Evangelium Thomae de Infantia Iesu Christi
Caput 1
1 Ego Thomas, Israelita, necessarium iudicavi fratribus nostris gentibus notum facere, facta et miracula Christi in pueritia, quae Dominus et Deus noster Iesus Christus secundumnativitatemsuaminBethleemfecitinterra nostra, in qua ego. obstipuit ipse; cuius initium talis erat.
2 Puer Iesus cum esset annorum quinque, et facta est pluvia pluvia, quae iam erat super, ludebat Iesus cum aliis pueris Hebraeis iuxta rivum aquae vivae; et aqua super ripas decurrens stabat in lacubus parvis;
3 Sed aqua statim clara et utilis iterum facta est; Quibus ille verbis solo levato, illi facile paruerunt.
4 Addidit et fluminis ripam mollem luteam, et duodecim passeres formatus ex eo. et alii pueri cum eo ludebant
5 Judæus autem quidam videns quæ faciebat, lutum ejus in figuras passerum sabbato, confestim abiit, et indicavit patri suo Joseph, et dixit:
6 Ecce puer tuus luderet iuxta ripam fluminis, et sumpsit lutum, et fecit illum in duodecim passeres, et polluit sabbatum.
7 Venit autem Joseph ad locum ubi erat, et videns eum, vocavit illum, et ait : Quid facies quod non licet facere sabbatis ?
8 Tunc Jesus plaudens manibus suis, vocavit passeres, et dixit eis : Ite, fugite ; et, dum vivitis, recordamini mei.
9 Itaque passeres fugerunt sonitum.
10 Videntes autem Judæi, obstupuerunt: et abierunt, et nuntiaverunt principibus suis quid mirati essent per Jesum.
Caput 2
1 Adhuc stabat ibi filius Annae scribae cum Josepho, et tollens ramum de salice et aquas quas congregaverat Jesus in lacus dispersit.
2 Videns autem Jesus puer quid fecisset, iratus est, et dixit ei : Stulte, quid tibi fecit lacus ut dispergas aquam?
3 Ecce nunc quasi lignum marces eris, et non proferes : neque folia, neque rami, neque fructus.
4 Et continuo exaruit tota.
5 Abiit ergoJesus in domumsuam. Parentes autempueriqui exsanguis erant, deplorantes iuventutis suae casum, apprehendentes eum ad Ioseph duxerunt accusantes eum, et dixerunt: Quid observas filium talium factorum?
6 Et rogans omnes qui aderant, sanabat eum, et relinquens membra parva manere cum eis, ut custodirent.
7 Alia vice exivit Jesus in plateam, et puer accurrens ruit super humerum suum.
8 { Jesus autem iratus, dixit ei: Jam non ibibis.
9 Et continuo concidit exanimis;
10 Quod cum vidissent quidam, dixerunt: Ubi natus est hic puer, ut omnia quæ mox futura sunt dicit?
11 Tunc parentes mortui emerunt Ioseph querentes, dicentes: Non convenit nobis vivere in civitate nostra, habens talem puerum:
12 Auteumbenedicere, et non maledicere:aut hinccumillo recedere : quia filios nostros occidit.
13 Tunc vocans Joseph puerum Jesum, præcepit ei, dicens : Utquid exprobras populoisti, ut oderunt nos et persequamur nos ?
14 Iesus autem respondit: “ A temetipso scio non esse quod dicis, sed propter te nihil dicam;
15 Qui autem hæc dixerunt eis, pœnam sempiternam patientur.
16 Et continuo, qui accusabant eum, caeci facti sunt.
17 Et timuerunt omnes, qui videbant eum, et conturbati sunt vehementer, et dixerunt de eo: Quodcumque dixit, sive bonumsive malum, continuo factum est: et obstupuerunt.
18 Quod cum viderent factum Christi, surrexit Joseph, et traxit eumad aurem.
19 Si enimquaerunt nos, non invenient nos;
20 An nescitis quia ego sum vester? Non mihi molestus es.
CAPUT III
1 Et quidam magister, nomine Zacchaeus, in quodam loco stans, haec audivit Iesus loquentem patri suo.
2 Et valde miratus estquod cumessetpuer, hæcdiceret. Post paucos autem dies venit ad Ioseph dicens:
3 Sapientem et sensibilem habes puerum: mitte ad me, ut discat legere.
4 Et cum discumberet ut doceret litteras ad Jesum, coepit ab Aleph epistola prima.
5 Pronuntiavit autem Jesus epistolam secundam Mpeth (Ghimel) (Gimel) et dixit super omnes epistolas ad eum usque in finem.
6 Tunc aperiens librum, docebat prophetas dominum suum: et confundebatur, et erubescebat concipere quomodo litteras venerat.
7 Et surgens abiit in domum suam, mirifice miratus est rem tam miram.
CAPITULUM 4
1 Cumtransiret Iesus per quamdamtabernam, viditiuvenem intingentemseu morientem in fornace aliquas linteaminibus et caligis, coloris tristes, facientem ea secundum ordinem cuiusque personae.
2 accedens autem puer ad juvenem qui hoc faciebat, assumens quidam de sindone.