CAPÍTULO 1
1Alí habitaba en Babilonia un home chamado Ioacim:
2 E tomou unha muller, que se chamaba Susana, filla de Chelcias, unha muller moi fermosa e que temía ao Señor.
3 Os seus pais tamén eran xustos e ensinaban á súa filla segundo a lei de Moisés.
4 Ioacim era un home moi rico e tiña un fermoso xardín xunto á súa casa; e a el acudían os xudeus; porque era máis honrado que todos os demais.
5 O mesmo ano foron nomeados xuíces a dous dos anciáns do pobo, como o que falou o Señor, que a maldade veu de Babilonia dos antigos xuíces, que parecían gobernar o pobo.
6 Estes gardaban moito na casa de Ioacim, e todos os que tiñan preitos acudían a eles 7E cando a xente se foi ao mediodía, Susana entrou ao xardín do seu home a pasear.
8 E os dous anciáns víana entrando todos os días e camiñando; de xeito que a súa luxuria se inflamaba cara a ela.
9 E pervertiron a súa propia mente e apartaron os seus ollos, para que non mirasen ao ceo nin lembrasen xustos xuízos.
10 E aínda que ambos foron feridos polo seu amor, non se atreveu un a mostrar a outra a súa dor.
11 Porque estaban avergoñados de declarar a súa luxuria, que desexaban ter que ver con ela.
12 Con todo, vixían cada día con dilixencia para vela.
13 E un díxolle ao outro: "Imos agora á casa, porque é a hora da cea".
14 Entón, cando saíron, separáronse uns dos outros, e voltando de novo, chegaron ao mesmo lugar; e despois de preguntarse un ao outro a causa, recoñeceron a súa concupiscencia; entón fixaron un tempo xuntos os dous, para que a atopasen soa.
15 E caeu, mentres miraban a hora, ela entrou como antes só con dúas criadas, e quería lavarse no xardín, porque facía calor.
16 E non había ningún corpo alí salvo os dous anciáns, que se esconderan e vixíana.
17 Entón díxolles ás súas criadas: "Tráenme aceite e bolas de lavado e pechade as portas do xardín para que me lave".
18 E fixeron o que ela lles mandaba, pecharon as portas do xardín e saíron eles mesmos polas portas privadas para buscar as cousas que ela lles mandara, pero non viron aos anciáns, porque estaban escondidos.
19 Cando saíron as criadas, levantáronse os dous anciáns e correron cara a ela dicindo:
20 Velaquí, as portas do xardín están pechadas, para que ninguén nos vexa, e estamos namorados de ti; polo tanto, consente connosco e deita connosco.
21 Se non queres, testemuñaremos contra ti que estaba contigo un mozo, e por iso despediches de ti as túas criadas.
22 Entón Susana suspirou e dixo: "Estou estreita por todos os lados; porque se fago isto, é a morte para min; e se non o fago non podo escapar das túas mans".
23 Mellor é para min caer nas túas mans e non facelo, que pecar diante do Señor.
24 Con iso Susana berrou a gran voz: e os dous anciáns clamaron contra ela.
25 Entón correu aquel e abriu a porta do xardín.
26 Entón, cando os criados da casa escoitaron o berro no xardín, entraron correndo pola porta privada para ver que lle facían.
27 Pero cando os anciáns declararon o seu asunto, os servos quedaron moi avergoñados, porque nunca se fixo tal denuncia sobre Susana.
28 E aconteceu que ao día seguinte, cando o pobo estaba reunido co seu home Ioacim, os dous anciáns tamén viñeron cheos de imaxinación traviesa contra Susana para matala;
29 E dixo diante do pobo: "Fai chamar a Susana, filla de Chelcias, muller de Ioacim".
E así mandaron.
30Entón veu co seu pai e coa súa nai, os seus fillos e toda a súa parentela.
31 Susana era unha muller moi delicada e fermosa de ver.
32 E estes homes malvados mandaron descubrir a súa cara (porque estaba cuberta) para que se enchen da súa beleza.
33Por iso choraban os seus amigos e todos os que a vían.
34 Entón os dous anciáns levantáronse no medio do pobo e puxéronlle as mans sobre a cabeza.
35 E chorando alzou a vista cara ao ceo, porque o seu corazón confiaba no Señor.
36 E dixeron os anciáns: "Como iamos sós no xardín, entrou esta muller con dúas criadas, pechou as portas do xardín e despediu as criadas".
37 Entón un mozo, que estaba escondido, achegouse a ela e deitouse con ela.
38 Entón os que estabamos nun recuncho do xardín, vendo esta maldade, fomos correndo cara a eles.
39 E cando os vimos xuntos, o home non puidemos aguantar, porque era máis forte ca nós, e abriu a porta e saltou fóra.
40 Pero levando a esta muller, preguntamos quen era o mozo, pero ela non nos dixo: isto testificamos.
41Entón a asemblea cría neles como os anciáns e xuíces do pobo, polo que condeárono a morte.
42Entón Susana berrou a gran voz e dixo: Deus eterno, que coñeces os segredos e coñeces todas as cousas antes de que sexan.
43 Sabes que deron falso testemuño contra min, e velaquí, teño que morrer; mentres que nunca fixen cousas que estes homes inventaron maliciosamente contra min.
44 E o Señor escoitou a súa voz.
45Por iso, cando a levaron á morte, o Señor levantou o espírito santo dun mozo que se chamaba Daniel:
46 Quen clamou a gran voz: Estou claro do sangue desta muller.
47 Entón todo o pobo volveuse cara a el e dixo: "¿Que significan estas palabras que falaches?
48 Entón, el que estaba no medio deles dixo: "Sodes tan tolos, fillos de Israel, que condenastes a unha filla de Israel sen examinar nin coñecer a verdade?
49 Volvede de novo ao lugar do xuízo, porque deron falso testemuño contra ela.
50 Xa que logo, todo o pobo volveu apresuradamente, e os anciáns dixéronlle:
"Ven, senta entre nós e móstrano, xa que Deus che deu a honra de ancián".
51 Entón Daniel díxolles: "Aparta estes dous un do outro e examinarei-los".
52 Entón, cando se separaron uns dos outros, chamou a un deles e díxolle: "Oh ti que envelleches na maldade, agora saíron á luz os teus pecados que cometeches antes".
53 Porque pronunciches un xuízo falso e condenaches aos inocentes e deixaches en liberdade aos culpables; aínda que o Señor diga: Non matarás aos inocentes e xustos.
54 Agora ben, se a viches, dime: Debaixo de que árbore os viches xuntarse? Quen respondeu: Debaixo dunha árbore.
55 Daniel dixo: "Moi ben; mentiches contra a túa propia cabeza; pois aínda agora o anxo de Deus recibiu a sentenza de Deus para cortarte en dous.
56 Entón el deixouno de lado e mandou traer o outro e díxolle: "O semente de Canaán, e non de Xudá, a beleza enganouche e a luxuria pervertiu o teu corazón".
57 Así fixestes coas fillas de Israel, que por medo acompañáronvos con vos, pero a filla de Xudá non quixo soportar a vosa maldade.
58 Agora dime: Debaixo de que árbore os levastes en compañía? Quen respondeu: Debaixo dunha aciñeira.
59 Entón Daniel díxolle: "Ben; tamén mentiches contra a túa propia cabeza, porque o anxo de Deus agarda coa espada para cortarte en dous e destruírte.
60 Con iso toda a asemblea clamou a gran voz e louvaba a Deus, quen salva aos que confían nel.
61 E levantáronse contra os dous anciáns, porque Daniel os condenara por falso testemuño pola súa propia boca:
62 E de acordo coa lei de Moisés fixéronlles o que tiñan intención de facer co seu veciño maliciosamente: e matáronos. Así o sangue inocente salvouse o mesmo día.
63Por iso Chelquías e a súa muller louvaron a Deus pola súa filla Susana, co seu marido Ioacim e toda a súa parentela, porque non se atopaba nela ningunha deshonestidade.
64 Dende aquel día Daniel tivo gran reputación ante o pobo.