Seumas CAIBIDEIL 1 1Tha Seumas, seirbhiseach Dhè, agus an Tighearna Iosa Crìosd, a’ cur fàilte air an dà‑threubh‐dheug a tha air an sgapadh o chèile. 2 Mo bhraithrean, measaibh gach aoibhneas an uair a thuiteas sibh ann am buairidhean; 3 Air dhuibh fios so a bhi agaibh, gu'n oibrich dearbhadh bhur creidimh foighidinn. 4 Ach biodh a h-obair iomlan aig foighidinn, chum gu'm bi sibh foirfe agus slàn, gun dìth sam bith uait. 5 Ma tha aon neach agaibh a dh'uireasbhuidh gliocais, iarradh e o Dhia, a bheir do na h-uile dhaoinibh gu fial, agus nach dean maoth ; agus bheirear dha. 6 Ach iarradh e ann an creidimh, gun ni sam bith fo amharus. Oir tha esan a tha air seachran mar thonn na fairge air a ghluasad leis a' ghaoith, agus air a thilgeil. 7 Oir na saoileadh an duine sin gu'm faigh e ni sam bith o'n Tighearn. 8 Tha duine inntinn dhùbailte neo-sheasmhach 'na uile shlighibh. 9 Deanadh am brathair iosal a chionn gu bheil e air ardachadh : 10 Ach an saoibhir, do bhrìgh gu bheil e air ìsleachadh : oir mar bhlàth an fheòir theid e seachad. 11 Oir cha luaithe dh'èirich a' ghrian le teas loisgeach, ach seargaidh i am feur, agus tuitidh a bhlàth, agus caillear gràs a dhreach : mar sin mar an ceudna seargaidh an duine saoibhir air falbh 'na shlighibh. 12 Is beannaichte an duine a dh'fhuilingeas buaireadh : oir an uair a dhearbhar e, gheibh e crùn na beatha, a gheall an Tighearna dhoibh-san a ghràdhaicheas e. 13 Na abradh neach sam bith an uair a bhuairear e, Tha mi air mo bhuaireadh le Dia : oir cha'n urrainn Dia a bhi air a bhuaireadh le h-olc, ni mò a bhuaireas e neach air bith. 14 Ach a ta gach uile dhuine air a bhuair- eadh, 'n uair a tharruingear air falbh e le 'ana-mianna fèin, agus a thàlaidhear e. 15 An sin an uair a ta ana-miann torrach, beiridh e peacadh : agus bheir am peacadh, an uair a chrìochnaichear e, bàs. 16 Na gabh mearachd, a bhràithrean gràdhach. 17 Tha gach uile thiodhlac maith, agus gach uile thiodhlac iomlan o'n àirde, agus a' teachd a nuas o Athair na soillse, aig nach 'eil caochlaidheachd, no sgàile tionndaidh. 18 O a thoil fèin ghin e sinn le focal na fìrinn, chum gu'm bitheamaid 'nar gnè cheud-thoraidh d'a chreutairibh. 19Uime sin, mo bhràithrean gràdhach, bitheadh gach duine luath a‑chum èisdeachd, mall a labhairt, mall a‑chum feirge: 20 Oir cha'n oibrich fearg duine fìreantachd Dhè. 21 Air an aobhar sin cuiribh umaibh gach uile shalachar, agus ro- phailteas na h-aingidh- eachd, agus gabhaibh le macantas am focal suidhichte, a's urrainn bhur n-anaman a thearnadh. 22 Ach bithibh-sa 'n 'ur luchd- deanamh an fhocail, agus na bithibh 'nur luchd-eisdeachd a mhàin, 'g 'ur mealladh fèin. 23Oir ma tha neach air bith na fhear-èisdeachd an fhacail, agus chan e na fhear-dèanamh, tha e coltach ri duine ag amharc air a aghaidh nàdarra ann an glainne:
24 Oir chi e e fèin, agus imichidh e roimhe, agus air ball di-chuimhnichidh e ciod a' ghnè dhuine a bh' ann. 25 Ach ge b'e neach a dh'amhairceas air lagh iomlan na saorsa, agus a bhuan- aicheas ann, gun e bhi 'na fhearèisdeachd dì-chuimhneach, ach 'na fhear-deanamh na hoibre, bithidh an duine so beannaichte 'na ghnìomhara. 26 Ma shaoileas neach air bith 'n 'ur measg gu bheil e diadhaidh, agus nach srèin r'a theangaidh, ach a mheallas a chridhe fèin, is dìomh- ain creidimh an duine so. 27 Is e so an creideamh fior-ghlan, agus neo-thruaillidh am fianuis Dè, agus an Athar, Dilleachdain agus bantraichean fhaicinn 'nan àmhghar, agus e fèin a chumail gun smal o'n t-saoghal. CAIBIDEIL 2 1Mo bhraithrean, na biodh creideamh ar Tighearna Iosa Criosta, Tighearna na gloir, agaibh a thaobh pearsannan. 2 Oir ma thig d'ar n-ionn- suidh duine aig an robh fàinne òir, ann an eudach deal- rach, agus gu'n tig mar an ceudna duine bochd a steach ann an eudach gràineil ; 3 Agus tha meas agaibh air- san air am bheil an eudach deal- rach, agus abraibh ris, Suidh an so ann an ionad maith ; agus abair ris na bochdan, Seas thusa an sin, no suidh an seo fo stòl mo chas: 4 Nach 'eil sibh uime sin cuid- eachdach annaibh fèin, agus 'n 'ur breitheamhnaibh air droch smuaintean ? 5 Eisdibh, mo bhràithre gràdhach, nach do thagh Dia bochdan an t-saoghail so saoibhir ann an creidimh, agus 'nan oighreachaibh air an rìoghachd a gheall e dhoibh-san a ghràdhaicheas e ? 6 Ach rinn sibhse tàir air na bochdaibh. Nach 'eil daoine saoibhir 'g 'ur sàruchadh, agus 'g 'ur tarruing fa chomhair caithir-breitheanais ? 7 Nach 'eil iad a' toirt toibheum do'n ainm airidh sin air an goirear sibh ? 8 Ma choimhlionas sibh an lagh rìoghail a rèir an sgriobtuir, Gràdhaichidh tu do choimhearsnach mar thu fèin, is maith a ni sibh : 9 Ach ma tha meas agaibh air pearsaibh, tha sibh a' peacachadh, agus tha sibh dearbhta as an lagh mar luchdeusaontais. 10 Oir ge b'e neach a choimhideas an lagh gu h-iomlan, agus a chiontaicheas ann an aon phuinc, tha e ciontach do'n iomlan. 11 Oir an ti a thubhairt, Na dean adhaltrannas, thubhairt e mar an ceudna, Na dean mortadh. A‑nis mura dèan thu adhaltranas, gidheadh ma mharbhas tu, tha thu ad fhear‐brisidh an lagha. 12 Mar sin labh- aibh-sa, agus dean- aibh-sa, mar iadsan air an toirear breth le lagh na saorsa. 13 Oir bithidh aige breitheanas gun throcair, nach do nochd tròcair ; agus ni tròcair gàirdeachas an aghaidh breitheanais. 14 Ciod an tairbhe a ta ann, mo bhraithrean, ged their duine gu bheil creidimh aige, agus gun oibre aige ? an urrainn creidimh e a shaoradh ? 15 Ma bhios bràthair no piuthar lomnochd, agus gun bhiadh làitheil aige, 16 Agus a deir neach agaibh-sa riu, Imichibh an sìth, bithibh air bhur garadh, agus air bhur sàsuchadh ; gidheadh chan eil sibh a' toirt dhaibh na nithean sin a tha feumail don chorp; ciod an tairbhe a tha ann ?