CAIBIDIL 1
Aser, an deichiú mac Iacób agus Silpa. Míniú ar phearsantacht dé. Íoslódáil an chéad scéal Jekyll agus de hÍde. Le haghaidh ráiteas ar Dhlí an Chúitimh a mbainfeadh Emerson sult as, féach Rann 27.
1 Cóip an Tiomna d’Aiséar, na nithe a labhair sé lena chlann mhac sa chúigiú bliain is fiche dá shaol.
2 Le linn dó a bheith fós ina shláinte, dúirt sé leo: Éistigí, a chlann Aseir, le bhur n-athair, agus cuirfidh mé in iúl daoibh gach a bhfuil ina seasamh i bhfianaise an Tiarna.
3 Dhá shlí a thug Dia do chlanna na bhfear, agus dhá chlaonadh, agus dhá shaghas gnímh, agus dhá mhodh gnímh, agus dhá shaincheist.
4 Dábhrísindéantargachníinambeirt, duine ar aghaidh lena chéile.
5Oir tá dhá shlí idir mhaith agus olc, agus leo seo tá an dá chlaonadh inár gcíoch ag déanamh idirdhealú orthu.
6 Uime sin má ghlacann an t-anam sásamh as an dea-chlaonadh, tá a ghníomhartha go léir i bhfíréantacht; agus má pheacaíonn sé ar ball aithríonn sé.
7Oir, tar éis a smaointe a chur ar fhíréantacht, agus an t olc a chaitheamh ar shiúl, scriosann sé an t olc ar ball agus díspreagann séan peaca.
8 Ach má claonadh sé chun an uilc, tá a ghníomhartha go léir san aingil, agus tiomáineann sé ar shiúl an mhaith, agus cloí leis an olc, agus tá sé faoi rialú ag Beliar; cé go n-oibríonn sé an rud atá maith, claonann sé chun olc é.
9Oir aon uair a thosnaíonn sé ar an mhaith a dhéanamh, cuireann sé ceist an ghnímh chun uilc air, do bhrígh go bhfuil stór an chlaonta líonta le drochspiorad.
10 Tig le duine mar sin le briathra cuidiú leis an maith ar son an uilc, ach tarlaíonn an t-olc as ceist an ghnímh.
11 Tá fear ann nach dtaispeánann trócaire air a dhéanann a sheal san olc; agus an rud folctha dhá ghné, ach tá an t-iomlán olc.
12 Agus tá an duine a ghrádh an té a dhéanann olc, mar go mb'fhearr leis fiú bás ar an olc ar son a; agus ina thaobh sin is follas go follas dhá ghné é, acht is olc an t-iomlán.
13 Cé go deimhin go bhfuil grá aige, is olc an t olc a cheiltíonn an t olc ar son an dea-ainm, ach is é críoch an ghnímh a chlaonann an t olc.
14 Déanann duine eile goid, go héagórach, creachadh, calaois, agus truaabheith aigeleisnaboicht:gnédhá uair éseo freisin, ach is olc an t-iomlán.
15 An té a dhéanann calaois ar a chomharsa, spreagann sé Dia, agus mionnaíonn sé go bréagach in aghaidh an Tí is Airde, agus fós trua leis na
boicht: déanann an Tiarna a d'ordaigh an dlí náire agus spreagfaidh sé, agus fós féin déanann sé athnuachan ar na boicht.
16 Truaillíonn sé an t-anam, agus déanann séan corp aerach;Maraíonn sé go leor, agus trua cúpla: seo, freisin, folcadh gné dhá fhillte, ach tá an tiomlán olc.
17 Déanann duine eile adhaltranas agus striapachas, agus staonann sé ó fheoil, agus nuair a dhéanann sé troscadh déanann sé an t-olc, agus trí chumhacht a shaibhreas déanann sé an iomarca a shárú; agus d'ainneoin a ró-aingidhe déanann sé na haitheanta: tá gné dhá uair aige seo freisin, ach is olc an tiomlán.
18 Is giorriacha iad na fir seo; glan,mar iad siúd a roinneann an crúba, ach go han-ghníomhas atá neamhghlan.
19 Mar sin d’fhógair Dia i dtábla na naitheanta.
20 Ach ná caith sibhse, a pháistí, dhá éadan mar iad, na maitheasa agus na haingne; ach cloígh le maitheas amháin, óir tá a áit chónaitheag Dia ann, agus is mian le daoine é.
21 Ach teich ón aingidheachd,ag scrios an chlaonaidhuilc ledodhea-oibreacha; óir ní dhéanann siadsan atá dhá éadan freastal ar Dhia, ach ar a n-mhianta féin, ionas go ndéanfaidís toil Beliar agus daoine cosúil leo féin.
22 Ar mhaithe le daoine maithe, fiú iad siúd atá d'aonghnó, cé go gceaptar iad a
bhfuil aghaidh dhúbailte ar an bpeaca, díreach os comhair Dé iad.
23 Do mhórán agus iad ag marú na naingidh, déanann siad dhá obair, idir mhaith agus olc; ach is maith an tiomlán, óir rinne sé an t-olc a spréachadh agus a scrios.
24 Is fuath le fear amháin an duine trócaireach agus éagórach, agus an duine a dhéanann adhaltranas agus a dhéanann troscadh: seo, freisin, tá gné dhá fhillte, ach tá an obair go léir go maith, mar go leanann sé sampla an Tiarna, sa mhéid is nach nglacann sé leis an dea-chosúil. mar an fíor-mhaith.
25 Is mian le duine eile gan lá maith a fheiceáil leo siúd nach ndéanann, chun a chorp a thruailliú agus a anam a thruailliú; seo, freisin, tá aghaidh dhúbailte, ach tá an t-iomlán go maith.
26 Oir is cosmhail fir den tsórt sin le dumhcha agus le bacáin, mar is cosúil go bhfuil siad neamhghlan ar mhodh ainmhithe fiáine, ach go bhfuil siad glan ar fad; mar go n-imíonn siad i ndíograis ar son an Tiarna agus go staonann siad ón méid is fuath le Dia freisin agus a chuireann cosc ar a chuid aitheanta, ag cosaint an olc ón mhaith.
27 Feiceann sibh, a pháistí, go bhfuil beirt i ngach uile ní, duine i gcoinne a chéile, agus an ceann i bhfolach ag an duineeile:isaibhreasatáfolaithesannt, i meisce conviviality, i mbrón gáire, i bpósadh aindlí.
28 Éiríonn leis an mbás an bheatha, easonóir don ghlóir, oíche go lá, agus
dorchadas chun solais; agus tá gach ní faoin lá, díreach rudaí faoin saol, rudaí éagóracha faoin mbás; dá bhrí sin freisin tá an bheatha shíoraí ag fanacht leis an mbás.
29Náníféidirarágurbréagan fhírinne, ná ceart mícheart; óir atá an uile fhírinne fén solas, mar atá gach ní fé Dhia.
30 Dá bhrí sin, chruthaigh mé na nithe seo go léir i mo shaol, agus níor chuaigh mé ar seachrán ó fhírinne an Tiarna, agus chuardaigh mé aitheanta an Té is Airde, ag siúl de réir mo neart go léir le haontacht aghaidhe chun an rud atá maith. .
31 Tabhair aird, dá bhrí sin, sibhse freisin, a pháistí, ar orduithe an Tiarna, ag leanúint na fírinne le haontacht aghaidhe.
32 Oir iadsan a bhíonn dhá aghaidh, tá siad ciontach i bpeaca faoi dhó; óir déanann siad araon an t-olc agus bíonn áthas orthu siúd a dhéanann é, ag leanúint sampla spioraid na meallta, agusagdéanamh andíchill i gcoinnean chine daonna.
33 Déanaigí dá bhrí sin, a pháistí, dlí an Tiarna a choimeád, agus ná tabhair aird ar an olc mar atá ar an maith; ach féach ar an ní atá fíor-mhaith, agus coinnigh é i ngach orduithe an Tiarna, do chomhrá a bheith agat ann, agus scíth a ligean ann.
34 Oir is léir ó chríocha deiridh na bhfearabhfíréantachtnóan-éagóracht,
nuair a bhuaileann siad le haingil an Tiarna agus an tSátáin.
35 óir nuair a imíonn an t-anam faoi thrioblóid, bíonn sé cráite ag an drochspiorad a rinne sé freisin in ana-mianna agus in olc-oibreacha.
36 Ach má bhíonn sé síochánta faoi lúcháir buaileann sé le haingeal na síochána, agus treoraíonn sé chun na beatha síoraí é.
37 Ná déanaigí, a chlann, mar Shódóm, a pheacaigh in aghaidh aingeal an Tiarna, agus a cailleadh go deo.
38Oir tá a fhios agam go ndéanfaidh sibh peaca, agus go dtabharfar thairis sibh i lámha bhur naimhde; agus déanfar bhur talamh ina fhásach, agus scriosfar bhur n‑áiteanna naofa, agus scaipfear sibh ar cheithre choirnéal an domhain.
39 Agus ní bheidh sibh a chur in aon rud sa scaiptheagimeachtas maruisce.
40 Go dtí go dtabharfaidh an Té is Airde cuairt ar an talamh, ag teacht é féin mar dhuine, le daoine ag ithe agus ag ól, agus ag briseadh ceann an dragúin san uisce.
41 Sábhálfaidh sé Iosrael agus na Gintlithe go léir, agus é ag labhairt i bpearsa an duine.
42 Dá bhrí sin, déanaigíse freisin, a pháistí, na nithe seo a insint do bhur gclann, ionas nach ngéilleann siad dó.
43Oir tá a fhios agam go mbeifeá easumhal go deimhin, agus go deimhin go ndéanfaidh sibh mí-dhiadhachd, ní ag tabhairt aire do dhlí Dé, ach d’aitheanta dhaoine, agus sibh truaillithe trí aingidheachd.
44 Dá bhrí sin scaipfear sibh mar Ghád agus Dan mo bhráithre, agus ní bheidh bhur dtailte, bhur dtreibh ná bhur dteanga ar eolas agaibh.
45 Ach baileoidh an Tiarna le chéile sibh sachreideamhtrína thrócaire, agus ar son Abrahám, Isaaic agus Iacóib.
46 Agus nuair adubhairt sénanitheseo ríu, d’órduigh sé dhóibh, ag rádh: Adhlacadh mé i Hebrón.
47 Agus thit sé ina chodladh agus fuair sé bás i seanaois maith.
48 Agus rinne a chlann mhac mar a d’ordaighsédóibh,agusd’iompairsiad suas go Hebron é, agus d’adhlacadar é maille lena aithreacha.