Μια φανταστική ιστορία

Μια εργασία των μαθητών της Γ΄ τάξης Μάιος 2017 1

Μια μέρα που κοιμόμουν στο κρεβάτι φαντάστηκα να πήγαινα στο φεγγάρι, να έβλεπα τα αστέρια και τους πλανήτες. Όταν ξύπνησα, ετοιμάστηκα, πήρα τα ρού‐ χα μου και το φαΐ μου και ξεκίνησα για να πάω στο διάστημα με έναν πύραυλο. Ταξίδεψα με έναν τεράστιο πύραυλο που είχε κρεβάτια, τραπέζια και ό,τι άλλο ήθελες. Ήθελα να ταξιδέψω εκεί, για να γνωρίσω τον επάνω κόσμο. Πήγα με μερικούς φίλους μου κι αυτοί είχαν πάρει αλλαξιές. Ήμασταν πολύ χαρούμενοι, γιατί θα βλέπαμε τους εξωγήινους, τους κρατήρες κι άλλα πολλά. Όταν φτάσαμε στον προορισμό μας, ήταν όλα τέλεια. Είχε γρασίδι, μικρά βουναλάκια, κρατήρες αστέρια κι εκατομμύρια σπιτάκια. Όταν φτάσαμε στα σπιτάκια, χτυπούσαμε τις πόρτες και μας άνοιγαν κάτι ε‐ ξωγήινοι. Μέσα στα σπίτια τους ήταν όλα λαμπερά και στολισμένα. Μας καλοδέχτηκαν και μας έδωσαν να φάμε, να πιούμε και να κοιμη‐ θούμε. Ήμασταν πολύ κουρασμένοι και κοιμηθήκαμε ευχάριστα. Όταν ξυπνήσαμε, πλυθήκαμε, βγήκαμε έξω, παίξαμε ποδόσφαιρο και κερδίσαμε. Ύστερα από λίγο παίξαμε κι άλλα αθλήματα. Το μεσημέρι φάγαμε, ήπιαμε και κοιμηθήκαμε. Το απόγευμα ξεκινήσαμε για το ταξί‐ δι της επιστροφής. Χαιρετίσαμε τους εξωγήινους και φύγαμε. Όταν επιστρέφαμε, ευχαριστημένοι πάρα πολύ, παίξαμε μεταξύ μας κι άλλα αθλήματα μέσα στον πύραυλο. Ξαφνικά, σε πέντε λεπτά, είχαμε φτάσει στη Γη, πήγε ο καθένας στο δικό του σπίτι και συνεχίσαμε ήρεμα τη ζωή μας.

Δαυίδ

2

«Αγαπητό μου ημε‐ ρολόγιο, Είμαι πολύ χαρούμε‐ νος, γιατί σήμερα θα πάω ταξίδι στον Κρόνο. Ετοιμάστηκα με σού‐ περ εξοπλισμό. Είναι Σάββατο και θα πάω με τον Γιώργο, τον Μάξι‐ μο, τον Βασίλη και τον Αργύρη φυσικά για να μελετήσουμε τους δα‐ κτυλίους του Κρόνου. Θα πάμε με αστρόπλοιο πέντε θέσεων. Νιώθω αγωνία.» Αγωνία ένιωσα ειδικά όταν συναντηθήκαμε οι πέντε. Όταν περάσαμε τους δακτυλίους του Κρόνου, προσγειωθήκαμε, γιατί τελείωναν τα καύσιμα και έπρεπε να κατασκευάσουμε καύσιμα με ό,τι υλικά βρίσκα‐ με εκεί. Όταν βγήκαμε απ’ το όχημα, πέσαμε ξεροί, γιατί οι κόκκοι της άμμου άρχισαν να ενώνονται μεταξύ τους, ώσπου σχημάτισαν έναν γί‐ γαντα αμμένιο εξωγήινο. Ήταν πολύ τρομακτικός! Εμείς μπουκάραμε στο σκάφος ξανά και κλείσαμε τις μπουκαπόρτες, τρομαγμένοι. Τελικά καταλήξαμε ο αμμένιος εξωγήινος να ταρακουνάει το σκάφος πέντε ώρες. Η περιπέτεια τελείωσε όταν ψόφησε από την πείνα ο εξω‐ γήινος, επειδή δε μας έφαγε. Στο μεταξύ ο Γιώργος έριξε μια ρουκέτα εμετού έξω από το πολύ ταρακούνημα. Ήταν πια ώρα να γυρίσουμε στη Γη. Επιστρέψαμε κανονικά με το α‐ στρόπλοιο, μα όταν φτάσαμε στα σπίτια μας, θυμηθήκαμε πως δεν εί‐ χαμε βγάλει φωτογραφίες!

Ιορδάνης

3

Μια μέρα ετοιμάστηκα για ένα ταξίδι στη Σελήνη. Κατασκεύασα ένα δια‐ στημόπλοιο και ταξίδεψα με σκοπό να πάω ένα τα‐ ξίδι στο φεγγάρι. Πήρα μαζί μου και δύο φίλους μου, τον Κώστα και τη Σά‐ ντρα. Νιώθαμε πολύ ευτυχι‐ σμένοι, χαρούμενοι και περήφανοι. Όταν φτάσαμε στο φεγγάρι, είδαμε κρατήρες, πέτρες, χώμα και πολλά αστέρια. Εκεί συνα‐ ντήσαμε κάτι κοντά, μικρά μοβ πλασματάκια, Ήταν οι κάτοικοι του φεγ‐ γαριού. Μας φέρθηκαν πολύ ευγενικά. Όταν τα είδαμε, αισθανθήκαμε πολλή χαρά που συναντήσαμε πλά‐ σματα στο φεγγάρι. Επειδή μας φέρθηκαν πολύ φιλικά, εμείς τους μά‐ θαμε όλα τα παιχνίδια που παίζαμε στη Γη. Τους άρεσαν πολύ και συ‐ νεχίσαμε το παιχνίδι για πολλή ώρα. Όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε, εί‐ δαμε ότι στο διαστημόπλοιό μας δεν υπήρχαν καύσιμα. Τα πλασματά‐ κια έβγαλαν μια κραυγή και έφεραν ένα τεράστιο μπουκάλι με καύσιμα. Επιστρέψαμε πίσω με ασφάλεια. Καθώς επιστρέφαμε, σκεφτόμα‐ σταν όλα αυτά που περάσαμε και νιώθαμε ευτυχισμένοι. Οι εξωγήινοι είπαν ότι θα μας επισκεφτούν και τους περιμένουμε με ανυπομονησία.

Βάλια

4

Ο αδερφός μου κι εγώ είχαμε ακούσει πως άμα πάμε στον πλανήτη Μπουμ, θα δούμε υπέροχες παραλίες. Έτσι ετοιμάσαμε τα πράγματά μας και διαλέξαμε να πάμε το Σάββατο 1 Απριλίου 2017. Ένα σύννεφο ήρθε, μας πήρε και μας πήγε στο διάστημα. Νιώσαμε πολύ χαρούμενοι. Όταν φτάσαμε, αντικρίσαμε αμέτρητα ρομπότ. Γρήγορα διαπιστώ‐ σαμε ότι σε εκείνον τον πλανήτη όλα ήταν ρομπότ. Εκτός από οτιδήποτε υγρό. Ήταν τέλεια εκεί, νιώθαμε χαρούμενοι. Ζήσαμε μια τέλεια περιπέτεια. Τα ρομπότ μας έκαναν αστεία, κόλπα και φιγούρες. Κατόπιν ετοιμάσαμε τα πράγματά μας και περιμέναμε να έρθει να μας πάρει το σύννεφο και να μας γυρίσει πίσω. Άργησε το σύννεφο, αλλά ήρθε και μας γύρισε πίσω. Πήγε να μας κα‐ τεβάσει, αλλά εμείς ήμασταν πολύ κουρασμένοι, γι’ αυτό εκείνο το βράδυ κοιμηθήκαμε αναπαυτικά στο σύννεφο.

Μάρα

Ετοιμάστηκα για να πάω στο διάστημα την Κυριακή να δω υγραντή‐ ρες, πλανήτες, να δω αστροναύτες. Ήθελαν να κάνω ένα αληθινό ταξίδι και μετά να κατέβω στη Γη με κομήτη. Θα ήθελα να πήγαινα στο διάστημα. Πολύ θα μου άρεσε να πήγαινα με το σκυλάκι μου στο διάστημα.

Ραφαήλ

5

Μια μέρα προετοιμάστηκα για ένα ταξίδι στο διάστημα, που ήταν το όνειρό μου, Θα ήθελα να πάω με πύραυλο, για να βλέπω καλύτερα τ’ αστέρια απ’ τα στρόγγυλαπαραθυράκια. Ένιωθα ενθουσιασμό που θα πραγματοποιούσα το όνειρό μου. Αποχαιρέτισα τη Γη για το ταξίδι μου κι έφτασα επιτέλους στο διάστημα με τους όμορφους και διαφορετικούς πλανήτες. Εντυπωσιάστηκα εκείνη την ώρα. Ήρθε η στιγμή να κατέβω από τον πύραυλο! Ξαφνικά εμφανίστηκαν μπροστά μου εξωγήινοι! Δεν ήταν επιθετικοί, αλλά φιλικοί. Με ρώτησαν από πού ερχόμουν και τους απάντησα από τον πλανήτη Γη. Τότε, αφού συστηθήκαμε, αρχίσαμε το παιχνίδι. Παίξαμε κυνηγητό, κρυφτό και άλλα πολλά παιχνίδια. Εξαντλημένοι από το παιχνίδι ανεβήκαμε στον πύ‐ ραυλο, για να τσιμπήσουμε κάτι. Αφού φάγαμε, τους αποχαιρέτισα και έφυγα πάλι για τον πλανήτη Γη. Όταν έφτασα, ένιωσα λίγο κουρασμένη, αλλά και ευχαριστημένη που είχα καινούρι‐ ους φίλους.

Χρυσή – Μαρία

Μια μέρα είχα βαρεθεί, δεν ήξερα τι να κάνω. Έτσι ετοιμάστηκα να πάω στο φεγγάρι. Αμέσως πήγα στο γκαράζ και άρχισα να κατασκευάζω ένα διαστημό‐ πλοιο. Ύστερα από λίγη ώρα το διαστημόπλοιό μου ήταν έτοιμο. Πριν φύγω, πήρα μαζί μου τον φίλο μου, τον Ιορδάνη. Ένιωσα πολλή χαρά που θα έκανα ένα ταξίδι! Μόλις φτάσαμε στο φεγγάρι, εγώ και ο Ιορδάνης εντυπωσιαστήκαμε. Όλα ήταν φοβερά. Είδαμε κρατήρες, βουναλάκια, άμμο και παράξενες πετρούλες. Συναντήσαμε πολλά αυτοκίνητα που μιλάνε και τρέχουν πολύ γρήγορα. Εγώ και ο Ιορδάνης μπήκαμε μέσα σε ένα αυτοκίνητο. Νιώσαμε πάρα, μα πάρα πολλή χαρά. Με τα αυτοκίνητα κάναμε αγώνες δρόμου, παίξαμε μπάσκετ και ποδό‐ σφαιρο. Στους αγώνες δρόμου βγήκαμε δεύτεροι, στο μπάσκετ καρφώναμε καλά, στο ποδόσφαιρο ο Ιορδάνης έκανε πολύ καλές καντήλες. Στο τέλος όλοι ήμασταν χαρούμενοι που κάναμε πολλούς καινούριους φίλους. Ζήσαμε μια πολύ ωραία περιπέτεια. Αμέσως μετά φύγαμε, γιατί δεν μπορούσαμε να μεί‐ νουμε κι άλλο. Αγαπούσαμε πιο πολύ την πόλη μας.

Βασίλης – Μάρκος 6

Μια μέρα την ώρα που παίζαμε ποδόσφαιρο, άκουσα ένα φοβερό μπαμ! Αμέσως σηκώθηκε καπνός. Πήγα στον μπαμπά μου την ώρα που ντυνόταν αστροναύτης. Τον ρώτησα γιατί ντύνεται, μα αυτός χωρίς λό‐ για μου έδωσε τη στολή των αστροναυτών να τη φορέσω. Σε λίγο πήγα‐ με στον πύραυλο. Εκεί υπήρχαν κι άλλοι αστροναύτες. Θα ήταν ο πρώ‐ τος πύραυλος που θα πήγαινε σε άλλο ηλιακό σύστημα. Κάναμε μια μέρα να φτάσουμε, αλλά μόλις φτάσαμε, ήταν παράδει‐ σος. Φαινόντουσαν τα πάντα: οι πλανήτες με τους κρατήρες τους, μέχρι και το άλλο ηλιακό σύστημα. Ξαφνικά, την ώρα που κοιτούσαμε την ομορφιά, ένας πύραυλος προσγειώθηκε. Ήταν γεμάτος αστροναύτες με όπλα. Όλοι φοβηθήκαμε, μα ευτυχώς ήταν ήρεμοι. Τότε οι αστροναύτες μας έδωσαν όπλα και μας είπαν ότι εδώ πέρα έχει πολλά μεγάλα ζώα, με μήκος περίπου δέκα μέτρα. Ένα τέτοιο ζώο εμφανίστηκε μπροστά μας. Όλοι αρχίσαμε να το πυροβολούμε, μα αυτό δεν ένιωθε. Σε λίγο καλέσαμε ενισχύσεις κι ένας πύραυλος έπεσε πάνω του και το σκότωσε. Μετά ήρθαν άλλοι δύο πύραυλοι που νομίζαμε ότι θα ήταν ενισχύσεις, αλλά τελικά ήταν χτίστες που ήθελαν να χτίσουν έναν διαστημικό σταθμό. Το ταξίδι μας είχε ολοκληρωθεί και με πέντε πυραύλους γυρίσαμε όλοι στα σπίτια μας σώοι και αβλαβείς. Μα όταν φτάσαμε, όλα μου φά‐ νηκαν περίεργα. Είχα συνηθίσει στο διαστημικό τοπίο.

Παντελής 7

Ήταν πρωί Δευτέρας όταν εγώ και ο Δανιήλ πήγαμε στον Άρη με ένα διαστημόπλοιο για να τον εξερευνήσουμε. Νιώθαμε χαρά που θα κά‐ ναμε αυτό το ταξίδι. Όταν φτάσαμε, μετά από λίγο, ανακαλύψαμε απολιθώματα δεινο‐ σαύρων που ζούσαν παλιά εκεί. Αμέσως μετά συναντήσαμε δύο σκυλά‐ κια ρομπότ. Ήταν καφέ και μιλούσαν. Όταν τα είδαμε νιώσαμε χαρά. Πριν το καταλάβουμε άρχισε να μας κυνηγάει ένας δράκος και επειδή δεν υπήρχε βαρύτητα, πηδήξαμε από τον έναν πλανήτη στον άλλο χω‐ ρίς να πέσουμε. Ο δράκος έπεσε στον Ήλιο. Έτσι σωθήκαμε και γυρίσα‐ με στον Άρη. Το ταξίδι είχε τελειώσει και μπήκαμε στο διαστημόπλοιό μας. Κάναμε πολλή ώρα να γυρίσουμε και στην επιστροφή παρατηρούσαμε το ηλια‐ κό σύστημα. Όταν φτάσαμε ήμασταν κουρασμένοι και μας πήρε ο ύ‐ πνος.

Πασχάλης

Πριν από δύο μήνες είχα πάει ένα ταξίδι στον Άρη. Είχα ταξιδέψει με τους φίλους μου. Μπήκαμε στον πύραυλο και ξεκινήσαμε για τον πλα‐ νήτη Άρη. Ο σκοπός μας ήταν να δούμε εξωγήινους. Νιώθαμε πολλή ανυπομονησία. Όταν φτάσαμε είδαμε κρατήρες και εξωγήινους. Η φυλή τους ήταν η Κιούμπι. Ήταν πολύ φιλικοί, γι’ αυτό ήμασταν κι εμείς φιλικοί μαζί τους. Παίξαμε πολλές ώρες διασκεδαστικά, ώσπου ήρθαν οι Τζούνμπουμ. Οι Τζούνμπουμ δεν ήταν τόσο φιλικοί. Για να περάσει όμορφα η ώρα, οργανώσαμε έναν αγώνα ποδοσφαίρου, όπου νίκησαν οι Κιούμπι 51–2. Η περιπέτεια τελείωσε όταν έχασαν οι Τζούνμπουμ κι έφυγαν απ’ τον Άρη θυμωμένοι και κουρασμένοι. Επιστρέψαμε στη Γη με χαρά. Ο πύραυλός μας ευτυχώς δε χάλασε στον δρόμο. Νιώσαμε ανακούφιση, όταν φτάσαμε.

Γιώργος

8

Μια μέρα ξύπνησα το πρωί με ένα φανταστικό όνειρο, να πάω στο διάστημα. Το σκέφτη‐ κα, το ξανασκέφτηκα και είπα: «Θα πάω στο διάστημα». Πήρα υλικά, έφτιαξαν έναν πύραυλο κι έφυγα για το διάστημα. Ξαφνικά τσούγκρισα με ένα διαστημόπλοιο. Αυτό δεν έπα‐ θε κάτι, αλλά ο δικός μου πύ‐ ραυλος είχε σχεδόν καταστρα‐ φεί. Ο εξωγήινος που οδηγούσε με μετέφερε στον πλανήτη τους για να με βοηθήσει. Εκεί είδα καυτή άμμο και διαφορετικά εξωγήινα πλάσματα, όπως δεινόσαυρο εξωγήινο. Τα σπίτια τους ήταν φτιαγμένα από δέρμα πρά‐ σινο και βράχους. Όλα ήταν πολύ διαφορετικά από τον κόσμο μου. Είδα τόσο αντίθετα πράγματα και τα περισσότερα δεν τα καταλάβαινα, όπως όταν μιλούσαν. Προσπαθούσαν να μιλάω σαν κι αυτούς, αλλά δεν τα κατάφερνα. Όταν άρχισα να καταλαβαίνω τη γλώσσα τους, ρώτησα έ‐ ναν εξωγήινο: «Μπορείς να μου μάθεις να μιλάω σαν κι εσάς; Θα μου μάθεις, σε παρακαλώ;». Ένιωσα πολύ χαρούμενος. Σε λίγο παίξαμε έναν αγώνα ράγκμπι, όπου έπεσε πολύ εξωγήινο ξύ‐ λο. Πέφταμε, ματώναμε, μα δε σταματούσαμε. Μου άρεσε πολύ. Όταν τελείωσε το παιχνίδι, τους πρότεινα να παίξουμε κι άλλο κι αυτοί δέ‐ χτηκαν. Ξαναματώσαμε, αλλά δε μας πείραξε καθόλου. Πιο πολύ πλάκα είχε που μπορούσαν να τεντωθούν όσο ήθελαν, ακόμα και οι δεινό‐ σαυροι που μου άρεσαν πολύ. «Παιδιά, πρέπει να φύγω» είπα. Τότε όλοι στεναχωρήθηκαν και μπήκαν στα σπίτια τους να κοιμηθούνε. Μό‐ νο ένας έμεινε για να ετοιμάσουμε τον πύραυλο. Επέστρεψα με τον πύραυλό μου στο πι και φι, μα δεν κατάλαβα πως είχα φτάσει, γιατί ήμουν πολύ λυπημένος που έφυγα. Βέβαια χάρηκα, γιατί πέρασα καλά, τόσο πολύ που παίξαμε.

Ζήνων

9

Σήμερα ξύπνησα το πρωί, ετοίμασα τη βαλί‐ τσα μου κι ετοιμάστηκα για το πιο μαγευτικό τα‐ ξίδι στο διάστημα. Για πλήρωμα πήρα μαζί μου τον Βασίλη, τον Παντελή και την Αφροδίτη. Ξεκι‐ νήσαμε κατά το μεσημε‐ ράκι, η ώρα 3:00 μ.μ., χαιρετίσαμε τους γονείς μας και φύγαμε. Το μεταφορικό μέσο που πήραμε ήταν ένας πύραυλος σε σχήμα οχτάγωνου. Ο σκοπός τους ταξιδιού μας ήταν να εξερευνήσουμε το διάστημα και να ζήσουμε μια περιπέτεια. Βέβαια το σχολείο μας είναι η μεγαλύτερη περιπέτεια που θέλει να ζήσει κάθε παιδί. Νιώθαμε πολύ χαρούμενοι όλοι μας. Όταν φτάσαμε στο φεγγάρι, κατεβήκαμε απ’ τον οκτάγωνο πύραυλο και είδαμε γύρω μας κρατήρες, πέτρες, άμμο, εξωγήινους και βγήκαμε πολλές φωτογραφίες. Ήταν τέλεια, μαγευτικά, ήταν σαν όνειρο. Τα συ‐ ναισθήματά μας ήταν χαρούμενα. Ανυπομονούσαμε να πάμε την επό‐ μενη μέρα στο σχολείο, δείξουμε τις φωτογραφίες στους συμμαθητές μας. Ζήσαμε μια τέλεια περιπέτεια, ήταν σαν ένα μαγευτικό όνειρο. Με τους εξωγήινους παίξαμε κρυφτό και κυνηγητό. Η περιπέτεια τελείωσε όταν ήρθε η ώρα να φύγουν οι εξωγήινοι, που είχαν έρθει κι εκείνοι από τον δικό τους πλανήτη για μια επίσκεψη στο φεγγάρι. Εμείς είχαμε λίγο χρόνο και είπαμε να παίξουμε λίγο ακόμη. Μόλις πήγε 6:00 μ.μ. η ώρα φύγαμε με τον πύραυλο για τη Γη. Όταν φτάσαμε, ήμασταν πολύ κουρασμένοι, αλλά γεμάτοι χαρά.

Βάγια – Σοφία

10

Ένα πρωί ετοιμάστηκα με την ξαδέλφη μου την Καλυψώ, που είναι ένα χρόνο μικρότερή μου, για ένα ταξίδι στο διάστημα. Ήταν καλοκαίρι και βαριόμασταν όλη τη μέρα με τόση ζέστη να είμαστε μέσα στο σπίτι και είπαμε να κάνουμε ένα ταξίδι. Νιώσαμε πολύ περήφανες για τους εαυτούς μας που θα φεύγαμε μόνες μας απ’ το σπίτι. Θα ταξιδεύαμε με κάτι μαγικά άλογα που μπορούν να πετάνε κι ήμασταν πολύ χαρούμενες. Την άλλη μέρα το πρωί φύγαμε πριν ακόμα βγει ο ήλιος. Πήρα με μαζί μας και μια μεγάλη τσάντα, που είχε μερικά πράγματα που νομίζαμε ότι θα μας χρεια‐ στούν. Σε λίγες ώρες είχαμε φτάσει στο διάστημα! Το τοπίο ήταν φοβερό! Δεν ξέραμε πού να πάμε, αλλά το πιθανότερο ήταν να πάμε στο φεγγάρι. Ο ουρανός ήταν γεμάτος αστέρια, κάποια μικρά, άλλα πιο μεγάλα, άλλα πιο φωτεινά… Ξαφνικά είδαμε τον πλανήτη Άρη και αρχίσαμε να τραβάμε φωτογραφίες. Κατόπιν είδαμε κι ένα τεράστιο διαστημόπλοιο πιο πέρα. Επίσης αντικρίσαμε και τον ίδιο τον ήλιο. Σκεφτήκαμε να κάνουμε μια στάση στον πλανήτη Κρόνο. Επιτέλους φτάσαμε! Κατεβήκαμε από τα άλογα, αντικρίσαμε το τοπίο κι αρχί‐ σαμε να περπατάμε. Ξαφνικά συναντήσαμε ένα εξωγήινο σκυλάκι. Είχε κεραίες και ήταν πράσινο. Φοβηθήκαμε λίγο, αλλά αργότερα το συμπαθήσαμε. Η Καλυ‐ ψώ είχε φέρει μαζί της μία μπάλα και παίξαμε μαζί του. Το σκυλάκι το ονομάσα‐ με Σποτ. Ο Σποτ μας έδειξε όλο τον πλανήτη Κρόνο. Νιώσαμε πολύ ευτυχισμένες. Κάποια στιγμή ο Σποτ έτρεξε προς τα εμένα, αλλά έπεσε και χτύπησε το πόδι του. Η Καλυψώ πρότεινε να τον πάρουμε μαζί μας στο σπίτι και να τον γιατρέψουμε εκεί. Εγώ όμως σκέφτηκα ότι μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι, ο Σποτ θα πονάει. Έτσι αποφασίσαμε να επιλέξουμε την ιδέα της Καλυψώς, γιατί δεν υπήρχε άλλη λύση. Όμως τα άλογα είχαν εξαφανιστεί. Μάλλον θα είχαν γυρίσει πίσω. Σκέφτη‐ κα ότι είχα δει ένα διαστημόπλοιο πιο πριν, μα έπρεπε να βιαστούμε. Ο Σποτ πονούσε. Η Καλυψώ σκέφτηκε να πηδάμε από αστέρι σε αστέρι, μέχρι να φτά‐ σουμε τόσο χαμηλά όσο τα σύννεφα. Από εκεί θα παίρναμε έναν αετό και θα κατεβαίναμε στη Γη. Συμφωνήσαμε. Το κάναμε όπως το είπε η Καλυψώ. Επιτέλους είχαμε φτάσει σπίτι. Νιώσαμε πολύ κουρασμένες, αλλά και χαρού‐ μενες για την περιπέτεια που είχαμε ζήσει, μα πιο πολύ επειδή ο Σποτ θα γινόταν καλά και θα έμενε μαζί μας.

Σταθιάνα

11

Ένα πρωινό ξύπνησα και είδα το ημερολόγιό μου. Είδα πως ήταν σημειωμένο πως θα πάμε ταξίδι με την οικογένειά μου και τους φίλους μου. Μετά από λίγα λεπτά, μύρισα μια μυρωδιά από βάφλες. Κατόπιν η μαμά μου με φώναξε και μου είπε να ντυθώ γρήγορα, γιατί ήρθαν επισκέπτες. Ντύ‐ θηκα και βγήκα έξω. Γιούπι! Ήταν οι φίλοι μου! Παίξαμε για πολλή ώρα, όταν ξαφνικά άκουσα τη μαμά μου να με φωνάζει. Έτρεξα σαν τον σίφουνα και μπήκα στο δωμάτιο. Τότε μου τα είπε όλα χαρτί και καλαμάρι πως θα πάμε το καλοκαιρινό μας ταξίδι. Αμέ‐ σως είδα μια στολή αστροναύτη και τη ρώτησα γιατί είναι εδώ. Αυτή η στολή μου είπε ότι θα χρειαστεί για το ταξίδι. Τότε μαζευτήκαμε όλοι και φορέσαμε τις στολές μας. Μετά από λίγες ώρες φτάσαμε στο αεροδρόμιο. Εκεί περιμέναμε ώ‐ ρες για τα εισιτήρια, ώσπου βγήκε μια ανακοίνωση που έλεγε πως ό‐ ποιοι επιβάτες θα πάνε με την πτήση 1.616 δε χρειάζονται εισιτήρια κι άρχισε να μετράει αντίστροφα από το 10 ως το 0. Όλοι αρχίσαμε να τρέχουμε για να προλάβουμε να μπούμε στο αεροπλάνο. Όταν φτάσαμε στο διάστημα, είδαμε μικρά, πολύ μικρά αστεράκια που έμοιαζαν με νησάκια και πολλούς αστεροειδείς.. Πήγα να κάνω ένα βήμα και έπεσα σε μια τρύπα. Μετά από λίγα λεπτά με ανέβασαν οι εξωγήινοι που ζούσαν στο φεγγάρι κι άρχισαν να μας χτυπούν με ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Εμείς πονούσαμε κι αρχίσαμε να μαλώνουμε, γιατί θέλαμε να φτιάξουμε εκεί ένα σχολείο, αλλά δε μας άφησαν. Έπει‐ τα τους αφήσαμε και φύγαμε για τον πλανήτη Γη. Ευτυχώς γυρίσαμε πίσω! Πήρα μεγάλη χαρά που βρέθηκα πίσω στη Γη, που δεν ήμουν πια με αυτούς τους παράξενους εξωγήινους. Ευτυ‐ χώς τελείωσε αίσια το ταξίδι μας.

Σοφία

12

Φέτος το καλοκαίρι ήθελα να πάω ένα ταξίδι με την οικογένειά μου. Γι’ αυτό ετοιμαστήκαμε και φύγαμε για το αεροδρόμιο. Όταν μπήκαμε στο αε‐ ροπλάνο, ένιωσα πολύ ωραία, γιατί έβλεπα τα σύννεφα, τον ουρανό και τα όμορφα πουλιά που κελαηδούσαν. Το αεροπλάνο όμως δεν ήταν συνηθισμέ‐ νο. Μας πήγε κατευθείαν προς το φεγγάρι. Όταν φτάσαμε στο διάστημα, πήγαμε στον πλανήτη Αφροδίτη. Εκεί είδα τους κρατήρες, την άμμο, τις πέτρες. Μου άρεσε πιο πολύ που δεν υπήρχε βαρύτητα. Ξαπλώσαμε, είδαμε τα αστέρια, τα όμορφα αστέρια! Εκεί δεν ή‐ μασταν μόνο εμείς, ήταν κι άλλοι. Ήταν εξωγήινοι πράσινοι, με τρία μόνο δά‐ χτυλα κι όλοι γίναμε φίλοι. Ήταν τέλεια! Το ταξίδι μας ήταν υπέροχο, γιατί, πήγαμε σε πάρα πολλά μαγαζιά. Έκανα μια φίλη, τη Γουασάμπι και περάσαμε υπέροχα. Είδαμε τρο‐ μακτικές ταινίες, παίξαμε με διαστημικά iPad και γελάσαμε πολύ. Αφού παί‐ ξαμε αρκετά, ήρθε η ώρα να φύγουμε. Πήγαμε στο αεροδρόμιο και ξεκινή‐ σαμε για το σπίτι. Όταν φτάσαμε κοιμηθήκαμε ευχαριστημένοι.

Αφροδίτη

Το περασμένο καλοκαίρι ετοιμάστηκα για ένα ταξίδι στο διάστημα. Ταξί‐ δεψα με τον πύραυλό μου και ο σκοπός μου ήταν να πάω στο διάστημα, να δω τους πλανήτες και να γνωρίσω τους εξωγήινους και τους τόπους τους. Τα‐ ξίδεψα με τον αδελφό μου και τη φίλη μου. Ένιωθα χαρούμενη που θα πή‐ γαινα στο διάστημα. Όταν φτάσαμε στον προορισμό μας, είδαμε πολλούς πλανήτες και κομή‐ τες, είδαμε επίσης κι άλλα διαστημόπλοια. Είχε πολλά αστέρια για να φωτί‐ ζουν τον δρόμο μας. Στον πλανήτη Άρη συναντήσαμε πολλούς εξωγήινους που έφτιαχναν το χαλασμένο τους διαστημόπλοιο. Ήταν πολύ μεγάλοι και είχαν ένα μάτι, κεραίες και η προφορά τους ήταν παράξενη. Ένιωσα πολύ, πάρα πολύ τρομαγμένη. Ζήσαμε πολλή δράση με τους εξωγήινους στον Άρη. Τους βοηθήσαμε να φτιάξουν το διαστημόπλοιό τους και μας ευχαρίστησαν πολύ. Μου άρεσε που παίξαμε μαζί τους μπάλα, μας έδωσαν φαγητό κι εμείς για να δροσι‐ στούν τους δώσαμε παγωτό. Δεν επιστρέψαμε πίσω ποτέ, γιατί περνούσαμε πολύ ωραία εκεί. Τώρα όλοι είμαστε χαρούμενοι.

Δανάη

13

Μια φορά κι έναν καιρό, μια Κυριακή ετοιμάστηκα για ένα μακρινό ταξίδι στο διάστημα με τον φίλο μου τον Πασχάλη και με το διαστημόπλοιο που φτιάξαμε μαζί για να εξερευνήσουμε το διάστημα. Όταν απομακρυνθήκαμε από τη Γη, νιώσαμε πιο χαρούμενοι από ποτέ. Όταν φτάσαμε στο φεγγάρι, είδαμε πολλούς κρατήρες, πέτρες και άμμο. Μόλις πατήσαμε το πόδι μας στη Σελήνη, νιώσαμε ότι είμαστε πούπουλα. Μετά από λίγα λεπτά εμφανίστηκε ένας γιγάντιος δράκος από άμμο που έ‐ βγαζε λάβα από το στόμα του. Τον καβαλήσαμε και νιώσαμε πολλή ευτυχία. Δε φοβηθήκαμε καθόλου. Αμέσως μετά εμφανίστηκαν κάποιοι κακοί ιππό‐ τες. Εμείς με τον δράκο προσπαθήσαμε να τους νικήσουμε και τα καταφέρα‐ με. Όταν τους νικήσαμε, επισκευάσαμε το διαστημόπλοιό. Όταν φτάσαμε στη γη, νιώσαμε πολλή χαρά και ευτυχία.

Δανιήλ

Το καλοκαίρι αποφασίσαμε με την οικογένειά μου να πάμε για διακοπές στο φεγγάρι. Ταξιδέψαμε με διαστημόπλοιο. Όταν αρχίσαμε το ταξίδι για το φεγγάρι, ένιωθα πολύ χαρούμενη και ήθελα να φτάσουμε γρήγορα για να δω τι υπάρχει εκεί. Την άλλη μέρα το πρωί φτάσαμε στο φεγγάρι. Μόλις κατεβήκαμε από το διαστημόπλοιο, είδαμε από μακριά κρατήρες και άλλους πλανήτες. Επίσης είδαμε πολλούς εξωγήινους. Εκεί που πατούσαμε είχε άμμο και μικρά πε‐ τραδάκια. Εγώ και η οικογένειά μου εντυπωσιαστή‐καμε πάρα πολύ. Ξαφνικά, εκεί που μιλούσαμε, μας επιτέθηκαν οι εξωγήινοι. Εμείς τους πε‐ τούσαμε τις πιο μεγάλες πέτρες που βρήκαμε. Όλους τους σκοτώσαμε, μόνο ένας έμεινε που δε σκοτωνόταν με τίποτα. Ευτυχώς είχαμε πάρει μαζί μας ένα μπουκάλι νερό. Το ρίξαμε όλο πάνω του κι ο εξωγήινος άρχισε να λιώνει σαν να ήταν από ζάχαρη. Όταν είδαμε όλα όσα υπήρχαν εκεί, ξεκινήσαμε για την επιστροφή. Μπή‐ καμε όλοι στο διαστημόπλοιο και φύγαμε. Όταν φτάσαμε, μπήκαμε στο σπίτι μας για να φάμε. Μόλις τελείωσε το φαγητό, ο καθένας είπε τα συναισθήμα‐ τά του. Εγώ πάντως ένιωσα πολύ περήφανη για την περιπέτεια που ζήσαμε σε αυτή την εκδρομή.

Φωτεινή Λ.

14

Ένα πρωί Σαββάτου ξεκίνησα για να πάω στο διάστημα με έναν πύ‐ ραυλο για να δω πώς είναι εκεί το μέρος. Πήρα και μερικούς αστροναύ‐ τες για να έχω συντροφιά. Ανυπομονούσα να δω τη Σελήνη. Όταν φτάσαμε, είδαμε κρατήρες και άμμο. Επίσης στο φεγγάρι συνα‐ ντήσαμε εξωγήινους. Οι εξωγήινοι ήταν πράσινοι και πολύ λεπτοί. Ευ‐ τυχώς ήταν φιλικοί μαζί μας και νιώσαμε πολλή ευχαρίστηση, επειδή μας έδειξαν πώς είναι το φεγγάρι. Αφού το ταξίδι μας είχε ολοκληρωθεί, ήταν ώρα να επιστρέψουμε στη Γη. Καθώς ξεκινούσαμε, είδαμε ότι μας τελείωσε η βενζίνη, αλλά ευτυχώς μας έδωσαν οι εξωγήινοι. Τους ευχαριστήσαμε και φύγαμε. Επιστρέψαμε πίσω με τον πύραυλό μας κι όταν φτάσαμε, νιώσαμε πολύ χαρούμενοι που ήμασταν στη Γη μας.

Φωτεινή Δ.

15

Κάποτε εγώ και οι φίλοι μου ετοιμαστήκαμε για μια αποστολή στο διάστημα. Θέ‐ λαμε να φωτίσουμε το φεγ‐ γάρι, επειδή ξαφνικά άρχισε να μη λάμπει κι έπρεπε να κάνουμε κάτι. Ξημέρωνε Κυριακή. Τώρα έπρεπε να βρούμε με ποιο μέσο θα ταξιδέψουμε, γι’ αυτό θα κάναμε ψηφοφορία. Όλοι ψήφισαν αεροπλάνο και πήγαμε να δοκιμάσουμε αν θα αντέξει, αλλά εκείνο ούτε πάνω από τα σύννεφα δεν μπόρεσε να πε‐ τάξει. Έτσι επιλέξαμε διαστημόπλοιο. Νιώσαμε πάρα πολύ σπουδαίοι που θα κάναμε μια τέτοια αποστολή. Τότε φίλησα το χώμα της πατρί‐ δας μου και ξεκινήσαμε. Μόλις φτάσαμε στον προορισμό μας, είδαμε κάποια πράγματα σαν μυρμήγκια. Ξαφνικά άρχισαν να μεγαλώνουν και να γίνονται σαν εμάς, παιδιά εξωγήινοι. Ήταν πορτοκαλί, ενώ είχαν και άλλα χρώματα στο σώμα τους, με πολλά μάτια και μιλούσαν πολύ παράξενα. Ύστερα από λίγο αρχίσαμε να επικοινωνούμε με νοήματα, κατόπιν πατήσαμε ένα κουμπί στη στολή μας που μας επέτρεψε να τους καταλαβαίνουμε. Τε‐ λικά ήταν πολύ φιλικοί. Νιώσαμε πολλή χαρά που βρήκαμε παρέα στο φεγγάρι. Σε λίγο αρχίσαμε να παίζουμε ποδόσφαιρο με μια μπάλα που είχαμε φέρει. Ένα παιδί χτύπησε, αλλά σύντομα έγινε καλά. Καθώς παίζαμε, η μπάλα έπεσε σε έναν κρατήρα. Τότε πήγε ένα παιδί να την πάρει, αλλά έπεσε μέσα. Ευτυχώς ένα άλλο παιδί είχε ένα σκοινί και το βγάλαμε έ‐ ξω. Οι εξωγήινοι μας βοήθησαν και μας είπαν πως έπρεπε να ρίξουμε αστέρια μέσα στους κρατήρες για να φωτίσει και πάλι το φεγγάρι και αυτό κάναμε. Η αποστολή τελείωσε και ήμασταν πολύ χαρούμενοι γι’ αυτό. Εμείς δε θέλαμε να επιστρέψουμε και μείναμε εκεί. Νιώθαμε επαγ‐ γελματίες αστροναύτες.

Άννα – Μαρία

16

Μια φορά κι έναν καιρό απο‐ φάσισα με τους φίλους μου να πάρουμε τον πύραυλό μου και να κάνουμε ένα ταξίδι με προορισμό τη Σελήνη για να ζήσουμε μια πε‐ ριπέτεια. Απο‐ γειωθήκαμε. Όταν ήμασταν στον δρόμο ένιωθα ανυπομονησία να φτά‐ σω! Όταν φτάσαμε στον προορισμό μας είδαμε παράξενα πράγματα. Εί‐ δαμε επίσης και εξωγήινους. Πατήσαμε ένα ειδικό κουμπί στο κράνος μας για να καταλαβαίνουμε τι μας λένε. Αποδείχτηκε ότι ήθελαν να εξε‐ ρευνήσουν τη Γη. Τους είπαμε ότι μένουμε εμείς εκεί! Πριν ξεκινήσουμε για να γυρίσουμε, είδαμε τους Ιππόγυπες, τους φύλακες του φεγγαριού. Ήταν κάτι τεράστια πουλιά με κεφάλι λιοντα‐ ριού και ουρά φιδιού. Μας οδήγησαν στον βασιλιά τους, που ήταν κι αυτός Ιππόγυπας. Μας ρώτησε θυμωμένα τι δουλειά είχαμε εκεί. Εμείς του απαντήσαμε πως θέλαμε να φύγουμε και να επιστρέψουμε στο σπίτι μας, στη Γη. Αλλά δε μας άφηναν. Τότε τους χτυπήσαμε και αρχί‐ σαμε να τρέχουμε. Πήραμε μαζί μας και τους εξωγήινους που έμοιαζαν με ανθρώπους, αλλά σε πράσινο. Και που λέτε, μπήκαμε γρήγορα στον πύραυλο και χαράξαμε πορεία για τη Γη. Μόλις φτάσαμε, αφήσαμε τους εξωγήινους και επιστρέψαμε ο καθέ‐ νας στο σπίτι του. Σκέφτηκα ότι σίγουρα αυτή ήταν η καλύτερη περιπέ‐ τεια που είχε γίνει! Ένιωθα πως έκανα κάτι ακατόρθωτο.

Δημήτρης Αγγουράς

17

Μια βραδιά ξύπνησα και δεν είχα τι να κάνω. Ο ύπνος δε με ξανά‐ παιρνε! Έτσι αποφάσισα να παίξω υπολογι‐ στή. Μπήκα στο Minecraft και άρχισα να παί‐ ζω. Ξαφνικά κάτι σαν μαγεία ήρθε μέσα στο σπίτι μου και με «ρούφηξε» μέσα στο Minecraft. Ήταν το όνειρό μου να μπω μέσα στο Minecraft γιατί ήθελα να νικήσω τον δράκο. Ένιωθα πολύ χαρούμενος. Όταν προσγειώθηκα μέσα στο παιχνίδι, εμφανίστηκα σε ένα χωριό. Εκεί άρχισα να φτιάχνω όπλα και υλικά που θα χρειαζόμουν για την πύ‐ λη. Ξαφνικά ήρθε ένας χωρικός και με ρώτησε πώς με λένε. Εγώ του απάντησα πως με λένε Στιβ. Αυτός ο χωρικός ήταν λίγο κο‐ ντός. Ένιωθα λίγο παράξενα αλλά δεν ξέρω γιατί. Μαζί, φτιάξαμε την πύλη και τα όπλα και μπήκαμε μέσα. Τότε είδα τον Μεγάλο Δράκο και άρχισα να τον χτυπάω με τα όπλα μου. Τον σκοτώσαμε αλλά εμφανί‐ στηκε ένας κακός άνθρωπος με άσπρα μάτια. Όταν τον είδαμε φοβηθή‐ καμε πάρα πολύ αλλά δεν τα παρατήσαμε και αρχίσαμε να τον χτυπά‐ με. Σιγά‐σιγά έχανε τη δύναμή του. Όταν τελικά τον σκοτώσαμε εμφανίστηκε ένας μάγος και μας ρώτησε τι θα θέλαμε να κάνουμε. Εμείς του είπαμε ότι θέλαμε να γυρίσουμε πίσω. Τότε εκείνος με τα μαγικά του μας επέστρεψε στο χωριό. Όταν γυρίσαμε πίσω νιώθαμε πολύ χαρούμενοι και γενναίοι.

Αλέξανδρος Οικονομίδης

18

Επειδή είχα βαρεθεί να ζω στη Γη, αποφάσισα να πάω στο φεγγάρι. Έτσι με πολλή εξάσκηση και πολλή υπομονή κατασκεύασα έναν πύραυ‐ λο. Σε μερικά λεπτά πλέον θα απογειωνόμασταν. «Δέκα, εννιά, οχτώ, εφτά...», φώναζε ο πιλότος. Όταν ξανοιχτήκαμε στο διάστημα η καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα. Φοβόμουνα να βγω σε αυτόν τον κόσμο. Ξαφνικά είδαμε αστεροει‐ δείς. Προσπαθήσαμε να ξεφύγουμε, αλλά μάταια... Ένας μας χτύπησε και αναγκαστήκαμε να προσγειωθούμε στον πλανήτη Κεηλερι63973b. Μόλις κατεβήκαμε παρατηρήσαμε πως ήταν πολύ ζεστός. Κοιτάξαμε ψηλά και από πάνω μας είδαμε τον b37936ιρεληεκ, τον αδελφό του Κεηλερι63973b, όμως αυτός ήταν καλυμμένος με νερό. Όταν ελέγξαμε τον πλανήτη είδαμε φύκια και λίγο πιο μπροστά πα‐ ρατηρήσαμε ένα ρομπότ που όταν ανοίξαμε τη μηχανή του ήταν γεμάτη με νερό. Αμέσως έβρεξε. Έβρεχε όλο και περισσότερο. Το νερό από τον b37936ιρεληεκ ερχότανε στον πλανήτη που ήμασταν εμείς. Πλημμύρισε όλος ο πλανήτης. Το βράδυ το νερό ήταν προγραμματισμένο να επιστρέψει στον b37936ιρεληεκ. Έπρεπε να φύγουμε πριν πνιγούμε όμως. Τότε κάναμε την καλύτερη απογείωση. Το νερό μας εκτόξευσε ψηλά. Με σχεδόν χαλασμένο πύραυλο επιστρέψαμε στη Γη. Στον πύραυλο σκεφτόμουν αυτήν την περιπέτεια, για να μπορέσω να τη διηγηθώ όσο καλύτερα μπορούσα σε όλους!

Σοφοκλής Ακριτίδης

19

Mια φορά κι έναν καιρό, μια παρέα ετοιμαστήκαμε για ένα ταξίδι στο διάστημα. Επιβιβαστήκαμε σ’ ένα διαστημόπλοιο κι ετοιμαστήκαμε για απογείωση. Θέλαμε να γνωρίσουμε εξωγήινους. Ήμασταν μια ομάδα από μαθητές της τρίτης τάξης. Καθώς ανεβαίναμε προς τον ουρανό νιώθαμε ανυπομονησία για το πότε θα φτάσουμε. Όταν επιτέλους φτάσαμε, είδαμε έναν περίεργο, αλλιώτικο κόσμο με μεγάλες τρύπες. Ο τόπος ήταν όμορφος κι εντυπω‐ σιακός. Συναντήσαμε μια ομάδα εξωγήινων. Νιώθαμε χαρούμε‐νοι που βρήκαμε φίλους αλλά φοβόμασταν και λίγο γιατί ήταν ψηλοί με πέντε μάτια και είκοσι χέρια. Φοβόμασταν μη μας κάνουν κανένα κακό. Ξαφνικά ήρθε ένας εξωγήινος και πήγε να τραβήξει τα μαλλιά ενός δικού μας. Εμείς πήγαμε να του επιτεθούμε αλλά αυτός συνεννοήθηκε με άλλους εξωγήινους και όρμησαν καταπάνω μας. Εμείς τρομάξαμε και τους μιλήσαμε όσο πιο ευγενικά μπορούσαμε. Αυτοί ευτυχώς ηρέ‐ μησαν και γίναμε φίλοι. Φύγαμε χαρούμενοι και ανακουφισμένοι και τους υποσχεθήκαμε να τους ξαναεπισκεφτούμε.

Ιωάννα Παπανικολάου

20

Μια μέρα ο Πάνος, ο Στέλιος και η Νίκη ετοιμάστηκαν να ζήσουν μια περιπέτεια στον Κρόνο. Ήταν Άνοιξη. Τα παιδιά ετοίμασαν βαλίτσες και πήγαν στο μεταφορι‐ κό τους μέσο. Όχι, δεν ήταν πύραυλος. Ήταν αμάξι με φτερά! Πήγανε με σκοπό να πάρουν ένα κομμάτι απ’ τους δακτυλίους του και να τον εξερευνήσουν. Δεν ταξίδευαν μόνοι τους! Μαζί τους πήραν την Λίνα και τον Θάνο. Όλοι ήταν ενθουσιασμένοι που θα έκαναν τέτοιο τα‐ ξίδι. Όταν φτάσανε στον προορισμό τους κατεβήκανε απ’ το αμάξι και κοι‐ τάξανε γύρω τους. Όλα ήταν κόκκινα, κίτρινα και πορτοκαλί. Υπήρχαν μόνο ηφαίστεια, λάβα και το έδαφος ήταν γεμάτο μικρές τρύπες. Τότε είδανε κάτι να κουνιέται και ξαφνικά πετάχτηκε ένας μικρός εξωγήινος. ‐ Καλώς ήρθατε στον Κρόνο! Τι θα κάνετε εδώ; Ο εξωγήινος ήταν ένα μικρό πλάσμα με κίτρινο σώμα, μεγάλα αυτιά , τρία μάτια και τέσσερα χέρια. ‐ Ήρθαμε να εξερευνήσουμε τον πλανήτη, απάντησε η Λίνα. Ελπίζω να μη σας πειράζει. ‐ Μα καθόλου! Άλλωστε κι εγώ ήρθα να εξερευνήσω τον πλανήτη. Εί‐ μαι ο Τίτος. Να έρθω μαζί σας; ‐ Ναι! Είσαι καλοδεχούμενος στην παρέα μας. Έλα μαζί μας, είπε ο Στέλιος. Έτσι πήγαν όλοι μαζί για εξερεύνηση. Όλοι ήταν ευτυχισμένοι και χα‐ ρούμενοι που είχαν πραγματοποιήσει αυτό το ταξίδι και είχαν δει και εξωγήινο. Αφού τον εξερεύνησαν ολόκληρο, πήραν και το κομμάτι από τους δακτυλίους, άναψαν φωτιά και διηγούνταν τη φανταστική περιπέτειά τους στον Τίτο και ο Τίτος είπε τη δική του στη συνέχεια. Η περιπέτεια τους είχε φτάσει στο τέλος της. ‐ Πρέπει να γυρίσουμε σπίτι! Είπε η Νίκη, η μεγαλύτερη. Έτσι, μετά απ’ αυτήν τη συναρπαστική περιπέτεια μπήκαν στο αμάξι και γύρισαν στη Γη. Όταν έφτασαν , δε χόρταιναν να μιλούν στους γο‐ νείς τους για αυτήν τη φανταστική περιπέτεια. Όλοι ένιωθαν ευτυχι‐ σμένοι κι ενθουσιασμένοι γι αυτό το ταξίδι που δε θα ξεχνούσαν ποτέ!

Κατερίνα Μόσχου 21

Μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού κοιτούσα το ταβά‐ νι και δεν είχα τι να κάνω. Έτσι α‐ ποφάσισα να πάω ένα ταξίδι. Κάλεσα κι έναν φίλο μου, τον Νίκο κι ετοι‐ μαστήκαμε. Εγώ και ο Νίκος μετά από πολλές ετοι‐ μασίες ήμασταν επιτέλους έτοιμοι να πάμε στον Βό‐ ρειο Πόλο. Πήρα‐ με όλα τα απαραίτητα κι επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο. Ένιωθα τέ‐ λεια! Θα έγραφα ιστορία. Όταν φτάσαμε ανακαλύψαμε δεινόσαυρους θαμμένους στους πά‐ γους και τους ξυπνήσαμε. Ένας τυραννόσαυρος, ψηλός, άγριος, τρομα‐ κτικός με μεγάλα δόντια μας κυνήγησε. Του ξεφύγαμε κι ευτυχώς δε μας έφαγε. Νιώθαμε πολύ τρομαγμένοι και ανακουφισμένοι ταυτόχρο‐ να. Ζήσαμε μια τρελή περιπέτεια. Είχε έρθει βέβαια η ώρα να φύγουμε αλλά εκείνη τη στιγμή η γη τα‐ ράχτηκε! Ξαφνικά είδαμε το ηφαίστειο του Βόρειου Πόλου να εκρήγνυ‐ ται μπροστά μας. Τότε αρχίσαμε να τρέχουμε, ώσπου είδαμε ένα πλοίο. Πάλι καλά οι ναυτικοί μας πρόσεξαν και μας έσωσαν από την καυτή λά‐ βα. Τότε φύγαμε από τον Βόρειο Πόλο κι ευτυχισμένοι γυρίσαμε στο σπί‐ τι μας!

Κωνσταντίνος Ιορδάνογλου

22

Μια φορά κι έναν καιρό μια χαρούμενη οικογένεια ετοιμαζόταν να πάει στο φεγγάρι. Ήταν σχεδόν στο τέλος των ετοιμασιών. Μόνο τα σω‐ σίβια των παιδιών έλειπαν. Τα ετοίμασαν κι αυτά κι έφυγαν. Ταξίδεψαν με ιπτάμενο τροχόσπιτο. Νιώθανε ενθουσιασμένοι που θα πήγαιναν στο φεγγάρι. Μετά από τέσσερις μέρες έφτασαν στον προορισμό τους. Είδαν πολλά περίεργα πράματα και πλάσματα, όπως εξωγήινους. Ήταν φιλικοί μ’ αυτούς οι εξωγήινοι. Έμοιαζαν με τους αν‐ θρώπους απλώς ήταν πράσινοι και είχαν μοβ μάτια. Άρχισαν να αισθά‐ νονται τη ζεστασιά της συντροφιάς λόγω των εξωγήινων. Ζήσανε μια περίπλοκη περιπέτεια, αλλά περάσανε φανταστικά επει‐ δή είχαν και βοηθούς. Η περιπέτεια τελείωσε πια στη Γη όπου έμενε και η οικογένεια. Μαζί με τους εξωγήινους ζήσανε όλοι μαζί στο σπίτι της οικογένειας. Είχαν επιστρέψει όλοι γεροί και χαρούμενοι. Αισθανό‐ ντουσαν περήφανοι και ενθουσιασμένοι καθώς είχαν βρει κι έναν θη‐ σαυρό.

Χρυσή Χατζόγλου

Μια μέρα σκέφτηκα να αγοράσω μια στολή κατασκόπου και να πετά‐ ξω στο διάστημα, μέχρι τον Άρη. Έτσι, μια μέρα που είχα τελειώσει με όλες τις υποχρεώσεις μου αποφάσισα να κάνω αυτό το συναρπαστικό ταξίδι. Πήρα μια φιάλη οξυγόνου για να αναπνέω στο διάστημα. Ήθελα να γνωρίσω διάφορα τέρατα και φιλικούς εξωγήινους. Δεν ήμουν μόνος μου όπως αποδείχτηκε. Εκεί βρήκα κι άλλους κατασκόπους. Έτσι απο‐ φάσισα να γίνω ο κατάσκοπος 007 και οι υπόλοιποι ο 006, ο 005, ο 004, ο 003, ο 002 , ο 001 και ο 000. Όλοι με ψηφίσανε για αρχηγό. Αποφάσισα να πάμε στη Σελήνη για να γνωρίσουμε εξωγήινους και όλοι συμφώνησαν. Ξεκινήσαμε το ταξίδι μας. Μόλις προσγειωθήκαμε μας πέταξαν στον αέρα οι κρατήρες. Κάθε φορά που κάναμε ένα βήμα σκοντάφταμε σε θεόρατες κοτρόνες! Αλλά δε μας ένοιαζε! Ήμασταν στη Σελήνη, εκεί που λίγοι έχουν καταφέρει να επιζήσουν, αλλά εμείς τα κα‐ ταφέραμε. Νιώθαμε πολύ χαρούμενοι. Σχεδόν κλαίγαμε από τη χαρά μας.

23

Εκεί πέρα βρήκαμε έναν παλιό πύραυλο. Τον κατασκευάσαμε επειδή είχε κάποια προβλήματα. Μετά τον σηκώσαμε και απογειωθήκαμε με αυτόν. Επιστρέψαμε σπίτι και αμέσως νιώσαμε νοσταλγία για όλα αυτά που είχαμε περάσει.. Σίγουρα θα ξανάκανα αυτό το ταξίδι.

Κωνσταντίνος Πομάκης

Πέρσι το καλοκαίρι, ετοιμάστηκα να πάω διακοπές μαζί με τον φίλο μου στη Χαλκιδική. Όταν φτάσαμε κάναμε μπάνιο στη θάλασσα. Ξάφ‐ νου, βρήκαμε μια σπηλιά και αποφασίσαμε να μπούμε μέσα και να κά‐ νουμε μια βολτίτσα. Η σπηλιά ήταν κατηφορική. Περπατούσαμε πολλή ώρα και σε κανα δυο ώρες φτάσαμε στο κέντρο της Γης. Ενθουσιάστηκα πάρα πολύ. Εκεί είδα δεινοσαύρους, τρομερά σαρκοφάγα, πρωτόγονους ανθρώ‐ πους που κυνηγούσαν με το ρόπαλο άγρια ζώα. Είδα έναν δεύτερο ήλιο κι έναν κόκκινο ουρανό. Ήταν φανταστικά εκεί πέρα. Παραλίγο να κλάψω από συγκίνηση. Τότε εμφανίστηκε μια φυλή πρωτόγονων και μας πιάσανε αιχμαλώτους. Το βράδυ καταφέραμε να γλιτώσουμε επειδή βρήκα ένα μαχαίρι κάτω στο πάτωμα κι έκοψα τα σχοινιά τα δικά μου και του φίλου μου. Αρχίσαμε να τρέχουμε, αλλά μας έπιασε ένα σαρκοφάγο φυτό. Εγώ με το μαχαίρι έκοψα τις ρίζες του και ελευθερωθήκαμε. Τότε έ‐ γινε νύχτα και μας βρήκε μια άλλη φυλή πρωτόγονων ανθρώπων που ήταν πολύ κοντοί, σχεδόν 1.10 μ. Μόλις μας είδαν μας προσκύνησαν επειδή νόμιζαν πως είμαστε θεοί και μας έδιναν να φάμε όλου του κό‐ σμου τα φαγητά. Μας άρεσε εκεί και καθίσαμε ένα μήνα αλλά τελικά καταλάβαμε ότι δεν ανήκουμε εκεί. Φύγαμε κι έτσι τελείωσε η περιπέ‐ τειά μας. Βρήκαμε τη σπηλιά που είχαμε έρθει, την ακολουθήσαμε και βγήκα‐ με ξανά στη Γη. Χάρηκα πάρα πολύ που γύρισα ξανά στον δικό μου κό‐ σμο. Βέβαια, μ’ άρεσε που πήγα στο κέντρο της Γης, αλλά μάλλον είναι πιο ωραία εδώ!

Γιώργος Καραπετρίδης 24

Μια φορά, σ’ ένα μακρινό σπιτάκι ζούσαν τέσσερις φίλοι, δύο αγόρια και δύο κορίτσια. Εκείνοι, από μικροί ονειρεύονταν να πάνε στο φεγγάρι. Είχε φτάσει η ώρα να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα. Ο μεγαλύτερος όλα του τα χρόνια ήθελε να φτιάξει έναν πύραυλο και τότε κατάλαβε ότι είχε έρθει αυτή η στιγμή. Τότε είπε στους υπόλοι‐ πους «Θα φτιάξουμε έναν μεγάλο πύραυλο». Όλοι συμφώνησαν. Σε λί‐ γες μέρες ο πύραυλος ήταν έτοιμος. Μπήκαν μέσα όλοι και μετά από λίγο ήταν ήδη στον αέρα. Κοιτούσαν από τα παράθυρα κι έβλεπαν χι‐ λιάδες αστέρια. Ήταν τόσο ενθουσιασμένοι! Δεν το πίστευαν! Σε λίγη ώρα ήταν επιτέλους στο φεγγάρι. Βγήκαν όλοι από τον πύ‐ ραυλο και πάτησαν για πρώτη φορά στη Σελήνη. Τότε πρόσεξαν κάτι μι‐ κρά παράξενα πλασματάκια να τους πλησιάζουν. Εκείνοι, φοβήθηκαν και πανικόβλητοι άρχισαν να τρέχουν. Μπήκαν μέσα στον πύραυλο ξα‐ νά και ήταν έτοιμοι να φύγουν. Τότε οι εξωγήινοι τους εξήγησαν ότι δεν πρόκειται να τους κάνουν κακό. Τότε λοιπόν βγήκαν από τον πύραυλο, έγιναν φίλοι με τους εξωγήινους. Ο μεγαλύτερός τους παρατήρησε έναν εξωγήινο που ήταν διαφορετικός. Ήταν ο αρχηγός τους. Είχε κεραίες, μεγάλα αυτιά και μικρό σώμα. Τα παιδιά ένιωσαν πολύ χαρούμενα για τους καινούριους τους φίλους. Όταν ο μεγάλος ανακοίνωσε ότι είχε έρθει η ώρα να φύγουν, τα παι‐ διά στενοχωρήθηκαν και μάζεψαν τα πράγματά τους. Όμως οι εξωγήι‐ νοι δεν τους άφηναν να φύγουν. Ο μεγαλύτερος τότε πρότεινε μια σοφή ιδέα στους υπόλοιπους, κρυφά βέβαια από τους εξωγήινους. « Απόψε το βράδυ, θα γίνει ένα μεγάλο πάρτι. Οι εξωγήινοι θα εξαντληθούν κι εμείς τότε θα αποδράσουμε», τους είπε ψιθυριστά. Όλα έγιναν σύμφω‐ να με το σχέδιο του, μόνο ένα πράγμα πήγε στραβά. Ένας εξωγήινος έμεινε ξύπνιος. Οι άνθρωποι, μην έχοντας τι άλλο να κάνουν, τον πήραν μαζί τους. Ξεκίνησαν αμέσως το ταξίδι της επιστροφής. Έφτασαν σπίτι τους και σκέφτηκαν ότι ο εξωγήινος δε θα ένιωθε και πολύ άνετα, Του έφτιαξαν λοιπόν ένα δικό του δωμάτιο και εκεί συνέ‐ χισε την υπόλοιπη ζωή του.

Σμαράγδα Ρεϊζη 25

Οι αστροναύτες της ΦΡΥ ΤΖΗ ετοιμάζονται για την αποχώρηση του τρένου τους στον πλανήτη Πολύχρωμο για εξερεύνηση. Ένα μέρος που κα‐ νείς δεν έχει πάει μέχρι τώρα. Μέσα σ’ αυτό το τρένο είναι ο μπαμπάς μου, που το οδηγάει, ο θείος μου και η μαμά μου. Δίχως να ξέρουν που να με αφήσουν, αποφάσισαν να με πάρουν μαζί τους για να τους βοηθήσω στην εξερεύνηση, Εγώ χάρηκα πολύ και ανυπομονώ γιατί δεν έχω ξανακάνει τόσο μεγάλο ταξίδι. Ξαφνικά ακούσαμε έναν περίεργο θόρυβο. «Φτάσαμε!» φώναξε ο μπαμπάς μου. Όλοι μαζί κατεβήκαμε από το τρένο. Η Γη φαινόταν πα‐ νέμορφη από τον πλανήτη Πολύχρωμο. Όμως ο θείος μου παραξενεύ‐ τηκε και απόρησε: «Ποιος είναι αυτός ο πλανήτης;» «Μα η Γη φυσικά!», του απαντήσαμε εμείς. Ξαφνικά έτσι όπως περιπλανιόμασταν στον πλανήτη Πολύχρωμο, α‐ κούσαμε έναν τρομακτικό θόρυβο «ΒΒΒΒΒΜΜΜΒΒΒΠΦ!». Ήταν ένας κομήτης που είχε πέσει επάνω σ΄ έναν άλλον πλανήτη πολύ κοντά στον Πολύχρωμο. Όλοι τρομάξαμε πάρα πολύ. Μετά από λίγο είδαμε κάτι παράξενα πλάσματα να μας πλησιάζουν. Είχαμε τρομοκρατηθεί πολύ, αλλά έτσι, σαν μια γροθιά που ήμασταν όλοι μαζί, μπορούσαμε να τα καταφέρουμε. Τα παράξενα πλάσματα άρχισαν τότε να μας μιλάνε σε μια άγνωστη γλώσσα. Εμείς λέξη δεν κα‐ ταλαβαίναμε. Τότε ένα μικρό πλασματάκι μου έδειξε ένα κουμπάκι στον ασύρματο. Εγώ το πάτησα κι έτσι, ως δια μαγείας, καταλάβαινα τη γλώσσα τους. Μας έλεγαν: « Ήρθαμε να εξερευνήσουμε αυτόν τον πλα‐ νήτη. Πες στους δικούς σου να πατήσουν κι αυτοί αυτό το κουμπί πριν γίνει κανένα κακό. Κι εγώ θα πω στους δικούς μου ότι συνεννοούμα‐ στε». «Κι εμείς ήρθαμε να εξερευνήσουμε αυτόν τον πλανήτη!» είπα χαρούμενη εγώ. Έτσι, όλοι συνεννοηθήκαμε μεταξύ μας και αποφασίσαμε να συνεχί‐ σουμε μαζί την εξερεύνηση, αλλά την επόμενη μέρα γιατί είχε ήδη βρα‐ διάσει!

Ευφροσύνη Τζήκα

26

Μια νύχτα, εγώ έπαιζα το παιχνίδι μου στον υπολογιστή. Χωρίς να το καταλάβω με πήρε ο ύπνος, αλλά όταν ξύπνησα, κατά τα μεσάνυχτα με είχε ρουφήξει ο υπολογιστής μέσα στον κόσμο του παιχνιδιού. Ήταν ένας κόσμος που είχε τετράγωνα και ορθογώνια τέρατα, τετρά‐ γωνα δέντρα και άλλα πολλά. Ένιωθα σαν να έπρεπε να επιβιώσω σε αυτόν τον κόσμο που ζούσε ο μεγαλύτερος φόβος μου... Ο herobrine… Όμως ο Herobrine με είχε καταλάβει ήδη. Έτσι άρχισα να τρέχω και με‐ τά από πολλή ώρα τρέξιμο με είχε χάσει, είχε φύγει. Βρήκα ένα χωριό με πολεμιστές που είχαν όπλα και σπαθιά διαμαντένια. Κατάλαβα ότι είχε έρθει η ώρα να αντιμετωπίσω τον φόβο μου και να αποτελειώσω τον Herobrine. Όμως δεν τον βρίσκαμε πουθενά μέχρι που ήρθε το βράδυ του πολέμου και φοβηθήκαμε επειδή χάναμε πολύ στρατό. Η περιπέτεια είχε αρχίσει. Ο Herobrine ήθελε να πολεμήσει μαζί μου και ήταν καλός αλλά έκανε ζαβολιά. Με υπνώτισε με τα άσπρα μάτια του, αλλά εγώ αντιστάθηκα και δεν το περίμενε ότι θα τον σκότωνα τό‐ σο εύκολα. Μόλις τον σκότωσα ξαναγύρισα πίσω στο δωμάτιό μου. Ένιωθα πως ήθελα να ξανανιώσω αυτήν την περιπέτεια. Έτσι, είπα να ξανακάνω το ίδιο πράγμα που έκανα στην αρχή για να ξαναμπώ στο παιχνίδι και πε‐ ρίμενα να με ξαναπάρει ο ύπνος!

Παύλος Νικολετόπουλος

27

Μια φορά κι έναν και‐ ρό ήταν μια χαρούμενη οικογένεια και ήθελαν να πάνε ένα ταξίδι αλλά δεν ήξεραν πού να πά‐ νε. Ο γιος τους, ο Θα‐ νάσης σκέ‐ φτηκε να πάνε στο φεγγάρι. Το είπε στην οικογένειά του και χάρηκαν πολύ. Αποφάσισαν να πάνε όλοι στο φεγγάρι. Πήραν όλα τα απαραίτητα, έβαλαν και προ‐ ωθητήρες στο αμάξι και ξεκίνησαν. Πολλή ώρα ταξίδευαν, ώσπου έφτασαν στο φεγγάρι. Ήταν τέλεια, φανταστικά. Στρώσανε και μια σκηνή και κοιμηθήκανε. Αλλά ακούγο‐ νταν περίεργοι ήχοι και βγήκαν από τη σκηνή. Είδαν έναν εξωγήινο. Τρόμαξαν και πήγαν να τρέξουν αλλά ο εξωγήινος ένιωθε μοναξιά και λύπη που δεν είχε φίλους. Μετά από λίγο έγιναν φίλοι και πέρασαν τε‐λει‐α. Έπαιξαν φεγγαρο‐ κυνηγητό! Μετά ήρθε το βράδυ και ο εξωγήινος δεν είχε μέρος να κοι‐ μηθεί. Έτσι ο Θανάσης πρότεινε στους γονείς του να κοιμηθεί ο εξωγήι‐ νος στη σκηνή του. Αυτοί συμφώνησαν και ο εξωγήινος χάρηκε πάρα πολύ. Όταν ξημέρωσε, έπρεπε να φύγουν, να επιστρέψουν στη Γη. Φόρτω‐ σαν όλα τα πράματα κι επέστρεψαν. Είχαν περάσει τέλεια!

Άννα Παπαδοπούλου

28

Οι αστροναύτες Μαξ, Μπομπ και Ρεξ ετοιμάστη‐ καν για το ταξίδι στη Σελή‐ νη. Τον χειμώνα του 1994 ξεκίνησαν το ταξίδι με ένα διαστημόπλοιο. Οχτώ μέρες ταξίδευαν και μόλις ήταν έτοιμοι να προσγειωθούν, ένας δυνατός άνεμος του διαστήματος ο οποίος έ‐ τρεχε με 10.000 χλμ την ώρα τους παρέσυρε σ’ έναν πλανήτη παρόμοιο με τη Γη. Όταν κατέβηκαν παρατήρησαν ότι έχει οξυγόνο, όμορφο τοπίο και τροπικό κλίμα. Ο Μαξ σκεφτόταν «Αν έχει τόσο οξυγόνο, κάτι μας κρύ‐ βει αυτός ο πλανήτης». Πήγε να ελέγξει την περιοχή, γιατί έπρεπε να προστατευτούν. Εκεί που πήγε είχε κάτι πελώρια ζώα. Ήταν πολλοί δει‐ νόσαυροι και συγκεκριμένα βραγχιόσαυροι. Μόλις τους είδες έτρεξε να το πει στους άλλους. Και οι τρεις τρόμαξαν πάρα μα πάρα πολύ. Όμως ήταν και πολλοί οι σαρκοφάγοι δεινόσαυροι. Όπως μιλούσαν ακούσανε να βρυχάται κάτι πολύ μεγάλο. Αυτός ο βρυχηθμός ακουγότανε όλο και πιο κοντά, ώσπου η πηγή του ήχου έ‐ φτασε κοντά τους. Ήταν ένας τυραννόσαυρος Ρεξ! Άρχισαν να τρέχουν για να σωθούν και κρύφτηκαν πίσω από ένα δέντρο. Ανέβηκαν πάνω του και βρήκαν μια τρύπα που τους χωρούσε όλους. Εκεί έμειναν πολύ καιρό και έφτιαχναν τα όπλα τους. Μια από τις περιπέτειες που ζήσανε ήταν όταν κάτι βελοσιράπτορες τους κυνήγησαν . Τόσο καιρό δεν είχαν σκεφτεί να επισκευάσουν το διαστημόπλοιό τους και να γυρίσουν στη Γη. Όταν λοιπόν το σκέφτηκαν, διόρθωσαν τη βλάβη και γύρισαν πίσω στη Γη. Ήταν εξουθενωμένοι από αυτό το ταξίδι αλλά και συνεπαρμένοι από τη μαγευτική αυτή περιπέτεια στο διάστημα!

Αλέξανδρος Ακριτίδης 29

Οι άνθρωποι ετοι‐ μάστηκαν για την τρομερή επίθεση στους εξωγήινους στις 6 Νοεμβρίου του 1903. Έπρεπε να πάνε στον πλανήτη Έμα. Θα πήγαιναν μόνο σε αυτόν τον πλανήτη επειδή εκεί γίνονταν οι μάχες. Οι Γήινοι πήραν τηλέ‐ φωνο τους εξωγήι‐ νους αλλά αυτοί το έκλεισαν και τους είπαν ότι τα Τέρατα και τα Φαντάσματα ήταν μαζί τους. Μετά οι άνθρωποι με τους πυραύλους τους ταξίδεψαν τρεις εβδομά‐ δες με σκοπό να κερδίσουν. Οι άνθρωποι πήγαν όλοι στη μάχη! Μαύ‐ ροι, κίτρινοι, κόκκινοι, καφετιοί και λευκοί. Νιώθανε φόβο επειδή μπο‐ ρεί σε αυτή τη μάχη να έχαναν τη ζωή τους. Όταν φτάσανε είδανε αίματα και τους εχθρούς τους. Οι εξωγήινοι εί‐ χαν έξι μάτια, τρία κεφάλια, ένα χέρι στην κοιλιά και πέντε πόδια. Όταν τους είδανε τρόμαξαν πάρα πολύ. Πολέμησαν και νίκησαν. Μετά από τριάντα χρόνια ο πόλεμος είχε τελειώσει με νικητές τους ανθρώπους. Επέστρεψαν με τους πυραύλους τους αλλά πρώτα είχαν μαζέψει τα όπλα και τους πυραύλους των εξωγήινων, των τεράτων και των φαντα‐ σμάτων. Αλλά ακόμα ήταν στεναχωρημένοι επειδή είχαν σκοτωθεί τό‐ σοι... Μετά από τρις βδομάδες έθαψαν τους νεκρούς τους , αλλά και τους νεκρούς των εξωγήινων και των άλλων εχθρών. Μετά γύρισαν στις οικογένειές τους νικητές και ανακουφισμένοι που όλη αυτή η περιπέ‐ τεια είχε επιτέλους τελειώσει.

Απόστολος Ζαφρράκας

30

Κάποτε ήταν ο Αλοίκον και ο Παισρεϊζ και αποφάσισαν να πάνε στο διάστημα. Αυτοί είχαν εργαστήριο. Έφτιαξαν κάσκες, μπότες που βγά‐ ζουν αέρα και μπορούν να πετάξουν, ένα τηλεχειριστήριο που έγραφαν που θα ‘θελαν τους μεταφέρει και γάντια που πετάν φωτιά. Τότε ένας τους είπε: «Πάμε να εξερευνήσουμε άλλα ηλιακά συστήματα!» Ξεκίνη‐ σαν αλλά σταμάτησαν απότομα, γιατί ο ένας τους είπε: «Δεν φτιάξαμε στολή για να μην νιώθουμε την πίεση!». Αφού το έφτιαξαν και αυτό ξα‐ ναξεκίνησαν. Στη διαδρομή έβλεπαν το ηλιακό μας σύστημα και είδαν διάφορους πλανήτες, άλλους μικρούς και άλλους μεγαλύτερους, αλλά ο πιο παρά‐ ξενος πλανήτης ήταν αυτός που είχαν μπροστά τους. Ήταν τεράστιος και αποτελούνταν από μηχανισμούς και κινούνταν. ‐ Είναι σαν 1.000.000 ήλιους μαζί! Φώναξε ένας. Τότε αποφάσισαν να μπούνε μέσα, αλλά είχε πολλούς φρουρούς. Ήταν κι ένας πολύ καλός φρουρός με διαμαντένια πανοπλία, ο Νίνι. Αυ‐ τός είχε 10 μάτια, 5 χέρια και αιωρούταν. Δεν είχε ούτε πόδια, ούτε μυαλό, ούτε κεφάλι. Λυπήθηκαν τα παιδιά, επειδή ποτέ δε θα μπορού‐ σαν να περάσουν. Παρ’ όλα αυτά συνέχισαν. Κρύφτηκαν και περάσανε ζωντανοί. Αλλά για να μπει κάποιος μέσα χρειαζότανε οπωσδήποτε έ‐ ναν κωδικό, και άμα τον κάνανε λάθος θα χανόντουσαν στη στιγμή. Τό‐ τε σκέφτηκαν να πως μπορούν να το κάψουν. Μπήκαν μέσα και έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Είχαν βρεθεί σε έναν χώρο με διαμάντια που στη μέση είχε ένα παλάτι από διαμάντια κι αυτό. Μπήκαν μέσα αλλά εκεί ήταν χιλιάδες ρομπότ. Αυτά τα ρομπότ ήταν όλοι όσοι ζούσαν στη Γη αλλά τους είχαν κάνει αντίγραφα ρομπότ. Στη μέση βρισκόταν ένα ρο‐ μπότ που δε χαλούσε με τίποτα. Ήταν πιο έξυπνο κι από τον Αϊνστάιν τον ίδιο! Το μόνο που μπορούσε να το σταματήσει ήταν η πρίζα από την οποία έπαιρνε ρεύμα, μέσα από ένα ηφαίστειο. Το ρομπότ τους εντόπισε και τους πυροβολούσε όμως ευτυχώς δεν τους πέτυχε. Οι άνθρωποι ρομπότ ήταν όμως μοχθηροί. Αυτοί προσπά‐ θησαν να τους κάψουν , αλλά γλίτωσαν. Έτσι όπως έτρεχαν να γλιτώ‐ σουν, ο Παισρεϊζ είδε μια τεράστια μπάλα λέιζερ και την πυροβόλησε. Η μπάλα έπεσε στο καλώδιο και το κατέστρεψε. Έτσι σωθήκανε. Τότε χά‐ λασαν τα υπόλοιπα μηχανήματα. Είχε χαλάσει όμως και το δικό τους μέσο μεταφοράς και δεν μπορούσαν να γυρίσουν.

31

Τότε ένα φως κατέβηκε και ακούστηκε μια φωνή: «Κάντε μια ευχή!». Αυτοί ευχήθηκαν να επιστρέψουν σπίτι τους και το φως τους μετέφερε κατευθείαν. Αυτοί ένιωθαν ότ είναι μοναδικοί στον κόσμο που είχαν ζήσει μια τόσο ξεχωριστή περιπέτεια!

Παϊσιος Ρεϊζης

32

Μια μέρα αλλιώτική απ’ τις άλλες ξύ‐ πνησα και ως δια μαγείας είχα πάρα πολλά λεφτά! Με τον φίλο μου τον Κωνσταντίνο αγοράσαμε ένα πλοίο και το ονομάσαμε «SPEED» γιατί είχε μια μαγική προπέλα και έτρεχε με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Μια μέ‐ ρα οδηγούσα το πλοίο και ο φίλος μου προσπαθούσε να επιδιορθώσει το τιμόνι γιατί είχε χαλάσει. Ξαφνικά το πλοίο άρχι‐ σε να πετάει εξαιτίας της μαγικής προπέλας. Φτάσαμε στο φεγγάρι αλλά όταν προσγειωθήκαμε δυστυχώς το πλοίο μας διαλύθηκε από τη σύγκρουση. Ευτυχώς εμείς βγήκαμε πριν διαλυθεί κι έτσι δεν πάθαμε τίποτα. Θέλαμε από το Φεγγάρι τη μαγική του πέτρα που μόλις την ακουμπάς πετάς! Από τη μια ένιωθα πάρα πο‐ λύ χαρούμενος επειδή είχα πάει στο φεγγάρι με τον Κωνσταντίνο και επειδή αν βρίσκαμε την πέτρα θα μπορούσαμε να πετάμε! Από την άλ‐ λη φοβόμουν μη τυχόν και δεν καταφέρναμε να τη βρούμε και μέναμε εκεί για πάντα! Καθώς ψάχναμε είδαμε πέντε εξωγήινους που είχαν τρία μάτια, ένα χέρι και δύο πόδια. Εμείς πολύ ευγενικά τους ζητήσαμε τη μαγική πέτρα αλλά αυτοί δε μας την έδιναν. Είπαν πρώτα να σταματήσουμε τη μαύρη τρύπα που τους ρουφάει και τότε θα μας την έδιναν. Ένιωσα μεγάλη απογοήτευση αλλά δεν το βαλα κάτω. Στη συνέχεια οι εξωγήινοι μας έδωσαν πράγματα για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε, γιατί μόλις θα μπαίναμε στη μαύρη τρύπα θα γινόταν έκρηξη! Εγώ βούτηξα και κατευθείαν η μαύρη τρύπα εξερράγη! Σώθηκαν πάρα πολλοί εξωγήινοι που ήταν παγιδευμένοι χρόνια εκεί μέσα. Τότε μας έδωσαν τη μαγική πέτρα και την ακουμπήσαμε. Όντως, αρχίσαμε να πετάμε! Τότε τους είπαμε ότι έπρεπε να επιστρέψουμε στη Γη και τους διαβεβαιώσαμε πως θα ερχόμαστε συχνά στο φεγγάρι! Ένι‐ ωθα ο πιο χαρούμενος άνθρωπος όλου του κόσμου επειδή πετούσα, είχα γνωρίσει εξωγήινους αλλά και φυσικά επειδή είχα ζήσει αυτήν την απίστευτη περιπέτεια στο φεγγάρι!

Νίκος Νικολαϊδης 33

Μια μέρα καθόμουνα στο κρεβάτι και δεν ήξερα τι να κάνω. Τότε μου ήρθε μια καταπληκτική ιδέα. Να πάω ένα ταξίδι που δεν έχει πάει κα‐ νείς. Στο διάστημα! Έτσι κι αλλιώς είχα μπροστά μου σαββατοκύριακο και δεν είχα σχολείο! Ετοίμασα μια μεγάλη βαλίτσα και ανέβηκα στον πύραυλο. Δεν ήμουν μόνη μου! Μαζί μου ήταν και οι συμμαθήτριές μου και ένιωθα μαζί τους μεγαλύτερη ασφάλεια αλλά και φανταστικά, γιατί είχα την καλύτερη παρέα! Έβαλα μπρος τον πύραυλο πατώντας καμιά δεκαριά πολύχρωμα κουμπάκια και αυτός άρχισε να πετάει και να πηγαίνει όλο και ψηλότερα. Νιώθαμε όλες πολύ ευτυχισμένες και ξεκούραστες! Έτοιμες για περιπέτεια! Προσπεράσαμε πολλούς πλανήτες με διάφορα χρώματα και τρύπες. Είδαμε και πολλούς εξωγήινους με τρία μάτια, έξι δάχτυλα στα χέρια και στα πόδια. Ήταν πολύ περίεργοι και πράσινοι. Ένας από αυτούς μου έβαλε ένα διαφανές κράνος, πάτησε ένα κουμπί και ως δια μαγείας ό‐ ταν μας μιλούσε μπορούσαμε να καταλάβουμε τι έλεγε. Μου είπε πως τον έλεγαν Φρουζιέρ Φρουφρού και μας παρακάλεσε να σώσουμε τον πλανήτη του. Τον άκουσαν και οι υπόλοιποι και ήρθαν. Φορέσανε και οι φίλες μου το διαφανές κράνος και μπορούσαν και αυτές να καταλάβουν τι έλεγαν οι εξωγήινοι. Τις είπαν αυτό που είπε και σε μένα ο Φρουζιέρ. Χαρήκαμε που αναλάβαμε μια τόσο σημαντική αποστολή που κανείς άλλος στη Γη δεν είχε ζήσει. Για αρχή έπρεπε να πάμε στον πλανήτη που ήταν οι κακοί. Ο αρχηγός τους ήταν ο Μπρούνο και η συμμορία του ήταν ο Μπράκλου, ο Μέσι και δύο κορίτσια. Η Καμόρα και η Λαρδίνα. Αυτά τα κορίτσια εξαναγκά‐ ζονταν να είναι κακές, δεν ήθελαν. Την επόμενη μέρα πήγαμε στον πλανήτη και αποφασίσαμε να χωρι‐ στούμε για να βρούμε το λημέρι τους. Η καθεμία είχε μαζί της κι έναν καλό εξωγήινο για βοήθεια. Αρχίσαμε να ψάχνουμε. Η Σμαράγδα τους βρήκε και άρχισε να φωνάζει και όλες τρέξαμε προς αυτήν. Ήταν μέσα σε μία κίτρινη σπηλιά. Τους κρυφακούσαμε να λένε για τον άλλον πλα‐ νήτη και για τους εξωγήινους του. Συνωμοτούσαν για το πώς θα τους σκότωναν. Τότε τα δύο –κατά βάθος καλά‐ κορίτσια πρότειναν πως θα ήταν καλύτερα να μη σκοτώσουν κανέναν. Παλιότερα ήταν φίλες με αυ‐ τούς τους εξωγήινους. Τότε άρχισαν να τις κυνηγάνε. Εμείς στο παρα‐ τσάφ κρυφτήκαμε, αλλά τα δύο κορίτσια πρόλαβαν και μας είδαν. Τρό‐ 34

μαξαν και πήγαν να τρέξουν αλλά προλάβαμε να τις πούμε πως είμαστε από τον διπλανό πλανήτη και ανακουφίστηκαν και δε φοβόντουσαν πι‐ α. Τις πήραμε με το μέρος μας και τις πήγαμε στον άλλον πλανήτη. Με‐ τά ξαναγυρίσαμε. Όταν οι κακοί βγήκαν από την κίτρινη σπηλιά τους ε‐ πιτεθήκαμε και τους πιάσαμε από τις μπλούζες. Τους δέσαμε και τους στείλαμε στη Γη μ’ έναν πύραυλο που δεν μπορούσαν να ελέγξουν. Ξαναπήγαμε στον φιλικό εξωγήινο πλανήτη, τα δύο κορίτσια μας ευ‐ χαρίστησαν και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Αργυρώ Πάντζαλη

35