Flip Kowlier: "Vroeger durfde ik me al eens wegsteken achter zweverige teksten"

Het was van 2013 geleden dat Flip Kowlier onder eigen naam een album (Cirque) uitbracht. Toch zat hij al die tijd niet stil. Hij startte Ertebrekers op, publiceerde een kinderboek, ’t Hof Van Commerce maakte een comeback, … En toen was er de coronapandemie en viel alles stil. Na een periode van veel niets kwam de goesting om aan nieuw werk te beginnen. In april liet Flip Kowlier het album September op ons los. Dit voorjaar trekt Flip met zijn vaste band de theaters in. Op donderdag 19 januari houdt hij halt in onze stad, zijn oude thuisbasis.

Jouw nieuwste album kwam eind april uit. Waarover gaat September?

Flip: “Ik ga graag op zoek naar één groot thema. Nu dacht ik: ik ga gewoon liedjes maken. Achteraf gezien is er toch een soort thema bij het nieuwe album. September gaat over liefde, over relaties, en over zoeken naar geluk. De nummers zijn ook persoonlijker dan vroeger. De teksten zijn rechttoe rechtaan. Vroeger durfde ik me al eens wegsteken achter zweverige teksten. Ik wilde geen handleiding van mezelf meegeven en niet te diep in mijn ziel laten kijken. Maar aan de andere kant: als je jezelf uitdrukt, kan je dat maar beter uit het diepste van jezelf laten komen.”

Heb je zelf een favoriet nummer op het album?

Flip: “Da’s moeilijk… Ik denk dat ‘we zullen zien’ mijn favoriet is. Ik noem het een onderweg-nummer. Het blijft verder kabbelen op een gitaarrifje. Het blijft hangen. Het is een bitterzoet nummer. Het gaat over het verlangen naar iemand die je niet kunt hebben en daar niet sportief mee kunnen omgaan.”

Geraak je bepaalde nummers ook wat beu, na al die jaren optreden?

Flip: “Dat is in periodes. Tijdens mijn laatste tour was niets me te veel. Dat had zeker te maken met het feit dat we lang thuis zaten tijdens de coronapandemie. ‘Min moaten’ is bijvoorbeeld een nummer dat we op praktisch elk festival spelen. En ook graag spelen! Aan de andere kant heb ik ‘in de fik’ lang niet graag gespeeld. Er is ook nog altijd een verschil tussen een nummer schrijven en opnemen, en dat dan ook live spelen. Dat is niet altijd een kwestie van niet kunnen. Sommige nummers komen gewoon anders binnen.”

Is er een groot verschil tussen optreden op festivals en optreden in cultuurhuizen?

Flip: “Persoonlijk vind ik dat tours in cultuurhuizen zich ertoe lenen om af en toe wat rustigere nummers te spelen. Zo zijn er nummers van de nieuwe plaat die ik niet op festivals heb gespeeld. Nummers selecteren vind ik sowieso interessant. Als je je eerste plaat uitbrengt, heb je 11 nummers en daar moet je het mee doen. Nu is er de luxe van al die albums en nummers waaruit je kunt kiezen. Het publiek in cultuurhuizen is ook anders. Ik heb de indruk dat er meer tijd en aandacht is. De mensen zitten neer en hebben goesting om écht te luisteren, zowel muzikaal als tekstueel. Dat maakt het een andere ervaring. Bovendien zijn er nog de mensen met een vast abonnement. Zij vormen een uitdaging omdat ze niet noodzakelijk voor jou komen. Het publiek in cultuurhuizen is een mengelmoes van mensen die het echt graag willen zien en mensen die denken ‘we zien wel’. Dat houdt de spanning er ook in.”

Optreden in Izegem, is dat ook nog steeds spannend?

Flip: “Ik ben eigenlijk meer nerveus wanneer ik in Izegem optreed. Het zorgt toch wel voor extra druk. Je wil dat het extra goed is en je wil zeker net dan geen mindere dag hebben. Het is ook niet zo dat het Izegems publiek op zich makkelijk is, of zo. Je moet je nog altijd bewijzen. Maar aan de andere kant word ik ook altijd zeer warm onthaald in Izegem.”

Kom je anders nog regelmatig in Izegem?

Flip: “Voor familie vooral. Bijvoorbeeld om mijn vader te bezoeken. Maar het is niet zo dat ik dan echt in Izegem ga rondwandelen. Al doet het wel altijd deugd om langs plaatsen te komen die belangrijk waren voor mijn jeugd. Het VTI bijvoorbeeld. Dan denk ik altijd: hoe zou dat daar nu zijn?”

En zaal ISO, die straks plaats maakt voor een nieuwe evenementenhal…

Flip: “Den ISO is een pand dat ongelooflijk tot de verbeelding spreekt. Dat is een lang ding met een laag plafond, maar toch was dat daar zo leuk. Ik herinner me dat ik als kind altijd naar de boekenbeurs ging. En de handelsbeurs... Ik vond dat fantastisch! Langs de ene kant is het jammer dat het gebouw verdwijnt, maar ik hoop dat er iets moois in de plaats komt.”

Praktisch: Donderdag 19 januari, 20 uur - Cultuurhuis De Leest, Sint-Jorisstraat 62 - Tickets (€ 25) via www.deleest.be