SV Odijk 50 jaar jong

maart 2012 extra editie maart 1962

rt 1962

|

|

extra editie

|

|

maart 2012

JUBILEUMUITGAVE JUBILEUMUITGAVE

Hans Merkus: ‘Op de fiets leden werven’ Frits Kools: miste nooit’ Riet Frits de RidDrie spelers: ‘Droom achterna’ Hans Merkus: ‘Op de‘Ik fiets leden werven’ der:Kools: ‘Met liefde gedaan’ Mocking: ‘Aan liefde hulp geen gebrek’ de Bruijn: ‘Ik miste nooit’Harry Riet de Ridder: ‘Met gedaan’ Harry Mark Mocking: ‘Aan ‘Minder meer doen’ ’IJzeren discipline vereiste’ Gerard hulp praten geen gebrek’ Mark Redactiewerk: de Bruijn: ‘Minder praten, meer doen’ Redactiewerk: van’IJzeren Kouwen: ‘Niets was te gek’ Koenvan Fousert: ‘De ‘Niets Consul’ Sterverslaggediscipline eentoen vereiste’ Gerard Kouwen: was toen te gek’ Koen Fousert: ‘De consul’ Verslaggevers: ‘Betrokkenheid vereiste’ WouterTheo Jan- en vers: ‘Betrokkenheid vereiste’ Wouter Jansen: ‘2012 promotie 1e team’ sen: Naron: ‘2012 promotie team’ Theo van en Anneke Naron: ‘Het is de gezelligAnneke ‘Ode aaneerste alle vrijwilligers SV Odijk’ heid, hè’ Team 1994-1995: ‘Alsnog eerherstel’ Ton Gruters: ‘Comeback kid’

‘Ode aan onze vrijwilligers’ De jubileumcommissie was het er

Al dit moois is tot stand gekomen door de inzet en het enthousiasme van onze leden, spelers en vrijwilligers

snel over eens: bij een jubileum, en zeker bij een vijftigjarig jubileum, hoort een speciale editie van Nieuws van de Grasmat. En bovendien, geheel volgens de traditie van SV Odijk, een feestweek en een officiële receptie. Met dit jubileum blikken we terug op een halve eeuw voetbal en halen we onze mooiste anekdotes uit de kast.

Maar meer nog vieren we wat SV Odijk vandaag is. Een bloeiende club, waar sfeer en sportiviteit voorop staan. Waar spelers na een uitstapje naar een andere club weer terugkomen omdat ze het hier leuker vinden. Een club waar zelfs niet-leden graag een kaartje leggen of een biertje drinken. Waar vrienden voor het leven worden gemaakt. Met dit feest en dit blad zetten we onze mensen in het zonnetje. Al dit moois had er immers niet geweest zonder de inzet en het enthousiasme van onze leden, spelers en vrijwilligers. Zonder jou.

Jij houdt SV Odijk draaiende en maakt de club tot wat hij is: een plek om trots op te zijn. In deze jubileumeditie van Nieuws van de Grasmat hebben we geprobeerd dat tot uiting te brengen. Ik wens je veel leesplezier.

Luc de Vries Voorzitter SV Odijk Voetbal

Bestuur SV Odijk

Bert Verdonk

Jeroen vd Berg

Leon Verkerk

Marc de Bruijn

Luc de Vries

Anton Verweij

Colofon Nieuws van de Grasmat Jubileumuitgave is een publicatie van voetbalvereniging SV Odijk.

Redactie Birgit Reizevoort birgit@justbefreeman.com

Interviews Jos Reizevoort, Gerard Stooker

Vormgeving Jos Reizevoort

Foto’s Fotoarchief SV Odijk Particuliere bijdragen

Drukkerij Thé Hoksbergen, Multicopy

Copyright Iedereen wordt aangemoedigd zoveel mogelijk te citeren en kopiëren uit deze publicatie

Contact redactie@sv-odijk.nl

Breng de verhalen tot leven met

Inhoud Een droom achterna

4

De moderne vrijwilliger

7

Kleurrijke coryfeeën

8

Clubliefde en kameraadschap

11

Van bouwkeet tot paviljoen

12

Stille krachten

16

Vroeger was niets ons te gek

17

Gewoon een kwestie van doen

18

IJzeren discipline

20

Veiligheid staat altijd centraal

22

Promotie is waar voor ik ga

24

Met kunstgras gaat het nog beter

26

Succescoach SV Odijk 2

27

Het vergeten kampioenschap

28

Vijftig jaar vrijwilliger

33

Comeback kid

36

Kijk op pagina 39 hoe je dat doet

De trouwste verslaggevers

23, 26, 29, 32, 35;

34; felicitaties van... 31, 38;

De column van Arnold De

39; Breng deze jubileumeditie tot leven 39 Feestprogramma 28-mei - 2 juni 2012

3

EEN DROOM ACHTERNA Spelen in het Nederlands elftal. Een glansrijke carrière in het buitenland. Prof worden. Dat wil elke jonge voetballer wel. Het grote succes is slechts weggelegd voor een enkeling. En de weg er naartoe kost bloed zweet en tranen.

Martijn den Uyl (18), Rick Peek (18) en Denise van Luyn (21) legden de basis bij SV Odijk en gingen hun droom achterna.

4

Martijn den Uyl (terug bij SV Odijk, H1), Rick Peek (ook terug, A-junior) en Denise van Luyn (FC Utrecht/Saestum)

Martijn den Uyl en Rick Peek:

gingen zeuren. Op een gegeven moment was ik het

‘Blij dat we weer terug zijn bij SV Odijk’

zat - daarvoor kwam ik niet drie keer per week helemaal naar Veenendaal.’ Rick had net zo’n ervaring. ‘In

Rick: ‘Martijn en ik waren opgevallen op de talentda-

mijn team kwamen en gingen trainers. Daarbij hadden

gen en mochten een selectiewedstrijd bij Elinkwijk

ouders nogal wat commentaar op de trainers. De sfeer

spelen. Wij natuurlijk helemaal blij. Maar het liep uit op een teleurstelling.’ Martijn: ‘Ze zouden zorgen voor kleding en opvang, maar niks daarvan. We moesten het maar een beetje uitzoeken. Erg ongemakkelijk. Bij SV Odijk had dat nooit gebeurd, dat is

‘Sfeer bij SV Odijk won het van profdroom’

een club met sfeer, met warmte. We hebben Elinkwijk dus gelaten voor wat het was.’ Maar ze gaven

werd hierdoor steeds minder. Ik hield me erbuiten,

niet op: Martijn koos voor GVVV, Rick meldde zich

maar als je er vervolgens steeds naast staat, is de lol

aan voor DOVO. ‘Per mail, dus dat was zo geregeld.’

er snel vanaf.’ De twee besloten weer terug te komen

De ervaring die volgde was voor beide het einde van

bij SV Odijk. Martijn: ‘In de A1 werden we weer opge-

hun zoektocht. Martijn: ‘Vooral in het begin heb ik

nomen door onze oude maatjes en we werden direct

veel geleerd, het niveau lag een stuk hoger dan ik

kampioen. Dit seizoen spelen we dus tegen sterkere

gewend was. Maar na een trainerswissel veranderde

tegenstanders, waardoor we alleen maar beter wor-

de houding van mijn team. De nieuwe trainer eiste

den. Zo zie je maar wat sfeer en plezier teweeg kun-

meer discipline van ons en een paar van de jongens

nen brengen als je een beetje kunt voetballen.’

5

Denise van Luyn:

het Nederlands Elftal onder zeventien jaar (zie

‘Ik kies altijd wat goed voor mij is’

foto). Een droom. Ondertussen heb ik al bij een flink aantal clubs gespeeld. In de afgelopen jaren

Denise: ‘Dat ik wel een potje kon keepen, bleek toen

zag ik FC Utrecht, ADO Den Haag en FC Twente

ik begon in de B1 bij SV Odijk. Het jaar erop was ik

van binnen. En nu keep ik dus weer bij FC Utrecht,

te oud om met de jongens mee te doen, dus toen de

waar anderhalve competitie wordt afgewerkt. Als er

MA1 in het leven werd geroepen, ging ik daar ver-

geen competitiewedstrijd is, keep ik bij Saestum.

der. Dat damesteam werd kampioen, echt gaaf.

Echt lang blijf ik nooit ergens – ik kies altijd wat

Maar toch merkte ik dat ik onder mijn niveau bezig

het beste voor mijn ontwikkeling is. Daarbij is

was. Bij Deltasport was een DA1-team dat in de der-

steun van je ouders natuurlijk enorm belangrijk.

de klasse speelde – dat leek me wel wat. Ik besloot

Gelukkig is mijn moeder mijn trouwste supporter.

mijn geluk daar te beproeven. Vanaf toen is het als

Mijn toekomstplan? Helaas is het moeilijk om je

een speer gegaan. Ik werd geselecteerd voor een

geld te verdienen met keepen. Daarom heb ik toe-

regionale selectiewedstrijd door de KNVB en haalde

lating gedaan voor de politieacademie.’

‘Ze hadden snel door dat ik een potje kon keepen’

Nederlands elftal onder 17 jaar, 5 juni 2007

6

Mark de Bruijn

De moderne vrijwilliger

‘Efficiëntie gaat prima samen met ouwe-jongens-krentenbrood’ Een typisch voorbeeld van de Moderne Vrijwilliger is Mark de Bruijn (43), voorzitter van de Jeugdcommissie. Duidelijkheid en efficiëntie, kordaat handelen en resultaatgerichtheid – daar houdt hij van. ‘Klinkt dat zakelijk? Dat is niet de bedoeling. Ik voel me juist aangetrokken tot de kneuterigheid en ons-kent-ons-sfeer bij SV Odijk.’

Eerste kennismaking?

leveren aan hun sportclub. Een voorzitterschap van

‘Mijn zoon zat op judo, maar wilde graag op voetbal.

drie jaar past perfect in die gedachte. Daarnaast

Dat juichte ik toe: teamsport is belangrijk voor de

vind ik het heel leuk om van los zand iets bindends

sociale ontwikkeling. Zijn judo-ervaring kwam van

maken en wil proberen om het ouderwetse clubge-

pas als keeper. Ook mijn dochter vond voetbal leuk.

voel terug te brengen.’

Waarschijnlijk doordat zij regelmatig langs de zijlijn stond om haar broer aan te moedigen. Ze kwam als

Wat wil je bereiken?

meisje in een jongensteam. Op dat moment waren er

‘Vooral de vergadercultuur wil ik aanpakken: min-

nog niet zoveel meisjes binnen de vereniging.’

der woorden, meer daden. En ons prachtige paviljoen staat doordeweeks leeg. Zonde. Ik juich toe

Hoe raakte je betrokken?

dat het pand multifunctioneler wordt gebruikt,

‘We kregen te maken met een klassiek probleem: het

bijvoorbeeld door de buitenschoolse opvang (BSO).

team van mijn dochter had een leider nodig. Als ou-

Ook lijkt het me fantastisch om ooit een kunst-

ders binnen het team losten we dat gezamenlijk op.

grasveld te hebben - dat zou bijdragen aan de

Samen met Herme Bruin heb ik dit een jaar gedaan.

groei van de club. En verlichting voor het tweede

Daarna ontstond een soortgelijke behoefte bij het

veld is ook een grote wens.’

team van mijn zoon. Ik heb dit toen samen met Ruud van Dam zo’n vier jaar met veel plezier gedaan. Het team van mijn zoon was geen topteam, maar plezier

Mark de Bruijn heeft niet stilgezeten als voorzitter van de Jeugdcommissie:

en saamhorigheid waren volop aanwezig. We organiseerden jaarlijks bijvoorbeeld een Sinterklaasfeest,



een bbq of een teamuitje. Daardoor wilden de betere spelers graag in het team blijven. Als leiders voelden we dat als de ultieme beloning. Daarnaast was ik lid van de Jeugdcommissie, deed wat hand- en spandiensten.’

Waarom wil je een bijdrage leveren?

‘Toen Angela Vermeulen terugtrad als voorzitter van



de Jeugdcommissie werd ik gevraagd als voorzitter.

Ik heb dit toen geaccepteerd. Mijn mening is dat je als moderne ouder je kinderen centraal stelt tot aan de puberteit. Ik voel het als mijn plicht om tijdens de relatief korte tijd dat ik voor ze zorg een bijdrage te



Dit seizoen werd het aantal jeugdscheidsrechters een probleem. Daarom is er nu een inhaalslag door een verplichtstelling voor tweedejaars Cen B-junioren. Vanaf volgend jaar alleen de tweedejaars C-junioren. Mark: ‘We proberen te zorgen voor jaarlijkse vaste aanwas van jeugdscheidsrechters. Belangrijk voor de club en leerzaam voor de spelers.’

Een wens is dat er centrale sportdagen worden georganiseerd om de jeugd kennis te laten maken met verschillende sporten. Mark: ‘Kinderen moeten sporten en dan het liefst kiezen voor voetbal.’

Jaarlijks wordt op basisscholen geflyerd om leden te werven voor SV Odijk.

7

Kleurrijke coryfeeën Bijzonder op hun eigen manier De een is een stille kracht, een onmisbare schakel achter de schermen. De ander een kranige voetballer die graag in de schijnwerpers staat. Zij nam jaren de bar voor haar rekening en zijn doelpunten werden anekdotes van epische proporties. Een biertje met stervrijwilliger Riet de Ridder en topscorer aller tijden Frits Kools.

Vrienden maken bij de club De man van Riet de Ridder, Gerard, was sinds het begin betrokken bij SV Odijk. Voor haarzelf duurde het wat langer voordat ze actief werd bij onze club.

Ze nam de stap toen in 1975 haar kinderen groot genoeg waren. Riet herinnert zich die tijd nog goed.

‘Een keet op de Nicolaaslaan deed dienst als kantine.

Ik werd direct betrokken bij de kantinediensten en de kaartavonden. Ik vond dat erg leuk, ik kon samen met Gerard optrekken en leerde veel mensen uit het dorp kennen. Daar heb ik nog steeds veel plezier van: in clubverband groeien contacten gemakkelijker uit tot vriendschap dan daarbuiten.’

Riet in haar domein

8

Feest uit de fooienpot Of in 37 jaar veel veranderd is onder de vrijwilligers? Volgens Riet valt het wel mee. ‘Behalve dat

De trots van Riet de Ridder

het vroeger vanzelfsprekender was dat je iets deed

De trots van de familie De Ridder: het oliebollen-

voor de sportclub van je kinderen. Niet voor niets

bakken voor Nieuwjaarsdag. Drie generaties doen daar

was het begin van het Rijneiland de gezelligste tijd:

inmiddels enthousiast aan mee. Na Riet zijn haar zoon

negentig procent van de vrijwilligers had zelf meegebouwd aan het clubhuis. Dat gaf een enorme verbondenheid.’ Als vrijwilliger heeft ze zich altijd wel gewaardeerd gevoeld, vertelt Riet, hoewel ze met weemoed terugdenkt aan de jaarlijkse vrijwilli-

Hans en kleindochter Irene aan het bakken geslagen.

Riet: 'Vergeet ook de andere bakkers niet te vermelden: Koen Fousert, Theo Naron en Roel van Barneveld.

We vormen samen een bijzonder clubje vrijwilligers .

gersavond. ‘Die organiseerden we zelf, met geld uit de fooienpot. We maakten dan een buffet, speelden een bingootje en dansten op live muziek.’

was heb ik een jaartje bij tweedeklasser Velox gevoetbald. Ik ging toen weer terug naar Zwaluwen Vooruit.

Voor de gezelligheid

Tot mijn verhuizing in 1962 naar Odijk heb ik veertien

Inmiddels is Riet 75. Ze is nog steeds regelmatig

jaar onafgebroken in het eerste gespeeld.’

op de club, maar vooral voor de gezelligheid. Barroosters maken, biertjes tappen, shirtjes wassen –

Met overtuiging de beste

die tijd is voorbij. Dat de jeugd het overneemt,

Aan overtuiging van zijn kunnen ontbreekt het de twee-

vindt ze niet meer dan logisch. 'Ik heb het altijd

benige topscorer aller tijden nog steeds niet. Frits: ‘Elke

met liefde gedaan, zo gaan die dingen. Ik wil nog

vrije trap van rond de 16 meter ging erin. Alle penalty’s

best de shirtjes wassen op de maandagochtend en

ook. Gegarandeerd. Ik had er een neusje voor.’ Wie het

af en toe een bardienstje draaien, maar het zwaar-

niet gelove, bekijke de statistieken: in het seizoen ’67 -

dere werk laat ik nu aan anderen.’ Ze lacht be-

‘68 scoorde Frits maar liefst 103 keer. ‘Gemiddeld drie

scheiden. ‘Maar ze moeten die jongelui wel goed

doelpunten per wedstrijd. Ja, jongen daar wordt je stil

begeleiden. Als je de biertjes ziet die ze soms tap-

van, hè?’. Schaterend valt hij achterover in zijn stoel. ‘Ik

pen…’.

voetbalde natuurlijk veel te laag, maar de sfeer in Odijk beviel me prima.’

Topscorer aller tijden Zo bescheiden als Riet is, zo uitgesproken is Frits Kools (78). Zijn bijnaam: de Tank. Voor de duvel niet bang en altijd op zoek naar confrontaties met de tegenstander. Als hij er niet langskon, ging hij er gewoon overheen. Dat Frits überhaupt is gaan voetballen, danken we aan zijn moeder. ‘Ik was de hele dag met een bal in de weer, maar mijn vader moest niets van voetbal hebben. Mijn moeder werd er horendol van dat ik telkens met kapotte schoenen thuiskwam en stuurde me naar een club.’

Veertien jaar in het eerste Ondanks zijn hart voor de club, startte Frits’ voetbalcarrière niet bij SV Odijk. ‘Op mijn veertiende ben ik begonnen bij Zwaluwen Vooruit. Toen ik 22

Frits Kools: nog altijd goed gemutst

9

Frits en de legendarische kampioenswedstrijd in ‘68 Frits: ‘We speelden in Vinkeveen. Het veld was zo slecht dat scheidsrechter

de

wedstrijd

staakte. De tweede helft moest

Het elftal van

Odijk Dat kampioen is geworden van de derde klasse C en nu naar de tweede klasse promoveert

over en we stonden 2-0 achter.

Niemand geloofde er meer in, het bestuur was zelfs al naar huis gegaan. Maar zeven minuten voor tijd maakte de verdediger van Vinkeveen een grote fout: hij dacht dat hij beter was dan ik. Hij smaalde dat ik er niet meer langs zou komen en noemde me ‘mannetje’. Heel onverstandig van hem. Dus ik maak

een

onwaarschijnlijke

passeerbeweging,

laat

twee

verdedigers op elkaar klappen en maak 2-1. Odijk dringt aan, dwingt een corner af. En ik zét die verdediger toch voor schut: ik kop de bal tegen de touwen

Staand van links naar rechts: Sonnenveld (grensrechter), Theo Hopman (reserve), Eef van Buuren (reserve), Gerard Stooker, Cees Kolsteeg, Henny Groenen, Gerard Brandwagt, Theo Spilleman en Jan Ouwehand.

Gehurkt van links naar rechts: Ben Bernard, Paul de Wit, Frits Kools, Gerard Peek, Ton Stappershoef, Martin Jongeling (reservedoelman)

en maak 2-2. Beter dan ik, ondenkbaar! Met nog een paar minuten te spelen, zetten we alles op alles. In de laatste minuut probeert Vinkeveen me met alle macht te stoppen. Ik wórd toch getackeld, maar ik zet door. Ik val en jaag de bal in de touwen: 2-3. En Odijk kampioen.’ Als klap op de vuurpijl wacht het team bij thuiskomst een verrassing. Minister Marga Klompé, toevallig in Odijk, hoorde van het feest en bood spontaan aan de kersverse kampioen te huldigen.

Inhuldiging van het team in Odijk

10

Het geheim van de ideale vrijwilliger

Clubliefde en kameraadschap Gerard de Lange en Hans Merkus (beide 72) zijn al jaren gezworen kameraden. Dit zijn ze niet in de laatste plaats geworden door het vele werk dat ze jarenlang samen voor SV Odijk deden. Twee alleskunners aan het woord.

De fiets met voetbalschoenen Veel mensen in Odijk zullen zich Hans herinneren als

een idee had om de jongens te vermaken, was het al

de man die op de ‘fiets van zijn moeder’ gezinnen

snel: ‘doe het maar’. Als het geld kostte, dan schoot

bezocht om leden te werven. Hans:' In het mandje

je het voor; je kreeg het altijd wel terug. In de win-

voorop mijn fiets had ik tenues en voetbalschoenen

terstop organiseerden we bijvoorbeeld spelmiddagen.’

in verschillende maten bij me. Als dat paste konden ze die zaterdag gelijk mee doen. De eerste drie maanden waren gratis. Konden ze even kijken of ze het leuk vonden.’

U bent toch al dood?

Het Hans Merkustoernooi. Het kan niet onbesproken blijven. Ingesteld als blijk van waardering na zijn afscheid in 1992.

Tijdens dat toernooi komt er en jongetje naar Hans toe en vraagt: ‘Bent u Hans Merkus?’ ‘ja dat ben ik.”

‘Maar dan bent u toch al dood? Ik heb gehoord dat mijnheer Gerard de Ridder, van dat toernooi, is overleden en dat er daarom een toernooi naar hem is vernoemd.’

“Onze generatie vrijwilligers was zeer actief. We waren allemaal uit hetzelfde hout gesneden.”

Haring door een gasleiding Hans: ‘Gerard en ik zijn samen het KNVBjeugdsportkamp begonnen. Eerst in de bossen van Zeist, later waaierde dat uit naar Assen en Gaanderen. Met Ter Apel hadden we een uitwisselingsprogramma. De jongens sliepen daar bij gastgezinnen.

Mooie tijd

Sommige jongens uit de A-selectie konden na het stappen hun gastgezin niet meer terugvinden. Die

Gerard: ‘Het begon ermee dat we zelf aardig konden

ontdekten we dan slapend op de stoep van het hotel

voetballen en dat die jonge gasten wilden leren. Ik

waar wij als leiders sliepen. Als het sportkamp in

had drie zoons hier spelen. Toen ik zelf niet meer

Odijk was, zetten we altijd een tentenkamp op. Van

voetbalde, ben ik de jeugd gaan begeleiden. Een

die grote tenten met haringen van een meter lang.

technische commissie werd ingesteld, selectieteams

Een keer bleek, toen we de zaak opbraken en een

geformeerd. Dat liep gesmeerd. We hadden toen ook

van die pinnen eruit trokken, dat we dwars door een

een hele goede lichting voetballers.’ Hans: ‘Het was

gasleiding hadden geslagen. We wisten niet hoe snel

een geweldig mooie tijd. Eigenlijk kon alles: als je

we moesten wegkomen.’

11

Van bouwkeet naar paviljoen Resultaat van een bestuurlijke topprestatie Van de bouwkeet aan de Nicolaaslaan verhuisde SV Odijk naar een heus clubhuis op het Rijneiland. Daarna volgde ons Singelparkpaviljoen.

Harry Mocking (77) en Rens van den Boom (54) stonden als voorzitter aan de wieg van deze twee bouwprojecten.

12

1975: Clubhuis Rijneiland Het Rijneiland was twintig jaar lang de thuisbasis van SV Odijk. ‘We moesten flink boksen met de gemeente’, vertelt Harry Mocking. ‘We wilden eigenlijk een clubhuis bouwen samen met de afdelingen Tennis en Volleybal die echter na lang overleg afhaakten. Maar ik ben een volhouder, zoals iedereen wel weet, en ik ben gewoon met de ongewijzigde tekeningen doorgegaan.

Want als we later alsnog zouden moeten uitbreiden zou dat altijd duurder uitpakken.’ In negen maanden bouwen 125 vrijwilligers onder leiding van twee uitvoerders Gerard van Kouwen en Gep Polhout eigenhandig het clubhuis. In die tijd was veel mogelijk. Iedereen werkte met plezier mee, mensen vonden zelfwerkzaamheid heel normaal. Maar ook bedrijven hielpen ons. Het metselbedrijf van Kees Vermeulen hielp geweldig door het werk voor slechts een derde van de kostprijs uit te voeren’.

De gemeente Bunnik Da’s een verhaal apart. Je zou zeggen dat de gemeente zo’n prachtig initiatief zou ondersteunen.

Maar niets was minder waar. SV Odijk had natuurlijk geen cent en omdat de grond op erfpacht was uitgegeven waren we aangewezen op een garantstelling van fl. 200.000,- van de gemeente. Maar die wilden niet verder gaan dan fl. 100.000,-. Hoger gaan zou betekenen dat ze dat ook aan andere verenigingen zouden moeten geven. Maar dan kenden ze Harry niet, want wat hij in de kop heeft laat hij niet zomaar schieten. ‘Ik was bij Jan Vernooij en vertelde het verhaal. Een kennis van hem die daar op bezoek was, gaf mij de gouden tip. ‘Maak bekend dat je van plan bent om met Stella Artois in zee te gaan’. Hij wist mij te vertellen dat de wethouder van Sport van Bunnik ook in de raad van commissarissen van de Rabobank zat. ‘Aangezien de RABObank en Stella Artois geen vrienden zijn, zullen ze proberen te voorkomen dat die Belg mede-eigenaar van de club kan worden’.

De bouwploeg van vrijwilligers

13

De truc werkte want drie weken later werd ik door de wethouder uitgenodigd die mij vertelde dat de garantstelling alsnog was goedgekeurd. Dat was het startsein om echt vol gas met de bouw te beginnen.’

Paviljoen Rijneiland

1995: Paviljoen Singelpark Rens van den Boom moest een meer bedrijfsmatige aanpak kiezen dan Harry destijds. ‘Dat had ook met de veranderde tijdgeest te maken. Ik vond het destijds vanzelfsprekend om, nadat ik moest stoppen met het voetballen, actief te blijven voor de club. Het bestuurlijke werk trok mij al snel. Toen ik begon was vrijwilligerswerk voor de club vanzelfsprekend.

Alle posities waren dubbel bezet. Nu doen minder mensen meer werk. Dat beïnvloedde zeker de manier waarop ik als voorzitter in 1995 de bouw van het clubhuis moest managen. Het grootse gedeelte van de bouw van het paviljoen hebben we door Bouwbedrijf Kühne laten doen, waarbij Gerard de Lange als opzichter namens de club opereerde en zorgde dat alles voor elkaar kwam. De afwerking werd door een kleine ploeg vrijwilligers onder zijn leiding gedaan.’ Ook werkte de gemeente beter mee, vertelt Rens. ‘De gemeente had een groot belang om ons van het Rijneiland weg te krijgen.

Ze wilde het terrein gebruiken om scholen en woonhuizen te bouwen - goed voor de gemeentekas. De onderhandelingspositie van SV Odijk was daardoor stukken beter dan in 1975. Het bewijs daarvan is dat we nu ook de kleedkamers in eigendom hebben en een spaarcentje aan de verhuizing overhielden.’

‘De ruwbouw van het paviljoen hebben we door een aannemer laten doen. De afbouw werd door een kleine ploeg vrijwilligers gedaan’ 14

Oud-voorzitter Harry Mocking hijst de verenigingsvlag

Theo Naron en Bas Lubberding metselden onder meer de dug-out

De vlag van het Rijneiland naar Singelpark.

Rechts Leo Verkerk

Paviljoen Singelpark

15

Stille krachten

Theo en Anneke Naron De meeste vrijwilligers zijn stille krachten die op de achtergrond hun belangrijke werk doen. Neem Theo en Anneke Naron. Om de erkenning gaat het ze niet. Waarom ze dan hun energie in een hele rits vrijwilligerstaken bij SV Odijk steken? ‘We hebben hier enorm veel leuke mensen ontmoet.’

Anneke in de anonimiteit

ander vrijwilligerswerk niet echt flitsend, maar o zo

Bewijs van haar voorkeur om in de anonimiteit te

belangrijk voor een club,’ vertelt Theo. ‘Als je ver-

werken: Anneke is als dit gesprek plaatsvindt niet

keerd inkoopt heeft dat direct invloed op het financiële

meer te vinden. Als excuus kan gelden dat het

reilen en zeilen. Ik bestel, controleer en verwerk de

enigszins spontaan is gepland, maar toch. Theo,

leveringen en moet dus ook het magazijn op orde

zichtbaar trots: ‘Anneke treedt inderdaad niet

houden. Daar ben ik wekelijks twee avonden mee be-

graag op de voorgrond. Dat neemt niet weg dat ze

zig – het is werk dat nooit stopt.’

heel belangrijk werk doet: de organisatie van de barbezetting is veel meer dan schema’s maken van

Oneindige lijst taken

wie wanneer moet komen. Mensen moeten geïn-

De inkoop, de wekelijkse schoonmaak van het pavil-

strueerd worden en het moet duidelijk zijn wat er

joen, de barbezetting voor ons en de clubs die ruimte

verkocht kan worden. Daar raakt haar werk het

bij ons huren en de kaartavond. Theo en Anneke zijn

mijne. Gelukkig kunnen we heel goed samenwer-

inderdaad verantwoordelijk voor een haast oneindige

ken.’

lijst van vrijwilligerstaken. Theo, laconiek: ‘Inmiddels ben ik ook actief geworden bij de O&A, onder meer bij

Niet eerste keus

de Vleesdraaiavond, en help ik mijn vrouw bij het re-

Net als veel van onze vrijwilligers heeft Theo zelf

gelen van de barbezetting voor de kaartavonden en

nooit gevoetbald, maar begon met vrijwilligers-

evenementen als Koninginnedag.’ Dat zijn soms lange

werk via zijn kinderen. Dat is nu zo’n 25 jaar gele-

dagen, beaamt Theo. ‘Omdat de maandag ook de

den. Van hoe je als vrijwilliger andere talenten

schoonmaak en de kaartavond is duurt die dag wel

kunt ontwikkelen, is hij een prachtvoorbeld. Eerst

van acht uur ’s morgens tot half een ’s nachts’.

maakte Theo, metselaar van beroep, deel uit van

Waarom Theo en Anneke zoveel tijd in hun club ste-

de barbezetting, vijf jaar later begon hij op ver-

ken? Theo lacht: ‘Eigenlijk doen we het voor onszelf.

zoek van Riet de Ridder met de inkoop. ‘Daar zat

Sociale contacten zijn zo belangrijk. En bij SV Odijk

ik eigenlijk niet zo op te wachten, maar heb toch

hebben we zoveel aardige mensen ontmoet dat we die

gezegd dat het goed was. Inkoop is net als veel

tijd er graag insteken.’

Rini Rutting’s befaamde donderspeech Het was één van die dagen waar je er als trainer met normale maatregelen er niet meer in slaagt vat op je team te krijgen.

Ook daar had Rini een probaat middel tegen. In de rust greep hij naar het ultieme machtsmiddel. Niks naar de kleedkamer. Gewoon op het veld blijven, alle toeschouwers mochten zien hoe ze op hun falie kregen. Als het team niet ophield met kl+#@!ten dan zou hij direct stoppen als coach. Ze waren zichtbaar onder de indruk. Maar winst zat er niet meer in.

16

Commissie Ontspanning & Activiteiten:

‘Vooral vroeger was niets ons te gek’ Dat SV Odijk niet alleen een voetbalclub is, blijkt uit de commissie Ontspanning en Activiteiten (O&A). O&A organiseert evenementen voor de club, maar eigenlijk voor heel Odijk.

De commissie werd opgericht vlak na de geboorte van SV Odijk en bestaat nog steeds.

Voorzien in een behoefte Theo Naron, Roel van Barneveld, Walter Zaplotinsky, Adrie Snel en zoon Ditrich van Kouwen vormen op dit moment samen met Gerard de O&A. Gerard van Kouwen, in 1967 begonnen als penningmeester, is voorzitter. Al sinds 1975. ‘Het bestuur gaf ons alle ruimte om de gekste feesten te organiseren. Daar hoefden ze niets aan te doen: het enige wat we hun vroegen was een financiële garantstelling.’ Aan leuke activiteiten was veel behoefte, vertelt Gerard. ‘Mensen hadden nog niet zoveel als nu. Een bingo met kleine prijsjes was al genoeg om een volle zaal te trekken. Dat is natuurlijk erg dankbaar en leuk werk.’

Geleende paarden en zigeunerorkesten De commissie liet de fantasie op de vrije loop. Gerard: ‘Het begrip themafeest hebben wij uitgevonden, volgens mij. Niets was ons te gek. Een wildwestfeest met paarden geleverd door Stef Stooker. Dansavonden en dansles - Ries Gadella van de dansschool kwam dan lesgeven - Tiroler- en zigeuneravonden, we deden het allemaal.’ Dat niet alles een doorslaand succes werd, mocht de pret niet drukken. ‘Een zigeuneravond ging een keer de mist in doordat het ingehuurde orkest er helemaal niets van kon. Van zo’n teleurstelling kreeg ik een flinke tik, maar uiteindelijk kon ik me er overheen zetten. Dat zie je: ik doe het nog steeds.’

‘Ik heb het bestuur nooit om geld hoeven vragen.

De ‘winst’ heb ik altijd keurig afgedragen’ Kaarten en vleesdraaien ‘De echte toptijden? Dat waren de jaren zeventig en tachtig. In de jaren negentig veranderde alles. De nieuwe generatie vrijwilligers reflecteerde de algemene maatschappelijke verandering: het werd allemaal wat zakelijker. Daarbij hadden de meesten het wat beter, waardoor je niet meer met een bingo hoefde aan te komen.

We concentreren ons nu op de kaartavonden en de vleesdraaiavond. Naast onze commissie organiseren ook andere groepen binnen de club nu feestavonden. Dat is ook goed: een Oktoberfest zou ik niet meer kunnen organiseren. Dat laat ik met plezier aan de jongere mensen over.’

Uitnodiging heksensabbat ‘Denkt u vooral aan de kinderen, deze hebben zaterdag 16 december om 2 uur hun sprookjesmiddag. De kleding die u hiervoor in elkaar flanst kunt u later weer in de carnavalsoptocht weer gebruiken, uiteraard hebben de kinderen gratis toegang. Voor de avond hebben we een dansorkest gecontracteerd, de Lavida’s, en ik kan u zeggen dat het een zeer goed orkest is, met klinkende namen o.a. Jhonnie de Vlugge: triangel, Piet Pet saxophoon, Kees Orgaan, orgel, Arie Girist; gitaar, John Travolta: komt niet, Spike Jones komt ook niet (gelukkig maar). Kaarten fl 5,-.’ [bron: clubblad 1977] 17

De oprichting

Gewoon een kwestie van doen, zonder formeel gedoe Cor Pouw belde me op. Hij klonk serieus. ‘We moeten praten. Waarover hoor je wel als je hier bent.’ Gelukkig won mijn nieuwsgierigheid het van mijn achterdocht. Ik had mijn jas nog niet uit of Cor zei: ‘We willen een voetbalclub oprichten.’ Aan het woord is Arnold van der Mispel. Hij was nauw bij de oprichting van SV Odijk betrokken.

‘In Cothen bij SVF had ik al wat ervaring met het oprichten van een voetbalclub opgedaan. Inmiddels was ik veel in Odijk. Ik kon er via mijn schoonouders een huis kopen. Ik sputterde dat dat zomaar niet ging.

‘Heb je al een veld? Zijn er al spelers?’. Het gras bleek geen probleem. ‘Geregeld. Dat krijgen we van de boeren hier in de omgeving. We mogen het veld van Piet Peek gebruiken. Voor niks. En hij maait het

Cor Pouw

Henk Houtzager

Jan Bernard

ook nog. Zo!’. Na die avond ging het balletje rollen.

Een bestuur moest er komen. Ook dat was snel opgelost: Henk Houtzager was voorzitter van de wielerclub Voorwaarts. Volgens Pouw wilde die wel voorzitter worden. Nadat Houtzager was overgehaald waren de overige bestuursleden ook snel gevonden: Han Peperstraaten, Jan Bernard en Cor zelf. En ik trad toe als secretaris. Maar liefst veertig bezoekers kwamen naar de oprichtingsvergadering.’

Koninklijke goedkeuring ‘Aanvankelijk hadden we ook Reinier Hopman (Ome Nier) voor het bestuur

Arnold van der Mispel voor het Wapen van Odijk

gevraagd. Zoals wij hem kennen was hij de liefste opa die je kon voorstellen. Maar ook Ome Nier kende zijn wilde jaren. Voor de oprichting van een voetbalclub was koninklijke goedkeuring nodig. Toen de bestuursleden werden gescreend, bleek dat hij op dat moment langdurig was geschort. Hij voetbalde toen bij EMS. Een scheidsrechter had volgens hem een wedstrijd zo verknoeid dat hij zich niet kon inhouden. Laten we zo zeggen dat de scheidsrechter na het ‘gesprek’ precies

Clubkleuren, een principe-zaak Houtzager trok erop uit om tenues te kopen.

Maar wat werde de clubkleuren? Geel-wit moest het worden. Maar voor Bakker van der voort uit het dorp waren die kleuren onacceptabel. ‘Geel-Wit!! Dat zijn roomse kleuren. De kleuren van het Vaticaan.’ Er werd geen principe-zaak van gemaakt. ‘OKÉ’ zei Houtzager ‘Dan wordt het Geel-Zwart.’ De spelers werden voor totaal fl. 300,- in de spullen gestoken.

wist hoe Ome Nier over hem dacht. Destijds was dat natuurlijk helemaal een doodzonde. De KNVB schorste 18

hem langdurig waardoor hij niet kon toetreden tot

overleg, niet nadenken, gewoon de paaltjes erin

het bestuur. Na enige aandrang vanuit de nieuwe

slaan. Dat lieten we natuurlijk niet op ons zitten. We

club werd de schorsing vrij snel opgeheven en maak-

hebben de paaltjes eruit getrokken en zijn gaan voet-

te Reinier alsnog deel uit van het bestuur.’

ballen. Die maandagavond vergaderde de gemeente in het Wapen. Wel veertig man met spandoeken wilde

Subsidie

de opkamer binnendringen. Nu is deze niet zo groot,

‘We hadden natuurlijk helemaal niets. De gemeente

dus dat was een toestand. Niet verwonderlijk dat we

stak een handje toe en gaf een subsidie van

er werden uitgegooid. Maar het miste zijn doel niet.

fl. 5.000,-. Via bouwbedrijf Alberts uit Abcoude, waar

Binnen twee dagen regelde de gemeente een nieuw

ik toen werkte, konden we een directiekeet kopen

veld.’

voor fl. 1.000,-. Op één zaterdag demonteerden en monteerden wij deze keet. Voor een paar honderd

Wassen in troggen

gulden werden een paar doelen gekocht.’

‘Het werd toen ook tijd om wat faciliteiten bij het veld te maken. Spelers moesten zich toch kunnen wassen,

Uitwedstrijden waren dagjes uit

bijvoorbeeld. Dat hoefde niet luxe. We konden een

‘De sfeer was direct geweldig. Er bleek een enorme

paar troggen op de kop tikken, we sloten een paar

behoefte aan een club. Er was nog helemaal niets in

kranen aan en klaar was Kees. Dat het in de open

Odijk, dat toen natuurlijk veel kleiner was. 700 inwo-

lucht was, daar maalde niemand om. Thee in de rust

ners had het waarschijnlijk. Uitwedstrijden waren

moest er natuurlijk ook komen. Werd ook eenvoudig

uitgaansdagen voor iedereen die bij de club betrok-

opgelost. Cor Pouw ging gewoon even naar huis om

ken was. Voor fl. 10,- was je een dag onder de pan-

het te halen.’

nen. We hadden toen nog geen clubhuis dus het bier moest bij uitwedstrijden in de bus gedronken wor-

Sportief de eerste jaren

den. Het waren complete feesten.’

‘We waren in staat snel een goed eerste team op de been te brengen. De eerste wedstrijd buiten competi-

Protestactie

tieverband was tegen SVF 2. Veel spelers die later

‘Het Wapen van Odijk was het centrum van het dorp.

veel voor de club hebben betekend waren toen ook al

Het was voor de voetbalclub het clubhuis. En de ge-

van de partij. Bekende namen als Frits Kools, Ben

meente hield in de opkamer zijn vergaderingen. Op

Bernard, Gerard de Ridder, Arie van Zonneveld, San-

een zaterdag bleek dat gemeentewerken piketpaal-

der Schippers, Cor Schippers, Henk Schippers, Toon

tjes had geslagen, dwars over het veld. Dat was no-

van de Velden, Bep Groenen, Hans Jongeling en Jo-

dig omdat de Nicolaaslaan daar moest komen. Geen

han Peek. De eerste echte trainer was Johan Metske.

Hij bereidde het team voor op de eerste competitiewedstrijd tegen Sparta Loenen die we met 3-2 wonnen. Na Metske kwam trainer Jurriëns. Hij was al jaren trainer bij SVF en had de gave om spelers voor zich te winnen. Het mocht alleen niet lang duren. Na een wedstrijd tegen Hilversumse Boys op 11 oktober 1964 is hij ’s avonds plotseling overleden. Daarna kwam Jan Olde Riekerink als trainer. In 1963 werden we ingedeeld bij Faya Lobi uit Utrecht waar veel oudprofspelers voetbalden. Zij klaagde in de krant dat ze zo laag waren ingedeeld en godbetert tegen Odijk moesten voetballen. Een betere oppepper was er niet.

Voetballen op het veld aan de Nicolaaslaan

En ja hoor, ze gingen erop met 3-2.’

19

Nieuws van de Grasmat maken?

‘Zonder ijzeren discipline red je het niet’ Een clubblad is onmisbaar, dat weet iedereen. Maar twintig keer per seizoen een Nieuws van de Grasmat maken? Daarvoor moet je uit speciaal hout gesneden zijn.

Deze redactieveteranen hebben wat alle anderen missen: een ijzeren discipline.

Jaren zeventig: handgeschreven kopij Het staat Gerard Stooker nog helder voor de geest.

In zijn tijd, de jaren zeventig, waren er nog geen computers. ‘Wilde je iets in het clubblad, dan moest je dat handgeschreven inleveren.’ Zondagavond was de deadline. Maandag bracht Gerard het geschreven materiaal naar Bunnik. Op de fiets. Henk Groenen nam de stukken mee naar zijn bedrijf, waar de stencils werden uitgetypt. ‘s Avonds kreeg ik ze weer terug. Daarna liet ik ze stencilen - we hadden drie groepjes van twee vrouwen die de stencilmachine bedienden. Een ramp, trouwens. De inkt spoot er aan alle kanten uit als je niet oppaste.

Jos Reizevoort, Piet van Wijk en Gerard Stooker

De stencils moesten op woensdag klaar zijn, zodat kinderen van de basisschool van Henk Schipperen ze konden sorteren. Daarna niette ik de boekjes aan elkaar en gingen ze naar slagerij Van Wees, die was het verdeelcentrum. Tenslotte brachten pupillen de boekjes rond. En dat elke week.’

Geen televisie Een arbeidsintensieve klus, vertelt Gerard: ‘In die

Het maken van het clubblad is de minst populaire vrijwilligersklus

jaren keek ik bijna geen televisie. Als er nu herhalingen zijn uit die tijd, ken ik die vaak niet.

En dan hebben we het nog niet eens over het werven van advertenties.’ Dat deed Theo van Kouwen. ‘Maar adverteerders leverden niet automatisch een drukklare advertentie aan. Daar ging ik achteraan. Sommige zeiden zelfs: ‘Joh, jij bent toch zo handig? Maak maar wat.’ Ik heb wel eens week van mijn vakantie opgeofferd om die advertenties goed te krijgen.’

Jaren negentig: van papier naar diskette In de jaren tachtig namen Jan de Lange en Erna van Oosterom het clubblad voor hun rekening. De inktspugende stencilmachine had plaatsgemaakt voor een

‘Al het handgeschreven materiaal werd uitgetypt’

kopieermachine op de Sint Nicolaasschool, maar nog 20

steeds was het productieproces erg tijdrovend. Piet

communicatie via internet. Met de website ben ik

van Wijk nam het stokje in de jaren negentig van

eigenlijk op eigen houtje begonnen. Niet iedereen

hen over. De aangewezen persoon? Piet lacht: ‘Een

zag er toen wat in, maar ik vond het een leuk hobby-

ergere dyslect dan ik bestaat niet. Dus ik moest me

project.’ Net als het papieren blad is de website is in

vooral niet aan het maken van teksten wagen. Deed

de loop der jaren erg veranderd. ‘De afgelopen drie

ik het toch, dan was het commentaar niet van de

jaar is de website geïntegreerd in de communicatie-

lucht. Vaak bleek er iets te staan dat ik zelf niet eens

processen van de club. Samen met het clubblad is de

meer begreep.’ Toch bewees Piet de redactie een

website een onmisbare schakel geworden.’ Hoewel

grote dienst. ‘Bij mij mocht je geen teksten meer op

de tijd van pen en papier ver achter ons ligt en alles

papier aanleveren, maar uitgetypt in WordPerfect en

een stuk sneller gaat dan vroeger, zijn Gerard, Piet

opgeslagen op een diskette. Dat scheelde een hoop

en Jos het erover eens: zonder discipline wordt het

tijd.’ Ook verschijnt Nieuws van de Grasmat voort-

niets. Elke twee weken moet er wel weer een boekje

aan tweewekelijks.

liggen. En de website moet actueel blijven. Jos:

Jaren ’00: nieuwe naam en vormgeving

‘Maar als je het leuk vindt om met tekst en vormgeving bezig te zijn, is het een dankbare vrijwilligers-

Uit het clubblad van 1977-1978 De redactiecommissie startte ditmaal aan de late kant, maar niet door eigen schuld. Maar toch wel door de nalatigheid van de afdeling volleybal, die nagenoeg geen afgeronde advertenties binnen bracht. Hierdoor kon Gerard Stooker, de man achter dit eminente cluborgaan, niet op tijd afronden met de drukker.

Gerard zou nog wel wat meer copy van bestuurleden en commissieleden wil hebben. Zij hebben toch wel IETS te vertellen.

Ria de Wit stencilde wekelijks zo’n 3.000 pagina’s. Dat is een werk van 8 uren per week. Onderschat u dit deel van de Omni-SV Odijk niet!

klus.’

Gerard Stooker: ‘Ik keek nauwelijks televisie.

Als er nu herhalingen van programma’s uit die tijd zijn, ken ik die vaak niet’

Daarna volgen de verbeteringen elkaar in rap tempo op, mede dankzij de technologische veranderingen.

Marcel de Bruijn doopte het blad om in Nieuws van de Grasmat en maakte een slag in de vormgeving met desktop publishing: software waarmee particulieren zelf gemakkelijk een blad konden maken. Marcel bedacht een sjabloon en André Damoiseaux, die toen het blad maakte, bouwde dat uit tot waar we nu nog steeds mee werken. Ook de druk gebeurde inmiddels professioneel, gewoon bij een drukkerij.

Rond dezelfde tijd, we schrijven 2001, werd ook de SV Odijk-website gelanceerd.

Website Voor de website nam Jos Reizevoort het initiatief.

Ook maakt hij sinds 2008 het Nieuws van de Grasmat. ‘Al vanaf het begin ben ik geïnteresseerd in

Nieuws van de Grasmat in zijn huidige vorm

21

De consul

Veiligheid en mogelijke schade aan het veld staan altijd centraal Koen Fousert sr. is al zeven jaar namens de KNVB consul voor SV Odijk. Met hart voor de sport neemt hij wekelijks de beslissing of we kunnen spelen. Dat brengt soms onbegrip met zich mee. ‘De teleurstelling begrijp ik goed. Maar bij mijn beslissing om het veld af te keuren staan de veiligheid van onze spelers en de kwaliteit van onze grasmat altijd voorop.’

Als consul is de veiligheid van de spelers Koens voornaamste zorg. Koen: ‘Op een doorweekt veld liggen blessures op de loer.’ Ook keurt hij de kwaliteit van het veld. ‘Ik bekijk of voetballen de mat niet te veel zou beschadigen. Een drijfnatte grasmat trap je snel stuk. De toplaag verdwijnt, de kleilaag komt naar boven en daardoor verdwijnt het water telkens een beetje moeilijker. Door dan toch te voetballen, kun je het gras in mum van tijd totaal vernielen.’ Koen laat zien wat hij bedoelt tijdens een ronde over de doorweekte grasmat. Met de punt van zijn laars draait hij moeiteloos een stuk gras weg in het doelgebied. ‘Vandaag is het mooi weer, maar kan helaas niet worden gespeeld.’

Koen in zijn element

De geur van gras

Ken de regels, ken het veld

Zeven jaar geleden vroeg Harry Mocking Koen om

Koen doet de keuring aan de hand van KNVB-regels.

consul te worden. Harry kon de taak door zijn leef-

De kwaliteit van de grasmat hangt af van de weersom-

tijd niet meer zelf op zich nemen. Waarom Koen

standigheden van die dag en de dagen ervoor. Regen,

toestemde? ‘Ik ben graag buiten, het liefst in de

vorst, extreme kou, storm en mist kunnen roet in het

natuur. Als je op een zaterdag of zondag vroeg op

eten gooien. Ook een reden om af te keuren: als de

pad gaat, hangt er een speciale sfeer. De frisse geur

toplaag van het veld na een vorstperiode is ontdooid.

van het gras brengt me altijd in een goede stem-

‘Daarbij moet je het veld wel een beetje kennen. Elk

ming. Daarnaast vond ik dat ik deze bijdrage wel

veld is anders.’ Om 7.45 uur maakt Koen een rondje

voor de club kon leveren.’

met de verenigingsvertegenwoordiger. Als Koen het 22

De trouwste verslaggevers

veld moet afkeuren, legt hij hem uit waarom.

Ton van de Brug

Communicatie aan Ik ben geboren in Bunnik op 14 okto-

Sinds een jaar loopt de communi-

ber 1957. In 1965 ben ik gaan voetbal-

catie vlekkeloos. ‘De technische

len bij het toenmalige EMS in Bunnik,

man van de website, Sander Verkerk van VerkerkICT, heeft voor mij het stoplichtoverzicht gemaakt: een heel handige tool waarmee ik zelf heel makkelijk op de website kan zetten of de wedstrijden doorgaan. Daar werk ik nu meer dan een jaar mee en het is een groot succes: de verenigingsvertegenwoordiger krijgt nauwelijks meer telefoon.’

Afkeuren: geen lichtvaardig besluit Hoewel Koen met plezier consul is, vindt hij het af en toe lastig dat zijn werk kan rekenen op kritische blikken en dat zijn beslissingen lang niet altijd begrip oogsten. ‘Op een stralende zaterdag na een week regen denken mensen al vlug dat we dan toch wel weer kunnen voetballen.’ Het veld afkeuren is geen lichtvaardige beslissing voor Koen. ‘Daarvoor hou ik te veel van de sport. Ik keur een veld alleen af als de veiligheid en de kwaliteit van het veld op het spel staan. Dat is niet altijd eenvoudig. Als een elftal kampioen kan worden en ik moet oordelen dat het veld echt niet kan worden

Ik word soms op maandag door vrouwen gebeld of ik zaterdag het veld kan afkeuren.

Dan kan hun man een keer mee boodschappen doen

de spelers

later Bunnik’73. In 1983 kwamen wij in Odijk wonen. In 1990 en 1996 werden onze dochters Suzanne en Rosaly geboren. Door Rosaly leerde ik SV Odijk kennen, want vanaf haar zesde jaar voetbalde ze samen met buurjongen Olaf bij de Bambino’s. Omdat voetbal een van mijn grootste hobby’s is ga ik iedere zaterdag met haar mee. Rosaly heeft jarenlang bij de jongens gevoetbald. Ik werd samen met Hans van der Velden leider. Toen ik zelf nog speelde, schreef ik ook regelmatig een wedstrijdverslag. Dat ben ik ook bij de teams waar Rosaly in speelde blijven doen. Doordat ik ook grensrechter ben, heb ik altijd een papiertje in mijn broekzak zitten waar ik dan tijdens de wedstrijd

wat aantekeningen op maak. Het

verhaal rolt er dan bijna vanzelf uit. Ik krijg de indruk dat men het leuk vindt. Enkele ouders en opa’s van speelsters bewaren de verslagen. Dit seizoen begeleid ik samen met Bernadet de MA1. Gezellige meiden die ook nog eens goed kunnen voetballen. Bernadet verzorgt samen met Fred en Marcel de trainingen en op zaterdag coacht Bernadet en verzorg ik de administratieve kant en ben grensrechter. Bij Bunnik’73 verzorg ik nog de wedstrijdkleding en de spelerspassen en zorg samen met enkele anderen voor het onderhoud van de accommodatie. Ik beleef aan al die clubactiviteiten erg veel plezier.

bespeeld, valt die beslissing me best zwaar.’

23

SV Odijk 1: het eerste het beste Trainer Wouter Jansen:

‘Voor minder dan promotie doe ik het niet’ Een goede sfeer, duidelijke regels, het groepsgevoel en de wil om te winnen. Dat zijn de ingrediënten voor succes, volgens Wouter Jansen, trainer van het huidige eerste elftal.

Dat het afgelopen seizoen niet van een leien dakje ging, doet niets af aan zijn ambitie voor de lopende competitie. ‘Een gepassioneerd trainer mag iets verwachten van zijn team.’

Wat doet een goede trainer, volgens jou?

toen dan in de laatste wedstrijd, want het kan goed

‘Een manier vinden om het spel te beïnvloeden, dat

dat ze weer in zo’n ambiance terecht komen. Dan zijn

is de kunst. Je kiest een speelstijl, je traint en je

ze er al een beetje aan gewend.’

handelt naar aanleiding van incidenten tijdens de wedstrijd. Maar belangrijker nog: je moet weten hoe

Sfeer of prestatie?

het in de koppies van de jongens werkt. Veel jonge

‘Dat was een rare discussie in de club. Als de sfeer

spelers vinden

niet goed is, kun

het al vervelend

je het wel verge-

als hun vader

ten. Maar voor

komt kijken.’

succes is meer nodig dan een

Hoe bedoel je?

goede sfeer. Dui-

‘Publiek legt een

delijkheid, bij-

bepaalde druk op

voorbeeld. Toen

hun schouders.

ik tijdens de eer-

Neem de wed-

ste training maar

strijd tegen SVF.

twaalf van de

Voor het eerst in

negentien spelers

de geschiedenis

op het veld zag,

stond SV Odijk

heb ik direct een

hoger geklas-

paar dingen inge-

seerd tijdens de-

voerd: iedereen

ze derby. Alles was uit de kast gehaald om het team

is gelijk, regels zijn regels en als je niet traint, is het

te ondersteunen: een orkest, twee bussen die sup-

niet zeker dat je wordt opgesteld.’

porters naar Cothen brachten… De sfeer was geweldig. Helaas het resultaat niet. We werden met 4-0

In dat rijtje komt spelerskwaliteit niet voor.

op ons nummer gezet.’

‘Kwaliteit speelt op dit niveau voor mij een veel kleinere rol. De spelers heb ik de volgende vraag ge-

En dan krijgen ze op hun donder van je.

steld: als je vindt dat je zo goed bent, waarom speel

‘Eigenlijk was ik niet eens ongelukkig met de erva-

je dan nog bij een vijfdeklasser? Deze jongens zijn

ring. De sfeer in Cothen was zo anders dan we ge-

slim genoeg om te begrijpen wat ik met zo’n relative-

wend waren dat het team er lam van sloeg. Beter

ring bedoel.’

24

Dus het eerste moet aan de bak?

Aanvoerder Erik de Vries:

‘Naast mijn fulltime baan gaat al mijn tijd in het

‘Een kunstgrasveld

trainen zitten. En een gepassioneerd trainer mag wat vragen van zijn groep, vind ik. Het eerst half-

een grote wens’

jaar van afgelopen seizoen was niet goed. We hebben het naar tevredenheid kunnen afsluiten, maar

Wouter Jansen koos hem omdat hij rustig en

dit seizoen neem ik met niet minder genoegen dan

welbespraakt is. Maar aanvoerder Erik de

promotie. Begin 2012 was er een trainingskamp in IJmuiden gepland dat tot in de puntjes is geregeld door mijn technische staf.’

Vries is bescheiden. ‘Ik zie mezelf niet als natuurlijke leider, maar help mijn team wel graag om het beste uit zichzelf te halen.’

Promotie, ambitieus.

Dat lukt hem aardig. Nu het materiaal nog.

‘Natuurlijk, ik wil verder in dit vak. Als iedereen hetzelfde doel voor ogen heeft, komen bijzondere

Volgens Wouter heb je een natuurlijk overwicht.

krachten vrij: groepsgevoel en de absolute wil om

‘Ik vind mezelf niet van nature een aanvoerder –

te winnen. Dat vertaalt zich in resultaten. Als ik

school en werk komen op de eerste plaats, daarna pas

voor een groep sta waar niets meer uit te halen

komt voetbal. Maar als ik voetbal, ga ik er voor de

valt, weet ik dat ik verder moet. Maar met deze

volle honderd procent voor. En als aanvoerder voel ik

jongens ben ik nog niet klaar; de gedrevenheid

het als mijn verantwoordelijkheid om iets te doen met

straalt er vanaf. Er zit nog zoveel potentie in.’

onvrede in het team.’

De technische staf van Jansen Marcel de Boer Is Jansens directe assistent. Regelaar. Vertrouwenspersoon voor jonge spelers.

Ricardo Doeser Werkt nauw samen met Marcel, keeperstrainer.

Leg uit.

Pedro van Wijk Is grensrechter.

‘Vorig jaar hadden we vier oefenwedstrijden in vijf weken tijd. Omdat ons grasveld en de verlichting niet

Paul Middelwijk Is als speler langdurig geblesseerd. Organiseert uitjes en activiteiten, zoals de accommodatie van het trainingskamp.

geschikt zijn, speelden we deze allemaal uit. Dat houdt in: zeven uur aanwezig, pas na elven thuis. Dat vonden sommigen een beetje veel van het goede. De groep gaf aan dat het prettiger zou zijn om een keer in de drie weken een doordeweekse oefenwedstrijd te

Wist u dat Rocco van Vliet na een wed-

spelen.’

e

strijdbespreking van het 1 vervolgens 20 minuten spoorloos was? Hij dacht namee

Maar eigenlijk is het gras het probleem.

lijk dat het 1 uit moest spelen en was met de au-

‘Als een van de weinige clubs in de buurtgemeenten

to alvast vertrokken. De overige spelers stonden

heeft SV Odijk nog geen kunstgras. Samen met Wou-

inmiddels al op het veld zich bezig te houden met

ter doe ik dan ook een oproep aan de gemeente Bun-

de warming-up. Hij was gelukkig op tijd voor de

nik. Niet alleen zou kunstgras ons enorm helpen, het

aanvang van de wedstrijd.

zou ook meer kinderen aan het sporten krijgen. Dat is toch precies wat de gemeente wil?.’

25

De trouwste verslaggevers Co Peek Fervent verslaggever van de A1. Vroeger, ja vroeger, ben ik lid geworden van SV Odijk en heb zelf jaren met plezier gespeeld in de jeugd en later in de senioren. In de jeugd keek je altijd uit naar de trainingen en wedstrijden ‘omdat het zo leuk en gezellig was.’ Nadat ik getrouwd ben met Corien (uiteraard leren kennen op het voetbalveld) kregen we drie kinderen, twee meiden en een jongen. Twee daarvan zijn op voetbal gegaan. De derde op volleybal. Omdat ik zelf het spelletje zo leuk vond ben ik mee gaan helpen als trainer en leider bij de voetbal. Je groeit er als het ware mee op. Zowel de meiden (inmiddels de dames) als de pupillen en junioren ben ik gaan trainen en op zaterdag ben ik als leider gaan fungeren. Soms alleen maar vaak ook met een andere fanatieke ouder. De laatste twee jaar ben ik vooral bezig gegaan met de A–junioren als assistenttrainer onder leiding van Cor Bakhuizen en het laatste jaar als zelfstandig trainer/ coach. Samen met Paul Middelwijk als leider en Richard Verbeek als

’De heenreis was al geweldig: zeker als er iemand in de auto zit die heel nodig moet’

vlagger. Vorig jaar een fantastisch jaar gehad dat uitmondde in een kampioenschap! Muziek, voorwedstrijd, veel publiek, in één woord geweldig. Dit jaar draaien we weer volop mee bovenin. En als je wint wordt iedereen nog gemotiveerder. Daar horen ook nevenactiviteiten bij, zoals verslagen maken, feestje bouwen, weekendje Oostende, carwash organiseren om geld te verdienen. Noem Oostende en de verhalen komen los. Ook de begeleiders vonden het fantastisch. De reis er naartoe was al geweldig. Zeker als er iemand in de auto zit die heel nodig naar het toilet moet, maar je bevindt je op de rondweg bij Antwerpen midden in de file…. Voetballen in de jeugd is de leukste tijd. Zowel voor de spelers als de ouders. En voor mij is het vanzelfsprekend dat je als ouder met uit wedstrijden rijdt en de shirts wast.

Er is er altijd één de eerste, maar hulp is altijd nodig! Al met al: geweldig om met de jeugd te werken!

26

Rini Rutting: Succescoach SV Odijk 2 De aandacht en concentratie van je ploeg krijgen en houden valt als trainer niet altijd mee. Rini Rutting weet daar alles van. Na een verloren wedstrijd van SV Odijk 2 was hij zo ontevreden dat hij de jongens trakteerde op een alternatieve wedstrijdbespreking. ‘We vonden een betonmolen die voor de vleesdraaiavond of zo was gebruikt. Ik vroeg Marius lootjes te maken met nummers er op. Ik wilde laten zien wat een rotzooi je krijgt als je maar wat aanklooit. Marius pakte de lootRini en Marius met hun betonmolen

jes uit de molen en zo kon het gebeuren dat Paul Reizevoort -

normaal op 10 - nu op doel kwam te staan. Dit tot grote hilariteit van de groep. Het werkte wel. De volgende wedstrijd stonden ze er weer. Rini Rutting is na zijn lange carrière als voetballer bij SV Odijk zo’n twaalf jaar trainer van jeugd en het tweede seniorenteam geweest. Met het tweede werd hij 20 april 2008 kampioen.

Benjamin Mels, Maarten Munsterman, Paul Reizevoort, Maarten van Asch en Danny de Winter

Maarten Munsterman met een ferme kopstoot

Kampioensteam 2008

27

Kampioen worden is een onvergetelijke ervaring 1994-1995

Het laatste kampioenschap Het kampioenschap in het seizoen 1994-1995. Thijs de Wit (rechtsbuiten), Eric van den Hurk (keeper) en Reinier Hessing (middenvelder) hebben er nog steeds veel plezier om. Bij het veertigjarig bestaan van de club viel hun op dat het mooie jubileumboek geen aandacht besteedde aan hun zege. Nu, tien jaar later, grijpen ze hun kans. Want hun herinneringen zijn te leuk om verloren te gaan.

Trainer Wilbert Veenbrink

innert zich dat Wilbert bostrainingen en trainings-

Hoe het begon? Door veranderingen binnen de club

kampen introduceerde. Thijs knikt. ‘Alles samen

kon Wilbert Veenbrink als trainer zijn entrée maken.

zorgde voor een sfeer van gezonde competitie onder

Wilbert pakte het voor die tijd heel anders aan. Rei-

de jongens. Daardoor werd iedereen beter en conditi-

nier: ‘In plaats van groepsgesprekken voerde hij in-

oneel sterker. En we werden een team.’

dividuele tienminutengesprekken. Dat ging best dwingend. ‘Dus we spreken af dat je twee keer in de

Sfeer en inspanning

drie weken komt trainen?’. En anders speelde je niet.

Het trainingkamp op Papendal in Arnhem gaf veel

Dus je dacht dan wel een paar keer na voordat je

sfeer in de groep en dan vooral op de Korenmarkt! In

afbelde.’ Ook de voorbereiding veranderde. Eric her-

de winterstop zette survivalvereniging Hellas de Kabi-

Staand v.l.n.r.: Wilbert Veenbrink (trainer), Arjan Vernooij, Thijs de Wit, Michel Kastrop (aanvoerder), Jeroen Ransdorp, Jan Maarten de Klein, Andre Peek, Carlo Schippers, Martin Groenen Knielend v.l.n.r.: Vincent de Wit, Harry Geurts (verzorger), Michel van Velsen, Roland de Lange, Reinier Hessing, Hans van de Velden, Alex Kool (grensrechter), Michel de Lange (keeper) Niet op de foto: Eric van den Hurk (keeper), Jorg van der Geest, Geert Commandeur, Piet van Wijk, Arie de Wit (leider) en Herman Kool.

28

netsurvival uit. Deze zware survival - denk tokkelen, alternatieve bruggen en ploeteren door de blubber -

De trouwste verslaggevers Steven van Santen

werd door de selectie en het dameselftal volbracht.

Dat haalde zelfs de krant. Reinier: ‘Die twee teams konden het goed met elkaar vinden. We trainden zelfs af en toe samen. Ook de ‘voetbalvrouwen’ werden bij de organisatie betrokken. Ik heb dat later nooit meer meegemaakt.’

Opvallende spelers Wie er opvielen? Thijs: ‘Jeroen Ransdorp was een dragende speler. Hij eiste het spel op en zette de lijnen uit.’ Eric: ‘Maar de opvallendste was Andre Peek. Ruim twee meter lang en zeer imposant. Werd uit het vierde gehaald waar hij eigenlijk onder zijn kunnen speelde. De trainer posteerde hem in de spits. Daar werd hij makkelijk gevonden en beukte er dat seizoen zeker vijftien in.’ Reinier: ‘Eric zelf.

Hij was onze keeper, en echt, hij was een goeie. Hij heeft veel punten voor ons gepakt.’ De toch al imposante glimlach van Eric wordt zo mogelijk nog groter en hij is te beleefd om dit compliment van zijn oudteammaat tegen te spreken.

Goed begin, halve werk Thijs: ‘Het seizoen begon gelijk goed. We stuurden Austerlitz, de gedoodverfde kampioen, in de eerste wedstrijd met 5-1 naar huis. De schwung zat er toe gelijk goed in. En later wonnen we met 1-5 van onze concurrent Oranje Wit.’ Eric:’Toen we in Scherpenzeel het eerste periodekampioenschap haalden, was voor de supporters en de spelers een bus gecharterd. Die zat helemaal vol, met leider Arie de Wit aan het stuur. Het kampioenschap leefde toen echt onder de supporters.’

Onverwacht kampioen Reinier: ‘In de eerste wedstrijd na de winterstop werden we toch nog onverwacht kampioen bij NSC in Nijkerk. We hadden nog drie punten nodig, de winst bracht er twee. Maar concurrent ’t Goy speelde onverwacht gelijk en zo werden we in februari 1995 de eerste kampioen van het district Utrecht.

Vervolgens hebben we alsnog onze kampioenswed-

In de zomer van 2004 was ik als tweedejaarsstudent op zoek naar een bijbaantje. De journalistiek leek mij leuk. Het Trefpunt was op zoek naar een nieuwe

sportcorrespon-

dent. Ik kwam er snel achter dat dit bij mij paste en zo ben ik al ruim zeven jaar sportcorrespondent bij de krant (nu De Nieuwsbode). Elk weekend maak ik de wedstrijdverslagen van de eerste elftallen in de gemeente Bunnik en Houten. Omdat ik zelf bij Odijk voetbal, ligt mijn focus voornamelijk op het eerste elftal van SV Odijk. Waar ik bij teams als Houten, Aurora en Bunnik vooral aangewezen ben op het gekleurde verslag van de trainer, probeer ik bij Odijk 1 zoveel mogelijk zelf aanwezig te zijn om een zo eerlijk mogelijk verslag te schrijven. Omdat de tegenstander vaak niet interessant is voor de lezer van de krant, versla ik een wedstrijd wel altijd vanuit het perspectief van Odijk. Hoewel een wedstrijd journalistiek moet worden benaderd, bedenk ik niet van tevoren: ik moet goed opletten wat er allemaal in de wedstrijd gebeurt. Meestal kijk ik heel onbevangen naar een wedstrijd en weet ik na afloop me alles nog goed te herinneren. Dit komt omdat de wedstrijden mij zeer interesseren, waardoor het geen moeite kost om dingen te onthouden. Weet ik een enkele keer iets niet, of ben ik afwezig, dan informeer ik bepaalde spelers. In al die jaren dat ik nu Odijk volg, heb ik bewust nooit de hoofdtrainer om een wedstrijdverslag gevraagd. Ik wil graag zelf mijn oordeel vellen.

Als ik bij een wedstrijd aanwezig ben is het voor mij als Odijk-lid toch anders dan als ik een wedstrijdverslag aan de hoofdtrainer van pakweg 't Goy vraag.

Hoewel ik nu een vaste baan heb, vind ik het nog steeds erg leuk om te doen. Een wedstrijd van Odijk 1 kijken is vooral hobby. Ik zet de verslagen na het weekend op de site van SV Odijk. En als de club publiciteit nodig heeft bij bepaalde zaken probeer ik ze daarbij te helpen.

strijd thuis tegen Schepenzeel gespeeld met veel feest en muziek eromheen.’

29

De scheids Twee keer de arbitrage beduveld Het eerste elftal speelde een wedstrijd uit tegen SEC uit Soest.

Marcel de Boer had nummer 6 en Paul Middelwijk 8. Het meest besproken moment was de wel/niet gele kaart van Marcel de Boer. In de eerste helft bij een stand van 0-0 stopt Marcel de Boer zijn tegenstander met een sliding. Een terechte gele kaart.

In de tweede helft weer een overtreding van Marcel. De scheidsrechter geeft Marcel zijn tweede gele kaart. Dus rood. Zou je zeggen. Paul Middelwijk vraagt de scheids: ‘Wat doet u nu?’ Scheids: ‘Eerste helft geel, nu zijn tweede dus rood’. Paul: ‘Wat?……Die gele kaart voor mij…..op welk nummer heeft u die kaart gezet?

Ik heb nummer 8 hoor!!’ Scheids: ‘Uhm uhm deze heb ik gezet op nummer 6!’ Inmiddels doet ook Marcel mee in het gesprek: ‘Hoe kan dat nou scheids, dit is pas mijn eerste gele kaart.’ Scheids: ‘Oh….sorry! Dan heb ik een fout gemaakt!’ Geen enkele speler of supporter van de tegenstander reageerde. Achteraf in de bestuurskamer vond de voorzitter van SEC dat die Odijk spelers dat slim hadden opgelost.

Scheids gefopt

Rutger van Berkel

De huidige A1 stond een uitwedstrijd te wachten tegen FC Driebergen (voorheen CDN). Wegens vele blessures vond taltrainer

Wouter

eerste elfJansen

het

Een clubscheidsrechter die zich niet liet foppen

goed Martijn den Uijl mee te nemen. Martijn stond echter op scherp voor een schorsing. Zowel Martijn als Co Peek kregen van Wouter te horen dat Martijn echt geen gele kaart mocht pakken. Helaas. Na tien minuten in het veld te staan kreeg hij zijn eerste. En nog erger: 5 minuten voor tijd kreeg hij zijn tweede gele kaart en dus rood. De leider van de A1 [Paul Middelwijk] suste de woede bij Co en Martijn. Hij wist wel een trucje. Na afloop van de wedstrijd sprintte hij naar de bestuurskamer. De scheidsrechter daar alle spullen laten liggen. In de bestuurskamer was niemand aanwezig. Even pennetje pakken, van nummer 2 nummer 12 maken en van nummer 12 nummer 2. Zo gedaan! Na het douchen vulde de scheidsrechter het formulier aan en kreeg hij

van de

leider van SV Odijk de gevraagde spelerspas betreffende de gele/rode kaarten. ‘Zo dat is nog een jonge foto!’ Waarop de leider zei: ‘Ja, hij was nog net niet aan de beurt voor het vervangen van de pasfoto.’ De kaarten zijn op naam van een andere speler gekomen en Martijn ging gelukkig vrijuit.

30

De felicitaties van…...

Wies Geurts-Houtzager

nu als MD1 .Van dit team ben ik nu ook leidster sa-

Samen met mijn vader heb ik snoep

men met Danielle Vermeer. Ik doe dit omdat ik zelf

en limonade verkocht uit een caravan

gek ben op voetballen (zelf dertien jaar gevoetbald)

(voorloper van de kantine). Huis-aan-

en er voor de meisjes toch iemand is die alles

huis heb ik (en vast ook anderen)

zo goed en snel mogelijk probeert te regelen. De

lucifers met opschrift van SV Odijk

twee teams die we hebben als meisjesteam zijn hele

verkocht. Shirts, broekjes, kousen, voetbalschoe-

gezellige en sportieve teams en daardoor ook leuk is

nen en trainingspakken werden bij ons thuis ver-

om te coachen. Mijn felicitatiewens voor SV Odijk is

kocht vanuit een slaapkamer. Bij een feest werd de

dat we als vereniging kunnen blijven groeien, zodat

muziek en/of playback vaak verzorgd door Dick van

SV Odijk nog heel lang kan blijven bestaan.

Kouwen, hij nam een enorme bandrecorder mee.

De biertapwedstrijden vond ik erg leuk om aan mee

Theo en Noldy Jongerius

te doen, tussen vrijwilligers van andere kantines en

Ik heb heel wat jaartjes (toen er een acti-

bars.

viteitencommissie ontstond) als O&A-lid meegedraaid, zeker tot tien tot 15 jaar terug. Vele festiviteiten werden door mij voorzien van muziek en praatjes. Ik herinner mij vooral de vorige jubilea, zoals de spraakmakende 24-uursmanifestatie. Nog steeds doe ik wat voor de club en ben Verenigingsvertegenwoordiger. Mijn vrouw Noldy is ruim 25 jaar leidster/trainster geweest van de jeugddansmarietjes van de SV Odijk evenals een aantal jaren betrokken bij het schoonmaken op de maandagmiddag/bardienst draaien en vele jaartjes als leidster/trainster van de pupillen op zaterdag. Daar hoorde ook het vervoer regelen bij en dan zelf nog op zondag voetballen. Wij hebben dit met veel plezier gedaan en zouden graag zien dat in de toekomst voor de club de ouders van de voetbal-

De oude kantine aan de Nicolaaslaan

lertjes zich wat meer thuis gaan voelen en zich wat actiever bezig gaan houden bij de club. Ouders, de

Trudy van Uem. Ik ben zes jaar Technisch Commissie-

club kan jullie hulp en inzet gebruiken, anders kunnen we volgende jubilea wel vergeten!

lid voor de meisjes geweest daarna twee jaar leidster geweest bij toen de MB2 en later MB1 waar ik twee dochters in had voetballen. Dit is nu het MA1-team en er voetbalt nog één dochter in. Vier jaar geleden heb ik het jongste meisjes team gerealiseerd. Onze jongste twee dochters wilde ook graag voetballen maar dan in een meisjes team. Dit team is begonnen als F-team en voetbalt

Theo als speaker op Koninginnedag

31

De trouwste verslaggevers 8 september 2007 was het zover. Op deze mooie zaterdagmorgen speelde de SV Odijk F5 zijn eerste echte wedstrijd. De knaapjes van amper zes jaar oud werden gelijk in het diepe gegooid: een derby tegen Bunnik ’73 F5.

Vanaf deze dag stond de zaterdagmorgen weer in het teken van het voetballen. Net als dertig jaar eerder toen ik zelf mijn wedstrijdjes speelde bij SV Odijk. Oude gewoontes werden weer opgepakt. De weersverwachting voor de zaterdag werd weer met belangstelling in de gaten gehouden.

Had het veel geregend dan was het hopen dat de

wedstrijd toch zou

doorgaan. Het gekke gevoel in de buik herkende ik direct: wedstrijdspanning. Terwijl ik zelf niet in actie hoefde te komen. Niet snel daarna was ik in Zuid-Frankrijk. Ik moest voor het eerst een wedstrijdje missen. Mijn ouders waren er wel bij. In de loop van de ochtend ontving ik een sms’je van mijn vader. ‘Tussenstand 0-3. Drie doelpunten van je zoon.’ Ik was op dat moment in een supermarkt en wilde willekeurige fransozen aanschieten om ze op de hoogte te brengen van deze memorabele sportgebeurtenis. Maar ik kon me beheersen. We werden kampioen van de eerste seizoenshelft. 4½ jaar geleden trok er een ‘zwerm bijen’ over de velden. Inmiddels wordt er echt gevoetbald. Als B-junioren zullen er langs de lijn meer vriendinnetjes dan ouders staan. Ik hoop er nog bij te zijn en zal proberen nog stie-

‘Ik wilde willekeurige fransozen Aanschieten om ze op de hoogte te brengen van deze memorabele sportgebeurtenis’

Marc IJsseling

kem wat zinnetjes te blijven noteren.

32

Gerard Stooker is de man met het langste ‘dienstverband’ met

SV

Odijk. Natuurlijk zijn er zijn meer mannen en vrouwen te noemen

G e r a r d S t o o k e r

die van het begin in 1962 actief zijn. Maar Gerard spant waarschijnlijk de kroon als het gaat om het aantal vrijwilligersfuncties die hij sindsdien heeft bekleed.

Was in ‘62 al 20 jaar toen hij begon te voetballen. Was in die tijd nog in dienst. Hij ‘lag’ in kamp

Clubman in hart en nieren Zeist. Omdat spelers in die tijd nog schaars waren was er de club veel aan gelegen dat Gerard speelde, ook al had hij op dat moment wachtdienst. Cor Pouw smokkelde hem dan in zijn grote Chevrolet uit het kamp om te voetballen. ‘Mijn maten dekten me. Bij controle zeiden ze dat ik net op ronde was. Na de wedstrijd werd ik dan weer keurig afgeleverd. Voordat ik stopte met voetballen voerde ik al allerlei vrijwilligerstaken uit. Het begon als leider en trainer van jeugdelftallen. Ik kon dat makkelijk opbrengen omdat er in die tijd verder helemaal niets te doen was in het dorp. Ik trok toen nogal op met Harry Mocking. Tijdens een klusje op de tweede kantine aan de Nicolaaslaan stonden we op een asbestdakje. Dat was natuurlijk niet zo stevig. We zakten er dan ook promp doorheen. Harry lag het eerst op de grond en ik er bovenop. Dat was lachen natuurlijk. Nadat ik tien jaar secretaris was geGerard

weest vond ik het wel mooi. Harry zei: ‘Als jij stopt dan stop ik ook.’ Nou ja, dat bedoelde hij niet zo letterlijk. Hij bleef nog acht jaar voorzitter! Ik ging ook niet weg.

Sindsdien heb ik nog tien jaar de redactiewerk gedaan, regel ik het ophalen van oud papier, schoonmaak kleedkamers, kantinedienst en verzorg de belijning. En of het nog niet genoeg is, ben ik nog scheidsrechter en ga ik ook nog regelmatig kijken.’

33

Utrecht rekende ik er hier in Odijk wel op dat ik leider van de A1 of het eerste zou worden.

Mijn kennismaking met de geel zwarten was nog op het oude terrein, bij de sporthal. Vaak ben ik er niet geweest, maar ik herinner me de hal van de kantine.

Met links het jeugdhonk, volgens mij op trainingsavonden van senioren een hele beste en intieme kroeg. En dan de grote kantine met, rechts, afgezet met plantenbakken, het krachthonk. Wat een ruimte had de club daar. Als import heb ik het er best naar mijn zin gehad. En die bestuurskamer, daar heb ik ook eens gezeten. Als je voor de bar stond was de ingang rechts daarvan.

Een voorname deur, waar niet iedereen doorheen mocht. Ik wel, om te praten over fair play en hoe Odijk daar aandacht voor kon vragen. Joh, dat was begin jaren negentig van de vorige eeuw. Toen was er een vader die graag wilde dat alle jeugdteams na de wedstrijd handjes gaven aan de tegenstander. Een even onverwacht als ongebruikelijk idee. Maar wel een met visie, nu is dat de gewoonste zaak van de wereld. Toen niet, ik was ingevlogen om dat af te houden. Eigenlijk was dat best jammer. Er gebeurde best veel bij die geel zwarten. Ik hoorde verhalen over

Geel-Zwart heeft bijzondere mensen nodig

als voetballeider in

De column van Arnold Wagemakers

“Met mijn ervaring

voorzitter Harry Mocking. Hoe noem je dat tegenwoordig? Die was streng maar rechtvaardig. Als ik in de bestuurskamer van de nieuwe kantine kom hangt zijn foto tussen de mannen die zo belangrijk zijn geweest voor de vereniging. Dit jaar bestaat de club vijftig jaar, dat is best bijzonder.

Ik denk trouwens dat er straks ook foto’s van vrouwen tussen hangen. Ik zie leidsters, prachtige meiden die feesten organiseren, enthousiaste damesteams en vrouwelijk bestuursleden. Dat houdt de club op de been, zou de carnaval ook moeten doen. Harry loopt er op zondag ook nog steeds, ruimt hij voor die begenadigde Odijkse voetballers de cornervlaggen op… het moet niet gekker worden. Zo’n club heeft bijzondere mensen nodig. Ik moest onderaan beginnen, ik mocht pupillen gaan leiden. Op zich prima natuurlijk, maar dit stel. Tactiek, rondootjes, systemen; het was niet aan ze besteed. Ingooien, met twee benen op de grond, dat konden ze, maar verder was het niet veel soeps. Ik had er zelfs twee in het team, die hadden hovenier moeten worden.

Die plukten hele boeketten margrietjes – met een beetje groen, stukje middenstip en een vleugje penaltystip. Die bal vonden ze niet zo interessant. Dat kostte te veel energie. Ze waren in het veld niet vooruit te branden. Ik heb er desondanks veel plezier aan beleefd.

34

De trouwste verslaggevers Angela Vermeulen Voor Kerst 2011 kreeg ik de vraag om ivm de

probeerd om wat oude rotten uit

jubileumuitgave van Nieuws van de Grasmat

het vak over te halen om weer te

een stukje te schrijven als elftalleidster van de

gaan

Dames 1. En dan vooral over de vraag waarom

daarop hebben we flink geronseld om oude en

ben ik er aan begonnen? Een hele goeie vraag!

nieuwe speelsters erbij te krijgen. Wat uiteinde-

Na vier jaar in de jeugdcommissie actief te zijn

lijk resulteerde in een team van veertien enthou-

geweest, vier jaar als scheidsrechters coördina-

siaste jonge en iets ‘oudere’ meiden. Gelukkig

tor en de laatste twee jaar ook als Jeugdvoor-

vonden we Reinier Hessing weer bereid om de

zitter, was ik van plan om eens een jaartje niets

training op zich te nemen dus daar hadden we

te doen voor SV Odijk. Mijn zoons zitten inmid-

geen omkijken meer naar. In september zijn we

dels allebei bij de senioren, dus ik vond dat ik

na een gezellige kennismakingsavond van start

wel klaar was met de begeleiding van de jeugd.

gegaan met de competitie. Die eigenlijk tot het

Tot ik op een avond in de plaatselijke kroeg in

moment van schrijven heel goed is gelopen. Met

gesprek kwam met een paar dames uit het eer-

zeven gewonnen, een verloren en een gelijk ge-

ste elftal, die mij vroegen of ik ze wilde helpen

speelde wedstrijden, hebben we het heel goed

om

het team draaiende te houden en uit te

gedaan en staan we derde in de competitie. En ik

breiden. Na overleg met Jacqueline Gruters,

moet zeggen, hoewel voetbal niet echt mijn ding

besloten wij die avond de uitdaging aan te gaan

is - ik heb bij mijn eigen zoons nog nooit een hele

en ons op te werpen als leidsters. Met de dui-

wedstrijd uitgekeken - het wordt wel steeds leu-

delijke vermelding dat we het eigenlijk meer

ker. Het is af en toe zo spannend dat Wendie mij

voor de feestjes, teamuitjes zouden doen en

in het doel zelfs hoort roepen! Dus, al ben ik er

niet in eerste instantie voor het voetbal. Dat is

een beetje overmoedig aan begonnen, ik heb er

natuurlijk wel heel belangrijk, maar een gezellig

nog geen spijt van. Na de winterstop gaan we

team stond bij ons voorop. En toen begon het.

weer enthousiast verder en proberen we nog wat

Het team bestond nog slechts uit acht dames.

hoger te eindigen, vooral van Bunnik ‘73 willen

Dus diezelfde avond in de kroeg hebben we ge-

we nu wel graag een keer winnen.

voetballen.

En

de

weken

35

Comeback kid

Ton Gruters Een voetbaldier. Zo kun je Ton Gruters, nu hoofdtrainer bij Bunnik ’73, gerust beschrijven.

Als jonge Schalkwijker zocht hij zijn voetbalgeluk al vlug buiten de dorpsgrenzen. Ook later als hoofdtrainer zag hij verschillende clubs van binnen. Toch keerde hij keer op keer terug bij SV Odijk.

Ooit was je zelf jeugdtalent. Je bent een man geworden door die ervaring?

Na wat omzwervingen kwam je

‘Als jong Schalkwijks talent wist ik al: wie beter wil

terug op het honk.

worden, moet het dorp uit. Via Elinkwijk werd het

‘In 1997 vertrok de trainer halverwege

FC Utrecht. Tegenwoordig worden talenten in de

het seizoen. Ik werd binnengehaald

watten gelegd, maar mijn ouders hadden geen au-

om de boel weer een beetje aan de

to. Elke week reed ik vier keer op de brommer naar

gang te krijgen. De groep pikte dat

Utrecht. Zo graag wilde ik.’

goed op: we wonnen de volgende negen wedstrijden en promoveerden op ene haar na.’

Door weer en wind op de brommer. Het had succes.

Twee seizoenen later kwam je wéér even terug.

‘Dat kun je wel zeggen. Keer op keer een barre

‘Officieus. Dat had een trieste aanleiding. Mijn schoon-

tocht, maar het was een droom die uitkwam. Ik

vader, Gerard de Ridder, gaf ondanks zijn ziekte op

mocht voetballen met spelers als Leo van Veen,

woensdagmiddag nog steeds jeugdtrainingen. Toen dat

Hans van Breukelen, Ton du Chatinier, Koos van

hem teveel werd, heb ik hem een half jaartje ge-

Tamelen en Willem van Hanegem. Fantastisch,

holpen.’

natuurlijk.’

Je laatste comeback was in 2006. Wat trof je Wat is je beste herinnering aan die tijd?

aan?

‘Mijn mooiste moment kwam op 11 mei 1980.

‘Doordat de doorstroom vanuit de jeugd niet goed

Tijdens een uitwedstijd tegen PEC Zwolle, mijn debuut. De wedstrijd ging niet zoals we wilden. En tegen het eind stonden we met 2-1 achter. Dan de 2-2 scoren en daarmee deelname aan het UEFAtoernooi binnenslepen - dat is een jongensdroom.’

En toen werd je hoofdtrainer.

‘Ik ben sinds 1985 trainer, mijn diploma’s heb ik gehaald toen ik nog voetbalde. In het seizoen 1986 - 1987 haalde Harry Mocking me binnen bij SV Odijk. En ik ben vier jaar gebleven. In de laatste twee jaar werd het tweede kampioen. Daarna ben ik verder gaan kijken. Bij Velox, Vriendenschaar, CDW, Velox/SVVU, VVIJ, SV Rivierenwijk en SV Zeist. Ook heb ik diverse clubs buiten de region getraind.’

36

geregeld was, was de selectie klein. Ik ben een trai-

tum, van wie we dat seizoen al twee keer verloren

ner die probeert naar het geheel te kijken in plaats

hadden. Met bloed, zweet en tranen op een gloeiend

van puur voor het succes van het eerste team te

heet rubberen kunstgrasveld – het was dertig graden -

gaan. Dus het eerste jaar verliep wat stroef. Het sei-

behaalden we een nipte 2-1 overwinning. Tijdens de

zoen erop ging een stuk beter. We kregen er een

wedstrijd merkte we gewoon dat het goed zat. We gin-

aantal jonge jongens bij die het goed deden. De

gen voor elkaar door het vuur.’

combinatie met wat oudere spelers werkte goed. En aan de samenwerking met Adrie Snel als teambegeleiders bewaar ik mooie herinneringen.’

En toen de wedstrijd tegen Achterveld ‘Een dag die ik nooit van mijn leven meer ga vergeten.

We waren er al dagen mee bezig. De Brothers en de

Paul Middelwijk:

Twins sloegen we maar een zaterdagavond over. De

‘Ton bracht het plezier

meeste jongens lagen om elf uur ‘s avonds al in bed te

terug bij de selectie’

dagdromen. Het was voor het eerst dat iedereen, zelfs Ivo Verlinden, ruim op tijd aanwezig was. Het weer was fantastisch. Tijdens de warming-up zagen we het

Herinner je nog dat Ton begon?

publiek komen. Zelfs met Koninginnedag heb ik het

‘Als de dag van gisteren. Vanaf het begin was er

daar nog nooit zo druk gezien. Het Utrechts Nieuws-

chemie tussen Ton en de spelersgroep. Ton bracht

blad sprak de volgende dag van 850 toeschouwers.’

het plezier in het voetbal terug bij de selectie, dat zag je duidelijk terug in de hoge opkomst op de trai-

En?

ningen. Het tweede seizoen werden we sterker door

‘Door de zenuwen gingen we met 0-1 achter de rust in.

extra doorstroom uit de A1. We hadden in het sei-

Toch bleven we geloven in een goede afloop. Gedreven

zoen alleen een dipje rond de rond de winterstop.

gingen we vanaf de start van de tweede helft op zoek

Gelukkig krabbelden we weer overeind en pakten

naar de gelijkmaker. Ton zette Jorrit Berenschot in de

tegen SV Zeist de periodetitel, wat recht gaf op spe-

spits. Met zijn twee meter lengte stichtte hij direct ver-

len in de nacompetitie.’

warring. De 1-1 viel door een discutabele kopbal van Ivo. Toen Jorick Straatman de 2-1 maakte en Roy van

De mooiste wedstrijd?

Wijnbergen de 3-1, ontplofte het zowat in en om het

‘De eerste wedstrijd in de nacompetitie tegen Saes-

veld. Onvergetelijk, iedereen ontplofte! Ik krijg weer kippenvel als ik eraan terugdenk. Na een ronde op de platte kar door het dorp ging het feest door in de kantine. Door een mensenmassa moesten we ons een weg naar de dansvloer vinden. Het feest ging door tot in de late uurtjes. De Twins kon dat weekend alsnog rekenen op ons bezoek.’

Hoe kijk je terug op de tijd met Ton? ‘Aan het eind van het tweede seizoen kwam er een einde aan de periode met Ton. Dat vonden we allemaal erg jammer. Ton is niet alleen een van de beste trainers waar ik voor heb mogen spelen, het is bovenal een fantastische man. We komen elkaar nog vaak tegen - is het niet in Odijk dan is het wel bij Bunnik ‘73.

Vaak genoeg praten we dan nog over dat succes van 2008 dat we met de hele groep hebben behaald.’

Het team dat in 2008 promoveerde

37

De felicitaties van…...

Henk Peters Je herinnert je als vader altijd heel scherp sommige mijlpalen in het leven van je kinderen. Zo staat bij mij de dag van het aanmelden van onze zoon en dochter bij SV Odijk in mijn geheugen gebrand. Het was zo een prettig welkom: op het net geopende nieuwe complex, twee sympathieke trainsters die onze dochter meteen opnamen in hun groep en een jeugdtrainer die zoonlief direct in de training liet meedoen en hem vanaf dag een begeleidde zodat hij uiteindelijk in een jaar van de D3 naar de D1 doorschoof. Je komt erachter dat er wel wat bij komt kijken: bijvoorbeeld dat op een zaterdag zo’n 200 jeugdleden aan het voetballen zijn en dat daar zo’n 65 vrijwilligers voor nodig zijn. Dat die er dan ook zijn en weten wat ze moeten doen is een giga-organisatie.

En dat wordt vaak niet gezien. Het lukt SV Odijk al vijftig jaar om dit te doen; weleens met wat gedoe, maar over het algemeen: prettig, open en ongelooflijk

Anton Verweij Ik ben bestuurslid seniorenzaken Technische Commissie. Ik doe dat omdat ik voetballen leuk vind, maar ook omdat ik het belangrijk vind een maatschappelijke func-

veel plezier. Onze kinderen sporten nu met veel plezier elders. Ik kom nog af en toe op de zaterdag en zie dan alle jeugd weer op dat prachtige complex genieten. SV Odijk bedankt en nog vele mooie jaren als club toegewenst.

tie binnen de gemeenschap van Odijk te vervullen.

Een van mijn leukste herinneringen is het lang week-

Anja en Martin Veenbrink

end met het A-team uit 1998, op survival in de Ar-

Ik ben het tweede seizoen vrijwilliger

dennen. Ik wens SV Odijk nog heel veel sportieve

van het jaar geworden. Daarvoor heb ik

jaren.

een kadobon gekregen. Martin heeft niets gehad, maar hij staat nog achter de bar op maandag bij het kaarten en hij is één of twee seizoenen vv geweest voor de zaterdag bij de voetbal. Ik heb 3 jaar in de barcoördinatie gezeten en toentertijd bijna wekelijks achter de bar gestaan. Nu houd ik de EHBO kast bij en ik draai bij speciale gelegenheden nog EHBO diensten. Als ze me vragen doe ik dat. Wij feliciteren SV Odijk met het jubileum.

Paul Reizevoort Mijn leukste herinnering is mijn eerste kampioenschap met de C1 in 2000. Dat heeft een onvergetelijke indruk gemaakt.

Onder leiding van Rutger van Berkel hebben wij een paar mooie jaren gehad.

Ik denk er met warme gevoelens aan terug. Op de foto rechts het team waarin we speelden. Met een groepje van een man of vijf trekt ik nog heel veel op.

38

Programma feestweek 28 mei t/m 2 juni 2012 dinsdag 29 mei 2012

20.00

woensdag 30 mei 2012 16.00 19.30

Superkaartavond Voetbalclinic voor de SV Odijk jeugd SV Odijk 1 – Oud FC Utrecht

donderdag 31 mei 2012 19.30 Odijk Dames 1 - FC Utrecht Dames 1 19.30 Toernooi voor de heren seniorenteams Va 21.00 borrel met DJ

vrijdag 1 juni 2012

19.30

21.00

Odijk Got Talent 2012 Verschillende seniorenteams, commissie of andere SV Odijkers geven voor u een show weg. U kunt zich nog opgeven…!

Prijsuitreiking filmpjes “Wij feliciteren SV Odijk met haar 50-jarig Wie maakt het mooiste filmpje?

zaterdag 2 juni 2012

09.00 10.00 11.00 13.00 14.00

Zeskamp voor de F/E/MD/D/C jeugd Wedstrijden F/E/MD/D/C jeugd Wedstrijden B/MA/A junioren Penaltybokaal Achtkamp B/MA/A junioren

19.30 19.30 20.00

wedstrijd Odijk selectie - Oud Odijk 1 wedstrijd Meiden A1 - Oud Meiden A1 FEESTAVOND SV ODIJK 50 JAAR met band BROTHERS &SISTERS

02.00

EINDE JUBILEUMFEESTWEEK

Dit programma is samengesteld door: Anneke de Valk, Erik de Vries, Paul Middelwijk, Leon Verkerk: Opgeven? Vragen? Suggesties?: paul_middelwijk@hotmail.com Programmawijzigingen voorbehouden. Raadpleeg de website www.sv-odijk.nl

Breng deze jubileum-uitgave tot leven Deze jubileumuitgave van de Nieuws van de Grasmat kan letterlijk in beweging worden gebracht. Wie na het downloaden en vervolgens openen van een speciale app Aurasma de camera van een smartphone of een tablet computer op een aantal geselecteerde foto’s richt, zal merken dat deze na enkele seconden tot leven komen.

Bij het maken van deze editie kwam zoveel materiaal beschikbaar dat het zonde zou zijn om dat verloren te laten gaan. Daarbij is het erg leuk om deze editie met bewegende beelden te kunnen tonen. Het tot leven zien komen van de foto’s is zo’n ervaring die je niet snel vergeet.

Hoe werkt het?

1.

Download de gratis Aurasma Lite app in de App-store of Androïdmarket en open de app na installatie.

2.

Nadat is uitgelegd hoe de app werkt klik je op het icoontje 1 linksboven in het scherm van je iphone of ipad.

3.

Er verschijnt dan onder in beeld een keuze menu. Scroll helemaal naar rechts en selecteer search.

4.

Type SV Odijk in en abonneer je op het SV Odijk Jubileum Channel.

5.

Registreer je. Dit doe je eenmalig en is gratis.

6.

Richt je telefoon op de afbeelding met het Aurasma-logo 7.

De foto komt tot leven nadat de app de afbeelding na enkele seconden heeft herkent. Bekijk de video.

8.

Tik twee keer op het scherm om de video op volledige grootte te bekijken.

SV Odijk Jubileum Channel 9 Auras

39

Asch Wim van, Bakhuizen Cor, Barneveld Monique van, Barneveld Roel van, Beek Jan van,Bemmel Henk van, Bemmel Nannie van, Bentum José van, Bentum Simon van, Bentum Gijsbert van, Berg Jeroen van den, Bernink Ineke, Boer Marcel de, Bouwman Dave, Bouwman Erik, Bouwman Joëlle, Bree Ben de, Breunesse Ernst, Briggen Romano, Brink Frank, Brug Ton van de, Bruijn Marcel de, Bruijn Mark de, Brussel Harm van, Copier Marco, Cox Ruud, Dam Ruud, Damoiseaux Robbie, Dijk Sebastiaan, Dikkenberg Denice vd, Doeser Ricardo, Dorresteijn Bernadet , Ee Hans van, Fousert Koen, Furster Lennard , Furster Sebastiaan, Gelderen Wim van, Geurts Wies, Gijsbertsen Dennis , Goes Eef , Groenen Adriaan, Gruters Leroy, Gruters Ton, Have Nicoline van der, Heikens Leo, Heirman Ralph, Hendrikse Leroy Hessing Reinier, Hilhorst Bart, Hilhorst Mieke, Hillebrand Helma, Hoffman Marco, Hooyschuur Hanneke , Huijser Jos, Humblet Bart, Hurk Eric van den, Impelen Kees van, Jansen Wouter, Janssen Maarten, Jeschke Jeroen, Jeschke Lidy, Jeschke Michel , Jong Wim de, Jong Nico de, Jongerius Theo, Kers Johan, Klarenbeek Kevin, Klein Edwin de, Klein Carlo de, Klein Jan-Maarten de, Koeveringe Ad van, Kools Rinie, Kop Fons, Kouwen Ditrich van, Kouwen Gerard van, Kroon Robert, Kunneman Bert, Kunneman Sanny , Laar Robin van. Langen Jan de, Lingen Bert van der, Lingen Rogier van der, Linnebank Henk, Looze Peter de, Luxemburg Frits van, Maat Wim, Meent Jerry van de, Merkus Hans, Middelwijk Paul, Miltenburg Vincent, Miltenburg Ko, Miltenburg Roy, Miltenburg Stefan, Mocking Harry, Mocking Gerard, Munsterman Maarten, Munsterman Piet ,Muts Wil, Naron Anneke, Naron Theo, Parren Paul, Paulina Igor, Peek, Jos, Peek Co, Peek Rick, Peek Luke, Peek Herman, Peters Henk, Ploeg Lars, Prins Tjeerd, Puyk Wesley, Reizevoort Jos, Ridder Hans de, Ridder Irene de, Ridder Riet de, Rijn Nico van, Roelofsen Martin, Roelofsen Simon, Rombout Jan, Rutting Marius, Rutting Wilma, Santen Arjen van, Santen Steven van, Schiphorst Frits, Schippers Bram, Schippers Thea, Sint Hill Lloyd, Slots Niek, Smeulders Jules, Smit Fred, Smit Marc, Smorenburg Joyce, Smorenburg Marcel, Snel Jeroen, Snel Simone, Snel Adri, Snel Lianda, Snijders Conny, Stooker Gerard, Straatman Jeroen, Stroop Marloes, Sijbesma Walter,Tergouw Lisanne van, Tokaaij Ray,Uem Trudy van, Uijl David den, Uijl Martijn den, Uijl Ruben den, Valk Anneke de, Valk Niels de, Valk Ron de, Veenbrink Martin, Velden Hans van der, Velsen Monique van, Verbeek Richard, Verdonk Bert, Verkerk Leon, Verkerk Sander, Vermeulen Angela , Vermeulen Kees, Vermeulen Rob, Vermeulen Stephan, Vernooij Anja, Vernooij Cor, Vernooij Herman, Vernooy Tim, Verrips Aart, Verweij Anton, Verwoert Miranda, Vis Ben, Vis Joke, Visser-Janssen Eva, Vliert Jeanette van de, Vliert Willem van de, Vliet, Ray

mond van der, Vos, Jan +, Vos André, Vos Tomas, Vries Luc de, Wagemakers Stijn, Wagemakers Timon, Wagemakers Sjef, Wagemakers Arnold, Westphal Coen, Wijk Menno van, Wijk Nicole van, Wijk Gerard van, Wijk Hans van, Wijk Piet van, Wijk Remco van, Wijk Pedro van, Willems Ingrid, Willems Jaap, Winkler Lottie, Wit Esther de, Wit Arie de, Zaplotynski Walter, Zijl Arnold van, Zwolsman Wijtze, excuus voor de niet genoemden 40