Wobbe was geweldig

Door Femmy Brouwer

Als je huisdieren hebt, dan is er eigenlijk altijd wel eentje waar je met vertedering aan terug denkt. Die bijzonder grappig was, of ondeugend, of lief. Bij ons was dat Wobbe en ik zal vertellen waarom.

Wobbe was een bearded collie en is in Leeuwarden geboren in een nestje van vijf. Dat was in maart 1996. Ikzelf was aan het studeren en woonde net samen met Erwin, die net aan zijn werkzame leven was begonnen. We wilden wel een hond. We deden keurig ons huiswerk en onderzochten diverse rassen en hun kenmerken en karakters. Een Pyrenese herdershond leek ons een goede keus. Op de hondenshow in Leeuwarden op paasmaandag viel de maat van de Pyrenese herdershond ons wat tegen en raakten we aan de praat met een eigenaar van een hele leuke lieve bearded collie. We vielen voor de bearded collie.

Pyrenese herdershond Bearded collie

De fokker van Wobbe was een dame die het voor het eerst deed, in overleg met een ervaren fokker. Ze had ook vijf kinderen zo tussen de 12 en 25. Kinderen, volwassenen en potentiële kopers kwamen er allemaal over de vloer. Wobbe werd daardoor enorm goed gesocialiseerd met mensen. Dat gaf ook nog leuke situaties, maar daarover later meer.

Vlak voor de zomervakantie konden we Wobbe ophalen. Daarvoor hadden we Wobbe al een middagje mee naar huis mogen nemen om te socialiseren met de kat. Wobbe vond het erg vermoeiend en viel midden in de huiskamer in slaap. Dat vond de kat erg prettig, want dan kon ze heel voorzichtig uitvinden wat dat nou voor bolletje wol was. De kat zat achter de gaskachel en rekte zich heel lang uit, zodat ze net met haar neus aan het bolletje wol kon snuffelen. Ik heb nog nooit zo'n lang uitgerekte kat gezien. Dat gesnuffel kriebelde natuurlijk dus Wobbe trok even met haar velletje. Zoef! Weg was de kat. Geen idee of het socialiseren gelukt was, maar ze konden het later wel prima vinden.

Oh ja, Wobbe is een teefje. Bij het bedenken van een naam kwamen we op Wobbe. Dat vonden wij echt geweldig lief, blij en wollig klinken. Dat het een jongensnaam is, mocht de pret niet drukken. En met al dat haar zie je toch niet of het een hij of een zij is.

Afijn, vlak voor de vakantie dus opgehaald. Natuurlijk druk met zindelijk maken, knuffelen en paar simpele commando's leren. En mee op vakantie. In de caravan van mijn ouders in Drenthe. Nu houden wij van wandelen, dus dat gingen we doen. Op een dag gingen we laat in de middag van start. Ons richtingsgevoel was nog niet zo goed ontwikkeld, dus kozen we een paaltjes route. Het werd de gele paaltjes route. De start was bij een camping, waar aanplakbiljetten van de disco van die avond hingen.

We gingen voortvarend van start. Wobbe huppelde vrolijk mee en we hadden het gezellig. Hoe lang de route was stond niet aangegeven bij ons startpunt en na verloop van tijd vonden we het toch wel wat lang gaan duren. Blij merkten we op een gegeven moment dat we muziek hoorden en we concludeerden optimistisch dat we vast dichtbij het startpunt waren en de disco daar was gestart. Toch zouden we volgens de paatjesroute dieper het bos in moeten. Wobbe was hondsmoe en werd al een poosje gedragen, dus we besloten het laatste stuk route over te slaan en richting de muziek te gaan. Mensen loop nooit zomaar achter de muziek aan. Het bleek een hele andere camping te zijn en we waren nog drie km van ons startpunt vandaan. Gelukkig troffen we een aardige meneer die, na ons even te hebben uitgelachten, ons een lift naar het startpunt gaf toen hij zag hoe lief en moe ons hondje was. Lang leve het schattige uiterlijk van onze Wobbe!

Zo ging ons avontuur met Wobbe van start. Ik kan nog zoveel meer vertellen, maar dat bewaar ik voor een volgende keer.

Heb jij ook een hond (gehad) waarmee je kon lezen en schrijven? Stuur dan je verhaal en een aantal foto's naar clubbladredactie@kchoogeveen.nl en misschien staat jouw geweldige hond in het volgende clubblad.