იმისა,რომიმდღეს,როცაის
ჯვარსაცვეს,არშეგვეძლო
ტირილიდაგლოვა,ახლაკი
გავაკეთოთესმისსაფლავთან. ვინგადაგვიგორებსქვას, რომელიცსაფლავისკართან იყოდადებული,რომშევიდეთ, მისგვერდითდავჯდეთდა გავაკეთოთის,რაც გვეკუთვნის?რადგანქვა დიდიიყოდაგვეშინია,რომ ვინმემარდაგვინახოსდათუ ვერშევძლებთ,მაგრამთუ კართანდავდებთიმას,რასაც
მისმოსაგონებლადმოვიტანთ, ვიტირებთდავიგლოვებთ, სანამჩვენსსახლშიარ მივალთ“
13წავიდნენდანახეს სამარხიგახსნილი მიუახლოვდნენდაშიგნით ჩაიხედესდადაინახეს საფლავისშუაგულშიმჯდომი ახალგაზრდაკაცი,ლამაზიდა ბრწყინვალესამოსით შემოსილიმანუთხრამათ: რისთვისმოხვედით?ვის ეძებთ?ჯვარცმულს?აღდგადა
წავიდათუარგჯერათ, შეხედეთდანახეთადგილი, სადაციწვა,რომაქარარის, რადგანაღდგადაწავიდაიქ, საიდანაცგამოგზავნეს მაშინქალებიშეშინდნენდა გაიქცნენ
14უფუარობისუკანასკნელი დღეიყოდაბევრიმიდიოდადა თავისსახლებშიბრუნდებოდა, რადგანდღესასწაული დასრულდა.ჩვენკი,უფლის თორმეტიმოწაფე,ვტიროდით დავწუხდით;დათითოეული, დამწუხრებულიმომხდარის გამო,თავისსახლშიწავიდა
მეკი,სიმონ-პეტრემდა
ანდრიამ,ჩემმაძმამ,ავიღეთ
ბადეებიდაზღვისკენ
წავედით;ჩვენთანერთადიყო
ლევი,ალფეოსისძე,რომელსაც
უფალმა