Zawsze w pamięci

Wśród zgiełku spraw, w tłoku małych i większych problemów słoneczny dzień uśmiechem nas wita i czasu zabiera skrzywioną minę na godzin dwie i cztery, by słońca promienie położyć pod nogi, gdzie leżą kamienie, zwyczajne, ciągle te same, a jednak trudne do pokonania tej drogi, którą wiedzie nas codzienny nasz byt Czas łaskawca uśmiecha się do nas razem ze słońcem i pół dnia daje w prezencie, jak rekompensatę za niedowartościowany, były długi czas. Wszystko staje się normalne jak wśród ludzi bywa, ale to „coś” staje się nadzwyczajne kiedy słońce łączy ludzi w sympatyczny, oderwany od codzienności, uroczy dzień.