Евреите ПОГЛАВЈЕ 1 1 Бог, Кој во различни времиња и на различни начини им зборуваше во минатото со отците преку пророците 2 Во овие последни денови ни зборуваше преку својот Син, Кого го постави за наследник на сè, преку кого ги создаде и световите; 3 Кој, како сјај на неговата слава и изразен лик на својата личност, и поддржувајќи сè со словото на својата сила, кога сам ги очисти нашите гревови, седна од десната страна на Величеството високо; 4 Направен е толку многу подобар од ангелите, што со наследство доби поубаво име од нив. 5 Зашто, на кој од ангелите му рече некогаш: „Ти си мој Син, денес ли те родив? И пак, јас ќе му бидам Татко, а тој ќе ми биде Син? 6 И пак, кога ќе го внесе првородениот во светот, вели: „И сите ангели Божји нека му се поклонуваат. 7 А за ангелите вели: „Кој ги прави своите ангели духови, а слугите свои во огнен пламен. 8 А на Синот му рече: „Твојот престол, Боже, е во вечни векови; 9 Ти ја сакаше праведноста и го мразеше беззаконието; затоа Бог, твојот Бог, те помаза со масло на веселбата над твоите ближни. 10 И Ти, Господи, во почетокот ги постави темелите на земјата; а небесата се делата на твоите раце. 11 Ќе загинат; но ти остануваш; и сите ќе остареат како облека; 12 И како облека ќе ги свиткаш и ќе се сменат; но ти си ист, и твоите години нема да исчезнат. 13 А на кој од ангелите му рече кога и да е: „Седни од мојата десна страна, додека не ги ставам твоите непријатели под подножје на нозете? 14 Зар не сите тие службени духови, испратени да им служат на оние кои ќе бидат наследници на спасението? ПОГЛАВЈЕ 2 1 Затоа, ние треба да внимаваме на работите што сме ги слушнале, за да не ги оставиме во ниту еден момент да се лизне. 2 Зашто, ако словото кажано од ангелите беше цврсто, и секој престап и непослушност добија праведна награда; 3 Како ќе избегаме, ако го занемариме толку големото спасение; што најпрво почна да се зборува од Господа и ни беше потврдено од оние што Го слушаа; 4 И Бог сведочи за нив, и со знаци и чудеса, и со различни чуда и дарови на Светиот Дух, според Неговата волја? 5 Зашто на ангелите не им го потчини идниот свет, за кој зборуваме. 6 Но, еден на едно место сведочеше, велејќи: „Што е човекот, па се сеќаваш на него? или син човечки, да го посетиш? 7 Ти го направи малку понизок од ангелите; ти го круниса со слава и чест и го постави над делата на твоите раце.
8 Ти стави сè под неговите нозе. Зашто, со тоа што ги стави сè под Него, не остави ништо што не му е потчинето. Но, сега гледаме дека сè уште не е ставено под него. 9 Но, го гледаме Исуса, кој беше понизок од ангелите поради страдањата на смртта, крунисан со слава и чест; дека тој по милоста Божја да вкуси смрт за секој човек. 10 Зашто, на него, за кого е сè, и преку кого е сè, му припадна на славата на многу синови, да го направи началникот на нивното спасение совршен преку страдањата. 11 Зашто и оној што осветува и оние што се осветуваат се сите од едно; затоа не се срами да ги нарече браќа; 12 велејќи: „Ќе им го објавам твоето име на браќата мои, среде црквата ќе ти пеам пофалба. 13 И пак, ќе ја полагам мојата доверба во него. И повторно: Еве јас и децата што ми ги даде Бог. 14 Затоа што децата се соучесници од месо и крв, така и тој учествуваше во тоа; за преку смртта да го уништи оној кој ја има моќта на смртта, односно ѓаволот; 15И избави ги оние кои преку страв од смртта цел живот беа под ропство. 16 Зашто, навистина, тој не ја зеде на себе ангелската природа; но тој го зеде врз себе семето Авраамово. 17 Затоа, во сè требаше да биде сличен на своите браќа, за да може да биде милостив и верен првосвештеник во работите што се однесуваат на Бога, за да се помири за гревовите на народот. 18 Зашто, со тоа што тој самиот претрпе под искушение, може да им помага на оние што се искушани. ПОГЛАВЈЕ 3 1 Затоа, свети браќа, учесници во небесниот повик, размислете за апостолот и Првосвештеникот на нашата професија, Христос Исус; 2 Кој му беше верен на оној што го постави, како што и Мојсеј беше верен во сиот свој дом. 3 Зашто овој човек беше прогласен за достоен за поголема слава од Мојсеј, бидејќи тој што ја изгради куќата има поголема чест од куќата. 4 Зашто секоја куќа ја гради некој човек; но оној што изградил сè е Бог. 5 А Мојсеј навистина беше верен во сиот свој дом, како слуга, како сведоштво за она што требаше да се зборува потоа; 6 А Христос како син над својот дом; чија куќа сме ние, ако цврсто ја држиме довербата и радоста на надежта до крај. 7 Затоа (како што вели Светиот Дух: „Денес, ако го слушате неговиот глас, 8 Не стврднувајте ги вашите срца, како во вознемиреност, во денот на искушение во пустината; 9 Кога вашите татковци ме искушуваа, ме испитуваа и ги видоа моите дела четириесет години. 10 Затоа се нажалив на таа генерација и реков: „Тие секогаш грешат во своето срце; и не ги познаваат моите патишта. 11 Така се заколнав во својот гнев: нема да влезат во мојот одмор.)