θροϊσμα #23: Κατασκήνωση 2019

Κατασκήνωση 2019

Αποδοχή, ανοικτότητα, ανεκτικότητα

Γράφω αυτό το κείμενο κάτω από τη φόρτιση του εγκλεισμού που βιώνουμε λόγω της πανδημίας. Αισθάνομαι, βαθιά μέσα μου, ότι η αναπόληση της Κατασκήνωσης του 2019 λειτουργεί ως αντίδοτο της οδυνηρής πραγματικότητας.

Η φαντασία μου ταξιδεύει στην πλαγιά του Πατέρα και τα μάτια μου γεμίζουν φως, ουρανό, πεύκα, πρόσωπα, παιδικές αγκαλιές και χαμόγελα πασπαλισμένα με κοκκινόχωμα.

Η Κατασκήνωση του καλοκαιριού που πέρασε φιλοξένησε 120 παιδιά, που ήρθαν κουβαλώντας στις αποσκευές τους δύσκολες οικογενειακές ιστορίες, τσαλαπατημενες παιδικές ψυχές, απομόνωση από την κοινωνία, παραμέληση, χαμηλές επιδόσεις στο σχολείο, αποτυχίες. Ευτυχώς όμως τα παιδιά έφεραν μαζί τους και ελεύθερο πνεύμα, παιδικότητα, φαντασία και πολλά χαμόγελα.

Καθοριστικοί παράγοντες αποτελεσματικής αντιμετώπισης όλων αυτών των αναγκών των παιδιών είναι για εμάς η ποιότητα της εκπαίδευσης των εθελοντών μας, η ποιότητα των δραστηριοτήτων, η ποιότητα της επικοινωνίας μεταξύ παιδιών και ενηλίκων, η ποιότητα επικοινωνίας μεταξύ των ιδίων των παιδιών. Σε όλες τις πράξεις που συντελούνται στην Κατασκήνωση, το παιδαγωγικό υπόβαθρο είναι ξεκάθαρο και αυτό διαχέεται σε όλο το σύστημα, που καταταφέρνει με θαυμαστό τρόπο να διαχειριστεί τη διαφορετικότητα, που προκύπτει από τα ανόμοια πολιτιστικά περιβάλλοντα και από τις ανόμοιες βιωματικές εμπειρίες των φιλοξενούμενων παιδιών.

Όλες οι δράσεις και οι δραστηριότητες, που υλοποιούνται στην Κατασκήνωση, στοχεύουν στην ενεργητική συμμετοχή του παιδιού και καλλιεργούν το αίσθημα της ασφάλειας και της σταθερότητας. Το παιδί στην Κατασκήνωση είναι ένα υποκείμενο δικαιωμάτων που χρειάζεται προσοχή και υποστήριξη. Το κατασκηνωτικό πρόγραμμα βασίζεται σε μια επακριβώς διατυπωμένη παιδαγωγική φιλοσοφία που συνοψίζεται σε τρεις φράσεις: Αποδοχή, Ανοικτότητα, Ανεκτικότητα. Αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές όλα τα παιδιά είναι κλεισμένα στα σπίτια τους ή στις δομές φιλοξενίας μακριά από το σχολείο τους, τους δασκάλους τους, τους φίλους τους. Βιώνουν καταστάσεις περίεργες και, σε κάποιο βαθμό, ακατανόητες σε εκείνα μιας και ο εχθρός είναι αόρατος.

Είμαι σίγουρη ότι, όσο περνά ο καιρός και η μυρωδιά του καλοκαιριού θα πλησιάζει, η λέξη “Κατασκήνωση” θα είναι στα χείλη πολλών παιδιών. Ελπίζω και εύχομαι να λειτουργήσουν οι Κατασκηνωσεις γιατί η ανάγκη για ψυχοκοινωνική υποστήριξη των παιδιών μετά και από αυτή την κρίση, είναι πολύ μεγάλη. Ιούλιος χωρίς Κατασκήνωση είναι ένα καλοκαίρι χωρίς ξεγνοιασιά για τα παιδιά που φιλοξενούμε, χωρίς παιχνίδι στη φύση, χωρίς τη δύναμη της ομάδας, χωρίς συλλογικότητα. Ένα καλοκαίρι χωρίς όνειρο για τα παιδιά, αλλά και για εμάς.

Μαρία Σπάτουλα

Κατασκήνωση 2019