մտածումէինայդմասին,երկինքըկրկինբացվեց,ևմի մարդիջավումտավգերեզմանը։Երբհարյուրապետը ևնրահետեղողներըտեսանայսբաները,գիշերը շտապեցինՊիղատոսիմոտ՝թողնելովգերեզմանը,որը դիտումէին,ևպատմեցինայնամենը,ինչտեսելէին, խիստվշտացածևասելով«ԻսկապեսնաԱստծո Որդինէր»։Պիղատոսըպատասխանեց«Եսմաքուր եմԱստծոՈրդուարյունից,բայցդուքեքորոշելդա»։ Այնժամանակբոլորըմոտեցանևաղաչեցիննրան,որ հրամայիհարյուրապետինևզինվորներինոչինչչասել տեսածիմասին«Որովհետևավելիլավէ,ասումեն նրանք,որմենքմեղավորլինենքԱստծոառաջ ամենամեծմեղքիմեջևչընկնենքհրեաժողովրդի ձեռքըևքարկոծվենք»։ՈւստիՊիղատոսըհրամայեց հարյուրապետինևզինվորներինոչինչչասել։ 12ԵվՏիրոջօրվալուսաբացինՄարիամ Մագդաղենացին՝Տիրոջաշակերտը,վախենալով հրեաներից,քանիորնրանքբարկությամբայրվումէին, Տիրոջգերեզմանիմոտչարեցայնբաները,որոնք կանայքսովորությունունենանելմեռնողներիևնրանց համար,ումսիրումեննաիրհետվերցրեցիր ընկերուհիներինևեկավգերեզման,որտեղնա թաղվածէր։Եվնրանքվախեցան,որհրեաները չտեսնենիրենց,ևասացին«Չնայածայնօրը,երբնա խաչվեց,մենքչէինքկարողլացլինելևողբալ,բայց հիմաեկեքայսբաներըանենքնրագերեզմանիմոտ»։ Բայցո՞վկգլորիմեզհամարգերեզմանիդռանմոտ դրվածքարը,որպեսզիմտնենք,նստենքնրակողքինև անենքայն,ինչպետքէ։Որովհետևքարըմեծէր,և մենքվախենումենք,որոչոքմեզչտեսնի։Եվեթե չկարողանանք,ապադռանմոտկդնենքայնբաները, որոնքբերումենքորպեսնրահիշատակ,մենքկլացենք ևկողբանք,մինչևմերտունըհասնենք»։
13Եվնրանքգնացինուգերեզմանըբացգտան։Եվ մոտենալովնայեցինայնտեղ։Եվտեսանմի երիտասարդի,որընստածէրգերեզմանիմեջտեղում՝ գեղեցիկևհագածշատփայլունզգեստ։Եվնաասաց նրանց«Ինչո՞ւեքեկել։Ու՞մեքփնտրում։Նրան,որ խաչվեց։Նահարությունառավևգնաց։Բայցեթեչեք հավատում,նայեքևտեսեքայնտեղը,որտեղնա պառկածէր,որնաայստեղչէ,որովհետևհարություն առավևգնացայնտեղ,որտեղիցուղարկվելէր»։ Կանայքվախեցանևփախան։
14Անթթխմորհացիվերջինօրնէր,ևշատերըգնում էինիրենցտներըվերադառնալու,քանիորտոնն ավարտվելէր։Իսկմենք՝Տիրոջտասներկու աշակերտները,լացէինքլինումևտրտմում,և յուրաքանչյուրս,տրտմածպատահածիհամար, գնացինքիրտունը։Իսկես՝ՍիմոնՊետրոսըև Անդրեասը՝եղբայրս,վերցրինքմերցանցերըև գնացինքծով։ՄեզհետէրնաևԱլփեոսիորդիՂևին, որինՏերը...