DE JUBILARISSEN

door Jan Laffeber

Zoals gebruikelijk zullen op de nieuwjaarsbijeenkomst weer jubilarissen gehuldigd worden. Dat zijn er deze keer 6, t.w. Jan de Kreek (50 jaar); Hennie Hartensveld (40 jaar); René Brakxhoofde; Remco van Keulen en Marco Willemsen (allen 25 jaar). Zoals gebruikelijk van allen enkele korte gegevens, dat is bij de een wat makkelijker als bij de ander, vandaar dat de tekst bij de één wat korter is dan bij de ander. Soms heb ik geen of weinig informatie en moet ik me dus beperken tot enkele regeltjes.

JAN DE KREEK

Jan de Kreek heeft in de lage(re) teams gespeeld tot ongeveer 1980. Hij werd in augustus 1974 bestuurslid en kreeg de functie van 2e penningmeester. Zijn hoofdtaak was het innen van de contributie en Jan zou dat blijven doen tot september 1982. Van 1976 tot en met 1984 was Jan beheerder van onze kantine en in die functie stond hij dag in dag uit achter de bar in ons clubhuis. Omdat Jan in 1984 eigenaar werd van Café The Hide Away op het Kreekplein, nabij ons complex, moest hij met zijn activiteiten voor onze club stoppen. In 1991 werd hij met zijn bedrijf subsponsor en dat zou hij jarenlang blijven, waarna het sponsorschap een andere vorm kreeg. Jan is nog steeds een trouw bezoeker van de wedstrijden van ons 1e elftal. in het 3e team, beurtelings als spits of keeper. De laatste jaren heeft René zeer regelmatig in het doel van het 2e team gestaan, soms ook in het 1e. Nu dus in het 3e en in de wedstrijdverslagen wordt hij nu Brakxheader genoemd! Hij scoort er nog wel eens eentje!

REMCO VAN KEULEN

Remco van Keulen speelde in het laagste seniorenteam en is daar enkele jaren geleden mee gestopt. Het waarom is me niet bekend. Momenteel is Remco regelmatig als scheidsrechter actief op het veld. Remco heeft in de jeugdcommissie gezeten (in de tijd van jeugdvoorzitter Ivo de Bruin) en ook nog in de commissie PR en S.

HENNIE HARTENSVELD

Hennie Hartensveld speelde ooit in het roemruchte seniorenteam met Vito Giorgi; Jan de Kreek; Cees van Driel; Cor Donker; Leen de Zeeuw etc. Hennie was daarin een spijkerharde linksback, die je beter niet tegen kon komen. Alleen de blik in zijn ogen al! Hennie komt op de zaterdagen regelmatig zijn oud papier droppen in de container en zijn oude makkers opzoeken aan de kaarttafel. Ik geloof niet dat ik hem ooit zelf heb zien kaarten.

RENÉ BRAKXHOOFDE

René Brakxhoofde speelt nog actief

MARCO WILLEMSEN

Marco Willemsen is de jongere broer van Leo en Ton Willemsen. Marco speelt in het 11e team, wisselend als veldspeler of keeper. Het wachten is op het moment dat Marco, in navolging van zijn broers, een functie aanvaard bij de club.

Deze jubilarissen zullen dus gehuldigd worden op de nieuwjaarsbijeenkomst van 6 januari a.s. De aanvang van de nieuwjaarsbijeenkomst is gesteld op 16.00 uur, de huldiging van de jubilarissen is voorzien voor 16.30 uur.

door Jan Tuinenburg

Na een lekker potje voetbal hoort een douche. En zo’n heerlijk stortbad is een weldaad voor het lichaam en misschien ook wel voor de geest; het spoelt het transpiratievocht van je lijf, eventuele sliding-moddervlekken verdwijnen als sneeuw voor de zon en de hedendaagse kunstgrasschroeiplekken worden er door verzacht. Het frist je op in de zomer en in de winter word je er door opgewarmd. Bovendien is het een sociaal gebeuren. De wedstrijd wordt nog eens even nabeschouwd en geanalyseerd en wel op zo’n wijze, dat de gehele voetbal-insiteredactie evenals de studio-voetbal-”wijze mannen” er een puntje aan kunnen zuigen. Ook de laatste roddels over medespelers passeren de revue en zelfs de douches zelf worden beoordeeld. Wij, en daar bedoel ik de jongens van het tiende mee, hebben zelfs een heuse ”Gouden Douchekop-competitie” in het leven geroepen, waarin alle gebruikte douches op hun merites beoordeeld worden. Die van onze eigen Zwervers-nieuwe-kleedkamers scoren overigens hoog!! Alleen maar hosanna over het douchen dus, je zou bijna gaan geloven dat men gaat voetballen vanwege die douche erna. Toch is dat niet het geval, waarover later meer. Eerst maar eens naar de ”geschiedenis” van het douchen kijken.

Toen ik in 1967 als jochie van 12 jaar ging voetballen bij De Zwervers aan de Smeetslandseweg, waren er niet eens kleedkamers. De kantine was nog in aanbouw en verkleden moesten we ons in bouwketen, die aan het veld stonden. Daarin was een kraan met koud! water, waar alle speler zich moesten wassen. We stonden als haringen in een ton en het wasgebeuren was in niets te vergelijken met het hedendaags douchefeest. Velen schoten daarom snel in de kleren onder het mom van ”We gaan thuis wel”. Maar ook toen de kantine af was en er echte kleedlokalen met douches waren, waren er toch heel wat medespelers, die ondanks de druk van de leiders, trainers of wie dan ook, weigerden onder de douche te gaan. Legio excuses gaven ze aan: ”Ik vind het thuis fijner” of ” Het is hier zo vies” of, of, of…..De enige echte reden was natuurlijk, dat zij zich niet in adamskostuum aan elkaar durfden te vertonen. Niet zo gek natuurlijk, want in die leeftijd verander je sneller dan je zelf bij kunt houden en de één ontwikkelt zich lichamelijk veel sneller dan de ander. Het `kinderdingetje` van de niet zo snelle staat in geen verhouding tot het volwassen behaarde ”klok en hamerspel” van de wat snellere. Beiden zijn er verlegen mee. Puberteit dus! Toch is dat een tijdje weggeweest. Toen verplicht schoolzwemmen zijn intree deed in de jaren zeventig, werden de kinderen gedwongen zich gezamenlijk te verkleden. En daar iedereen toen ongeveer ”dezelfde” had, was dat geen probleem. Ook het aspirantvoetbal maakte een wat algemenere entree en het douchen na de wedstrijd vond een naadloze aansluiting met het schoolzwemmen. Iedereen ging gewoon douchen na de wedstrijd en daar men dat dus zo gewend was, keek niemand ergens (naar of) van op! Ook niet in de puberleeftijd.

Helaas veranderde dat weer in de latere jaren tachtig en negentig. Nederland werd in die periode multicultureel. En voetballertjes uit die andere culturen meldden zich aan als lid van voetbalverenigingen. Terecht, daar niet van. Maar veel van die kinderen zijn van moslimafkomst. Mag, natuurlijk. Maar hun geloof verbiedt het om je lichaam (lees onderlichaam) aan de ander te laten zien. En dat heeft natuurlijk ook zijn weerslag op de andere kinderen. ”Als hij niet hoeft, ga ik ook niet”. En men ging weer thuis douchen. Bij mijn eigen zoon merkte ik dat de jongens hoog- uit met zwembroek aan onder de warme waterstraal gingen en zich omwikkelden met de baddoek teneinde de onderbroek aan te trekken zonder zich te vertonen aan de medemens. Zelfs bij Feyenoord schijnt dit tot een tweestrijd tussen culturen geleid te hebben!!! Belachelijk niet!! Dat zei ik dan ook en ook de trainers, leiders enz. dreigden met schorsingen, uitsluitingen, reservebeurten, straftrainingen en koude douches. Het mocht niet baten. Zelfs zakgeldinhouding maakte geen indruk. Een baddoek ging al niet eens meer mee naar de voetbal. Jammer denk je dan.

Het is toch zo lekker, genieten onder die stomende douchekop, met je tenen in de modder en het gras vanonder de voetbalkicksen!! Gelukkig dat we als senior geen last meer hebben van dat puberale gedoe. We gaan en genieten ervan. Onder de douche zijn we allemaal hetzelfde. (Nou ja, bijna hetzelfde ). Iedereen gaat gewoon eronder, logisch toch! Niet dus! Sinds enkele jaren hebben wij weer enkele jongere voetballers in ons team. En die douchen niet!! Of nauwelijks!! Ze rennen over het veld, zitten onder de blubber, transpireren als paarden. Maar ze douchen niet!! Een spoelt zich wel even vlugvlug af zonder zijn onderbroek uit te doen en een ander houdt even zijn voeten onder de straal, maar echt douchen doen ze niet! Ze schieten snel weer in hun hiphopkostuum naar de al of niet buiten op hun wachtende meisjes. ”Lekker gedoucht jongens” heb ik wel eens geprobeerd en tegen de meisjes heb ik wel eens gezegd ”Wat een stelletje viezeriken zijn dat zeg, ze hebben niet eens gedoucht”. Er wordt niet of nauwelijks gereageerd. En als ze reageren kan ik ze nauwelijks verstaan. Ze gaan gewoon niet!!! Bah! Is het een probleem voor mij?. Nee hoor. Moeten ze zelf weten. Het is zeker niet ”cool” om te douchen. Maar ik vind het wel zeer verkoelend. Zeker in de zomer.

Prettige Kerstdagen allemaal en lekker voetballen in 2007. Met een lekkere douche na afloop.

door Karel Jungheim

Onverklaarbaar maar waar. Zo rond de jaarwisseling zit ik uren voor de buis om naar darts te kijken, een ’sport’ waarvoor ik me de rest van het jaar totaal niet interesseer. Voer voor psychologen? Hoe dan ook, meestal bevind ik mij dan virtueel in het gezelschap van oranje uitgedoste, bierdrinkende landgenoten die volledig uit hun dak gaan bij elke pijl die het bord raakt. Een beetje ‘plat’ is het allemaal wel. Maar nog tamelijk onschuldig. Dat het nog platter kan zagen we tijdens de recente verkiezingstijd. Dieptepunt was volgens mij wel een televisieprogramma waarbij we konden zien dat een dartbord was afgeplakt met een foto van het hoofd van een bekende lijsttrekker die al jarenlang het mikpunt is van smaad en hoon. Het publiek mocht pijltjes gooien. En o wat hebben we gelachen. Intussen begin ik de run op platte beeldbuizen wel te begrijpen: kunnen we al die platte programma’s nog beter bekijken. Nederland neemt qua hufterigheid en onbeschoftheid in Europa de derde plaats in. Wat mij bij deze bekendmaking vooral verbaasde was het feit dat het kennelijk nog erger kan. Overigens verbaasde de uitkomst van dit onderzoek me ook weer niet. Zo kwam ik een tijd terug eens op een smalle weg met eenrichtingsverkeer een tegenligger tegen. Omdat ik niet van zins was plaats te maken ontstond er ter plekke een soort patstelling. Die werd opgeheven omdat mijn tegenpool uitstapte en verklaarde mijn ‘kop te verbouwen’ als ik niet opzij ging. Ik heb dat wijselijk dan ook maar gedaan. Zo niet, dan had het hoofd van deze voorzitter er thans geheel anders uit gezien. (Hoewel het er volgens sommigen alleen maar beter op had kunnen worden; maar dit geheel ter zijde.)

Bij De Zwervers kunnen we er af en toe ook wat van. Zo zag ik tijdens een wedstrijd van een van onze lagere elftallen eens een linksbuiten met niemand in de buurt vergeefs achter een te hard gespeelde bal richting cornervlag hollen. De bal ging over de achterlijn. De balende speler legde de bal bij de vlag en liep hard terug naar zijn eigen helft. De keeper van de tegenpartij kon vervolgens dus de gang richting cornervlag maken om de daar achtergelaten bal op te halen. Geintje? Moet kunnen? Ik vind het schoolvoorbeeld van hufterig gedrag! En niet lang geleden vond een groepje ‘supporters’ het na een helaas opnieuw verloren wedstrijd van ons eerste elftal het nodig spelers en trainer uit te schelden. Iedereen wist en weet dat het dit seizoen een moeilijke opgave zou worden. Dan ga je achter de club staan en steun je de spelers en de technische staf. ”Da’s logisch”, zou Cruyff zeggen. Wie zegt hem dat na? ‘Fatsoen moet je doen’ is een veelgehoord gezegde. Maar een ‘Blik op de weg’ is voldoende om te zien dat deze boodschap nog niet tot iedereen is doorgedrongen. In de voetbalcompetitie is de plaats op de ranglijst belangrijk. Het ‘rechterrijtje’ wordt gevreesd. Als we sommige politici mogen geloven doet ons land het binnen Europa op dit moment niet slecht en staat het bijvoorbeeld voor wat betreft economie hoog op het linkerrijtje. Toch kan een plaats aan de onderkant van een rechterrijtje ook juist heel positief zijn. Stond Nederland daar maar als minst onbeschofte land. Helaas, zo ver is het nog niet. Dan moet er, en laten we het nieuwe jaar 2007 daar eens voor benutten!, nog heel wat gebeuren. Dan moet het roer flink om. Hoeveel graden? ‘One hundred and eighty’!!!