Opvoeden is samenspel: allemaal wereldburgers! DATUM
22 mei 2018
Wereldvreemd Wat weten we toch weinig van en over elkaar. Het was een van de eerste gedachten die in me opkwam toen ik onlangs op initiatief van de Vlaamse Scholierenkoepel een dag als leerling meeliep in een middelbare school. Ik was in Antwerpen en Soumaya, een van de leerlingen uit ‘Schakel Wit’, was mijn gids en bondgenote. Soumaya was vorig jaar samen met haar mama vanuit Spanje naar Antwerpen komen wonen. Haar papa was in Spanje gebleven. In mijn school voor één dag zaten enkel anderstalige nieuwkomers. Deze leerlingen verblijven voor één of twee jaar op de school en worden dan georiënteerd naar een volgende school. De meerderheid van de leerlingen zit in een OKAN-klas, maar er zijn ook schakelklassen en daarbinnen wordt ook nog eens gedifferentieerd. In mijn klas zaten jongeren uit China, Spanje, Nepal, Syrië en Afghanistan en deze gingen op een heel inspirerende wijze met elkaar en met hun soms grote verschillen om. In de klas werd Nederlands gesproken, maar op de speelplaats en in de eetzaal zoemden vele talen door elkaar. Met verbazing zag ik hoe Soumaya links aan tafel een gesprek in het Engels voerde en plots aan de andere kant van tafel een medeleerlinge aansprak in het Arabisch. Ik voelde me wereldvreemd. Deze jongeren voeren geen discussies over meertaligheid, ze voeren meertalig discussies. En neen, ik wil dit echt niet romantiseren, want ik besef heus wel dat er soms ook grote spanningen in de klas en op de speelplaats hangen. Maar boven dit alles hing vooral een verfrissende ‘Doe maar gewoon’ sfeer. Het beleid van de school speelt hierin uiteraard een cruciale rol. Ik heb staan kijken naar de gedecideerdheid waarmee de school omgaat met de soms grote culturele en religieuze verschillen op school. Respect voor het verschil gaat er hand in hand met duidelijke afspraken. Dat betekent bijvoorbeeld dat leerlingen hun hoofddoek mogen dragen op de speelplaats, maar niet in de klas. Het betekent ook dat men een veelheid aan talen op de speelplaats en in de eetzaal normaal vindt, maar dat in de klas iedereen gevraagd wordt om Nederlands te spreken.