Habacuc Caput 1 1 Onus quod vidit Habacuc propheta. 2 Usquequo, Domine, clamabo, et non exaudies? clamabunt ad te violentiae, et non salvabis. 3 Quare ostendis mihi iniquitatem, et laboremus; Vastatio et violentia coram me est, et facta est contentio, et iurgium suscitat. 4 Propter hoc dilatabitur lex, et non egreditur judicium; Ergo perversum iudicium procedit. 5 Aspicite in gentibus, et videte; admiramini, et obstupescite: quia opus factum est in diebus vestris, quod nemo credet cum narrabitur. 6 Quia ecce ego suscitabo Chaldæos, gentem amaram et tumultum, qui gradiuntur per latitudinem terræ, ut possideant tabernacula non sua. 7 Horribilis et terribilis est: ex semetipsa judicium et onus ejus egredietur. 8 Velociores pardis equi ejus, et velociores lupis vespertinis: et diffundentur equites ejus: equites namque ejus de longe venient; volabunt sicut aquila festinans ad comedendum. 9 Omnes ad prædam venient, facies eorum ventus urens; et congregabit quasi arenam captivitatem. 10 Et reges subsannant, et principes subsannant eos; coacervabunt enim pulverem et capient eam. 11 Tunc mutabitur anima ejus, et pertransibit, et offendet, imputans hoc deo suo. 12 Nonne tu es ab aeterno, Domine Deus meus, Sanctus meus? non moriemur. Domine, in judicium constitues eos ; et, Deus fortis, confirmasti eos ad correptionem. 13 Mundior es oculis quam videre malum, et iniquitatem non poteris videre; quare aspicis in fraudem, et taces, cum homo justior sit, impius? 14 Et facies homines quasi pisces maris, et quasi reptile non habens principem. 15 Totum in hamo sublevavit, traxit illud in sagena sua, et congregavit in rete suum. 16 Itaque immolant in rete suum, et adolent incensum in s parte sua. quia per eos pars eorum pinguis est, et cibus eorum copiosus. 17 Propter hoc ergo expandit sagenam suam, et semper interficere gentes non parcet?
Caput 2 1 Super custodiam meam stabo, et collocabo me super turrim, et videbo quid loquatur mihi, et quid respondeam ad correptionem. 2 Et respondit mihi Dominus, et dixit : Scribe visum, et explana eum super tabulas, ut percurrat qui legerit eum. 3 adhuc enim visio ad tempus statutum est, et loquetur in fine, et non mentitur; quia veniet, non tardabit. 4 Ecce anima ejus erecta est, et recta in eo non est: justus autem in fide sua vivet. 5 sed et quoniam superbum est vinum et non custodit domum suam qui dilatat viam suam sicut infernus est et sicut mors et non satiari potest sed congregat ad eum omnes gentes et congregat ad eum omnes populus; 6 Numquid non omnes isti super eum parabolam sument, et proverbium adversus eum, et dicet: Væ qui multiplicat non sua! quousque? et qui densa luto se portat. 7 Numquid non repente consurgent qui te mordeant et evigilabunt, qui te vexant, et eris in praedam illis? 8 eo quod detraxeris gentes multas, reliquiae populi spoliabunt te; propter sanguinem hominum, et propter vim terræ, civitatis, et omnium qui habitant in ea. 9 Væ qui concupiscit domui suæ avariciam malam, ut in altum nidum suum ponat, ut liberet de manu mali! 10 Opprobrium consulisti domui tuae, ut concisas multos, et peccaveris in animam tuam. 11 Lapis enim de muro clamabit, et trabes de ligno respondebit ei. 12 Væ qui ædificat civitatem in sanguinibus, et fundat civitatem in iniquitate! 13 Ecce non est a Domino exercituum, sedet populus in ipso igne laborabit, et plebs vanitati laborabit in eo? 14 Quia repleta est terra scientia claritatis Domini, sicut aquæ maris operientes. 15 Væ qui dat proximum suum potum, qui mittit utrem tuum, et inebrias eum, ut videas turpitudinem ejus. 16 Repletus es confusione propter gloriam; et tu bibe, et reveletur præputio tua: calix dexterae Domini convertetur ad te, et turpis vomitus erit in gloria tua.