Πέτρο
1ΚανείςόμωςαπότουςΙουδαίουςδενέπλυνεταχέριατου, ούτεοΗρώδηςούτεκάποιοςαπότουςκριτέςτουΚαι επειδήαρνήθηκανναταπλύνουν,σηκώθηκεοΠιλάτος. ΚαιτότεοβασιλιάςΗρώδηςπρόσταξεναπαραλάβουντον Κύριο,λέγοντάςτους:Όσασαςπρόσταξανακάνετεσε αυτόν,κάντε.
2ΚαιεκείστεκότανοΙωσήφ,οφίλοςτουΠιλάτουκαιτου Κυρίουκαι,γνωρίζονταςότιεπρόκειτονατον σταυρώσουν,ήρθεστονΠιλάτοκαιζήτησετοσώματου ΚυρίουγιατηνταφήΚαιοΠιλάτοςέστειλεμήνυμαστον ΗρώδηκαιζήτησετοσώματουΚαιοΗρώδηςείπε: ΑδελφέΠιλάτε,ανκαιδεντονζήτησεκανείς, αποφασίσαμενατονθάψουμε,ειδικάκαθώςπλησιάζειτο Σάββατο·επειδή,είναιγραμμένοστοννόμοότιοήλιοςδεν δύειπάνωσεκάποιονπουέχειθανατωθεί.
3Καιτονπαρέδωσεστονλαότηνημέραπριναπότα άζυμα,τηγιορτήτουςΚαιέπιασαντονΚύριοκαιτον έσπρωξανκαθώςέτρεχαν,καιείπαν:Αςσύρουμεμακριά τονΥιότουΘεού,έχονταςαποκτήσειεξουσίαπάνωτου Καιτονέντυσανμεπορφύρα,καιτονέβαλανστοβήματης κρίσης,λέγοντας:Κρίνετεδίκαια,βασιλιάτουΙσραήλ.Και έναςαπόαυτούςέφερεένααγκάθινοστεφάνικαιτοέβαλε στοκεφάλιτουΚυρίουΚαιάλλοιστάθηκανκαιέφτυσαν σταμάτιατου,καιάλλοιχτυπούσανταμάγουλάτου. ΆλλοιτοντρύπησανμεκαλάμιΚαιάλλοιτονμαστίγωσαν, λέγοντας:ΜεαυτήτηντιμήαςτιμήσουμετονΥιότου Θεού.
4Καιέφερανδύοκακοποιούς,καισταύρωσαντονΚύριο ανάμεσάτουςΑλλάαυτόςσιώπησε,σανναμηνπονούσε Καιαφούσήκωσαντονσταυρό,έγραψαντηνεπιγραφή: ΑυτόςείναιοβασιλιάςτουΙσραήλΚαιαφούέβαλαντα ρούχατουμπροστάτου,ταμοίρασανμεταξύτουςκαι έριξανκλήρογι'αυτάΚαιέναςαπότουςκακοποιούςτους επιτίμησε,λέγοντας:Εμείςγιατακακάπουκάναμεέτσι υποφέραμε,αλλάαυτόςοάνθρωπος,πουέγινεσωτήρας τωνανθρώπων,τικακόσαςέκανε;Καιθυμωμένοιμαζί του,πρόσταξανναμηντουσπάσουνταπόδια,γιανα πεθάνεισταβάσανα.
5Καιέγινεμεσημέρι,καισκοτάδιέπεσεπάνωσεόλητην Ιουδαίακαιταράχτηκανκαιστενοχωρήθηκαν,μήπως έδυσεοήλιος,ενώαυτόςήτανακόμαζωντανός·επειδή, είναιγραμμένογι'αυτούςότιοήλιοςδενδύειπάνωστον θανατωθένταΚαιέναςαπόαυτούςείπε:Δώστετουναπιει χολήμεξύδι.Καιανακάτεψανκαιτουέδωσανναπιει,και εκπλήρωσανταπάντα,καιολοκλήρωσαντιςαμαρτίεςτους ενάντιαστηνίδιατουςτηνκεφαλήΚαιπολλοί
τραυματισμένοικρυφτήκαμε,επειδήμαςζητούσανως κακοποιούς,καιωςαυτούςπουήθελανναβάλουνφωτιά στονναόΚαισεόλααυτάνηστεύαμεκαικαθόμασταν πενθώνταςκαικλαίγονταςνύχτακαιημέραμέχριτο σάββατο.
8Συγκεντρώθηκανόμωςοιγραμματείς,οιΦαρισαίοικαι οιπρεσβύτεροι,οέναςμετάτουάλλου,ότανάκουσανότι όλοςολαόςγόγγυζεκαιχτυπούσετοστήθοςτουλέγοντας: «Ανμετονθάνατότουέγιναναυτάταμεγάλαθαύματα, δείτεπόσοδίκαιοςείναι»Οιπρεσβύτεροιφοβήθηκανκαι ήρθανστονΠιλάτο,παρακαλώνταςτον,λέγοντας:«Δώσε
σφραγίδες,καιέστησανεκείμιασκηνήκαιτηνφύλαγαν Καινωρίςτοπρωί,καθώςπλησίαζετοΣάββατο,ήρθεένα πλήθοςαπότηνΙερουσαλήμκαιτηνγύρωπεριοχή,γιανα δουντοντάφοπουήτανσφραγισμένος 9Καιεντηνυκτί,καθ'ηνεπλησίαζεηημέρατουΚυρίου, εντωμεταξύοιστρατιώτεςφυλάσσοντανανάδύοσε βάρδια,εγένετοφωνήμεγάληεντωουρανώκαιείδον τουςουρανούςανοιγμένους,καιδύοάνδρεςκατεβαίνοντας απόεκείμεμέγαφωςκαιπλησιάζοντεςτοντάφοκαιη πέτραητεθειμένηειςτηνθύρανκύλησεαπόμόνητηςκαι άνοιξεμέροςκαιάνοιξεοτάφος,καιεισήλθανοιδύονέοι. 10Ότανλοιπόνοιστρατιώτεςεκείνοιτοείδαν,ξύπνησαν τονεκατόνταρχοκαιτουςπρεσβυτέρους,επειδήκιαυτοί ήτανσκληροίστηφύλαξη.Καικαθώςδιηγούντανόσα είχανδει,βλέπουνπάλιτρειςάνδρεςναβγαίνουναπότον τάφο,καιδύοαπόαυτούςναβαστάζουνέναν,καιέναν σταυρόνατουςακολουθεί.Καιτωνδύοηκεφαλήέφτανε
παρακάλεσανκαιτονπαρακάλεσανναδιατάξειτον εκατόνταρχοκαιτουςστρατιώτεςναμηνπουντίποταγια όσαείχανδειΓιατίείναικαλύτερο,λένε,ναείμαστε ένοχοιτηςμεγαλύτερηςαμαρτίαςενώπιοντουΘεούκαινα μηνπέσουμεσταχέριατουλαούτωνΙουδαίωνκαινα λιθοβοληθούμεΟΠιλάτοςλοιπόνδιέταξετον εκατόνταρχοκαιτουςστρατιώτεςναμηνπουντίποτα 12ΚαιτηναυγήτηςημέραςτουΚυρίου,ηΜαρίαη Μαγδαληνή,μαθήτριατουΚυρίου,φοβούμενηγιατους Ιουδαίους,επειδήφλέγονταναπόοργή,δενέκανεστον τάφοτουΚυρίουταπράγματαπουοιγυναίκεςσυνηθίζουν νακάνουνγιαεκείνουςπουπεθαίνουνκαιγιαεκείνους πουαγαπούν·πήρεμαζίτηςτιςφίλεςτηςκαιήρθεστον τάφοόπουτονέθαψανΚαιφοβήθηκανμήπωςτουςδουν οιΙουδαίοι,καιείπαν:Ανκαιτηνημέραπουσταυρώθηκε δενμπορούσαμενακλάψουμεκαιναθρηνήσουμε,τώρα όμωςαςκάνουμεαυτάταπράγματαστοντάφοτου;Αλλά ποιοςθακυλήσειγιαεμάςτηνπέτραπουήταν τοποθετημένηστηνπόρτατουτάφου,γιαναμπούμεμέσα καινακαθίσουμεκοντάτουκαινακάνουμεταπράγματα πουπρέπει;Διότιηπέτραήτανμεγάλη,καιφοβόμαστε μήπωςμαςδεικανείς.Καιανδενμπορούμε,αναπλώς βάλουμεστηνπόρταταπράγματαπουφέρνουμεως ανάμνησήτου,θακλάψουμεκαιθαθρηνήσουμε,μέχρινα φτάσουμεστοσπίτιμας.
13ΚαιήρθανκαιβρήκαντοντάφοανοιχτόΚαι πλησιάζοντας,κοίταξανμέσαεκεί,καιβλέπουνέναν νεαρόάνδρανακάθεταιστομέσοτουτάφου,όμορφοκαι ντυμένομειμάτιοπολύλαμπρόοοποίοςτουςείπε:Γιατί ήρθατε;Ποιονζητάτε;Αυτόνπουσταυρώθηκε; Αναστήθηκεκαιέφυγε.Αλλάανδενπιστεύετε,κοιτάξτε μέσακαιδείτετοντόποόπουήτανξαπλωμένος,ότιδεν είναιεδώ·γιατίαναστήθηκεκαιπήγεεκεί,απόόπου στάλθηκε.Τότεοιγυναίκεςφοβήθηκανκαιέφυγαν.
14Ήτανδεητελευταίαημέρατωναζύμων,καιπολλοί έβγαιναν,επιστρέφονταςστασπίτιατους,καθώςηγιορτή είχετελειώσει.Εμείςόμως,οιδώδεκαμαθητέςτουΚυρίου, κλαίγαμεκαιήμαστανλυπημένοικαιοκαθένας, λυπημένοςγιαόσασυνέβησαν,αναχώρησεγιατοσπίτι του.Εγώόμως,οΣίμωνΠέτρος,καιοΑνδρέας,οαδελφός μου,πήραμεταδίχτυαμαςκαιπήγαμεστηθάλασσακαι μαζίμαςήτανοΛευί,ογιοςτουΑλφαίου,τονοποίοο Κύριος...