Publikacja1

SZÓSTY SEZON LIGI 4VS4

CZYJ BĘDZIE TEN KAWAŁEK PODŁOGI?

LET’S GET READY TO RUMBLE!

WSTĘP

TO „COŚ”

P

oczątek rewolucji, czyli powstanie ligi 4vs4 na ZH było przełomem.

Nasze forum otwierało szeroko drzwi na całą Polskę, z napisem „zapraszamy”. Jeszcze wcześniej zrobiliśmy to przy okazji współorganizacji popularnego HCLa, gdzie to głównie nasze kadry dostąpiły zaszczytu gry w pierwszych edycjach tego turnieju, według mnie najbardziej medialnych. Teraz jednak zamierzaliśmy gościć bezpośrednio wszystkich chętnych, którzy chcieli rywalizować na najwyższym poziomie.

Otoczka wokół ligi, czyli dyskusja o niej samej, streamy, kompilacje czy różne projekty naszej gazetki - to wszystko wynosiło rozgrywki na coraz wyższy poziom. Z każdym sezonem to brnęło coraz dalej, a forum tak jakby uzależniło się od tych rozgrywek. Wiedzieliśmy to, że po wkroczeniu na tę ścieżkę prędzej czy później to się stanie. I tak też było.

To coś porównywalnego do telewizji, która pokazuje prawa do najlepszych lig świata. Gdy sezon jest w pełni - zainteresowanie trzyma poziom. Gdy się zakończy - cóż, samymi plotkami transferowymi na dłuższa metę nikogo się nie uraczy. Tak też było u nas. Niejako ZH stało się zakładnikami własnego losu. Losu, który sami sobie wyrządziliśmy.

Oczywiście - krytyka powstania takowej ligi byłaby nonsensem, bo była ona potrzebna. Pytanie tylko, czy rywalizacja w ligach to główny punkt tej gry?

Czy zatem nie powinno być tak jak w popularnym zwrocie „have fun”, który powtarza setki z was? Oczywiście, że powinno, ale kogo już to obchodzi?

Wyniki odstawić w cholerę, poszukać tego „czegoś”. To „coś” jako myśl przewodnia, niczym w utopijnej krainie.

~ Klyta

SPIS TREŚCI 4-5: O dwóch takich, którzy ciągle się gonili 8-9: „Byliśmy najlepszym duetem w Polsce”.

24: Analiza: La Squadra Fantastica 25: Analiza: ZaqHax Revolutions 26: Analiza: Deserters Crew 27: Analiza: BallHax II 28: Analiza: Loyal Brothers 29: Analiza: White Tigers 30: Analiza: HMTL Red 31: Analiza: Black Panthers 32: Analiza: Smokin’ Aces 33: Analiza: BallHax Shore 34: Analiza: Silverhax I 35: Analiza: Old & Rusty

redakcja KLYTA

peciaq

VAN

Bartibis

„Będzie to najlepszy sezon z dotychczasowych.

Jeśli ego zdecyduje o mistrzostwie - mistrzem będzie LSF. Jeśli umiejętności - Blue Eagles.”

„Będzie to najlepszy sezon z dotychczasowych.

Jeśli ego zdecyduje o mistrzostwie - mistrzem będzie LSF. Jeśli umiejętności - Blue Eagles.”

„Będzie to najlepszy sezon z dotychczasowych.

Jeśli ego zdecyduje o mistrzostwie - mistrzem będzie LSF. Jeśli umiejętności - Blue Eagles.”

„Będzie to najlepszy sezon z dotychczasowych.

Jeśli ego zdecyduje o mistrzostwie - mistrzem będzie LSF. Jeśli umiejętności - Blue Eagles.”

Autor wydania, redaktor, Administrator ZH

redaktor, Administrator ZH

Redaktor, gracz Deserters Crew

Redaktor, kapitan Deserters Crew

O DWÓCH TAKICH, KTÓRZY CIĄGLE SIĘ GONILI

TEKST: KLYTA

Opisać ich, to jak udowodnienie najtrudniejszej tezy: niemalże niewykonalne. Ich rywalizację można porównać do ciągłej gonitwy Cristiano Ronaldo i Lionela Messiego – czyli czegoś, co łamie pewien schemat. Teraz nadszedł czas na kolejny etap walki, być może ostatni.

Możliwość porównywania tych graczy w tym sezonie jest kolejnym powodem, dla którego liga będzie jeszcze lepsza, jeszcze ciekawsza.

Oczywiście – w poprzednich edycjach mogliśmy również to robić, jednak różnica jest teraz zgoła inna. Jaka?

Przede wszystkim taka, że teraz będą mogli dowodzić własnoręcznie całą ferajną – mdfk Blue Eagles, a Proceder We Are One. Wcześniejsze sezony, kiedy rywalizowali łeb w łeb, nie dawały im takiej możliwości, czasami ich po prostu ograniczały – zazwyczaj tego drugiego. Ciężko zestawiać coś ze sobą, gdy na pierwszy rzut oka widzimy dwa inne świata. Tak było chociażby w czwartym sezonie, kiedy to Proceder ratował HMTL, a drugi w tym czasie zdobywał mistrzostwo z naszpikowanym gwiazdami w Blue Eagles. Patrząc całościowo mdfk ciągle trzymał się swojej paczki – szatek, Revan, Lampz czy Notek.

To z nimi walczył o mistrzowskie tytuły, niekoniecznie z dobrym skutkiem. Ich rywalizacja teoretycznie rozpoczęła się w pierwszym sezonie, ale wtedy nikt nie patrzył na nich jako topowych graczy. Ten czas był momentem, kiedy zachwycano się systematycznością Kamila na rozegraniu, czy zabójczym instynktem szatka. Nikt zbytnio nie wymieniał ich w kategorii gwiazd ligi, nie było ku temu powodów. Drugi sezon to typowy przełom. Kadry ZH zaczęły popadać w marazm, co ta dwójka wraz ze swoimi zespołami skrzętnie wykorzystała. Mimo wszystko to Proceder okazał się górą – zdobył mistrzostwo, nagrodę (wraz z Rescrusem) dla MVP sezonu oraz został mianowany do roli najlepszego rozgrywającego ligi przez kapitanów. Poza tym stłamsił go statystykami.

Czy to właśnie wtedy mieliśmy do czynienia z narodzeniem się rywalizacji między tymi graczami?

H2H MDFK I SEZON

II SEZON

III SEZON

IV SEZON

V SEZON

PROCEDER

4 MIEJSCE, 1 BRAMKA, 9 ASYST

3 MIEJSCE, 8 BRAMEK, 13 ASYST

brak wyróżnień indywidualnych

brak wyróżnień indywidualnych

2 MIEJSCE, 6 BRAMEK, 8 ASYST

1 MIEJSCE, 11 BRAMEK, 17 ASYST

brak wyróżnień indywidualnych

MVP Sezonu, najlepszy rozgrywający, najlepszy asystent

3 MIEJSCE, 3 BRAMKI, 12 ASYST

1 MIEJSCE, 9 BRAMKA, 12 ASYST

brak wyróżnień indywidualnych

MVP Sezonu, najlepszy rozgrywający

1 MIEJSCE, 7 BRAMEK, 9 ASYST

7 MIEJSCE, 8 BRAMEK, 8 ASYST

Najlepszy rozgrywający

brak wyróżnień indywidualnych

2 MIEJSCE, 7 BRAMEK, 10 ASYST

1 MIEJSCE, 6 BRAMEK, 24 ASYSTY

Najlepszy rozgrywający

brak wyróżnień indywidualnych 2 liga

Kolejny sezon to znów walka o „mój kawałek podłogi”. Proceder zaczynał ją w lagach, jednak dość szybko przeniósł się do ZH X wraz z Sylwią i zPooKym. Mdfk znowu trzymał się Blue Eagles, mając już więcej do powiedzenia na temat gry zespołu pod nieobecność szatka. Spadek formy Blue Eagles w końcówce sezonu po raz kolejny wykorzystała ekipa Procedera, dzięki temu kadra ZH zdobyła drugi tytuł w przeciągu trzech sezonów.

Gdyby tego było mało mistrz ligi został ponownie wybrany najbardziej wartościowym graczem sezonu oraz zapewnił sobie miejsce w najlepszej czwórce, a także kolejny raz pokonał swojego iluzorycznego rywala liczbowo. DE-KLA-SA-CJA – część druga.

Wszystko, co dobre się kiedyś kończy - tak też było w sytuacji Procedera, który po fatalnym początku lag, oddajcie odszedł do HMTL Red. Odwrotnie u mdfk, ponieważ to właśnie czwarty sezon był jego najlepszym pod względem wyników. Niemalże od początku sezonu to Blue Eagles mknęło w stronę tytułu, rywalizując jedynie z naszpikowanymi jednostkami z FC Europe Club. Efekt? Tytuł mistrzowski oraz nagroda dla najlepszego rozgrywającego ligi. Tym razem to kot dopadł myszkę. Sezon później Pan „mam dość tej ligi” po wielu zawirowaniach rozpoczął grę w kadrze ZH, zaś Proceder postawił na pierwszy, samodzielny zespół wraz z graczami, których dobrze znał z mistrzowskiej drogi w trzeciej kampanii.

Drugą ligę wygrali w cuglach, sam rozgrywający zgarnął nagrodę dla najlepszego na swojej pozycji na zapleczu rozgrywek. Dawny TV5 natomiast celował w mistrzostwo, które wyrwał mu dawny przyjaciel z Blue Eagles – 4fun. Mimo to otrzymał drugi raz z rzędu wyróżnienie dla najlepszego rozgrywającego.

Obu dzieli wiele. Mówi się, że mdfk to najbardziej efektowny gracz, jakiego Polska widziała na tej pozycji, natomiast Proceder to gwarancja efektywności. Zawsze tam, gdzie się pokaże potrafi niemal z marszu przejąć całkowitą odpowiedzialność za drużynę. Jego dodatkową zaletą jest ogromna bramkostrzelność, jak na rozgrywającego. Ponadto jego atutem jest nagroda MVP, zdobyta dwukrotnie. Dla mdfk to wciąż niedościgniona utopia. Wygrał dosłownie wszystko, ale wtedy, kiedy najbardziej odpalał, sezon życia mieli pomocnicy – HASTLA i ostatnio COA, stąd brak tego wyróżnienia.

Na koniec nie mogło zabraknąć mojej ulubionej parafrazy, czyli „nigdy nie zagram w kadrze ZaqHax”. Z oboju klawiatur/ust to wypłynęło, oboje w późniejszym czasie zmieniali zdanie. Ich historia to takie cover story, chociaż sami twierdzą, że ani jeden, ani drugi nie czuje się gorszy od drugiego. Najważniejsze jednak, że ta rywalizacja nie przekracza ram boiska i jedynymi argumentami, jakimi się ciągle spierają to swoje poczynania na e-trawie. Oby tak zostało jak najdłużej, bo właśnie to powinno być najważniejsze.

„BYLIŚMY NAJLE NAPASTNIKÓW WYSŁUCHAŁ: KLYTA Tak nachodzi mnie myśl, że to nasz pierwszy wywiad. Aż sam się sobie dziwię, że nigdy Cię nie dorwałem, bo jesteś chyba jedną z tych osób, która nie boi się trudnych odpowiedzi i wali prosto w serce, nawet jeśli pytam o Twoich kompanów z drużyny.

- No jakoś nigdy nie miałem okazji udzielać wywiadu w ogóle na forum ZH, no ale co, teraz mam okazję. Tak, raczej nie boje się pisać tego, co myślę. Nowicjuszem na tej scenie nie jestem już od dłuższego czasu, więc myślę, że mogę sobie pozwolić na nieco więcej. Zdarzało mi się też ponarzekać na „swoich”, trzeba być krytycznym wobec siebie i swoich zawodników, bo to pozwala na rozwój. Może wydaje się być bubkiem z przerośniętym ego, ale w swojej grze zawsze widziałem wiele słabych punktów i starałem się je poprawiać również.

Ale jakoś nigdy o tych swoich mankamentach głośno nie pisałeś. Ego nie pozwala?

- Dobra, uwaga! Racja... zawsze łatwiej przychodziło mi krytykowanie innych. Trochę ego nie pozwala, no i trzeba trzymać swoją reputację chuja. Jednak jeżeli mam być szczery to jestem świadomy swoich słabych stron w haxballu, myślę, że TV5 mógłby to potwierdzić przywołując III sezon ligi ZH, w którym w kluczowych meczach potrafiłem marnować rewelacyjne sytuacje, które nam kreował, co później przyczyniło się do tego, że wypuściliśmy mistrzostwo z rąk.

Ale nie musisz się tłumaczyć, i ja i ty doskonale wiemy, że brak samokrytyki to normalna ludzka reakcja.

Ja jednak o czym zupełnie innym. Specyfika pracy Diego Simeone jest taka, że w futbolu najważniejsze jest zaangażowanie, pasja, walka o każdy centymetr boiska. Zastanawia mnie, czy w haxballu istnieje coś takiego, jak w przypadku Atleti, że nawet jeśli nie masz wystarczających umiejętności, to dasz radę zdobyć coś więcej?

- Myślę, że jest to jak najbardziej wykonalne. W haxballu jest dużo zawodników bardzo zaawansowanych skillowo, nawet na naszym podwórku. Jednak niewielu z nich przykłada uwagę do dyscypliny taktycznej, do detali, które zebrane w całość potrafią zrobić różnicę na boisku. Pamiętasz szatka? Głupie pytanie, no bo kto by go nie pamiętał. On sam nie był Bogiem techniki, raczej sporadycznie używał sztuczek, ale był niesamowicie zaangażowany we wszystko, co działo się na boisku - w obronę, w krycie, w asekurację partnerów - to sprawiało, że był tak unikalny. Myślę, że on jest idealnym przykładem potwierdzającym tezę, że umiejętności w haxballu to nawet nie jest połowa sukcesu.

Brak wspomnianego szatka chyba pomógł Ci się nieco rozwinąć, wyjść nieco spod jego cienia?

- Absolutnie nie, gdy grałem z szatkiem miałem swój najlepszy okres w całej „karierze”. Z nikim później nie mogłem się zgrać tak jak z nim.

Obaj graliśmy na wysokim poziomie, ale dopiero grając razem zyskiwaliśmy dodatkową jakość.

„MU

NAUC SIĘ G TROC ZYKO ALE P STAJĄ TYCH GRAN PEWN

EPSZYM DUETEM W W KRAJU”

USIAŁEM

CZYĆ GRAĆ CHĘ RYOWNIEJ, POZOĄC W H ZANIACH NY…”

- Myślę, że nie będzie to nawet lekkim przegięciem, jeżeli postawię tezę, że byliśmy w tamtym czasie najlepszym duetem napastników w kraju. Nigdy nie czułem, że jestem w jego cieniu, choć faktem było, że to on w naszym duecie był tym snajperem, który często zdobywał kluczowe gole, ja trochę pracowałem z boku na jego i swoje mniejsze lub większe osiągniecia, ale nigdy mi to nie przeszkadzało. Chciałbym, żeby grał do dziś.

Jakie miałeś trudności, kiedy przekwalifikowałeś się z roli sępa do pozycji pomocnika, by go zastąpić?

- Na pewno szybkie wychodzenie z defensywy, grając w zespole z TV5 jesteś zobligowany do tego by w defensywie spędzać jak najmniej czasu. Musiałem nauczyć się grać trochę ryzykowniej, ale pozostając w tych zagraniach pewnym. Inną trudnością było zgranie się z Łukaszem, głównie jeżeli chodzi o pressing - kto ma wychodzić, a kto asekurować i w jaki sposób to robić.

Jeśli miałbyś porównać wszystkie drużyny, w których grałeś z mdfk, to jak byś to zestawił?

- Mam dylemat pomiędzy HMTL Blue w zestawieniu bo warszawa - tv5 - szatek - lampz, a reprezentacją Polski z 2013 roku: iks/revan - tv5 szatek – lampz. Chyba postawiłbym na HMTL Blue... tak, tamten skład był zdecydowanie najlepszy.

Supreme, Santos, Lampz, pewnie będzie jeszcze Notek. Nie za ciasno w tym nowym Blue Eagles?

- Jest bardzo dobry balans. Przecież w mistrzowskim sezonie Blue Eagles mieliśmy podobny ścisk, tylko w miejscu Santosa był 4fun.

Trzeba również wziąć poprawkę na to, że Santos nie konkuruje ze mną. Jest on zawodnikiem, który przyszedł do nas jako chłopak z potencjałem (trochę jak wcześniej 4fun), który może się rozwinąć grając z nami. Jednak w ostatnim czasie miałem problemy z aktywnością, więc można powiedzieć, że odkąd przyszedł to stał się naszym głównym MDFem, jednak ciągle dużo nauki przed nim. Natomiast Notek i supreme to idealna sytuacja dla nas, grają na zbliżonym poziomie i każdy z nich ma inne cechy charakterystyczne. Przykładowo Notek nadaje się do rozmontowywania rywali, do gry z popularnej "klepy", natomiast supreme to gość, który często sam, bez naszej pomocy potrafi zdobyć bramkę, potrafi zrobić coś totalnie niekonwencjonalnego. Sądzę, że obaj dają nam szerokie pole manewru, jeżeli chodzi o ustawienie zespołu.

Trzy pierwsze sezony były zdominowane przez rozgrywających w klasyfikacji asystentów.

Ostatnie dwie kampanie zmieniły jednak tendencję nieco na Twoją korzyść i ten ranking wygrywali pomocnicy. Skąd to się Twoim zdaniem wzięło?

- Nie wiem skąd wzięła się taka tendencja, jednak obserwując ostatnie sezony zauważyłem, że duża ilość bramek padała z kontrataków, gdzie to napastnicy zostawali w sytuacji 2 na 1, co mogło się przyczynić do takiej zmiany w statystykach.

Ciąg dalszy obok

- Jednak myślę, że nie ma co się w to zagłębiać, jestem pewny, że w kolejnych sezonach (o ile liczba mnoga nastąpi) rozgrywający znowu zaczną wygrywać tę klasyfikacją, a może nawet typowy sęp zostanie królem asyst? Zobaczymy.

A nie sądzisz, że to przede wszystkim z tego powodu, że coraz więcej ekip gra znacznie defensywnie?

- Rozszyfrowałeś mój tok myślenia. Tak, coś w tym jest. Jednak nie chcę tutaj karcić żadnego z zespołów za to, że wychodzi z nastawieniem defensywny lub bardzo defensywnym, choć pewnie Łukasz (TV5) miałby inne zdanie na ten temat. Nie jest to rozwijające dla tych zespołów i ich zawodników, ale rozumiem też, że w meczu o punkt nie zależy im na rozwoju, a po prostu na pełnej puli, więc wybierają najbezpieczniejsze opcje.

- Hakaes to charakterystyczny zawodnik, dobry zawodnik, to trzeba podkreślić. W piłce nożnej jak i w haxballu - nie każdy zawodnik będzie potrafił dostosować się do nowych warunków, tak było w jego przypadku. Gra z TV5 wymaga sporej dynamiki i umiejętności gry dokładnych podań w szybkim tempie, może nie był wcześniej przyzwyczajony do takich warunków.

Dlatego się dziwie, czym poparta była jego decyzja. Desperacja?

- To chyba dobre określenie, jeżeli decydujesz się na ściągnięcie zawodnika, który już wcześniej okazał się niewypałem, jednak to też błąd Hakaesa, bowiem pamiętał swój ostatni epizod a mimo to wszedł znowu do tej samej rzeki.

Efekt znamy.

Twoim zdaniem 4fun w LSF niczego nowego niż to co nauczyliście go w Blue Eagles w poprzednim sezonie - nie zagrał. W czym tkwił zatem ten jego magic touch, że zdobyli tytuł?

- No jestem zdania, że 4fun gra do teraz to, co wyniósł z naszego zespołu. Myślę, że pewny środek pola w postaci duetu 4fun i Azure, którym grali większą część sezonu, był kluczem do sukcesu. Chłopcy grają ze sobą nie od dziś, to było widać, no i obaj są nietuzinkowymi zawodnikami. Dokładając do tego życiową formę Rudnieva mamy efekt w postaci mistrzostwa. Tego natomiast zabrakło zespołowi ZH R, który szukał swojego MDFa: pierw Kazek, który moim zdaniem, gdyby był z nimi przez cały sezon to pozwoliłby na zgarnięcie mistrzostwa, potem takie akty desperacji jak Hakaes, który rozstał się kiedyś właśnie z Blue Eagles przez to, że nie mógł się wkomponować, następnie Mordo i potem mieszanie jego pozycji z TV5... to nie mogło się udać. No i na końcu jeszcze ja zaliczyłem swój epizod.

Hakaes to w ogóle jakaś pomyłka. Do dziś ciekawi mnie, czym kierował się mdfk czy Notek biorąc jego do zespołu. Nie ten styl, a sam zawodnik to raczej gracz jednego klubu – dawnego BH I.

Napisałeś w jednym z postów na forum, że to VAN winien przyjąć nagrodę dla najlepszego bramkarza tego roku. Troll?

- Nie będę Ci ściemniał, to raczej z sympatii do Krzycha był ten wpis, a nie dlatego, że faktycznie przewyższał Revana. Miał rewelacyjny sezon, jak najbardziej TOP2 GK, jednak Revan daje też swoim zawodnikom dodatkową moc w konstruowaniu ataków, dzięki temu zawsze będzie półkę ponad resztę naszych bramkarzy.

Jak wiemy VAN miał być obok Revana drugim wyborem na pozycję bramkarza w Blue Eagles.

Co poszło nie tak?

- VAN stwierdził, że Blue Eagles nie ma już tego co kiedyś, swojego klimatu. Nie sparujemy jak dawniej, konferencję zalewał notkowy spam, nie czuł się u nas komfortowo, to chyba były główne powody odejścia.

Ale bądźmy szczerze – nonsensem byłoby dzielenie minut na dwóch tak znakomitych bramkarzy. Pewnie sądzisz to samo.

- Tak, nie miałoby to sensu, a VAN to taki bramkarz, który w każdym innym zespole będzie miał zagwarantowany pierwszy skład, chociaż widziałem ostatnio w lidze BH, że dzielił mecz z Profesorem Markusem, więc może i w Desertersach niedługo poczuje dyskomfort? Kto wie.

To raczej efekt przejściowy. Poza tym Markus z tego co wiem zostaje w ekipie Procedera, a nawet jeśli zostałby dalej w DC, Bartibis jest inteligentnym człowiekiem i wybrałby tego, kogo wszyscy wiemy, że powinien wybrać.

- To jest Twoja opinia, nie widziałem nigdy w Markusie specjalnego talentu, jednak ostatnio dostrzegłem, że we Flames wyrobił się haxballowo i nawet potrafi powychodzić na kwadrat i pomóc drużynie dłużej utrzymać się w ofensywie, więc kto wie czy nie mógłby podjąć równej walki z VANem. Mi bardziej chodzi o doświadczenie i brak podpalania się. Ponadto VAN musiał w drużynie robić atmosferę, znając jego kapitalne podejście do ludzi. Ale to już temat na inną rozmowę. Mimo to zostańmy przy młodych wilkach - kto może Twoim zdaniem w tym sezonie odpalić?

- Zespół Gameplay z kojo, muv3m, Myfem i mosquito. Oglądałem ich mecze, grają ładnego dla oka haxballa, mają zgranie, mają pomysł na to co i jak chcą grać. Takie zespoły mogą wiele osiągnąć, mogą być czarnym koniem rozgrywek o ile nie przestraszą się pierwszoligowych wyjadaczy.

A nowy system rozgrywek, czyli Play-offy to dla Ciebie plus kolejnego sezonu?

- Tak, szczególnie, że w Play-offach będzie kilka meczów z rywalem, co pozwoli uniknąć przypadku. Nasz zespół jest bardzo doświadczony jeżeli chodzi o mecze o dużą stawkę, to nam da dodatkową przewagę nad innymi. Myślę, że to pozwoli wygrać najlepszym.

Czy masz taką drużynę/zawodnika, przeciwko której za każdym razem grało Ci się niezwykle trudno, tak jakby ktoś czytał w Twoich myślach?

- Nie posiadam ani takiej drużyny, ani zawodnika. Jeżeli posiadałem jakieś trudności grając przeciwko jakiejś drużynie wynikało to wyłącznie z moich błędów, nie przeceniałbym nikogo, kto umiał sprawić mi i mojej drużynie kłopoty na boisku.

Twoje ego pozwoli Ci napisać, że jesteś najlepszym pomocnikiem w Polsce?

- Nie mógłbym się nazwać najlepszym pomocnikiem w Polsce po sezonie, w którym grałem zaledwie kilka kolejek, w których nie pokazałem za wiele, a liczy się Twoja obecna forma. Jeszcze sezon temu mógłbym tak o sobie powiedzieć, w obecnym nie grałem regularnie. O takie miano mógłby walczyć 4fun, zPooKy czy COA. Jak ty, jako weteran, który tę ligę już wygrał zdoła kolejny raz wykrzesać z siebie odpowiednią motywację? Jest to w ogóle możliwe?

- Jest to problematyczne, zwłaszcza, że masz obok siebie innych zawodników, którzy również ją wygrali. Jednak, jeżeli Blue Eagles startuje w jakimś turnieju, to nie po to, aby oddawać walkowery, a po to, żeby wygrywać każdy kolejny mecz. Myślę, że jeżeli nie znajdziemy motywacji w pierwszej części sezonu, to znajdziemy ją w play-offach. Ja sam poszukam motywacji w tym, że ciągle czuję, że mimo wysokich standardów jakie udawało mi się spełniać w poprzednich sezonach nie pokazałem tego co rzeczywiście mogę dać drużynie. Wynikało to zawsze z tego, że grałem po 10-11 meczów w sezonie, co sprawiało, że raczej nigdy nie mogłem rywalizować o czołowe miejsce w klasyfikacjach strzelców czy asystentów. Mam nadzieję, że następny sezon to odmieni, choć studia na pewno mi w tym nie pomogą.

BALLHAX II KADRA ZESPOŁU BRAMKARZE

SELFIE

ARTUR LUCHO

NAPASTNICY

COA

PITER

UBYLI

PRZYBYLI

< pi0trek

> Rodrigez

CRACK

MVP poprzedniego sezonu, drugie miejsce w klasyfikacji strzelców.

COA jak wino - czym starszy, tym lepszy. Ten sezon ma być takim podsumowaniem jego dotychczasowych kampanii. Oczywiście i tym razem zapewne zagra maksymalną liczbę minut, ciekawe tylko z jakim skutkiem, bo chyba wyczynu z poprzedniej edycji pobić już nie zdoła.

PIOWEK

TRANSFERY

KLYTA

COA

RODRIGEZ

ROZGRYWAJĄCY

AUTOR

„Pierwszy sezon, w którym nie liczymy absolutnie na nic. Będzie fajnie, jak starczy nam dzikich kart na rozegranie go bez walkowerów.”

COA

NIE MIEJMY ZŁUDZEŃ - LEPIEJ NIE BĘDZIE Wiecie na co miałem najbardziej ochotę otwierając Worda, by skleić kolejny tekst o BallHaxie do Skarbu Kibica? Na skopiowanie go z poprzedniego sezonu.

Ani wy, ani oni pewnie nie poczuliby różnicy. Bo takowej po prostu nie ma.

Sam skład kolejny raz nie uległ zbytniej modyfikacji.

Jedynie do łask kadr BH wraca jedna z dziwniejszych osobistości, jakie udało mi się poznać w tej społeczności - Rodrigez. Wszystko oczywiście za sprawą mniejszej aktywności Artura, który wziął swe dorosłe życie we własne ręce i postanowił - zbaczając z tropu rasowego gracza - zdać maturę.

Trzon jednak pozostaje ten sam. Coraz częściej dochodzi do mnie myśl, że COA z lucho nawet śniadanie spożywają razem, przy włączonym TS’ie. „Słyszysz jak chrumkam?”. Taki z nich pyszny duet.

Tak już całkiem serio trzeba przyznać, że czym bardziej się skreśla tę dwójkę, tym więcej oni zaskakują

Dobitnie pokazał to poprzedni sezon, kiedy COA był w piekielnej formie. Nastrzelał 20 bramek, a większość z nich była decydująca o losach spotkania.

Nie wiadomo też, czego się po nich spodziewać. Miłe słówka o tym, że nie liczą kompletnie na nic, można uznać za niesforny żart. Jak znam COA, to jego ambicja sięga Pałacu Kultury, a chęć wygranej jest porównywalna do tej pana z Madrytu.

Sam fakt, że mogą przez sześć sezonów ani razu zameldować się na podium rozgrywek to teza, jaka może się spełnić i jest olbrzymie prawdopodobna. Przed tym sezonem raczej nikt na nich nie postawi, bo kolejny raz argumenty o dobrym zgraniu nikogo nie przekonają.

Mimo wszystko będzie naprawdę żal, że tacy dobrzy gracze jak Artur, COA czy lucho skończą swoją przygodę z LZH bez niczego. Oczywiście nie licząc gównianych wyróżnień z redakcji dla dwóch pierwszych. Chociaż tyle i aż tyle.

in plus

ALE TO JUŻ BYŁO Przewidywaliśmy, że zakończą w czwórce i tak też było. Nie zaskoczyli ani siebie, a tym bardziej innych. Na plus jednak trzeba zapisać drugą rundę, w której starali się gonić liderów. Kto wie, czy gdyby nie słabszy początek, gdy nie potrafili wygrać kilku spotkań z rzędu, to dziś może byliby w innych humorach. Oczywiście standardowo grali minimalistycznie, ze świetną defensywą, chociaż już nie najlepszą w lidze (19 straconych bramek, La Squadra i ZHR mieli o 5 mniej).

Na pocieszenie zostały wyróżnienia indywidualne. COA został najlepszym graczem sezonu, zaś lucho otrzymał wyróżnienie tuż za mdfk dla najlepszego rozgrywającego.

ZAGRAJCIE TO JESZCZE RAZ! Mógłbym po raz czwarty z rzędu wpisać tu zgranie, ale czy to miałoby jakikolwiek sens? Wszyscy wiemy, że ten atut niczego - oprócz ciepłego TOP4 - im ostatecznie nie dał. Powrót do formy z poprzedniego sezonu COA czy lucho to jedyny ratunek dla nich samych. W przeciwnym razie może być fatalnie.

TOP 3

MIEJSCE PUNKTY BILANS

4

WYSTĘPY

40

21: coa, lucho

27

20: piowek, artur

STRZELCY

ASYSTENCI

20: coa

10: lucho

12: piowek

8: coa

3: lucho

6: piowek

OKIEM (NIE)EKSPERTA

KLYTA „Biorąc pod uwagę, że Smokin’ Aces się pokłóci, ZH R nie spełni oczekiwań, to moim zdaniem panowie zdobędą tytuł.

No dobra, żartowałem.

TOP4”.

YOYOGI „Jak już pisałem: wszystko zależy od tego czy ta maszyna nie zatrzyma się w środku sezonu. Jeśli nie, będzie na pewno dobrze”.

PECIAQ „To zawsze przyzwoita drużyna. W tym sezonie, podobnie jak w poprzednich, będą walczyć o dobre miejsce w górnej połówce tabeli”.

coa PYTA

in minus SWOISTE WYPALENIE Nie wygrali niczego, kiedy mieli ku temu okazję, to tym trudniej będzie im zrobić to w czasie, gdy dosyć mocno zastanawiali się, czy w ogóle wystąpić w rozgrywkach i całkowicie dokonać rozpadu zespołu. Dodatkowo brak Artura, który mimo wszystko posiadał lepsze metafizyczne połączenie z lucho i COA.

BLUE EAGLES KADRA ZESPOŁU BRAMKARZE

SELFIE

JOHNY MDFK

NAPASTNICY

LAMPZ

KLYTA CRACK

MDFK

REVAN

ROZGRYWAJĄCY

AUTOR

W lidze zdobył już dosłownie wszystko, oprócz nagrody dla MVP, która dla niego jest ciągle zadaniem do realizacji. Abstrahując od tego wyróżnienia, będzie chciał pokazać po raz kolejny, że na swojej pozycji nie ma sobie równych, co już nie będzie takie proste jak w poprzednim sezonie.

4FUN SUPREME NOTEK

TRANSFERY UBYLI

PRZYBYLI

< Rodrigez < Satus < Narat < Mordo

> Supreme > 4fun

„Nasze oczekiwania na ten sezon są takie same jak zawsze: celem oczywiście jest mistrzostwo. Zapowiada się chyba najciekawszy sezon od początku powstania ligi, patrząc na to jak wyrównany jest poziom drużyn.”

mdfk

JUŻ NIE REWOLUCJONIŚCI. NIE Z NAZWY. Powrót do starego szyldu, w którym mdfk z resztą zespołu zdobył mistrzowski tytuł (a jeszcze wcześniej przepierdolił go dwukrotnie, mając danie na talerzu) można uznać za zmianę kosmetyczną. Czy zatem w miarę podobny skład ponownie da tytuł?

Tu już zaczynają się schody. Poprzedni sezon pokazał, że drużyny powoli łapały byka za rogi, robiąc z nich zakładników własnego losu. Cofnięta defensywa zdawała rezultaty: nawet beznadziejne BH Shore w taki sposób potrafiło ograbić ich z punktów, blokując niemiłosiernie dostęp do własnej bramki.

Kluczem będzie poradzenie sobie z tym aspektem, stworzenie odpowiedniej reakcji na zachowanie rywali. To na pewno coś, nad czym musieli popracować. Druga strona medalu, czy to ostatecznie zrobili.

Kadra jest bardzo podobna. Na każdej pozycji topowi gracze w Polsce, o ile nie najlepsi.

Bramka czy pozycja rozgrywającego nie daje żadnych wątpliwości. Schody zaczynają się w strefie pomocy, bowiem tam mamy sporą konkurencję. Jest Lampz i ku zaskoczeniu wszystkich - 4fun. Zdaje się, że ten drugi może grać częściej, tym bardziej, że Lampz od gry woli ostatnimi czasy zawody na wywołanie większej kłótni na forum, co często mu się udaje.

Sprawa sępa po ubiegło sezonowych problemach ze skutecznością powinna być dzielona na supreme oraz Notka. Ten pierwszy na pewno lepszy indywidualnie, zaś drugi idealnie znający schemat gry mdfk. Kto będzie numerem jeden? Winszuję, że żaden. Pewnie, dosyć prawdopodobne, że będziemy oglądać ich obu w podobnym wymiarze czasowym.

Na pewno kolejny raz celują w mistrzostwo. Teraz, gdy na pole bitwy dołączyło We Are One może być to jednak znacznie trudniejsze.

in plus

ALE TO JUŻ BYŁO Miało być łatwo, lekko i przyjemnie, a wyszło zupełnie inaczej. I pomimo, że ostatecznie udało im się zając drugie miejsce, to brak tytułu można uznać za wpadkę, a wszystko za sprawą, kto ten tytuł im wydarł, czyli ktoś, na kogo zbytnio się nie stawiało, kalka lag, oddajcie z drugiego sezonu. Przede wszystkim zawiodła skuteczność. 36 bramek to dopiero szósty wynik w tej klasyfikacji. Sam fakt, że Lampz w 6 spotkaniach trafił 6 razy, a ich najlepszy sęp, Notek, w ciągu 19 gier potrafił wrzucić do bramki ledwie trzy gole więcej, pokazuje apatię w tym aspekcie.

Plamę drużynową powetowali sobie nagrodami indywidualnymi. Revan został najlepszym bramkarzem, zaś mdfk najlepszym rozgrywającym ligi.

RANY Z POPRZEDNIEGO SEZONU Tak szybko się o tym nie zapomina.

Już przed sezonem koronowano ich na nowego władcę, a oni zrobili niezłe „kuku”. Samą zawziętością powinni dostać takich chęci, że nawet to, iż teoretycznie nie bardzo powinno im się chcieć, bo złote medale za czwarty sezon już są, to powinni o to kolejny raz powalczyć.

TOP 3

MIEJSCE PUNKTY BILANS

2 42 22

WYSTĘPY

STRZELCY

ASYSTENCI

21: mdfk

9: notek

10: mdfk

19: notek

7: mdfk

5: notek

17: revan

6: lampz

3: satus

OKIEM (NIE)EKSPERTA

KLYTA „Wszystko rozchodzi się o to, czy poradzą sobie z rywalami grającymi bardzo blisko własnej linii bramkowej.

Jeśli sobie z tym poradzą bez wątpienia stawiam na nich”.

YOYOGI „xxx

PECIAQ „x

coa PYTA

in minus MUR, CZYLI ZŁOTY ŚRODEK Obok fatalnej skuteczności to właśnie ten styl gry był ich zmorą. Remisy z BH Shore, HMTL Red, czy przegrana z Loyal Brothers doskonale zobrazowały nam, czego Blue Eagles nie lubi.

Nie miejmy złudzeń - teraz będzie podobnie. Nikt nie zmieni swojej taktyki przeciwko mdfk i spółce, póki będzie to działać.

WE ARE ONE KADRA ZESPOŁU

AUTOR KLYTA

SELFIE

PROCEDER

JAI

BRAMKARZE

PROF. MARKUS ROZGRYWAJĄCY

PROCEDER

NAPASTNICY

ZPOOKY

CRACK

Jeden z dwóch najlepszych rozgrywających w Polsce wraca po dwóch sezonach nieobecności na piedestale. Tym razem jego załoga ma walczyć o tytuł, a on sam poprowadzić ją do tego wyczynu. W 2 lidze egzystował. Czas na wielki come back, z dużą ilością bramek.

SYLWIA KROL

TRANSFERY UBYLI

PRZYBYLI

< Cebson

brak

POWRÓT DO PRZESZŁOŚCI #2 Po zdobytym tytule w trzecim sezonie, Procedera, zPooKy’ego i Sylwię czeka kolejny sprawdzian - powtórzenie tego, co udało im się do spółki z Zodiaciem. Zadanie jednak może być o wiele trudniejsze, niż sobie wyobrażają.

Pomimo, że Puchar Lig wygrali w cuglach, mając jedynie problemy w finałowym starciu, gdzie urządzili sobie konkurs kto spierdoli więcej stuprocentowych sytuacji, to w lidze wśród najlepszych już tak kolorowo może nie być. Przyjdzie im zmierzyć się z tym, co dosięgało Blue Eagles - cofniętą defensywą i motywacją z rodzaju „bij mistrza”.

Zbaczając z tego tematu trzeba przyznać, że kadrowo wyglądają doskonale, o ile nie najlepiej w całej lidze. Sylwia, zPooKy, KROL czy Proceder to elita w Polsce, a dodając do tego coraz bardziej opierzonego w grze (inteligencją niestety ciągle nie grzeszy) Markusa to może wyjść niezwykła mieszanka.

Nie bójmy się tego słowa - są faworytem. Nawet spędzony klasę niżej poprzedni sezon niczego nie kwestionuje. Wszyscy pamiętamy, jak w trzeciej kampanii z rozpędu do pierwszej ligi wjechał beniaminek - Smokin’ Aces, który był o krok od tytułu, tym samym udowadniając, że jeśli jesteś klasowy wdrożenie do najlepszych nie potrwa długo.

Oprócz pozycji bramkarza jedyną wątpliwością powinna być rola sępa. Sylwia w ostatnim okresie nie jest zbyt aktywnym zawodnikiem, co może oznaczać monopol w tej strefie dla KROLA, dla którego brak jakiegokolwiek zwycięstwa w lidze musi być dotkliwe.

Wyczynu z poprzedniego sezonu, kiedy strzelali na zapleczu po 10 bramek w każdym ze spotkań już nie powtórzą, ale identyczne miejsce jest w ich zasięgu. Walka z Blue Eagles zapowiada się doprawy znakomicie.

in plus

ALE TO JUŻ BYŁO Roznieśli na strzępy drugą ligę. Zdobywając w 22 spotkaniach 142 bramki udowodnili, jak wysoko ponad resztą stawki (poza GamePlay) widnieje ich klasa.

Indywidualnie również zgarnęli niemal wszystko. Trzy najważniejsze klasyfikacje, czyli kanadyjska, strzelców oraz asystentów zajmowali zawodnicy dawnego Flames. Poza tym miejsce dla Procedera i zPooKy’ego w najlepszej czwórce ligi. DEKLASACJA.

ATAK, GŁUPCZE Ich ofensywa to istna studnia zdobytych bramek. Rozpoczynając od rozgrywającego, a kończąc na obu sępach widzimy tam zawodników, którzy są cholernie skuteczni. Tego obrazu nie zamazuje nawet to, że grali w drugiej lidze. Prorokuję, że to właśnie ktoś z WAO zostanie królem strzelców, tym bardziej jeśli dojdą daleko w P-O.

TOP 3 WYSTĘPY

STRZELCY

ASYSTENCI

59

17: proceder,

60: sylwia

35: zpooky

zpooky

43: zpooky

24: proceder

117

16: sylwia, markus

6: proceder

23: sylwia

MIEJSCE PUNKTY BILANS

1

OKIEM (NIE)EKSPERTA

KLYTA „Wszystko rozchodzi się o to, czy Lampz złapie kolejne motywacje do gry. Bez niego w roli pomocnika może być trudno, tym bardziej, że nadal ma instynkt do zdobywania ważnych bramek”.

YOYOGI „xxx

PECIAQ „x

coa PYTA

in minus EGO NIOSĄCE KATAKLIZM Baranków to tam nie ma. Dopóki wszystko będzie szło świetnie, to atmosfera będzie równie dobra. Doskonale pamiętamy niektóre niekontrolowane odpały zPooKy’ego, który nawet w czasie meczu potrafił skurwić kolegów. To samo tyczy się KROLA, który nie mając zapewnionej pierwszej czwórki szybko może zniszczyć sielankę.