2. Manual (makieta wzorcowa)

W przypadku przygotowywania serii wydawniczej przez różnych grafików i składaczy, dla zachowania spójności wydawnictwa przygotowywany jest Manual (makieta wzorcowa) określający ramowe niezmienne i wariantowe ustawienia pliku projektu, takie jak: projekt okładki, układ i rozmiary stron, paginacja, podział na szpalty i siatkę kompozycyjną, Kroje pism użyte w wydawnictwie i ich wielkość w zależności od funkcji. Style Akapitowe, Znakowe i Obiektowe kolorystykę i jej warianty, sposób zamieszczania materiału ilustracyjnego, układ stron czwórki tytułowej, spisu treści, indeksów i przypisów. 2-3 przykładowe rozkładówki. Plik zapisany jest w programie InDesign jak Szablon InDesign (rozszerzenie indt)

3. Korekta

Nowoczesna korekta w celu usprawnienia obiegu materiałów i zmniejszenia ilości błędów nie odbywa się na papierze, ale przez plik PDF, ktory grafik/składacz odsyła do naniesienia poprawek. Korektorzy zaznaczają przy pomocy odpowiednich znaczników dostyępnych w programie Adobe Acrobat Reader. Dzięki wpisaniu dokładnych instrukcji przez korektę a także dokładnego brzmienia poprawek i zmian w tekście czas i prawidłowość nanoszonej przez grafika korekty skraca się wielokrotnie. Umożliwoa to trż korespomdencję miedzy grafikiem/składaczem a korektą

1. Aplikacje i przygotowanie tekstów do składu

Teksty, które potem zostaną przesłane do składu muszą być przygotowane w aplikacji, która pozwala na przesłanie tekstu grafikowi ze wszystkimi wyróżnieniami (kursywa, pogrubione litery, tabele, przypisy) tak by te wyróżnienia i odnośniki mogły być automatycznie odczytane przez profesjonalny program do składu wydawnictwa. Takie aplikacje będące w powszechnym użytkowaniu to Word Microsoft Office i Open Office . Z tych programów muszą zostać wygenerowane pliki tekstowe z rozszerzeniem. doc, lub docx . Niedopuszczalne jest zapisywanie plików jako rtf, txt, pdf, lub przesyłanie ich na przykład w treści maila. Tekst nie może zawierać żadnych grafik, zdjęć lub innych ozdobników, ponieważ i tak zostaną one pominięte przy konwersji tekstu do profesjonalnego składu. Jeśli życzycie sobie Państwo o ile to będzie możliwe by zdjęcia znalazły się w pobliżu mówiącego o nich tekstu należy przygotować oddzielny plik tekstowy ze wstawionymi miniaturami zdjęć/grafiki i sugestiami rozmieszczenia ich w wydawnictwie.

Ilustracja 1.

2. Aplikacje do łamania broszury

Graficy opracowując projekt broszury/książki będą musieli skorzystać z layoutu makiety i szablonu projektu wydawnictwa, aby zapewnić spójność graficzną estetyczną całego zestawu wydawanych broszur. W związku z tym proces projektowania musi by znalazły się w pobliżu mówiącego o nich tekstu należy przygotować oddzielny plik tekstowy ze wstawionymi miniaturami zdjęć/grafiki i sugestiami ro zmieszczenia ich w wydawnictwie. odbywać się w jednym z dwóch profesjonalnych programów/apli- kacji: Adobe InDesign, lub Adobe Illustrator, pozwalających na profesjonalne przygotowanie plików produkcyjnych PDF. Niedopuszczalne jest projektowanie i generowanie plików PDF z innych programów ze względu na konieczność jednoznacznego ustawienia parametrów plików przeznaczonych do druku i uniknięcie błędów w procesie technicznym, które mogły by spowodować złą jakość wydawnictwa, albo nawet jego dyskwalifikację po wydrukowaniu.

Na materiał ilustracyjny broszury mogą się składać

A. fotografie kolorowe i w odcieniach szarości [grayscale] – ilustracja 2 ,

B. Rysunki i grafiki monochromatyczne czarno-białe| (bitmapy) [bitmaps]

– ilustracja 3 ,

3. rysunki i grafiki monochromatyczne czarno-białe| (bitmapy) [ bitmaps]

Na ilustracjach kolejne powiększenia z pokazaną strukturą bitmapy. Na najniższych obrazach widać struktu złożoną z kwadratowych pikseli z których zbudowana jest bitmapa. Mogą posiadać w nazwie po kropce tzw rozszezeni: TIF, BMP, JPG, psd, gif ale ich podstawową cechą jest brak półtonów (rysunek lb zdjęcie składa się z pikseli buałych i czarnych. Są tworzone w programach do obróbki fotografii

C. Rysunki wektorowe [vector graphics]

– ilustracja 4

4. rysunki wektorowe [ vector graphics] Mogą wygładać jak fotografie lub bitmapy. Mogą byćkolorowe, w skali szarości lu czrno białe jak bitmapy. Mają rozszerzenia: Ai, eps, PNG, PDF i inne ale ich podstaową cechą jest ich struktura zbudowana przy pomocy tzw krzywych Beziera. W odróznieniu od bitmap można jr skalowaćbez ograniczeń

D. Grafy - infografiki

– ilustracja 5

5. Infografiki mogą byćtworzone przy pomocy różnych technik i programów (głównie adobe illustrator, adobę Photoshop i Adobe InDesign), na ilustracji przykładowe grafy i złożone infografiki często uzupełnone przez grafy i wykresy. Grafy , słupli i wykresy z aplikacji MIcrosoft office i open office w surowej formie nie nadają się do wstawienia do wydawnictwa. Mogą być przesłane w pliku PDF lub służyćjako podstawa do zrobienia ich w programie profesjonalnym.

E. Tabele, – Ilustracja 6

6. mogą byćtworzone przy pomocy różnych technik i programów, jednak ich końcowa wersja musi być wygenrowana, w którymś z programów profesjonalnych

F. Skany wymienionych.

By mogły zostać użyte w projekcie i prawidłowo wydrukowane w

powiedniej jakości muszą spełniać następujące warunki:

4. Formy zapisu i rozdzielczość

A. Fotografie: od-

Muszą być zapisane jako pliki TIF, PSD, JPG, lub PNG , a jeśli mają być poddane dalszej skutecznej obróbce fotografia w powinna być zapisywana w aparacie fotograficznym w trakcie robienia zdjęcia jako negatyw cyfrowy (RAW lub inna forma tak zwanego negatywu cyfrowego.) – Ilustracja 7 .

7. Negatyw cyfrowy pozwala przy odpowiedniej obróbce na wydobycie ze zdjęcia elementów niewidocznych lub odbarwionych zarówno w śwatłach jak i w cieniach i otrzymanie zdjęcia bardziej zbliżonego do rzeczywistwgo widoku, lub porządanego wygładu fotografii. Format raw zapisują obecnie nawet aparaty fotograficzne wbudowane w smartfony. Góra RAW surowy, dół po obróbce.

Fotografia powinna być także wykonywana w dużej rozdzielczości czyli 300 do 600 dpi. – ilustracja8

300 DPI tu się mieści 25 pikseli

72 DPI tu się mieści 1 piksel

8. Rozdzielczość mierzona w pikselach na cal. Na górze: Po prawej szczegół w rozdzielczości 300 pikseli na cal po lewej w rozdzielczości 72 piksele na cal.

Na dole ten sam obrazek w rozdzielczości 300 pikseli na cal ma wysokość około

40 cm, po prawej obrazek fotografowany z niską rozdzielczością żeby uzyskać ostrość musi być ponad 5 razy mniejszy po zadaniu rozdzielczości 300 DPI

Tą wartość we współczesnych aparatach jest do ustawienia w preferencjach fotografowania w jednostkach MP, należy zalecać jako minimalną wartość 9,4 MP. Docelową rozdzielczością (dokładnością wyrażoną w pikselach na cal – skrót DPI lub PPI) jest wartość 300 DPI (angielskie dot per inch) czyli ile pikseli fotografii mieści się wzdłuż jednego cala. Określa to gęstość, dokładność i precyzję oddania szczegółów co ma zasadnicze znaczenie przy powiększaniu zdjęcia.

Podsumowując jakość zdjęcia zależy od ilości pikseli zadanych przy fotografowaniu/skanowaniu. Obrazek może mieć 25 cm szerokości ale jeżeli ma 72 dpi rozdzielczośći wejściowej to po zadaniu mu automatycznie rozdzielczości 300 dpi zostanie przeskalowany do 5 cm szerokości jeżeli będziemy chcieli zachować ostrośći tego nie da się zmienić. Obrazek który ma 5 cm jest wyświetlany zwykle przez smartfony jako ostry ale ekrany monitorów i smartfonów i zdjęcia w internecie są wyświetlane z rozdzielczością 72 dpi i to niektórych zwodzi, bo skoro ja widzę wyraźnie to można to wydrukować, ale to tylko złudzenie. Obrazek będzie musiał być maleńki tak jak na smartfonie nie da się go powiększyć. Jeśli więc będziecie chcieli powiększyć zdjęcie lub jego część musi ono na początku mieć wysoką rozdzielczość. Dla potrzeb kartki papieru formatu A 4 zdjęcie tego samego formatu powinno mieć rozdzielczość 300 dpi. Te same reguły obowiązują dla zdjęć w skali szarości i bitmap

B. Rysunki i grafiki monochromatyczne czarno-białe| (bitmapy) [bitmaps]

Jeżeli takowe mają być użyte w druku minimalna rozdzielczość żeby nie było widać pikseli (ząbków na krawędzi) wynosi 600 DPI, dotyczy to z reguły skanów tekstu, logo, faksymiliów podpisów zdjęć ze starych gazet, pieczątek itp. tam gdzie obrazek będzie się składał z czerni lub jednego koloru i bieli

C. Rysunki wektorowe [vector graphics] W przypadku grafiki wektorowej złożonej jedynie z krzywych beziera, bez zastosowania efektów fotograficznych ( co jest możliwe) i dołączania fotografii problem skalowania i pikseli w zasadzie nie istnieje, Jeśli jednak zostaną zastosowane fotografie lub efekty rastrowe należy zadać w preferencjach programu (Adobe Illustrator, Corel Draw) parametry rastrowania grafiki takie jak dotyczą fotografii (patrz poprzednie punkty). W programach część tych ustawień jest zadana od razu jako domyślne, ale zależy to od wersji oprogramowania.

D. Grafy - infografiki i Tabele, Są zwykle efektem kompilacji kilku wymienionych technik szczególnie przy skomplikowanych infografikach lub wykonywane w którymś z wymienionych programów. Postępowanie dotyczące rozdzielczości jest więc wypadkową kolejnych przekształceń.

5. Kolor – Przestrzeń barw, profile, suma barw CMYK

Współczesny druk wysokonakładowy od 500 egzemplarzy wzwyż jest wykonywany w technice offsetowej przy pomocy 4 kolorów farby drukarskiej: C = Cyan (niebiesko zielona M = Magenta (purpurowa), Y = Yellow (żółta) K=Contrast (Czarna), w skrócie CMYK. Obraz złożony jest z punkcików rastra kolejno drukowanych półprzeźroczystych warstw farby co daje złudzenie obrazu, jego dokładność odwzorowuje gęstość rozmieszczenia tych punktów która jest uzyskiwana w procesie przetwarzania obrazu wygenerowanego na komputerze w punkty rastrowe, To tak zwana postscriptowanie.

Wtedy też następuję przekodowanie pikseli barwnych które widzimy na ekranie na punkty rastrowe. Obrazy te z zasady będą się różnić od siebie bowiem monitory i ekranem emitują światło barw- ne, a nadruk na papierze to światło odbite. Wszystkie obrazy wyświetlane są zwykle w systemie RGB, trzech barw Red, Green, Blue Stąd kolory po wydrukowaniu widzimy jako mniej jaskrawe niż na ekranie. Do tego różne monitory w inny sposób wyświetlają te same kolory. By zachować jak największą zgodność barw między tymi systemami opracowano specjalne procedury konwersji w zależności od oprogramowania i maszyn którymi dysponuje drukarnia. Dla przygotowujących wydawnictwo ważna są dwie informacje:

1. Praca nad wydawnictwem we wszystkich programach powinna od początku poza obróbką fotografii odbywać się przy ustawionym w oprogramowaniu trybie kolorów CMYK ( InDesign ilustracja 9, Adobe Illustrator ilustracja 10

9. In design pracujący od kilku lat w chmurze parametry CMYK i RGB dopasowuje automatycznie do standardu europejskiego ISO. Należy jednak zapytać drukarnięczy przypadkiem nie zalecająinnych nieautoatycznych ustawień. Jeśli tworzymy nowy dokumeny do druku, lyb wczytujemy utworzony z takim parametrem ustawienia automatycznie przyjmą parametry CMYK

10. W Illustratorze parametry CMYK ustwia sięprzy tworzeniu nowego dokumentu, lub wczytaniu otrzymanego szblonu

2. Wszystkie obrazy w programach przed generowaniem plików do druku muszą zostać przekonwertowane na system CMYK, Żaden z elementów pliku PDF, który będzie przesłany do drukarni nie może zawierać innych przestrzeni barwnych takich jak RGB lub inne (na przykład stosowane często w logo pantone, spot colors). Logo powinny zostać przekonwertowane już na etapie wczytywania, a wzór transkrypcji na CMYK powinien znajdować się w manualu (opisie stosowania) logo, dlatego dobrze jest po obróbce materiału ilustracyjnego wstawiać go już po zmianie parametrów z RGB na CMYK.

Programy zalecane posiadają symulację przestrzeni Barwnej CMYK co ułatwia kontrolę nad efektem odwzorowania barw w druku.

Profile barw

Opracowano je w celu standaryzacji wymogów druku. Nie matu sensu ich szczegółowe omawianie, w photshopie i Illustratorze mo - żemy roboczo pracować w profilu sRGB IE 1966 2.1 a w Indesignie

CMYK Coated Fogra (ISO…)

Suma kolorów CMYK – Maksymalne pokrycie farbą

Określa wielkość kropki tastra dla poszczególnych barw CMYK określoną w procentach, w skrócie chodzi o to że kropla maksymalnej wielkości może spowodować deformację koloru oczekiwanego (za czarno, za ciemno przy sumie 400%) więc może zajść potrzeba zmiany tego parametru dla ilustracji/zdjęć w Photoshopie.

Szczegółowych instrukcji dotyczących wszystkich parametrów przygotowania materiału ilustracyjnego dostarcza drukarnia która będzie realizować zamówienie. Programy profesjonalne takie jak na przykład InDesign, z którego generuje się plik PDF do druku mają zapisaną opcję druku w wysokiej rozdzielczości. W zależności od drukarni, te parametry niekoniecznie muszą być zgodne zawartymi w programie do składu. Drukarnia powinna zatem udostępnić parametry wszystkich ustawień PDF do druku a także innych dotyczących przestrzeni barwnej na przykład profile barwne zdjęć podłączone i jakie, lub odłączone, także parametry sumy kolorów

CMYK (tak zwane zafarbienie)