Konkani - The Gospel of Nicodemus formerly called The Acts of Pontius Pilate

निकोदे मसाचें सुवार्तेचें पुस्तक, र्ताका आद ीं ‘द एक्ट् स ऑफ पॉंनियस नपलाि’ अशें म्हण्टाले अध्याय 1 १ हन्ना आनी कायफा, सुम्मा, दताम, गमालीएल, जुदास, लेवी, नॅप्तालीम, अलेक्ा​ांडर, सायरस आनी हेर ज्यू लोक जेजू ववशीां विलाता कडे न गेले आनी ताचेर जायते वायट गुन्ा​ांव केल्ले. २ ताणें म्हणलें, “जेजू सुतार जोसेफाचो िूत, मररयम्माक जल्मल्लो दे श, आनी तो स्वताक दे वाचो िूत आनी राजा म्हण सा​ांगता; आनी इतलेंच न्हय, िूण सब्बाथ, आनी आमच्या बािायचे कायदे ववसजीत करिाचो यत्न करता. ३ विलातान जाि वदली; तो जाहीर करता तें वकतें? आनी तें वकतें तो ववरगळिाचो यत्न करता? ४ ज्यू लोका​ांनी ताका म्हळें : “आमचो एक कायदो आसा, जो सब्बाथाच्या वदसा बरे करिाक बांदी घालता; िूण तो त्या वदसा लांगडे आनी बवहरे , िक्षाघात, कुड्डे , कुश्ठरोगी आनी आसुरी दोगा​ांक वायट िद्दतीन बरे करता. ५ विलातान जाि वदली, तो वायट िद्धतीन हें कशें कर ां क शकता? ता​ांणी जाि वदली: “तो जादू गार, भुता​ांखेता​ांचो राजकुांवर करन भुता​ांखेता​ांक भायर काडटा; आनी अशें सगळ्यो गजाली ताच्या अधीन जातात. ६ तेदना​ां विलातान म्हणलें, भुता​ांखेता​ांक धा​ांवडावि हें अशुध्द आत्म्याचें काम न्हय, िूण दे वाच्या बळग्या थावन भायर सरि म्हण वदसता. ७ ज्यू लोका​ांनी विलाताक जाि वदली: “आमी तुज्या महामवहमाक तुज्या न्ायालया​ांत हाजीर राविाक आिोवांक आनी स्वता ताची आयकूांक आिोवांक ववनवणी करतात.” ८ विलातान एका दू ताक आियलो आनी ताका म्हळें : विस्ताक खांयच्या मागा​ान हा​ांगा हाडटले? ९ मागीर तो दू त भायर सरलो आनी विस्ताक वळखून ताची भजलो; हाता​ां त आवशल्लो चोळो जमनीर िसरन ताणें म्हणलें, प्रभू, हाचेर चल आनी वभतर सर, वकत्याक राज्यिाल तुका आियता. १० जेन्ना​ां ज्यू लोका​ांनी दू तान केल्लें तें कळ्ळें तेन्ना ता​ांणी विलाताक उलो मारलो आनी म्हळें : “तुवें ताका दू ताच्या आदारान न्हय तर मणीच्या आदारान वकत्याक आियलो ना?—दू त ताका िळे लो तेन्ना​ां ताणें ताका िळे लें तेन्ना​ां ताणें ताका आिोविाक वकत्याक वदलो ना? ताची िुजा केली आनी ताच्या हाता​ांत आवशल्लो चोळो आिल्या मुखार जमनीर िसरलो आनी ताका म्हणलें, प्रभू, राज्यिाल तुका आियता. ११ तेदना​ां विलातान दू ताक आियलो आनी म्हळें : “तुवें अशें वकत्याक केलें?” १२ दू तान जाि वदली: “तुवें म्हाका जेरुसलेम थावन अलेक्ा​ांडराक धाडलो तेन्ना​ां हा​ांवें जेजूक गाढवाचेर वायट आकृतीांत बसून िळयलो आनी वहब्रू लोका​ांनी हाता​ांत ्ाडा​ांच्यो फा​ांटे धरन होसाना” अशें म्हणलें. १३ हेरा​ांनी वाटे र आिलीां वस्त्ा​ां िसरन म्हळें : “सगा​ांत राविी, आमका​ां वाटाव; जो प्रभूच्या ना​ांवान येता तो धन्. १४ तेदना​ां ज्यू लोका​ांनी त्या दू ता आड रडून म्हळें : “वहब्रूच्या भुरग्या​ांनी आिलीां स्तुतीां वहब्रू भाशेंतल्यान केल्लीां; आनी ग्रीक जाल्ल्या तुका वहब्रू भास कशी समजूांक शकली? १५ दू तान ता​ांका​ां जाि वदली, “हा​ांवें एका ज्यू मनशाक ववचारलें, भुरगीां वहब्रू भाशेंत वकतें रडटात? १६ आनी ताणें म्हाका तें समजायलें आनी म्हणलें: “हे प्रभू, म्हाका वाचय; वा हे प्रभू, वाचव. १७ विलातान ता​ांका​ां म्हळें : “तुमी भुरग्या​ांनी सा​ांवगल्ल्या उतरा​ांची, म्हळ्यार तुमी मौन दवरन वकत्याक गवाय वदतात? दू तान वकतें चुकीचें केला​ां ? आनी ते ओगी रावले. १८ तेदना​ां राज्यिालान दू ताक म्हळें : भायर सर आनी ताका वभतर हाडिाचो कसलोय यत्न कर. १९ िूण दू त भायर सरलो आनी आदल्या प्रमाणें केलें; आनी म्हणलें, प्रभू, वभतर सर, राज्यिाल तुका आियता. २० जेजू ध्वजा​ांक घेवन वभतर सरताना, ता​ांचो माथ्यान नमस्कार करन जेजूची भजली. २१ ते उिरा​ांत ज्यू लोका​ांनी ध्वजा​ांचेर चड खर आवाज काडलो.

२२ िूण विलातान ज्यू लोका​ांक म्हळें : “तुमका​ां आवडना, ध्वजा​ांच्या माथ्यान जेजूक प्रणाम करन ताची भक्ति केली; िूण तुमी ध्वजा​ांक नमस्कार करन उिासना केल्ल्यावरी वकत्याक उलो मारतात? २३ ता​ांणी विलाताक जाि वदली: “आमीां ध्वजा​ांक जेजूक नमस्कार करन उिासना करताना िळे ले.” २४ तेदना​ां राज्यिालान ध्वजा​ांक आिोवन ता​ांका​ां म्हळें : “तुमी अशें वकत्याक केलें? २५ ध्वजा​ांनी विलाताक म्हळें : आमी सगळे मूवतािूजक आनी दे वळा​ांनी दे वा​ांची िुजा करतात; आनी ताची िुजा करिा ववशीां आमी वकतेंय कशें ववचार ां क जाय? आमी फकत मानक हाता​ांत धरले आनी ते नमस्कार करन ताची िुजा करताले. २६ मागीर विलातान सभाघरा​ांतल्या मुखेल्या​ांक म्हणलें: “तुमी स्वता का​ांय बळवांत मनीस वेंचून काडात आनी ता​ांका​ां ध्वज धर ां क वदवचें आनी ते मागीर वा​ांकून वचतले काय वकतें तें आमी िळयतले.” २७ तेदना​ां ज्यू लोका​ांच्या जाण्ट्ा​ांनी बारा बवळश्ट आनी सक्षम जाण्ट्ा​ांक सोदले आनी ता​ांका​ां ध्वज धरिाक लायले आनी ते राज्यिालाच्या मुखार उबे रावले. २८ विलातान दू ताक म्हळें : जेजूक भायर काड आनी ताका िरत हाड. जेजू आनी दू त हॉला​ांतल्यान भायर सरले. २९ तेदना​ां विलातान ध्वजा​ां क आिोवन, जेजू वभतर वभतर सरताना, ता​ां का​ां तशीां ध्वज धर ां क ना जाल्यार ता​ांची तकली कािून उडयतलो असो सोिूत घेतलो. ३० तेदना​ां राज्यिालान जेजूक िरत वभतर येवांक आज्ञा केली. ३१ तेदना​ां दू तान आदीां केल्ल्या प्रमाणें केलें आनी जेजूक खूब ववनवणी केली की ताका आिलो चोळो घालून ताचेर चलिाक जाय आनी तो ताचेर चलून वभतर सरलो. ३२ जेजू वभतर सरताना, आदले भशेन ध्वजा​ांक नमस्कार करन ताची िुजा केली. अध्याय 2 १ विलातान हें िळे वन तो वभयेलो आनी आसना​ांतल्यान उठिाक लागलो. २ िूण तो उठूांक ववचारताना, ियस उबी आवशल्ले ताचे बायलेन ताका धाडून म्हळें : “तुका त्या वनतीमान मनशा कडे न का​ांयच सांबांद ना; वकत्याक आज रातीां ताचे ववशीां हा​ांवें एक दशाना​ांत खूब कश्ट घेतल्यात. ३ हें आयकून ज्यू लोका​ांनी विलाताक म्हळें : “आमी तुका म्हणलें ना, तो जादू गार? िळे , ताणें तुज्या बायलेक सिन िळे ला​ां. ४ विलातान जेजूक आिोवन म्हळें : “तुजे आड ते वकतें गवाय वदतात तें तुवें आयकला​ां आनी जाि वदवांक ना? ५ जेजून जाि वदली: ता​ांका​ां उलोविाची ता​ांक नासली जाल्यार ता​ांका​ां उलोवांक मेळचें नासलें; िूण दरे कल्याक आिले वजबेची आज्ञा आसता, बरी आनी वायट उलोविाची आज्ञा आसा म्हणून ताणें ताचे कडे न िळोवया. ६ िूण ज्यू लोका​ांच्या जाण्ट्ा​ांनी जेजूक म्हळें : आमी वकतें िळे तले? ७ ियले सुवातेर तुजे ववशीां हें आमी जाणात: तूां व्यवभचारा​ांतल्यान जल्मल्लो; दु सरें , तुज्या जल्माक लागून बेथलेहेमा​ांत अभाका​ांक मारले; वतसरें , तुजो बािूय आनी आवय मररयम्मा इवजप्ता​ांत िळू न गेले, कारण ता​ांका​ां आिल्याच लोका​ांचेर ववस्वास दवर ां क मेळ्ळो ना. ८ थांय उबे राविी का​ांय ज्यू लोका​ांनी चड बरें उलयलें: “तो व्यवभचारा​ांतल्यान जल्मलो अशें आमी म्हणूांक शकनात; िूण ताची आवय मररयम्मा जोसेफाक लग्न जाल्ली आनी ताका लागून तो व्यवभचारा​ां तल्यान जल्मल्लो ना हें आमी जाणात. ९ मागीर विलातान ताका व्यवभचारा​ांतल्यान जल्मल्लो म्हण सा​ांगिी ज्यू लोका​ांक म्हणलें: “तुमच्याच राष्ट्ा​ांतले कोण आसात हाची गवाय वदतात तशी तुमची ही गजाल खरी न्हय. १० अन्नास आनी कायफान विलाताक म्हळें : “आि व्यवभचारा​ांतल्यान जल्मल्लो आनी तो जादू गार आसा अशें म्हणिी ह्या सगळ्या लोका​ांचो आदर करुांक जाय; िूण ताका व्यवभचारा​ांतल्यान जल्म घेवांक नाकारिी ते ताचे धमा​ांतरीत आनी वशश्य. ११ विलातान हन्ना आनी कायफाक जाि वदली: धमा​ांतररत कोण? ता​ांणी जाि वदली: “ते मूवतािूजक भुरगीां, आनी ज्यू जावांक नात, िूण ताचे अनुयायी.” १२ तेदना​ां एवलजाबेथ, एस्टे ररयस, आां तोवनयुस, जाकोब, कारास आनी सामुयेल, इसहाक आनी वफनीस, विस्पस आनी अवग्रिा, हन्ना आनी जुदास हा​ांणी जाि वदली: “आमी धमा​ांतरीत न्हय, िूण ज्यू लोका​ांचीां भुरगीां, आनी सत उलयतात आनी मररयम्मा वेळार हाजीर आवशल्ले लग्न जाली. १३ तेदना​ां विलातान हें सा​ांगिी बारा मनशा​ांक सांबोधून ता​ांका​ां म्हणलें: “तो व्यवभचारा​ांतल्यान जल्मल्लो काय ना तें तुमी ववस्वासान सा​ांगचें आनी तुमी सा​ांवगल्लीां गजाली खरी आसात. १४ ता​ांणी विलाताक जाि वदली: “आमचे कडे न एक कायदो आसा, जाचे वरवीां आमका​ां सोिूत घेवांक मेळना, तें िातक: आमी सा​ांवगल्ले प्रमाणें न्हय अशें ता​ांणी सी्राच्या वजवाची सोिूत घेवची आनी आमी मरण िाविाक समाधान मानतले. १५ हन्ना आनी कायफान विलाताक म्हणलें, “आमी ताका नीच जल्मल्लो आनी जादू गार म्हण वळखतात म्हण ते बारा मनीस मानचे नात, जरी तो दे वाचो िूत आनी राजा अशें नाटक करता आमी आयकुिाक थरथरतात अशें मानिा िासून.

१६ मागीर विलातान आिूण व्यवभचारा​ांतल्यान जल्मल्लो ना अशें सा​ांगिी बारा मनशा​ां सोडल्यार सगळ्या​ांक भायर सरिाची आज्ञा केली आनी जेजूक ियस वचून ता​ांका​ां म्हळें : “ज्यू लोका​ांक जेजूक मारिाची इत्सा वकत्याक आसा? १७ ता​ांणी ताका जाि वदली: “सब्बाथाच्या वदसा ताणें बरे केल्ल्यान ता​ांका​ां राग आयला.” विलातान म्हणलें, बऱ्या कामा खातीर ताका मारतले? ते ताका म्हणटात, हय साहेब. अध्याय 3 १ तेदना​ां विलातान रागान भररल्लो, हॉला​ांतल्यान भायर सरन ज्यू लोका​ांक म्हळें : “हा​ांव सगळ्या सांवसाराक साक्षी करिाक आियता की त्या मनशा​ांत म्हाका कसलीच चूक वदसना.” २ ज्यू लोका​ांनी विलाताक जाि वदली: तो वायट मनीस नासलो जाल्यार आमी ताका तुज्या मुखार हाडलो नासलो. ३ विलातान ता​ांका​ां म्हळें : “तुमी ताका धरन तुज्या कायद्या प्रमाणें ताची िररक्षा घेवची?” ४ तेदना​ां ज्यू लोका​ांनीां म्हणलें, “आमका​ां कोणाकूय मरण येवांक ना.” ५ विलातान ज्यू लोका​ांक म्हळें : “तुमी मार ां क नाकात ही आज्ञा तुमचीच, िूण म्हजी न्हय.” ६ तो िरत हॉला​ांत वभतर सरलो आनी जेजूक एकटो आियलो आनी ताका म्हळें : तूां ज्यू लोका​ांचो राजा? ७ जेजून विलाताक जाि वदली: “तुमी हें तुज्या ववशीां उलयता काय ज्यू लोका​ांनी तुका म्हजे ववशीां सा​ांगला​ां?” ८ विलातान जेजूक म्हळें : “हा​ांव ज्यू? सगळ्या राष्ट्ान आनी ज्यू लोका​ांच्या राज्यकत्या​ांनी तुका म्हजे कडे न सोांियला. तूां वकतें केला​ां ? ९ जेजून जाि वदली: म्हजें राज्य ह्या सांवसारा​ांतलें न्हय, म्हजें राज्य ह्या सांवसारा​ांतलें आसलें जाल्यार म्हज्या नोकरा​ांक ्गडचें िडटलें आनी हा​ांव ज्यू लोका​ांक वदवांक जायनासलो; िूण आता​ां म्हजें राज्य हा​ांगाच्यान न्हय. १० विलातान म्हळें : “तेन्ना तूां राजा? जेजून जाि वदली: “हा​ांव राजा म्हणटा​ां, हा​ांव ह्याच हेतून जल्मलो आनी ह्याच हेतून हा​ांव सांवसारा​ांत आयला​ां; आनी ह्याच हेतून हा​ांव आयला​ां , हा​ांव सत्याची गवाय वदवांक; आनी सत्या​ांतलो दरे कलो म्हजो आवाज आयकता. ११ विलातान ताका म्हळें : सत्य म्हणल्यार वकतें? १२ जेजून म्हणलें, सत सगा​ा थावन आयला​ां. १३ विलातान म्हणलें, “म्हणून सत िृथ्वीचेर ना.” १४ जेजून विलाताक म्हळें : “ज्या लोका​ांक न्ायाची शि मेळ्ळ्या उिरा​ांत, ते सत्यान चलतात आनी योग्य न्ाय करतात, ता​ांका​ां िृथ्वीचेर सत आसा म्हण ववस्वास दवर. अध्याय 4 १ तेदना​ां विलातान जेजूक हॉला​ांत सोडून ज्यू लोका​ां कडे न वचून म्हळें : “जेजूक म्हाका एकूय दोश वदसना.” २ ज्यू लोक ताका म्हणटात, िूण ताणें म्हणलें, हा​ांव दे वाचें दे वूळ मोडून तीन वदसा​ांनी तें िरत बा​ांदूांक शकता. ३ विलातान ता​ांका​ां म्हळें : “तो वकतें दे वूळ सा​ांगता? ४ ज्यू लोक ताका म्हणटात: सोलोमनान वियाळीस वसा​ां बा​ांदून घेवतल्लें तें नाश करतलो आनी तीन वदसा​ांनी बा​ांदतलो. ५ विलातान ता​ांका​ां िरत म्हणलें: त्या मनशाच्या रगता​ांतल्यान हा​ांव वनरिराधी; तुमी ताचे कडे न िळयतात. ६ ज्यू लोक ताका म्हणटात, ताचें रगत आमचेर आनी आमच्या भुरग्या​ांचेर जावां. तेन्ना विलातान म्हालगडे आनी शास्त्ज्ञ, याजक आनी लेवी लोका​ांक एकठा​ांय आिोवन ता​ांका​ां म्हळें : “अशें वागूां नाकात; ताणें दु येंत मनशा​ांक बरे करिा ववशीां आनी सब्बाथ मोडिा ववशीां तुमच्या आरोिा​ांत (ताचे आड) म्हाका का​ांयच मेळूांक ना. ७ याजक आनी लेवी लोका​ांनी विलाताक जाि वदली: “कोय वनांदा करिी जाल्यार तो मरणा सारको आसा; िूण ह्या मनशान सवेस्पराची वनांदा केल्या. ८ तेदना​ां राज्यिालान िरतून ज्यू लोका​ां क हॉला​ांतल्यान भायर सरिाची आज्ञा वदली; जेजूक आिोवन ताका म्हळें : हा​ांव तुका वकतें करुांक? ९ जेजून ताका जाि वदली: बरयला​ां तशें कर. १० विलातान ताका म्हळें : कशें बरयला​ां? ११ जेजून ताका म्हळें : मोयजेस आनी सांदेष्ट्ा​ांनी म्हज्या कश्टा​ां ववशीां आनी िुनवजावांतिणा ववशीां भाकीत केल्या. १२ हें आयकून ज्यू लोक रागान विलाताक म्हळें : “तुमी त्या मनशाची वनांदा आता​ां वकत्याक आयकूांक शकतले?” १३ विलातान ता​ांका​ां म्हळें : “तुमका​ां हीां उतरा​ां वनांदा करुांक जाय जाल्यार, ताका धरन, तुज्या आां गणा​ांत हाडून तुज्या कायद्या प्रमाणें ताची खटलो चलोवची?”

१४ ज्यू लोका​ांनी विलाताक जाि वदली: आमचो कायदो म्हळा​ां, ताका णव तीस मार िडिाक जाय, िूण अशे तरे न तो सवेस्पराची वनांदा केल्यार ताका फातर मारतले. १५ विलातान ता​ांका​ां म्हळें : “ताचें तें उतर वनांदा करि जाल्यार, तुमच्या कायद्या प्रमाणें ताची िररक्षा घेवची.” १६ ज्यू लोक विलाताक म्हणटात: आमच्या कायद्यान आमका​ां कोणाकूच मार ां क नाका म्हण आज्ञा केल्या. १७ विलातान ता​ांका​ां म्हळें : ताका खुसा​ार मारि योग्य ना, ताका फकत चाबकान मारन धाडून वदवांक जाय. १८ िूण राज्यिालान हाजीर आवशल्ल्या लोका​ांक आनी ज्यू लोका​ां कडे न िळे लें तेन्ना ताणें जायते ज्यू दु का​ां व्ा​ांवून िळयले आनी ज्यू लोका​ांच्या मुखेल याजका​ांक म्हणलें: “सगल्या लोका​ांक ताच्या मरणाची इत्सा ना.” १९ ज्यू लोका​ांच्या जाण्ट्ा​ांनी विलाताक जाि वदली: “आमी आनी सगळे लोक ताका मरण येवांक ह्याच हेतून हा​ांगा आयले.” २० विलातान ता​ांका​ां म्हळें : “तो वकत्याक मरतलो? २१ ता​ांणी ताका म्हणलें, वकत्याक तो स्वताक दे वाचो िूत आनी राजा म्हण सा​ांगता. अध्याय 5 १ िूण वनकोदे मस हो एक ज्यू राज्यिाला मुखार उबो रावून म्हळें : “हे वनतीमान न्ायाधीश, तुका ववनवणी करता​ां, थोडीां उतरा​ां सा​ांगिाची मेकळीक वदवन म्हाका कृिा करुांक. २ विलातान ताका म्हळें : फुडें उलो. ३ वनकोदे मान म्हळें : “हा​ांवें ज्यू लोका​ांच्या जाण्ट्ा​ांक, शास्त्ज्ञा​ांक, याजका​ांक आनी लेवीांक आनी ज्यू लोका​ांच्या सगळ्या लोका​ांक ता​ांच्या मांडळा​ांत उलयला​ां. ह्या मनशाक तुमी वकतें करतले? ४ तो एक मनीस, जा​ांणी जायते उिेगी आनी वैभवशाली चमत्कार केल्यात, जशे िृथ्वीचेर कोणेंच केन्नाच केल्ले नात आनी केन्नाच करचे नात. ताका वचूांक वदवचें आनी ताका कसलेंच वायट करचें न्हय; तो दे वा कडल्यान आयलो जाल्यार ताचे चमत्कार, (ताचे चमत्कारीक बरे िण) चालूच उरतले; िूण मनशा​ां कडल्यान जाल्यार तीां वनरथाक जातलीां. ५ अशें मोयजेसान ताका दे वान इवजप्ता​ांत धाडलो तेन्ना ताणें इवजप्ताच्या राजा फारो मुखार दे वान सा​ांवगल्ले चमत्कार केले. आनी त्या दे शा​ांतले जादू गार जॅन्स आनी जॅम्ब्रेस हा​ांणी आिल्या जादू न मोयजेसान केल्लेच चमत्कार केले तरी ताणें केल्लें सगळें ता​ांका​ां करिाक मेळ्ळें ना; ६ जादू गारा​ांनी केल्ले चमत्कार दे वाचे न्हय, हे ग्रांथकार आनी फरीसी, तुमका​ां खबर आसा; िूण तीां कामा​ां करिी आनी ता​ांचेर ववस्वास दवरिी सगळे नाश जाले. ७ आता​ां ह्या मनशाक वचूांक वदवचो; वकत्याक तुमी ताचेर आरोि करतात तेच चमत्कार दे वा कडल्यान; आनी तो मरणाक िात्र ना. ८ ज्यू लोका​ांनी वनकोदे माक म्हळें : तूां ताचो वशश्य जावन ताच्या फायद्या खातीर उलोवि करता? ९ वनकोदे मान ता​ांका​ां म्हळें : राज्यिालय ताचो वशश्य जाला आनी ताचे खातीर भाशण करता काय? सी्रान ताका त्या उां चल्या िदाचेर दवरलो ना? १० हें आयकून ज्यू लोक थरथरले आनी वनकोदे माक दा​ांत वकरकोळ करन ताका म्हळें : “तुका ताचो उिदे श खऱ्या अथा​ान मेळूांक शकता आनी तुजें विस्ता कडे न तुजें भाग्य मेळूांक शकता! ११ वनकोदे मान जाि वदली: आमेन; तुमी सा​ांवगल्ले प्रमाण ताचो उिदे श आनी ताचे कडे न म्हजें भाग हा​ांव मेळयतलोां. १२ तेदना​ां आनीक एक ज्यू उबो रावलो आनी ताका थोडीां उतरा​ां आयकुिाक राज्यिालाक सुटी मागली. १३ राज्यिालान म्हणलें, “तुका जें मन आसा तें सा​ांग.” १४ ताणें म्हळें : “हा​ांव जेरुसलेमा​ांतल्या मेंढरा​ांच्या कुांडाच्या कुशीक अठ्ठातीस वसा​ां िडलो, व्ड दु बळे िणा​ांत कश्ट करन आनी एका काळार उदक त्रास वदविी दे वदू ताच्या येविान बरे जाविाची वाट िळयत ; आनी उदकाच्या त्रासा उिरा​ांत जो कोण ियली िावल घालतालो, ताका खांयच्याय दु येंसा​ांतल्यान बरो जालो. १५ जेजून म्हाका थांय सुस्त जाल्लो िळोवन म्हाका म्हणलें, “तुका बरे जावांक जाय? आनी हा​ांवें जाि वदली: साहेब, उदक त्रासा​ांत िडल्यार म्हाका कुांडा​ांत घालिाक म्हाका कोणूच ना. १६ तेन्ना ताणें म्हाका म्हणलें, उठ, तुजी खाट उखलून चल. आनी हा​ांव रोखडोच बरो जालो आनी म्हजी खाट उखलून चलिाक लागलो. १७ ज्यू लोका​ांनी विलाताक म्हणलें, “आमचो प्रभू राज्यिाल, ताका ववचारात, तो खांयच्या वदसा दु बळे िणा​ांतल्यान बरे जालो?” १८ दु बळ्या मनशान जाि वदली: “सब्बाथाचो दीस आवशल्लो.” १९ ज्यू लोका​ांनी विलाताक म्हळें : “ताणें सब्बाथा वदसा आिलीां वखदा​ां करन भुता​ांखेता​ांचो राजकुांवर करन भुता​ांखेता​ां क भायर काडलो अशें आमी म्हणूांक ना? २० तेदना​ां आनीक एक ७ ज्यू भायर आयलो आनी म्हणिाक लागलो, “हा​ांव कुड्डो, आवाज आयकूांक येतालो, िूण कोणाकूच िळोवांक मेळनावशल्लो; जेजू वता आसतना, थांयच्यान वचिी लोका​ांचें आयकून हा​ांवें ववचारलें, थांय वकतें आसा?

२१ जेजू वाटे र वता म्हण ता​ांणी म्हाका सा​ांगलें, तेन्ना​ां हा​ांव म्हळें : “दावीदाचो िूत जेजू, म्हजेर दया कर.” ताणें एक था​ांबो उबो रावून म्हाका आिल्या कडे न हाडिाची आज्ञा वदली आनी म्हाका म्हळें : “तुका वकतें जाय?” २२ हा​ांवें म्हणलें, प्रभू, म्हजी नदर मेळची म्हणून. २३ ताणें म्हाका म्हळें , तुजी नदर मेळ, आनी हा​ांव रोखडोच िळे लो आनी ताच्या फाटल्यान खोशी जावन उिकार मानून गेलो. २४ आनीक एक ज्यूय भायर सरलो आनी म्हणिाक लागलो, “हा​ांव कुश्ठरोगी आवशल्लो आनी ताणें फकत आिल्या उतरान म्हाका बरे केलो, “हा​ांव जाय, तूां वनवळ जा; आनी सध्या हा​ांव म्हज्या कुश्ठरोगा​ांतल्यान वनवळ जालोां. २५ आनी आनीक एक ज्यू भायर येवन म्हणलें, “हा​ांव वा​ांकडो जालो आनी ताणें म्हाका आिल्या उतरान सरळ केलो.” २६ व्ेरोवनका ना​ांवाचे बायलेन म्हळें : “बारा वसा​ां म्हाका रगताची व्ाळ आयली आनी ताच्या किड्याच्या का​ांठाक हात लायलो आनी रोखडोच म्हज्या रगताची कूड था​ांबली. २७ ज्यू लोका​ांनीां म्हणलें, “आमचो कायदो आसा की बायलेक िुरावो जावांक मेळचो ना.” २८ आनी दु सर् या ज्यू मनशान म्हणलें: “जेजूक ताच्या वशश्या​ां वा​ांगडा लग्नाक आियल्लो हा​ांवें िळयलो आनी गॅलीला​ांतल्या काना हा​ांगा सोऱ्याचो उणाव जालो. २९ सोरो सगळो वियेल्या उिरा​ांत ताणें नोकरा​ांक थांय आवशल्लीां स िात्रा​ां उदक भरचीां अशी आज्ञा केली आनी ता​ांणी तीां का​ां ठा मेरेन भरलीां आनी ताणें ता​ां का​ां आशीवा​ाद वदलो आनी उदक सोरो केलो आनी सगळ्या लोका​ांक ह्या चमत्काराचेर अजािीत जावन वियेलें. ३० आनी आनीक एक ज्यू उबो रावून म्हळें : “कफना​ाहूमा​ांतल्या सभाघरा​ांत जेजू वशकयता तें हा​ांवें िळे लें; आनी सभाघरा​ांत एक मनीस आसलो, ताका सैतान आवशल्लो; आनी ताणें रडलो, “म्हाका सोडून; ना्ारे तचो जेजू, तुजे कडे न आमचो वकतें सांबांद? तूां आमचो नाश करुांक आयला? तूां दे वाचो िववत्र आसा हें म्हाका खबर आसा. ३१ जेजून ताका वधटाय वदली, “अशुध्द आत्मो, तुजी शा​ांत राव आनी त्या मनशा मदल्यान भायर सर; आनी रोखडोच तो ताचे मदल्यान भायर सरलो आनी ताका कसलोच त्रास केलो ना. ३२ एक फरीसीय फुडली गजाल सा​ांगली; हा​ांवें िळे लें की गॅलील आनी जुदेया, दया​ा दे गेंतल्यान आनी जॉडा ना भोांवतणीां जायत्या दे शा​ांतल्यान जेजू कडे न आयली आनी जायते दु बळे लोक ताचे कडे न आयले आनी ताणें सगळ्या​ांक बरे केले. ३३ तेदना​ां अशुध्द आत्म्या​ांचो आवाज आयकलो, “तुमी दे वाचो िूत.” जेजून ता​ांका​ां खर आज्ञा वदली की ता​ांणी ताका वळखूांक वदवचो न्हय. ३४ उिरा​ांत सेंटुररओ ना​ांवाच्या दु सऱ्या मनशान म्हणलें, “हा​ांवें जेजूक कफना​ाहूमा​ांत िळे लो आनी ताका ववनवणी केली, “प्रभु, म्हजो सेवक िक्षाघात जावन घरा​ांत िडला.” ३५ जेजून म्हाका म्हणलें, “हा​ांव येवन ताका बरे करतलोां.” ३६ िूण हा​ांवें म्हणलें, प्रभू, तूां म्हज्या िप्परा सकयल येवांक हा​ांव िात्र ना; िूण फकत उतर उलोवचें आनी म्हजो नोकर बरो जातलो. ३७ जेजून म्हाका म्हळें : वच; आनी तूां जसो ववस्वास दवरला तसोच तुका जावां. आनी त्याच वेळार म्हजो नोकर बरो जालो. ३८ तेदना​ां एका कुलीन मनशान म्हणलें, “कफना​ाहूमा​ांत म्हाका एक िूत आवशल्लो, तो मरणाच्या वेळार िडलो; जेजू गलीला​ांत आयला म्हण आयकून हा​ांव वचून ताका म्हज्या घरा दें वून म्हज्या िुताक बरे करुांक ववनवणी केली, कारण तो मरणाच्या वाटे र आसा. ३९ ताणें म्हाका म्हणलें, वच, तुजो िूत वजवो आसा. ४० आनी त्या वेळार म्हजो िूत बरो जालो. ४१ ह्या​ां भायर हेर जायते ज्यू दादले-बायलो, रडून म्हणिाक लागले: “तो खरोच दे वाचो िूत, जो फकत आिल्या उतरान सगळ्यो दु येंसा​ां बरे करता आनी ताका सैतान िुरायिणान अधीन आसात. ४२ तातूांतल्या का​ांय जाणा​ांनी ियस म्हणलें,, ही शि दे वा बगर कोणाकूच येवांक शकना. ४३ विलातान ज्यू लोका​ांक म्हळें : सैतान तुमच्या दोतोरा​ांक वकत्याक अधीन नात? ४४ तातूांतल्या का​ांय जाणा​ांनी म्हणलें, सैताना​ांक अधीन करिाची शि दे वा कडल्यान सोडून वचूांक शकना. ४५ िूण हेरा​ांनी विलाताक सा​ांगलें की ताणें १ लाजाराक ताच्या थडग्या​ांत चार दीस रावल्या उिरा​ांत मेल्ल्या​ांतल्यान वजवांत केलो. ४६ हें आयकून राज्यिालान थरथरन ज्यू लोका​ांक म्हणलें: वनरिराधी रगत व्ा​ांवल्यार तुमका​ां वकतें फायदो जातलो? अध्याय 6 १ तेदना​ां विलातान वनकोदे मस आनी जेजू व्यवभचारा​ांतल्यान जल्मल्लो ना म्हण सा​ांगिी िांदरा मनशा​ांक एकठा​ांय हाडून ता​ांका​ां म्हणलें: “लोका​ांत बोवाळ जावांक लागल्या, हा​ांव वकतें करुांक? २ ता​ांणी ताका म्हळें : आमी कळनात; बोवाळ उबारिी ता​ांका​ां िळोवया.

३ विलातान लोका​ांक िरतून आिोवन म्हळें : “तुमका​ां खबर आसा की िास्काच्या फेस्ताक हा​ांव तुमका​ां एक बांदखणी सोडटलो; ४ म्हाका एक नामनेचो कैदी, खून करिी, ताका बरब्बा म्हणटात आनी जेजू विस्त म्हणटात, तातूांत म्हाका मरण फावो अशें का​ांयच मेळना; ताका लागून तुमका​ां खांयच्या मना​ांत आसा, हा​ांव तुका सोडून वदवांक सोदता​ां ? ५ ते सगळे रडटात आनी म्हणटात: “बरब्बाक आमका​ां सोडून वदव.” ६ विलातान ता​ांका​ां म्हळें : “विस्त ना​ांवाच्या जेजूक हा​ांव वकतें करुांक? ७ ते सगळे जाितात: ताका खुसा​ार मार ां . ८ िरत ते विलाटाक रडून म्हणटात: “तुमी ह्या मनशाक सोडल्यार तूां सी्राचो इश्ट न्हय? वकत्याक ताणें आिूण दे वाचो िूत आनी राजा अशें सा​ांगला​ां . िूण तो राजा आसूांक जाय, सी्र न्हय? ९ विलातान रागान भरन ता​ांका​ां म्हणलें, “तुमचें राष्ट् सदा​ांच बांडखोर आसा आनी तुमची सेवा करिी लोका​ां आड तुमी सदा​ांच आसात? १० ज्यू लोका​ांनी जाि वदली: आमची सेवा करिी कोण? ११ विलातान ता​ांका​ां जाि वदली: “तुमच्या दे वान तुमका​ां इवजप्ता​ां तल्या लोका​ां च्या कठीण गुलामवगरीांतल्यान सोडयले आनी ता​ांबड्या दया​ाचेर सुक्या वाठारा भशेन व्रन राना​ांत मान्ना आनी कवाड्याचें मा​ांस तुमका​ां िोसलो आनी उदक हाडलो फातरा​ांतल्यान भायर सरन तुमका​ां सगा​ा थावन एक कायदो वदलो. १२ तुमी ताका सगळ्या तरा​ांनी िोध केलो आनी तुमच्या खातीर ववतवळल्लें वासराचें मागणें केलें आनी ताची िुजा केली आनी ताका बळी वदलो आनी म्हणलें: हे इज्रायल, तुका इवजप्ता​ांतल्यान भायर कावडल्ले हे तुजे दे व १३ ताका लागून तुमचो दे व तुका नाश करुांक लागलो; िूण मोयजेसान तुजे खातीर ववनवणी केली आनी तुज्या दे वान ताचें आयकलें आनी तुज्या वायटाक माफ केलो. १४ उिरा​ांत तुमी रागान भररल्ले आनी तुमच्या सांदेष्ट्ा​ांक, मोयजेस आनी आहारोन, ते तांबूांत िळू न गेले तेन्ना ता​ांका​ां मारिाक सोदताले आनी तुमी सदा​ांच दे वा आड आनी ताच्या सांदेष्ट्ा​ां आड गुरगुरताले. १५ ताच्या न्ायाधीशाच्या आसना​ांतल्यान उठून तो भायर सरिाक सोदतालो; िूण ज्यू लोका​ांनी सगळे रडले, आमी जेजूक न्हय तर सी्राक राजा म्हहूण मान् करतात. १६ िूण हो मनीस जल्मतानाच ज्ञानी लोक येवन ताका दान वदले. हें आयकून हेरोदाक खूब त्रास जालो आनी ताका मारिाचो आवशल्लो. १७ ताच्या बािायक हें कळ्ळें आनी तो आिल्या आवय मररयम्मा वा​ांगडा इवजप्ता​ांत िळू न गेलो. हेरोदान आिूण जल्मलो म्हण आयकून ताका मारिाचो; आनी ते प्रमाण बेथलेहेमा​ांत आनी ताच्या सगळ्या वाठारा​ांनी आवशल्ल्या सगळ्या भुरग्या​ांक धाडून उडयले, दोन वसा​ां विरायेच्या आनी ताचे सकयल. १८ विलातान हें खबर आयकून तो वभयेलो; आनी बोवाळ करिी लोका​ां मदीां ओगी राविाची आज्ञा वदवन ताणें जेजूक म्हळें : “तुमी राजा? १९ सगळ्या ज्यू लोका​ांनी विलाताक जाि वदली: तोच मनीस जाका हेरोदान मार ां क सोदतालो. २० मागीर विलातान उदक घेवन लोका​ां मुखार हात धुवन म्हणलें: “ह्या वनतीमान मनशाच्या रगता​ांतल्यान हा​ांव वनरिराधी; तुमी ताचे कडे न िळय. २१ ज्यू लोका​ांनी जाि वदली: ताचें रगत आमचेर आनी आमच्या भुरग्या​ांचेर जावां. २२ तेदना​ां विलातान जेजूक आिल्या मुखार हाडिाची आज्ञा वदली आनी ताका फुडले उतरा​ांनी सा​ांगलें. २३ तुज्याच राष्ट्ान तुका राजा करुांक आज्ञा केल्या; दे खून हा​ांव विलातान तुका आदल्या राज्यिाला​ांच्या कायद्या प्रमाणें चाबकान मारिाची ख्यास्त वदता​ां; आनी तुका ियलीां बा​ांदून, मागीर आता​ां बांदखणीांत आवशल्ल्या त्या जाग्यार खुसा​ार फा​ांशी वदवि; आनी तुज्या वा​ांगडा दोन गुन्ा​ां वकार, जा​ांका​ां वडमास आनी गेस्तास अशें ना​ांव. अध्याय 7 १ तेदना​ां जेजू आनी ताचे वा​ांगडा दोग चोरय हॉला​ांतल्यान भायर सरलो. २ गोल्गोथा ना​ांवाच्या जाग्यार िावले उिरा​ांत ताचे किडे काडून तागड्याच्या किड्यान बा​ांदून ताचे तकलेर का​ां्ा​ांचो मुकूट घालून हाता​ांत वेत घालो. ३ आनी ताचे वा​ांगडा खुसा​ार मारल्ल्या दोग चोरा​ांक तशेंच, ताच्या उजव्या हाताक वदमास आनी उजव्या हाताक गेस्तास. ४ िूण जेजून म्हळें : “माझ्या बािा, ता​ांका​ां माफ कर; कारण ते वकतें करतात तें ता​ांका​ां खबर ना. ५ ताचे किडे वा​ांटून घेतले आनी ताच्या किड्या​ांचेर वचटयो घाल्यो. ६ त्या वेळार लोक उबे रावले आनी ज्यू लोका​ांचे मुखेल याजक आनी जाण्टे ताची फकाणा​ां केलीां, ताणें दु सऱ्या​ांक वाचयले, आता​ां ताका शक्य जाल्यार स्वताक वाचवांक; तो दे वाचो िूत जाल्यार आता​ां तो खुसा​ार सकयल दें वचो. ७ सैवनका​ांनीय ताची फकाणा​ां केलीां आनी क्तव्नेगर आनी वित्त घेवन ताका विविाक अिाण केलें आनी ताका म्हळें : “तुमी ज्यू लोका​ांचो राजा जाल्यार स्वताक सोडव.” ८ मागीर लॉक्तगगनस ह्या एका सैवनकान भालो घेवन १ ताचे कुशीक वभतर सरलो आनी रोखडें च रगत आनी उदक भायर सरलें.

९ विलातान खुसा​ार ही शीर्ाक वहब्रू, लॅटीन आनी ग्रीक अक्षरा​ांनी बरयली, ती अशी. हो ज्यू लोका​ांचो राजा. १० िूण जेजू वा​ांगडा खुसा​ार मारल्ल्या दोग चोरा​ां मदल्या एका चोराक गेस्तास ना​ांवान जेजूक म्हळें : “तुमी विस्त जाल्यार, तुका आनी आमका​ां सोडय.” ११ िूण ताच्या उजव्या हाता​ांत खुसा​ार मारल्ल्या चोराक जाि वदतना ताका वधटाय वदली आनी म्हळें : “तुका ह्या ख्यास्तीक ख्यास्त वदविी दे वा वभयेना? आमच्या कतुाबा​ांचो दोश आमका​ां खरें च योग्य आनी न्ायान मेळटा; िूण हो जेजू, ताणें वकतें वायट केला​ां ? १२ ह्या कुकुाटा उिरा​ांत ताणें जेजूक म्हळें : प्रभू, तुज्या राज्या​ांत येतना म्हाका याद कर. १३ जेजून ताका जाि वदली, “हा​ांव तुका खरें च सा​ांगता​ां , आयज तूां म्हजे वा​ांगडा िरादीसा​ांत आसतलो.” अध्याय 8 १ सुमार सव्या वराक लागलो आनी धाव्या वरा​ांमेरेन सगळ्या धतारेचेर काळोख िडलो. २ सुया​ाक ग्रहण जाताना, दे वळाचो िड्डो वयल्यान सकयल फाटीां िडलो; फातर फाटीां िडले आनी थडग्यो उक्त्यो जाल्यो आनी क्तन्हवदल्लीां जायतीां सांता​ांचीां कुडीां उबीां जालीां. ३ णवव्या वराच्या सुमाराक जेजून मोठ्या आवाजान म्हणलें: हेली, हेली, लामा ज़बकथानी? ताचो अथा असो जाता, म्हजो दे व, म्हजो दे व, तूां म्हाका वकत्याक सोडून गेला? ४ ह्या गजालीां उिरा​ांत जेजून म्हणलें, “बािूय, हा​ांव म्हजो आत्मो तुज्या हाता​ांत वदता​ां; आनी हें सा​ांगून ताणें भूत सोडलो. ५ िूण जेजून अशें रडताना तो आत्मो सोडून वदलो तें िळे वन, ताणें दे वाची मवहमा केली आनी म्हणलें, “खरें म्हणल्यार हो वनतीमान मनीस.” ६ आनी थांय उबे आवशल्ले सगळे लोक तें िळोवन खूब त्रास जाले; आनी गेल्ल्या गजालीांचो वचांतन करन ता​ांच्या स्तनाक मारन उडयलो आनी मागीर जेरुसलेम शारा​ांत िरतलो. ७ शतिती राज्यिाला कडे न गेलो आनी ताका गेले सगळे सा​ांगले. ८ हीां सगळीां आयकून तो चड दु ख्खी जालो; ९ ज्यू लोका​ांक आिोवन ता​ांका​ां म्हळें , “जेजू मरताना सूयाग्रहणाचो चमत्कार आनी हेर घडणुको तुमी िळे ल्यात काय? १० हें आयकून ज्यू लोका​ांनी राज्यिालाक जाि वदली: सुया​ाचो ग्रहण ताच्या सदच्या ररती प्रमाणें जालो. ११ िूण विस्ताची वळख आवशल्ले सगळे लोक, गलीला​ांतल्यान जेजूच्या फाटल्यान आवयल्ल्या बायला​ां सारकेच ियस उबे रावून हीां सगळीां गजाली िळयल्लीां. १२ िळे , अररमवथयाचो एक मनीस जोसेफ ना​ांवाचो, जोय जेजूचो वशश्य आवशल्लो, िूण ज्यू लोका​ांच्या भांयान उिेिणान अशें ना, राज्यिालाक आयलो आनी राज्यिालाक ववनवणी केली की ताणें ताका व्रिाक िरवानगी वदवची खुसा​ार सावन जेजूची कूड. १३ राज्यिालान ताका सुटी वदली. १४ वनकोदे मस आिल्या वा​ांगडा सुमार शांबर िौांड वजनाचे गांधक आनी एलोवे हा​ांची भरसण हाडून आयलो. आनी जेजूक दु का​ां खुसा​ार उडोवन ताका मसाल्याच्या किड्या​ांनी बा​ांदलो, ज्यू लोका​ां मदीां िुरिाचे चाली प्रमाणें. १५ ताका जोसेफान बा​ांदून कावडल्ल्या एका नव्या थडग्या​ांत दवरलो आनी तातूांत कोणाकूच घालूांक नावशल्ल्या फातरा​ांतल्यान कािून उडयलो. आनी ता​ांणी कबराच्या दारा​ांत व्डलो फातर लोळयलो. अध्याय ९ १ जोसेन ववनवणी करन जेजूची कूड िुरली हें आयकून, अन्ायी ज्यू लोका​ांनी वनकोदे माचो सोद घेतलो; आनी जेजू व्यवभचारा​ांतल्यान जल्मल्लो ना अशी गवाय राज्यिालाच्या मुखार वदल्ले ते िांदरा मनीस आनी ताचे कडे न कसलीच बरी कृती दाखयल्ली हेर बऱ्यो व्यिी. २ िूण सगळे ज्यू लोका​ांच्या भांयान वलिून रावले उिरा​ांत वनकोदे म एकलोच ता​ां का​ां दाखोवन म्हळें : “ह्या सारके लोक सभाघरा​ांत कशे वभतर सर ां क शकतले?” ३ ज्यू लोका​ांनी ताका जाि वदली, िूण विस्ता कडे न एकवटीत आवशल्ल्या सभाघरा​ांत वभतर सरिाक तुवें कशें धाडस केलें? तुजें भाग्य ताचे वा​ां गडा िरलोका​ांत आसूां. ४ वनकोदे मान जाि वदली: आमेन; तशेंच ताच्या राज्या​ांत ताचे कडे न म्हजें भाग मेळचें. ५ तेच तरे न जोसेफान ज्यू लोका​ां कडे न येवन ता​ांका​ां ववचारलें, विलाटाच्या जेजूच्या कुडीची इत्सा केल्ल्यान तुमी म्हजेर वकत्याक रागतात? िळे , ताका म्हज्या थडग्या​ांत दवरला आनी ताका वनवळ तागड्या​ांत गुठलायला आनी थडग्याच्या दारा​ांत फातर घाला.

६ हा​ांवें ताचे कडे न बरोबर वागला​ां; िूण त्या वनतीमान मनशाक खुसा​ार मारन, ताका विविाक क्तव्नेगर वदवन, ताका का​ां्ा​ांनी मुकुट घालून, ताची कूड चाबका​ांनी फाडून आनी ताच्या रगताच्या गुन्ा​ांवाची मागणी तुमचेर करिाक तुमी अन्ायिूवाक चकचकीत जाल्यात. ७ हें आयकून ज्यू लोक त्रासा​ांत िडले आनी त्रास जाले; ता​ांणी जोसेफाक धरलो आनी सब्बाथाच्या आदीां ताका बांदखणीांत दवरिाची आज्ञा वदली आनी सब्बाथ सोांिसर थांयच दवरलो. ८ ता​ांणी ताका म्हळें : कबुली कर; वकत्याक ह्या वेळार सप्तकाचो ियलो दीस येयसर तुका कसलेंच वायट करुांक जाय ना. िूण तुका िुरिाक फावो अशें मानचें ना हें आमी जाणात; िूण आमी तुजें मास मळबा​ांतल्या सुकण्ा​ांक आनी धतारेंतल्या जनावरा​ांक वदतले. ९ जोसेफान जाि वदली: “तें उलोवि अवभमानी गोवलयताच्या उलोविा सारकें, ताणें दावीदा आड उलयतना वजव्या दे वाचो वधटाय वदली. िूण तुमी शास्त्ज्ञ आनी वैज जाणात की दे व सांदेष्ट्ा वरवीां म्हणटा, सूड म्हजो, आनी हा​ांव तुमका​ां 1 वायट िरत वदतलोां, जें तुमी म्हाका धमकायले. १० तुवें खुसा​ार फा​ांशी वदल्लो दे व म्हाका तुज्या हाता​ां तल्यान सोडोवांक शकता. तुमचें सगळें वायटिण तुमचेर िरतून येतलें. ११ राज्यिालान हात धुवन म्हणलें, “ह्या वनतीमान मनशाच्या रगता​ां तल्यान हा​ांव वनवळ जाला​ां.” िूण तुमी जाि वदली आनी रडले, ताचें रगत आमचेर आनी आमच्या भुरग्या​ांचेर जावां. तुमी सा​ांवगल्ले प्रमाणें, तुमी सदा​ांकाळ नाश जावांक शकतात. १२ हीां उतरा​ां आयकून ज्यू लोका​ांचे म्हालगडे खूब राग आयले; जोसेफाक धरन ताका जनेला​ां नावशल्ल्या कुडीांत दवरलो; ता​ांणी दार बा​ांदून कुलूिाचेर मुद्ा​ांक घालो; १३ हन्ना आनी कायफान ताचेर राखणदार दवरले आनी सब्बाथाच्या उिरा​ांत सगळ्या​ांक मेळिाक याजक आनी लेवी लोका​ां कडे न सल्लो घेतलो आनी जोसेफाक वकतलो मरण हाडचो हाचेर ता​ांणी कल्पन केलें. १४ हें केल्या उिरा​ांत, अन्ना आनी कायफा ह्या राज्यकत्या​ांनी जोसेफाक भायर हाडिाचो आदे श वदलो. अध्याय १० १ सगळ्या सभाक हें आयकून ता​ांका​ां तोखणाय जाली आनी ता​ांका​ां अजाि जालें, कारण ता​ांका​ां कोठयेच्या कुलूिाचेर तोच मुद्ा​ांक मेळ्ळो आनी जोसेफाक मेळ्ळो ना. २ तेदना​ां हन्ना आनी कायफा भायर सरले आनी सगळे जोसेफ गेल्ल्याची तोखणाय करताना, जेजूची कबर सा​ांबाळिी एक सैवनक सभेंत उलयतालो. ३ ते जेजूच्या कबराची राखण करताना एक भूांयका​ांि जालो; आनी आमी िळयलें, दे वाचो एक दे वदू त कबरा​ांतलो फातर लोळोवन ताचेर बसलो; ४ ताचें मुखामळ वीज आनी ताचें वस्त् बफा​ा सारकें आवशल्लें; आनी आमी वभयेवन मेल्ल्या मनशा​ां सारके जाले. ५ जेजूच्या कबरा​ांत एक दे वदू त बायला​ांक म्हवणल्लें आमी आयकलें: वभयेवांक नाका; तुमी खुसा​ार मारल्ल्या जेजूक सोदतात हें म्हाका खबर आसा; ताणें सा​ांवगल्ले प्रमाण तो वजवांत जाला. ६ येवन ताका घाल्लो जागो िळय; आनी ताच्या वशसा​ांक सा​ांगात की तो मेल्ल्या​ांतल्यान वजवांत जाला आनी तो तुमच्या मुखार गॅलीला​ांत वचतलो; थांय तुमका​ां ताणें सा​ांवगल्ले प्रमाणें ताका वदसतलें. ७ तेदना​ां ज्यू लोका​ांनी जेजूची कबर राखिी सगळ्या सैवनका​ांक आियले आनी ता​ांका​ां ववचारलें: दे वदू त उलयताली तीां बायलो कोण? तुमी ता​ांका​ां वकत्याक धरले नात? ८ सैवनका​ांनी जाि वदली, “बायलो कोण आवशल्ल्यो तें आमका​ां कळना; ते भायर आमी भांयान मेल्ल्या मनशा​ां भशेन जाले आनी त्या बायला​ांक आमी कशे धर ां क शकतले? ९ ज्यू लोका​ांनी ता​ांका​ां म्हळें : सवेस्पर वजयेता तशें आमी तुमचेर ववस्वास दवरनात. १० जेजून इतले चमत्कार करताना िळे लें आनी आयकून ताचेर ववस्वास दवरलो ना, तेन्ना​ां तुमी आमचेर कसो ववस्वास दवरचो? तुमी बरें म्हणलें, जशें सवेस्पर वजयेता, वकत्याक सवेस्पर खरें च वजयेता. ११ जेजूची कूड िुरन दवरल्ल्या जोसेफाक तुमी एका कोठयेंत, सील घाल्ल्या कुलूिा​ांत बांद केलो अशें आमी आयकला​ां ; तुमी तें उगडलें तेन्ना ताका थांय मेळ्ळो ना. १२ मागीर तुमी कोठयेंत राखण वदविी जोसेफाक हाडून आमी थडग्या​ांत राखून दवरल्ल्या जेजूक हाडटले. १३ ज्यू लोका​ांनी जाि वदली: “आमी जोसेफाक जल्म वदतले, तुमी जेजूक जल्म वदतले काय?” िूण जोसेफ आिल्याच अररमावथया शारा​ांत आसा. १४ सैवनका​ांनी जाि वदली: “जोसेफ अररमावथया आनी जेजू गलीला​ांत आसत जाल्यार, दे वदू तान बायला​ांक कळयलें तें आमी आयकलें. १५ हें आयकून ज्यू लोक वभयेले आनी आिसा​ांत म्हणिाक लागले: “ह्यो गजाली जाहीर जाल्यो जाल्यार सगळ्यो कुडी जेजूचेर ववस्वास दवरतले.”

१६ तेदना​ां ता​ांणी व्ड प्रमाणा​ांत ियशे एकठा​ांय करन सैवनका​ांक वदले आनी म्हळें : “तुमी क्तन्हवदल्ले राती जेजूचे वशश्य आयले आनी जेजूची कूड चोरन व्ेली म्हण तुमी लोका​ांक सा​ांगतात काय; आनी राज्यिाल विलातान हें आयकलें जाल्यार आमी ताका समाधान वदतले आनी तुमका​ां सुरक्षीत दवरतले. १७ सैवनका​ांनी ते ियशे घेवन ज्यू लोका​ांनी सा​ांवगल्ले प्रमाणें म्हणलें; आनी ता​ांचो अहवाल लोका​ांमदीां िरदे शा​ांत िातळ्ळो. १८ िूण एक याजक वफनीस, आदा शाळे चो मास्टर आनी लेवी, अगेस ना​ांवाचो एक लेवी, ते वतगूय गॅलीला​ांतल्यान जेरुसलेमाक आयले आनी मुखेल याजका​ांक आनी सभाघरा​ांतल्या सगळ्या​ांक सा​ांगलें. १९ तुमी खुसा​ार मारल्लो जेजू आिल्या इकरा वशश्या​ां कडे न उलयतना आनी ऑवलव् िवाताचेर ता​ांच्या मदीां बसून ता​ांका​ां म्हणिी आमी िळयला​ां . २० सगळ्या सांवसारा​ांत वचून सगळ्या राष्ट्ा​ांक सुवातेचो प्रचार करात, ता​ां का​ां बािायच्या, िुताच्या आनी िववत्र आत्म्याच्या ना​ांवान बाक्तप्तस्म वदवन; आनी जो कोण ववस्वास दवरतलो आनी बाक्तप्तस्म घेतलो, ताका तारण मेळटलो. २१ ताणें आिल्या वशसा​ांक हीां गजाली सा​ांगून ताका सगा​ार चडताना आमी िळे ले. २२ मुखेल याजक, म्हालगडे आनी लेवी लोका​ांनीां हें आयकून ह्या वतगा​ां मनशा​ांक म्हणलें: “तुमी िळयला​ां आनी आयकला​ां अशें सा​ांगतात तीां गजाली खरी आसात काय ना, इज्रायलाच्या दे वाचो मवहमा कर आनी ताका कबुली वदवची.” हें . २३ ता​ांणी जाि वदली: “आमच्या बािायचो प्रभू वजयेता तसो, अब्राहमाचो दे व, इसहाकाचो दे व आनी जाकोबाचो दे व, जेजू आिल्या वशश्या​ां कडे न उलयतना आयकलो आनी ताका सगा​ार चडटाना िळे लो.” , म्हणून आमी तुमका​ां सत्य सा​ांगला​ां . २४ ियस आवशल्ल्या वतगा​ांयनी जाि वदली आनी हीां उतरा​ां जोडून म्हळें : जेजून उलयताना आयकल्लें आनी ताका सगा​ार चडटाना िळे लें तें आमका​ां मालकीचें नासलें जाल्यार आमी िातकाचे गुन्ा​ांवकार जावांक शकतले. २५ तेदना​ां मुखेल याजका​ांनी रोखडें च उठून कायद्याचें िुस्तक हाता​ांत घेवन ह्या मनशा​ांक जादू करन सा​ांगलें, “तुमी जेजू ववशीां सा​ांवगल्लीां गजाली तुमी फुडें सा​ांगचे नात.” २६ ता​ांणी ता​ांका​ां व्ड प्रमाणा​ांत ियशे वदले आनी ता​ां का​ां जेरुसलेमा​ांत राविाक मेळचें न्हय म्हणून ता​ांका​ां आिल्याच दे शा​ांत व्रिाक ता​ांका​ां धाडले. २७ तेदना​ां ज्यू लोका​ांनी सगळ्या​ांक एकठा​ांय येवन सगळ्या​ांत दु ख्खाचो हुस्को उिायून म्हणलें: “जेरुसलेमा​ांत घवडल्ली ही असामान् गजाल वकतें? २८ िूण हन्ना आनी कायफान ता​ांका​ां सा​ांत्वन वदलें, “जेजूच्या थडग्याची राखण करिी सैवनका​ांनी आमका​ां वकत्याक ववस्वास दवरचो की, दे वदू तान थडग्याच्या दारा​ांतल्यान फातर उडयलो? २९ घडये ताच्याच वशश्या​ांनी ता​ांका​ां हें सा​ांगून ता​ांका​ां ियशे वदले आनी ता​ांणी जेजूची कूड काडून घेतली. ३० ते भायर हें ववचारात, िरकी लोका​ांक वदवांक जायना, कारण ता​ांणीय आमची व्डली रक्कम घेतली आनी आमी वदल्ल्या सुचोवण्ा​ां प्रमाणें ता​ांणी आमका​ां जाहीर केला​ां . ता​ांणी एक तर आमका​ां , वा जेजूच्या वशश्या​ांक ववस्वासू आसूांक जाय. अध्याय 11 १ तेदना​ां वनकोदे म उठून म्हळें : “तुमी बरोबर म्हणटात, हे इज्रायल िुत, त्या वतगा​ांनी दे वाच्या कायद्याचो सोिूत घेतला तें तुमी आयकला​ां ताका सगा​ार चडून वचि. २ आशीवा​ावदत सांदेष्ट्ाक एवलयाक सगा​ार व्ेलो म्हण शास्त् आमका​ां वशकयता; आनी एलीशाक सांदेष्ट्ा​ांच्या िुता​ांनी ववचारलें: आमचो बािूय एवलया खांय आसा? ताणें ता​ांका​ां म्हळें , आिूण सगा​ार व्ेला. ३ सांदेष्ट्ा​ांच्या िुता​ांनी ताका म्हळें : “कदावचत आत्म्यान ताका इज्रायलाच्या एका दोांगरा​ांत व्रन दवरला, थांय आमका​ां ताका मेळटलो.” ता​ांणी एलीशाक ववनवणी केली आनी तो तीन दीस ता​ांचे वा​ांगडा भोांवलो आनी ता​ांका​ां तो मेळ्ळो ना. ४ आनी आता​ां म्हाका आयकात, हे इज्रायल िुत, आनी आमी इज्रायलाच्या दोांगरा​ांनी मनशा​ांक धाडूांया, नाजाल्यार आत्म्यान जेजूक व्रन व्रन व्रन थांयच आमी ताका मेळोवन तृप्त जातले. ५ वनकोदे माचो सल्लो सगळ्या लोका​ां क आवडलो; जेजूक सोदलो, िूण ताका मेळ्ळो ना, ता​ांणी िरतून येवन म्हणलें, “आमी सगळे वटे न गेले, िूण जेजूक मेळूांक ना, िूण जोसेफाक ताच्या अररमावथया शारा​ांत मेळ्ळा.” ६ हें आयकून राज्यकते आनी सगळे लोक खोशी जाले आनी इज्रायलाच्या दे वाची स्तुती केली, कारण ता​ांणी एका कुडीांत बांद केल्लो जोसेफ मेळ्ळो आनी ताका मेळ्ळो ना. ७ ता​ांणी व्डली सभा तयार केल्या उिरा​ांत मुखेल याजका​ांनी म्हणलें: आमी जोसेफाक ताचे कडे न उलोविाक आमका​ां खांयच्या मागा​ान हाडटले? ८ एक कागद घेवन ता​ांणी ताका बरयलें आनी म्हळें : तुका आनी तुज्या सगळ्या कुटुां बाक शा​ांती मेळूां. आमी दे वा आड आनी तुज्या आड गुन्ा​ांव केला हें आमी जाणात. तुमच्या बािायांक आमका​ां भेट वदविाक खोशी जा, कारण तुमी बांदखणीांतल्यान िळू न गेल्ल्यान आमका​ां िुरायिणान अजाि जालें.

९ आमी तुजे आड घेवतल्लो वायट सल्लो आवशल्लो आनी सवेस्परान तुजी काळजी घेतली आनी सवेस्परान तुका आमच्या येवजण्ा​ां थावन सोडयलो हें आमी जाणात. सगळ्या लोका​ां मदें मानाचो जोसेफ तुका शा​ांती मेळूां. १० आनी ता​ांणी जोसेफाच्या सात इश्टा​ां क वेंचून काडले आनी ता​ांका​ां म्हळें : “तुमी जोसेफा कडे न येतकच ताका शा​ांतीन नमस्कार करात आनी ताका हें ित्र वदवचें.” ११ ते प्रमाण ते लोक जोसेफा कडे न येवन ताका शा​ांती नमस्कार केलो आनी ताका ित्र वदलें. १२ जोसेफान तें वाचून ताणें म्हणलें, “म्हजें रगत व्ा​ांवोवांक मेळ्ळें ना म्हहूण म्हाका इज्रायल लोका​ां कडल्यान सोडयल्ल्या सवेस्पर दे वाचो उिकार.” तुज्या िा​ांखा​ां सकयल म्हाका राखून दवरल्ल्या दे वाचो धन् जावां. १३ जोसेफान ता​ांका​ां चुांबन घेतलें आनी ता​ांका​ां आिल्या घरा​ांत व्ेले. दु सऱ्या वदसा जोसेफ गाढवाचेर बसलो आनी ता​ांचे वा​ांगडा जेरुसलेमा​ांत गेलो. १४ सगळ्या ज्यू लोका​ांनी हीां गजाली आयकून ताका मेळोवांक भायर सरले आनी म्हणिाक लागले: “बािूय जोसेफ, तुज्या हा​ांगा येविाक शा​ांती मेळूां.” १५ ताका जाि वदली: सवेस्पराची समृध्दी सगळ्या लोका​ांक मेळची. १६ आनी सगळ्या​ांनी ताका चुांबन घेतलें; आनी वनकोदे मान ताका व्ड मनररजवण तयार करन आिल्या घरा व्ेलो. १७ िूण दु सऱ्या वदसा तयारीचो दीस जावन हन्ना, कायफा आनी वनकोदे म हा​ांणी जोसेफाक म्हळें : “इज्रायलाच्या दे वा कडे न कबुली वदवची आनी आमी तुका ववचारतले त्या सगळ्या प्रस्ा​ांक आमका​ां जाि वदवची. १८ वकत्याक तुवें जेजूची कूड िुरली म्हहूण आमी खूब त्रासा​ांत िडल्यात; आनी तें' जेन्ना आमी तुका एका कोठयेंत बांद केलो तेन्ना आमका​ां तुका मेळूांक ना; आनी तेन्नासावन, तुज्या आमच्या मधें वदसिाच्या ह्या वेळा मेरेन आमी वभयेल्यात. दे खून जें घडलें तें सगळें दे वा मुखार सा​ांगात. १९ तेदना​ां जोसेफान जाि वदली, “तुमी म्हाका सकाळ मेरेन, तयारीच्या वदसा बांदखणीांत दवरलो.” २० िूण मध्यान राती हा​ांव मागणें करुांक उबो रावताना, घर चार दे वदू ता​ांनी भोांवतणीां आवशल्लें; आनी हा​ांवें जेजूक सुया​ाच्या उजवाडा सारको िळे लो आनी वभयेवन धतारेचेर िडलो. २१ िूण जेजून म्हजो हात धरन म्हाका जमनी थावन उखललो आनी मागीर दां व म्हजेर वशांिडलो; िूण ताणें म्हजें तोांड िुसून म्हाका चुांबन घेतलें आनी म्हाका म्हणलें: “जोसेफ, वभयेवांक नाका; म्हाका िळय, वकत्याक तो हा​ांव. २२ तेदना​ां हा​ांव ताका िळे लो आनी म्हणिाक लागलो: रब्बोनी एवलयास! ताणें म्हाका जाि वदली: “हा​ांव एवलयास न्हय, िूण नासरे थचो जेजू, जाची कूड तुवें िुरली.” २३ हा​ांवें ताका म्हळें , हा​ांव तुका दवरल्लो कबर म्हाका दाखोव. २४ तेदना​ां जेजून म्हाका हात धरन हा​ांवें ताका दवरल्ल्या जाग्यार व्रन ताचे तकलेक घाल्ले तागडे आनी नॅिवकन म्हाका दाखयले. तेदना​ां म्हाका जेजूच म्हण कळ्ळें आनी ताणें ताची उिासना केली आनी म्हणलें, प्रभूच्या ना​ांवान येविी कोणाक धन् जावां. २५ जेजून िरतून म्हजो हात धरन म्हाका अररमावथयाक म्हज्या घरा व्रन म्हाका म्हणलें: तुका शा​ांती मेळूां; िूण चाळीसव्या वदसा मेरेन तुज्या घरा​ांतल्यान भायर सर ां क नाका; िूण म्हज्या वशश्या​ां कडे न वचूांक जाय. अध्याय 12 १ मुखेल याजका​ांनीां हीां सगळीां आयकून तीां अजािीत जालीां आनी मेल्ल्या मनशा​ां भशेन जमनीर तोांड करन िडले आनी एकामेका​ांक रडून म्हळें : जेरुसलेमा​ांत घवडल्ली ही असामान् खूण वकतें? जेजूच्या बािायक आनी आवयक आमी वळखतात. २ एका लेवीन म्हणलें, “ताचे जायते नातेदार, धमीक व्यिी हा​ांवें वळखतात, जे इज्रायलाच्या दे वाक दे वळा​ांत मागणें करन बळी आनी होमबळी वदविाची सवय करतात. ३ तेदना​ां मुखेल याजक वशमोनान ताका आिल्या आां गात धरलो. ताणें ताका म्हणलें, प्रभू, आता​ां तुज्या सेवकाक तुज्या उतरा प्रमाणें शा​ांतीिणान वचूांक वदता; वकत्याक म्हज्या दोळ्या​ांनी तुजें तारण िळयला​ां , जें तुवें सगळ्या लोका​ां मुखार तयार केला​ां : ववदे शी लोका​ांक उजवाड घालिाक आनी तुज्या लोक इज्रायलाचो मवहमा. ४ वशमोनान तेच तरे न जेजूची आवय मररयम्माक आशीवा​ाद वदलो आनी वतका म्हळें : “हा​ांव तुका त्या भुरग्या ववशीां सा​ांगता​ां; तो जायत्या जाणा​ांच्या िडिाक आनी िरतून वजवांत जाविाक आनी ताचे आड उलोविाक येविी वचन्ना​ां खातीर नेमला. ५ हय, तुज्याच वजवाक तलवार घुसतली आनी जायत्या काळजा​ांचो ववचार प्रगट जातलो. ६ तेदना​ां सगळ्या ज्यू लोका​ांनी म्हणलें, “आमी त्या वतगा​ां मनशा​ां कडे न धाडूांया, ता​ांणी सा​ांवगल्लें की ताका ऑवलव्ेट िवाताचेर ताच्या वशश्या​ां कडे न उलयतना िळे लें.” ७ हाचे उिरा​ांत ता​ांणी ता​ांका​ां ववचारलें, तुमी वकतें िळयला​ां ; ताणें एकमतान जाि वदली, “इज्रायलाच्या दे वा मुखार आमी स्पश्ट करतात की जेजू ऑवलव् िवाताचेर

आिल्या वशश्या​ां कडे न उलयतना आनी सगा​ार चडटाना आमी स्पश्टिणान िळयले. ८ तेदना​ां हन्ना आनी कायफान ता​ांका​ां वेगवेगळे सुवातेर व्रन ता​ांची वेगवेगळी तिासणी केली; ता​ांणी एकमतान सत्य कबूल केलें आनी म्हणलें, ता​ांणी जेजूक िळे ला. ९ तेदना​ां हन्ना आनी कायफान म्हळें "आमचो कायदो म्हणटा, दोन वा तीन साक्षीदारा​ांच्या तोांडान दरे क उतर स्थािन जातलें." १० िूण आमी वकतें सा​ांगला​ां ? धन् हनोकान दे वाक खोशी केलो आनी दे वाच्या उतरान ताचो अणकार जालो; आनी धन् मोयजेसाची िुरिाची सुवात वळखतात. ११ िूण जेजूक विलाताक वदलो, चाबकान मारलो, का​ां्ा​ांचो मुकूट घालो, थुकलो, भाल्यान भेदलो, खुसा​ार मारलो, खुसा​ार मेलो आनी ताका िुरलो आनी ताची कूड मानाची जोसेफान नव्या कबरा​ांत िुरली आनी तो गवाय वदता ताका वजवो िळयलो. १२ आनी ह्या मनशा​ांनी ताका ऑवलव्ेट िवाताचेर आिल्या वशश्या​ां कडे न उलयतना आनी सगा​ार चडताना िळयलो अशें सा​ांगला​ां . १३ तेदना​ां जोसेफ उठलो. हन्ना आनी कायफाक म्हणलें, “जेजू वजवो आसा आनी सगा​ार चडलो म्हण तुमका​ां सा​ांगला​ां म्हहूण तुमका​ां न्ायान व्ड अजाि जावांक शकता.” १४ तो फकत मेल्ल्या​ांतल्यान वजवांत जावांक ना, िूण जेरुसलेमा​ांतल्या जायत्या जाणा​ांक िळे ल्ल्या हेरा​ांक ता​ांच्या कबरा​ांतल्यान वजवांत करुांक जाय म्हण खरें च अजाि वदसता. १५ आता​ां म्हाका थोडें आयकात: आमी सगळ्या​ांनी आशीवा​ावदत वशमोन, मुखेल याजक, जेजूक बाळां तिणा​ांत दे वळा​ांत आिल्या आां गात धरलो. १६ ह्याच वशमोनाक आिले दोन िूत आवशल्ले आनी ता​ांचो मरण आनी वनमाणे सांस्कार आमी सगळे हाजीर आवशल्ले. १७ दे खून वचून ता​ांचीां थडीां िळय, वकत्याक तीां उिीां आसात आनी तीां वजवांत जाल्या​ांत, आनी िळे , ते अररमावथया शारा​ांत आसात आनी भिीच्या िदा​ांनी एकठा​ांय वेळ घालतात. १८ का​ांय जाणा​ांनी मागणें करतना ता​ांच्या आवाजाचो आवाज आयकला, िूण ते कोणा कडे न उलोवि करचे नात, िूण मेल्ल्या मनशा​ां भशेन ते मुकेच रावतात. १९ िूण येयात, आमी ता​ांचे कडे न वचूांया आनी ता​ांका​ां फावो त्या आदरान आनी सावधानतेन वागूांया. आनी आमी ता​ांका​ां सोिूत घेवांक हाडूांक शकतले जाल्यार घडये ते आमका​ां ता​ांच्या िुनवजावांतिणाचीां का​ांय गूढ गजाली सा​ांगतले. २० हें आयकून ज्यू लोक खूब खोशी जाले. २१ तेदना​ां हन्ना आनी कायफा, वनकोदे म, जोसेफ आनी गमालीएल अररमावथयाक गेले, िूण ता​ांका​ां ता​ांच्या थडग्या​ांत मेळूांक ना. िूण शारा​ांत भोांवतना ता​ांणी ता​ां का​ां ता​ांच्या भिीचेर वा​ांकून मा​ांडयेर बा​ांदले. २२ तेदना​ां दे वाचो आदर आनी आदर करन ता​ांका​ां नमस्कार करन जेरुसलेमा​ांतल्या सभाघरा​ांत हाडले आनी दारा​ां बांद करन ता​ांणी सवेस्पराच्या कायद्याचें िुस्तक घेतलें. २३ आनी तें ता​ांच्या हाता​ां त दवरन, अदोन आनी इज्रायलाच्या दे वाचो सोिूत घेतलो, ता​ांणी आमच्या बािायांक कायद्यान आनी सांदेष्ट्ा​ां वरवीां सा​ांगलें, “तुमका​ां मेल्ल्या​ांतल्यान वजवांत केल्ल्या मनशाक जेजू म्हहूण तुमी ववस्वास दवरतात जाल्यार सा​ांगात.” तुमी वकतें िळयला​ां आनी तुमी मेल्ल्या​ांतल्यान कशे वजवांत जाले तें आमका​ां . २४ वशमोनाचे दोग िूत कररनस आनी लेक्तियस हे गजाली आयकून थरथरले आनी त्रास जाले आनी कुकुाटायले; आनी त्याच वेळार सगा​ार वयर िळयतना ता​ांणी वजबेचेर बोटा​ां दवरन खुसा​ाराची वचन्ना​ां तयार केली. २५ ते रोखडें च उलयले आनी म्हळें : “आमका​ां दरे कल्याक एक कागद वदव आनी आमी िळे ल्लीां सगळीां गजाली तुमका​ां बरोवन दवरतले.” ते दरे कल्यान बसून बरयलें: अध्याय 13 १ हे सवेस्पर जेजू आनी बािूय, जो दे व, मेल्ल्या​ांचें िुनवजावांतिण आनी वजवीत, तुज्या गुिीता​ांक सा​ांगुांक आमका​ां िरवानगी दी, जीां आमी मेल्या उिरा​ांत िळे ल्लीां, तुज्या खुसा​ार; वकत्याक आमी तुज्या ना​ांवाचो सोिूत घेतला. २ तुज्या सेवका​ांक तुज्या दै वी शिीन नरका​ांत केल्लीां गुिीत गजाली सा​ांगिाक तुवें बांदी घाल्या. ३ जेन्ना आमका​ां आमच्या बािाय वा​ांगडा नरकाच्या खोलायेन, काळखा​ांतल्या काळखा​ांत दवरले तेन्ना अचकीत भा​ांगरावरी सुया​ाचो रां ग वदसलो आनी जा​ांबळ्या रां गाचो एक सारको उजवाड त्या जाग्याक उजवाड घालतालो. ४ ह्या वेळार, सगळ्या मनशाकुळाचो बािूय आदाम, सगळ्या वितृसत्ताक आनी सांदेष्ट्ा​ां वा​ांगडा, खोशी जावन म्हणलें: तो उजवाड सासणाच्या उजवाडाचो वनमा​ातो, जा​ांणी आमका​ां सासणाच्या उजवाडाक हाडिाचें उतर वदला​ां. ५ तेदना​ां इजायास सांदेष्ट्ान रडून म्हळें : “हा​ांव िृथ्वीचेर वजयेताना म्हज्या भाकीता प्रमाणें हो बािायचो आनी दे वाच्या िुताचो उजवाड.” ६ जाबुलोन दे श आनी जॉडा नाच्या िलतडीां नेफ्तालीम दे श, काळखा​ांत चलिी लोका​ांक व्डलो उजवाड वदसलो; आनी मरणाच्या सावळे च्या वाठारा​ांत राविी

लोका​ांक उजवाड वनमा​ाण जाला. आता​ां तो आयला आनी मरणा​ांत बसल्ल्या आमका​ां प्रबुध्द केला. ७ आनी आमी सगळे आमचेर उजवाडाक आवयल्ल्या उजवाडाक खोशी जाताना, आमचो बािूय वशमोनान आमचे मदें येवन सगळ्या लोका​ांक िरबीां वदवन म्हणलें, “दे वाच्या िुताक प्रभू जेजू विस्ताची मवहमा कर.” ८ दे वळा​ांत भुरगें भुरगें आसतना, िववत्र आत्म्यान भावाथा​ान ताका म्हज्या आां गात घेतलो आनी ताका म्हळें आनी मान् केलें: १ आता​ां म्हज्या दोळ्या​ांनी तुजें मोक्ष िळयला​ां , जें तुवें सगळ्या लोका​ां मुखार तयार केला​ां , ववदे शी लोका​ांक आनी तुज्या लोक इज्रायलाचो मवहमा उजवाडावांक एक उजवाड. ९ नरकाच्या खोला​ांत आवशल्ले सगळे सांत हें आयकून चड खोशी जाले. १० उिरा​ांत ल्हान सांन्ाशी सारको एकलो भायर सरलो आनी सगळ्या​ांनी ताका ववचारलें: तूां कोण? ११ ताका जाि वदली: “हा​ांव राना​ांत रडिी एकलो आवाज, बाक्तप्तस्म वदविी जुा​ांव आनी सगळ्या​ांत उां चेल्या दे वाचो सांदेष्टो िातका​ांची माफी वदवि. १२ आनी हा​ांव जुा​ांवान, िववत्र आत्म्यान धडधडून जेजू म्हजे कडे न येताना िळे वन, हा​ांवें म्हणलें: िळे , दे वाचो कोांबडो, िळे , जो सांवसाराचीां िात्का​ां काडून उडयता. १३ तेदना​ां हा​ांवें ताका जॉडा न न्हांया​ांत बाक्तप्तस्म वदलो आनी िववत्र आत्मो िारव्याच्या रुिान ताचेर दें वताना िळे लो आनी सगा​ा थावन एक आवाज आयकलो: “हो म्हजो मोगाळ िूत, जाचेर हा​ांव बरोच खोशी जाता​ां.” १४ आनी आता​ां हा​ांव ताच्या मुखार वता आसतना, दे वाचो िूत फुडें आमका​ां भेट वदतलो आनी उां चल्यान येविी दीस वसांत ऋतू प्रमाण आमचे कडे न येतलो, जे काळखा​ांत आनी... मरणाची सावळी. अध्याय 14 १ िूण आमचो बािूय आदामान जेजू जॉडा ना​ांत बाक्तप्तस्म घेतला म्हण आयकून ताणें आिल्या िुताक, सेताक उलो मारलो आनी म्हळें . २ तुज्या िुता​ांक, कुलगुर आनी सांदेष्ट्ा​ांक, हा​ांवें तुका िरादीसाच्या दारा​ां नी धाडटना, हा​ांव दु येंत आसतना म्हज्या तकलेक अवभर्ेक करुांक दे वाक ववनवणी करुांक, तुवें आयकल्लीां सगळीां गजालीां सा​ांगात. ३ तेदना​ां सेतान वितृसत्ताक आनी सांदेष्ट्ा​ां लागीां येवन म्हणलें, “हा​ांव सेठ, िरादीसाच्या दारा​ांनी दे वा कडे न मागणें करताना, प्रभूचो दे वदू त िळे लो, मायकल म्हाका वदसलो, “हा​ांव प्रभू कडल्यान तुजे कडे न धाडला.” ; मनशाच्या कुडीांचे अध्यक्षिद सा​ांबाळिाक म्हजी नेमणूक जाल्या. ४ हा​ांव तुका सा​ांगता​ां सेठ, रडून दे वा कडे न मागणें करुांक नाका आनी तुज्या बािाय आदामाक ताच्या तकली दु खिाक अवभर्ेक करुांक दयाळ ्ाडाचें तेल ताका ववनवणी करुांक नाका; ५ कारण वनमाणो दीस आनी काळा मेरेन म्हळ्यार िा​ांच हजार िा​ांचशें वसा​ां वचमेरेन तुका खांयच्याच प्रकारान मेळूांक शकना. ६ मागीर विस्त, दे वाचो सगळ्या​ांत दयाळ िूत, आदामाची मनशाची कूड वजवांत करुांक आनी त्याच वेळार मेल्ल्या मनशा​ांची कूड वजवांत करुांक िृथ्वीचेर येतलो आनी तो येतकच तो जॉडा ना​ां त बाक्तप्तस्म घेतलो. ७ मागीर तो आिल्या दयाळ तेलान आिल्याचेर ववस्वास दवरिी सगळ्या​ांक अवभर्ेक करतलो; आनी ताच्या दयाळिणाचें तेल फुडल्या विळग्या​ां मेरेन चालू उरतलें, जे उदका​ांतल्यान आनी िववत्र आत्म्या थावन सासणाच्या वजववताक जल्माक येतले. ८ आनी त्या वेळार दे वाचो सगळ्या​ांत दयाळ िूत विस्त जेजू िृथ्वीचेर दें वतलो तेन्ना तो आमच्या बािायक आदामाक िरादीसा​ां त, दयाळ ्ाडाक वळख करन वदतलो. ९ सगले कुलगुर आनी सांदेष्ट्ा​ांनी सेताकडल्यान हीां सगळीां गजाली आयकून ता​ांका​ां चड खोशी जाली. अध्याय १५ १ सगळे सांत खोशी जातात तेन्ना िळे , सैतानान, मरणाचो मुखेली आनी सरदार, नरकाच्या राजकुांवराक म्हळें . २ आिूण दे वाचो िूत म्हळ्ळें अवभमान बाळगून, तरी लेगीत मरणाक वभयेल्लो मनीस, म्हजो जीव मरणा मेरेन दु ख्खी आसा. ३ ते भायर ताणें म्हाका आनी हेर जायत्या जाणा​ांक जायत्यो जखमी केल्यो; कारण हा​ांवें कुड्डे आनी लांगडे केल्ले आनी जायत्या सैताना​ांनी त्रास वदल्ल्या​ांक ताणें आिल्या उतरान बरे केल्ले; हय, आनी हा​ांवें तुका मेल्ल्या​ांक हाडून वदल्ल्या​ांक तो तुजे कडल्यान जबरदस्तीन व्रता. ४ ताका नरकाच्या राजकुांवरान सैतानाक जाि वदली: तो इतलो बवळश्ट राजकुांवर कोण आनी तरी लेगीत मरणाक वभयेल्लो मनीस? ५ वकत्याक तुज्या बळग्यान तुवें आिल्या बळग्यार हाडल्ल्या म्हज्या बळग्या खाला धतारेचे सगळे बळवांत आसात.

६ िूण ताच्या मनीस स्वभावा​ांत इतलो बवळश्ट आसल्यार, तो आिल्या दै वी स्वभावा​ांत सवाशक्तिमान आसा आनी ताच्या बळग्याक कोणूच ववरोध कर ां क शकना अशें हा​ांव तुका खरें सा​ांगता​ां. ७ जेन्ना​ां ताणें मरणाक वभयेता म्हणलें, तेन्ना​ां ताणें तुका फासविाची येवजण आां खली आनी तो तुका सासणाच्या काळा खातीर दु ख्खी उरतलो. ८ तेदना​ां सैतानान जाि वदली, नरकाच्या राजकुांवराक म्हणलें: “तुजो आनी म्हजो ववरोधक ना्ारे तच्या जेजूक तुवें वकत्याक वभयेलो? ९ हा​ांव ताका िररक्षा वदलो आनी म्हज्या जाण्ट्ा लोका​ांक ज्यू लोका​ांक ताचे आड उमेदीन आनी रागान उलो मारलो? १० ताच्या दु ख्खा खातीर हा​ांवें भालो धारदार केलो; हा​ांवें वित्त आनी क्तव्नेगर भरसून ताका वियेविाची आज्ञा वदली; ताका खुसा​ार मारिाक हा​ांवें खुरीस तयार केलो आनी आयवबसाच्या हात-िा​ांया​ांतल्यान वभतर सरिाक क्तखळे तयार केले; आनी आता​ां ताचें मरण लागीां िावला​ां , तुका आनी म्हज्या दोगा​ांयच्या अधीन जावन हा​ांव ताका हा​ांगा हाडटलो. ११ तेदना​ां नरकाच्या राजकुांवरान जाि वदली, “तुवें म्हाका आता​ांच सा​ांगला​ां , ताणें म्हजे कडल्यान मेल्ल्या​ांक जबरदस्तीन काडून उडयले.” १२ िृथ्वीचेर िरत वजयेवांक जायसर हा​ांगा दवरन दवरल्ल्या लोका​ांक ता​ांच्याच बळग्यान न्हय, िूण दे वा कडे न केल्ल्या प्राथानेन हा​ांगा व्रन व्ेले आनी ता​ांचो सवाशक्तिमान दे वान ता​ांका​ां म्हजे कडल्यान काडून घेतले. १३ मागीर ना्ारे तचो जेजू कोण, जो आिल्या उतरान दे वा कडे न मागणें कररनासतना मेल्ल्या​ांक म्हजे कडल्यान काडून उडयता? १४ घडये तोच जाल्लो लाजाराक चार दीस मेल्ल्या उिरा​ांत, दु गांधी आनी कुसकुसलो आनी ताका मेल्लो मनीस म्हहूण ताब्ा​ांत घेतलो, तरी ताणें ताका आिल्या बळग्यान वजवो केलो हें . १५ सैतानान जाि वदली आनी नरकाच्या राजकुांवराक जाि वदली: तोच मनीस ना्ारे तचो जेजू. १६ हें आयकून नरकाच्या राजकुांवरान ताका म्हणलें, “तुका आनी म्हज्या शिीांचो हा​ांव तुका सोिूत वदता​ां, ताका म्हजे कडे न हाडचो न्हय.” १७ वकत्याक ताच्या उतराचो बळगें आयकून हा​ांव वभयेवन थरथरलो आनी म्हजी सगळी अधमी सांघटना एकाच वेळार त्रासा​ांत िडली; १८ लाजाराक आमी आडावांक शकले नात, िूण ताणें स्वताक हालोवांक सुरवात केली आनी दु स्वासाचीां सगळीां लक्षणा​ां िळोवन तो रोखडोच आमचे कडल्यान ियस गेलो. आनी लाजाराची मेल्ली कूड ज्या धतारेंत रावली, तीच धतारी ताका सध्या वजवो भायर काडली. १९ आनी आता​ां म्हाका कळ्ळा​ां की तो सवाशक्तिमान दे व, जो अशीां कामा​ां करुांक शकतालो, जो आिल्या राज्या​ांत बळवांत आसा आनी आिल्या मनशाच्या स्वभावा​ांत बवळश्ट आसा, जो मनशाकुळाचो सोडवणदार आसा. २० ताका लागून ह्या मनशाक हा​ांगा हाडूां नाकात, वकत्याक हा​ांव अववश्वासा​ांत बांदखणीांत दवरता​ां आनी ता​ांच्या िातका​ां च्या बेड्या​ांनी बा​ांदून दवरल्ल्या सगळ्या​ांक तो मुि करतलो आनी ता​ांका​ां सासणाच्या वजववता​ांत व्रतलो. अध्याय 16 १ सैतान आनी नरकाचो राजकुांवर एकामेका​ांक अशें उलयताना, अचकीत गडगड आनी वारें व्ा​ांवता असो आवाज आयलो: “हे राजकुांवर, तुमचीां दारा​ां उबारात; आनी हे सासणाच्या दारा​ां, तुमी उखलून रावात आनी वैभवाचे राजा वभतर येतलो. २ हें आयकून नरकाच्या राजकुांवरान सैतानाक म्हळें , “म्हज्या थावन ियस वचून म्हज्या राविाच्या जाग्या थावन भायर सर; तूां बवळश्ट ्ुजारी आसल्यार वैभवाच्या राजा कडे न ्ुज. िूण तुका ताचे कडे न वकतें सांबांद? ३ ताणें ताका आिल्या राविाच्या सुवातीां थावन भायर काडलो. ४ राजकुांवरान आिल्या अधमी अवधकाऱ्या​ांक म्हणलें, “िूरिणाचीां वितळे चीां दारा​ां बांद करात आनी लोखणाच्या खा​ांद्या​ां नी ता​ांका​ां खर कर आनी धैरान ्ुजात, नाजाल्यार आमका​ां बांदखणीांत वचूांक ना. ५ िूण सगळ्या सांता​ांच्या िांगडान हें आयकून ते नरकाच्या मुखेल्याक रागाच्या मोठ्या आवाजान उलयले. ६ वैभवाचे राजा वभतर येवांक तुजीां दारा​ां उगड. ७ आनी दै वी सांदेष्टो दावीद, हा​ांसून म्हणालो: “धतारेचेर आसतना हा​ांवें खऱ्या​ांनीच भाकीत करुांक ना आनी म्हणूांक ना की, मनशा​ांनी ताच्या बऱ्यािणा खातीर आनी मनशाच्या भुरग्या​ां खातीर केल्ल्या अद् भुत कतुाबा​ांक लागून प्रभूची स्तुती करुांक जाय जाल्यार. ८ वकत्याक ताणें वितळे चीां दारा​ां मोडल्या​ांत आनी लोखणाच्यो खाडयो कािल्यात. ताणें ता​ांका​ां ता​ांच्या वायटाक लागून घेतल्यात आनी ता​ांच्या अनीतीक लागून ता​ां का​ां त्रास जातात. ९ हाचे उिरा​ांत आनीक एक सांदेष्टो म्हळ्यार िववत्र इजायासान सगळ्या सांता​ां कडे न अशें उलयलें: हा​ांव िृथ्वीचेर वजयेताना तुमका​ां बरोबर भाकीत केल्ली ना? १० मेल्ले मनीस वजयेतले आनी आिल्या थडग्या​ांत आवशल्ले वजवांत जातले आनी िृथ्वीचेर आवशल्ले ते खोशी जातले; वकत्याक दे वा कडल्यान आवयल्लो दां व ता​ांका​ां सुटका वदतलो.

११ हा​ांव दु सऱ्या जाग्यार म्हळें : “हे मरण, तुजें जैत खांय? हे मरण, तुजो डां क खांय आसा? १२ इजायासान सा​ांवगल्लीां हीां गजाली आयकून सगळ्या सांता​ांनी नरकाच्या मुखेल्याक म्हळें : आता​ां तुजीां दारा​ां उिीां कर आनी तुजीां लोखणाचीां िट्टी काडून घे; वकत्याक तुका आता​ां बा​ांदून उरतलो आनी ताका कसलोच अवधकार ना. १३ तेदना​ां गडगडाच्या आवाजा सारको व्डलो आवाज आयलो: “हे राजिुत्रा​ां , तुमचीां दारा​ां उबारात; आनी तुमी उबारन, हे नरकाचे दार, आनी वैभवाचे राजा वभतर सरतलो. १४ नरकाच्या राजकुांवरान तोच आवाज िरत िरत जाल्लो जाणून, अज्ञानी जाल्ल्यावरी रडलो, तो वैभवाचे राजा कोण? १५ दावीदान नरकाच्या राजकुांवराक जाि वदली आनी म्हळें : त्या आवाजाचीां उतरा​ां हा​ांव ताच्या आत्म्यान उलयता​ां म्हणून हा​ांव समजता​ां . आनी आता​ां, हा​ांवें वयर सा​ांवगल्ले प्रमाण, हा​ांव तुका सा​ांगता​ां, प्रभु बवळश्ट आनी बवळश्ट, ्ुजा​ांत िरािमी प्रभु: तो वैभवाचे राजा आनी तो सगा​ार आनी िृथ्वीचेर प्रभु; १६ बांदखणीांतल्या लोका​ांची कुकुाटावणी आयकुिाक आनी मरणा​ांत दवरल्ल्या​ांक सोडून वदवांक ताणें सकयल िळयला​ां. १७ आनी आता​ां, तूां नरका​ांतलो गवलच्छ आनी दु गांधी राजकुांवर, तुजीां दारा​ां उगड, जाका लागून वैभवाचे राजा वभतर सर ां क शकता; वकत्याक तो सगा आनी धतारेचो स्वामी. १८ दावीद हें सा​ांगताना, िरािमी सवेस्पर मनशाच्या रुिान प्रगट जालो आनी ियलीां काळखा​ांत आवशल्ल्या सुवातीांनी उजवाड घालो. १९ आनी आदीां मोडूांक मेळनावशल्लीां बेडीां मोडून उडयलीां; आनी ताच्या अजेय शिीन अधमा​ान खोल काळखा​ांत आनी िातका​ांतल्यान मरणाची सावळी तृप्त करिी लोका​ांक भेट वदली. अध्याय 17 १ अधमी मरण आनी वतचे िूर अवधकारी हीां गजाली आयकून, उजवाडाची स्पश्टताय िळोवन आिल्या जायत्या राज्या​ांनी वभयेवन गेले. २ आनी विस्त स्वता ता​ांच्या राविाच्या सुवातीांनी अचकीत वदसलो; ते खातीर ता​ांणी रडून म्हळें : आमी तुजे कडे न बा​ांदून आसात; तूां आमच्या गोांदळाचो हेतू प्रभू मुखार दवरता अशें वदसता. ३ तूां कोण, जाका भ्रश्टाचाराची कसलीच खूण ना, िूण तुज्या व्डिणाची िुराय िुरावो वदविी तो उजवाडाचो दे खावो, जाची तुका अजून लक्ष वदवांक ना अशें वदसता? ४ तूां कोण, इतलो बवळश्ट आनी इतलो दु बळो, इतलो व्डलो आनी इतलो ल्हान, एक नीच आनी तरी ियल्या िा​ांवड्याचो सैनीक, जो सामान् सैवनक म्हणून नोकराच्या रुिा​ांत आज्ञा कर ां क शकता? ५ वैभवाचे राजा, मेल्लो आनी वजवो, जरी एकदा​ां खुसा​ार मारलो? ६ कोण मेल्लो थडग्या​ांत िडला आनी आमचे कडे न वजवो दें वला आनी तुज्या मरणा​ांत सगळे प्राणी थरथरले आनी सगळे नखेत्र हालयले आनी आता​ां तुका मेल्ल्या लोका​ां मदीां मुिताय मेळ्ळ्या आनी आमच्या सैन्ाक त्रास वदता? ७ तूां कोण, जो मूळ िातका​ांत साखळी घालून दवरल्ल्या बांवदस्ता​ांक सोडून ता​ां का​ां आदल्या मुिीांत हाडटा ८ िातकाच्या काळखा​ांतल्यान कुड्डे जाल्ल्या लोका​ांचेर इतलो वैभवशाली आनी दै वी उजवाड िातळाविी तूां कोण? ९ अशेच तरे न सगळ्या भुता​ांखेता​ांचो सैन् अशाच भांयान धरलो आनी सगळ्या​ांत अधीन वभयेवन रडून म्हणलें. १० हे जेजू विस्त, तूां इतलो बवळश्ट आनी वैभवशाली मनीस, दाग नावशल्लो इतलो उजवाड आनी गुन्ा​ांव नावशल्लो इतलो शुध्द मनीस खांयच्यान आयला​ां? कारण आता​ां मेरेन आमच्या अधीन आवशल्ल्या आनी जांयच्यान आमका​ां कर मेळटालो त्या धतारेच्या सकयल्या सांवसारान आमका​ां ियली केन्नाच असो मेल्लो मनीस धाडलो ना, नरकाच्या राजकुांवरा​ांक अशीां भेटवस्तू केन्नाच धाडली ना. ११ तर तूां कोण, जो इतल्या धैरान आमच्या रावबत्या​ांत वभतर सरता आनी आमका​ां व्डल्या ख्यास्ता​ांची धमकी वदवांक वभयेना, िूण आमी ता​ांका​ां धरतात त्या साखळीांतल्यान हेरा​ांक सोडविाचोय यत्न करता? १२ घडये तूां तो जेजू आसूां येता, जाचे ववशीां सैतानान आता​ांच आमच्या राजकुांवराक सा​ांगलें, खुसा​ार मरणान तुका मरणाची शि मेळिाची आवशल्ली. १३ मागीर वैभवाच्या राजान मरणाक िा​ांय मारन नरकाच्या राजकुांवराक धरलो, ताची सगळी सत्ता काडून घेतली आनी आमचो िृथ्वीवयलो बािूय आदामाक आिल्या मवहमे खातीर आिल्या वा​ांगडा व्ेलो. अध्याय 18 १ मागीर नरकाच्या राजकुांवरान सैतानाक धरलो आनी व्ड सांकेतान ताका म्हणलें, हे नाशाचो राजकुांवर, बेल्जेबूबाच्या हाराचो आनी दे शा​ांतल्यान धा​ांवडाविाचो लेखक, दे वाच्या दे वदू ता​ांचो वतरस्कार आनी सगळ्या वनतीमान मनशा​ांचो वतरस्कार! अशें वागिाक तुका वकतें प्रवृत्त केलें?

२ तूां वैभवाच्या राजाक खुसा​ार मारिाक सोदतालो आनी ताच्या नाशान आमका​ां खूब व्ड फायद्याचीां उतरा​ां वदल्या​ांत, िूण तूां वकतें करतालो तें मूखा म्हणून अज्ञानी आवशल्लो. ३ वकत्याक आता​ां िळे , नासरे थचो जेजू आिल्या वैभवशाली दे वत्वाच्या उजवाडान काळखा​ांतल्या आनी मरणाच्या सगळ्या भयानक शिीांक ियस करता; ४ ताणें आमचीां बांदखणीां वयल्यान सकयल मोडून उडयल्या​ांत, सगळ्या बांवदस्ता​ांक भायर काडल्यात, बा​ांदून दवरल्ल्या सगळ्या​ांक सोडून वदल्यात आनी आदीां आिल्या त्रासाच्या वजनान कुकुाटाविाची सवय आवशल्ल्या सगळ्या​ांनी आता​ां आमचो अिमान केला आनी आमी ताचेर हार खाविा सारके आसात ता​ांचीां प्राथाना. ५ आमचीां अधमी राज्या​ां वश जाल्या​ांत आनी आता​ां मनशाकुळाचो खांयचोच भाग आमच्या अधीन जावांक ना, िूण दु सरे वटे न ते सगळे आमका​ां धैरान आडनदर करतात; ६ जरी, आदीां मेल्ल्या मनशा​ांक आमचे कडे न केन्नाच अनादर करिाचें धाडस नासलें आनी बांदखणीांत आवशल्ल्यान खांयच्याय प्रसांगाचेर केन्नाच मजा करिाक मेळनावशल्ली. ७ हे सैतान, तूां सगळ्या वायटा​ांचो राजकुांवर, अधमी आनी सोडून गेल्ल्या लोका​ांचो बािूय, आमच्या कैद्या​ांक आता​ां मेरेन सदा​ांच मोक्ष आनी वजववताची उण्ा​ांत उणी आस्त नावशल्ली िळोवन तूां हो कारवाय वकत्याक करिाचो यत्न करतलो? ८ िूण आता​ां तातूांतलो एकूय केन्नाच कुकुाटावांक ना आनी ता​ांच्या खांयच्याच तोांडार एकूय दु का​ां वदसना. ९ हे राजकुांवर सैतान, तूां नरक प्रदे शा​ां चो व्डलो राखणदार, तुवें वनवर्ध्द ्ाडान मेळयल्ले सगळे फायदे आनी िरादीसाचें लुकसाण, तुवें आता​ां खुसा​ाराच्या ला​ांकडान गमायला​ां; १० आनी जेजू विस्ताक, वैभवाच्या राजाक खुसा​ार मारलो तेन्ना​ां तुजें सुख सगळें सोांिलें. ११ तुका तुज्या आनी म्हज्या वहताच्या आड वागला​ां, जशें तुका सध्या कळटलें त्या व्डल्या त्रासा​ांक आनी अनांत ख्यास्ता​ांनी तुका भोगिाचे आसात. १२ हे सैतान, सगळ्या वायटाचो राजकुांवर, मरणाचो कता​ा आनी सगळ्या अवभमानाचो स्त्ोत, तुवें ियलीां नासरे थच्या जेजूच्या वायट गुन्ा​ांवा​ांची चवकशी करुांक जाय आवशल्ली आनी मागीर तो मरणा सारको गुन्ा​ांवकार ना हें तुका कळटलें. १३ तुवें ताका खुसा​ार मारुांक कारण वा न्ाय नासतना वकत्याक साहस केलो आनी आमच्या प्रदे शा​ांनी एक वनरिराधी आनी वनतीमान मनीस सकयल हाडलो आनी ताका लागून सगळ्या सांवसारा​ांतले सगळे िािी, अधमा आनी अनीती मनशा​ांक वकत्याक गमायले? १४ नरकाचो राजकुांवर सैताना कडे न अशें उलयता आसतना, वैभवाच्या राजान नरकाच्या राजकुांवर बेलजेबूबाक सैतान म्हणलें, आदा​ांव आनी ताच्या नीवतमान िुता​ांच्या कुडीांत, जे आसात म्हगेलें. अध्याय १९ १ तेदना​ां जेजून हात वाडयलो आनी म्हणलें: “तुमी म्हज्या प्रवतमे प्रमाणें रवचल्ले सगळे सांत, वनवर्ध्द फळाच्या ्ाडाक आनी सैतान आनी मरणान ख्यास्त मेळयल्ले, म्हजे कडे न येयात; २ आता​ां म्हज्या खुसा​ाराच्या ला​ांकडा कडे न वजयेव; ह्या सांवसारा​ांतलो राजकुांवर सैतानाचेर जैत मेळटा आनी मरण वजखता. ३ तेदना​ां सगले सांत सगळ्या​ांत उां चल्या दे वाच्या हाता​ांत एकठा​ांय जाले; आनी प्रभू जेजून आदामाचो हात धरलो आनी ताका म्हळें : तुका आनी तुज्या सगळ्या वनतीमत्वाच्या सांततीांक, म्हजीच शा​ांती मेळूां. ४ तेदना​ां आदामान जेजूच्या िा​ांया​ां क उडून, दु का​ां व्ा​ांवून, नम्र भाशेंत आनी मोठ्या आवाजान ताका उलयलो. ५ हे प्रभू, तुका स्तुती करतलोां, वकत्याक तुवें म्हाका उबो केलो आनी म्हज्या दु स्मानाक खोशी केलो ना. हे सवेस्पर म्हज्या दे वा, हा​ांव तुका रडलो आनी तुवें म्हाका बरे केलो. ६ हे प्रभू तुवें म्हज्या वजवाक कबरा​ांतल्यान वयर काडला; खड्ड्ा​ांत दें वचें न्हय म्हणून तुवें म्हाका वजवो दवरला. ७ तुमी ताचे सगळे सांत, प्रभूक गावचें आनी ताच्या िववत्रतेचो उगडास करतना उिकार मानात. वकत्याक ताचो राग फकत क्तखणाक वटकता; ताच्या फायद्याक वजवीत आसा. ८ तेच तरे न सगळे सांत जेजूच्या िा​ांया​ांक नमस्कार करन एकाच आवाजान म्हणले: “हे सांवसार सोडवणदार, तूां आयला आनी कायद्यान आनी तुज्या िववत्र सांदेष्ट्ा​ांनी सा​ांवगल्लीां सगळीां कामा​ां तुमी खरें करन िुराय केल्या​ांत. ९ तुज्या खुसा​ार वजवांता​ांक सोडयला आनी खुसा​ार मरणान आमका​ां नरका​ांतल्यान आनी तुज्या बळग्यान मरणा​ांतल्यान सोडवांक तुवें आमचे कडे न दें वला​ां . १० हे प्रभू, तुवें तुज्या वैभवाचीां ध्वजा​ांक सगा​ार घालीां आनी तुज्या सोडवणेची वचन्ना​ां, तुजो खुरीस िृथ्वीचेर दवरलो! दे खून, प्रभू, तुज्या खुसा​ार जैताची खूण नरका​ांत दवर, जाका लागून मरण आता​ां वमवनओन करचें ना.

११ तेदना​ां सवेस्परान आिलो हात वाडयलो आनी आदामाचेर आनी ताच्या सगळ्या सांता​ांचेर खुसा​ार खुची वचन्ना​ां घाली. १२ आदामाक ताच्या उजव्या हातान धरन तो नरका​ांतल्यान चडलो आनी दे वाचे सगळे सांत ताच्या फाटल्यान गेले. १३ तेदना​ां राजसांदेष्ट्ा दावीदान धैरान रडून म्हणलें: १ हे सवेस्पराक नवें गीत गाय, वकत्याक ताणें अजािा​ां केल्या​ांत; ताचो उजवो हात आनी िववत्र भुजान ताका जैत मेळयला​ां . १४ सवेस्परान आिली मोक्षाची म्हायती वदली, आिलें नीवतमत्व ताणें राष्ट्ा​ां मुखार उिेिणान दाखयला​ां. १५ आनी सगळ्या सांता​ांनी जाि वदली: ताच्या सगळ्या सांता​ांक हो मान मेळ्ळा, आमेन, तुमी सवेस्पराची स्तुती कर. १६ उिरा​ांत हबक्कूक सांदेष्ट्ान ३ रडून म्हळें : “तुज्या लोका​ांच्या सोडवणे खातीर तूां भायर सरलो. १७ आनी सगळ्या सांता​ांनी म्हणलें: ४ जो सवेस्पराच्या ना​ांवान येता तो धन्; वकत्याक प्रभून आमका​ां प्रबुध्द केला. हो आमचो दे व सदा​ांकाळ; तो आमचेर सासणाच्या काळामेरेन राज्य करतलो, आमेन. १८ तशेंच सगळे सांदेष्ट्ा​ांनी ताची स्तुती करुांक िववत्र गजाली उलयली आनी सवेस्पराच्या फाटल्यान गेले. अध्याय २० १ मागीर सवेस्परान आदामाक हात धरन ताका मुखेल दे वदू त मायकेलाक वदलो; आनी ताणें ता​ांका​ां दया आनी वैभवान भररल्ल्या िरादीसा​ांत व्ेले; २ दोग सामके िुववाल्ले मनीस ता​ांका​ां मेळ्ळे आनी सांता​ांनी ववचारले: “तुमी कोण, जे अजून आमचे वा​ांगडा नरका​ांत नावशल्ले आनी तुमचीां कुडीां िरादीसा​ांत दवरल्यात?” ३ तातूांतल्या एका मनशान जाि वदली, “हा​ांव हनोक, दे वाच्या उतरान अणकारीत जाल्लो, आनी म्हजे वा​ांगडा आवशल्लो हो मनीस उज्याच्या रथा​ांतल्यान अणकारीत जाल्लो वतशबी एवलया. ४ हा​ांगासर आमी आता​ां मेरेन आसले, आनी मरणाची चव घेवांक ना, िूण आता​ां विस्ता ववरोधी येविाक, दै वी वचन्ना​ां आनी चमत्कारा​ांनी सज्ज जावन, ताचे वा​ांगडा ्ुजा​ांत वा​ांटो घेवांक आनी जेरुसलेमा​ांत ताचे कडल्यान मारिाक आनी साडे तीन वदसा​ांनी िरतून वजवें मेघा​ांत व्रि. ५ िववत्र हनोक आनी एवलयास हें सा​ांगताना, िळे लें, खुरीसाची वचन्न खा​ांद्यार घेवन, दु ख्खी आकृतीांत आनीक एक मनीस आयलो. ६ सगळ्या सांता​ांनी ताका िळे वन ताका म्हणलें, तूां कोण? वकत्याक तुजें मुखामळ चोराच्या तोांडा सारकें; आनी तुज्या खा​ांद्यार खुरीस वकत्याक व्रता? ७ ताका जाि वदली, “तुमी बरोबर म्हणटात, वकत्याक हा​ांव एक चोर जावन िृथ्वीचेर सगळे तरे चे वायट काम करतालो. ८ ज्यू लोका​ांनी म्हाका जेजू वा​ांगडा खुसा​ार मारलो; आनी प्रभू जेजूक खुसा​ार मारतना सृश्टीांत घवडल्लीां अजािीत करिी गजालीां हा​ांवें िळे लीां. ९ आनी हा​ांव ताका सगळ्या वस्तूांचो रचणार आनी सवाशक्तिमान राजा अशें मानतालो; आनी हा​ांवें ताका मागणें केलें, “प्रभु, तुज्या राज्या​ांत येतना म्हाका याद कर.” १० ताणें म्हजी ववनवणी िळोवन म्हाका म्हणलें: “हा​ांव तुका खरें च सा​ांगता​ां, आयज तूां म्हजे वा​ांगडा िरादीसा​ांत आसतलो.” ११ ताणें म्हाका खुरीसाची ही खूण वदली, “हें व्रन िरादीसा​ांत वच; आनी िरादीसाचो राखणदार आवशल्लो दे वदू त तुका वभतर सरचो ना जाल्यार ताका खुसा​ाराची खूण दाखोव आनी ताका म्हण: आता​ां खुसा​ार मारल्ल्या जेजू विस्तान म्हाका तुजे कडे न हा​ांगा धाडला. १२ जेन्ना​ां हा​ांवें हें केलें आनी िरादीसाच्या राखणदार दे वदू ताक हीां सगळीां गजाली सा​ांगलीां आनी ताणें तीां आयकलीां, तेन्ना ताणें दार उगडून म्हाका वळख करन वदली आनी िरादीसा​ांत म्हाका उजव्या बाजूक दवरलो. १३ म्हणालो: “सगल्या मनशाकुळाचो बािूय आदाम आिल्या सगळ्या िुता​ां सयत वभतर सरता म्हणसर थोडो वेळ राव. १४ चोराकडल्यान हें सगळें आयकून सगळ्या कुलगुर ां नी एकाच आवाजान म्हणलें: “हे सवाशक्तिमान दे वा, सासणाच्या बऱ्याचो बािूय आनी दयाळ बािूय, जा​ांणी िातक करिी लोका​ांक अशी कृिा केल्ली ताका, आनी ता​ांका​ां िरादीसाच्या दयाळिणा​ांत हाडल्यात आनी तुज्या व्डल्या आनी आध्याक्तत्मक तजवीजा​ां मदीां, आध्याक्तत्मक आनी िववत्र वजववता​ांत दवरल्यात. आमेन. अध्याय 21 १ हीां दै वी आनी िववत्र गूढ जीां आमी िळे लीां आनी आयकलीां. म्हाका, चाररनस आनी लेक्तियस हा​ांका​ां दे वाचे हेर गूढ जाहीर करिाक मेळनात, जशें मुखेल दे वदू त मायकलान आमका​ां सा​ांवगल्लें, २ म्हणत: तुमी म्हज्या भावा​ांक घेवन जेरुसलेमा​ांत वचतले आनी जेजू विस्ताच्या िुनवजावांतिणाची घोशणा आनी मवहमा करन मागणें करत रावतले, वकत्याक ताणें तुमका​ां मेल्ल्या​ांतल्यान वजवांत केल्यात तेच वेळार स्वता वा​ांगडा.

३ आनी तुमी खांयच्याच मनशा कडे न उलोवांक नाकात, िूण तो वेळ येयसर, जेन्ना प्रभू तुमका​ां आिल्या दे वत्वाचीां गूढ गजाली सा​ांगिाक वदतलो तो मेरेन मुके जावन बसचे. ४ ियसुल्ल्या मुखेल दे वदू तान आमका​ां जॉडा नाच्या िलतडीां, एक उत्कृश्ट आनी मो्ा दे शा​ांत वचिाची आज्ञा केली, जांय विस्ताच्या िुनवजावांतिणाच्या िुराव्या खातीर आमचे वा​ांगडा मेल्ल्या​ांतल्यान वजवांत जाल्ले जायते लोक आसात. ५ आमच्या आवय-बािाय वा​ांगडा आमच्या प्रभूचो िास्को मनयिाक आनी प्रभू विस्ता खातीर आमची गवाय वदविाक वजवांत जाल्ल्या मेल्ल्या​ांतल्यान आमका​ां फकत तीन दीस िरवानगी वदल्या आनी आमी जॉडा नाच्या िववत्र न्हांया​ांत बाक्तप्तस्म घेतल्यात. आनी आता​ां तीां खांयच्याच मनशाक वदसनात. ६ हें वजतलें दे वान आमका​ां तुमचे कडे न सांबांद दवरिाक िरवानगी वदली; दे खून तुमी ताची स्तुती आनी मान करात आनी िश्चात्ताि करात आनी तो तुमचेर दया करतलो. प्रभू दे वा जेजू विस्ता कडल्यान आनी आमच्या सगळ्या​ांचो सोडवणदार तुमका​ां शा​ांती मेळूां. आमेन, आमेन, आमेन. ७ आनी ता​ांणी बरोवांक सोांिून दोन वेगवेगळ्या कागदा​ांनी बरयल्या उिरा​ांत, चारीनान बरयल्लें अन्ना, कायफा आनी गमालीएल हा​ांच्या हाता​ांत वदलें. ८ लेक्तियसान बरयल्लें तें वनकोदे मस आनी जोसेफाच्या हाता​ांत वदलें; आनी रोखडें च ता​ांचें रुिा​ांतर चड धव्या रुिा​ांत जालें आनी ता​ांका​ां आनीक वदसूांक नावशल्लें. ९ िूण ता​ांणी बरयल्लें तें एकदम एकमत जालें, एका अक्षरा​ांत एक अक्षर दु सऱ्या िरस उणें वा उणें नासलें. १० जेन्ना​ां सगळ्या ज्यू लोका​ांनी चारीनस आनी लेक्तियस हा​ांच्या सगळ्या अजािीत करिी नात्या​ांचो आयकलो तेन्ना ता​ांणी एकामेका​ांक म्हणलें: खरें च हीां सगळीां कामा​ां दे वान केल्लीां आनी प्रभू जेजूचो सदा​ांकाळ आशीवा​ाद जावां, आमेन. ११ ते व्ड वचांतेन, वभयेवन आनी थरथरन भोांवत गेले आनी आिल्या िातीांक मारन दरे कलो आिल्या घरा गेले. १२ िूण रोखडें च ज्यू लोका​ांनी आिल्या सभाघरा​ांत जेजू ववशीां सा​ांवगल्लीां सगळीां गजाली जोसेफ आनी वनकोदे म हा​ांणी राज्यिालाक सा​ांगली. १३ विलातान हे सगळे वेव्ार बरयले आनी हे सगळे वहशेब आिल्या हॉलाच्या भौशीक नोांदीांत दवरले. अध्याय 22 १ ह्या उिरा​ांत विलातान ज्यू लोका​ांच्या दे वळा​ांत गेलो आनी सगळ्या राज्यकत्या​ांक, शास्त्ज्ञा​ांक आनी कायद्याचे दोतोरा​ांक आियले आनी ता​ांचे वा​ांगडा दे वळाच्या एका कॅिेला​ांत गेलो. २ आनी सगळ्यो दारा​ां बांद करुांक आज्ञा वदवन ता​ांका​ां म्हणलें, “तुमका​ां ह्या दे वळा​ांत एक व्डलें िुस्तक आसा म्हण हा​ांवें आयकला​ां ; ताका लागून तें म्हजे मुखार हाडचें म्हहूण हा​ांव तुमका​ां इत्सा करता​ां. ३ दे वळाच्या चार सेवका​ांनी व्रन भा​ांगर आनी मोलादीक फातरा​ांनी सजयल्लें व्डलें िुस्तक हाडलें तेन्ना​ां विलातान ता​ांका​ां सगळ्या​ांक म्हळें : “तुमच्या बािायच्या दे वाचो हा​ांव तुमका​ां सोिूत करता​ां, जा​ां णी हें दे वूळ तयार केलें आनी आज्ञा वदली तुमी सत म्हजे कडल्यान वलिोवांक नाकात अशें बा​ांदला​ां . ४ त्या िुस्तका​ांत बरयल्लीां सगळीां गजाली तुमका​ां खबर आसात; दे खून आता​ां म्हाका सा​ांगात, तुमी खुसा​ार मारल्ल्या जेजूची आनी तो सांवसारा​ांतल्या खांयच्या वेळार येवांक जाय आवशल्लो हाचे ववशीां तुमका​ां शास्त्ा​ां त वकतेंय मेळ्ळा​ां जाल्यार तें म्हाका दाखोवचें. ५ अन्नास आनी कायफाक सोिूत घेवन ता​ांणी आिल्या सा​ांगाता आवशल्ल्या उररल्ल्या सगळ्या​ांक कॅिेला​ांतल्यान भायर सरिाची आज्ञा वदली. ६ तेदना​ां दे वळाचीां आनी कॅिेलाचीां दारा​ां बांद करन विलाटाक म्हणलें, “हे न्ायाधीश, तुका खरें आनी बरोबर सा​ांगुांक ह्या दे वळाच्या बा​ांदकामाचो सोिूत घेतला. ७ जेजूक खुसा​ार मारल्या उिरा​ांत, तो दे वाचो िूत म्हण कळनासतना, िूण ताणें आिले चमत्कार का​ांय जादू च्या कलेंतल्यान केल्यात अशें समजून, आमी ह्या दे वळा​ांत व्डली सभा आियली. ८ जेजून केल्ल्या चमत्कारा​ांचेर आमी एकामेका​ां मदीां ववचार करताले तेन्ना आमच्याच दे शा​ांतले जायते साक्षीदार आमका​ां मेळ्ळे , ता​ांणी ताका मरण आयल्या उिरा​ांत वजवो िळयला आनी ताका ताच्या वशसा​ां कडे न उलयतना आयकलो आनी िळे लो अशें सा​ांगलें तो मळबाच्या उां चायेचेर चडून तातूांत वभतर सरता; ९ जेजून मेल्ल्या​ांतल्यान वजवांत केल्ल्या दोन साक्षीदारा​ां क आमी िळे ले आनी जेजून मेल्ल्या लोका​ां मदीां केल्ल्या जायत्या वववचत्र गजालीां ववशीां आमका​ां सा​ांगलें, ता​ांचो आमच्या हाता​ांत बरयल्लो वववरण आसा. १० आनी दर वसा​ा हें िववत्र िुस्तक सभा मुखार उगडून थांय दे वाचो सल्लो सोदिाची आमची चाल आसा. ११ आनी सत्तर िुस्तका​ांतल्या ियल्या िुस्तका​ांत आमका​ां मेळ्ळें , जांय मायकल मुखेल दे वदू त ियल्या मनशा आदामाच्या वतसऱ्या िुताक उलयता, िा​ांच हजार िा​ांचशें वसा​ां उिरा​ांत विस्त दे वाचो सगळ्या​ांत मोगाळ िूत िृथ्वीचेर आयलो.

१२ आनी आमी फुडें ववचार केलो की, घडये तो इज्रायलाचोच दे व आसूां येता, जो मोयजेसाक उलयतालो: “तुमी साक्षीची िेटी तयार करतलो; ताची ला​ांबाय दे ड हात आनी रुांदायेची दे ड हात आनी उां चाय दे ड हात आसची. १३ िोरन्ा कराराच्या आका बा​ांदिा खातीर ह्या साडे िा​ांच हाता​ांनी आमका​ां कळ्ळें आनी कळ्ळें की साडे िा​ांच हजार वसा​ांनी (एक हजार) वसा​ांनी जेजू विस्त एका कुडीच्या आका​ांत वा तांबूांत येविाचो आसा ; १४ आनी अशें आमच्या शास्त्ा​ांतल्यान तो दे वाचो िूत आनी इज्रायलाचो सवेस्पर आनी राजा अशी गवाय मेळटा. १५ आनी ताच्या कश्टा उिरा​ांत ताच्या माध्यमा​ांतल्यान केल्ल्या वचन्ना​ां िळोवन आमचे मुखेल याजक अजािीत जाले म्हणून आमी तें िुस्तक उगडलें, जोसेफ आनी जेजूची आवय मररयम्मा हा​ांच्या विळगे मेरेन सगळ्या विळग्या​ांनी सोद घेवांक, तो लोका​ांचो दावीदाचें सांतती; १६ आनी आमका​ां सृश्टीचो वहशोब मेळ्ळो आनी ताणें सगा आनी धतारी आनी ियलो मनीस आदा​ांव आनी थांयच्यान हुांवारा मेरेन दोन हजार दोनशें बारा वसा​ां जालीां. १७ हुांवारा​ांतल्यान अब्राहामाक णवशें बारा. अब्राहामा थावन मोयजेसा मेरेन चारशें तीस. मोयजेसा थावन राजा दावीद मेरेन िा​ांचशें धा. १८ दावीदा थावन बावबलोनाच्या बांदखणी मेरेन िा​ांचशें वसा​ां. आनी बॅवबलोवनयाच्या बांदखणीांतल्यान विस्ताच्या अवतारा​ांत चारशें वसा​ां. १९ सगळ्या​ांची बेरीज साडे िा​ांच हजार (हजार) इतली जाता. २० आनी आमी खुसा​ार मारल्लो जेजू म्हळ्यार जेजू विस्त दे वाचो िूत आनी खरो आनी सवाशक्तिमान दे व. आमेन.