Dutch - Bel and the Dragon

Bel en de Draak

HOOFDSTUK 1 1 En koning Astyages werd tot zijn vaderen vergaderd, en Cyrus van Perzië ontving zijn koninkrijk.

2 Daniël sprak met de koning en werd boven al zijn vrienden geëerd.

3 Nu hadden de Babyloniërs een afgod, genaamd Bel, en er werden elke dag twaalf grote maten meelmeel, veertig schapen en zes vaten wijn aan hem besteed.

4 En de koning aanbad het en ging er dagelijks heen om het te aanbidden; maar Daniël aanbad zijn eigen God. En de koning zei tegen hem: Waarom aanbidt u Bel niet?

5 Die antwoordde en zei: Omdat ik geen met handen gemaakte afgoden mag aanbidden, maar de levende God, die de hemel en de aarde heeft geschapen en soevereiniteit heeft over alle vlees.

6 Toen zei de koning tot hem: Denkt u niet dat Bel een levende God is? Ziet u niet hoeveel hij elke dag eet en drinkt?

7 Toen glimlachte Daniël en zei: O koning, laat u niet misleiden; want dit is slechts klei van binnen en koper van buiten, en ik heb nooit iets gegeten of gedronken.

8 De koning werd dus woedend, riep zijn priesters bij zich en zei tegen hen: Als u mij niet vertelt wie deze kosten verslindt, zult u sterven.

9 Maar als u mij kunt garanderen dat Bel hen verslindt, dan zal Daniël sterven; want hij heeft godslastering tegen Bel gesproken. En Daniël zei tegen de koning: Laat het overeenkomstig uw woord zijn.

10 De priesters van Bel nu waren zestig en tien, hun vrouwen en kinderen niet meegerekend. En de koning ging met Daniël naar de tempel van Bel. 11 De priesters van Bel zeiden: Zie, wij gaan naar buiten.

Maar u, o koning, gaat aan het vlees zitten, maakt de wijn klaar, sluit de deur snel en verzegelt hem met uw eigen zegel; 12 En als u morgen binnenkomt, zullen wij de dood ondergaan als u merkt dat Bel niet alles heeft opgegeten; of anders Daniël, die vals tegen ons spreekt.

13 En zij hielden er weinig rekening mee: want onder de tafel hadden zij een geheime ingang gemaakt, waardoor zij voortdurend binnenkwamen en die dingen consumeerden.

14 Toen zij dus vertrokken, zette de koning Bel een maaltijd voor. Nu had Daniël zijn dienaren opgedragen as mee te brengen, en de as die zij door de hele tempel strooiden, in aanwezigheid van de koning alleen, gingen toen naar buiten, sloten de deur en verzegelden die met de zegel van de koning, en vertrokken zo.

15 Nu kwamen de priesters 's nachts met hun vrouwen en kinderen, zoals zij gewoonlijk deden, en aten en dronken alles op.

16 De volgende ochtend stond de koning op, en Daniël met hem.

17 En de koning zei: Daniël, zijn de zegels heel? En hij zei: Ja, o koning, ze zijn heel.

18 En zodra hij de deur open had gedaan, keek de koning naar de tafel en riep met luide stem: Groot bent u, o Bel, en bij u bestaat helemaal geen bedrog.

19 Toen lachte Daniël en hield de koning op het hart dat hij niet naar binnen moest gaan, en zei: Zie nu het trottoir en let goed op wiens voetstappen deze zijn.

20 En de koning zei: Ik zie de voetstappen van mannen, vrouwen en kinderen. En toen werd de koning boos,

21 En ze namen de priesters mee met hun vrouwen en kinderen, die hem de geheime deuren lieten zien, waar ze binnenkwamen, en aten wat er op tafel lag.

22 Daarom doodde de koning hen en leverde Bel in de macht van Daniël, die hem en zijn tempel vernietigde.

23 En op diezelfde plaats was een grote draak, die zij van Babylon aanbaden.

24 En de koning zei tegen Daniël: Wilt u ook zeggen dat dit van koper is? zie, hij leeft, hij eet en drinkt; U kunt niet zeggen dat hij geen levende god is: aanbid hem daarom.

25 Toen zei Daniël tegen de koning: Ik zal de Heer, mijn God, aanbidden, want Hij is de levende God. 26 Maar geef mij toestemming, o koning, en ik zal deze draak zonder zwaard of staf doden. De koning zei: Ik geef je toestemming.

27 Toen nam Daniël pek, vet en haar, kookte ze samen en maakte er klontjes van. Dit stopte hij in de bek van de draak, en de draak barstte uiteen. En Daniël zei: Kijk, dit zijn de goden, jullie zijn de goden. aanbidden.

28 Toen de Babyloniërs dat hoorden, waren zij zeer verontwaardigd en smeedden een samenzwering tegen de koning, zeggende: De koning is een Jood geworden en hij heeft Bel vernietigd, hij heeft de draak gedood en de priesters ter dood gebracht.

29 Zij kwamen dus bij de koning en zeiden: Geef ons Daniël, anders zullen wij u en uw huis vernietigen.

30 Toen de koning zag dat zij hem zwaar onder druk zetten, gaf hij Daniël aan hen over.

31 Die hem in de leeuwenkuil wierp: waar hij zes dagen bleef.

32 En in de kuil waren zeven leeuwen, en zij hadden hun elke dag twee karkassen en twee schapen gegeven; die werden hun toen niet gegeven, met de bedoeling Daniël te verslinden.

33 Nu was er in de Joden een profeet, genaamd Habbacuc, die soep had gekookt en brood in een kom had gebroken, en het veld in ging om het naar de maaiers te brengen.

34 Maar de engel van de Heer zei tegen Habbacuc: Ga, breng het diner dat je hebt naar Babylon, naar Daniël, die in de leeuwenkuil is.

35 En Habbacuc zei: Heer, ik heb Babylon nooit gezien; Ik weet ook niet waar het hol is.

36 Toen pakte de engel van de Heer hem bij de kroon, ontbloot hem bij zijn hoofdhaar, en door de heftigheid van zijn geest plaatste hij hem in Babylon boven de kuil.

37 En Habbacuc riep en zei: O Daniël, Daniël, neem het diner dat God u heeft gezonden.

38 En Daniël zei: U hebt aan mij gedacht, o God, en u hebt hen die u zoeken en liefhebben niet in de steek gelaten.

39 Toen stond Daniël op en at. De engel van de Heer zette Habbacuc onmiddellijk weer op zijn eigen plaats.

40 Op de zevende dag ging de koning Daniël bewenen.

Toen hij bij de kuil kwam, keek hij naar binnen en zie, Daniël zat.

41 Toen riep de koning met luide stem en zei: Grote kunst, Heer, de God van Daniël, en er is niemand anders naast u.

42 En hij trok hem eruit en wierp degenen die de oorzaak waren van zijn vernietiging in de kuil, en ze werden in een ogenblik voor zijn aangezicht verslonden.