Terug naar ‘Toen in de binnenvaart’

Terug naar ‘Toen in de binnenvaart’, deel 8

Deze maal neem ik u mee terug naar een recenter verleden, naar aanleiding van de ‘Schrijverspen’ die ik dit voorjaar mocht ontvangen van de KNMC en waar ik zeer erkentelijk voor ben. Hoe kom je aan zo’n eervolle ‘Schrijverspen’? Allereerst laat ik u de lijst van 14 schrijvers, die mij voorgingen, zien. Dat waren:

2007 Collectief Frankrijkploeg Oskam, Satter, van der Kwaak en Smaal 2008 Cees Hoogduin 2009 Eiso Vos 2010 Claartje Stuit 2011 Marijke van den Hoek 2012 Sjoerd Valk 2013 Jan Nome 2014 Wolf Lijmer 2015 Niet uitgereikt 2016 Paul Graafland 2017 Henk de Velde 2018 Karin Klomp 2019 Nicole Rensen 2020 Ida Beemster

Al vanaf 1968 ben ik logboeken gaan bijhouden met technische informatie, maar nog meer de verslagen van de avonturen, die ik met diverse schepen beleefde. De eerste keer gaf mijn moeder me de schrijverspen voor het logboek aan boord van de tjalk Saba, daar kwamen al snel foto’s bij en zo werd het een leesvriendelijk boekwerk, waar ook onze gasten graag hun verslag in deden. De jaren met onze zeilboten, vaak in Zeeland of de Noordzee, richting Engeland en Frankrijk, bleken voldoende stof te hebben om jaarlijks een bureauagenda te vullen. Als er kleinkinderen komen en we kiezen voor een motorboot, om de Europese binnenwateren te gaan verkennen, worden de logboeken weer wat creatiever en is er meer plaats voor wat plak- en tekenwerk. Vooral Peter kan met de kleinkinderen ‘monsterlijk’ voor de dag komen.

Vanaf 2004 ben ik voor de KNMC vanuit Turkije verslag gaan maken van onze avontuurlijke reizen langs de Oostkust van de Middellandse Zee tot aan Port Said in Egypte. De Emyr reis, (Eastern Mediterranean Yacht Rally) waar 100 zeil- en motorjachten aan meededen, was een verhaal apart. Om diverse veiligheidsregels en protocollen, voer je vooral ’s nachts en kwam je in de vroege ochtend in een haven aan. Wij hebben de landen Turkije, Cyprus, Syrië, Libanon, Israël en Egypte op een bijzondere manier leren kennen en werden overal zeer gastvrij ontvangen. Maakten mooie reizen door het binnenland en zagen prachtige steden en oude opgravingen, waarvan inmiddels een groot gedeelte verdwenen is. Ik noem Aleppo alleen als voorbeeld van zo’n stad en de havenplaats Latakia is ook grotendeels verwoest. Soms lijkt het wel alsof ik het allemaal gedroomd heb, na alle ellendige beelden die we daarna op t.v. zien. Een dergelijke reis zou nu dan ook onmogelijk zijn. Er verschenen van mijn hand ook verslagen van onze terugreis van Turkije, het uitklaren in Istanbul, de passage van de Zwarte Zee en de aanloop via het kanaal bij Constanta naar de Donau. Deze reis door 7 Europese landen, die we later nog eenmaal vice versa voeren, heeft toch wel de meest interessante verhalen voor ons motorbootvaarders. Dergelijke reizen zijn niet voor iedereen weggelegd, maar je kunt heerlijk meegenieten van de avonturen, lezend in het clubblad in een relaxfauteuil.

In oktober 2006 kwamen we voor het eerst met de Impala in Nederland aan. We hadden tijdens de winterprogramma’s al kennis met diverse KNMC-leden gemaakt en zo konden we in 2007 mooi aansluiten bij de Estafettetocht, waarbij we een groot gedeelte van Nederland in clubverband bezochten. Tijdens het eerste palaver op de steiger, werd er dan door de Toertochtleider een vrijwilliger aangewezen, om verslag te doen van zo’n week. Wij hebben in de jaren dat we in Nederland waren aardig wat Toertochten meegevaren en daarbij kregen we vaak toegang tot interessante natuurgebieden en gebouwen, deden leuke workshops en hadden reuze plezier met onze vaarvrienden.

Toen Johan Schaaf, als hoofdredacteur van het Clubblad, mij vroeg een rubriek te schrijven, over mijn vaarverleden in de binnenvaart, met een link naar ons varen met een motorboot nu, maar wel op diezelfde wateren, kon ik me daar wel iets bij voorstellen, dus werd het ‘Terug naar toen in de binnenvaart’.

Nicole Rensen a/b Impala