Een dagje mee met de mobiele equipe

OP STAP Jess! treedt in het voetspoor van een collega.

een dagje mee met de

MOBIELE EQUIPE IS

HET GEEN GOED IDEE OM EENS EEN ARTIKEL OVER DE MOBIELE EQUIPE

TE BRENGEN? WANT VELEN WETEN NIET WAT DIE PRECIES DOET.” IK MOET EERLIJK BEKENNEN: TOT DIE VELEN BEHOORDE IK ZELF OOK. EN ZO GESCHIEDDE HET DAT IK OP EEN WOENSDAG OM 7 UUR ‘S OCHTENDS AAN DE TIKKLOK AFSPRAK MET LAILA AGOUNAD OP CAMPUS ST.-URSULA, EN DE MAANDAG EROP MET CHRISTA GERIS OP CAMPUS VIRGA JESSE.

Laila Agounad

15

ZORG VOOR DE PATIËNT/KLANT

EXPERT

SPECIALIST

Probleemanalyse Ontwikkelen van medewerkers en klantsystemen Oordeelsvorming

CONSULENT Leervermogen Ontwikkelen van medewerkers en klantsystemen Overtuigingskracht

INNOVATIE

AMBASSADEUR

Management identificatie Creativiteit Omgaan met details

ZORGONDERSTEUNEND Discipline Stressbestendigheid Omgaan met details

BEHANDELEND

Besluitvaardigheid Oordeelsvorming Probleemanalyse

Mondelinge presentatie Sociabiliteit Overtuigingskracht

PATIËNTENKLANTENCONTACT

ZORGVERLENEND

Mondelinge uitdrukkingsvaardigheid Luisteren Sensitiviteit

Plannen en organiseren Aanpassingsvermogen Probleemanalyse PROCESONDERSTEUNEND

VERTEGENWOORDIGER

Onafhankelijkheid Omgevingsbewustzijn Organisatiesensitiviteit

LEIDINGGEVEND Delegeren Groepsgericht leiderschap Individugericht leiderschap

MANAGEMENT

KLANTGERICHTHEID INTEGRITEIT SAMENWERKING

Aanpassingsvermogen Discipline Inzet ADMINISTRATIEF Schriftelijke uitdrukkingsvaardigheid Omgaan met details Vasthoudendheid

COÖRDINEREND

Voortgangscontrole Plannen en organiseren Initiatief

VAKKUNDIG

Probleemanalyse Creativiteit Flexibel gedrag TOEZICHT

Optreden Voortgangscontrole Stressbestendigheid

ZORG VOOR HET PROCES

Visie Besluitvorming Ondernemerschap AANSTUREND / VOORWAARDENSCHEPPEND

DE MOBIELE EQUIPE

volgens Jessa 2.0 Binnen de mobiele equipe zijn er drie functies: de gegradueerde verpleegkundige, de zorgkundige en de bachelor verpleegkundige.

Aan elk van die drie functies voegden we een dienstspecifiek kenmerk toe, namelijk procesondersteunend.

FUNCTIEKENMERKEN

DIENSTSPECIFIEK KENMERK

PATIËNTEN-KLANTENCONTACT - Mondelinge uitdrukkingsvaardigheid - Luisteren - Sensitiviteit

PROCESONDERSTEUNEND - Aanpassingsvermogen - Discipline - Inzet

ZORGVERLENEND - Plannen en organiseren - Aanpassingsvermogen - Probleemanalyse

L

aila komt me vrolijk tegemoet gewandeld, duidelijk een zon-

samen een positieve draai aan de dag proberen te geven. Ondanks alle

netje in huis. Ze doet haar juwelen uit, ontsmet haar handen

drukte bekommeren ze zich ook nog eens om mij (hoewel ik zo onzicht-

en trekt haar uniform aan. “Volg me maar, we beginnen onze dag

baar mogelijk probeer te zijn) en vragen verschillende medewerkers of

steeds met een debriefing van de nachtwaak. Vandaag is dat Nancy

ik een tasje koffie wil. Het mag gezegd worden, ook voor de collega’s

Gielis, dat is een heel toffe.” Als we aankomen in het lokaal heeft Nan-

zorgen ze hier goed.

cy al koffie gezet. Bij de thermos staat een kaartje. ‘Goeiemorgen, tijd voor koffie’ staat erop, samen met een foto van een tas koffie en een

Ondertussen neemt Laila de stagiaire mee naar de volgende kamer,

vrolijke smiley. “Zo weten de collega’s dat hij vers is”, knipoogt Laila.

waar een comapatiënt verblijft. “Alles staat op de kamer, maar als je nog iets nodig hebt, ik ben er”, zegt Gertie. Hoewel de patiënt in coma is,

Nadat Laila en Nancy de belangrijkste zaken van de afgelopen nacht

praten Laila en de stagiaire continu tegen hem. Bij elke handeling

overlopen hebben, begint Laila aan haar ronde. Ze controleert onder

zeggen ze wat ze gaan doen, nu en dan maken ze een grapje. Ik ben er

meer of alle deuren open zijn en of de verlichting overal werkt.

zeker van dat als de man het kon horen, hij zou glimlachen.

Daarnaast checkt ze welke blauwe bakken nog niet zijn opgehaald.

“Soms zit er medicatie in, het is dus belangrijk dat die tijdig afgehaald worden door de dienst.” Terwijl we de ronde maken, krijgt Laila een

Wanneer heb jij nog eens de vroege?

brandmelding op haar dect-toestel. “Hoogstwaarschijnlijk is er niets

Rond half 10 gaat Laila terug naar het gelijkvloers, waar de consultaties

aan de hand”, zegt ze kalm. “Het gebeurt regelmatig dat iemand in

bezig zijn. Zij neemt er bloed- en urinestalen van patiënten en houdt

de lift op de brandknop drukt, maar voor alle zekerheid gaan we toch

alles netjes bij in het registratieboek. “Je ziet het, als medewerker van

eens kijken.” Nog geen minuut later staan we aan de lift en het blijkt

de mobiele equipe ben je van alle markten thuis. Je moet alle procedures

inderdaad loos alarm te zijn.

kennen, technisch aangelegd zijn en mee zijn met alle zorgdisciplines.

Die veelzijdigheid maakt het boeiend. Wij nemen bijvoorbeeld ook de

Laila staat vandaag ingekleurd op Reva 1. “Wekelijks vindt er een

interne Mug voor onze rekening: wij zorgen voor de eerste hulp en

weekendoverleg plaats met onze zorgmanager Luc Claes en de dienst-

verwittigen de artsen en spoeddiensten. Verder bieden wij ondersteu-

hoofden. Ze kijken dan waar de nood aan extra hulp het grootst is en

ning aan artsen voor kleine ingrepen, onder meer bij dermatologie en

ik maak vervolgens de dienstroosters op”, legt Laila uit. “Kom, we gaan

stomatologie. Na acht uur ’s avonds nemen wij dan weer alle externe

eens kijken of we op Reva 1 een handje kunnen toesteken.” Hoofdver-

telefoongesprekken aan. Het is dus een functie met veel variatie, maar

pleegkundige Gertie Ponet kijkt opgelucht als ze ons ziet aankomen.

ook een grote verantwoordelijkheid.

“Je komt als geroepen Laila! Sonja en ik staan er vandaag alleen voor en daarenboven heb ik om 11 uur veiligheidsronde op Reva 3.” Alvo-

Wat ik ook fijn vind, is dat ik de meeste patiënten ken. Aan de reacties

rens aan de slag te gaan, neemt Laila nog snel het briefingsblad door

van de patiënten merk ik dat ze ons werk appreciëren en ernaar uitkijken

en kijkt ze de therapieplanning na. “Zo weten we wanneer de patiënt

dat we hen komen verzorgen. Soms vragen ze zelfs wanneer ik nog eens

therapie heeft en kunnen we hem aanmoedigen om zich te wassen

de vroege heb en of ik hen dan wil wassen. En doordat ik niet elke keer

zodat hij voldoende tijd heeft om op zijn gemak te ontbijten alvorens

op dezelfde afdeling sta, zie ik patiënten ook vooruitgang maken. Langs

de therapie aanvangt.”

de andere kant is niet altijd alles rozengeur en maneschijn en is zo’n job niet voor iedereen weggelegd, maar dat geldt natuurlijk voor alle

Dan gaat Laila een kamer binnen. “Ah hier zie, mijne nette heer. Ik

zorgverleners. Je moet het ’s avonds van je af kunnen zetten.”

zie dat gij al gereed zijt, ge blinkt helemaal. Dan gaan we naar de volgende kamer hé. Goeiemorgen meneer, alles in orde hier? Gij zijt

In het lokaal vlakbij de consultaties ontmoeten we zuster Bernardine.

precies nog een beetje moe. Zullen we u helpen met wassen of doet

“Ah, heb je een kijkstagiaire”, vraagt ze nieuwsgierig aan Laila als ze mij

ge dat zelf?” Laila praat op een heel spontane, warme manier met de

met mijn notitieboekje ziet. “Neenee, dat is voor de Jess!. Ik word nog

patiënten.

een echte beroemdheid”, lacht Laila.

Mocht hij het horen…

Nieuwe start

Terwijl ze samen met een stagiaire een patiënt verzorgt, wacht ik

Enkele dagen later spring ik alweer om kwart na zes ’s morgens in

op de gang. Daar wordt het alsmaar drukker. Het poetsmeisje zorgt

de auto, deze keer om enkele uren mee te lopen met Christa Geris op

ervoor dat alles spik en span is en Margiet verdeelt samen met een

campus Virga Jesse. Ook zij zwaait vrolijk naar mij als ik de hal binnen-

vrijwilliger de ontbijtplateau’s. “Zal ik uw bo’ke smeren meneer? Wilt

kom. “In 1988 startte ik op de afdeling pediatrie van het Virga Jesse,

ge choco of confituur?”, hoor ik Margiet zeggen. “Choco graag, en goed

van 2000 tot 2008 werkte ik op reva. Met de fusie verhuisde reva naar

dik smeren.” Het valt me op hoe goed patiënten en medewerkers hier

campus St.-Ursula, maar de afstand met thuis werd dan te groot voor mij.

op elkaar ingespeeld zijn. Zij delen dezelfde humor en je voelt hoe ze

Daarom vroeg ik een mutatie aan en men stelde mij voor om de mobiele

OP STAP Jess! treedt in het voetspoor van een collega.

equipe, die toen net was opgestart, te vervoegen. Dat is me zo goed

die ook oneindig veel spullen onopvallend kan opbergen in zijn jaszak.

bevallen dat ik er nog steeds zit.”

Christa vraagt of de man in de rolstoel wilt zitten. Hij gebaart van niet en dus moeten ze de lakens verversen terwijl hij er nog inligt. Een klus

In het begin was het wel een grote aanpassing voor Christa. “Elke

die ze met hun tweeën op één twee drie klaren. Koen schudt het kus-

dienst heeft zijn manier van werken en het is dan toch even zoeken

sen lekker dik op en vraagt aan de man of hij goed ligt. Hij trekt nog

om je draai te vinden. Bovendien was er bij de opstart van de mobiele

wat aan het kussen, glimlacht naar Koen en steekt een dikke duim op.

equipe geen diensthoofd dat alles coördineerde. Nu neemt Linda

“Nu nog een spuitje tegen de pijn”, zegt Christa. “Lelijke bie”, mompelt

Ottenburghs die opdracht voor haar rekening en verloopt alles vlot.

de man, “dat doet pijn”. Met een sip gezicht kijkt hij haar aan. “Dat is

Ondertussen ben ik ook met veel afdelingen vertrouwd en de afwis-

zijn humor”, vertelt Koen die de man de dagen voordien ook al verzorg-

seling maakt mijn job heel boeiend.”

de. “Toen je hier binnenkwam leek je op de Kerstman, zo’n lange baard had je”, zegt hij tegen de man. “Maar ge ziet, als een vrouw u onder

Samen met Christa wandel ik naar het bureau van Nydia Leemans,

handen neemt…” De man lacht.

waar de planning van de mobiele equipe hangt. “Vandaag sta ik ingepland op B6, dat is de afdeling hart- en vaatchirurgie. Alvorens aan de

Als Christa de kamer uitgaat, blijkt er voldoende bemanning te zijn

slag te gaan, volg ik samen met het team van die afdeling de briefing

voor al het werk op B6. Na enkele telefoontjes horen we dat er wel

zodat ik op de hoogte ben van alle bijzonderheden van de patiënten.”

handen tekort zijn op A5, oncologie, en we begeven ons meteen naar daar. “Tot ons takenpakket behoren ook bloednames, medicatierondes, op- en afdekken en soms helpen we met de opnames. Enkel chemo’s

Met fluwelen handschoenen

doen we niet”, vertelt Christa onderweg. “Het is wel ambetant dat

Christa gaat de eerste patiëntenkamer binnen, de man slaapt nog. Ze

ik de briefing van A5 niet heb kunnen volgen, gelukkig is er een

opent de gordijnen en het raam. “Kijk eens hoe mooi hij nog slaapt.

briefingspapier met de belangrijkste informatie.” Christa neemt het

We gaan hem toch zachtjes moeten wakker maken. Goeiemorgen

snel door en schiet dan meteen in actie. Als ik haar bezig zie, valt

meneer, heb je goed geslapen?” Ze start een vriendelijke babbel

het me opnieuw op hoe fel ze begaan is met elke patiënt en hoeveel

met de man terwijl ze zijn temperatuur en bloeddruk neemt. De man

medeleven ze toont. “Meestal lukt het me wel om de dingen thuis van

blijkt doofstom te zijn en heeft net een beenamputatie achter de

me af te zetten, ook omdat ik weet dat het met de meeste patiënten

rug. Dan komt stagiair Koen binnen, hij zal samen met Christa de man

uiteindelijk wel goed komt. Enkel oncologie vind ik zwaarder.”

verzorgen. Koen neemt een stapel T-shirts uit de kast. “Welke wil je graag aandoen, een rode of een zwarte?” De man wijst de rode aan.

“We gaan je wassen”, zegt Christa terwijl ze met haar handen een

Allemaal even lief

schrobbeweging maakt. “In de briefing staat dat hij een heel fragiele

Op de gang is het een drukte van jewelste. Er komen karren af en

huid heeft. Zal ik hem wassen en jij drogen?” Met militaire precisie

aan, het poetsmeisje maakt haar ronde, nieuwe patiënten nemen

verzorgen ze de man zo voorzichtig mogelijk. Ook zij lijken onder de

hun intrek,… Maar desondanks blijven de verpleegkundigen wel rust

indruk en tonen veel medeleven. Als de man gewassen is, moeten ze

uitstralen, en die rust geven ze duidelijk door aan de patiënten op de

zijn stomp nog verzorgen. “Ik krijg er bijna zelf pijn van als ik dat zie,

afdeling. Een nieuwe patiënt gaat met zijn koffer een kamer binnen.

ocharme! Wil jij dat misschien graag verzorgen, heb je dat al geleerd

“Ah, dag meneer, welkom, is dat uw eerste dag hier?”, hoor ik zijn

hoe dat moet”, vraagt Christa aan Koen. “Ja, dat wil ik doen, we

kamergenoot zeggen. Het ijs is meteen gebroken.

hebben dat geleerd.” Als het verband van de stomp af is, geeft Christa het door aan de arts-assistent in opleiding zodat hij ernaar kan kijken.

Terwijl Christa de patiënten verzorgt, steekt ze af en toe haar hoofd

Ondertussen zetten ze de man recht en schenken ze hem een glas

uit de deur en vraagt ze of alles oké is met mij. Net als op campus SU

fruitsap uit. De man drinkt gulzig. “Dat doet goed hé, ik zag het aan je

hebben de verpleegkundigen oog voor iedereen op de afdeling en

ogen dat je dorst had.”

leidinggevende Hilda Dullers vraagt op haar beurt regelmatig aan de verpleegkundigen of alles goed gaat. Dat ze goed bezig zijn, bewijst één van de bezoekers. “Mijn man is pas deze ochtend opgenomen en

Harry Potter

ze hebben hem hier al goed verzorgd. En iedereen is even lief! Dat is

De stomp geneest mooi volgens de arts-assistent in opleiding. Christa

dag en nacht verschil met het ziekenhuis vanwaar we komen.” Ver-

en Koen moeten hem wel nog ontsmetten, wat erg pijnlijk lijkt te zijn.

pleegkundige Leen knipoogt naar mij en gebaart dat ik dat zeker moet

De man maakt een zwaaibeweging naar Christa. Verzorging voelt he-

noteren. Pluim voor de afdeling!

laas niet altijd goed. “Nu ga ik iets doen wat ik nog nooit gedaan heb”, zegt Koen tegen de patiënt en hij doet een nieuwe windel rond zijn

“En wat denk je als je dat allemaal ziet”, vraagt Christa aan mij. Mijn

stomp. “Heb jij een schaar en plakband?” Christa knikt en diept beide

respect voor verpleegkundigen en artsen was al groot, en dat is na

op uit haar uniformpje. Stiekem doet ze me denken aan Harry Potter,

deze reportage alleen maar toegenomen.