COMMON HUMANITY EN VERGEVINGSGEZINDHEID
Sessi e 6
Sessie 0
COMMON HUMANITY Beoefening van compassie naar anderen kan enorm verdiepend zijn in onze bewustwording van common humanity, onze gedeelde menselijke conditie. Om het besef van verbinding met anderen nog te versterken kan het helpen wensen te formuleren in de vorm van ‘Mogen jij en ik... (of: ‘Mogen wij ..’, of ‘Mogen alle... en ik...’) ‘ gelukkig zijn...’, ‘vrij van lijden…’ etc. Speciaal ook wanneer we oefenen met personen met wie we conflicten ervaren. Het kan bijzonder helend zijn wanneer we ook met die personen, ondanks alle verstoring in onze relatie met hen, op een dieper niveau voelen dat we van één weefsel zijn. Noch wij, noch onze vijanden, hebben gekozen voor het bestaan in deze wereld. Niemand heeft zijn ouders uitgekozen en het land waarin hij geboren is, niemand de meer of minder gelukkige omstandigheden van zijn jeugd, de oncontroleerbare meevallers en tegenslagen, de traumatische ervaringen die het leven voor hem in petto had. Zeker, de personen, met wie we een moeizame relatie hebben, dragen verantwoordelijkheid voor hun schadelijke woorden en gedragingen, net als wij dat doen. Maar, net als wij, hadden zij geen keuze in het ontwerp van de complexe systemen die miljoenen jaren van evolutie in ons brein en organisme hebben voortgebracht. Net als wij, worstelen ook zij met de functies van het oude en nieuwe brein, met de stressreacties ontworpen voor lijfsbehoud, die ingezet worden voor egobehoud. Wanneer we elkaar kwetsen doen we dat meestal vanuit overlevingsinstinct, we voelen ons in ons ego bedreigd en willen ontkomen aan wie of wat ons bedreigt. We verbreken de verbinding met elkaar en verschansen ons achter letterlijke of figuurlijke muren die, zo menen we, onze veiligheid waarborgen. We trekken ons terug in onze steden, dorpen, huizen en kantoren, in verhalen over onszelf en de wereld, in onze ideologieën, godsdiensten en levensbeschouwingen. We vechten, vluchten of verstijven in onze denkkaders en over-identificeren ons daarmee. We over-trainen onze gevaargerichte en competitieve mentaliteiten ten koste van onze zorgzame mentaliteit. Toch verkleint uiteindelijk onze overlevingskans alleen maar, wanneer sociale isolatie het wint van sociale verbinding, of we het nu kleinschalig (gezin, gemeenschap) of grootschalig (nationaal, internationaal, mondiaal) bekijken. Beoefening van compassie naar anderen is een bijdrage tot die verbinding van onszelf met anderen, vriend en vijand, ook al lijkt het misschien bescheiden. We werken daarbij aan onze intentie en toewijding onze (emotionele) pijn en die van anderen te verlichten, en daarmee de pijn in de wereld. Het helen van onze eigen emotionele pijn, werkt door in onze relaties met anderen, en dat werkt weer door in hun relaties en de wereld als geheel.
102
Rebalance Academy