CARAS ALEGRES
Hulp aan vrouw en kind
jaargang 8, nummer 1, mei 2012
NIEUWSBRIEF
V
Voor het eerst een voorwoord geschreven vanuit Nederland. Het is een vreemd gevoel nu op afstand bezig te zijn met Caras Alegres. Want zoals jullie in deze nieuwsbrief kunnen lezen heb ik de werkzaamheden in Guatemala overgedragen aan iemand anders. Maar zeker met evenveel plezier en enthousiasme blijf ik actief en presenteer ik jullie deze nieuwsbrief. Met artikelen die jullie van ons gewend zijn maar ook met een uitgebreide update over het Noodfonds. Welke we in oktober afgelopen jaar in het leven hebben moeten roepen door een heftige overstroming. Caras Alegres is sinds een paar weken actief op Twitter, blijf op de hoogte en volg ons vandaag nog. Judith
“Ik zal altijd met één been in Guatemala blijven staan.” Afscheid van Judith
O
Op zaterdag 31 maart, om precies te zijn stapte ik na een geweldig afscheidsfeest in de auto, op weg naar nieuwe uitdagingen. Een nieuwe invulling van mijn leven, ver weg van mijn tweede thuis: Guatemala. Wat in 2004 begon met een toch wel idealistische droom resulteerde in een intense liefde voor Guatemala, de mensen en vooral het werk in Las Rosas. Caras Alegres is in mijn handen gegroeid en dat is ongelooflijk
hard gegaan. In samenwerking met de gedreven werknemers en alle andere betrokkenen hebben we iets niet gezegd waar je in Xela niet meer omheen kunt. Caras Alegres is van het organiseren van middagactiviteiten uitgegroeid tot een heus ‘Community Center’. De cirkel is bijna rond, als we nog een paar jaar zo doorgaan hebben we onderwijs mogelijk gemaakt voor iedereen die in de nabije omgeving van Caras Alegres woont. Ook hebben we een aardig gat geslagen tussen arm en rijk. Caras Alegres gaat door! Geen twijfel over mogelijk. Niet met mijn lijflijke aanwezigheid in Guatemala maar wel met mijn super gemotiveerde en enthousiaste vervangster: Annemarie Brons. Zij zal de nodige richting geven aan de lokale medewerkers
en de projecten ter plaatse. Zelf blijf ik vanuit Nederland actief. Want echt afscheid nemen kan ik niet. Ik zal altijd met een been in Guatemala blijven staan. De foto’s van mijn afscheid zijn te zien op onze facebook pagina. Door Judith Bank