Książka abstraktów z XV Warsztatów Młodych Edytorów

R

1 abka–Z d r ó j 2 0 9– 1 1

8

ma r c a

Książka abstraktów

XV

Warsztaty Młodych Edytorów

bka–Z d r ó j 2 0 1 a R m 9–1 1 a r c a

8

Książka abstraktów

XV

Warsztaty Młodych Edytorów

Patrycja Pączek Skład: Hanna Kamińska Korekta: Urszula Żupnik

Warsztaty Młodych Edytorów

przygotowali: Weronika Babska Paulina Głodek Aleksandra Goławska Hanna Kamińska Maria Król Urszula Lewoc Marcin Mierzejewski Julia Mikusek Weronika Pacholec Patrycja Pączek

Alicja Pietrzyk Artur Polanowski Zuzanna Ruszar Kamila Starzyk Ewa Strzałka Maciej Szczuka Marta Szymczyk Anatol Witkowski Julia Żak Urszula Żupnik

Spis ☟ treści Słowo wstępu

11

Poezja wizualna – rola typografii, tradycja, nowe kierunki rozwoju Natalia Rodzińska (uj)

15

Analiza typograficzna gazet i ich edycji cyfrowych Estera Sendecka (uj)

17

Font jako przedmiot ochrony prawa autorskiego – problematyka licencji oraz dopuszczalności wykorzystania fontów Hubert Kruk (uj)

19

Praca ze źródłami, czyli kiedy brak staje się tematem Weronika Pacholec (uj)

21

Problematyka edytorska Parchatki Franciszka Dzierżykraja Morawskiego w świetle nowo odkrytych rękopisów Weronika Rychta (uksw)

23

O problemach edytora pism Wacława Potockiego na przykładzie pracy nad Odjemkiem od „Herbów szlacheckich” dr Dariusz Piotrowiak (ug)

25

A może jednak „szczęty”? Na marginesie pewnej emendacji prof. dr hab. Józef F. Fert (kul)

27

Dwie redakcje Zabaw Jana Danieckiego. Uwagi o pracy nad edycją krytyczną zbioru epigramatów z początku xvii wieku mgr Katarzyna Lojtek (ug)

29

Paryscy drymblasi. O wydaniu krytycznym listów Michała Podczaszyńskiego Patryk Chłopek (umk)

31

Problemy wydawania edycji tekstów wybranych na przykładzie publicystyki Mariana Czuchnowskiego Sylwia Paszyna (uj)

33

Od wizji do realizacji. O wyborze korespondencji Jana Wantuły półtora roku później mgr Katarzyna Szkaradnik (uś)

35

Dzienniki Stefana Themersona – spojrzenie edytorskie Anna Samolej (kul)

37

Spacerowniki dla dzieci i młodzieży po Krakowie Magdalena Merchut (uj)

39

Dzika kaczka i ogórki. Jak Stanisław Gliwa z Aleksandrem Jantą wydawali antologię poezji japońskiej mgr Joanna Hałaczkiewicz (uj)

41

Problemy edycji piosenek Edwarda Stachury Aya Al Azab (kul)

43

Słowo wstępu Warsztaty Młodych Edytorów” to konferencja z piętnastoletnią tradycją, zrodzona ze współpracy Uniwersytetu Jagiellońskiego i Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Co roku studenci, doktoranci i pracownicy naukowi spotykają się, aby zaprezentować wyniki swoich aktualnych badań i poddać je pod dyskusję uznanym ekspertom, którzy zawodowo zajmują się kwestiami edytorskimi.

Ideą przyświecającą konferencji jest stworzenie miejsca wymiany doświadczeń i pasji między studentami z całej Polski. Prelegenci mają okazję do merytorycznej oceny efektów swojej pracy naukowej, do spotkania innych miłośników edytorstwa z kraju oraz do dyskusji z doświadczonymi badaczami z całego kraju – tekstologami, historykami książki czy projektantami.

Na przełomie piętnastu lat zakres tematyczny „Warsztatów Młodych Edytorów” wzrastał. Staramy się nadążać za nowymi problemami, wymaganiami, ale także niuansami świata edytorskiego. Konferencja nie skupia się wyłącznie na tradycyjnym edytorstwie, ale także na nowoczesnym, z którym będzie musiał się zmierzyć każdy młody edytor.

Tegoroczne „Warsztaty Młodych Edytorów” odbywają się 9–11 marca w Domach Pracy Twórczej uj w Rabce-Zdroju. Są trzema dniami intensywnej pracy i nauki dla wszystkich uczestników. Referaty poruszają różnorodne tematy, niekiedy nawet wykraczając poza ramy edytorstwa – edycja tekstów dawnych spotka się z problemami związanymi z publikowaniem cyfrowym, a zagadnienia stricte edytorskie łączą się z zagadnieniami literackimi, również będącymi w kręgu zainteresowań edytorów.

11

Dodatkowo wszyscy goście i prelegenci mają okazję wziąć udział w specjalnych, edytorskich warsztatach praktycznych.

Pierwsze z nich poprowadzi mgr Iwona Grabska-Gradzińska, pracownik naukowy Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jej zainteresowania oscylują wokół zagadnień z pogranicza humanistyki i informatyki.

Kolejnego dnia o współpracy redaktora i składacza opowiedzą członkinie Pracowni Mole – Sylwia Klich oraz Aleksandra Lis, absolwentki edytorstwa na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Niniejsza publikacja zawiera abstrakty wszystkich wystąpień, które będą miały miejsce podczas konferencji. Mamy nadzieję, że pomoże wzbudzić zainteresowanie referatami oraz przybliży Państwu tematykę każdego z nich, jak również stanie się pamiątką po xv Ogólnopolskiej Studencko-Doktoranckiej Konferencji „Warsztaty Młodych Edytorów”! Życzymy miłej lektury!

Zarząd Koła Naukowego Edytorów Uniwersytetu Jagiellońskiego

SĹ‚owa â˜&#x; klucze historia pisma, typografia, literatura, sztuki wizualne, remediacja

Natalia Rodzińska Uniwersytet Jagielloński

Poezja wizualna – rola typografii, tradycja, nowe kierunki rozwoju Ciągłość nurtu pozwala spojrzeć nań z perspektywy wszystkich trzech rewolucji informacyjnych, związanych z wynalezieniem pisma, druku i komputerów. Na przykładzie poezji wizualnej przyjrzę się procesowi remediacji.

Poezja wizualna jest czymś więcej niż gatunkiem i ewoluuje wraz z przekształcającymi się warunkami życia człowieka. Posiada kilkanaście odmian opartych na zmieniających się w czasie czynnikach, a wpływ na tempo i kierunek jej rozwoju mają okoliczności takie jak: klimat ideowy epoki, dominująca estetyka, poziom technologiczny i rodzaje dostępnych mediów.

Plan wystąpienia: 1. Geneza i bieg linii rozwojowej europejskiej poezji wizualnej od starożytności do drugiej połowy xx wieku, wyznaczenie umownych granic historii nurtu.

2. Zależności między autorami i odmianami.

3. Zależności między tekstem a jego przedstawieniem typograficznym.

4. Współczesna poezja wizualna, najnowsze pojęcia i realizacje, nowe odmiany, rozgałęzienia nurtu i wkroczenie na grunt cyfrowy.

15

SĹ‚owa â˜&#x; klucze typografia gazet, analiza typograficzna, e-prasa

Estera Sendecka Uniwersytet Jagielloński

Analiza typograficzna gazet i ich edycji cyfrowych Typografia gazet rządzi się własnymi zasadami – przy projektowaniu wykorzystuje się odpowiednio dostosowane do składu gazet kroje, kładzie nacisk na wizualną hierarchię i podąża za rytmem gridu. Podobnie z projektowaniem do sieci – zasady obowiązujące do tej pory tych, którzy przygotowywali grafiki do druku, zostały zrewidowane i zaktualizowane o realia ekranu. Wobec tego powstaje pytanie, jakie zasady obowiązują dla projektowania e-prasy?

Prelegentka, analizując typografię wzorcowo zaprojektowanych gazet i ich wydań cyfrowych, przedstawi zasady, którymi kierują się projektanci.

Autorka zastanowi się, czy kroje stworzone z myślą o gazetach drukowanych sprawdzają się również w wydaniach cyfrowych, szczególnie pod kątem ich czytelności. Ponadto analizie zostaną poddane layout oraz user interface e-gazet.

17

SĹ‚owa â˜&#x; klucze font, prawo autorskie, licencje

Hubert Kruk Uniwersytet Jagielloński

Font jako przedmiot ochrony prawa autorskiego – problematyka licencji oraz dopuszczalności wykorzystania fontów Autor w wystąpieniu wskaże na charakter fontów jako oryginalnych oraz indywidualnych dzieł, implikujących konieczność ich ochrony na podstawie przepisów prawa autorskiego za pośrednictwem licencji, stanowiących umowę uprawniającą do korzystania z danego fontu.

Szczególna uwaga zostanie poświęcona problematyce komercyjnego wykorzystania fontów.

Następnie autor omówi najpopularniejsze rodzaje licencji mające za cel ochronę fontów w odniesieniu do możliwości ich wykorzystania: sil/ofl, mit, fonty ms Office oraz fonty Adobe. Autor dokona także analizy fontów na obszarze potencjalnej odpowiedzialności za naruszenie umowy licencyjnej na ich wykorzystanie, zrobi to zarówno in abstracto, jak również in concreto, posiłkując się autentycznymi kazusami.

Na koniec nastąpi zwięzłe podsumowanie co do poszczególnych typów licencji oraz dopuszczalnego ich wykorzystania, a także problematyki ewentualnej odpowiedzialności za naruszenie umowy licencyjnej.

Wskazane zostaną także potencjalne kierunki rozwoju prawa autorskiego w relacji do przedmiotu niniejszego wystąpienia.

19

Słowa ☟ klucze Marcelina Czartoryska, xix wiek, pamięć

Weronika Pacholec Uniwersytet Jagielloński

Praca ze źródłami, czyli kiedy brak staje się tematem Przedmiotem referatu są zagadnienia związane z wyszukiwaniem i wyborem źródeł dotyczących życia i działalności księżnej Marceliny Czartoryskiej, ze szczególnym uwzględnieniem okresu, kiedy mieszkała w Krakowie. Temat wystąpienia jest powiązany z pracą magisterską powstającą w ramach seminarium magisterskiego dr hab. Iwony Węgrzyn z Katedry Historii Literatury Oświecenia i Romantyzmu Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Księżna Marcelina Czartoryska była znaną nie tylko w kręgach arystokracji i zamożnego mieszczaństwa pianistką i działaczką społeczną.

Z jej inicjatywy powstały w Krakowie między innymi takie instytucje jak szpital św. Ludwika oraz pokój pamiątek po Chopinie w Muzeum Czartoryskich. Pozostawiła niewiele śladów swojej obecności – opracowywane źródła to przede wszystkim artykuły prasowe, które w dużej części są jednocześnie wspomnieniami pośmiertnymi.

Autorka referatu odniesie się przede wszystkim do problemu tworzenia edycji z ograniczonej liczby źródeł i przyczyn, które za tym stoją.

W tym kontekście poruszone zostanie kulturowe znaczenie pamięci i niepamięci w xix wieku, ale także stanowisko księżnej Czartoryskiej, o której wiadomo, że paliła swoje listy i nie życzyła sobie rozgłosu.

21

Słowa ☟ klucze Parchatka, Franciszek Dzierżykraj Morawski, edycja krytyczna, edytorstwo naukowe, rękopisy

Weronika Rychta Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego

Problematyka edytorska Parchatki Franciszka Dzierżykraja Morawskiego w świetle nowo odkrytych rękopisów Celem referatu jest zaprezentowanie dwóch, nieznanych dotąd, nowo odkrytych rękopisów zawierających wcześniejsze wersje utworu Franciszka Dzierżykraja Morawskiego Parchatka oraz omówienie zmian dokonywanych w nim przez autora. Kolejne wersje Parchatki zawierają modyfikacje nie tylko o charakterze redakcyjnym, ale także sięgające głębiej – wpływające na wymowę artystyczną i ideową dzieła. Omówione zostaną również, wynikające z odkrycia, problemy edytorskie związane z pracą nad przygotowaniem edycji krytycznej omawianego utworu.

23

Słowa ☟ klucze Wacław Potocki, Odjemek od „Herbów szlacheckich”, transkrypcja, objaśnienia

dr Dariusz Piotrowiak Uniwersytet Gdański

O problemach edytora pism Wacława Potockiego na przykładzie pracy nad Odjemkiem od „Herbów szlacheckich” Celem mojego wystąpienia jest zaprezentowanie problemów, jakie musiały zostać rozwiązane podczas pracy nad sporządzeniem komentowanej edycji krytycznej Odjemka od „Herbów szlacheckich” Wacława Potockiego. W ubiegłym roku została ona przedstawiona przeze mnie jako dysertacja doktorska. W pierwszej części wystąpienia omówione zostaną trudności dotyczące ustalenia tekstu, który został zniekształcony przez kopistów, w następnej zaś kłopoty związane z zastosowaniem w transkrypcji współczesnej interpunkcji, co nie zawsze było proste ze względu na złożoność struktur składniowych, jakimi posługiwał się poeta.

Ostatnią partię referatu wypełnią uwagi związane ze sporządzeniem wieloaspektowego komentarza do edycji. Oprócz warstwy leksykalnej i składniowej uwzględniono w nim różnorakie konteksty: heraldykę, siedemnastowieczną obyczajowość, bronioznawstwo, paremiografię, mitologię, literaturę antyczną oraz nowożytną ze szczególnym uwzględnieniem Biblii, bestiariuszy i dzieł dotyczących przyrodoznawstwa, hippiki, łowiectwa (w tym i sokolnictwa), a także medycyny. Bez tych objaśnień tekst Potockiego pozostawałby współcześnie w wielu miejscach zupełnie niezrozumiały.

25

Słowa ☟ klucze emendacja, edycja, polemika, Norwid, Górski, Gomulicki

prof. dr hab. Józef F. Fert Katolicki Uniwersytet Lubelski

A może jednak „szczęty”?

Na marginesie pewnej emendacji Referuję spór o jeden wyraz w wierszu Norwida Tęcza. Od Niewiarowskiego do Gomulickiego drukowany jest tak: Zamków dwóch szczyty… uwieńczyła – T ę c z ą! (pwsz i 311), ale w pierwodruku („Kłosy” 1884, nr 995, s. 59) mamy tu „szczęty”. Wersję „szczyty” zakwestionował w roku 1934 Konrad Górski w recenzji tzw. omnibusu Piniego. Spór wznowił po wojnie Gomulicki, odrzucając sugestię Górskiego i nieustannie z nią polemizując, aż do roku 2000, gdy – jak uznał – „definitywnie” rzecz rozstrzygnął. W mojej próbie odnowienia tego zadawnionego sporu tekstologicznego sięgam zarówno do argumentów jednej, jak i drugiej strony i staram się pokazać, że jednak rację miał raczej Górski niż Gomulicki. Przywołuję wersję pierwodruku (atg. nie jest znany). Następnie kontekst językowy wyrazu, używanego współcześnie jedynie w formach pochodnych, ale w wieku xix znany i używany (m.in. w pismach Mickiewicza, Zmorskiego czy Kraszewskiego); w słowniku Norwida – tylko w Tęczy; nb. użycia wyrazu w tej postaci nie notuje Słownik języka Cypriana Norwida.

27

Słowa ☟ klucze Jan Daniecki, Zabawy, epigramat, edycja krytyczna, tekstologia

mgr Katarzyna Lojtek Uniwersytet Gdański

Dwie redakcje Zabaw Jana Danieckiego.

Uwagi o pracy nad edycją krytyczną zbioru epigramatów z początku xvii wieku Zbiór epigramatów Zabawy Jana Danieckiego znany był dotychczas jedynie z pierwodruku z 1606 roku, którego kompletny unikat obecnie przechowywany jest w Bibliotece pan w Kórniku. W czerwcu 2001 roku Biblioteka Narodowa weszła w posiadanie klocka introligatorskiego zawierającego zdefektowany unikat drugiej, nieznanej dotąd edycji Zabaw z 1608 roku. Kolejne wydanie naśladuje układ typograficzny editio princeps, nie jest jednak prostym przedrukiem, ponieważ autor wprowadził do tekstu szereg istotnych zmian.

Celem wystąpienia jest prezentacja nieznanego wydania Zabaw Danieckiego z 1608 roku ze szczególnym uwzględnieniem odmian tekstowych. Referat omawia wyniki pracy nad przygotowaniem edycji krytycznej zbioru.

29

Słowa ☟ klucze Michał Podczaszyński, romantyzm, publicystyka, listy, Paryż

Patryk Chłopek Uniwersytet Mikołaja Kopernika

Paryscy drymblasi. O wydaniu krytycznym listów Michała Podczaszyńskiego Wielu, słysząc hasło „romantyzm”, kojarzy je z takimi postaciami jak Mickiewicz, Słowacki, Krasiński, Goethe lub Byron. Słusznie. Ale nie można zapominać o ludziach, którzy współtworzyli tę część kultury.

Między innmi o krytykach literatury, publicystach. Między innymi właśnie o Michale Podczaszyńskim, dziś znanym głównie z tego, że był przyjacielem rodziny Mochnackich. Edytorskie Koło Naukowe „Wyjustowani” podjęło się opracowania listów z Paryża jego autorstwa.

W swoim referacie ukażę postępy prac nad wydaniem krytycznym listów, charakterystyczne osobliwości językowe publicysty oraz przyjęte zasady modernizacyjne. Przedstawię również w skrócie ogólny zarys działalności publicystycznej Michała Podczaszyńskiego.

31

Słowa ☟ klucze Marian Czuchnowski, publicystyka, edycja tekstów wybranych

Sylwia Paszyna Uniwersytet Jagielloński

Problemy wydawania edycji tekstów wybranych na przykładzie publicystyki Mariana Czuchnowskiego Przedmiotem referatu są zagadnienia związane z przygotowaniem do wydania wyboru tekstów Mariana Czuchnowskiego, poety powiązanego przed I wojną światową z Awangardą Krakowską, a po wojnie ze środowiskiem londyńskiej emigracji. Edycja ta jest opracowywana przez autorkę wystąpienia w ramach seminarium magisterskiego prof. dr. hab. Janusza S. Gruchały z Katedry Edytorstwa i Nauk Pomocniczych Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Czuchnowski w latach 1928–1971 opublikował blisko 300 artykułów, współpracował z czasopismami takimi jak: „Akcja Literacka”, „Głos Narodu”, „Sygnały”, „Nowa Wieś”, „Wieś – Jej Pieśń”, „Kultura”, „Kronika”, „Orzeł Biały”, „Oficyna Poetów”.

W czasie wystąpienia omówione zostaną – w ramach charakterystyki wydawanego materiału – gatunki publicystyczne uprawiane przez Czuchnowskiego i tematyka jego artykułów oraz – w ramach opisania pracy nad edycją – kryteria selekcji tekstów i zasady ich układu w edycji, a także problemy w zakresie transkrypcji i komentarza.

33

Słowa ☟ klucze Jan Wantuła, epistolografia, edycja korespondencji

mgr Katarzyna Szkaradnik Uniwersytet Śląski w Katowicach

Od wizji do realizacji. O wyborze korespondencji Jana Wantuły półtora roku później W 2016 roku dzieliłam się z uczestnikami wme doświadczeniami z przygotowywania do druku korespondencji chłopa-filozofa, bibliofila, historyka regionu i publicysty Jana Wantuły (1877–1953) z Ustronia na Śląsku Cieszyńskim. Po czterech latach pracy książka licząca 42 arkusze wydawnicze i obejmująca 235 listów i kart pocztowych od około 100 nadawców (między innymi Pigonia, Bystronia, Ochorowicza, Wysłouchowej, Konińskiego) ujrzała światło dzienne. Okazało się jednak, że w ciągu półtora roku musiałam zweryfikować pewne założenia edytorskie, a koncepcja i zawartość tomu kształtowały się do ostatnich dni. Prezentując efekty swej pracy, pragnę opowiedzieć o finałowych zmaganiach z aparatem naukowym i składem, czyli o niuansach merytorycznych i technicznych zarówno specyficznych dla korespondencji Wantuły, jak i napotykanych przez każdego redaktora tego rodzaju tekstów.

35

Słowa ☟ klucze Stefan Themerson, dziennik, rękopisy

Anna Samolej Katolicki Uniwersytet Lubelski

Dzienniki Stefana Themersona – spojrzenie edytorskie Dzienniki Stefana Themersona, polskiego artysty awangardowego i wydawcy, powstawały w latach 1940–1943 w Paryżu. Zapiski prowadzone były w siedmiu notesach, które obecnie znajdują się wraz z resztą archiwum Themersonów w Bibliotece Narodowej w Warszawie. W prezentacji chcę przybliżyć, w jaki sposób Stefan Themerson pisał dziennik, jakie wyzwania stoją przed edytorem pracującym nad tekstem, oraz zastanowić się, czy te rękopisy rzeczywiście wpasowują się w kategorię dziennika.

37

Słowa ☟ klucze spacerownik miejski, dzieci, młodzież, Kraków

Magdalena Merchut Uniwersytet Jagielloński

Spacerowniki dla dzieci i młodzieży po Krakowie W ostatnich latach na rynku książki dziecięcej i młodzieżowej obserwuje się wzrost zainteresowania gatunkami, które z jednej strony mają charakter użytkowy, z drugiej zaś zachowują walory literackie. Do takich pośrednich form można zaliczyć spacerownik miejski. Niniejszy referat poświęcony został temu typowi piśmiennictwa w kontekście jednego, konkretnego miasta – Krakowa.

W wystąpieniu omówiono pokrótce specyfikę spacerownika miejskiego po Krakowie przeznaczonego dla najmłodszych turystów – dzieci i młodzieży. Następnie zaprezentowano obecne na współczesnym rynku książki pozycje, które wpisują się w formę tego gatunku. Skupiono się na ich treści, szacie graficznej, sposobie wykonania i funkcjonalności.

39

SĹ‚owa â˜&#x; klucze private press, bibliofilstwo, literatura emigracyjna

mgr Joanna Hałaczkiewicz Uniwersytet Jagielloński

Dzika kaczka i ogórki. Jak Stanisław Gliwa z Aleksandrem Jantą wydawali antologię poezji japońskiej W referacie opowiem o tym, jak mieszkający w Wielkiej Brytanii artysta książki Stanisław Gliwa przygotowywał wraz z przebywającym wówczas w Stanach Zjednoczonych Aleksandrem Jantą Godzinę dzikiej kaczki. Małą antologię poezji japońskiej (1966). Bibliofilsko wydrukowany tomik był pierwszym i przez ponad dwadzieścia lat jedynym wydanym po wojnie zbiorem poezji japońskiej w tłumaczeniu na język polski. Świadectwem trwającej dwa lata transoceanicznej współpracy są listy zgromadzone w dwóch instytucjach – Bibliotece Narodowej w Warszawie i toruńskiej Książnicy Kopernikańskiej. Historia, którą da się z nich wyczytać, obfituje w perypetie. Problemy finansowe właściciela niewielkiej private press, opóźnienia i szmuglowanie papieru to tylko niektóre z nich.

41

SĹ‚owa â˜&#x; klucze Edward Stachura, edycja piosenek, zmiany odautorskie

Aya Al Azab Katolicki Uniwersytet Lubelski

Problemy edycji piosenek Edwarda Stachury Piosenka jako utwór literacko-muzyczny jest często pomijany w pracach literaturoznawczych, a z pewnością w edytorstwie naukowym. Warstwa tekstowa, która jest istotna w piosence, zasługuje na równe traktowanie z innymi utworami literackimi. Gdy uświadomimy sobie istotę piosenki i jej miejsce w badaniach filologicznych, dostrzeżemy również wyzwania edytorskie, jakie stawia nam ów gatunek.

Zmiany odautorskie w piosence zdają się bardziej dynamiczne i nie zawsze utrwalone. Przykładem jest wykonywanie przez autora utworu.

W przeciwieństwie do innych gatunków literackich piosenka daje możliwość częstego (z powodu jej przeznaczenia) wykonywania-odśpiewywania, podczas którego autor dokonuje oralnie zmian swoich tekstów.

Zmiany te mogą być spowodowane błędem rytmicznym, który wymusza na śpiewającym skrócenie wersu, zmianę słowa lub jego formę. Mogą być konsekwencją muzycznej improwizacji, omyłką spowodowaną zapomnieniem tekstu czy konwencją muzyczną danego wydarzenia (znaczne skrócenie lub wydłużenie tekstu).

Moje badania nad piosenkami Edwarda Stachury są próbą interdyscyplinarnego podejścia do edycji, łączącego edytorstwo naukowe i muzykologię. Podczas wystąpienia wskażę na główne problemy, z jakimi może zmagać się edytor opracowujący piosenki – utwory literacko-muzyczne, czyli skupię się na: zmianach odautorskich w tekście, ich przyczynie oraz dialogu z warstwą muzyczną, a także zweryfikowaniu poprawności zmian pod kątem zasad muzyki.

43

patroni:

CONTENT PUBLISHING DESIGN & PRINT

sponsorzy: