OVERLEVEN IN MUMBAI

Druk, luid, warm, kleurrijk… India is de belichaming van Everything, Everywhere all at Once: een parallel universum met eigen natuurwetten die bij momenten je hele fundament, alles wat je ooit als vanzelfsprekend achtte, aan het wankelen kunnen doen brengen. Mumbai is daarbovenop een geheel eigen wereld binnenin dit universum, een multiculturele hub gestuwd door de nimmer aflatende stroom aan arbeidskrachten uit minder economische delen in India, en daarbovenop het thuisfront van de Bollywood industrie. Op enkele punten na - ik verkies nog steeds vegen boven sproeien - heb ik me volledig laten adopteren door Bharat Mata.

Ik ben momenteel een maand ver in mijn stage voor Flanders Investment en Trade, gelegen in het Belgisch Consulaat in centraal Mumbai. Ik deel een flat met vier roommates die elk per twee een kamer delen, iets wat door de hoge vastgoedprijzen in Mumbai zeer normaal is. Mijn woondistrict, Santacruz East, ligt op zo’n uur van het historische centrum in het Zuiden (lees: het koloniaal erfgoed) en op een halfuurtje van hipster hotspot en Bollywood hub Bandra. Mumbai is met zijn 21 miljoen mensen een gigantische metropool, dus ik kan mijn polletjes kussen dat ik met de rickshaw slechts 10 minuten onderweg ben naar het consulaat. Santacruz is zoals het overgrote deel van Mumbai een suburb met zijn eigen community en sfeer; tot 11 uur ‘ s avonds staat onze straat vol met rickshaws en winkelstandjes, maar na twaalven is het er op de blaffende straathonden na stil.

Mijn flatmates, Purvi, Anubhuti, Tanvi en Kanika, zijn stuk voor stuk fascinerende twintigers met dromen en levensstijlen die zo synchroon lopen aan die van mezelf dat ik nauwelijks een culturele barrière voel. ‘ s Avonds bestellen we maggi (i.e. overrated merk van Indiase noedels), en roken we in de living terwijl we roddelen over managers en bazen en filosoferen over de dingen des levens

Tegelijkertijd merk ik hoe mijn flatmates elk op hun eigen manier onder druk staan door de sociale en familiale verwachtingen die gepaard gaan met opgroeien in India, en hoe groot de culturele clash is tussen ouders en hun kinderen. Dit vertaalt zich in het leiden van dubbellevens: drank en sigaretten worden zorgvuldig verstopt en liefjes worden angstvallig geheimgehouden. Het hebben van een openbare relatie impliceert voor veel families een nakend huwelijk en hiervoor moeten de sociale en religieuze achtergrond van het koppel in de eerste plaats al overeenstemmen. Als buitenlander voel ik mij hier soms een machteloze toeschouwer van. Iets wat ik echter zeer op prijs ben gaan stellen aan de Indiase cultuur is - een waar cliché, I know - de openheid en gastvrijheid Bij mijn flatmates heb ik het gevoel alsof niets ooit te veel gevraagd is, en op het consulaat wordt tijdens de lunchbreak eten in het rond uitgedeeld. Dit confronteert me ook met hoe individualistisch onze eigen cultuur is en hoe zeer we in het Westen gesteld zijn op onze privacy en eigendom.

In India is er een serieus surplus aan arbeidskrachten en de diensteneconomie is hier dan ook booming business. Op de flat hebben we voor zo’n 30 euro per maand zowel een kuisvrouw als kokkin, Bebi genaamd, die ‘ s ochtends rond 5 u 30 (god knows why) toekomt om ontbijt en lunch te bereiden en in de namiddag een tweede maal langskomt voor het avondeten. De flatmates laten hun kamer dagelijks vegen door de poetsvrouw, maar dit vind ik zelf wat overkill. Het meest verslavende aspect aan Mumbai tot nu toe is de hypertoegankelijkheid van letterlijk alles Van boodschappen en medicijnen tot massages en poetshulpen, alles wordt aan huis geleverd op eender welk moment van de dag.

Bovendien is de opmars van de digitale wereld misschien wel het meest sprekende voorbeeld van India als ontwakende reus. Op enkele jaren tijd is het aandeel van Indiërs met een smartphone exponentieel gegroeid en dat merk en zie je overal; zelfs Bebi, die ongeletterd is, gebruikt een smartphone. Bijgevolg kan je bij iedereen, van chaiwala’s tot rickshaw drivers, met je smartphone betalen via paypal of paytm. Dit alles maakt deel uit van PM Modi’s doelstelling voor de komende jaren om niet alleen India’s connectiviteit te boosten maar ook om cash overbodig te maken. De snelheid waaraan deze digitale evolutie zich aan het voltrekken is, slaat me nog steeds met verstomming.

Tot slot wil ik graag nog even het volgende aankaarten Ik krijg van familie en vrienden regelmatig vragen over hoe veilig het hier nu eigenlijk is. Tout court: Ik heb me hier als vrouwelijke westerling nog nooit echt onveilig gevoeld. Dit heeft vooral te maken met de grote hulpvaardigheid van omstaanders en het feit dat je hier nooit echt alleen over straat loopt Het is me verder ook opgevallen dat er over het algemeen een veel groter bewustzijn heerst rond maatschappelijke pijnpunten zoals grensoverschrijdend gedrag. Zo heeft steevast elke trein coaches die voorbehouden zijn voor vrouwen waar je als man vaak letterlijk wordt uitgemept (best grappig om te zien) Een belangrijke kanttekening: als Europese geniet ik natuurlijk van bepaalde privileges en kan ik het me veroorloven om in de juiste buurten te vertoeven. In Santacruz East kan ik met gemak tot 11 buiten rondwandelen en ook het nemen van middernachttreinen is goed te doen. Mumbai is een zinderende stad met nieuwe mensen en ervaringen om elke hoek: ‘ s avonds laat op de motorbike cruisen langs Marine Drive, nieuwe eetstandjes ontdekken, naar de film gaan of toneelstukken gaan bekijken, en in de weekends gaan zeilen, uitgaan en nieuwe plekken verkennen Ik ben deze stad nog lang niet beu gezien :)

-Vander Cruyssen Astrid