondploegen achtereenvolgens neergelegd - Delft voor 3 parachutisten - Dinteloord 3 parachutisten - Tilburg 21 parachutisten - Krimpen a/Ys. 3 parachutisten - Bergen o/Z. 3 parachutisten - Best 3 parachutisten - Oss 3 parachutisten sportparachuHst

en in:

3 parachutisten 3 parachutisten 3 parachutisten.

Opvallend was, dat vrijwel iedereen ervan overtuigd bleek, dat deze dag alleen door opperste samenwerking tot een succes kon uitgroeien.

Allen waren bijvoorbeeld om 8.00 uur in de ietwat nevelige ochtend present. Velen demonstreerden op dit tijdstip een groot aanpassingsvermogen door een eveneens nevelige gelaatsuitdrukking.

Zoals uit het overzichtje blijkt, waren de springers voor DELFT het eerst in de gelegenheid hun wat grauwe inloopmoeilijkheden te verwisselen voor de alom bekende en tintelfrisse para-houding, die voornamelijk bij demo' s wordt tentoongespreid.

Vertrek van Seppe 9.15 uur en ruimschoots op tijd boven Delft. Springen was volgens de vlieger slechts toegestaan van max. 2500 voet, hetgeen later bleek op een misverstand te berusten. Meestal kosten misverstanden geld, doch in dit geval hadden de vaardige handen, die normaal de stuurknuppel bedienen, voor het eerst die dag de pook van de kassa overgehaald.

De welbespraakte grondploeg had "de lui" beneden reeds duidelijk gemaakt, dat een oranje-comité dat voor "vol" wil worden aangezien, een kruislanding met gedistilleerd dient te honoreren.

Gelukkig voor de fortuinlijke springer was er géén drankboer in de omgeving, hetgeen resulteerde in de (inmiddels waargemaakte) toezegging, dat een fles drank zou worden thuisbezorgd.

151-17

Zelfs mensen met een slechts elementaire kennis van de para-gebruiken weten, dat dit in feite de enige manier was om een "versierde" fles anders dan voor statiegeld doeleinden thuis te krijgen.

In DINTELOORD wist de grondploeg via het in de kerk vertoevende oranje-comité gedaan te krijgen, dat het wat hobbelige springterrein werd verwisseld voor het naastgelegen voetbalveld.

Rond dit biljartlaken waren meer toeschouwers verzameld dan een kampioenswedstrijd van de plaatselijke voetbalhelden normaal trekt.

Onder hen de burgemeester, die duidelijk geen spijt had van zijn toestemming voor de goed verzorgde show.

TILBURG. Bijzonder leuk, dat voor de plaats, die door het lot was uitverkoren om de Koningin te ontvangen onze grootste demo van die dag (21 man) stond gepland. Natuurlijk waren er juist dank zij dat bezoek wat chaotische toestanden, wat niet verhinderde dat publiek en later ook de pers unaniem van mening waren, dat het springen een der meest aantrekkelijke evenementen van die dag was.

Een van de springers maakte van de gelegenheid gebruik deze sprong door de Koningin af te laten tekenen in zijn logboek. Voor vele springers was deze demonstratie tevens hun eerste kennismaking met de Pilatus Porter.

In KRIMPEN a/dYSSEL waren er 2 programma's door elkaar gelopen dwz. een deel van de toeschouwer-s meende, dat de demonstratie om 12 uur zou zijn. Anderen wisten wel de juiste tijd n.l. 13.00 uur. In ieder geval waren de springers ervan verzekerd, dat er gemiddeld lang naar hen was uitgezien. Zij landden temidden van naar schatting tweeduizend mensen, die om niets van het springgebeuren te missen de zeskamp die bezig was, de rug hadden toegekeerd.

Krimpen' was de enige demonstratie, die nog even kans .heeft gelopen niet door te kunnen gaan, omdat Rotterdam - waarvandaan voor deze demo werd gestart - zeer vele kilometers horizontaal zicht eiste, alvorens - zelfs onder de ideale weersomstandigheden van 5 september - kon worden vertrokken.

BERGEN OP ZOOM zocht het helemaal in deluchtsporten.

Een ballonopstijging en natuurlijk 3 E. N. P. C. springers.

Hoewel de temperatuur de springers deed snakken naar een verfrissing was het alternatief in de vorm van een staande ovatie vanaf de tribunes voor hen toch ook wel een verfrissende gewaarwording.

In BEST werd ten gerieve van publiek en oranje-comité op een parkeerplaats gesprongen. Een beetje hard maar voor onze mensen nauwelijks een probleem.

OSS leverde evenmin problemen op behoudens dan, dat 1 springer het publiek uiterst tevr-eden stemde door "zijn parachute over een paal te draperen. Maar dat was duidelijk doorgestoken kaart, want jui.st deze parachutist had de dag tevoren het terrein "verkend". .

In ZEVENBERGEN troffen onze mens'en het weer waanzinnig goed, Een onmetelijke do rst.c- hun laatste demo en een organisatie, die wat her tempo van schenken betreft, er blijk van gaf te weten waa rpara.' s (naast springen) belangstelling voor kunnen opbrengen. .

De balkormen van de ZWIJNDRECHTSE flats, waartussen werd gesprongen, bleken solide geconstrueerd te .zijn, omdat zij niet bezweken onder dedrommen.men sen, die darik zij hun famtl ie-c-elattes een betere plaats haddendan de rijen dik staande belangstellenden langs het terrein.

Er- werden weer met groot machtsvertoon para-schoenen geveegd ophetIandtngskruis , Ook hier de laatste demo, wat resulteerde tn eenvafzakke rtjè" in het dichtbij gelegen .hui s van één der para' s.

De veel.gebrutkte term "Ia st but not least" ging ook in.

HOOGERHEIDE op: Als enige ploeg had men namelijk te kampen met slechtweer - zeer slecht weer zelfs .. Na ..aangevlogen te zijn in een zware regenbui waren ongeveer 15 minuten stand-by noodz akel ijk om in meer acceptabel weer van 4000 voet te kunnen springen en zo ook de laatste demo succesvol: te kunnen afsluiten.

152-18

Wat wellicht opvalt bij de kanttekeningen naast de 5-september demo' s van de ·E. N. P. C. is, dat er geen namen genoemd zijn. Niet van vliegers, grondploegen, springers, coördinators op het veld, enz. Het voorkomt, dat er medewerkers vergeten worden, terwijl juist op een dag als deze de E. N . P. C. in zijn geheel via de demol straties een demonstratie gaf van hoe het "kan" als ieder, een bereid is zich voor het welslagen van zulk een dagin te zetten.

Het succesvolle verloop van de dag gaf diezelfde avond nog aanleiding tot gezellig "potverteren" in de Montanabar te Hoeven, waar alle avonturen - al dan niet met di tong - nog eens werden herbeleefd.

Jaap Spiering, THE

SAD

SACK SKY DIVER G. Ripcord Pulignano

When I was young and foolish, I would attempt most any stunt; Danger was my middle name, And thrills I woul d ever hunt.

Someone mentioned the Sky Divers, I believed that I would try To join this group of daredevils, Who dominated the skies ...

I took my first instructions, From a handsome lad named Grant; He taught me the fundamentals; This Instructor was a Champ! . I struggled into a parachute, Boarding a new yellow plane; We took off very quickly, So far, it was pretty tame.

Grant hooked up the static line, Patting me on the head ..• "Get out of the pl ane" , he yelled; I wished that I were dead.

I pusbed against the strut, My right foot on the wheel; As I watched the ground below, My stro mach started to reel! .

Grant yelled the command, "GO!" Believe me. I really went; Head over heels in horrible position, In a jack-knife my body went.

The parachute opened w ith a "POP!" My hearted started to beat; Sweat was pouring from my brow, It wasn't from the heat ...

From twenty-two hundred feet, I f elt just like a King; I was so damned happy, That I just had to sing.

The earth rushed up to meet me, I prepared myself to land; I hit the ground, feet, butt,head; Not the way that I had planned!

I gathered up the silk quickly, And headed for the packing shed; Happiness surged through my body, In Grant' sdirection I sped.

"How was that, Grant, old Pal; Can Iattempt another?"

Grant replied, "I've seen better, Made by some great-grandmother."

My ego was sure deflated,

By Grant's words of praise (?), I just grinned and remarked, "There will be better days."

I arrived at home that evening, My bones were very sore; Now that I had tried Skydiving, I would be back for more!

sportparachutist

(

Jn-.

Clubkampioenschappen

.

{e

.

Eindmei waren de weersomstandigheden te slecht om de kampioenschappen te houden en 'het "reserve-weei>:end" van25 en 26 augustus '1. 1. bracht de ideale situatie om wedstrijden te houden. De dertien deelnemers konden bijna allemaal op de eerste dag vier precisie-sprongen uitvoeren en.het gaf een goede spanriing en juiste sfeer om devolgende dag weer metal l e enthousiasme 'door te gaan.

Opdemooi e zondag kon toch eerst om ca. 13. QOuur gesprongenworden. Spanning was er en: bleef er. Belaas moestde titelverdediger - Tom Wtll ĂŠbrandts - door bepaaldeomstandigheden verstek laten gaan en Peter Levertng zagzich reeds clubkampioen.

De laatste sprong moesthet doen. Wat gebeurde er? Peter zag zich toch meer tot de koeien dan tot het dead-center aangetrokken.

Daarnakwam Piet Danens nog vol concentratie op de. (verbeterde en grote) "bak" aanzweven en maakte een DC enwerd de gelukkige .kampioen Elying Dutchmen 1973.

Dewedstrijden werden gesprongen in een uiterst sportieve sfeer met een perfekte organisatie.

Zowel voor de deelnemers, jury, organisatoren en alle belangstellende Waren dedames Van Dam en Danens uitermate -goed in de "verzorgende sector" .

Almet al een goed verzorgd geheel.

Hier zit die jury tenminste (P. Levering)

niet zo vuil te gluren Foto: Klop

Uitslagen: 1. Danens 2. Hoogeveen 3. Van Dam 4. vd Kraay 5. Levering 6. Kool 7. Willebrandts

4, 61 meter 8,11 meter 11,47 meter 11, 59 meter 13,39 meter 1.4,33 meter 14,59 meter

8.

9.

10.

11.

12.

13.

1)

Maltha Dikker Slockers Wetters G'roenev eld Peters

16,68 meter 21,45 meter 30,55 meter '42,40 meter 46,20 meter .<;0, 00 meter

1) 1)

1) uitgevallen 900r .omstandigheden.

"De"sprong.

Foto: Klop

De tevreden

sportparachu tis t

winnaar.

Foto: R. Klop

153-19

holland aviation bergsingel 170 a, rotterdam, tel. 01 0 - 370534

Kon!

para overalls Kleur oranje en zwart, fabrikaat Aeronav".

Oranje overall met zwarte sierstrepen aan de zijkant.

Zwarte overall met oranje sierstrepen aan de zijkant.

Maat: small (46-48), medium (50-52) en large (54-56).

Zonder zakken f 49,50 met zakken f 65, --.

11

'">0'"

-

para helmen Kleur wit. Model Integral.

Maat 57 t/m 61.

\ \

\

~

I

.f

....-,

f

59,--

hoogtemeters Fabrikaat "Winter". Verkrijgbaar of gelijkwaardig in voeten.

Diverse modellen en prijzen.

in 4000 en 6000 meter Vanaf

f

179,--

para boots Pontvert Paraboots per paar f 109, --.

model Competition

b-15 vliegjacks Gemaakt van blauwe nylon stof. Warme gewatteerde voering. f 57,95

handschoenen Vliegerhandschoenen.

Dun geitenleer, lang doorlopend model. Zeer geschikt voor parachutisten.

Kleur wit en bruin. Maat t/m 10.. f 16,95

st

vraag onze gratis katalogus met vlieger en para- uitrusting

154-20

spo rtparachutist