1 Нусхаи номае, ки Иремӣ ба онҳо фиристод, то ки подшоҳи Бобил ба асирӣ бурда шавад, то онҳоро тасдиқ кунад, чунон ки аз ҷониби Худо ба
ӯ амр шуда буд.
2 Ба сабаби гуноҳҳое, ки дар ҳузури Худо кардаед, шуморо Набукадоносор подшоҳи Бобилиён
асирон ба Бобил хоҳад бурд.
3 Пас, ҳангоме ки ба Бобил меоед, дар он ҷо
солҳои зиёд ва муддати тӯлонӣ, яъне ҳафт насл
хоҳед монд; ва баъд аз он Ман шуморо ба осоиштагӣ аз он ҷо хоҳам бурд.
4Ва акнун шумо дар Бобил худоёни нуқра ва тилло ва чӯбро хоҳед дид, ки бар китфҳо бардошта шудаанд, ки халқҳоро ба ҳарос меандозанд.
5 Пас, ҳазар кунед, ки ба ҳеҷ ваҷҳ мисли бегонагон набошед, ва ҳангоме ки мардумро мебинед, ки аз пеш ва пушти онҳо ба онҳо саҷда мекунанд.
6 Аммо шумо дар дили худ бигӯед, эй Худованд, мо бояд Туро парастиш кунем.
7 Зеро фариштаи Ман бо шумост ва ман ғамхории ҷонҳои шумо ҳастам.
8 Забони онҳо аз ҷониби коргар сайқал дода шудааст, ва худашон тилло шуда, бо нуқра пӯшидаанд; вале онҳо дурӯғанд ва сухан гуфта наметавонанд.
9 Ва тилло гирифта, мисли он ки барои бокирае, ки ҳамҷинсбозиро дӯст медорад, барои сари худоёни худ тоҷҳо месозанд.
10 Баъзан коҳинон аз худоёни худ тилло ва нуқра интиқол дода, ба худашон ҳадя мекунанд.
11 Бале, онҳо аз он ба фоҳишаҳои оддӣ хоҳанд дод, ва онҳоро ҳамчун мардони ҷомаҳо, ки худоёни нуқра ва худоёни тилло ва чӯбро мепӯшонанд.
12 Бо вуҷуди ин, ин худоён наметавонанд худро аз занг ва куя наҷот диҳанд, гарчанде ки дар онҳо ҷомаи арғувон пӯшидаанд.
13 Онҳо аз ғубори маъбад, вақте ки бар онҳо бисьёр аст, рӯяшонро мерӯёнанд.
14 Ва ҳар кӣ касеро, ки васвасакунандаи ӯро кушта наметавонад, гӯё ки довари кишвар бошад, асоро дар даст дорад.
15 Ӯ дар дасти рости Худ ханҷар ва табар низ дорад, аммо худро аз ҷанг ва дуздон раҳо карда наметавонад.
16 Аз ин рӯ маълум аст, ки онҳо худо нестанд; аз онҳо натарс.
17 Зеро мисли зарфе ки одам истифода мебарад, ҳангоми шикастани он чизе арзише надорад; Бо худоёни онҳо низ ҳамин тавр аст: ҳангоме ки онҳо дар маъбад барпо мешаванд, чашмонашон аз пойҳои онҳое ки ба дарун меоянд, пур аз хок мешавад. 18 Ва чунон ки дарҳо аз ҳар тараф ба рӯи касе ки подшоҳро ба васваса меовард, маҳфуз аст, ки ба
марг гирифтор мешавад, инчунин коҳинон маъбадҳои худро бо дарҳо, қуфлҳо ва панҷараҳо
маҳкам мекунанд, то ки худоёни онҳо аз ғоратгарон ғорат нашаванд.
19 Онҳо шамъҳоро даргирондаанд, бале, беш аз барои худашон, ки яктои онро намебинанд.
20 Онҳо мисли яке аз чӯбҳои маъбад ҳастанд, вале мегӯянд, ки дилҳои онҳоро чизҳое, ки аз замин мебароянд, газад; ва ҳангоме ки онҳо ва либосҳояшонро мехӯранд, эҳсос намекунанд.
21 Аз дуде, ки аз маъбад мебарояд, чеҳраҳои онҳо сиёҳ шудааст.
22 Бар бадан ва каллаҳои онҳо гурбаҳо, гурбаҳо ва гурбаҳо нишастаанд.
23 Аз ин шумо метавонед бидонед, ки онҳо худо нестанд; аз онҳо натарсед.
24 Бо вуҷуди тиллое, ки дар атрофи онҳост, то ки онҳоро зебо гардонад, магар он ки зангро пок накунанд, дурахшиданд, зеро на ҳангоми гудохта шуданашон онро ҳис накарданд.
25 Он чизе, ки дар он нафас нест, баҳои хеле гарон харида мешавад.
26 Онҳоро бар китф мебардоранд ва пой надоранд, ки ба воситаи онҳо ба мардум эълон кунанд, ки онҳо арзише надоранд.
27 Хизматгорон низ хиҷил мешаванд, зеро ки агар ҳаргиз ба замин афтанд, аз худ бархоста
наметавонанд; ва агар касе онҳоро рост кунад, аз худ ҳаракат карда наметавонад; ва агар саҷда кунанд, Оё онҳо метавонанд худро рост кунанд, вале онҳо мисли мурдагон ҳадяҳо мегузоранд.
28 Дар бораи он чи барои онҳо қурбонӣ карда мешавад, коҳинон мефурӯшанд ва таҳқир мекунанд; инчунин занони онҳо як қисми онро дар намак мегузоранд; вале ба бенавоён ва нотавонхо аз он чизе намедиханд.
29 Занони ҳайз ва занони тифлӣ қурбонии онҳоро мехӯранд: аз ин шумо метавонед бидонед, ки онҳо худо нестанд; аз онҳо натарсед.
30 Зеро чӣ гуна онҳоро худо номидан мумкин аст? зеро занон гӯштро ба ҳузури худоёни нуқра, тилло ва чӯб мегузоранд.
31 Ва коҳинон дар маъбадҳои худ нишастаанд, ки либосҳояшон дарида, сару ришҳояшонро тарошида, ва ҳеҷ чиз бар сари худ надоранд.
32 Онҳо ба ҳузури худоёни худ наъра мекунанд ва фарьёд мезананд, чунон ки одамон дар ид, вақте ки касе мурдааст, мекунанд.
33 Коҳинон низ ҷомаҳои худро кашида, занону фарзандони худро мепӯшонанд.
34 Новобаста аз он ки касе ба онҳо рафтори бад мекунад, ё некӣ, онҳо ҷазои онро дода наметавонанд: онҳо наметавонанд подшоҳе таъин кунанд ва ӯро сарнагун кунанд.
35 Ба ин монанд, онҳо на сарват ва на пул дода метавонанд: агар касе ба онҳо назр карда, вафо накунад, талаб намекунанд.
36 Онҳо ҳеҷ касро аз марг наҷот дода наметавонанд ва нотавононро аз тавоноҳо раҳо карда наметавонанд.
37 Онҳо кӯрро бино карда наметавонанд ва ба касе дар тангдастӣ ёрӣ дода наметавонанд.
38 Ба бевазан раҳм карда наметавонанд ва ба ятим некӣ карда наметавонанд.
39Худоёни чӯбинашон, ки бо тилло ва нуқра пӯшонида шудаанд, мисли сангҳое мебошанд, ки аз кӯҳ тарошида шудаанд;
40 Пас, чӣ гуна одам бояд фикр кунад ва гӯяд, ки онҳоро худоёнанд, дар сурате ки худи калдониён онҳоро таҳқир мекунанд?
41 Ва агар гунгеро бубинанд, ки сухан намегӯяд, ӯро меоранд ва Белро илтиҷо мекунанд, то сухан гӯяд, гӯё ки фаҳмад.
42 Вале худашон намефаҳманд ва онҳоро тарк мекунанд, зеро ки ҳеҷ донише надоранд.
43 Занҳо низ дар гирдашон ресмондор буда, дар сари роҳ нишаста, барои хушбӯй месӯзонанд; лекин агар касе аз онҳо, ки баъзе аз роҳгузарро кашида гирифта, бо ӯ бихобанд, рафиқи худро маломат мекунад, ки вайро ба мисли худ лоиқ намедонад. , на ресмони вай шикаста.
44 Ҳар коре, ки дар миёни онҳост, ботил аст, пас чӣ гуна метавон гумон кард, ки онҳо худоёнанд?
45 Онҳо аз дуредгарон ва заргарон офарида шудаанд: онҳо наметавонанд чизи дигаре бошанд, ҷуз он ки коргарон бояд бошанд.
46 Ва худи онҳое ки онҳоро офаридаанд, ҳеҷ гоҳ давом карда наметавонанд; Пас чӣ гуна чизҳое, ки аз онҳо сохта шудаанд, худоён бошанд?
47 Зеро ки онҳо дурӯғ ва дашномҳои пас аз омаданро гузоштанд.
48 Зеро, вақте ки ҳар гуна ҷанг ё вабо ба сари онҳо ояд, коҳинон бо худ машварат мекунанд, ки дар куҷо бо онҳо пинҳон шаванд.
49 Пас, чӣ гуна одамон намефаҳманд, ки онҳо худое нестанд, ки на худро аз ҷанг ва на аз бало наҷот дода метавонанд?
50 Чунки онҳо танҳо аз чӯб буда, бо нуқра ва тилло пӯшонида шудаанд, баъд аз ин маълум хоҳад шуд, ки онҳо дурӯғанд.
51 Ва ба ҳамаи халқҳо ва подшоҳон маълум хоҳад шуд, ки онҳо на худоёнанд, балки аъмоли дасти одамон, ва дар онҳо ҳеҷ амали Худо нест.
52 Пас, кист, ки намедонад, ки онҳо худо нестанд?
53 «Зеро ки дар замин подшоҳе барпо карда наметавонанд, ва ба одамон борон намедиҳанд.
54 На дар кори худ доварӣ карда наметавонанд ва на гуноҳе, ки наметавонанд ҷуброн кунанд, зеро онҳо мисли зоғҳо дар миёни осмон ва замин ҳастанд.
55 Ва ҳангоме ки оташ ба хонаи худоёни ҳезум афтода, ё бо тилло ё нуқра афтад, коҳинони онҳо гурехта, раҳо хоҳанд шуд; балки худашон мисли чӯбҳо
56 Илова бар ин, онҳо ба ҳеҷ подшоҳ ё душман тоб оварда наметавонанд; пас чӣ гуна метавон гумон кард, ки онҳо худоанд?
57 На он худоёни чӯб, ки бо нуқра ва тилло пӯшонида шудаанд, қодир нестанд, ки на аз дуздон ва на роҳзанон раҳо шаванд.
58 Онҳое, ки тилло ва нуқра ва ҷомаҳои онҳоро дар бар доранд, тавоноҳо мегиранд ва бо он мераванд, ва онҳо наметавонанд ба худ ёрӣ расонанд.
59 Бинобар ин подшоҳе будан беҳтар аст, ки қудрати худро нишон диҳад, ё зарфи фоидаовар дар хонае, ки соҳиби он аз он истифода бурда мешавад, аз ин гуна худоёни козиб беҳтар аст; ё дари хона будан, дар он чизҳоро нигоҳ доштан аз ин гуна худоёни козиб. ё сутуни ҳезум дар қаср, аз ин гуна худоёни козиб.
60 Зеро ки офтоб, моҳ ва ситорагон, ки равшананд ва барои иҷрои вазифаҳои худ фиристода шудаанд, итоаткоранд.
61 Ҳамчунон, барқе, ки барояд, ба осонӣ намоён аст. ва дар ҳар кишвар бо ҳамон тарз шамол мевазад.
62 Ва чун Худо ба абрҳо амр кунад, ки бар рӯи ҷаҳон гузаранд, он чиро, ки фармудаанд, мекунанд. 63 Ва оташе, ки аз боло фиристода шудааст, то кӯҳҳо ва ҷангалҳоро фурӯ барад, ончунон ки амр фармуда шудааст, ба амал меоварад, аммо инҳо на аз ҷиҳати нишонӣ ва на қудрат ба онҳо монанданд.
64 Бинобар ин, онҳоро худоён гумон кардан ва гуфтан мумкин нест, зеро онҳо қодиранд на сабабҳоро доварӣ кунанд ва на ба одамон некӣ кунанд.
65 Пас, чун медонед, ки онҳо худо нестанд, аз онҳо натарсед, 66 Зеро онҳо наметавонанд подшоҳонро лаънат кунанд ва онҳоро баракат диҳанд.
67 Натавонанд дар осмон дар миёни халқҳо мӯъҷизае нишон диҳанд ва чун офтоб равшанӣ диҳанд ва чун моҳ равшанӣ бахшанд.
68 Ҳайвонот аз онҳо беҳтаранд, зеро онҳо метавонанд дар зери пӯшиш қарор гиранд ва ба худ ёрӣ расонанд.
69 Пас ба мо маълум нест, ки онҳо худоёнанд. Аз онҳо натарс.
70 Зеро, чунон ки тарсончак дар боғи бодиринг чизе нигоҳ намедорад: худоёни онҳо аз чӯб ва бо нуқра ва тилло пӯшонида шудаанд.
71 Ва инчунин худоёни чӯбинашон, ки бо нуқра ва тилло пӯшонида шудаанд, мисли хоре сафед дар боғе ҳастанд, ки ҳар парранда бар он нишастааст; инчунин ба мурдае, ки шарқ то торикӣ аст.
72 Ва шумо хоҳед донист, ки онҳоро аз арғувони дурахшоне, ки бар онҳо пӯсида аст, худо нестанд; ва онҳо баъд аз он хӯрда хоҳанд шуд, ва дар деҳот таҳқир хоҳанд шуд.
73 Пас, беҳтар аст одами одил, ки бут надорад, зеро ки вай аз маломат дур хоҳад шуд.