Issuu

Het Belang van Babylon Lente 2025

Inhoudstafel

03 Voorwoord

04 (Vice)PresesPraat

05 Onderwijsbabbel

Proffeninterview

The Art of Pijlnaardjes

Michelle en haar mama op Koco Ouderdag

Over meer plaats innemen dan anderen

Het Mythologisch Kwartiertje

De wildste Metal Urban Legends: Feit of Fictie? 23

Nore’s Unpopular Opinion

Van brood naar toast

De Officiële “John Brown”-ranking

Unlockje en de Webmasterberen

Bloemenhoroscoop 45 Poëziehoekje 49 Dixits

Wil je graag iets inzenden voor de volgende editie? Of teken je graag en wil je graag mee de cover ontwerpen? Aarzel dan niet om een mailtje te sturen naar kringblad@kringbabylon be of om één van de redactieleden te contacteren via Facebook Je kan 'Het Belang van Babylon' ook vinden op Facebook Op die pagina vind je het dixitformulier, de laatste 'Babylon Beantwoordt' en de deadline van de volgende editie

Redactie & Vormgeving:

Vanya Vercammen

Coverafbeelding en illustraties:

Janne Gielen

Verantwoordelijke uitgever 2024-2025: Nore Van den bergh (Preses Babylon) Babylon vzw, Blijde Inkomststraat 11, 3000 Leuven

Met dank aan alle medewerkers:

Sean Leggat, Jelke Vrancken, Michelle Van Dam, Josefien De Cuyper, Nore Van den bergh, Doris Zachmann, Robbe De Bruyn, Ferre Smeets, Gaetan Gells, Merel Snoeckx, Frauke Stox

Voorwoord

Dag liefste Babyloniërs, lezers van het Belang van Babylon en toevallige passanten

Het tweede semester heeft weer een vliegende start genomen! Het lijkt wel alsof we even onze ogen hebben gesloten en het in een knip week 6 geworden is Op academisch vlak is dat natuurlijk niet zo’n goed nieuws, maar dat betekent wel dat de paasvakantie steeds dichterbij sluipt, joepie! Wie paasvakantie zegt, zegt lentekriebels, en die zijn bij mij zeer aanwezig. Ik kan niet wachten om door Leuven te struinen zonder jas, om dan vervolgens te vloeken dat ik mijn zonnebril vergeten ben. Het park roept mij al, ‘t Galetje ziet er steeds aantrekkelijker uit

In plaats van lentekriebels lijkt het wel of jullie de schrijverskriebels te pakken hebben! Want wat heb ik veel inzendingen gekregen voor deze editie! Sean en ik hebben by popular demand professor Leanne Rae Darnbrough geïnterviewd dit keer, hoe dat verliep kan je lezen vanaf pagina 6 Je kan ook zoals in elke editie Seans Mythologisch Kwartiertje lezen, en ontdekken welke Unpopular Opinion Nore dit keer beargumenteert! Daarnaast heeft Josefien de coolste urban legen wijdt dan weer een ar dat zich afspeelt in een soort bloem overeenk een heuse Bloemenho terug, en zoals altijd zi

Krijg jij misschien tijde schrijven? Aarzel dan editie! Die deadline w Belang van Babylon, ga

Dan rest er mij enkel n

Literaire groetjes

Vanya

(Vice)Presespraat

Gegroet taal- en letterkundestudenten en sympathisanten

Wij - Nore en Robbe - zijn enorm blij om jullie welkom te heten in alweer de derde editie van ons geliefde kringblad, Het Belang van Babylon!

Het tweede semester is weeral van start gegaan en we zijn er duidelijk weer in gevlogen. Al voor de start van het semester gingen we op onze fantastische cultuurreis naar Wenen. Een operabezoek, verschillende musea en lekkere schnitzels zorgden voor de perfecte ontspanning Amper bekomen vertrokken we dan opnieuw op reis naar Amsterdam om daar deel te nemen aan het Landjuweel, waar onze performers alles uit de kast haalden om een emotionele en poëtische performance te brengen. A little birdie told me dat we volgend jaar naar Nijmegen trekken... Voor de feestbeesten onder ons werd het semester ingezet met de Love Letters TD van KOCO en even later met de Talenzuip. Daar kon Grieks (wederom) de overwinning in de wacht slepen (Nore is blij, Robbe niet) Voor de cultuurfanaten was er onze cultuurquiz (iemand die wist dat de Leeuw van Waterloo in Eigenbrakel lag??) en onze 12uur durende leesmarathon. Vorig weekend kregen onze ouders dan weer een sneak peek op onze faculteit op de Ouderdag. Nu hebben ze allemaal eens kunnen proeven van de lessen, een cantus en onze legendarische fakfeestjes.

MAAAAAAR er is gelukkig nog héél erg veel om naar uit te kijken We beginnen met het Galabal der Letteren op 21 maart, waar we ons al dansend in het oude Rome zullen vertoeven. Haal die toga’s dus maar boven (of misschien toch andere galakledij…)! Op het onderwijsbureau van 25 maart kunnen jullie je ongezouten mening kwijt over alles wat speelt in de onderwijswereld met een pannenkoek in de hand. Verder organiseren we op 1 april (nee, het is geen grap) een poëzie- en wijnavond in de enige echte LOKO-tuin Tijdens de paasvakantie, of eigenlijk nu al, kan je je storten op het schrijven van een prachtige prozaïsche of poëtische tekst of essay om die voor 6 april in te sturen voor de Interuniversitaire Literaire Prijs (ILP). Je maakt zo kans op grote geldprijzen! Na de paasvakantie nodigen we jullie uit om te kijken naar ons Babylontoneel tussen 28 april en 1 mei Heb je er geen genoeg van? Kan je op 1 mei ook nog eens binnenspringen op Letteren Lichting, ons hoogsteigen zomerse muziekfestival! Tussendoor zijn jullie natuurlijk ook altijd welkom op onze feestjes (zowel onze eerstejaars als onze alumni hebben niet stilgezeten…) en cantussen (die op 25 maart bijvoorbeeld!)

Babylon zit niet graag stil, en nu zijn jullie weer volledig op d semester allemaal voor jullie in petto hebben! Hopelijk zien w activiteiten - we beloven dat ze leuk gaan zijn.

Knuffels en voorhoofdkusjes,

Nore en Robbe

Onderwijsbabbel

Hallo allemaal! Ook in deze derde Onderwijsbabbel willen we jullie weer helemaal updaten over alle hot topics in Onderwijsland Sinds de laatste Onderwijsbabbel zijn er weer veel nieuwtjes!

Een grote verandering die momenteel op de agenda van de POC staat, is de invoering van een masterproefverdediging vanaf volgend academiejaar, bovenop de huidige masterproefpresentatie Deze verdediging, met de promotor en lector, zou in de laatste week van de examenperiode in juni gehouden worden, enkele weken na het indienen van de thesis.

Daarnaast zijn we met Team Onderwijs ook nog steeds bezig met de grote bachelorhervorming Door deze hervorming zouden o a vakken zoals ATW, ALW, Europese literatuur en cultuur afgeschaft kunnen worden en vervangen door andere vakken Ook zal L-Informatievaardigheden verplaatst worden naar de 1e bachelor en zullen de keuzevakken misschien in modules ingedeeld worden.

Sinds de ambtstermijn van Luc Sels ten einde loopt, vindt in mei de rectorsverkiezing plaats Al 3 kandidaten hebben zich bekendgemaakt, namelijk Tine Baelmans, Peter Lievens en Séverine Vermeire, maar nieuwe kandidaten kunnen zich nog aanmelden. Op 29 april organiseert Stura (Studentenraad KULeuven) een debat met de rectorkandidaten in aula Pieter De Somer. Op 12 mei vindt de eerste stemronde plaats. De studenten hebben hier 10% van de stemmen, via een systeem met kiesmannen dat werd uitgewerkt door de Studentenraad

Met vragen of problemen kan je altijd een berichtje sturen naar Team Onderwijs, of kan je anoniem de form invullen van de Vraag-, Klaag- en Zaagbox, die ophangt in de gang van het MSI.

Veel succes in het 2e semester!

Veel liefs, De Ondermeisjes <3

Elfie Teunen & Fien Pauwels

PROFFENINTERVIEW

MET LEANNE RAE DARNBROUGH

Sean Leggat en Vanya Vercammen

VOOR DEZE EDITIE VAN HET BELANG VAN BABYLON INTERVIEWDEN WE DOCTOR LEANNE RAE DARNBROUGH. ZE GEEFT ONDER ANDERE HET MASTERVAK CONCEPTS AND QUESTIONS, EN NATUURLIJK OOK EUROPESE. WE STELDEN HAAR VRAGEN OVER HAAR ONDERZOEK, OVER HAAR WERK ALS ‘PROFESSOR’ EN OVER HAAR FAVORIETE BEZIGHEDEN BUITEN CAMPUS LETTEREN. VEEL LEESPLEZIER!

Wie is professor Darnbrough?

Eigenlijk ben ik helemaal geen professor –ik ben Doctor Darnbrough. Ik ben onderzoekster en postdoctoraatstudent in de literatuurwetenschappen, en identificeer me als zij/haar. Buiten het academische is er niet veel, moet ik toegeven. Ik ben veganistisch en heb twee honden. Daarnaast heb ik drie kinderen – al zijn ze inmiddels volwassen: drie jongens van 17, 19 en 22 jaar. Wat mij bezighoudt in het leven? Niet zo veel. Ik lees ontzettend veel en breng graag tijd door met mijn kinderen, bijvoorbeeld bij hun basketbalwedstrijden.

Daarnaast ga ik vaak wandelen met mijn honden. Ik heb een Engelse cocker, die maar een half brein en één oor lijkt te hebben, en een teckel die enorm koppig, luidruchtig en zenuwachtig is – hij blaft werkelijk op alles. Eigenlijk weet ik niet zo veel over mezelf te vertellen.

Bent u momenteel bezig met onderzoek?

Ik ben net begonnen aan een nieuw project dat zich richt op smaak, de relatie tussen natuur en onnatuur, en planten –vooral planten die zich niet gedragen zoals we van ze verwachten. Denk bijvoorbeeld aan vleesetende planten: we zien planten meestal als passieve wezens, stil en onbeweeglijk, maar deze planten “happen terug”.

Smaak speelt hier ook een rol in. We hebben vaak de neiging om natuurlijke dingen als smaakvol en goed te beschouwen, een idee dat verbonden is met het concept van “good decorum”. Maar dat is niet altijd zo geweest. In de Victoriaanse periode in Engeland begonnen mensen bijvoorbeeld rauwe planten te verzamelen en te classificeren. Dit bracht hen in de problemen bij het bepalen van de sekse van planten, want hoe classificeer je iets dat niet in de standaardcategorieën past? Uiteindelijk schakelden naturalisten over op algen, omdat die geen sekse hebben. Mijn onderzoek gaat dus over hoe we de natuurlijke wereld proberen te begrijpen en in hokjes plaatsen, en hoe dat idee zelf misschien helemaal niet zo “natuurlijk” is. Deze thema’s zijn altijd in mijn gedachten, en vandaar ook dat ik ze verwerkte in mijn les op de Ouderdag van KOCO.

In welke zin is dit literair onderzoek?

Deze planten en ideeën duiken regelmatig op in literatuur. In de Victoriaanse tijd was er bijvoorbeeld een taboe rond seks, en naturalisten probeerden de natuur te verklaren en te categoriseren, maar liepen tegen hun eigen beperkingen aan. Binnen de decadente literatuur zie je dat de natuur en de serre symbool staan voor iets kunstmatigs, bijna als een kooi. Niet iedereen wil de natuur volgen zoals ze is;

sommige schrijvers en denkers wilden juist experimenteren en iets nieuws creëren. Mijn onderzoek richt zich dus op verwijzingen naar deze planten in de literatuur, evenals in historische botanische teksten.

Over planten gesproken – ik heb zelf een moestuin, al moet ik toegeven dat die niet erg succesvol is. Maar ik vind het heerlijk om daar in het weekend wat in te prutsen. Helaas denkt mijn hond daar anders over. Hij springt erin en eet alles op. Op een dag had hij alle komkommers opgegeten… en als kers op de taart het hele huis volgeplast.

Hoe bent u terechtgekomen bij de Faculteit Letteren?

Voordat ik in de academische wereld belandde, heb ik even in de privésector gewerkt. Maar dat was echt niks voor mij –ik ben gewoon niet zo vertrouwd met de “echte wereld” (lacht). Ik besloot om een tweede master te doen, dit keer in de literatuur.

Bij veel universiteiten leek het echter verplicht om ook taalkunde te doen, en daar had ik echt geen zin in. Toen ontdekte ik de master Western Literature hier aan de KU Leuven, en die vond ik fantastisch leuk. Uiteindelijk ben ik hier blijven plakken.

Nu geef ik vakken zoals Europese literatuur en Concepts and Questions, en nog een heleboel andere vakken – maar gelukkig niet allemaal tegelijk!

Wat doet u om te ontspannen na een zware werkdag?

Lezen, natuurlijk! Daarnaast bak ik redelijk graag – altijd veganistisch. Ook besteed ik veel tijd aan de basketbalwedstrijden van mijn kinderen. Na zo’n tien à elf jaar begin ik eindelijk een beetje vertrouwd te raken met alle secondenregels in basketbal.

Coachen doe ik niet, want eerlijk gezegd snap ik de sport nog steeds niet helemaal. Sommige uitspraken, zoals “box him out”, blijven me verwarren. Maar één ding is zeker: ik ben een heel trouwe supporter!

Wat is uw lievelingsboek?

Ik heb superveel lievelingsboeken! Eén van mijn honden is zelfs vernoemd naar Kurt Vonnegut – of ja, een poging daartoe. Vonneguts Player Piano is één van mijn favorieten. Het boek gaat over een wereld waarin kunst en arbeid grotendeels door machines worden overgenomen, waardoor menselijke creativiteit en vakmanschap in twijfel worden getrokken. Een ander favoriet werk van hem is Galapagos, waarin hij miljoenen jaren de toekomst in kijkt. In die wereld zijn menselijke breinen veel kleiner geworden, waardoor mensen minder nadenken en - ironisch genoegveel gelukkiger zijn.

Ik zou Vonnegut als Amerikaans postmodernistisch bestempelen, met een vleugje sciencefiction, maar niet op de klassieke manier. Zijn boeken zijn niet dystopisch; integendeel, ze laten zien dat geluk soms op onverwachte manieren komt.

Als het gaat om de literatuur die ik behandel in mijn lessen Europese literatuur, dan is The Rime of the Ancient Mariner één van mijn favorieten. Het is een

prachtig romantisch gedicht, maar ook erg actueel. Het gaat over hoe we uit balans zijn geraakt met de natuur. De mariner moet leren houden van de slijmerige slierten in het water – pas dan komt alles goed. Dat idee spreekt me aan: liefde en acceptatie beginnen dichtbij. Eerst hou je van je familie, dan van je buren, dan van je landgenoten…

Wat is uw lievelingsfilm of -serie?

Ik keek heel graag Schitt’s Creek – ik vond die serie echt super grappig. Films kijk ik iets minder vaak. Ik denk dat ik gewoon niet genoeg aandacht heb om lang stil te zitten en een hele film uit te kijken. Onlangs heb ik wel The Unbearable Weight of Massive Talent gezien, een film met Nicolas Cage. Die vond ik interessant, vooral vanwege de vele literaire verwijzingen.

Wat denkt u dat de studenten van u vinden?

Ik vrees dat ze me misschien zien als iemand die te zuinig is met punten… En waarschijnlijk maak ik ook af en toe wat flauwe, cringe grappen. Maar wat ik écht wil dat ze weten, is dat ik ze heel graag zie en dat ik mijn vak met enorm veel plezier geef. Ik vind lesgeven ontzettend leuk, en ik hoop dat ze dat ook voelen. Ik heb zelfs een foto met mijn studenten – het is eigenlijk gewoon een screenshot van een opname, maar ik vond het zo leuk om op de foto te staan met hen dat ik hem bewaard heb.

Wat vindt u van kring Babylon?

Ik ben super gelukkig dat Babylon bestaat! Jullie zijn allemaal enorm geëngageerd en

organiseren geweldige activiteiten.

Bovendien zijn jullie er echt voor de studenten, wat ontzettend belangrijk is. Veel studenten komen hier aan en weten niet goed hoe ze na het middelbaar nieuwe vrienden moeten maken. Babylon helpt hen daarbij, en dat vind ik fantastisch.

Daarnaast waardeer ik het ook persoonlijk. Als ik hulp nodig heb bij een activiteit, weet ik dat ik altijd bij jullie terecht kan. Ik heb echt alleen maar positieve dingen te zeggen!

Is er nog iets dat u aan de studenten wil meegeven?

Ik heb geen grote wijsheden of tips om mee te geven, maar ik wil wel iets zeggen. Ik ben echt blij dat jullie ingeschreven zijn in een soort cultuur. De wereld gaat tegenwoordig veel te snel, en we hebben mensen nodig die stilstaan en nadenken over wie we zijn en over de helden die we kiezen. Kritisch denken is tegenwoordig belangrijker dan ooit.

Het is jammer dat dat vaak niet echt wordt gewaardeerd, en dat de subsidies voor dergelijke vormen van onderwijs vaak uitblijven. Maar juist die kritische denkers hebben we nodig om de wereld in de juiste richting te helpen.

Pijlnaardjes TheArtof

Na mĳn fantastische artikel over mĳn favoriete artiest (Chappell Roan, who else) kon een artikel over mĳn favoriete dier natuurlĳk ook niet ontbreken. De mensen die mĳ goed kennen weten dat ik geobsedeerd ben door nĳlpaarden, zowel de dwergnĳlpaarden als de normale variant. In dit artikel ga ik jullie overtuigen waarom nĳlpaarden objectief gezien de beste dieren zĳn. Het zĳn gigantische, lompe, semi-aquatische hooligans met een rien-à-foutre gedrag.

Nĳlpaarden wegen zo’n 1.500 kilo, maar lopen rond met een attitude van een dragqueen (Rupaul, correctie ‘the queen of drag’). Ze doen niet aan

zomerlichamen noch dieetplannen (as they should) en paraderen gewoon met pure ‘majesteitelĳkheid’ Ze OWNEN hun uiterlĳk, en dat zouden wĳ ook moeten doen. Dat is dus zelfliefde in zĳn puurste vorm. Dacht jĳ dat nĳlpaarden tam en sloom waren? Mis! Ze halen snelheden tot maar liefst 30 km/u Dus als je ooit een nĳlpaard probeert in te halen - good luck. (Spoiler: je gaat verliezen en waarschĳnlĳk ook dood).

Daarnaast zĳn ze ook echte skincare-queens. Ze zweten een olieachtige substantie uit die hen beschermt tegen de felle zon. Terwĳl wĳ eruit zien als vers gefrituurde garnaaltjes, chillen zĳ in de zon met hun ingebouwde SPF 50. Luxueus noem ik dat.

Baby-nĳlpaarden? Schattiger dan eender welke kinderfoto. Volwassen nĳlpaarden? Aardappels op poten. Maar laat je niet misleiden: moeders veranderen in bloeddorstige moordmachines als je te dichtbĳ komt Dat gaat dus van ‘awwww’ naar ‘AAAAH’ in

0.2 seconden. Massa’s respect, queens.

Nĳlpaarden zĳn allesbehalve people-pleasers (jĳ wel hè? Stop daar eens mee). Zĳ hebben hun eigen regels en als je in hun territorium komt zonder uitnodiging, heb je welgeteld 3 seconden om je testament te schrĳven. Maar ze zĳn nog steeds enorm schattig.

Nu denk je waarschĳnlĳk bĳ jezelf: “Niemand heeft nĳlpaarden als lievelingsdier.” Ik wel En ik probeer dus ook zo veel mogelĳk spullen te verzamelen waar nĳlpaarden opstaan, hierzo mĳn collectie: Nĳlpaardposter, nachtlampje, t-shirt, sleutelhangers (2, één van Vanya en één van haar mama, SHOUTOUT NAAR WENDY), 6 knuffels, pen en verschillende nĳlpaardjes uit Kinder Surprise eieren.

PS: Mĳn verjaardag is 7 december, hint, hint.

-- Jelke Vrancken

Een verslag van Michelle en haar

mama op Ouderdag

Zaterdag 8 maart was het Ouderdag, een mega leuk initiatief van KOCO. Mijn mama en ik waren zeer enthousiast om samen een dag in het studentenleven te kunnen meemaken, zeker omdat die zou eindigen met een cantus. Hoewel de verwachtingen niet te hoog waren, want we delen de mening dat je dan minder snel teleurgesteld wordt, was het veel beter dan verwacht. De dag begon al grappig want mama dacht dat Victor Dewaele (AvondV) de rector was en zei iets in de trant van: “Amai die ziet er jong uit, en wist je dat rectoren wel bijna 8.000 euro per maand verdienen? Schoon loon wel op die leeftijd.” Ik doorprikte de illusie door de naam van de rector uit te spreken en uit te leggen wie Victor is

Daarna was het tijd voor de eerste les: een uiteenzetting over Kaas van Willem Elsschot door Pieter Verstraeten. Mama was lichtjes teleurgesteld toen ze zag dat de banken in die aula hetzelfde waren als in de Parthenonzaal, ze had nu al pijn aan haar achterste van te zitten Ik hield mijn bang hart vast want hoewel ik een enorme liefhebber ben van literatuur, houdt mijn mama eerder van Candy Crush en Blockblast. Aan het einde van de les zei ze me echter dat ze het heel interessant vond en ze nu snapte waarom ik trager doorheen mijn boeken geraak wanneer ik ze voor school moet lezen; “Amai, als je zo over ieder woord en iedere zin moet nadenken Chique hoor, maar dat gaat toch niet vooruit!”

De volgende les was door Leanne Rae Darnbrough. Ik had deze gekozen omdat ik haar een super aangenaam persoon vind, en de titel die ze aan het college had gegeven sprak tot mijn verbeelding. ‘Een serre van syfilis: antinaturalisme en decadence in hoofdstuk 8 van Huysmans “Tegen de keer”’ Het college zelf reikte verder dan mijn verbeelding me had kunnen brengen; vrouwen werden met vleesetende planten vergeleken en ‘seks’ kwam vaker voor dan in een hedendaagse verfilming van Wattpad-verhalen. Geweldig interessant en veel stof tot nadenken, deze les viel dus ook in de smaak bij mama.

Onze middagpauze spendeerden we op het terras van Fakbar Letteren met een broodje van de Alma Mama overtuigen hoe duur het studentenleven is was even moeilijk want we kregen een gratis drankje in de Fak en de persoon achter de kassa van de alma had een foutje gemaakt waardoor we twee broodjes voor €4,05 kregen. Er bleef nog genoeg geld over om te spenderen dus trokken we het centrum in voor een klein shop’ke.

We zouden nog één laatste les over systemen als ChatGPT volgen om de dag af te sluiten, ik had hoge verwachtingen maar het bleek klakkeloos overgenomen uit lessen ATW2. Dit sprak ook mama uiteindelijk minder aan dan ze verwacht had omdat het taalgebruik wat minder toegankelijk was. Ik denk eigenlijk dat ze gewoon niet goed oplette omdat ze de banken gewoon kotsbeu was en honger had gekregen.

Om 19u30 was het zo ver: het Io Vivat zingen met mijn mama tegenover me. Vlak ervoor werden haar verwachtingen wel de grond in geboord door de ‘stank en viezigheid’ (haar woorden, maar ik kan het niet tegenspreken) van het zaaltje achter de Recup. Zelf vond ik cantussen minder leuk toen ik de liedjes nog niet kende, wat enkel valt op te lossen door vaker te cantussen Mama heeft zich daar sneller overheen kunnen zetten, en deed goed haar best de maat en tekst van de liedjes mee te volgen. Mijn dochterhart liep over van trots wanneer ik haar stem hoorde meezingen, en haar zien lachen met alle toevoegingen maakte me blij. We dronken water maar hebben ons enorm geamuseerd.

Na de cantus passeerden we nog even in de Fak, want mama had iemand horen praten over de beruchte fruitsla’s. U kan het al raden, van de ene fruitsla kwam de andere en mama vond Fakbar Letteren de hemel op aarde. De camera vereeuwigde ons samenzijn in de Fak, en ik ben zeer benieuwd hoe die foto’s er zullen uitzien. Eén ding is zeker, volgend jaar zijn we daar weer, dus tot dan!

-- Michelle Van Dam

Vanya Vercammen

Over meer plaats innemen dan anderen

“Als ge op twee weken vĳf kilo bent afgevallen, dan krĳgt ge van mĳ 30 euro en een nieuw kleedje!” Dat kreeg ik te horen toen ik 13 jaar oud was.

Vorige week zag ik op Instagram iets redelijk onrustwekkend voorbijkomen. In een nieuwsbericht over een overvloed aan mensen met obesitas in België (womp, womp), stond een foto van een vrouw die ik heel goed ken Het was een stockfoto van vijf jaar geleden. Ze heeft geen toestemming gegeven om die beelden te gebruiken, en toch werd ze getoond als voorbeeld van een ‘dik mens’ Dat is best angstaanjagend, zeker in de maatschappij waarin we vandaag de dag leven. Dit artikel gaat niet over fysieke gezondheid, trouwens, dus als je daarover wil discussiëren ben je hier niet aan het juiste adres

‘Dik’ is geen scheldwoord.

Een misvatting die nog steeds heerst is dat ‘dik’ gebruikt kan worden om mensen te beledigen Dat is niet het geval Ik weet dat van mezelf, ik kijk elke dag in de spiegel en ik kom ook vaak genoeg bij een dokter die mij daaraan herinnert, daar later meer over ‘Dik’ is echter gewoon een perfecte manier om te beschrijven hoe iemand eruit ziet Waar het fout loopt, is de momenten waarop het woord gebruikt wordt tegen mensen die helemaal niet dik zijn, of mensen die zich niet helemaal zichzelf voelen in een bepaald kledingstuk, maar zich ‘dik voelen’. Dat is gewoonweg niet correct, en het concept ‘zich dik voelen’, moet de wereld uit Want nogmaals, ‘dik’ is geen scheldwoord, niet voor anderen, en zeker niet voor jezelf.

Ik ben nog niet lang zelf tot dat besef gekomen, en het feit dat ik daar nu over durf schrijven wil al veel zeggen, maar ik zat heel lang in het denkbeeld dat ik dun moest zijn om een volwaardig plaatsje te krijgen in de maatschappij. Van dat denkbeeld heb ik mezelf gelukkig bevrijd, maar af en toe gebeuren er dingen waardoor ik een enorme

Ik tijdens Corona, doodongelukkig, omdat ik al twee weken enkel water dronk, en nog maar 3 kilo was afgevallen

Ik nu, gelukkig en comfortabel in mijn eigen lichaam!

flashback krijg naar 15-jarige Vanya die enkel water dronk, en niks durfde te eten. Dat overkwam mij dus afgelopen dinsdag (de instagrampost), met gevolg dat mijn lichaam de rest van de week blokkeerde en ik amper nog iets kon eten Ik ben altijd de eerste om te schreeuwen dat ik dat allemaal verwerkt heb, maar ik ben opgegroeid in een omgeving waar ik werd aangeleerd om mijn lichaam te haten.

“Ik voel mĳ een beetje verkouden.” - “Dan moet ge afvallen!”

In deze alinea volgen een paar situaties die ik vroeger - en nu soms nog steeds - heb meegemaakt, die mij weer terugkatapulteren naar een best wel donkere periode in Vanyaland. Ik wil absoluut niet zielig doen, of medelijden opwekken, maar gewoon een beeld geven van hoe het er vaak aan toe gaat. Zo kwam ik dus een aantal jaar geleden bij de dokter met een grieperig gevoel en vermoeidheid Haar eerste diagnose was niet “de griep”, maar voluit “te dik”. Ik heb geen geneeskunde gestudeerd, maar ik veronderstel dat koorts, een zware hoest en een loopneus heel weinig met gewicht te maken hebben. Een paar jaar later kwam ik daar terug, ook al wilde ik dat niet meer, met klachten over paniekaanvallen, angsten, en een ongelukkig gevoel Opnieuw was het verdict niet dat ik een therapeut moest zoeken om daarover te praten, maar dat ik ongelukkig was omdat ik mezelf te dik en te lelijk vond, en leefde in de angst dat niemand ooit verliefd zou kunnen worden op mij Ik kan jullie verzekeren dat dat absoluut niet fijn is om te horen, en dat je dat op den duur ook zelf begint te geloven. Zeker als je dan in datzelfde jaar koudweg gedumpt wordt door een situationship waar je al drie jaar aan vasthing, om exact die reden

Die opmerkingen waren er vroeger - toen ik veel te jong was om zo’n dingen te horen - ook al. Steeds als ik in mijn periodes van ‘dieet’ zat, wat voor mij betekende dat ik obsessief acht liter water per dag naar binnen werkte om toch maar mijn maag gevuld te krijgen zonder te eten, kreeg ik van mijn omgeving te horen dat ik ‘heel goed bezig’ was. Achteraf bekeken is zo leven gewoonweg ongezond. Het beste is dan ook nog dat ik nooit meer dan vijf kilogram ben afgevallen. Slay, absolute slay. Als ik een stukje kaas at, gooide er altijd wel iemand een side eye om minachtend te zeggen dat ik ‘later wel 100 kilo zou wegen’ Guess what, ik weeg inderdaad over 100 kilogram,

maar ik ben wel gewoon gelukkig. Het is iets dat ik helemaal op mezelf heb moeten verwerken, en dat was absoluut niet makkelijk, maar ik ben eindelijk op het punt gekomen dat ik mij comfortabel voel in mijn eigen lichaam Ik durf in de spiegel te kijken, ik eet gewoon wanneer ik honger heb - mind you, is niet vaak, haha - en ik heb iemand die mij graag ziet en miljoen miljard keer per dag zegt dat ik mooi ben

Als er dan nog eens zo’n opmerking komt, wat echt nog wel gebeurt, dan kan ik daar ook echt met vol vertrouwen tegen ingaan. Als mijn moeke nu zegt “Amai, ge bent afgevallen precies, goe!”, dan antwoord ik meestal: ”Ja klopt, ik heb twee weken amper gegeten door de stress!”, en dan zwijgt ze wel. Als iemand vraagt of ik mijn lief geen pijn doe in bed omdat ik te zwaar ben, dan moet ik daar eens heel hard mee lachen. En da’s veel leuker dan uren in bed wenen en acht liter water per dag drinken.

Een community?!

Tot slot wil ik ook nog benadrukken hoe belangrijk rolmodellen zijn in dit proces

Voor mij is dat vooral Finne Smets (@fnnsmts), mijn tippers-chiroleidster die het FULL gemaakt heeft in de plussize fashion-wereld! Daarnaast Romah, of @murderwithafish, die op Instagram ALTIJD opkomt voor de waarden van de plussize community, en JACOTTE BROKKEN, onze weervrouw, de absolute queen! Ik kan u vertellen dat het echt heel belangrijk is om als herstellend vogeltje de getuigenissen te lezen van mensen die dezelfde dingen hebben meegemaakt.

Dat ik niet vroeger heb ontdekt dat er een community was, is een jammere zaak, maar ik ben ZO blij dat ik mensen heb gevonden die hetzelfde hebben doorgemaakt. Het is misschien een cliché, maar daarover praten is heel belangrijk. Al is het in de vorm van een DM die zegt: “Maat, hebt ge dees weeral gelezen, de fuckers” Want geloof mij, dat lucht ook op

Het Mythologisch Kwartiertje

Daar ben ik weer met jullie (waarschijnlijk ongevraagde) dosis mythologie. Ook voor deze editie was het weer moeillijk kiezen. We hebben namelijk zoveel culturen op onze mooie aardbol, maar te weinig edities om ze allemaal te behandelen. Schrappen is dus key. Onze tocht bracht ons al van het hoge noorden met giganten en slangen naar het oosten waar de mens ontstond uit het vuil onder de nagels van een reus. Na een lange boottocht komen we dan ook op een continent dat geteisterd is door droogte. Een continent vol met verschillende culturen die vooral mondeling hun verhalen overbrachten. Dit is dan ook de enige keer in het Mythologisch Kwartiertje dat ik zal zeggen dat kolonisatie iets goed deed. Het is namelijk aan kolonisatie te danken dat we deze verhalen aanvankelijk in schrift hadden Dat gezegd zijnde zijn de laatste jaren het vooral de afstammelingen die correctere versies neerschreven. Laten we ons dus verdiepen in de cultuur van de Afrikaanse mythologie.

De Afrikaanse mythologie bestaat weliswaar uit ontelbare verschillende stammen en mensen en is dus als gevolg daarvan niet overal hetzelfde. Ook de invloed van de Islam en het Christendom is voelbaar in de verhalen Een verhaal waar ze echter nagenoeg geen invloed op hebben gehad en bovendien overal in de grote lijnen hetzelfde loopt is de creatie van de Aarde en de mens.

Waar ze het ongeveer eens zijn over de schepping van de wereld, zijn ze het niet eens over de naam van de creërder. Allen geloven in een “supreme being” dieafhankelijk van de regio - van naam verschilt. Waar ze in het Oosten van Afrika spreken over Mulungu, spreken ze in centraal Afrika eerder over Leza Het Westen van Afrika spant hier echter wel de kroon met de verschillende namen als Nyambe, Ngewo, Mawu, Amma, Olorun & Chukwu. De “supreme being” zoals ik hem verder zal benoemen in het artikel vertoeft in de hemel. Ooit leefde hij op de aarde, maar uiteindelijk verhuisde hij naar de hemel, dit waarschijnlijk door menselijke fouten. In de hemel woont hij met andere goden en godheden, de god van de storm, de god van de aarde, de god van het bos en de god van het water zijn hier enkele voorbeelden van Opmerkelijk is dat er van de mindere goden veel tempels bestonden in Afrika maar geen tempels voor de “supreme being” Dit wordt gewijd aan het feit dat één tempel onmogelijk de reusachtigheid van de “supreme being” zou kunnen bevatten.

Zoals eerder vermeld verschilt het scheppingsverhaal telkens afhankelijk van de bevolkingsgroep die het vertelde Hieronder volgen dan ook enkele scheppingsverhalen vanuit het perspectief van de grootste groepen

Het scheppingverhaal volgens het Yoruba-volk:

In het begin bestond de aarde enkel maar uit water en moeras en de hemel. In de hemel woonde Ol-orum, beter bekend als de “supreme being”. Hij was de baas van de hemel en woonde daar samen met de andere goden Op een dag gaf Ol-orum de opdracht aan Orisha Nla om grond te maken Hiervoor daalde hij af naar de aarde via de gigantische spinnenwebben die de hemel en aarde verbonden.

Op zak had hij een slakkenhuis met aarde, een duif en een kip met vijf tenen. Eens aangekomen strooide hij de aarde uit en liet hij het gevogelte los. Door het krabben van de dieren werd er alsmaar meer grond gemaakt. Om te controleren of Orisha Nla zijn taak goed voltooide zond Ol-orum de kameleon op pad aangezien hij een meester was in het camoufleren. De eerste keer dat de kameleon de aarde bezocht stelde hij vast dat hoewel de aarde nu wijd was, was hij nog te nat. Een paar dagen later keerde hij terug en stelde tot zijn geluk vast dat de aarde niet enkel wijd maar ook droog was. De plaats waar Orisha Nla zijn taak begon werd dan ook Ilé-ifé genaamd oftewel wijd en droog, de plek die tot op de dag van vandaag nog steeds een heilige plek is voor het Yoruba volk.

De “supreme being” stuurde de grote god uit naar de aarde om hem te voorzien van alles wat de mens nodig zou hebben om te overleven De god zorgde voor bomen, rijkdom en eten door een noot van de originele betelnoot te planten Hierdoor zou de mensheid toegang hebben tot de sappen en oliën van de plant. Hierna begon de “supreme being” aan het creëren van de mens. In de hemel kreeg de grote god de opdracht het menselijk lichaam te boetseren waarna de “supreme being” hen leven zou inblazen. De grote god was echter een jaloerse god die de gave van het leven wou kennen. Hij verstopte zich hiervoor in de grot waar de “supreme being” de mensheid het leven inblies om de truc af te kijken Helaas had het opperwezen dit door en zorgde hij ervoor dat de grote god in slaap viel vooraleer hij de geboetseerde lichamen leven inblies. De grote god was hierdoor zo boos dat hij uit wraak elk lichaam dat hij boetseerde voorzag met een fysieke afwijking. Uiteindelijk kwamen de mensen terecht op de aarde en zo ontstond de wereld op vijf dagen. De eerste vier dagen waren toegewijd aan werk, de laatste dag aan gebed

Het scheppingsverhaal volgens het Fon Dahomey-volk:

Volgens het Fon-Dahomey-volk waren er eerst de tweeling bestaande uit de Mawu en haar partner Lisa. Beide waren geboren vanuit het premondiaal wezen Nana Buluku, het

wezen dat de aarde creëerde en toen stopte. Mawu was een vrouw die de maan representeert en in het Westen dwaalt, terwijl Lisa de zon representeert en in het Oosten leefde Samen hadden ze helaas geen kinderen omdat ze zover van elkaar leefden, tot de eerste eclips. Telkens wanneer er zich een eclips voordeed zouden naar legende Mawu en haar Partner Lisa de liefde bedrijven. Mawu en Lisa, de tweeling, vormden de ouders van alle goden: zeven tweelingen om precies te zijn. In het algemeen wordt gedacht dat de goden van aarde, storm en ijzer de eerste waren.

Op een dag riepen Mawu en Lisa hun kinderen bijeen om iedere tweeling een eigen domein te geven De tweeling Aarde kreeg de heerschappij over de Aarde en mochten alles wat ze wilden uit de hemel nemen De tweeling Storm kreeg heerschappij over de lucht, donder en bliksem. Ondertussen kreeg de tweeling IJzer door hun ongelooflijke kracht de opdracht de Aarde bosvrij te maken, het land vruchtbaar te maken en de mensheid te voorzien van gereedschap. Een andere tweeling kreeg de zee en de vissen tot hun domein, een andere het bos, de vogels, de dieren en de bomen. De ruimte tussen de Aarde en de hemel werd

overhandigd aan een ander paar. Deze luchtgoden moesten waken over de levensduur van de mensen en van tijd tot tijd rapporteren aan Mawu over de progressie van de mensen, zij zijn ook tevens de reden dat we de goden niet kunnen zien. De “supreme being” gaf elk paar van de goden een eigen taal. Het is een taal die tot op de dag van vandaag wordt gebruikt voor liederen en orakels Enkel de god Eshu Legba, die diende als de boodschapper tussen de goden onderling en de mens en God, kreeg de gave om alle talen te verstaan.

De wereld hier wordt vaak vergeleken met een calabash, een soort pompoen. De pompoen is gehalveerd waarbij de snede symbool staat voor de onoverbrugbare leegte tussen de onderhelft (onze wereld) en de bovenhelft (de hemel) Het is een plek waar de zee en de lucht mengen, een plek die onbereikbaar is voor de mens. Onder de calabash is er water omdat hoe diep je ook graaft je altijd wel water zal tegenkomen. De plaats van de doden echter is ongekend, sommigen denken dat het zich bevindt boven de Aarde, terwijl anderen denken dat het zich bevindt in een onzichtbaar gedeelte onder de Aarde.

Toen de “supreme being” alles creëerde was het zijn intentie de twee helften van de calabash samen te brengen. Een goddelijke slang wormde zich uiteindelijk rond de pompoen om de aarde stevig vast te houden. Hij werd uiteindelijk een transport voor de “supreme being” en zorgde voor orde.

De slang van eeuwigheid:

De slang wordt gezien als onsterfelijk omdat ze haar huid kan afscheiden, en een slang die zijn eigen staart eet is een cirkel, een onmiskenbaar teken van eeuwigheid. De slang is gekleurd in zwart, wit en rood, de kleuren die je bij de zonsondergang/zonsopgang zult zien. Dit is omdat de slang zich heeft gewikkeld rond de vier pilaren van de hemel. De slang bestaat uit 3.500 spoelen boven de Aarde en 3.500 spoelen onder de Aarde, om de Aarde vast te houden en desintegratie tegen te gaan

De slang staat symbool voor beweging. Je kunt haar zien in de golven van het water of haar geluid in de verte horen. Vroeger was er enkel stil water, waarna de slang voor stroming zorgde. Ook de bergen zijn aan haar te danken. Elke keer dat ze de “supreme being” droeg en ergens stopte, kwamen er bergen op die ze vulde met rijkdommen door haar uitwerpselen achter te laten

Omdat de Aarde te groot was werd ze geforceerd om haar eigen staart te eten, waarbij de zee haar koel zal houden. Elke keer als de slang zich beweegt zijn er echter aardbevingen. Om haar honger te stillen voedden rode apen haar telkens ijzer. Indien de slang ooit te weinig te eten krijgt wordt ze geforceerd om meer van haar eigen staart te eten, waardoor er meer en meer land de zee in zal schuiven.

Het scheppingsverhaal volgens het Dogon-volk:

Een kleine kanttekening bij dit verhaal: deze verhalen komen voornamelijk van de blinde man Ogotommêli, die heilig verklaard werd om deze vorm van mythe over te brengen aan de westerse bevolking. Als gevolg kan er dus niet gesproken worden over een universalistisch beeld van deze mythen. Ook een trigger warning over genitale verminking is van toepassing bij dit scheppingsverhaal. Het is nooit mijn intentie om kwetsende materie te schrijven, maar toch heb ik mezelf verplicht ook de mindere kanten van culturen te tonen,

deze zijn nu eenmaal in elke cultuur aanwezig en mogen niet onder de mat worden geveegd. Hoewel ik nooit deze zaken zal goedkeuren, kies ik er toch voor deze neer te schrijven in de hoop dat je de visie kunt begrijpen. Besef echter dat goedkeuren en begrijpen twee fundamenteel verschillende zaken zijn, het is niet omdat je je in de schoenen van een beginnende cultuur plaatst en de gedachtegang begrijpt dat je zaken goedkeurt Dat gezegd zijnde hier is het scheppingsverhaal volgens een deel van het Dogon-volk.

In het begin creëerde de god Amma (de supreme being), de zon en de maan in de vorm van potten De zon rood en omringd door acht ringen van koper, de maan in dezelfde vorm maar dan wit, met acht ringen van wit koper. De sterren werden gevormd door kleine stukjes klei die Amma de ruimte in gooide. De aarde vormde hij van een stuk klei dat hij plat maakte en net zoals de sterren de ruimte in gooide, het Noorden naar boven. Amma was eenzaam en trok zich naar de vrouwelijke aarde. Helaas werd hij tegengehouden door een termietenheuvel. Hij sneed deze neer en orde nam de plaats in Dit zou het begin betekenen van de vrouwelijke besnijdenis, een praktijk die het Dogon-volk en andere volkeren hanteren.

Als gevolg hiervan werden er geen tweelingen geboren, hetgeen natuurlijk zou zijn. Wel werd er uit de unie een Jakhals geboren. Een jakhals die nadien voor problemen voor Amma zou zorgen. Een volgende unie tussen de Aarde en Amma zorgde wel voor tweelingen, geboren in de vorm van water en een groene kleur De bovenste helft was menselijk en de onderste helft was dat van slangen. Naar de legende zouden ze rode ogen en gespleten tongen hebben, bedekt in kort groen haar dat leek op water met acht ledematen die soepel en zonder gewrichten waren. Kortom, ze waren perfect volgens Amma. De twee godheden genaamd Nummo waren het water en zijn te vinden in alle wateren. Gebouwd vanuit de essentie van Amma waren ze dan ook gemaakt van de levenskracht

Toen zij in de hemel bij hun vader waren zagen zij hun moeder Aarde naakt beneden en ze bedekten haar met planten. Deze planten waren gevuld met hun kracht en waren vochtig. Door deze kracht kreeg de Aarde dan ook haar primitieve taal. Echter was de eerstgeboren jakhals jaloers op de gave van taal Hij trachtte de plantenrok die ze had, waarin de krachten van haar dochters zaten en dus ook de taal, te stelen. Moeder aarde probeerde zich tevergeefs te verstoppen in een mierennest door zich te veranderen in een mier. Maar helaas, hoe diep ze ook groef, de jakhals wist toch de kracht van de taal van haar te stelen en is tot op de dag van vandaag in staat de plannen van de “supreme being” te onthullen aan de mensheid.

Het gevolg van deze aanval was dat Amma besloot het leven zonder de Aarde te creëren. Echter, toen hij de organen had gemaakt vreesde de Nummo-godheden dat de mogelijkheid tot tweelingen zou verdwijnen Om dit tegen te gaan tekenden ze de omtrek van een man en een vrouw op elkaar op de grond Zo is het dat de mens bij geboorte intersekse is en bij de mannen de vrouwelijke ziel en bij de vrouwen de mannelijke ziel bij de besnijdenis wordt ontnomen. Op deze manier kwamen de mensen dan ook tot stand.

Wat de Afrikaanse mythen een interessant fenomeen maken is de gigantische omvang van het aantal volkeren dat ze kennen. We kunnen er niet omheen dat Afrika een gigantisch groot continent is met een diverse bevolking, wat maakt dat er zoveel regionale verschillen zijn. De scheppingsverhalen die we zojuist behandelden zijn maar een fractie van de verhalen, elk volk heeft wel een eigen scheppingsverhaal dat lichtelijk verschilt met dat van hun buren. Ook de gelijkenissen met andere culturen is zeer opmerkzaam. Denk maar aan de wereldslang die zowel in Noorse en Afrikaanse mythologie zijn intrede doet. Hetzelfde geldt voor de Bijbel met de mens die gecreëerd werd door de “opper being”. Sommige culturen gaan zelfs zo ver om de eerste mensen te beschrijven als tweeling, een feit dat wel wat overeenkomt met het verhaal van Adam & Eva

Zoals gewoonlijk neem ik nu de tijd om jullie wat houvast te bieden om je te verdiepen in de Afrikaanse mythologie. Allereerst is het boek African Mythology van Paul Hamlyn zeker een aanrader. Het geeft een beknopt overzicht over de scheppingsverhalen en lokale legendes. Voor de gamers onder jullie kwam ik tijdens mijn research terecht op de videogame: Aurion: Legacy of the Kori-Odan Het spel maakt gebruik van de mythen en monsters uit de Afrikaanse culturen. Een andere ietwat oudere optie is de film Yeleen uit 1987, een film met als basis de mythe van de zon en de maan. De film volgt de jongen Ninakoro die geboren wordt met magische krachten, waardoor de shaman, die tegelijk zijn vader is, hem verafschuwt. Uit angst vlucht Ninakoro met zijn moeder op tocht om zijn krachten onder de knie te krijgen.

Neem dus zeker de tijd om je te verdiepen in de wonderlijke wereld van de Afrikaanse legendes Het geeft je een perspectief in de leefwereld van de Afrikaanse volkeren en de verhalen lezen zeer vlot. Kortom, zeker de moeite waard om te checken.

-- Sean Leggat

DeWildsteMetalUrbanLegends:FeitofFictie?

Metal en mysterie gaan hand in hand, van occulte symboliek tot gekke backstageverhalen.Sommigevandezeverhalenklinkentegekomwaartezijn,welkezijnechten welke zijn opgeblazen door fans en media? Laten we een paar van de beruchtste urbanlegendsuitdemetalgeschiedenisonderdeloepnemen

OzzyOsbourneenhetVleermuisIncident ��

Legende: Ozzy Osbourne zou tijdens een concert in 1982 de kop van een levende vleermuis afgebeten hebben

Waarheid:Ditiswaar!Ozzywistechternietdatheteen echte vleermuis was, hij dacht dat iemand een nepvleermuis op het podium gegooid had Later beseftehijpasdathetomeenechtevleermuisgingen moest na het concert een tetanusprik halen Moraal vanhetverhaal?Gooinooitdierennaarmetalsterren

Mayhem’sDuistereVerleden ��

Legende: De Noorse black metalband Mayhem is omgeven door horrorverhalen, van moorden tot kannibalismeenkerkendieinvlammenopgingen

Waarheid: Helaas is dit grotendeels wel waar. De gitaristEuronymusvonddezangerDeaddoodterugin hun huis en nam een foto van zijn dode lichaam (wat later ook een albumcover werd). Later werd Euronymus vermoord door de man achter de black metalband Burzum, Varg Vikernes. Varg zou ook kerken in lichterlaaie gezet hebben. Dit is misschien wel dé duisterste en meest gestoorde metal-legende ooit.

Metallicaheeftooiteenbeerlatenheadbangenopeenconcert ��

Legende: Metallica zou tijdens een van hun vroegere shows een beer op het podium gezet hebbenommeete‘’headbangen”metdemuziek.

Waarheid: Nope! Dit is een pure fabel, waarschijnlijk ontstaan omdat mensen ‘beastly’ fans in depitzagenmoshenalsbeesten.Maargeeftoe,alseréénbandwasdieditzouproberen,dan washetMetallicainhunjongejaren.

Slipknot’s‘DodeKraaien’Rituelen ��

Legende: De leden van Slipknot zouden vroeger dode kraaien in een pot meenemen en eraan snuivenvoorzemoestenoptreden,vooreenkick

Waarheid: Volgens ex-drummer Joey Jordison is dit echt gebeurd in de begindagen van Slipknot Ze bewaarden een dode kraai in een pot en gebruikten de geur als een bizarre preshowboost Ranzig?Ja Metal?Absoluut

Lemmy van Motörhead had zoveel drugs in zijn lichaam dat hij niet gedoneerdkonwordennazijndood ��

Legende: Artsen zouden hebben gezegd dat Lemmy’s lichaam na zijn dood te giftig was voor orgaandonatie, vanwege de hoeveelheid drank en drugs die hij in zijn leven hadgebruikt.

Waarheid: Grotendeels waar! Hoewel er geen officieel medischrapportisdatditbevestigd,zeizijnbiograafdathij grotendeels ‘geconserveerd’ was door de hoeveelheid Jack Daniel’senspeedinzijnlijf.

MarilynMansonhadeenriblatenverwijderenom...nouja... ��

Legende:Mansonzoueenribhebbenlatenverwijderenomzichzelftekunnenplezieren

Waarheid: Pure onzin Er is nul bewijs dat Manson dit gedaan zou hebben, hijzelf vond het hilarischdatmensenditgeloofden

Rammsteinzetteooiteenheelpodiumindefik...perongeluk ��

Legende: Tijdens een show zouden de vlammenwerpersvanRammsteinhethelepodium inbrandgezethebben.

Waarheid: Waar-ish. Rammstein staat bekend voor hun vuurspektakels, maar tijdens een concert in 1996 ging het mis: een deel van het podium en een paar instrumenten vlogen daadwerkelijk in brand. Gelukkig was het publiek vooral onder de indrukinplaatsvaninpaniek.

Cannibal Corpse was ooit verboden in Rusland vanwege ‘tebruteteksten’ ��

Legende: De death metalband Cannibal Corpse zou in Rusland niet mogenoptredenomdathunsongtekstentegewelddadigwaren

Waarheid: Waar! In 2014 werden hun shows in Rusland geannuleerd en hun muziek verboden vanwege ‘extreme gewelddadige en satanische inhoud’ De band grapte later dat ze hun lyrics misschien iets vriendelijkermoestenmaken maardedendatnatuurlijkniet

Conclusie:WatisEcht,enWatisHype?

Metal is meer dan alleen muziek; het is een cultuur vol mysterie, spanning en soms bizarre verhalen. Of het nu gaat om duistere moorden, vreemde rituelen of ‘satanische’ boodschappen, veel van deze verhalen zijn enorm overdreven, maar maken de metalwereld juistzofascinerend.

-- Josefien De Cuyper

Containerparken: vies of vies goed?

Containerparken

Waar, naast de fak is het containerpark mijn lievelings plaats. Sorry, maar eigenlijk is het containerpark een grote vuilbak dus ieuw

Liefste lezer van het Belang van Babylon, welkom bij alweer een nieuwe editie en ook bij een nieuwe unpopular opinion. Zoals misschien sommigen van jullie wel gezien hebben is deze discussie nog meer viraal gegaan dan anders: het heeft namelijk de story’s van de instagrampagina van het kringblad gehaald. Dit is dan ook niet minder dan te verwachten. Het containerpark is een plaats waar iedereen wel ooit eens langs is geweest. Het is van cruciaal belang Wie mij een beetje goed kent, weet dat ik heel gepassioneerd ben door dit quasi achtste wereldwonder. Zo’n 32% van de stemmende studentenpopulatie is het met me eens. Het andere deel zal zich door dit artikel moeten laten overtuigen

Voor een eerste reden is het nodig wat nostalgisch te worden. Denk samen met mij even terug aan de lagere school. Het is een toets, je bent vroeger klaar dan de rest en het enige waarmee je je kan bezig houden, is het sorteren van de inhoud van je pennenzak. Dat euforische gevoel van alle kleurtjes bij elkaar te kunnen leggen, de pennen van de potloden te scheiden Dat is het euforische gevoel dat ik krijg bij een bezoek aan het containerpark Je kan er sorteren zonder bekeken te worden als een halve idioot die graag potloden op basis van hun kleur indeelt. Ik ben er zeker van dat mensen dit gevoel herkennen.

Een andere reden waarom ik graag naar het containerpark ga, is voor mijn feminisme. Je denkt nu: “Feminisme, Nore, ik heb nog nooit een medewerker van het containerpark gezien die zich niet als man zou identificeren.” Wel, dat is het hele punt. Ik rijd daar met mijn auto met zwaar afval, rol de weegbrug op en zie de medewerkers denken: “Dat kleine schattige meisje krijgt dat afval toch nooit in die grote container.” Daar hebben ze het mis. Mijn spierballen, maar vooral mijn feminisme en mijn adrenaline, kunnen op dat moment zelfs een betonblok oppakken. De verbaasde blikken van de medewerkers? Puur goud waard.

Een tegenargument dat ik vaak hoor is dat een containerpark eigenlijk gewoon een grote vuilbak is. Fair. Dat is ook gewoon waar. Maar het is wel de meest praktische vuilbak ooit.

Het staat in de buitenlucht, dus de geur blijft binnen de perken. Niemand kijkt raar op als je je afval met een wijde boog de bak in mikt en er niet naar omkijkt. Ik weet niet hoe het zit met jullie mik-skills maar ik heb alleszins niet de skills om in onze kleine huisvuilbak te mikken zonder toch even te controleren of het een geslaagde worp was. En laten we eerlijk zijn, het is vreemd louterend om een stuk vuil met al je kracht in een grote bak te gooien Ik vind ook de hele metafoor van het containerpark zeer mooi Al het afval groot, klein, stinkend, toxisch, Elk stuk vuil heeft er zijn plekje

En last but not least, het containerpark is naast een plek om op een quasi wonderlijke manier van je afval af te geraken een sociale ontmoetingsplek. Iedereen van de streek moet naar deze plek om van zijn groen, kapotte meubels enzovoort af te geraken. Het is dus de ideale plaats om de tea te krijgen van de buurt: Is de dochter van de bakker heimelijk getrouwd met de zoon van de slager? Heeft de burgemeester wat te diep in het glaasje gekeken op het vorige buurtfeest? Komt er nu echt een spahotel in de plaats van een zwembad? Je krijgt het allemaal te horen op het containerpark.

Ziezo, ik hoop dat ik jullie heb kunnen overtuigen van het vies goede karakter van het containerpark. Hou zeker de socials in het oog en stem mee voor een volgende unpopular opinion!

Groetjes,

Nore

--Nore Van den bergh

Van brood naar toast: een kruimelig

avontuur

De vijf lekkerste toastrecepten

Brood: al eeuwenlang vormt het de basis van de voeding van onze sedentair geworden beschavingen. Brood transcendeert sinds zijn ontstaan alle culturen en sociale lagen van de maatschappij. Of je nu arm, rijk, marginaal, erudiet of ongeschoold bent, wat ons allemaal met elkaar verbindt, is brood. Iedereen lust het, iedereen eet het, het is toegankelijk, voedzaam en je kan er op duizenden manieren creatief mee aan de slag gaan. Onlangs ontdekte ik de veelzijdigheid van brood en ontsprong er in mij een passie voor de toast-ambacht. Want een sneetje brood is lekker, maar een geroosterd sneetje brood met allerlei lekkers op gekwakt is natuurlijk nog veel lekkerder. Daarom stel ik jullie voor om met mij in de wonderlijke toastwereld te treden met deze top 5 beste toastrecepten.

Toast Geitenkaas - op 2 wijzen

BENODIGDHEDEN

BEREIDING

Heel simpel:

toast

verse geitenkaas, bijvoorbeeld Petit Billy, Chavroux, e.d.)

VARIANT 1: honing walnoten

verse tijm, peper, zout

VARIANT 2:

confituur naar keuze (ik verkies cassis of framboos)

ajuinconfituur of gepekelde rode ui

verse tijm, peper, zout honing

Smeer een dikke laag geitenkaas op je toast en voeg de specerijen en toppings toe (hoe meer, hoe beter)

Bak je rode ajuin in een pan met olijfolie, een beetje

balsamico azijn en wat bruine suiker als je koos voor gekarameliseerde ui

Tip: Voor een extra smakelijke en decadente toast kan je beide varianten combineren