MONTE - Klim- en Bergsportfederatie - 2021 / 4

KLIM- EN BERGSPORTMAGAZINE

MONTE

2021 / 4

een blik op: jongeren in de bergsport

/KBF Jeugdbeleid /Kids in de klimzaal... / Mount Coach ging multipitchen in Presles! / Het eerste Belgium Highline Festival!...

VERSCHIJNT VIJF KEER PER JAAR - JANUARI (SPECIAL EDITION - OPLEIDINGSBROCHURE), MAART, JUNI, OKTOBER, DECEMBER AFGIFTEKANTOOR 2300 TURNHOUT - AFZENDERADRES STATIESTRAAT 64 - ZWIJNDRECHT - ERKENNINGSNR. P309808

1

NEO 3R 9.8 MM The NEO 3R 9.8 mm marks a genuine milestone in the development of sustainable ropes. It is the first rope to be half made from reused ropes. With the NEO 3R, through many years of development work and the use of special processing techniques when weaving the materials, we have succeeded in manufacturing a recycled rope that meets the high requirements to which climbing ropes are subjected. The perfect symbiosis of safety and sustainability!

PARTICULARLY SUSTAINABLE

3D LAP COILING

PERFECT HANDLING

2

JAARGANG 14

2021 / 4

EEN BLIK OP...

Kinderen en jongeren in de bergsport

12

Inhoud 20

Actueel 3 Inhoud 5 Voorwoord 7 Up2Date 9 Boekbespreking : BEL'WALL - kunstmatige klimwanden in België 12 Stages en opleidingen winter 2021 - 2022 16 Sportkaderdag 2021 17 BFIC - Belgische Federatie voor Klimzalen 40 Belgium Highline Festival 2021 Veiligheid & techniek 10 Materiaal & Techniek: nieuwe producten

36

40

een blik op... kinderen en jongeren in de bergsport 6 Boekbespreking - met kinderen en jongeren in de bergen 18 Het jeugdbeleid - een tool voor de toekomst 20 Kids in de klimzaal - jeugdwerking KBF-clubs 24 Driemaal goud voor Belgische jeugdklimmers

op Europese Jeugdbeker Lead & Speed 26 Tips om met kinderen en jongeren de bergen in te trekken 30 Met kinderen en kleinkinderen naar het Groot Paradijs 35 Van ezel tot paard 36 Work & Climb - jongerenstage in Zwitserland bergbeklimmen 42 Mount Coach 9: Cra-cra-crack... supercrack ecologie 46 Microplastic... van de bergen tot in de zee rotsklimmen 48 Onbekend is onbeklommen: Burnot 51 Open Rotsbeheerdag Pont-à-Lesse

42 Foto kaft: © Michaël Timmermans - Hannes Van Duysen in Puurs - Europese beker Lead & Speed 3

OVER de KLIM- EN BERGSPORTFEDERATIE De Klim- en Bergsportfederatie vzw is een unisportfederatie met meer dan 13 000 leden, erkend en gesubsidieerd door Sport Vlaanderen.

De KBF telt 34 aangesloten clubs.

Vind een club in jouw regio op www.kbfvzw.be > clubs

BEREIKBAARHEID Statiestraat 64, 2070 Zwijndrecht Bereikbaar van maandag tot vrijdag, tussen 9:00 en 17:00 uur T: 03 830 75 00*

De mooiste berg ter wereld, de Alpamayo, ligt in Peru. Het mooiste klimcentrum met dezelfde naam vind je op de be-MINE, in de voormalige elektriciteitscentrale.

Individuelen, groepen en scholen zijn er welkom.

*Tijdens het weekend: uitsluitend voor de melding van ernstige ongevallen. Andere ongevallen meld je op maandag.

E: info@kbfvzw.be W: www.kbfvzw.be Klachten: ombudspersoon@kbfvzw.be

Op de hoogte blijven?

Klimcentrum ALPAMAYO be-Mine 21, 3582 Beringen info@alpamayo.be facebook/alpamayo.klimcentrum 011/96.66.66

W W W. ALPAMAYO.BE

Volg ons op

SHOP In de KBF-webshop kun je topo’s, allerlei boeken en cursusteksten aankopen aan democratische prijzen.

Meer op www.kbfvzw.be > webshop KBF-HUTTEN Chaveehut Rue de la Chavée 7, 5330 Maillen Van 1 maart tot 30 oktober: ieder weekend open van vrijdag tot zondag.

Vennhütte Am Bahnhof 13, 4790 Burg-Reuland Vanaf 30 maart: ieder weekend open van vrijdag tot zondag.

Reserveer je slaapplaats via www.kbfvzw.be of info@kbfvzw.be. Voor KBF-leden geldt een kortingstarief.

KLIMGREPEN

KLIM VOLUMES

S P O RT

HARDWAREN

KLIM MATERIALEN

DE BESTE PRIJZEN VIND JE OP

WWW.KLIMWANDSHOP.BE

4

ENZE MET GR

N

ro n d t v ra g e n ra g ?

Z it je m e end ged jd o v e rs c h ri s n re g l) (s e k s u e e lp li jn 17 12 e v a l: h u 75 02 • Noodg 03 830 z w.b e o f fv b k i@ p :a • A d v ie s

VOORWOORD Goud Ze zijn alweer voorbij, de eerste Olympische Spelen met klimmen op het programma, in een veelbesproken combinatie van speed, boulder en lead.

Verrassend goud voor Alberto Ginés López en, iets minder verrassend, Janja Garnbret. Bloedstollende wedstrijden, met atleten die het uiterste van zichzelf gaven. Jaren van voorbereiding gingen eraan vooraf, jaren van training en opoffering. Topsport vraagt toewijding.

In een flits is het voorbij. In het beste geval met een medaille, of een plaats in de ranking waarmee je kan leven. Maar als je pech hebt, maakt een klein foutje of een blessure een einde aan je droom. Topsport is ook een mentale uitdaging. Dat bleek ook toen de Amerikaanse turnster Simone Biles zich terugtrok uit de teamfinale turnen omwille van de psychische druk.

KBF werkt samen met: MOUNT COACH-Academy

Er was veel begrip voor die beslissing. Toch werden de Spelen jammer genoeg enkele malen ontsierd door ongepast commentaar van sportjournalisten. Ze namen mentale problemen niet ernstig of maakten ongepaste opmerkingen over het voorkomen of de geaardheid van atleten. Respect voor de fysieke en mentale integriteit van sporters is blijkbaar nog altijd niet vanzelfsprekend.

Vandaar dat de KBF ernaar streeft dat elke club beschikt over een aanspreekpersoon integriteit (API), het eerste aanspreekpunt bij grensoverschrijdend gedrag. Het wordt een voorwaarde om te kunnen deelnemen aan Jeugd in Touw, een project waarmee we de jeugdwerking van onze clubs willen ondersteunen. En nee, Jeugd in Touw is niet gericht op topsport. Het wil jongeren laten kennismaken met de klim- en bergsport in de hoop dat ze het leuk vinden. Want alleen dan kan je uitstijgen boven jezelf. Ook dat zagen we in Tokio.

Bruno Vermeeren

SPORTKADERKLEDIJ

Teamlead

colofon Het federatietijdschrift Monte verschijnt vijf maal per jaar en is een uitgave van de Klim- en Bergsportfederatie VERSCHIJNINGSDATA 2021 januari (Special Edition - Opleidingen en workshops), maart, juni, oktober, december deadlines 2021 Maart 25.12.2020 / juni 05.04.2021 / oktober 30.07.2021 / december 06.10.2021 REDACTIEVERANTWOORDELIJKE Reginald Roels / reginald.roels@kbfvzw.be REDACTIEMEDEWERKERS Reginald Roels, Annelore Orije, Lisa Viane, Hilde De Dobbeleer, Lus Van den Bossche, Arne Monstrey, Jan Cools, Ben Van Poucke, Bart Haenraets, Ignace Bral VORMGEVING, PREPRESS EN DRUK Lay-out / Opmaak en beeldvorming Reginald Roels Druk: Drukkerij Albe de Cocker - Hoboken VERANTWOORDELIJKE UITGEVer Frank Stevens - p/a Statiestraat 64 - Zwijndrecht

5

BOEKBESPREKING

Tekst Ignace Bral

Op stap met een ezel Op stap met een ezel, waarom?

Waar wij onze voet- en hoefafdrukken achterlieten, kreeg ik dikwijls van bezorgde mensen te horen: zo’n ezeltocht lijkt me wel leuk, maar ik heb er totaal geen verstand van. Bijten die beesten eigenlijk?

Geven ze ook wel eens een trap? Is het waar dat ze soms gewoon weigeren door te lopen?...’

Ik kan u geruststellen: eind 1992 kon ik zelfs het achtereind van een ezel niet van de voorkant onderscheiden, laat staan dat ik wist waar de startmotor zat. (inleiding op pagina 15) De auteur Jean Clouteau stapt al sinds 1993 lange afstanden met zijn ezel Fernand, een sterk en moedig karakter. Deze ervaren stapper heeft een ongelooflijk compleet handboek over ezels geschreven. Waarom op stap met een ezel? De voordelen en de nadelen. Een dier kiezen, huren, verzorgen. Verplichte papieren voor een ezel. Organisatie van een tocht en materiaalkeuze. Dagindeling, bivakkeren, eten en drinken.

Met een ezel naar het buitenland. Nuttige adressen (het boek is al enkele jaren oud, het is aangewezen om de nuttige adressen nu op het wereldwijde web te checken). Je kan het zo gek niet bedenken of er staat een antwoord in dit naslagwerk. Laat het niet alleen bij het lezen van dit boek blijven.

ISBN 9 782951 679788 Avontuurlijk wandelen in Vlaanderen 20 tochten voor grote en kleine avonturiers dicht bij huis.

Een boek om meer avontuur in het ‘saaie wandelen’ te steken.

20 belevenisroutes voeren je weg van de platgetreden paden. Op zoek naar het spoor van bevers, reeën, dassen of evers. Of hoor je daar het geschreeuw van een buizerd? Tot je enkels en ver daarboven plonzen door modder en beken. Steile hellingen oplopen en moerassen doorkruisen. Zelfs over een hangbrug lopen.

De routes zijn gedetailleerd uitgetekend op een goed leesbare wandelkaart. Telkens met vermelding van de afstand, de moeilijkheidsgraad, het avonturengehalte en de vertrekplaats.

Het is aangeraden om onderweg de handleiding goed te lezen en niet alleen te vertrouwen op de kaart. De kaart werkt soms met wandelknooppunten maar soms komen er ook stukken voor zonder knooppunten.

Op de meeste kaarten staat het kaartnoorden aangeduid; een kompas meehebben kan helpen om de juiste route te vinden.

De wandeling die wij met onze kleinkinderen in het Heuvelland maakten, voldeed alvast aan de verwachting. Een tip: neem indien mogelijk de referentiepunten van de wandeling over op een gangbare kaart, dan heb je meer een overzicht van wat er buiten het kaartje nog te beleven valt.

Hoe dan ook een aanrader voor gezinnen en voor allen die graag avontuurlijke paden opzoeken.

ISBN 978 94 014 6327 0 Wandelen met Flora Is een ge(s)laagd boek. Er is het avontuur om in verschillende vakantieperiodes gespreid over drie jaar de ganse GR 10 af te lopen, van Hendaye tot Argelès-sur-Mer. Tent en slaapzak op de bult… en baby op de buik. Hoe halen ze het in hun hoofd? 1000 km stappen over hoge cols en diepe valleien, dwars door de Pyreneeën. Hitte, koude, regen, wind, stortbuien waar geen (geleende) paraplu tegen bestand is.

Nick Meynen en zijn vrouw Fany moeten zich bij het begin van de tocht verantwoorden. Met zo’n klein kind? Ja, met zo een klein kind. Maar Nick en Fany doen er alles aan om het hun kleine naar de zin te maken. Happy baby, happy life. En, op het laatste deel van de trektocht kan hun dochter Flora al zelf meestappen.

Voor Nick Meynen is deze tocht geen gewone tocht. Het is meer dan wandelen. Hij bedenkt de term ‘wandelisme’. De kunst om het wandelen opnieuw uit te vinden. Op het ritme van hun kind, weg van e-mails en jacht. Weg van het dagelijks comfort dat ons ver van de natuur brengt. Het wandelen als ‘religare’: opnieuw verbinden. Een quasi religieuze act.

Naast het wandelavontuur begeeft Nick (geograaf, activist, journalist, vader en wandelliefhebber) zich ook op filosofische zijpaden over de zeepbel van de groene economie of over West-Europese beeldschermwerkers en Oosterse filosofen.

En Flora? Wat vond jij van de vakantie? Waarop ze na een korte stilte met fonkelende ogen zei: ‘Ikke koe gezien.’

ISBN 978 94 91297 51 9

6

UP2DATE nieuw ledensysteem

KBF start het lidjaar van 2022 met een digitale sprong voorwaarts.

We lanceerden een nieuw ledenportaal om je sneller en efficiënter te kunnen verderhelpen. Ook je diploma’s en KVB’s zal je voortaan digitaal kunnen raadplegen.

Nieuwe leden kunnen zich aanmelden via het vernieuwde ledenportaal.

Was je al lid van KBF in 2021, dan ontvang je in de loop van oktober nog een uitnodiging tot hernieuwing.

Hernieuw je vòòr 1 januari en geniet van extra korting.

het is elke keer weer een schok...

Het is elke keer weer een schok, als het telefoontje binnenkomt op het secretariaat. Begin september was het weer zover. Een bergwandelaar, een van onze leden, maakte een zware val en overleefde het niet. Je voelt aan de telefoon de ontreddering van de vrienden die erbij waren en het zagen gebeuren.

Misschien nog erger is de onzekerheid als bergsporters verdwijnen, zoals deze zomer tot twee maal toe gebeurde. Twee mensen, alleen op pad, die op de datum van hun voorziene thuiskomst niet komen opdagen. De onzekerheid over hun lot is verschrikkelijk.

De KBF wenst de vrienden en familie van de getroffenen veel sterkte.

En we kunnen het maar blijven herhalen, zorg er altijd voor dat iemand weet welke route je plant, zeker als je alleen op stap bent in de bergen.

niels jespers haalt top van k2 Belgische topklimmers geven ervan langs!

Niels Jespers (35) uit Hoogstraten schrijft geschiedenis met zijn beklimming van K2 (8.611m). Op 28 juli haalt hij als eerste Belg de top zonder extra zuurstof. Misschien herinner je je nog zijn poging in 2019, waar hij moest afhaken vanwege een vrieswonde aan de teen.

Dit jaar boekt Niels meer succes. Tien dagen voor zijn beklimming van K2 stond hij nog op Broad Peak (8.047), een andere klepper gelegen in de Pakistaanse Karakoram.

Sofie Lenaerts en Stef Maginelle behaalden op 18 juli de voortop van Broad Peak.

Het Belgian Climbing Team is goed op dreef de laatste tijd. Op de jeugd wereldkampioenschappen in Rusland haalde Hannes Van Duysen de eerste plaats in de Boulder Youth A. De 16-jarige Oost-Vlaming is daarmee de eerste wereldkampioen Boulder binnen KBF bij jeugd én senioren. Ook Ties Van Craeynest heeft de smaak goed te pakken. Hij klimt zijn eerste WK-finale in lead en haalt er de zesde plaats. “Ik ben tevreden van mijn prestatie, maar voel dat er toch meer in zit dan die zesde plaats”, vertelt Ties op Instagram.

Eerder in juli wonnen beide jeugdatleten al goud op de European Youth Cup in Puurs-Sint-Amands. In diezelfde wedstrijd haalt Lucie Watillon haar tweede gouden medaille (ooit) op één jaar tijd.

Pavitra Vandenhoven zet de trend verder voor het Belgian Climbing Team.

Zowel op de Paraclimbing World Cup in Briançon en Innsbruck haalt ze met een flinke voorsprong de eerste plaats.

2021 is daarmee een zeer verdienstelijk jaar voor het BCT. Proficiat aan het hele team!

7

eigen VOORRAAD

Hét 5 sterren restaurant in jouw backpack

voor 23 uur besteld, VOLGENDE DAG bezorgd

in Nederland en België

GRATIS verzenden

vanaf 25 euro

XFood.nl service@xfood.nl

mounteqshop.be/seasonswitch

Season SWITCH Stockverkoop Van 1 t.e.m. 31 oktober

TREKKING KAMPEREN KLIM & ALPINE ORIËNTATIE TRAVEL

Wij aanvaarden eco- en consumptie cheques van Edenred, Sodexo en Monizze ( digitale en papieren versie ) 8

OUTDOOR

Tekst Lus Vanden Bossche / foto Mark Sebille

BEL'WALL

kunstmatige klimwanden in België In september verscheen het boek BEL’WALL de kunstmatige klimwanden in België / les structures artificielles d’escalade en Belgique. Eindelijk is er een catalogus met alle klimzalen in België!

Een maand ervoor maakte de klimsport haar debuut op de Olympische Spelen in Tokyo. Europa heeft een belangrijke rol gespeeld in de ontwikkeling van het klimmen en waar de klimsport vandaag staat.

De eerste klimwedstrijd werd in Turijn georganiseerd, de eerste commerciële klimzaal opende de deuren in Brussel en het concept van de hedendaagse klimwand vond zijn oorsprong voornamelijk in België.

Dit boek brengt de geschiedenis van de klimzalen in België, het handelt over patrimonium. Niet over klimmen, klimmers of competities. Het bevat een inventaris van de klimwanden en klimzalen die de evolutie van de klimsport mee hebben bepaald. 136 verhalen over opstart, evolutie, met de namen van de personen achter het project en van de constructeurs. Vaak met interessante achtergrondinformatie en anekdotes over de projectleiders. Jammer genoeg ook over de eventuele teloorgang van de infrastructuur.

Het bevat ook een aantal primeurs, zo staat de oudste klimmuur ter wereld in Brussel (Stuyvenberg); de oudste klimzaal ter wereld bevindt zich eveneens in Brussel (Terres Neuves). De uitvinding van het huidige concept: geperforeerde multiplexplaat met T-nuts, komt van de Belg, Pierre D’haenens. De ontwikkeling van de veiligheidsvloer, de Sol ‘O Safe valmat staat op naam van de Belg Lambert Martin. En Agripp, van Philippe Ceulemans uit Brussel, is officieel leverancier van grepen en volumes voor de Olympische Spelen.

Het boek wordt rijk geïllustreerd met foto’s, onder andere nooit geziene beelden van de klimmuur van Leopold III in Laken, uit 1937.

In dit boek vind je ook een beschrijving van de toestand voor de eerste klimwand tot stand kwam. De auteur gaat eveneens op zoek naar de mogelijke redenen waarom een klimzaal sluit. Over een periode van dertig jaar sloten twee klimzalen in Wallonië, twee in Brussel en maar liefst eenentwintig in Vlaanderen. Als je kijkt naar de drukte in de Vlaamse klimzalen, vooral in de provincie Antwerpen, mogen er best nog wat klimzalen bijkomen.

BEL’WALL bevat interessante data over de huidige klimzalen, zoals aantal routes, hoogte en oppervlakte. Het boek is tegelijk een interessante catalogus van de beschikbare klimzalen en een prachtig geïllustreerd naslagwerk.

ISBN 9789464072242 Auteur: Mark Sebille Uitgeverij Montana Aantal pagina’s: 240, geïllustreerd met meer dan 400 foto’s.

Tweetalig Nederlands/Frans Voorwoord: Anak Verhoeven/Muriel Sarkany Te koop in de webshop: 30€

9

MATERIAAL EN TECHNIEK

Tekst Arne Monstrey (verkoper bij K2)

TACTICAL FOODPACK ‘outdoormaaltijden met een tactische toets’ Deze nieuwe aanwinst in de wereld van vriesdroogmaaltijden komt uit Estland. Ze is ontwikkeld voor de Special Forces van dit land, maar ze vonden al gauw een grotere afzetmarkt in de rest van outdoor-liefhebbend Europa. Het eerste wat opvalt is dat hun zakjes langs de ‘lange’ kant te openen zijn en niet langs de ‘korte’ kant. Een klein detail, maar dit betekent wel dat je niet met je hele hand in het zakje moet om de laatste restjes eten op te lepelen. Verder zijn de zakjes zo gemaakt dat je ze rechtstreeks kunt opwarmen boven een klein open vuurtje. Dit kan een Esbit brandertje zijn, een klein kampvuur, maar ook hun eigen ‘Tactical Fire Pot, een soort brandbare gel in een potje.

Daarnaast verkoopt dit merk ook ‘Tactical Heater Bags’, een soort zakjes die na contact met zuurstof en water, dit water kunnen opwarmen tot 100°C. Op die manier kun je ín deze zak, je eigen zakje met eten ‘au bain-marie’ opwarmen. Als laatste tenslotte heeft dit merk smaken en gerechten die je niet direct bij de concurrentie tegenkomt.

Soms moet je er voor zijn (boekweit en rode biet), maar net zo goed zitten er heerlijk exotische gerechten bij zoals het ‘Mediterranean Breakfast Shaksuka’.

Adviesverkoopprijs: maaltijden vanaf 8,90 euro Energie: vanaf 412 kcal tot 601 kcal voor een hoofdmaaltijd

HANWAG – Ancash LL Straight Fit ‘voor zij die op brede voet leven’ In de bekende Tatra-reeks (type B) heeft Hanwag reeds een smalle, een standaard en een breed model. Deze Ancash echter (een B/C schoen) heeft een nóg bredere leest gekregen, het zogenaamde ‘Straight Fit Extra’. Hierdoor kunnen mensen met een brede voorvoet eindelijk weer bij Hanwag terecht. De Ancash bestaat mét en zonder GoreTex membraan. Op extreme uitzonderingen na, zal de versie zonder GTX waterdicht genoeg zijn. Getuige de hoge rubberen stootrand en het weinige aantal stiknaden. Bovendien is een schoen zonder GoreTex voering iets frisser en luchtiger. En dat is vaak mooi meegenomen, vooral voor mensen die vlug last hebben van warme voeten. De Hanwag Ancash is een mooie aanvulling in het toch al ruime Hanwag assortiment.

Adviesverkoopprijs: 290 euro Gewicht: 1.740 gram (per paar, richtmaat 42)

LA SPORTIVA – TX5 GTX ‘van de Ardennen tot de Drei Zinnen’ Deze TX5 is eigenlijk een verhoogde versie van het oorspronkelijke lage TX5 model.

Deze schoen komt dus uit de approach-reeks. Dit merk je wel nog aan de looks, de pasvorm en het eerder lage gewicht, maar het zoolprofiel is wel op maat van de wandelaar gesneden. Deze TX5 GTX is ontworpen voor iedereen die op zoek is naar een lichte, maar toch nog steeds stevige, ondersteunende en halfhoge schoen. Als het dus wat meer mag zijn dan een lage trailrunschoen, maar je niet direct goesting hebt in een zware bergwandelschoen, is deze TX5 waarschijnlijk iets voor jou. Het lederen bovenwerk maakt hem sowieso al sterk, het GoreTex membraan er net onder zorgt er ook voor dat ie 100% waterdicht is. Ideaal dus voor één van de Alta Via’s in de Dolomieten, maar net zo goed als herfstwandelschoen in de Belgische Ardennen.

Adviesverkoopprijs: 219,95 euro Gewicht: 1.060 gram (voor een maat 42)

10

LIGHTWAVE – Sigma Tenten ‘de single wall tent heruitgevonden’ Bij Lightwave hebben ze een nieuwe reeks tenten uit hun hoed getoverd. Na jarenlang zelf een tevreden gebruiker te zijn van een G20 Ultra tent, ben ik deze zomer overstag gegaan voor een Sigma S15 model. Deze reeks bestaat niet langer uit een binnen- en een buitentent, maar uit één tent, een zogeheten ‘single wall-tent’. Het Zweedse Sarek bleek een ideaal terrein te zijn om deze tent aan een test te onderwerpen. Het materiaal waaruit het zeil bestaat heet X-tex en maakt gebruik van actieve kool in de waterdichte coating. Deze absorbeert condensatie en voorkomt dat er zich waterdruppels vormen aan de binnenkant van het zeil, terwijl het materiaal wel blijft ademen. Condensatie is immers altijd het grote issue geweest bij dit soort tenten. Zelf voelde ik enkel wat klammigheid helemaal boven in de tent, maar nergens kwamen druppels naar beneden gerold. Ook het ’s nachts aanliggen tegen het zeil, terwijl het daarbuiten de hele nacht regende, leverde geen vochtproblemen op. De tent stond bovendien zeer stabiel in harde wind, hoewel ik één keer mijn rugzak mee binnen heb moeten nemen voor extra stabiliteit. Maar vooral, deze constructie staat supersnel recht! Voor een zeer laag gewicht, krijg je een zeer ruime tent. Het enige wat nu nog roet (geen actieve kool) in het eten kan strooien is de Brexit en de coronacrisis die nog steeds de wereldwijde bevoorrading in de war sturen.

Adviesverkoopprijs: S10 (649 euro), S15 (699 euro), S20 (749 euro), S22 (799 euro) Gewicht: S10 (1,115 kg), S15 (1,32 kg), S20 (1,75 kg), S22 (1,725 kg)

AGU – Venture reeks ‘Bikepacking voor de Belgische liefhebber’ Bikepacking is al een tijdje niet meer weg te denken uit de (Belgische) Outdoorwereld.

Kort samengevat ga je nog steeds met je fiets op avontuur, maar eerder off road. Niet langer over geasfalteerde wegen dus, met fietstassen vooraan, achteraan, aan je stuur en vanachter op je bagagedrager. Maar eerder over onverharde grind- en boswegen.

De Ardennen lenen zich hier trouwens prima toe! Je zal dus eerder met een type mountain- of gravelbike onderweg zijn en eveneens veel ‘smaller’ zijn. De meesten proberen alles te passen in een stuurtas, een frametas en een zadeltas, al dan niet aangevuld met een rugzakje. Geen fietstassen meer opzij dus. Het beperkte volume van deze tassen, zorgt er meestal ook voor dat je al je materiaal en kledij moet heroverwegen. Nóg lichter, nóg compacter. Maar hierdoor geraak je wel al fietsend en al reizend steeds dieper in de natuur. Weg van die weg, waar ook nog steeds auto’s kunnen komen. Dit Nederlandse fietsmerk heeft een volledige reeks uitgebracht die aan al jouw bikepacking noden voldoet.

Adviesverkoopprijs: van 25 (Snack-Pack Venture) tot 70 euro (Seat-Pack Venture)

PATAGONIA – Better Sweater Jacket ‘voor een betere wereld’ De Better Sweater Jacket is niet nieuw, maar is in de loop der jaren wel al enkele keren vernieuwd. Ondertussen bestaat deze stijlvolle en warme fleece voor 100% uit gerecycleerd polyester. Bovendien wordt er tijdens het hele productieproces bespaard op energie, water en kleurstoffen en is het vervaardigd volgens het ‘Fair Trade Sewn’ certificaat. Dit betekent dat de mensen die de kleren uiteindelijk vervaardigen een waardig loon in waardige werkomstandigheden krijgen. Daar kunnen we alleen maar allemaal beter van worden. De Better Sweater reeks bestaat ondertussen uit zo’n 7 modellen voor dames, 11 voor heren en dan nog enkele kinder- en babyversies. Zonder mouwen als gilet, met lange mouwen, maar dan met een korte of een lange rits, met of zonder kap… en dan nog een hele resem accessoires. Het is niet de lichtste fleece op de markt, maar zeker één van de mooiste, duurzaamste en meest eerlijke, vandaar ook de naam.

Adviesverkoopprijs: 129,95 euro (voor de Better Sweater Jacket) Gewicht: 638 gram (heren maat medium voor de Better Sweater Jacket)

11

Tekst Debbie Sanders

Stages en opleidingen winter 2021-2022 Afdalen in maagdelijk witte poedersneeuw, reiken naar ongenaakbare witte toppen, één zijn met de natuur… Het winters gebergte is telkens een droombestemming voor iedere sneeuwschoenwandelaar, toerskiër of -boarder, freerider of ijsklimmer. Ook deze winter stellen de clubs van de Klim- en Bergsportfederatie een aantrekkelijk aanbod van opleidingen, stages, workshops en begeleide tochten voor.

Tijdens iedere opleiding ligt de nadruk op het beheersen van technieken en het zelfstandig leren plannen en uitvoeren van winterbergtochten. Er wordt uitvoerig aandacht geschonken aan tochtvoorbereiding, omgaan met lawinegevaar, materiaal en uitrusting, techniek, oriëntatie en navigatie, veiligheid, EHBO, weerkunde en alpiene gevaren.

Foto © Debbie Sanders

12

Sneeuwschoenwandelen Wie de wandelmicrobe te pakken heeft, vindt het al snel moeilijk om de bergschoenen na de zomer op stal te zetten.

En waarom zou je? Ook in de winter kan je op stap gaan, in de sneeuw. Met sneeuwschoenen baan je je een weg door het witte landschap. Als je zelf een spoor trekt, voel je je terug wat pionieren.

Opleiding tot zelfstandig sneeuwschoenwandelaar Tijdens deze opleiding neem je deel aan twee weekends in het binnenland, gevolgd door een stage in de bergen waar je alle opgedane kennis omzet in de praktijk. De volgende thema’s komen aan bod: sneeuw- en lawinekunde, bivakkeren in de winter, gebieds- en tochtkeuze, weerkunde, tochtplanning, kaart & kompas, GPS, materiaal en EHBO & noodsituaties.

Begeleide sneeuwschoentochten Samen het gebergte ontdekken, genieten van de mooiste vergezichten, dat is waar het om draait. Onderweg is er ook ruimte om bij te leren, maar de beleving staat centraal.

Profiel van de sneeuwschoenwandelaar • Enkele jaren bergwandelervaring in de zomer • Kan al navigeren met kaart, kompas en ev. GPS • Goede fysieke conditie (uithouding & kracht) • Wie de opleiding wilt volgen: ervaring met het zelf uitstippelen van bergtochten is een must en al ervaring met sneeuwschoenwandelen aan te raden.

Hoe je fysiek voorbereiden op het sneeuwschoenwandelen?

• Lopen, fietsen & zwemmen zijn ideaal om je uithoudingsvermogen te verbeteren.

Focus eerst op frequentie (3-4 keer per week), daarna volume en tot slot intensiteit in je trainingsschema.

• Extra krachtoefeningen voor de bovenbenen is een must gezien de sneeuwschoenen voor extra gewicht zorgen en het volume en de kwaliteit van de sneeuw het stappen & sporen heel zwaar kunnen maken.

13

IJsklimmen Ijsklimmen is ongetwijfeld één van de meest impressionante wintersporten die er zijn. Als ijsklimmer baan je je een weg naar boven op bevroren watervallen of ijswanden van tien tot wel honderden meters hoog. Je uitrusting is aangepast aan het gladde terrein, de scherpe punten van je stijgijzers en ijsbijlen zorgen zo voor voldoende grip op de wand. Terwijl je naar boven klimt plaats je zelf zekerpunten door enkele ijsvijzen in het ijs te boren.

Tijdens een ijsklimstage bij een KBF-club reiken we je alle praktische en theoretische kennis aan die je voor deze beklimmen nodig hebt.

Ice ice baby!

Beginnersstage Deze opleiding bouwt voort op de workshop sneeuw- en lawinekunde.

Tijdens de opleiding voor beginners leer je op een toegankelijke manier de technieken van het frontaal ijsklimmen. Er worden degelijk af te zekeren watervallen uitgekozen waar je kunt experimenteren met het ijsklimmen.

Naast deze praktijksessies leer je ook de nodige theoretische achtergrond. Veilig voorklimmen, standplaats bouwen en rapellen met meerdere touwlengtes.

Gevorderdenstage De stages voor gevorderden bouwen voort op de stages voor beginners. Deze opleiding leidt je op tot zelfstandig ijsklimmer, ook in moeilijke routes (+ derdegraads).

Op het programma staan gevorderde technieken, voorklimmen en voortbewegen in mixed-terrein (‘drytoolen’).

Profiel van de ijsklimmer •

• Enkele jaren ervaring met multipitch rotsklimmen

•

• Ervaring met stijgijzers

•

• Goede tot heel goede fysieke conditie (uithouding & kracht in armen & benen)

Hoe je fysiek voorbereiden op het ijsklimmen?

• Lopen, fietsen & zwemmen zijn ideaal om je uithoudingsvermogen te verbeteren.

Focus eerst op frequentie (3-4 keer per week), daarna volume en tot slot intensiteit in je trainingsschema.

• Extra krachtoefeningen voor de armen & benen is een must, gezien de hoge belasting van het ijsklimmen op je lichaam.

• Ook een goede core stability is een aandachtspunt.

Foto © Thomas Kerkhofs

14

Toerskiën Toerskiën speelt zich off-piste af, ver weg van de geprepareerde skipistes en skiliften. De weg naar boven kan immers eens zo mooi zijn als die naar beneden, dus nemen we onze tijd om hiervan te genieten. Bij toerskiën volbreng je de instijg op je eigen houtje, met behulp van een paar stijgvellen en toerski-bindingen. Eens aangekomen op de top, worden de stijgvellen opgeborgen en roetsjen we naar beneden door maagdelijke sneeuwvelden.

Beginnersstage Tijdens deze opleiding leer je om zelfstandig eenvoudige toerskitochten voor te bereiden en uit te voeren, rekening houdende met het lawinegevaar. Je leert je techniek aanpassen aan de verschillende sneeuwcondities. Deze stage kan zowel in niet-vergletsjerd als vergletsjerd terrein plaatsvinden.

Gevorderden De stage voor gevorderden bouwt verder op de stage voor beginners.

Tijdens deze opleiding leer je om meer uitdagende toerskitochten zelfstandig te plannen en uit te voeren, met o.a. eenvoudige couloirs, zwaardere hellingsgraden waarbij ook op specifieke techniek gewerkt wordt.

Ervaringsstage Tijdens een ervaringsstage pas je alle kennis en kunde toe die je hebt opgedaan tijdens een beginnersstage. Soort terrein blijft hetzelfde.

Je werkt aan je zelfstandigheid onder het toeziend oog van je begeleider.

Freeride/off-piste Je leert off-piste skiën in diverse omstandigheden en omgaan met veiligheidsmateriaal zoals LSZA, schop en sonde en bereid je op die manier voor op een toerski-beginnersstage. Afhankelijk van de weersvoorspellingen, de condities en het niveau van de deelnemers worden er eenvoudige, skitoeren gemaakt.

Profiel van de toerskiër • Enkele jaren ervaring met het zelfstandig uitstippelen van bergtochten (wandelen/bergbeklimmen) • Vlot een zwarte piste afdalen in diverse omstandigheden en al ervaring met freeride/off-piste • Kan navigeren met kaart, kompas en ev. GPS • Goede tot heel goede fysieke conditie (uithouding & kracht)

Hoe je fysiek voorbereiden op het toerskiën?

• Lopen, fietsen & zwemmen zijn ideaal om je uithoudingsvermogen te verbeteren.

Focus eerst op frequentie (3-4 keer per week), daarna volume en tot slot intensiteit in je trainingsschema.

• Extra krachtoefeningen voor de bovenbenen is een must gezien het volume en de kwaliteit van de sneeuw het omhoog sporen maar ook de afdaling heel zwaar kunnen maken.

• Ook extra oefeningen om je rotatiestabiliteit te verbeteren zijn aan te raden.

Foto © Helmuth Van Pottelbergh

15

SPORTKADERDAG 05.12.2021

Ben je sportkader?

Of ben je actief als begeleider in jouw club?

Dan is de KBF-kaderdag iets voor jou.

Op 5 december vindt de derde editie van deze opleidingsdag plaats voor alle lesgevers en begeleiders in de klim- en bergsport.

Op het programma staan tal van interessante workshops en lezingen met zowel sportspecifieke, als sporttakoverschrijdende onderwerpen.

Afsluitend voorzien we een hapje en een drankje om gezellig na te praten met collega-sportkaders.

Inschrijven en info via: www.klimenbergsportfederatie.be/ kaderopleidingen-bijscholingen/kaderdag

16

Bron: persbericht BFIC

Klimzalen sterker in hun schoenen dankzij BFIC...

(Belgische Federatie voor Klimzalen) Het indoor klimmen is de laatste jaren aan een indrukwekkende opmars bezig. Jaarlijks openen er in België enkele nieuwe klimzalen en ook het aantal klimmers neemt gestaag toe. Ook in het buitenland zien we een spectaculaire groei van het aantal zalen. Er ontstaan verschillende ketens (zoals Arkose, Blockout, …) die meerdere zalen uitbaten, vergelijkbaar met de fitness sector. We kunnen gerust spreken van een enorme professionalisering van het indoor klimmen.

H et

professioneel uitbaten van een klimzaal vraagt echter om behoorlijk wat ondernemerschap, naast enkele specifieke vaardigheden zoals het beheersen van de veiligheid, commerciële routebouw enz.

Naar aanleiding van de eerste corona lockdown werd tevens duidelijk hoe moeilijk het is om een commercieel bedrijf te runnen in een sportsector.

Gelet op al deze zaken vonden enkele klimzalen het nuttig om zich te verenigen. Uit deze contacten is dan uiteindelijk de Belgian Federation Indoor Climbing (BFIC) gegroeid. Dit is een beroepsvereniging die de belangen van de Belgische klimzalen wil behartigen. Dus zowel klimzalen uit Vlaanderen, Brussel als Wallonië. Onder haar Vlaamse leden rekent de federatie Alpamayo, Blackbox Boulder, Blueberry Hill, City Lizard, Crux Bouldergym, Future Sports, Klimzaal Blok, Olympia, Rhino Boulder gym, Sportcentrum De Dam, De Stordeur, Klimkaffee Mechelen en Klimzaal Wallstreet.

De BFIC stelt zich als taak om : - Een aanspreekpunt te vormen voor haar leden (de klimzalen), en op te treden als een gemeenschappelijk contact met de sportfederaties, ADEPS, Sport Vlaanderen en de politiek.

- In te staan voor een politiek debat over de heropening van de infrastructuur en om bijkomende steunmaatregelen voor de Sportsector te onderhandelen die overeenkomen met de noden als uitbater van een sportinfrastructuur.

- Wetten en decreten te bestuderen die het beroep aanbelangen. BFIC maakt politici bewust van de heersende problemen en stimuleren of beïnvloeden deze met als doel bij toekomstige wetgeving met haar adviezen betrokken te worden.

- Uitwerken van een veiligheidsdraaiboek dat zal dienen als basis om betere voorwaarden en tarieven te onderhandelen voor verzekeringen.

- In te staan voor een verdere professionalisering van de klimsector en een kwaliteitslabel uit te werken.

- In de nabije toekomst groepsaankopen voor te stellen (zowel naar klimmateriaal als naar infrastructuur) - Diverse opleidingen te organiseren voor de specifieke functies die eigen zijn aan de uitbating van een klimzaal. Hierbij wordt gedacht aan bv. de routebouwers, maar ook een zaalverantwoordelijke.

De BFIC kan het indoor klimmen in België naar een nòg hoger niveau brengen. Dit samen en in overleg met de betrokken sportfederaties zoals de Klim-en Bergsportfederatie. KBF kijkt alvast uit naar een lonende samenwerking voor de klimsport.

Ben je uitbater van een klimzaal, plan je er één op te starten, of wil je samenwerken met de nieuwe federatie?

Aarzel dan niet om contact met hen op te nemen.

Belgium Federation Indoor Climbing Belgische Federatie van klimzalen Fédération Belge des salle d’escalade Lakensestraat 154/002 1000 BRUSSEL www.bfic.be info@bfic.be

17

Tekst Dominique Van Eyken

Het jeugdbeleid.

Een tool voor de toekomst!

Wanneer we willen werken aan de toekomst, dan is het een must dat we werken aan de jeugd van vandaag. Dit is dan ook waarom de Klim-en Bergsportfederatie haar clubs wil ondersteunen in de ontwikkeling van hun jeugdbeleid.

Jeugd in cijfers In 2020 heeft de KBF een bevraging gedaan bij al haar clubs om te weten te komen wat de huidige situatie is in Vlaanderen met betrekking tot de jeugd. 1/3de van de clubs hebben gereageerd, ook al bleek uit de bevraging dat er heel wat meer clubs zijn die al een jeugdwerking hadden (hebben), ongeacht de grootte van de club.

Bleek ook dat clubs die de meeste jeugdleden aanbrengen, gericht zijn op sportklimmen en in het bezit zijn van een eigen accommodatie of alvast gelinkt zijn aan een accommodatie. De kleinere werkingen richten zich vooral op 1 jeugdgroep per jaar of op een stage met de jeugdgroep.

Uit de bevraging blijkt eveneens dat 30% van de clubs niet beschikt over de nodige accommodatie, wat wil zeggen dat ze deze moeten huren om hun activiteiten te kunnen aanbieden. Daarnaast beschikt ongeveer 80% van de clubs wel over voldoende vrijwilligers om een jeugdwerking draaiende te houden, althans dit was toch zo voordat COV19 ons getroffen heeft.

Voor ongeveer de helft van de clubs die inzetten op jeugd, is de vraag groter dan het aanbod, wat 2 zaken kan betekenen. (1) er is nog ruimte voor uitbreiding of (2) we hebben heel veel jeugdleden die willen starten met sportklimmen. Hoewel het ene al wat positiever klinkt dan het andere, komen beide eigenlijk op hetzelfde neer, nl. er is nood aan een beleid dat ondersteuning biedt aan de clubs en zorgt voor een kwalitatieve ontwikkeling van jeugdsport.

Een kwalitatief jeugdbeleid, wat is dat?

Vanuit de federatie zijn we ervan overtuigd dat een club met een goed jeugdbeleid op lange termijn hier de vruchten zal van plukken voor haar gehele werking. Daarom hebben we een visie ontwikkeld over wat een jeugdbeleid kwalitatief maakt. We focussen op 4 thema’s waarvan we denken dat ze een positieve invloed zullen hebben op de jeugdsport.

18

1. Gezond- en ethisch verantwoord sporten Het spreekt voor zich dat we de jeugd niet willen laten sporten wanneer hun veiligheid niet kan gewaarborgd worden. Daarom willen we dan ook inzetten op gezond- en ethisch verantwoord sporten. We zien dit ruimer dan enkel “kan het kind zich kwetsen?”. We willen er namelijk voor zorgen dat ook de psychische integriteit van het kind bewaakt wordt. Denk hierbij bijvoorbeeld maar aan het clubAPI-verhaal. Het is belangrijk dat elke club die inzet op jeugdwerking beschikt over een aanspreekpersoon integriteit (API).

Meer weten over het API-verhaal? Ga snel eens kijken naar het artikel dat we hierover hebben geschreven in Monte 2021/3.

2. Jeugdbeleid Hoewel dit thema sterk gelinkt is aan alle andere thema’s, hebben we dit toch losgekoppeld, om hier een extra nadruk op te leggen.

Wanneer we niet weten waar we naartoe willen, zullen we altijd maar in het wilde weg werken en slechts weinig tot geen vooruitgang maken op lange termijn. Daarin willen we de clubs stimuleren om een concrete visie en doelen uit te werken voor haar jeugdwerking en deze ook bekend te maken. Vanuit de federatie willen we daarvoor ook de nodige inspiratie bieden.

3. Trainers en opleidingen De Klim- en Bergsportfederatie is al jaren bezig met het ontwikkelen en promoten van opleidingen. Dit omdat de lesgever een ruimer inzicht heeft in didactiek en methodiek waardoor hij op een efficiëntere wijze zijn kennis kan overdragen. Het zou dan ook onlogisch zijn als we hier niet zouden op inzetten bij de jeugd.

Naast het opleiden van lesgevers willen we eveneens het ‘levenslang leren’ blijven aanmoedigen. Sporten, en zeker jonge sporten, ontwikkelen zich continu. Het is dan ook belangrijk dat de lesgevers op de hoogte zijn van nieuwe inzichten.

4. Communicatie Met het thema communicatie willen we de clubs aanmoedigen om een duidelijke communicatie te voorzien naar de klimmers.

Niet alleen naar zij die al lid zijn, maar ook naar hen die interesse hebben om onze geliefkoosde sporten te verkennen. Hierbij hoort dan natuurlijk ook de promotie van de sport naar jeugdleden toe.

Uiteraard moeten ook de ouders van competitieklimmers goed geïnformeerd zijn.

Jeugd in Touw

doelstellingen van de federatie

Met het ‘Jeugd in Touw’-project wil de Klim- en Bergsportfederatie de clubs motiveren om een jeugdwerking op te richten en/of hen ondersteunen in het verder uitbouwen en verbeteren van de huidige werking. Vermits de ambities van de clubs heel verschillend zijn, wil dit ook zeggen dat we moeten zoeken naar een manier om de clubs op een gelijkwaardige manier te kunnen ondersteunen terwijl we rekening houden met de grootte en de capaciteiten van deze clubs.

De Klim- en Bergsportfederatie is ondertussen al enkele jaren aan het bekijken hoe we dit het beste kunnen aanpakken.

Wat zijn nu de concrete doelstellingen van de Klim- en Bergsportfederatie met het 'Jeugd in Touw'-project? Zoals je nu wel al zal begrepen hebben, willen we de kwaliteit verbeteren van de reeds bestaande jeugdwerkingen. Maar hier hoeft het voor ons natuurlijk niet te stoppen. Tegen het einde van deze beleidsperiode, zijnde eind 2024, zouden we graag een verdubbeling zien in het aantal clubs met een jeugdwerking. Dat zou betekenen dat er ongeveer 2/3 van alle clubs aangesloten bij KBF actief inzetten op jeugd.

Zo zijn er bijvoorbeeld al verschillende stappen gezet op vlak van beleid omtrent nationale jeugdcompetities. Daarnaast pogen we eveneens om de administratieve werklast voor de clubs te minimaliseren. De federatie heeft er dan ook voor gekozen om het project op te delen in 2 onderdelen, nl. beleid en activiteiten.

Daarnaast trachten we de bestaande en ook de nieuwe werkingen te stimuleren naar een rijk en divers aanbod zodat ieder kind zijn plekje kan vinden in de club. Zo hopen we dat op lange termijn ook deze jonge leden zich later zullen inzetten om de normen en waarden van onze sport door te geven aan de nieuwe generatie.

In het onderdeel rond het beleid zal uiteraard gewerkt worden in lijn van de visie zoals deze voorheen is toegelicht. Om het project toegankelijk te maken voor zowel grote als kleine clubs, is ieder thema opgedeeld in 3 niveaus, nl. brons, zilver en goud, waaraan een label verbonden is ter erkenning. Het bronzen label zal in het Jeugd in Touw project de basis vormen waarop het zilveren en gouden label zullen verder bouwen.

Omdat een jeugdwerking geen werking kan zijn zonder activiteiten, is dit het tweede onderdeel waarop de federatie wil inzetten. Hier zal er dus gekeken worden naar de inzet die de clubs leveren in het aanbieden van trainingen, opleidingen, stages, enzovoort.

KBF: “Tegen het einde van de beleidsperiode 2024 zouden we graag een verdubbeling zien in het aantal clubs met een jeugdwerking” Vele clubs investeren eigen middelen in hun jeugdwerking. Dit wil zeggen dat vele clubs op het einde van het jaar meer geld hebben uitgegeven aan de ontwikkeling en het behoud van de werking dan dat er ontvangen is door middel van inschrijvingsgelden. Dit is uiteraard een zeer jammere zaak want hierdoor is het zeer moeilijk om op langere termijn te investeren in de werking en is het aanschaffen van nieuwe educatieve- en/of klimmaterialen vrijwel onmogelijk, wat voor een kwalitatieve werking toch wel een noodzaak is. Dit is voor de clubs dan ook het grootste voordeel aan het 'Jeugd in Touw'project.

Naast de basissubsidie die verbonden is aan het behaalde label, zal de club ook punten krijgen voor het organiseren van activiteiten. Het aantal behaalde punten zal de extra bijdrage vormen die een club kan ontvangen. Hiermee proberen we tegemoet te komen aan de investering die de club maakt en kan er alsnog geïnvesteerd worden in de jeugd.

Om deze subsidie te kunnen aanbieden aan de clubs, zet de Klimen Bergsportfederatie in op de beleidsfocus jeugdsport van Sport Vlaanderen. Indien het Jeugd in Touw project wordt goedgekeurd, zal de federatie mooie financiële ondersteuning kunnen bieden aan de jeugdwerkingen. De keerzijde is echter dat wanneer Sport Vlaanderen het project zou afwijzen, ook de ondersteuning beperkter zal worden.

19

Tekst Annelore Orije

Kids in de klimzaal Weet jij nog hoe oud je was toen je voor het eerst begon met klimmen? Jonger dan je zou denken! Want tussen de 10 en 12 maanden oud starten de meesten onder ons aan ‘de klimfase’, een onmisbare stap in onze ontwikkeling waar evenwicht en coördinatie ingeoefend worden. Balanceren op de zetel, de trap op- en afkruipen of een gedurfde escapade uit de babybox… Het zijn dan wel geen échte klimroutes, maar de intentie zit goed. Klimmen hoort bij onze ontwikkeling en in de klimzaal bouwen we daar graag op verder.

Vanaf welke leeftijd kan je klimmende kapoen in de klimzaal terecht? En wat komt er aan bod tijdens deze lessen? We zetten het allemaal op een rijtje.

Kennismaken met de sport Vanaf ± 3 jaar

Van spel naar sport Vanaf ± 8 jaar

Beter worden in je sport doe je door bewegingservaring op te doen.

Bij de jongste sporters (3-8 jaar) willen we deze ervaringen en bewegingen zo breed mogelijk houden om een gezonde ontwikkeling van het sporterslichaam te verzekeren.

Rond je acht jaar zitten de ‘Multimove’-basisbewegingen er goed ingebakken en kunnen de eerste klimervaringen beginnen.

Kinderen van deze leeftijd zijn erg vatbaar voor nieuwe technieken en vaardigheden en daar zal een trainer slim op inspelen. Zo wordt er gewerkt aan een brede basis van sportklimvaardigheden en -bewegingen.

De 12 basisbewegingen van ‘Multimove’ vormen een handige leidraad voor het aanbieden van zo’n gevarieerd bewegingsaanbod. Met oog op een gezonde en levenslange sport- en bewegingsparticipatie leren de 3- tot 8-jarigen er: dribbelen, glijden, heffen en dragen, klimmen, roteren, slaan, springen en landen, trappen, trekken en duwen, vangen en werpen, wandelen en lopen, en zwaaien.

Bovenal moet het leuk zijn voor deze kleinsten. Plezier maken staat dus centraal in dit lessenpakket. Het is een kwestie van spelend leren en ontdekken met veel variatie zonder dat er een specifieke sport in valt te herkennen.

Gezien Multimove niet sportspecifiek is, kan je het eender waar beoefenen. In Vlaanderen zijn er meer dan 250 plaatsen waar je terecht kan. Een handig overzicht vind je op de website van Sport Vlaanderen: www.sport.vlaanderen/sportact iviteiten/voor-elke-l eeft ijd-wat/ multimove/waar-multimoven/ Zet je de kleinsten liever van begin af aan in de juiste setting? Dan kan je terecht bij de jeugdwerking in één van de KBF-clubs. De focus ligt er nog steeds op het aanleren van de basisbewegingen, al wordt er een extra vleugje klimsport aan toegevoegd. Bij sommige clubs kan je al vanaf 2,5 jaar starten onder nauwe begeleiding van de ouders.

20

© Michael Timmermans

De trainer bepaalt daarbij steeds de lesinhoud in functie van de sporter. De leeftijd is daarbij niet de enige indicator. Ook psychische eigenschappen (zoals medeleven, zelfdiscipline, angst, assertiviteit) worden mee in rekening genomen. Verder zal de trainer ook kijken naar de verstandelijke, sociale en lichamelijke kenmerken van elk kind. De belasting wordt zo in evenwicht geplaatst met de belastbaarheid van elke sporter, wat essentieel is voor een gezonde ontwikkeling van een sporterslichaam.

De focus ligt op het trainen van coördinatie, uithouding, lenigheid, snelheid en behendigheid. Zware krachttrainingen zijn nog niet aan de orde, daarvoor is het wachten tot na de groeispurt. Eerder zal er gekeken worden naar een evenwichtige training van de verschillende spiergroepen met eigen lichaamsgewicht. Tijdens de klimoefeningen en –spelletjes komen de basisklimtechnieken aan bod zoals: evenwicht, voetplaatsing, voetwissels, routes lezen, indraaien, uit de benen klimmen en uithangen.

De kinderen maken nog steeds spelenderwijs kennis met de sport, al neigen de klimlessen meer en meer naar een echte training. Ze leren er samenwerken, elkaar vertrouwen en krijgen de kans om hun verantwoordelijkheid op te nemen. De trainer bewaakt daarbij altijd een positieve leeromgeving en legt de focus op de succesbeleving bij de kids. Sporten is super tof en dat zal elke trainer met plezier meegeven aan deze jonge sporters.

Van kapoen tot klimkampioen Vanaf ± 12 jaar Rond de leeftijd van 12 jaar gaat ons lichaam een laatste groeispurt door. Onze ligamenten, spieren, pezen en beenderen gaan in sneltempo groeien. Dit is het ideale moment om aan aerobe trainingen te beginnen waarbij matige inspanningen zo lang mogelijk volgehouden worden. Verder vraagt dit groeiende lichaam nét wat meer aandacht voor het behouden van de lenigheid.

Op deze leeftijd worden ook de meer verfijnde klimtechnieken aan de man gebracht. Daarna kan het echte werk beginnen: alle aangeleerde klimbewegingen en -technieken worden geperfectioneerd en geautomatiseerd. Kapoenen worden ervaren, zelfstandige klimmers en de meest verdienstelijke sporters kunnen doorstoten tot het competitieteam binnen de club. Krachttraining mét gewichten is enkel raadzaam na het beëindigen van de groeispurt.

Jeugdwerking vs. Klimschool Elke klimzaal of klimclub heeft zijn eigen aanpak met verschillende lessenpakketten. De instapleeftijden, vereiste ervaring, frequentie van de trainingen, etc. worden bepaald door de klimclub zelf. Als beginnende klimmer kan het dus wat zoeken zijn om je weg hierin te vinden.

Het overzicht in tabel 1 helpt je met deze zoektocht en brengt de jeugdwerkingen van de Vlaamse klimzalen en klimclubs in kaart.

Onder de jeugdwerkingen verstaan we lessenreeksen die over een langere periode lopen (vaak per schooljaar). De jeugdklimmers die zich inschrijven klimmen er wekelijks (of maandelijks) en kunnen zich jaar na jaar opnieuw inschrijven. Ze worden begeleidt door enthousiaste coaches en trainers die hen de kneepjes van het vak leren.

Hiermee onderscheidt deze jeugdwerking zich van een klimschool of klimcursus waarbij er één bepaald lessenpakket of leerlijn wordt afgewerkt in (kortere) lessenreeks met een specifiek afsluitmoment.

Het einddoel is hier meestal het behalen van een certificaat of diploma zoals de klimvaardigheidsbewijzen, beter gekend als de KVB’s. De basistechnieken van het klimmen krijg je aangeleerd in een KVB 1-cursus Indoor Toprope, de KVB 2 belicht het Indoor Voorklimmen en wie naar de rots wil trekken gaat voor een KVB 3 waar alles over het outdoor voorklimmen aan bod komt.

Iets voor jouw bengel?

Ben je niet zeker of klimmen iets voor jouw kapoen is? Dan test je best even uit voor je vertrokken bent met een volledig lessenpakket.

Bij vele jeugdtrainingen kan je een proefles volgen om te testen of ze het er naar hun zin hebben. Proeven van de sport kan ook tijdens een kinderfeestje in de klimzaal of tijdens een sportkamp in de schoolvakanties.

Vanaf deze eerste kennismaking weet je meteen of je kind vertrokken is in de klimwereld.

Tips om zelf met je kids naar de klimzaal te trekken - Zorg voor voldoende begeleiding, ook in de boulderzaal en zeker voor de jongsten.

- Kinderen zijn verzot op aanmoedigingen.

Elke stap die ze vooruit zetten is er één om te vieren en versteld van te staan.

Zo houdt je de kleinsten gemotiveerd om nog meer uit te proberen op de klimmuur.

- Met klimspelletjes zorg je voor variatie en houd je de fun erin.

- Neem voldoende rust en voorzie gezonde snacks voor tijdens de pauze.

- Drink voldoende water tijdens en na het sporten.

21

Overzicht jeugdwerking KBF-clubs

Wist je dat… … topklimster Anak Verhoeven al sinds haar 4 jaar klimt? Dat is echter geen indicatie tot succes, sommige topklimmers begonnen pas op 12-jarige leeftijd met de sport. … Ashima Shiraishi al op 13 jarige leeftijd een 9a topte? Hiermee is ze de jongste klimmer in de geschiedenis die deze graad wist te behalen. Zo klom ze in 2015 de route ‘Open Your Mind Direct R1’ in Santa Linya te Spanje. 6 dagen later topte ze haar tweede 9a (of 9a+), alsof het niets is. … de Belgische jeugd tegenwoordig internationaal topprestaties scoort?

Op de European Youth Cup in juli 2021 pakten Lead-klimmers Ties Vancraeynest, Hannes Van Duysen en Lucie Watillon alle drie de gouden medaille in hun leeftijdscategorie! © Michael Timmermans

23

Tekst Annelore Orije

Driemaal goud voor Belgische jeugdklimmers op Europese Jeugdbeker Lead & Speed Goud, goud en nog eens goud! De Belgische jeugdatleten leverden topprestaties tijdens de IFSC European Youth Cup Lead & Speed in Klimax Puurs-Sint-Amands. Hannes Van Duysen, Ties Vancraeynest en Lucie Watillon gingen er binnen hun leeftijdscategorie aan de haal met drie gouden medailles in de discipline Leadklimmen. Het Belgian Climbing Team kan zich daarbij geen betere resultaten wensen voor deze unieke wedstrijd.

Charlene Tilborghs in actie! © Michael Timmermans

24

24

goud, goud en goud Op 2, 3 en 4 juli vond de officiële Europese Jeugdbeker Lead & Speed plaats in klimzaal Klimax. 24 Belgische jeugdatleten en 196 Europese topklimmers namen het er tegen elkaar op om zo hoog mogelijk te klimmen in zo’n kort mogelijke tijd. Een overhangende klimmuur met een hoogte van 20 meter vormde het impressionante speelveld voor de Lead-wedstrijd. Daarin wisten drie Belgische jeugdklimmers de Europese competitie te overtreffen. Zowel Hannes Van Duysen, Ties Vancraeynest als Lucie Watillon namen er de gouden medaille mee naar huis.

In het wedstrijdgedeelte Speedklimmen werd voor het eerst de gloednieuwe, 17 meter hoge klimmuur in gebruik genomen. De Italiaanse klimmer Marco Rontini overbrugde deze overhellende klimwand in een topsnelheid van 6,49 seconden. De IFSC European Youth Cup Lead & Speed is daarmee de eerste continentale jeugdwedstrijd Speedklimmen in België.

Hannes Van Duysen, 16 jaar uit Vinderhoute, vervolledigt met zijn overwinning een trio van medailles. Eerder dit jaar scoorde hij zilver op het Europese Jeugdkampioenschap in Perm (Rusland) en brons op de Europese Jeugdbeker in Graz (Oostenrijk). Ook voor de 18-jarige Ties Vancraeynest uit Buggenhout was het een speciale wedstrijd. Hij scoort zijn eerste gouden medaille in een Europese Jeugdbekerwedstrijd. Aldus sublieme resultaten om de grootste klimwedstrijd in België van 2021 mee af te sluiten.

De live uitzending van de wedstrijd kan je herbekijken via Youtube (https://youtu.be/nfMRPe_zXI0). Topklimmers Chloé Caulier en Loïc Timmermans zorgde er voor de gepaste commentaren en aanmoedigingen van de klimmers.

Olympische spelen Ook op de Olympische Spelen in Tokio zaten we met een primeur.

Daar streden 20 mannen en 20 vrouwen voor het eerste olympische goud in drie disciplines. Degene die het best wist te presteren in speed, boulder én lead ging er aan de haal met het felbegeerde goud.

Bij de vrouwen stak Janja Garnbret met kop en schouders boven de competitie uit. Ze haalde de eerste plaats in boulder én lead en bevestigde daarmee haar positie als topfavoriet. Bij de heren ging Alberto Ginez Lopez met het goud aan de haal, al was de wedstrijd nét iets minder voorspelbaar dan bij de vrouwen.

De onverwachte uitkomst was ongetwijfeld te wijten aan de combinatie van de drie disciplines waarin de atleten moesten presteren. Dat concept ving op zich al veel kritiek in de klimwereld.

Vooral de specialisten in speed kregen het erdoor hard te verduren. De speedklimmers kwamen dan wel uit hun voeten in boulder en lead, maar de kloof met de boulder- en leadklimmers was niet te dichten.

Als speedklimmer werd het zo wel erg moeilijk om het goud te halen.

In 2024 komt daar gelukkig verandering in. Dan zullen de Spelen doorgaan in Parijs met en splitst speed zich af van boulder en lead.

Er zullen dan 32 speedspecialisten en 32 boulder- en leadklimmers voor het podium strijden. Het aantal uitgereikte medailles wordt daarbij ook verdubbeld.

De toppers van het Belgian Climbing Team trainen alvast naarstig naar de kwalificatiewedstrijden toe. Als het van Hannes Van Duysen, Lucie Watillon en Ties Vancraeynest zou afhangen zien we in 2024 een heleboel Belgische klimmers op het olympisch toneel verschijnen. Let’s go Belgian Climbing Team!

25

Tekst Lisa Viane

Tips om met kinderen en jongeren de bergen in te trekken Het leven stopt niet als je kinderen hebt. Je kan gerust de bergen blijven intrekken, al zal je jouw reisplannen misschien wel wat moet aanpassen aan je (kleine) kroost… Onder het motto ‘jong geleerd is oud gedaan’ kan je in dit artikel enkele tips terugvinden voor een geslaagde gezinsvakantie in de bergen.

Wandelen

Klimmen

Het spreekt voor zich dat de meest toegankelijke bergsport met kinderen bergwandelen is. Je kan deze activiteit namelijk zelfs met je kleine peuter doen! Zorg voor een geschikte en aangepaste draagzak voor lange tochten. Neem je kinderen mee die al zelf kunnen stappen? Dan hebben ook zij goeie stapschoenen nodig. Daarnaast kan je in veel berggebieden ook de lift nemen naar boven. Je wandelt dan op het plateau, waardoor je wel de mooie vergezichten hebt, maar niet de steile hellingen hoeft op te klimmen en af te dalen.

Jong geleerd, is oud gedaan. Dat geldt zeker ook voor klimmen!

In principe kan je al vanaf een jaar of acht beginnen met het leren van klimtechnieken aan je kind. In eerste instantie is vooral boulder geschikt, omdat je door de beperkte hoogte steeds dicht bij je kind kan blijven. Van zodra het de klimtechnieken onder de knie heeft, kan het ook indoor beginnen toprope klimmen. Eens dat goed lukt, lonken de vele rotsmassieven in binnen- en buitenland!

Net zoals bij via ferrata en canyoning is een goeie gordel van groot belang. Voor de kleinsten bestaan er zelfs klimgordels voor het volledige bovenlichaam: je hebt dan ook lussen die om de schouders passen. Dat kan je kind een zekerder gevoel geven en zorgt er voor dat de impact bij een val meer verdeeld is. Deze zijn beschikbaar tot een gewicht van ongeveer 30kg. Daarnaast zijn ook een helm en goeie klimschoenen een must.

Van zodra je kinderen wat ouder zijn, kunnen ze ook de voorklimen zekeringstechnieken aanleren. Wij raden dit echter niet aan voor kinderen jonger dan 10 jaar. Vanaf een leeftijd van ongeveer 14 jaar én indien ze de nodige klim- en zekeringservaring hebben, kunnen ze zelfstandig naklimmen, voorklimmen en zekeren.

Ook hier geldt bij het uitzoeken van een klimmassief: hou rekening met wat je kind kan. Zoek routes uit die haalbaar zijn, bij voorkeur niet in de vlakke zon. Zorg voor voldoende rustmomenten tussen het klimmen door, zodat ze niet te snel uitgeput zijn.

Voorzie voor een dagtocht of meerdaagse zeker voldoende eten en drinken, ook voor de kinderen. Neem genoeg snacks mee en pas indien nodig je dagindeling aan. Doet je kleinste nog een middagdutje? Bekijk op voorhand waar je even kan rusten, bij voorkeur in een schaduwplekje als het zonnig weer is.

Ben je van plan om te overnachten in een berghut? Vermeld dan bij reservering dat je met kinderen komt. Veel ouders met kinderen kiezen eerder voor een kleine berghut dan voor een berghut met 100 bedden. Zorg er ook in dit geval voor dat iedereen zo comfortabel mogelijk kan overnachten. Zie je het niet zitten om zoveel bagage zelf mee te dragen? Dan kan je misschien een ezel inhuren die je materiaal naar boven brengt. Lees het artikel van Ignace Bral (pag.

30) over de meerdaagse tocht met zijn familie naar Gran Paradiso.

Een overzicht van de jeugdwerking en klimscholen bij KBF-clubs vind je op pag. 24

© Jort Van Schil

26

KBF archief - jeigdklimtrekken 2014

Canyoning

Via Ferrata

Wie graag iets meer uitdaging heeft of echte waterratten als kinderen heeft, kan ook canyoning eens overwegen. Canyons worden geklasseerd volgens drie niveaus: verticaliteit (V1-V5), hoeveelheid water (A1-5) en duur van de canyon (I-V). Zo kan je snel zien hoe lang en moeilijk een canyon is. In topoboeken en op sites als www. descente-canyon.com vind je vaak ook een inschatting van de tijdsduur die je moet rekenen voor je instap, je canyon zelf en je uitstap.

Sommige canyons zijn al geschikt voor kinderen vanaf 6 à 7 jaar.

Het gaat dan om canyons met klassering V1A2II bijvoorbeeld. Dat betekent dat de rappels niet hoog zijn, dat er voldoende water is met een normale stroming en dat de canyon redelijk kort is (of dat je er snel uit kan mocht je toch in de problemen komen). Vooral de zogenaamde ‘speelcanyons’ zijn geschikt voor kinderen. Die bestaan vaak alleen maar uit sprongetjes en glijbanen en hebben geen te hoge rappels. Is het debiet toch wat steviger dan verwacht? In canyons die vaak afgedaald worden, zijn er vaak meerdere ankerpunten bij een rappel. Je hebt dan meestal de optie om de rappel in of uit de waterval te doen. Kies er in dat geval voor om uit het water te blijven.

Zo voorkom je gevaarlijke situaties. In sommige gevallen kan je ook een rappel guidé spannen. Deze techniek zorgt ervoor dat je beneden uit het woelige water van de poel blijft. Bovendien zorgt het eens voor afwisseling met een gewone rappel, wat het voor kinderen weer wat leuker maakt. Let er ook op dat je canyons uitkiest die geen té koud water hebben. Wanneer je in smeltwater terechtkomt, kan je namelijk al snel heel koud krijgen als je wat moet wachten terwijl anderen rappelen.

Via ferrata’s winnen de laatste jaren enorm aan populariteit. Het is dan ook een enorm leuke activiteit om je kinderen kennis te laten maken met iets avontuurlijkere bergsporten. Op sommige plekken kan je zelfs speciale parcours voor (kleine) kinderen vinden. De grepen staan dan iets dichter bij elkaar en ook de kabel langs het parcours hangt iets lager. Vaak zijn dit ook kortere en iets ludiekere via ferrata’s, met een hangbrug, apenbrug, deathride… Je vindt enkele tips onderaan deze paragraaf. Ben je niet helemaal zeker of de via ferrata geschikt is voor kinderen? Vaak zit je bij niveau A-B met weinig verticale gedeelten wel ok.

Wil je je graag eens aan een canyon wagen met je kinderen maar heb je zelf nog geen ervaring? Huur dan een (lokale) gids of organisatie in die voor begeleiding kan instaan. Zorg er altijd voor dat er meerdere volwassenen mee zijn, idealiter minstens drie. Zo kan er iemand boven aan de rappel staan, iemand beneden en iemand die de kinderen die boven staan te wachten in het oog houdt. Verzeker kinderen tijdens een rappel ook altijd van bovenaf. In het begin kan jij ze volledig laten zakken, zodat ze hun voeten correct leren plaatsen en hun evenwicht leren houden. Als ze wat ouder zijn, kunnen ze zelf leren rappelen en dient de verzekering van bovenaf als extra veiligheid.

Via ferrata is geschikt voor kinderen vanaf ongeveer 6 jaar. Sommige ouders starten vroeger, maar wij zouden zeggen: ken je kind. Weet dat heel wat via ferratasets pas gekeurd zijn voor een gewicht van 40kg of meer. Sommige sets zijn gekeurd vanaf 30 kg (Edelrid en Mammut hebben zo’n sets). Bij sommige merken vind je ook speciale kindermusketons. Kinderen kunnen dan iets gemakkelijker in-en uitklikken. Zorg er steeds voor dat je per kind minstens 1 volwassene als begeleider hebt en neem tot ongeveer 10 jaar je kind mee “en cordée”, aan een klimtouw. Wanneer hij/zij dan valt, is de impact kleiner en vaak kan je ook iets sneller te hulp schieten. Bovendien durven kinderen zich als eens onbewust volledig losklikken van de kabel… Extra beveiliging is dus zeker geen luxe!

Tip: In Monte van maart 2020 verscheen een volledig artikel over via ferrata met kids. Je vindt het terug op onze website.

Via ferrata’s met toegankelijke parcours voor kinderen: - Via Ferrata Pont-à-Lesse (Pont-à-Lesse, België) - Via Ferrata ‘enfants’ de Planfoy (Loire, Frankrijk) - Via Ferrata ‘école’ du Nant de Rosane (Savoie, Frankrijk) - Via Ferrata ‘Bambini’ (Beieren, Duitsland) - Familienklettersteig Galitzenklamm (Oost-Tirol, Oostenrijk) - Familienklettersteig Mayrhofen (Tirol, Zillertal, Oostenrijk) - Via Ferrata Colodri (Trentino, Gardameer, Italië) - Via Ferrata Rio Sallagoni (Trentino, Gardameer, Italië) - Via Ferrata Park Casto (Brescia, Italië)

Canyons die toegankelijk zijn met kinderen: - Pont du Diable (Savoie, Frankrijk) - Ternèze 1 (Savoie, Frankrijk) - Vione (amont - eerste deel) (Brescia, Gardameer, Italië) - Palvico (amont) (Trentino, Idromeer, Italië) - Rio Nero (onderste deel) (Trentino, Idromeer, Italië)

© Jan

© Bart Smets

27

Getuigenis Jan lauwers: bergwandelen, canyoning en via ferrata met kinderen en tieners KBF: Welke bergsporten doe je met je kinderen en vanaf welke leeftijd ongeveer?

Jan: Wij doen voornamelijk wandelen, canyoning en via ferrata. We deden de eerste keer canyoning en via ferrata met Family Adventure.

Mijn dochter Kaat was toen 10 jaar (nu 16), Tine was 8 jaar (nu 14).

KBF: Hoe bereid je je voor op zo’n bergsportvakantie?

Jan: We kiezen een streek en kijken of er canyons en via ferrata’s zijn van een aangepast niveau. We doen dit door heel veel topo's door te nemen en te kijken naar wat de lokale gidsenbureaus aanbieden, zodat we zien welke canyons en via ferrata’s doenbaar zijn. Daarna kiezen we onze camping een beetje strategisch wat betreft de afstanden, je wil namelijk ook geen uren onderweg zijn.

KBF: In welke mate pas je de activiteit aan de kinderen aan?

Jan: Zoals gezegd kiezen we dus canyons en via ferrata’s van een haalbaar niveau en houden we er rekening mee dat alles wat meer tijd zal vragen dan vaak in de topo beschreven is. Als er nog andere ervaren canyoneers mee zijn, dan kan het al eens een ietsje moeilijker niveau zijn.

Voor bergwandelingen kijken we of er ergens een leuke tussenstop kan zijn. Dat maakt het toffer voor de kinderen én gemakkelijker voor ons om ze te motiveren. Daarnaast zoek ik ook geen te lange tochten uit, want anders durven ze het al eens beu worden… Ook niet te moeilijk/gevaarlijk kiezen: als ze bang zijn of het te moeilijk hebben, dan gaat de interesse er de volgende keer niet meer zijn. Probeer het ook afwisselend te houden. Een bergriviertje of stenen ‘mannekes’ maken kunnen wat afleiding bieden op iets langere tochten.

© Pag 42. Jan Lauwers

28

KBF: Hoe valt het mee in je eigen ervaring? En in die van je kinderen?

Jan: Over het algemeen goed. Tine gaat er sowieso terug voor, Kaat is een beetje terughoudender en wil vooraf zeer precies weten wat er te verwachten is. Canyons doet ze liever niet meer mee, wat uiteraard geen probleem is. Vaak blijft Kaat dan bij mijn vrouw wachten en trekken Tine en ik de canyon in. Via ferrata’s doen we soms wel nog samen. Maar door al die leuke plaatsjes uit te zoeken, wordt de lat jaar na jaar alsmaar hoger gelegd. Zo hebben we ooit eens een via ferrata gedaan in een rivierkloof (Ailefroide) en nu is een via ferrata langs een bergflank al snel niet meer goed genoeg… Ze willen liever terug iets leuker langs een rivier of waterval.

Ik heb ooit al wel eens een canyon gekozen die dan toch net iets moeilijker/lastiger bleek te zijn dan verwacht. Dat zorgt vooral voor extra stress bij mij, Tine bleef er gewoon voor gaan. We hebben er wel heel wat langer over gedaan dan gepland, en het afgesproken uur om aan de uitgang te zijn bij de achterblijvers was niet meer haalbaar. We hebben dan besloten om de (enige) nooduitgang te nemen.

KBF: Wat mag je zeker niet vergeten als je met kinderen de bergen intrekt?

Jan: Voldoende water, een snack voor tussendoor, een opgeladen GSM voor het geval er iets zou gebeuren, warme kledij (en eventueel regenjas) als je de bergen intrekt voor een wandeling. Het weer kan snel omslaan, hou dus zeker het weerbericht goed in de gaten. Als de tochtbeschrijving wat moeilijkere/steilere passages aangeeft, dan neem ik al eens een touwtje en enkele HMS-musketons mee.

KBF: Heb je nog hele concrete, praktische tips voor ouders?

Jan: Kies aangepaste activiteiten/tochtlengte/moeilijkheidsgraad, dan is het voor iedereen leuk. En als je twijfel hebt over je eigen ervaring en wat te doen bij moeilijkheden, dan huur je best een gids in. Raften doen we bijvoorbeeld altijd via een raftingorganisatie uit de buurt.

Getuigenis Isabeau vogeleer: bikepacken met een baby Isabeau: Ons zoontje Josse was zeven maanden oud tijdens zijn eerste bikepackingtocht. We fietsten toen van Philippeville naar Freyr en kampeerden op de bivakweide. Onze omgeving verklaarde ons gek… Maar we hebben er zo van genoten! Het heeft ons overtuigd dat je niet moet wachten om een avontuur te beleven tot wanneer je kind(eren) “oud genoeg” zijn. Want wanneer is dat dan precies?

Uiteraard moet je je fietstocht en verwachtingen wel aanpassen.

De baby bepaalt het tempo. Dat betekent dat we kortere afstanden fietsen en regelmatig uitgebreid pauzeren. We volgen zoveel mogelijk het ritme dat Josse thuis gewend is. De dag start en eindigt op hetzelfde uur als thuis (om 7 en 19 uur). We fietsen voornamelijk tijdens zijn ochtend- en middagdutje, zo’n 3 tot 5 uur per dag.

Wanneer hij wakker is, is het tijd om te spelen, te voeden en pampers te verschonen. Prestatiedruk laat je beter thuis. Samen onderweg zijn, dat is waar het om draait.

Josse reist mee in een fietskar. We kozen voor de Chariot Cross 1 van Thule: een allround fietskar met goede vering. In de ‘infant sling’ - een soort babyhangmatje - slaapt hij heerlijk. Extra kleertjes, pampers en een minimum aan verzorgingsproducten zitten in het bagagevak van de fietskar. De kar is zijn veilige, herkenbare cocon.

Als hij niet slaapt, dan kijkt hij gefascineerd rond. Er valt zoveel te ontdekken en bestuderen onderweg. We hebben ook een handvol speeltjes bij: een knisperboekje, zijn lievelingsknuffel, …

De extra babyspullen houden we beperkt met een (verknipt) isolerend schuimmatje. Dit matje doet dienst als verzorgingskussen, speelmat en matras. We investeerden ook in een nieuwe tent. Onze 2-persoons trekkingtent (MSR Hubba Hubba) ruilden we in voor een 3-persoons tunneltent met ruime voortent (Terra Nova Blizzard 3).

Josse slaapt in een kinderslaapzak (Deuter Kid’s Little Star) tussen ons in. Hij vindt het heerlijk om tussen mama en papa te liggen!

Het bedtijdritueel gaat ook verrassend vlot. Ook hier houden we ons zoveel mogelijk aan de structuur die we thuis bieden.

Voor we onze eerste meerdaagse fietstocht reden, maakten we heel wat kortere ritten. We sliepen zelfs een nachtje in de tuin om de slaapopstelling te testen. Onze eerste meerdaagse tocht ging langs verharde fietspaden (knooppunten of Ravel-routes) met weinig of geen verkeer. Bevoorraden deden we onderweg in dorpjes langs de route. Ik geef momenteel ook nog borstvoeding - héél handig!

De grootste uitdaging voor ons is… Josse aankleden. Hoeveel laagjes moet je de baby nu precies aandoen zodat hij het niet te warm of te koud heeft? De vroedvrouw gaf ons daarvoor een goede tip: kleed hem één laagje warmer aan dan jezelf. En check geregeld zijn temperatuur door te voelen in de nek.

Hoewel Josse doorgaans een vrolijke en ‘gemakkelijke’ baby is, heeft hij ook weleens een off-day. Dan zit er niets anders op dan de tocht inkorten of terugkeren. Tja, als ouder moet je flexibel zijn!

© pag 43. Isabeau Vogeleer

29

Tekst en foto's Ignace Bral

Met kinderen en kleinkinderen naar het Groot Paradijs

Op mijn 60ste verjaardag had ik het aangekondigd: “Als ik 65 word, wil ik met jullie allemaal, groot en klein, naar de bergen. Kunnen jullie begin juli 2019 een weekje vrij houden?’ Ik kreeg een volmondige ‘ja’. Het dromen kon beginnen…

Paardenkop De jongste, Nena (2) was er op het moment van de aankondiging nog niet eens bij. Kleuters en peuters zijn intussen lagereschoolkinderen geworden. In totaal telt de ploeg van ‘opa paard’ 15 man... ‘en een paardenkop’, zoals het spreekwoord luidt. Al 27 jaar hou ik thuis een muilezel die op tochten helpt om kinderen en/of bagage te dragen.

Zo’n beest wil ik ook mee, kwestie van de rugzakken voldoende licht te houden, zodat de ouders hun kinderen kunnen ondersteunen.

Maar het zal niet ‘onze’ Bébèr Cocain Che King of love & rock-‘nroll zijn, wel een muildier dat we huren in Valnontey. Er zal een begeleider mee naar boven gaan, die enkele dagen later de bagage weer komt ophalen.

Sofie (5) en Minne (5) mogen het stappen een beetje meer gewoon worden. Nena is reuzeblij met haar eerste paar bergschoentjes, al zal ze het grootste deel van de tocht in een draagstel zitten.

Het stapgebied is al lang vastgelegd: Gran Paradiso in Noord-Italië, waar ik de streek op mijn duimpje ken. De kinderen vroegen eerst: “Papa, waarom ga je met ons eens niet naar een andere, ook voor jou onbekende streek?” “Neen, met deze jonge ploeg wil ik lopen waar ik elke bocht en iedere steen weet liggen. Dan kan ik bij mogelijke problemen veel beter inschatten wat ons te doen staat en op wie we in geval van nood beroep kunnen doen.” juni

maart 2019 De hele ploeg treft de nodige voorbereidingen. Stevige schoenen, een goede jas, een zonnepet voor de kinderen (ja, liefst zo eentje met een nekflap…) en af en toe gaan wandelen met het jonge grut.

30

Ik stuur de kinderen een lange mail met praktische afspraken.

Waarop ik prompt volgend bericht krijg: “Ik heb vannacht gedroomd dat ik niks mee had, haha! Bewijst dat ik er toch mee bezig ben. Komt in orde! Groetjes, Soetkin.”

Zondag 7 juli

Dinsdag 9 juli

Aan het station van Kortrijk spenderen we een halfuur aan het laden en herladen van de auto. We delen het traject naar Aosta in twee en overnachten na 750 km. Onderweg ontmoeten we Lander en Laura met de kinderen. Niet afgesproken. Er loopt een onzichtbare lijn van verbondenheid.

Vandaag staat er een opwarming op het programma. In Pila nemen we de lift richting Lago Chamole (2311m). Nena vindt de lift niet fijn.

Het onbekende én het snelle hoogteverschil spelen haar parten.

Maar zodra we boven zijn, is ze haar vrolijke zelf.

Aanvankelijk loopt het pad bijna naast het meer, al moeten we de smalle weg wel delen met mountainbikers en enkele paarden.

Even verder klimt het steil omhoog en wordt het eerste probleem van de tocht gemeld. De zool van de bergschoenen van Laura komt los, geen repareren aan. Ze zal in Aosta op zoek moeten naar nieuwe bergschoenen. Voor dit gezin was dit wel een erg korte acclimatisatietrip.

Met de rest van de bende gaat het in verspreide slagorde naar boven.

Vooral onze 7-jarigen, Ciska en Coralie, stuiven de berg op als jonge veulens. Ik houd hen met moeite bij. Op de Col di Chamole (2641 m) spreken we onze picknick aan. Bram is verantwoordelijk voor het eten en heeft zich uitstekend van zijn taak gekweten. Doe het maar eens: “Je mag niet te veel mee hebben, zeker niet te weinig, het moet lekker zijn en moet ook tegen een stootje kunnen…”

Vanop de col hebben we een prachtig zicht op de Rifugio Arbole (2507m) en de omliggende bergen. Naar de hut gaan, lijkt te ver.

Vandaag forceren we niets. De ouders mengen zich tussen de kinderen en iedereen daalt op eigen tempo af. Aan Lago Chamole is het verzamelen geblazen. Vandaar gaat het vlot richting lift, en de overheerlijke keuken van ons hotel.

De avond vergaat in het klaarmaken van de rugzakken. Het is wikken en wegen want de bagage voor het muildier moet zeer goed uitgebalanceerd zijn. De twee zakken opzij moeten precies hetzelfde gewicht hebben, anders gaat het pakzadel schuiven.

Maandag 8 juli Op naar Chamonix, waar we Bram en Liezelotte met hun kroost tegen het lijf lopen. Zie je wel, die lijn.

Opa paard beklom langs drie verschillende routes de Mont Blanc en wil zijn kinderen en kleinkinderen laten kennismaken met de geschiedenis van de berg. De hoofdstad van het West-Europese alpinisme ligt er stralend bij. We brengen een bezoek aan het beeld van de eerste beklimmers van de Mont Blanc, de jager-goudzoekergids Jacques Balmat en dokter Michel Pacard. Ik stel andermaal vast dat de gletsjers er veel meer versneden bijliggen dan bij mijn vorige bezoek. Wie de opwarming van de aarde wil ontkennen is ziende blind, zoveel is zeker.

Wanneer ik talloze jonge mensen met goedgevulde, kleurrijke rugzakken met daarop touwen in alle lengtes en diktes door de straten zie struinen, komen de herinneringen aan onze vroegere escapades weer naar boven. Door de Mont Blanctunnel rijden we naar het comfortabele en gemoedelijke hotel Tivet (1600m) in Gressan. Tijd voor rust en ontspanning.

31

Woensdag 10 juli

Donderdag 11 juli

Dit is de dag der dagen. Zeg maar D-day. Nog nooit ben ik in één dag met zo’n jonge kinderen 920 meter hoger geklommen. Het plan is duidelijk. We willen vroeg vertrekken om zeker voor een mogelijk warmte-onweer boven te zijn. ‘Boven’, dat is bij Jean Mapelli in de Rifugio Sella (2581 m).

Vandaag zijn we helemaal alleen in het gebied dat naar de Gran Serraz leidt. Een goed halfuur omhoog en het spelen in ons ‘pretpark’ kan beginnen: gemzen spotten, klauteren, leren sporen in de sneeuw, rem- en valoefeningen, sneeuw- en steenmannetjes maken, sleetje rijden op een bivakzak, oom Lander plagen…

Iedereen zit tijdig aan het ontbijt. Daarna rijden we een uurtje via Cogne naar Valnontey (1661 m), betalen de parking en gaan samen op stap. Althans dat was de bedoeling, want ‘opa paard’ moet achterblijven bij de verhuurder van het muildier. Verderop moeten de twee zijzakken van het zadel worden afgehaald omdat er een te smalle brug is. Het is beter dat iemand een handje kan toesteken om de bagage weer op te laden. De groep met ouders en kinderen mag alvast doorgaan. We halen hen wel in.

Na de picknick dalen we af om peuter Nena, Minne en Sofie de kans te geven een middagdutje te doen. Met de andere kinderen gaan we naar Lago del Lauson. Tot onze verbazing gaan ze zowaar tot ver boven hun knieën pootjebaden in het ijskoude meer. Ze willen het onbewoond eiland in het meer bezetten. Die nacht weent Nena veel.

Haar mama troost haar tevergeefs. Papa Lander gaat er dan maar mee wandelen onder de prachtige sterrenhemel.

Valencia is een groot, bruin muildier. Ze kan wel 100 kg bagage dragen. Meneer Panta heeft de grootste moeite van de wereld om de drie bagagezakken aan het pakzadel vast te maken. Hij sjort met lederen riemen en telkens als het werk af lijkt, herbegint hij. Hij bromt, sakkert en vloekt. Aan het gewicht van de pakketten ligt het niet. Valencia zal hooguit 55 kg op haar rug krijgen.

Na een groot halfuur is de klus geklaard en kan ik met Luca, onze vriendelijke jonge begeleider, vertrekken. Luca stuift ervandoor. Na 20 minuten puf ik: “Luca, je ne veux pas crever ici; un peu plus lentement s.v.p.” Waarop Luca antwoordt: “Mais, donne moi ton sac à dos.” Zonder rugzak kan ik het tempo wel aan. Ik controleer wel enkele keren mijn hartslag. Oef, net binnen de limieten voor een 65-jarige.

“Operatie Gran Paradiso is 100% geslaagd, dankzij inzet, volharding, maar vooral veel liefde. .”

Even later komen we de achterhoede tegen. Minne en Sofie hebben ‘gekoerst’ om ‘het paard’ voor te blijven. Nu steekt hun motivator hen voorbij. Beneden staat op een bordje ‘Rifugio Sella 3 ore’. In 2 u 10’ staan we boven, met inbegrip van de tijd die we aan het op- en afzadelen hebben besteed. Lang geleden dat ik zo snel geklommen heb. Ik geef Luca wat zakgeld. Mijn rugzak dragen mag wat kosten.

We drinken samen een glas en dan daal ik af om de achterblijvers een handje toe te steken. Lander, met Nena op de rug, heeft er ook een sportieve prestatie van gemaakt. Als Bram en Liezelotte met hun kroost boven komen, kan hij ook naar beneden om Minne op te halen. Het is fantastisch om te zien hoe Laura en Soetkin onze 5-jarigen naar boven helpen. Soms aan het handje en soms even dragen. Of een kruiwagentje vormen met twee stokken. De kinderen lopen achter elkaar en houden de stokken vast. Laura sluit het rijtje, vormt een treintje, vertelt over de bomen en de dieren, de rare stenen en de schaduw die lekker mee komt.

Veel vroeger dan verwacht is iedereen boven. We hebben nog ruim de tijd om te genieten van het terras van de hut. Ciska dolt met haar vader. Coralie en Sofie genieten van het kijken naar de marmotten. Sofie kruipt zelfs met haar hoofd in het hol van een marmottenfamilie. Gelukkig is het te smal, of ze was er helemaal in gekropen. Na het avondmaal stoppen zes kinderen de kleinste spruit in bed. Met vijftien in één lager; daar moet geen tekening worden bij gemaakt. Slapen we niet, dan rusten we toch.

32

Vrijdag 12 juli

Zaterdag 13 juli

Vandaag splitsen we de groep. Liezelotte, Bram, Soetkin, Han (12) en Otto (10) gaan met mij mee naar de Punta del Tuf (3393 m). De anderen zullen net als gisteren genieten van ‘pretpark’ bergen. Wij vorderen gestaag in de richting van Col Lauson (3296 m). Maar plots verandert de situatie. Otto heeft erge hoofdpijn en Bram verkiest om met zijn jongste zoon weer af te dalen naar de hut. Dicht bij de col is het terrein wat ruwer, gladder en ligt er meer ijs. We moeten links en rechts een handje plaatsen. Tijd voor een stevige picknick in het gezelschap van een ouder Welsh koppel dat de hele Alta Via loopt.

Zij hebben al hun bivakmateriaal bij en torsen rugzakken die de 20 kg overschrijden.

Valencia en Luca zijn op het afgesproken uur naar boven gekomen.

Onder een stralende zon nemen we afscheid van Jean en zijn vrouw.

Zij hebben er alles aan gedaan om het onze bende naar de zin te maken. Tot en met het uitlenen van een thermosfles om warm water te hebben voor de melk van Nena toe.

Zodra we de graat opgaan wakkert de wind aan. Diep in de kap van onze jas gedoken zoeken we onze weg. Han is een echte klauteraar.

Tegen de instructie in blijft hij niet achter opa paard. Wanneer hij zich vast klimt, halen we hem met enige moeite uit zijn benarde positie.

Hij heeft schrik gekregen en hoofdpijn. Tante Soetkin daalt met hem terug af naar Col Lauson.

Liezelotte blijft wel graag in mijn spoor. Af en toe wat ‘scrambling’ zoals de Welshmen het noemden. Samen met mijn oudste dochter geniet ik van het uitzicht op deze schitterende top. Enkele kilometers verder glinstert het massief van de Gran Paradiso. De Becca di Montandayné, de Piccolo Paradiso en de Gran Paradiso vormen een prachtige ketting. Jaren geleden kwam ik daar veel, maar nog nooit had ik zo een prachtig uitzicht op de bergen waar ik mijn eerste zelfstandige stappen zette in het alpinisme.

We zijn nog volop aan het genieten of daar komt Soetkin op haar gemakje naar boven geklauterd. “Ik heb Han gezegd dat hij daar op de Col moet blijven en het niet mag wagen alleen naar beneden te gaan. Hij heeft me stellig beloofd dat te doen. Dus ben ik hier ook.”

We maken een nieuwe topfoto en gaan dan vlug naar beneden. Het verschil in stijl is opmerkelijk. Soetkin lijkt wel te dansen. Liezelotte wikt en weegt meer. Han heeft op ons gewacht. Maar eens we de gladste passages voorbij zijn, is er geen houden meer aan. Han stuift als een speer naar beneden, net een Marklintreintje. Onmogelijk om dat jonge geweld te volgen. Voor de oudsten lijkt de afdaling langer dan de beklimming.

Vannacht is onze laatste nacht in de bergen. Soetkin drinkt geen alcohol; zij houdt de wacht bij de kinderen. De zeven anderen laten ‘la Grolla’ doorgaan.

De snelle afdalers gaan voorop. De zigzag naar beneden lijkt vooral voor Sofie eindeloos. “Ik ga niet meer mee.” Boem, ze zet zich midden op het pad. Stijn trekt een grote zak geduld open en aan het handje en van je ‘één, twee, drie’ gaat het plots weer beter. Oef! Op een traject met veel trappen struikelt Valencia. Haar linkervoorpoot schampt op een haar na het been van Luca. Net ontsnapt aan erger.

Beneden vallen we meteen een pizzarestaurant binnen.

Zat er dan echt niets tegen? Natuurlijk wel. Maar zo weinig dat we van een homeopatische hoeveelheid kunnen spreken. Met vijftien op één kamer slapen, eten in overvolle eetzalen met kinderen die geen grote eters zijn, dat geeft kleine spanningen… maar meer was het niet.

Operatie Gran Paradiso is 100% geslaagd en dat dankzij de inzet, moed, volharding maar vooral veel liefde, van allemaal.

Praktische info Overnachtingen - Chemin de la Berlotte 417 / Meillonnas-AuvergneRhône-Alpes 01370-Fr / Tel +33 688014404 - Hotel Tivet (www.tivet.it) - Rifugio Vittorio Sella (rifugiosella.com) - La Ferme des prairies / Lusigny-sur-Barse Grand Est 10 270 Fr / +33 676148233 - De muildierverhuurder Mr Panta : +39 3333 14 72 48 De kostprijs voor een enkele portage is 200 € Kaarten en gidsen - IGC nr 3 Gran Paradiso schaal 1/50 000 - IGC nr 101 Gran Paradiso schaal 1/25 000 - Bergwandelen in de Italiaanse Alpen / Henk Filippo / Dominicus Adventure

Artikel verscheen ook in Op Weg 2020 nr 2

33

Reeds 30 jaar uw buitensportspecialist!

© Joachim Hellinger

OUDE GENTBAAN 255 – 9300 AALST 053/ 705 222 - info@trek-king.be – www.trek-king.be

BESTEL NU JE TICKETS!

www.eoft.eu

Met Nederlandse ondertitels.

20.10.2021 ANTWERPEN

ZUIDERPERSHUIS | 20:00 UUR

25.10.2021 GENT

SPHINX CINEMA | 20:00 UUR

Met Franse ondertitels.

11.12.2021 BRUSSEL W:HALLL | 20:00 UUR Voorverkoop: € 16 | Avondkassa: € 18 PRODUCED BY

34

Tekst Ignace Bral

Van ezel tot paard Ik heb thuis zelf al 29 jaar een muilezel. Bébèr Cocain Che King of love &rock-‘n-roll (dat is zijn naam) is een mooi geproportioneerde witte muilezel. Vroeger verhuurde ik hem al eens.

Nu dient hij enkel nog om op eendaagse wandelingen mijn kleinkinderen te animeren...

M ensen

vragen dikwijls: ‘Is dat nu een ezel of een pony?’ ‘Ah, neen, het is een muilezel, een kruising tussen een ezelmerrie en een paardenhengst.’ En dan zijn we vertrokken. ‘En hoe noem je dan de kruising tussen een paardenmerrie en een ezelhengst?’

‘Een muildier, voor het gemak zou men beter muilpaard zeggen, want het kind heet naar de moeder. Moeder ezel = muilezel/ moeder paard = muilpaard/muildier.’

Ezels en paarden zijn niet zeldzaam. Muilezels en muildieren wel.

Waarom kruist men ezels met paarden of paarden met ezels? Om de twee goede eigenschappen van beide soorten in één dier te bekomen.

Ezels zijn ongelooflijk taai. Ze komen als het moet toe met weinig eten en drinken. Paarden zijn sterk. En beide dieren zijn slim. Je laat ze niet zomaar om het even wat doen. Maar door oefening kan je heel ver komen, denk maar aan wat dressuurruiters met hun paard kunnen uitrichten.

Muilezels en muildieren erven meer van hun moeder (er is een maternale dominantie). Zo krijg je ezels die sterker zijn dan hun moeder en paarden die taaier zijn. Bij een wedstrijd van de oostnaar de westkust van Noord-Amerika waren de plaatsen één en twee ingenomen door muildieren. ‘A mule needs lots off work and less off grain’ was een uitdrukking die de kolonisten gebruikten bij hun lange reis naar het verre westen.

Om trektochten te maken gebruiken de meeste mensen ezels - die kunnen ook weer sterk verschillen in grootte en in sterkte. Op een Poitou-ezel met zijn sterke benen zal je meer bagage kwijt kunnen dan op een klein Egyptisch ezeltje. Vergeet daarbij niet dat die grote ezel ook veel meer eten nodig heeft dan die kleine. Maar je kan net zo goed een trektocht maken met een muilezel, paard of muildier.

Paarden vragen het meest verzorging en kunnen in de bergen niet altijd zo goed uit de voeten als ezels, muilezels of muildieren.

Onderstaande brief kan het niet beter verwoorden (citaat uit De weg naar de Alpamayo - pag 79)

Schellebelle, 2/8/93 Beste Ignace en familie, Hierbij ingesloten enkele foto’s van onze reis met Bébèr naar de Morvan. Grote fotoliefhebbers zijn we niet en we vergeten dan ook meestal om het fotoapparaat op het sublieme moment boven te halen.

We hebben een prachtvakantie gehad (niettegenstaande het weer niet zo schitterend was).

De streek is een echte aanrader. Geen spectaculaire vergezichten maar authentiek, afwisselend, met mooie wandelpaden.

En Bébèr, ja, ik ben zelf niet zo’n grote dierenvriend maar toch charmeerde hij me meer en meer. En naar Piet luisterde hij (+/-) perfect. Zo’n dier geeft “structuur” aan je reis. Zeker met grotere kinderen. Ieder had zijn taak (borstelen, hoeven kuisen, afladen…)

Geen gezeur. Bébèr maakt de sfeer uit.

Hij was ook een ideaal gespreksonderwerp bij ons en de omgeving. Ik hoop dan ook dat hij nu al weer in blakende vorm verkeert, want hij was toch wel wat vermoeid na onze tiendaagse tocht.

Vele vriendelijke groetjes.

En niet vergeten eens langs te komen in S. Hilde en Piet, Bart, Wouter, Balder en Paul.’

Laat het me zo stellen: met kinderen wandelen in het gezelschap van één of meer ezels is gewoonweg altijd fijn. Zo een ezel geeft structuur aan je dag. Borstelen en verzorgen bij het opstaan, bijvoederen, regelmatig de hoeven controleren. Hij bepaalt het ritme. Bij een meerdaagse tocht kies je in functie van hem een overnachtingsplaats. Maar begin maar eerst eens met een eendaagse.

Op verschillende plaatsen in Vlaanderen en Wallonië kan je ezeltjes huren. Voor Frankrijk kan je het best contact opnemen met de FNAR. Hoe dan ook: de voordelen van het op stap gaan met een ezel wegen ruimschoots op tegen de nadelen. Je zal het zien, al heel snel ontstaat een speciale verstandhouding tussen mens en dier.

35

Tekst Erik Adriaenssens / Foto's Géza Tóth/Bergsportclub Alpigo vzw

WORK & CLIMB Jongerenstage in Zwitserland

Imagine... Stel je voor: zes Belgische jongeren, jongens en meisjes tussen 15 en 22 jaar, helpen er mee voor te zorgen dat de Zwitserse bergen net iets properder worden of dat de paden hersteld worden. Slepen hout aan voor de kachel in de hut of doen het schilderwerk van de markeringen die ons tot boven brengen. Brengen zelfs nieuwe routes aan in een prachtig klimmassief, door gewoon een mooie lijn te kiezen en eraan te beginnen. Meer nog: ze doen dat niet alleen maar in samenwerking met zes Zwitserse jongeren van dezelfde leeftijd. Maar niet alleen werken, ook klimmen maakt deel uit van deze stage. Altijd onder begeleiding van een begeesterende en ervaren Zwitserse gids, in samenwerking met twee KBF-begeleiders. Hoe zo’n Work & Climb jongerenstage er uit ziet? Je leest het in dit artikel.

36

Work

Climb

Ja hoor, er wordt gewerkt tijdens een Work & Climb stage. En hard ook. Paden aanleggen is niet voor watjes! Er wordt gesleept met zware stenen, dikwijls worden graspollen weggehakt of stevige takken weggesnoeid om het pad terug in vorm te brengen. We sleuren ons soms te pletter aan zakken zand, zware kisten, proviand dat ingevlogen wordt en dat moet worden weggestopt. Of we ploeteren een hele week in de modder, waardoor we in één week tijd al eens 14 ton historisch afval uit de rotskloven bovengehaald hebben.

Een van de mooiste klimgebieden in Zwitserland, waar de behaking goed is en waar de routes lang, homogeen en avontuurlijk genoeg zijn? Salbit. By far.

Maar tegelijkertijd worden we ook overspoeld door de dankbaarheid, zowel van de huttenwirt, van de bezoekers van de hut als van de lokale bewoners. Een heerlijke ontvangst is ons deel. Lekker eten: daar kunnen ze in Zwitserland wel wat van, maak je geen zorgen.

En meer nog: we mochten ooit een keer meevliegen in de grote Super Puma (de zwaarste single rotor heli) van het Zwitserse leger.

Dat was die keer dat we afval boven haalden: zoveel dat het Zwitsers leger zijn zware machines moest laten vliegen om al dat afval naar beneden te brengen. En ons meteen allemaal maar trakteerde op een rondje vliegen.

Of we hebben het geluk de bevoorrading van de hut mee te maken – de kans is groot trouwens, want zowat elke week moet er worden geleverd. Dat betekent inderdaad hard werken, maar net zo goed betekent het dat we de spectaculairste duikvluchten mogen zien die de professionele piloten met hun machine maken.

Een voorsmaakje: de Hüttengrat op Gemsplangenstock, 14 touwlengtes, max. 5e graad. De Parallelle Oostgraat. Morgesünna, telkens 9 of 10 touwlengtes. De Oostgraat van de Salbitschijen, 18 touwlengtes. Doe maar gemakkelijke klimschoenen aan, want het is voor de hele dag. De Zuidgraat, 24 touwlengtes. Volhouden!

De Westgraat, een uiterst stevige rotsgraat (6c max) met 33 touwlengtes, gedeeltelijk zelf af te zekeren. Kortere maar stevige routes, zoals Leviathan (6b+, 8 touwlengtes, bijna de hele tijd Dülferen, en een continuïteit zoals je zelden ziet), of zoals Incredibile, inderdaad een ongelooflijk mooie route met 8 touwlengtes in een constante 6a-graad.

Maar evengoed heb je er een paar Klettergärten, met routes in alle moeilijkheidsgraden. Mooi behaakt, goed bereikbaar op 20 minuten van de hut. Of je kan er boulderen, de blokken liggen klaar.

Altijd op het mooie grijze Salbit graniet. Dat is ruw en vergt een speciale klimstijl, je kan er leren Dülferen (Woody’s route, 5b, prachtige Dülferroute) tot je vingers afgesleten zijn. Poets die klimschoenen maar op, ze zullen nodig zijn.

37

Walk

Learn

We geraken niet aan de hut zonder een heerlijke wandeling van 900 hoogtemeters. Nu ja, heerlijk: de rugzak begint op het einde wel door te wegen. Verder is het hele gebied doorsneden van de mooie wandelwegen. Je kan er uren wandelen (we begeleiden je graag), op weg naar de brug of naar het topkruis. Stappen in dit gebied is zalig: je zit net boven de boomgrens, dus het uitzicht is prachtig. Tegelijk heb je heel veel specifieke plantengroei, bloemen, marmotten, roofvogels... We kennen niet alle plantjes, maar we zullen je er zoveel mogelijk over bijbrengen, als je dat wil.

Je zal heel wat leren. Leren hoe je je in een hut gedraagt.

Samenleven, samenwerken met een diverse groep. Talen, van Schweizerdeutsch over Hochdeutsch, Engels, Frans en een paar woorden Italiaans. En de Zwitsers? Tegen het eind van de week nemen die al je krachttermen en leuke woordjes over. Ook zij zijn leergierig. De klimtechnieken die de Zwitsers voorleggen zijn leuk en leerrijk voor ons. Soms zijn er Zwitsers bij die de bergen bezitten als waren het steenbokken. Behendig, snel, werkend op wrijving op de rots zoals wij het niet kunnen. En dikwijls mogen jullie het uitleggen: op touwtechnisch vlak steken de Belgen er meestal met kop en schouders bovenuit.

Play De avonden in de hut zijn niet zo heel lang: tegen 22u is het Hütteruhe. Maar de tijd die overblijft na het werken, klimmen en wandelen kan worden ingevuld met spontane spelletjes. Je kan zelf de regels uitleggen aan de Zwitserse deelnemers, je mag samen een kaartspel spelen of wat anders. Ons maakt het niet uit, bedoeling is dat er één groep ontstaat, een mix van Zwitsers en Belgen. Ook bij de activiteiten overdag mikken we daarop, door de groepjes te mengen.

Neem dus zelf het initiatief, of stap mee in de activiteiten die de anderen ook wel zullen aanpakken.

38

Connect praktisch De verbinding met de Zwitserse jeugd is tegen het eind van de week meestal intens. Er ontstaan vriendschappen die je verder de bergen in kunnen brengen dan je ooit had gedroomd. Welke talen gesproken worden? Dat zie je wel ter plekke. Dikwijls is Engels de voertaal, doorspekt met Hochdeutsch, Frans, Schweizerdeutsch, Italiaans en een behoorlijke portie Nederlands.

Het enige lastige moment tijdens deze stage? Het afscheid. Van de bergen, van het klimmen, van de Zwitsers en van onze eigen groep.

"De verbinding met de Zwitserse jeugd is meestal intens.

Er ontstaan vriendschappen die je verder de bergen in kunnen brengen dan je ooit had gedroomd.”

What Salbit ligt in de Urner Alpen, zo’n 7-8 uur rijden vanuit Brussel.

We vertrekken vanop een verzamelpunt rond het Brusselse op vrijdagnamiddag, komen in Zwitserland aan en zorgen daar voor een weekend klimmen of stappen in ons KBF-groepje. Zondagavond (of eerder) zorgen we dat we op de hut aankomen en ontmoeten we de Zwitserse jeugd en begeleiders.

Van maandagochtend tot vrijdagavond is de effectieve Work & Climb. Zelf zorgen wij ervoor dat ook de zaterdag na die week nog wordt geklommen of gestapt, zodat je zowat 2,5 dagen Work hebt, en 5,5 dagen Climb (of iets anders, naargelang het weer en de mogelijkheden). De zondagochtend na de Work & Climb week dalen we terug af en keren we naar België terug.

Organisatie Bergsportclub Alpigo in samenwerking met Salbithut en SAC sectie Lindenberg en SAC Zwitserland Locatie Salbithut (2015m), Göschenen, Urner Alpen, Zwitserland Coördinaten: 685.180/170.080 https://salbit.ch Kaarten Sustenpass nr 255 (1/50.000) - Meiental nr 1211 (1/25.000) Klimmen Kletterführer SALBIT Stageleiders: 1 Zwitserse berggids + 2 KBF stageleiders (Erik Adriaenssens en Géza Tóth) Deelnemers: leeftijd vanaf 15 tot 22 jaar Maximum 12 deelnemers (6 Belgische jongeren + 6 Zwitserse jongeren) Periode: 01 - 10 juli 2022 Vervoer: Transport georganiseerd door Géza en Erik Info: Interesse om in 2022 mee te gaan? https://alpigo.be/activiteiten/stages Géza (secretaris@alpigo.be) Erik (voorzitter@alpigo.be)

We zorgen ervoor dat in de prijs alles is inbegrepen, zowel het transport heen en terug als het verblijf tijdens de weekends en de Work & Climb.

39

Tekst Jef Cox - Bestuurder BeSlack North en co-organisator Belgium Highline Festival

Belgium Highline festival 2021

De ontdekking van de carrière.

De steengroeve

In oktober 2020 komen we in contact met Antoine Lecoq. Antoine baat de klimzaal “The Wall - escalade” uit in Malmedy. In deze prachtige klimzaal heeft hij ook enkele slacklines ophangen die hij vlotjes op en af loopt.

De TRAGECO Carrière in steinbach is een actieve steengroeve en betoncentrale. Het steen wordt gebruikt voor een brede waaier aan toepassingen, maar het belangrijkst deel gaat naar wegen en infrastructuur bouw. Het enige mogelijke moment om hier een highline festival te organiseren is dus in het bouwverlof. Maar zelfs tijdens deze week was er nog veel activiteit. Nieuwe boorgaten werden gemaakt voor de explosies die na het weekend moeten gebeuren.

Door de grote vraag naar betonblokken, na de overstromingen in Namen en Luik, draait de betoncentrale op volle toeren. Het plannen van de bevestigingsplaatsen van de highlines was niet gemakkelijk.

De steengroeve veranderd continu door de uitgravingen. Gelukkig wordt het vooral groter en dieper. ;)

Naast de uitbating van de klimzaal (samen met zijn vrouw Lucie) werkt Antoine in de steengroeve van zijn vader, TRAGECO carrière in steinbach, Waimes. Antoine neemt ons mee naar de actieve steengroeve en rijdt ons rond van mogelijk ankerpunt naar mogelijk ankerpunt in de carrière-pick-up tussen de buldozers en kranen.

We plannen een eerste test highline met een klein team. Na de geslaagde test, een highline van 360m, zijn we het er allemaal over eens: “Hier moeten we een festival organiseren”. Antoine is laaiend enthousiast en heeft vertrouwen in onze kennis van zaken en de veiligheid van de sport.

40

Naast het ter beschikking stellen van de hele steengroeve hebben we ook het geluk dat we heel het arsenaal aan machines kunnen gebruiken als ankerpunten voor de highlines. Merci TRAGECO!

het festival Het resultaat is een highline festival op een unieke desolate locatie met zeer veel verschillende soorten Highlines. We hebben gigantisch lange highlines van 240m tot 440m. De 440m highline is de langste highline die ooit in België heeft gehangen. De recordlijn is gesend* door een vijftal Belgen.

Daarnaast hebben we een plaats voor kleinere beginner highlines en een hoek voor freestyle highline. Freestyle highline is een redelijk nieuwe tak van de sport. De freestyle highline is zeer elastisch waardoor je er op kan bouncen. De bounces kunnen een amplitude hebben tot enkele meters. Je komt nooit helemaal los van de lijn maar er kunnen zeer indrukwekkende trucs uit de mouw geschud komen. Alles kan en alles mag, en je houdt niet voor mogelijk wat allemaal al kan. (check bijvoorbeeld #highlinefreestyle op instagram) Uiteindelijk mochten we zo een 75-tal highliners verwelkomen, uit 8 verschillende landen. Het Festival was toegankelijk voor highliners, maar ook voor bezoekers. Voor bezoekers was er een bar en uitzichtpunt om van het spektakel te genieten.

Partners Belgium Highline Festival Klim en Bergsportfederatie Vlaanderen (KBF) / Club Alpin Belge / Lecomte Alpirando / Lyapunov / Stability in motion / Raed Slacklines / The Wall Esalade / TRAGECO BeSlack Wil je volgend jaar ook highlinen op het Belgium Highline Festival? Word lid van BeSlack North!

Hou ook onze website in de gaten voor andere Slackline- en Highline-initaties : www.beslack.be

Links: Graafbak en highline anker (Jef Cox) / Boven: Anji op de lange lijn (Arno Van Hoecke) / Midden: Kobe Somers bij de eerste test (Jef Cox) / Onder: Highline freestyle momentopname

41

cra-

Tekst Annelore Orije / Foto's Arne Monstrey en MC9 9

Cra-cra-crack, supercrack

Als een dolleman plenst Cedric over een verzopen camping. “Cra-cra-crack supercrack!” buldert hij enthousiast uit. Zijn leuze haalt hij uit de topo van Presles, die immers boordevol veelbelovende routenamen staat als deze...

Zijn euforie wordt gedeeld met de rest van de groep, al zou het sombere weer je anders doen vermoeden. Geen drashbui is het kersverse team echter te veel, want klimmen zal er gedaan worden – eindelijk, verdomme. Na de zoveelste lockdown is het tijd voor de eerste stage van Mount Coach 9: vier dagen multipitchen in Presles. We klimmen er op een uit-kalksteen-gesleten falaise van grijze, witte en okerkleurige rots, welke meer dan 6 km lang door het panorama golven.

42

-crack D e planning van de Mount Coach opleiding werd na de selecties

in februari vlijtig bijgeschaafd. Zo ging de skistage de mist in, wat normaal gezien de ideale teambuilding betekent voor de 6 jonge uitverkoren bergsporters. Voor deze groep helaas geen buikkrampen van het lachen om iemand die face-first de poedersneeuw in duikt.

Maar aan teambuilding geen gebrek. Sinds de selectie werd er al menig in “bubbeltjes” geklommen op de Belgische massieven om toch maar wat extra training achter de kiezen te krijgen. Een nodige deugd, want multipitchen in Presles schijnt geen evidentie te zijn.

“Miel klimt na en vertrekt in de tweede lengte: een 6C op een natte dal.

Moeten we nog meer zeggen?

Het is doenbaar, maar knoerthard.”

Een zonovergoten ‘Douce France’ is de lichting evenmin gegund, maar ook dat blijkt zijn voordelen te hebben. Want, zoals de jarige Loïc gevat opmerkt: “Als het regent zie je geen traantjes.”

Onder het goedkeurend oog van stageleiders Denis Hoste en Arne Monstrey klimmen de zes Mount Coachers in spe zich de ziel uit het lijf. Het opzet van de stage is dat éénieder een hele dag voorklimt, terwijl twee andere naklimmers bèta-vergarend toekijken. De kunsten van het klimmen met duotouw werd de groep in een eerder weekend voorgedaan op de Belgische rotsmassieven Freyr en Dave. Ook het plaatsen van allerhande ijzerwerk krijgen ze daar in de vingers.

43

44

eerste trad

Moeilijkheidsgraad: ... ‘Te doen’...

Voldoende lesmateriaal om in te oefenen dus. Niels, Cedric en Arne klimmen de eerste dag in ‘Kit ou double’ . Een route van 8 lengtes bomvol dièdres, offwidth-barsten en handbarsten. Vree tof , als je het aan Niels vraagt.

De volgende dag trekken Niels en Miel samen in een route die voornamelijk over dal gaat. De regen is er opnieuw bij. Klaarblijkelijk geen cadeau voor deze beklimming.

Halverwege de route is het wel even zoeken. Het trio klimt vermoedelijk de foute richting uit in een exposé 6B-passage. Op één piton na zijn daar plots geen haken te vinden. Niels besluit dan maar om zijn eerste échte trad-relais te bouwen. Naklimmer Arne keurt de hele opstelling goed en Niels vervolgt het voorklimmen in de juiste richting.

Het merendeel van de multipitch speelt zich voornamelijk in de wand af. Maar de laatste lengtes zorgen voor wat contrast. De klimmers worden uit de wand gejaagd, naar een verticale plaat met 150 tot 170 meter lucht onder je voeten. Da’s toch even wennen. Om de klim af te maken volgt nog een kleine bombé alvorens de top gevierd kan worden. Een veelbelovend begin van de stage!

Na de eerste lengte komt Niels aan op een hangrelais pal in de regen. Miel klimt na en vertrekt dan in de tweede lengte: een 6C op een natte dal. Moeten we nog meer zeggen? Het is doenbaar, maar knoerthard. Op een bepaald moment vindt Miel amper nog grepen.

Op een droge dag had deze passage moeilijk geweest, maar met het natte weer wordt deze passage quasi onmogelijk. De voeten op wrijving glippen voortdurend weg. Miel probeert en probeert maar komt niet vooruit. Na één uur hangt hij nog steeds aan dezelfde haak.

Tegelijkertijd wacht Niels aan de hangrelais, zijn billen zijn intussen gevoelloos geworden. De enige optie om de volgende set te halen is om deze al springend in te klippen. Miel maakt de sprong, klipt het setje in en springt nog een tweede keer om naar het setje te grijpen. Straf klimwerk van de jongste in het team! Na deze ‘dynoclip’ vervolgt het duo nog even hun regenpret, maar na de vierde lengte is het welletjes geweest. Met een rappel staken ze hun missie.

Aan de voet van de rots treft Miel zijn doornatte approach-schoenen aan die hij daar eerder die ochtend had achtergelaten. Dat Niels zijn schoenen met de zool naar boven had neergelegd, werd nu toch minder vreemd beschouwd. Sometimes you win, sometimes you

learn. Gelukkig is Miel een echte doorzetter en schijnt niets hem te deren. Met de zoete nasmaak van avontuur trekken beide klimmers richting camping. vier Tegen dag vier is verzuring een understatement geworden. Het team trekt nog een laatste keer de wand op voor wat korte multipitches en sluit daarmee de stage af. Daarmee zit de eerste MC9-stage erop.

Dankbaar blikken de zes bergsporters terug op de vele leerrijke momenten die hen werden aangereikt door de ijzersterke coaches Denis Hoste en Arne Monstrey.

Même pas peur De weersvoorspellingen voor de volgende stagedag laten aan de wensen over. Een hele dag is het miezeren geblazen, wat ons speelveld een vettige glijbaan maakt. Miel, Annelore en Arne trekken naar Même pas peur , een muitipitch bestaande uit 10 lengtes met een hoogte van 250 meter. De eerste lengtes liggen er kletsnat bij. Miel maakt daar echter niet zo’n probleem van en trekt zijn klimschoenen aan. Hij klimt voorzichtig maar gestaag de eerste lengtes door.

De cordée krijgt een prachtig gevarieerde route voorgeschoteld.

Waar het de ene lengte koelkastknuffelen is, wordt er in de volgende lengte rondgestrooid met pockets en chimneys . Een dubbele dülfer maakt het gamma van variëteiten compleet.

Op de top worden ze verwelkomd door Cedric en Christian die daar al een uurtje van het uitzicht aan het genieten zijn. We trekken wat schaamteloze topselfies en maken ons klaar voor de terugkeer naar het dal. Plots valt Cedric’s oog op iets vreemds in het landschap.

Een Snickers? Arne kijkt verwonderd op. “Die is voor mij!” zegt hij.

En zo blijkt. Op wat klimmerstape (die de Snickers aan het paaltje bindt) staat geschreven ‘We Love Arne’. Het blijkt het fraaie werk te zijn van Robbe van Mount Coach 7 die dezelfde plek 10 dagen eerder passeerde. Deze onverwachte afsluiter maakte de dag eens zo geslaagd. Benieuwd wat de anderen hebben aangevangen in de regen.

Op naar de volgende stage: Zomeralpinisme in het Ortlergebied in Italië!

De Presles-stage in 5 woorden volgens Christian Wat met veel woorden gezegd kan worden, kan Christian met minder. Het rekenwonder van de groep heeft namelijk meer met cijfers dan met letters.

Toch mag zijn bijdrage aan dit verslag niet ontbreken, vandaar Presles in het kort: - Regen - Sfeer - Type-two-fun - Verzuring - Teambuilding

45

Vertaling Ben Van Poucke artikel 'Von den Bergen bis ins Meer - Microplastics' Bron: DAV Panorama/#Mach's einfach campagne / Foto's: DAV & Ben Van Poucke

Microplastic...

Van de bergen tot in de zee Vandaag de dag wordt er veel gezegd en geschreven over microplastics. Helaas leveren wij als bergbeklimmers & alpinisten ook onze bijdrage. De campagne #machseinfach van de Deutsche Alpenverein wil daarom mensen informeren over het onderwerp en laten zien hoe we onze plastic voetafdruk in het milieu kunnen veranderen & verkleinen.

MICROPLASTIC, WAT IS DIT NU EIGENLIJK?

WAT HEEFT MICROPLASTIC NU MET BERGSPORT TE DOEN?

Plastic is niet meer weg te denken uit ons dagelijks leven, vooral in verpakkingen, maar ook als synthetische vezels in onze (outdoor) kleding. Microplastics zijn deeltjes die kleiner zijn dan vijf millimeter en zijn gemaakt van vaste, in water onoplosbare plastic deeltjes.

Er wordt onderscheid gemaakt tussen primaire en secundaire microplastics. Primair microplastic werd geproduceerd als een extra klein deeltje. Het wordt gebruikt in veel hygiëneartikelen zoals scrubs of tandpasta, maar ook in wasmiddelen. Secundaire microplastics ontstaan wanneer grotere deeltjes worden samengedrukt, bijvoorbeeld bij het wassen van polyester kleding, wanneer plastic verpakkingen in kleinere delen uiteenvallen of bij wrijving door banden.

Ook als bergbeklimmers dragen wij bij aan de ophoping van microplastics in de zee, want 35% van de microplastics is afkomstig van synthetisch textiel. Onze functionele kleding is meestal gemaakt van polyamide of polyester en houdt ons bijvoorbeeld warm in een fleece pullover. Bij het wassen komen echter de kleinste vezels en deeltjes los en die komen dan in het afvalwater terecht. Microplastics komen echter niet alleen via de mondiale waterkringloop in de oceanen terecht. Eerste studies van het Alfred Wegener Instituut (hoofdzetel Bremen-Duitsland) suggereren dat microplastics zich ook via de lucht verspreiden en zo de gletsjers bereiken.

Ook laten we (soms per ongeluk …) plastic achter op de berg. Zelfs de kleinste deeltjes komen in het milieu terecht door slijtage op de rosten van onze zo geprezen bergschoenen met Vibramzool.

MICROPLASTIC IN HET MILIEU. HEROVERWEGEN IS NODIG Kunststof vergaat heel langzaam. Sommige studies suggereren dat het tot 2.000 jaar duurt om te ontbinden. Primaire microplastics komen via de industrie in het afvalwater terecht en zo ook in onze rivieren. In rioolwaterzuiveringsinstallaties bezinken microplastics echter ook met andere vaste stoffen en worden zo als zuiveringsslib over de velden uitgestrooid.

Secundair plastic komt door het wassen in ons afvalwater terecht.

Kunststofvezels worden vernietigd door wrijvingsprocessen in de wasmachine.

In de natuur zie je vaak plastic afval langs de weg liggen. UVstraling, zout, bacteriën of mechanische invloeden breken grotere deeltjes (zogenaamde “macroplastics”) af tot microplastics. Het proces vindt plaats in verschillende snelheden, afhankelijk van de omgevingsomstandigheden. Vroeg of laat komen deze deeltjes ook in zee terecht. Daar drijven ze in het water en worden ze door zeedieren aanzien als voedsel. Microplastics hopen zich op die manier op in de voedselketen en komen ook zo op ons bord terecht.

1

46

Wetenschappers van de universiteiten van Milaan hebben grote hoeveelheden microplastics ontdekt op gletsjers in het Italiaanse Val di Sole (zie https://www.alpenverein.de/natur/verbot-von-plastikim-skigebiet). De berghutten in de omgeving gebruiken daarom sinds dit jaar helemaal geen plastic producten meer zoals rietjes of ketchupzakjes.

Ook het EU-brede verbod op wegwerpservies en plastic rietjes vanaf 2021 is een stap in de goede richting.

Verschillende buitensportmerken leveren grote inspanningen voor de ontwikkeling van nieuwe technologieën, zoals de ontwikkeling van kunststoffen uit hernieuwbare grondstoffen zoals biologisch katoen, brandnetel of hennep. Uit houtvezels kunnen dan weer materialen voor fleece kledij hergebruikt worden. Ook wordt er onderzocht wat men uit gerecycleerd koffiegruis kan bekomen (Ceplex Green Membraan).

TIPS VOOR MINDER (MICRO)PLASTIC.

GOED WASSEN IS DE BOODSCHAP

Met enkele simpele trucs kan echter iedereen zijn steentje bijdragen om microplastics te vermijden.

• Het gebruik van een eigen drinkfles bespaart niet alleen geld, maar ontziet ook het milieu en de gezondheid. Inmiddels zijn er microplastics gevonden in statiegeldflessen. Volgens een onderzoek van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) kan kraantjeswater plasticvrij gedronken worden.

• Je bergsnack of lunchpakket kan je best in herbruikbare brooddozen in bijenwashanddoeken verpakken. Tevens is het beter om voedsel onverpakt te kopen en aandacht te besteden aan de herkomst ervan.

Meer informatie kan je vinden op https://www.alpenverein.de/natur/ nachhaltigkeit-und-klimaschutz/machs-einfach/ressourcenschutzund-verpflegung-am-berg • Zorg ervoor dat je afval langs het wandelpad mee het dal inneemt en daar deponeert. Neem tevens je eigen vuilniszakken mee. Veel hutten in Oostenrijk en Duitsland beschikken ook over biologisch afbreekbare ‘Mülltütten’.

• Bij het kopen van cosmetica kan je erop letten dat ze vrij zijn van microplastics. Bamboe tandenborstels kunnen bijvoorbeeld ook probleemloos worden op je volgende huttentocht.

Afbeelding meegenomen 1 • Vooral als het om bergsportkleding gaat, kan er nog veel gedaan & veranderd worden. Algemene regel is om onze outdoor kledij zo lang mogelijk te gebruiken, omdat er ook tijdens de productie veel microplastics ontstaan. In een volgend artikel zal dieper worden ingegaan met welke aspecten men best rekening houdt bij de aankoop van duurzame kledij en andere berguitrusting.

Bij het wassen kan men ook heel simpel op enkele punten letten: • Hoe minder hoe beter, meestal is een goede ventilatie voldoende • Wassen op lage temperaturen ontziet niet alleen het product en het milieu, maar bespaart ook energie en water • Kleinere vlekken kunnen ook met een doek worden verwijderd • Vul wasmachines zo vol mogelijk, want bij een half volle wastrommel worden de kledij meer belast en komen er meer microplastics vrij • Een andere manier van wassen is je synthetische kledij in een Guppyfriend was buidel steken. Dit is een pragmatische oplossing voor microplasticvervuiling: het vermindert vezelbreuk, beschermt je kledij en het houdt gebroken kunststofvezels tegen.

MACH’S EINFACHGEVALLEN Verdere ideeën over het onderwerp microplastics zijn verzameld bij natur @ alpenverein.de De #machseinfach- campagne maakt deel uit van het project "Mountain Sports with a Future", dat wordt gefinancierd door het Beierse ministerie van Milieu en Consumentenbescherming (StMUV) en Globetrotter.

Afbeelding 2

Foto's: Herbruikbare en afbreekbare vuilzakken zijn bijna in alle berghutten beschikbaar / Zelfs op gletsjers zijn sporen van microplastic terug te vinden / Wandelaars laten ook sporen na.

47

Tekst Koen Hauchecorne / Foto's Dominique Van Eyken

Onbekend is onbeklommen:

Wie ooit een klimopleiding volgde heeft ongetwijfeld al kennisgemaakt met de rotsmassieven in Dave, Durnal, Yvoir of Mozet. Ook na afloop van de opleiding grijp je gauw terug naar dat bekende terrein. Maar wist je dat Wallonië nog talrijke andere, weliswaar kleinere klimgebieden herbergt? In deze rubriek “Onbekend is onbeklommen” stellen we in iedere editie van ons tijdschrift een onbekend of vergeten rotsmassief aan je voor.

BURNOT

48

Aanbod

I n 2019 braken we met de traditie om in deze rubriek enkel niet-KBFmassieven te bespreken. In dat jaar werd immers Flône voorgesteld, toen de laatste creatie van het Belgian Rebolting Team (BRT) en ondertussen al een klassieker. We hadden gehoopt elk jaar een nieuwe KBF-massief te kunnen voorstellen, maar een partikeltje van nauwelijks één tienduizendste millimeter groot (het “C-virus”) stak daar een stokje voor.

Pas dit jaar, op 29 mei, konden we officieel het klimmassief van Burnot (aka ‘Rocher des Béguines’) inhuldigen.

Specifieke kenmerken Ooit moet hij deel uitgemaakt hebben van een steengroeve, deze kalkwand van goed 20 m hoog en ongeveer 60 m breed. Daarna kreeg de klimop de vrije hand om de hele, westelijk georiënteerde en in een dicht linde- en esdoornbos gelegen wand te overdekken. Die klimop weghalen was het eerste werk nadat begin 2019 de milieu- en bouwvergunning was verkregen. Het kostte het BRT-Classic ongeveer 1000 werkuren om de rots daarna verder te saneren, de routes te behaken en aan de voet van de wand een getrapt plateau aan te leggen.

22 routes plus een tiental varianten, van moeilijkheidsgraad 4c (één route) tot 7a (twee routes). Een ideaal massief dus voor wie zich thuis voelt in de vijfde of zesde graad. Met als bonus dat de behaking er – om de betreurde Jürg Von Känel te parafraseren – “soepper” is: in vele routes kan je de volgende tussenzekering aanbrengen met de vorige ter hoogte van je voeten of soms zelfs je knieën. Absoluut KVB 3-conform, dus. De wand is verticaal en soms overhangend, de routes zijn vaak technisch van aard. Zelfs wanneer ze een eind onder je niveau liggen, zal je regelmatig moeten zoeken naar de juiste (combinatie van) grepen. Je hebt hier vrijwel altijd schaduw.

Samen met de westelijke oriëntatie maakt dat van Burnot een ideaal zomermassief.

KBF heeft over dit massief een topo uitgegeven die verkrijgbaar is via de KBF-webshop. Ook de website ‘27 Crags’ biedt een topo aan.

Klim-en Bergsportfederatie

2021

topo burnot

Hoe geraak je er?

De rotsen liggen in de rue des Béguines, 50 m voorbij het huisnummer 20 (Google Maps: 50.360746, 4.862716).

Let op: parkeren doe je uitsluitend op de parkeerstroken langs de Chaussée de Dinant, en niet op de open plek aan het einde van de rue des Béguines. Het voortbestaan van het klimmen in Burnot hangt af van het respecteren van deze parkeerregels! Vanaf de parking is het 750 m stappen tot de rotsen, via de rue des Béguines, een smalle straat met éénrichtingsverkeer: je hebt hier met de wagen sowieso niets te zoeken…

49

SHOP Uitgebreid aanbod in de webshop In de KBF-webshop vind je een uitgebreide keuze aan topo’s, boeken en cursussen.

Bekijk het volledige aanbod op www.kbfvzw.be > webshop

De gezelligheid van een berghut in de Ardennen of de Hoge Venen Chaveehut - Rue de la Chavee 7, 5330 Maillen Ideaal gelegen tussen de verschillende rotsmassieven

Je kan in de hut maaltijden krijgen, je dient hiervoor wel telkens op voorhand alles te reserveren. Het is ook mogelijk om zelf te koken in de trekkerskeuken of te barbecuen.

Er zijn vier douches en een aparte wasgelegenheid voor dames en heren. Er kan geslapen worden op het lager (41 bedden) of op de familiekamers (3 kamers voor 6p, 1 kamer voor 4p, 1 kamer voor 2p). Uiteraard zijn alle ruimtes verwarmd.

50

Er is mogelijkheid tot kamperen op de weide aan de hut. oor Korting v de KBF, n a v n e d le andere NKBV of igingen! n Alpenvere

Vennhütte - Am Bahnhof 13, 4790 Burg Reuland Ideaal gelegen voor charmante wandelingen en fietstochten in de natuur

Er is plaats voor in totaal 32 gasten. Hiervan kunnen 20 gasten slapen op het lager (slaapzolder) in ruimtes van maximaal 8 personen. 12 gasten kunnen op kamers slapen van 2 tot maximaal 6 personen. Breng hiervoor zeker zelf je slaapzak, een 1 persoons hoeslaken en een kussensloop mee.

Er is een modern sanitair, een goed uitgeruste keuken en een gezellige bar. In de hut kook je je avondmaal zelf. Ontbijt en lunchpakketten kunnen voorzien worden als je dit vooraf bestelt en betaalt.

Info & reserveren: www.klimenbergsportfederatie.be/infochaveehut en www.klimenbergsportfederatie.be/Vennhütte

Collectieve rotsbeheerdag

27.11.2021

Pont-à-Lesse PROGRAMMA / INHOUD - verwelkoming - context rotsbeheer BRT (te Pont-à-Lesse) - demo's route-aanleg & touwtechnieken bij rotsbeheer - deelname rotsbeheerswerken: er wordt voor gezorgd dat ook mensen met beperkte rotsklimervaring kunnen deelnemen: naast poetsen van de rotsen kan er bijvoorbeeld ook geholpen worden bij snoei-en onderhoudswerken

BELANGRIJK Voorzie zeker aangepaste kledij die tegen een stootje kan, werkhandschoenen, stevig schoeisel, een helm en een middagmaal AANMELDEN op rotsklimmen@kbfvzw.be met opgave van na(a)m(en) deelnemers

51

DUURZAME PRESTATIES

THE A R C E CO J A CKET Het nieuwe Rab Arc Eco Jacket is milieubewust, degelijk en waterdicht en bewijst dat duurzaamheid en prestaties hand in hand kunnen gaan. Dit lichte en comfortabele jack is gemaakt van het revolutionaire Pertex® Shield Revolve, een 100% gerecyclede materiaal, en biedt het hele jaar door compacte bescherming.

WWW.RAB.EQUIPMENT

52