Джэймс РАЗДЗЕЛ 1 1 Якаў, слуга Бога і Госпада Ісуса Хрыста, дванаццаці плямёнам, якія расьсеяны, прывітаньне. 2 Лічыце за радасць, браты мае, калі ўпадаеце ў розныя спакусы; 3 Ведаючы гэта, што выпрабаваньне веры вашай стварае цярплівасьць. 4 Цярплівасьць жа няхай мае дасканалую дзею, каб вы былі дасканалыя і поўныя, ні ў чым ня маючы нястачы. 5 Калі каму з вас не хапае мудрасьці, няхай просіць у Бога, Які дае ўсім шчодра і не дакарае; і будзе дадзена яму. 6 Але хай просіць з вераю, ні ў чым не вагаючыся. Бо той, хто сумняваецца, падобны да марской хвалі, якую гоніць і кідае вецер. 7 Бо няхай ня думае такі чалавек, што атрымае штонебудзь ад Госпада. 8 Чалавек дваістага розуму няўстойлівы на ўсіх шляхах сваіх. 9 Няхай цешыцца брат нізкі з таго, што ён узвышаны; 10 А багаты ў тым, што прыніжаны, бо зьнікне, як кветка на траве. 11 Бо як толькі ўзыдзе сонца з пякучай сьпёкаю, яно высушыць траву, і кветка яе ападзе, і краса вобразу яе загіне; так і багаты чалавек зьнікне на дарогах сваіх. 12 Шчасьлівы чалавек, які вытрымлівае спакусу, бо, выпрабоўваючыся, атрымае вянец жыцьця, які абяцаў Гасподзь тым, што любяць Яго. 13 У спакушэнні ніхто няхай не кажа: «Бог мяне спакушае», бо Бог не можа быць спакушаны злом, і Ён нікога не спакушае. 14 Але кожны спакушаецца, калі цягне і спакушае яго ўласная пажадлівасьць. 15 Тады пажада, зачаўшы, нараджае грэх, а грэх, скончаны, нараджае сьмерць. 16 Не памыляйцеся, браты мае любімыя. 17 Кожны добры дар і кожны дар дасканалы паходзіць звыш і сыходзіць ад Айца сьвятла, у Якога няма зьмены, ані ценю перамены. 18 Сваёю воляй Ён спарадзіў нас словам праўды, каб мы былі як бы першынцам Ягоных стварэньняў. 19 Таму, браты мае ўмілаваныя, няхай кожны чалавек будзе хуткі на слуханьне, марудлівы на словы, марудлівы на гнеў: 20 Бо гнеў чалавечы не чыніць праўды Божай. 21 Дзеля гэтага адкіньце ўсялякі бруд і лішак злосьці і прыміце з лагоднасьцю прышчэпленае слова, якое можа збавіць душы вашыя. 22 Але будзьце выканаўцамі слова, а не слухачамі толькі, падманваючы саміх сябе. 23 Бо хто слухае слова, а не выканаўца, той падобны да чалавека, які глядзіць на сваё натуральнае аблічча ў шкле. 24 Бо ён зірне на сябе і пойдзе сваёй дарогай, і адразу забудзе, які ён чалавек. 25 Але хто ўглядаецца ў дасканалы закон свабоды і трывае ў ім, будучы не забыўлівым слухачом, але
выканаўцам справы, той будзе дабраславёны ў сваёй справе. 26 Калі хто з вас здаецца пабожным і не ўтаймоўвае языка свайго, але ашуквае сэрца сваё, у таго пабожнасьць марная. 27 Чыстая і беззаганная пабожнасьць перад Богам і Айцом ёсьць гэта: наведваць сіротаў і ўдоваў у пакутах іхніх і захоўваць сябе незаплямленым ад сьвету. РАЗДЗЕЛ 2 1. Браты мае! Веру ў Госпада нашага Ісуса Хрыста, Госпада славы, ня майце ў асобах. 2 Бо калі на сход ваш прыйдзе чалавек з залатым пярсьцёнкам, у добрым адзеньні, і прыйдзе таксама бедны чалавек у паганым адзеньні, 3 І вы паважаеце таго, хто носіць вясёлую вопратку, і кажаце яму: сядзі тут на добрым месцы; і скажы беднаму: стань ты там, або сядзі тут пад падножжам маім. 4 Дык ці ж вы не беспрыхільныя ў сабе і не сталіся судзьдзямі злых думак? 5 Слухайце, браты мае ўмілаваныя, ці не выбраў Бог бедных гэтага сьвету багатымі вераю і спадкаемцамі Валадарства, якое Ён абяцаў тым, што любяць Яго? 6 Але вы пагарджалі ўбогім. Хіба багатыя людзі не прыгнятаюць вас і не цягнуць вас перад суднымі крэсламі? 7 Ці не блюзьняць яны тое годнае імя, якім вы завецеся? 8 Калі вы выконваеце царскі закон паводле Пісаньня: "палюбі блізкага твайго, як самога сябе", добра робіце. 9 Але калі вы глядзіце на асобу, вы робіце грэх і выкрываецеся законам як парушальнікі. 10 Бо хто захавае ўвесь закон, а згрэшыць у адным, той ва ўсім вінаваты. 11 Бо Той, Хто сказаў: не чужалож, сказаў і: не забівай. Калі ты не чыніш пералюбу, але калі забіваеш, ты стаўся парушальнікам закону. 12 Так гаварыце і так рабіце, як тыя, што маюць быць асуджаныя паводле закону свабоды. 13 Бо неміласэрны будзе суд над тым, хто ня зьлітаваўся; і міласэрнасць радуецца супраць суда. 14 Якая карысць, браты мае, калі хто кажа, што мае веру, а ўчынкаў не мае? ці можа вера выратаваць яго? 15 Калі брат ці сястра голыя і пазбаўленыя штодзённай ежы, 16 І адзін з вас скажа ім: ідзіце зь мірам, сагрэйцеся і насыціцеся; аднак вы не даяце ім патрэбнага для цела; якая карысць? 17 Так і вера, калі ня мае ўчынкаў, сама па сабе мёртвая. 18 Так, можа сказаць чалавек: ты маеш веру, а я маю ўчынкі; пакажы мне веру тваю без учынкаў тваіх, і я пакажу табе веру маю ўчынкамі маімі. 19 Ты верыш, што Бог адзін; добра робіш: і чэрці вераць і дрыжаць. 20 Але ці ведаеш ты, чалавек марны, што вера без учынкаў мёртвая? 21 Ці ж Абрагам, бацька наш, не ўчынкамі апраўдаўся, калі прынёс Ісаака, сына свайго, на ахвярнік? 22 Ці бачыш, як вера садзейнічала дзеям ягоным, і дзеямі вера дасягнула дасканаласці?